EIRKS SAGA Gurur og orbjrg 3.

. kafli orgeir Vfilsson kvongaist og fkk Arnru dttur Einars fr Laugarbrekku, Sigmundarsonar, Ketilssonar istils er numi hafi istilsfjr. nnur dttir Einars ht Hallveig. Hennar fkk orbjrn Vfilsson og tk me land Laugarbrekku Hellisvllum. Rst orbjrn anga byggum og gerist gfugmenni miki. Hann var goorsmaur og hafi rausnarb. Gurur ht dttir orbjarnar. Hn var kvenna vnst og hinn mesti skrungur llu athfi snu. Maur ht Ormur er bj a Arnarstapa. Hann tti konu er Hallds ht. Ormur var gur bndi og mikill vinur orbjarnar. Var Gurur ar lngum a fstri hj honum. Maur ht orgeir er bj a orgeirsfelli. Hann var vellauugur a f og hafi veri leysingi.1 Hann tti son er Einar ht. Hann var vnn maur og vel mannaur2 og skartsmaur3 mikill. Einar var siglingum landa milli og tkst honum a vel. Var hann jafnan sinn hvorn vetur slandi ea Noregi. N er fr v a segja a eitt haust er Einar var ti hr, a hann fr me varning sinn t eftir Snfellsnesi og skyldi selja. Hann kemur til Arnarstapa. Ormur bur honum ar a vera og a iggur Einar v a ar var vintta vi kjrin. Varningur Einars var borinn eitthvert tibr. Einar brtur upp varninginn og sndi Ormi og heimamnnum og bau Ormi slkt af a taka sem hann vildi. Ormur i a og taldi Einar vera gan fardreng og aunumann mikinn. En er eir hldu varningnum gekk kona fyrir tibrsdyrnar. Einar spuri Orm hver s hin fagra kona vri er ar gekk fyrir dyrnar "g hefi hana eigi s hr fyrr." Ormur segir: "a er Gurur fstra4 mn, dttir orbjarnar bnda fr Laugarbrekku." Einar mlti: "Hn mun vera gur kostur. Ea hafa nokkurir menn komi til a bija hennar?" Ormur svarar: "Bei hefir hennar vst veri vinur og liggur eigi laust fyrir.5 Finnur a a hn mun bi vera mannvnd sem og fair hennar. 6 "Svo fyrir a," kva Einar, "a hn er s kona er g tla mr a bija og vildi g a kmir essum mlum fyrir mig vi fur hennar, og legir alendu7 a flytja v a g skal r fullkomna vinttu fyrir gjalda. M orbjrn bndi sj a okkur hentai vel a tengjast, v hann er smamaur mikill og stafestu ga en lausaf hans er mr sagt a mjg s frum.8 En mig skortir hvorki land n lausaf og okkur fega og mundi orbirni vera a v hinn mesti styrkur ef essi r tkjust."
1: fyrrum rll 2: kurteis fyrirmyndar ungsveinn 3: flottur til fara 6: Hn vill ekki hvern sem er 4: barn sem br stundum heima hj mr 8: eyist fljtt

