Hnsa-ris saga

Index
Hnsa-ris saga . . . . . . . . . 1. kafli - Fr hrashfingjum ok Hnsa-ri. . . 2. kafli - Barnfstr Hnsa-ris ok af Erni strimanni. 3. kafli - Blund-Ketill br Erni vetrvist. . . . 4. kafli - Af harendavetri. . . . . . . 5. kafli - Heybn Blund-Ketils. . . . . . 6. kafli - Hnsa-rir fann rngrm ok Odd. . . 7. kafli - orvaldr tekr ml hendr Blund-Katli. . . 8. kafli - Stefnufr orvalds ok Hnsa-ris. . . 9. kafli - Blund-Ketill brenndr inni. . . . . 10. kafli - Bnor Hersteins Blund-Ketilssonar. . . 11. kafli - rr gellir verr aili brennumlsins. . 12. kafli - Fr heitstrengingum at brkaupi. . . 13. kafli - Bardagi rar gellis ok Tungu-Odds. . 14. kafli - Fr ingdeilum ok setning fjrungsdma. 15. kafli - Veginn Hnsa-rir ok fr mlalokum. . 16. kafli - Fr roddi Tungu-Oddssyni ok Jfri. . 17. kafli - roddr fr Jfrar . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 1 1 1 2 3 4 6 7 8 9 11 13 14 15 16 16 17 18

Hnsa-ris saga
1. kafli - Fr hrashfingjum ok Hnsa-ri.
Oddr ht mar nundarson breiskeggs, lfarssonar, lfssonar Fitjum, Skeggjasonar, rissonar hlammanda. Hann bj Breiablsta Reykjardal Borgarfiri. Hann tti konu, er Jrunn ht. Hon var vitr kona ok vel ltin. au ttu fjgur brn, sonu tv vel mannaa ok dtr tvr. Annarr sonr eira ht roddr, en annarr orvaldr. urr ht dttir Odds, en nnur Jfrr. Hann var kallar Tungu-Oddr. Engi var hann kallar jafnaarmar. Torfi ht mar ok var Valbrandsson, Valjfssonar, rlygssonar fr Esjubergi. Hann tti uri Tungu-Oddsdttur. au bjuggu rum Breiablsta. Arngrmr ht mar Helgason, Hgnasonar, er t kom me Hrmundi. Hann bj Norrtungu. Hann var kallar Arngrmr goi. Helgi ht sonr hans. Blund-Ketill ht mar, sonr Geirs ins auga r Geirshl, Ketilssonar blunds, er Blundsvatn er vi kennt. Hann bj rnlfsdal. at var nkkuru ofar en n stendr brinn. Var ar margt bja upp fr. Hersteinn ht sonr hans. Blund-Ketill var manna augastr ok bezt at sr fornum si. Hann tti rj tigu leigulanda. Hann var inn vinslasti mar herainu. orkell trefill ht mar. Hann var Raua-Bjarnarson. Hann bj Svignaskari fyrir tan Norr. Helgi var brir orkels, er bj Hvammi Norrrdal. Annarr var Gunnvaldr, fair orkels, er tti Helgu, dttur orgeirs Vimri. orkell trefill var vitr mar ok vel vinsll, strauigr at f. rir ht mar. Hann var snaur at f ok eigi mjk vinsll af alu manna. Hann lagi at vana sinn, at hann fr me sumarkaup sitt heraa milli ok seldi at ru, er hann keypti ru, ok grddist honum brtt f af kaupum snum. Ok eitt sinn, er rir fr sunnan um heii, hafi hann me sr hns fr norr um land ok seldi au me rum kaupskap, ok v var hann kallar Hnsa-rir. N grir rir sv mikit, at hann kaupir sr land, er at Vatni heitir upp fr Norrtungu, ok f vetr hafi hann bit, r hann gerist sv mikill aumar, at hann tti undir vel hverjum manni strf. En at honum grddist f mikit, heldust vinsldir hans, v at varla var til okkaslli mar en Hnsa-rir var.

2. kafli - Barnfstr Hnsa-ris ok af Erni strimanni.

Einn dag gerir rir heiman fer sna ok rr Norrtungu ok hitti Arngrm goa ok bau honum barnfstr. "Vil ek taka vi Helga, syni num, ok geyma sem ek kann, en ek vil hafa vinttu na mt ok fylgi til ess, at ek n rttu af mnnum." Arngrmr svarar: "Sv lzt mr sem ltill hfuburr muni mr at essu barnfstri." rir svarar: "Ek vil gefa sveininum hlft f mitt, heldr en ek n eigi barnfstrinu, en skalt rtta hluta minn ok vera skyldr til, vi hvern sem ek um."

Arngrmr svarar: "at tla ek mla sannast at neita eigi v, er sv vel er boit." Fr Helgi heim me ri, ok heitir ar n san brinn at Helgavatni. Arngrmr veitti ri umsj, ok ykkir egar dlla vi hann, ok nir hann n rttu mli af hverjum manni. Grist honum n strmikit f ok gerist inn mesti aumar. Helzt honum enn vinsldin. at var eitt sumar, at skip kom af hafi Borgarfjr, ok lgu eir eigi inn sinn, en lgu tarliga hfnina. rn ht strimar. Hann var vinsll mar ok inn bezti kaupdrengr. Oddr frtti skipkvmuna. Hann var vanr fyrra lagi kaupstefnur at koma ok leggja lag varning manna, v at hann hafi herasstjrn. tti engum dlt fyrr at kaupa en vissi, hvat hann vildi at gera. N hittir hann kaupmenn ok frttir eftir, hversu eir tla sna fer ea hve skjtar slur eir vildu hafa, ok sagi ann vana, at hann legi lag varning manna. rn svarar: "Sjlfir tlum vr at ra vrri eigu fyrir r, v tt engan pening me vrum varnai, ok muntu ra at sinni eigi meira en mlir." Oddr svarar: "at grunar mik, at at gegni r verr en mr, ok sv skal vera. Er v at lsa, at vr bnnum llum mnnum kaup vi yr at eiga ok sv flutningar allar, sv at ek skal f af eim taka, sem yr veita nkkura bjrg, en ek veit, at r flytizt eigi r hfninni fyrir misgngin." rn svarar: "Ra mttu ummlum num, en eigi ltum vr kgast at heldr." Oddr rr n heim, en Austmenn liggja ar hfninni, ok gefr eim eigi brottu.

3. kafli - Blund-Ketill br Erni vetrvist.

