MGA PANGKAT ETNIKO SA

PILIPINAS
Pangsinense
Ang mga Pangasinense ay mga taong nakatira, nagmula o naninirahan
sa probinsya ng Pangasinan. At ang kanilang dayaleko o salitang
ginagamit ay panggalatot.
Ilokano
Ang Ilokano ay tumutukoy sa wika at kultura na may kaugnayan sa
Ilokano, ang pangatlong pinakamalaking pangkat-etniko sa Pilipinas. Sa
hilagang-kanlurang bahagi ng Luzon ang katutubong lugar ng mga
Ilokano at ito ang nagbibigay ng pagkakakilanlan para sa Rehiyon ng
Ilocos.
Ang "Ilokano" ay karaniwang katawagan din sa Iloko (o Iluko), ang wika
ng mga Ilokano.
Tagbanua
Naninirahan ang mga Tagbanwa sa baybaying dagat sa
gitnang Palawan. Nabubuhay sila sa pamamagitan ng pangingisda,
paghahalaman at pangangaso.
Mayroon na ring pampulikang balangkas ang mga Tagbanwa.
Masakampu ang kanilang tawag sa pinuno ng pangkat. Blusang
mahahaba ang manggas at makukulay na paldang patadyong ang
kasuotan ng mga babae samantalang nagsusuot lamang ng bahag ang
mga lalaki. May bahid ng Malayo-Polinesiya at Indyan ang mga
Tagbanwa.
Mangyan
Naninirahan sa mga liblib na pook ng Mindoro ang mga Mangyan.
Mahiyain silang tribo. Kayumanggi ang kanilang kulay, itim ang buhok,
may maamong mata at katamtaman ang tangkad.
May ibat ibang tribu ng Mangyan. Tinatawag na Hanunuo ang isang
grupo ng Mangyan na ang ibig sabihin, sila ang tunay na Mangyan.
Kumukuha sila ng ikinabubuhay sa mga kagubatan, pangisdaan at
kalakalan sa Mindoro.
Sa kasalukuyan, sinauna pang alpabeto ang gamit sa pagsulat ng mga
pagpapantig. Ang ambahan ang kanilang natatanging panitikanna
kanilang napanatili sa pamamagitan ng pag-ukit nito sa mga kutsilyo,
mga kagamitan at sa mga lukas o lalagyan ng nganga.

Ang mga Alangan o Mangyan sa hilaga ang purong Mangyan. Mayroon

silang tipong Negrito. Sa mga kasukalan ng Mindoro sila nananahanan
at kamote ang kanilang pangunahing pagkain.
Ifugao
Sa gitnang bahagi ng hilagang Luzon ang tirahan ng mga Ifugao.
Galing sa salitang ipugo na ang ibig sabihin ay "mula sa mga burol"
ang salitang Ifugao.
Ang tipikal na pamayanan ng mga Ifugao ay ang tumpok ng mga
kwadradong kubo na natutukuran ng poste. Tulad ng ibang lipunan,
mayroon ding mga ari-arian ang mga Ifugao. Ang mga mayaman at
mga may titulo ang nag-aari ng maraming hinagdang palayan. Tuwing
may pagdiriwang ang mayayaman tulad ng kasal o libing, masagana
ang handaan.
May kanya-kanyang gawaing ginagampanan ang baw
Sila ang gumawa ng Rice Terraces na walang gamit na makina, ginawa
ito sa pamamagitan ng kanilang mga kamay. Ang mga Igorot ay isang
grupong etniko sa Pilipinas. Matatagpuan sila sa Cordillera, sa isla ng
Luzon, sa hilaga ng bansa. Mayroong anim na lalawigan sa Cordillera
Administrative Region (CAR): ang Abra, Apayao, Benguet, Ifugao,
Kalinga, at Mountain Province. Nag-iisang lungsod sa CAR ang lungsod
ng Baguio. May anim na etnolinggwistikong grupo sa parte ng mga
pook na tinitirhan ng mga Igorot: ang Bontoc, Ibaloi, Ifugao, Isneg,
Kalinga, at Kankanaey. Ang mga Igorot ay kilala sa kanilang pagiging
masipag, matatag, at tapat sa kanilang pinagmulan. Mga ugaling hindi
basta basta hinahayaang makuha ng iba ang kanilang mga namana o
nakuhang mga kayamanan. Mahalaga sa kanila ang lupa, sapagkat ito
ang pangunahing ikinabubuhay nila. Ang isang patunay nito ang
Hagdan-hagdang Palayan ng Banawe na matatagpuan sa isang tribu sa
Ifugao.
Kalinga
Matatagpuan ang mga Kalinga sa pinakahilagang bahagi ng Luzon.
Mahilig sila sa makukulay na pananamit at pampaganda.
Napakahalaga sa kanila ng mga pampalamuting alahas sa
buong katawan. Ang ibinibigay na dote para sa ikakasal ay tinatawag
na ballong o kalon. Maaaring magkaroon ng higit sa isang asawa ang
isang Kalinga.
Bilang mga mandirigma at mamumugot, ginagawa ng mga Kalinga ang
budong, isang kasunduang pangkapayapaan, upang maiwasan nila ang
pakikidigma sa isa't isa.
Itawes

