Aangenaam mijn naam is Miguel D.

5 April 2010 Soms heb je van die momenten, dan kijk je om je heen en weet je niet wat er in je omgaat. Kleine meisjes worden ontvoerd en vermoord, crisisberaad gepleegd in de katholieke kerken en een race in de politiek om wie de volgende opstapper zal zijn die uit de politiek zal stappen om bij zijn familie te zijn. Daarnaast heb ik ook nog eens mijn eigen leven. Die afgelopen 2 weken een een bijzondere wending heeft gekregen. Het begon allemaal op een zondag avond op een leuk feestje in Bloemendaal aan het strand. Zonsondergang maakte plaats voor harde wind en regen, maar ondanks dat was de sfeer gezet, er werd met mate gedronken en de dansmoves waren ontiegelijk smooth. Zo kon ik de aandacht trekken van deze jongedame, weliswaar enkele jaren ouder dan ik, maar voor wie mij kent weet dat dat geen enkel probleem is voor mij. Een paar blikken haar kant op om vervolgens weer weg te kijken door middel van een gemproviseerde Michael Jackson 360 graden-draai. Het volgende moment stond ze naast me te swingen, geweldig was dat! Een mix van house muziek met zumba verschijnselen en een vleugje salsa om de finishing touch te geven. Aandacht was er zeker, mensen erom heen stapten naar achteren om naar dit spektakel te kijken. Na het nummer raakten we aan de praat, het bleek dat ze net afgestudeerd was als journaliste en momenteel aan het werk is bij een groot meidenmagazine. Maargoed, deze meid is zo bijzonder dat ze een eigen verhaal verdient. Om niet tot de details te treden, liet ze me zien wat Journalistiek nou eigenlijk inhield. Ze vertelde me over haar plannen en ik las enkele stukken dat ze had geschreven en ze inspireerde mij. Ik zie mijzelf niet als een meeloper, doe graag mijn eigen ding en dan het liefst op mijn eigen manier. Al vanaf kleins af aan trokken trends mijn aandacht niet zo. Op de basisschool spaarden mijn klasgenootjes yugi-jo en pokmon kaartjes, ik deed dat niet. Op de middelbare school droegen vrienden Bjrn Borg, ik droeg ruimzittende geruite/gestreepte boxers shorts van de V&D. Iedereen pingt op de blackberry, ik sms op mijn vertrouwde Nokia. Mensen twitteren als de malle, ik hou mijn activiteiten het liefst voor mijzelf. Totdat Gister, Beverwijk 15.25 uur , met een vriend naar de zwarte markt geweest en nog ff die kerel op het station dumpen. Verrekt, verkeerde afslag genomen.. nog 4 minuten voordat zijn trein arriveert. Ik wil keren.. weet dat het niet mag en niet kan, maar toch doe ik het.. Ik gooi mijn stuur naar links. Opeens gebeurt het, je kent het wel dat tijdloze matrixgevoel, er gebeurt van alles in een lullige seconde. De auto achter mij heeft niet op tijd kunnen remmen en ramt tegen mijn moeders auto aan. Jeetje, net mijn rijbewijs, schade,geld, ruzie met mijn ouders. Ik kreeg flashbacks, hoe in Godsnaam ga ik dit regelendacht aan mijn gedisciplineerde ouders.. die blik in hun ogen kon ik al dromen. 