ANTOLOXA

LENDAS
DE MISTERIO

IES Xess Ferro Couselo

Curso 2014-2015
1

O presente volume o resultado da recolleita ou creacin de

lendas de misterio por parte dos alumnos e alumnas do IES Xess
Ferro Couselo, de Ourense, en Outubro de 2014.
A pesar de que lles pedramos que, no caso de non ser de
creacin propia, citasen a fonte, moitos dos alumnos non nos
fixeron caso, e mesmo temos a sospeita de que algns relatos son
plaxios descarados dalgunha pxina de Internet (no mellor dos
casos, cunha parada nalgn tradutor).
Pero como esclarecer a trampa nos daba moito traballo, e
ademais non queramos privarvos deses relatos, decidimos facer
a vista gorda, e deixar o castigo nas mans da Santa Compaa dos
Dereitos de Autor, que xa debe andar por a buscando as nimas
dos ladrns de creacins alleas para darlles o seu merecido.
Quen sabe! Igual o ano que ven podemos contarvos algunha
terrorfica historia que tea como protagonista a algn dos nosos
trampulleiros!! Por se acaso, ide todos con mooooito coidado.
Especialmente, xa sabedes, nestas datas de defuntos e Saman

Conta unha lenda que existe unha procesin de mortos e

almas en pena que vagan polos montes e bosques do Norte da
Pennsula Ibrica. Vagan na nboa das escuras noites, formando
das filas nas que que rezan con largas tnicas encapuchadas, cos
seus pes descalzos e publicando estraas cantigas e rezos.
Atoparse coa procesin da morte sempre malo, xa que
veen anunciando unha morte segura ou unha gran traxedia.
Cntase que quen os ve morrer no prazo dun ano sen cura
ningunha.
A Santa Compaa busca unha persoa viva para que os gue,
xa que eles o que queren resucitar e volver a formar parte do
mundo dos vivos. Cando a Santa Compaa encontra esa persoa
viva, fan que desfile diante deles cunha gran cruz nas sas mans e
con auga bendita. Este gua non recorda nada durante o seguinte
da,pero comeza a cambiar, ponse plid@ e adelgaza rapidamente,
pero polas noites resalta unha gran luz nel, dicir,coma se brillase.
O que queren estas almas en pena que a persoa condenada
os gue ao mundo dos vivos, xa que eles estn atrapados entre o
mundo dos mortos e dos vivos. Cando o gua morre polo
esgotamento, pasa a formar parte dunha das das filas, comeza a
rezar ao igual que os demais e van en busca de outro gua.
5

Aconsllase que, se nalgunha ocasin encntraste coa Santa

Compaa, sigas os seguintes CONSELLOS, xa que con eles
pdeste salvar:
Nunca collas unha vela,pois eles sempre cha ofrecern e,si a
colles,inmediatamente pasars a formar parte da procesin.
De seguido, debuxa un crculo no chan e dentro del unha
cruz de madeira logo mtete dentro do crculo e mirando
cara abaixo e reza todo o que poidas;por ningures non podes
miralos,nin escoitar o que din, so rezar.
Din que non bo acercarse aos bosques, montes ou
cemiterios do teu arredor o da 31 de Outubro, pois ters
algunha posibilidade de encontrarte con estes defuntos.

Mara Prez Sales, 2 ESO A

(resume e traducin dun texto da web Leyendas y Castillos)

Os vellos de case todos os pobos de Ourense, falan e temen

unha lenda. Tmena tanto que a maiora das persoas non se atreven
nin a probar se s unha lenda, ou polo contrario ten de real o
mesmo que de terrorfico. Se resides en Ourense, mellor que
peches o correo, xa que o que est a continuacin pode facer que
non volvas a mirar a esta fermosa cidade da maneira que
acostumas, se soubeses o que estou a piques de contarche, non creo
que o teu corazn aguantase pasear pola noite, s, en la chea.
Cando leas esta historia que che vou a narrar, daraste de conta de
que o real, moitas veces, supera ao imaxinario, coma neste caso.
A lenda conta que nas ras de Ourense, os das de la chea,
acontece un dos maiores misterios que o ser humano pode percibir
cos seus ollos: contan que a partir das 00:00 da noite as sombras
cobran vida; contan que, se vas s, as sombras convrtense no teu
peor pesadelo, en calquera cousa, convrtense nesa cousa, nese
medo que temos todos os humanos a unha cousa ou ser en
concreto, que nos fai latexar o corazn a mil por hora, que nos
paraliza arrefriando todos os msculos, un medo que produce
calafros so de pensar nel pois ese medo multiplicase por todas
as sombras que habitan estas ras, e devrante por dentro,
simplemente deixan o corpo, porque esas sombras usan o medo
para deixarte sen unha migalla de alma, que cae nun coma infinito.
7

Vouche contar a historia dun rapaz. Chambase Antn, e o

seu maior medo eran os espritos. Para mala sorte del, pois unha
noite de la chea, Antn xogaba cunha pelota no seu patio, cando
dez espritos o agarraron. Pero non eran espritos, non, eran
sombras convertidas no maior medo de Antn. O neno cae en
coma, non pecha os ollos, pero non d sinais de vida. Curioso non?
Agora vouvos contar unha historia anda mis arrepiante:
unha muller de 32 anos, chamada Luca, tema a morte. Rezaba e
rezaba para que nada malo lle ocorrese, pero non tivo moita sorte.
Unha noite de la chea, as sombras, convertidas na morte,
levronse a Luca, xa que, como o maior medo de Luca era a
morte, esta cumpriu ca sa obriga.
Espero que teas moita sorte os das de la chea... pero
recorda que das sombras, ningun te vai salvar.

(Dereitos de Autor:Ivn Dorado e Jorge Fernndez. 3 ESO B)

Houbo unha vez en A Merca unha vella casa na que viva

unha seora moi maior. Era moi fra e reservada, viva illada de
todos e non deixaba entrar a ningun. Un da os vecios non a
volveron ver, e entraron na casa para ver que ocorrera. Atoprona
morta. As, a casa quedou venda, pero ningun a compraba por
medo.
Un da unha familia chegou ao pobo, comprou a casa,
restaurouna e fxoa habitable. Viviron uns das tranquilos ata que
unha ma saron dar un paseo. Cando volveron atoparon un vello
cadro que tian na cmoda da habitacin enriba da mesa do
comedor. Pero non lle deron importancia. Ao da seguinte atoparon
o sof do saln no medio da cocia. E comezaron a asustarse, pois
a casa quedaba pechada e non se explicaban estes estraos sucesos.
Xa de noite, oanse rudos estraos e portas que se abran e se
pechaban. A familia, morta de medo, non se atreva a moverse para
ver o que pasaba.
Ata que unha noite, cando todo estaba tranquilo, apareceu
unha sombra vagando pola habitacin. Os nenos comezaron a
berrar e o espectro da antiga propietaria da casa esfumouse. Pero
seguiu aparecendo nos das seguintes, sempre de noite, como unha
misteriosa sombra que, cando se deixaba ver, era una especie de
pantasma branca e etrea que voaba.
Daquela, os novos propietarios da casa pecharon todo e
fronse, deixando unha vez mis a casa venda. E, xa que ningun
a compraba, quedou en runas, levando consigo esta misteriosa
historia.
Noelia. 3 ESO A
9

UN CASO PERDIDO
Nun lugar de Ourense cntase esta historia:
Unha muller tia un fillo moi novo que se suicidou. Despois
de morrer comezaron a suceder cousas moi estraas na casa: oanse
rudos raros, movanse os mobles, acendanse e apagbanse as
luces, etc.
Un reloxo moi antigo que haba na casa, e que non
funcionaba dende haba tempo, comezou a funcionar de repente. A
nai chamou a unha especie de meiga para que fixese conxuros e
averiguase que pasaba na casa. A meiga dxolle que al estaba
vivindo o esprito do seu fillo , e que este lle quera comunicar
algo: era que tivera un beb antes de morrer, pero non llo dixera
sa nai porque tia medo.
Pasados os das, a nai comezou a crer as cousas que aquela
meiga lle dixera. E comezou a buscar ao neto. Dende ese momento
deixaron de suceder cousas estraas na casa. Buscou e buscou por
moitos lugares, ata por debaixo das pedras, pero non atopou quen
lle dera noticias do neno. Pasados os anos, a muller ingresou nun
psiquitrico e quedou tola para sempre sen saber nada do neto.
Maria Gonzlez e Jaimies Mosquera (3ESO B)

10

Conta unha das tantas historias que se escribiron acerca da

Santa Compaa, que nun pequeno pobo do sur de Pontevedra viva
un labrador con fama de farfalln entre os seus vecios. Case todos
eles preferan pasar de largo ao velo.
Unha tarde, mentres traballaba no campo, sorprendeuno unha
forte treboada, e como a sa casa quedaba bastante lonxe, dirixiuse
ata a taberna do pobo coa esperanza de que a treboada finalizase o
mis pronto posible.
Como puido, chegou ata a taberna. Sentouse nunha mesa
baleira preto da cheminea e, por casualidade, escoitou como os que
estaban ao lado (o panadeiro, o ferreiro e o boticario) falaban da
Santa Compaa cun ton de preocupacin que, aos ollos daquel
home, era ridculo. Ningun no seu xuzo poda crer en contos de
vellas tolas que non pretendan mis que asustar os nenos e idiotas.
Pouco a pouco a choiva foi remitindo e o labrador decidiu
marchar a casa. Non obstante, non quixo desaproveitar a ocasin e,
mentres se dirixa porta, mostrouse fachendoso:
-Santa Compaa, Santa Compaa... Non entendo como vosa
idade seguides crendo neses contos de vellas.
Dito isto sau da taberna rumbo sa casa sen dar p a ningn
tipo de resposta.

