< ' > PATAY NA 'KO?!?! <.- -.> Ilang beses mo bang gustong marinig ang 'oo'?

Kung may bayad ang bawat tanong, mayaman na 'ko. < ' > Totoong patay na 'ko??? <.- -.> Bawal magsinungaling dito. < ' > Pero bakit... < ' > Sino'ng... < ' > Paanong... < ' > Asaan ako? < ' > Sino ka? <.- -.> Patay ka na. <.- - .> Nasa lugar ka ng mga patay. <.- -.> Receptionist ako sa lugar ng mga patay. <.- -.> May tanong ka pa? < ' > . < ' > ... < ' > .. < ' > Paano na ang mga anak ko? < ' > H-hindi ko naman talaga gustong<.- -.> Maayos ang buhay nilang lahat. Nagpakasal ulit ang asawa mo. Nasa Ameri ka na ang bunso mo. At kakapanganak lang sa ikatlo mong apo sa tuhod kanina haba ng nagsasalita ka. < ' > HUH?!?! < ' > Kakamatay ko pa lang ah?! <.- -.> Mag-iisang oras ka na dito. < ' > Alam ko!? <.- -.> Dito...pero sa lupa, higit apat na dekada ka nang patay. < ' > Pa'no nangyari 'yon? <.- -.> Ang isang araw dito, isanlibong taon sa lupa. 2049 na. Kung binabasa mo yung handout na ibinigay sa 'yo sa halip na tanong ka nang tanong, kanina pa da pat malinaw sa 'yo ang lahat. < ' > Pero...hindi...niloloko mo ba ako?? <.- -.> Minsan gusto kong sumagot ng 'oo' pag tinatanong ako ng ganyan. < ' > Pero...bakit...paanong...??? <.- -.> Tignan mo. < ' > Ano 'yan? < ' > ... < ' > Huh? < ' > . < ' > !!! < ' > .. < ' > Saan 'yan? <.- -.> Sa Pilipinas. < ' > E bakit ganyan 'yan? Sino 'yan? <.- -.> Si Marvin. < ' > Marvin? <.- -.> Marvin. Marvin Agustin. < ' > Yung artista? Matanda na? Ano'ng ginagawa n'ya d'yan? <.- -.> Presidente s'ya ng bansa mo. < ' > Huh?!!! <.- -.> Ayos naman ah! Gusto nga s'ya ng mga tao e. < ' > E sino 'yan - asawa n'ya? <.- -.> Saan? < ' > Ayan, sa kanan. <.- -.> Ah, vice president 'yan. < ' > Sino'ng naging vice president?? <.- -.> Si Tootsie Guevarra. Yung magaling kumanta. < ' > Huh?!? <.- -.> Anong "huh?!?" Ayos nga sila e. Iniahon nila ang 'Pinas sa kahirapan.

< ' > Ano'ng ibig mong sabihin? < ' > Nasaan na si GMA? <.- -.> Matagal nang wala si Macapagal. <.- -.> 2049 na. Wala nang utang ang Pilipinas sa ibang bansa! < ' > Talaga? <.- -.> Hay naku! Wala ka pala talagang alam e. < ' > Bakit, ano pa ba ang mga nangyari? <.- -.> Balik na ulit ang Pilipinas sa mapa. Mayaman at respetado na ulit ang b ayan mo. < ' > Talaga? Hehe.... <.- -.> Oo, ang ingay mo kasi kanina e...di ko nga masyadong naintindihan yung speech ng Papa sa Roma...papapanoorin dapat kita. < ' > O, may ano? <.- -.> Pilipino ang bagong Papa. < ' > Huh? <.- -.> Nanonood ka ba ng MTV? < ' > Hindi. <.- -.> Ng That's Entertainment? < ' > Hindi rin. Bakit? <.- -.> E hindi mo pala kilala. < ' > Sino? <.- -.> Yung bagong Papa. < ' > Ano ba'ng pangalan? <.- -.> Pope Rose I < ' > Sinong Pope Rose I? <.- -.> Hindi 'yon ang totoo n'yang pangalan, pero artista s'ya dati. <.- -.> Donita Rose yata ang screen namae n'ya e. < ' > Si Donita Rose??? Yung VJ - naging pope?! <.- -.> Oo - galing, 'no? <.- -.> Nga pala, alam mo bang pwede na ngayong mag-asawa ang pari? < ' > Huh? <.- -.> Pwede na, basta madre ang mapapangasawa, para hindi raw lumabas ang per a ng simbahan. Ayos, 'no? < ' > Ganyan na ba ngayon sa lupa? < ' > Hmmm.... < ' > Pero kung tutuusin, okay! <.- -.> Oo naman! < ' > Sandali, wala na bang krimen? <.- -.> Nabawasan, kahit papa'no. Nakikita mo 'yang babaeng nasa tabi ng driver ? < ' > Alin? <.- -.> 'Yan, yung nasa jeep na neon. < ' > O, ano?_Ayos yung jeep ah! <.- -.> Nakikita mo yung hawak n'yang cellphone? <.- -.> XC90 'yan! < ' > Ano'ng XC90? <.- -.> 'Yan ang cellphone ngayon ng masa. May laser gun 'yan, at protektado ng magnetic shield ang may-hawak. < ' > Hahaha...tangna, astig! "Tanging Yaman" <.- -.> Tsaka nakita mo yung mga naka-barong kanina na walang kamay? < ' > Oo. < ' > Itatanong ko nga dapat sa 'yo kung bakit gano'n e. <.- -.> Mga kongresman 'yun na nangupit sa kaban ng bayan. < ' > Huh?! <.- -.> Oo, pinuputulan kasi ng kamay ang mga corrupt officials para hindi na u mulit. Okay nga e. < ' > Kelan pa? <.- -.> 'Tagal na 'yon...panahon pa ni President Sin 'yon e. < ' > Si Sin? - yung Cardinal??? <.- -.> Oo...bakit? Gusto ko nga 'yun e. Magaling din. Pinagawan n'ya pa ng rep

lica yung Bundok Banahaw sa Nayong Pilipino. < ' > Bundok Banahaw? <.- -.> Oo. <.- -.> Ay! Oo nga pala, hindi mo alam...wala na kasi yung Bundok Banahaw. Bana haw Mall na ngayon. Hahaha! < ' > Ginawang mall?!? Sira ba ulo nila?..Ba't natatawa ka pa?! <.- -.>Wala rin kasing nangyari e, hindi rin naman kumikita yung mall. < ' > Syempre, sino namang gago ang matutuwa sa ginawa nila?! "Tanging Yaman" <.- -.> Huh? Hindi, natutuwa ang mga tao sa ginawa nila, kaya nga lang wala nan g namamasyal sa malls ngayon dahil puro TV na lang ang pinagkakaabalahan ng mga tao. < ' > TV? Ano'ng meron? <.- -.> Telenovela. < ' > Huh? MERON PA RING TELENOVELA HANGGANG NGAYON? <.- -.> Uy, mas magaganda na ngayon ang mga telenovela kesa nung kapanahunan mo : Nasa Puso Ko, Ikaw Ay Akin, Mahal Na Mahal, Tayo Ay Iisa, Mahal Kita, Sa Pilin g Mo, Ang Mahalin Ka, Lumayo Ka Man, Tunay Na Mahal, Tayong Dalawa, Mahalin Mo A ko, Tanging Ikaw Lang, Pagmamahalan Natin, Ikaw At Ako...nakalimutan ko pa yung iba e, pero magaganda mga kwento n'yan! < ' > 'Yan ang mga programa ngayon? ARAW-ARAW?!?! <.- -.> Araw-gabi. Saya nga eh! < ' > Walangya! "Tanging Yaman" < ' > Ano ba 'yan...bakit laging tumutugtog yung Tanging Yaman? Kanina ko pa na ririnig 'yan e, paulit-ulit! < ' > At saka nagkakalimutan, marami akong tanong sa 'yo ah, bakit ayaw mong sa gutin? < ' > At sino ka ba??? VENY Isang linggo na 'ko dito ngayon sa Baguio. Nagsusulat. Payapa ang kalooban. Put i ang labi. At itim ang mga kuko dahil sa ginaw. Ayos naman ang naging biyahe ko . Katabi ko sa aircon bus ang lalakeng wiling-wili sa pakikipagkwentuhan sa kaib igan n'ya tungkol sa isang bus na nabangga at nalaglag sa bangin. Anim na oras a ng biyahe. Anim na araw kung nasakyan mo yung bus na nasakyan ko. Meron kasing s top-over sa tuwing makakabasa ng "eatery" sa daan yung driver. Alam mo ang gusto ko sa Baguio, masyadong makapal ang hamog sa daan. Hindi kita ang bangin. Hindi ka malulula dahil hindi mo alam kung mamamatay ka na. Hihinta yin mo na lang kung ang sasalubong sa bus n'yo e mga taga-Department of Tourism o pulutong ng mga nagkakantahang anghel. Masarap maghanap ng lugar na matutuluyan dito sa Baguio, lalo na kung bobo ka s a direksyon, tulad ko. Pag naligaw ka kasi dito, hindi lang basta kanan-kaliwa a ng balikan, kundi taas-baba. Mumurahin ka ng mga paa mo. Kakapusin ka ng lakas k ahit uminom ka pa ng Motolite. Hindi uubra dito yung mga tatlong oras na lakaran na ginagawa mo sa Maynila tuwing strike ang mga jeep. Pero di naman nagtagal at nakakita rin ako ng matitirhan. Dahil masyadong inter esante, itatago ko na lang ang nasabing hotel sa pangalang "Bahay ni Lolo." Naki ta ko ito sa tuktok ng isang bundok. Natawag ang pansin ko dahil sa "Monthly Rat e" na nakasulat sa karatula nila. Ayos. Tumuloy na 'ko sa loob. May dalawang occ upant pa na nasa pintuan, tanda na "mabili" nga ang nasabing hotel. Pero pagpaso k ko, napansin ko kaagad ang ambiance nito na medyo...um, "archeologic" ang dati ng. Nginitian ko ang receptionist, sabay tanong: "Ano ho ba ang 'most affodable' n'yong kwarto?" May 50's na salamin sa mata, 50's na pumada, at 50's na mukha a ng matandang lalake na kausap ko. "Ha, ha..." tumawa s'ya na parang nanlilibak. "Most affordable." Inulit n'ya. Di ko alam kung wrong grammar ako. Palagay ko ng a...dapat yata 'most affordest'. Kumuha s'ya ng papel at ballpen. Kinabahan ako, akala ko meron pang entrance exam. Inilista n'ya ang rate kasabay ang paliwanag : "4,000 ang kwarto. Plus 2,000 deposit. Plus 500 kung gusto mo ng cable TV. Plu s 500 kung gusto mo ng LPG tank. Plus 500 na bayad sa maglilinis ng kwarto pag-a lis mo." Whoa! Matindi si lolo. 500 pesos para sa paglinis ng kwartong isang buwan ko la

ng naman tinirhan?!? Hindi naman ako magkakatay ng dinosaur para dumumi 'yun ng ganoon! Pero iniabot n'ya kaagad sa akin ang susi ng kwarto. "Eto, silipin mo yu ng room 201." Kapansin-pansin ang laki ng keychain. Rectangular na kahoy na hind i mo pwedeng ibulsa. Kung dadalhin mo 'yun sa grocery shop e tiyak na papakiusap an ka ng guard na i-deposit 'yon sa baggage counter. Tinakbo ko ang hagdanan, parang booby trap ang bawat baitang. Makunat at parang bibigay anumang oras. Nagdahan-dahan ako, pero pagdating sa taas e muntik akong gumulong ulit pababa sa sobrang gulat. Holy smokes, nasa bahay ako ni Dracula! Isang 'abandoned' room ang nakita ko. Sabog-sabog ang mga gamit. May dalawang so fa na matanda pa yata kay Manuel L. Quezon. May fireplace na mukhang sumisindi m ag-isa. At may mga life-size na rebulto ng iba't-ibang klase ng aso sa maalikabo k na sulok. Hindi ko makita ang room 201. Tinignan ko ang isa pang hagdan paakya t. Hindi ko kaagad naisip na pwedeng akyatin 'yon dahil may nakaharang na dalawa ng 'aso' sa unang baitang, parang 'off-limits', pero inakyat ko pa rin. Pagpasen syahan mo na kung gagamitin ko ngayon ang salitang mabiling-mabili sa kabataan Shit! Walang ipinagkaiba ang '3rd floor', nakatayo pa rin ang balahibo ko sa bu ong katawan. Tahimik ang lugar, may kadiliman, walang tao. Pero nakita ko ang ro om 201. Ipinasok ko ang susi sa doorknob at binuksan ang pinto, nakahanda sa kir at na kuba na sasalubong sa akin. Wala naman. Pero nakahanda pa rin akong makaki ta ng pugot na ulo nang buksan ko ang refrigerator sa loob ng kwarto. Wala rin. May heater sa bathroom, pero sa switch pa lang ay alam ko nang ikakukuryento ko 'yon. Nag-isip ako, pero hindi masyadong matagal dahil ayokong abutan ng dilim s a loob ng Bahay ni Lolo. Lumabas ako ng kwarto at naglibot sa hallway. May fortu ne plant sa gilid ng pinto ng bawat kwarto, lalo lang nagpapadilim sa lugar. Kin umbinsi ko ang sarili na lakarin ang dulo ng hallway at pakinggan kung may mga d emonic worship at sacrifice na nagaganap sa ibang kwarto. Wala naman. Pero napan sin kong marami sa mga kwarto ang naka-padlock. Dalawa lang ang ibig sabihin: (1 ) Walang tao at hindi pa ito okupado, o (2) Ikinulong ng may-ari sa loob ang mga occupant para ialay sa mga kampon ng kadiliman pagdating ng alas-dose ng gabi. Hindi na 'ko nagtagal. Bumaba ako at iniabot kay lolo ang jumbo keychain. Di na ako nagpaliwanag. Di na rin s'ya nagtanong. Parang sanay na sanay na s'yang tan ggihan ng tao. Nilisan ko na ang lugar bago ko pa makita doon si George Estregan na nakasuot-Drakula, kasama ang mga zombie na kinalaban nila Estong Tutong. Ala m kong masyado akong 80's, pero totoo lahat ng sinabi ko. At maniniwala ka ba na nang ikinuwento ko ito sa mga taga-Baguio e wala sa kanilang nakakaalam kung sa an ang Bahay ni Lolo, hindi nila kilala ang kalye kung saan ko ito nakita, at wa la rin ito sa mapa? Halata bang nasobrahan ako sa pagbabasa ng Hiwaga Komiks? [Cue X-Files theme here.] Halos isang dekada na ang nakakaraan nang una akong magulantang sa isang bagay na nakita ko sa TV - ang palasyo ni Michael Jordan! Biruin mo, posible pala sa mundo na magkaroon ang isang tao ng bahay na may tou rnament-size tennis at basketball court sa bakuran. At gulat na gulat na ako sa lagay na 'yon, hindi ko alam na halos pangkaraniwan na lang pala ang mga gano'ng karangyaan sa mundo ng mga sikat at mayaman. Dahil kung ikukumpara sa bahay ng TV producer na si Aaron Spelling, sisiw pa pala ang bahay ng batikang basketboli sta. Mas malaki ang bahay ni Spelling. Meron itong sariling sinehan, doll museum , gymnasium, Olympic-size swimming pool, bowling alley, skating rink, six garden s, 12 fountains, four bars, three kitchens, at garahe para sa labing-anim na sas akyan. Walangyang bahay! Sa sobrang laki pwede nang gawan ng sariling time zone. Pero katulad ng sinabi ko, pangkaraniwan lang ang mga ganyang bahay sa mga maka pangyarihan. Dahil ang bahay naman ni Bill Gates, na kinikilala ngayon bilang "M ost Intelligent House," ay nagkakahalaga naman ng $55 million dollars. Ang mga t aong pumapasok dito ay binibigyan ng electronic PIN na dini-detect ng sensor sa bawat sulok ng bahay. Sa ganitong paraan, naise-set ng bisita ang mga appliances na gusto n'yang automatic na aandar pag pasok n'ya ng anumang kwarto. Para nga naman hindi na sumakit ang mga buto nila sa pagsasagawa ng nakakahingal na traba ho gaya ng pagpindot sa mga feather-touch remote control. Nakaklula talaga ang bahay ng mga sikat. Isipin mo, kwarto na "club" ang dating

, kusina na parang hotel lobby, bakuran na may sinehan, at kubeta na mukhang cat hedral. Maski yata si Kamatayan hindi makakatapak sa mga bahay na 'yon nang wala ng I.D. Minsan iisipin mo rin, anong klaseng trabaho ba meron ang mga taong 'yon para kumita ng ganoon kadaming pera? Parang gusto kong mag-apply sa kanila ng t rabaho...kahit man lang bilang anino. Sa ipinalabas na listahan ng Forbes ng mga pinakamayamang tao sa taong 2002, pu mupwesto sa bandang gitna si Lucio Tan sa net worth na $1.7 billion. Ibig sabihi n, pwede s'yang magpagawa ng tatlumpung "Intelligent Houses," at meron pa s'yang sukli. Magbigay ng 1,147.50 pesos sa bawat Pilipino. Mag-text nang mag-text wal ang tigil sa loob ng isangdaan at apatnapu't-pitong siglo. Bumili ng 45.9 metric tons ng shabu. Gumawa ng pelikulang "Jose Rizal" nang walongdaan at limampung u lit. Bilhin sa halagang $1,603,773.58 ang bawat pares ng sapatos ni Imelda Marco s. Ipakasal sila Jackie Ejercito at Beaver Lopez nang anim na libo at walongdaan g beses. Magpasweldo ng apatnapu't-dalawang dosenang koponan ng PBA sa loob ng l imang taon. At bilhin lahat ang winning combinations ng lotto para manalo ng jac kpot nang anim na raan at limapu't-anim na beses. Kung uubusin mo ang pera n'ya sa loob ng isang araw, dapat kang gumastos ng 983 ,700 pesos kada segundo. Kung pagpapatung-patungin ang $1 bills n'ya, hihigitan nito nang 768 na ulit ang taas ng Philippine Bank of Commerce sa Makati. Matatak pan ng 162 na ulit ang land area ng Megamall. At aabutin ang isang tao ng dalawa mpu't-anim na taon para maisalansan lahat ito sa sahig. Pero kung inaakala mong kay Lucio Tan ko isasanla ang kaluluwa ko, nagkakamali ka. Dahil kahit na tumubo pa ng 100percent ang pera n'ya kada taon, kailangan n' ya pa ring maghintay ng tatlong dekada para mahigitan ang kasalukuyang net worth ng pinakamayamang tao sa planeta - si Bill Gates. (Note: Sa limang minutong igi nugol mo sa pagbabasa nito, nadagdagan na naman ng $17,525.65 ang kaban ng kayam anan ng dating CEO ng Microsoft.) (Second Note: Magdasal ka para labanan ang dem onyo. Alam ko ang iniisip mo sa mga sandaling ito...malaking pagkakasala 'yan sa Diyos!) Ibinalik na pala ang Superfriends sa TV, pero Justice League na sila ngayon. At bawas na sila. Marami nang superheroes ang nawala. Laid-off. Kung kelan mas kai langan ng mundo ng mga tagapagligtas. Hindi ko gusto ang Justice League. Lalo na ang X-Men. Solid ako sa Superfriends. Walang iwanan. Ang alam ko kasi dati, caucasian si Green Lantern. Pero sa Justice League, Afri can-American s'ya. Ano 'yun - lokohan? Pwede bang maging itim ang dating puti? S ino ang susunod na magpapalit ng lahi at magkakakulay, si Benjamin Franklin? Nakasama rin pala sa cast si Hawkgirl. Pero nasaan si Hawkman? Inilagay na ba s a arrozcaldo? Kaya lang naman nagkaroon ng Hawkgirl e dahil may Hawkman. Sumama na ba si Hawkman kay Robin na isa pa ring missing in action? Sino na lang ang ma gbibigay ng mga bagong damit, relo, at sapatos kay Batman ngayong wala na si Rob in? At sino ang nag-vote off kay Aquaman? Sino pa ang aasahan nating ngayon na m agliligtas sa mga hipon na pinagsasamantalahan ng mga balyena? Nasaan na ang Won der Twins? Ano na ang nangyari kay Apache Chief? At higit sa lahat, bakit nila p inaalis sa grupo ang kaisa-isang Asian superhero na hindi ko nga alam ang pangal an?! Nasaan ang justice at equality doon??? Bubuo lang sila ng grupo ng mga best of the best, sablay pa! Pero kung sa bagay , mahirap nga 'yon. Dahil mismong yung mga imaginary super humans na ginawa nila e may problema. Tignan mo: Bakit halos lahat ng lalakeng superhero e naka-tight s? Bakit kailangan nila ng kapa? Bakit nasa labas ang briefs nila? At anak naman ng tiyanak, bakit hindi sila gumamit ng brief na ayos pa ang garter para hindi na nila ito sinturunan? 'Yan ang problema ng mga western superhero na napansin yata at iniwasan na ng m ga Hapon nang sila naman ang gumawa ng mga kathang-isip na tagapagligtas. Sa una pa lang, inisip na nila na kung magta-trabaho ang kanilang superheroes bilang i sang grupo, importanteng meron silang prescribed uniform. Pantay-pantay sila, wa lang magsusuot ng kapa at aastang hari tulad ni Superman. Walang may bitbit na s idekick tulad ng Robin ni Batman. Walang amoy asin tulad ni Aquaman. At walang M r. and Mrs. na kakain ng dalawang paycheck tulad nina Hawkman at Hawkgirl. Nung una e puro nakaitim lang at parang laging makikipaglibing ang mga Japanese

superheroes, pero naisip yata nila na kakailanganin ng bawat isa ang pangalan. At magkakakila-kilala lang sila sa ilalim ng uniform at maskara (o helmet) kung meron silang palatandaan sa kasuotan. Doon nila naisip na mag-color coding: red, green, blue, yellow, at pinl. Eureka! Two-birds in one stone. May sarili na sil ang identity dahil sa kulay, may sarili pa silang pangalan. Dadagdagan lang ng " noun" ang "color", superhero na sila. Halimbawa: Blue Lion, Pink Ranger, Red Sta r, Yellow 4, at Green Joke. Sa ganitong paraan, maiiwasan nila ang mga limitado at gasgas na pangalan na mabubuo sa mga salitang Super, Wonder, Mighty, Man, Wom an, Girl, Boy, at Dog, na paborito naman ng mga kanluraning bansa. Pero hindi pa tapos! Dahil tulad ng mga puti, may value-added service lagi ang mga Hapon. Sa oras ng matinding pangangailangan, pwedeng magsama-sama ang limang superhero para bumuo ng isang higanteng robot na kayang pumuksa ng mga higanten g kuto, linta, bagoong, biskwit, at alikabok. Mismo. Hindi lang 'yan, dahil bago sila makipaglaban, lagi silang may formation. Haharap sila sa camera para sa ri tual na group photo opportunity, parang pang-class picture. Alam na nila kung si no ang pupwesto sa kanan, kaliwa, gitna, taas, at baba, at kung sino ang mag-i-i split, sisipa, tatalon, susuntok, at susungayan sa ulo. Systematic. Very organiz ed. Ang nakikita ko lang na kahinaan ng Japanese superheroes e lagi silang nakaa sa sa mga subtitles at voice talent ng magda-dub sa mga sinasabi nila. Pero okay lang 'yun. Idol ko pa rin sila. Dahil kahit sa mga anime, mas okay ang costume nila Eugene na parang laging a-attend ng rave party, kesa kila Superman na paran g laging a-attend ng aerobics class. Walang-wala ang mga 'Kano sa imahinasyon ng mga Hapon. Tignan mo na lang si Ast roboy. Sabihin mo - SINO - sa buong kasaysayan ng Amerika - ang superhero na may machine gun sa pwet? Wala. Kung may kinalaman ito sa trauma ng mga Hapon noong ikalawang Digmaang Pandaigdig e hindi ko alam, pero sigurado akong hindi ko ipag papalit si Astroboy sa sandosenang Justice League. Kung magiging superhero ako, gusto ko maging tulad n'ya. At kung kakapusin man ako ng lakas, papapanoorin ko lang ang mga kalaban ko ng possessed na video ni Sadako, na magiging dahilan ng kamatayan nila pagkalipas ng isang linggo! < ' > Ba't ayaw mong magpakilala? <.- -.> .. <.- -.> ... <.- -.> . < ' > Sino ka? <.- -.> Sandali... < ' > Bakit ayaw mong sumagot? <.- -.> Ssshhh! <.- -.> 'Wag kang maingay. <.- -.> Hindi mo ba naririnig? < ' > ANG ALIN??? <.- -.> SSSSShhhhh!!! Sinabi'ng 'wag maingay e. Pakinggan mo. < ' > Eh wala naman akong nariri< ' > Sino 'yun? <.- -.> Hehehe... < ' > Tao ba 'yun? <.- -.> Oo...nagdarasal. < ' > Hindi ko naman maintindihan yung sinasabi e! < ' > Ba't ka tumatawa? <.- -.> Tignan mo naman magdasal...humihiling na panalunin ko sila sa basketbal l game. < ' > O, ano namang masama do'n? <.- -.> 'Yun din ang hinihiling ng kalaban nilang team e! <.- -.> Ngiyahahahaha! < ' > Hahahahaha! < ' > Oo nga 'no! <.- -.> Marami pa 'yan. <.- -.> 'Yan ang libangan ko dito e...ipunin ang mga pinakanakakatawang dasal n g mga tao.

< ' > Sandali, bakit puro Pilipino ang nagdarasal? < ' > At ba't marunong kang mag-Tagalog? <.- -.> Gusto mo 'kong mag-Latin? <.- -.> Hindi ako Tagalog magsalita, pero Tagalog ang lenggwaheng kayang intind ihin ng utak mo kaya ang akala mo ngayon ay sa Tagalog tayo nag-uusap. <.- -.> ...Kahit na ang totoo ay mga isipan lang natin ang gumagana ngayon at w ala sa ating talagang nagsasalita. < ' > Ayos ah...high-tech! <.- -.> Bilib ka na? <.- -.> Eto, pakinggan mo, meron na namang nagdarasal. < ' > Yung babaeng humihiling na sana payagan s'ya sa outing ng daddy n'ya? <.- -.> Hindi, yung matandang mabagal magsalita. < ' > Yung humihiling na sana tumigil na ang mister n'ya sa pambababae? <.- -.> At? < ' > Pagkapanalo ng kapatid n'ya sa barangay election? <.- -.> At? < ' > Paggaling ng asthma n'ya? <.- -.> At? < ' > Kaligtasan ng anak n'ya sa Middle East? <.- -.> At? < ' > World peace? <.- -.> At? < ' > Na matapos na ang pagpaparehistro ng kotse n'ya? <.- -.> At? < ' > Ano'ng at? Marami pa eh... <.- -.> At ano pa nga...? < ' > At matapos na ang hinuhulug-hulugan nilang bahay? <.- -.> At? < ' > Marami pa s'yang sinasabi e... < ' > Ano'ng nakakatawa doon? <.- -.> Wala nga. Kaya ako natatawa kasi hindi na s'ya nakakatawa. <.- -.> Hindi naman s'ya nagdarasal e. Para lang s'yang umoorder sa waiter sa r estaurant. <.- -.> Minsan nga gusto kong humingi ng tip e! <.- -.> Ngiyahahahaha! < ' > HAHAHAHAHA!!! <.- -.> Kahapon meron ding nagdasal, umiiyak pa, sana raw pumasa s'ya sa exam. <.- -.> Paano ko naman ipapasa, e wala naman s'yang isinagot sa mga test papers n'ya! < ' > Hahahahaha!!! <.- -.> Paano ko pa s'ya matutulungan sa lagay na 'yon? Buti kung humiling s'ya ng matibay na resistensya habang naglalamay sa kaka-review. O kaya e ng konting talino para mas maintindihan n'ya ang mga pinag-aralan nila. O kaya e ng tiyaga , tibay ng loob, pasensya, o sipag...pwede 'yun, pero yung magsa-submit s'ya ng blankong test paper tapos kailangan ipasa ko s'ya, para na rin s'yang humiling n a manalo sa lotto kahit na hindi s'ya bumibili ng ticket! < ' > HAHAHAHAHA!! <.- -.> Sandali, sandali...eto pa isa...pakinggan mo... < ' > Yung humihiling na sana makapag-asawa s'ya ng matalino, gwapo, mabait, at mayaman? <.- -.> Oo. <.- -.> NGIYAHAHAHAHA! < ' > O, ano naman masama doon? <.- -.> E lalake 'yan eh! < ' > BWAHAHAHAHA!!!!!!!!! <.- -.> NGIYAHAHAHAHA! <.- -.> Waheeheeheeheee! <.- -.> Naririnig mo ba? <.- -.> Nyahahahaha! < ' > Yung ale'ng humihiling na sana mamatay na yung kapitbahay n'ya?

