ΛΙΑΠΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ 2009

H EΠIKEIMENH

ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΗΣ
ΤΟΥΡΚΙΑΣ.
Сcopyright (с) 2009
Novel of NON DEEP REALITY – FANTASY PRODUCT

With lots of love dedicated, to my parents, to EL_lines in Natalia, Olga,

Onder, and of course to my colleagues
By Price
LIAPIS Panagiotis

With lots of love dedicated, to my parents, to EL_lines in Natalia, Olga,

Onder, and of course to my partners
By Price
LIAPIS Panagiotis

При большом количестве посвященный, любви мои родители

Греки, В Наталья, Οльга, и Ондер, к моим коллегам

По цене
LIAPIS Panagiotis

Συγγραφέας ΛΙΑΠΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Τίτλος
Δ/νση Κ.Βάρναλη 12, 15121 Πεύκη, Αθήνα
Τηλ. 210-6149149
Κιν. 6937097443
Ε-mail real_estate_liapis@yahoo.gr
ΔΙΑΘΕΣΗ 210.8065618 6937097443
Author LIAPIS Panagiotis
Title
Addr K. Varnali 12 15121 Pine Athens
Tel 210-6149149
Mob. 6937097443
 E-mail real_estate_liapis@yahoo.gr
SUPPLY 210.8065618 6937097443

A few words from the author

My Friends in this textbook, take the
knowledge that until now store it in
dusty Greek manuscripts of Plato,
Aristotle and other ancient fotodoton
in damp basements monasteries and
private libraries disekatomyriouchon. We revealed through
masterfully blended events of economy, religion, Greek history
and mythology, the confirmations of Medicine and the
multidimensional social structures, the Greek discovery of
ether for which spoke Platonas and Aristotle, the mineral
krystalyka and electrical properties, their initiatory secret
caves, history, radiation and their effects on human health,
MIND CONTROL is the technical control of the mind legends
and myths, travel guides, the history of Russia and Mongolia,
Dynasty RURIC, the Greek supremacy, The Secret of the
Living Water, forecasts in recent days, the establishment of the
4th Reich, well read, and its organization, methods of
prevalence of the 4th Reich, Geostrategic, The Secrets of the
Parthenon, The stolen works of art, naturally leads business
survival in difficult times. There are missing from my literary
work of literature, prayer and research on photovoltaic
technology in whose threshold of energy is free. Also
presented a series of investigations on a series of error events
for the signs, and possible manipulation of cosmogony,
incidents involving the Nazis and the possible bases in space,
President Obama, and the new doctrine Panthriskeias
launched in conjunction with the Worship infernal beings are a
new mirror through which can be seen the current scene of the
enormous progress in the areas of MIND CONTROL, the chip
EMV of Bill Gates on bank credit cards, the emerging banking
system in relation to economic crashes of America The
SIONISMOS and the New World Order of the 4th Reich, and
PEOPLE CLONES - Men in Black, and the CIA in connection
with the anti-government slogans and reactive walls define a new reality, which
leads to control police forces in Use of Sound for centuries hidden weapons
ancient Greeks developed from the Greek National Nuclear epistimoina C. Gkiolva.
The creations of the Plan "Arrow" (sound rule) and the sound "Artemis", as are
sources on the web are presented in detail below in relation to biological warfare
aircraft from the US-spray from chemical and microbial air over cities. Trying to
minimize the harmful effects that using genetics Industry, extensive fires, building
new towns in the concentration camps of D Reich, apply geostrategic
implementation plan new war in the Balkans because of Kosovo, where the project
"Blue Ray" at the upcoming mayhem by the end of 01/2010 will chrisimopoiithoun
new weapons bass Police with physical effects of radiation on the human organism
KARKINOUS
By Price
LIAPIS Panagiotis
CAUTION - SIGNIFICANT MARKINGS TO READER

1. This project is a bottomless MYTHISTORIMA Reality

2. Clarifies Developed Fiction
3. Any resemblance to actual persons, locations and events are imaginary,
purely accidental, not existing in the present reality and past it.
4. Copyrights on works protected by the current constitution, laws and
jurisprudence
5. Prohibited the reproduction and distribution of all or part of the
document without the prior written permission of the author and an award
identifying figures and in words of the author's remuneration, rights and
remuneration of the Greek state, the duration of the contract and the
parties.
6. The document bears a registered trademark
7. The project is only available for private use, prohibited the reading
public all or part of it.
8. The work donate to the library of the Greek state request and complied
with the legislation providing for the process.
9. For Greek citizens: To book not sold through bookstores and other retail
outlets. KNOWLEDGE donors.
10. The book takes seeker typing costs and expenses of this mission.
11. The Writer LIAPIS Panagiotis receive no remuneration (money)
making a work available
12. The book has no subversive of the system concept, but instead Net
conglomerate of all the Greeks of Planet Earth, 120,000,000 Greeks to
create well-governed society as defined by the democratic, elected
Parliamentary Antiptosopous People (primary form of power)
13. The GREECE Fri all the problems exist because of the scandalous
EVNNOIA OF MARY. The Greeks GYIOS DEFKALIONOS OF, THE
LIGHT, AS NO ONE GREEK even no hope, no justice. Amen.

Copyright by Panagioti Liapi

THE BOOK IS NOT FOR SALE

I GIVE THE KNOWLEDGE FREE – NO COST

AT THE BEGINNING ON EARTH FROM TITHIS WAS ONLY TWO

AUTHENTIC RACES, GREEKS and DRACONIANS.
GREEKS HAVE THE MARK OF SUNNY SOUL IN THE EYES
DRACONIANS HAVE THE MARK OF KNIFE IN THE BACK BUT
ONLY THE MEMBERS OF THE CIRCLE KNOWS THAT.

(From Dialogues of Diomidis with Alexander the Great )

Έργο αξιωματικών του τουρκικού Στρατού,
οι καταστροφές νεκροταφείων των
Ελλήνων στην Πόλη

Οι ανεξήγητες καταστροφές των νεκροταφείων της ελληνικής

μειονότητας στην Κωνσταντινούπολη ήταν έργο σχεδιασμένο
από το Στρατό στο πλαίσιο της επιχείρησης «Κλωβός»,
αποκαλύπτουν σε σημερινά δημοσιεύματά τους τουρκικές
εφημερίδες, οι οποίες παρακολουθούν προσεκτικά τις
ανακρίσεις για την υπόθεση στρατιωτικής συνωμοσίας με
στόχο την αποσταθεροποίηση και την ανατροπή της
κυβέρνησης.

Το σχέδιο «Κλωβός» που διερευνάται από την Εισαγγελία της

Κωνσταντινουπόλεως, είχε σχεδιαστεί από αξιωματικούς του
Ναυτικού και είχε στόχο να προκληθούν ένταση και
αποσταθεροποίηση στην τουρκική κοινωνία μέσα από
επιθέσεις εναντίον μειονοτήτων.
Ειδικό μέρος του σχεδίου αφορούσε τις επιθέσεις εναντίον μη
μουσουλμανικών νεκροταφείων, όπως αναφέρουν πηγές που
είναι γνωρίζουν όσα έχουν προκύψει από την ανακριτική
διαδικασία.
Η πρώτη επίθεση είχε πραγματοποιηθεί στο ορθόδοξο
νεκροταφείο του Βαλουκλή. Από τις αρχές του καλοκαιριού
μέχρι τέλους Σεπτεμβρίου είχαν καταστραφεί περισσότεροι
από 90 τάφοι. Στην Κωνσταντινούπολη υπάρχουν 65
νεκροταφεία που ανήκουν στην ελληνική ορθόδοξη κοινότητα,
την αρμενική και την εβραϊκή.

Τα νεκροταφεία βρίσκονται στις περιοχές της Χαλκηδόνας,

Μπεσίκτας, στο Σκούταρι, στα Πριγκηπόνησα, στο Σαρίγερ,
στο Σισλί, στο Πέρα, στο Ζεϊτίνμπουρνου, στο Μακροχώρι και
στο Φατίχ.

Ο τουρκικός Τύπος υπενθυμίζει σήμερα ότι ανάλογα

συνωμοτικά σχέδια που είχαν επεξεργαστεί οι τουρκικές αρχές
είχαν οδηγήσει στα «Σεπτεμβριανά» το 1955.

Η Ε.Ε. παρακολουθεί με ιδιαίτερο ενδιαφέρον όλες τις εξελίξεις

στην υπόθεση Εργκενεκόν, συμπεριλαμβανομένου και του
σχεδίου «Κλωβός», που είχαν καταρτίσει αξιωματικοί του
Ναυτικού και το οποίο αποκαλύφθηκε πρόσφατα.

• Το πιστεύω μας.

"...μητρός τε και πατρός και των άλλων προγόνων απάντων

τιμιώτερον έστιν η πατρίς και σεμνώτερον και αγιώτερον και
εν μείζονι μοίρα και παρά θεοίς και παρ’ ανθρώποις τοις
νουν έχουσι..."

Σχέδιο ΝΑΤΟ, Αιγαίο «'Αγιος Ευστράτιος»,

Μήπως ;
Στυλιανός Στυλιανούδης, 28.3.2007

Τίποτε δεν είναι τυχαίο, στη σκακιέρα του Αιγαίου όλα κινούνται
βάσει σχεδίου. Μήπως η αναβολή της άσκησης στον Αγιο
Ευστράτιο σηματοδοτεί την απαρχή της εφαρμογής μιας καλά
στημένης συμπαιγνίας η τελευταία πράξη της οποίας θα
παραδώσει (επί τέλους για τους Τούρκους) το Βόρειο Αιγαίο στη
δικαιοδοσία της Τουρκίας??

Η νέα συμπαιγνία είναι στα αχνάρια της συμπαιγνίας του 1987,

υπήρχε τότε συμφωνία Αμερικής, ΝΑΤΟ και Τουρκίας για ένα
πόλεμο «ημερών» στο Αιγαίο όπου το ΝΑΤΟ θα εγγυούταν την
έκβαση υπέρ της Τουρκίας και η Ελλάδα θα βρισκόταν προ
τετελεσμένου γεγονότος. Η συμφωνία αυτή και τα στρατιωτικά
σχέδια περιεχόταν σε επιστολή / διαταγή του τότε Υπουργού
Αμυνας των ΗΠΑ Γκασπάρ Ουάϊνμπεργκερ προς τον Ανώτατο
Διοικητή του ΝΑΤΟ που είδε την δημοσιότητα πρόσφατα. Η
αποτυχία αυτής της συμπαιγνίας και η απόσυρση της ιδέας
επετεύχθη διότι ο αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου διεμήνυσε ότι
δεν θα ακολουθήσει τις διαταγές του ΝΑΤΟ και ο πόλεμος θα
γενικευθεί σε πολλά θέατρα συμπεριλαμβανομένης και της
περιοχής του Εβρου! Οι Αμερικανοί ξέροντας ότι ο Ανδρέας
Παπανδρέου δεν αστειεύεται, και επίσης ξέροντας ότι υπήρχε
συμφωνία Ελλάδος Βουλγαρίας και μη θέλοντας να καταστρέψουν
την Νότια Πτέρυγα της Συμμαχίας, εγκατέλειψαν την ιδέα και ούτε
αυτοί αλλά ούτε και οι Τούρκοι τόλμησαν τέτοιου είδους
κίνηση μέχρι το θάνατό του! Αλλά τότε δεν είναι τώρα, πολλά
έχουν αλλάξει!

Βασική στρατηγική αλλαγή είναι το ότι η Ελλάδα υποχώρησε επί

κυβερνήσεως Σημίτη, και εγκατάλειψε την αρχή άμυνας του εθνικού
επιχειρησιακού χώρου υπέρ του ΝΑΤΟ. Επίσης επί κυβερνήσεως
Σημίτη δέχτηκε την νέα δομή του στρατηγείου του ΝΑΤΟ με τη
δημιουργία στην Σμύρνη του Νατοϊκού Στρατηγείου ΝΑ
Ευρώπης με Αμερικανό Αρχηγό και μόνιμο Τούρκο Υπαρχηγό

Στο Εσκί Σεχίρ εγκαταστάθηκε το περιφερειακό

στρατηγείο CAOC 6 και στην Ελλάδα
εγκαταστάθηκε το περιφερειακό στρατηγείο
CAOC 7 τα οποία τελούν υπό την κατ’ ευθεία
διοίκηση του στρατηγείου της Σμύρνης, δηλαδή ο
αρχηγός του Στρατηγείου στη Σμύρνη μπορεί με
διαταγή να «δεσμεύσει τα Ελληνικά όπλα» ακόμα
και μέσα στο Ελληνικό επιχειρησιακό χώρο. Το
ΝΑΤΟ μπορεί να διατάξει τις Ελληνικές Ένοπλες
Δυνάμεις να μην επέμβουν και εάν ακόμα
θίγονται κατ’ ευθείαν τα Ελληνικά κυριαρχικά
δικαιώματα.
Τώρα σε αντίθεση με τότε η Αμερικανική και κατά λιγότερη έκταση η
Τουρκική επιρροή έχουν εδραιωθεί σε όλα τα στρώματα της
Ελληνικής κοινωνίας, στα μέσα μαζικής επικοινωνίας, ακόμη και
ίσως στο στράτευμα, υπάρχει όπως πιστεύουν πολλοί, η Πέμπτη
Φάλαγγα. Υπάρχουν οι Βαρόνοι των Αμερικανών διάσπαρτοι μέσα
στους ανώτατους και ανώτερους πολιτικούς κύκλους. Υπάρχουν οι
πουλημένοι δημοσιογράφοι και εκπαιδευτικοί. Υπάρχουν οι
πληρωμένοι αναρχικοί και κουκουλοφόροι. Υπάρχουν συμβάσεις
και συμφωνίες που κοινοποιούν στους Αμερικανούς ακόμα και τα
ποιο σημαντικά μυστικά του Κράτους, και κοινοποίηση στους
Αμερικανούς σημαίνει άμεση πρόσβαση από τους Τούρκους! Η
Ελλάδα θα είναι σε πολύ χειρότερη θέση εάν αποφασίσει
αναμέτρηση με την Τουρκία από τι ήταν το 1987. Και αυτό όχι διότι
οι Ένοπλες Δυνάμεις δεν είναι έτοιμες, το εναντίον οι Ένοπλες
Δυνάμεις είναι και έτοιμες και ικανές όσο ποτέ, η πολιτική βούληση
και το φρόνημα του λαού έχει εσκεμμένως και προδοτικά διαβρωθεί!

Το σενάριο του 1987 όπως λέγεται ήταν ιδέα του Ρίτσαρντ Πέρλ και
των συνεργατών του στο Στάϊτ Ντεπάρτμεντ, πολλοί λένε ότι
πληρώθηκε πάρα πολλά λεφτά από τους Τούρκους. Το σχέδιο
ήταν ευθυγραμμισμένο με το Σύνδρομο Κίσσινγκερ που
προγραμματίζει τον αφανισμό της Ελληνικής οντότητας και
διαμελισμό της Ελλάδος. Ο κύριος Πέρλ δεν είναι εκεί πια αλλά
αυτοί που είναι εκεί έχουν ακριβώς υιοθετήσει την ίδια γραμμή.
Τώρα η εφαρμογή κάποιου σχεδίου για το Αιγαίο επείγει διότι
πρέπει να λυθεί το θέμα του Ιράκ πριν της Προεδρικές εκλογές την
Αμερική. Εάν το θέμα του Ιράκ δεν λυθεί η νέα Αμερικανική
κυβέρνηση θα είναι Δημοκρατική όπως Δημοκρατικό θα είναι και το
Κογκρέσσο, δηλαδή τέλος των νέο-συντηρητικών στην
Αμερική. Αν δε και κατά τύχη εκλεγεί καμιά Χίλαρι Κλίντον το
βαθύ κράτος (και όλοι ξέρουμε ποιοι είναι στο βαθύ κράτος
στην Αμερική) θα την πληρώσει, τους το φυλάει.

Υπάρχει βέβαια και η Ευρωπαϊκή Ένωση που θα μπορούσε να

είναι η λύση, αλλά η Ελληνική εξωτερική πολιτική έχει «κάψει» αυτό
το χαρτί με τις συνεχής υποχωρήσεις. Φαντασθείτε ότι υπάρχει
τελεσίγραφο προς την Ελλάδα εκ μέρους της Τουρκίας, με ψήφο
της Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης και η Ελλάδα όχι μόνο δεν αντιδρά
αλλά υποστηρίζει σθεναρά την ένταξη. Φαντασθείτε ότι η Ελληνική
εξωτερική πολιτική δεν «δέχεται» ότι τα σύνορα της Ελλάδος είναι
και σύνορα της Ευρώπης! Πως μπορούμε επί τέλους να μην
καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι τουλάχιστον μέρος της
Ελληνικής ηγεσίας δεν θα παίξει το βρώμικο παιχνίδι των
Αμερικανών και Τούρκων και θα παραδώσει το Αιγαίο στους
βάρβαρους;

Κατά τη γνώμη μας, κανένα σενάριο δεν θα μπορούσε να

εφαρμοστεί επί εποχής Μολυβιάτη και Σπηλιοτόπουλου! Ο μεν
Μολυβιάτης παλιός πολιτικός γνώριζε τη καταχθόνια
συμπεριφορά των Αμερικανών πρώτο χέρι, ο δε
Σπηλιοτόπουλος ήταν πρώτα στρατιώτης και μετά πολιτικός. Ο
Μεϊμαράκης άκρως πατριωτικός μεν είναι κομματικό στέλεχος είναι
εκπαιδευμένος να υπακούει στη γραμμή του κόμματος, όταν
ξυπνήσει, που θα ξυπνήσει, θα έχουν περάσει μια ή δύο μέρες
καταστροφής. Δεν ξέρουμε αν η Μπακογιάννη τώρα που πήγε στην
Αμερική πήγε για να βάλλει τη σφραγίδα στη συμπαιγνία ή πήγε για
να την αποτρέψει με κάποια υποχώρηση φυσικά; για να είμαστε
σωστοί και δίκαιοι. Όταν ακούμε όμως τον Κύριο Μπέρνς να μας
διαβεβαιώνει ότι ο Αγιος Ευστράτιος είναι Ελληνικό νησί αλλά
όλες οι διαφορές θα λυθούν στο ΝΑΤΟ, τότε αρχίζομε να
ανησυχούμε και ανησυχούμε πολύ!

Το καταστροφικό σενάριο «παίζει» ως

εξής:
Η Τουρκία έχει δεσμεύσει σχεδόν όλο το Αιγαίο για ασκήσεις.
Η περιοχή ενδιαφέροντος όμως είναι η περιοχή που
περικλείεται μεταξύ Λήμνου, Θάσου, Σαμοθράκης και Αγίου
Ευστράτιου. Η Τουρκία έχει δεσμεύσει τη περιοχή για
γυμνάσια του Ιουνίου / Ιουλίου και την έχει δεσμεύσει για
αρχικά τρεις μήνες αλλά θα υπάρχουν Τουρκικές αμφίβιες
δυνάμεις στην περιοχή εσαεί.
Κατά τη διάρκεια της Τουρκικής άσκησης στην εν λόγω
περιοχή, θα έχουμε ένα ενορχηστρωμένο θερμό επεισόδιο για
το οποίο «υπεύθυνη» θα είναι η Ελλάδα! Μπορεί ακόμη και οι
Τούρκοι να χάσουν κανένα αεροπλάνο ή και όχι.

Αμέσως το ΝΑΤΟ με διαταγή θα δεσμεύσει

τα Ελληνικά όπλα, καταστώντας τις
Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας μας
υπηρεσιακά άχρηστες. Οι Τούρκοι θα κάνουν
κανονική απόβαση στη Λήμνο και στη
Σαμοθράκη καταλαμβάνοντας τα δύο νησιά σε
μια μέρα. Οι Αμερικανοί θα μας καθησυχάζουν ότι είναι μια
άσκηση και έγιναν μερικά λάθη. Μετά την εισβολή και κατοχή θα
επέμβουν δυναμικά, όχι σημαίες και ιαχές πολέμου θα μας πουν, οι
διαπραγματεύσεις θα αρχίσουν άμεσα μεταξύ των δύο συμμαχικών
χωρών υπό την αιγίδα των Αμερικανών. Αν κάποιος στην
πολιτική ηγεσία της Ελλάδος, ακόμα και αν αυτός θα ήταν
ο Πρωθυπουργός Καραμανλής, δεν συμφωνήσει στη
συμπαιγνία θα παραμεριστεί, θα κατηγορηθεί ότι αυτός
είναι η αιτία του όλου κακού. Το ότι η Ελλάδα φταίει για το
επεισόδιο εντέχνως θα καλλιεργηθεί στα ΜΜΕ. Την Πρωθυπουργία
θα αναλάβει άλλο στέλεχος του κόμματος, φίλιο προς τους
Αμερικανούς το οποίο θα απαιτήσει την άμεση απόσυρση των
Τουρκικών στρατευμάτων από Ελληνικό έδαφος. Οι Αμερικανοί θα
συμφωνήσουν, θα «θυμώσουν» μάλιστα με τους Τούρκους και θα
παγώσουν με εμπάργκο όλες τις πωλήσεις στρατιωτικού υλικού
στην Τουρκία. Οι διαπραγματεύσεις θα συνεχιστούν οι Τούρκοι θα
κάνουν επίθεση φιλίας, τελικά όλοι θα συμφωνήσουν ότι τα
νησιά θα πρέπει να είναι ανεξάρτητα και μάλιστα χωρίς
καμία στρατιωτική παρουσία. Θα συμφωνηθεί
συνεκμετάλλευση και συγκυριαρχία και όλοι θα λένε ότι
ήταν το καλλίτερο που θα μπορούσε να επιτευχθεί εφ’
όσον τα καινούργια σύνορα θα έχουν Αμερικανική
εγγύηση! Η Ελληνική κυβέρνηση θα ευχαριστήσει τους
Αμερικανούς για την έγκαιρη επέμβαση τους, διότι αποφύγαμε τα
χειρότερα! Εν τω μεταξύ οι Τούρκοι θα έχουν στην ουσία
πάρει τα δύο Ελληνικά νησιά θα έχουν κυριαρχία στα
πετρέλαια στις βασικές περιοχές του Αιγαίου, θα έχουν
καταστήσει το αγωγό Μπουργκάς Αλεξανδρούπολης
άχρηστο και θα προχωρήσουν στην ένταξη χωρίς καμία
αντίρρηση από μια ευνουχισμένη Ελλάδα. Σενάριο
επιστημονικής φαντασίας; Μακάρι! Θα το δούμε; Εάν δεν
υπήρχε η επιστολή Ουάϊνμπεργκερ, θα μπορούσε κανείς να πει ότι
το σενάριο είναι κακό όνειρο, αλλά υπάρχει το προηγούμενο
όπου μια χώρα διατάζει το ΝΑΤΟ να ενορχηστρώσει
πόλεμο μεταξύ δύο «συμμάχων» με σαφή εντολή να
χάσει τον πόλεμο η συγκεκριμένη μία. Πώς είναι
δυνατόν; Και γιατί οι πολιτικές δυνάμεις στη χώρα μας
δεν το δημοσιοποιούν και θα πρέπει να το διαβάσουμε
σε περιοδικά μικρής κυκλοφορίας;
Και γιατί οι διάφοροι δημοσιογράφοι δεν το αναφέρουν στα
«παράθυρα» και στα κανάλια, συζητούν επί ώρες όταν δύο
κουκουλοφόροι αντάρτες της πόλης συλλαμβάνονται και απαιτούν
την αθώωση τους, η καταχθόνια συμπαιγνία Αμερικής με Τουρκία
δεν είναι μήπως «είδηση»; Η μήπως οι περισσότεροι είναι
πουλημένοι και εξαρτημένοι; Εάν ο Ουάϊνμπεργκερ μπορούσε να
το κάνει έτσι στα ψυχρά γιατί όχι η Κοντολίζα;

Μήπως η Κυπριακή τραγωδία δεν ήταν συμπαιγνία

Αμερικανών και Τούρκων, και μάλιστα καταχθόνια και
καλοστημένη. Μήπως οι Αμερικανοί αξιωματούχοι στην
Ελλάδα δεν διαβεβαίωναν την Ελληνική Ηγεσία ότι η εισβολή
στην Κύπρο είναι μέρος γυμνασίων. Μήπως οι προδότες της
πέμπτης φάλαγγας στην Ελλάδα δεν δέσμευσαν τα όπλα, ή
μήπως δεν στέλνανε τους Λοκατζήδες με τα επιταγμένα
αεροπλάνα τα Ολυμπιακής στη Θεσσαλονίκη αντί για την
Κύπρο.

Μήπως δεν έγινε ανταρσία από κρυφούς Αμερικανούς πράκτορες

μέσα στο Ελληνικό υποβρύχιο που είχε στο στόχαστρο του όλη τη
Τουρκική δύναμη εισβολής. Μήπως δεν διατάχθηκε ο
Συνταγματάρχης που φόρτωσε δύο χιλιάδες ειδικές δυνάμεις στο
Βόλο με προορισμό την Κύπρο, να γυρίσει πίσω, ακόμα είναι στη
φυλακή ο άνθρωπος.

Μήπως όταν ο Ελληνικός Στρατός στον Έβρο αποφάσισε να

αντιδράσει βρήκε τις αποθήκες λεηλατημένες με πέτρες μέσα στα
κιβώτια πυρομαχικών, που είχαν ληστέψει Αμερικανοί πράκτορες
και ντόπιοι πράκτορες των Αμερικανών.

Μήπως ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Καραμανλής μόλις ανέλαβε την

Πρωθυπουργία δεν έλαβε απειλές από τους Αμερικανούς ότι αν
συνεχίσει τη επιστράτευση η ακεραιότητα της Ελλάδος θα κινδύνευε
ανεπανόρθωτα και αναγκάστηκε να αλλάξει την ομιλία του της
μαύρης Τετάρτης από ομιλία εθνικού συναγερμού σε ομιλία
συμβιβασμού.

Μήπως η κρίση στα Ήμια δεν ήταν συμπαιγνία Αμερικανών και

Τούρκων που την ετοίμαζαν για πολύ καιρό περιμένοντας το
θάνατο του Ανδρέα Παπανδρέου. Μήπως δε διατάχθηκε ο κύριος
Λυμπέρης στην ουσία να μην αντιδράσει για την κατοχή των Ημίων.

Μήπως οι συνεχείς παραβιάσεις στο Αιγαίο δεν συμβαίνουν με

σχεδιασμό και τη σύμφωνη γνώμη των Αμερικανών και του ΝΑΤΟ.

Μήπως ο εκβιασμός των Ελληνικών Κυβερνήσεων να μη θέσουν

θέμα Αιγαίου στην ΕΕ δεν προέρχεται από τους Αμερικανούς.

Μήπως οι βλέψεις των ακραίων Αλβανών και τα θέματα με τα

Σκόπια δεν έχουν εκκολαφτεί στην Αμερική.