11

Pasaron semanas sen que nada perturbase a tranquilidade

daquel pequeno pobo, ata que certo da o ferreiro percatouse do
mal aspecto do labrador. A sa pel plida e a sa extrema delgadez,
levrono a crer que enfermara gravemente.
Regresando a casa una noite de outono foi cando descubriu a
causa dos males do labrador. O ferreiro coeca perfectamente o
camio. Nada pareca diferente a aquelas ocasins nas que a por
el, sen embargo un leve refacho de vento fixo que se sobresaltase
porque percibiu un olor, un intenso olor a cera consumndose e
unha rara claridade no horizonte cada vez mis cerca.
O ferreiro recordou a conversa mantida co boticario e co
panadeiro na taberna haba xa semanas. Rpido, debuxou un
crculo no chan e deitouse boca abaixo no seu interior. O cheiro a
velas era agora moito mis intenso e o chan pareca pestanexar
baixo a sa luz. Un leve rumor rompa o silencio, como de voces
apagadas. Aquel instante fxoselle eterno, o seu corpo estaba
xeado, e cada son, cada refacho de vento parecanlle vir do Mis
Al. Pasados uns minutos xirou a modo a cabeza e ao abrir os ollos
puido ver unha figura para el familiar: era a figura daquel farfalln
que confundira a realidade con contos de vellas e que agora, coa
cabeza baixa e en silencio, portaba unha cruz e un caldeiro.

Cecilia, Nuria e Adriana (3ESO B)

12

A SANTA COMPAA
Poder algun escapar dela?

Hai lendas que mellor que non sexan contadas...

Cando nos contan unha historia de terror, todos nos pomos a
tremer, a sensacin dunha serpe percrreche o corpo de tal maneira
que os calafros fan que cada punta e extremo do teu corpo estea
atento a calquera movemento, ata un simple fungar leve do vento,
pero iso non nada comparado cos terribles relatos que se contan
da Santa Compaa... Eu vouvos contar unha das miles historias
que se narran sobre este calafriante suceso, que unha vez que te
atrapa non te deixa escapar... Ou tal vez si...

Todo remonta no ano 1870

Nun pobo de orixe galega, onde viva rxula, unha xove duns
trinta anos, que viva co seu can.
No pobo onde habitaba dende haba cinco anos, s se
rumoreaban cousas horribles dela. Pois ben, dicase que estaba
maldita, que dende que chegara ao pobo a xente non tia bos
cultivos, aumentaran as enfermidades e as mulleres non podan ter
fillos. O seu aspecto era aterrador, semellaba a imaxe do mesmo
13

demo, moi poucas veces saa da sa casa, e desas poucas, cada vez
que dirixa a sa mirada a algn vecio, inclinaba a cabeza a un
lado rozando a sa orella co ombro, e nesa posicin transmita un
sorriso diablico, pareca que en vez de ter dentes tia cairos; os
seus labios volvanse como coitelos e os ollos marrns en
vermellos. Sempre aconteca o mesmo, pasados uns das a persoa
desapareca sen deixar rastro, dicase que unha asasina sen
piedade chea de misticismo e cuns poderes sobrenaturais que
ningun era capaz de explicar. Nunca coeceran cousa semellante.
Polas noites todo o pobo tia por costume xuntarse na praza
do pobo para falar, e sempre xurda algunha conversa sobre aquela
muller descoecida. Todos os vecios tian medo de atoparse con
ela xa que en cinco anos desaparecern catro persoas despois de
que ela os visitara. Ningunha daquelas persoas deixou rastro
ningn, nunca se soubo onde acabaran e que fora delas.

O pobo encontrbase apartado da cidade, cerca da beira dun

ro e rodeado por cumios de altas montaas. A sa distancia coa
urbe faca que pasasen os meses sen que ningun o visitara, salvo o
mdico que a al en contadas ocasins e os vendedores ambulantes
adicados a abastecer aos vecios de mercadoras. Poucas eran as
persoas que coecan muller e a sa relacin coa desaparicin das
sas vtimas. Os vecios queran arrestala ou condenala, pero ben
14

saban eles que coas probas que tian, ningn xuz lles fara caso,
nin sequera lograran que se fixera unha investigacin dos sucesos,
as que pouco podan facer, salvo protexerse dela ou esperar a que
se fora a vivir a outro lugar e pobo recuperase a sa tranquilidade.
Non obstante, non todos cran que aquela muller tivera algo que
ver con aquelas mortes, xa que as persoas que morreran eran xa
moi vellas e a morte lles estaba esperando tarde ou cedo, pensaban
que a sa morte obedeca a causas naturais e que o demais eran
historias argalladas por uns poucos.
Pasaron uns anos e todo pareca normal, todos pensaron que
por fin podan atoparse tranquilos, que rxula non volvera atacar,
pensaban que estaban a salvo, pero aquela felicidade acabou
cedo Un da, unha anci que estaba a piques de morrer, foi
visitada por rxula co mesmo sorriso que mostrara aos catro
vecios xa mortos, e nesa mesma noite, s doce, empezouse a
escoitar un canto sospeitoso e un grupo numeroso de pisadas no
chan. Ningun puido observar aquel acontecemento, pero tanto
rxula como aquela anci an formar parte del.
A pel de rxula estaba carnosa, podase observar como lle
sobresaan os sos, os seus brancos dentes lucan mis brancos ao
ser reflectidos coa luz da la. Co seu novo aspecto non se poda
recoecer quen era, estaba tapada cunha capa negra que a ocultaba
ata a cabeza ao igual ca xente
que acompaaba, pero a diferenza do resto ela levaba unha
cruz e dirixase casa da anci,
e na porta da sa casa a alma
desta apareceu e rxula
entregoulle unha vela, e as foi
como a Santa Compaa atrapou
o corazn da anci...
15

Ao da seguinte as persoas do pobo xuntronse e falaron do

sucedido, todos estaban nerviosos e asustados. Os que antes dican
que rxula non era a responsable dos sucesos, agora permanecan
calados, sen saber que pensar, todo estaba dubidoso e non se saba
o que facer. De forma incomprensible, rxula sara da casa esa
mesma ma e todos puideron observar o seu rostro plido, que
pareca que absorbese as sas almas con solo velas. Todos
quedaron abraiados, e permaneceron quedos, en silencio, ata que
aquel corpo sen vida volvese ao fogar.
Un dos seores que mis curiosidade tia do asunto decidiu
vixiala de noite e de da, para saber que era o que ocultaba aquela
muller, e as, pasaron os das o home esperando a ver muller
actuar, e rxula mentres en casa sen facer nada, nin polas noites se
iluminaba a casa, pareca estar abandoada. O seor, sen poder
aguantar a sa curiosidade, tirou a porta e entrou ao interior de
aquel terrible lugar. Dende o fondo da casa podan orse os leves
ladridos dun can, este acercouse ata onde se encontraba e al puido
ver o morto corpo de rxula que abrazaba unha cruz.
O corazn do rapaz empezou a se acelerar, maldeciuse el
mesmo tantas veces como puido por ter presenciado aquela escena,
pero non poda manterse quedo sen facer nada. Fixouse na cruz que
ela levaba, que emita un son envolvente que atraeu ao home.
Aquela cruz chambao, coma se estivese buscando un novo dono.
O vecio apartou os brazos da muller, que agora estaban
inmbiles, e arrebatoulle a cruz, e tras arebatarlle aquel obxecto
sau da casa sen que ningun sospeitase do sucedido.
Os das pasaron e os habitantes do pobo sentronse mis
protexidos ao coecer a morte de rxula, e anda que todo parecese
mellorar neles, aquel vecio que lle roubara a cruz a aquela
misteriosa muller non volveu ser o mesmo
16

A sa memoria loquecia, esqueca todo o que faca polas

noites, a sa pel deixou de transmitir aquel brillo que antigamente
emita, os seus ollos deixaron de vivir, e tras cada noite Sentase
mis morto

FIN.
Quen ser o seguinte...
en guiar a Santa
Compaa?

Arianna Fernndez
Vlez.- 4 E.S.O

17

A casa encantada de Portocelo

En Portocelo, Xove (Lugo), hai un edificio de pedra

construdo no sculo XVIII ou XIX, de muros grosos, cuberta a
catro augas e esplndidas vistas ao mar. Nin o actual propietario,
nin os seus devanceiros inmediatos, viviron nela. E mesmo contan
que o que a fixo era un tipo raro.
Na casa pasaron e anda pasan cousas raras. Unha vez que
durmiran nela unha cuadrilla de homes, amenceron da seguinte
coas cabezas postas no lado contrario do que se deitaran e cos
cordns dos zapatos amarrados s do que tian lado.
Teen metido burros a durmir nela e pola ma amencen
cubertos de suor, unha pinga en cada pelo.
Non hai moito tempo, un home de Viveiro quedara antes do
amencer diante da casa co dono para andar s luras; e viu como a
cadea da lea estaba atravesada de parte a parte da estrada. Mis
sorprendido quedou o dono da casa cando llo contou; haba moito
tempo que non se andaba coa tal cadea.
E tamn hai pouco meteron na casa patacas da semente de
tamao normal pero da seguinte aquelas patacas mermaran ata o
tamao dun ovo de pomba.

Anxo Pereira, 1 ESO A

Saqueina dunha pxina chamada "GALIZA ENCANTADA "

18

Conta a lenda que hai moitos anos, un rapaz chamado lvaro

reuniuse na sa terra galega coa sa familia para despedirse do seu
pai, xa que, por desgraza, tia as horas contadas.
Pero os seus irmns s estaban interesados na herdanza, de
modo que decidiu sar a pasear un pouco polo bosque, anda que
eran as das da madrugada. Camiou ata chegar antiga igrexa do
pobo, al comezou a cheirar a cera queimada e a or unha especie
de cnticos.
Instintivamente, lvaro decidiu agocharse tras uns arbustos, e
dende al contemplou o que pareca unha romara pantasmal
precedida por un home de aspecto triste que levaba unha cruz na
man; os demais eran mortos, e os seus rostros eran caveiras que
movan as sas espeluznantes mandbulas mentres entoaban un
rosario. Todos portaban unha candea na sa man, e parecan
dirixirse casa do pai de lvaro, onde se atopaba nese momento a
sa familia.
Asustado, o rapaz decidiu seguir procesin, ata que seu pai
apareceu por sorpresa e, sen dicir nada, colleu unha candea que lle
ofreca un dos esqueletos, e evaporouse con eles nunha misteriosa
nboa...ags o portador da cruz, que quedou tendido no chan
durante uns segundos. Logo levantouse e, con aspecto demacrado,
camiou en direccin ao pobo coma un sonmbulo.
De speto, lvaro sentiu o grito dun dos seus irmns e correu
ata a casa. Entrou na habitacin onde se atopaba o seu pai, xa sen
vida. O rapaz entendeu nese intre que a imaxe que viu do seu pai
era a sa alma unndose a unha Santa Compaa coa que vagara
eternamente reclamando a alma doutros moribundos.
ANA ROSA, 3 ESO A
Esta lenda, tomada de http://www.leyendas-urbanas.com/la-santa-compana/,
foi enviada, en diferentes versins (mis ou menos literais) por outros
alumnos de 3 A: JOS MANUEL CARRERA, MARA RODRGUEZ,
DIEGO VZQUEZ. Transcribimos a primeira que nos chegou.
19