<.- -.> OO! <.- -.> NGIYAHAHAHAHAHAHA!!!!! < ' > HAHAHAHAHA!!!! <.- -.> NGIYAHAHAHAHA! <.- -.> Ewan ko, kaya nga 'ko tawa nang tawa, kasi naririnig ko na naman 'yan. <.- -.> NGIYAHAHAHAHA! < ' > Bakit, ano ba 'yon? <.- -.> Siguro nagdarasal, pero paano ko naman s'ya tutulungan e hindi ko maint indihan kung ano ang ibig n'yang sabihin sa "Hauuummmmmm..."? < ' > HAHAHAHAHA!!! <.- -.> NGIYAHAHAHAHA! < ' > Sakit na ng tiyan ko, mamamatay ako dito sa katatawa! <.- -.> Ha? Patay ka na, eh! < ' > BWAHAHAHAHA!!! <.- -.> NGIYAHAHAHAHA! <.- -.> Waheeheeheeheee! <.- -.> Nyahahahaha! GERAN Chalkdust: Mga Kwentong Chalk Revisited. Mambabasa, hindi ko alam ang pangalan mo, pero ituring mong espesyal na araw it o ng buhay mo (tandaan ang petsa at oras) dahil ngayon mo makikilala ang mga miy embro ng "Horror Fame," ang natatangi at eksklusibong Hall of Fame club ng mga t eroristang teacher na nakilala ko. LEVEL: 1 CHARACTER: (Mrs) Balance Sh*t PLANET: Accounting ATTRIBUTES: Matanda na, pero nung nagkaroon ng outing sa beach, nasorpresa ang buong klase dahil naka-swimsuit s'ya. Ayos! Parang Rosanna Roces...year 2049! POWER: Mild lang naman. Medyo nagulat lang kami dahil first time namin noon mag karoon ng subject na 3 hours straight...at boring! Kaya nang medyo may nakaintin di sa lesson at nag-recite, pinalakpakan s'ya ng lahat nang may halong kantiyaw. Kala namin matatawa si Balance Sh*t, kaso bigla itong tumitig sa amin na parang nagsusuri ng amag sa pandesal. Sabay sabi sa matigas na boses: "Nobody claps in my class!" LEVEL: 2 CHARACTER: (Ms) Anger Management PLANET: Management ATTRIBUTES: Semi-regular POWER: Lakas mang-asar. Power-tripper. Gugulangin ka sa recitation, wala kang m aisasagot sa kanay na aayunan n'ya. Intro n'ya nung first meeting: "All you have to do to pass the subject is give up your life." Kaya na-give up ko ang subject n'ya. LEVEL: 3 CHARACTER: (Ms) Rule PLANET: Adviser, Grade 1 ATTRBUTES: Matanda. Dalaga. At hindi codename ang pangalan na 'yan. POWER: Pakyawan na namimitpit ng kamay. Pag pumasok s'ya ng room at naabutan n' ya kayong maingay, automatic dapat ipatong n'yo na ang mga kamay n'yo sa desk. N asanay na nga kami sobra sa ganoon. Minsan kami na ang humihingi nito sa kanya: "Oh, please, spank me, ma'am! I'm a baaaaad boy, spank me! Spank! Spank! Spank!" TRIVIA: S'ya rin ang nagpakilala sa amin ka Jimmy Swaggart LEVEL: 4 CHARACTER: (Mr) Commandant PLANET: CAT ATTRIBUTES: Classified POWER: Moody. At hindi mo s'ya gugustuhing makabangga pag mainit ang ulo. Dahil makikita mo talaga na nanginginig ang buong mukha n'ya. Parang lalabasan ng mga centipede. At maririnig mong tumutunog ang mga ngipin n'ya. At nambubulyaw s'ya

. At...at...at titigil na 'ko dahil kilala n'ya 'ko at malapit lang ang bahay ni la sa amin. LEVEL: 5 CHARACTER: Ma'am Babes PLANET: Philippine History ATTRIBUTES: (Nabanggit na sa ABNKKBSNPLAKo?!) POWER: Pareho ang istilo nila ni Anger Management. Parehong-pareho. Alaskador. At 'wag na 'wag kang magbibitiw sa kanya ng mga hindi kalkuladong salita dahil p ag iba ang naging interpretasyon n'ya noon, aabot ka sa Supreme Court kakapaliwa nag. LEVEL: 6 CHARACTER: (Ms) Santiago PLANET: Philosophy ATTRIBUTES: (Pseudonym lang ang pangalan na 'yan. Peksman!) POWER: Kung teacher ka at hindi ka marunong gumamit ng index cards para patayin sa sindak ang mga estudyante mo tuwing recitation, kailangan mong mag-seminar k ay Santy. Oo, index cards. Doon nakalagay ang pangalan ng bawat estudyante. Lagi n'yang binabalasa 'yon bago mag-umpisa ang klase. At doon n'ya binubunot ang pa ngalan ng magre-recite. Iihawin ka talaga ng buhay. At mas gugustuhin mo pang um ako ng anomalya sa harap ng mga nag-iimbestigang senador, kesa sumagot sa mga ta nong ni Santiago. LEVEL: 7 CHARACTER: (Ms) Matabang Teacher PLANET: Filipino ATTRIBUTES: (Nabanggit na sa ABNKKBSNPLAKo?!) POWER: Pagsamasamahin mo ang index cards ni Santiago, pagkamabusisi ni Ma'am Ba bes, at ang nanginginig na mukha ni Commandant - 'yun s'ya! Hindi ko makakalimut an nang itanong n'ya dati sa klase kung ilan ang butas sa bangkang sinakyan nila Ibarra at Maria Clara. Tatlong estudyante na ang nabunot n'ya sa index card at wala pa ring nakakasagot sa kanya. Kaya ang napag-initan e yung pang-apat - AKO! linsiyak na buhay...e hindi naman talaga nabanggit sa libro kung ilan ang butas ! At hindi ko maarok kahit ngayon kung ano naman ang kabuluhan ng mga butas ng b angkang 'yon sa buhay ko. TRIVIA: Naisip ng kaklase ko kinabukasan na pwedeng masagot ang tanong kung gag amitan ng logic. LEVEL: 8 CHARACTER: (Mr) Cools...(Kulot!) PLANET: Music ATTRIBUTES: (Withheld) POWER: Mabagsik! Naturingang music teacher, tensyonado lagi ang room. Walang hu mihinga. Panlilisikan ka ng mata at hindi ka tatantanan hangga't wala ka sa tono . Pero paano ka naman kakanta kung nagtatambol sa kaba ang dibdib mo?! Pinakanta n'ya kami dati ng Do-Re-Mi isa-isa, inabot ako ng bell pero hindi ako nakaalis sa unang "do." 'Kala ko nga paglilinisin n'ya na lang ako ng room hanggang sa cl osing ng schoolyear. LEVEL: 9 CHARACTER: (Mrs) Falafox PLANET: Mathematics ATTRIBUTES: Mestiza...pero makapanindig-balahibo! POWER: Pangalan pa lang, tunog chemical weapon na. Hindi ko nga alam kung paano ako naka-survive, pero matindi s'yang bangungot. Pamatay gumawa ng first impres sion. Bago namin s'ya nakita, balita na sa buong eskwelahan na kumakain s'ya ng bata. Pero nagulantang pa rin kami pagpasok n'ya ng room. Bigla s'yang nagpakuha ng 1/4 sheet na papel. (Nanghingi pa 'ko, at 1 whole ang ibinigay ng kaklase.) Pinasulatan n'ya ng numbers 1-10 ang papel, quiz. (Itinupi ko na lang ang papel ko dahil wala na talagang oras para pumunit ng 1/4.) Sunud-sunod n'yang idinikta ang mga tanong, multiplication. (Na-miss ko ang mga naunang tanong, numbers 5 t o 6 lang ang nasagot ko, mali pa pareho!) Ipinapasa n'ya kaagad ang mga papel. ( Ipinasa ko naman ang sa akin, kahit na may multiple violations.) Pagdating sa ka nya, andaming nasabon dahil nakitang mali ang mga sagot sa papel. Diretso kaagad

sa basurahan ang quiz papers. Pero wala ka sa reaksyon n'ya nang makita ang pap el ko na itiniklop lang sa apat para maging 1/4. "SINO SI ROBERTO ONG?!" Maingat akong nagtaas ng kamay...pero ibinaba ko rin kaagad, pangharang sa mukha sakali ng magtalsikan ang shrapnels. Eto walang biro, nakita kong nilabasan ng mga pula ng ilaw ang mata n'ya! Antalim ng tingin, pwedeng ipang-slice ng monggo. "WHEN I SAY ONE FOURTH SHEET OF PAPER, I WANT ONE FOURTH SHEET OF PAPER!!!!!" Sabay pun it sa papel ko hanggang sa magkahiwa-hiwalay ito sa dalawanlibong piraso. Gano'n katindi si Falafox. Tuwing klase n'ya iisipin mong sana naging buni ka na lang. LEVEL: 10 CHARACTER: (Ms) Tigang PLANET: Social Studies ATTRIBUTES: (Binanggit sa ABNKKBSNPLAKo?! Oo, pre-requisite 'yan!) POWER: S'ya ang pinakanakagigimbal na guro na nakilala ko! Nagka-phobia ako sa Martes at Huwebes dahil 'yun ang schedule n'ya sa klase namin dati. Hindi ko maenjoy ang vacant period dahil kasunod noon ang subject n'ya. Mahirap papasukin s a room ang mga paa ko. Tumatayo ang mga balahibo ko. At nanunuyo ang lalamunan h abang namamawis naman ang buo kong katawan. Ganyan kasarap sa klase n'ya. Para k ang nasa rollercoaster na may loops na kasindami ng isla ng Pilipinas. Laging ma y assignment, tambak ng project, hitik sa discussion, maya-maya ang quiz, mahaba ang exam, maraming requirements, at walang lusot sa recitation. Naalala ko nung pumasok ako dati nang walang assignment dahil nakalimutan ko. Nagulat na lang a ko dahil ako pa ang pinasagot n'ya sa first question. Nakatingin s'ya habang bin ubuksan ko ang notebook kong alam ko namang walang laman. Ang n'ya alam, nagdada sal na 'ko noon na sana lumindol at bumuka ang lupa, tapos magkasunog, magka-giy era, bumagyo, bumaha, at magunaw na ang mundo! Basta't 'wag n'ya lang malaman na wala akong assignment. Kaso wala e, hindi ako nakalusot. Pero hindi naman s'ya nagalit. Sabi n'ya lang cute ako. At mas bagay ako sa labas ng room. TRIVIA: S'ya ang paborito kong teacher. At kung ang bawat tao sa mundo ay magka karoon lang isang teacher sa buong buhay n'ya, s'ya ang pipiliin ko! Dahil matulungin ako sa mga classmates ko noong highschool, isang coed ang tinu ruan kong magmura. Oo, magmura! Yung "bad word." May mali kasi sa paraan n'ya ng pagbigkas nito. Narinig ko minsan na nagsabi s'ya ng "Siyeeeht!" Sabi ko, salit ang Amerikano 'yon. At bagama't hindi eksakto, katapat noon sa Tagalog ang expre ssion na "Lintik!" At hindi mo ito sinasabi nang mabagal, gaya ng "Linteeehk!" D apat mabilis, kasi galit ka, o na-bad trip; "LINTIK!" Kaya hindi rin akmang sabi hin ang "Shit!" bilang "Siyeeeht!" kasi nagmumukha kang retarded. Dapat forceful : "Syit!" Isang bagsakan: "Syit!" Parang idinudura mo ang salita: "Syit!" Nainti ndihan n'ya naman ang ibig kong sabihin. Nagpasalamat s'ya sa libreng tutorial. Bilang ganti, pumayag na s'yang pahiramin ako ng notebook sa Values Education. Kung bakit naisip ng mga Amerikano na gamitin ang salitang "S" para iparating a ng negatibong damdamin, e hindi ko alam. Dahil bilang Pilipino e hindi naman nat in ginagamit ang salitang "T." Pero hindi ko rin maintindihan kung bakit bukambi big naman ng mga Filipina ang "P" pag nagugulat; samantalang ang mga Amerikana e hindi naman bumabanggit ng "V"...bagama't malinaw na pinagkakaisahan ng dalawan g lahi ang babaeng magulang sa mga katagang "PIM" at "SOAB." Malabo para sa 'kin kung paano bumubuo ng mura ang mga tao sa buong mundo. Sa A merika, isa pang madalas gamitin ay ang "AH." Pero nagtataka ako kung paano nila naisip na tawaging ganoon ang isang tao. Bakit may ganoon ring salita sa Afrika an, French, Greek, Hindi, Russian, at Vietnamese? Sino ang unang tinawag na BNP sa kasaysayan ng mundo, at bakit? At ano ang amo'y n'ya??? Ipis. Ipis naman ang problema ko ngayon. Di 'to dapat kasama sa usapan, kaso ha bang sinusulat ko ang Pulitzer Prize winning article ko sa itaas e extra nang ex tra ang isang ipis dito ngayon sa kwarto. Gumapang s'ya sa sahig, umakyat sa din gding, at umikot-ikot sa nakasabit na gitara (na di ko naman natutugtog!) Siguro nahilo sa insecticide na ginamit ko kahapon...o naamoy ang hinubad kong t-shirt . Galit ako sa ipis. Na-perfect ko na ang iba't-ibang klase ng pagpatay sa kanila . Tsinelas at nilukot na diyaryo ang pinakamabisa. Syempre kailangan yung mana-k

nock out mo sila pero di sila mapipisa dahil magtatalsikan lang ang lamanloob ni la sa sahig at dingding n'yo. (Habang itina-type ko ang huling paragraph, isang ipis ang napatay ko. Pero may isa pang ipis na biglang lumitaw. Pinalo ko, pero natakasan n'ya ang bangis ng tsinelas ko...tumalon sa keyboard...OOOPS, YESSSS... WOOO-HOOOHOOOOO!!!!!! PATAY NA!!!!!) Kahit tumagaktak ang pawis ko sa gabi, di ako nagbubukas ng bintana dahil ayoko ng may nakakapasok na ipis sa tulugan ko. May mga "season" kasi ang ipis na (... MAY NAKIKITA NA NAMAN AKONG PANIBAGONG IPIS!!!) parang politician na nangangampa nya at nagpupumilit pumasok sa bahay n'yo. Tuwing uulan yata 'yon o mating seaso n. Ewan. Basta pana-panahon. Trip-trip. Tulad ngayon. Istorbo sa pagtulog ang ipis. Lalo na yung tipong magigising ka dahil merong na gla-live show sa mukha mo. Kaya isang mumunting kaluskus lang alam ko kaagad kun g ipis. Bumabangon ako kaagad, nagbubukas ng ilaw, at nag-aamok kahit alas-dose ng madaling araw. Parang Coyotes vs. Road Runner. Meep-meep! Sabi nila, pre-historic life forms pa raw ang ipis. At kahit wala na tayo dito sa mundo, malamang sila andito pa rin. (Interesanteng isipin na tuwing isusulat ko ang salitang "ipis" e "isip" ang nata-typre ko sa keyboard. Dahil kaya isip-i pis ako?) Hanga ako sa mga ipis. Biruin mo, nagawan ko sila ng instant article! (At mukhang "season" nga nila ngayon. Meron na namang hinayupak na lumilipad-lip ad!) Bakit nga ba kailangan natin ng ipis? Bakit may ipis sa mundo? Bakit ginawa ng Diyos ang surot, langaw, kuto, pulgas, daga, at tungaw? Ano ang gamit nila? Naka gat na 'ko dati ng surot sa bus. Masakit, hindi nakakatawa! Kaya minsan hindi ko maintindihan kung bakit nagra-rally ang mga tao para tuluyang sipain ang mga Am erikano sa bansa, pero walang nagpapaalis sa mga surot! Bakit ba kailangan magka roon sa mundo ng hayop na nangangagat ng pwet? May kinalaman ba 'yon sa balance of nature? Masyado na bang marami ang pwet sa mundo kaya kailangan itong pakonti in ng mga surot? Balik tayo sa mga mura. May kapitbahay kami dati na pag may kaaway ay gumagamit ng parehong English at Tagalog sa pagmumura. Uha, sa Tagalog n'ya inilalabas ang mga sama n'ya ng loob. Pagkatapos noon, sasabihin n'ya ulit ang lahat sa English. Automatic translatio n, parang easter message ng Santo Papa. Pero talo s'ya sa isa pa naming kapitbah ay na kahit walang kaaway e hitik sa mura ang salita. Oo, kahit masaya s'yang na gkukwento. Namumutawi sa labi n'ya ang mga salitang ikakaiyak ng mga guardian an gel. Ang masama pa lalo, ginagawa n'ya ito sa kalye, mga bandang ala-una ng mada ling araw, sa boses na may lakas at pwersa na tatalo sa pagre-report ni Mike Enr iquez. "Hahaha! E di tumakbo kami, pre! PNI (maternal body part), may mga aso pala! Ha hahahaha!!! KNI (maternal body part pa rin)! Hinabol kami, PNI, nagkahulan, pre! PNI talaga! Kumaripas kami ng takbo! KNI! Hahahahaha! PNI'ng 'yan!!!" ('Wag kang mag-alala. Sa maniwala ka't sa hindi, maligayang-maligaya ang kapitb ahay namin habang nagkukwento.) Pero kung iisipin, sino nga kaya ang unang Pilipinong nagmura, at bakit? Si Jos e Rizal? "PNI! Bakit nila ako dadalhin sa Bagong Bayan?" Si Andres Bonifacio? "P unitin natin ang mga PI'ng cedula!" Si Julian Felipe? "Wala ka sa tono, AH!" Si Lapu-Lapu? "TI! Akala ko itak lang ang sandata nila!?!" O si Malakas? "S! Bakit ngayon lang kita nakita? Matagal ka na ba dito sa loob ng kawayan?" Patuloy pa rin sa paglusob ang mga ipis. Parang alam ko na kung paano naimbento ang mura. Napapadalas ang basa ko ng tabloid nitong mga nakaraang araw. At napansin kong bestseller pala ang article tungkol sa suicide. Ang problema lang, tila yata mas yadong pang amateur ang maraming tao sa pagsasagawa ng grand entrance nila sa la ngit...o sa ibaba nito. Kaya naisip kong pagtuunan ito ng pansin para sa kapakan an ng mga nagbabalak. Heto ang aking tips para ligtas, maginhawa, at di malilimu tang pamamaalam sa mundo: 1. Bago ang lahat, alamin muna ang tamang dahilan sa pagsu-suicide. Kung ang pr oblema mo ay dahil lang naman sa wala kang pera o iniwan ka ng minamahal mo, hin

di ka dapat magpatiwakal. Ang mundo ay tambak ng mga tao na pwede mong mahalin, at ang pera naman ay pwedeng kitain, kaya hindi ka dapat mawalan ng pag-asa. Ang pagkitil sa sariling buhay ay karapatan lamang ng mga taong gumagamit ng cellph one at nakikipagkwentuhan sa loob ng sinehan. 2. Kung desidido ka na sa gagawin mo at sa tingin mo ay meron kang tamang dahil an para gawin ito, ang susunod mong hakbang ay ang pagpili ng paraan ng pagpapak amatay. Ang mga popular na paraan ay ang pagbibigti, pag-inom ng lason, pagtalon sa riles ng tren, pagbaril sa ulo (o sa puso, kung wala ka nang ulo pero buhay ka pa rin), at paglalaslas ng pulso. Ang mga jologs na paraan ay ang pagtalon sa mataas na gusali, pagpapasagasa sa EDSA, at pagpigil ng hininga. Tandaan na maa ari ka pang mabuhay pag nagkamali ka sa pagsasagawa ng mga nabanggit, kaya pumil i lamang ng isa na hiyang sa 'yo. Bukod d'yan, marami rin sa mga paraan na ito a ng makalat at nakakapangit. Dyahe naman kung pagtitinginan ng mga tao yung mukha mo sa ataul tapos mukha kang dehydrated na langaw. 3. Sumulat ng suicide note. Eto ang exciting. Dito pwede mong sisihin lahat ng tao, at wala silang magagawa. Sabihin mo na hindi mo gustong tapusin ang iyong b uhay, kaso lang bad trip sila lahat. Pero 'wag ding kalimutang humingi ng tawad sa bandang huli para mas cool pag ginawang pelikula ni Carlo J. Caparas ang buha y mo. At tandaan, importante ang suicide note para malaman ng mga tao na nagpaka matay ka nga at hindi na-murder. Sa ganitong paraan maiiwasan ng PNP ang pagkuha sa kalye ng kahit sinong tambay bilang suspect. 4. Pumili ng theme song. Banggitin ang iyong special request sa suicide note. I pagbilin na patugtugin ito sa prusisyon ng iyong libing. Iwasan ang mga kanta sa Salbakutah. Dapat medyo mellow at meaningful...tulad ng mga kanta ng Sexbomb. 5. Isulat nang maayos ang suicide note. Print. Iwasang magbura. Gumamit ng scen ted stationery at number 1 Mongol Pencil. Lagdaan. Huwag gumamit ng sticker. Ila gay ang suicide note sa lugar na madaling makita. Idikit sa noo. 6. Planuhin ang isusuot. Isang beses ka lang mamamatay, kaya dapat memorable an g get-up. Pumili ng mga telang hindi umuurong o makati sa katawan. Magbaon ng da lawang pares pampalit pag pinagpawisan ka. 7. Kumuha ng de-kalidad na ataul. Maganda ang kulay puti dahil malamig at kumpo rtable kahit tag-init. Huwag magtipid. Mas makakamura kung bibili na ng cable-re ady, kesa magpapalit ng pa balang araw. 8. Pumili ng magandang pwesto sa sementeryo. Ang puntod ng mga taong ipinangana k sa year of the Rat, Dragon, Rabbit, Snake, Tiger, Chichen, Pork, at Beef at da pat nakaharap sa Fiesta Carnival. Ang mga ipinanganak sa ibang taon ay dapat i-c remate at gawing foot powder, para gumaan ang pasok ng pera. 9. Itaon ang araw ng libing sa unang dalawang linggo ng buwan, o di kaya'y sa h uling dalawang linggo, para gumaan ang pasok ng pera. 10. Kung meron ka nang NBI at police clearance, affidavit of loss, voter's ID, cedula, promissory note, original copy ng birth certificate, at urine sample, pw ede mo nang isagawa ang kalugod-lugod na gawain. Siguraduhin lang na hindi ka ma babalita sa tabloid, katabi ng mga article tungkol sa kabayong may tatlong ulo, at sirenang namataan sa Manila Bay. Para gumaan ang pasok ng pera. Maraming nagtatanong kung bakit Bob Ong ang pangalan ko. Yung iba natutuwa, yun g iba napapangitan, at yung iba tinatawag na lang akong "Andrew"...o kung ano ma n ang gusto nilang itawag sa akin. Nagkainteres tuloy akong hanapin dati kung an o nga ba ang ibig sabihin ng pangalang Bob Ong. Baka kasi sakaling "Gift from Go d," o "Noble leader," o "Wise one," o "Jackpot prize lotte winner." Ang resulta, napag-alaman kong ang pangalang Bob Ong ay nangangahulugang "Messenger from Abo ve" (Naks! Banal ako!) Pero babawiin ko dahil pauso ko lang 'yan. Kulang ang entry sa Dictionary of Names na nakita ko. Bukod d'yan, mas nakakali to lang kadalasan ang mga interpretation ng tao tungkol sa pangalan mo, panagini p, guhit ng palad, birthday, Numerology, at Zodiac Sign. Halimbawa na lang yung mga Horoscope, bakit ba nila sinasabi sa 'yo kung mainitin ang ulo mo, marunong kang magmahal, malas ka sa negosyo, o darating sa 'yo ang swerte kung magsusumik ap ka? Bakit sinasabi pa nila ang mga bagay tungkol sa 'yo na ikaw mismo alam mo ? Bakit hindi nila sabihin: "Horoscope for January 33, 2005: Leo: Suswertihin ka sa araw na ito pag pumunta ka sa 84-C Bayabas St., Project 8, Quezon City, dahi

l may magbibigay sa 'yo ng kalahating milyong piso. Pero bilisan mo lang dahil h indi lang ikaw ang Leo sa mundo." Di ba mas may pakinabang ang ganyan? Alam ko, may conflict. Sasabihin nila na hindi pwedeng iasa mo na lang ang buhay mo sa hu la. Pero tingin ko mas okay 'yun, kesa yung huhulaan ka ng numerologist ng "Ang lucky number mo ay 17.5" Wala naman kasing praktikal na benepisyo kung malalaman mo ang lucky color mo, lucky stone, o lucky number. Wala namang umiikot na berd ugo sa mundo na namumugot ng ulo ng mga taong hindi alam ang lucky number nila. At wala rin namang batas na nagpaparusa sa mga maling hula. Kaya sa loob ng ilan g siglo ay patuloy pa rin ang mga manghuhulang tumitingin lang sa kisame habang nangangapang nagsasabi ng: "Umiwas sa mga madidilim na lugar...Huwag magpalipas ng gutom...Tumulong sa kapwa..." Sa kabilang banda, hindi ko naman sinasabing lahat ng tinatawag nating "superst ition" ay kalokohan. Dahil ang ilan sa kanila ay base sa scientific truths na na gkataon lang na nabalot ng mapamahiing tradisyon. Katulad ng paglalagay ng tinid or sa nilulutong ulam. Akala ng iba ay base ito sa sabi-sabi ng matatanda. Pero ang totoo ay talagang nakakatulong ang tinidor sa pantay, mabilis, at mas maayos na pagkakaluto ng mga karne, dahil gawa ito sa metal, mabisang heat conductor. (Gumamit lamang ng mga tinidor ng Jollibee at McDonald's kung gusto mong maging medyo kakaiba ang lasa ng ulam.) Isa pang halimbawa ay ang paglalagay ng sinulid sa noo ng sinisinok na sanggol. Akala natin ay isa ito sa mga popular na "superstition" o matandang pamahiin. P ero ang totoo, ang sinulid ay nakakapagpabuti sa metabolismo at mabilis na sirku lasyon ng dugo ng mga nagbibinatang tikbalang. (Volume 7,1968 World Book Encyclo pedia) Marami pa sa mga kinagisnan nating pamahiin ang base sa Science, hindi lang nat in alaml; kahit na sabihin na ng iba na tayo rin ang gumagawa ng swerte at malas base sa personal na pananaw natin sa mundo at sariling interpretasyon sa mga na ngyayari araw-araw. Kailan nga lang e nagka-interes ako sa Feng Shui. Inisip kong ito ang sagot sa mahinang reception ng channel 4 sa TV namin. Dahil dito, nauwi ako sa mahabang o ras ng masinsinang pananaliksik. At napag-alaman ko na para swertihin ka sa buha y at hindi tubuan ng hadhad sa kilikili, dapat ay nasa tamang posisyon sa kusina ang kalan mo, nasa tamang posisyon sa bahay mo ang kusina, at nasa tamang posis yon sa mundo ang bahay mo. At lahat 'yan ay ayon sa kung kailan ka ipinanganak: taon, buwan, araw, oras, minuto; at kung ano ang kasarian mo, taga-saan ka, at s ino ang ibinoto mong presidente noong 1998. Noon ko lang nalaman na ako pala ay isang Brown Rabbit na ipinanganak sa taon n g Green Tiger. Ang equivalent ko ay Soil. At ang Lucky element ko ay Water. (May nagsabi ring Wood...pero mas trip ko ang Water dahil hindi inaanay.) Ang mga ka lkulasyon na 'to ay base sa Chinese Stem-Branch Calendar System. Ang Stems ay an g mga Element na Metal, Water, Wood, Fire, at Earth. Samantalang ang Branches na man ay ang labindalawang hayop na kaugnay ng mga nabanggit na elemento. Sinasabi ng ang Five Elements daw ng Chinese Yin-Yang ang naglalarawan ng Balance. Pag ba lanced daw ang Five Elements, suswertihin ka. At pag hindi naman e mamomroblema ka. Kaya ang magiging Lucky Element mo ay kung ano man ang magba-balance sa lima . Kadalasan, ito ay ang elementong pinakamagaan. Kung pagbabasehan ang Balance T heory, malalaman natin ang mga...ALAM KO NA!!! MAGPAPAKABIT NA LANG AKO NG CABLE ! < ' <.< ' < ' <.< ' <.< ' < ' < ' <.> Diyos ka ba? -.> Huh? > Narinig mo 'ko. > Diyos ka ba? -.> Bakit mo naitanong? > Bakit mo sinasagot ng tanong ang tanong ko? -.> Pero sinagot mo rin ng tanong ang tanong ko. > Naririnig mo ang dasal ng mga tao... > .. > Pero hindi...hindi ka posibleng maging Diyos... -.> Bakit...dahil hindi ka naniniwalang may Diyos?