Γιατί λοιπόν αμφιβάλλουμε ότι τα ίδια θα γίνουν και τώρα; Οι

Αμερικανοί έχουν υποδουλώσει στην ουσία την Ελλάδα, κάνουν ότι
θέλουνε, ελέγχουν όλα τα συστήματα διοίκησης και ελέγχου του
Ελληνικού Στρατού της Αεροπορίας, του Ναυτικού, και όλων των
Σωμάτων Ασφαλείας.

Μήπως δεν είναι πασιφανές το γεγονός ότι από τον Δεύτερο

Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά συστηματικά, σταθερά και πάντοτε οι
Αμερικανοί ευνόησαν τους Τούρκους και θυσίασαν τους Έλληνες σε
κάθε διαφωνία, πολλές φορές με καταστροφικές συνέπειες για την
Ελλάδα. Το σχέδιο είναι να παραδώσουν το Αιγαίο στους Τούρκους
και όποιος δεν βλέπει αυτή την μεθόδευση εθελοτυφλεί!

Μπορούμε να αντιδράσουμε, αλλά η ώρα είναι

πέντε λεπτά πριν της «δώδεκα» και την
καταστροφή!
Πρωτον Οι Αμερικανοί δεν θα προβούν σε καμία ενέργεια εάν
πρώτα δεν εξασφαλίσουν την σύμφωνη γνώμη μέρους της
Ελληνικής Πολιτικής Ηγεσίας. Δεν μπορούν να ρισκάρουν μια
ένοπλη ρήξη μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας, πρέπει να είναι
απολύτως βέβαιοι ότι η Ελλάδα δεν θα αντιδράσει.

Δευτερον Πρέπει επίσης να βεβαιωθούν ότι και εάν ακόμη

χαθούν από την Ελλάδα πάτρια εδάφη ο έλεγχος της Ελλάδος
δεν θα τους ξεφύγει,
Τρίτον πρέπει να βεβαιωθούν ότι και εάν ακόμα χαθούν
Ελληνικά νησιά στους Τούρκους η πορεία της Τουρκίας προς
Ευρώπη δεν θα εκτροχιαστεί. Επενδύουν λοιπόν στην
μεθόδευση όπου οι πράκτορες τους θα αντιμετωπιστούν σαν
ήρωες που την τελευταία στιγμή μπόρεσαν και περιόρισαν τη
ζημία που η προηγούμενη Ελληνική ηγεσία αστόχως είχε
δημιουργήσει, οι δε ίδιοι Αμερικανοί να εμφανιστούν ως
σωτήρες εισπράττοντας ευχαριστίες από τους προδότες και
την «ευγνωμοσύνη» του Ελληνικού λαού, γίνονται αυτά τα
πράγματα; Με κατάλληλες μεθοδεύσεις γίνονται.

Η βασική κίνηση που θα έπρεπε να γίνει άμεσα είναι για την

Ελληνική Κυβέρνηση, εφ’ όσον ακόμα δεν έχει περιέλθει σε
προδοτικά χέρια, να διαμηνύσει στο ΝΑΤΟ και στους Αμερικανούς
ότι τη στιγμή που υπάρχουν εχθροπραξίες και κινδυνεύουν
Ελληνικά εδάφη η δικαιοδοσία άμυνας του Ελληνικού
επιχειρησιακού χώρου περιέρχεται αυτομάτως στην Ελληνική
Κυβέρνηση και τις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις. Αυτό βάσει
καταστατικού του ΝΑΤΟ η Ελλάδα έχει δικαίωμα να το κάνει. Αλλά
θα πρέπει να γίνει στο πρώτο λεπτό, που να αρνηθούμε στα
διάφορα Τουρκικά πιόνια του ΝΑΤΟ την πιθανότητα να εκδώσουν
διαταγές από-συντονισμού των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων και
προπάντων της Ελληνικής Αεροπορίας. Οι Τούρκοι με συμπαιγνία
των Αμερικανών μπορούν πολύ εύκολα και άμεσα να διατάξουν τη
Ελληνική Αεροπορία να μη συμμετάσχει σε καμία κίνηση,
χρειάζονται μόνο μία ή δύο μέρες για να επιτευχθεί η εισβολή και
κατοχή. Ο Ελληνική Αεροπορία πρέπει να έχει πάγιες διαταγές από
το Γενικό Επιτελείο ότι με την απαρχή των εχθροπραξιών όπου
κινδυνεύουν πάτρια εδάφη το ΝΑΤΟ δεν έχει δικαιοδοσία διαταγής
κι το Όπλο μπορεί και πρέπει να επέμβει.

Η δεύτερη, άμεση και ταυτόχρονη κίνηση θα πρέπει να είναι η

ενίσχυση των τοπικών στρατιωτικών τμημάτων στη Λήμνο και
Σαμοθράκη κατά τη διάρκεια της Τουρκικής άσκησης. Εάν
δούμε οποιανδήποτε αποχώρηση τμημάτων από τη Λήμνο
τότε θα ξέρουμε ότι η συμπαιγνία έχει εγκριθεί από τους
προδότες της Ελλάδος.

Επίσης και ταυτόχρονα θα πρέπει να ελεγχθεί το

«ετοιμοπόλεμο» των Σωμάτων στον Έβρο, μήπως και πάλι
έχουμε πέτρες στα κιβώτια;
Η τρίτη, άμεση και ταυτόχρονη κίνηση θα πρέπει να είναι ο έλεγχος
των διαφόρων κέντρων διοίκησης και ελέγχου των Ενόπλων
Δυνάμεων, είμαστε βέβαιοι, απολύτως βέβαιοι ότι οι Αμερικανοί και
Τούρκοι, ίσως μέσω ΝΑΤΟ ίσως όχι, έχουν τοποθετήσει πράκτορες
στα διάφορα κέντρα για να ανακόψουν διαταγές και να διαλύσουν
την Ελληνική Στρατιωτική διοίκηση τις πρώτες ώρες ή μέρες του
πολέμου.

Βεβαίως η λύση είναι η απελευθέρωση της Ελληνικής Κυβέρνησης

και του Ελληνικού Λαού από τον Αμερικάνικο βρόγχο που μας
πνίγει. Πρέπει να κατανοήσουμε στο πετσί μας και στην Ελλάδα και
εμείς οι ομογενείς ανά τον κόσμο συμπεριλαμβανομένης και της
Αμερικής ότι δυστυχώς η Αμερική είναι σύμμαχος της Τουρκίας. Το
σύνδρομο Κίσσιγκερ προγραμματίζει το διαμελισμό της Ελλάδος,
εδώ το «βαθύ κράτος» στην Αμερική έχει υποδουλώσει τον ίδιο τον
Αμερικανικό λαό και η Ελλάδα είναι το πρώτο πείραμα εφαρμογής
των Πρωτοκόλλων!

Η πολιτική σφαίρα που θα πρέπει να ανήκουμε είναι με τη Γαλλία

και βασικά τη Ρωσία, όλες οι αμυντικές συμβάσεις και όλα τα οπλικά
συστήματα της Ελλάδος θα πρέπει να είναι Γαλλικά ή Ρωσικά.
(Αυτό μπορεί να γίνει και εάν ακόμη η Ελλάδα συνεχίζει να ανήκει
στο ΝΑΤΟ). Έτσι και μόνο έτσι θα μπορούσαμε να
εξουδετερώσουμε τον Τουρκικό επεκτατισμό και επί τέλους να
έχουμε αυτό που ανήκει στον Ελληνισμό και στα παιδιά του στο
Αιγαίο!

Μετά Τιμής,

ΣτυλιανόςΣτυλιανούδης
Πρόεδρος ΕΕΚ ΦΑΞ: 001-703-997-6086

ΚΟΙΝ.
Σε όλες τις Ελληνόφωνες εφημερίδες Ελλάδος, Κύπρου και
Διασποράς
Σε όλες τις Ελληνικές Οργανώσεις Βορείου και Νοτίου Αμερικής
Σε όλα τα μέλη της Ελληνικής και Κυπριακής Βουλής
Σε όλα τα μέλη της Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου
Σε όλα τα μέλη τη Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος και
της Κύπρου
Σε όλους τους Αρχηγούς των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων και
Εθνοφρουράς
Σε όλους τους Υπουργούς της Ελληνικής και Κυπριακής
Κυβέρνησης
Σε όλους Νομάρχες και Δημάρχους της Ελληνικής και Κυπριακής
επικράτειας

Εκστρατεία υπόσκαψης του κύρους του

ΟΗΕ και των συνομιλιών Το σύνδρομο της
Μεγάλης Παρασκευής;
Στις δηλώσεις που έκανε ο Πρόεδρος Χριστόφιας μετά την
παρέλαση της 1ης Οκτωβρίου, λέγοντας φωναχτά "δεν πρόκειται να
δεχτώ σε καμιά απολύτως περίπτωση ξανά επιδιαιτησίες και
ασφυκτικά χρονοδιαγράμματα" και πως "αυτό το μήνυμα στρέφεται
προς όλες τις κατευθύνσεις μέχρι και την γραμματεία των
Ηνωμένων Εθνών", έδινε την εντύπωση ότι διακατεχόταν από
πανικό. Ο Χριστόφιας έδειξε ν' ανησυχεί για εξελίξεις που έρχονται
στο Κυπριακό και ότι προσπαθεί να τις αναχαιτίσει.

Οι δηλώσεις αυτές ήταν συνέχεια ανάλογων τοποθετήσεων που

έκανε στο εξωτερικό κατά τη διάρκεια της δεκαήμερης απουσίας
του, που καταδεικνύουν σκλήρυνση της στάσης του, σε βαθμό που
ακόμη και ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος να δηλώνει ότι ο
Πρόεδρος τον εκφράζει. Τι συμβαίνει, λοιπόν, με τον Πρόεδρο; Είναι
όντως τόσο μαύρα τα πράγματα όπως τα περιγράφει; Είναι κίνηση
τακτικής ενόψει δεύτερου γύρου των συνομιλιών ή φοβήθηκε την
κοινή γνώμη όπως τη διαμορφώνουν τα ΜΜΕ; Ας δούμε τις
εξελίξεις όπως διαμορφώθηκαν μετά την έναρξη του δεύτερου
γύρου των συνομιλιών, στις 10 Σεπτεμβρίου:
Οι δύο πρώτες συναντήσεις του δεύτερου γύρου ήταν γόνιμες. Ο
Χριστόφιας δήλωσε πως η τουρκική πλευρά προσήλθε με
διαφοροποιημένες θέσεις στο πρώτο θέμα της διακυβέρνησης, ενώ
συμφωνήθηκε η επιτάχυνση των συνομιλιών. Οι εξελίξεις αυτές
δημιούργησαν μια δυναμική που υπερφαλάγγισε τα όσα
προηγήθηκαν στο Λιμνίτη. Ωστόσο, χωρίς να υπάρξει άλλη
συνάντηση, ο Πρόεδρος Χριστόφιας χαμήλωσε τις προσδοκίες και
δημιούργησε ξανά κλίμα απαισιοδοξίας έως και απελπισίας για το
μέλλον των συνομιλιών.

Η υποκλοπή
Από τότε που ξεκίνησαν οι συνομιλίες τα πλείστα από τα ΜΜΕ (όλα
τα κανάλια) συντηρούν κλίμα απαισιοδοξίας και προδικάζουν την
αποτυχία. Η Κυβέρνηση και ο Πρόεδρος κρατούσαν και τα δύο
σχοινιά και παρέπεμπαν στο δεύτερο γύρο για ξεκαθάρισμα της
εικόνας.

Πριν από την έναρξη του δεύτερου γύρου εντάθηκε η αρνητική

δημοσιότητα. Με την έναρξη του δεύτερου γύρου ξεκίνησε μια
άριστα οργανωμένη και άκρως αποτελεσματική εκστρατεία
δολιοφθοράς της διαδικασίας. Την ημέρα έναρξης του δεύτερου
γύρου των συνομιλιών δημοσιεύτηκαν στον "Φιλελεύθερο" τα
πρώτα έγγραφα που υποκλάπηκαν από τον ΟΗΕ.

Σύμφωνα με πληροφορίες που έχει ο "Π" υποκλάπηκαν οι κωδικοί

πρόσβασής της βοηθού του Αλεξάντερ Ντάουνερ (πιθανόν από το
ξενοδοχείο που διέμενε) στο ηλεκτρονικό της ταχυδρομείο (Web
Mail). Κατέβασαν διά μιας όλη την αλληλογραφία της και τα
έγγραφα δόθηκαν πρώτα στον "Φ" και ύστερα στα κανάλια που
άρχισαν να τα δημοσιοποιούν, αλλοιώνοντας ή παρερμηνεύοντας
το περιεχόμενό τους.
Οι στόχοι είναι πασιφανείς:

• Να δημιουργήσουν στην κοινωνία φοβίες ανάλογες με

αυτές του 2004.
• Να απαξιώσουν τα Ηνωμένα Έθνη και τους εδώ
εκπροσώπους τους.
• Να σύρουν τον Χριστόφια σε αποδέσμευση από τη
διαδικασία.

Η επιδιαιτησία

Το 2004 ο Τάσσος Παπαδόπουλος δαιμονοποίησε τη διαδικασία

για να έχει το λαό μαζί του, στην εκ των προτέρων απόφαση του να
σκοτώσει το Σχέδιο Ανάν. Θύμα αυτής της πρακτικής υπήρξε και ο
μεσολαβητικός ρόλος των Ηνωμένων Εθνών. Δημιουργώντας την
πεποίθηση ότι ο ΟΗΕ ήταν εκ προοιμίου με το μέρος της Τουρκίας,
ανέδειξε την επιδιαιτησία σαν μια απάτη εις βάρος των Ε/Κ.
Ύστερα από το 2004 η ε/κ πλευρά διακήρυξε τη θέση "ποτέ πια
επιδιαιτησία". Ο ΟΗΕ αποδέχτηκε αυτή την πραγματικότητα.
Απαραίτητη προϋπόθεση για να παραπεμφθεί ένα νέο σχέδιο σε
δημοψήφισμα είναι να έχει τις υπογραφές των ηγετών ως
συμφωνημένη λύση. Στα έγγραφα που κυκλοφορούν πια ευρέως,
περιλαμβάνονται και πρακτικά συζητήσεων του Χριστόφια με τον
Ντάουνερ, ο οποίος τον διαβεβαιώνει (14/4/2009) κατά τρόπο
απόλυτα κατηγορηματικό ότι δεν υπάρχει ζήτημα επιδιαιτησίας.
Αυτό που ενδιαφέρονται να κάνουν τα Ηνωμένα Έθνη είναι να
υποβάλουν ιδέες για να τις αποδεχτούν, να τις απορρίψουν ή να τις
τροποποιήσουν οι ηγέτες. Όμως, ακόμη και η υποβολή ιδεών - η
πιο κοινή πρακτική στη διαμεσολαβητική διπλωματία -
δαιμονοποιήθηκε, διότι τα ΗΕ "θέλουν να εξυπηρετήσουν την
Τουρκία".
Το πρώτο έγγραφο των ΗΕ που διέρρευσε και το δημοσίευσε
πρωτοσέλιδα ο "Φ" είναι το πρακτικό μιας συνομιλίας του βοηθού
γενικού γραμματέα του ΟΗΕ Λιν Πάσκο με τον αμερικανό πρέσβη
στη Λευκωσία. Στο έγγραφο γράφει ότι ο Πάσκο έδωσε οδηγίες
στον Ντάουνερ "να εμπλουτίσει με ιδέες τη διαδικασία,
'διασφαλίζοντας ταυτόχρονα ότι τα μέρη διατηρούν την
κυριότητα των συνομιλιών'". (Downer had been given
instructions to inject ideas into the process 'whilst ensuring that the
parties retained ownership of the talks'")

Ο "Φ" αλλοίωσε το περιεχόμενο του και του προσέδωσε το αντίθετο

νόημα, γράφοντας: "Ο βοηθός γενικός γραμματέας αποκαλύπτει ότι
έδωσε οδηγίες στον αντιπρόσωπο του ΟΗΕ, Αλεξάντερ Ντάουνερ,
'να εμπλουτίσει με ιδέες τη Διαδικασία', αλλά να το πράξει με τρόπο
που οι ηγέτες να νομίζουν πως 'διατηρούν την κυριότητα των
συνομιλιών', κάτι που αποκαλύπτει την πρόθεση της
συγκαλυμμένης επιδιαιτησίας".
Ύστερα άρχισαν οι ανταποκρίσεις ότι περίπου την έχουν
στημένη του προέδρου στη Νέα Υόρκη, ότι οι αξιωματούχοι
των Η.Ε. είναι δόλιοι, ότι προωθούν τη συγκαλυμμένη
επιδιαιτησία, για να τα δώσουν όλα στην Τουρκία, όπως
έπραξαν και το 2004. Έτσι, η πρόθεση για "συγκαλυμμένη
επιδιαιτησία", προϊόν σκόπιμης χάλκευσης ενός εγγράφου,
έγινε γεγονός με την κυβέρνηση να μη διαχωρίζει τη θέση της
και να μην προστατεύει τη διαδικασία, αλλά να γίνεται μέρος
της εκστρατείας, διακηρύσσοντας πως "δεν ζήτησε από
κανέναν να της δώσει ιδέες".

Τα χρονοδιαγράμματα και η συγκυρία

Από τις αρχές του 2008, πριν τις προεδρικές εκλογές, η Τουρκία
χάραξε μια νέα στρατηγική στο Κυπριακό: Προσπάθεια για λύση
μέχρι το τέλος του χρόνου στις παραμέτρους του 2004 ή
αναγνώριση της "ΤΔΒΚ". Η πτώση του Τάσσου, οι κινήσεις που
έκανε ο Χριστόφιας και η έναρξη των συνομιλιών δημιούργησαν
ελπίδες στη διεθνή κοινότητα και ειδικά στην ΕΕ ότι αυτή τη φορά
θα υπήρχε θετική κατάληξη στις συνομιλίες.

Το τέλος του 2009 θεωρείται από όλους μια ευνοϊκή συγκυρία:

• Η Τουρκία θέλει να ξεκαθαρίσει το μέλλον των σχέσεων

της με την ΕΕ
• Η ίδια η ΕΕ θέλει να ξεκαθαρίσει το μέλλον των σχέσεων
ΕΕ - ΝΑΤΟ - Τουρκίας.
• Ο Ταλάτ είναι στα όρια του, με τους εθνικιστές να
αποκτούν τον έλεγχο στα κατεχόμενα.
• Υπάρχει ηρεμία στο εσωτερικό της Τουρκίας με το ΑΚΡ
να ελέγχει την κατάσταση.
• Η Τουρκία εφαρμόζει το νέο δόγμα των μηδενικών
προβλημάτων με τους γείτονές της.

Από την άλλη, ο Χριστόφιας είναι ο πρώτος που έθεσε αυστηρά

χρονοδιαγράμματα:

1. Εκτέθηκε ως υποψήφιος για να ανακόψει την πορεία προς

τη διχοτόμηση "που είναι στο κατώφλι μας".
2. Διακήρυξε πως "αν δεν το λύσω εγώ με τον Ταλάτ κανένας
άλλος δεν μπορεί να το λύσει".
3. Λέγοντας ότι η μη λύση θα είναι καταστροφή διότι θα έχουμε
τουρκικό κράτος στο βορρά και συνεταιρικό στο νότο.

Συνεπώς, αν θα υπάρξει λύση του Κυπριακού, θα γίνει τώρα.

Οποιαδήποτε από τις σημερινές συγκυρίες διαταραχθεί υπάρχει
κίνδυνος να επαναφέρει την κατάσταση στο σημείο που ήταν με την
εκπνοή της θητείας Παπαδόπουλου.

Ο Χριστόφιας διαβεβαιώνει ότι βιάζεται, ότι δεν έχει σχέδιο βήτα,

όμως δίνει την εντύπωση ότι θέλει να παίξει με το χρόνο. Αν και το
αντιλαμβάνεται ότι δεν μπορεί να υπάρξει συμφωνημένη λύση
μακριά από τη φιλοσοφία του 2004, σε επιστολή του προς το γενικό
γραμματέα για την τελευταία έκθεση του για την ανανέωση της
θητείας του (20/5/2009), διαμαρτύρεται διότι γίνονται αναφορές στον
"όγκο εργασίας" ή στις "παραμέτρους των Ηνωμένων Εθνών",
επειδή παραπέμπουν στο Σχέδιο Ανάν, υποδηλώνοντας ότι
πραγματικά θέλει να διαπραγματευτεί από μηδενική βάση και σε
απεριόριστο χρόνο.
 Αν και ζητεί από τον Ταλάτ να απεξαρτηθεί από την Άγκυρα, είπε
στον Ντάουνερ (συνάντηση 14/4/2009) πως αν υπάρχει κίνδυνος να
έρθει ο Έρογλου, η Τουρκία "να επιβάλει 'προεδρική' νίκη για τον
Ταλάτ", για να συνεχιστούν οι συνομιλίες και το 2010.
Ο Χριστόφιας, λοιπόν, δεν φαίνεται να είναι έτοιμος για μια ταχεία
διαδικασία και υπερεκτιμά τις δυνατότητες της αξιολόγησης της
Τουρκίας, το τέλος του 2009. Από την άλλη, η Τουρκία επανέφερε
τον πολιτικό σχεδιασμό που είχε το 2008, θέτοντας ως νέο
χρονοδιάγραμμα λύσης μέχρι το τέλος του χρόνου, ή αναγνώριση
της "ΤΔΒΚ". Εκμεταλλευόμενη και τη διστακτικότητα του Χριστόφια,
η Άγκυρα προβάλλει το "ναι" των Τουρκοκυπρίων το 2004, δηλώνει
δημόσια ότι επείγεται και διαβεβαιώνει ότι δέχεται ακόμη και
επιδιαιτησία του ΟΗΕ. Οι θέσεις αυτές της Άγκυρας βρίσκουν
ανταπόκριση στην Ε.Ε. διότι και οι Βρυξέλλες επείγονται και
αναμένουν αποτελέσματα μέχρι το τέλος του χρόνου. Ο Χριστόφιας
που αισθάνεται πλέον την πίεση, αντιδρά με ρητορική
Παπαδόπουλου: "Ούτε χρονοδιαγράμματα, ούτε επιδιαιτησία".

Τα Μέσα Ενημέρωσης
Τα κανάλια και εν γένει ο πολιτικός χώρος που θεωρεί καταστροφή
την ομοσπονδία, προσπαθούν να πλήξουν τη διαδικασία, χωρίς να
ασχολούνται με τις όποιες συνέπειες, καθώς η λογική της
διχοτόμησης κερδίζει έδαφος στο χώρο τους.
Η μελέτη που κυκλοφόρησε με έξοδα της Αρχιεπισκοπής "Η
πρόταση του ορθού ναι" προτείνει μια ουτοπική στρατηγική λύσης
ενιαίου κράτους που ήταν ανέφικτη το '70, πόσο μάλλον το 2009.
Πίσω από τις γραμμές της πρότασης αυτής είναι να μείνει η
κατάσταση ως έχει, διότι εάν αλλάξει μορφή η Κυπριακή
Δημοκρατία, το νέο μόρφωμα "θα εκδιωχθεί από την Ε.Ε."!
Πιο σαφής είναι η πρόταση γιατρού Τάκη Γεωργίου, "Σχέδιο Β,
έδαφος έναντι κυριαρχίας", την οποία εκτύπωσε και διένειμε
δωρεάν η εφημερίδα "Φιλελεύθερος" και προτείνει τη λύση
δύο κρατών στην Κύπρο.

Παράλληλα, συνεχίζεται η εκστρατεία απαξίωσης των εκπρόσωπων

των Ηνωμένων Εθνών. Κάθε μέρα δημοσιοποιείται κι ένα από τα
έγγραφα που έχουν υποκλαπεί, στα οποία η απλή διπλωματική
πρακτική ανάγεται σε διεθνή συνωμοσία κατά της Κύπρου.
Ειδικά ο ΑΝΤ1 κήρυξε ένα είδος Ιερού Πολέμου (Τζιχάντ) κατά του
Αλεξάντερ Ντάουνερ. Τελευταίο κρούσμα ήταν η δημοσιοποίηση
μιας ανάλυσης ενός εκ των συνεργατών του Ντάουνερ για τα
εσωτερικά του ΔΗΚΟ. Δεν υπάρχει διπλωμάτης στην υφήλιο που
να κάνει σωστά τη δουλειά του και να μη γράφει καθημερινά
εκθέσεις για τα εσωτερικά της χώρας στην οποία είναι
διαπιστευμένος. Αυτό που σε όλο τον κόσμο είναι καθημερινή
πρακτική, στην Κύπρο προβλήθηκε σαν συνωμοσία: "Επεμβαίνει
στα εσωτερικά μας", "είναι χαφιές", "να κηρυχθούν
ανεπιθύμητοι στην Κύπρο", ήταν μερικές από τις κραυγές που
ακούστηκαν τις τελευταίες ημέρες.
Πρόκειται για ένα τσουνάμι αρνητικής δημοσιότητας που
ροκανίζει το κύρος της διαδικασίας και των μεσολαβητών, με την
κυβέρνηση όχι μόνο να μην προστατεύει τη διαδικασία, αλλά να
ανέχεται και εν μέρει να συνδράμει σε αυτή τη διαδικασία, διότι,
παρόλο που ξεκινούν από διαφορετικές αφετηρίες (ομοσπονδιακοί,
αντιομοσπονδιακοί), έχουν κοινό στρατηγικό πλαίσιο: "όχι στα
χρονοδιαγράμματα και στην επιδιαιτησία".
Ο Χριστόφιας
Την περασμένη Κυριακή ο "Π" δημοσίευσε μια δημοσκόπηση,
σύμφωνα με την οποία η αποδοχή του Χριστόφια στο Κυπριακό
μειώθηκε στο 45%. Όμως το μήνυμα της δημοσκόπησης ήταν πως
ο κόσμος βρίσκεται σε αναμονή για να δει τις εξελίξεις.