Matatagpuan ang mga Itawis sa timog-kanlurang bahagi ng Cagayan.

Ang Itawes ay nagmula sa mga salitang I at tawid na
nangangahulugang "mga tao sa kabila ng ilog". Kilala rin sila sa tawag
na Itawit, Tawish, Itawi at Itaves. Karaniwang naninirahan ang mga
Itawis sa isang pamayanan kasama ang mga Ibanag at may sarili din
silang wika na ang tawag din ay Itawis.
Pangunahing ikinabubuhay ng mga Itawes ang pag-aalaga ng hayop,
pangangaso, pangingisda, paggawa ng alak, bulak paghahabi at
pagsasaka.
Gaddang
Tinatawag ding Gadam, Gaddanes o Iraya ang mga pangkat-etnikong
ito na matatagpuan sa Nueva Vizcaya at Isabela. Tahimik at
matulungin ang mga Gaddang bagaman handa silang makipaglaban
kung kinakailangan.
Pagsasaka ang pangunahing ikinabubuhay nila. Gabi,
palay, sili, bawang, tubo at iba pang gulay ang kanilang itinatanim.
Kankanai
Ang mga Kankanai ang pangatlo sa pinakamalaking pangkat
sa bulubunduking lalawigan ng hilagang Luzon. May maraming
pangkat ang mga Kankana-ey, ang ilan sa kanila ay matatagpuan sa
ibat ibang bahagi ng Benguet at maging sa iba't ibang bahagi ng La
Union at malalapit na probinsya, samantalang ang iba manam ay
matatagpuan sa iba't ibang bahagi ng Mountain Province at mga
probinsyang malapit dito. Halos walang ipinagkaiba ang dalawang
pangkat na ito ng Kankana-ey sa anyo at porma ngunit marami ang
pinagka-iba sa kanilang kultura at paniniwala.
Pagsasaka ang pangunahing hanap-buhay ng mga Kankana-ey.
Nagsasaka sila sa pamamagitan ng kaingin. Pangunahing
pinagkukunan ng kanilang kabuhayan ang pangangaso at pangingisda.
Hinuhuli nila ang usa at baboy damo sa pamamagitan ng aso at
lambat.
Kadalasan ang kadangyan o baknang na tradisyunal na aristokrasya at
ang mga matatanda ang may malaking impluwensya sa lipunan.
Naniniwala sila sa pagkakaroon ng iisang asawa. Ang pamilya ang
pangunahing yunit ng lipunan. Ang ama ang puno rito. Siya ang
inaasahang magbibigay ng lahat ng kabuhayan ng pamilya
Ilonggo
Nangangahulugan na "mula sa gubat" ang pangalang Ilongot, ang
pangkat na matatagpuan sa kagubatan ng Isabela at Nueva Vizcaya.
Kung minsan, tinatawag din silang Ilongotes o Ibilao. Mahilig silang