< ' > Hindi lang ako. <.- -.> Isa na namang tao na ang paniniwala ay wala siyang pinaniniwalaan. Inte resante talaga kayo kahit kailan. Hehehe... < ' > Kumbinsihin mo 'ko. <.- -.> Na ako ang Diyos? < ' > Na MAY Diyos! <.- -.> Para ano? < ' > Kausap na kita. Patay na 'ko. Bagsak ako sa exam. Pwede na bang malaman a ng tamang sagot bago man lang ako mahatulang masunog sa kumukulong lawa ng apoy. ..kung meron na? <.- -.> Kung meron mang ano? < ' > Kung meron mang lawa ng walang-hanggang apoy. <.- -.> Ahh... <.- -.> Merong babae at lalake sa mga tropical tree species. Para dumami sila, kailangan nila ang mga paniki para maglagay ng male pollen sa female flowers. Sy empre kung masyadong magkalayo ang male at female species, hindi na kayang lipar in 'yon ng paniki. Tapos na ang lahi ng mga punong 'yon. < ' > Ngayon...? <.- -.> Kaya may mga hayop na nakatira sa ilalim ng lupa, sa ibabaw ng lupa, at sa puno, ay para hindi sila nagsisiksikan. Kanya-kanya silang trabaho, palitan - yung iba sa gabi, yung iba sa umaga. <.- -.> May mga lugar sa mundo na kung saan kahit isng uri lang halaman ang maw ala, ikakamatay na ito ng mga 30 species ng hayop. At dahil eto ring mga hayop n a 'to ang nagkakalat ng mga buto ng halaman, apektado rin ang paglaganap ng mga puno. <.- -.> Kahit taniman ulit ang mga nakalbong kagubatan e hindi na nito maibabal ik ang mga hayop at insektong minsang nanirahan dito, dahil may mga uri ng hayop at halaman na sa isang partikular na milya ng mundo mo lang makikita. < ' > _ <.- -.> Hindi lahat ng lupang-gubat ay sa ilalim kumukuha ng sustansya, dahil m insan ang mga pinagkukuhanan nilang decomposing rocks ay masyadong malalim. Bale ang nagiging nutrient source ng lupa ay sa ibabaw, yung ulan at mga basurang gu bat - mga tuyong dahon at iba pa. Yung mga nutrient na itinatangay ng patak ng u lan mula sa mga dahon, sanga, prutas, lumot, alikabok, at pugad ng langgam ang n agiging 'meal on wheels' ng lupa. Syempre, mas malaki ang tulong ng mga termites sa larangan na 'to dahil sila ang tagadala ng mga dahon-dahon sa ilalim ng lupa , kumbaga e foreign investors. Pag tinubuan na ng fungus ang mga dahon na dala n ila, made-decompose ito at lilikha ng nitrogen, phosphorus, calcium, at iba pang sustansya na kakailanganin naman ng mga bagong halaman. <.- -.> Pero pag wala na ang mga puno, diretso na ang patak ng ulan sa lupa. At dahil sa mas malakas na ang pwersa ng patak ng ulan, nasisiksik at tumitigas an g lupa. Pag umaraw, diretso na rin ang init na natatanggap nito, kaya tumitigas lalo at nagbibitak-bitak. Tatlo ngayon ang masamang nangyayari dahil dito. Una, dahil wala nang puno na dinaraanan ang bawat patak ng ulan, wala na itong pasalu bong na sustansya sa lupa. Pangalawa, dahil bitak-bitak na ang lupa, lumulusot n a ang tubig ulan papuntang ilog, hindi na lupa ang nakikinabang sa mga nutrients . Pangatlo, dahil sobra naman ang nutrients na napupunta sa ilog, namimiligro an g buhay ng mga aquatic species dito. < ' > Wala yata akong naiintindihan... <.- -.> Dahil umiikot ang mundo sa axis nito 1,000 miles per hour sa equator. K ung naging 100 miles an hour lang ang ikot nito, mas hahaba nang sampung beses a ng mga araw at gabi. Masusunog sa init ng araw ang mga tanim sa umaga, at ang mg a halamang milagrong makakatagal e magyeyelo naman sa gabi. <.- -.> Ang araw ay may na umaabot sa 10,000 degrees Fahrenheit. Tamang-tama la ng ang layo nito sa mundo para magbigay ng kinakailangan init. Kung mababawasan ng kalahati ang radiation na naibibigay nito, magyeyelo ang mundo; kung madodobl e naman, maiihaw. < ' > Sandali... <.- -.> Ang pagkakatabingi ng mundo ang dahilan kaya may iba't-ibang panahon. K ung hindi nakahilis ang mundo, gagalaw nang north to south ang ocean vapors at m

atatambakan ng yelo ang mga continents. <.- -.> Kung naging mas malapit pa ang buwan, magiging masyadong malaki ang tid es. Lulubog sa tubig ang mga continents dalawang beses sa isang araw. Mawawala p ati ang mga bundok. <.- -.> Kung mas kumapal pa ng sampung talampakan ang balat ng lupa, mawawala a ng oxygen...kasama na ang buhay ng lahat ng hayop. <.- -.> Kung ang karagatan ay lumalim pa ng ilang talampakan, hihigupin na nito ang carbon dioxide at wala nang halaman na mabubuhay. Tiyak na ang katapusan ng mga hayop. < ' > Maganda ang mga kwento mo, nabasa ko na lahat 'yan sa libro, pero<.- -.> "Maganda." Ha, ha. Gusto ko ang sinabi mo "maganda." < ' > ? <.- -.> Ang maputing balahibo ng kuneho, nagsasayawang alon sa dagat, mangilanngilang bulaklak sa disyerto, iba't-ibang kulay ng bahaghari, mga ginintuang tuy ong dahon sa taglagas, kumikislap na tala, mga naglalarong isda sa karagatan, na gyeyelong bundok, pakpak ng mga paruparo, mga luntiang halaman, hugis ng mga ula p, balat ng sanggol, amoy ng ylang-ylang, awit ng mga ibon, ilaw ng alitaptap 'yan ang mga maganda! <.- -.> Alam mo ba kung paano naging maganda ang mga 'to? < ' > Gusto mo bang isagot ko na dahil ginawa sila ng Diyos? <.- -.> Meron na bang aso na nakapagpinta ng tahimik na batis dati sa lubha s'y ang nagandahan dito? O daga kaya na napaluha sa tuwa dahil sa damdaming taglay n g papalubog na araw? O unggoy na sumulat ng tula para sa makulay na paraiso sa i lalim ng dagat? < ' > Huh? <.- -.> Naniniwala ka bang magkapareho lang ang mga tao at hayop? < ' > .. <.- -.> Bakit sumasamba ang tao...o naghahanap ng sasambahin? Bakit may ngiti? Bakit may konsensya, tampo, halakhak, kahihiyan, awa, pangarap, at pag-aalala? B akit gumugulo ang buhay ng tao pag marami s'yang asawa? Bakit ang hayop, hindi? < ' > Naguguluhan ako.... <.- -.> 'Wag kang mag-alala. Normal lang ang maguluhan kahit na umaabot pa ng 3 pounds ang utak at naglalaman ng sampu hanggang sampung bilyong neurons. <.- -.> Pero alam mo ba na ang central galaxy ng Abell 2029 galaxy cluster, na may 1,070 million lightyears na layo sa earth, ay merong diameter na 5.6 million lightyears? Walumpng ulit ang laki nito kesa sa Milky Way! <.- -.> Pero tanging ang utak lang ng tao - sa buong kalawakan - ang natatangin g bagay na nagpipilit umintindi sa sarili n'ya. Nakakatawa nga kung iisiping ang damdamin mo, pagkatao, ala-ala, at isipan, ay nagmumula lang pala lahat sa mali it na karneng nasa ulo mo. < ' > DIYOS KA BA? <.- -.> Pero isipan man ng tao, o mga makinang gawa n'ya, e nagmimistulang laru an lang kung ikukumpara sa disenyo at talinong nagpapatakbo sa mga cell sa kataw an n'ya. < ' > Magmilagro ka nga! <.- -.> Hindi pa ba sapat na milagro ang paraan ng pagkukumpuni ng katawan mo s a kanyang sarili tuwing nasusugatan o napipilayan ka? < ' > Marami kang sinasabi, pero wala ka namang nasasagot! <.- -.> Anong sagot pa ba ang gusto mo? < ' > Kung ikaw ba ang Diyos. <.- -.> Paano ka maniniwalang ako, kung hindi ka man lang naniniwalang meron? < ' > Dahil marami akong gustong itanong, kung ikaw! <.- -.> Kung malalaman mong may Diyos, may gusto ka bang baguhin sa naging takb o ng buhay mo dati? Kung may dapat ka pang baguhin sa naging buhay mo noon, nang angahulugan bang nabuhay ka sa paniniwalang walang Diyos? <.- -.> Sabihin mo nga sa akin, apektado ka ba kung meron man o walang Diyos? DEPIR Alam ko, wala akong gaanong naikwento tungkol sa mga barbero sa librong "Mga Kw

entong Barbero." Kaya nga kung uupo ka na ngayon sa barber's chair e uumpisahan ko na ang gupitan para di sayang ang oras. Hindi ko alam sa mga batang babae, pero ang batang lalake, sa sandaling tubuan ng buhok kahi na kasinghaba pa lang ng mga himulhol ng damit, e pinagdidiskitaha n na kaagad gupitan ng mga sabik na magulang. Mommy: Honey, tignan mo, may buhok na si Junior! Daddy: Oo nga! Madali, kunin mo yung papel de liha!!! Kabaligtaran sa mga kanluraning bansa na bihasa sa mga do-it-yourself na home r enovation, ang dinu-do-it-yourself dito sa Pilipinas ay ang ulo ng mga batang la lake. Mommy: Kamusta ho ang baby ko, Doc? Doctor: Congratulations, Misis! Lalake ang anak n'yo. Daanan n'yo na lang sa re ception yung complimentary electric razor paglabas ng hospital. Pansinin mo, sa Amerika ba mukhang shaolin ang mga bata? Hindi. Pero sa Pilipin as, oo. Bakit? Dahil ito ang nagiging resulta ng paggupit ng isang maalam na bar bero bilang pagsaklolo sa mga batang pinagpraktisan ng tatay nila. Last resort. Ito ang tinatawag ng simbahan na "Sins of the Father." Paano ito nagaganap? Daddy: Dumdidumdidum...hmmm...ano kaya ang magandang gawin ngayong Linggo ng um aga? (Sa ilang sandali ay magiging scientist ang tatay at makakadiskubre ng isan g bagay.) Daddy: Anak...mahaba na ang buhok mo! (Sa ilang sandali ay barbero na ang tatay at hostage na ang anak.) Daddy: 'Wag kang magulo...sandali lang 'to! (Sa ilang sandali ay barbarian na a ng barbero.) Daddy: Sige, masusugatan ka!!! (Sa ilang sandali ay surgeon na ang barbarian.) Daddy: Idiin mo lang yung bulak para tumigil ang pagdurugo! (Bawas dito, bawas doon. Sa ilang sandali ay kailangan nang magsinungaling ng surgeon.) Daddy: Konti na lang, anak, hawig mo na si Nio Muhlach noong 1978. (Sa bandang h uli ay maaalala ng tatay na meron na ngayong Bantay Bata, saka n'ya lang aaminin sa sarili na mukha nang itlog na may bangs sa bumbunan ang sariling anak.) Daddy: Naku, may laban pala ngayon si Holyfield sa TV! Takbo na lang kayo ng mo mmy mo d'yan sa barberya sa kanto, anak. Balikan mo na lang yung isa mong tenga mamaya...hindi ko alam kung saan gumulong e... Sabi nga nila, highly skilled ang Pilipino. Ultimo pagpapagupit sa mga anak, ay aw iasa sa mga barbero. Pero kung sa bagay, iba na nga rin naman yung nakakatipi d. Lalo na kung sa mga pambatang barbershop sa mga malls mo pa pagugupitan ang a nak mo ngayon. Para ka na ring nag-downpayment pambili ng bahay na may swimming pool sa rooftop. Nung kabataan ko, si Mang Ausan lang magiting na barbero sa lugar namin. Maliit lang ang barberya n'ya. 3-in-1. Barberya, bahay, tindahan. Hindi pwedeng i-ikot ng 360 degrees ang barber's chair dahil mauuntog ka sa altar ng Our Lady of Fat ima. Kailangan ding tumigil ni Mang Ausan sa paggugupit maya-maya dahil (1) nagt itinda s'ya ng mga itlog, miswa, niyog, kandila, at iba pa, at kailangan n'yang magsukli, (2) naglalaro s'ya ng dama, (3) nanonood s'ya ng TV, at (4) kailangan n'yang idura ang hindi maubos-ubos na plemang laging nagpapatintero sa lalamunan n'ya. Ganoon si Mang Ausan, parang Microsoft Windows, laging multitasking. Pero ayos s'ya maggupit. Laging pulido at malinis. Paglabas mo ng barberya n'ya, par a kang laging bagong kumpil. 'Yun nga lang, sa oras ng matapos ang pahinto-hinto ng gupitan, tatlong almusal na ang nalaktawan mo. Pero napagkalakhan ko na rin si Mang Ausan. Hindi ko matandaan kung ano ang eks aktong nangyari. Naging madalas yata s'yang puno ng kliyente, at napilitan akong sumubok sa katabing unisex parlor. Na medyo hindi ko rin naman nagustuhan dahil ang gumupit sa akin noon e bading na problemado sa love life ni Vina Morales. I sipin mo na lang kung anong klaseng gupit ang magagawa sa'yo ng taong problemado sa love life ni Vina Morales. Pag-uwi ko sa bahay e muntik akong lapain ng aso namin dahil hindi ako nakilala. Habang hindi naman makahinga ang pusa namin sa k atatawa. Nagpalipat-lipat ako ng barberya pagkatapos noon. Simple lang naman ang hinahan ap ko, basta magupitan ako nang disente at hindi ako magmukhang miyembro ng band ang "Kiss." Pero muntik na ngang ganoon ang mangyari dahil sa isang pagkakataon

e napasok ko naman ang isang barberya na venue pala ng isang ongoing pot session . Cool! Kulay pula ang mata ng gumugupit sa akin. Katulad ng dati, para ulit ako ng ginupitan ng taong problemado sa love life ni Vina Morales. Pero di nagtagal e nakakita na rin ulit ako ng barberong kasinggaling ni Mang A usan. Babae. Madalas ako noon tanungin ng mga classmate ko, "Bading ang gumupit sa'yo, 'no?" Pag sinagot ko sila ng "Tibo," nagtatawanan lang sila. Pero totoo a ng kwento ko. Naisulat ko na ito sa diyaryo dati. Pulido ring gumupit si Merlyn ('yan ang pangalan n'ya), kaya lang maagang nasira ang relasyon namin dahil lumi pat s'ya ng barberya. Doon na s'ya ngayon sa ilalim ng tulay na may kalayuan sa amin. Kung dadayuhin ko pa s'ya doon para magpagupit, mahaba na ulit ang buhok k o bago ako makabalik ng bahay. Pero kasinggaling din naman ni Merlyn si Jess, ang barberong pumalit sa kanya s a "Smart Barbershop." (Oo, 'yan ang pangalan ng barberya, dahil yata pagkatapos ng gupitan e hawig mo na si Jose Rizal.) Ang problema nga lang kay Jess e madala s itong mawala. Parang laging may appointment sa Pentagon. Sa ngayon e may dalawang taon na akong walang permanenteng barbero. Magastos da hil de-aircon na pala ang mga barberya ngayon. At laging may masahe! Na hindi na man ako sigurado kung masahe o problemado lang yung mga barbero sa love life ni Vina Morales. May nasubukan na rin akong barberong bading na kung ituring ang buhok e parang tao. Third person kung tukuyin n'ya ang buhok. Halimbawa: "Saan natin S'YA babaw asan?," "Tumitikwas S'YA eh," 'Ayaw N'YA ng mataas!" Akala ko nung una e meron s 'yang kaibigang espiritu na s'ya lang ang nakakakita. Itatanong ko sana kung nak ikita n'ya rin ang mga namayapa kong kamag-anak. Nakapagpagupit na rin ako sa balatubang barbero. Hindi s'ya nagpapagpag ng buho k mula umpisa ng gupitan hanggang sa matapos. Mukha kang orangutan habang ginugu pitan dahil tambak ka ng buhok sa buong katawan. Ipapagpag n'ya lang ang puting tela pag tatayo ka na. At talagang pagpag ang gagawin n'ya! Sasabog ang buhok mo sa ceiling fan at uuwi kang may buhok sa loob ng baga. Bukod sa kanya, nasubuka n ko na rin an barberong parang magbe-bake ng cake kung maglagay ng pulbo, at is a pa na parang pumapatay ng sunog pag nag-spray ng tubig sa buhok mo. Matindi. M ukha kang galing sa sinapupunan paglabas mo ng barberya. Sa isa pang pagkakataon e natapat naman ako sa barberong mangangaral ng Revised Family Code. Maigting n'yang ipinapaliwanag ang importansya ng sakramento ng ka sal habang gumugupit. Nang hindi makuntento e ipinakita n'ya pang nasa drawer n' ya lang lagi nakatabi ang Family Code at Philippine Constitution, kasama ng mga suklay, gunting, at labaha. Walastik talaga. Siguro kung meron pa s'yang ino-off er na SSS seminar habang naggugupit, mas makikinabang ako. O kaya poetry reading . O recital ng Iliad at Homer. O a cappella ng mga kanta ni Eric Clapton. Minsan nga ipinagdarasal ko bago matulog sa gabi...sana...sana lang talaga...maayos na ang love life ni Vina Morales... Malaking porsyento ng problema ko sa pang-araw-araw na buhay ay ang kahinaan ko sa direksyon. Hindi ko alam ang north, east, south, west. Hindi ko matandaan an g mga lugar at daan kahit na napuntahan ko na ito nang tatlong beses. Kung nagin g laboratory rat ako, tiyak ako lang ang laging trapped sa maze at hindi ako pak ikinabangan ng mga scientist. Kung anging pusa ako, hindi mo na 'ko kailangan da lhin sa malayo para iligaw. Ilabas mo lang ako ng pintuan, hindi na 'ko makakaba lik. Kung kidnap victim ako, hindi na 'ko kailangan i-blindfold. Kahit makita ko ang dadaanan ng sasakyan, hindi ko rin malalaman kung nasaan ako. Kaya tiwala s a akin ang mga magulang ko dati na hindi ako magiging lakwatsero. Dahil tiyak pu pulutin ako sa himpilan ng radyo pag nagkataon: nawawala at nananawagan. Nagising ako kaninang alas-sais ng umaga. Masyadong maganda ang pagsikat ng ara w kaya napasilip ako sa labas, suot ang sports sandals at damit pantulog: lumang pulang P.E. shirt, green shorts, fatigue jacket, at dark blue na medyas. Di na 'ko nahiya kahit makita ng mga kadalagahan sa katabing apartment. Okay yung weather, sayang yung pagkakataon kung magsusulat ako at magkukulong s a building kung saan ako lang ang tao. Dali-dali akong bumalik ng kwarto, naguba d ng jacket at medyas, nagpalit ng khaki shorts at puting t-shirt, nagtanggal ng muta, at nagplantsa ng buhok gamit ang mga daliri, matapos maihanda ang mga cam

era para sa isang "Kodak Day." (Nga pala, ang bahaging ito ng libro ay may pamagat ng: Bakit May Mga Tanga sa Mundong Ibabaw?") Camp John Hay ang una kong destinasyon. At dahil wala naman talagang partikular na attraction sa Camp John Hay bukod sa pagiging Camp John Hay nito, bumaba kaa gad ako ng taxi at nagpasyang ikutin nang naglalakad ang lugar. Okay naman sa um pisa. Aspaltado ang daan, at mga nakangiting tao ang nakakasalubong ko. Pero dah il ayoko yung boring at dahil ako'y tanga, sinubukan ko ang mga "road less trave lled" sa nasabing lugar. Ibig sabihin, napunta ako sa mga singit ng kampo kung s aan nakapaskil ang notice na "No Entry"...at tumuloy pa rin ako! Ang totoo, nung una e nagda-dalawang isip pa 'ko. Pero nung masilip kong mga ka bayo ang tinutumbok ng daan na 'yon - isang photo opportunity - nakalimutan ko n a bigla ang tungkol sa "No Entry" sign. Nakita ko ang dalawang tao na nagpapalig o ng kabayo. Tinanong ko sila kung may daanan ba doon. 'Yun na rin yata ang para an ko ng pagtatanong kung totoo bang "No Entry" ang napasok ko. Pero dahil sinab i naman nilang meron ngang daan doon sa halip na pagbawalan ako, inisip kong leg al ang ginagawa ko. Ang siste, hindi ko naitanong kung matino ba silang kausap a t hindi sila nakainom ng gaas. "Sundan n'yo lang ho yung beaten path," sabi nila . Ganito ang buong akala ko: Galing doon, lalakad-lakad lang ako. Makakakita ng m ga damo, puno, at maraming kabayo. Marami akong makukunan ng litrato. Matutuwa a ko. Tapos makikita ko na ulit yung Aspalto at yung mga nakangiting tao. 'Yun ang buong akala ko. Pero linsiyak talaga ang mga beaten path kahit kelan. Malay ko bang mistulang maze pala ang mga sanga-sangang beaten path doon. Ayos din yung l upa dahil sobrang putik, kung hindi man e madulas. Isipin mo na lang kung paano mo aakyat-babain ang mga 3 meters high-50 degrees slopes! Meron ngang isang rang er doon na nagmaniobra sa isang kabayo paakyat. Galing! Parang commercial ng Mar lboro. Akala ko nga papalpak yung ranger at sabay sila ng kabayo n'ya na gugulon g pabalik sa baba...pipiktyuran ko sana! At alam mo, weird pala makakita ng kabayo sa gubat. 'Yun bang kabayong nag-iisa , walang kutsero, walang karetela, walang tapaoho, walang saddle. Parang wild. H indi ka sigurado kung kabayo nga ba 'yon o engkanto. Meron nga akong isang kinat akutan doon. Maingay kasi masyado at mukhang bayolente, 'yun yata yung pumilay k ay Christopher Reeves.' Nag-ingat ako dahil baka mabulabog at biglang sumugod at manipa. Pero tamang-tama na kung kelan naman sumagi sa isipan ko ang salitang " ingat" e saka naman ako nadulas at bumagsak sa putikan nang una ang pwet...ARAGU Y!!! Walangya. Slope 'yun, kaya di lang ako basta bumagsak...dumausdos pa ako pa baba! Nadagdagan yata ng ilang pounds yung bigat ko kanina dahil sa kapal ng put ik na kumapit sa t-shirt ko. Ang masaklap pa, hindi ako naglalaba ng damit. Umaa sa lang ako sa babad at "No-Kuskos" powder na sinasabi sa commercial ng mga dete rgent powder. Biglang umikli ang life span ng shorts ko. Gagamitin ko pa dapat ' yun ng labinlimang beses bago labhan. Bukod d'yan, inalala ko rin ang camera ko. Malas. Nadaganan ko pa yata yung isang nakasabit sa balikat ko. Tsk, tsk...alas -otso pa lang ng umaga. Malas talaga. Tumayo ako at inisip na bahagi pa rin 'yon ng adventure. Sinubukang ituloy ang pagso-solve sa maze na gawa ng mga pesteng beaten path. Tahimik na ang bayolente ng kabayo, ninerbyos yata sa nangyari sa akin. Daloy na lang ng tubig sa malakin g kanal ang naririnig ko. Hanep sa view, puero puno lang ang makikita mo sa pali gid, at araw sa ulunan. Parang setting sa fantasy film. Pero mahirap kumuha ng l itrato dahil wala akong makitang interesante sa lugar na basa at maputik. Isa pa , abala na 'ko sa paghahanap sa sign na nagsasabing "EXIT," o "AYAWAN NA," o "GA GO, BA'T SUMUOT KA DITO?" Kahit ano doon, pupwede, basta't makalabas lang ako ng gubat. Kumpirmado: naliligaw na 'ko. Pero hindi pa rin ako nagtanong sa isang binatily o na nakasalubong ko. May dala s'yang mga tuyong damo, pagkain ng kabayo. Ayokon g isipin n'ya na bobo ako. Kaya nagpatuloy akong magpaikot-ikot sa loob ng kagub atan sa loob ng tatlong-daang taon. At doon naisip kong baliktarin ang t-shirt k o. Hindi dahil sa naliligaw na 'ko at naniniwala ako sa pamahiin, kundi dahil sa ...ummm, maputik ang damit ko! Oo, peksman. Dahil lang talaga sa putik kaya ko b inaligtad ang damit ko.

Medyo napagod rin ako sa kakaikot. Doon ako nagpasyang tumigil muna at gawin an g tanging bagay na hindi ko pa nagagawa: mag-isip. Naisip kong sumigaw at huming i ng saklolo, kaso hindi ko ginawa dahil baka may makarinig. Isinisigaw lang dap at ang saklolo pag wala sa 'yong makakarinig. Halimbawa, na-stranded ka sa Neptu ne. Doon, pwede kang sumigaw ng saklolo...pero sa Camp John Hay, no way! Baka ma pasama ka pa sa mga kwento ni Mark Logan. Matapos ang isang siglo, nakalabas din ako sa gubat na napapaligiran ng barbed wire. Hindi ko malaman eksakto kung paano. Nadiskubre yata ako ng mga explorer n g National Geographic. Sa wakas ay nakakuha rin ako ng mga litrato ng kabayo. Pe ro sa puntong 'yon e nilapitan naman ako ng isang ranger. "Sir, para saan ho ba 'yan?" bati n'ya. "Media ho ba kayo?" "Hindi, enthusiast lang ako," sagot ko. "May problema ho ba?" "Wala naman. Okey lang. Nag-iingat lang kami kasi dati kung anu-ano ang ibinali ta tungkol sa amin e." Dahil sa paranoia n'ya, naisip ko pa sanang mang-goodtime at sabihing taga-CNN ako at labag sa batas ang nakakaligaw na horse path, pero pinigilan ko sarili ko . Umalis na 'ko tapos noon. Sunod kong tinahak ang golf course. Okay sa olrayt. Doon lang ulit ako nakatapa k ng lupa na may espasyong hindi maabot ng mata. Kasi sa Metro Manila sobrang si kip, pero batok lang ng ibang tao ang makikita mo. Sa golf course ng Camp John H ay, wala kang poproblemahin...kundi mga lumilipad na golf balls. <*whistle alarm*> "Sir, alis d'yan! Hindi pwede d'yan, baka tamaan kayo ng bola !" sabi sa akin ng guard na may nakaambang rifle. Itinaas ko ang mga kamay ko bi lang senyales na madali akong kausap, aalis ako, at hindi n'ya kailangan magpapu tok dahil hindi ako miyembro ng gabinete ni Saddam Hussein. Kaya matapos magsawa sa pagsu-shoot at sa paghiga sa lawn, iniwan ko na rin ang lugar. Pero inabot p a 'ko ng mga ilang oras noon. Hindi ko na naman kasi kaagad nakita ang exit. Magbigay ka ng joke. Oo, ngayon na. Magbigay ka ng joke, kahit anong joke. Wala nang tanong-tanong, basta magbigay ka ng joke, ngayon din. Bawal mag-isip. (Pause.) Marami na 'kong nagulantang na tao sa ganitong estilo. Sa umpisa, uulanin ka ng tanong: "Huh?", "Bakit?", "Ngayon na?", "Seryoso ka?", "Kahit ano?" Pagkatapos susundan ng "Wala akong alam, e," "Corny eh," "Luma na 'to e," pero sa kadulu-du luhan e magre-recite din sila ng joke na Grade 3 ka pa lang nang una mong marini g. Importante sa akon ang jokes. Sabi kasi nila, humor daw ang pinakamabisang para an para magkakilala at magkasundo ang dalawang tao. Halimbawa, alam mo bang joke ang ginawang pick-up line ni Adan para makilala si Eba? Adan: <*Ahem*> Knock! Knock! Eba: ??? Higit sa favorite color, zodiac sign, motto, at sagot sa "What is Love?", gusto kong makilala ang isang tao base sa kung ano ang mga bagay na katawa-tawa para sa kanya. Natatawa ba s'ya sa Leaning Tower of Pisa? Sa kulani? Sa EDSA 3? Sa du o na Porkchop? Sa nadadapang clown? Sa nagsasabi ng "Bulaga!"? Ngumingiti ba s'y a o humahalakhak? Dinig ba sa Africa ang tawa n'ya? Gaano n'ya kabilis makuha an g isang joke? Ilang minuto nagtatagal ang tawa n'ya? Paano s'ya tumawa: simpleng "hehe," gumugulong sa sahig, tumatalbog, sinisinok, lumuluha, nangingitim at hi ndi makahinga, o nanginginig lang ang labi habang nakatitig sa kawalan? Nakakatuwang malaman minsan na yung mga inaakala mong taong may malakas na sens e of humor e wala palang maibibigay na joke pag hiningan mo. At yung iba naman n a inaakala mong aakyat ng langit balang araw e meron palang library ng stag joke s sa utak. Minsan magugulat ka rin sa mga executive na diplomat ang dating, tapo s ang ire-recite na joke e yung tungkol kay "Pedrong Kuto." May naka-date din ak ong babae dati na tipong "woman of substance" talaga, intelehente at magaling ma gdala ng sarili. Ganito ang joke n'ya: Woman of substance: Ano ang apelyido ni Mary? Ako: Uhhhmmmm...ano? Woman of substance: Christmas!

Tinatawagan ko pa rin s'ya sa telepono paminsan-minsan. Pag nakakalimutan ko an g apelyido ni Mary. Naalala ko tuloy yung barkada kong amboy nung college. Kursunada n'ya yung isa naming classmate, pero sinabi na sa aking nung classmate naming 'yun na ayaw n'y a si amboy dahil wala raw 'tong sense of humor. Ipinaabot ko 'to kay amboy. Kina bukasan nilapitan n'ya ulit yung classmate namin at nagkwento s'ya tungkol sa si nalihang paligsahan ng isang Hapon, Amerikano, at Pilipino. Tuluyan s'yang binas ted nung classmate namin pagkatapos ng kwento n'ya. Kawawang bata. Hindi n'ya al am na lahat ng variations ng kwentong Hapon-Amerikano-Pilipino e gasgas na sa Pi lipinas bago pa man mauso ang colored TV. Malamang e sinadya s'yang ipahamak ng taong pinagkunan n'ya ng joke. Sabotage. Ngayon, kung ikaw ang nasa kalagayan ni amboy, dapat alam mo ang mga klase ng j oke na babagay sa pagsasabihan mo. Halimbawa, ang joke na "Kung umebs ka at isan g punit lang ng tissue ang gamit mo, paano mo ito pagkakasyahin?" ay isang halim bawa ng joke na hindi mo dapat sinasabi sa babae. Dahil ang mga ganitong klase n g joke ay ginagamit lang sa mga opening sessions ng Senado. Ngayon, kung itatano ng mo naman kung pupwede na ang mga joke na tulad ng "Tinitigyawat ka ba sa mane ?", ang sagot ay hindi. Hindi pa rin ito ang klase ng joke na magugustuhan ng mg a kadalagahan. Ang kailangan mong joke ay (1) Fresh. Yung mga tatlong oras pa la ng nauuso. (2) Nakakatawa. Yung kahit i-kwento mo sa burol ay gagapang sa katata wa ang mga naulila. At (3) Witty. Yung mapapaisip muna yung kausap mo, tapos ipa paulit n'ya sa 'yo yung joke nang 147 times dahil hindi n'ya raw "ma-gets." Dati sa trabaho, habang break, meron akong ka-opisina na nagtanong sa akin kung ano ang tinatawanan ko sa Reader's Digest. Ikinuwento ko sa kanya ang nabasa ko ng anecdote, at dahil sa mas malaki lang nang bahagya sa alikabok ang utak ng ka sama ko, s'ya na ang nagbigay ng punchline nang hindi sinasadya. Ako: May isang psychiatrist na nakipagkilala sa isang babae sa isang bar. Haban g nagkukwentuhan, naitanong ng babae sa doktor kung paano n'ya nalalaman na maga ling na ang mga pasyente n'ya. "Simple lang," sabi ng doktor. "Ikinukwento ko an g tungkol sa tatlong expedition ni Vasco de Gama. Tapos, itinatanong ko sa pasye nte kung saan sa tatlong expeditions, sa tingin n'ya, namatay si Vasco de Gama." Ka-opisina ko: [Defensive] Ay!...Sa totoo lang, mahina ako sa history eh! Ako: [Laglag sa upuan. Katatawa.] < = = > Saan? < # > Sa langit po. < = = > Trabaho? < # > Web designer po. < = = > Description. < # > IT ho 'yun. Nagde-design ng webpages. < = = > ? < # > Webpages po...yung nakikita sa Internet. < = = > Para saan 'yon? < # > Para po sa Internet. < = = > Ano nga iyon? -Bakit kailangan mo noon? < # > Hindi ko po kailangan 'yon, tagagawa lang ako. < = = > Oo nga. < = = > Ang tanong ko, bakit nga kailangan ng ganoon? < # > Para po makita ka sa Internet. < = = > At pag nakita ka sa Internet...ano naman ngayon? < # > Parang patalastas po iyon. < = = > Ahhh... < = = > Sa wakas, nakuha ko rin... < = = > Talagang hindi tayo nagkakaintindihan. < = = > Next. < # > Sandali... < # > Saan ho ako pupunta? < = = > NEXT! <**> Jim.