Η δημοσκόπηση αντανακλούσε το μπέρδεμα της κοινωνίας για το

πού πάει το Κυπριακό, με βάση την ατζέντα που διαμορφώνουν τα
κανάλια. Η δημοσκόπηση έγινε ύστερα από την προβοκάτσια στο
Λιμνίτη και τη διαρροή των εγγράφων περί συνωμοσίας των ΗΕ, με
την κυβέρνηση να μην έχει καθαρή θέση και ευδιάκριτη εικόνα που
το πάει και τι θέλει.
Ο Χριστόφοας πήγε στην έδρα των ΗΕ, αλλά μιλούσε
απευθυνόμενος στον πληθυσμό της Κύπρου ("Δεν είμαι πλασιέ και
δεν έχω σε καμιά περίπτωση κατά νου να πουλήσω πατρίδες") και
υιοθετώντας διπλωματικά αδόκιμη γλώσσα ("Αγωνιζόμαστε να
κάμψουμε την αδιαλλαξία των ξεροκέφαλων της Άγκυρας"), έδωσε
πρώτης ποιότητας ύλη στα κανάλια για να ροκανίζουν την
προοπτική των συνομιλιών.
Προφανώς θεωρεί ότι θα πρέπει να απευθυνθεί στους
ακραίους, διότι οι "μετριοπαθείς" δεν φωνασκούν (όπως και το
2004) και "κρέμονται από πάνω του", όπως και η Ε.Ε., που
ελπίζει σ' αυτόν για να ξεμπλέξει από έναν μπελά που τον
κληρονόμησε χωρίς τη θέλησή της.
Όμως, κάθε δήλωση που κάνει, κάθε "ουδέποτε" που
διακηρύττει είναι ένα καρφί που τον καθηλώνει. Κι αν
αποφασίσει να κάνει το βήμα, απλώς θα διαπιστώσει πως τα
πόδια του είναι καρφωμένα στο έδαφος. Αυτό ακριβώς είναι
που επιδιώκουν τα κανάλια, που ελπίζουν ότι ο Χριστόφιας θα
λειτουργήσει, ξανά, όπως τη Μεγάλη Παρασκευή του 2004...

Μακάριος Δρουσιώτης 04/10/2009

OI ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΕΙΣΗΓΗΘΗΚΑΝ ΤΗ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ

ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ

Η ραγδαία συρρίκνωση της αυτοκρατορίας των Οθωμανών μέσα σε

εκατό χρόνια, η δημιουργία νέων ανεξάρτητων κρατών όπως η
Ελλάδα, η Σερβία, η Βουλγαρία και η Ρουμανία σε εδάφη που
ανήκαν προηγουμένως στην Οθωμανική Αυτοκρατορία με
θαυμαστή ανάπτυξη, μετά την αποτίναξη του οθωμανικού ζυγού,
μεγάλωσε το μίσος τους πιο πολύ. Αλλά τους άνοιξαν τα μάτια
σχετικά με τη σπουδαιότητα της ανάπτυξής τους. Όταν στο θρόνο
του σουλτάνου ανεβαίνει ο Αμπτούλ Χαμίτ το 1876, αποκαλούμενος
ερυθρός σουλτάνος για τις βαρβαρότητές του, αποφασίζει να
κατοικείται η Μ. Ασία μόνο από Μουσουλμάνους Τούρκους,
δηλ. εδάφη κατακτημένα και καταπατημένα που δεν τους
ανήκαν, γιατί όταν τα πρωτοπάτησαν, ζούσε εκεί πλήθος
διάφορων λαών. Αποφασίζει, λοιπόν, τον φυσικό αφανισμό
τους. Γεννιέται η ιδέα της νέας εθνικιστικής συνείδησης, "Η
Τουρκία στους Τούρκους", "εθνικό ξεκαθάρισμα" σε ό,τι μη
τουρκικό, για να μπορέσει να δημιουργηθεί ένα κράτος με ό,τι
απέμεινε από την Οθωμανική Αυτοκρατορία και να μπουν οι βάσεις
στην νέα τάξη πραγμάτων που αρχίζει και δημιουργείται με την
έκρηξη του εκβιομηχανισμού και των μεγάλων συμφερόντων.
Καθώς ο σουλτάνος Αμπτούλ Χαμίτ κατέγραφε την
κληρονομιά που απέμεινε από το απέραντο κράτος του,
προέβλεψε ότι αυτά θα μπορούσαν να έρθουν στα χέρια των
"άπιστων" Ελλήνων και Αρμενίων, γνωρίζοντας την ευφυΐα
τους, που υπερείχαν πολύ πνευματικά από τους Τούρκους.
Έτσι το 1895 ξεκίνησαν οι χαμιτικές σφαγές κατά των
Αρμενίων με αφορμή την άρνησή τους να πληρώσουν τη
χρονιά εκείνη τον ετήσιο παράνομο φόρο που ζητούσαν οι
Κούρδοι φύλαρχοι. Ο εθνικισμός των Τούρκων πήρε τεράστιες
διαστάσεις και το 1895 και 1896 βρήκαν φρικτό θάνατο
περίπου 300.000 Αρμένιοι. Το 1908 παίρνουν οι Νεότουρκοι με
επανάσταση την εξουσία στα χέρια τους, με επικεφαλής την
τριανδρία του κομιτάτου "Ένωση και Πρόοδος" Ενβέρ, Ταλαάτ και
Τζεμάλ πασά που ο βασικός και κύριος στόχος τους είναι η
μετατροπή της πολυεθνικής Οθωμανικής Αυτοκρατορίας σε
Μωαμεθανικό εθνικό Τουρκικό κράτος, με την εξόντωση και τον
εκτουρκισμό όλων των άλλων λαών. Η απόφαση πάρθηκε στο
συνέδριο στη Θεσσαλονίκη το 1911 και για να πραγματοποιηθούν
τα σχέδιά τους αποφασίστηκε η προσφυγή στην ένοπλη βία. Αρχές
του 1915 μια νέα εποχή σφαγών αρχίζει κατά των Αρμενίων και
ακολουθεί η σειρά των Ελλήνων που τους εκτοπίζουν από τα
παράλια της Μ. Ασίας, όπου ζουν επί αιώνες, στα βάθη της
Ανατολίας με εξοντωτικές πορείες και στα τάγματα εργασίας. Η
ολοκλήρωση των διωγμών από τους Τούρκους έγινε από τον
Μουσταφά Κεμάλ το 1919–1923 κατά των Ελλήνων του Πόντου με
350.000 θύματα. Οι μεγάλες δυνάμεις Ο μεγάλος ανταγωνισμός
που υπήρχε στις μεγάλες βιομηχανικές αναπτυσσόμενες χώρες
ανάγκασε τη Γερμανία, στερούμενη από πρώτες
ύλες, να αναζητήσει δρόμους προς τις πηγές
πρώτων υλών στον Περσικό Κόλπο, Ινδίες και
Ινδοκίνα.
Για να το κατορθώσει αυτό η Γερμανία, ήρθε σε συνεννόηση με
την Τουρκία για την κατασκευή της σιδηροδρομικής γραμμής
Κωνσταντινούπολης-Βαγδάτης, ένα τολμηρό σχέδιο που
έβαλε σε αμηχανία τους αντιπάλους της. Η νέα κατάσταση είχε
ως αποτέλεσμα να σχηματιστούν δύο αντίπαλες παρατάξεις: η
συμμαχία της Αντάντ με την Αγγλία, την Γαλλία και την Ρωσία
και από την άλλη η Γερμανία, η Αυστροουγγαρία και η Ιταλία.
Η Γερμανία είχε ήδη εισβάλει στην οικονομική και στρατιωτική ζωή
της Τουρκίας με την κατασκευή της σιδηροδρομικής γραμμής,
(όπως λέμε αγωγος φυσικου αερίου), γ' αυτό και ήταν εύκολο
στους Τούρκους να πάνε με το πλευρό της Γερμανίας, γιατί σε
αυτούς έβρισκε το κομιτάτο των Νεότουρκων υποστήριξη για τα
ύπουλα σχέδιά τους. Οι Γερμανοί εισηγήθηκαν στους
Νεότουρκους τα σατανικά σχέδια των εκτοπισμών κατά τους
Βαλκανικούς Πολέμους. Συνεχίστηκαν αυτοί στον Πρώτο
Παγκόσμιο Πόλεμο και στη συνέχεια με τους Κεμαλικούς έως
το 1923. Οι Γερμανοί ενθάρρυναν και προέτρεψαν τους
Νεότουρκους προς τα προγονικά εγκληματικά αισθήματά τους.
Μόνοι τους δεν θα τολμούσαν ως θρασύδειλος λαός να
προβούν με σύστημα στις μαζικές θηριωδίες που διέπραξαν. Η
Μικρασιατική Καταστροφή του 1922 ήταν η πιο καταστρεπτική
που έγινε ποτέ στην ιστορία του ελληνισμού. Ξεριζώθηκαν
αναγκαστικά με την ανταλλαγή των πληθυσμών από τις
πατρογονικές τους εστίες: από την Ιωνία, την Ανατολική
Θράκη, την Καππαδοκία και τον Πόντο περισσότεροι από
700.000 άνθρωποι ήρθαν στη μητροπολιτική Ελλάδα. Και έτσι ο
στόχος των Νεότουρκων εν μέρει πραγματοποιήθηκε να διώξουν με
αυτόν τον τρόπο της ανταλλαγής τους νόμιμους κληρονόμους αυτής
της γης. Ενώ αυτά συμβαίνουν την περίοδο αυτή, στην Ελλάδα
επικρατεί μια παρανοϊκή διαμάχη μεταξύ Βασιλικών και Βενιζελικών.
Το ίδιο πάθος όπως και στο βυζάντιο που σπαράζονταν από
πολιτικές, θρησκευτικές και κοινωνικές διαμάχες και αγώνες για την
εξουσία. Και το ίδιο πάντα πάθος να προσπαθούν να κοροϊδέψουν
τον ελληνικό λαό, δηλαδή πως κάποιοι άλλοι φταίνε, οι μεγάλες
δυνάμεις, για τις καταστροφές που οι ίδιοι μας οδήγησαν.
Ακήρυχτος πόλεμος Μετά το 1922 συνεχίζεται μια περίοδος
ακήρυχτου πολέμου χωρίς όμως ελπίδα ειρήνης των δύο κρατών.
Ώσπου στις 6 Σεπτεμβρίου του 1955 ξαναφουντώνουν και πάλι
τα προγονικά τους αισθήματα. Αιτία αυτή τη φορά είναι η
έκρηξη βόμβας στο τουρκικό προξενείο της Θεσσαλονίκης, με
αποτέλεσμα να σπάσουν τα τζάμια θηρών και παραθύρων,
χωρίς να προεκληθεί καμία άλλη ζημία. Κι όπως αποδείχτηκε
ήταν προκατασκευασμένο σχέδιο των Τούρκων με την
προτροπή και τη συνδρομή των Αγγλικών μυστικών
υπηρεσιών. Έτσι ξεσπά μια καλά οργανωμένοι επίθεση
λεηλασίας στα σπίτια και μαγαζιά των Ελλήνων της
Κωνσταντινούπολης που ως αποτέλεσμα είχε την οικονομική
καταστροφή τους. Στην Κωνσταντινούπολη ζούνε βάσει της
συνθήκης της Λωζάννης το 1935: 125.000 Έλληνες, το 1955:
86.650, το 1965: 76.122 και το 1990: 3.000 ενώ ο πληθυσμός των
Μουσουλμάνων στη Θράκη ξεπερνά τις 150.000. Οι Τούρκοι ποτέ
δεν σεβάσθηκαν το δίκαιο στις σχέσεις τους με τους Έλληνες,
γιατί ουδέποτε συνειδητοποίησαν την
ανάγκη της φιλίας και της καλής γειτονίας
των δύο λαών.
Πάντοτε έβλεπαν την Ελλάδα ως δύναμη ανατροπής στα
ιμπεριαλιστικά τους σχέδια στα Βαλκάνια και με τη δόλια πολιτική
του άλλα λέω και άλλα κάνω", καιροσκοπούν και προσπαθούν να
επωφεληθούν. Η βάρβαρη κατοχή της Κύπρου πρέπει να είναι το
καινούργιο δίδαγμα για μας τους νεότερους, αλλά η προδοσία έγινε
και πάλι από εμάς τους Έλληνες. Η στάση των ισχυρών μας
φαίνεται ανεξήγητη, Χριστιανικά κράτη να παίρνουν το μέρος του
αλλόθρησκου Τούρκου και να αδικούν τους Έλληνες. Πολλοί
πιστεύουν ότι αυτό οφείλεται στην τουρκική διπλωματία, η αλήθεια
είναι ότι οι μεγάλες δυνάμεις τους βοηθούν γιατί έτσι εξασφαλίζουν
τα οικονομικά ή κοινωνικά και πολιτικά τους συμφέροντα. Η
γεωγραφική θέση της Τουρκίας είναι μεγαλύτερης αξίας έναντι της
Ελλάδος. Τα στενά του Ελλησπόντου κλείνουν και ελέγχουν την
έξοδο των Ρώσων και όλων των Παρευξείνιων λαών προς τη
Μεσόγειο θάλασσα. Τα εδάφη της είναι ένα προκεχωριμένο φυλάκιο
του ΝΑΤΟ που δέχεται πολλές Αμερικάνικες βάσεις. Μετά την
κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης το έδαφος της Τουρκίας παίζει
μεγάλο στρατηγικό ρόλο στα συμφέροντα των Αμερικάνων και
Γερμανών στα νέα κοιτάσματα πετρελαίου που υπάρχουν στην
Κασπία θάλασσα. Για να διατηρεί η Τουρκία αυτήν την ευνοϊκή
μεταχείριση των ισχυρών, παίζει το παιχνίδι του ηγεμόνα στην
περιοχή υπερασπίζοντας και τα συμφέροντα των Αμερικανών και
Γερμανών και άλλων δυνάμεων που την εξοπλίζουν συνεχώς. Η
ιστορία επαναλαμβάνεται από τα πάθη που τυφλώνουν και μας
οδηγούν σε καταστροφές. Είμαστε οι κληρονόμοι αυτής της γης των
προγόνων μας που βρίσκεται στο σταυροδρόμι των συμφερόντων
και πρέπει να διδαχτούμε για το καλό μας από τα λάθη του
παρελθόντος, γι' αυτό απαιτείται εργατικότητα, εθνική ενότητα και
γαλήνη, ρεαλιστική εξωτερική πολιτική, διπλωματική μαεστρία και
φιλία προς όλους τους γειτονικούς λαούς. Για να γεννηθεί και πάλι
λαμπρός πολιτισμός πρέπει στην καθημερινή μας ζωή να λάμψει η
αλήθεια, η κοινωνική δικαιοσύνη, να λέγονται και να
αντιμετωπίζονται με θάρρος και ρεαλισμό όλα τα προβλήματά μας.
Να εργαστούμε όλοι μαζί για μια οικονομική ισχυρή Ελλάδα, για μια
κοινωνική δίκαιη Ελλάδα, τότε και μόνο τότε θα μπορούμε να
υπερηφανευόμαστε στα παιδία μας πώς κάναμε το καθήκον μας
προς αυτά και την ιστορία. Σήμερα ζούνε στην Τουρκία 47 περίπου
διαφορετικές εθνικές γλωσσικές και θρησκευτικές ομάδες. Γι' αυτό, ο
εκδημοκρατισμός αυτής της χώρας και η κατοχύρωση των
ανθρωπίνων δικαιωμάτων θα φέρουν έναν φρέσκο αέρα
ανακούφισης. Η σύνοδος του Helsinki άνοιξε το δρόμο στην
ιστορική απόφαση που πάρθηκε για την ένταξη της Τουρκίας στην
Ευρωπαϊκή Ένωση, που την αναγκάζει να δεσμευτεί και να
συμμορφωθεί για εκδημοκρατισμό και κοινωνική δικαιοσύνη. Αυτό
που κατόρθωσε η Γαλλία και Γερμανία πρέπει και είναι δυνατό να
πραγματοποιηθεί και για το καλό αυτών των δύο λαών, Ελλήνων
και Τούρκων. Με σεβασμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και
προσωπικότητας, συνεργαζόμενοι οι δύο λαοί θα μπορέσουν
ειρηνικά να συνυπάρχουν στο μέλλον σε αυτό το σταυροδρόμι των
συμφερόντων.
 Μια εκδήλωση αποκαλύπτει τα σχέδια για

Μακεδονία-Θράκη
Τις παραμονές της κρίσιμης συνόδου του ΝΑΤΟ, οργάνωση
μουσουλμάνων της Θράκης, το Ουράνιο Τόξο το Παρατήριο
του Ελσίνκι αναγγέλλουν ότι οργανώνουν στις Βρυξέλες κοινή
εκδήλωση με θέμα την «τουρκική» και «μακεδονική μειονότητα»
στην Ελλάδα !!! Αποδεικνύεται έτσι ότι όταν οι Αμερικανοί
προωθούν την αναγνώριση «μακεδονικής εθνότητας» δεν το
κάνουν μόνο επειδή στηρίζουν τα Σκόπια. Έχουν κι άλλες, πολύ πιο
σοβαρές και επικίνδυνες για την Ελλάδα σκοπιμότητες. Διαβάστε τι
αποκαλύπτει το greekamerican newsagency:

Σύμφωνα με ανακοινώσεις της Ομοσπονδίας Ευρώπης Τούρκων

της Δυτικής Θράκης, στις 17 Απριλίου 2008, στο Ευρωπαϊκό
Κοινοβούλιο στις Βρυξέλες, πρόκειται να λάβει χώρα διεθνές πάνελ
με θέμα: «Τούρκοι της Δυτικής Θράκης και Μακεδόνες: Οι μη
αναγνωρισμένες μειονότητες στην Ελλάδα». Την εκδήλωση
διοργανώνουν η Ευρωπαϊκή Ελεύθερη Συμμαχία-Ευρωπαϊκό
Πολιτικό Κόμμα (EFA), η Ομοσπονδιακή Ένωση Λαών της
Ευρώπης (FUEN) και το φιλοσκοπιανό ελληνικό «Ουράνιο
Τόξο». Θα προεδρεύσει ο Hans Heinrich Hansen, πρόεδρος
της FUEN. Θα συμμετάσχει επίσης και ο Παναγιώτης
Δημητράς, εκπρόσωπος του Ελληνικού Παρατηρίου του
Ελσίνκι. Για όσους δεν τον γνωρίζουν, πρόκειται για τον
άνθρωπο του οποίου οι εκθέσεις-αναφορά προς την
Αμερικανική κυβέρνηση στήνουν step by step εδώ και χρόνια
την υπόθεση των “καταπιεσμένων μειονοτήτων”. “Εκθέσεις”
και “αναφορές” τις οποίες εν συνεχεία βλέπουμε σχεδόν copy
paste στην γνωστή ετήσια αμερικανική έκθεση περί
ανθρωπίνων δικαιωμάτων…

Και για όσους δεν κατάλαβαν ακόμα τι παιχνίδι παίζεται

θέτουμε δυο απλά ερωτήματα:

Πως εξηγείται η κοινή δράση μουσουλμάνων της ελληνικής

Θράκης με το Ουράνιο Τόξο και με το Παρατήριο του Ελσίνκι;

Η «Ομοσπονδία Ευρώπης Τούρκων της Δυτικής Θράκης» από

ποιους ελέγχεται;
Από τους Πομάκους, τους Ρομά, τους Τουρκογενείς και τους
μουσουλμάνους της
περιοχής (οι
περισσότεροι από τους
οποίους δουλεύουν
στην Γερμανία) ή την
Άγκυρα

Οι τρομοκρατικές
απειλές στα
κράτη του ΝΑΤΟ:
μια συλλογή
Άμυνα εναντίον της
τρομοκρατίας: θα
χρειαστούν
περισσότερες
υπερσύγχρονες
τεχνολογίες για να
διατηρήσουμε ασφαλή
τη Συμμαχία
(© DND/CF)
Ο Friedrich Steinhäusler
εκθέτει λεπτομερώς τις
προσπάθειες του ΝΑΤΟ
για την αντιμετώπιση
των ασύμμετρων απειλών από την Ρίγα και μετά.

Τα κράτη μέλη του NATO αντιμετωπίζουν ασύμμετρες απειλές για

την ασφάλεια από την εθνική και τη διεθνή τρομοκρατία, όπως
απέδειξαν οι επιθέσεις στις Ηνωμένες Πολιτείες το 2001, την
Τουρκία το 2003, την Ισπανία το 2004 και το Ηνωμένο Βασίλειο το
2005. Πέρα από τα γεγονότα αυτά, οι αρχές στην Ευρώπη έχουν
ματαιώσει τουλάχιστον 19 κύριες τρομοκρατικές επιθέσεις από την
11/9 και μετά.1

Τον Απρίλιο του 1999, η Συμμαχία αναγνώρισε την τρομοκρατία ως

έναν από τους κινδύνους που επηρεάζουν την ασφάλεια των μελών
της όπως σκιαγραφήθηκε στην Στρατιωτική Γενική Ιδέα (SC), και
κατά τη Διάσκεψη Κορυφής της Πράγας τον Νοέμβριο του 2002
εγκρίθηκε μια στρατιωτική γενική ιδέα για άμυνα εναντίον της
τρομοκρατίας. Ωστόσο, πολλές από τις προκλήσεις ασφαλείας που
αντιμετωπίζει η Συμμαχία, ακόμη αναδύονται και δημιουργούν
υψηλούς κινδύνους. Ενδεχομένως αξίζει τον κόπο να τις
εξετάσουμε πιο λεπτομερώς, όπως επίσης να πράξουμε αναλόγως
και για τα μέτρα που υιοθέτησε το NATO από την Πράγα και μετά
για να τις αντιμετωπίσει.

Παγκόσμια τζιχάντ
Η ρισάλα («μήνυμα») του Osama Bin Ladenτον Απρίλιο του 2006
επαναλάμβανε τη στρατηγική του για την διεξαγωγή μιας
παγκόσμιας τζιχάντ, καλώντας όλους τους άνδρες, τις γυναίκες και
τους νέους να προσφερθούν για επιθέσεις αυτοκτονίας και ανέφερε
ειδικά το Αφγανιστάν και το Ιράκ. 2 Δεν μπορεί πλέον να αποκλειστεί
μια τζιχάντ εναντίον της κυβέρνησης του Αφγανιστάν και των
στρατευμάτων του NATO εξ αιτίας διαφόρων παραγόντων. Οι
πολέμαρχοι και οι αρχηγοί των φυλών συνεχίζουν να ασκούν
επιρροή και είναι ασαφής η πίστη τους προς το καθεστώς της
Καμπούλ. Επιπρόσθετα, η ανικανότητα της Αφγανικής κυβέρνησης
να προλάβει την επανεμφάνιση του οπίου ως ενός σημαντικού
αγαθού είχε ως αποτέλεσμα την βελτίωση των οικονομικών πόρων
των τρομοκρατών με την παραγωγή του οπίου να υπερβαίνει τους
6.000 τόνους το 2006, όπως τεκμηρίωσε το Γραφείο πάνω στα
Ναρκωτικά και το Έγκλημα των Ηνωμένων Εθνών. Τα Δυτικά μέσα
μαζικής ενημέρωσης επιμόνως αναφέρουν ότι η Υπηρεσία
Πληροφοριών του Πακιστάν (ISI) παρέχει υποστήριξη διοικητικής
μέριμνας στους Ταλιμπάν, συμπεριλαμβανομένης και της
εκπαίδευσης πάνω στην τρομοκρατία με αυτοκτονίες. Τέλος,
πιστεύεται ότι πολλά μέλη της al Qaida είναι ακόμη ελεύθερα
στα αναρχούμενα σύνορα στην περιοχή μεταξύ Αφγανιστάν
και Πακιστάν.
Εν τω μεταξύ, για πρώτη φορά στην Αραβική ιστορία η δύναμη στο
Ιράκ πέρασε από τους Σουνίτες στους Σιίτες. Στο βιβλίο του
Radicalization of the Sunni-Shiá Divide το 2006, ο Ely Karmon
τεκμηρίωσε το πως η Ιρανοί Σιίτες υποστήριξαν την ατζέντα των
Ιρακινών Σιιτών σε ολόκληρη την περιοχή μέσα από τις τοπικές
πολιτικές ομάδες όπως η al-Da`waa al-Islamiya στο Ιράκ, η Amal
στον Λίβανο, η Hizb-I Wahdat στο Αφγανιστάν, και η Tahrik-I
Jafaria στο Πακιστάν. Τα κράτη μέλη του NATO που προσφέρουν
στρατεύματα στο Ιράκ κινδυνεύουν να συρθούν σε αυτή την
πόλωση.
Επιθέσεις Αυτοκτονίας
Οι επιθέσεις αυτοκτονίας είναι η πλέον θανατηφόρα μορφή
τρομοκρατίας, που αντιπροσωπεύει μόνο το 3% όλων των
τρομοκρατικών επεισοδίων αλλά που προκάλεσαν το 48% όλων
των σχετιζομένων με την τρομοκρατία απωλειών στην περίοδο
μεταξύ του 1980 και του 2003. Οι επιθέσεις αυτές αυξήθηκαν από
ένα μέσο όρο των τριών περίπου ετησίως στην δεκαετία του 1980
σε σχεδόν πενήντα τον χρόνο το 2005. Πάνω από 300 επιθέσεις
αυτοκτονίας σε 16 κράτη –Αφγανιστάν, Τσετσενία/Ρωσία, Κίνα,
Ινδονησία, Ιράκ, Κασμίρ/Τζαμμού, Κένυα, Μαρόκο, Πακιστάν,
Παλαιστίνη/Ισραήλ, Σαουδική Αραβία, Σρι Λάνκα, Τυνησία, Τουρκία,
Ηνωμένες Πολιτείες, και Υεμένη – είχαν ως αποτέλεσμα να
σκοτωθούν πάνω από 5.300 άνθρωποι και να
τραυματιστούν πάνω από 10.000. Και όπως έγραψε ο Scott
Atran αλλά και άλλοι, το 75% όλων των γνωστών βομβιστικών
επιθέσεων αυτοκτονίας παγκοσμίως συνέβη μετά τις τρομοκρατικές
επιθέσεις στις Ηνωμένες Πολιτείες της 11ης Σεπτεμβρίου. 3 Πρέπει
επίσης να θυμόμαστε ότι αυτού του είδους οι επιθέσεις μπορεί
να έχουν πανίσχυρες οικονομικές και
περιβαλλοντολογικές επιπτώσεις ακόμη και όταν
πραγματοποιούνται εκτός Ευρώπης. Τον Οκτώβριο του
2002, ένα μικρό σκάφος, που μετέφερε βομβιστές αυτοκτονίας
κτύπησε με επιτυχία ένα σούπερ τάνκερ, το Limburg, έξω από
τις ακτές της Υεμένης, διασκορπίζοντας 90.000 βαρέλια
πετρελαίου στον Κόλπο του Άντεν και προκάλεσε μια σύντομη
άνοδο στην τιμή του πετρελαίου.

Δηλαδή αν δεν συμορφώνονται οι Σειχηδες με τη πολιτικη των ΗΠΑ

τους βυθιζουμε το τανκερ που μεταφερει το πετρέλαιο και τιναζουμε
τη τιμη στα ύψη παλι, κι ουτε γατα ουτε ζημιά, το πιάσατε??
Υπέροχο οικονομικό οπλο η Τρομοκρατία.