O PAZO DE VISTALEGRE
Fai moito tempo,nunha poca de fame e enfermidades, nun
pazo chamado Vista Alegre, viva un marqus coa sa familia e
criados. Na parte traseira do pazo, haba unha horta.
Unha noite, cando todos durman profundamente, o marqus
escoitou uns rudos estraos na parte traseira do pazo. Achegouse a
unha vent que daba pequena horta e deuse de conta de que os
rudos provian de al. Moi asustado, correu berrando por toda a
casa para alertar a todo o mundo.
Cando os criados e a familia escoitaron os rudos asustronse
moito e decidiron ir a mirar de que se trataba. Cando miraron pola
vent viron unhas persoas vestidas con tnicas de cor negra que
facan unha especie de procesin camiando lentamente arredor da
horta. Era a Santa Compaa!
O marqus, ao ver a procesin de mortos, decidiu que era
mellor non facer nada e ir durmir.
Ao da seguinte, todos estaban moi nerviosos, xa que a Santa
Compaa s aparece cando vai haber unha defuncin. O marqus
quixo ir dar un paseo para relaxarse, e ao pasar por diante da horta
deuse conta de que a horta estaba valeira.
A Santa Compaa roubaralles as patacas!
Annimo 4 ESO
Fonte: o salnes.com

20

SOAS NA
ESCURIDADE !!

Este conto est inventado por RSULA e ALBA.

Das alumnas de 1 ESO B.

21

Era o da anterior ao SAMAN, e a mia amiga rsula

convidoume a durmir na sa casa. Ela contoume que esa noite
pasarimola soas, xa que seus pais tiveran que ir Madrid co seu
irmn a un partido de ftbol.
Cando cheguei dxome que lle dera a mia maleta. Meteuna
no caixn, onde atopou un xogo chamado gixa. Dxome se
quera xogar. Eu non quera xogar, pero ao final convenceume.

Pechamos as cortinas, puxemos o taboeiro no chan,

acendimos unhas candeas e collemos un vaso con auga como pua
nas intrucins.
rsula dxome:
- Comeza ti, Alba.
Ao principio quedamos as das moi confusas, pero eu vin
como o vaso comezou a moverse cada vez mis rpido. rsula
comezou a ler o que pua no vaso e dica ESTOU DETRS DE
TI.
22

rsula comezou a mirar cara todos os lados. De pronto viu

unha sombra pasar, e comezou a seguila. Sau perseguindo a
sombra cara ao bao. Eu agardei no seu cuarto, e cando me fun
tranquilizando escoitei un berro e corrn cara ao bao, pero cando
cheguei non estaba.
O nico que vin foi a sa pulseira. Comecei a buscala por
toda a casa, pero non a atopei. Cando cheguei ao seu cuarto ela
estaba al, na fiestra, e al
pua:
S QUEDAS TI.

De pronto desapareceu e eu, asustada, quixen chamar polica,

pero os cables estaban cortados e cheos de sangue. Volvn buscala,
pensando que era unha broma. Ao chegar arriba vin a sa boneca
tirada no corredor e despezada. Ao ir collela on unha voz que
dica:
23

- Se non te escondiches, tempo tiveches.

Ao or iso vin a rsula posuda ao final do corredor. Berrei e

comecei a correr, ela perseguame dicindo se non te encondiches,
tempo tiveches.

Ata que sentn algo dentro de min, e unha voz misteriosa dixo:

- Xa te teo, morrers e axudarasme a matar aos nenos que non

creen no SAMAN.
E de pronto...

24

Espertei, e descubrn que rsula e mis eu quedaramos

durmidas no sof da sa casa.

TODO FORA UN SOO !!!

FELIZ
SAMAN !!!
AUTORAS:
rsula Feijo-Montenegro Canal.
Alba Rodrguez Domnguez.

25

A SANTA COMPAA
Esta terrible historia ocorreu cando un mozo decidiu ir con
outros dous amigos mis a Pontevedra. No percorrido visitaron
diversos pobos. Unha noite chegaron a Mondariz e aloxronse nun
hotel. Dous dos rapaces decidiron sar ao bosque, anda que estaba
todo escuro e haba la chea.
Xa levaban camiando mis ou menos un quilmetro cando
atoparon un cemiterio. De speto apareceu un home vello correndo
e berrando. Dica que se non agochaban rapidamente, morreran.
Eles rronse del, pero cando escoitaron uns pasos, asustronse e
escondronse encrequenados detrs do muro de cemiterio que tian
ao lado. Cada vez os pasos oanse mis cerca, pero de repente
deixronse de or e, pensando que non haba ningun, erguronse e
encontrronse con sete ou oito persoas encarapuchadas. Entn
comezaron a correr sen descanso ata chegar ao hotel.
Al un vello preguntoulles polo sucedido, pois vian brancos
como a neve, e dxolles que morreran porque acababan de atoparse
coa Santa Compaa. Eles, xa recuperados do susto, volveron rir,
pero catro das despois atoparon os rapaces mortos no cuarto
doutro hotel. Dixeron que fora dun infarto, pero iso non est
claro...

Yago Gonzlez e scar Garca de 3 ESO B

26

AS MEIGAS
Esta lenda sucede nunha pequena aldea de Ourense, chamada
Santa Comba de Bande, no ano 1884. Xos era un rapaz que tivera
que ir vivir co seu av debido estraa morte que tiveran os seus
pais. Nas fras noites de inverno o seu av Gumersindo contballe
unha historia de medo para que non sase de noite pola aldea ou
polo o monte.
Gumersindo contballe historias sobre as meigas, que eran
mulleres que tian como misin enmeigar e causar danos aos
adultos e animais, pero sobre todo facan pactos co diao para
darlle a alma dos rapaces. O av sempre lle recordaba que non
deba confundir as meigas coas bruxas, xa que estas soan actuar de
forma correcta e podan desfacer os feitizos das meigas. Xos non
crea nestas historias de vellos, pero o problema veu cando en
Santa Comba empezaron a acontecer sucesos estraos.
Ao primeiro da apareceron mortas todas as ovellas do to
Francisco. O estrao era que no lugar do crime haba mortos tres
lobos, e estes non tian sangue no corpo e tian ao carn un raro
colar con moitas caveiras. Ao da seguinte apareceu morto Manuel,
que era un rapaz de trece anos moi amigo de Xos. As persoas da
aldea dican que pola noite viran unha muller andando pola aldea e
faltballe un dedo da man. A xente da aldea empezou a coller medo
e a non sar da casa.

27

Un da Xos pillou ao seu av chorando na vella igrexa da

aldea e pedindo perdn unha e outra vez. Xos quedou moi
estraado debido a que el pensaba que era a ltima persoa do
planeta que tera medo.
Ao da seguinte Xos espertou e perdera a visin. Ao ver isto,
o av decidiu sar pola noite armado a encontrarse coa meiga. Era a
unha da maa e Gumersindo atopouse coa meiga de fronte, e colleu
a escopeta e disparou unha vez. Despois tomou o rosario que lle
dera a sa nai e colocouno nos seus ps e pxose de xeonllos
ofrecndolle a sa alma a cambio de que a meiga deixara esta
pacfica aldea.
A da de hoxe a xente deixou de crer nas meigas, pero sempre
pode haber a casualidade de encontrarse con estas e que convirtan a
ta vida nun terrible pesadelo. Se isto sucedera hai varios mtodos
para protexerse de estas, como cravar na ta porta colas de lobo ou
deixar unhas tesoiras ao p da cama e cordas de forcado pola casa.
Adrin Gonzlez Vzquez, 3 ESO B

28

A CASA DA ESCUSALLA

O lugar onde se desenvolve esta lenda Compostela

(Lobios). Este un pobo que est na provincia de Ourense e que se
atopa ao mesmo tempo na serra do Xurs.
No sculo XVIII un prroco chamado Mann Froiz construu
unha casa que, a finais do sculo seguinte foi comprada por un
home a un cura que a herdara do misterioso frade. Agora a casa
atpase en runas (s se conservan unhas escaleiras) e est medio
oculta por enredadeiras e plantas diversas. Antes contaba con dous
pisos e un patio interior cunha pequena capela que se conserva
intacta. Nela hai unha inscricin na que anda se le Sanctorum d
Joseph, que significa capela de san Xos.
O derradeiro que viviu na casa foi un garda portugus, o to
Roque, a principios do sc. XX. Desde entn, s habitaron na casa
esmoleiros que afirmaban ver aparicins. Din que nas noites de la
chea vense frades paseando e rezando pola casa, ou tamn afirman
ver un frade corcovado chamado Marrequio, que pasea con das
mulleres vestidas de branco e que invita a todos os que se
encontran al a que non volvan. Tamn se di que durante as noites
nas que non hai la chea pasean polo lugar diversas nimas que
pertencen aos traballadores contratados, aos que Froiz matou e
enterrou no xardn para non pagarlles.

Paula Martnez Quintas, 3ESO A

29

Entre as lembranzas da mia infancia est o outono de 1974

na casa da mia avoa en Lugo .
Daquelas a xente falaba de que o 31 de outubro a Santa
Compaa baixaba aos pobos e petaba nas portas. O da deste
suceso a familia reunase na casa contaban historias de medo que
aterrorizaban aos nenos.
A ltima historia que nos contaran ocorrera no pobo de
Chantada hai 10 anos. Aquel da, a Santa Compaa baixara vila e
entrou na casa dun home ao que chamaban O Granxeiro, que
viva s, e levouno con ela para que lle acarrease a cruz .
Aquela noite os meus curmns e mais eu pasmolo moi mal ,
non podiamos durmir. As doce da noite todos os cans do pobo
ladraban alporizados, iso era sinal de que a Santa Compaa andaba
por al.
O da seguinte comprobamos que a Santa Compaa estivera
al porque o Ferreiro morrera e o seu can estaba morto. Seica dias
antes vira a Santa Compaa ...

Guiomar e Maria Gonzlez, 3 ESO B

30

Chmame pronto...