Annan dag eftir rei Hersteinn Blund-Ketilsson t Nes. Hann fann Austmenn, er hann rei tan. Kannast hann vi strimann ok var vel at skapi. rn sagi Hersteini, hversu mikinn jafna Oddr bau eim, - "ok ykkjumst vr eigi vita, hversu vr skulum me fara vru mli." eir talast vi um daginn, ok at kveldi rr Hersteinn heim ok segir fur snum fr farmnnum ok hvar n er komit eira mli. Blund-Ketill svarar: "Vi kennumst ek mann enna at inni frsgn, at v, at ek var me fur hans, ek var barn, ok hefi ek eigi ntra dreng fundit en hans fur, ok er at illa, at hans kosti er rngt, ok at mundi fair hans tla, at ek mynda nkkut lta hans ml, ef hann yrfti ess vi. Ok n morgin snemma skaltu ra t Hfn ok bja honum hingat me sv marga menn sem hann vill, en ef hann vill annat heldr, skal flytja hann, hvert er hann vill, sur ea norr, ok skal ek leggja allan hug, sem ek hefi fng , honum vi at hjlpa." Hersteinn kva at gott r ok drengiligt. "Er er meiri vn, at ar fyrir hafim vr vingan annarrra." Blund-Ketill svarar: "ar sem vr berum eigi verra ml til en Oddr, kann vera, at oss falli at ltt." N lr nttin. En egar um morgininn snemma ltr Blund-Ketill safna hrossum r haga, ok er bin fer, ok rekr Hersteinn hundra hrossa mti kaupmnnum, ok urfti einkis b at bija. Hann kemr t angat ok sagi Erni tillag fur sns. rn kvast gjarna enna kost iggja vilja, en kvast hyggja, at eir fegar myndi f vinttu annarra manna fyrir etta. Hersteinn kva eigi vera farit at v.

rn mlti: " skulu hsetar mnir flytja sik nnur heru, ok er rit byrg, at vr sm eigi allir einu herai." Hersteinn flytr n rn heim me sr ok varning hans ok skilst eigi fyrr vi en allir kaupmenn eru brottu ok bit um skip ok llu til skila komit. Blund-Ketill tekr far vel vi Erni. Sat hann ar gum fagnai. Kmu n tendi essi fyrir Odd, hvat Blund-Ketill hefir rs tekit, ok tala menn n um, at hann hafi snt sik mtgangi vi hann. Oddr svarar: "Kalla m at sv, en ar er s mar, er bi er vinsll ok kappsamr. vil ek um sinn vera lta." Ok var n enn kyrrt.

4. kafli - Af harendavetri.
Sumar etta var ltill grasvxtr ok eigi gr, fyrir v at ltt orrnai, ok var allltil heybjrg manna. Blund-Ketill fr um haustit til landseta sinna ok segir, at hann vill heyleigur hafa llum lndum snum: "Eigum vr margt f ganganda, en hey fst ltil. Ek vil ok ra fyrir, hversu miklu sltrat er haust hverju bi allra minna landseta, ok mun vel hla." N lr sumar, ok kemr vetr ok er snemma nauamikill norr um Hlina, en virbningr ltill. Fellr mnnum ungt. Ferr sv fram um jl. Ok er orri kemr, ekr hart at mnnum, ok eru margir upptefldir. Ok at kveldi eins dags kemr landseti Blund-Ketils ok segir sik vera heyroti ok krefr rlausna. Bndi svarar: "Hverju gegnir at? Ek ttumst sv til tla at hausti, at ek huga, at vel myndi hla." Sj svarar, at frra var sltrat en hann sagi. Blund-Ketill sagi: "Vit skulum eiga kaup saman. Ek mun leysa ik r vandri essu um sinn, en seg etta engum manni, v at ek vil eigi venja menn upp mik, allra helzt san r hafi eigi haft mn tillg." S fr heim ok sagi snum vin, at Blund-Ketill s afbrag annarrra manna llum viskiptum, ok kva hann sik r vandri leyst hafa. En s sagi snum vin, ok verr at sv vst um allt herait. Lr stund, ok kemr gi. koma tveir landsetar hans ok segja sik heyroti. Blund-Ketill svarar: "Illa hafi r gert, at r hafi af brugit mnum rum, v at at er ann veg, at vr hafim hey mikil, hfum vr ok f v fleira. N ef ek mila yr, hefi ek ekki til mns fjr. Er n hr um at kjsa." eir ala mlit ok tj vesl sna, en honum tti hrmuligt at heyra eira veinan ok lt reka heim fjra tigu hrossa ok hundra ok lt drepa fjra tigu hrossa, au er verst vru, en gaf landsetum snum at fr, sem hrossunum var tlat r. Fara eir heim fegnir. Vetrinn gerist v verri sem meir lei , ok verr rkola fyrir mrgum.

5. kafli - Heybn Blund-Ketils.

N kemr einmnur, ok koma tveir landsetar Blund-Ketils. eir ttu sr hti helzt nkkurs kosti fmunum, en vru eir n heyroti ok bija hann rlausnar. Hann svarar ok kvast eigi til hafa, enda lzt hann eigi vilja drepa fleira f. eir frttu, ef hann viti nkkura menn, er hey hefu til slu. Hann kvest eigi vst vita. eir skja fast eftir ok segja n, at f eira muni deyja, ef eir f enga hjlp af honum. Hann sagi at af sjlfdum orit, - "en sagt er mr, at Hnsa-rir muni hafa hey til slu." eir svara: "Af honum munum vr eigi f, nema farir me oss, ok mun hann egar selja, ef gengr vrzlu fyrir oss um kaupin." Hann svarar: "at m ek gera at fara me yr, en at er sannligt, at eir seli, sem til hafa." eir fara snemma um morgininn, ok var noran strykr s ok heldr kaldr. rir bndi var ti staddr at mund, sr mennina fara at gari, gengr inn san ok rekr aftr hur ok ltr fyrir loku, ferr til dagverar. N er drepit dyrr. Sveinninn Helgi tekr til ora: "Gakktu t, fstri, v at menn munu vilja hitta ik." rir kvast mundu matast fyrst, en sveinninn hleypr undan borum ok gengr til hurar ok heilsar eim vel, er komnir vru. Blund-Ketill spuri, hvrt rir vri heima. Hann sagi sv vri. "Bi hann tgngu," sagi hann. Sveinninn geri sv ok sagi, at Blund-Ketill var kominn ti ok vildi hitta hann. rir svarai: "Af hverju mun Blund-Ketill draga nasarnar? Kynligt, ef hann ferr at gu. Ekki erendi ek vi hann." Sveinninn ferr ok sagi eim, at rir vildi eigi t ganga. "J," sagi Blund-Ketill, " skulum vr inn ganga." eir ganga til stofu, ok var eim heilsat, en rir agi. "Sv er varit," sagi Blund-Ketill, "at vr viljum kaupa hey at r, rir." rir svarar: "Eigi er mr itt f betra en mitt." Blund-Ketill mlti: "misst veitir at." rir svarar: "Hv ertu heyroti, auigr mar?" Blund-Ketill segir: "Eigi em ek greiliga heyroti, ok fala ek fyrir landseta mna, er urfa ykkjast rlausna. Vilda ek gjarna f eim, ef til vri." "at muntu eiga allra heimilast at veita rum itt, en eigi mitt."