gumamit ng pana na kanilang natutuhan sa mga Negrito. Nagsasaka

ng palay, tabako, saging, kamote at gulay ang mga Ilongot. Nanghuhuli
rin sila ng baboy-ramo, usa at ibon sa gubat. Kanilang ipinagpapalit ng
tela, kutsilyo at asin ang mga produktong ito sa mga nasa kapatagan.
Sumasamba sa maraming diyos ang mga Ilongot. Bukod dito,
sinasamba rin nila ang araw, kaluluwa ng mga namatay at iba pang
kaluluwa kalikasan.Ang mga katangian ng isang ilonggo ay malumanay
at malambing
Ibaloy
Ang mga Ibaloy ay matatagpuan sa mga munisipalidad
ng Kabayan, Bokod, Sablan, Tublay, La Trinidad, Itogon,
Benguet at Tuba sa timog-silangan ng Benguet. Kasama sa wika ng
mga Ibaloy ang ilang salitang Ilokano at Pangasinense.
Ang mga Ibaloy ay kayumanggi, mababa at may matipunong
pangangatawan. Nakatira ang mga Ibaloy sa mga mabundok
at mabatonglugar. Gawa sa kogon o nipa ang karaniwang bahay ng
mga Ibaloy. May pintuan itong nakaharap sa hilaga o silangan at
walang bintana. Marami silang kasanayan para sa pag-aangkop sa
kapaligiran tulad ng hagdang-hagdang taniman sa gilid ng bundok at
pagpapatubig sa mga ito sa tulong ng mga tubong kawayan.
Masisipag na magsasaka ang mga Ibaloy. Nagtatanim sila ng lahat ng
uri ng gulay, strawberry at mga prutas. Mga lalaki ang naghahabi ng
basket.
Dati, ang tungtong o konseho na binubuo ng baknang o mayayamang
pangkat at matatalino ang nagpapasya sa pamayanan. May mga batas
sila na sumasakop sa mga kaugalian sa kasal, diborsyo, pagmamana at
mga krimen. Kinikilala rin nila ang kapangyarihan ng
pambansang pamahalaan.
Sa kasalukuyang panahon, nananatili pa rin ang kasal ng mga Ibaloy sa
simbahang Katoliko ngunit sinusunod pa rin nila ang kasunduan ng
anak na ipakakasal. Sa handaan, tradisyong Ibaloy pa rin ang
nasusunod.
Isneg
Kilala rin sa tawag na Apayao o Ina-gang mga Isneg na matatagpuan
sa Kalinga at Apayao. Karaniwan na sa matatarik na dalisdis at
mabababang burol na malapit sa mga ilog nagtatatag ng pamayanan
ang mga Isneg.
Bigas ang pangunahing pagkain ng mga Isneg. Maliban sa palay,
nagtatanim sila ng mais, kamote, taro at tubo para sa paggawa ngbasi.
Ginagawa nila ang pagtatanim matapos ang ilang ritwal o seremonya
ayon na rin sa kanilang paniniwala na kaugnay

