Aanstoot

He’j dorst? Gao naor Jan ter Horst. Den hef ‘n aardig hundje. Den pist ow
liek in ‘t mundje. Menige generatie in de Achterhoek is met dit
kinderrijmpje opgegroeid. Ik hoorde het bij mijn opa aan vaderszijde. Als
ik daar op bezoek was en zin in Ranja kreeg. Aanstootgevende
propaganda voor bestiale plasseks avant la lettre? Ik denk het niet.

Wie niet, maakte tijdens kinderspel per ongeluk kennis met de smaak van
plas? In ieder geval is dat waarschijnlijk de reden dat ik gewoonlijk mijn
dorst les met een ander vocht. Zo ook deze keer, toen ik gisterenavond in
het café werd aangesproken. Ik keek van mijn gouden rakker op en zag
een van opwinding rood aangelopen captain of industry.

“Moi Hans, mo ‘j eens luusteren. Binnenkort is het twaalf en half jaar

geleden dat de A15 met völ bombarie werd geopend. De Varsseveldse
Industriële Vereniging plaatste ter ere daarvan het Varusmonument.
Precies aan het einde van de autobaan.
Jij noemde het een paal van misverstanden, zowel qua vorm als inhoud. Jij
vond de beoogde esthetische sensatie dubieus. Het deed je denken aan
Oost-Europese vooruitgangsretoriek. Kortom je vond het nogal
aanstootgevend, onze Varus-fallus. Volgens jou was staal, hout en beton
op een wel heel knullige manier met elkaar verbonden.” Ik knikte en
dronk het glas leeg. Ze hadden niets anders kunnen bedenken dan boven
op een vier meter driedimensionale uitvoering van het V.I.V.-logo, drie aan
ligboxenstallen refererende gelamineerde spanten te plaatsen, die op
twintig meter hoogte bekroond werden met een windwijzer in de vorm
van een Romeinse helm. En daar had ik eigenlijk nog het grootste
probleem mee. Geschiedvervalsing noemde ik het!

“Wo’ j nog wat drinken? Sjaak, twee bier hier en raps! Wij dachten toen
nog dat de Romeinse veldheer Varus begin deze jaartelling in onze
contreien werd verslagen. Ja zelfs, dat Varsseveld hier naar genoemd zou
zijn. Helaas bleek het slechts één van de ontelbare theorieën die de ronde
deden over de Varussschlacht. Recente opgravingen geven aan dat het in
de buurt van Osnabrück plaatsvond. Sindsdien worden wij steeds meer
door Duitse zakenrelaties belachelijk gemaakt met ons oneigenlijke
monument. Deurom Hans, d’r mot wat gebeuren! Nu ben ik gisteren in
Groningen geweest en daar heb ik gesproken met die waterfotograaf
Serrano. Den hef een pracht plan! De helm gaat eraf, in plaats daarvan
komt er een op de rug liggend Keeshondje. De hond plast constant een
straaltje water de lucht in. Met het volksfeest afwisselend wijn en bier. In
Brussel staat Manneke Pis, waarom dan niet Het hundje van Jan ter Horst
in Varsseveld. De helm schenken we aan onze Duitse vrienden. Eén en
ander moet zijn beslag krijgen dinsdag over drie weken. No’w hadde wi-j
zo gedacht, zol i’j ...”

Ik voel een por in mijn zij, m’n lief stoot me aan. “Wat bu’j toch onrustig?
Kom op met die dekkens!” Ik schrik wakker, slaapwandelend loop ik naar
de wc en leeg m’n blaas. Dorstig neem ik een slok water uit de kraan.