< = = > ? <**> Juliano Constantino de Guzman po. < = = > Ano 'yon? <**> Pangalan ko po. < = = > O, anong gagawin ko sa pangalan mo? < = = > Walang gamit 'yan dito! < = = > Trabaho lang...sabihin n'yo sa akin kung ano ang trabaho n'yo dati sa l upa! <**> A e, writer po. < = = > Anong writer? <**> Gag show writer po. < = = > Ano 'yon? <**> Sumusulat po ako ng mga jokes para sa TV. < = = > Tapos... <**> 'Yun lang po. < = = > Tapos ano? Paano ka kumikita doon? Ano ang nangyayari sa mundo pagkatap os? <**> Huh? Wala po...pinapatawa ko lang ang mga tao. < = = > Patawanin mo nga ako... <**> Ha? < = = > ... <**> Gagawa ako ng skit? < = = > . <**> H-Hindi pwede e...umm... < = = > _ <**> Joke na lang! < = = > .. <**> Sige... <**> Anong tawag sa isdang hindi nababasa? <**> Hehehe... < = = > NEXT! < = = > NEEEXT!!! <-.-> Congressman, sir. < = = > Congressman? <-.-> Congressman po. Isang public offi< = = > Sige, salamat. < = = > Okay...next! <.~.> Sa langit po. < = = > At ang trabaho? <.~.> Tindera lang po. < = = > Bakit "lang"? < = = > Bakit mo ikinakahiya ang pagiging tindera mo? < = = > Mas mainam pa nga 'yan kesa sa abugasya at pamumulitika. < = = > Ano ba ang tinda mo, mga karne o gulay? <.~.> Hindi po eh. < = = > ... <.~.> Mga ano ho... < = = > .. <.~.> Nagtitinda po ako ng Bust Enlarger. 2,600 pesos po ang isa. Kita naman ka agad ang resulta, mga dalawa hanggang tatlong linggo lang. Epektib. Tsaka pwede namang ibalik kung hindi ka kuntento...pero wala pang nagbabalik sa akin...kasi nga epektib! <.~.> Meron din akong Nipple Pink Cream, 500 pesos lang. Pampaputi, tsaka pampa kinis ng nipples. Eto, talagang mabili! Maski ako, gumagamit ni< = = > Nipple Pink-? <.~.> Cream. Nipple Pink Cream ho. Safe s'ya, hindi ka magkakaroon ng< = = > At Bust Enlarger ba 'ka mo? <.~.> Oho. < = = > Sige, diretso ka na lang d'yan sa hallway. < = = > Tapos second door sa kaliwa.

<.~.> < = = <.~.> < = = <'"'> < = = <'"'> < = = <'"'> < = = <'"'> < = = <'"'> < = = < = = <-*-> <-*-> < = = <-*-> < = = <-*-> < = = <-*-> < = = <-*-> < = = <-*-> <-*-> < = = <-*-> <-*-> < = = <-*-> < = = <-*-> < = = < = = <-*-> < = = < = = <'*'> < = = <'*'> < = = <'*'> < = = <'*'> < = = <'*'> <'*'> <'*'> < = = <'*'> <'*'> < = = <'*'> < = = < = = < = = < = =

Second left, tapos liko sa hallway? > Next. Left turn ho ba o kaliwa? Pang-ilang pinto? > NEXT!!! .. > Saan? Sa langit ho. > Trabaho? Producer ho. Film producer. > Ba't wala kang passport size ID picture? Kailangan pa ho ba 'yon? > Hahanapin ko ba kung hindi? Sorry ho. > Kailangan mo ng dalawa. 2x2. > Next. Sa langit. Ramp, print, image model. > Ano 'yon? Nagsusuot ng iba't-ibang damit, para bilhin ng tao. > O, e dati pa namang nagdadamit ang mga tao ah!? Pero hindi lahat may style! > ? Syempre, iba yung mga mamahaling damit na may tatak talaga! > Tapos? Iba yung mga kilalang damit... > ... Mas maganda! Tsaka iba pag ako ang nagsuot. > Bakit? Maganda katawan ko eh! Kaya bagay sa akin ang mga isinusuot ko! > Tapos...? Bibilhin na ng mga tao ang mga damit na isinusuot ko. > Dahil bagay sa 'yo? Oo! > Salamat. > NEXT! Sandali, saan na 'ko ngayon pupunta? > Next window. > NEXT! Pet groomer po. > Saan? Sa lupa po. > SAAN MO GUSTONG PUMUNTA? Sorry...sa langit po. > Anong pet groomer? Trabaho ko po. Beautician ng mga alagang hayop. > Anong ginagawa mo sa hayop? Pinapaliguan po... Ginugupitan ng kuko.. Sinusuklayan. > Huh??? Anong napapala mo doon? Ha? E di pera. Sweldo. 'Yun po ang trabaho ko e. > At may nagbabayad sa 'yo? Opo. Yung mga may-ari ng aso...pusa... > Tsk, tsk, tsk... > Sige, salamat! > NEXT! > Direksyon. Trabaho.

< < < < < < < < < < < < < < < < < <

& = & = & = & = & = & = & = & = = &

> = > = > = > = > = > = > = > = = >

Sa langit. VJ. > VJ? Host. Nag-iinterview ako ng mga sikat. > Tapos? Nagbibilang ng top hits! > Mga kanta? TAMA! ANG GALING, AH! > Gusto ko 'yan e. Hehe... Kewl! > May baon ka bang mga CD? Ako pa! Ano'ng gusto mo? > Meron ka bang Josh Groban? Eksakto! Kaso lang pirated... > Bakit ka naman bibili ng original!!! Oo nga e, 400 pesos...ano ko, bale?! > Diyos ba s'ya? > BWAHAHAHAHA!!! Hahahahaha!!!

VENTOCOSEUSS Ang swerte ko talaga! Nadagdagan na naman ang materyal kong pag-aari dito sa lu pa. Kinailangan kong lumabas kanina at pumunta sa supermarket para bumili ng mga pa ng-araw-araw na gamit tulad ng sepilyo, pomada, deodorant, mothballs, at Yupi Gl oworms Gum Candy. Natagalan ako ng konti dahil sa kahahanap ng murang sepilyo, a t sa pagkukumbinsi sa sarili ko na hindi ko kailangan ang Pacencia Biscuits at S unmaid Raisins. Pero sa bandang huli, talo rin ako. Nakita ko na lang ang sarili ko na nagbabayad na sa counter para sa mga nabanggit na pagkain na wala naman s a budget. Inisip ko na lang na dapat ko rin s'yang pagbigyan paminsan-minsan, tu tal pera n'ya naman 'yon. Medyo nakakasama nga lang ng loob dahil wala man lang akong nabiling snacks na para sa akin. Tungkol naman sa sepilyo, alam kong kukuyugin ako ng mga dentista dahil sa pagamin na mumurahing klase lang ang ginagamit ko. Pero bilang depensa, gusto ko la ng linawin na "alternate" ang paggamit ko ng mumurahin at mamahaling sepilyo. Oo , bumibili rin ako ng mamahaling sepilyo! Ayoko nga lang nang palaging gano'n da hil baka lumaki ang ulo ng mga ngipin ko at isipin nilang mayaman ako. At sino b a naman ang hindi manghihinayang sa 80 pisong sepilyo na papalitan mo rin naman pagkaraan ng tatlong buwan, at MWF mo lang gagamitin? 718.75 pesos lahat ang napamili ko. At dahil kulang ang pera ko, kinailangan ko ng ibalik ang mga laundry soap, dishwashing paste, bread spread, at ketchup - di naman sila kasing importante ng mga Ovalteenees at Beermatch. Pero dahil nga um abot ako ng 718.75 pesos (inuulit ko lang, baka kasi nakalimutan mo), e nilapita n ako ng isang lalake at inabutan ng promo coupon. Sa puntong 'yon e medyo napah anga ako sa angkin kong galing. Biruin mo, marunong na 'kong humawak ng pera: NA KAKASALI NA 'KO SA MGA SPECIAL PROMO! At di basta-basta raffle promo 'yon, dahil automatic "Free Gift Items" ang ike-claim ko sa "souvenirs booth" ayon sa "prom o coupon." Napansin kong binigyan din ng "promo coupon" yung kasunod kong lalake sa pila kahit na peanut butter lang yata ang binila n'ya, pero di ko na 'yon bi nigyang halaga. Ang importante, meron akong "Free Gift Items!" Pagdating ko sa "souvenirs booth" na medyo half-day ko hinanap, nakita ko kaaga d ang mga "Free Gift Items." Sa pagkakataong 'yon e kinailangan kong umubo para paginhawain ang lalamunan kong wala namang plema. Hindi ko kasi alam kung kanino ipapakita ang resibo ko at coupon para makuha na ang "Free Gift Items" at nang makauwi na 'ko at makapanood ng balita sa TV. Walang tauhan na pumapansin sa aki n, kaya ako na ang lumapit sa isang babae na bagama't walang kausap na customer e may kinakausap namang katrabaho (superior n'ya yata). Nang makita n'ya 'ko e p ara s'yang de-susing manika na bumwelo lang konti at tuloy-tuloy na nagsalita: "Hi, sir! I'm <pangalan>. Andito ho ang free gift item n'yo, sir [hinawakan ang isang gadget]. Ito ho ay isang refillable gas lighter [pinindot ang hawak, luma bas ang apoy sa dulo ng mahaba nitong nguso]. Pwede n'yo ho itong magamit sa bla

h blah blah blah blah [lumipad na ang isip ko at naalala ang mga adventures ni A stroboy]...Ibibigay ho namin ito sa inyo sa halagang 99 pesos at 90 centavos LAN G, sir! [Pakiramdam ko e gusto n'ya 'kong umiyak sa tuwa dahil sa swerteng hatid n'ya sa aking panandaliang buhay dito sa daigdig]...Promo ho namin 'yan dahil m ay coupon kayo at resibo ng pinamili [tunay na nangingilid na ang mga luha sa ak ing mga mata, di makapaniwala na ang isang abang tulad ko'y magkakamit ng isang refillable gas lighter!]...Pag bumili ho kayo, may kasama nang automatic wirestr ipper with cable cutter [product demo]...worth <price> ho ito, pero libre naming ibibigay sa inyo (seryoso, natuwa ako dahil dati pa 'ko dapat bibili ng wirestr ipper)...may kasama din ho 'yang needles [ipinakita], scissors, [ipinakita], at pencils [ipinakita]...lahat 'yan, sa halagang 99 pesos at 90 centavos lang, SIR! ' (Matunog yung "SIR" sa bandang huli, dahil siguro last chance na 'yon para mab ola ako. Di n'ya alam na kahit 3 years old lang na bata e kaya akong bolahin!) Umuwi akong masaya. Biruin mo, nung umalis ako ng bahay kanina, sino bang mag-a akla na sa pagbabalik ko ay meron na 'kong bitbit na multi-use refillable butane gas lighter na ideal sa fireplaces, barbeques, camping, candles, at pilot light s? Isipin mo na lang, meron itong safety trigger lock, flame adjusting lever, at fuel level window, na totoong magpapaginhawa sa buhay ko. Ang swerte ko talaga! Tapos may kasama pang 12 sewing needles, 9 darner's crewel, circular mattress n eedle, sailmaker's needle, carpet needle, upholstery needle, packing needle, You n Shun scissors, automatic wirestripper with cable cutter, at 1...2...3 - tatlo! Tatlong lapis na may picture ng Powerpuff Girls at Hello Kitty characters! Wala ngya, pag sinuswerte ka nga naman. Maski ang kaibigan ko, di makapaniwalang napa sakamay ko lahat ang mga ito sa halagang 99 pesos at 90 centavos! ...70 pesos lang daw ito sa Quiapo. May. 2001 Pare, isa kang totoong tao at walang halong kasinungalingan. In English, FACT y ou, pare. Totoo ka. In English, FACT you! Boy: Let's play Wagwag. Girl: What's that? Boy: You'll take your clothes off and I'll lie on top of you...and then you'll say, "Wag! Wag!" I can't help the way I feel, everyday it gets so harder to deal. The one I love so much don't feel the same about me. I gotta let it be. Sige, buka mo pa!...Buka pa...ahhh. Buka mo pa sabi...buka pa...hindi ko pa mai pasok. Buka mo pa...ayan! Lintik na bata! Nasayang tuloy ang kanin! Sabing buka mo bibig mo! Lord, bakit ako pa! Bakit hindi na lang sila, palagi na lang akong ganito, hira p na hirap na 'ko, di ko na matiis! Bakit pa kase ako pinanganak ng ganito...ang cute, cute ko! Ito ang mga mensahe na umiikot sa mga cellphone. Tinitindahan ako ng kaibigan ko ng cellphone noong isang linggo. Sabi ko di na kasya ang cellphone sa buhay ko. Tama na yung di ako mapakali pag hindi nakakapa g-check ng e-mail. Di ko na kaya ang isa na namang dependence sa electronic gadg et. Ang totoo e useful sana ang mobile phone sa 'kin tuwing sinusumpong ako ng kata ngahan sa direksyon. Magagamit ko 'yon para makapagtanong sa mga kakilala, lalo na ngayon na mahirap nang maghanap ng payphone dahil hindi na nga ito uso. Pero hindi ako bumibili ng cellphone dahil di naman ako araw-araw naliligaw. Isa pa, ayoko na rin mamroblema ng cellcard kung ganitong Internet access card lang na p ang-e-mail e namumulubi na 'ko. Hanep sa marketing ang mga telecom companies. Minsan may nakita akong isang ad sa diyaryo: sandamakmak na tao ang may hawak na cellphone at lahat sila nakangit i. Habang tinitignan ko yung picture at binabasa yung ad, gusto ko na rin magkar oon ng cellphone...kasi pakiramdam ko e talagang ako na lang sa mundo ang wala p ang ganito. Sabi ng girlfriend ko, effective daw yung ad kung gano'n. Gano'n na nga siguro. Parang tamagotchi na rin na pambata't matanda ang cellphone ngayon. Parang yung Game & Watch dati. Parang Karaoke. Parang mini-4WD. Parang shawarma. Parang nat

a de coco. Parang lotto. Parang pearl shake. Uso. Trendy. Kapanahunan. Mainit. Minsan nakakalibang panoorin ang mga patalastas sa TV: mga anak na nagpapakabai t para lang maibili ng cellphone, mga taong masaya dahil meron silang hand-held game, mga teenager na naso-solve ang problema dahil sinasabi ng cellphone nila k ung saan at ano ang magandang gimik, mga dalagitang tuwang-tuwa dahil kumakain a ng virtual pet nila sa cellphone, at mga magbabarkadang libang na libang sa pagb abasa ng horoscope. Isama mo pa d'yan ang pagpapalitan ng mga mensaheng tulad ng : "MGA TAKSIL SA BAYAN! BITAYIN ANG 11 SENATORS." Telepono ang cellphone. Lang. Pero hanga ako kung paano nito napapaikot ang mun do ng mga Pilipino. Kung paano mabaliw ang mga tao sa pagpapalit ng case/housing at pagpili ng pinaka-cool na ringtone. Isipin mo ang pala. Pala - SHOVEL. Gamt lang din 'yan. Gaano kaya nakakatawa kung mauuso yung pagpapalit ng handle nito? Dalawang trabahador: "Pare, palitan mo na yang neon-green na handle ng pala mo, meron nang mercury n gayon. Ganda!" "Mercury? Pangit 'yon, nakakita na 'ko noon, mas maganda yung nakita kong Austi n Powers na handle!" Naaalala ko yung panahon na sarap na sarap ako sa pagpapalit ng wallpaper at sc reen saver ng computer ko...di ko napapansin na wala na akong ibang nagagawa. Di ko na nagagamit ang PC ko, ako na ang ginagamit n'ya. Nanonood ka ba ng Star Rangers, Bioman, Fiveman, o Shaider dati? Oo, si Shaider , yung "Pulis Pangkalawakan"! Ganito ang karaniwang istorya ng mga palabas na 't o: may isang laruan, hayop, o pagkain na laging napagti-tripan ng mga bata, di n ila alam na pakana pala 'yun ng kalaban para mapasailalim sila sa kapangyarihan n'ya. Gano'n. (Ika-cut ko na ang kwento dahil baka isara mo na 'tong libro pag i tinuloy ko pa ang kwento ni Shaider!) Hindi ko sinasabing lalabas na ang mga Pulis Pangkalawakan dahil gumagamit tayo ngayon ng cellphone. Pero...ilang krimen na ba ang nangyari dahil sa cellphone? Ilang teenager na ang malamang na nabitay ng mga magulang nila dahil nakawala s ila ng cellphone? Ilang snatcher, smuggler, at holdaper na ba ang nabuhay dahil sa cellphone? Nakamagkano na bang cellcard ang maraming tao kakapadala ng mga me nsaheng di-ko-lubos-maisip-kung-bakit-dapat-magdala-ng-gano'ng-mensahe? Alam kong may pakinabang ang cellphone. 'Yun nga lang, mas maraming tao ang pin apakinabangan ng cellphone. At kailanman ay hindi ako magiging isa sa kanila. Hi ndi mo 'ko makikitang nakikiuso at gumagamit ng cellphone. Ayokong maya-maya ako iniistorbo ng kahit sinong tao, at ayokong nasasanay sa mga bagay na pwede nama ng wala sa buhay ko. September, 2002 PLS TXT BCK IF U GOT MY MSG. TNX. Panibagong deal. Isa na namang kaibigan ang nag-aalok sa akin ng cellphone. Nok ia 3310. P2,500 lang. Ipinapabenta lang daw 'yon sa kanya ng isang kakilala na s ugarol. Marami na raw naialok sa kanya yung taong 'yon. Sa isang pagkakataon, na bentahan pa s'ya nito ng binoculars, halagang P800...na tinawaran n'ya sa halaga ng isandaang piso. Hindi pumayag yung tao, masyado naman daw mura. Kaya nauwi si la sa P150. Masaya raw na umalis yung sugarol, pero bumalik din kinabukasan na m ay dala namang lampshade. Ayon sa American Psychiatric Association, ang "compulsive gambling" o ang labis n pagkahumaling daw ng tao sa pagsusugal ay isang "disorder of impulse control, " na ang ibig sabihin ay isa itong disorder sa...um, impluse...control. Ang nasa bing sakit ay mapapansin sa mga malalarong natatalo at gustong makabawi; mga man lalarong nananalo at gusto pa lalong palakihin ang panalo, at mga manlalarong na kakuha ng winning combination sa lotto pero nakalimutang bumili ng ticket. Ang mga sugalero ay sinasabing may "natatagong sakit." Dahil di tulad ng addict ion sa alak, sigarilyo, droga, o Polymagma, ang pagiging sugarol ay hindi makiki ta sa blood test o maaamoy sa hininga. Pero meron pa ring mga palatandaan kung i kaw o ang mahal mo sa buhay ay unti-unti nang naaadik sa pagsusugal. Ito ay ang pagtakas sa problema sa pamamagitan ng pagsusugal, mga nasisirang relasyon, pagl iban sa trabaho para makapagsugal, paghahabol sa perang naipatalo, budhing nakuk

onsensya dahil sa pagsusugal, pangungutang ng perang pantaya, madalas na pagsusu gal, kawalan ng control sa halaga ng perang isinusugal o oras na itinatagal sa s ugalan, at pagsisinungaling sa halaga ng perang natatalo o napapanalunan. Meron ding 20 Questions ang Gamblers Anonymous na itinatanong sa mga bago niton g miyembro para malaman kung meron nga silang addiction sa sugal. Ang compulsive gambler ay kadalasang sumasagot ng "oo" sa pitong tanong o higit pa. Nabawasan na ba ng oras mo sa trabaho dahil pagsusugal? Nabawasan na ba ng pagsusugal ang saya sa sarili mong buhay? Naapektuhan na ba ng pagsusugal ang reputasyon mo? Hindi mo ba gusto ang pakiramdam matapos magsugal? Nakapagsugal ka na ba sa paghahangad na makapagbayad ng utang? Nabawasan na ba ng pagsusugal ang ambisyon mo o galing sa trabaho? Matapos matalo, ginusto mo na bang bumalik kaagad sa sugalan para bumawi? Matapos manalo, ginusto mo na bang lalo pang mapalago ang panalo? Madalas ka na bang makipagpustahan hanggang sa huling piso? Nagtipid ka na ba ng gastos para lang masustentuhan ang pagsusugal? Nangutang ka na ba para lang may maipantaya? Meron ka na bang naibentang gamit para lang may maipambayad? Nakagawa ka na ba, o nagbalak gumawa, ng ilegal para masustentuhan ang pagsusug al? Naisantabi mo na ba ang kalagayan ng sarili mo at pamilya dahil sa pagsusugal? Nagsugal ka na ba nang matagal kesa sa balak mo? Nagsugal ka na ba para lang takasan ang problema? Naapektuhan na ba ng pagsusugal ang maayos na tulog mo sa gabi? Nagnasa ka na bang magsugal pagkatapos ng panghihinayang, pagkasira ng loob, o pakikipagsagutan sa ibang tao? Nagnasa ka na bang magsugal bilang pagsasaya dahil sa anumang magandang pangyay ari? Nakapag-isip ka na bang saktan o gawan ng hindi maganda ang sarili dahil sa pag susugal? Ayos sa Better Health Channel, sa tuwing nagsusugal ka ay isinusugal mo rin ang bubong sa ulunan ng mga anak mo, ang pera na may mahalagang bagay na pinaglalaa nan, ang saya sa pamilya mo, ang mga bagay na pinaghirapan mong ipundar, ang tiw ala ng mga magulang mo, ang sarili mong kakayanan, ang respeto ng mga kaibigan m o, at ang damdamin ng mga mahal mo sa buhay. Kaya makabubuti kung hahanapan kaag ad ng lunas ang nasabing problema. Gano'n pa man, hindi lahat ay gusto o kayang magbago, sa simpleng kadahilanan na hindi nila alam ang kabutihang dulot nito. P ero sabi ng The Northern Rivers Gambling Service, ang kagandahan ng pagbabago ay ang mismong resulta nito: Magiging ikaw ang taong gusto mong maging - taong wal ang problema sa pagsusugal. Magkakaroon ka ng oras sa sarili para sa mga mas mak abuluhang bagay. Manantili sa 'yo ang pera mo, dahilan para mabawasan ang mga ut ang o umasenso. Maghihilom ang mga sugat, mabubuo ang mga nasirang relasyon, at makakapanood ka na ulit ng mga Mexican telenovela sa TV. Pero hindi rin tamang isiping magiging madali ang pagbabago. Dahil makakapagbag o ka lang kung kaya mo nang aminin na hindi mo mapagkakatiwalaan ang sarili mong pag-iisip, dahil ito rin ang nagtulak sa 'yo sa bisyo. Darating lang ang pagbab ago kung pagod at sawang-sawa ka na sa kawalan ng control, at handa ka nang hara pin at pasinungalingan ang boses na nagsasabi sa 'yong, "Hindi mo kaya!" At mang yayari lang lahat ito sa panahon na gusto mo na talagang magbago - hindi para ka nino man o kung sa anumang dahilan, kundi tanging para sa sarili mo. Dito pumapasok ang halaga ng support group, o grupo ng mga taong tulad mo na na gsasama-sama para iwanan ang bisyo. Narito ang mga paraan na iminumungkahi ng Ga mblers Anonymous, isang support group, para maiwasan mo ang pagnanasang makapags ugal: Alamin kung anon mga pangyayari sa araw-araw ang nagtutulak sa 'yong magsugal. Iwasan ang mga ito, at umisip ng ibang paraan kung paano mahaharap ang problema. Huwag tumingin sa anumang bagay na makakapagpaalala sa pustahan; tulad ng lotte ry tickets, dividendazo, sports o stock market section ng mga diyaryo, o patalas tas ng mga casino o iba pang sugal. Iwasan makipagkwentuhan ng tungkol dito. Iwa san ang mga taong lulong sa bisyo. Huwag pumunta sa mga lugar kung saan maaaring

makapagsugal, pati sa Internet. Magdala lang ng pera na kailangan para sa buong araw. Hangga't maaari, ipadiretso ang sweldo sa banko o kumuha ng taong mapagka katiwalaan sa pera. Sirain ang mga credit at ATM cards - o anumang makapagbibiga y pa ng sobrang cash. Kumuha ng bank account na mangangailangan ng pirma ng dala wang tao bago makapag-withdraw. Magbago ng ugali. Ang katamaran, galit, maling a wa sa sarili, at kakulangan ng pasensya ang nagpapabalik sa mga tao sa bisyo. An g pagpapalit sa mga pangit na kinagawian ay mahalaga para sa pangmatagalang pagiwas sa sugal. Palusugin ang katawan. Tandaan na ang magandang pangangatawan ay magdudulot rin ng magandang pag-iisip. Narito rin ang ilang paraan na maaaring gawin kung sakaling nararamdaman mo sa sarili ang malakas na pagnanasa para makapagsugal: Pakiramdaman maigi ang sarili, at sabihing: "Sa ngayon ay nagnanasa akong magsu gal. Gusto kong magsugal. PERO HINDI AKO MAGSUSUGAL DAHIL HINDI KO NA ITO GINAGA WA." Aminin ang katotohanan na hindi ka makakapagsugal nang ligtas. Huwag magpaloko sa sarili na makakaya mong tumigil sa tamang oras. Isipin ang kahahantungan ng pera na magagamit mong pantaya. Isipin ang posibili dad ng pagkatalo. Alalahanin ang maraming pagkakataon na natalo ka. Isiping mada dagdag lang ang kasalukuyan mong pantaya sa mga perang naipatalo mo na sa nakara an. Aminin na wala ring nangyayari sa panalo mo dahil itinataya mo lang ulit ito hanggang sa maubos. Kung malakas pa rin ang pagnanasa, patuloy na kausapin ang sarili: "Sige, magsu sugal ako pagkalipas ng sampung minuto." Maghintay ng sampung minuto. Kung nando on pa rin ang pagnanasang magsugal, sabihin ulit sa sarili: "Sige, magsusugal ak o matapos ang isa pang sampung minuto." Maghanap ng ibang pagkakaabalahan sa loo b ng sampung minuto. Ulit-ulitin ito hanggang sa mawala na ang pagnanasang magsu gal. Pumunta sa isang tahimik na lugar at ipikit ang mata. Isipin mong ang pagnanasa mo ay isang bagay na nahahawakan, tapos ay isipin mong unti-unti itong naduduro g. Isuko sa kinikilala mong Diyos ang pagnanasa mong makapagsugal. Tawagan sa telepono ang taong mapagkakatiwalaan mo. Sabihin sa kanya ang tungko l sa kagustuhan mong makapagsugal. Kalimutan ang sarili. Humanap ng ibang taoong matutulungan. Makipagkita sa kaibigan. Iwanan sa bahay ang anumang pera o bagay na magagamit sa pagsusugal. Desisyunan kung paano mo gagamitin ang sobra mong oras kapalit ng pagsusugal. Magdesisyon na hindi ka magsusugal KAHIT SA ARAW LANG NA ITO! Isipin mongkaya mo, lahat ng baS AiN>'],!Xh?4? ?-\?' o'?s I?OTA? Q??NJ?Z~'b, cNfL 8,?m /;I , NO,"AiN>JO U.... [GAME OVER, INSERT COIN TO CONTINUE.] Para sa ikatatahimik ng kaluluwa ng mga taong inip na inip na sa kwento, eto an g mga pangyayari. Oo, inaamin ko. Ako nga yung taong nakita n'yo sa TV. [Sabay-sabay mabibigla an g lahat!] Nag-umpisa ang istorya dahil sa pamangkin kong ipinanganak sa mundo pa ra gawin akong miserable. Nanonood ako noon at sumasagot ng mga tanong sa isang TV game show nang hamunin ako ng pamilya na sumali sa studio sa halip na sagot l ang nang sagot sa harap ng telebisyon. Pero dahil magaling akong lumusot, nangat wiran akong wala namang direct dial ang telepono namin kaya hindi ako makakasali . Ang hindi ko nga lang alam noon e nandoon pala ang pamangkin kong 24 hours on alert para ipahiya ako. At tulad ng pagmamahal na ipinapakita ng pusa sa daga, h umirit s'ya ng, "Meron tayong direct dial...PUSTAHAN?" At doon na nga napasubo a ng tiyuhin na walang swerte sa sugal. Isang dial lang ang ginawa ko noon, subok lang, tama lang na malaman na meron n ga kaming direct dial. Kaya laking gulat ko nang makatanggap ako ng isang tawag sa telepono na nagsasabing kailangan ko raw pumunta sa Viva office para sa audit ion. Audition - 'alangya! - di ko lubos maisip na isang beses sa buhay ko ay lal abas ako ng bahay para sa isang "audition." Pero talaga yatang bored ako nung mg a panahon na 'yon kaya lumusob pa rin ako kahit na medyo "showbiz" ang lakad.