ng lupa,gubat at ilog ang buhay. Ayon sa kanilang batas, ang pag-aari

ng lupa ay batay sa pagiging una sa paggamit nito, aktwal na
paggamit at pagtira rito at kung ito ay namamana.
Naiiba ang anyo ng bahay ng mga Isneg sa mga bahay ng iba pang
pangkat-etniko sa Cordillera. Hugis-bangka ang bahay ng mga Isneg na
kanilang tinatawag na binuron. Maraming pamilya ang maaaring
tumira sa binuron na may isang silid lamang.
Ivatan
Mga mamamayan ng Batanes ang mga Ivatan. Relihiyoso, masisipag,
matitiyaga, magagalang at mapagkakatiwalaan ang mga Ivatan.[kailangan
ng sanggunian]
Karaniwan sa kanila ang pagsusuot ng vakul, isang uri ng
sombrero na gawa sa hinabing dahon ng voyavoy.
Madalas na dinaraanan ng bagyo ang Batanes kaya mababang hugiskahon ang mga bahay ng mga Ivatan. Gawa ito sa bato, kogon atapog.
Mayroon itong maliliit na bintana.
Mga halamang-ugat ang kanilang itinatanim at ito rin ang kanilang
pangunahing ikinabubuhay.Sa kasalukuyan, marami na ring mga Ivatan
ang nakatapos ng kursong tulad ng inhinyeriya, medisina, edukasyon
at iba pa.
Matatagpuan ang mga Isinay sa Aritao, Bayombong at Dupax sa Nueva
Vizcaya. Katulad ng mga Ivatan, hawig ang kanilang anyo sa
mga Ainu ng bansang Hapon at nahahawig ang kanilang wika sa
Pangasinense. Nabibilang ito sa mga diyalekto ng Ilokano.
Kristiyano ang malaking bahagi ng populasyon ng mga Isinay. Bukod sa
pagsasaka, isa pa rin sa kanilang pangunahing ikinabubuhay ang
paghabi ng tela.
Maranao
Ang mga Maranao ay nakatira sa paligid ng Lawa ng Lanao Lanao del
Sur, Lanao del Norte, Lungsod ng Marawi at Lungsod ng Iligan. "Lawa"
ang kahulugan ng salitang "ranao" kung saan hinango ang kanilang
pangalan.
Ang Marawi ang tinaguriang lungsod ng mga dugong bughaw na
Maranao. Sa malalaking bahay sila nakatira na may malalawak na
pasilyo ngunit walang silid. Tanging ang mga dugong bughaw lamang
ang pinapayagang manumit ng kulay ginto. Kadalasang makikita ang
mga karaniwang Maranao na may dalang nakatiklop na banig
pandanus. Kanila itong ginagamit sa sahig ng tahanan at sa
mgamoske.
Buo pa rin at hindi naiimpluwensyahan ang kulturang Maranao.
Nananatili pa rin ang kanilang tunay na naiibang disenyo at kulay sa

kanilang mga gawang ukit, damit at banig at sa kanilang mga

kagamitang gawa sa tanso.
TIBOLI
Sa Cotabato matatagpuan ang mga T'boli. Nangangaso sila,
nangingisda at nangunguha ng mga prutas sa kagubatan na kanilang
ikinabubuhay. Kaingin ang sistema ng kanilang pagsasaka. Gumagawa
sila ng tela para sa damit mula sa t'nalak na hinabi mula sa hibla
ng abaka.
Walang "pari" ang mga T'boli na gumaganap ng mga sagradong ritwal
o nagsisilbing tagapamagitan sa tao at sa mga bathala. Kadalasang
iniuukol ng mga kababaihan ang kanilang panahon sa pagpapaganda
sa sarili. Nagpapahid sila ng pulot-pukyutan samukha, nagsusuot ng
maraming hikaw, kwintas, maliliit na kampanilya at
binurdahang damit.
Nagpapalagay ng tatu o hakang ang mga babae. Maaaring mag-asawa
nang marami ang lalaking TIBOLI.
Tausug
Kinikilala sa katapangan at kahusayan sa pakikidigma ang mga Tausug.
Hindi sila kailanman umuurong sa anumang labanan sapagkat para sa
kanila, ang karuwagan ay batik sa karangalan ng pamilya. Likas na
mapagbigay at palakaibigan ang mga Tausug. Nalinang ang ugaling ito
sa kanilang pakikipag-ugnayan at pakikipagkalakalan sa mga tao
sa Timog-silangang Asya.
May pagkakaiba ang mga Tausug na nasa mga burol na tinawag na tao
giniba at nasa mga dalampasigan na tinawag na tao higad.
Mangingisda ang mga nakatira sa malapit sa dagat at magsasaka
naman ang mga nasa loobang bahagi. Naninisid ng perlas ang nasa
may dalampasigan na kanilang ipinagpapalit ng seda, tanso at bakal sa
mga taga-Borneo at Sabah. Kanila ring ipinagpapalit ang mga ito ng
pagkain sa mga magsasaka. Ang kalakalang ito ang nagdala ng Islam
sa Sulu
Badjao
Ang pangkat na Badjao ay naninirahan sa Sulu, sa mga bayan ng
Maubu, Bus-bus, Tanjung, Pata, Tapul, Lugus, Bangas, Parang,
Maimbung, Karungdung at Talipaw. Tinatawag din silang Luaan, Lutaos,
Bajau, Orang Laut, Samal Pal'u at Pala'u. Samal ang kanilang wika.
Kahawig ng mga Samal ang kanilang kultura. May haka-hakang sila at
ang mga Samal ay isang pangkat na nagmula sa Johore sa dakong
timog ng pinensulang Malaya.
Nakatira sila sa mga bangkang-bahay. Isang pamilya na may
myembrong 2-13 miyembro ang maaaring tumira sa bangkang-bahay.