Inda non hai mensaxes no meu telfono.

Supoa que el non me chamara despois de todo. Non podo
culpalo, vinme un pouco desesperada onte pola noite. Sempre me
fixara nel, tia os ollos verdes, o cabelo negro coma o carbn, os
seus movementos eran elegantes, e o seu sorriso, o seu sorriso!
Segue sen haber mensaxes...
Pensei en chamalo, para desculparme por ser tan atrevida. El
prometeu chamarme en canto estivera listo, as que esperarei
tranquilamente. Sei que podera pasarme pola sa casa cando eu
quixese, xa que vive a s media hora, nas afras da cidade, cerca
dunha granxa da cal seus pais eran donos.
Dende onde estou podo escoitar as ovellas, mentres me
acerco. O meu corazn acelrase cando vexo luces dentro da casa,
debe estar dentro. Dxome que os seus pais estaran fra a fin de
semana, eu axudareille a coidar as ovellas mentres eles non estean.
Peto na porta, pero ningun responde, probablemente quedou
durmido. Trato de abrir a porta e vexo que est aberta. Raras veces
hai crimes nesta cidade, as que supoo que non necesario pechar
con chave. Subo ao piso de arriba lentamente, chego a sa
habitacin e entro, al est el, como pensaba.
Prendo a luz para ver a sa cara. Os seus fermosos ollos
verdes estn abertos, coa mirada perdida, e toda a sa cara chea de
sangue. Non ten unllas nas sas mans, as cales estn arregladas e

31

pintadas cuidadosamente ao seu lado. Na pel do seu peito hai unha

mensaxe gravada.
Mroo sorprendida.
Est exactamente cmo o deixei onte, debe de estar cansado
xa que durmiu todo o da, que fermoso!
Doulle un bico suavemente procurando que non esperte.
Abandono o dormitorio e marcho. Creo que hora de que as
ovellas durman tamn, e maa coecerei a seus pais. Estou segura
de que me amarn tamn!
Nerea Sastre Mndez e Ana Yez Rodrguez, 4 de ESO
Tomado de: http://tushistoriasdeterror.blogspot.com.es

32

ASASINATO NO NADAL

Unha historia de alumnas de 1B

Elena Domnguez Rodrguez
Kenia Prez Massa

ASASINATO NO NADAL
33

Un da, acercndose as datas do Nadal, una parella estaba convidada una

importante cea de negocios. Tian que asistir obrigatoriamente e non
atopaban con quen deixar aos seus fillos: Ral o maior, os xemelgos
Edurne e Hugo, e Nicole, a pequena da familia.
Os pais decidiron buscar unha neneira por internet, e deron cunha na sa
cidade, Anabel. Anabel aparentaba ser unha neneira doce e cariosa,
pero tia un aspecto un pouco sombro.
Cando chegou a casa dos Gonzlez os nenos quedaron encantados con ela
inda que a Hugo lle pareca un tanto sospeitosa; agora ben aos seus
irmns pareceulles encantadora, sobre todo a Ral, que se namorou da
moza.
Anabel pareca agradable: xogaba con eles, contballes historias,
axudbaos en todo o que poda....Cada minuto que pasaba Ral quedaba
mis prendado dela.
Os das pasaron e Anabel quedouse coidando os nenos no Nadal porque
sospeitosamente o av dos cativos acoitelrano nas costas, e os pais
tiveron que ir a UCI a visitalo.
A moza non lle contou nada os nenos para que non se preocupasen e
deitounos na cama despois da cea. Contoulles un conto e pronto
adormeceron, menos Hugo, que permaneca esperto.Hugo escoitou uns
rudos na cocia ,como se dous coitelos estiveran afindose.Acercouse ao
lugar de onde provian os rudos sixilosamente, ao chegar a cocia non viu
a ningun, cando se dispoa regresar ao seu cuarto Anabel sau de
detrs da porta e cravoulle un coitelo no corazn. Despois colleu ao rapaz
e cortoulle a cabeza.Enterrouno no xardn.
Ao da seguinte os nenos viron que Hugo non estaba na sa cama e todos
empezaron a preguntarlle a Anabel onde estaba o seu irmn. A moza
34

dxolles que estaba co seu vecio Daniel, que o chamou para que fora a
xogar con el.
Os rapaces volveron ir aos seus cuartos a enredar cos bonecos.Mentres
Ral saia cos seus amigos a adestrar, Nicole e Edurne quedaron con
Anabel facendo os deberes.Cando acabaron,Nicole foi a votar unha sesta
e Edurne foi a ver a televisin.
Como Nicole estaba durmindo, Anabel aproveitou para matar a Edurne
cun ferro de pasar queimndolle todo o peito.Tamn lle cortou o a cabeza
e a enterrou no xardn,xunto seu xemelgo,Hugo.
Nicole, ao ver que Edurne non estaba, asustouse.De al un rato chegou
Ral. Nicole contoullo todo ao seu irmn maior pero este non lle deu
importancia algunha e pxose a mandar mensaxes co mbil.
Ral preguntoulle a Anabel se o axudaba a facer os deberes,e a neneira
dxolle que si. Mentres facan os deberes Ral preguntoulle onde estaba
Nicole, e Anabel contestoulle que estaba durmindo. De al un rato Ral
empezou a sospeitar de Anabel, porque anda que pareca moi fermosa e
amable desde que apareceu por casa os seus irmns foron desaparecendo
un a un.
Esa noite Nicole pxose misteriosamente moi enferma, e Anabel
aproveitou para matala. Chamouna para que fora a cocia a tomar un
xarope e cando al chegou Anabel colleuna e meteulle a cabeza nunha
bolsa de lixo e afogouna;pero pasou algo incrible, Ral viuno todo.
Ral intentou chamar a polica pero Anabel pillouno co telfono na
man.Ral intentou escapar pero non puido,Anabel atrapouno.Colleu o
MARTELO DE COCIA e golpeoulle a cabeza.Mentres estaba
incosciente atouno a unha cadeira. Cando Ral espertou Anabel estivo
falando un pouco con el, e dxolle que matara os seus irmn, e que tia
35

un bo motivo para facer todo o que fixera coa sa familia, o motivo era
que ela nunca tivera unha familia feliz por iso quere matar a todos os
nenos con familias felices. Entn Ral preguntoulle por que nunca tivera
unha familia feliz, ao que Anabel contestoulle que ela de pequena tivera
moitos problemas coa sa familia. Ao recordar iso enfadouse tanto que
decidiu matalo de maneira dolorosa. Colleu un lapis e cravoullo nos ollos;
logo cortoulle as orellas e por ltimo desmembrouno todo e a cabeza que
cortou gardouna ca dos seus irmns.
O da despois da noite boa os pais dos cativos voltaron a casa, Anabel
dxolles cos nenos foran a casa duns amigos. Anabel deulles os pais catro
agasallos, despediuse e marchouse a sa casa.Os seus pais abriron os
agasallos, e envoltos nunha tea de seda estaban as cabezas dos seus
fillos: Ral,Edurne,Hugo e Nicole .Tamn haba unha nota que dica:

Matei aos vosos fillos porque eran felices

FDO

Anabel
FIN

36

A NENA DO EXORCISTA
Unha nena viva soa nun pobo deshabitado. O pobo
chambase Rebordechao, na Serra de San Mamede, e non haba nin
unha mosca naquel intre. A nena chambase Gloria, e buscaba a
vida como poda: s veces nin coma, era desastroso, e a Gloria non
lle gustaba a vida que tia e enfadbase moitsimo.
Un da que se aburra entrou na casa do famoso Maricallo, ou
mellor dito Seor Maricallo. A nena entrou confiada nun cuarto
con moitsimo sangue e al atopou nada menos que... un corpo
morto! Nese intre Gloria tremeu de medo e intentou sar correndo
da casa, pero non puido por un grave problema: o corpo do cuarto
espertou repentinamente e pxose diante de Gloria dicndolle:
-Hoxe, Gloria, vas ser posuda por min. Pero tranquila, vai ser a
primeira e a derradeira vez, porque non has volver acordar
jajajajaja...
Gloria, ao ser posuda polo morto, levantouse con cara de
morta e recitoulle ao demo unhas palabras de control absoluto
sobre as persoas.
Como naquel pobo non haba ningun, Gloria marchou
cidade, que para ela era como o estranxeiro. Ata ese momento,
inda que antes poda ter ido, ela nunca quixera facelo, porque era
pouco sociable.

37

Ao chegar al, a xente mirbaa rara porque a cunhas pintas

non moi axeitadas para a cidade. Pero polas noites, cando
encontraba unha presa fcil, ela matbaas co levantamento do seu
esprito, algo raro pero gustballe porque dende que o demo a
posura s se alimentaba de espritos. As dia tras dia sempre o
mesmo ata que...
Un da, o 14 de Agosto de 2023, decidiu suicidarse. Aquela
vida aburralle e para vivir mal mellor non vivir. Polo menos
Gloria o que pensaba. As que o da 15 de Agosto de 2023 foi ata
un raaceos e tirouse cara abaixo mentres murmuraba unhas
palabras:
Adeus, mundo cruel, nunca te esquecerei.