Εγχώρια-ανεπτυγμένη τρομοκρατία
Στην Ευρώπη, η εγχώρια-ανεπτυγμένη τρομοκρατία συνεχίζει να
είναι μια απειλή ασφαλείας για τα κράτη μέλη του NATO. Δυστυχώς,
οι επιθέσεις αυτοκτονίας είναι ανεκτές, και ακόμη και τις θαυμάζουν,
τα πλέον φτωχά και τα λιγότερο ενσωματωμένα άκρα κάποιων
Μουσουλμανικών κοινοτήτων στην Ευρώπη. Βρετανοί υπήκοοι
εκτέλεσαν τις επιθέσεις αυτοκτονίας εναντίον του δημοσίου
συστήματος μεταφορών στο Λονδίνο το 2005. Εν τω μεταξύ, οι
δυνάμεις ασφαλείας του Ηνωμένου Βασιλείου απέτρεψαν
δολοφόνους που σχεδίαζαν να χρησιμοποιήσουν τοξίνη, όπως
επίσης και να εκτελέσουν τρομοκρατικές επιθέσεις εναντίον της
πολιτικής αεροπορίας. Στην Γερμανία, η αστυνομία ματαίωσε
σχέδια για την έκρηξη φορητών βομβών σε πολλά τρένα το 2006.
Μέχρι σήμερα, τα άτομα που ήθελαν να εμπλακούν σε
τρομοκρατικές ενέργειες στις πατρίδες τους έπρεπε να ταξιδεύσουν
στην γεμάτη βουνά περιοχή κατά μήκος των συνόρων του Πακιστάν
και του Αφγανιστάν για την απαραίτητη εκπαίδευση. Στο μέλλον,
μπορεί να έχουν στην διάθεσή τους μια ευρύτερη επιλογή από
στρατόπεδα εκπαίδευσης. Οι τρομοκράτες μπορούν να
μάθουν τα βασικά για τις βομβιστικές ενέργειες στους
δρόμους, τα παγιδευμένα αυτοκίνητα και το αντάρτικο πόλεων
στο Ιράκ, και μετά να επιστρέψουν στις πατρίδες τους και να
χρησιμοποιήσουν την εμπειρία αυτή για να κτυπήσουν
προορισμούς στα κράτη μέλη του NATO.

Ραδιολογική επίθεση
Επιπλέον, τα Προκαταρκτικά Ευρήματα και οι Εισηγήσεις του
Προηγμένου Εργαστηρίου Έρευνας ΝΑΤΟ-Ρωσίας του Δεκεμβρίου
του 2006 βρήκαν ότι σε μια τρομοκρατική επίθεση μπορεί να
χρησιμοποιηθεί ραδιενεργό υλικό για να προκαλέσει μια
ανεξέλεγκτη έκρηξη για τον ιονισμό της ακτινοβολίας. 4 Ο
αντικειμενικός στόχος της χρησιμοποίησης μια συσκευής
ραδιολογικής διασποράς (RDD) είναι η μόλυνση ανθρώπων
και του περιβάλλοντος, η πρόκληση μαζικού πανικού μάλλον
παρά μαζικής καταστροφής.
Χιλιάδες πιθανών κατάλληλων ραδιενεργών πηγών
χρησιμοποιούνται σε ερευνητικές εγκαταστάσεις, ιατρικά ιδρύματα,
βιομηχανικές εγκαταστάσεις, όπως και σε στρατιωτικές.
Εξαρτώμενη από τον τύπο της πηγής και τα ραδιοϊσότοπα που
χρησιμοποιήθηκαν, η καταλληλότητα για μια ραδιολογική
τρομοκρατική επίθεση διαφέρει σημαντικά. Υπάρχουν
εκατοντάδες περιστατικά ιατρικών και βιομηχανικών
ραδιενεργών πηγών που κλέπτονται, εγκαταλείπονται, ή
χάνονται παγκοσμίως κατ’ έτος. Εξ αιτίας της σχετικής
ευκολίας για την κατασκευή μιας RDD, αυξάνεται η πιθανότητα
του να επιδιώξουν οι τρομοκράτες να οργανώσουν μια τέτοια
επίθεση με στόχο μια περιοχή υψηλής αξίας σε ένα κράτος
μέλος του NATO.

Όπλα μαζικής καταστροφής

Οι τρομοκράτες έχουν δείξει επανειλημμένως τόσο την πρόθεσή
τους όσο και την μερική ικανότητά τους να
χρησιμοποιήσουν όπλα μαζικής καταστροφής (WMD).
Στην Ιαπωνία, υπήρξαν δύο επεισόδια απελευθέρωσης
αερίου σαρίν το 1994 και το 1995· στις Ηνωμένες Πολιτείες,
απελευθερώθηκε άνθρακας σε αρκετές περιπτώσεις το 2001· και η
al Qaida έχει δηλώσει την πρόθεσή της να αναπτύξει ένα
πυρηνικό όπλο μαζικής καταστροφής. Στην περίοδο μεταξύ του
1990 και του 2004, έγιναν γνωστές τουλάχιστον 27 περιπτώσεις
στις οποίες εκτράπηκαν με επιτυχία πυρηνικά υλικά.5 Για το ικανό
να προβλεφθεί μέλλον, η παγκόσμια τρομοκρατία θα
παραμείνει η μεγαλύτερη απειλή για τη διατλαντική άμυνα Η
φυσική προστασία περίπου 450 τόνων στρατιωτικού και
πολιτικού διαχωρισμένου πλουτωνίου είναι υψίστης
σπουδαιότητας. Εάν οι τρομοκράτες επιλέξουν το τεχνολογικά
ευκολότερο μονοπάτι για τη χρησιμοποίηση εμπλουτισμένου
ουρανίου (HEU) για ένα χονδροειδή πυρηνικό μηχανισμό, θα
χρειαστούν περίπου 25 κιλά από τους περισσότερους από
τους 1.700 τόνους εμπλουτισμένου ουρανίου που είναι
αποθηκευμένοι παγκοσμίως.

Η αποκάλυψη του δικτύου μαύρης αγοράς πυρηνικών που

λειτουργεί από τον Δρ Abdul Qadeer Khan έδειξε την αδυναμία των
διεθνών προγραμμάτων ελέγχου. Επομένως, πλέον δεν μπορεί να
απορριφθεί η πιθανότητα μιας καταστροφικής τρομοκρατικής
επίθεσης εναντίον ενός κράτους μέλους του NATO με WMD.

Το σχέδιο δράσης του NATO

Η Συμμαχία έχει δείξει την αποφασιστικότητά της να αντιδράσει σε
αυτές τις απειλές με ποικίλους τρόπους. Για παράδειγμα, μετά την
επίθεση της 11/9, οι Σύμμαχοι του NATO επικαλέστηκαν το Άρθρο
5, τον όρο της συλλογικής άμυνας της Συνθήκης της Ουάσινγκτον,
σε λιγότερο από 24 ώρες μετά από τις επιθέσεις της 11ης
Σεπτεμβρίου. Το NATO ανέπτυξε αεροπλάνα Εναέριας
Προειδοποίησης και Ελέγχου στην Επιχείρηση Eagle Assist στις
Ηνωμένες Πολιτείες στις 9 Οκτωβρίου 2001 και ναυτικές δυνάμεις
στην Ανατολική Μεσόγειο στις 6 Οκτωβρίου 2001 (επισήμως
ονομάστηκε Επιχείρηση Active Endeavour στις 26 Οκτωβρίου
2001). Επίσης οι Σύμμαχοι ενέκριναν μια συμφωνημένη
στρατιωτική γενική ιδέα για άμυνα εναντίον της τρομοκρατίας στη
Διάσκεψη Κορυφής της Πράγας το 2002. Ωστόσο, απομένει να γίνει
μεγάλη πρόοδος. Κατά τα επόμενα 10 με 15 χρόνια τα κράτη μέλη
του NATO θα αντιμετωπίσουν ενδεχομένως τις εξής απειλές:
παγκοσμίως λειτουργούντα και αυξανόμενα ολέθρια τρομοκρατικά
δίκτυα πάνω στο μοντέλο της al Qaida, έναν αυξανόμενο αριθμό
αποτυχημένων ή που αποτυγχάνουν κρατών στην Αφρική και τη
Μέση Ανατολή, την αυξανόμενη διαθεσιμότητα εξελιγμένου
συμβατικού οπλισμού όπως οι πύραυλοι εδάφους-αέρος, η κακή
χρήση αναδυομένων τεχνολογιών ως όπλων όπως η
νανοτεχνολογία, η διατάραξη της ροής ζωτικών πόρων μέσω
επιθέσεων πάνω στην παροχή ενέργειας, και η εξάπλωση των
ραδιολογικών όπλων και των όπλων μαζικής καταστροφής – είτε
είναι αυτά πυρηνικά, βιολογικά, είτε χημικά στη φύση τους. Εν
ολίγοις, η Συμμαχική ασφάλεια μπορεί να τεθεί σε κίνδυνο από
τις ταχέως αναδυόμενες κρίσεις σε απομεμακρυσμένα κράτη
επειδή τα αποτυχημένα κράτη έχουν αποδειχθεί ότι έχουν
φιλόξενο περιβάλλον για τους τρομοκράτες που μας απειλούν
στις πατρίδες μας. Επομένως οι παραδοσιακές και
προσχεδιασμένες λύσεις του Ψυχρού Πολέμου, δεν ταιριάζουν
πλέον. Ευτυχώς, οι πρόσφατες Διασκέψεις Κορυφής του NATO
ενέκριναν αυξητικά μέτρα για να ενισχύσουν τις Συμμαχικές
δυνατότητες για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας. Από το 2004
και μετά, μια συγκεκριμένη πρωτοβουλία που είναι γνωστή ως “
Πρόγραμμα Εργασίας για Άμυνα Εναντίον της Τρομοκρατίας”,
δρομολογήθηκε κάτω από τη Διάσκεψη των Διευθυντών Εθνικών
Εξοπλισμών, και στοχεύει στην συντονισμένη ανάπτυξη
υπερσύγχρονης τεχνολογίας για την επιτυχημένη αντιμετώπιση των
τρομοκρατικών απειλών.
Τα αναμενόμενα μέτρα, μεταξύ άλλων, περιλαμβάνουν την
επιτυχημένη αντιμετώπιση των αυτοκινήτων βομβών και των
βομβών στην άκρη του δρόμου, τη μείωση της έκθεσης σε κίνδυνο
των αεροπλάνων σε μεταφερόμενους από ανθρώπους πυραύλων
αεράμυνας και το ευπρόσβλητο των ελικοπτέρων από οβίδες, και
την προστασία των λιμένων και των πλοίων από φορτωμένα με
εκρηκτικά ταχύπλοα και δύτες εντός του νερού. Επιπλέον οι
Σύμμαχοι έχουν τώρα στη διάθεσή τους μια πλήρως επιχειρησιακή
Δύναμη Αντίδρασης του ΝΑΤΟ (NRF). Η NRF θα λειτουργήσει ως ο
καταλύτης για μετασχηματισμό και διαλειτουργικότητα, και κάνοντας
το αυτό θα ενισχύσει την ποιότητα των Συμμαχικών ενόπλων
δυνάμεων είτε χρησιμοποιηθούν αυτές για επιχειρήσεις του NATO,
της ΕΕ ή εθνικές. Στην Ρίγα, τα κράτη μέλη εξέφρασαν την
υποστήριξή τους για μηχανισμούς για την διασφάλιση της
μακροπρόθεσμης δημιουργίας δύναμης και για να επιτραπεί μια
περισσότερο ικανή να διατηρηθεί και διαφανής προσέγγιση για τη
διατήρηση των μελλοντικών δυνατοτήτων της Δύναμης. Και ενώ
ούτε η NRF, αλλά ούτε και προσφάτως εγκριθείσα Πρωτοβουλία
Μετασχηματισμού των Δυνάμεων Ειδικών Επιχειρήσεων έχουν ως
σκοπό το να χρησιμοποιηθούν αποκλειστικά για
αντιτρομοκρατικούς σκοπούς, ενισχύουν την ικανότητα της
Συμμαχίας να δρομολογεί εκστρατευτικές επιχειρήσεις. Η ικανότητα
αυτή, με την σειρά της, θα αποδειχθεί σταθερά χρήσιμη για την
αντιμετώπιση των απειλών π[ου προέρχονται από μέσα από τα
αποτυχημένα κράτη.

Επίσης τα κράτη του NATO αντέδρασαν και διπλωματικά. Το

Σχέδιο Δράσης της Σύμπραξης εναντίον της Τρομοκρατίας του
Ευρω-Ατλαντικού Συμβουλίου Σύμπραξης, που δρομολογήθηκε
στην Πράγα, ενημερώνεται κατ’ έτος. Η Συμμαχία έθεσε άλλο ένα
σημαντικό ορόσημο στη Διάσκεψη Κορυφής της Ρίγα τον Νοέμβριο
του 2006, εγκρίνοντας μια Περιεκτική Οδηγία Πολιτικής η οποία,
μεταξύ άλλων πραγμάτων, εστιάζει πάνω στις απειλές που
δημιουργεί η τρομοκρατία και η εξάπλωση των όπλων μαζικής
καταστροφής.

Συμπεράσματα
Στη διάρκεια της Διάσκεψης Κορυφής της Ρίγα, τα κράτη του NATO
τόνισαν ότι η συλλογική άμυνα παραμένει ένας κεντρικός σκοπός
της Συμμαχίας. Για το ικανό να προβλεφθεί μέλλον, η παγκόσμια
τρομοκρατία θα παραμείνει η μεγαλύτερη απειλή για τη διατλαντική
άμυνα. Τα Ευρωπαϊκά μέλη της Συμμαχίας έχουν ήδη γευτεί ένα
ευρύ φάσμα σχετικών με την ασφάλεια γεγονότων πέρα από τις
τρομοκρατικές επιθέσεις στην Τουρκία, την Ισπανία, το Ηνωμένο
Βασίλειο και τη Γερμανία.
Εκτός Ευρώπης, οι συλλήψεις στο Τορόντο το 2006 μπορεί να είναι
ενδεικτικές της στενότερης συνεργασίας και της πιθανής
συνεργασίας μεταξύ των κοιμούμενων τρομοκρατικών πυρήνων
στην Βόρειο Αμερική. Στο Αφγανιστάν οι βομβιστές αυτοκτονίας και
οι αυτοσχέδιοι εκρηκτικοί μηχανισμοί όλο και περισσότερο έγιναν η
μέθοδος προτίμησης για επίθεση για τους αντάρτες που έχουν
συμμαχήσει με τους Ταλιμπάν. Εάν επιτύχουν, οι επιθέσεις αυτές
μπορούν να διευκολύνουν την επιστροφή της al Qaida. Και στο
Ιράκ, οι τρομοκράτες αυξανόμενα εμπλέκουν τις καθοδηγούμενες
από τις ΗΠΑ δυνάμεις του συνασπισμού σε συχνές επιθέσεις
χρησιμοποιώντας μια μεγάλη ποικιλία από αυτοσχέδιους
εκρηκτικούς μηχανισμούς των οποίων η καταστρεπτικότητα μπορεί
να εισαχθεί στα ίδια τα κράτη του NATO.

Οι μελλοντικές τρομοκρατικές επιθέσεις μπορεί να δημιουργούνται

είτε εντός των συνόρων των κρατών μελών του NATO εξ αιτίας των
τρομοκρατών που έχουν μεγαλώσει εντός αυτών είτε να
προέρχονται από τρομοκράτες έξω από τον Ευρω-Ατλαντικό χώρο.
Τέτοιες επιθέσεις μπορούν να συμβούν με μικρή, αν υπάρξει
κάποια, ειδοποίηση, να εμπλέκουν μη συμβατικές μορφές ένοπλης
επίθεσης, και να εμπεριέχουν τη χρήση ασύμμετρων μέσων, και
ακόμη και WMD. Ευτυχώς, η ενίσχυση της ικανότητας της
Συμμαχίας για την αντιμετώπιση της πρόκλησης των ασύμμετρων
απειλών, είναι μία από τις μεγαλύτερες προτεραιότητες του NATO.
Ο Friedrich Steinhäusler είναι καθηγητής Βιοφυσικής και Φυσικής
στο Πανεπιστήμιο του Salzburg. Έχει συγγράψει μαζί με τον
Frances Edwards το “NATO and Terrorism: Catastrophic Terrorism
and First Responders” (Springer, 2005).
...κορυφή σελίδας...
1) Μια έκθεση που γνωστοποιήθηκε τον Φεβρουάριο του 2005 από
το Νορβηγικό Ίδρυμα Αμυντικής Έρευνας δήλωνε ότι αποτράπηκαν
στην Ευρώπη μετά την 11/9 τουλάχιστον 15 κύριες τρομοκρατικές
επιθέσεις. Τον Ιούνιο του ιδίου χρόνου, ο Glenn Schoen ένας
ειδικός πάνω στην τρομοκρατία στις Υπηρεσίες Ασφάλειας και
Ακεραιότητας της Ernest & Young, είπε ότι αποτράπηκαν 19 κύριες
τρομοκρατικές επιθέσεις. Φυσικά ο αριθμός αυτός έχει αυξηθεί από
τότε. Βλέπε Στρατηγικές προτεραιότητες για την προστασία της
υποδομής της Ευρώπης εναντίον της τρομοκρατίας,Αναφορά
Συνεδρίαση Νέας Αμυντικής Ατζέντας, σελίδα 9, Βρυξέλλες, 27
Ιουνίου 2005 (www.forum-
europe.com/publication/NDA_SOD_27June2005FORPRINT.pdf))

2) Jazeera (Doha): Ο Bin Laden κατηγορεί τη Δύση (κείμενο), 24

Απριλίου 2006· http://english.aljazeera.net/NR/exeres/F9694745-
060C-419C-8523-2E093B7B807D.htm
3) Για αυτή και για άλλες πληροφορίες πάνω στις επιθέσεις
αυτοκτονίας, βλέπε Atran, Scott, Genesis and Future of Suicide
Terrorism, http://www.interdisciplines.org/terrorism/papaers/1
(τελευταία επίσκεψη: 19 Ιανουαρίου 2006); NATO, Suicide
Terrorism: The Strategic Threat and Countermeasures, Report
(Αύγουστος 2004); Speckhard, Anne, Understanding Suicide
Terrorism: Countering Human Bombs and Their Senders, in Topics
in terrorism: toward a Transatlantic Consensus on the Nature of the
Threat (volume 1), Eds.: Jason S. Purcell & Joshua D. Weintraub,
Atlantic Council Publication (2005); US Army Training and Doctrine
Command, Suicide Bombing in the COE, DCSINCT Handbook No.
1.03 (15 Αυγούστου 2005)

4) Ευρήματα και οι Εισηγήσεις του Προηγμένου Εργαστηρίου

Έρευνας ΝΑΤΟ-Ρωσίας “Social and Psychological Effects of
Radiological Terrorism”, Μπρατισλάβα, Δημοκρατία της Σλοβακίας,
20 Δεκεμβρίου 2006

5) Zaitseva, L., Steinhäusler, F., Illicit trafficking of weapons-usable

nuclear material: facts and uncertainties, Physics and Society
Newsletter 33, 1, σελίδες. 5-8 (2004)

New World Order-Wake Up

Τετάρτη, 25 Νοεμβρίου 2009

Τουρκία - Oι καταστροφές των νεκροταφείων της ελληνικής

μειονότητας διερευνώνται στο πλαίσιο της επιχείρησης
'Κλωβός'
 Οι ανεξήγητες
καταστροφές
των
νεκροταφείων
της ελληνικής
μειονότητας
στην

Κωνσταντινούπολη ήταν έργο σχεδιασμένο από το Στρατό στο

πλαίσιο της επιχείρησης "Κλωβός", λένε σήμερα οι τουρκικές
εφημερίδες που παρακολουθούν προσεκτικά τις ανακρίσεις
για την υπόθεση στρατιωτικής συνωμοσίας με στόχο την
αποσταθεροποίηση και την ανατροπή της κυβέρνησης.

Το σχέδιο "Κλωβός" που διερευνάται από την Εισαγγελία της

Κωνσταντινουπόλεως, είχε σχεδιαστεί από αξιωματικούς του
Ναυτικού και είχε στόχο να προκληθούν ένταση και
αποσταθεροποίηση στην τουρκική κοινωνία μέσα από
επιθέσεις εναντίον των μειονοτήτων.Ειδικό μέρος του σχεδίου
αφορούσε τις επιθέσεις εναντίον των μη μουσουλμανικών
νεκροταφείων, λένε σήμερα πηγές που είναι εξοικειωμένες με
την ανάκριση. Η πρώτη επίθεση είχε πραγματοποιηθεί στο
ορθόδοξο νεκροταφείο του Βαλουκλή. Από τις αρχές του
καλοκαιριού μέχρι τέλους Σεπτεμβρίου είχαν καταστραφεί
περισσότεροι από 90 τάφοι. Τα νεκροταφεία βρίσκονται στις
περιοχές της Χαλκηδόνας, Μπεσίκτας, στο Σκούταρι, στα
Πριγκηπόνησα, στο Σαρίγερ, στο Σισλί, στο Πέρα, στο
Ζεϊτίνμπουρνου, στο Μακροχώρι και στο Φατίχ. Τα των
πλούσιων κοινοτήτων προστατεύονται σχετικώς καλά, αλλά τα
νεκροταφεία των κοινοτήτων που δεν έχουν πλέον πολλά μέλη
παρουσιάζουν μεγάλο πρόβλημα ασφάλειας. Ο τουρκικός
Τύπος υπενθυμίζει σήμερα ότι ανάλογα συνωμοτικά σχέδια
που είχαν επεξεργαστεί οι τουρκικές αρχές είχαν οδηγήσει στα
"Σεπτεμβριανά" το 1955. Η Ε.Ε.παρακολουθεί με ιδιαίτερο
ενδιαφέρον όλες τις εξελίξεις στην υπόθεση Εργκενεκόν,
συμπεριλαμβανομένου και του σχεδίου "Κλωβός", που είχαν
καταρτίσει αξιωματικοί των Ναυτικών Δυνάμεων και το οποίο
αποκαλύφθηκε πρόσφατα.Στην Κωνσταντινούπολη υπάρχουν
65 νεκροταφεία που ανήκουν στην ελληνική ορθόδοξη
κοινότητα, την αρμενική και την εβραϊκή

Η Εκκλησία των Ελλήνων στο θρήσκευμα είναι όργανο πνευματικού

πολέμου. Στέκεται στην πρώτη γραμμή μάχης κατά των
μισελληνικών αιρέσεων. Δεν δικάζει τον εχθρό. Τον εξοντώνει.
Δεν διεξάγει πόλεμο κατά ατόμων. Εξολοθρεύει ομαδικώς τις
αντεθνικές δοξασίες. Δεν ψάχνει για στοιχεία που να
αποδεικνύουν αξιόποινες πράξεις ατόμων.
Η πρώτη ερώτηση που κάνουμε είναι: Λατρεύεις τους Πατρώους
Θεούς;
Η απάντηση θα καθορίσει την μοίρα του κατηγορουμένου. Αυτή
είναι η ουσία του εμπόλεμου Ελληνισμού. Ο Έλλην σκληρός
απέναντι στον εαυτό του, πρέπει να είναι σκληρός απέναντι
στον εχθρό.
Όλα τα μαλθακά συναισθήματα φιλίας, ανοχής, αγάπης πρέπει να
καταπνιγούν. Μόνο μία σκέψη, έναν σκοπό έχει στο μυαλό του ο
Έλλην Πολεμιστής:
Αμείλικτη εξόντωση των εχθρών του Έθνους και του
Ελληνισμού. Για τον Έλληνα υπάρχει μία μόνο ευχαρίστηση: Η
ολοκληρωτική νίκη στον Ιερό ΕθνικοΑπελευθερωτικό Αγώνα.
Με ψυχρή λογική, μακιαβελλική ηθική και ακούραστη
καταδίωξη του στόχου, ο Έλλην Πολεμιστής πρέπει να είναι
έτοιμος να πεθάνει και να εξολοθρεύσει οτιδήποτε στέκει
εμπόδιο στο δρόμο για την παγκόσμια κυριαρχία του
Ελληνισμού.

Σχέδιο Πολιτικής Ενώσεως

Το σχέδιο πολιτικής ενώσεως για την περιοχή των Βαλκανίων
αποτελεί συνέχεια παλαιοτέρων σχεδίων τα οποία έχουν
δημοσιευθεί στον ειδικό τύπο που ασχολείται με θέματα
διπλωματίας και στρατηγικής. Αφορά τις συνοριακές και
δημογραφικές ανακατατάξεις στα Βαλκάνια. Το σχέδιο αποτελεί ένα
από τα πιό σημαντικά ευρωπαϊκά σχέδια για την μεταχριστιανική
εποχή ανάλογο του «Defense Planning Guidance» του
αμερικανικού πενταγώνου, το οποίο ήρθε μερικώς στην επιφάνεια
το 1992. Έχουν γίνει αρκετές βελτιώσεις και προσθήκες στο σχέδιο
ώστε να ενσωματώσει τα νέα δεδομένα. Το πιό σημαντικό ζήτημα
στο αναβαθμισμένο σχέδιο είναι ο ρόλος αμερικανικών και
ευρωπαϊκών κύκλων στην διάλυση του νεοβυζαντινού κράτους, το
οποίο τόσο έχει ταλαιπωρήσει ολόκληρες γενεές Ελλήνων.

Οι αναγνώστες δεν πρέπει να συγχέουν την καταστροφή του

ρωμέϊκου κράτους με την καταστροφή του Ελληνικού Έθνους. Το
πρώτο επιβάλλεται το δεύτερο απαγορεύεται. Στόχος του σχεδίου
είναι η δημιουργία ανεξαρτήτων Ελληνικών κρατιδίων μέσα στην
υπόδουλη Ελλάδα και η μετέπειτα ένωσή τους σε ομοσπονδία. Το
ίδιο θα ισχύσει για τους γείτονες των Ελλήνων, αλβανούς,
βουλγάρους κλπ. Το σχέδιο προβλέπει την διάλυση των κρατών
τους σε μικρότερα κρατίδια, κατά μήκος θρησκευτικών, εθνικών και
φυλετικών γραμμών, και μετέπειτα ένωσή τους σε ομοσπονδία υπό
Ελληνική ηγεσία.

Οι εχθροί των ρωμιών θα λειτουργήσουν ως πολιορκητικός

κριός για να γκρεμιστεί το ρωμέϊκο κράτος. Όμως μετά θα έρθει η
σειρά των Ελλήνων να τους αντιμετωπίσουν. Είναι πολύ πιθανόν
ότι οι ρόλοι θα αντιστραφούν. Οι ναζωραίοι θα συμμαχήσουν με
τους εχθρούς των Ελλήνων. Το σχέδιο προβλέπει ότι κάθε εθνότητα
τύπου αλβανοί θα χρησιμοποιηθεί με διπλό ρόλο. Ως σύμμαχοι των
Ελλήνων κατά των ρωμιών και ως εχθροί των Ελλήνων.