Pangingisda ang pangunahin nilang hanapbuhay. Gumagawa rin sila ng

mga vinta at mga gamit sa pangingisda tulad ng lambat at bitag. Ang
mga kababaihan ay naghahabi ng mga banig na may iba't-ibang uri ng
makukulay na disenyo. Magaling din silang sumisid ng perlas.
Dahil malapit sa Tausug, karamihan sa kanila ay Muslim. Gayunpaman,
naniniwala pa rin sila sa umboh o kaluluwa ng kanilang mga ninuno.
Subanen
Ang mga Subanen ay matatagpuan sa mga kabundukan
ng Zamboanga del Norte at Zamboanga del Sur. Kayumanggi sila at
may makapal at maitim na buhok. Naniniwala sila sa iisang ninuno
lamang sila nagmula.
Cuyunon
Ang mga Cuyunon ay naninirahan sa mga pulo ng Busuanga. Agutaya
at Cuyo sa gitna ng Dagat Sulu sa silangan ng Palawan at timogkanluran ng Panay. Ayon kay Padre Luis de Jesus, isa sa
mga Espaol na nakarating sa Cuyo at Busuanga, ang mga Cuyunon ay
may dugong Tsino kaya masisipag sila at matatalino sa kalakalan.
Pagkakaingin ang kanilang paraan ng pagsasaka. Nagtatanim sila ng
palay, mais, kamote, at ube. Pangalawang pinagkukunan ng kanilang
ikinabubuhay ang pangingisda.
Pangkat-pangkat ang mga Cuyunon kung magsaka, mangisda at kahit
sa maliliit na gawaing tulad ng paglilinis ng bahay. Madalas na naguugnayan ang magkakapitbahay at nag-iinuman ang mga kalalakihan
matapos ang kanilang gawain. Sa kanila ng pagiging Kristiyano ng mga
Cuyunon, laganap pa rin ang kanilang pagsamba sa kaluluwa ng mga
yumao at mga ritwal ng mga babaylan. Ang ritwal na kanilang
tinatawag na palasag ay ginaganap bago mahinog ang mga palay. Para
naman sa pagpapagaling sa mga maysakit, ginaganap ang tagablac upang paalisin sa katawan ng maysakit ang masamang ispiritu.
Ang patulod-sarot naman ang ritwal para mapigilan ang paglaganap ng
epidemya. Hindi sila naniniwala sa mga ibang tao
Bagobo
Matatagpuan ang mga Bagobo sa mga baybayin ng golpo ng Davao.
Maputi sila, may matipunong pangangatawan at malapad na mukha.
Kulay-mais ang kanilang buhok na may natural na kulot. Itim ang
kanilang mga mata na may bahagyang pagkasingkit. Sadyang inahit
nang halos guhit na lamang ang kilay ng mga Bagobo. Makapal ang
kanilang labi at bilugan ang baba.

