Σσναντώντας το Τέλειο Ταίρι Ένα Απόγεσμα στο Πάρκο

Μηα θνξά θη έλαλ θαηξό, ήηαλ έλαο άλδξαο, πνπ πεξπαηνύζε ζε έλαλ ήζπρν δξόκν, θαη πήγαηλε ζην ηαρπδξνκείν λα ζηείιεη έλα γξάκκα. Ήηαλ έλα απόγεπκα άλνημεο, θαη δελ είρε ηίπνηε άιιν λα θάλεη παξά απηό. Από ηελ άιιε κεξηά ηνπ δξόκνπ εξρόηαλ κηα γπλαίθα, θαη απηή πήγαηλε λα απιώζεη ηε κπνπγάδα ηεο. Δελ πήγαηλε έμω γηα θαθέ, νύηε γηα πνηό, θαη νύηε γηα ηίπνηα ην ηδηαίηεξν. Πήγαηλε απιά λα απιώζεη ηα ξνύρα ηεο. Καη πέξαζε ν έλαο κπξνζηά από ηνλ άιινλ.

Καζώο πεξλνύζαλ, ν άλδξαο ηελ θνηηάδεη, θαη ζθέθηεηαη: “Ξέξεηο ηη; Απηή είλαη ε ηέιεηα γπλαίθα γηα κέλα, αιιά... εγώ απιώο ήκνπλ εδώ, ρωξίο λα θάλω ηίπνηα... πνηεο είλαη ε πηζαλόηεηεο λα βξω ηε γπλαίθα ηεο δωήο κνπ εδώ;!”. Η γπλαίθα ηνλ θνίηαμε θαη είπε από κέζα ηεο: “Ξέξεηο θάηη; Απηόο είλαη ν ηέιεηνο άλδξαο γηα κέλα.... θαη απηό είλαη θαηαπιεθηηθό!”.

Εμαηηίαο θάπνηνπ “θόιπνπ” ηεο κνίξαο, ή κηα ζην εθαηνκκύξην, θαη δελ ήμεξαλ πώο, αιιά ζηακάηεζαλ θαη κίιεζε ν έλαο ζηνλ άιινλ. Καη έηζη άξρηδαλ λα κηιάλε, θαη ζπλεηδεηνπνίεζαλ όηη ππήξρε κηα ρεκεία ζε θάζε επίπεδν. Σαλ λα ήηαλ κνηξαίν. Πεξπάηεζαλ γηα ιίγν καδί, θαη έραζαλ ηελ αίζζεζε ηνπ ρξόλνπ. Καζεηί πνπ είραλ θνηλό, θαη θαζεηί πνπ δελ είραλ θνηλό, απινύζηαηα ζπκπιήξωλαλ ν έλαο ηνλ άιινλ. Κάζηζαλ ζε έλα παγθάθη θαη άξρηδαλ λα κηιάλε, θαη μάθλνπ είπαλ: “είλαη ηόζν παξάμελν... πνηεο είλαη νη πηζαλόηεηεο ηνύ λα ζπλαληάο ην ηέιεην ηαίξη ζνπ έηζη απιά θαη ηπραία; Απηό είλαη ηξειό! Αο θάλνπκε θάηη λα δνύκε αλ όληωο πξόθεηηαη γηα πξαγκαηηθόηεηα απηό. Απηό πνπ ζα θάλνπκε είλαη λα ρωξηζηνύκε... δε ζα κηιάκε θαη δε ζα αληαιιάμνπκε αξηζκνύο ή θάηη ηέηνην... αιιά αλ πνηέ μαλαζπλαληεζνύκε, ηόηε απηό είλαη γξαπηό λα ζπκβεί, θαη ζα παληξεπηνύκε ζε απηό εδώ ην κέξνο”.

Καη έηζη πήξαλ ην δξόκν ηνπο. Μηα κέξα πέξαζε, κηα εβδνκάδα, έμη κήλεο, έλαο ρξόλνο, πέληε ρξόληα, δέθα ρξόληα, θαη πνηέ δελ μαλά βξεζήθαλε. Καη πξνθαλώο γλώξηδαλ θαη άιινπο αλζξώπνπο ζε απηό ην κέζν δηάζηεκα, θαη βξήθαλ άηνκα πνπ ηνπο ηαίξηαδαλ ιίγν, πνπ ηνπο ηαίξηαδαλ πνιύ, θαη αθόκα πνπ ηνπο ηαίξηαδαλ πάξα πνιύ, αιιά ηίπνηα κπξνζηά ζην ηέιεην ηαίξη.

Ήηαλ όια θαιά. Παληξεύηεθαλ, έθαλαλ νηθνγέλεηα, έγηλαλ παππνύδεο κε ηνπο δηθνύο ηνπο ζπδύγνπο, θαη ήηαλ όια κηα ραξά. Κάπνηα ζηηγκή, ζε έλα βαξύ ρεηκώλα, ν ηόο ηεο γξίπεο θπθινθνξνύζε παληνύ θαη αξξώζηεζαλ όινη. Ζνύζαλ μερωξηζηά ζηα δηθά ηνπο ζπίηηα θαη αξξώζηεζαλ βαξηά, θαη νη ζύδπγνί ηνπο ηνύο πξόζεραλ.

Μηα κέξα, πεξπαηνύζαλ ζε εθείλν ηνλ ήζπρν δξόκν. Απηόο ήηαλ ήδε παππνύο, θαη πήγαηλε λα

ζηείιεη έλα γξάκκα. Καη απηή ήδε γηαγηά, θαη πήγαηλε λα απιώζεη ηε κπνπγάδα ηεο, θνπβαιώληαο ηελ ζηνλ ώκν. Σε θάπνηα θάζε νη δύν ηνπο θνηηάρηεθαλ, θη απηόο ζθέθηεθε: “Από θάπνπ ηε γλωξίδω απηή, αιιά δελ κπνξώ λα ζπκεζώ από πνύ”, θαζώο ηνλ θνηηνύζε θη απηή θαη ζθέθηεθε: “Απηόο κνπ θαίλεηαη πνιύ νηθείνο, αιιά δελ μέξω πνηνο είλαη”. Σπλέρηζαλ λα πεξπαηάλε, θαη έθπγαλ.

Τν ζέκα είλαη, όηη ήηαλ γξαπηό απηνί λα είλαη καδί, θαη ζα ήηαλ ην ηέιεην ηαίξη ν έλαο γηα ηνλ άιινλ. Αιιά... ε κνίξα... ρκ... πόζεο πηζαλόηεηεο ππάξρνπλ ζην όηη ε κνίξα ζα ηνπο θέξεη πάιη θνληά; Όπωο θαη νη πηζαλόηεηεο ζην λα θεξδίδεηο ην ιαρείν! Δνθίκαζαλ ηε κνίξα... θαη ρωξηζηήθαλε, θαη είραλ κνλάρα κηα επθαηξία.

Θιηβεξή ηζηνξία, ε;