Ayos naman ang kinalabasan ng "audition." Parang elimination round lang pala. A kala ko pa man din pakakantahin kami, nagdala pa 'ko ng minus one ni L.A. Lopez. Pero okay lang dahil nakapasok naman akong studio contestant. Isang linggo bago ang taping ng show, hindi pa rin ako sigurado kung alam ko ng a ang ginagawa ko. Pupusta ang mga kakilala ko na una mo pang maaahitan ng balba s si Osama Bin Laden bago mo ako mapanood sa TV. Pero hindi ko na rin nagawang u matras dahil alam kong habang-buhay kong maririnig ang ibabansag sa aking "Chick en!" ng sarili kong pamilya, kaibigan, at maging ng mga alaga kong manok at sisi w. Dumating ang bisperas ng laro, kinailangang mag-check-in sa hotel. Nagbaon ako ng ilang babasahin para makapag-"review" kasabay ng magiging roommate ko. Pero m asaya talaga ang buhay dahil ang naabutan ko sa kwarto ay isang taong abalang-ab ala sa pagkain ng monay, at sa cable TV na dinig sa Bicol ang ingay. Anak ng bah aw, 'very conducive'! Tapos na pala ang taping ni roommate kaya relaks na lang s 'ya. Samantalang ako naman e sinisikmura. Hindi kasi ako naghapunan bago umalis ng bahay dahil 'free' naman daw ang 'dinner' sa hotel. Malay ko bang ang 'free' na 'yon ay nangangahulugang bibigyan lang pala kami ng 100 pesos pambili ng snac k sa 7-11. Sa ganoong pagkakataon, dalawang bagay na lang ang nasa isip ko: pili ting matulog o maglaslas ng pulso. Kinabukasan ay maaga namang nag-checkout si roommate, nasagot ang panalangin ko . Nagkaroon ako ng pagkakataon para tumambling at tumalon-talon sa malambot na k ama habang inaabot ang ceiling. The best!!! Kasunod noon ang isa pang magandang parte ng show - ang almusal! Eto, totoong chow. Buffet meal sa hotel caf. From ta psilog to croissant, lahat ng pwedeng kainin sa almusal, andoon, bukod nga lang sa nilagang camote at tirang ulam noong nagdaang gabi. 500 pesos yata ang budget para sa eat-all-you-can breakfast na 'yon, kaya hindi ko lubos maisip kung baki t champorado lang ang napiling kainin nung isang contestant. At nga pala, pinagb awalan din kaming makipag-usap sa mga kapwa manlalaro habang kumakain, pero mga isang oras na yata akong nakikipagkwentuhan sa mga ka-table ko nung malaman ko ' yon, at napag-usapan na namin lahat pati ang mga medical history nila. Dumating ang oras ng katotohanan. Checkout na namin at pupunta na kaming studio . Binigyan kami ng last minute instructions, at nagbunutan na ng number para sa magiging posisyon namin sa stage. Ayos naman ang studio, maganda, parang spaceship. Sikreto akong napa-'Wow!' kah it na alam kong sa loob ng ilang oras ay ang studio ring 'yon ang magiging arena na lalabasan ng mga leon na lalapa sa amin. Maya-maya pa e dumating ang staff a t production assistants, hinainan na naman kami ng pagkain, at namigay ng give-a ways. Kasinungalingan ang sinasabing "You go home with nothing." dahil ang totoo e meron kang mug, ballpen, bag, at t-shirt. Bago ang taping, binusisi rin muna nila ang suot namin. May mga damit pala na hindi basta-basta pwede sa set. Halim bawa, bawal ang itim at dark blue dahil magmumukhang invisible ang katawan mo at ang lulutang lang ay ang mga kamay at 'pugot' mong ulo. Bawal ang checkered dah il magsasayaw ang mga linya nito sa ilaw ng studio. At bukod sa lahat, bawal ang mga polong tulad ng sinuot ko dahil si Tony Ferrer lang daw ang pwedeng gumamit noon. Kaya pinahiram na lang nila ako ng polo na pinaglumaan yata ni Victor Woo d. Kasunod noon ay ang make-up. 'Yun ang kauna-unahang pagkakataon sa buoong buhay ko na naramdaman kong para akong ibuburol na bangkay. Ipinagbilin ko sa make-up artist na gusto ko yung "parang natutulog lang." Sinunod naman n'ya, kasabay an g pag-i-spray ng pampatigas sa buhok ko...na mabilis kong ginulo ulit pagkatalik od n'ya. Pagdating sa set, isa lang ang nasa isip ko: ANO ANG GINAGAWA KO DITO? Santamba k ang ilaw at tao, may direktor at camera, at kaharap ko si Edu Manzano (na mas japorms lang sa akin nang bahagya dahil hindi polo ni Victor Wood ang suot n'ya) ...Nasaan ako? Bukod sa crew, wala naman talagang "studio audience" ang show. Pe ro hindi ko pa rin maiwasang manibago sa kapaligiran ko. Hindi pa kasi ako nakap anood ng shooting ng kahit anong pelikula, o naging studio audience sa kahit ano ng variety show. Pinaka-showbiz ko na yatang experience yung nakapanood ako ng n aghu-hula-hoop na poodle sa isang perya. Ganoon pala ang taping ng isang show. Masyadong mabusisi. Puro 'cut' at paulit-

ulit na kinukuhanan ang mga eksenang hindi perpekto. Ang isang oras na palabas s a TV e katumbas ng apat na oras ng madugong taping. Tuwing break ay binibigyan k ami ng upuan at bottled water, kasabay ng pagta-'touch-up' ng make-up artist. At kasabay din ng pagta-touch up na 'yon ang sermon n'ya sa akin: "Sinuklay ko na mga ang bangs mo pataas para makita ang pogi mong mukha, ibinaba mo na naman!" P ero tandaan mo na hindi n'ya sinabing 'pogi' ako. Ang 'pogi' sa pangungusap n'ya ay tulad din ng 'pogi' sa pangungusap na: "Pogi, pabili ngang fishball!" Bukod doon ay hindi rin nakakatuwa na bawat tatlong segundo ay winawalisan n'ya ang mu kha mo ng brush na may kinulayang alikabok. Pero wala kang magagawa dahil trabah o n'ya na ipaalam sa mga manonood na tao at hindi higanteng camote ang mga nakik ita nila sa TV. Isa pa, walang-wala e...ganoon lang talaga ang buhay naming mga artista! THE END. (Tapos na sana ang kwento. Pero ibinalik sa akin ng editor ang manuscript at si nabing ikwento ko raw ang kumpletong detalye ng pagkakatalo ko sa contest, at ku ng hindi e s'ya ang magkukwento nito...kasabay na rin ang tungkol naman sa pagka katalo ko sa Laban o Bawi.) DISCLAIMERS: Una, gusto kong liwanagin na sa audition ay hindi ako sumagot ng m ali kahit isang beses! Strongest Link ako sa lahat ng rounds. Pangalawa, kung na g-"pass" man ako sa actual game, 'yun e dahil mahihirap lahat ang tanong sa akin : "Anong 'A' ang tumatahol?", "Ilan ang isang dosena?", " Anong paste ang inilal agay sa toothbrush?" Parang IQ test lang ng mga kalamay ang questions, pero pagd ating sa akin: "Ano ang yahoogroups password ni Queen Elizabeth?" Pangatlo, hind i ako 'sinipa' ng mga kasama ko. Nagkataon lang na takot sa akin yung strongest link, kaya nilaglag ako ng makapangyarihan n'yang boto. At hindi lang 'yan, mara mi pa 'kong disclaimer, maraming-marami pa, nakalimutan ko lang...pero sasabihin ko next time pag naalala ko...at iisip pa 'ko ng iba! Ang sarap ng pakiramdam nang sabihan akong "You are the weakest link!" Titiradu rin ko sana si Edu Manzano sa pagitan ng mga mata, pero naalala kong game show l ang pala 'yon...at hindi ko rin nadala yung tirador ko. Andaming naglaro sa isip ko kaya hindi kaagad ako nakaalis sa stage. Muntik na ngang tawagin ng direktor yung security guard. Sayang, pangarap ko pa naman sanang ibili ng kalahating ki long ubas ang nanay ko kung nakuha ko lang ang pot money. Masaklap talaga. Minsa n sadyang mapagbiro ang tadhana. Sa sobrang pagbibiro nga ng tadhana e nakuha pa 'ko ulit i-touch up nito. Ako: Ah, ma'am...tapos na ho...tanggal na ho ako! Make-up artist: HINDI PA! May interview pa! Pagdating sa maliit na kwarto kung saan ginagawa ang sour-graping speech, tinur uan ako ng isang babae kung paano sumagot sa interview. Para sa ikagaganda at ik adadali ng gagawin nilang pag-e-edit, dapat daw e kumpleto ang pagsagot mo sa mg a itinatanong sa 'yo. Halimbawa, pag tinanong kang: "Ano ang pakiramdam mo ngayo ng sinipa ka ng mga kasama mo?" Hindi pwedeng sumagot ng: "Ima-massacre ko sila mamaya pag-uwi!" Dapat kumpleto ang sagot mo, ganito: "Dahil sinipa ako ng mga k asama ko, ima-massacre ko sila mamaya pag-uwi. Buburahin ko sa Pilipinas ang ape lyido nila, at hindi na sila ulit magkakaroon ng panibagong henerasyon." Ganoon. Kumpleto. Naintindihan ko ang gusto nilang palabasin, pero dahil talented ako a t hindi ako marunong sumunod sa simpleng instruction, napanot yata yung crew dah il sa dami ng outtakes ko. Bukod d'yan, medyo ayaw din nila yung mga positibong sagot sa mga tanong. Gusto nila yung para kang WWF wrestler na naghahamon ng awa y sa VTR. Interviewer: Ano ang masasabi mo sa pagkakatanggal sa 'yo sa laro? Ako: Nasiyahan naman ako sa laro, kaya lang medyo nabitin. Interviewer: Hindi mo ba naisip na nakakahiya at hindi ka na lang dapat sumali? Ako: Laro ito, alam kong may posibilidad na matalo ako, pero nagpunta lang nama n ako dito para maglaro...at nagawa ko 'yun. Hehe. Interviewer: Sa tingin mo hindi ka ba pinagkaisahan? Ako: Hindi naman yata ako pinagkaisahan dahil ilan lang ang bumoto sa akin. Interviewer: Hindi ka ba naiinis sa bumot sa 'yo? Ako: Hin - umm...

Interviewer: Sa tingin mo ba hindi nila 'yon pinag-usapan nung isa pang bumoto sa'yo? Ako: Ummmmmmm... Interviewer: Pinagkaisahan ka nung dalawang kumag, hindi mo ba alam 'yon??? Ako: TAMA NA!!! ALAM KO 'YON. IMA-MASSACRE KO SILA MAMAYA PAG-UWI. BUBURAHIN KO SA PILIPINAS ANG APELYIDO NILA, AT HINDI NA SILA ULIT MAGKAKAROON NG PANIBAGONG HENERASYON. GROWWWR!!! GROWWWWRRRRRRRR!!!!!!!!!!!!!!! Interviewer: <*joyful*> < ' > Andyan ka pa ba? <.- -.> Problema? < ' > Sino yung mga 'yon? <.- -.> Mga kaluluwang tulad mo. <.- -.> Di ba dumaan ka rin sa interview? < ' > Oo, pero hindi yata s'ya ang nag-interview sa akin. < ' > Masungit e. <.- -.> Yung kanina? Hindi naman talaga s'ya officer dito e. Trainee lang 'yon, demonyong humihingi ng amnesty. <.- -.> Marami ditong impostor. Kaya ikaw, mag-iingat ka! < ' >.. < ' > Ikaw ba ang Diyos? <.- -.> Hindi pa ba tayo tapos diyan? < ' > Gusto kong malaman kung bakit may paghihirap sa mundo. < ' > Kung totoo ka - o ang Diyos - bakit wala kang ginagawa para tulungan ang mga tao? < ' > Bakit gustong-gusto mong naghihirap ang mga nilikha mo?? <.- -.> Stoplight ba 'ko para sisihin sa mga traffic n'yo? Hindi ako tigyawat, kabag, dengue, pigsa, bulutong-tubig, cholera, galis, singaw, balakubak, pagtata e, tulok, almoranas, alipunga, impatso, tigdas, rayuma, balisawsaw, tetano, luga , kulani, baktol, pulmonya, mantsa sa damit, o maingay na kapitbahay... <.- -.> Sabihin mo, anong pagpapahirap ang ginawa ko sa inyo? < ' > ... < ' > Bakit mo ginawa 'yon? <.- -.> Ang alin? < ' > BAKIT MO GINAWA 'YON??? <.- -.> Ikaw ang gumawa noon sa sarili mo, hindi ako. < ' > Hindi ko gagawin 'yon kung hindi mo 'ko binigyan ng dahilan! <.- -.> Sinisisi mo ba ako? < ' > OO! <.- -.> Pero hindi ka naman naniniwala sa akin, di ba? <.- -.> Wala kang Diyos. <.- -.> Bakit mo isisisi ang isang bagay sa wala? < ' > Bakit mo 'ko pinahirapan ng ganoon? <.- -.> Ako? Nagpahirap??? < ' > At pagkatapos ng lahat, ikaw pa ang sinasabing huhukom sa mga tao? <.- -.> Sandali, lilinawin ko lang - ako ang nasa ilalim ng inyong paghuhukom. Araw-araw. <.- -.> Kahit ngayon...hindi ba ikaw ang nagpapasya kung sino ako at kung ano a ng mga pagkukulang ko sa 'yo? < ' > Pero kaya mo kaming hindi pahirapan kung gusto mo. <.- -.> At kinikilala mo ba ang kakayanang 'yon? < ' > Patuloy mo kaming pinaghihirap... < ' > Binigyan mo 'ko ng suliraning hindi ko kaya...kabaliktaran ng mga pangako mo! <.- -.> Paghihirap? <.- -.> Nagpawis ka na ba ng dugo? <.- -.> Naduraan ka na ba sa mukha at nasuntok habang nakapiring ang mga mata? <.- -.> Naigapos ka na ba sa poste at paulit-ulit na nahagupit ng latigo na may mga bakal sa dulo? <.- -.> Napunit na ba ang mga kalamnan mo na parang mga retaso?

<.- -.> Nalublob ka na ba sa sarili mong dugo? <.- -.> Naputungan ka na ba ng tinik sa ulo? <.- -.> Napagtawanan ka na ba habang insultong sinusuotan ng kapa? <.- -.> Hindi pa yata. <.- -.> Namumuo at natutuyo na noon ang dugo ko sa mga natamong sugat...nakakap it na ang tela ng kapa sa kalamnan ko...nang bigla itong hatakin sa akin, dahila n upang muling dumagsa ang mga dugo. Naranasan mo na ba ito? <.- -.> Hindi pa yata. <.- -.> Hindi pa nasasayaran ng mabigat na krus ang magkabila mong braso, patun go sa anim na raan at limampung yardang paglalakbay nang nakayapak. <.- -.> Hindi pa, di ba? <.- -.> Hini ka pa rin naipako sa krus, kasama ng mga kriminal. < ' > Hindi ko hiningi 'yan. <.- -.> Dahil nasa iyo na. < ' > Ang alin? Sino ang naligtas? Sino ang guminhawa ang buhay? Gaano gumanda ang mundo dahil sa sakripisyo mo? Bakit may giyera pa rin, sakit, gutom, at krim en? <.- -.> At acid rain? At anorexia, church scandals, drug addiction, sexual hara ssment, ethnic cleansing, nerve gas, AIDS, cryogenics, kidnap for ransom, vandal ism, murder, ozone hole, robbery, pornography, capital punishment, terrorism, ra pe, Chernobyl, test tube baby, genocide, fraud, mga sanggol na may HIV...at suic ide? <.- -.> Bakit nga ba? <.- -.> Bakit kailangan ng mundo ng mga sundalo at pulis? <.- -.> Naisip mo na ba? <.- -.> Higit siyam na bilyon na ang tao ngayon sa lupa. <.- -.> Nang iniwan mo ito, 300,000 ang isinisilang na sanggol araw-araw. <.- -.> Higit sa kalahati ng pandaigdigang populasyon ang kumikita ng mas malii t sa isandaang piso bawat araw. Dalawang-daang milyon ang alipin, kalahati nito ay mga bata. <.- -.> Mas maliit lang dito nang bahagya ang bilang ng mga lulong sa ipinagbab awal na gamot. At oo nga pala, nagkakahalaga ng mga apat ng raang bilyong dolyar ang nasabing kalakal. <.- -.> Higit kalahating milyon ang mga batang sundalo sa buong mundo, mga labi nlima hanggang labing-walong taong gulang. Meron ding mga pitong taong gulang la ng. Tatlong-daang libo sa kanila ang nasa giyera. <.- -.> Higit sa isandaang milyon ang aktibong lang mine sa buong mundo, doble pa nito ang nakahandang gamitin. Kulang pa ang tatlumpong bilyong dolyares at is andaang taon para maalis ito lahat. Higit isang milyong tao na ang namamatay o p aralisado dahil dito. <.- -.> Ang pinsalang natamo ng mundo noong Ikalawang Digmaang Pandaigdig ay um aabot sa isa at kalahating trilyon, pinakamahal kumpara sa pinagsama-samang pins ala na natamo sa lahat ng giyera sa kasaysayan. Higit limapu't-anim na milyong t ao ang nasawi. <.- -.> Simula noon ay may higit dalawampung milyon na ulit ang namamatay dahil sa hiwa-hiwalay na giyera sa buong mundo. <.- -.> Ang giyera ay negosyong masipag n'yong sinusuportahan sa halagang walon g-daang bilyon bawat taon. <.- -.> Umaabot sa isandaan at pitumpong milyong mamamayan na ang binaril, binu gbog, pinahirapan, sinaksak, sinunog, ginutom, binomba, pinagyelo, inipit, nilun od, binitay, pinagtrabaho hanggang kamatayan, at inilibing nang buhay ng mga sar ili nilang gobyerno. <.- -.> Ano pa ang gusto mong malaman? TULS Bareel Man. Nabanggit ito sa "Bakit Baliktad Magbasa ng Libro ang mga Pilipino? " pero aaminin ko na kung hindi dahil sa article na 'yon (na hindi ako ang nagsu lat) ay hindi ko malalaman kung ano ang ginagawa ng nasabing Indian. Maraming beses ko nang nakita sa Maynila ang Barrel Man. Sa mga dashboard ng je ep at sa mga barberya. Pero ngayon ko lang nalaman na dito pala sa Baguio isinis

ilang ang bawat Barrel Man. At nakita ko na rin ang nasa loob ng barrel. (Para sa mga kahapon lang ipinanganak, ang Barrel Man ay isang maliit na woodca rved Red Indian na nasa loob ng isang barrel. Pag itinaas mo ang barrel ay makik ita mo ang uugoy-ugoy nitong - oops, spoiler!) Kagila-gilalas! Bakit hindi nabigyan ng Nobel Peace Prize ang taong nakaimbento ng Barrel Man??? Pero alam mo ba na dito sa Baguio, higit sa sikat sa Barrel Ma n ay ang mga nililok na...um, ari ng lalake? (Sa puntong ito ay tatawagin na lan g nating ANL ang nasabing bagay para sa kapakanan ng mga sobrang bata at sobrang matanda kong mambabasa...at para na rin siguro hindi ako i-ekskomunikado ng Sim bahang Katoliko lalo pa't required reading yata sa ilang eskwelahang Katoliko an g mga libro ko.) Kahit saan dito sa Baguio may nililok na ANL. Naka-display sa mga bangketa, kat abi ng mga wood carvings ng Sto. Nio at belen. Sa ibang shop nga e nasa harap pa ng Last Supper ang mga ANL. Walang kaalam-alam ang mga apostoles kung ano ang tu matabing sa kanila. Hindi ko alam kung anong tuwa ang makukuha ng sinuman sa pagdedekorasyon ng ANL sa bahay nila. Hahangaan ba s'ya ng mga bisita? "Wow! Aling Bebang, saan n'yo n abili itong ANL ninyo sa ibabaw ng TV? Ang yaman n'yo talaga!" Ano kaya ang puma sok sa ulo ng manlililok nang gawin n'ya yon? "...Ngayong aray ay gagawa ako ng. ..hmmm...ng ANL!!!" Napagtripan ko pa nga minsan ang isang tindera. Itinuro ko a ng mga paninda n'yang ANL at itinanong: "Miss, may bumibili ba nito?" Akala ko m agba-blush yung dalaga, pero ako ang napahiya dahil hindi s'ya tumawa: "Marami." Sanay na s'ya sa mga tinday n'ya. At sa mga tulad ko. Minsan maiisip mo, ano ba ang mensahe sa likod ng simbolong ito? Ewan ko sa mga restrooms ng babae, pero sa mga lalake, hindi kumpleo ang ihian kung walang van dal ng ANL. Tipong: "Iihi ako...oops, walang vandal ng ANL! Kailangan kong drowi ngan ito ngayon din!!!" May mga taong tuwing nakakakita ng espasyo ay nagdo-drawing ng ANL. Halimbawa s a eskwelahan, may mga estudyanteng parang may sinumpang katungkulan na mag-vanda l sa mga desk. Mahalagang maipaalam nila sa lahat ang itsura ng ANL. Kahit na wa la namang teacher na nagturo sa Kindergarten ng "Okay class, ngayong araw ay gug uhit tayo at magkukulay ng mga ANL!" Para sa kalalakihan, hindi dapat hayaang walang laman ang mga pader. Dapat iton g maging instrumento sa pagpapakalap ng impormasyon ukol sa itsura ng mga kasang kapang nagpapalaki ng populasyon. Tandaan: Hindi dapat mawala ang ANL tuwing may vandal. Pag may nagsulat sa mga tulay ng "IBAGSAK ANG GOBYERNONG IMPERIALISTA!" hindi dapat mawala ang ANL. Pag may "I lab You, jennifer" sa isang pader, dapat din itong dagdagan ng ANL. Ang mga desk, restroom, pader, ilalim ng tulay, upua n ng bus, at maging ang mga papel na pera - ang lahat ng ito ay walang kabuluhan kung walang magdo-drawing sa kanila ng ANL. Tandaan mo 'yan bilang personal at sagradong responsibilidad sa sangkatauhan! Kung sa malalalim na tula naipapahayag ng kababaihan ang mga saloobin nila, sa mga lalake'y isang simbolo lang ang katapat. Pero kailangang iguhit nang paulitulit ang itsura nito para hindi makalimutan. Sino nga kaya sa kasaysayan ng mundo ang kauna-unagang nag-drawing ng ANL sa pa der? May nag-vandal na rin kaya sa buwan? Sa Great Barrier Reef? Sa North Pole? Sa Pope Mobile? Sino ang nag-vandal sa sinasandalan kong pader ngayon at bakit n 'ya kaya ito idinedikeyt kay "DICK SUPOT"? PAMPATIGAS! Nakakita ka na ba ng ganyang patalastas? Sabi nila, necessity is the mother of invention. Kaya naimbento ang telepono ay dahil may mga magkakalayong tao at kailangang magkausap. Kaya may electric fan ay dahil may mga estudyanteng naglalaba at nagpapatuyo ng medyas sampung minuto bago pumasok sa eskwelahan. Kaya may telebisyon ay dahil kailangan ng mga pusa n g mainit na bagay na mahihigaan. At kaya may personal computer ay dahil sa maram i ang may pambili nito. Necessity is the mother of invention. Pero kung pagbabat ayan ang mga patalastas sa diyaryo, mapapansin mong medyo dumarami na yata ngayo n masyado ang "necessity" ng tao. "VIRGINITY RESTORATION."

Binasa ko ulit. Pero hindi nagbago ang nakasulat. "VIRGINITY RESTORATION." Ahhh! Naisip ko. Conservative nga pala ang mga Pilipino. Baka importante ito sa mga babaeng gustong magpakasal pag virgin NA sila. Pwede! Rating: Necessity. "ANTI-AGING BODY SCRUB / ANTI-TOXIN / EXFOLITE / WHITENS SKIN WITH BATHMILK IN BATHTUB 2 HRS. WITH COMPLETE BODY MASSAGE, FREE ANTI-AGING FACIAL." Dito makikit a natin ang pangangailangan ng tao na itago ang kanyang edad. Tipong kung singkw enta anyos na s'ya, dapat e mukha lang s'yang musmos na nag-aaral maglakad. Rati ng: Necessity. "BODY / WHITENING SCRUB FOR FLAWLESS SKIN." Pampaputi. Syempre importante 'yan. Maski ako, gusto ko sa babae yung kulay nitso. Rating: Necessity. "BODY PEELING / BLEACHING / STRETCHMARK, DARKSPOT, ACNE SCAR, PIMPLE, WRINKLE, PIGMENTATION, PAINLESS WARTS REMOVAL." Eto, matindi! Body peeling. Talagang baba latan ka na para magmukha kang sanggol. Rating: Necessity. Pero dapat bunutin na rin nila lahat ang ngipin ng pasyente para realistic. "ANTI-AGING SOAP / ANTI-AGING TABLET." Totoong marami ang ayaw tumanda. Necessi ty nga 'to. Pero ba't hindi na lang sila uminom ng muriatic acid kung ayaw talag a nilang tumanda. "ANTI-OBESITY SET, LOSE WEIGHT THE NATURAL WAY." Isa na namang "anti-." Rating: Necessity. Ayoko nga lang isipin kung paano ka nila papapayatin. Kasi kung sa " natural way," baka bigyan ka lang nila ng sakit na TB. "RADIANT SKIN THERAPHY. A UNIQUE METHOD WHICH ASSURES FLAWLESS SKIN." Patay sil a d'yan - RADIANT! Iilaw ang balat mo pag pumasok ka ng sinehan. Hindi na rin ka ilangan ng flashlight pag brownout. Rating: Necessity. "BREAST IMPLANT / INJECTION / BUTTOCK INJECTION, LIPOSUCTION, ADAM'S APPLE REMO VAL." Medyo hardcore na 'to, pero necessity pa rin, syempre! Tip ko lang sa mga kalalakihan: Huwag basta-basta magti-tiwala sa mga babaeng nagpapatanggal ng ada m's apple. "BUST CREAM / VIRGINITY SOAP." Walangyanghanepashit - Virginity soap?!? Tipong pag nagluko ang anak mong dalaga: "Huh? Kanino ka nakipagtalik?!? Heto, maligo k a at gamitin mo ang virginity soap bago ka ma-tsismis ng mga kapitbahay!" Kaya a ng Rating: Sobrang Necessity. "APPETITE CONTROLLER." Gusto ko ang pangalan nito - "controller." Hindi kaya bu sal 'to? Rating: Necessity. "ARMPIT WHITENER." Wala talagang patawad, pati kilikili. Pero tama lang din sig uro, pangit nga naman sa babae ang may maitim na sikreto. Rating: Necessity. "BLEACHING BATH MILK LOTION / SCRUB / POWDER / U.S. 1 WK RESULT." Ayos 'to! Isa ng linggo lang, mukha ka nang ibinabad sa mamahaling detergent powder! Isama mo na rin ang mga uniform ng anak mo para tipid! Rating: Necessity. "BUST CREAM / NIPPLE CREAM / LIP CHANGE." Necessity. Pero sana packaged deal na 'to sa mga hospital pagkapanganak sa mga bata. Itatanong na lang ng doktor: "Mi sis, good na ho ba kayo sa labi ng anak n'yo o gusto n'yo pang papalitan? 350 pe sos lang kung kukuha kayo ngayon, libre na ang installation." "ADULT TOYS FOR MEN AND WOMEN / VIBRATOR / STIMULATOR / STRAP-ON VIBRATOR / ENL ARGER, REAL VAGINA, SEX RING, LOVE DOLL, DELAY SPRAY LUBE." Time out! Briefing m una. Kung menor de edad ka at umabot ka sa parte na ito ng libro, ngayon din ay pinapayuhan kitang itapon ito sa apoy, at tumakbo ka sa pinakamalapit na simbaha n upang mangumpisal. Kung ayaw mo, o kung hindi ka Katoliko, wala akong magagawa . Pwede kang magpatuloy sa pagbabasa basta't takpan mo lang ang isang mata mo pa ra hindi ka gaanong magkasala. Back to regular programming... "ADULT TOYS FOR MEN AND WOMEN / VIBRATOR / STIMULATOR / STRAP-ON VIBRATOR / ENL ARGER, REAL VAGINA, SEX RING, LOVE DOLL, DELAY SPRAY LUBE." Isaisantabi muna nat in ang paghuhusga kung "necessity" nga ang mga nabanggit. Dahil sa puntong ito, gusto ko muna yatang alamin kung anong klaseng produkto ang "Real Vagina." Hindi ako makakatulog mamayang gabi hangga't hindi ko lubos na nauunawaan kung ano an g "Real Vagina." Dahil kung tama ang iniisip ko, at kung may ganito ngang produk to, sa tingin ko e iilan na lang sa mga kalalakihan ang magpapatali sa sakrament o ng kasal. Kaya ang tanong ng bayan: Anong klaseng produkto ang "Real Vagina"? At ano ang adult toys? Kung merong Kiddie Meals, magkakaroon din kaya ng Adult

Meals? May libre din kayang collectible adult toys ang bawat Adult Meal? Magpapa palit din kaya ng ibang toys ang mga customer pag doble na ang nakukuha nilang a dult toy? "Miss, pwedeng magpapalit ng free toy? Real Vagina na naman kasi ang n asa Adult Meal ko e...pwedeng palitan ng Love Doll? At FREE PRIVATE DELIVERY. Nakalimutan kong banggitin na libre at palihim pa pal ang dadalhin sa bahay n'yo ang mga adult toys na 'to pag umorder ka. Kung sa chi mney dadaan ang magde-deliver tulad ni Santa Claus, hindi ko alam. Pero kung gan oon nga, malinaw na kailangan mo rin ng chimney. Dahil ang chimney, tulad ng vir ginity restoration, ay isa ring necessity. Vocabulary words. Mga salitang binuo ng sexologist na si Dr. John Money, at mat atagpuan sa librong Encyclopedia of Unusual Sex Practices ni Brenda Love: Acrophilia arousal from heights Actirasty arousal from exposure to sun's rays Agalmatophilia attraction to statue Anaclitism arousal from items used as infant Androminetophilia arousal from female partner who dresses like male Antholagnia arousal from smelling flowers Anthropophagolagnia rape with cannibalism Apotemnophilia a person who fantasizes about loosing a limb Arachnephilia arousal from spiders Autassassinophilia arousal from orchestrating one's own death by the hands of another Autoerotic Asphyxia arousal from oxygen deprivation and sometimes risk of dying Automysophilia arousal from being dirty or defiled Autophagy self-cannibalism Belonephilia arousal from use of needles Capnolagnia arousal from watching others smoke Chrematistophilia arousal from being charged for sex Coproscopist arousal from watching a person defecate Dacryphilia arousal from seeing tears in the eyes of the partner Dendrophilia attraction to trees Dysmorphophilia arousal from deformed or physically impaired partners Ecdemolagnia arousal from travelling or being away from home Emetophilia arousal from vomit or vomiting Eproctophilia arousal from flatulence Formicophilia enjoyment of the use of insects for sexual purposes

Harpaxophilia arousal from being robbed or burglarized Homilophilia arousal from hearing or giving sermons Kleptolagnia arousal from stealing Klismaphilia arousal from enemas Lagnonector person who kills in order to have sex with corpse Maschalophilous arousal from armpits Melolagnia arousal from music Munchausen's syndrome arousal from reopening a wound Mysophilia arousal from soiled clothing or foul decaying odors Necrophilia sex with corpses Nosolagnia arousal from knowing partner has terminal illness Nasophilia arousal from the sight, touch, licking, or sucking of a partner's nose Ochlophilia arousal from being in a crowd Odaxelagnia arousal from biting Odontophilia arousal from tooth extractions Ondinisme arousal from urine Ophidiophilia arousal from snakes Pediophilia arousal from dolls Phlebotomy arousal from bloodletting Phobophilia arousal from fear or hate Psychrophilia arousal from being cold or watching others freeze Siderodromophilia arousal from riding in trains Sitophilia arousal from food Symphorophilia arousal from arranging a disaster, crash, or explosion Tapherphilia arousal from being buried alive Vampirism arousal from consumption of a partner's blood Zooerasty arousal from animals *Tanong: Bakit nagkaroon ng mga ganyang salita? Sagot: Simple lang. Necessity. < < < < ' ' ' ' > > ... > . > ..