Blund-Ketill svarar: "Eigi skulum vr gjafar at bija. Lttu Odd ok Arngrm gera ver fyrir na hnd, en ar ofan vil ek gefa r gjafar." rir kvast eigi hey hafa til at selja, - "enda vil ek eigi selja." gengr Blund-Ketill t ok eir flagar ok sveinninn me eim. tekr Blund-Ketill til ora: "Hvrt er heldr, at fstri inn hefir engi hey til slu, ea vill hann eigi selja?" Sveinninn svarar: "Hefir hann vst, ef hann vill." Blund-Ketill mlti: "Fylgu oss angat til, sem heyin eru." Hann gerir sv. N gerir Blund-Ketill til fjr ris ok hugist sv at, at algjafta vri til alingis, at myndi af ganga fimm stakkar. Ok eftir at ganga eir inn. Blund-Ketill mlti: "Sv hyggst mr um heykost inn, at gr fengr mun af ganga, at f nu llu s inni gefit til alingis, ok vil ek at kaupa." rir svarar: "Hvat skal ek hafa annan vetr, ef er slkr vetr ea verri?" Blund-Ketill svarar: "Gera mun ek r ann kost at f r jafnmikinn kost heyjum sumar ok at engu verri ok fra gara na." rir svarar: "Ef r hafi n yr eigi heybjrg, hvat munu r heldr hafa sumar? En veit ek, at s er rkismunr okkarr, at munt taka mega hey af mr, ef vill." Blund-Ketill svarar: "Eigi er ann veg upp at taka. at veiztu, at silfr gengr allar skuldir hr landi, ok gef ek r at vi." rir svarar: "Eigi vil ek silfr itt." " tak vlka vru, sem eir gera til handa r, Oddr ok Arngrmr." "Ftt er hr verkmanna," segir rir, "en ek nenni ltt ferum, ok vil ek eigi vasast slku." Blund-Ketill svarar: " skal ek lta fra r heim." rir mlti: "Eigi hefi ek hsakost til ess, at rvnt s, at eigi spillist." Blund-Ketill svarar: "Ek skal f til hir ok ba um, sv at vel s." rir svarar: "Eigi vil ek spark annarrra manna hsum mnum." Blund-Ketill svarar: " skal vera hj oss vetr, ok mun ek varveita." "Veit ek gjlgrun na," segir rir, "ok vil ek engu kaupa vi ik." Blund-Ketill mlti: " mun fara verr, ok munum vr allt at einu hafa heyit, at bannir, en leggja ver stainn ok njta ess, at vr erum fleiri."

 agnar rir ok gerir eigi gott skapi. Blund-Ketill ltr taka reip ok binda heyit. Eftir at hefja eir upp klyfjar ok bera brott heyit, en tla vel til alls fjr.

6. kafli - Hnsa-rir fann rngrm ok Odd.

N skal segja fr, hvat rir hafist at. Hann br heiman fer sna ok Helgi, fstri hans, me honum. eir ra Norrtungu, ok var ar tekit vi eim afar vel. Spuri Arngrmr tenda. rir svarar: "Ekki hefi ek n nligra spurt en rnit." "Hvat var rnit?" sagi Arngrmr. rir svarar: "Blund-Ketill hefir rnt mik llum heyjum, sv at eigi tlak forkast eftir nautum kldu veri." "Er sv Helgi?" segir Arngrmr. "Engu gegnir at," segir Helgi, "fr Blund-Ketill vel me snu mli." Sagi Helgi , hversu farit hafi me eim. sagi Arngrmr: "at var lkara. Betr er at hey komit, at hann hefir, en hitt, er fnar fyrir r." rir svarar: "Illu heilli bau ek r barnfstr. Skal oss aldri at illbli gert, at oss s hr tilgangr at heldr ok at vrr hlutr s rttr, ok eru slkt firn mikil." Arngrmr svarar: "at var egar fyrirsynju, v at ek tla ar vndum manni at duga, sem ert." rir svarar: "Eigi em ek orsjkr mar, en illa uni ek, at launar sv mna ger ea at, at menn rna mik, v at eigi er etta sr fr r tekit," - ok skilust vi sv bit. Rr rir braut ok koma Breiablsta, ok heilsar Oddr honum vel ok spyrr tenda. "Ekki hefi ek nligra frtt en rnit." "Hvat rni var at?" sagi Oddr. rir svarar: "Blund-Ketill tk hey mn ll, sv at ek em n me llu birgr. Vildi ek gjarna hafa na sj, en etta ml kemr ok til n, ar sem ert forrsmar herasins, at rtta at, sem rangt er gert, ok mttu at minnast, at hann gerist inn fjandmar." Oddr spuri: "Er sv, Helgi?" Hann sagi, at rir affri strmjk, greinir n allt, hversu fr. Oddr svarar: "Eigi vil ek mr af skipta. Mynda ek sv hafa gert, ef ek yrfta." rir svarar: "Satt er at, er mlt er, at spyrja er bezt til vligra egna, ok n er illt um gengi, nema heiman hafi." Rr rir brott vi sv bit ok Helgi me honum ok ferr heim ok unir illa vi.

7. kafli - orvaldr tekr ml hendr Blund-Katli.

orvaldr, sonr Tungu-Odds, hafi t komit um sumarit fyrir noran land, ok ar vistaist hann um vetrinn. Hann fr noran, er lei at sumri, fund fur sns ok gisti um ntt Norrtungu gum beina. S mar var ar fyrir gistingu, er Vfari ht. Hann var reikunarmar, hljp hann milli landshorna. Hann var frndi ris ninn ok ekkr honum skapsmunum. etta sama kveld tekr Vfari ft sn ok stkkr brott ok lttir eigi fyrr en hann kemr til ris. Hann tekr vi honum bum hndum: "Veit ek ok, at nkkut gott mun mr leia af inni Kvmu." Hann svarar: "Gerast mtti at, v at n er orvaldr Oddsson kominn Norrtungu ok er ar n gistingu." rir svarar: "at vissi ek at sj, at mr myndi nkkut gott at hndum koma, v at mr var allgott vi, er ek s ik." N lr nttin af hendi, ok egar um morgininn rr rir ok eir fstrar Norrtungu. Er ar fjli manna kominn, ok var sveininum gefit seturm, en rir reikar glfinu. at getr orvaldr at lta, er hann sitr pallinum ok eir Arngrmr ok tluu sn milli. "Hverr er sj mar, er reikar um glfit?" segir orvaldr. Arngrmr svarar: "Hann er barnfstri minn." "J," segir orvaldr, "hv skal honum eigi rm gefast?" Arngrmr kva hann eigi vara. "Eigi skal sv vera," sagi orvaldr ok ltr kalla hann til sn ok gefr honum rm at sitja hj sr, spyrjast san almltra tenda. Hann svarar rir: "Raun var etta, er Blund-Ketill rnti mik." orvaldr spuri: "Er stzt ?" "Fjarri ferr um at," segir rir. "Hv gegnir at, Arngrmr," sagi orvaldr, "at r hfingjar lti skmm fram fara?" Arngrmr svarar: "Lgr hann mestan hlut fr, ok er allltit til haft." "Var at satt at hann hafi heyit?" segir orvaldr. "Hafi hann vst," segir Arngrmr. "Brr er hverr at ra snu," sagi orvaldr, "ok kemr honum fyrir ltit vinfengi vi ik, ef hann skal undir ftum troinn."

rir mlti: "Allvel lzt mr ik, orvaldr, ok sv segir mr hugr um, at munir nkkut leirtta mitt ml." orvaldr mlti: "Ek hefi ltit traust undir mr." rir mlti: "Ek vil gefa r f mitt hlft til ess, at rttir mlit ok hafir annathvrt sekir ea sjlfdmi, sv at vinir mnir siti eigi yfir mnu." Arngrmr mlti: "Ger eigi etta, orvaldr, v at eigi er gum dreng at duga, ar sem hann er, en tt vi ann um, er bi er vitr ok vel at sr ok at llu vinsll." "S ek," segir orvaldr, "at r leikr fund , ef ek tek vi f hans, ok anntu mr ess eigi." rir mlti: "Sv er at at hyggja, orvaldr, at f mitt mun reynast frtt, ok arir menn vitu, at mr er eigi f goldit va fyrir mitt eigin." Arngrmr mlti: "Letja vil ek ik enn, orvaldr, at takir vi mli essu, en munt gera sem r lkar. Uggir mik, at mikit hljtist af." orvaldr svarar: "Eigi mun ek neita fjrvitkunni." N handsalar rir honum f sitt hlft ok ar me mlit hendr Blund-Katli. Arngrmr mlti enn: "Hversu tlar me at fara mli essu, orvaldr?" "Ek mun fara fyrst fund fur mns ok hyggja aan at rum." rir mlti: "Eigi hugnar mr at, vil ek eigi hinkr. Hefi ek mikit til unnit, ok vil ek egar morgin lta fara ok stefna Blund-Katli." orvaldr svarar: "etta mun vera reyndar, at munt vera engi gfumar ok illt mun af r hljtast. En sv mun n vera vera." Ok binda eir rir at hittast kvenum sta um morgininn.