Ο πολυπολιτιστικός κριός του Ελληνισμού θα αλλοιώσει την

εθνική ταυτότητα των αλλοφύλων.

Συγχρόνως ο Ελληνισμός θα αλλάξει την κατεύθυνση της

οργής των αλλοφύλων και θα την στρέψει εναντίον των
ρωμιών, ώστε να βγει από το μάτι του κυκλώνος η εθνικότητα
των Ελλήνων.
Το πρόβλημα με τους αλλοφύλους και τους ρωμιούς θα
αντιμετωπιστεί όπως αντιμετωπίστηκε το πρόβλημα με βυζαντινούς
και οθωμανούς. Ο Ελληνισμός βρισκόταν υπό κατοχή δύο ξένων
δυνάμεων. Οι αλλόφυλοι ζητούν την Μακεδονία και οι ρωμιοί
ισχυρίζονται ότι είναι δική τους. Αλλά η Μακεδονία ανήκει μόνον
στους Έλληνες και όχι στους ρωμιούς, ούτε σε κανέναν άλλο.

Για να επιτευχθεί η πολιτική ένωση στα Βαλκάνια θα ανατραπούν

όλες οι υπάρχουσες απολιθωμένες δομές. Η ένωση θα γίνει με τον
επαναπροσδιορισμό των εθνικών, φυλετικών και θρησκευτικών
συνόρων. Με την ενίσχυση του Ελληνισμού θα διαλυθεί το
ρωμέϊκο κράτος.

Το σχέδιο περιλαμβάνει αποσπάσεις ρωμέϊκων, αλβανικών,

σκοπιανικών, βουλγαρικών εδαφών, και ακολούθως ένωσή
των με Ελληνικά εδάφη.

Σε ότι αφορά την Ελλάδα θα αποσπαστούν από το χριστιανικός

κράτος των ρωμιών η Μακεδονία και η Ήπειρος και θα ενταχθούν
στην δυτική Βορειοδυτική ένωση μαζί με τους αλβανούς και τους
σέρβους. Ενώ η Θράκη θα ενωθεί με τους βουλγάρους και τους
τούρκους στην Βορειοανατολική ένωση.

Η πολιτική και οικονομική απομόνωση των ρωμιών και η

ταυτόχρονη τελωνειακή σύνδεση μεταξύ Αλβανών,
Σλάβων, Ελλήνων θα αναβαθμίσει τις σχέσεις μεταξύ των.
Η σύνδεση θα φέρει την ενότητα καταργώντας τα
διχαστικά σύνορα στην περιοχή.

Η διάσπαση και ο διχασμός που επέβαλε σε όλους τους λαούς

της Βαλκανικής το ανατολικό χριστιανικό κράτος των ρωμιών θα
σταματήσουν με την διάλυσή του. Έτσι θα εξασφαλισθεί η
ειρήνη, η ένωση και η αποτροπή επιθετικών πολέμων,
αφού θα ισχυροποιηθούν όλες οι φυλετικές, εθνικές και
θρησκευτικές κοινότητες που καταπιέζονται μέσα στο
τυραννικό κράτος των ρωμιών.

Ο κατακερματισμός του χριστιανικού κράτους των ρωμιών θα

μεγαλώσει την ασφάλεια της Ελλάδος και θα διευρύνει τον ηγετικό
ρόλο του Ελληνισμού. Το πολυφυλετικό, πολυεθνικό,
πολυθρησκευτικό κράτος των ρωμιών, δεν θα έχει πρόβλημα να
διαλυθεί ειρηνικά στα συστατικά του μέρη.

Η συνεχής ανάπτυξη σειράς μειονοτήτων στα εδάφη του

νεοβυζαντινού κράτους θα αποβεί η σωτηρία των Ελλήνων. Οι
Έλληνες θα συμμαχήσουν μαζί τους και θα οδηγήσουν όλες αυτές
τις μειονότητες στην κήρυξη ανεξαρτησίας από το χριστιανικό
κράτος.

Το σχέδιο περιλαμβάνει συμμαχίες με όλους τους εχθρούς του

ρωμέϊκου κράτους από μουσουλμάνους μέχρι αλβανούς, και από
τούρκους μέχρι αμερικανούς.

Το σχέδιο περιλαμβάνει συμμαχίες με αλβανούς, σκοπιανούς,

τούρκους, βουλγάρους, μουσουλμάνους, καθολικούς, ισραηλινούς.

Όλοι οι αναφερόμενοι στο σχέδιο έχουν αντικρουόμενα

συμφέροντα μεταξύ τους, αλλά κοινές αξιώσεις έναντι του
χριστιανικού κράτους των ρωμιών.

Οι Έλληνες θα έλθουν σε διαπραγματεύσεις με όλους τους

πιθανούς συμμάχους. Το ότι οι εν δυνάμει σύμμαχοι έχουν
διαφορετικά συμφέροντα μεταξύ τους και το ότι πιθανόν δεν θα
τηρήσουν τις συμφωνίες τους, αυτός δεν είναι λόγος για να
υποχωρήσουν οι Έλληνες αλλά για να επιτεθούν. Σκοπός είναι να
κλείσουν όλες τις εξόδους διαφυγής, όλες τις βαλβίδες εκτονώσεως
της κοινωνικής εκρήξεως στην κοινωνία των ρωμιών.

Η πτώση του καθεστώτος θα αρχίσει με μαζικές διαδηλώσεις

που θα δημιουργήσουν χάος. Την πτώση του καθεστώτος θα
ακολουθήσει η επανασυγγραφή της ιστορίας.

Θα αλλάξουν όλες οι ημερομηνίες και τα τοπωνύμια του

ρωμέϊκου κράτους. Θα αφανιστούν εν μία νυκτί από τα κρατικά
αρχεία όλες οι αναφορές στο χριστιανικό κράτος των ρωμιών. Θα
εξαφανισθεί το παρελθόν του και θα ξαναγραφεί από την αρχή η
παραχαραγμένη από τους ρωμιούς Ιστορία του Ελληνικού Έθνους.

Διεθνείς οργανισμοί θα βοηθήσουν στην πολιτική ενοποίηση

που θα προκύψει από την αυτονόμηση πληθυσμών του
χριστιανικού κράτους των ρωμιών. Η Κύπρος ήδη λειτουργεί ως
ανεξάρτητο κράτος με δικό της εθνικό ύμνο και δική της σημαία και
δικό της στρατό, υπό την προστασία διεθνών δυνάμεων.

Το σχέδιο προβλέπει ανακίνηση του ζητήματος των «Νέων

Χωρών» με την βοήθεια του πατριαρχείου της νέας ρώμης και της
τουρκικής κυβερνήσεως.

Η εδώ και αιώνες ύπαρξη εθνοτήτων που ζητούν πολιτικά

δικαιώματα και αναγνώριση, μαζί με το γενικό αίτημα περί αλλαγής
συνόρων θα αποτελέσει το εφαλτήριο συμφιλιώσεως και ενώσεως
των βαλκανικών λαών, το οποίο θα εκτονώσει την εκρηκτική
κατάσταση στα Βαλκάνια και θα αποτρέψει τον γενικευμένο πόλεμο.

Η ύπαρξη ενός πολυεθνικού ομοσπονδιακού κράτους με

πρωτεύουσα την Θεσσαλονίκη αποτελεί βιώσιμο λύση για τις
αμέτρητες εθνότητες που ζουν μέσα στο χριστιανικό κράτος των
ρωμιών. Έτσι θα καταργηθούν οι διακρίσεις και ο ρατσισμός έναντι
αλλοφύλων και αλλοθρήσκων που έχουν επιβάλλει οι ρωμιοί δια
της βίας.

Αρχή των ειρηνιστικών διαπραγματεύσεων μεταξύ των

Βαλκανικών λαών θα αποτελέσει η σταδιακή αποχώρηση όλων των
ρωμέϊκων στρατευμάτων από την υπόδουλη Ελλάδα.

Η επίτευξη του σχεδίου απαιτεί την θραύση όλων των

πολιτικών, θρησκευτικών, οικονομικών και πολιτιστικών δεσμών
μεταξύ Ελλήνων και ρωμιών. Οι αυξανόμενες τριβές και η ένταση
εκεί που υπάρχουν περιωρισμένες πηγές, όπως στο ζήτημα της
εργασίας, στα φορολογικά βάρη κλπ, θα λυθούν αυτομάτως με την
διάλυση του χριστιανικού κράτους των ρωμιών.

Το κράτος των ρωμιών έρχεται σε ταυτόχρονη αντιπαράθεση

με όλους τους εχθρούς του και οι Έλληνες πρέπει να είναι έτοιμοι
να επωφεληθούν από την ένταση αυτών των συγκρούσεων. Η
κοινωνική σύγκρουση δεξιάς-αριστεράς, η σύγκρουση με την
Τουρκία, η οικονομική σύγκρουση μεγαλοαστών-μικροαστών, η
θρησκευτική σύγκρουση με καθολικούς και μουσουλμάνους,
οξύνονται καθημερινά και γρήγορα θα προκαλέσουν ηφαιστειακή
έκρηξη.
 Η ταυτόχρονη σύγκρουση των ρωμιών με όσο το δυνατόν
περισσότερες συλλογικές ταυτότητες φέρνει την γρήγορη διάλυσή
τους. Οι συγκρούσεις με διάφορες ομάδες όπως η σύγκρουση με
βορειοελλαδίτες, η σύγκρουση με Κυπρίους, με νησιώτες του
Αιγαίου, η σύγκρουση με τους συνταξιούχους, με τους εργάτες, με
τους δημοσίους υπαλλήλους, με τα σώματα ασφαλείας, θέτει σε
κίνηση όλες αυτές τις δυνάμεις ώστε να κτυπήσουν ταυτόχρονα το
ετοιμόρροπο χριστιανικό κράτος των ρωμιών.

Το σχέδιο πολιτικής ενώσεως δεν βασίζεται μόνον στο πώς θα

θέσει σε σύγκρουση συλλογικές ταυτότητες στο εξωτερικό και στο
εσωτερικό αλλά και στο πώς να δημιουργεί έλλειψη στις πηγές
τροφίμων, φαρμάκων, θέσεων εργασίας, γυναικών, ύδατος,
ηλεκτρικού ρεύματος, κατοικίας.

Όταν δημιουργηθεί έλλειψη βασικών αγαθών θα τεθούν

διλήμματα και θα πολωθεί η κοινωνία. Θα συγκρουστεί
αναπόφευκτα ο ρωμιός με τον Έλληνα. Έτσι θα υπάρξει κλείσιμο
όλων των οδών διαφυγής ώστε η Ελληνική κοινωνία να γυρίσει την
πλάτη στους ρωμιούς και να εγκαταλείψει αποφασιστικά το
χριστιανικό κράτος.

Ο αυξημένος αριθμός αλλοφύλων και Ελλήνων δημιουργεί

πονοκέφαλο στους ρωμιούς αξιωματούχους που μέσα στην
παραζάλη τους δηλώνουν ότι η αυτοδιάλυση του κράτους των είναι
η μόνη σωτηρία, δική τους και των άλλων.

Το σχέδιο περιλαμβάνει το κλασσικό ζήτημα της σταδιακής

ανατροπής των προδοτών που θα εμφανιστούν για να
συμβιβάσουν τα πράγματα. Αν δεν εξαλειφθούν αυτά τα ενδιάμεσα
στρώματα θα υπάρχει συνεχής αναταραχή και παλινωδία. Η νέα
τάξη πραγμάτων δεν επιτρέπει αμφιταλαντεύσεις τύπου
επαναστάσεων 1848, όπου συνεχώς έχουμε ανακατάληψη της
εξουσίας από τους μοναρχικούς επειδή οι προδότες μικροαστοί
πάσχουν από έλλειψη ψυχολογίας εξουσιαστού.

Ο λιμός που θα στείλουν οι Θεοί στους λαούς της Βαλκανικής

θα ανάψει τους δαυλούς της επαναστάσεως ανάμεσα στους
φτωχούς. Τότε θα σηκώσει κεφάλι η προδοσία που θα θελήσει να
συμβιβαστεί με τους ρωμιούς τυράννους. Όσο υπάρχει λιμός τόσο
θα αυξάνει η ορμή των λαών κατά των ρωμιών.
 Οι προδότες θα στραφούν γρήγορα εναντίον του λαού
συμμαχώντας με την παλαιά τάξη πραγμάτων. Θα παραδώσουν
την εξουσία στους ρωμιούς και δεν θα αξιώσουν βασικές
ελευθερίες. Οι προδότες συνεχώς αμφιταλαντεύονται ανάμεσα στα
δύο άκρα, εξαιτίας της ιδεολογικής ατροφίας των.

Σύμμαχος των Ελλήνων στον αγώνα για Ελευθερία θα είναι ο

αρνητισμός των χριστιανικών μαζών έναντι του χριστιανικού
κράτους. Όταν τα πλήθη εισέλθουν στην πολιτική σκηνή θα
συμβούν γεγονότα που θα μηδενίσουν κάθε ελπίδα επιστροφής στο
παλαιό καθεστώς. Ο ρωμιός θα κτυπήσει με λύσσα τους Έλληνες
και τότε οι Έλληνες θα αντιληφθούν ότι πρέπει να αγωνιστούν
μέχρις εσχάτων.

Η ανατροπή θα έρθει εφ’ όσον όλα τα ρυάκια της γενικής

δυσαρεσκείας ενωθούν σε μεγάλο ποτάμι. Η Ελληνική Θρησκεία θα
λειτουργήσει ως άξων μεταδόσεως της απελευθερωτικής κινήσεως,
με το μικρό γρανάζι να κινεί τα μεγάλα γρανάζια.

Ο αντιρατσισμός, το αμφίστομο δόγμα μας, έχει διαδοθεί σε

όλα τα κοινωνικά στρώματα. Ρωμιοί και μειονότητες κερδίζουν από
την κατάργηση των διακρίσεων. Οι μειονότητες ενδυναμώνουν
φυλετικά και πολιτιστικά και οι ρωμιοί αναπτύσσονται οικονομικά
από την εκμετάλλευση των μεταναστών. Αυτό θα φέρει την γρήγορη
συνειδητοποίηση της διαφορετικότητος και της αδυναμίας
συνυπάρξεως διαφορετικών εθνοτήτων.

Υπάρχει σοβαρή πιθανότητα η πολιτική κρίση να μην λυθεί με

ειρηνικά, αλλά πολεμικά μέσα. Τότε οι Έλληνες θα αντιμετωπίσουν
σειρά εμποδίων. Μόλις οι ρωμιοί αρχίσουν να δολοφονούν
Έλληνες, οι Έλληνες θα αντιμετωπίσουν τις αντιδράσεις των δικών
τους. Έκαστος Έλλην έχει διαβαθμίσεις βοηθείας που μπορεί να
προσφέρει στον αγώνα. Άλλος μπορεί να προσφέρει πληροφορίες,
άλλος τρόφιμα, άλλος χρήματα, άλλος την ζωή του.

Μόλις δυσκολέψουν τα πράγματα οι Έλληνες πρέπει να

αντιμετωπίσουν τις αντιδράσεις των συμπατριωτών τους καθώς οι
ρωμιοί σκοτώνοντας Έλληνες θα ρίχνουν το φταίξιμο στο Ελληνικό
στρατόπεδο.
 Στο επόμενο στάδιο οι Έλληνες θα αντιμετωπίσουν το όπλο
των διαπραγματεύσεων. Εκεί οι ρωμιοί θα προσπαθήσουν να
σταματήσουν τον αγώνα με προσωρινές παροχές τις οποίες θα
πάρουν πίσω αν πέσουν οι Έλληνες στην παγίδα και
εγκαταλείψουν τον αγώνα. Οι ρωμιοί θα υποσχεθούν γενική
αμνηστία αν οι Έλληνες παραδοθούν, και αν οι Έλληνες
διαπράξουν αυτό το λάθος οι ρωμιοί θα τους σφάξουν ολοσχερώς.

Οι ρωμιοί ξέρουν ότι οι περισσότεροι Έλληνες θα αρνηθούν

αλλά κάποιοι θα δεχτούν την προσφορά των. Έτσι θα
προσπαθήσουν να διαιρέσουν το Ελληνικό στρατόπεδο και θα
υποκινήσουν εμφύλιο πόλεμο.

Σε κάθε αγώνα των Ελλήνων βγαίνουν στην επιφάνεια ένστικτα

εξουσίας και ιδιοκτησίας, με αποτέλεσμα οι Έλληνες γρήγορα να
διαιρούνται. Η κεντρική διοίκηση του αγώνος δεν έχει άλλη επιλογή
από το να επιβάλλει με σιδερένια πυγμή την υποταγή στο ομαδικό
συμφέρον και δεν θα διστάσει να πάρει τα πιό σκληρά μέτρα για να
επιβάλλει την αγωνιστική πειθαρχία.

Καθώς ο αγών προχωρά οι Έλληνες πρέπει να εξοντώνουν

κάθε ιδεολογική επιρροή από το παλαιό καθεστώς των ρωμιών,
αλλιώς θα εμφανιστεί ξανά στο μέλλον το παλαιό καθεστώς με νέα
μορφή μέσα στις τάξεις των Ελλήνων.

Οι Έλληνες σέβονται τα δικαιώματα των συνανθρώπων τους να

επιλέγουν ελεύθερα τα σύνορά τους στην Βαλκανική. Ως εκ τούτου
αν κλιμακωθεί η ένταση οι Έλληνες θα βρίσκωνται στο πλευρό των
βαλκανικών συμμάχων εναντίον των ρωμιών.

Η εγκατάσταση αλλοφύλων στα εδάφη των ρωμιών, αν γίνει με

σωστό τρόπο, θα αυξήσει την πολιτική δύναμη των Ελλήνων, αλλά
αν υπάρξει ανάμιξη Ελλήνων με αλλοφύλους θα μειώσει την
βιολογική δύναμη του Ελληνισμού.

Οι Έλληνες πρέπει να είναι έτοιμοι για μεταφορά Ελληνικών

πληθυσμών εντός και εκτός ρωμέϊκών συνόρων ανά πάση στιγμή,
ώστε αναλόγως των ταχυτάτων εναλλαγών στα θέατρα του
πολέμου να ενισχύωνται τα διάφορα μέτωπα από Έλληνες
πολιτιστικούς μαχητές.
 Η ιδεολογική επίθεση θα γίνει με όρους που θα αφοπλίζουν
όλες τις πλευρές, όλες τις ψυχές. Ο πολυπολιτισμός και
μονοπολιτισμός σημαίνουν για τους Έλληνες το ίδιο πράγμα.
Πολυπολιτισμός για τους αλλοεθνείς, μονοπολιτισμός για τους
Έλληνες. Τα ατομικά δικαιώματα και οι υποχρεώσεις σημαίνουν
ατομικά δικαιώματα για τους Έλληνες και υποχρεώσεις σεβασμού
των δικαιωμάτων των Ελλήνων από τους αλλοεθνείς. Η ελευθερία
του Τύπου των Ελλήνων και η λογοκρισία των εχθρών είναι το ίδιο
πράγμα για τον Ελληνισμό.

Δημιουργούμε μία τεχνητή αντίθεση στις έννοιες αλλά δίνουμε

τέτοιο νόημα στην φρασεολογία μας ώστε ο στόχος να
επιτυγχάνεται από διαφορετικούς δρόμους.

Όταν αναπτυχθούν περαιτέρω οι Ελληνικής καταγωγής

διεθνιστικές κοσμοαντιλήψεις, τις οποίες πρέπει να θεωρούμε ως
βελτίωση και υπεροχή της Ελληνικής Ιδεολογίας καθώς αυτό
σημαίνει ότι ξεπερνά σε διανοητική ρώμη και πνευματικά όπλα τις
άλλες εθνικές ιδεολογίες, τότε θα υποτάξουμε τα έθνη με
αντικρουόμενες διεθνιστικές ιδεολογίες. Αυτό αποδεικνύει την
Ελληνική διανοητική υγεία και δημιουργικότητα.

Οι διεθνιστικές κοσμοαντιλήψεις πρέπει να εντοπίζουν τις μή

απόλυτες ομαδοποιήσεις μέσα στα έθνη, και σε παράλληλη διάταξη
να δημιουργηθούν διεθνιστικά κινήματα. Αυτά τα διεθνιστικά
κινήματα θα έχουν ως βάση την θρησκεία, την οικονομική τάξη, την
γλώσσα, τον πολιτισμό, το πολιτικό σύστημα.

Η απόλυτη κάθετη ομαδοποίηση είναι η φυλή. Είναι πολύ

δύσκολο να επιτευχθεί παράλληλη ομαδοποίηση φυλών αλλά όχι
αδύνατο. Θα γίνει με τις αναμίξεις αλλοφύλων.

Το σχέδιο πάνω απ’ όλα επιβάλλει την υποδούλωση των

αλλοφύλων και αλλοθρήσκων σε διεθνιστικές κοσμοαντιλήψεις, οι
οποίες θα τους υποδουλώσουν την ψυχή, θα τους σκοτώσουν σαν
το έϊτζ, αδυνατίζοντάς τους τα ένστικτα αυτοσυντηρήσεως και
αφήνοντάς τους στο έλεος των εισβολέων, των λοιμώξεων και των
φυλετικών αναμείξεων.

Στο τελικό στάδιο οι ανανήψαντες ρωμιοί θα μετατραπούν

στους πιό σκληρούς διώκτες των ρωμιών. Η παράνομη
μετανάστευση, η υπονόμευση του ηθικού των ρωμιών, οι
εκτρώσεις, η εισβολή και μετάδοση λοιμώξεων, η αποσύνδεση της
ταυτότητος του ρωμιού από την Ελληνική Φυλή και τα Ελληνικά
Εδάφη, το κτύπημα κατά των γεννήσεων, η ομοφυλοφιλία, οι
φυλετικές αναμίξεις, η πορνογραφία, η διάλυση της οικογενείας, η
προώθηση ριταλίνης και άλλων ψυχοτρόπων φαρμάκων που
κάνουν χημική λοβοτομή και το κτύπημα του εθνισμού των
αλλοφύλων και αλλοθρήσκων, αποτελούν το ανεξάντλητο
οπλοστάσιο που θα διαλύσει τους ρωμιούς και όλους τους εχθρούς
του Ελληνισμού.

Ύστερα η Δικαιοσύνη των Θεών θα ενώσει τους Έλληνες σε

μία πανίσχυρη δύναμη, έτοιμη να κατακτήσει όλο τον κόσμο.

Διομήδης Λομβέρδος, Πολιτικός επιστήμων, Γενεύη,

Ελβετία

5η Λήγοντος μηνός Πυανεψιώνος, έτους 2780 μετά

πρώτην Ολυμπιάδα

ΕΦΑΡΜΟΖΕΤΑΙ ΚΙ ΕΣΕΙΣ ΕΝΑ ΚΟΜΜΑΤΙ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΖΛ ΑΥΤΟΥ

ΤΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ ΤΩΡΑ.
Ο στρατός με τις συνωμοσίες κατά της
κυβέρνησης υπονομεύει την αξιοπιστία
της χώρας.
ΑΓΚΥΡΑ.
«Μπασμπούγ,
παραιτήσου»! Με
αυτό το πηχυαίο
«μήνυμα» προς
τον αρχηγό των
τουρκικών
ενόπλων
δυνάμεων
στρατηγό Ιλκέρ
Μπασμπούγ
κυκλοφόρησε
χθες η
φιλοκυβερνητική
τουρκική
εφημερίδα
«Ζαμάν».

Οι νέες

αποκαλύψεις για την ύπαρξη λεπτομερούς

στρατιωτικού «σχεδίου εξόντωσης» του ισλαμικών
καταβολών κυβερνώντος κόμματος ΑΚΡ και την
πραξικοπηματική ανατροπή του πρωθυπουργού Ρετζέπ
Ταγίπ Ερντογάν εγείρουν ζητήματα μελλοντικής αξιοπιστίας
της χώρας ως κράτους-«κλειδιού» του ΝΑΤΟ και μελλοντικά
της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΕΕ), γράφει η εφημερίδα.
Πολιτικοί αναλυτές τονίζουν ότι οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις
«πρέπει να είναι καθαρές από κάθε υποψία για συνωμοσίες
στους κόλπους τους» όταν κληθούν να αναλάβουν
«σημαίνοντες ρόλους στο ΝΑΤΟ ή στην ΕΕ». Τη νέα όξυνση
στις ήδη ταραγμένες σχέσεις μεταξύ της ισλαμικής
κυβέρνησης και του «βαθέος» κεμαλικού κράτους των
«πασάδων» προκάλεσε ανώνυμη επιστολή που εστάλη
προχθές σε εισαγγελέα της Κωνσταντινούπολης, στην οποία
είχε συναφθεί πρωτότυπο- και όπως φαίνεται γνήσιο-
στρατιωτικό σχέδιο πραξικοπήματος. Φέρει την υπογραφή
του πλοιάρχου (και υποδίκου στην υπόθεση «Εργκένεκον»)
Ντουρσούν Τσιτσέκ.

Το σχέδιο αυτό είχε αποκαλύψει για πρώτη φορά τον περασμένο

Ιούνιο η φιλοϊσλαμική εφημερίδα «Ταράφ», που είχε
δημοσιεύσει τότε και φωτοτυπία του επίμαχου
ντοκουμέντου. Ωστόσο ο στρατιωτικός εισαγγελέας που
ανέλαβε να διερευνήσει το θέμα απεφάνθη πως το έγγραφο
πλαστογραφήθηκε στο πλαίσιο «εκστρατείας λάσπης» κατά
του τουρκικού στρατού. Ο στρατηγός Μπασμπούγ είχε
αποκαλέσει τότε το έγγραφο «κουρελόχαρτο»!

Τώρα όμως, που ο αρμόδιος για την υπόθεση «Εργκένεκον»

εισαγγελέας πήρε το ντοκουμέντο στα χέρια του, τα
πράγματα αλλάζουν δραματικά. «Ή να παραιτηθεί ή να
απολογηθεί» έγραψε για τον στρατηγό Μπασμπούγ ο
διευθυντής της «Ζαμάν» Εκρέμ Ντουμανλί – ενώ τη σκυτάλη
των αντιδράσεων έσπευσε να πάρει ο πρωθυπουργός
Ερντογάν δηλώνοντας: «Είναι απαράδεκτο να υπάρχουν
τόσο πολλές υποψίες για τις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις.
Θα συζητήσω το θέμα με τον αρχηγό των ενόπλων
δυνάμεων».

Στο έγγραφο που έφτασε στον εισαγγελέα παρουσιάζονται

αναλυτικά σχέδια απαξίωσης του ΑΚΡ μέσω εκστρατείας
στον Τύπο, υποδαύλισης των εσωκομματικών διαφωνιών
και οικονομικής και επικοινωνιακής υποστήριξης της
εθνικιστικής αντιπολίτευσης.