Ang mga Bagobo ang unang pangkat na nadatnan ng mga Espaol sa

Mindanao. Noong panahong iyon, nagkakalakalan na ang iba't ibang
tribu ng Bagobo. Pangunahing ikinabubuhay nila ang pagsasaka dahil
na rin malapit ang kanilang panahanan sa pinagkukunan ng tubig.
Pinagsasalit-salit nilang itanim ang palay at mais. Walang malinaw na
pagkakaiba ang mga gawain ng babae at lalaking Bagobo. Kapwa
naghihimay ng hibla ng abaka ang babae at lalaki gayundin ang
paghabi ng basket.
Napapangkat sa tatlo ang tradisyunal na lipunan ng mga Bagobo.
Ang bayani ang mandirigma at ang datu ang pinuno ng mga ito.
Minamana ang pagiging datu. Pangunahing tungkulin ng datu ang
tumayong huwes, mag-ayos ng mga gulo at ipagtanggol ang tribu. Ang
mga nabalian o paring babae ang pangalawang uri sa lipunan. Sila ang
matatandang babaing mahuhusay sa paghahabi.
Yakan
Nagtatanim sila ng palay, niyog, kamoteng kahoy, lansones at mais.
May sistema ng pagpapalitan sa pagsasaka ng Yakan. Nagagawa sa
maikling panahon ang pag-aararo dahil pinagtutulung-tulungan ng
mga magkakamag-anak at magkakaibigan ito. Punong- puno ng mga
tradisyunal na paniniwala at kaugalian ang kanilang mga gawain sa
pagsasaka. May paniniwala silang ang palay ay may sultan at mga
pinuno kaya kinakausap nila ang Paring palay upang mamuno sa iba
pang mga binhing palay sa pagkakaroon ng masaganang ani.
Kailangang ding tahimik sila habang nag-aani ng palay sa pangambang
makatawag n gang iangay at maaaring liparin palayo ang palay.
Patriarka ang uri ng lupaing Yakan kung saan ang amana o ama ang
pinakapuno ng pamilya. Napakalapit ng ugnayan ng magkakamaganak kaya lapit-lapit ang kanilang mga bahay at handang tumulong
ang bawat isa sa sinuman sa kanila na magkaroon ng kasawian o kaya
kapag may kasayahan.
Maraming ipinagbabawal sa buhay ng mga Yakan. Ipinagbabawal sa
kanila ang pagpapakasal sa magpinsang makalawa ngunit maaaring
magpakasal ang magpinsang buo manatili ang yaman ng angkan.
Maaaring magpakasal nang higit sa apat ang lalaking Yakan kung kaya
niyang bigyan ang mga ito ng sapat na kabuhayan. Pinapayagan din sa
kanila ang diborsyo kung pumapayag dito ang lalaki.
Ang mga Yakan lamang ang tanging pangkat na kapwa nagsususot ng
malong ang lalaki at babae. Isinusuot ng lalaking Yakan ang malong sa
kanyang ulo samantalang ipinupulupot naman ito ng mga babae sa
kanilang baywang.

Moro
Tumutukoy ang mga Moro sa isang populasyon ng
mga Muslim sa Pilipinas, na binubuo ang isang malaking pangkat ng
hindiKristiyano.[1], na binubuo ng mga 5.25% ng bahagi ng populasyon.
[2]

Bisaya

Ang mga Bisaya ay isang multilinggwal na pangkat etnikong Pilipino.