8. kafli - Stefnufr orvalds ok Hnsa-ris.

egar snemma um morgininn rr orvaldr ok Arngrmr me honum me rj tigu manna. Hitta eir ri, ok var hann vi rija mann. ar var Helgi Arngrmsson ok Vfari frndi ris. orvaldr mlti: "Hv ertu sv fmennr, rir?" Hann svarar: "Ek vissa, at ik myndi eigi li skorta." eir ra n upp eftir Hlinni. Mannferin var sn af bjunum, ok hleypir hverr af snum b. ykkist s bezt hafa, er fyrst kemr til Blund-Ketils, ok er ar margt manna fyrir. eir orvaldr ra at gari ok stga ar af hestum snum ok ganga heim at bnum. egar Blund-Ketill sr etta, gengr hann mti eim ok br eim ar at iggja allan greia. orvaldr mlti: "Annat er erendi hingat en eta mat. Ek vil vita, hverju vilt svara fyrir ml at, er tkt upp hey ris."

Blund-Ketill svarar: "Slku r sem honum. Ger einn fyrir sv mikit sem r lkar, ok skal ek gefa r gjafar ofan , v betri ok meiri sem ert meira verr en rir, ok sv mikinn skal ek inn sma gera, at at s allra manna ml, at sr vel smr af." orvaldr agnar ok tti vel boit. rir svarar : "Eigi er etta at iggja, ok arf eigi at hugsa um at. Lngu tta ek enna kost, ok kalla ek mr li eigi veitt, at slkt s, ok til ltils kom mr at gefa r f mitt." mlti orvaldr: "Hvat viltu gera fyrir lgmlsstainn?" Blund-Ketill mlti: "Eigi annat en gerir ok einn skapir, slkt er vill." svarar orvaldr: "Sv lzt mr sem engi s annarr gerr en at stefna." Hann stefnir Blund-Katli um rn ok nefnir sr vtta ok hefir au or ok umkvi, sem hann fekk frekust haft. N snr Blund-Ketill heim at hsum ok mtir Austmanninum Erni, er hann gekk at varnai snum. rn spuri: "Ertu srr, bndi, er ert sv raur sem bl?" Hann svarar: "Eigi em ek srr, en eigi er etta betra. au or eru tlu vi mik, sem aldri hafa r tlu verit, ek em kallar jfr ok rnsmar." rn tekr boga sinn ok ltr koma r streng ok kemr t v er eir stigu bak. Hann skaut, ok var mar fyrir ok ltr sgast nir af hestinum, ok var at Helgi, sonr Arngrms goa. eir hlaupa at honum. rir otar sr fram milli manna ok hratt mnnum fr sr ok bir gefa sr rm, - "v at mr mun mest umhugat." Hann laut at Helga nir, ok var hann daur. rir mlti: "Er ltill mttrinn, fstri minn?" rir rttist fr honum ok mlti: "Talai sveinninn vi mik. Sagi hann tysvar it sama, etta hrna: "Brenni, brenni Blund-Ketil inni." Arngrmr svarar : "N fr sem mik vari, at oft hltr illt af illum, ok grunai mik, at mikit illt myndi af r hljtast, rir, ok eigi veit ek, hvat sveinninn hefir sagt, at fleiprir eitthvert, en er eigi lkligt, at slkt veri gert. Hfst etta ml illa. Kann ok vera, at sv lkist." rir svarar: "Eiga ykkir mr nkkut nausynligra en vta mik." eir Arngrmr ra n brott undir skgarnef eitt ok stga af hestum ok eru n ar, til ess at nttar. En Blund-Ketill akkar mnnum vel sitt lisinni ok ba hvern mann ra heimleiis sem bezt gegndi.

9. kafli - Blund-Ketill brenndr inni.

Sv er sagt, at egar er nttai, ra eir orvaldr at bnum rnlfsdal. Vru ar allir menn svefni. eir draga viarkst at bnum ok sl eldi. Vakna eir Blund-Ketill eigi fyrr en hsin loguu yfir eim. Blund-Ketill spuri, hverir ar kveikti sv heitan eld. rir sagi, hverir vru. Blund-Ketill frtti, ef nkkut skyldi n sttum. rir sagi, at engi er kostr annarr en brenna. eir skiljast n eigi fyrr vi, en hvert mannsbarn er ar inni brunnit.

Hersteinn, sonr Blund-Ketils, hafi farit um kveldit til fstra sns, er orbjrn ht ok var kallar stgandi. at er mlt, at orbjrn vri eigi allr jafnan, ar sem hann var snn. Hersteinn vaknar um morgininn ok spuri, hvrt fstri hans veki. Hann kvest vaka, - "ea hvat viltu?" "Mik dreymi, at mr tti sem fair minn gengi hr inn, ok loguu um hann klin ll, ok allr tti mr sem hann vri eldr einn." eir standa upp ok ganga t ok sj skjtt logann. eir taka vpn sn ok fara hvatliga, ok vru allir menn brottu, er eir kmu ar. Hersteinn mlti: "Hr eru orin hrmulig tendi, ea hvat er n til ra?" orbjrn svarar: "N skal neyta ess bos, er Tungu-Oddr hefir oft mlt, at ek skylda til hans koma, ef ek yrfta nkkurs vi." Hersteinn svarar: "Eigi ykkir mr at vnligt." En fara eir ok koma Breiablsta ok kalla t Odd. Hann gengr t ok tekr vi eim vel ok spuri tenda. eir sgu slk, sem orin vru. Hann ltr illa yfir. orbjrn karl tekr til ora: " lei er, Oddr bndi," sagi hann, "at hefir heitit mr sj inni, ok vil ek n til ess taka, at leggir til nkkur g r ok komir til." Oddr kvast sv gera mundu. Ra eir n rnlfsdal ok koma ar fyrir dag. Vru fallin hsin ok flskar mjk eldrinn. N rr Oddr at hsi einu, v er eigi var allt brunnit. Hann seilist til birkirafts eins ok kippir burt r hsinu, rr san andslis um hsin me loganda brandinn ok mlti: "Hr nem ek mr land, fyrir v at hr s ek n eigi byggan blsta. Heyri at vttar, eir er hj vru." Hann keyrir san hestinn ok rr brott. Hersteinn mlti: "Hvat er n til ra? Eigi reyndist essi vel." orbjrn mlti: "egi , ef mtt, hvat sem gerist." Hersteinn svarar ok kvast at eina talat hafa, er eigi var vi of. tibr var brunnit, at sem varningr Austmanns var inni ok mikit f annat. essu hverfr orbjrn karl. N ltr Hersteinn heim til bjarins ok sr tibri opit ok t borit fit, en engan sr hann manninn. ar eru bundnar klyfjar. ar nst heyrir hann hark mikit tnit, sr n, at heim eru rekin hross ll, au er fair hans hafi tt, sauir ok naut r fjsi ok allt ganganda f. San eru klyfjar upp hafar ok v nst llu fer snit ok allt fmtt brott frt. Hersteinn vkr n eftir ok sr, at orbjrn karl rekr fit. eir sna lei sinni ofan eftir herai Stafholtstungur ok sv t yfir Norr.