Jos Domnguez e Martn Rodrguez, 1 ESO B

38

A SOMBRA PLIDA

Encntame o vern! Sempre vou a aldea do meu pai e

xntome con outros rapaces que tampouco viven al pero que
volven todos os anos. Pasamos os das na piscina, e as noites
rndonos. Adoitamos estar bebendo coca cola todos os amigos
nun claro pieiral cerca da aldea.
O meu pai dime que non entremos al, que non un sitio
axeitado para estar de noite Pero chulsimo, estase moi a gusto
e ademais nunca hai ningun. Eu non entenda porque me faca
aquela advertencia ata que unha noite sucedeu algo imprevisto.
Un da, estabamos al de risas e falando das nosas cousas, ata
que nun momento da noite unha amiga, Silvia, empezou a poerse
branca. Berraba tremendo.
Na escuridade, entre os pieiros, haba algun, ou algo, que
estaba quieto mirndoa moi fixamente. Todos comezamos a rir,
chanceando, e dixmoslle que deixara de beber Coca cola. Ela
non saa do seu temor Xa non va a figura pero estaba segura que
non o imaxinara. Varios de nos ofrecmonos a ir ata o lugar para
que se convencese de que non haba nada nin ningun.
Tras a comprobacin, a Silvia pasoulle o susto. Todos
seguimos rindo e charlando, cando esta vez eu sentame observado
por algun. Ese home plido mirndoa fixamente
Ismael Conde Conde, 1 ESO A

39

Unha noite sen la, unha noite de treboada, estabamos a mia

avoa e mais eu na lareira a carn do lume cando me comezou a
contar esta lenda..
Nun pobo de Santa Comba haba un cura moi avaro que
cobraba xente da aldea por todo, e todos eses sacos de dieiro
metaos nunha cmara secreta que tia detrs da cocia.
Pero un da, intentando colocar un saco, caronlle as moedas
de ouro enriba e, como tia a boca aberta, afogouse con elas e
morreu. Como estaba al encerrado ningun se decatou da sa
morte e pensaron que emigrara.
Anos despois reformaron a casa, pero sen darse de conta que
exista un cuarto secreto, e foi vivir al unha familia con cinco fillos
e un can. O pai e a nai sufran a maldicin do cura, xa que cada
Saman o seu esprito mandballes unha mensaxe: no primeiro
petou na porta, no segundo escoitouse o rudo das sas moedas, e
no terceiro apareceulle ao fillo pequeno dicndolle que ou se an ou
a matalos a todos.
Ningun creu ao neno. s poucas semanas, morreu o can,
seguido do irmn mediano, pero todos cran que era un accidente.
O maior dos irmns, que era o nico que crera ao seu irmn
pequeno, decidiu marchar para atopar unha solucin, pero cando
regresou todos estaban mortos, polo que destruu a casa e atopou o
cuarto segredo e as moedas do cura.
Ainhoa Quintas, 4 ESO
(da sa avoa)
40

A SEREA DE SLVORA
Unha maa, un cabaleiro chamado Roldn paseaba a cabalo
pola praia. De speto, observou ao lonxe un corpo de muller
deitado na area. Intrigado, foi ata al para ver a moza.
Ao chegar, viu que se trataba dunha serea. Era unha fermosa
muller de rostro anxelical. Roldn namorouse da rapaza. Subiuna
ao seu cabalo e levouna a sa casa. Ao chegar, quitoulle as
escamas, e a serea converteuse nunha muller con pernas.
Roldn deuse conta de que non saba seu nome. Preguntoullo
varias veces, pero a rapaza non contestaba. Era muda. Entn
Roldn pxolle de nome Maria, xa que viera do mar.
Meses despois, Maria deu a luz ao seu primeiro fillo,
Mario. Cando o neno s tia uns meses celebrouse a noite de San
Xon nos dominios de Roldn. Todos cantaban e bailaban ao redor
da fogueira mentres Maria, co neno en brazos, observbao todo.
De speto, Roldn arrebatoulle o neno das mans e dirixiuse
fogueira para saltala. Maria descoeca este costume e pensou
que pretenda tirar ao neno as chamas.Moi asustada gritou:
-Fillo!

41

Ao pronunciar esta palabra un cacho de carne sau da sa

boca e puido falar con normalidade. A felicidade da parella foi
plena, compartindo largos anos de amor que deron os seus froitos
na liaxe dos Mario.
Algns contan que ao morrer Roldn a serea volveu ao mar
pondo antes unha condicin: de cada xeracin dos Mario, debera
entregrselle a ela un neno que levara ao mar. Ao elixido
reconoceraselle por ter os ollos azuis. O mis inquedante que,
efectivamente, dende entn dronse moitos casos de Marios de
ollos azuis desaparecidos na costa.

Paula Carrera Otero, 1 ESO A

42

RECOLECTORA DE ALMAS
Fai moitos anos eu era unha persoa normal. Unha rapaza
coma vs; gustbame a msica, os libros, os regalos Pero fai cento
noventa e nove anos, once meses, das semanas e tres das, a mia
vida deu un xiro de cento oitenta graos.
Cumprn os dezaoito anos un cinco de febreiro, e marchei
buscar traballo ao norte da Galicia, cunha vella amiga.

Quedamos a vivir nunha pequena casia, prxima a un

cantil. Unha ma, mentres almorzabamos na cocia, a mia
amiga dixo que a ir a Barcelona a visitar a unha irm. Unha
semana despois marchou. Esa noite eu non lograba durmir e san
fra a tomar o aire.
De speto, no medio da escura noite, vin que se achegaba a
min unha anci. Ela pediume unha esmola, e eu decateime que non
levaba dieiro. Mentres buscaba nos meus petos, entre asustada e
desesperada, vin que a vella comezaba a se enfadar. De speto, dos
seus ollos pareceu sar un malvado relucir. Sufrn unha repentina
dor, perdn as forzas e pechei os ollos.
Cando volvn a abrilos, atopeime a centos de metros por riba
do mar. Ollei para o cantil, e vin o meu corpo, deitado,
43

aparentemente sen vida, e tamn como a anci deixaba algo sobre

o meu peito e abandonaba o lugar soltando unha gargallada
perversa.
Non son capaz de lembrar como fun quen de poder chegar
xunto ao meu corpo inerte; tia unha nota sobre o meu peito que
poa:
Vaia, vexo que non me pagaches a esmola dos vivos, as que
ts que me pagar a esmola dos mortos. Xa non ests viva. Ningun
te ver, ningun te votar en falla. Todos, absolutamente todos te
esquecern. Para que todo volva ser com0 era antes, debers
traerme a este lugar como pago 13.666 almas. Nin unha mis, nin
unha menos. Todo isto antes de que se cumpran douscentos anos
dende o da de hoxe. Se nese tempo non o consegues, ti, e mis todas
as almas que consigas, morreredes para sempre.
Un sado eterno. A MORTE
Polo tanto como podes ver, xa transcorreu a maior parte do
meu tempo, e ata hoxe levo recollidas 13.665 almas. Tan s me falta
unha. Recorrn toda a costa galega, quitndolle a alma e o esprito
a moitos miles de persoas. Por causa mia, xa non queda apenas
habitante ningn en toda a costa da Galicia. Como digo, s me falta
unha derradeira alma, e quizais sexa a ta.

Somos Elba Nez Surez e Alba Valds Celis; do

Curso de 1 ESOA, e este a lenda que ns mesmas creamos.
44

Xa cumprira os 17 anos e os meus pais obrigbanme a ir

todos os verns aldea onde vivan os meus avs. Non me pareca
mal ir uns das e estar con eles, pero dous meses era moito, tendo
en conta que non haba ningn rapaz da mia idade.
O da un de xullo, s dez, xa estaba na casa dos meus avs;
esperbanme dous longos meses, ou iso pensaba, xa que non saba
todo o que me a pasar.
Pasronme dez das en balde, ata que pensei en comezar a
facer deporte, que non me via nada mal. Mia avoa pretenda que
fora pola tarde, coa calor que faca! Xos, vai pola maancia ou
pola tarde, pero pola noite... dicame todo o rato. Non a escoitaba
ata que me pareceu entender algo da Santa Compaa. Entre a
curiosidade e o tempo libre que tia, decidn ir biblioteca da aldea
e miralo en Internet.
Despois de lelo todo, marchei da biblioteca, era tarde e tia
que ir a correr. Cambieime de roupa na casa e despois san, xa eran
as once e media da noite e estaba bastante escuro. Eu quera ir por
un camio que tia arbores aos lados, parecame tan relaxante...
Para ir hasta al tiven que cruzar o mosteiro do pobo, e por
desgraza, o cemiterio. Xusto na entrada, comezou a correr unha
brisa de aire moi fra e unha estraa nboa comezou a facerse
espesa e rematei perdido no medio do cemiterio.
Intentei manter a calma, pero escoitar pasos de moita xente
como se fosen en procesin non me axudaba. Nunha parte do
cemiterio, da que eu non estaba preto, a nboa comezou a disiparse
e pareceume ver aquela procesin que antes escoitara. A
curiosidade matou ao gato, e eu, abraiado, escondinme detrs dun
pequeno muro de pedra para esperar ver a procesin.
E precisamente era o que eu me esperaba, a Santa Compaa,
e diante de todo a un vivo, un vecio do pobo, que non consegua
45

recoecer por culpa da nboa. Cando se alonxaron, fuxn a casa dos

meus avs.
Pasaron uns das e eu segua indo ao cemiterio a mesma hora
na procura da fantasmal procesin que tan s consegun ver unha
vez mis.
Seguiron pasando os das, e con eles as semanas, ata que un
vecio do pobo morreu. A mia avoa insistiu en levarme ao funeral
xa que era un home moi querido por todo o pobo e cando eu era
pequeno via xogar comigo sempre que poda. Cando chegamos
ao cemiterio onde o an enterrar recoecn o muro onde me
esconda polas noites e recordaba perfectamente a Santa Compaa
pasar xusto por ese lugar. Segundo dica a xente o home fora
atopndose peor cada da ata morrer, a adelgazando cada da mis
e estaba sempre moi cansado. Todo cadraba perfeccin.
Esa mesma noite, volvn o cemiterio, pero tiven a mala sorte
de toparme coa a Santa Compaa. Rapidamente saquei un colgante
cunha cruz e a pequena procesin de almas deixoume tranquilo, do
que non me decatei foi de que o meu av, preocupado porque
tardaba en chegar a casa, foime buscar ao cemiterio e non foi capaz
de escapar da Santa Compaa.
Tentei moitas veces de salvalo daquela procesin, tentei
salvalo da morte, tentei moitas cousas, pero a sa sade a en
decadencia, ata que chegou un da e morreu... o meu propio av, e
pola mia culpa.
Aquel vern nunca o esquecerei, nin ao meu av, que espero
que me perdoe algn da. E despois de moitos anos cho conto a ti,
Xabier, que es tan curioso como o teu av -que terminou causando
a morte dun ser querido- e que espero que non cometas o mesmo
erro e teas coidado. Nunca sabes onde pode andar a Santa
Compaa.
Uxa Yez Vieitez, 4 ESO
46

A SANTA COMPAA

Cando era pequena a mia avoa contbame unha lenda de

medo que tia que ver coa lenda da Santa Compaa, e que dica
as:
>>Cando eu era pequena era moi traste e, como vivamos ao lado
dun cemiterio, cando estaba triste sempre a correndo a chorar
debaixo dunha rbore que sempre tia mazs.
>>Dunha vez a mia nai rifoume por non obedecela e castigoume
sen poder sar a ra durante das semanas. Como eu non quixen
facerlle caso, corrn ata o cemiterio e pxenme a xogar dando
palmas na rbore. Mia nai non se preocupou porque cra que
cando se fixera de noite volvera a casa, pero non foi as.
>>Nesa noite haba la chea, unha la alaranxada e brillante.
Cando pasou un tempo escoitei uns pasos que se acercaban a min.
Non parecan pasos dunha soa persoa, senn que pareca como se
fosen todo un grupo de persoas. Diante deses pasos a Xavier, o
meu to, correndo e gritando o meu nome. Dxome que tia que
esconderme, que se non o faca morrera, pero eu non o cra
porque Xavier sempre dica cousas que non eran verdade.
>>Pero cando a marchar escoitei uns murmurios, e entn foi
cando me escondn onde puiden. Pasada unha hora

47

aproximadamente xa non escoitaba nada, as que san correndo do

cemiterio e entrei na casa.
>>Cando entrei eran sobre as das e media da madrugada. A mia
nai estaba moi preocupada por min, pero eu estaba sorprendida
porque non estaba o to Xavier, e entn pregunteille a mia nai
que onde estaba. Ela dxome que non fora a casa e que
seguramente estara no bar, pero mia nai preguntoume que era o
que me pasara e cando llo contei dxome que iso era a Santa
Compaa e pxose a chorar.
>>Pregunteille porque choraba e dxome que non volveramos ver
ao to Xavier...