1 ding wist ik zeker, dit gaat volgens strikt vastgelegde, officile ,hirarchische Afrikaanse maatstaven opgelost worden, met andere woorden incasseren rake klappen vangen. Papierwerk ingevuld, netjes de handjes geschud met de tegenpartij en weer naar huis gereden om mijn ouders onder ogen te zien. Na het bekijken van de geringe schade ( klein minuscuul deukje en enkele krasjes op de bumper)mompelde mijn moeder: Zoon, we zijn niet boos op je.. een ongeluk kan gebeuren. We zijn blij dat je ongedeerd bent, maar je moet er wel je les van leren. Ik kreeg het even warm, ik dacht.. nee dit kan niet dit was de Westerste aanpak (mijn ouders zijn goed ingeburgerd) maar ik wachtte nog op de Afrikaanse aanpak en bereide me mentaal voor. Dat is wanneer mijn vader in de picture kwam. Mijn vader is geen man van woorden..maar wanneer hij spreekt.. dan is het goed raak. Ze waren minder tevreden met mijn leefwijze de afgelopen weken, ik was zelden thuis. Ik ging van feestje naar feestje. Feestjes verspreid door heel Nederland welteverstaan. Mijn telefoon stond roodgloeiend van de sms ( ik ping niet..) met mededelingen over de beste feestjes door heel Nederland. En als ik opnam kreeg ik te horen dat ik ontzettend veramsterdamswas. Ik ging sneller praten, struikelde regelmatig over mijn woorden en op de een of andere manier veranderde mijn uitspraak van bepaalde woorden. Zo veranderde een simpele zin als : Wij zijn in Amsterdam, naar : Wij sain in Amsterdam. Hoe dan ook, daar zat ik dan weer in de auto met een Crunk CD op de achtergrond, keihard schreewend : Im in da club like ay baybay- ay baybay..en alweer een choreografie te bedenken voor het betreffende

schreewend : Im in da club like ay baybay- ay baybay..en alweer een choreografie te bedenken voor het betreffende feest. Deze gewoontes werden zo extreem dat ik vrijdagavond eerst ging salsa dansen in haarlem, om vervolgens om middernacht de trein pakken naar Hilversum waar ik zou gaan stappen met vrienden. Om daarna te slapen in de auto met 4 jongens op de A27 ter hoogte van Almere omdat we zonder benzine zaten en dan in de avond te gaan bobben naar een feest in de Challenge. Daarnaast had ik ook nog werk, een salsacursus dat ik weer had opgepikt en mijn huishoudelijke taken thuis. Op school gaat het voorspoedig dus ik kon mij deze drukte prima permitteren dacht ik. Maar op een gegeven moment kom je jezelf tegen Na het ongeluk kon ik nauwelijks slapen. Niet dat het zon indrukwekkende ongeluk was, maar ik ging alles reflecteren wat ik had meegemaakt..inclusief de wijze woorden van mijn ouders. Ik besefte dat ik ontzettend was veranderd in mijn doen en laten. Dingen die mij vroeger interesseerden en boeiden, liet ik achterwege onder het motto geniet van het levenen haal alles uit je studentenleven. Ik ging twisten en denken over mijn toekomst. Wat heb ik bereikt, wat wil ik bereiken, wat wil ik doen met mijn studie, wat doe ik met mijn vrienden, ben ik toe aan een relatie. Kortom een heleboel vragen die mij al jaren bezig houden maar die kant van mij zien veel mensen niet. Zo heb ik ook een hele serieuze kant. Op de basisschool raakte ik onder de indruk van de muziek van Bob marley en leerde reggae muziek kennen. 50 cent en the game maakten plaats voor opzwepende bleus van Ray charles en slowjams van Teddy Pendergrass. Op de middelbare school ontdekte ik mijn helden: Martin Luther king en Nelson mandela. Muziek en mensen die sterk deel uitzouden maken van mijn leven en mijn karakter zouden vormen. De meeste mensen weten het niet, dus het wordt nu tijd mensen de andere Miguel leren kennen: Ik denk dat het allemaal gebeurde op de middelbare school, ergens rond het 4e jaar van de havo. Het is niet zo dat ik gepest ben ofzo, altijd al een vrolijk,opgewekte drukke jongetje geweest die met de juiste woorden leraren wist om te praten. Maar op een leeftijd van 16/17 jaar krijg je beetje een soort van levensbesef, wellicht een