Σημείο-«κλειδί» του σχεδίου ήταν όμως η τοποθέτηση όπλων

σε σπίτια που χρησιμοποιούνται από συνεργάτες του
ισλαμιστή ιεροκήρυκα Φετουλάχ Γκιουλέν , ώστε να
φανεί ότι το θρησκευτικό του κίνημα (το οποίο
 συνδέεται άμεσα με την ηγεσία του ΑΚΡ) εμπλέκεται σε
«αντικρατικές» δραστηριότητες.

Τελικός στόχος ήταν να δικαιολογηθεί ένα δικαστικό

«πογκρόμ» διώξεων κατά στελεχών του κυβερνώντος
κόμματος, ακόμη και εναντίον του πρωθυπουργού
Ερντογάν και του προέδρου της Τουρκίας Αμπντουλάχ
Γκιουλ.

Το μεγάλο ερώτημα που τίθεται είναι πόσα γνώριζε ο αρχηγός

του γενικού επιτελείου των τουρκικών ενόπλων
δυνάμεων. Ο άγνωστος επιστολογράφος κατονομάζει
έξι ανωτάτους στρατιωτικούς διοικητές, για τους
οποίους λέει ότι ήταν ενήμεροι για τη συνωμοσία.
Γράφει μάλιστα ότι διέταξαν τη μυστική καταστροφή
όλων των αποδεικτικών στοιχείων. Πέντε στρατιώτες
έχουν ήδη επιβεβαιώσει εξωδικαστικά ότι συμμετείχαν
σε προσπάθειες να καταστραφεί κρίσιμο αποδεικτικό
υλικό στο τουρκικό γενικό επιτελείο. Η στρατιωτική
Δικαιοσύνη προσπαθεί να εμποδίσει την προσαγωγή
των στρατιωτών στην πολιτική Δικαιοσύνη

Η «τριπλή συμμαχία» ΗΠΑ - Τουρκία -

Ισραήλ
Συγγραφέας: Μάικλ Σοσσουντόφσκι Άρδην τ. 61

Παρ’ ότι ο Τούρκος πρωθυπουργός Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν

καταδίκασε το Ισραήλ για τις αγριότητες που διέπραξε στον Λίβανο,
η κυβέρνησή του παραμένει πιστή του σύμμαχος και σημαντικός
στρατιωτικός παίκτης στη Μέση Ανατολή και την Κεντρική Ασία που
διατηρεί στενούς δεσμούς με την Ουάσινγκτον, το Τελ Αβίβ και το
Αρχηγείο του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες. «Αυτός ο πόλεμος είναι
άδικος... Ο ισραηλινός πόλεμος... απλά τροφοδοτεί το μίσος... Δεν
είναι δύσκολο να δει κανείς ότι μας περιμένουν ένας τρομερός
γενικευμένος πόλεμος και μια τεράστια καταστροφή», είπε ο
Ερντογάν στη Διάσκεψη των Ισλαμικών Χωρών (OIC) που έλαβε
χώρα στην Κουάλα Λουμπούρ, στις αρχές Αυγούστου. Το
παράδοξο είναι ότι η Τουρκία, λόγω της στρατιωτικής
συμμαχίας της με το Ισραήλ και τις ΗΠΑ, είναι εκ των
πραγμάτων συνυπεύθυνη σ’ αυτόν τον «τρομερό γενικευμένο
πόλεμο» που υπαινίχθηκε ο Πρωθυπουργός Ερντογάν. Η
αγανάκτηση που εξέφρασε ο αρχηγός της τουρκικής
κυβέρνησης ανταποκρίνεται στο ισχυρό αντι-ισραηλινό
αίσθημα που έχει αναπτυχθεί στη Τουρκία και τη Μέση
Ανατολή. Το Κόμμα της Δικαιοσύνης (AKP), του οποίου ηγείται και
είναι κυρίαρχο στην κυβερνητική συμμαχία, θεωρείται μια φιλο-
ισλαμική πολιτική κίνηση. Ωστόσο, παρά τα όποια προσχήματα της
τουρκικής πολιτικής, το κόμμα του πρωθυπουργού Ερντογάν είναι
συνένοχο στα ισραηλινά εγκλήματα πολέμου. Η καταδίκη του
Ισραήλ από την Τουρκία αποτελεί μια εξόφθαλμη αντίφαση ως
προς την ουσία της μεταξύ τους συμφωνίας για μια
μακρόχρονη στρατιωτική συνεργασία, που ενεργά επεδίωξε η
τουρκική κυβερνητική συμμαχία. Ο πρωθυπουργός Ρετζέπ
Ταγίπ Ερντογάν όχι μόνο υποστήριζε πάντοτε τα ισραηλινά
συμφέροντα αλλά είχε επιπλέον αναπτύξει στενές προσωπικές
σχέσεις με τον πρώην πρωθυπουργό του Ισραήλ, Αριέλ Σαρόν. Οι
ουσιώδεις αυτές αντιφάσεις της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής
οφείλονται στους υπάρχοντες περίπλοκους συσχετισμούς μέσα
στην κυβερνητική συμμαχία, καθώς και μεταξύ κυβέρνησης και
στρατιωτικής ηγεσίας, η οποία παραδοσιακά έχει στενή σχέση με το
Πεντάγωνο και το ΝΑΤΟ. Μπορεί λοιπόν η συμμαχία με το
Ισραήλ να αποτελεί αιτία τριβών στο τουρκικό κοινοβούλιο,
από τα μέσα όμως του 1990 είναι αποδεκτή και έχει
υποστηριχθεί από διαδοχικούς κυβερνητικούς σχηματισμούς.

Η τουρκο-ισραηλινή στρατιωτική συμμαχία

Η σημαντική στροφή της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής

συντελέσθηκε με το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, το οποίο συνέβαλε
στον επανακαθορισμό των τουρκο-ισραηλινών σχέσεων. Η τουρκο-
ισραηλινή στρατιωτική συμμαχία εγκαινιάστηκε επί
πρωθυπουργίας Τανσού Τσιλέρ και επισφραγίστηκε με τη
«Συμφωνία Ασφάλειας και Συνεργασίας» (SSA), το 1994. Η
στρατηγική αυτή σύμπραξη Τουρκίας-Ισραήλ αποτελούσε μέρος
των μεταψυχροπολεμικών επιδιώξεων της Ουάσινγκτον στη Μέση
Ανατολή, που υποστηρίχθηκαν και από μυστικές κατασκοπευτικές
επιχειρήσεις. Μάλιστα, το 1997, η κ. Τσιλέρ κατηγορήθηκε ότι
είχε στρατολογηθεί από τη CIA και ότι «δέχτηκε χρήματα
ξένων κυβερνήσεων (των ΗΠΑ) για να εργασθεί κατά των
τουρκικών εθνικών συμφερόντων». (Φωνή της Αμερικής, 17
Ιουλίου 1997). Η «Συμφωνία Ασφάλειας και Συνεργασίας»
(SSA) του 1994 μιμήθηκε μια παλαιότερη μυστική συμφωνία
μεταξύ Ισραήλ και Τουρκίας, που είχε συνταχθεί στα τέλη της
δεκαετίας του ’50, μεσούντος του ψυχρού πολέμου, με την
ονομασία «Περιφερειακό Σύμφωνο». «Το 1958, ωστόσο, υπήρξε
μια συναρπαστική μυστική συμφωνία μεταξύ των δύο εθνών
ονομαζόμενη κάποιες φορές “Περιφερειακό Σύμφωνο”». Αυτή η
διμερής συμφωνία στρατιωτικής συνεργασίας του 1958 είχε μικρή
διάρκεια ζωής. Κατά τη δεκαετία του ’60, η Τουρκία επεδίωξε την
αποκατάσταση των σχέσεών της με τη Σοβιετική Ένωση και τις
αραβικές χώρες. (Ibid)Το πρωτόκολλο αμυντικής συνεργασίας, που
συντάχθηκε το 1992 από την κυβέρνηση του Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ,
ακολούθησε αργότερα η υπογραφή της Συμφωνίας Ασφάλειας και
Συνεργασίας (SSA). 1997, ο Νεχμεντίν Ερμπακάν διαδέχτηκε στην
πρωθυπουργία την Τανσού Τσιλέρ, ηγούμενος ενός «κεντροδεξιού
ισλαμικού συνασπισμού» με το Κόμμα της Αλήθειας (της Τσιλέρ).
Την ίδια όμως χρονιά, κατόπιν πιέσεων της στρατιωτικής
ηγεσίας που περιγράφηκαν τότε σαν «μεταμοντέρνο
πραξικόπημα», η κυβέρνηση Ερμπακάν εξαναγκάσθηκε σε
παραίτηση. Η «Συμφωνία Ασφάλειας και Συνεργασίας» (SSA),
που επεδίωξαν οι ΗΠΑ και υλοποίησε η κυβέρνηση Τσιλέρ,
καθιέρωσε μεταξύ Τουρκίας και Ισραήλ μια στενή συνεργασία τόσο
σε στρατιωτικό επίπεδο αλλά και όσον αφορά τις πληροφορίες, τη
στρατιωτική εκπαίδευση, τις κοινές στρατιωτικές ασκήσεις καθώς
και τη συμπαραγωγή όπλων.[ ]Από τις αρχές του 1992, η ισραηλο-
τουρκική στρατιωτική συμμαχία βρίσκεται σε μόνιμη αντιπαλότητα
με τη Συρία. «Το Μνημόνιο Αλληλοκατανόησης» του 1993 οδήγησε
στη δημιουργία κοινών (ισραηλινο-τουρκικών) επιτροπών, οι οποίες
είχαν ως στόχο τη διαχείριση των αποκαλούμενων «τοπικών
απειλών». Σύμφωνα με τους όρους του Μνημονίου, η Τουρκία και
το Ισραήλ συμφώνησαν «να συνεργασθούν στη συλλογή
πληροφοριών για τη Συρία, το Ιράν και το Ιράκ και να έχουν τακτικές
επαφές με στόχο την εκτίμηση των στρατιωτικών δυνατοτήτων των
χωρών αυτών, καθώς και την τρομοκρατία». «Η Τουρκία
συμφώνησε να επιτρέψει στον ισραηλινό στρατό, IDF (Israeli
Defense Forces), και στις ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες να
ασκήσουν ηλεκτρονική κατασκοπεία κατά της Συρίας και του
Ιράν από την επικράτειά της. Σε αντάλλαγμα, το Ισραήλ βοήθησε
στην εκπαίδευση και τον εξοπλισμό των τουρκικών δυνάμεων
ασφαλείας στη μάχη τους εναντίον της τρομοκρατίας κατά
μήκος των συνόρων της Τουρκίας με τη Συρία, το Ιράκ και το
Ιράν». Το 1997, Ισραήλ και Τουρκία ξεκίνησαν ένα «Στρατηγικό
Διάλογο» που προέβλεπε υψηλού επιπέδου συνομιλίες μεταξύ
των υπαρχηγών των γενικών επιτελείων στρατού, δύο φορές
τον χρόνο (Μιλιέτ, 14 Ιουλίου 2006). Την SSA του 1994
ακολούθησε μια «Συμφωνία Στρατιωτικής Εκπαίδευσης και
Συνεργασίας» (MTCA), το 1996. Την ίδια χρονιά, η
συνομολογία «Στρατιωτικής και Βιομηχανικής Συνεργασίας»
μεταξύ των δύο χωρών οδήγησε στην υπογραφή μιας
«μυστικής συμφωνίας» της Τουρκίας με την ισραηλινή
στρατιωτική βιομηχανία, με σκοπό να εκσυγχρονίσει τα
τεθωρακισμένα, τον στόλο των ελικοπτέρων και τα μαχητικά
της αεροπλάνα F-4 και F-5 (Ibid). Ως αποκορύφωμα, οι δύο
χώρες άρχισαν διαπραγματεύσεις προς επικύρωση μιας
συμφωνίας ελεύθερου εμπορίου (Free Trade Agreement) που
τέθηκε τελικά σε εφαρμογή το 2000. Στην επίσημη ημερήσια
διάταξη των πρόσφατων ισραηλινο-τουρκικών συνομιλιών
συμπεριλαμβάνονται κοινά προγράμματα, όπως η συμπαραγωγή
των πυραυλικών συστημάτων Arrow II και Popeye II – το
δεύτερο απ’ αυτά, γνωστό και σαν Have Lite, αποτελεί ένα
σύγχρονο και εξελιγμένο αντιαεροπορικό σύστημα μικρών
πυραύλων.

Ο ισραηλινός Arrow II
Ο ανατολικός μεσογειακός διάδρομος, από την Ερυθρά
Θάλασσα μέσω Λιβάνου και Συρίας έως τα συρο-τουρκικά
σύνορα, αποτελεί τελευταία, από στρατηγική και οικονομική
σκοπιά, ένα στρατηγικό στοιχείο της διαρκώς εξελισσόμενης
ισραηλο-τουρκικής στρατιωτικής συνεργασίας. Συνδέεται
μάλιστα στενά με το προτεινόμενο σχέδιο εγκατάστασης του
πετρελαιαγωγού Τζεϊχάν-Ασκελόν (που θα κατασκευάσουν από
κοινού Τουρκία και Ισραήλ), ο οποίος θα συνδέει τον αγωγό
Μπακού-Τιφλίδα-Τζεϊχάν με τον αντίστοιχο ισραηλινό
Ασκελόν-Εϊλάτ. (Michel Chossudovsky, «Ο πόλεμος του
Λιβάνου και η μάχη του πετρελαίου», Ιούλιος 2006). Ο
πόλεμος του Λιβάνου, εν τέλει, αποσκοπεί στο να
εγκαθιδρύσει έναν κοινό ισραηλο-τουρκικό στρατιωτικό έλεγχο
στον θαλάσσιο διάδρομο που εκτείνεται από τα σύνορα
Ισραήλ-Λιβάνου μέχρι τα σύνορα Συρίας και Τουρκίας στην
Ανατολική Μεσόγειο. [ ]

Το νερό αποτελεί έναν ακόμη παράγοντα αυτής της

στρατηγικής σχέσης. Βάσει μιας συμφωνίας του 2004, η
Τουρκία οφείλει να πουλάει περί τα 50 εκατ. κυβικά μέτρα
νερού ετησίως στο Ισραήλ για μια περίοδο 20 ετών.
Κατόπιν προσφάτων εξελίξεων όμως, η συμφωνία
αναθεωρήθηκε. Το νερό θα μεταφέρεται στο Ισραήλ μέσω
ενός ισραηλο-τουρκικού υδραγωγού. (Ibid)
Συμφωνία Ασφαλείας ΝΑΤΟ-Ισραήλ

Τον Απρίλιο του 2001, το Ισραήλ έκανε μια «συμφωνία ασφαλείας»

με το ΝΑΤΟ, στα πλαίσια των Μεσογειακών Συνομιλιών του ΝΑΤΟ:
«Αυτή η συμφωνία ασφαλείας προβλέπει το κατάλληλο δίκτυο
προστασίας διαβαθμισμένων πληροφοριών, όπως αυτό
καθορίστηκε από το σύνολο των 19 χωρών μελών, και υπεγράφη
από τις χώρες που επιθυμούν συμμετοχή σ’ αυτό, σε συνεργασία
με το ΝΑΤΟ». Το 2004, ελήφθη απόφαση «να αναβαθμισθούν» οι
Μεσογειακές Συνομιλίες του 2001 «σε μια καθαρή (στρατιωτική)
συνεργασία και να εγκαινιασθεί η Πρωτοβουλία Συνεργασίας της
Κωνσταντινούπολης (Istanbul Cooperation Initiative, ICI) από
επιλεγμένες χώρες [στις οποίες συμπεριλαμβάνονται οι: Αλγερία,
Αίγυπτος, Ισραήλ, Ιορδανία, Μαυριτανία, Μαρόκο και Τυνησία] της
ευρύτερης περιοχής της Μέσης Ανατολής». Ο σκοπός της
Πρωτοβουλίας Συνεργασίας της Κωνσταντινούπολης είναι: «να
συμβάλει στην ασφάλεια και σταθερότητα της περιοχής με την
προώθηση μεγαλύτερης και ουσιαστικότερης συνεργασίας, την
ενίσχυση του πολιτικού υπόβαθρου των Συνομιλιών, την
υποβοήθηση της αμυντικής αναδιάρθρωσης, τη συνεργασία στο
πεδίο της ασφάλειας των συνόρων, την επίτευξη συμβατότητας
λειτουργίας των στρατιωτικών τους δυνάμεων και τη συμβολή στον
αγώνα κατά της τρομοκρατίας, ενώ παράλληλα θα συνδράμει άλλες
διεθνείς προσπάθειες» (ΝΑΤΟ). Στην πραγματικότητα, η
Πρωτοβουλία Συνεργασίας της Κωνσταντινούπολης (ICI)
εξουδετερώνει τους δυνητικούς αντιπάλους του Ισραήλ μέσα
στον αραβικό κόσμο. Δίνει ουσιαστικά πράσινο φως στο
Ισραήλ και στην άψογη σύμμαχό του Τουρκία, εξασφαλίζοντας
ότι οι άλλες χώρες μέλη (αραβικές) της ICI, υπό την αιγίδα του
ΝΑΤΟ, δεν θα παρέμβουν σε μια υποκινούμενη από το Ισραήλ
σύγκρουση στη Μέση Ανατολή. Ο στόχος της Πρωτοβουλίας
Συνεργασίας της Κωνσταντινούπολης (ICI) είναι: να παραλύσει
τις αραβικές χώρες σε στρατιωτικό και διπλωματικό επίπεδο,
εξασφαλίζοντας ότι δεν θα αντιδράσουν ουσιαστικά κατά των
αμερικανο-ισραηλινών συμφερόντων στη Μέση Ανατολή.

Στα τέλη του 2004, αυτές οι «αναβαθμισμένες» Μεσογειακές

Συνομιλίες (Πρωτοβουλία Συνεργασίας της Κωνσταντινούπολης)
εξελίχθηκαν σε μια συμφωνία συνεκτικότερης στρατιωτικής
συνεργασίας. Οι χώρες μέλη συναντήθηκαν στις Βρυξέλλες, τον
Νοέμβριο του 2004, υπό την αιγίδα του ΝΑΤΟ. Ανώτατοι Ισραηλινοί
αξιωματούχοι της IDF συμμετείχαν σ’ ένα γύρο συνομιλιών με
ανώτατους αξιωματικούς των έξι χωρών της λεκάνης της Μεσογείου
συμπεριλαμβανομένων της Αιγύπτου, της Ιορδανίας, της Αλγερίας,
Τυνησίας, Μαρόκου και Μαυριτανίας. Η κρυφή ατζέντα της
συνάντησης ήταν ουσιαστικά η δημιουργία ενός πλαισίου για
μια πιο ολοκληρωμένη συνεργασία ΝΑΤΟ-Ισραήλ, με τη
σιωπηρή συγκατάθεση των αραβικών κρατών της πρώτης
γραμμής.Αυτή η σχέση συνεργασίας επιβεβαιώθηκε κατά τη
διάρκεια των διμερών συνομιλιών ΝΑΤΟ-Ισραήλ που έλαβαν χώρα
στο Τελ Αβίβ, τον Φεβρουάριο του 2005.

Κοινές στρατιωτικές ασκήσεις ΝΑΤΟ –

Ισραήλ

Στις αρχές του 2005, οι ΗΠΑ, το Ισραήλ και η Τουρκία διενήργησαν

κοινές στρατιωτικές ασκήσεις στα παράλια της Συρίας, στην
Ανατολική Μεσόγειο, τις οποίες ακολούθησαν ασκήσεις ΝΑΤΟ-
Ισραήλ με συμμετοχή αρκετών αραβικών χωρών.
Μετά τις κοινές αυτές ασκήσεις επισκέφθηκε το Ισραήλ ο γενικός
γραμματέας του ΝΑΤΟ Ντε Χουπ Σέφερ. Ο κ. Σέφερ είχε συνομιλίες
με τον πρωθυπουργό Αριέλ Σαρόν, τον υπουργό Εξωτερικών
Σιλβάν Σαλόμ, τον υπουργό Άμυνας Σαούλ Μοφάζ, και τον αρχηγό
των ενόπλων δυνάμεων (IDF) υποστράτηγο Μοσέ Γιάλον (δελτίο
τύπου του ΝΑΤΟ, 24 Φεβρουαρίου 2005).

Ο σκοπός των συναντήσεων ήταν «να εξευρεθούν τρόποι για να

ενταθεί η υπάρχουσα συνεργασία, στον στρατιωτικό τομέα, στη
μάχη κατά της τρομοκρατίας και κατά της ανάπτυξης όπλων μαζικής
καταστροφής».
Η πρόοδος των σχέσεων ανάμεσα στο ΝΑΤΟ και το Ισραήλ
επιβεβαιώθηκε από τον Ντε Χουπ Σέφερ, γενικό γραμματέα του
ΝΑΤΟ, κατά την ομιλία που εκφώνησε στο Τελ Αβίβ, τον
Φεβρουάριο του 2005: «...Στη συνάντηση κορυφής του ΝΑΤΟ στην
Κωνσταντινούπολη [Ιούνιος 2005], με τη σύμφωνη γνώμη του
Ισραήλ και άλλων εταίρων για τη διαδικασία αυτή, συμφωνήσαμε να
επιδιώξουμε την προώθηση των σχέσεών μας σε ανώτερο επίπεδο
– εν συντομία να μετακινηθούμε από τον διάλογο στη συνεργασία.
Θέλουμε την περαιτέρω ενίσχυση του πολιτικού διαλόγου. να
προωθήσουμε τη βελτίωση της σύμπραξης των στρατιωτικών μας
δυνάμεων και να ενθαρρύνουμε την περαιτέρω συνεργασία μας για
την αμυντική αναδιάρθρωση στην κρίσιμη μάχη κατά της
τρομοκρατίας...» (Διαδικτυακός χώρος του ΝΑΤΟ, 24 Φεβρουαρίου
2005, πλήρες κείμενο της ομιλίας).[]
Ο ρόλος του ΝΑΤΟ στον πόλεμο του Λιβάνου
Το ΝΑΤΟ σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσε να έχει έναν
«ουδέτερο εξισορροπητικό» ρόλο στον Λίβανο. Την όποια ανάμιξη
του ΝΑΤΟ θα υπαγόρευαν οι σαφείς όροι της «ΝΑΤΟ-ισραηλινής
συνεργασίας». Ένα ΝΑΤΟϊκό «ειρηνευτικό σώμα», πειθήνιο στις
αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, θα
μεροληπτούσε υπέρ του Ισραήλ και εναντίον του Λιβάνου.[ ]
Στο μεταξύ, η ισραηλινή κυβέρνηση βρήκε την ευκαιρία, κατόπιν της
ΝΑΤΟ-ισραηλινής συμφωνίας του 2005, να ενισχύσει τη
στρατιωτική της συμμαχία με την Τουρκία σε σχέση με τους
τοπικούς της εχθρούς (Συρία και Ιράν) και επιπλέον να
αναστηλώσει την κλονισμένη εικόνα του Ισραήλ.

Ο νέος φιλοϊσραηλινός αρχηγός των τουρκικών

Ενόπλων Δυνάμεων
Μια σημαντική σχετικά εξέλιξη –που έχει ιδιαίτερη βαρύτητα για την
παρούσα κατάσταση στον Λίβανο– είναι η χρονική στιγμή που
επελέγη για τον διορισμό του νέου αρχηγού ενόπλων δυνάμεων
από την κυβέρνηση Ερντογάν. Ο γενικός διοικητής των χερσαίων
δυνάμεων Γιασάρ Μπουγιουκανίτ διαδέχθηκε τον στρατηγό Χιλμί
Οζκιόκ στα τέλη Αυγούστου.

Στρατηγός Γιασάρ Μπουγιουκανίτ

Ο στρατηγός Μπουγιουκανίτ είναι φιλοϊσραηλινός. Είναι αποδεκτός
από τις ΗΠΑ και σταθερά προσηλωμένος στον αμερικανικής
εμπνεύσεως «αγώνα κατά της τρομοκρατίας».Το ότι ο διορισμός
του συνέπεσε με την έναρξη των στρατιωτικών επιχειρήσεων στον
Λίβανο, σηματοδοτεί την άμεση σχέση του με το θέατρο του
πολέμου στη Μέση Ανατολή.
Η επιλογή του στρατηγού Μπουγιουκανίτ για τη θέση του αρχηγού
των Ενόπλων Δυνάμεων κυοφορείτο από τον Δεκέμβριο του 2005,
όταν είχε επισκεφθεί την Ουάσινγκτον για διαβουλεύσεις με τους
Αμερικανούς ομολόγους του. Ο στρατηγός Μπουγιουκανίτ είχε
συναντηθεί στο Πεντάγωνο με τον αρχηγό του γενικού επιτελείου
στρατηγό Πήτερ Πέης, τον αρχηγό στρατού στρατηγό Φράνσις
Χάρβεϋ και τον υφυπουργό Άμυνας Έρικ Έντελμαν.
Συμμετείχε επίσης σε συσκέψεις του Αμερικανικού Ινστιτούτου
Επιχειρήσεων (ΑΕΙ), ενός νεο-συντηρητικού ινστιτούτου πολιτικού
σχεδιασμού (think tank) που διατηρεί στενές σχέσεις με το
Πεντάγωνο.
Ταυτόχρονα με τον διορισμό του στρατηγού Μπουγιουκανίτ
στη θέση του αρχηγού των Ενόπλων Δυνάμεων, η κυβέρνηση
του πρωθυπουργού Ερντογάν είχε ήδη καθορίσει το
περίγραμμα της τουρκικής συμμετοχής στη «διεθνή δύναμη
σταθερότητας στον Λίβανο», που προέβλεπε το σχέδιο του
Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και το οποίο ετοίμασαν
Γαλλία και ΗΠΑ.
Υπό τη διοίκηση του στρατηγού Μπουγιουκανίτ, ο τουρκικός
στρατός μπορεί πλέον να αναλάβει ένα πιο ενεργό ρόλο στην
επιδιωκόμενη από την ισραηλινή πλευρά διαμάχη. Ο ρόλος
αυτός θα μπορούσε να βασισθεί είτε στη στρατιωτική συνεργασία
που έχουν Ισραήλ και Τουρκία, είτε στη σχέση του Ισραήλ με το
ΝΑΤΟ.
Στο μεταξύ, τον διορισμό του στρατηγού Μπουγιουκανίτ στην
ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων θα ακολουθήσουν κατά πάσα
πιθανότητα εκκαθαρίσεις στον στρατό, με στόχο το «ξήλωμα»
οποιουδήποτε αντι-ισραηλινού αισθήματος από τις τάξεις της
στρατιωτικής ηγεσίας. Ο πρώτος στόχος αυτής της προσπάθειας
«εξωραϊσμού» θα μπορούσε να είναι ο υπαρχηγός του επιτελείου,
στρατηγός Ισίκ Κοσανέρ, που είχε αρνηθεί στα μέσα Ιουλίου να
συμμετάσχει στον εξαμηνιαίο «στρατηγικό διάλογο» με τους
Ισραηλίτες ομολόγους του στο Τελ Αβίβ. []

«Τριπλή Συμμαχία», ΗΠΑ - Ισραήλ - Τουρκία

Ήδη από την κυβερνητική περίοδο Κλίντον διαμορφώθηκε μια
τριγωνική στρατιωτική συμμαχία μεταξύ ΗΠΑ, Ισραήλ και Τουρκίας.
Αυτή η «Τριπλή Συμμαχία», υπο την αιγίδα του γενικού επιτελείου
των ΗΠΑ, ολοκληρώνει και συντονίζει, μεταξύ των τριών χωρών, τις
στρατιωτικές αποφάσεις που αφορούν τον ευρύτερο χώρο της
Μέσης Ανατολής. Βασίζεται στους στενούς στρατιωτικούς
δεσμούς Ισραήλ και Τουρκίας με τις ΗΠΑ, που
συμπληρώνονται από τις διμερείς στρατιωτικές σχέσεις του
Τελ Αβίβ και της Άγκυρας. Όπως ήδη έχει στοιχειοθετηθεί
επαρκώς, Ισραήλ και Τουρκία αποτελούν συνεταίρους των ΗΠΑ
στις σχεδιαζόμενες αεροπορικές επιδρομές κατά του Ιράν, και
βρίσκονται σε κατάσταση υψηλού βαθμού ετοιμότητας από τα μέσα
του 2005 (βλέπε Michel Chossudovsky Μάιος 2005).