< ' > <.- -.> Hindi ka pwedeng magtagal dito. < ' > Ikaw ba si Jesus? < ' > Si Jesus ang ipinako sa krus, di ba? <.- -.> Oo. < ' > Ikaw si Jesus??? <.- -.> 'Oo' - si Jesus ang ipinako sa krus. < ' > Pero ikaw ba si Jesus? <.- -.> Sige na nga... <.- -.> Oo! <.- -.> Ako nga si Hesus. < ' > .. < ' > ... < ' > . <.- -.> O, ba't natigilan ka? < ' > IKAW SI SATANAS? <.- -.> ? <.- -.> Nagda-drugs ka ba? <.- -.> Lakas amats ka eh! Kanina ipinagpipilitan mong ako si Hesus... <.- -.> Nung umamin ako, bigla mo naman akong pinagbintangang si Satanas. <.- -.> Gusto mo itapon kita sa Hall 56? < ' > Huh? < ' > Anong room 56? <.- -.> HOL PIPTISIKS! < ' > Anong Hall 56? <.- -.> WALA! <.- -.> Kung hindi ka naman kasi talaga praning eh...ba't mo nasabing ako si Sa tanas? < ' > Paano kung ikaw nga? < ' > ...Sandali, bakit ganyan ka magsalita? < ' > Parang hindi ka lang iisang tao!? <.- -.> Madaling makilala ang hari ng kasinungalingan. <.- -.> Malapit 'yon sa mga malayo sa Diyos. <.- -.> Hindi ka n'ya lalapitan nang wala s'yang kailangan. <.- -.> At hindi ka n'ya lulubayan nang hindi n'ya nakukuha ang gusto n'ya. <.- -.> Madaya 'yon at mahilig makipagpustahan. <.- -.> Pag pumayag ka sa mga deal no'n, automatic talo ka kaagad! <.- -.> Matinik 'yon! < ' > Paanong matinik? Anong pustahan? <.- -.> Tama na. <.- -.> Bilisan mo na d'yan, masyado kang matanong, hindi ka naman grade 1! < ' > Ba't mo 'ko pinagmamadali? Saan ako pupunta? <.- -.> Oras mo na. < ' > Sandali, anong 'oras'? < ' > Saan mo ako dadalhin? <.- -.> Ii-interrogate ka lang konti. < ' > Nino? Saan? Bakit??? <.- -.> Kailangan mo nang tumuloy sa destinasyon mo. < ' > Hindi pa ba ito? <.- -.> Hindi. < ' > Ano 'to - purgatoryo? <.- -.> Hindi. Katoliko ka ba? <.- -.> Pero kung gusto mong tawagin 'tong purgatoryo, malaya ka. <.- -.> Basta sagutin mo lang ang ilang tanong para malaman natin kung saan ka dapat dalhin. < ' > Huh? < ' > Sino ang magtatanong? <.- -.> Ako. < ' > Sino ka? <.- -.> #1. Ano ang pinakamasama mong nagawa sa lupa?

< ' > Huh? <.- -.> ANO ANG PINAKAMASAMA MONG NAGAWA SA LUPA? < ' > Sandali, walang sindakan! <.- -.> .. < ' > Yung...ano... < ' > Nag-ano ako...ummm...hindi... < ' > Marami akong ginawa eh! <.- -.> Yung sa tingin mong pinakamasama. < ' > S-siguro eto...tumalon ako sa building. <.- -.> #2. Ano ang pinakamabuti mong nagawa sa lupa? < ' > Hindi sa nagyayabang ako... <.- -.> 'YUNG TOTOO! < ' > Ah e...nanlibre ako ng pamasahe. <.- -.> Kanino mo ginawa 'yon? < ' > Sa teacher ko dati...noong nagkasakay kami sa jeep. <.- -.> 'Yun na ang pinakamabuti mong nagawa sa kapwa mo??? < ' > Ha? Oo...pero hindi lang sa teacher ko. < ' > Pati nung nililigawan ko pa lang misis ko...at saka madalas 'yon! <.- -.> #3. Magkano ang pera mo sa bangko? < ' > ANO?!? <.- -.> Alam kong nakakagulat yung tanong. <.- -.> Akala n'yo sa lupa, hindi itinatanong 'yan dito. Pero ang totoo, import ante ang pera dahil sukatan ito ng kasipagan ng isang tao. <.- -.> Alam mo namang mortal na kasalanan ang katamaran, hindi ba? < ' > Mortal? <.- -.> Pride, lust, anger, envy, gluttony, covetousness, at <.- -.> Isa, dalawa, mmmmmmmm...anim... <.- -.> Kulang pa...nakalimutan ko yung pampito... < ' > Huh? Sandali... < ' > Gano'n ba 'yon?? < ' > Wala na 'kong pera e, itinodo ko sa sugalan. Kaya ko nga tinapos buhay ko , di ba? <.- -.> Tsa, tsk, tsk... <.- -.> #4. At ang kursong tinapos mo? < ' > Huh? < ' > 'Management'. <.- -.> #5. Gusto mo pa bang mabuhay ulit? < ' > Ako? Umm...ayoko na siguro, sira na rin naman ang reputasyon ko e. < ' > Pero... may gusto akong balikan... <.- -.> Final answer...? < ' > Oo. Sige, oo. <.- -.> #6. Sa opinyon mo, sa anong edad ka dapat namatay? < ' > Hindi ko alam...ako lang naman ang kumitil sa sarili kong buhay e. < ' > Pero parang gusto ko ng pagbabago...siguro gusto kong mamatay pag bandang mga 50 years old na 'ko...o kaya mga 110. <.- -.> Parang masyado yatang malayo yung pagitan ng "o kaya" mo. < ' > Oo nga, hehe...sige, mga 80 years old na lang. <.- -.> #7. Kung bibigyan ka ngayon ng sampu pang taon sa lupa, ano ang gagawin mo? < ' > Marami akong gustong alamin, mga dapat baguhin, at mga taong kakausapin, mamahalin, at hihingan ng dispensa. Gusto kong mabuhay nang totoo. < ' > KUNG mabubuhay pa ulit ako! < ' > ...Pero alam kong imposible na 'yon. <.- -.> Walang imposible sa taong naniniwala. < ' > Hindi ako isa sa kanila. <.- -.> #8. Define 'love.' < ' > Anong lab? <.- -.> L-O-V-E <.- -.> ...LOVE! < ' > Ano ka, slumbook?

<.- -.> Sagutin mo ang tanong. < ' > Huh??? < ' > E kasi... < ' > E di...love is...the greatest love of all! < ' > Linsiyak na tanong 'yan! *Tanging Yaman* <.- -.> May lilinawin lang ako sa 'yo nang konti. <.- -.> Una, iwasan mong magmura nang magmura dito o bumanggit ng mga pangit na salita, dahil sa tuwing ginagawa mo 'yan ay tumutugtog ang kantang "Tanging Yam an" bilang paalala na may mali kang nagagawa. <.- -.> 'Yan ang batas dito...hindi naman mahirap sundin, di ba? <.- -.> Ngayon, kung itatanong mo kung bakit "Tanging Yaman" ang tugtog at hind i ibang classical music, e hindi ko alam. Pero palagay ko e wala namang gaanong kinalaman 'yon dahil paiba-iba naman ang kantang ginagamit dito. Last week e "Bo rn To Be Alive." < ' > Hahahahaha! <.- -.> 'Wag kang tumawa. Tatlong tugtog na lang ng "Tanging Yaman" e pupulutin ka na sa "Sariling Atin." < ' > HAHAHAHAHA! < ' > Saan naman yung "Sariling Atin?" <.- -.> Codename lang 'yon, hindi pwedeng sabihin. Basta, makakasama mo doon si la Abu Sabaya! < ' > Huh?! <.- -.> #9. Saan mo ngayon gustong pumunta: langit o impyerno? < ' > Hindi ako naniniwala sa mga 'yan... < ' > Pero para walang away, pipiliin ko ang langit! <.- -.> #10. Sa tingin mo, saan ka namin dadalhin? GYNOTTUL Naniniwala ka ba sa demonyo? Yung evil spirit na pumapasok sa katawan ng tao? Y ung talagang impakto na kulay pula, may sungay, may pangil, at may hawak na mala king tinidor? Simula yata nitong nakaraang dekada, hindi na natapos ang mga balita tungkol sa mga estudyanteng sinasapian daw ng mga masasamang espiritu. Merong sinapian ng tikbalang, white lady, dwende, diwata..., at kelan lang e kaluluwa ng Japanese s oldier nung World War II. Pagkatapos naman ng news report, isa lang lagi ang con clusion: may sakit sa pag-iisip ang mga bata! Tao nga naman, hinahap and demonyo sa mga maling lugar. Kung nademonyo yung mga batang 'yon, bakit wala silang sin asaktan o pinapatay? Ang demonyo dapat e...demonyo - mas masahol konti sa mga po litiko natin! Kaya kung ang gusto mo e yung totoong kwentuhang demonyo, eto...(W arning: Hardcore horror story follows.) Nakakita na 'ko ng demonyo, napakaraming beses na. Kulay puti sila at marami. S olid sila at hindi kaluluwa. Pumapasok sila sa katawan ng tao pagkagaling sa alu minum foil. Napakaraming krimen ang nagaganap bawat oras dahil sa kanila. Yung m ga masaker at rape cases na 'yan, paborito nila 'yun! Ang galing ng tirada. Sobr a. Alam mo ba yung sculpture na "Pieta" ni Michelangelo? Eto yung yakap ni Maria a ng bangkay ni Hesus pagkatapos tanggalin sa krus. Makikita mo dito yung hinagpis ng isang ina sa naging kapalaran ng isang tao na nanggaling sa kanya. Ganoon di n ang hinagpis nung isang ina dati sa balita sa TV. Nagmamakaawang pawalan daw n g sala ang binatilyo n'yang nasangkot sa massacre. Maski ang nanay ko, awang-awa doon sa ina, at nag-comment pang mukha naman daw matino yung bata. Ang totoo, m ukha ngang matino yung anak. Ang problema, pag nasa impluwensya ka nung nasabing demonyo, wala na ang katinuan mo. Lahat gagawin mo. Superman ka na, 'yun nga la ng, may sungay! Wawasakin mo ang pamilya mo, mawawalan ka ng trabaho, manununog ka ng bahay, kakasta ka ng manok, papatay ka dahil lang sa bote ng coke...at sa huli, biktima ka rin pala! Andaming buhay at pangarap ang nauuwi sa wala dahil s a demonyong ito. Anatomy of Satan: Bilib din ako sa pinagmulan ng nasabing bisyo. Sino ba nagsabi sa tao na merong bato sa mundo na makakapagbigay sa kanya ng kakaibang karanasan? Napapraning an

g mga lider ng iba't-ibang bansa sa posibleng pagmulan ng chemical war, pero wal ang nakakahalata na matagal nang sumiklab ang nasabing giyera at hindi na mabila ng ang mga naging biktima nito. Kung wala isa man sa mga kakilala mo ang nasilo, pinagpala ka. Pero sa mga katulad ko at ng marami pa na kilala ng personal si S atanas, alam namin ang impyernong baon nito sa tuwi-tuwina. At di tulad ng polio na pwedeng puksain sa bakuna, ang bisyong ito e talamak at mahirap nang mapigil an. Bakit at paano? Ganito 'yan... Simple business. Unang target yung mga kabataan na nalilito pa sa korte ng mund o. Syempre new clients, kaya mag i-special offer muna yung mamang may maitim na balak, budhi, at kilikili. At hindi 'yan 25%, 50%, 0 75% discount offer, kundi f or F-R-E-E! Libre 'yan sa umpisa, to create the demand, ika nga. Pag na-hook sil a, presto, may market na. At saka ngayon mananaga yung mama sa presyo. Kung kaya mo yung presyo, good, may ilang buwan ka pa bago maghikahos; pero kung hindi, e wala, matuto kang magnakaw ng gamit n'yo sa bahay para may maisangla. Simula ng ayon, 'yan ang lifestyle mo, welcome to the jungle! Kung makakapatay ka man ng t ao, side effects lang 'yan. No big deal. Sa ngayon, meron akong isang gramo ng demonyong to. Souvenir. Nakuha ko sa ilal im ng upuan ng bisikleta ng itinuring kong malapit na kaibigan. Advanced stage n a yata s'ya noon (nag-uumpisa nang mag-negosyo), delikado na. Walang kasing pang it yung pakiramdam nung araw na niloko ko s'ya para lang madala sa pagamutan. Pe ro ayos na rin dahil buhay s'ya ngayon at wala sa kulungan. Good triumphs over e vil - if and only if good fights. Oo, sa panahon ngayon, mas madalas na kulay puti ang demonyo, hindi pula, at ma tindi ang impact. Mahirap ilarawan ang kabuuan ng kalagiman n'ya; simula sa epek to sa isang tao, sa mga mahal nito sa buhay, hanggang sa lipunan. Kaya nga salud o ako sa mga nagbuwis ng buhay sa ngalan ng pakikipaglaban dito. Gano'n din sa m ga organisasyong kumikilos sa pagsugpo nito. Sa mga pamilya at magulang na may o ras para alamin kung biktima ang mga anak nila. At higit sa lahat, sa mga taong matatag, matapang, at buong-loob na humaharap sa mga problema nila sa buhay. Dalawang addict ang naglalakad: "Pare," ang sabi ng isa, "umiwas ka, tae 'yan." "Hindi," ang sagot ng isa. "Pare, tae 'yan!" "O sige, tikman natin." Tinikman nga ng dalawa. "O sabi sa 'yo, tae 'yan e!" ang sabi ng isa. "Oo nga, buti hindi natin natapakan!" (a true to life story) Ang totoo, marami sa atin ang biktima ng ipinagbabawal na gamot, pero hindi nat in ito alam. Kaya kailangan pa natin ng ibang tao na magsasabi nito sa atin. Ang kwento ng mga taong 'to na itatago na lang natin sa mga pangalang Nonoy at Luni ngning, at kung paano nila nalaman na biktima sila ng droga, ay hango sa tunay n a buhay. Narito ang kanilang mga kwento upang magbigay inspirasyon sa lahat. Inutusan ni Nonoy ang mga estudyante n'ya na pumila nang maayos sa flag ceremon y. "Find your height, alphabetically!" utos n'ya. Sumigaw ang isang bata, "Sir, kayo po ay nalululong sa ipinagbabawal na gamot!" Relihiyosa si Luningning at palasimba. Kaya itinanong n'ya sa kaibigan kung pan g-ilang Linggo ng Marso sa kasalukuyang taon papatak ang Ash Wednesday. "ADEEEEE EEEK!!!" napasigaw ang kaibigan n'ya. Driver si Nonoy ng pampasaherong jeep. Apat na piso ang pamasahe. May nagbayad ng limang piso. Bago suklian, tinanong muna ni Nonoy ang pasahero: "Ilan yung li mang piso?" Sumagot naman ang pasahero, "Dalawa...kung adik ka." Nagbababad si Luningning sa isang swimming pool nang bigla itong mapundi dahil sa isang bata na paulit-ulit na maahon at tumatalon sa tubig, kaya sinigawan n'y a ito: "Pwede ka bang magdahan-dahan?!? NAKAKABASA KA!!!" Humingi ng dispensa an g bata at binilhan nito si Luningning ng cough syrup. Nagpa-X-ray si Nonoy sa ulo. Nagulat ang doktor sa resulta. Malungkot n'yang ib inalita kay Nonoy na meron itong tumor sa ulo. Nanghina si Nonoy sa balita. Nalu ha. Pero nang makita ni Nonoy ang sariling X-ray, naalala n'yang hindi n'ya lang

pala natanggal ang beinter singkong nakasukbit sa tenga bago magpa-X-ray. "Nono y, nonoy...adik ka." Sabi ng doktor. Nakikipagpagalingan si Luningning sa isang pinsan. Tanungan sila sa mathematics , multiplication. Ang tanging patakaran ay bawal magbigay ng problema na mangang ailangan ng lapis at papel para ma-solve. Nang tanungin si Luningning ng "2,948x 0," umayaw ito at inakusahan ang kalaban na nagbibigay ng mga mahihirap na tanon g. "Luningning, di yata't ikaw ay adik." Paratang naman ng pinsan n'ya. Rush hour. Naghihintay ng masasakyang jeep si Nonoy sa EDSA nang biglang magkariot. Nagtakbuhan ang mga tao kaya nakitakbo na rin si Nonoy. Hindi n'ya lam na nag-uunahan lang pala yung mga tao para makasakay sa isang paparating na bus. "N unuy, yu kanat rayd hir bikus yu ar adik!" sabi ng konduktor kay Nonoy. Inutusan si Luningning ng nanay n'ya na bumili sa palengke ng "skinless" longga nisa. Pagdating sa palengke, tinanong ni Luningning ang isang tindera kung meron itong "stainless" longganisa. "Oo, suki!" sabi ng tindera. "At may discount ang mga adik." Dumalo si Luningning sa libing ng batang anak ng dating kapitbahay. Wala s'yang kakilala sa mga taong nakasakay n'ya sa isang arkiladong jeep. Para masiguradon g hindi s'ya nakikipaglibing sa maling tao, tinanong n'ya ang katabing ale kung kaanu-ano nito ang namatay. Sumagot ang ale: Ninong ho namin sa kasal." Tapos ay binigyan nito si Luningning ng shabu. Inutusan si Luningning ng amo n'ya na mag-update ng passbook nito sa Metrobank. Dumating si Luningning sa banko at nakita n'yang masyadong maraming tao at maha ba ang pila. Tumawag ito sa amo n'ya at tinanong kung pwedeng sa PNB na lang s'y a mag-update. "Hindi pwede, adik ka kasi." Sagot ng amo n'ya. Nasa party si Nonoy sa Luneta nang bigla s'yang nag-collapse. Nag-panic ang mga kabarkada ni Nonoy. Inisip nilang baka atake 'yon ng asthma, epilepsy, o cancer . Itinakbo nila si Nonoy sa pinakamalapit na hospital, at kabadong naghintay sa diagnosis ng doktor. Bumalik ang doktor na may dalang Zesto at Skyflakes para ka y Nonoy. Nagdilim lang pala ang paningin ni Nonoy dahil sa gutom. "Sabog ba kayo , mga anak?" tanong ng doktor. Magkatrabaho sina Nonoy at Luningning. Sa pagkukwentuhan nila habang lunchbreak , napag-alaman nilang pareho pala silang pumunta sa Glorietta noong nakaraang Li nggo. Luningning: Hahahaha! Nandoon din kayo? Nonoy: Oo! Kumain ba kayo sa Choleng's Restaurant? Luningning: Doon kami nag-lunch! Anong oras kayo nandoon? Nonoy: Hahaha! Nandoon kami mga quarter to 2! Luningning: Talaga??? 2 PM yata kami kumain e! Nonoy: Sayang hindi tayo nakita! Luningning: SAYANG NAMAN! Syeeht...sayang talaga! (Araw-araw sila nagkikita. Wala namang premyong house & lot sakaling magkita si la nang di sinasadya sa labas, pero hinayang na hinayang pa rin sila. AH! Baka s ila'y may pot session!) Napanood ko kanina sa TV si Teighlor, babaeng American model na umabot sa 719 l bs noong dekada 90. Hindi ko alam kung paano ilalarawan ang katawan n'ya. Hindi s'ya hawig ni Marshmallow Man sa Ghostbusters. Puro s'ya taba, pero hindi katula d ng karaniwang taba na nakikita natin sa tao. Puro "layer" ang katawan n'ya, pa rang buu-buong taho, parang nilamas na dough at hindi pa nakokortehang tinapay. Medyo kakaiba talaga. Pero sa lagay na 'yan, hindi pa rin s'ya ang pinakamabigat na tao sa buong mundo. Dahil 38 lbs. na lang ang kulang e doble na ng bigat ni Teighlor si Jon Minnoch, ang pinaka-heavy-gat sa mgheavy guts. Sa taas na 6'1", may bigat si Minnoch na tulad ng sa karaniwang Amerikano na lumunok ng isandosen ang karaniwang Filipina. Believe it...or believe it. Gusto kong isipin kung ano bang meron sa pagkain na hindi maiwasan ng mga tulad nila Teiglor at Minnoch kahit sa kaunting oras. Pero may isa pang misteryo na p ilit ko ring iniintindi. Ang anorexia at bulemia. Mga disorders pa rin sa pagkai n, o sa pananaw ng tao sa sarili n'yang itsura. Pero bakit nga ba tayo masyadong nadadala sa pagko-control sa pagkain natin ganoong pwede naman itong solusyonan sa pisikal na paraan? Halimbawa, sa halip na nakaupo lang tayo at nakikinig ng

balita sa radyo araw-araw o sapilitang nagpapasuka sa sarili, pwede tayong magka roon ng mga activities na tutulong sa paggamit ng calories natin sa katawan. (Ta ndaan na ang hindi nasusunog na calories ang nagdadagdag sa atin ng bigat kalaun an.) Ang kailangan lang ay ang determinasyon at buong-loob na pwede nating pagka abalahan at ang katumbas na calories na nagagamit sa bawat oras: Basketball--------------------------800 calories per hour(cph) Volleyball-----------------------------------------------------500 cph Jueteng--------------------------------------------------------100 cph Panonood: Survivor-----------------------------------------60 cph Panonood: pelikula ni Aubrey Miles----------------300 cph Panonood: pelikula ni Aubrey Miles (no cuts)--950 cph Panonood: SONA ng pangulo----------------------------1 cph Tennis---------------------------------------------------------410 cph Judo------------------------------------------------------------900 cph Riot----------------------------------------------------------1,000 cph Table Tennis------------------------------------------------240 cph Table, chairs, and party needs------------------FOR RENT Web browsing------------------------------------------------40 cph Paglalaro ng Gameboy----------------------------------540 cph Paglalakad sa tabing-dagat-----------------------------50 cph Paglalakad sa Recto-------------------------------------350 cph Paglalakad sa Recto, alas-onse ng gabi---------890 cph Mountain Climbing----------------------------------------600 cph Social Climbing--------------------------------------------710 cph Chat sa Internet-----------------------------------------------1 cph Chat sa text----------------------------------------------------1 cph Chat sa telepono---------------------------------------------1 cph Pagtulog---------------------------------------------------------1 cph Swimming---------------------------------------------------300 cph Swimming with sharks----------------------------------980 cph Skiing---------------------------------------------------------600 cph Pag-a-apply ng visa para makapag-skii--------1,600 cph Cycling-------------------------------------------------------210 cph Running for public office------------------------1,584.73 cph Arraignment--------------------------------------------26,250 cph Lethal Injection----------------------------------------26,252 cph Chopped walnuts------------------------------------------1/2 cup Flour--------------------------------------------------------------1 cup Margarine----------------------------------------------------1/2 cup Cream cheese-------------------------------------------------8 oz. Confectioner's sugar----------------------------------------1 cup Cool whip-------------------------------------------------------1 cup Instant vanilla pudding---------------------------------------1 ea. Instant butterscoth pudding-------------------------------1 ea. Milk----------------------------------------------------------2 3/4 cup Haluin ang margarine at flour sa isang mixing bowl. Idagdag ang 1/4 cup na waln ut. Ilagay sa 9"x13" na pan. Lutuin sa oven na may init na 350 degrees sa loob n g labinlimang minuto. Palamigin. Paghaluin ang sugar at cream cheese. Idagdag an g 1/2 cup na cool whip. Ipahid sa malamig na crust. Paghaluin ang pudding mixes at milk. Haluin hanggang sa tumigas nang kaunti. Ipahid sa crust at cheese mixtu re. Ipahid ang natitirang cool whip sa ibabaw at idagdag ang natitirang 1/4 cup na nuts. Palamigin sa refrigerator sa loob ng isang oras. Kainin sa kama habang nanonood ng TV...mmmmmm, sarrrrap! (Repeat 2x then fade.) Ang gut ay ang muscular tube na nagmumula sa esophagus hanggang sa rectum. Umaa bot ito ng apatnapung talampakan kung uunatin, at kadalasang naglalaman ng 200ml na hangin. Bawat araw, nagpapalabas tayo ng 400-200ml ng hangin galing dito. At ito, mga bata, ang tinatawag nating utot. [Applause.] Halos siyamnapung porsiyento ng utot ay binubuo ng nitrogen, oxygen, carbon dio xide, hydrogen, at methane; ang natitirang sampung porsyento ay nahahati pa sa i

ba't-ibang gas. Ang nitrogen at oxygen ay nanggagaling sa hangin na nalulunok na tin, samantalang ang carbon dioxide naman ay resulta ng pagkakahalo ng asido sa tiyan sa mga pancreatic juices at bicarbonate sa bile. Dumidiretso ang mga gas n a ito sa small intestine, kung saan karamihan ng oxygen at carbon dioxide ay nap apahalo sa dugo. Naiiwan naman ang nitrogen papunta sa malaking bituka. Tumutulong din ang colon sa pagpoproseso ng gas. Ibinabahay nito ang mga bacter ia na kailangan sa fermentation ng mga tira-tirang sustansya galing sa maliit na bituka, na s'ya namang responsible sa pagdami ng hydrogen, methane, carbon diox ide, at iba pang gas. Karamihan sa mga gas na 'to ay nahahalo sa dugo at nailala bas sa ating hininga, ang mga natitira naman ay nagsisilbing utot. Tuwing lumulunok tayo ay nagdadala tayo ng hangin sa tiyan. Ganoon din kung tay o ay kumakain nang mabilisan, umiinom nang marami habang kumakain, ngumunguya ng bubble gum, naninigarilyo, umiinom ng beer, nagsusuot ng maluwag na pustiso, na nonood ng sine sa Recto, o basta lumulunok lang ng laway. May mga taong malakas lumunok ng hangin, lalo na kung kabado, pero hindi nila ito alam. Maraming nag-aakala na ang malakas, madalas, at mabahong utot ay palatandaan na may mali sa katawan natin. Pero ang totoo, ang normal na tao ay umuutot ng humi git-kumulang labinlimang beses sa isang araw, depende sa kinakain. Oo, kahit ang mga magagandang artista ay marunong at may karapatan ding umutot. Ang utot ay k adalasang resulta ng fermentation ng mga bacteria na galing sa mga tira-tirang p agkain sa colon. Ang colon at fermentation ay ilan lang sa mga bagay-bagay sa mu ndo na hindi ko kayang tagalugin. Samantala, ang diet na mataas sa fibre ay lumilikha ng mas maraming hangin kump ara sa low fibre diet o low carbohydrate diet, pero marami rin itong naidudulot na kabutihan. Ang high fibre diet ay nagpapalambot ng dumi, nakakatulong sa pagp apababa ng timbang, nagbibigay ng proteksyon laban sa colon cancer at maaari rin g laban sa stroke at mga sakit sa puso, at tumutulong ibsan ang mga sintomas ng irritabe bowel syndrome. Ang kapalit nga lang ng lahat ng ito ay ang mala-weapon of mass destruction na gas. PERO maaari pa rin namang bawasan ang dami ng utot kahit na mataas sa fibre ang diet mo. Ang kailangan lang gawin ay iwasan ang mga masisipag at taga-gawa ng hangin. Nangunguna na rito ang beans na pinagmumulan ng oligosaccharides: mga carbohydrates na hindi natutunaw sa maliit na bituka, a t sa halip ay nagiging pagkain ng mga bacteria sa colon. Repolyo, singkamas, sib uyas, bawang, cauliflower, Brussel sprouts, at sunflower - lahat ito ay mga magi giting na supplier ng utot. Ang pagbawas ng pagkain sa mga 'to ay pagbawas din n g utot. May mga tao na bagama't malusog ay kulang sa enzyme na kailangan sa pagtunaw ng lactose, ang asukal sa gatas ng baka. Dahil dito, dumadaan sa proseso ng fermen tation ang lactose sa colon, at lumilikha ng maraming hydrogen at carbon dioxide . Ang kondisyon na ito na kadalasan ding dahilan ng pamumulikat ng tiyan ay tina tawag na lactose intolerance. Bukod d'yan, ang Sorbitol na ginagamit bilang pamp atamis sa mga diebetic diets, jams, at sugarless chewing gum, ay hindi rin natut unaw sa maliit na bituka. Sa halip, ito ay nagiging dagdag utot tulad ng lactose . May mga kondisyong medikal tulad ng Crohn's disease, Coeliac disease, at iba pa ng "malabsorbative states" ang nagiging sanhi ng sobrang utot dahil sa sirang pa nunaw. Ang mga nabanggit na kondisyon ay iniuugnay sa mga sintomas na gaya ng pa nanakit ng tiyan, pagbaba ng timbang, anemia, at paulit-ulit na diarrhea. Nangan gailangan ito ng atensyon ng doktor, pero pwede rin ang barangay tanod. Samantala, ang malakas at maingay na utot ay sanhi ng matinding contraction sa mga dingding ng bituka na s'yang nagpipilit magpalabas ng gas sa masikip na pwet an. Sa kabilang banda, ang utot naman na mabaho ay sanhi ng mga indoles, skatole s, at hydrogen sulphide na resulta ng bacterial fermentation sa colon. Nagpapaba ho rin ang mga bawang, sibuyas, at iba pang panghalo sa pagkain, lalo na ang mga asafoetida na madalas gamitin sa mga lutuing Indian. Ang beer, white wine, at f ruit juice ay sinasabing nagpaparami rin ng hydrogen sulfide sa ibang tao. Walan g lunas sa malakas at mabahong utot, bagama't sinasabing nakakatulong ang activa ted charcoal sa pagbabawas ng dami at amoy nito. [Takdang aralin para sa Lunes: Sagutin ang mga tanong sa pahina 17 -942 ng "Mas ayang Pamayanan." Isulat sa isang buong papel ang iba't-ibang paraan kung paano