onderdeel van de pubertijd maar ik ging ontiegelijk hard met mijzelf in de weer. Wie ben ik, wat wil ik, hoe ga ik dat doen. Al snel had ik mijn toekomst plaatje al vast gesteld. Zoals ik al eerder zei kwam mijn interesse voor reggae muziek al veel eerder op de basisschool. In een van zijn nummers citeert Bob Marley In this bright future, you cant forget your past. Mijn geschiedenis.. mijn verleden. Wat in mijn geval best ingewikkeld lag, ik leef namelijk in een wereld met 2 verre uiteinden. Aan het ene uiteinden van mijn geschiedenislijn vinden we personen als Willen van Oranje,Willen Barentsz, Michiel de Ruyter en aan de andere uiterste vinden we mensen als Idi Amin, krijger Kunte Kinte en broeder MDolingoso (geen flauw idee wie dat is). In de 5e klas van de havo verwisselde ik de Carry Slee boeken voor een heus autobiografie van Nelson Mandela en naslagwerken van Martin Luther King. Ik was niet langer meer langer bezig met het manipuleren van docenten en rondhuppelen door de school, maar zag dit als een zelfstudie dat deels uitmaakte van mijn afstudeeropdracht voor de Havo, ook wel bekend als PWS. Nelson Mandela heeft het in zijn boek over Education is the most powerful weapon which you can use to change the world. En zodoende ben ik mijzelf gaan onderwijzen. Enkele maanden geleden heb ik de autobiografie van Barack Obama uit gelezen, en probeer daar ook mijn lering uit te trekken. Op dit moment sta ik op het punt om door te zetten met dat gene dat ik op de middelbare school ben begonnen: de zoektocht naar en het ontwikkelen van mijn eigen ik. Yes I can.. Met volle overtuiging vertel ik mensen over wat ik allemaal heb geleerd van mensen zoals Nelson Mandela en Barack Obama. Sterke mannen, geboren leiders. Totdat ik ooit het argument kreeg achter elke sterke man, schuilt een sterke vrouw. Iets waar ik nooit bij stil had gestaan, maar zeker waar was. Ideen gonsden door mijn hoofd: een zelfstudie naar Correta Scott (vrouw van M.L.King), Rosa Parks, Michelle Obama etc. Daarnaast betrapte ik mij dat ik interesse begin te krijgen in leiderschap, het zin van het leven, verschillende vormen van dans, bepaalde vorm van kunst en wat mij erg verbaasde is dat ik sterk genteresseerd leek in politiek. Niet zozeer de gemeentelijke of landelijke verkiezingen in Nederland, maar hoe politiek gespeeld wordt en dat in combinatie van Afrikaanse politiek. Of ik nu veranderd ben of ga veranderen in een super nerd, nooit meer naar feestjes zal gaan en alleen maar thuis in de boeken ga zitten. ZEKER NIET.. mijn agenda staat alweer vol gepland met feestjes, verjaardagen en als een van de hoogtepunten Dirty Dutch festival op 19 juni in Almere, waar alle remmen los gaan:keihard housen van 11 uur s ochtends tot 12 uur s avonds! Dit alles was meer om mijn gedachte netjes op een rij te kunnen krijgen, dat gekibbel s nachts een plek te kunnen geven. Mijzelf duidelijk maken wat er allemaal in me omgaat, een uitlaatklep in de vorm van een blog. Nu ik het zo lees heb ik sterk mijn twijfels over wat ik allemaal zojuist heb gezegd. Aangezien ik het niet kan maken om dit weekend, na het ongeluk te gaan cruisen met mijn moeders auto naar de opening van strandclub Vroeger in

Bloemendaal aan zee, heb een sterk vermoeden dat dit slechts een (eenmalig) tijdverdrijf is op een saaie 1e paas avond. Want het schrijven van dit stuk heeft ruim 2.5 uur geduurd. Ik zeg: Aangenaam, mijn naam is Miguel D.