Pangunahin silang naninirahan sa Kabisayaan at sa hilagangsilangang Mindanao habang ang iba naman ay dumayo sa ibang mga
bahagi ng bansa, kasama na ang Kalakhang Maynila, kung saan sila
ang bumubuo ng mayoriya. Cebuano, Hiligaynon (o Ilonggo), at WarayWaray ang mga nangungunang wika ng mga Bisaya pagdating sa
bilang ng mga tagapagsalita. Bagaman maaaring magkaunawaan ang
mga tagapagsalita ng mga wikang ito (at ng iba pang mga wikang
Bisaya) kung pipilitin, hindi pa rin ito sapat para sa masaysay na
talastasan, at karaniwang Filipino o Inggles ang ginagamit bilang
wikang pantalastasan sa pagitan ng mga kasapi ng ibat ibang pangkat
linggwistiko. Higit 40% ng mga Pilipino ang may kanunununuang
Bisaya.
Bikolano
Ang mga Bikolano ay matatagpuan sa tangway sa Timog Silangang
Luzon at pati na rin sa Catanduanes, Masbate, Sorsogon,Camarines
Sur, at Camarines Norte. Sila ay nabiyayaan ng kalikasan sa lupain
tulad ng magagandang tanawin, matabang lupa, at mga mineral. Ang
kanilang mga ari-arian ay nakakapinsala sa kanilang buhay at
nakapipigil sa kanilang pag-unlad ang malimit na pagdaan ng bagyo sa
lugar nila. Kilala sila sa pagiging relihiyoso nila at ang kahiligan nila sa
mga pagkaing maaanghang at may gata. Mahilig sila sa pagsasayaw at
pagdalo sa mga kasayahan. Simple lamang ang pananamit ng mga
kalalakihang Bikolano ngunit ang mga kababahian ay mahilig
magpaganda at gumagamit sila ng mga palamuti sa katawan.
Kapampangan
Ang mga Kapampangan ang ikapitong pinakamalaking pangkat
etnikong Pilipino. Pangunahin silang naninirahan sa mga lalawigan
ngPampanga at Tarlac, gayundin sa mga lalawigan ng Nueva
Ecija, Bataan, Bulacan, at Zambales, at may bilang sila na mahigitkumulang 2,890,000. Ang wikang Kapampangan ang katutubong wika
ng mga Kapampangan.
Sinasabing ang lutuing Kapampangan ang pinaka-evolved at
pinakadalisay sa mga lutuing Pilipino; ang Pampanga ang tinataguriang

sentrong kulinari ng Pilipinas. Ang ilan sa mga pagkaing nagmula sa

Pampanga ay ang kare-kare, sisig, at kilawin.
Tagalog
Ang mga Tagalog[1] ang isa sa pinakamalaking pangkat etniko
sa Pilipinas kasunod ng mga Bisaya, at ang may pinakamalawak na
distribusyon sa bansa. Sila ang pangunahing pangkat etniko sa
mga lalawigan ng
Batangas, Cavite, Bulacan, Laguna,Bataan, Quezon, Camarines
Norte, Marinduque, at Rizal. Nagtataglay rin ang mga lalawigan
ng Nueva Ecija, Tarlac, Aurora, Zambales, at Mindoro Oriental, at
angKalakhang Maynila, ng mga malalaking populasyong Tagalog.
Mayroon ding mahalagang bilang nga mga Tagalog sa mga lalawigan
ng Palawan.
Mula ang pangalang Tagalog sa katawagang "taga-ilog". Ngunit
mayroon din panukala o teoriyang nagmula ito sa pangalan ng ilang
mga tribo, mga Tagal, sa Borneo atSumatra, o Minangkabaw.[1]
Ang mga Tagalog ay nabubuhay sa pamamagitan ng pagsasaka,
pangingisda at pagtitinda. Masipag, matiyaga at masikap ang mga
Tagalog. Sila ay likas na masayahin kaya madalas silang magdaos ng
mga pagtitipon tulad ng kasalan, kaarawan at kapistahan.