nakakatulong sa isang komunidad ang utot at kung paano nito pinapakapal ang ozon e layer. Maghanda ng 650 pesos pambayad sa test papers na gagamitin sa surprise quiz. Manood din ng Dragon Ball Z at isulat ang buod nito.] Isa sa mga itinanong dati ni Santiago sa klase namin sa Philosophy ay kung paan o namin mapapatunayan na anak nga kami, at hindi ampon, ng mga kinikilala naming magulang. Wala nga namang silbi ang mga personal records, public documents, at medical exam dahil simple lang dayain ang mga ito. At kung magko-conspire ang bu ong mundo (o kahit ang mag-anak mo lang), madali kang maloloko at mapapaniwala s a lahat ng kasinungalingang ibibigay nila sa 'yo. Pero intro lang pala 'yon para sa isang class discussion tungkol sa "faith." Ma y mga bagay daw sa mundo na tinanggap na lang natin bilang katotohanan kahit wal ang pruweba o paliwanag. Nang magpasukat ako dati ng salamin sa mata, tinanong ako kung gusto ko magpala gay ng "computer tint" - isang coating material sa salamin na magpo-protekta sa mata mo laban sa radiation ng monitor. May konting dagdag sa presyo, syempre. Pu mayag ako. Pero sa mga pagkakataon na ginamit ko ang salamin na 'yon, wala akong pruweba na protektado nga ang mga mata ko sa screen radiation at UV rays. Pinan iwalaan ko lang na ganoon nga dahil 'yon ang sabi ng optometrist. (Kung gusto mong ma-praning, ituloy mo lang ang pagbabasa...) Kaya isipin mo ngayon: Ilan nga ba sa atin ang nakapunta na sa buwan? Nakakita sa Pluto? Sa Neptune? Halos wala! Sa pitong bilyong tao sa mundo, mabibilang lan g sa daliri ang mga taong nakakita sa iba pang planeta sa kabuuan ng sinasabing Milky Way. PERO - naniniwala tayo na ang sandaigdigan natin ay ang mismong sanda igdigan rin na ipinakilala sa atin ng mga naghaharing bansa sa mundo at ng mga e xplorers nila. Eto pa, ipinagmamalaki ng dati kong multivitamins na meron itong thiamine monon itrate, riboflavin, pyrodoxine hydrochloride, cyanocobalamin, nicotanamide, calc ium pantothenate, at ascorbic acid...pero hindi ko naman kilala ang mga 'to at h indi ko alam kung ano ang plataporma nila sa katawan ko. Kung kaya mapupunta ang usapan natin ngayon sa mga gulay. Ayoko ng gulay. Kung ako si Superman, kailangan mo lang ilapit sa akin ang hini wang pipino para manghina ako. Hindi mo na kailangan maghanap ng kryptonite. Isa ng pipino lang. Hiniwang pipino...o kaya lumpiang ubod, diningding, papaitan, pa kbet, pinakbet, laing, kamatis, bawang, sibuyas, okra, talong, repolyo, labanos, mustasa (kahit hindi ko alam kung ano 'yon), bataw, patani, kundol, patola, at bahay kubo - lahat 'yan, ayoko! GWARRRRK! <*suka*> Oo, masustansya nga ang mga gulay, pero masarap ba? At kung kakain ka ng mga ha laman, e di sana naging kabayo ka na lang! Saka hindi lang naman mga gulay ang m ay bitamina. Kung gagamitin natin ang sukatan ng mga nutritionist, maraming mala sang pagkain ang mas masustansya pa sa mga gulay. Katulad na lang ng pork barbec ue. Ito ay may 84.2 grams(gm) ng protein, .6 milligrams(mg) ng iron, at 0% fat. Isa pa ang potato chips. Meron itong 2,500 IU ng Vitamin A, 40mg ng Vitamin C, a t 400 IU ng Vitamin D. Kabilang din sa grupong ito ng mga masasarap at masustans yang pagkain ang hamburger, popcorn, at pizza pie na pare-parehong may 10.2mg na Niacin, 45mg na Calcium, 1.3mg na Iron, at 27mg na Vitamin C kung kakainin mo p ati ang kahon ng pizza pie. At kung inaakala mong walang mapapala sa kakahithit ng sigarilyo, nagkakamali ka! Dahil ang isang stick ng yosi e merong 285 IU ng V itamins A at D. At madadagdagan pa ng 1,200mg ng Calcium at two flourides kung s asabayan mo ng Lambanog. Kita mo na? 'Yan ang mga bagay-bagay na inililihim sa a tin ng mga nutritionist, sa di malamang kadahilanan. Pero isipin mo, ipagpipilit an ba nila sa atin ang mga gulay kung wala naman silang mapapala dito? Hindi! An o ang benepisyo sa kanila kung sakaling lumusog nga tayo? Wala! Pero patuloy pa rin silang nagsisikap sa gawaing ito. AT BAKIT??? Makinig ka maigi: Dahil. Gusto . Nilang. Mahawa. Ang buong sangkatauhan sa Foot & Mouth disease na nakukuha sa mga uod sa gulay. Balak rin nilang malason tayo ng tira-tirang pesticides galing sa mga itinitindang gulay sa palengke. At gusto nilang mahiwa ang kamay ng mga tao habang naghahanda sa kusina ng lutuing gulay! Ito mismo ang ginagawa ngayon ng mga tinatawag nating "nutritionist" para sila ang maghari sa mundo pag naubos na tayo! Pero hindi mo alam 'yon, tao, dahil pagmulat ng mga mata mo dito sa mu

ndo ay tinanggap mo na lang ang lahat bilang katotohanan! At alam mo ang kapalit ? - HABAMBUHAY NA PAGKAIN NG MGA GULAY!!!!!!!!!! Yikes. <*sign of the cross*> < ' > Saan na 'ko ngayon pupunta? <.- -.> . < ' > Ha? <.- -.> ... < ' > Ba't ayaw mong sumagot? <.- -.> Hindi mo pa sinasagot ang pangsampu at huling tanong. < ' > .. < ' > Naguguluhan pa rin ako, mahirap paniwalain ang sarili ko... <.- -.> Magaling kang magduda at hirap kung maniwala...nakakabilib talaga na um aabot pa ang tatlumpu't-limang taon sa lupa ang mga tulad mo. < ' > Tama ang sinabi mo kanina...ano ba ang epekto sa akin kung meron mang Diy os o wala? <.- -.> Marunong ka bang magpinta? < ' > Oo, 'yun ang hilig ko noon. Pintor dapat ako ngayon kung pumayag lang ang mga magulang ko. <.- -.> Marunong kang gumamit ng imahinasyon? < ' > Oo. < ' > Bakit? <.- -.> Kaya mo ba ngayong ilarawan sa isip mo kung anong klaseng lugar pwedeng maging ang mundo kung ang lahat ng tao ay nagmamahalan at walang makasarili? < ' > Lahat naman nangangarap ng ganyan e. <.- -.> Saan nanggaling ang pangarap na 'yan? < ' > Alam ko ang ibig mong sabihin...pero anong kinalaman n'yan sa tanong ko? <.- -.> Dahil ba sa mga tanong na 'yan kaya hindi ka naniniwala? < ' > Oo. <.- -.> Tama ba ko kung sasabihin kong, tulad ng karaniwang tao, mga pruweba ri n ang hinahanap mo? < ' > .. <.- -.> Hindi lahat ng bagay ay kayang ipaliwanag ng Science at pwedeng intindi hin ng isip mo. Sa ngayon ay patuloy pa rin ang research tungkol sa HIV at autis m, sa dinosaurs at evolution, sa paranormals at UFO, sa earthquakes, tornadoes, at global warming. Kahit ang mismong computer e hindi n'yo pa nagagawa nang puli do! <.- -.> Gusto mo bang nalilimitahan ka nang ganito? < ' > Gusto mong maniwala kami sa hindi maipaliwanag? <.- -.> May pagpipilian pa ba kayo? < ' > Dahil sa "hindi maipaliwanag" kaya maraming nagbubuwis ng buhay. Ang mga giyerang isinisisi mo sa amin ay dahil sa ipinagmamalaki mong "hindi maipaliwana g." Gusto mong maligtas kami sa pananalig sa hindi namin nakikita, kahit na ang pananalig ding 'yon ang dahilan ng mga hidwaan namin. <.- -.> Tinitignan mo ba ang basong kalahating bawas o ang basong kalahating pu no? < ' > Tinitignan ko ang katotohanan - ang mga pinaslang na tao, sinunog na lung sod, at sinirang sibilisasyon dahil sa pangalan mo! <.- -.> At sino ako? < ' > HINDI KO ALAM!!! < ' > Dahil ayaw mong magpakita...ayaw mong bumaba d'yan sa trono mo! <.- -.> Bumaba na 'ko noon. <.- -.> Bakit kailangan n'yo pa 'kong hanapin matapos n'yo 'kong parusahan at i pako sa krus? < ' > Bakit hindi ka bumalik? <.- -.> 'Wag kang magmadali. < ' > Pero anong klaseng pagbabalik ang gagawin mo? Hindi ba para lang itapon k ami lahat sa walang-hanggang apoy? <.- -.> Ayon kanino? < ' > Ayon sa bibliya mo!

<.- -.> At naniwala ka naman sa bibliya? < ' > .. < ' > ... < ' > Oo. < ' > . <.- -.> 'Yun naman pala e, bakit pinahihirapan mo pa rin nang ganito ang sarili mo? < ' > Walang madali... < ' > At mahirap kang intindihin! <.- -.> Naiintindihan ko 'yon. < ' > Hindi. < ' > Kung naiintindihan mo, may gagawin ka! <.- -.> Meron nga. < ' > Oo, pero para lang sa mga nagpakahirap sumunod sa 'yo. < ' > Sila lang ang may premyo. <.- -.> Sandali, hindi ako si Santa Claus. <.- -.> Mas galante ako doon. < ' > Pero bakit? < ' > Para saan ka? < ' > Hindi ko maintindihan kung bakit ka namin kailangan? <.- -.> Sa parehong paraan na hindi rin alam ng halaman kung bakit kailangan n' ya ng lupa? < ' > Hindi ko alam kung bakit kailangan naming maniwala sa 'yo... <.- -.> Pero naniniwala kayo sa mga umiiyak at nagbubuntis na imahen, sa mga sw erteng pusa at malas na numero, at nagdarasal sa mga puno sa gitna ng kagubatan dahil sa kung anong enerhiya ang nandoon? < ' > Dahil wala ka. <.- -.> Saan mo ba ko hinahanap? < ' > Sa lahat! <.- -.> Hinanap mo nga ba ako...o ang kawalan ko? <.- -.> Mas madaling makita ang wala. < ' > . < ' > .. < ' > Masyado kang pahirap... < ' > Nilagay mo kami sa mundo para lang subukan, buong buhay namin... < ' > At hindi ka tumatanggap nang hindi matibay. <.- -.> Sino na naman may sabi sa 'yo n'yan? < ' > Sagutin mo 'ko, bakit kailangang maniwala ako sa 'yo para lang maligtas s a kaparusahan? <.- -.> Kung hindi ka naniniwala sa akin, bakit kailangan mo pang problemahin a ng kaparusahan? Ba't mo pa tinatakot ang sarili mo??? <.- -.> Huwag mo na 'kong problemahin! < ' > Hindi kita pinuproblema. Nabuhay ako sa mundo nang ayon sa paniniwala ko. <.- -.> Lahat naman ng tao e. Regalo ko sa inyo ang malayang pagpapasya tungkol sa lahat ng bagay, di ba? < ' > Nasaan ang regalo mo sa mga taong namatay sa concentration camps dati? Na gamit ba nila ang malayang pagpapasya? <.- -.> Higit sa lahat. < ' > Sinungaling! <.- -.> Hindi dahil sa hindi mo naiintindihan ang isang bagay ay kasinungalinga n na ito. <.- -.> At hindi lahat ng kaya mong intindihin ay katotohanan. <.- -.> .. <.- -.> Kung wala ka nang tanong, maaari mo na bang sagutin ang akin? HOLTS Fiesta sa amin ngayon. Katulad ng lagi, palakad-lakad sa kalye ang mga namamali mos, ati-atihan, at mga manlalako ng iba't-ibang paninda. Parang isang grupo ng mga gypsy na taun-taon bumibisita. Pero sa kanilang lahat, fiesta man o hindi, m

erong mga tao na hindi ko alam kung humihithit ng floorwax o sadya lang talagang gago. Hindi ako sigurado kung itinitinda nila o ginagawang premyo sa palabunuta n, pero talagang hindi nakakatuwa ang pagkukulay nila sa mga inilalakong sisiw. Oo, kung nakita mo na dati ang ulo nina Dennis Rodman at Crusty the Clown, ganoo ng-ganoon din ang ginagawa nila sa mga balahibo ng kawawang sisiw - pinipinturah an ng green, blue, red, violet, at yellow! Hindi ako animal rights advocate, pero hindi rin naman kailangang maging miyemb ro ka pa ng anumang organisasyon para lang malaman na mali ang isang napakasimpl eng bagay - hindi Nokia cellphone ang sisiw, na pwede mong palitan ng housing ku ng gusto mo - ganoon lang kasimple 'yon. Mahilig akong mag-alaga ng hayop nung bata pa 'ko. Sa katunayan, marami-ram na rin ang naalagaan ko: aso, pusa, tuta, kuting, asong mabaho, tutang galisin, pus ang kumakain ng sarili n'yang kuting, goldfish, angelfish, isdang kanal, sisiw, itik, pugo, loro, maya, ibong ligaw, ibong di ko alam ang lahi, guinea pig, whit e mice, hermit crab, talangka, tipaklong, langgam, paru-paru, tutubi, uod, bulat e, salagubang, salaginto, millipede, gagamba, ipis, garapata, bangaw, at baboy, manok, at kalapati ng buong pamilya...whew! At sa pag-aalaga ko ng lahat ng 'yan , natutunan kong: - Hindi na nakakalipad ang mga tutubi pag binunutan ng pakpak - Kinakain ng gagamba ang mga tutubi, bangaw, paruparo, at tipaklong - Kinakain ng tipaklong ang mga paruparo - Kinakain ng hermit crab ang mga isda - Kinakain ng isda ang mga anak n'ya - Kinakain ng pusa ang mga anak n'ya - Kinakain ng daga ang mga itik at pugo - Kinakain ng pusa ang mga sisiw, isda, at daga - Inaaway ng aso ang pusa - Mas matapang ang mga buntis na aso - Namamatay ang mga isda pag nilagyan mo ng isang dakot na asin ang tubig nila - Namamatay ang parrot pag hindi pinakakain - Nagmumukhang rambutan ang parrot pag malapit nang mamatay - Wala akong natutunan sa mga guinea pig, bukod sa favorite pastime nila ang ma matay - Tumatakas ng kulungan ang mga dagang costa - Lumilipad ang mga ibon palabas pag binuksan ang kulungan - Ayaw ng mga isda sa kanal - Mas masarap kainin ang talangka, kesa alagaan - Pwedeng pagsamahin sa iisang kulungan ang mga sisiw at guinea pig, pero kung matino kang tao e hindi mo gagawin 'yon - Pwedeng isama sa kulungan ng mga sisiw at guinea pig ang isa sa mga pamangkin mo - Pagkatapos mong alagaan at mahalin ng ilang buwan ang leghorn ay kakatayin di n ito ng iyong mga magulang bilang handa sa birthday party mo - Iiyak ka, tapos ay makokonsensya, dahil hindi mo matanggap ang katotohanan na nasarapan ka sa pagkain sa alaga mong leghorn - Ang sisiw na tinatawag nilang "45 days" ay pwedeng umabot ng 112 days...o hig it pa! - At pwede ring mamatay in 3 days - Ang mga manok na panabong ay paborito ring alagaan ng mga Akyat-Bahay at Sali si Gang - Nangangain ng tsinelas ang baboy - 48 hours lang ang life span ng mga pugo - Kumakain ng kaning-baboy ang baboy - Ang pag-aalaga ng kalapati ay magandang dahilan para manira ng bubong - Mabaho ang baboy - Mabaho ang patay na alaga - Walang kwentang alaga ang mga garapata Maniwala ka, totoo ang mga scientific findings na 'yan. Dalubhasa ako sa larang an ng pag-aalaga ng hayop. Katulad na lang sa aspeto ng pagpapangalan. Alam mo b ang may kinalamanang pangalan ng hayop sa magiging kapalaran nito? Halimbawa dat

i, napanood ko sa commercial ng sigarilyo na magandang pangalan para sa isang ka bayo ang "Dynamite." Kaya pinangalanan ko ring "Dynamite" ang alaga kong tuta. H indi ko nga lang alam na pag tuta pala ang pinangalanan ng ganoon e lalapain ito ng tone-toneladang kuto. Hanggang sa mamayatot at magmukha na lang watusi. Sigu ro pangit ang masyadong magandang pangalan. Dapat mga tipong "Browny" at "Blacky " lang talaga. Yung basic. Kasi pag mahaba, gaya ng "McGyver," mahirap tawagin. Bago mo matapos bigkasin ang pangalang "McGyver," e nalapa na nito ang bisita n' yo. Oo, maniwala ka. Take it from me. Alam ko lahat 'yan. Bagama't meron pa rin akong mga maliliit na bagay na medyo hindi maintindihan, tulad ng: Bakit nga ba tayo nag-aalaga ng hayop? Isipin mo, hindi ba mas magiging malaya ang mga isda at ibon kung hindi natin s ila ikukulong sa hawla o aquarium? Sigurado akong matutuwa ang mga baboy kung ha hayaan natin sila maging malaya sa karagatan. Hindi ko maarok kung bakit mas gus to pa ng tao yung gumagastos s'ya at nagpapagod sa pagpapakain ng mga hayop para lang magkaroon ng makulay na dekorasyon sa bahay...o kung hindi man dekorasyon e kasama. Tignan mo na lang ang loro. Marami ang natutuwa sa ibon na 'to dahil s a kakayahan nitong magsalita. Handang gumasta ng libu-libo ang mga tao makarinig lang ng ibong nagsasabi ng "Hello!" at "Pangit! Pangit! Pangit!" Tuwang-tuwa an g mga may-ari pag naririnig nilang nagsasalita ang alaga nila ng "Prrrk...kumain ka na? Prrrk...kumain ka na?" Kung titignan naman natin ang mga aso, sa huling tinging ko sa dyaryo ay nagkak ahalaga ng 10T ang Toy Poodle, 15T ang Labrador, 22T ang Siberian Husky, 25T ang German Shepherd, French Bulldog, at Filipino Congressma, 30T ang St. Bernard at Pitbull, 35T ang Rottweiler, 48T ang Bullmastiff, 50T ang Belgian Mallinois na buntis (wala akong kinalaman), at 65T ang Akita. Kung gawa man sa ginto ang mga aso na 'yan ay hindi ko alam. Pero depende yata ang mga presyo sa klase ng aso, kasarian, edad, kalusugan, at kung mali ang tingin ko sa diyaryo. Gano'n pa man, hindi pa rin ganap ang pagkatao ng alaga mong aso kung hindi mo s'ya ipapasok sa isang dog school kung saan n'ya matututunan ang kasaysayan ng G ermany at ang C++ programming language. Bukod d'yan, bibilhan mo rin s'ya ng dog cage na may presyong 3T-6T pesos, 11T na dog treadmill, 280 pesos na dog collar , 860 pesos na dog food, 80 pesos na dog vitamins, 250 pesos na dog shampoo, at 1,000 pesos na pet deodorizer para hindi amoy hayop ang balahibo, hininga, ihi, at dumi n'ya tulad ng sa 'yo. Ngayon, kung hindi ka miyembro ng Abu Sayyaf o wala kang pag-aaring mall, at hi ndi mo kayang mag-alaga ng mamahaling aso o bumili ng 50,000 na Arowana, e nandy an pa rin naman ang mga 2,500 pesos na Siamese Cat para libangin ka. Kung gusto mong mas mura e 180 pesos lang naman ang Love Birds. At kung gusto mong mas mura pa e 100 pesos lang ang mga hamster. Pero kung gusto mo talaga ng mas mura pa s a pinakamura, nandyan ang ulo mo na laging handang mag-alaga ng kuto para sa 'yo ...libre! Walang biro, mas ayos na alaga ang kuto kumpara sa mga...um, robotic pets ng Ja pan! Kunin na lang nating halimbawa ang Tamagotchi, isang electronic pet na mukh ang relo at korteng biskwit. Sa gadget na 'to, makakapag-alaga ka ng isang 'virt ual pet' na pwede mong pangalanan, pakainin, painumin, patulugin, at patayin. At tulad ng mga pangkaraniwang hayop, ang Tamagotchi ay pwede ring malungkot at ma gkasakit. Kaya nangngailangan ito ng atensyon mo at madalas na pagpindot. Oo, pa gpindot, ito ang susi sa maganda ninyong samahan - ang pindutan! Para pakainin a ng alaga mo, ang kailangan mo lang gawin ay pindutin s'ya. Para patulugin, kaila ngan mo rin s'yang pindutin. Pindutan sa umaga. Pindutan sa gabi. Pindot ka lang nang pindot. Mamamalayan mo na lang e malaki na pala ang alaga mo - at 'yan ay isang bagay na hindi biro-biro lang. Ang makapagpalaki ng Tamagotchi ay isang ac complishment na kapantay ng pagpasa sa Bar Exam! Totoo, dahil hindi lahat ay nak akatagal sa ganoong kadalas na pindutan. Kaya naman naglabas ang Japan ng Pet Cradle, isang gadget na mag-aalaga ng Tama gotchi mo. Ang nasabing accessory na malaki lang nang bahagya sa kahon ng pospor o ay nagsisilbing "cradle" at automatic controller na umaasikaso sa mga pangunah ing pangangailangan ng Tamagotchi base sa timer na isini-set mo. Sa ganitong par aan ay hindi na kailangang pindutin nang pindutin ang alaga mo dahil meron nang pipindot nito para sa 'yo. Ang kailangan mo na lang gawin ay kumbinsihin ang sar

ili mo na meron ka ngang alagang hayop kahit na alam mong naglolokohan lang kayo . At kung ganoon nga, bakit hindi ka na lang mag-alaga ng halaman? O ng stuff to y? O ang bato? Oo, tama, bato! Tignan mo: Hindi nangangagat ang bato, di nag-iingay, di naghuh ukay, di nagkakasakit, di kinakain ng ibang hayop, di kailangan pakainin, di kai langan ang vet, di lumilipad, di kailangang pindutin o himas-himasin, di kinakap itan ng parasites, di kailangan ng oxygen tank, di kailangan ng vaccination, di kailangang suklayan, di tumatae, di umiihi, di kailangan ng laruan, di naninira ng mga gamit, di naglalagas ng balahibo, di pinapaliguan, di nangangamoy, di tum atalon sa cage, di nangangailangan ng treadmill, at di nape-peste. Kaya mag-bato ka na lang! 'Yan ang professional opinion ko. Tsk, tsk...tignan mo nga naman, sa paghahanap ng tao ng unconditional love, nau uwi s'ya sa piling ng mga hayop. At ang ibang hindi pa rin kuntento sa unconditi onal love ng mga hayop, nauuwi pa sa mga robot. Bakit nga ba mahirap mahalin ang kapwa tao? Sa tingin ko e hindi naman dapat. Kung sisilip ka lang sa labas ng b intana mo, makikita mong maraming tao ang mas nangangailangan ng kalinga. Sigura do ako, kung magpapalagay ka sa classified ads ngayon ng "WANTED: Human Pet," ma rami ang mag-a-apply at makkita mong kaya rin ng tao ang mga ginagawa ng hayop. Mas magaling pa! At eto atin-atin lang: sa murang halaga e pwede mo 'kong arkilahin para dilaan ka sa mukha tuwing darating ka ng bahay, kasama na doon ang pabulog, at kung gus to mong sabihan kita ng "Prrrk...kumain ka na?" buong araw, walang problema. "Pangit! Pangit! Pangit!" Hinalukay ko ang sarili sa higaan para makasam sa isang lakad na wala naman sa schedule. Kailangan daw ako. Walang suklay. Walang ligo. Pabango lang konti at palit ng damit. Tatlong oras na biyahe na dinasalan ng sunod-sunod na hikab. Ayos naman ang lungsod ni Kate, kaso lang parang parlor game ang paghanap sa pi napasikat na tourist attraction. Lagpas sampu lang ang sasakyan sa parking lot. Bawal magdala ng pagkain sa loob ng parke. Magaling na kapatid - nagdala ng camcorder, wala namang bala. Pwesto na sa show nila Simba at Charlie. Nakakatuwa si Simba...bibo! Si Charlie , parang may isip na at alam ang mga nangyayari. Hindi kasing bibo ni Simba. Nakakatuwa naman ang palabas, kahit na may depektibo akong konsensya na nagpapa alala sa akin ng balitang minsan kong narinig. Exploitation of cruelty daw 'yon sa mga hayop. Pag tinuruan mong mag circus at umastang tao ang mga hayop, cruelty. Pag tinuru an mong magpakatao ang mga umaastang hayop...ah ewan, walang masyadong gumagawa noon. You can't trick old dogs...ano na nga ba yung kasabihan? Ngumiti at pumapalakpak ako alang-ala sa mga kasamang bata na pilit pinapasaya. Pero maraming pagkakataon na iniisip ko kung ano ang ginagawa ko doon at nagpal ibre ako ng 410 piso para lang panoorin ang mga hayop na lagi ko namang nakikita sa salamin at kalye. At eto totoo, talagang hawig ni Charlie ang isang sikat na pro-admin senator. Nagturo ng marine conservation ang animal trainer. Pagkatapos...tapos na ang sh ow. Sundan na lang daw ang park attendants para sa mga interesado sa photo sessi on. Kasing-galing ni David Copperfield, nawalang parang bula ang mga attendants. Nagpunta na lang muna kami sa Marine Life Exhibit habang hinihintay ang show ng mga balyena. Maganda yung exhibit. Noong una bored ako, pero may attendant na a ccommodating. Naging interesado tuloy ako sa mga isda, at parang bata na napatan ong kung ano ang life span ng starfish. Kaso 'wisit, hindi n'ya nasagot. Pakiram dam ko tuloy napahiya ko pa yung tao. Wala talaga ako sa timing sumingit. Nananghalian kami ng hotdog in a bun. Walastik na tanghalian...hotdog, alas-tre s ng hapon. Nakita namin ang booth kung saan nagpapa-register para sa photo session. Late n a. At may bayad pa palang .5 grand para sa isang shot na limitado sa tatlong tao (max of 3 people per picture). Limang-daan?!? No, thanks. Hindi namin gustong b ilhin yung sea lion. At hindi rin naman talaga ako interesado magpa-litrato na k

asama ng mga hayop dahil wala naman akong mapagyayabangan ng picture na 'yon. Ku ng meron man, baka mapikon lang din ako pag itinanong sa akin kung nasaan sa lit rato ang tao at nasaan ang sea lion. Maya-maya pumaligid na kami sa seaside whale show, kung saan papanoorin namin a ng mga bisita na nagbayad ng 2.6T para makasamang lumangoy ang mga balyena. Yung isang grupo, tatlong miyembro. Yung isa, tatlo din. Isipin mo, 3 x 2.6T. M agkano ang ginastos nila para lang makasama ang mga hayop na 'yon? "They sure ha ve dough, man!" Sa halagang 'yon meron na silang makukuhang tatlong babae sa May nila. Kasama ang short time room with meal. At hindi lang langoy ang pwede nilan g gawin. Dumating ang main event. Show. 15 minutes. Tumalon ang mga balyena. Kumain ng i sda. Lumangoy. Pumalakpak. Kumain ng isda. Kumaway. Suminga ng tubig. Kumanta ng trik-trik-tirk-eeek-eeek-eeek-trik-trik-trik. Kumain ng isda. The end. Photo session? Meron din. 800 pesos naman. Presyo ng dalawang mumurahing Kodak camera. Sabi ng isang matandang katabi ko, pag-alis daw ng mga bisita, lalabas y ung mga taong nasa loob ng whale costume. Uwian na. Pakiramdam ko lugi yung park. Ang konti ng tao. Wala pang ibang attra ction. Dapat meron man lang malaking swimming pool. O kay "Abu Sayyaf-Beach Reso rt Incident Musical Dramatization Attraction." Mga ganoong tipo. Dami kong iniisip. Di tuloy ako nag-enjoy. Pero may natutunan ako. Iba ang sea lion sa seals. Mas maliit ang mga kamay/paa ng huli. At "blowhole" ang tawag sa hingahan ng mga whale. At may pusod sila. At maraming bagay ang mahal pag wala k ang pera. Naranasan mo na ba yung mga pinaka-boring na sandali sa buhay mo kung kailan ta lagang batung-bato ka na at wala kang magawa? 'Yun bang sawa ka na sa mga tugtug in sa radyo, wala kang mapagtiyagaang palabas sa TV, tinatamad kang magbasa ng l ibro, wala kang makutkot sa ref, hindi ka inaantok, at namasyal ka na sa Zimbabw e pero bored ka pa rin? Bad trip, 'no? Lalo na sa kaso ko, bad trip times two! Kasi kung mapapansin mo, may mga tao na kahit wala silang ginagawa e meron pa r in silang nagagawa. Isipin mo na lang ang computer games. PC, playstation, Gameb oy, Xbox. Mga higanteng negosyo 'yan. Pero naitanong mo na ba sa sarili mo kung paano sila naimbento? Sino nga ba ang unang nakaisip ng pangangailangan ng tao n a pumindot nang pumindot para maligayahan? Man 1: Maganda ang pangalan n'ya - "computer" - pero parang may kulang pa... Man 2: Alam ko na! Lagyan natin ng barko at eroplanong nagbobombahan! Sa 'yo an g barko, akin ang eroplano, laban tayo! Man 3: Hindi, may naisip akong mas maganda! Gumawa tayo ng malaking bungangang kakain ng mga pellets sa screen. Mas maraming makakain, mas mataas ang score. Man 4: E ba't hindi na lang tayo gumawa ng mga aswang na raratratin natin ng ba ril para masaya? Talagang kakaiba mag-isip ang mga game developers, kaya mataas ang tingin ko sa kanila. Kelan lang e natapos ko sa Gameboy ang "Lord of The Rings." Sa loob ng mahabang panahon, noon lang ulit ako nakahawak ng handheld computer game. At mar ami akong natutunan: Ang mga balon na may asul na tubig ay dapat palang iniinuma n dahil nakakapagpalakas ito ng resistensya. Dapat ding binabarag ang bawat stum p ng puno na nakikita natin sa daan, dahil ito ang mapagkukunan natin ng mga pag kain at gamot na kailangan para manatili tayong buhay. At ang mga Orcs o monster s, tulad ng mga basketbolistang nagpapanggap na Fil-Am, ay dapat tinatadtad, dah il sila ay nagiging collectible gems na maaaring ipagpalit ng mga helmet at espa da. Ang sarap talaga maglaro ng computer games, kahit na parang na-gang rape ng mga martilyo ang hinlalaki mo pagkatapos. Kaya nga bilib ako sa mga taong namuhunan ng lakas, talino, at oras nila para s a mga taong walang mapaggamitan ng sarili nilang lakas, talino, at oras. Special mention dito si GW Gale Ferris, isang mechanical engineer na nasobrahan sa pagh ithit ng Racumin, at nakaisip na gumawa ng dambuhalang "Ferris Wheel" noong 1893 . Ang nasabing "entertainment device" ay may diameter na 250 feet, na kung susuk atin patayo ay kasintaas ng ambisyon ng karaniwang mambabatas, at may 36 cars na kayang magsakay ng 60 tao bawat isa...pwede ring 65, kung handang malaglag ang