ΗΠΑ-Τουρκία: «Κοινό Όραμα»

Κατόπιν των πρόσφατων εξελίξεων, στις 6 Ιουλίου, σχεδόν μια
βδομάδα πριν τον βομβαρδισμό του Λιβάνου, μια συνθήκη με την
ονομασία «Κοινό Όραμα», που υπεγράφη από τις ΗΠΑ και την
Τουρκία, έρχεται να επιβεβαιώσει την «Τριπλή Συμμαχία». Στην
τελετή υπογραφής στην Ουάσινγκτον παραβρέθηκαν ο Τούρκος
υπουργός Εξωτερικών Αμπντουλάχ Γκιούλ και η υπουργός
εξωτερικών των ΗΠΑ Κοντολίζα Ράις.
Ουσιαστικά, η συνθήκη αυτή δεσμεύει την κυβέρνηση της Άγκυρας
να υιοθετήσει τη στάση της εξωτερικής πολιτικής της Ουάσινγκτον
σχετικά με το δικαίωμα «αυτοάμυνας» του Ισραήλ. Η δέσμευσή της
επικυρώθηκε μόλις μια βδομάδα πριν την επιδρομή στον Λίβανο.
Σύμφωνα με τη Ζαμάν (Κωνσταντινούπολη, 6 Ιουλίου 2006),

η συνθήκη «Κοινό Όραμα» διασφαλίζει ότι:

1.
«Η Τουρκία παραμένει ευθυγραμμισμένη με τις Ηνωμένες
Πολιτείες και τη Δύση σε στρατηγικούς και τακτικούς όρους,
προσθέτοντας ότι η Άγκυρα επιθυμεί, σε αντάλλαγμα, να
συμμετάσχει στις διαδικασίες του πολιτικού σχεδιασμού για
τη Μέση Ανατολή, αποφεύγοντας έτσι τον ρόλο του “τυφλού
εκτελεστή” μιας πολιτικής που καθορίζεται από τους
παγκόσμιους παίκτες».
2. Η συνθήκη αποσαφηνίζει την έννοια της στρατηγικής και
στρατιωτικής ευθυγράμμισης της Τουρκίας, που αφορά την
ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής - Κεντρικής Ασίας,
και έχει προσδιορισθεί από την «Πρωτοβουλία για την
Ευρύτερη Μέση Ανατολή» της Ουάσινγκτον: «[Η συνθήκη
του Κοινού Οράματος] θα ενθαρρύνει τη δημοκρατία και τη
σταθερότητα στο Ιράκ, τη Μαύρη Θάλασσα, τον Καύκασο,
την κεντρική Ασία και το Αφγανιστάν» [και ταυτόχρονα
υποστηρίζει] «τις διεθνείς προσπάθειες επίλυσης του
Μεσανατολικού· την προώθηση, μέσω της Πρωτοβουλίας
για την Ευρύτερη Μέση Ανατολή, της ειρήνης και της
σταθερότητας χρησιμοποιώντας τη δημοκρατία·
3. την εδραίωση της ενεργειακής ασφάλειας· την ενίσχυση των
διατλαντικών σχέσεων· και τη βελτίωση της
αλληλοκατανόησης μεταξύ θρησκειών και πολιτισμών»
(Turkish Daily, 6 Ιουλίου 2006).

Ο πόλεμος στην Ευρύτερη Μέση Ανατολή

Ο πόλεμος του Λιβάνου είναι αναπόσπαστο τμήμα της ατζέντας

των ΗΠΑ για το Μεσανατολικό. Κατά τη διάρκεια των δύο
τελευταίων ετών, στρατιωτικά έγγραφα και δηλώσεις των
υπηρεσιών ασφαλείας των ΗΠΑ υποδεικνύουν ξεκάθαρα τη Συρία
και το Ιράν σαν δυνητικούς στόχους της αμερικανικής
επιθετικότητας. Μία κλιμάκωση σχετική με τη Συρία αποτελεί ένα
στρατηγικό σενάριο που συντάχθηκε από Αμερικανούς,
Ισραηλινούς και Τούρκους σχεδιαστές. Στην κοινή τους συνέντευξη
τύπου στον Λευκό Οίκο, ο πρόεδρος Τζορτζ Μπους και ο
πρωθυπουργός Τόνυ Μπλαιρ ανανέωσαν με αποφασιστικότητα τις
απειλές τους κατά της Συρίας και του Ιράν. Οι απειλές αυτές
υποστηρίζονται πλέον από αδιαμφισβήτητα στρατιωτικά σχέδια:
«Το μήνυμα προς αυτούς είναι πάρα πολύ απλό. Έχουν επιλογή· το
Ιράν και η Συρία έχουν επιλογή. Ίσως φαντάζονται ότι μπορούν να
την αποφύγουν· στην πραγματικότητα δεν μπορούν. Και εφ’ όσον οι
καταστάσεις έχουν δρομολογηθεί όπως συνέβη στον Λίβανο τις
τελευταίες εβδομάδες, αρκεί κατά την γνώμη μου να υπογραμμίσει
το γεγονός ότι έχουν επιλογή. Μπορούν είτε να προσέλθουν και να
συμμετέχουν σαν σωστά και υπεύθυνα μέλη της διεθνούς
κοινότητας, είτε να αντιμετωπίσουν το ρίσκο μιας αυξανόμενης
αντιπαράθεσης» («Λευκός Οίκος», 28 Ιουλίου 2006) Αν η Συρία
συρθεί σε πόλεμο, κατά πάσα πιθανότητα, η Τουρκία θα
παρέμβει σύμφωνα με τους όρους της ισραηλο-τουρκικής
συμμαχίας. Το ΝΑΤΟ, τηρώντας τη συμφωνία στρατιωτικής
συνεργασίας με το Ισραήλ το 2005, θα στείλει στρατεύματα. Στο
μεταξύ, η κυβέρνηση Μπους, σε στενή συνεργασία με τη
Βρετανία, πιέζει για μια απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του
ΟΗΕ, αναφορικά με το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα, που θα
μπορούσε να οδηγήσει τους ερχόμενους μήνες σε
σωφρονιστικούς βομβαρδισμούς κατά του Ιράν

.Αναφορικά με τον Λίβανο, ο Ιρανός πρόεδρος Αχμαντινετζάντ

υπαινίχθηκε ότι το Ιράν θα παρέμβει αν η Συρία δεχθεί επίθεση: Ο
κ. [Μαχμούντ] Αχμαντινεζχάντ διατύπωσε σοβαρές ανησυχίες για
τις σιωνιστικές στρατιωτικές επιθέσεις κατά Παλαιστινίων και
Λιβανέζων πολιτών. Περιέγραψε τις επιθέσεις σαν σημάδι
αδυναμίας του παράνομου καθεστώτος. Δήλωσε ότι, άσχετα με το τι
μπορεί να πιστεύουν οι Σιωνιστές αξιωματούχοι, τέτοιες ενέργειες
δεν μπορούν να σώσουν το καθεστώς.Σχολιάζοντας τις
πρόσφατες απειλές του Ισραήλ κατά της Συρίας, ο πρόεδρος
είπε ότι τα εντεινόμενα επιθετικά μέτρα που παίρνει το
καθεστώς θα ερμηνευθούν ως επίθεση ενάντια σ’ ολόκληρο
τον ισλαμικό κόσμο, προσθέτοντας ότι θα συναντήσουν
ισχυρή αντίδραση (Φωνή της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν,
Τεχεράνη, στα περσικά, 14 Ιουλίου 2006).Καθώς κλιμακώνεται
ο πόλεμος στη Μέση Ανατολή, τα αντιστασιακά κινήματα
διαφόρων χωρών θα έλθουν κοντύτερα. Ήδη έχει αναπτυχθεί
στο Ιράκ ένα κίνημα αλληλέγγυο στη Χεζμπολάχ. Στον Λίβανο
πέφτουν τα σεχταριστικά φράγματα μεταξύ Σιϊτών και
 Μουσουλμάνοι και Χριστιανοί Μαρωνίτες
Σουνιτών.
δίνουν τα χέρια για να υπερασπίσουν την
πατρίδα τους. Οι ΗΠΑ και το Ισραήλ δεν θα είναι ικανές να
κάμψουν την αντίσταση στο έδαφος, χωρίς να καταστρέψουν
όλη τη χώρα με αεροπορικούς βομβαρδισμούς. Αν η Συρία
συρθεί σε πόλεμο και παρέμβει η Τουρκία θα οδηγηθεί σε
ανάφλεξη ολόκληρη η Μέση Ανατολή. Η Τουρκία διαθέτει ένα
τεράστιο στρατιωτικό οπλοστάσιο (ένα στράτευμα που αριθμεί
393.000 άνδρες στον Στρατό Ξηράς, 56.800 στην Αεροπορία και
54.000 στο Ναυτικό). Την ίδια στιγμή όμως ενισχύεται το αντι-
ισραηλινό αίσθημα στην Τουρκία σε σημείο που η κυβέρνηση
Ερντογάν θα αναγκασθεί να παρουσιάσει στην κοινή γνώμη τον
ρόλο της Τουρκίας σαν τμήμα μιας περιορισμένης «ειρηνευτικής
αποστολής» υπό την αιγίδα του ΟΗΕ.

Σύνοδος κορυφής ΝΑΤΟ

ΤΑ ΝΕΑ γράφουν οτι "ιστορική" χαρακτηρίζει τη διάσκεψη της
Μαδρίτης ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ Χαβιέ Σολάνα, κανείς
όμως απο τους ηγέτες των χωρών της Ατλαντικής Συμμαχίας που
βρίσκονται απο χθες στην ισπανική πρωτεύουσα, δεν αναμένει
σ'αυτή τη συνάντηση να υπάρξουν έντονες πολιτικές συγκινήσεις,
συγκρούσεις και μεγάλες προσπάθειες συμβιβασμού. Η σημαντική
απόφαση της διήμερης Συνόδου Κορυφής -η οποία αρχίζει σήμερα
και θα ολοκληρωθεί αύριο το βράδυ- ουσιαστικά έχει ληφθεί εκ των
προτέρων. Οι πάντες γνωρίζουν και συμφωνούν οτι στο ΝΑΤΟ θα
ενταχθούν σ'αυτή τη φάση η Τσεχία, η Ουγγαρία και η Πολωνία".

Η ΝΙΚΗ επισημαίνει οτι "πρόκειται για την πρώτη Σύνοδο Κορυφής

του ΝΑΤΟ που πραγματοποιείται χωρίς να υπάρχει πρότερη
συναίνεση στα σημαντικά θέματα. Σ'αυτήν την κρίσιμη για το μέλλον
της Συμμαχίας συνάντηση οι "16" επιχειρούν να βρούν μια
συμβιβαστική λύση στο θέμα της διεύρυνσης και όχι μόνο που θα
αποτρέψει το φιάσκο και θα αμβλύνει τις εντυπώσεις απο το
πολύπλοκο παιχνίδι της Ουάσιγκτον να διατηρήσει τον έλεγχο στο
αμυντικό ευρωπαϊκό γίγνεσθαι. Απο ελληνικής πλευράς το
ενδιαφέρον εστιάζεται στο θέμα των υποστρατηγείων στο πλαίσιο
της νέας δομής στρατιωτικής διοίκησης, οι αποφάσεις ωστόσο
επ'αυτού θα ληφθούν τον Δεκέμβρη".

Σύμφωνα με το ΕΘΝΟΣ "με δεδομένες τις αντιρρήσεις κυρίως των

ΗΠΑ, οι χώρες του νότου θα προτείνουν να υπάρξει χρονική
δέσμευση για τη δεύτερη φάση της διεύρυνσης. Η Ελλάδα
ειδικότερα θα ζητήσει να υπάρξει ίδια αντιμετώπιση όλων των
βαλκανικών χωρών. Για τη νέα δομή θεωρείται βέβαιο πως δεν θα
ληφθεί καμία απόφαση και πως το θέμα θα μετατεθεί στην επόμενη
σύνοδο του ΝΑΤΟ το Δεκέμβριο".

Η ΕΞΟΥΣΙΑ προσθέτει οτι "η ένταξη και των βαλκανικών χωρών

μετά το 2000 στο ΝΑΤΟ είναι η βασική επιδίωξη της ελληνικής
κυβέρνησης στην ιστορικότερη σύνοδο της Βορειοατλαντικής
Συμμαχίας μετά την ίδρυσή της το 1949".

Η ΑΥΡΙΑΝΗ γράφει οτι "ενδέχεται ο πρωθυπουργός να έχει

κατ'ιδίαν συνάντηση με τον Τούρκο Πρόεδρο Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ".

Ο ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ ΤΥΠΟΣ όμως αναφέρει οτι "επαφή γνωριμίας

αλλά και προσεκτικής διερεύνησης των αμοιβαίων προθέσεων για
το διάλογο εμπειρογνωμόνων και το Κυπριακό, είναι πιθανόν να
έχουν σήμερα ή αύριο οι πρωθυπουργοί Ελλάδας και Τουρκίας κ.κ.
Σημίτης και Γιλμάζ στο περιθώριο της Συνόδου του ΝΑΤΟ στη
Μαδρίτη. Η "συνάντηση γνωριμίας" στη Μαδρίτη είτε σε επίπεδο
πρωθυπουργών είτε σε επίπεδο άλλων αξιωματούχων, θα
επιδιωχθεί, επειδή στο ελληνικό υπουργείο εξωτερικών έχουν
περιέλθει ανησυχητικές πληροφορίες για τις θέσεις του κ. Γιλμάζ ο
οποίος τάσσεται κατά του διαλόγου της Επιτροπής
Εμπειρογνωμόνων και τοποθετείται αρνητικά και για τις απευθείας
συνομιλίες για το Κυπριακό".

Ωστόσο, κατά τον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ "κυβερνητικές πηγές δεν

απέκλειαν το ενδεχόμενο πέραν της συναντήσεως με την τουρκική
πλευρά, ο πρωθυπουργός αλλά και ο υπουργός Εξωτερικών να
έχουν σειρά επαφών με τους Ευρωπαίους ομολόγους τους αλλά και
με αξιωματούχους των ΗΠΑ. Πολύ πιθανή θεωρείται άλλωστε και η
συνάντηση του κ. Σημίτη με το ΓΓ του ΝΑΤΟ Χαβιέ Σολάνα με
αντικείμενο όχι μόνο τα θέματα που περιέχονται στην 'ατζέντα' της
Συνόδου Κορυφής της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας αλλά και τις
ελληνοτουρκικές διαφορές".

[4] Κυπριακό

Ο ΛΟΓΟΣ αναφέρει οτι "ενώ η αντίστροφη μέτρηση για τις

απευθείας συνομιλίες στο Τράουτμπεκ της Ν. Υόρκης άρχισε υψηλά
ιστάμενοι κυβερνητικοί κύκλοι διατύπωσαν στο ΡΙΚ την εκτίμηση οτι
οι συνομιλίες πραγματοποιούνται σε λάθος χρόνο. Σύμφωνα με τις
εκτιμήσεις αυτές, η πολιτική αστάθεια στην Τουρκία κατά την
περίοδο προετοιμασίας των συνομιλιών και το βραχύβιο της
νέας τουρκικής κυβέρνησης δεν επιτρέπουν τη λήψη στην
Αγκυρα αποφάσεων που θεωρούνται αναγκαίες ώστε να
δημιουργηθούν οι προοπτικές επιτυχίας".

"Διασταυρωμένες πληροφορίες απο διπλωματικές πηγές, που

επικαλείται η ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, αναφέρουν οτι τόσο η Γενική
Γραμματεία των Ην. Εθνών όσο και ο διπλωματικός παράγοντας θα
καταβάλουν εντατικές προσπάθειες ώστε ο πρώτος γύρος των
απευθείας συνομιλιών Κληρίδη-Ντενκτάς να μην οδηγηθεί σε
αδιέξοδο. Παρ'όλο που ο τουρκοκύπριος ηγέτης πήγε στη Ν. Υόρκη
με πολύ σκληρές θέσεις-αδιάλλακτες όσο ποτέ προηγουμένως - με
την πλήρη κάλυψη της Αγκυρας και ιδιαίτερα του Ετσεβίτ- τα Ην.
Εθνη και το διπλωματικό παρασκήνιο επεξεργάζονται ήδη
φόρμουλα με την οποία να χαιρετίζονται οι συνομιλίες, να γίνεται
λόγος για 'πρόοδο' (έστω αν δεν υπάρξουν σοβαρές διαφωνίες) και
να εξαγγέλλεται ο δεύτερος γύρος στη Γενεύη".

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ γράφει οτι "η ευθυγράμμιση του εντολοδόχου

πρωθυπουργού της Τουρκίας κ. Μεσούτ Γιλμάζ προς τις
ανελαστικότατες θέσεις του αντιπροέδρου της κυβερνήσεώς του κ.
Μπουλέντ Ετσεβίτ, για το Κυπριακό, επιβαρύνει την ατμόσφαιρα
στο Τράουτμπεκ των ΗΠΑ, όπου αρχίζουν σήμερα οι απευθείας
συνομιλίες των κ. Γλ. Κληρίδη και Ραούφ Ντενκτάς, υπο την αιγίδα
των Ην. Εθνών και την πίεση των ισχυρών Δυνάμεων για την
επίλυση του προβλήματος".

Η ΑΘΗΝΑΪΚΗ προσθέτει οτι "τα θέματα που αφορούν τα ζωτικής

σημασίας συμφέροντά μας στο Αιγαίο, θα πρέπει να επιλυθούν με
αμοιβαία κατανόηση και με εποικοδομητικό και ειρηνικό διάλογο".
Αυτό τόνισε ο πρωθυπουργός της Τουρκίας Μεσούτ Γιλμάζ, κατά τη
διάρκεια των Προγραμματικών Δηλώσεων, της νέας κυβέρνησης.
Αναφερόμενος στο Κυπριακό, ο κ. Γιλμάζ το χαρακτήρισε 'εθνική
υπόθεση της Τουρκίας' και υπογράμμισε οτι "θα συνεχίσουμε να
υποστηρίζουμε την τουρκική δημοκρατία της Β. Κύπρου σε κάθε
τομέα, υποστηρίζοντας τα δικαιώματα και τις ευθύνες μας που
πηγάζουν απο τις συμφωνίες".
Σύμφωνα με την ΕΞΟΥΣΙΑ, "τα πέντε 'αγκάθια' στις
διαπραγματεύσεις είναι: ασφάλεια-εγγυήσεις, κυριαρχία, πολιτική
ισότητα, εκ περιτροπής προεδρία και δικαίωμα εγκατάστασης και
περιουσίας".

[5] Τουρκία-όπιο

Η ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ γράφει οτι "η αύξηση της παραγωγής

οπίου και η άδεια για να αρχίσει και πάλι το μεθοριακό
εμπόριο, πράγμα που ουσιαστικά αφορά την τουρκοϊρακινή
μεθόριο, είναι δύο αποφάσεις της νέας τουρκικής κυβέρνησης
που προκαλούν εντύπωση".

[6] Αλβανία

Η ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ στο βασικό της σχόλιο με τίτλο "Να μείνει στην

Αλβανία η πολυεθνική δύναμη" αναφέρει μεταξύ άλλων οτι "για μια
ακόμη φορά η διεθνής κοινότης ετοιμάζεται να διαπράξει τεράστιο
σφάλμα στα Βαλκάνια και ειδικότερα στην Αλβανία. Υπο την πίεση
της Ιταλίας επισπεύδει την απομάκρυνση της πολυεθνικής
δυνάμεως η οποία έχει χρέος έναντι του συνόλου του αλβανικού
λαού να προσπαθήσει να πείσει τη διεθνή κοινότητα για την ανάγκη
παρατάσεως της παρουσίας της πολυεθνικής δυνάμεως στην
Αλβανία. Μέχρις ότου σταθεροποιηθεί πράγματι η κατάσταση".

Η ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ γράφει οτι "βγαίνει και η Ενωση Ανθρωπίνων

Δικαιωμάτων, η οποία επίσης θα συμμετέχει στον κυβερνητικό
Συνασπισμό που έχει σχηματίσει το Σοσιαλιστικό Κόμμα. Σύμφωνα
με πληροφορίες, ο πρόεδρος της Ενωσης Βασίλης Μέλος σκοπεύει
να ζητήσει το υπουργείο Απασχόλησης και Μετανάστευσης.
Συγκεκριμένα, η Ενωση φαίνεται να εξασφαλίζει τρεις έδρες απο
τον πρώτο και δεύτερη γύρο - δύο στην Κορυτσά και μια στους
Αγίους Σαράντα, ενώ απο τις ψήφους που έχει συγκεντρώσει
εξασφαλίζει και μια απο τις 40 αναλογικές έδρες. Πέρα απο την
εκλογή των τεσσάρων βουλευτών της Ενωσης Ανθρωπίνων
Δικαιωμάτων σημαντικό είναι το γεγονός οτι τέσσερις ακόμη
Ελληνες της μειονότητας εκλέγονται με άλλα κόμματα και
συγκεκριμένα οι Βαγγέλης Τάβος, Αναστάσης Αγγελής και
Θεόδωρος Μπέης με το Σοσιαλιστικό Κόμμα και Παυλής Ζέρης με
το Σοσιαλδημοκρατικό".
Η ΑΥΓΗ προσθέτει οτι "απο χθες ο αλβανός πρωθυπουργός
Μπασκίμ Φίνο έσπευσε στη Μαδρίτη προκειμένου να συναντηθεί με
τον πρόεδρο Κλίντον, στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής του
ΝΑΤΟ. Θα ζητήσει την αμερικανική συνδρομή για την
ανασυγκρότηση του αλβανικού στρατού, ενώ αναζητείται διάδοχη
κατάσταση για την πολυεθνική ειρηνευτική δύναμη, που αναμένεται
εκτός απροόπτου να αρχίσει να αποχωρεί απο την Αλβανία στις 20
Ιουλίου".

Η ΕΣΤΙΑ υπογραμμίζει τη διαβεβαίωση του πρωθυπουργού προς

το Φάτος Νάνο οτι "η Ελλάς είναι πρόθυμος να παράσχη
οιανδήποτε βοήθειαν της ζητηθή δια την ανασυγκρότησιν της
Αλβανίας. Την διαβεβαίωσιν ταύτην, παρέσχεν ο πρωθυπουργός
κ. Κ. Σημίτης προς τον αρχηγόν του Σοσιαλιστικού Κόμματος
Αλβανίας".

Ο ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ σημειώνει οτι "η συντριβή του Σαλί Μπερίσα και

του Δημοκρατικού Κόμματος Αλβανίας απο τους σοσιαλιστές του
Φάτος Νάνο (απο τις 155 βουλευτικές έδρες 110 κέρδισαν οι
σοσιαλιστές και μόλις 30 το Δημοκρατικό Κόμμα), πιστοποίησαν την
αγωνία και τη θέληση του λαού της Αλβανίας να απεμπλακεί απο τα
σκοτεινά γρανάζια των μηχανισμών του Μπερίσα. Ομως η πορεία
προς τον εκδημοκρατισμό, την ανάπτυξη και την ανάταση της
αλβανικής κοινωνίας μπορεί να περάσει μονάχα μέσα απο τον
εξοστρακισμό του Μπερίσα απο την προεδρία και την αποκοπή του
απο όλες τις αστυνομικές, στρατιωτικές και παρακρατικές δυνάμεις,
που δίκην πραιτωριανών και προβοκατόρων, είναι έτοιμοι να ρίξουν
την Αλβανία σε έναν αιματηρό εμφύλιο πόλεμο".

[7] Ελληνοτουρκικές σχέσεις

Ο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ γράφει οτι "με την επιτόπου επίβλεψη της

κατάστασης στο Αιγαίο, η Ουάσιγκτον σχεδιάζει την κλιμάκωση
των πιέσεων προς την Αθήνα, προκειμένου να προωθηθεί η
συζήτηση για την εγκατάσταση Μέτρων Οικοδόμησης
Εμπιστοσύνης. Για το λόγο αυτό, σύμφωνα με πληροφορίες, η
αμερικανική διπλωματία ανέσυρε τις τελευταίες μέρες το 'σενάριο'
που επιφυλάσσει σε ένα πλοίο του αμερικανικού πολεμικού
ναυτικού το ρόλο του 'παρατηρητή' των αντιμαχόμενων πλευρών
στο Αιγαίο".
Η ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ αναφέρει οτι "η αμερικανίδα υπουργός
Εξωτερικών κ. Ολμπράϊτ διαβίβασε στην Αθήνα και την Αγκυρα
σχέδιο έξι άρθρων που αποβλέπει στην επίλυση των
ελληνοτουρκικών προβλημάτων στο Αιγαίο υποστηρίζει η χθεσινή
"Τζουμχουριέτ" με την προσθήκη οτι το 'σχέδιο' αυτό
προβλέπει την αμοιβαία παραίτηση των δύο χωρών απο
τετελεσμένα γεγονότα στο Αιγαίο".

[8] ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ ΤΥΠΟΥ

Αθήνα, Ελλάδα, 08/07/1997 (ΑΠΕ)

Τα βασικά θέματα του σημερινού οικονομικού Τύπου είναι τα εξής:
οι ιδιωτικές επενδύσεις, οι οφειλές προς το ΙΚΑ και οι πιλοτικοί
φορολογικοί έλεγχοι για το ΦΠΑ.