5: Allir bilar hafa fengi neitun

7 : reynir allt vi bnina

EIRKS SAGA Gurur og orbjrg

Ormur svarar: "Vst ykist g vinur inn vera en er g ekki fs a bera essi ml upp v a orbjrn er skapstr og metnaarmaur mikill." Einar kvast ekki vilja anna en a upp vri bori bnori. Ormur kva hann ra skyldu. Einar fr suur aftur uns hann kemur heim. Nokkru sar hafi orbjrn haustbo sem hann tti vanda til, v a hann var strmenni miki. Kom ar Ormur fr Arnarstapa og margir arir vinir orbjarnar. Ormur kemur a mli vi orbjrn og segir a Einar var ar fyrir skmmu, fr orgeirsfelli, og gerist efnilegur maur. Hefur Ormur n upp bnori fyrir hnd Einars og sagi a a vri vel hent fyrir sumra manna sakir a hluta "m r bndi a v vera mikill styrkur fyrir fjrkosta sakir." orbjrn svarar: "Eigi vnti g slkra ora af r, a g tti a gifta dttur mna rlssyni. Og a finni r n a f mitt verr er slk r mr gefur. Og eigi skal hn fara me v ef r tti hn svo ltils gjafors ver." San fr Ormur heim og hver bosmanna til sinna heimkynna. Gurur var eftir me fur snum og var heima ann vetur. En a vori hafi orbjrn vinabo og var veisla g bin og kom ar margt manna og var veislan hin besta. Og a veislunni kvaddi orbjrn sr hljs og mlti: "Hr hefi g bi langa vi. Hefi eg reynt gvilja manna vi mig og st. Kalla eg vor skipti vel hafi fari. En n tekur fjrhagur minn a hgjast fyrir lausafjr sakir og vil g fyrr bi mnu a brega1 en smd minni tna, fyrr af landi fara en tt mna svvira. tla g n a vitja um ml Eirks raua vinar mns er hann hafi, er vi skildum Breiafiri. tla eg n a fara til Grnlands sumar ef svo fer sem g vildi." Mnnum tti mikil tindi um essa rager v a orbjrn hafi lengi vinsll veri en ttust vita a orbjrn mundi essu vera svo kveinn a hann myndi ekki stoa a letja.2 Gaf orbjrn mnnum gjafir og var veislu brugi3 eftir etta og fru menn heim til heimkynna sinna. orbjrn selur lendur snar og kaupir skip er st uppi Hraunhafnarsi. Rust til ferar me honum rr tigir manna. Var ar Ormur fr Arnarstapa og kona hans og eir vinir orbjarnar er eigi vildu vi hann skilja. San ltu eir haf. er eir hfu t lti var veur hagsttt en er eir komu haf tk af byri og fengu eir mikil veur og frst eim greitt um sumari. v nst kom stt li eirra og andaist Ormur og Hallds kona hans og helmingur eirra. Sj tk a stra og fengu eir vos miki og vesld marga vega og tku Herjlfsnes Grnlandi vi veturntur sjlfar. S maur bj Herjlfsnesi er orkell ht. Hann var nytjumaur og hinn besti bndi. Hann tk vi orbirni og llum skipverjum hans um veturinn. orkell veitti eim skrulega. Lkai orbirni vel og llum skipverjum hans.
1: Htta bskap og flytja. 2: F til a htta vi. 3: Htt.