Lara Fernndez e Miriam Zorelle, 3 ESO A

48

A casa do terror
Un da de outubro, catro mozos de dezaseis anos, foron
casa dos avs de Xon. Queran celebrar o Saman al e reunirse
entre amigos. Os catro mozos viron unha pelcula que haba nun
estante cheo de libros vellos e pelculas moi antigas. Cando se
faca de noite, os catro mozos, chamados Miguel, Alicia, Ana e
Xon, foron cada un a un cuarto para durmir.
De speto, Miguel escoitou latidos de corazn na casa,
espertou e foi ver de onde vian. Camiou polo corredor e o rudo
estaba aumentando no bao da casa. Entrou, mirou na ducha, deu
a volta e viu unha nena cun machado na man, un pixama con
sangue e unha cara coma o diao. Aquela nena tapou a boca de
Miguel para que non gritara, meteuno na ducha e asasinouno co
hacha. Todo o sangue correu polo tubaxe abaixo e a nena
desapareceu.
Pola ma, os tres mozos almorzaron e Alicia preguntou
onde estaba Miguel. Ana dixo que poda estar durmindo e Xon
pensou o mesmo. Alicia estraouse un pouco de que Miguel anda
estivese durmindo, pero pensou que igual tia sono. Despois de
almorzar, Xon colleu un libro do estante para lelo, e Ana e Alicia
viron a televisin.
Xa pola tarde, Alicia, moi nerviosa, subiu o cuarto para ver
se Miguel estaba durmindo. Abriu a porta e dixo:
- Miguel, ests durmindo?
Acendeu a luz e... Non estaba!! Alicia baixou correndo as
escaleiras e dixo a Xon e a Ana que Miguel non estaba na cama.
Ana sau da casa e foi a buscalo por todas as partes, Alicia estaba
cada vez mis nerviosa e buscaba en todas as partes da casa e

49

Xon, que leu nunha parte do libro, dica que nas casas
deshabitadas haba un sitio que se abra cando tocabas.
O sitio da casa era moi difcil de encontrar, pero de repente
Xon tocou unha parede, esta abriuse, e entrou. Toda a parede
estaba chea de sangue e esqueletes, e o chan era de madeira
ruidosa. Xon correu a todo presa ata o final. Al haba moitas
persoas mortas. De repente, escoitou que unha porta se abra.
Volveu a correr a toda presa ata sar daquela parede. Sau e
quedou traumatizado polo que viu.
En cambio, Alicia non encontrou nada na casa e baixou as
escaleiras para ver a Xon e dxolle:
-Xon, ests ben?
El contoulle todo a Alicia con moito medo. Ela quedou
paralizada, e despois dun rato preguntou se encontrara a Miguel.
Xon dixo que non.
Chegou a noite e Alicia preguntou por Ana. Xon saba que
Ana estaba buscando a Miguel, e dxollo a Alicia. Alicia e Xon
foron aos seus cuartos para durmir, pero Alicia estaba na cama
cos ollos abertos pensando se Ana encontrara a Miguel e se
estaran ben.
Despois dun rato na cama, Alicia viu esqueletos camiando
polo corredor. Entn levantouse da cama, perseguiu aos
esqueletos e levrona a parede da que falaba Xon. Os esqueletos
entraron e ela tamn. Al viu todo o que lle contara Xon.
Entn os esqueletos desapareceron e ela viu a porta que dica
Xon. Abriuna despacio e, de repente, na porta haba lume e os
esqueletos que a levaran ata al a empuxaron e cerraron a porta.
Alicia peda axuda pero era demasiado tarde, pois afogbase,
queimbase, e finalmente morreu.
Mentres tanto, Ana anda estaba buscando a Miguel pero
non o daba encontrado. Estaba gritando todo o da:
- Miguel, onde ests?
50

Cando a camiando polo monte cunha lanterna, escoitou

pasos por detrs dela. Pxose nerviosa, pero seguiu camiando,
ata que lle puido a curiosidade e mirou para atrs. Nese intre, Ana
transformouse en po.
A ma seguinte, Xon espertou, almorzou e veu un ratio a
televisin. Despois, subiu ao seu cuarto e pxose a roupa. Entrou
no cuarto de Ana e viu que ela non estaba. Logo foi ver tamn o
cuarto de Alicia, e tampouco estaba. Tamn entrou no cuarto de
Miguel e non estaba. A casa que estaban pisando durante das
unha casa maldita.
Xon colleu toda a sa roupa, meteuna nunha maleta e,
nervioso, colleu a sa bicicleta e pedaleou moi rpido. Decatouse
de que por atrs perseguano pantasmas, bruxas, esqueletos... E
pedaleou cada vez mis e mis rpido, ata que por sorte
conseguiu sar daquel pobo maldito. Por fin Xon chegou a sa
casa e toda a familia abrazouno por estar san e salvo. Ao final,
Xon celebrou o Saman na sa casa.
A quen se lle ocorre ir a unha casa desas dun monte moi lonxano?
... Ningun.
Inventada por Ainhoa Prieto Araujo, 1 ESO B

51

Un da, un home chamado Pepe sau pola noite para tirar o

lixo, porque tivera festa na casa e non lle dera tempo a tiralo pola
tarde.
Pepe sau da casa e viu acercarse unha misteriosa procesin;
era a Santa Compaa! Rapidamente, rachou a bolsa do lixo e colleu
un pltano podre que non comera, fixo un crculo no chan e
meteuse dentro.
A Santa Compaa pasou por diante dos seus ollos e non lle
pasou nada, non sabemos moi ben se pola proteccin que lle
proporcionaba o crculo, ou porque non era el o obxecto da visita
das nimas. Pepe contoulle sa familia o que vira pero non lle
fixeron caso, non lle cran.
Ao da seguinte viu ao seu vecio no supermercado e
saudouno. O vecio tia a cara branca, coma se estivese enfermo.
Pepe preguntoulle polo seu estado pero o vecio dxolle que estaba
ben.
Outro da Pepe foi tomar un caf ao bar e pediu o peridico.
Pasando as pxinas chegou seccin das necrolxicas e leunas: o
nome do seu vecio estaba o primeiro na lista.

Ismael Yex, 4 ESO

52

A Santa Compaa
Existe unha lenda nos espesos e frondosos bosques galegos
que ningun sabe si real ou non, e que data a finais do sculo
XIX co descubrimento das cmaras fotogrficas.
Nun vello convento, agora chamado " Convento de Sangue "
e actual residencia de ancins, vivan un grupo de monxas de
clausura das cales anda se conservan algunhas fotografas.
Un da, un grupo de ladrns de reliquias entraron pola noite
no convento e sorprenderon as monxas rezando. Pensaron que estas
poderan recoecelos por ser mozos do mesmo pobo, as que, para
non ser delatados, os ladrns cortronlles o pescozo a todas as
monxas. Unha delas (a nai superior) advertiulles que " non podan
morrer, estaban protexidas pola mau de Deus ". Acto seguido os
ladrns entregronse s autoridades do pobo, afirmando que o
esprito das monxas perseguraos a travs do bosque, dende o
abandono do lugar.
Todo quedou esquecido dentro da crnica negra do pobo, ata
que anos mis tarde, dous nenos desapareceron durante unha
excursin a montaa. Os amigos que sobreviviron afirmaban que
os dous nenos puxronse ao final dunha procesin de monxas que
pasaba por al e que lles invitaron a marchar.
A partir dese momento, empezaron a desaparecer mis
persoas; todas elas desaparecan no bosque sen deixar rastro algn.
Testemuas que din ter sobrevivido a procesin da " Santa
Compaa " contan que o que se debe facer se un se encontra cas
monxas no bosque.
53

- Apartarse do camio, non mirar e intentar ignoralas.

- Trazar un Crculo de Salomn no s e meterse dentro.

- Non tocar as velas que as monxas ofrecen.
- Poerse de xeonllos e rezar.
- Tirarse boca abaixo sen moverse, anda que as monxas
pasen por en riba dun.
- Correr sen mirar atrs.
- Esconderse tras unha Pedra de nimas do Purgatorio.
Moitos son os que anda hoxe din que as viron camiar a
travs dos bosques, e que escoitaron o seu estrao canto, que
invita a unirse a elas. Tamn se di que a procesin das monxas non
pode descansar en paz.

MARTN CID FERNNDEZ 3 ESO B

54

As seguintes lendas pertencen Corea, e toda a informacin ao

respecto foi sacada dunha pxina que se dedica especialmente a dar datos
sobre o propio pas: http://doritocoreano.tumblr.com

Primeira lenda:

A cor vermella
Dise que en Corea houbo unha vez unha profesora moi
fermosa, pero vez moi amargada cos seus estudantes. Un
dos seus alumnos estaba namorado dela, e a mestra sabao.
Entn, un da, decidiu ridiculizar rapaz diante de toda
a clase polas sas baixas cualificacins, rompendo o corazn
do neno. A causa disto, o rapaz non aguantou mis o que
sucedera e suicidouse. A profesora, que non lle importara
en absoluto o que sucedera, tachou o nome do estudante
cunha pluma vermella.
Varios das despois, a mestra tivo que quedarse
traballando ata tarde. Tempo despois, cando sau da clase,
viu no corredor a un alumno de costas, e estraada de que a
esas horas houbese algun no recinto, chamou polo rapaz.
En canto este se deu a volta, a mestra desmaiouse ver a
cara do rapaz, na cal haba unha marca vermella similar
que ela fixera encima do nome do estudante das atrs.