10

10. kafli - Bnor Hersteins Blund-Ketilssonar.

Sauamar orkels trefils r Svignaskari gekk enna morgin at f snu. Hann sr, hvar eir fara ok reka alls kyns fna. Hann segir etta orkatli, en hann svarar: "Veit ek hverju gegna mun. at munu vera verhlingar, vinir mnir. eir hafa vetrarnau mikla, ok munu eir reka hingat f sitt, skal eim at heimilt, ek hefi hey rin, eru hr ok ngar jarir tif." Hann gekk t, er eir kmu tn, ok fagnar eim ok br allan greia, slkan sem eir vilja egit hafa. Varla nu eir at stga af baki, sv var bndi beinn vi . orbjrn mlti: "Mikit er n um beina inn, ok vri mikit undir, at efndir etta allt vel, er hefir heitit okkr." "Veit ek erendi itt, at fit mun hr skulu eftir vera, ok skortir hr eigi jr nga ok ga." orbjrn mlti: "iggja munum vit at." vkr hann orkatli hj hsunum ok mlti: "Tendi mikil eru at segja." orkell spuri, hver au vri. "Blund-Ketill bndi var brenndr inni ntt," sagi orbjrn. "Hverjir geru at ningsverk?" sagi orkell. orbjrn sagi allt, sem farit hafi, - "ok arf Hersteinn n inna heillara." orkell mlti: "Eigi tti mr rit, hvrt ek mynda sv skjtt bo brugizt hafa, ef ek hefa etta vitat fyrr. En mnum rum vil ek n lta fram fara, ok frum n til matar fyrst." eir jttuu v. orkell trefill var mjk fmligr ok nkkut hugsi, ok er eir vru mettir, ltr hann taka hesta eira. San taka eir vpn sn ok stga bak. Rr orkell fyrir ann dag ok mlti r, at vel skyldi geyma fjrins haganum, en gefa vel v, sem inni var. eir ra n t Skgarstrnd Gunnarsstai. at er innarliga Strndinni. ar bj s mar, er Gunnarr ht ok var Hlfarson, mikill mar ok sterkr ok inn mesti garpr. Hann tti systur rar gellis, er Helga ht. Gunnarr tti tvr dtr. Ht nnur Jfrr, en nnur urr. eir koma ar s dags og stga af baki fyrir ofan hs. Vindr var noran ok heldr kalt. orkell gengr at durum ok klappar, en hskarl gengr til hurar ok heilsar vel eim, sem kominn var, ok spyrr, hverr hann vri. orkell kva hann eigi vita mundu at gerr, at hann segi honum, - "ok bi Gunnar t ganga." Hann kva Gunnar kominn rekkju. Hann bir hann segja, at mar vill hitta hann. Hskarl gerir sv, gengr inn ok segir Gunnari, at mar vill hitta hann. Gunnarr spuri, hverr hann vri. Hskarl kvast at eigi vita, - "en mikill er hann vexti."

11

Gunnarr mlti: "Far ok seg honum, at hann s hr ntt." Hskarl ferr ok gerir sem Gunnarr bau, en orkell kvast eigi vilja iggja bo af rlum, heldr at bnda sjlfum. Hskarl segir, at at vri sannligra, - "en eigi hefir Gunnarr vana til ess at standa upp um ntr. Geru annathvrt," sagi hskarl, "at far brott ea gakk inn ok ver hr ntt." "Geru annathvrt," segir orkell, "at rek erendi duganda ea ek lek svershjltin nasir r." Hskarl hleypr inn ok rekr aftr hurina. Gunnarr spuri, hv hann fri sv liga. Hann sagist eigi vildu tala fleira vi inn komna mann, - "v at hann er mjk hastorr." Gunnarr reis upp ok gekk t tnit. Hann var skyrtu ok lnbrkum, mttul yfir sr ok svarta sk ftum, sver hendi. Hann fagnar vel orkatli ok bir hann inn ganga. Hann segir, at eir vru fleiri saman. Gunnarr gengr t tnit, en orkell rfr hurarhringinn ok rekr aftr hurina. eir ganga bak hsunum. Gunnarr heilsar eim. orkell sagi: "Setjumst vr nir, v at vr eigum margt at tala vi ik Gunnarr." eir gera sv, setjast nir tvr hendr honum ok sv nr, at eir stu skikkjunni, er Gunnarr hafi yfir sr. orkell mlti : "Sv er httat, Gunnarr bndi, at hr er s mar fer me mr, er Hersteinn heitir, sonr Blund-Ketils. Er eigi v erendi at leyna, at hann vill bija dttur innar, urar. Hefi ek ok fyrir essa sk me honum farit, at ek vildi eigi, at vsair manninum fr, v at mr snist happar it mesta. ykkir mr ok miklu vara, at eigi s virt etta ml ok mn tillg ea seint svarat." Gunnarr mlti: "Eigi em ek einhltr um svr essa mls, ok vil ek rast um vi mur hennar ok sv vi dttur mna ok einkum vi r gelli, frnda hennar. En gar einar frttir hfum vr til essa manns ok sv til fur hans, ok er etta sjml." svarar Trefill: "Sv skaltu til tla, at vr munum eigi lengi vnbilar vera konunnar, ok ykkjumst vr eigi minnr sj fyrir inni sm en vrri. ykkir mr ok kynligt um sv vitran mann sem ert, at virir slka hluti fyrir r, sv vel sem boit er. Hfum vr ok sv at eins heiman gert fer vra, at eigi mun til einskis tlat, ok mun ek, Hersteinn, veita r slkt li, sem vill, at etta fari fram, ef hann kann eigi at sj, hvat honum smir." Gunnarr svarar: "at f ek eigi skilit, hv r lti sv brtt at essu ea haldi vi heitan sjlfa, v at mr lzt etta mjk jafnri, en einskis ills rvnti ek fr yr, ok mun ek at r upp taka at rtta fram hndina," - ok sv gerir hann, en Hersteinn nefnir sr vtta ok fastnar sr konu. Eftir etta standa eir upp ok ganga inn. Er eim veittr beini gr. N spyrr Gunnarr tenda. orkell segir, at eir hafi n eigi annat nligar frtt en brennu Blund-Ketils. Gunnarr spuri, hverr v olli. orkell segir, at orvaldr Oddsson var upphafsmar at ok Arngrmr goi. Gunnarr svarai f, lastai ltt, enda lofai eigi.