lima. Ang tanong ngayon: Bakit naisipan ni Ferris na gumawa ng Ferris Wheel? Ano ang suliranin n'ya sa buhay nang maibento n'ya 'yon? Dahil ba sa "natural high" na makukuha dito kaya naengganyo rin ang iba na magpauso naman ng roller coaste r, caterpillar, octopus, bump cars, at odd-even scheme ng mga sasakyan sa EDSA? Paano nila nakumbinsi ang mga tao dati na sumakay at magbayad para lang maghihiy aw? Pero alam mo, di hamak na napakanormal pa rin ni GW Gale Ferris kung ikukumpara sa 25 na tao na nag-bungee jump sa Germany noong 1998. Oo, dalawampu't-limang t ao na nakatali sa isa't-isa ang sabay-sabay na tumalon nang 170 feet. Matindi! P ara silang mga talangkang na-lambat. Pero meron pa ring mas astig. Dahil isang b uwan makalipas, isang tao naman ang tumalon nang 590 feet sa Sky Tower ng New Ze aland. 590 feet - higit pa sa taas ng pinagpatong na Ferris Wheel! At ang taong ito, si AJ Hackett, ay tamalon na rin galing sa isang helicopter at mula sa Eiff el Tower. 'Yan ang pinakamatindi sa mga matindi. Ang hindi ko nga lang maarok e kung bakit hinahayaan pa ng mga awtoridad na mapunta sa mga matataas na lugar si Hackett gayong malulain pala ito at tumatalon na lang kaagad-agad paibaba. Dito ngayon pumapasok ang isa ko pang tanong: Sino ang unang tao na nakaisip ng extr eme sports? Basta n'ya na lang bang naisip tumalon sa tulay matapos mag-almusal? Paano n'ya nalaman na mas masarap ang bungee jumping, sky diving, gliding, moun tain biking, mountain boarding, wake boarding, sand boarding, skate boarding, sn ow boarding, speed skiing, ice climbing, rock climbing, at street luging kumpara sa paglalaro ng chess? Ah, chess! Isa pa 'yan. Ang laro raw ng matatalino. Naging hilig ko dati nung h indi pa 'ko tamad mag-isip. Pero masasabi kong talagang nakakapagpatalino nga an g chess. Dahil ito ang nagturo sa akin maghimas ng baba, may balbas man ako o wa la. Alam nating lahat na ang paghimas ng baba, o ang pangangalumbaba, ay ugali n g mga matatalino. Tignan mo na lang ang litrato ni Ninoy Aquino sa P500 peso bil l - pormang genius! Ganoon din ang kadalasang asta ng mga hari sa pelikula, lagi silang may iniisip. Oo, minsan mukha lang silang constipated, pero kadalasan pa ra talaga silang may mga suliranin: kunot ang noo, nakapangalumbaba, seryoso. Ku ng mapapansin mo, ganyan din ang imaheng gustong ipakita ni George Bush ngayon t uwing nagsasalita s'ya sa TV, kaso lang medyo may mali sa expression n'ya. Hindi ko matukoy kung ano, pero para s'yang laging may nginunguyang kamias. Siguro hi ndi s'ya naglalaro ng chess kaya gano'n. Alam mo, ang gusto ko sa nasabing laro e yung mapapalipas mo dito ang mahabang oras nang hindi ka mangangailangan ng Alaxan pagkatapos. Pwede itong laruin ng m ahirap o mayaman. Pwedeng dalhin kahit saan. At pwedeng sanggain para magtumbaha n ang mga piyesa kung sakaling 3 moves na lang e mate ka na. Basta't siguraduhin mo lang na 10 years old pababa ang kalaban mo para ligtas ka sakaling maghamon ito ng suntukan...saka mo ngayon ipapaalala sa kanya na buksan ang TV dahil umpi sa na ang Pokemon. Pero may mga panohon rin na boring ang chess, lalo na kung friendly games lang. Eto e yung mga pagkakataon na tipong "no match" ang kalaban. Halimbawa, sobrang baba ng IQ ng kalaban mo at hindi n'ya makabisado kung anong kulay ang mga tauh an n'ya. Sa ganoong pagkakataon, pwede ka munang maghanap-buhay sa Kuwait habang naghihintay ng susunod n'yang move. Sa kabilang banda, kailangan mo rin naman i wasan ang mga nakatayong manlalaro sa chess. Eto yung mga "uzi" sa paligid na ta ga-broadcast ng magagandang move, na pag pinaglaro mo naman e diagonal magpaanda r ng rook. Isa pang drawback ng chess e yung masyado itong maraming piyesa na dapat ingata n at hindi dapat mawala...na hindi naman dapat maging problema 'wag ka lang magk akaroon ng batang anak, pamangkin, kapatid, o pinsan na kasama sa bahay. Dahil k ung ganoon nga, delikado ang mga opisyal mo. Paboritong paglaruan at iwala ng mg a bata ang rook, bishop, at queen. Pero 'wag mag-alala, subok na ng panahon at r ekomendado ng mga pinagpipitagang manlalaro na tulad nila Karpov at Kasparov ang Eveready, Eye-Mo, at upod na kandila bilang pamalit sa mga nabanggit na piyesa. Magiging mas exciting pa ang chessboard dahil magmumukha itong Jumanji. Interesanteng kultura talaga ang chess. Lalo na kung iisiping ang intelektwal a t eleganteng laro na ito na nagmula pa sa Europa ay hindi talaga sa Europa nagmu la kundi sa Asya. Paano nangyari 'yon? 'Yan ang ibabahagi ko sana ngayon kung hi

ndi lang ako batong-bato at tinatamad... <*hikab*> First time kong sumakay ng eroplano noong isang linggo. At dahil baguhan, dalaw a lang ang dasal ko: Ang pangalawa, sana hindi bumagsak ang eroplano. Ang una, s ana hindi ko makatabi sa upuan ang isang matandang ututin o batang mahilig mangu langot. Pag-akyat ng eroplano, binati ng flight stewardess ng "Hi!" ang isang bata sa u nahan ko. Nung ako na, ako ang bumati sa stewardess, "Hi!!!" sabay halik sa pisn gi n'ya. (Pero pangarap ko lang 'yon.) Seat 12E ng PR-C1509 ako ng Cebu Pacific. Tabi ng bintana. Swak. Dalawang mag-a sawang(?) middle-ager ang katabi ko. 'Alang problema. 55 minutes lang daw ang flight namin. Ambilis? Pero takot pa rin ako dahil maha ba na ang 5 minutes pag nag-crash ang eroplano. Itinuro ng mga lalakeng flight a ttendant ang mga (...um, ano ba tawag doon)..."emergency drill." Pero wala akong naintindihan dahil ambilis, at para silang mga robot na de-susi; sabay na sabay mag-demo ng life-saving gears. Gusto kong pumalakpak, at sabihing, "Ang galing! Pero boss, pwede paki-ulit, yung mas mabagal konti?" Ang ganda ng view sa eroplano. Kita mo ang mga bahay na sa malayo e mukhang mga bubog lang. Nung tumaas pa ang lipad namin, nawala na ang mga bahay...mapa na l ang ang nakita ko na binubuo ng mga linya at mga kulay na green, brown, blue, at white. Lagi ko ring tinitignan ang pakpak ng eroplano, pinakikiramdaman ang eng ine, at inaabangan ang pagsasabi ng mga stewardess ng "Please fasten your seatbe lt. We're going to die." Sa awa ng Diyos (at ng piloto), oks naman ang flight. Hindi naman talaga nakaka takot lumipad, parang yung thrill lang din ng una mong sakay sa Ferris Wheel o R oller Coaster (pero di pa 'ko nakakasakay ng Roller Coaster). Ang totoo e tipong "I don't wanna miss a thing" pa nga ang excitement ko. Halos ilabas ko ang ulo ko sa bintana kakasilip. Wala ring turbulence. Sa Central Terminal lang yata ng LRT may gano'n. Tama ang statistics, mas delikado pang mag-travel by lang. Yung snack, ayos lang. Mountain Dew, Big Bang, Chokies, at Chiz Curls. Para kan g nanalo sa perya. Ginawa ko na lang pasalubong sa pamangkin ko. Pagbaba ng eroplano (nang hindi kailangan ang parachute), tumuloy naman ako sa terminal ng mga jeep na magdadala sa 'kin sa terminal ng mga tricycle na magdada la sa 'kin sa terminal ng mga bus na magdadala sa 'kin sa terminal ko. Whew! Mal ayo-layong paglalakbay! Kaso yung lokong driver ng jeep e ibinaba ako sa termina l ng mga FX kung saan mahal ng 50 pesos yung pamasahe. Napilitan ako. Wala pang laman yung van, maghihintay pa 'ko ng ibang pasahero. Patay ang aircon, bukas ang pinto...ang init! Maya-maya nakaramdam ako ng emerge ncy. Tinignan ko ang paligid ng lumang gasoling station kung saan kami nakaparad a. Di na 'ko nakatiis. Tinanong ko ang driver. "Brod, may maiihian ba dito?" "D'yan na lang, kahit saan, d'yan lang sila umiihi...kaya nga mapanghi dito e." Buong puso ko namang sinunod ang payo n'ya. Nagbutas ako ng pader. Dilaw ang pr odukto. Tsk, tsk...dehydrated ako. Pagbalik ko sa sasakyan, saka ko lang nabasa ang malalaking letrang nakasulat sa pader: BAWAL UMIHI DITO. Nagkasala ako sa ba yan. Maya-maya pa e ininterrogate ko na ang driver. "Pupunuin pa ba itong sasakyan?" Magandang pamatay oras ang kwentuhan. Gumulong nang kusa ang usapan na politika . pOLitikA. PoliTiKa...hanggang nagkasawaan din. Tanong ulit ako, "Gaano katagal bago mapuno itong sasakyan?" Eeengk. Wrong answer. Tagal. Sobrang bait nung driver, inamin n'ya na mahina an g pasada nung araw na 'yon. Wala raw nakakatagal sa paghihintay, umaalis na lang ang mga pasahero nila. 'Yun na rin ang ginawa ko matapos mgpasalamat sa pagpapa silong n'ya sa 'kin sa van. Pagdating ko sa terminal ng mga bus, nag-text kaagad ako sa bahay gamit ang ipi nahiram sa 'king cellphone na tuwing kabilugan lang ng buwan kung magkaroon ng s ignal. Masarap sa bus dahil mahangin at ayos ang sounds (WRR...patay sila d'yan! ) Di masyadong naghintay ng pasahero yung driver, at umalis kami kaagad kahit hi ndi pa puno ang sasakyan.

Limang oras ang biyahe. Ayos, naging pancake yung pwet ko kakaupo. Umakyat sa b undok ang sasakyan, bumaba, lumiko sa kana, pumihit sa kaliwa, humarurot. Action film, parang may kalaban sa bubungan ng bus na kailangang ilaglag. Paulit-ulit na letter S ang dinaanan namin. Maraming beses na nalaglag sa talampakan yung ut ak ko. Tagtag talaga. Halu-halo ang naramdaman ko nang mag-stop over ang sasakyan. Medyo namroblema d ahil nag-umpisa nang magdilim. Mahirap na mangapa ng daan. Dalawang dekada na an g lumipas simula nang huli akong umuwi sa probinsya namin. Wala na ang lumang ba hay. At first time kong pumunta doon mag-isa. Pero masaya rin ako dahil tumigil sandali ang mala-ipuipong bus, nawala ulit ang mga bula sa dugo ko. At ayos din ang pahinga dahil sa babaeng nagbi-videoke sa katabing eatery. Amateur, pero ang ganda ng boses! Concert quality. Totoo! Maya-maya may mamang tumabi sa 'kin. Kinausap n'ya ang lalakeng nasa unahan ng upuan ko. Maya-maya pa ako naman ang kinausap n'ya. Medyo malalim ang dialect, d i ko maarok! Sinabi ko lang kung saan ako papunta, pero alam ko di 'yon ang tina tanong n'ya. Binigyan n'ya 'ko ng babasahin. Tagalog. Gospel of St. John. Natuwa ako. Noon lang kasi ako "naglakbay" nang di dala ang bible ko. (Pinuno ako dati ng isang miracle crusade na tumatanggap ng mensahe galing sa mga UFO.) Makalipas ang isang taon, narating ko rin ang probinsya namin. Gabi na. Kung du mating ako doon 20 years ago, puro puno na lang na maliwanag sa alitaptap ang ma kikita ko nang ganoong oras. Pero ngayon, 2001, sign board na ng Mercury Drug an g sumalubong sa 'kin. Nahirapan pa 'kong hanapin ang bahay na tutuluyan ko dahil nakalimutan ko ang landmark na sasabihin sa tricycle driver. Buti na lang di si la bobong tulad ko. Nakitira ako sa bahay ng lola ko. Luma na yung bahay, bukod sa paminsan-minsang mga bisita, lola ko lang ang tumitira doon. Yari sa kahoy ang bahay, isang ting in pa lang kita mo na kaagad ang panahon na nagpatanda dito. Pagpasok ko sa kwar tong tutulugan ko, isa lang ang naisip ko. Hmmm...ilang white lady kaya ang maka kasiping ko ngayong gabi? Kinagabihan ng sumunod na araw, pagkatapos magliwaliw sa kagubatan, at pagkatap os magawa ang official business na ipinunta ko doon, tinawagan na 'ko ng boss ko sa telepono. Ipinapauwi na ang ipinabili n'yang suka. Sasakay ulit ako nang, li mang oras sa bus, tapos aangkas sa barko ni erpats for 33 hours (sa halip na ero plano). Ten-bits. Akala ko magtatagal man lang ako ng ilang araw, naghanap pa 'ko kaaga d ng cybercafe bilang first aid kung sakaling atakihin ako ng withdrawal syndrom e. Sayang, andami pa sanang gimik na nakahain...may sayawan pa raw sa plaza kina bukasan at may parada ng mga artista (WOW!!!) Sa pangalawa at huling gabi ko sa probinsya, meron pang amateur singing contest, eksaktong sa tapat ng bahay ng lo la ko ginawa ang instant stage. Front seat sana ako sa gutters, kaso maaga akong inantok. Di ako nakapanood, pero di rin ako nakatulog dahil naririnig ko lahat ng kumakanta...na insultong sinasabayan ng audience tuwing pumapalya sa tono. Akala ko magkasing-bilis lang ang eroplano at barko. Di ko alam na barko pala a ng pinakamabagal na transportasyon. First time ko sa eroplano, at first time ko rin sa barko...ayos lang na mas mabagal ang barko...PERO 33 HOURS??? Nagalit yata sa 'kin yung barko, nasira yung makina. Yung 33 hours, naging 40 h ours. Umabot yata sa 52 hours ang naging kabuuang biyahe ko, samantalang 36 hour s lang ako sa probinsya. Mas matagal pa 'ko sa daan. Sa sobrang tagal ko nga sa dagat parang nakakakita na 'ko ng Loch Ness Monster, saka parang nakita ko rin y ung balsa ni Tom Hanks at narinig na kumakanta si Celine Dion. Ang ganda pa nung mga pinanood naming pelikula sa barko: "Shark Attack" at "Perfect Storm." Walas tik! Gusto ko sanang maglaglag ng mga crew sa karagatan. Sabi ko sa tatay ko sana nag-eroplano na lang ako. Sagot n'ya: "Pag bumagsak 'y on, sunog ka, wala kang kawala. Buti pa ang barko." Hereditary yata talaga ang p agka-praning. "Matagal dito, pero pwede ka lumakad, humiga, maligo...hindi ka mu khang bagahe." Hmmm...ayos sa salestalk. Naligo ako at umebs kinabukasan. Doon n aisip ko: Do ebs from ships go to heaven? Nadehydrate ako sa biyahe dahil di ako nagbaon ng tubig (ayoko rin kasing mayamaya naji-jingle), nagutom (di ako masyadong kumakain dahil ayokong mag-LBM sa d aan), nagpuyat (di madaling matulog sa biyahe), napagod (syempre), nainip (lalon

g syempre). Pero sulit na sulit pa rin ang biyahe. Dami kong natutunan: Daming "Pro-ex-president" ang nakausap ko sa daan. Maraming "idol mentality." P agkukulang ng pamahalaan, ng simbahan, natin. Daming politikong matigas ang mukha. Tuwing eleksyon, paano nila nakukuhang pau lit-ulit na magkabit ng posters sa mga gumigewang na barung-barong na nakatirik sa mga baku-bakong kalye? "Iboto n'yo 'ko ulit kahit na isang milenyo na 'kong g obernador at wala pa rin akong pagbabagong nagagawa sa lugar na nasasakupan ko!" Nung huling uwi ko sa probinsya namin, wala pang kuryente. Ngayon, may Internet at kuba na rin ang mga tao sa kaka-text. Progress? Maraming naikwento ang lola ko. Terror na teacher pala s'ya nung kabataan n'ya, pero hindi s'ya nananakit. Isa sa mga interesante n'yang sinabi ay "Estudyante mo rin ang magulang ng mga mag-aaral mo. Dapat din silang turuan na sumuporta sa pagpasok sa eskwela ng mga anak nila." Cool at charismatic si lola. Medyo malun gkot nga lang kinabukasan habang ginagawa n'ya ang babaunin ko sa biyahe. Noon k o lang s'ya nakilala, ganoon din s'ya sa akin. Pero parang antagal kong tumira s a bahay na 'yon dahil sa dami ng naikwento n'ya. Binanggit n'ya na sa pagkukumpu ni ng nasabing tirahan naubos lahat ang perang nakuha n'ya sa retirement. Naisal ba at mukhang nakondisyon n'ya nga yung bahay, pero di na maitatago ang edad nit o. Darating ang panahon na susuko na rin ito sa anay, rurupok, mabubulok, at tul uyang mawawala...tulad ng lola ko...tulad ng lahat ng tao. Napaalalahanan ulit a ko ng katotohanang lahat e may hangganan sa mundo. Hindi maitatangging kalbo ang mga kabundukan at madumi ang dagat ng Pilipinas. Marami akong nakitang flying fish, pero yung talagang malalaking isda e dalawa l ang yata. Hindi pa 'ko sigurado kung isda nga 'yon o campaign poster lang ng mga senatoriable, na itinapon sa dagat. Dapat daw mag-candy sa eroplano para hindi mag-pop ang tenga mo sa pressure, at ipikit ang mga mata para hindi ma-sea sick sa barko. Pero di ko masyadong napan sin ang alin man sa dalawa, busy ako masyado sa pagkakamangha sa mga nakita ko. Nang umalis ako ng bahay, hindi ako nagdala ng camera. Sabi ko magiging travell er ako at hindi tourist. Nakakapanghinayang din dahil marami akong nakita na ala m kong di ko makikita sa Metro Manila. Pinilit ko na lang namnamin ang ganda ng kasalukuyan. Isip ako nang isip dati kung ano ang nakukuha ng mga tao sa "travel." Walang da ting sa 'kin ang salitang 'to. Pero nitong mga nakaraang taon, saka ko lang nais ip na kung magkakaroon ng pagkakataon e marami rin akong lugar na gustong bisita hin. Yung tipong traveller ng Lonely Planet, hindi turista. At katulad ng sinasa bi nila sa buhay, tingin ko totoo ngang mas importante ang "journer" kesa sa "de stination." Marami na 'kong natutunan sa Science noong elementary, pero nang makita ko ang mundo mula sa bintana ng eroplano, napatanong ulit ako. Ano ba ang ulap? Ano ang bundok? Ano ang dagat? Parang napakababa lang ng ulap pag nasa dagat ka. Parang walang katapusan ang dagat. Parang maliit lang ang pagitan ng pagsikat at paglu bog ng araw. Ano ang dilim? Bakit ito nakakatakot? Ano ang araw? Ba't di nauubos ang apoy n'ya? Bakit anlaki at ang ganda ng natural na mundo? Paano natin nasas abi na maganda ang isang bagay? Ewan ko kung nasobrahan lang ako sa biyahe, pero iba talaga ang pakiramdam pag malinaw mong nakikita ang sarili mo na nasa ilalim ng maraming ulap, sa ibabaw n g malawak na lupa, at sa gitna ng mga matataas na bundok at malalim na dagat. Pa rang napaka-natural lang ng pakiramdam na makipag-usap ka sa isang kapangyarihan g hindi mo nakikita. Sa librong binasa ko habang nasa barko, nasabing ang pagtatalo raw tungkol sa k ung may Diyos o wala ay parang pagtatalo ng mga garapata kung may aso o wala. An g pagtatalo raw tungkol sa pangalan ng Diyos ay parang pagtatalo ng mga garapata kung ano ang pangalan ng aso. At ang pagtatalo tungkol sa kung sino ang may tam ang paniniwala ay parang pagtatalo ng mga garapata sa kung sino ang nagmamay-ari sa aso. Palagay ko nga. Sa pagpanaw ko, sana dilaan ako sa mukha ng nasabing aso. .

. . Tara na. Kanina pa 'ko naghihintay. Itim ang piyesa ko...queen ko 'yang hawak-h awak mo. < ' > Sa impyerno n'yo 'ko dadalhin. <.- -.> Sigurado ka na d'yan? < ' > Oo...kahit hindi ako naniniwala sa impyerno. < ' > ...Pero 'wag kang mag-alala, dahil wala akong pakialam! <.- -.> Hindi ka naniniwala sa impyerno, pero tingin mo doon ka babagsak. <.- -.> Paano nangyari 'yon? < ' > "Nasusulat." < ' > Alam ko ang nilalaman ng bibliya. < ' > .. < ' > Sinubukan na kitang hanapin doon noon. < ' > Baka 'kako sumulpot ka. <.- -.> Talaga? Haha... <.- -.> Kahit papaano e pwede ka rin palang respetohin. <.- -.> Marami kasing puro tanong lang, hindi naman naghahanap ng sagot sa tama ng lugar. <.- -.> Tapos bigla na lang susuko at sasabihing hindi naman ako totoo! <.- -.> Yung mga ganoong klase ng "matatalinong" tao ang masarap balutin ng lum pia wrapper at ilublob sa kumukulong lawa ng apoy! <.- -.> .. <.- -.> Pero bakit ka sumuko? < ' > Dahil magulo. Masyadong maraming misteryo. Maraming walang kasagutan. < ' > Ayoko ng gano'n! <.- -.> Kaya iniwan mo ang simbahan? < ' > Oo. Hindi ko matagalan ang mga ipokrito! < ' > ...At ayoki rin naman ng buffet katulad ng ginagawa ng iba. <.- -.> Anong buffet? < ' > Mix ang match sila ng religious practices. < ' > Sinusunod lang nila ang mga paniniwalang akma sa panlasa't pamumuhay nila , tapos yung iba binabalewala na...o pinapalitan ng mga tradisyong galing naman sa ibang simbahan. < ' > Anu't-ano man, pare-pareho pa rin silang ipokrito't makasalanan! < ' > Bahala silang magpatayan sa kung kailan ang totoong araw ng pahinga, kung ang Diyos Anak o ang Diyos Ama ang tunay na Diyos, kung ano ang kasarian ng Diy os, kung bakit ginawa 'yon ni Lucifer, kung sino ang Antikristo, kung umakyat ba sa langit si Maria, kung nasaan ang barko ni Noah, kung totoo ang Bible Code, k ung anong libro ang tama, kung ano ang dapat at hindi dapat kainin, kung dapat b ang ihiwalay ang sarili sa masamang mundo, kung ilan ba ang pwedeng maging asawa ng tao, kung pwedeng mag-asawa ang mga pari, kung dapat bang magbigay ng pera s a simbahan, kung may malas at swerte, kung may Pasko o wala, kung nagbabalik sa mundo ang mga patay, kung may mga nilalang sa ibang planeta, kung nanggaling sa unggoy ang mga tao, kung may katuturan ba ang buhay...at kung bakit kami napunta sa lintik na mundo na hindi naman hiningi!!! *Tanging Yaman* <.- -.> ... <.- -.> Kalamayin mo ang loob mo. <.- -.> Ganyan talaga ang mga tao, pipihit-pihitin ang katotohanan hanggang sa sumang-ayon na ito sa kumportableng posisyon ng mga makasarili nilang puso. Gaga win ang lahat mapaniwala lang ang sarili na hindi sila dapat mapasailalim sa anu mang batas na magpapabigat lang sa konsensya. <.- -.> Pero hindi mo na dapat pinapasakit nang ganyan ang ulo mo dahil lang sa mga maliliit na bagay. < ' > Maliliit? <.- -.> Oo. Parang eskwelahan din ang buhay e. Marami kang pag-aaralan, pero hi ndi naman lahat 'yon e importante at kailangan mong matutunan. < ' > Anong ibig mong sabihin? <.- -.> Walang kinalaman ang paraan ng pagsamba ng tao sa kanyang kaligtasan. D ahil sa kabuuan ay iisang Diyos lang din naman ang sinasamba ninyo, nagkakaiba-i

ba lang ng paraan. <.- -.> ... <.- -.> Oo nga pala, dumating na ang oras. <.- -.> Handa ka na ba sa hatol? < ' > Wala akong pakialam! <.- -.> Ako meron. < ' > Hindi ko kailangan ang opinyon mo! <.- -.> Shhh! <.- -.> 'Wag kang matakot. <.- -.> Walang hanggan ang pagmamahal ko sa tao at marunong akong magpatawad sa mga nagkakasala. <.- -.> 'Wag mong masyadong sisihin ang sarili mo...tao ka lang! <.- -.> Alam kong mabuti kang nilalang. Sinasarili mo ang kahinaan mo at hindi mo na pinipilit pang hawaan ang ibang tao. Nirespeto mo ang mga gustong sumunod sa akin, hindi mo sila hinimok na talikuran ako kailanman. <.- -.> Para sa iyo...ang walang hanggang buhay! < ' > ... < ' > Hindi mo 'ko parurusahan??? <.- -.> Hindi pa huli ang lahat para sambahin mo 'ko. < ' > Gano'n lang?! <.- -.> Syempre, kung sasambahin mo 'ko, luluhod ka! < ' > ... < ' > .. < ' > . <.- -.> O, ba't hindi ka na kumibo? < ' > Parang alam ko na 'to e... < ' > Tama ang hinala ko. Ikaw nga si Lucifer. <.- -.> HA??? < ' > Ikaw si Lucifer! <.- -.> Kanina pinaghirapan kitang kumbinsihin tungkol sa Diyos, tapos pagdatin g sa katauhan ni Lucifer bigla-bigla ka na lang maniniwala? < ' > Naiintindihan ko na...puro kasinungalingan nga ang mga binitiwan mong sal ita. <.- -.> Huh?!? <.- -.> Dahil lang sa iniisip mong ako si Lucifer e mawawalan na ng kabuluhan a ng lahat ng sinabi ko? <.- -.> Paano kung sabihin kong ako si St. Michael? <.- -.> O si Kupido? <.- -.> O si Mother Teresa? <.- -.> O si James Dean? <.- -.> Gano'n-gano'n na lang ba 'yon? <.- -.> Sayang naman ang pinagsamahan natin! < ' > Hindi mo 'ko maloloko. < ' > Patay na 'ko...ayon sa bibliya, natutulog lang dapat ako ngayon. Walang k amalayan kahit ano. < ' > Pangalawa, hindi ito ang oras ng paghuhukom. < ' > Walang aakyat sa langit o bababa sa impyerno hanggang hindi pa nagaganap ang Muling Pagbabalik. < ' > Pangatlo <.- -.> HAHAHAHAHA!!! < ' > Anong nakakatawa? <.- -.> Ikaw! <.- -.> Hindi ko alam kung na-jet lag ka o ano! <.- -.> Hindi ako si Satanas, o si Lucifer, o si Beelzebub, o si Lex Luthor! < ' > Tama na! < ' > 'Wag mo na 'kong paikutin. <.- -.> BWAHAHAHAHAHA!!!!!! <.- -.> Nakakaaliw ka talaga! <.- -.> Oops, sorry! <.- -.> Baka dahil tumawa ako nang ganyan, lalo mong ipagpilitang demonyo ako.

<.- -.> Hehehehe... <.- -.> Ayusin na lang natin ito... < ' > Hindi ako nakikinig sa 'yo! <.- -.> Sige, tutal hinihingal pa naman ako sa katatawa, papahinga muna ako. <.- -.> . <.- -.> ... <.- -.>. <.- -.> Game! <.- -.> Ganito...tutal ayaw mo naman akong sambahin, ibabalik na lang kita sa l upa sa dati mong panahon, pero may ibang buhay at katawan, para patunayan sa 'yo ng hindi ako ang Diablo. < ' > Para ano? <.- -.> Para mas maintindihan mo ang mga bagay-bagay. <.- -.> Pangalawang pagkakataon. <.- -.> Para sa pagbabalik mo dito, handa ka na talaga at malinaw na ang lahat! < ' > Maibabalik mo ba ako sa panahon na maganda pa ang takbo ng buhay ko at hi ndi pa huli ang lahat? <.- -.> Oo naman! Alangan namang ibalik kita sa lupa nang selyado na sa ataul a ng katawan mo! <.- -.> Hehe, loko ka pala eh! <.- -.> Ganito ang gagawin natin, sabihin mo lang "GO!" at ibabalik kita sa lup a sa isang kisapmata. < ' > At ano ang kapalit - ang kaluluwa ko??? <.- -.> At ano naman ang gagawin ko sa kaluluwa mong may anghit? <.- -.> Masyado kang napapraning! < ' > Sandali, bigyan mo 'ko ng magandang dahilan para paniwalaan ka. <.- -.> Ummm...sabihin na lang nating Diyos ako. < ' > Hindi ka Diyos. <.- -.> Diyos ko po! <.- -.> Ako ang Diyos...magkukulitan pa ba tayo? < ' > Kung ikaw ang Diyos, ibibigay ko na lang sa demonyo ang kaluluwa ko. <.- -.> Walang problema. <.- -.> Ayaw mo talagang ipagkatiwala sa akin ang kaluluwa mo ha! <.- -.> Play safe ka masyado...hehehe! <.- -.> Hindi ka naniniwalang Diyos ako. < ' > Hindi ka mapagkakatiwalaan. < ' > Walang katotohanan ang mga sinasabi mo. <.- -.> Pero paano kung mali ka sa pag-aakalang hindi totoong hindi ako ang hin di nagsasabi ng walang katotohanan...akin na ba ang kaluluwa mo? < ' > Iyong-iyo na! < ' > Tutal hindi naman ako naniniwala sa 'yo o sa kaluluwa! <.- -.> BWAHAHAHAHAHA!!! <.- -.> Deal? < ' > Deal. <.- -.> Cool! <.- -.> Hehehe... <.- -.> Ngayon din ay magbabalik ka sa lupa. Makikita mo na lang ang sarili mo na taimtim na nagbabasa ng katapusan ng itim na librong walang kwenta at hindi m o maintindihan...