Padecemento no sangue

De ren serviron os esforzos

por intentar que o meu corazn palpitase un anaco mis.
Esvaecronse todas as cousas
menos o derradeiro bico que me deches.
Non fun consciente do meu remate
ata pasados sete das e nove copas de ans
cando te vin murmurando, fronte ao espello,
o meu nome afogado nas tas bgoas.
Quixen desfacer o que xa estaba desfeito
mentres me mantia calado, entre berros,
nun brusco paralelismo coa ta realidade.

Hai tormentos capaces de destruir ata a rocha mis dura,

coma ver que nunca fun suficiente
e por iso outro tivo que xuntar os teus anacos.
coma non saber se xa te esqueceras de min
porque outra persoa era quen de coidarte.
O egosmo atragouseme e a asfixia mofouse de min.

Amor, por ti falecn das veces:

A primeira,
cando os meus ollos tiveron que deixar de cravarse en ti.
A segunda,
cando souben que, anda en cen vidas mis,
non podera volver a bicarte
nen sera eu quen te fixese sorrir.
Venus