12

11. kafli - rr gellir verr aili brennumlsins.

egar um morgininn r er Gunnarr ftum ok gengr at orkatli ok ba klast. eir gera sv, ganga san til snings. Eru ok bnir hestar eira, ok stga eir bak. Rr Gunnarr fyrir inn me firinum. vru slg mikil. Eigi ltta eir fyrr en eir koma Hvamm til rar gellis, ok fagnar hann eim vel ok spuri tenda. eir sgu slkt, er eim lkai. Gunnarr heimtir r ml ok segir, at ar er fr Hersteinn, sonr Blund-Ketils, ok orkell trefill. "Er at erendi eira, at Hersteinn mlir til mga vi mik, en til samfara vi uri dttur mna, ea hversu rligt lzt r at? Mar er vnn ok gerviligr. Hann skortir ok eigi f, v fair hans hefir at mlt, at hann myndi af hendi lta bit, en Hersteinn tki vi." rr svarar: "Vel er mr vi Blund-Ketil, v at einn tma, er vi Tungu-Oddr deildum alingi um rlsgjld, er dmust hendr honum, ok fr ek at heimta forasillu veri ok vr rr saman ok kmum um ntt til Blund-Ketils, ok var oss ar allvel fagnat, ok ar vrum vr viku. Hann skipti vi oss hestum, en gaf mr g sthross. Slkt reynda ek af honum, en lzt mr sv , at eigi muni v misrit, at eigi s essu keypt." "Sv mttu til tla," segir Gunnarr, "at eigi mun hon fstnu rum manni, at henni bjist, v at mr lzt sj mar vaskligr ok vel boinn ok mikil htta , hversu til tekst, ef essum manni er fr vsat." Eftir at gengr Gunnarr til fundar vi dttur sna, v at hon var me ri fstri, ok frttir hana eftir, hversu henni var um gefit. Hon svarar, at eigi er henni sv mikil manngirn hug, at henni tti jafngott at sitja heima, - "v at ek kost grar forsj, ar sem rr er, frndi minn. En ykkarn vilja mun ek gera um etta ok annat." N elr Gunnarr mlit vi r ok segir, at honum lzt etta r allsmiligt. rr svarar: "Hv skaltu eigi gefa honum dttur na, ef r lkar?" Gunnarr svarar: "v at eins gef ek hana, at at s jafnvel inn vili sem minn." rr kva beggja eira r etta vera skyldu. "Ek vil," sagi Gunnarr, "at , rr, fastnir Hersteini konuna." rr svarar: "Sjlfr skaltu at gera at fastna dttur na." Gunnarr svarar: "Mr ykkir meiri viring , at fastnir hana, v at at samir betr." rr lt n etta leiast, ok fru n festar fram. mlti Gunnarr: "Bi ek enn, at ltir hr vera boit Hvammi, ok mun gert vera me mestri sm."

13

rr ba hann v ok ra, ef honum tti sv betr. Gunnarr segir: "Sv munum vr til tla, at vr ltim egar vera viku fresti." Eftir at stga eir bak ok sna fer, ok vkr rr gtu me eim ok spuri enn, ef nkkut vri ntt at segja. Gunnarr svarar: "Ekki hfum vr n nligar frtt en brennu Blund-Ketils bnda." rr spuri, hversu at var. En Gunnarr sagi allan atburinn um brennuna ok hverr henni olli ok sv, hverir at geru. rr mlti: "Eigi myndi essu gjafori sv skjtt rit hafa verit, ef ek hefa etta vitat, ok ykkizt r n allmjk hafa komizt fyrir mik viti ok beittan brgum essu. En ykkir mr eigi vst, at r s yr einhltir at essu mli." Gunnarr mlti: "ar er gott til trausts at tla sem ert, enda er r n skylt at veita mgi num, en vr erum skyldir at veita r, v at margir heyru, at fastnair konuna ok etta var allt vi itt r gert, ok er n vel, at r reyni eitt sinn, hverr yar drjgastr er hfingjanna, v at r hafi lengi lfsmunni af etizt."

12. kafli - Fr heitstrengingum at brkaupi.

N skiljast eir, ok er rr inn reiasti, ok ykkir honum eir hafa gabbat sik. En eir ra n fyrst Gunnarsstai ok ykkjast allvel leikit hafa, at eir hfu komit ri mlit me sr, ok vru n allktir. Eigi ra eir n sur at sinni, en bja mnnum til bos ok skja Hvammi at kvenum tma. Hafi rr ar margt fyrirbosmanna ok skipar mnnum sti um kveldit. Sat hann sjlfr annan bekk ok Gunnarr, mgr hans, ok hans menn, en orkell trefill hj brguma annan bekk ok eira bosmenn. Brir skipuu pall. Ok sv sem bor vru sett ok allir menn sti komnir, stkk Hersteinn brgumi fram yfir borit ok gengr ar at, sem einn steinn st. Hann steig rum fti upp steininn ok mlti: "ess strengi ek heit," sagi hann, "at r alingi er ti sumar, skal ek hafa fullsekat Arngrm goa ea sjlfdmi ella." San stgr hann sti sitt. Gunnarr stkk fram ok mlti: "ess strengi ek heit," sagi hann, "at r alingi er ti sumar, skal ek hafa stt til tlegar orvald Oddsson ea hafa sjlfdmi ella." Upp stgr hann undir bor ok mlti til rar: "Hv sitr , rr, ok mlir eigi um? Vitum vr, at slkt er r hug sem oss." rr svarar: "Kyrrt mun at at sinni." Gunnarr svarar: "Ef vill, at vr talim fyrir ik, er at til reiu, en vitum vr, at tlar r Tungu-Odd." rr mlti: "r skulu ra yrum ummlum, en ek mun v ra, hvat ek tala. Endi etta vel, sem r hafi um mlt."

14

Eigi var til nlundu fleira at boinu, en fr at allskruliga fram, ok er at raut, fr hverr, sem fyrir l, ok lr vetrinn af hendi. Ok er vrar safna eir at sr mnnum ok fara sur til Borgarfjarar ok koma Norrtungu ok stefna Arngrmi til ings ingnes ok Hnsa-ri. N skilst Hersteinn fr liinu me rem tigum manna, angat sem hann sagi inn sasta nttsta verit hafa orvalds Oddssonar, v at hann var farinn af vist sinni. N er kyrrt herainu ok mikil umra ok samandrttr lis af hvrratveggja hendi.

13. kafli - Bardagi rar gellis ok Tungu-Odds.