Esta lenda famosa en Corea polo feito de que al costume escribir o

nome dos defuntos con tinta vermella. A causa disto, est considerado
como mala sorte escribir o nome dun mesmo con tinta vermella.

55

 Segunda lenda:

A cadeira maldita
Cntase que hai tempo unha rapaza esforzbase moito
por estudar, pero que cando se sentaba na cadeira de clase,
as sas costas empezaban a doer, facendo difcil o estudo. A
nai, preocupada pola sa filla, levouna a diferentes doutores
para ver que era o que lle pasaba, pero ningun conseguiu
encontrarlle nada estrao. O curioso era que en outras
cadeiras si poda estudar, solo empezaba a sentir dores
cando estaba en clase.
Vendo que ningun lle encontraba nada fra do comn,
a nai da rapaza decidiu ir a ver a unha adivia, que despois
de escoitar a historia dxolle que cando a nena estivese
sentada, lle sacara unha foto. E tal como lle dixo a muller, ela
o fixo. Sacou a foto e, como era de esperar, encontrou a sa
filla sentada na cadeira, pero para a sa sorpresa, non se
encontraba soa.
Enriba dos seus ombreiros, unha rapaza cunha soga
pescozo intentaba manter os ps nela. Aquela era a antiga
dona do asento, que anos atrs decidira aforcarse saltando
desa cadeira despois de non aguantar a presin de sacar boas
notas na escola e a esixencia delas.

En Corea s alumnos esxelle moito no referido s estudos, pdese ver en

moitos dramas procedentes de al, e esta lenda foi creada en base a isto.

56

Din que a Costa da Morte un lugar perigoso. Que, se a

marea te colle, bates tan forte contra as rochas que podes ata
morrer.Todo o mundo lle ten medo. Mais eu sei que hai algo
mis.Unha vez, escoiteilles dicir aos meus vecios que, entre os
cants, atpanse as nimas dos mortos que non puideron ser
soterrados, pois os seus corpos nunca foron atopados.Anda se
poden escoitar os seus lamentos nas noites de la nova ao
aproximarse costa coruesa.
Na noite de San Xon, costume facer unha fogata e saltar
sobre ela.
Pero esa noite,aparte das sardias e das risas, no meu pobo
percibase no ambiente un cheiro un tanto estrao. Os sabios
ancins tian un mal presentimento. Eles saben desas cousas. Non
era a primeira vez que sentan unha desgraza tan preto. Os nenos
xogaban, os mozos brincaban, e algn que outro intentaba fuxir
dos amigos que tentaban encherlle a cara de cinzas. Pero ningn
deles se decataba da incertidume dos ancins
De speto, escoitouse unha voz de alarma. Un rapaz caera na
fogata e loitaba coas lapas pola sa vida. Os demais foron axia
buscar caldeiros de auga pero, cando volveron, o seu amigo xa
57

deixara de respirar. Algns nomearon a Deus...outros diao...

pero os vellos saban moi ben que a culpable era a Santa Compaa.
Eu definira ao meu to Manolo coma un home temerario que
non cre en supersticins ou, como el lles chama,parvadas``. Polo
menos, o que sempre nos conta el.
Un da, dxome que as cousas non son sempre o que parecen.
Que, anda que el presuma de non depender de nada, unha vez si
lle fixeran falla esas parvadas`` para escapar das gazoupas da
morte. Explicoume que, unha noite, cando a gardar o seu rabao,
atoprase cara a cara coa dama negra. Que escoitara rudos e
mirara como as sas ovellias comezaban a desfalecer unha a unha.
Que correra canto lle permitiran as pernas ata chegar vila. Pero
que iso non fixera cambiar nada. Entn tivera que debuxar un
crculo no chan e meterse dentro. Que logo de que pasara o susto,
estivera tres das sen falar con ningun.Todos pensaran que
enmudecera. Pero agora volve a chancear coma sempre, excepto
cando lle nomean Santa Compaa. Entn bota a correr para un
cuarto escuro, debuxar un crculo e meterse dentro.

Rebeca Lpez, 3 ESO A

58

A LENDA DOS APARECIDOS

Por al a aquel auto, unha camioneta negra e desbaratada,
pero estraamente non faca ningn rudo. O seu condutor era moi
tranquilo e non tia medo de viaxar por ese camio tan s sobre o
que dican que estaba tan cheo de pantasmas e aparecidos.
Todo estaba aparentemente ben ata que, no medio da estrada
aparece unha rapaza, moi sucia, con roupas raigadas e que pareca
que non se movera de onde estaba; o condutor tivo que pisar o freo
ata o fondo para non atropelala.
Ela foi correndo inmediatamente para entrar no coche.
Estaba chorando e pareca moi asustada, estaba plida e tia as
roupas raigadas. Dxolle ao condutor que ela e o seu compaeiro
estaban na estrada e que, faca preto de tres horas, de speto, algo
aparecera no medio da estrada, q ue o seu mozo pisara o freo, pero
era inevitable que atropelaran a aquel individuo que aparecera de
speto.
Cando o mozo dela e ela mesma saron do coche para ver o
que acontecera, viron que non haba ningun al, estaban
sorprendidos e con medo e, asumindo que era un deses casos de
aparicins, foron cara o coche para sar de al, pero, naquel
momento, algo prendeu polo pescozo ao mozo da rapaza para
levalo fra da estrada, onde haba s un bosque pechado. Naquel
momento ela non saba o que estaba a ocorrer. Entre os choros e os
berros dos dous mozos non se suba que era o que estaba a coller
polo pescozo o home. Pareca unha sombra maligna ou algo as; a
nena, moi perturbada, foi detrs do seu noivo que arrastrado cara o
bosque e parcialmente aforcado.
A rapaza estaba chorando, e o medo transformouse en algo
descoecido ata o momento no que, misteriosamente, se atoparon
59

nun cemiterio e o noivo da moza desapareceu na escuridade. A

moza sufriu un colapso nervioso e deixouse caer. No momento,
apareceu diante algo como aquel ser estrao que viu no camio e
lle dixo que a matala e que as deban sufrir todos. A cara dela
podera reflectir a dor e o sufrimento e mesmo algunhas bgoas.
Nese momento, a aparicin fantasmagrica comezou a facer dano
nena, deixou de buscar a seu mozo e correu de volta mentres era
golpeada por aquel ser ata estar en estado de choque na estrada. E
nese momento ela viu a camioneta.
O condutor, ao escoitar a historia, nin se inmutou, nin sequera
expresou un "meu deus" e iso foi todo. El preguntoulle a ela onde
quera ir e ela respondeu chorando, que a un hospital ou algo as.
En todo o traxecto ela chorou e el quedaba mirndoa.
Chegaron a unha comisara de polica e, ela, con tanta
desesperacin sufriu un ataque de nervios e esvaeceuse. Pasou a
noite durmindo nun cuarto mentres a polica lle preguntaba
camioneiro que a trouxo, qu acontecera.
Ao amencer, toda a comisara estaba alborotada, xa que a
rapaza perturbada non estaba. Non poda haber fuxido xa que fora
vixiada dende fra, e non haba ningunha fiestra no seu cuarto
grande dabondo para sar. Ademais, por qu fuxir ?. Pero o mis
sorprendente foi que ao verificar os ficheiros, atoparon que a
descricin da rapaza morrera dous meses antes e que os seus restos
foran atopados na estrada.
O home que a trouxera non encaixaba con ningn sistema de
seguimento e a sa matrcula non constaba nos rexistros policiais.
Simplemente, non exista. Tamn el desapareceu. Os dous
desapareceron misteriosamente sen saber por qu. Anda hoxe se
seguen facendo investigacins na comisara.
MANUEL ALONSO
2 ESO
60

A boneca asasina

Unha familia mudouse a unha casa no monte e a nena

encontrou nunha habitacin unha boneca. nena gustoulle moito
e decidiu metela no seu novo cuarto. Esa noite durmiu con ela e
escoitou uns rudos raros; a nena ergueuse e encontrouse a sa
nai morta na cocia coa boneca e un coitelo ao seu carn.
Asustouse moito e foi buscar ao seu pai e fuxiron os dous para a
casa dos seus avs a pasar al a noite.
A nena volveu escoitar rudos pero esta vez non encontrou
nada. Ao volver cama atopou a boneca na esquina do cuarto;
aterrada, chamou ao seu pai e tiraron a boneca ao ro. Ao da
seguinte, pola ma, apareceron os avs mortos. Na parede
estaba escrito con sangue:

TEN COIDADO (:
61

A nena desvaneceuse e o seu pai levouna ao hospital. Cando

a nena espertou tia a boneca enriba dela. Chamou enfermeira,
e, de speto abriuse a porta e caeu de golpe a enfermeira morta.
O pai, atemorizado, levouse a boneca e incinerouna. Cando volveu
a nena xa non estaba porque fuxira correndo. O pai buscouna sen
descanso ata que a atopou chorando sentada nun banco.
Abrazouna e chorou de alegra. Esa noite non pasou nada.
Ao da seguinte foron durmir a un hotel. O que non saban
era que a boneca os estaba seguindo. O pai ergueuse a mexar, no
bao non haba nada raro, ata que mirou ao espello. Detrs del
estaba a boneca e, antes de que puidera gritar, apualouno polas
costas. Deixou outra nota de sangue:

VOU A POR TI (:
Pola ma a nena ve o pai morto e fuxiu casa que tian no
monte. Polo camio tivo alucinacins e va a boneca. Ao chegar
casa encerrouse no seu cuarto, pero non se poda mover. A
boneca subiuse encima dela e cortoulle o pescozo. Ningun soubo
nada mis da boneca.