EIRKS SAGA Gurur og orbjrg 4. kafli enna tma var hallri miki Grnlandi. Hfu menn fengi lti sem veiifer hfu veri, en sumir eigi aftur komi. S kona var ar bygg er orbjrg ht. Hn var spkona og var kllu ltilvlva. Hn hafi tt sr nu systur og voru allar spkonur og var hn ein eftir lfi. a var httur orbjargar vetrum a hn fr veislur og buu menn henni heim, mest eir sem forvitnir voru um forlg sn ea rferi. Og me v a orkell var ar mestur bndi langai honum a vita hvenr myndi ltta ran essari sem yfir st. orkell bur spkonunni anga og er henni bin g vitaka sem siur var til, er vi ess httar konu skyldi taka. Bi var henni hsti og lagt undir hgindi. ar skyldi vera hnsnafiur. egar hn kom um kveldi s maurinn sem mti henni var sendur, a hn var svo bin a hn hafi yfir sr tuglamttul blan og var settur steinum allt skaut ofan. Hn hafi hlsi sr glertlur. Hn hafi hfi lambskinnskofra svartan og vi innan kattarskinn hvtt. Staf hafi hn hendi og var hnappur. Hann var binn messingu og settur steinum ofan um hnappinn. Hn hafi um sig hnjskulinda og var ar skjupungur mikill. Varveitti hn ar tfur au er hn urfti til frleiks a hafa. Hn hafi lona klfsskinnssk ftum og vengi langa og sterklega, ltnshnappar miklir endunum. Hn hafi hndum sr kattarskinnsglfa og voru hvtir a innan og lonir. En er hn kom inn tti llum mnnum skylt a velja henni smilegar kvejur, en hn tk undir r eftir v sem menn voru henni a skapi. Tk orkell bndi hnd vsindakonunnar og leiddi hana til ess stis er henni var bi. orkell ba hana a renna ar augum yfir hjr og hj og hbli. Hn var fmlug um allt. Bor voru upp tekin um kveldi og er fr v a segja a spkonunni var matbi. Henni var gerur grautur af kiamjlk en til matar henni voru bin hjrtu r alls konar kvikindum eim sem ar voru til. Hn hafi messingspn og hnf tannskeftan, tvhlkaan af eiri, og var af brotinn oddurinn. En er bor voru upp tekin gekk orkell bndi fyrir orbjrgu og spyr hversu henni virtust ar hblin ea httir manna ea hversu fljtlega hann mundi vera ess vs er hann hafi spurt eftir og menn vildu vita. Hn kvast a ekki mundi upp bera fyrr en um morguninn, er hn hefi sofi ar um nttina. A linum degi var henni veittur s umbningur sem hn urfti til a fremja seiinn. Ba hn um a sr yru fengnar konur sem kynnu fri a er Varlokur heita, og sem urfti til seisins a fremja. En r konur fundust eigi. var leita um binn, ef nokkur vri ar sem etta kynni. svarar Gurur: "Hvorki er g fjlkunnug n vsindakona en kenndi Hallds fstra mn slandi mr a fri er hn kallai Varlokur." orbjrg svarai: " ertu frari en eg tlai."

EIRKS SAGA Gurur og orbjrg Gurur segir: "etta er ess konar fri og atferli sem g tti ngvum atbeina a vera, v a g er kona kristin." orbjrg svarar: "Svo mtti vera a yrir mnnum hr a lii og vrir ekki kona a verri. En vi orkel mun g meta a f hr hluti er til arf." orkell herir n a Guri en hn kvast mundi gera sem hann vildi. Slgu konur hring umhverfis en orbjrg sat uppi seihjallinum. Kva Gurur kvi svo fagurt og vel a enginn ttist fyrr hafa heyrt me fegurri raust kvei en sem ar var. Spkonan akkai henni kvi. Hn hafi margar nttrur hinga a stt og tti fagurt a heyra kvea "er ur vildi fr oss snast og oss ngva hlni veita. orbjrg mlti enn: En mr eru n margir eir hlutir ausnir ornir, er ur voru duldir mr og rum. En g kann a a segja a hallri etta mun ekki haldast lengur en vetur og mun batna rangur er vorar. Sttarfar a sem lengi hefur legi mun einnig batna vonum brara. En r Gurur skal g launa hnd lisinni a sem oss gafst, v a n forlg eru mr n ll glggs. a gjafor munt f hr Grnlandi sem smilegast er til, a r veri a eigi til langar1 v a vegir nir liggja t til slands og mun ar koma fr r ttbogi bi mikill og gur og yfir num ttkvslum mun skna bjartur geisli. Enda far n vel og heil, dttir mn." San gengu menn a vsindakonunni og frtti hver eftir v sem mest forvitni var . Var hn og g af frsgnum. Gekk a og ltt tauma2 er hn sagi. essu nst var komi eftir henni af rum b og fr hn anga. var sent eftir orbirni a koma aftur, v a hann hafi ekki vilja vera heima mean slk heini var framin. Verttan batnai skjtt um lei og tk a vora einsog orbjrg hafi sagt. Br orbjrn skip sitt og fer uns hann kemur Brattahl. Tk Eirkur vi honum bum hndum og kva a vel er hann var ar kominn. Var orbjrn me honum um veturinn og skuldali hans. Eftir um vori gaf Eirkur orbirni land Stokkanesi og var ar gerur smilegur br og bj hann ar san.

1: a mun endast stutt.

2: Flest fr einsog hn hafi sp.