at var til tenda, at Hnsa-rir hvarf brott r herainu vi tlfta mann, egar hann spuri, hverir mlit vru komnir, ok frttist alls ekki til hans. Oddr safnar n lii um dalina, Reykjardal hvrntveggja ok Skorradal, ok um allar sveitir fyrir sunnan Hvt, ok hafi hann margt r rum sveitum. Arngrmr goi safnai mnnum um verrhl ok Norrrdal at sumum hluta. orkell trefill safnai mnnum it nera um Mrar ok Stafholtstungur, ok suma Norrdla hefir hann me sr, v at Helgi, brir hans, bj Hvammi, ok hefir hann hann me sr. N safnar rr gellir lii vestan ok hefir eigi margt li. Hittast n essir allir, er vru mlinu, ok hafa alls tvau hundru manna, ra n ofan fyrir tan Norr ok yfir at Eyjavati fyrir ofan Stafholt ok tla yfir Hvt, ar sem heitir rlastraumr. sj eir mannafer mikla fyrir sunnan na. Er ar Tungu-Oddr ok nr fjgur hundru manna, ga n ferina ok vilja fyrr koma til vasins, hittast n vi na, ok hlaupa eir Oddr af baki ok verja vait, en eim ri gengr greitt framreiin ok vildu gjarna komast ingit. Slr n bardaga, ok vera egar verkar. Fellu fjrir menn af ri. ar fell rlfr refr, brir lfs r Dlum, viruligr mar, ok hverfa n fr vi sv bit. Einn mar fll af Oddi, en rr uru mjk srir. rr snr n mlinu til alingis. eir ra n heim vestr, ok ykkir mnnum mjk hallazt hafa metor vestanmanna. N rr Oddr ingit. Hann sendi heim rla sna me hross. Jrunn, kona hans, spuri tenda er eir kmu heim. eir kvust engi segja kunna nnur en au, at s mar var einn kominn vestan r Breiafiri, at svara kunni Tungu-Oddi, ok var hans hljmr ok rdd sem griungr gelldi. Hon kva at engi tendi, tt honum vri svarat sem rum manni, en kva at hafa gerzt at tendum, at eigi vri lkligra til. "Var ar ok bardagi," sgu eir, "ok fellu fimm menn alls, en margir uru srir." En r gtu eir ess at engu. N lr ingit, ok verr ar eigi til tenda. En er eir mgar koma heim vestr, skipta eir bstum, ferr Gunnarr rnlfsdal, en Hersteinn tekr Gunnarsstai. Eftir etta ltr Gunnarr fra til sn vestan vi ann allan, sem rn austmar hafi tt, ok flytja heim rnlfsdal. Tekr hann til san ok hsar upp binn annat sinn, v at Gunnarr var allra manna hagastr. Hann var ok um allt atgervismar ok manna bezt vgr ok inn vaskasti llu.

15

14. kafli - Fr ingdeilum ok setning fjrungsdma.

N la stundir fram allt til ess, at menn ra til ings. Er n mikill vibnar heruunum. Ra n hvrirtveggju kafa fjlmennir. Ok er eir rr gellir koma Gunnarsstai, er Hersteinn sjkr ok m eigi fara til ings. Selr hann n rum hendr sakirnar. Eftir vru hj honum rr tigir manna. N rr rr til ings. Hann safnar at sr vinum snum ok frndum ok kemr snemma til ings, en ingit var undir rmannsfelli. Ok sv sem flokkar koma, hefir rr lisdrtt mikinn. N er sn fer Tungu-Odds. Rr rr mt honum ok vill eigi, at hann ni inghelginni. Oddr rr me rj hundru manna. eir rr verja ingit, ok slr egar bardaga. Tekst brtt mannfall, en allmargir uru srir. ar fellu sex menn af Oddi, v at rr var miklu fjlmennari. etta sj ggjarnir menn, at au vandri myndi af standa, ef ingheimrinn berist, at seint myndi btr ba. Er gengit milli, ok vera skildir, ok snit mlum til sttar, ok var Oddr ofrlii borinn ok var undan at lta, fyrir v at bi var, at hann tti yngra mlahlut eiga at flytja, enda var hann aflvani fyrir lis sakar. Var at mlt, at Oddr myndi tjalda brottu r inghelgi, en ganga til dma ok at nausynjum snum, fara me sik spakliga, sna enga rjzku n hans menn. Sitja menn n yfir mlum ok leita at stta . [rr gellir talai langa tlu ok snjalla at Lgbergi ok tji at, hversu illa at mnnum gegndi at at fara kunnig ing at skja um vg ea harma sinna at reka, ok sagi n, hversu mikit at honum var fyrir, r hann gat essu mli til skila komit, ok kva mrgum manni mein mundu at vera essu vandri, ef eigi vri btr rnar, - "fyrir v," sagi hann, "at hr til hafa at lg verit, at sakar skal skja v ingi, er nst er vetfanginu." En er landinu var skipt fjrunga, var sv skipat, at rj vru ing fjrungi hverjum, nema Norlendingafjrungi vru fjgur ok v sv, at eir uru eigi annat sttir. eir, er vru fyrir noran Eyjafjr, vildu eigi angat skja ing, enda eigi Skagafjr, eir er fyrir vestan vru. En skyldi jafnan dm nefna alingi r eira fjrungi sem r einhverjum rum. Af v skal einn mar aan sitja fyrir forrsgoor, at eir goar vildu allir setit hafa. En san vru sett fjrungsing. Sv sagi mr lfhinn Gunnarsson. N er setit at mlunum], ok horfir Oddi ungliga fyrir at mest, at mikit ofrefli var mti.

15. kafli - Veginn Hnsa-rir ok fr mlalokum.

En n skal segja nkkut af Hersteini, at honum ltti brtt sttarinnar, er eir riu til ingsins. Ferr hann rnlfsdal. at var einn morgin snemma, at hann var smiju, v at hann var manna hagastr jrn. kemr ar bndi einn, s er rnlfr ht, ok sagi sv: "Sjk er kr mn," sagi hann, "ok bi ek ik, Hersteinn, at farir at sj hana. ykkir oss n gott, at ert aftr kominn, ok hfum vr nkkut sv igjld fur ns, er oss var at mestu gagni." Hersteinn svarar: "Eigi hiri ek um k na, ok kann ek eigi at sj, hvat henni er til meins."

16

Bndi svarar: "Mikill er munr, at fair inn gaf mr kna, en vill eigi sj hana." Hersteinn svarar: "Ek gef r ara k, ef essi deyr." Bndi svarar: "at vil ek fyrst iggja, at sjir essa." Hersteinn sprettr upp ok verr hermt vi ok gengr t ok bndinn me honum, sna san veg til skgar. Liggr ar ein sneiigata ok skgrinn tvr hendr. Ok er Hersteinn ferr klifgtuna, nemr hann staar. Hann var allra manna skyggnstr. Hann mlti : "Kom ar fram skjldr skginum." Bndi agi. Hersteinn mlti: "Hefir svikit mik, hundrinn inn? N ef ert nkkurum srum at leyna, leggst nir gtuna ok tala eigi or, en ef gerir eigi etta, mun ek drepa ik." Bndinn leggst nir, en Hersteinn snr heim ok kallar menn sna. eir taka vpn sn ok fara egar skginn ok finna rnlf gtunni. eir bija hann fara me sr angat, sem mlt var, at eir skyldu finnast. N fara eir, ar til er eir koma eitt rjr. mlti Hersteinn til rnlfs: "Eigi vil ek skylda ik til at tala, en far n sem fyrir ik var lagit." Bndi hleypr upp hl einn ok blstrar htt. San hlaupa ar fram tlf menn, ok var ar Hnsa-rir fyrir flokki, en eir Hersteinn taka essa menn hndum ok drepa. Hggr Hersteinn sjlfr hfu af ri ok hefir me sr, ra n san sur til ings ok segja ar essi tendi. Verr Hersteinn gtr mjk af essu verki ok fr af viring mikla, sem vn var at. N er seti yfir mlum manna, ok vera r mlalykir, at Arngrmr goi verr sekr fullri sek ok allir eir, er at brennunni vru, nema orvaldr Oddsson, hann skyldi vera tan rj vetr ok eiga tkvmt. Gefit var f fyrir hann ok sv til farningar rum mnnum. orvaldr fr tan um sumarit ok var leiddr upp Skotlandi ok jr ar. N eftir etta var slitit inginu, ok ykkir mnnum rr vel ok skruliga hafa fylgt essum mlum. Arngrmr goi fr ok tan um sumarit, ok er at eigi kveit, hversu mikit f goldit var. Lkr lei essum mlum. Ra menn san heim af ingi, en eir fara tan, sv sem mlt var, er sekir vru.