Historia inventada por Tony e Hugo 1 ESO B

62

A TRANSFORMACIN
Na vila de San Cibrao das Vias, haba un grupo de rapaces
que quedaran nunha casa abandoada.
As o fixeron a noite do 31 de outubro Brais, Manuel, Ylenia
Miriam. Empezaron a disfrutar da noite do Saman, foron pedir
lambetadas polas ras e ao fin da vila encontrronse con aquela
casa tan estraa.
Petaron na porta todos aterrorizados e saiu unha seora
maior moi fea, con pelos de louca, e deulles unhas lambetadas de
cor vermella.
Cando empezaron a comer as lambetadas, empezronse a
transformar nos disfraces que levaban postos: Brais en homelobo, Manuel en vampiro, Ylenia en meiga e Miriam en diao.
Decatronse de que foran aquelas blas vermellas que lles
dera aquela seora maior. Foron pelexar contra ela e ganaron a
pelexa.

Miriam e Vero, 1 ESO B

63

A FONTE DO OLLO MARIO

Al no meu pobo hai unha fonte chamada a fonte do ollo

mario.
Conta a lenda que no sculo XIX haba un marieiro moi
supersticioso co mellor barco xamais botado. O barco chambase
Furacn III.
E, precisamente, nunha tempestade, un remuo o afundiu. O
capitn salvouse e conseguiu chegar costa. Para conmemorar a
fazaa, construu unha fonte que lle colocou un dos seus ollos.
Con isto, a fonte adquiriu propiedades mxicas e as xentes de
al din que a unha muller, cando a coller auga cun caldeiro,
derramuselle un pouco sobre unha cobra morta e resucitou, pero
esta vez con das cabezas.
Tamn contan que a auga da fonte ten propiedades estraas,
como que se bebes desa auga un trago cada da da semana,
comezando polo luns, o domingo, mirando fixamente o ollo, podes
pedir un desexo... Non che digo que se vaia cumprir!

MANUEL, 2 ESO A

64

SANTA COMPAA
Esta una historia real sobre a Santa Compaa en terras
galegas de A Canle (Lobeira), e vivida por min mesma e os meus
primos. Nunca se nos esquecer ese 31 de Outubro de 2012
Era un 31 de Outubro no pobo de Torneiros. Eu e catro dos
meus primos decidimos ir durmir ao cemiterio de A Canle (San
Xs), e o que empezou sendo una broma, acabou cun espantoso
recordo.
Como o chan do cemiterio estaba moi deteriorado decidimos
poer as tendas de campaa no campo do lado, a uns 10 metros do
cemiterio.

Deban de ser as 3:45 da ma cando vimos unha luz a travs

da tea das tendas. Supuxemos que sera Antonio, o dono do bar de
enfronte, que vira ver se os animais estaban ben, pero como xa
era tarde, o meu primo maior foi ver se era el.
65

Sau fra da tenda e entrou tan rpido e con tal cara de

medo, que lle preguntamos quen era o da luz. Cando nos dixo que
eran unas persoas con tnicas brancas, pensamos que nos tomaba o
pelo, as que samos os cinco, e case nos quedamos no sitio ao ver a
nove figuras con tnicas brancas camiando cara a igrexa.
Metmonos rpido para dentro, antes de que eses seres nos
puidesen ver.
Cando xa non se distingua a luz, empezamos a pensar, e
decatmonos de que ao mellor todo eran imaxinacins nosas, ou os
mozos do pobo vecio Mil cousas que poderan ser, mis nos
estbamos seguros de ter visto esas figuras, e eran tan reais
coma a vida mesma Pero

nunca o poderemos saber con

seguridade se o que vimos era a Santa Compaa.

Ainhoa, 2 ESO A

66

Lenda da escola maldita

Esta lenda pasou na realidade, nun pobo, a min esta historia
pxome os pelos de punta.
Todo empezou fai moitos anos nun pobo que por aquel
entonces s era un pobo dos moitos perdidos entre as montaas de
Asturias. O pobo era pequenio, apenas tia unha pequenia praza
cunha igrexa, un parque, unha pequena crcere e unha escola con
todas as casas amontoadas. A escola era unha das mellores, pois
estaba ao alcance de todas as familias, anda que os profesores
escaseaban.
Un bo da, na clase, un grupo de alumnos estaban facendo
manualidades coa sa profesora. Teran apenas oito ou nove anos,
e pasbano en grande c barro e as pinturas. A mestra, unha moza
moi guapa e que empezara faca apenas un mes, puxo a radio para
escoitar o parte do tempo, pois a clase a ao da seguinte de
excursin ao monte, pero, a metade do parte, un home con voz moi
grave cortou a comunicacin e deu unha noticia de ltima hora:
comunicmoslle que se escapou un perigoso asasino da crcere do
pobo Por favor, rogmoslles que pechen hermeticamente portas e
fiestras ata que sexa detido. Moitas grazas.
Os nenos asustronse moito e con razn; o crcere quedaba
moi preto da escola. A profesora

tranquilizounos e pxose a

contarlles historias para que se calmaran. Esquecronse un pouco

daquelo, pero a unha nena entrronlle moitas ganas de ir ao
servizo. A profesora, coa pouca experiencia que tia e despois do
67

que dixeran na radio, non saba si deixala ir, pero esta insista
tanto que ao final deixouna; antes de marchar, acordaron un
contrasinal para saber que era a nena e non o temido preso: cando
chegara, tia que dar tres golpes na porta e rabuala das veces.
A nena foi ao bao pero nunca volveu. O preso, que estaba
escondido no bao, obrigoulle rapaza a que lle dixera o
contrasinal e logo cortoulle a cabeza.
A mestra xa estaba preocupada, pasaran xa vinte minutos e a
rapaza non volvera, pero de pronto, na porta escoitronse tres
golpes e dous rabuados. ela, pensou a xove, pero ao abrir a
porta non encontrou rapaza
Dun salto, o preso entrou na clase e, entre gritos de terror e
dolor, acabou con todos os nenos. S a profesora quedou con vida,
pois logrou saltar pola fiestra.
Hoxe en da a profesora est nun psiquitrico, non pode
parar de repetir unha e outra vez; tres golpes e dous rabuados. A
escola estivo a punto de ser derrubada, pois s trae malos
recordos, pero ao final deixrona. Din que, se entras no bao,
poders ver a cabeza da rapaza que te mira fixamente cos ollos
cheos de terror.

Noelia Costa Garcia, 2 ESO A

68

Lenda do Marimoucho
Dende fai anos e anda agora, sbese dun vecio tolo
e algo perdido que se dedica a meterlle medo a xente.
Chmase Marimoucho.
Leva consigo unha vara mis alta ca el, unha
vestimenta sucia, fedorenta e rota. No Saman, escndese
no camio que vai ao pobo de San Xulin , lugar de onde
se di que procede.
Un da eu e mais o meu amigo Roi, iamos nas bicis
cara ao pobo e a iso das 7:30, e, sen darnos conta, a noite
estaba enriba nosa. Levabamos un medo que tremiamos.
Era Saman, polo tanto, ns xa sabamos que o
Marimoucho estara a vixiarnos; anda nos quedaban uns
tres kilmetros, polo que apresuramos o paso.
Nunha curva pechada escoitamos que algo se mova
pero ns seguimos andando. Cando case estabamos a
chegar ao pobo Mi madria!!!!! que susto levamos!
Apareceunos de speto o Marimoucho e comezou a
falarnos nun idioma moi raro. Eu creo que estaba
borracho.
Ns empezamos a correr e, como levbamos a
compra da mia avoa e pesaba moito, tirmola. De
speto, o Marimoucho parou en seco ao ver a cervexa.
Bebeuna e deunos as grazas por esta bebida!!.
Dende entn, na poca do Saman levo unha cervexa
conmigo por se sae o Marimoucho.
Samuel Bembibre, 2 ESO A

69

70

Historia de Halloween
Halloween unha festa da cultura anglosaxona que se celebra
na noite do da 31 de outubro.
As sas orixes remntanse aos celtas, hai mis de 2.500
anos, cando o ano celta terminaba ao final do vern, o da 31 de
outubro do noso calendario (Samhain). O gando era levado dos
prados aos cortellos para o inverno. Ese ltimo da, supase que
os espritos podan sar dos cemiterios e apoderarse dos corpos dos
vivos para resucitar, pedirlles alimentos e maldicirlles. Facanlles
vtimas de conxuros se non accedan s sas peticins: dsme algo
ou che fago unha travesura, que a traducin de "Trick or Treat"
(Truco ou Trato).
Para evitalo, os poboados celtas ensuciaban as casas e
decorbanas con sos, caveiras e demais cousas desagradables, de
forma que os mortos pasasen de longo asustados. De a vn a
tradicin de decorar con motivos sinistros as casas na actual
vspera de todos os santos e tamn os disfraces.
A igrexa de Roma decidiu converter a festividade ao
catolicismo. Instituuse o 1 de novembro como o Da de Todos os
Santos, que en Inglaterra se denominou "All Hallows' Day", e a
noite anterior "All Hallows' Eve" que posteriormente derivou en
"Halloween".
A festa foi exportada aos Estados Unidos por emigrantes
europeos no sculo XIX. Con todo, non comezou a celebrarse
masivamente at 1921. Ese ano celebrouse o primeiro desfile de
Halloween en Minnesota e logo seguronlle outros estados. A
internacionalizacin de Halloween produciuse a finais dos anos 70
e principios dos 80 grazas ao cine e s series de televisin.
71

Na actualidade os nenos disfrzanse para a ocasin e pasean

polas ras pedindo doces de porta en porta. Despois de chamar
porta os nenos pronuncian a frase "Truco ou trato". Se os adultos
lles dan caramelos, dieiro ou calquera outro tipo de recompensa,
interprtase que aceptaron o trato. Si pola contra nganse, os
mozos gastaranlles unha pequena broma.
Halloween unha festa baseada no medo, a morte, os mortos
viventes, a maxia negra e os monstros msticos. Os "personaxes"
que se adoitan asociar a Halloween inclen s pantasmas, as
bruxas, os gatos negros, os trasgos, os banshees, os zombis e os
demos, as como certas figuras literarias como Drcula e o monstro
de Frankenstein.
Os celtas adoitaban disfrazarse con peles de animais o 31 de
outubro e as non ser descubertos polos espritos que, segundo eles,
esa noite recobraban vida. De a o costume actual de disfrazarse
ese da.
As cores tradicionais de Halloween son o negro da noite e o
laranxa das primeiras luces do da. Os smbolos de Halloween
tamn inclen elementos otoais como as cabazas e os espantallos.

Anli Ying 1 ESO B

72

73

74