16. kafli - Fr roddi Tungu-Oddssyni ok Jfri.

Gunnarr Hlfarson sitr n rnlfsdal ok hefir hsat vel. Hann hafi selfr, ok var mannftt heima. Jfrr, dttir Gunnars, tti sr tjald ti, v at henni tti at daufligra. Einn dag berr sv til, at roddr, sonr Tungu-Odds, rr verrhl. Hann kemr at rnlfsdal um farinn veg ok gengr inn tjaldit til Jfrar. Hon heilsar honum vel. Hann sezt nir hj henni, ok taka au tal sn milli, ok v kemr sveinn fr selinu ok bir Jfri taka ofan klyfjar me sr. roddr ferr til ok tekr ofan klyfjarnar, en sveinninn ferr san brott ok kemr til sels.

17

Gunnarr spyrr, hv honum yri n sv fljtt. Hann svarar engu. Gunnarr spuri: "Sstu nkkut til tenda?" "Alls eigi," kva sveinninn. "Nei," sagi Gunnarr, "annig ertu bragi sem nkkut hafi r fyrir augu borit, at sem r ykkir umru vert, ok seg mr, ef sv er, ea er nkkut manna komit til bjarins?" "Engan s ek kominn," sagi sveinninn. " munt n segja vera," sagi Gunnarr ok tk sviga einn mikinn ok tlar at berja piltinn me. Eigi fekk hann af honum heldr en r. Eftir at fekk Gunnarr sr hest ok hleypr bak ok rr skyndiliga ofan til vetrhsa me hlinni. Jfrr getr at lta fer fur sns ok sagi roddi ok bir hann ra brott. "Vilda ek gjarna, at eigi hlytist illt af mr." roddr segist munu brliga ra. Gunnarr berr fljtt at ok hleypr af baki, gengr egar inn tjaldit. roddr heilsar honum vel, en Gunnarr tk kveju hans ok spuri san, hv hann vri ar kominn. roddr sagi, at sv bar til um ferir hans, - "ok vil ek eigi gera etta til fjandskapar vi ik. En vita vil ek, hverju vill svara mr, ef ek bi Jfrar, dttur innar." Gunnarr svarar: "Eigi mun ek gifta r dttur mna vi essa meferina. Hefir n ok odda staizt me oss um hr." San rei roddr heim.

17. kafli - roddr fr Jfrar

at var einn dag, at Oddr segir, at eigi myndi illa fallit at hafa nkkurar landsnytjar af rnlfsdal, "ar er arir menn hafa setzt eigur mnar at rngu." Konur sgu at til liggja. "Gerist f harla nytltt ok mun miklu betr mjlka, ef sv er breytt." " skal angat fnu halda," sagi Oddr, "v at ar eru hagar gir." sagi roddr: "Ek mun bjast til at fylgja fnu, ok mun gengiligra ykkja." Oddr segist at gjarna vilja, ok fara eir n me fnu. Ok er eir eru langt komnir, segir roddr, at eir skulu angat halda fnu, at eir f versta haga ok skermsl eru mest. N lr nttin af hendi, ok reka eir heim fit um morgininn. Ok er konur hafa mjlkat, kvea r aldri jafnilla ntzt hafa sem n, ok er essa eigi oftar freistat. La n sv stundir fram. at var einn morgin snemma at Oddr kemr at mli vi rodd, son sinn: " skalt fara ofan sveit ok safna mnnum, ok vil ek n reka menn af eignum vrum, en Torfi skal fara upp um Hlsa ok gera eim kunnleika um enna fund. Vr skulum hittast vi Steinsva."

18

eir gera n sv, safna lii. F eir roddr nu tigi manna, ra san til vasins. eir roddr koma fyrri til vasins. Hann bir ra fyrir, - "en ek vil ba fur mns." Ok er eir koma at gari rnlfsdal, er Gunnarr at gera hlass. N rir sveinn um, er var me Gunnari: "Menn fara at bnum eigi allfir saman." "J," sagi Gunnarr, "sv er at," - ok gengr heim til bjarins ok tk boga, v at hann skaut allra manna bezt af honum, ok er ar helzt til jafnat, er var Gunnarr at Hlarenda. Hann hafi hsat vel binn, en gluggr var tihurinni, sv at inn mtti rtta ok t hfu sitt. Hann st vi hurina me bogann. N kemr roddr at bnum ok gengr at durum vi f menn ok spyrr, ef Gunnarr vill nkkura stt bja. Hann svarar: "Ek veit eigi, at ek eiga nkkut at bta, en hitt vntir mik, r r fi mitt vald, at grikonur mnar muni stungit hafa nkkura na flaga svefnorni, r ek hnga gras." roddr svarar: "Satt er at, at ert afbrag flestra manna n, eira sem uppi eru, en m koma sv margt li mti r, at fir eigi mti stait, v at fair minn rr at gari me mikit li ok tlar at drepa ik." Gunnarr svarar: "Vel er at, en at mynda ek vilja, at ek hefa mann fyrir mik, r ek hnga at velli. En eigi gruna ek at, tt fair inn haldi ltt sttirnar." "Hina lei er," sagi roddr, "at vr viljum gjarna sttast, ok rtt n fram hndina me gum vilja num ok gift mr Jfri, dttur na." Gunnarr svarar: "Eigi kgar dttur mna af mr. En eigi vri at fjarri jafnai boit sakar n, v at ert gr drengr." roddr svarar: "Eigi mun at sv virt af ggjrnum mnnum, ok kann ek mikla kk fyrir, at takir enna kost me eim mldgum, sem v hfir." Ok n vi umtlur vina sinna ok at annars, at honum tti roddr jafnan vel farit hafa me snu mli, verr at af, at Gunnarr rttir fram hndina, ok lka sv essu mli. N essu kemr Oddr tn, ok snr roddr egar mt fer snum ok spyrr, hvat hann tlar. Hann kvest tla at brenna binn ok sv mennina. roddr svarar: " ara lei er n komit mlinu, ok erum vi Gunnarr n sttir," - ok segir n allt, hv komit er. "Heyr hr endemi," segir Oddr. "Vri r verra at eiga konuna, tt Gunnarr vri drepinn r, er mestr var vrr mtstumar? Ok hfum vr illt at verki at hefja ik." roddr svarar ok mlti: "Vi mik skaltu n fyrst berjast, ef eigi kemr ru vi." Ganga menn n milli ok stta fega. Uru r mlalykir, at Jfrr er gefin roddi, ok lkar Oddi strilla, fara n heim vi sv bit. Eftir at sitja menn at boi, ok unir roddr allvel snu ri.

19

Ok at vetri aflinum ferr roddr tan, v at hann hafi spurt, at orvaldr, brir hans, var hftum, ok vildi leysa hann me f. Hann kemr til Nregs ok kom eigi t san ok hvrrgi eira brra. Oddr tk n at eldast mjk. Ok er hann spuri at, at hvrrgi sona hans myndi til koma, tk hann stt mikla, ok er at honum tk at rngva, mlti hann vi vini sna, at eir mundi flytja hann upp Skneyjarfjall, er hann vri daur, ok kvast hann aan vildu sj yfir tunguna alla, ok sv var gert. En Jfrr Gunnarsdttir var san gefin orsteini Egilssyni at Borg ok var inn mesti kvenskrungr. Ok lkr ar Hnsa-ris sgu.

20