ΓΕΝΙΚΗ Δημοπρασιών: "Σημαντική αύξηση ιδιωτικών επενδύσεων

το 1997 σύμφωνα με προβλέψεις του ΥΠΕΘΟ".

ΕΞΠΡΕΣ: "Αμερικανικά όπλα κατά του ΦΠΑ - Σε πλήρη εφαρμογή

οι πιλοτικοί φορολογικοί έλεγχοι".

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: "916 νεα σχέδια για επενδύσεις - Επιχορηγούνται με

87,8 δισ. δρχ.".

ΚΕΡΔΟΣ: "Εξόρμηση του ΙΚΑ για είσπραξη χρεών 620 δισ. - Από
τους μεγαλύτερους οφειλέτες το Δημόσιο και οι ΔΕΚΟ".

ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ: "Επενδύσεις 210,1 δισ. δρχ για 6.205 νέες

θέσεις εργασίας - Υπάγονται στην αναπτυξιακή νομοθεσία και
επιδοτούνται με 87,6 δισ."

[9] Ιδιωτικές επενδύσεις-Επιχορηγήσεις

Η ΗΜΕΡΗΣΙΑ αναφέρει ότι "η μείωση των επιχορηγήσεων είναι το

κύριο χαρακτηριστικό των επενδύσεων που εγκρίθηκαν το πρώτο
εξάμηνο του 1997 για να ενισχυθούν από τους αναπτυξιακούς
νόμους. Από τις αρμόδιες υπηρεσίες όλης της χώρας εγκρίθηκαν
916 επενδυτικά σχέδια, συνολικού ύψους 210,1 δισ δρχ., τα οποία
πρόκειται να λάβουν επιχορήγηση που αναμένεται στα 87,8 δισ
δρχ.".
Προαναγγέλλονται υποχωρήσεις σε Αιγαίο,γκρίζες ζώνες,
Κυπριακό και Σκόπια!
Εκμεταλλευόμενη τη γεωστρατηγική αναβάθμιση της Τουρκίας, η
Ουάσινγκτον προέβη σε μια προσεκτικά σχεδιασμένη «επιθετική»
διπλωματική κίνηση, επιδιώκοντας να αναλάβει ρόλο επιδιαιτητή
σε ολόκληρο το φάσμα των ελληνοτουρκικών «διαφορών».
Εξαιτίας της «έκκλησης» της υπουργού Εξωτερικών, Ντόρας
Μπακογιάννη, το Πεντάγωνο και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ ανέλαβαν
από κοινού να καθησυχάσουν τους Ελληνες και παράλληλα να
προωθήσουν ένα σχέδιο «μηδενικών προβλημάτων» στην Κύπρο
και στο Αιγαίο, σε πλήρη αρμονία με το δόγμα του Αχμέτ
Νταβούτογλου, υπουργού Εξωτερικών της Τουρκίας.ε σειρά
ευθέων παρεμβάσεων οι ΗΠΑ εισέρχονται δυναμικά, από την
«κερκόπορτα» που τους άνοιξε το ΥΠΕΞ, και ταυτόχρονα
δηλώνουν την υποστήριξή τους στα Σκόπια υιοθετώντας το
ζήτημα της ταυτότητας του γειτονικού κρατιδίου…Χρειάστηκαν
δύο δημοσιεύματα σε εφημερίδες, πρώτα στην τουρκική
«Zaman» και έπειτα (το σοβαρότερο) η συνέντευξη του
Αμερικανού βοηθού υπουργού Εξωτερικών, Φίλιπ Γκόρντον,
στην «Καθημερινή της Κυριακής», για να αποκαλυφθεί το νέο
σκηνικό πίεσης (οι Αμερικανοί το αποδίδουν με την πιο
εύηχη λέξη «συνεργασία») το οποίο οι ΗΠΑ ετοιμάζουν να
υλοποιήσουν σε βάρος μας. Εκτός αυτών, έντονες ανησυχίες
προκάλεσε και το δημοσίευμα του φύλλου της εφημερίδας «Βήμα
της Κυριακής» της 5ης Ιουλίου που αναφέρεται σε ένα
απόρρητο non paper (μη επίσημο έγγραφο το οποίο,
ωστόσο, είναι της ίδιας σοβαρότητας) που, σύμφωνα με τους
συντάκτες του σχετικού άρθρου, παραδόθηκε από τους
Αμερικανούς στο Υπουργείο Εξωτερικών. Σε αυτό το
έγγραφο οι ΗΠΑ καθιστούν σαφές ότι προωθούν τη
«συνεργασία» μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας στη βάση της
αμοιβαιότητας για την επίλυση των μεταξύ τους διαφορών.
Στο κείμενο εμπεριέχεται η φράση «to review international
documents», η οποία παραπέμπει στην ανασκόπηση των
διεθνών συμφωνιών, υιοθετώντας απροκάλυπτα την
ορολογία της Αγκυρας και την από δεκαετιών αναθεωρητική
πολιτική της.Πρόκειται για μια ευθεία, προσχεδιασμένη
αμερικανική παρέμβαση με πεδίο εφαρμογής τα εθνικά
θέματα (Αιγαίο, Κύπρος, Σκόπια), η οποία προαναγγέλλει την
αποδοχή των εξ Αγκύρας επιβαλλόμενων νέων
γεωστρατηγικών τετελεσμένων (Κύπρος, γκρίζες ζώνες) και
του ιδεολογήματος του «μακεδονισμού», όλα αυτά σε μια
συγκυρία δυσμενή για τη χώρα μας και σε πλήρη
αναντιστοιχία με την εικόνα που προσπαθεί να περάσει στα
ελληνικά ΜΜΕ η υπουργός Εξωτερικών Ντόρα Μπακογιάννη.

Οι Αμερικανοί έχουν λάβει συγκεκριμένες αποφάσεις, γνωρίζοντας

την αδυναμία της Ελλάδας να αντιδράσει. Το «σθένος» είναι
άγνωστη λέξη στο επιτελείο της Ντόρας Μπακογιάννη, το
οποίο προετοίμασε επί αρκετά χρόνια το έδαφος για την αποδοχή
τετελεσμένων, με την ακολουθούμενη πολιτική
«φινλανδοποίησης» του τόπου μας. Ολες οι πληροφορίες
συγκλίνουν στο συμπέρασμα ότι το καλοκαίρι αναμένεται
«θερμό» και το προσεχές φθινόπωρο οι εξελίξεις θα είναι
γρήγορες. Η Ελλάδα βρίσκεται ενώπιον μιας νέας εποχής την
οποία σηματοδοτεί το οριστικό κλείσιμο του κύκλου που
άνοιξε με τη Συνθήκη της Λωζάνης το 1923. Η Τουρκία,
εκμεταλλευόμενη το «παράθυρο γεωπολιτικής ευκαιρίας» που της
άνοιξε η κυβέρνηση Ομπάμα, σπεύδει να προωθήσει τα σχέδιά
της, εξαργυρώνοντας σε βάρος μας γεωστρατηγικά κέρδη σε
Αιγαίο και Κύπρο. Απομένει να δούμε την εξέλιξη των εξ
Ατλαντικού προερχομένων στρατιωτικο-διπλωματικών
πρωτοβουλιών και αν ο «μικρός ασθενής» των νοτίων Βαλκανίων
θα μπορέσει (επιτέλους) να αντιδράσει.Ας εξετάσουμε τα νέα
δεδομένα με τη σειρά, αρχίζοντας από το δημοσίευμα της
«Zaman», το οποίο εμφανίστηκε στην αγγλόφωνη ηλεκτρονική της
διεύθυνση στο Διαδίκτυο (www.todayszaman.com) και
υπογράφεται από την αρθρογράφο Λάλε Σαριιμπραχίμογλου με
ημερομηνία 30 Ιουνίου. Επισημαίνεται ότι η συγκεκριμένη
δημοσιογράφος είναι επίσης τακτική συνεργάτιδα της γνωστής
αμερικανικής έκδοσης «Defense News», η οποία απηχεί ευθέως
τις απόψεις του Πενταγώνου. Το δημοσίευμα έχει ως επικεφαλίδα
την «υλοποίηση αμερικανικής πρωτοβουλίας με σκοπό την
εξομάλυνση της έντασης στα ελληνοτουρκικά» και ουσιαστικά
προαναγγέλλει την εμπλοκή των ΗΠΑ με σκοπό την επίλυση των
«διαφορών» μεταξύ των δύο μελών του ΝΑΤΟ. Από την πρώτη
κιόλας φράση αποκαλύπτεται ότι το Πεντάγωνο εργάζεται πάνω
σε ένα σχέδιο για να εξομαλύνει τις μακρές ελληνοτουρκικές
διαφορές («The US Pentagon has been working on a plan to
ease long-standing disputes between NATO allies Greece and
Turkey…»), με απώτερο στόχο την ενασχόλησή τους σε άλλες
περιοχές κοινού ενδιαφέροντος όπως το Αφγανιστάν και το
Πακιστάν. Το δημοσίευμα συνεχίζει (με δηλώσεις Αμερικανών
επισήμων) υποστηρίζοντας ότι η Ελλάδα και η Τουρκία
καταναλώνουν το μεγαλύτερο ποσοστό της ενέργειας και του
κεφαλαίου τους στις μεταξύ τους διαφορές (disputes), αντί να
συνεργαστούν εποικοδομητικά σε άλλα «μέτωπα». Λόγω των
εσωτερικών προβλημάτων που αντιμετωπίζει η Τουρκία,
εμποδίζεται να αναδειχθεί ως δημιουργικός εταίρος στο ΝΑΤΟ,
ενώ υπάρχουν εμπόδια στην υποψηφιότητά της να καταστεί
πλήρες μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΕΕ). Η μη αναγνώριση
της Κύπρου (που αναφέρεται παγίως όπως την αναφέρουν οι
Τούρκοι, ως Greek Cyprus), αποτρέπει την είσοδο της νήσου στον
οργανισμό PfP (Συνεργασία για την Ειρήνη).
Aκολούθως το δημοσίευμα αναφέρει ότι ορισμένοι κύκλοι με
επιρροή παραπονούνται για την υπερβολική τουρκική εστίαση
κατά της Ελλάδας, αντί της επιδίωξης για μεγαλύτερη συνεργασία
με το ΝΑΤΟ, για την εμπέδωση κλίματος ειρήνης σε περιοχές
όπως τα Βαλκάνια και το Αφγανιστάν. Αμερικανικές πηγές
σημειώνουν ότι η Τουρκία δαπανά τεράστια ποσά για την άμυνα,
ενισχύοντας τα σύνορά της στο Αιγαίο έναντι της Ελλάδας, η
οποία αντιμετωπίζεται ως απειλή. Την ίδια στιγμή η Ελλάδα θα
μπορούσε να έχει πιο εποικοδομητική στάση στο ΝΑΤΟ,
χρησιμοποιώντας αντίστοιχα τα κονδύλια της Αμυνας για κοινό
σκοπό σε άλλες θερμές περιοχές. Η Τουρκία προσδιορίζει τις
αμυντικές της δαπάνες επίσημα σε ποσοστό κάτω του 2% επί του
ΑΕΠ (Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν), όμως νατοϊκές πηγές το
ανεβάζουν σε 3,3-3,7% του ΑΕΠ. Στο ίδιο αποκαλυπτικό άρθρο
αναφέρεται ότι οι δύο χώρες έχουν σειρά διαφορών πάνω σε
ζητήματα που αφορούν το Αιγαίο (θαλάσσια και εναέρια σύνορα,
κανόνες εναέριας κυκλοφορίας), παρά τις βελτιωμένες οικονομικές
σχέσεις και τις ανταλλαγές επισκέψεων ανωτάτων αξιωματικών οι
οποίες ξεκίνησαν το 2006. Ελληνικά και τουρκικά μαχητικά
αλληλοαναχαιτίζονται και συχνά πραγματοποιούνται εικονικές
αερομαχίες. Το νησί της Κύπρου (αναφέρεται υποτιμητικά ως
…tiny Mediterranean island of Cyprus) συνεχίζει να αποτελεί
θέμα που «δηλητηριάζει» τις σχέσεις των δύο χωρών. Η
παραπάνω αμερικανική πρωτοβουλία ήλθε σε μια χρονική
στιγμή κατά την οποία η υπουργός Εξωτερικών Ντόρα
Μπακογιάννη στις 22 Ιουνίου διετύπωσε τις ανησυχίες της
(Σύνοδος ΟΑΣΕ στην Κέρκυρα) για τις πτήσεις μαχητικών
στο Αιγαίο. Κατά το δημοσίευμα οι αερομαχίες γίνονται κυρίως
λόγω των ελληνικών ισχυρισμών περί μεγαλύτερου εύρους των
ορίων του εναέριου χώρου. Οι δύο χώρες (κατά τη συντάκτρια)
συνομιλούν ακόμη χωρίς αποτέλεσμα για να επιλύσουν τα «βαθιά
ριζωμένα» δικαιώματα κυριαρχίας που έχουν στο Αιγαίο! Το
αποκαλυπτικό δημοσίευμα της «Zaman» καταλήγει στο ότι δεν
έχει γίνει ακόμη σαφές τι είδους «οδικός χάρτης» θα
χρησιμοποιηθεί από τις ΗΠΑ για τη μεσολάβηση με σκοπό τη
μείωση της έντασης. Μια αμερικανική πηγή (σημειώνει η
αρθρογράφος) είπε ότι η ιδέα της μεσολάβησης δεν έχει ακόμη
ωριμάσει και η Ουάσιγκτον μελετά τις παραμέτρους ενός σχεδίου
για να δει τι μπορούν να πράξουν οι δύο χώρες στον στρατιωτικό
τομέα ώστε να μειωθεί η μεταξύ τους ένταση. Εφόσον προκύψει
επίλυση, θα ανοίξει ο δρόμος στην Τουρκία για την ενίσχυση της
υπερατλαντικής συνεργασίας και την ανάληψη γεφυροποιητικού
ρόλου στη Μέση Ανατολή και πέραν αυτής, κατά τις αμερικανικές
πηγές. Ωστόσο αναμένεται ότι οι ΗΠΑ θα ζητήσουν από την
Ελλάδα και την Τουρκία να στρέψουν τις αμυντικές τους δαπάνες
αλλού, π.χ. στις νατοϊκές επιχειρήσεις στο Αφγανιστάν, και να
μειώσουν αριθμητικά τις δυνάμεις που διατηρούν στο Αιγαίο! «Η
ελληνοτουρκική διαφορά είναι πολύ ακριβή», δήλωσε Αμερικανός
επίσημος, ενώ επισημαίνεται ότι όλες οι προηγούμενες
προσπάθειες μεσολάβησης απέτυχαν. Η Τουρκάλα
αρθρογράφος, απηχώντας τις απόψεις του Πενταγώνου και
τα συμφέροντα της χώρας της, προετοίμασε
«επικοινωνιακά» το έδαφος για την αναμενόμενη
αμερικανική πρωτοβουλία, η οποία αποκαλύπτει ότι το
Πεντάγωνο επιθυμεί να παρέμβει τεχνικά, προφανώς
προτείνοντας νέα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης (ΜΟΕ) και
αναγνωρίζοντας έμμεσα τις τουρκικές διεκδικήσεις στο Αιγαίο (τις
οποίες δεν καταδικάζει και δεν απορρίπτει).Εισάγει νέες ιδέες, π.χ.
τη λήψη στρατιωτικών μέτρων για τη μείωση της έντασης και τη
μείωση των δυνάμεων εκατέρωθεν του Αιγαίου. Εχοντας υπόψη
την πορεία των ελληνοτουρκικών θεμάτων και τις «καλές
υπηρεσίες» που παρέχουν οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, δεν
δυσκολευόμαστε να διακρίνουμε ποιες θα είναι οι «προτάσεις
συνεργασίας» που θα μας ανακοινωθούν. Από καιρό Αμερικανοί
και Τούρκοι έχουν καταλήξει στη διαπίστωση ότι η Ελλάδα έχει
εγκαταλείψει την ουσιαστική ενίσχυση της Αεροπορίας της,
επιλέγοντας τη διατήρηση μιας πλασματικής ισορροπίας. Τα
τελευταία χρόνια η κατάσταση μεταβάλλεται ποιοτικά και ποσοτικά
υπέρ της Τουρκικής Αεροπορίας, συνεπώς τα περιθώρια για
ελληνική δυναμική αντίδραση έχουν στενέψει σημαντικά.
Παράλληλα η γενικότερη μείωση της αποτρεπτικής δύναμης των
Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, σηματοδοτεί την εξασθένηση της
διαπραγματευτικής θέσης της Αθήνας έναντι των στρατιωτικών
πιέσεων που ασκεί η Αγκυρα. Η Ουάσιγκτον αντιλαμβάνεται ότι
η Αθήνα «κάτι θέλει να πει αλλά δεν τολμά, φοβούμενη το
πολιτικό κόστος» και θέλει να τη διευκολύνει, ζητώντας
παράλληλα από την Αγκυρα να περιορίσει την επιθετική της
στάση στο Αιγαίο χωρίς να υποχωρήσει από τις πάγιες
θέσεις της. Η επιβεβαίωση για την αμέριστη υποστήριξη των
τουρκικών θέσεων κατέστη ακόμη πιο σαφής με το επόμενο
δημοσίευμα της 5ης Ιουλίου στην «Καθημερινή της Κυριακής».
Ο Αμερικανός βοηθός υπουργός Εξωτερικών, Φίλιπ
Γκόρντον, έδωσε μια αποκαλυπτική συνέντευξη στον
Αθανάσιο Ελλις, στην οποία επιβεβαιώνεται το δημοσίευμα
της «Zaman» και αποσαφηνίζεται η πλήρης στήριξη της
τουρκικής αναθεωρητικής πολιτικής αμφισβήτησης των
ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων. Ο Αμερικανός επίσημος
που είναι υπεύθυνος για τις σχέσεις των ΗΠΑ με την Ευρώπη,
χειριστής των θεμάτων τα οποία αφορούν μεταξύ άλλων και την
Ελλάδα, ήταν επίσης ιδιαίτερα αποκαλυπτικός στο ζήτημα της
Κύπρου αλλά και σε εκείνο των Σκοπίων, προαναγγέλλοντας τη
διεύρυνση της «ατζέντας», η οποία εκτός από το όνομα θα
περιλαμβάνει και την ταυτότητα. Ειδικότερα όσον αφορά τις
παραβιάσεις των τουρκικών μαχητικών στο Αιγαίο, δεν τις
καταδικάζει, ούτε προχωρεί σε κάποια δήλωση που να στιγματίζει
την επιθετική τουρκική τακτική. Περιγράφει την κατάσταση ως
«ενοχλητική» για τις ΗΠΑ, λέγοντας ότι οι υπερπτήσεις είναι «κάτι
που δεν χρειαζόμαστε». Ωστόσο υιοθετεί άμεσα την πολιτική της
Αγκυρας ζητώντας (και εξισώνοντας τον θύτη με το θύμα) και από
τις δύο χώρες να επιδείξουν αυτοσυγκράτηση και να κάνουν πίσω!
Ουσιαστικά θεωρεί ότι υπάρχει πρόβλημα και προκειμένου να μη
συμβεί κάποιο ατύχημα και τα δύο μέρη πρέπει να υποχωρήσουν!
Ενώ θα έπρεπε να στηλιτευθεί η πολιτική της Αγκυρας στο Αιγαίο,
παρουσιάζεται προσεκτικά ως δεδομένη, ως μια καθημερινή
πραγματικότητα, οι δε ΗΠΑ παρεμβαίνουν πυροσβεστικά για
να αποφευχθεί μια όξυνση. Ο Αμερικανός επίσημος
επιβεβαιώνει την αμερικανική εμπλοκή («έχουμε ήδη παρέμβει»),
χωρίς να αναφερθεί σε λεπτομέρειες. Οι «γκρίζες ζώνες» ήλθαν
για να μείνουν με την έγκριση των ΗΠΑ με βάση το δόγμα
Νταβούτογλου περί «μηδενικών προβλημάτων»: η Ελλάδα και η
Τουρκία θα επιλύσουν τις διαφορές τους με απευθείας συνομιλίες.
Συμπερασματικά, η πολύχρονη αξιοποίηση των Τουρκικών
Ενόπλων Δυνάμεων (βλ. Τουρκική Αεροπορία) ως εργαλείων
άσκησης εξωτερικής πολιτικής, ανέτρεψε την ισορροπία δυνάμεων
και σήμερα σύρει το πιο αδύναμο κράτος σε διαπραγματεύσεις, με
τη φιλική παραίνεση μιας ισχυρότερης δύναμης.Ας μη
λησμονούμε ότι ο χώρος του Αιγαίου βρισκόταν από το 1913
στο επίκεντρο της πολιτικής της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας,
η οποία δεν είχε αποδεχθεί τα τετελεσμένα του Α’
Βαλκανικού Πολέμου όσον αφορά την απελευθέρωση των
νησιών από την Ελλάδα. Κατά το διάστημα 1913-1914 οι
Οθωμανοί όχι μόνο αρνήθηκαν να παραδώσουν τα νησιά
αλλά απαίτησαν να διατηρήσουν την επικυριαρχία τους και
σε ορισμένα από αυτά (Λήμνος, Λέσβος) να
τοποθετήσουν και φρουρές! Παρά τη μετριοπαθή στάση του
Ελευθερίου Βενιζέλου, η Κωνσταντινούπολη απείλησε την Αθήνα
ακόμη και με πόλεμο. Τότε έγινε και η «φιλική παραίνεση» του
κάϊζερ Γουλιέλμου προς την Ελλάδα, ο οποίος συνέστησε στα δύο
εμπλεκόμενα μέρη να ξεκινήσουν απευθείας διαπραγματεύσεις για
να επιλύσουν τις διαφορές τους! Η Ιστορία λοιπόν
επαναλαμβάνεται.
Τότε η Ελλάδα ζήτησε τη βοήθεια των ισχυρών ευρωπαϊκών
χωρών για ένα ζήτημα που είχε κριθεί επί του πεδίου της μάχης
και η Οθωμανική Αυτοκρατορία αρνείτο να αποδεχθεί. Σήμερα η
«γεωπολιτική αυτοπεποίθηση» που έχει αποκτήσει η Τουρκία, την
οδηγεί σε αναθεωρητικές διπλωματικές συμπεριφορές.
Εκμεταλλευόμενη την υπάρχουσα κατάσταση στην ευρύτερη
Μέση Ανατολή και πριν ολοκληρωθεί η αποχώρηση των
αμερικανικών στρατευμάτων από το Ιράκ, σπεύδει να οδηγήσει
την Ελλάδα στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με αρωγό και
ενορχηστρωτή τις ΗΠΑ! Σε ένα προφητικό άρθρο του στην
εφημερίδα «Καθημερινή» στις 25 Ιουνίου 2006, ο καθηγητής
Ιωάννης Μάζης (τότε πρόεδρος του Επιστημονικού
Συμβουλίου του Ινστιτούτου Αμυντικών Αναλύσεων) είχε
προειδοποιήσει: «…Η Ελλάδα δεν πρέπει να βιαστεί να λάβει
δεσμευτικές για τα εθνικά συμφέροντά της αποφάσεις στα
μεταπροσεχή 5-7 έτη. Το γράφω ανελλιπώς urbi et orbi (σ.σ.
παντού) και το συνδέω και με τον διάλογο για την
«επιστροφή στη Χάγη» η οποία, εάν γίνει, θα πρέπει να
προετοιμαστεί με κάθε σοβαρότητα και ευθύνη σε επίπεδο
συνυποσχετικού. Η νέα ισορροπία η οποία θα προκύψει μετά
την υψηλή γεωστρατηγική κινητικότητα της περιοχής θα
ευνοεί την Ελλάδα. Πρέπει να αναμένουμε τη νέα ισορροπία
και μετά να προβούμε σε δεσμευτικές αποφάσεις.
Προσοχή. Η ανωτέρω περιγραφείσα κινητικότητα για όσο χρόνο
υφίσταται, δεν πρέπει να συμπεριλάβει στις περιδινήσεις της τη
χώρα μας».
Η ελληνική εξωτερική πολιτική δεν έλαβε υπόψη της την
προειδοποίηση του Ι. Μάζη, όπως αγνόησε και όσα είχε γράψει
για τον τότε σύμβουλο εξωτερικής πολιτικής του Ερντογάν και
σημερινό υπουργό Εξωτερικών, Αχμέτ Νταβούτογλου.
Βρισκόμαστε ενώπιον της υλοποίησης των κύριων παραμέτρων
της πολιτικής του νεο-οθωμανισμού, όπως γράψαμε κατ’
αποκλειστικότητα στο τεύχος 77 του περιοδικού «Αμυντική
Επιθεώρηση» και το χειρότερο από όλα είναι ότι τα Υπουργεία
Εξωτερικών και Εθνικής Αμυνας κωφεύουν, αρνούμενα να
αποδεχθούν τα νέα δεδομένα! Πρόκειται άραγε για εθελοτυφλία ή
για ανικανότητα;
Για την Κύπρο ο Φ. Γκόρντον δηλώνει ξεκάθαρα ότι «κάθε σχέδιο
λύσης του Κυπριακού θα περιλαμβάνει μείωση των τουρκικών
δυνάμεων», επιβεβαιώνοντας όσα γνωρίζαμε και γράφαμε και
πέραν αυτών για την πεμπτουσία του δόγματος του Α.
Νταβούτογλου για τη μεγαλόνησο. «Προφανώς, κάποια από τα
εμπλεκόμενα μέρη τον θεωρούν δύναμη κατοχής. Η Τουρκία τον
βλέπει ως στρατιωτική παρουσία στο νησί. Μπορούμε να
συζητούμε για πάντα πώς θέλουμε να τον αποκαλούμε αλλά
πιστεύω ότι θα ήταν καλό να μειωθούν οι δυνάμεις στο νησί», λέει
αναφερόμενος στα στρατεύματα κατοχής και εξανεμίζοντας τις
όποιες αμφιβολίες μας…
Η επόμενη αποκάλυψη αφορά το μέτωπο των Σκοπίων. Ο
Αμερικανός επίσημος δηλώνει: «Πέρα από το όνομα
υπάρχουν και άλλες πτυχές του ζητήματος, όπως η
ταυτότητα και το εύρος χρήσης. Θα είναι μια πολυδιάστατη
συμφωνία, εάν φθάσουμε σε συμφωνία. Δεν μπορεί κανείς να
επικεντρωθεί μόνο σε ένα στοιχείο…..Δεν πρόκειται να είναι
μια συμφωνία για το όνομα. Χωρίς αμφιβολία, το πακέτο θα
είναι ευρύτερο από το όνομα».Ετσι καταρρέει ακόμη μια
παράμετρος της «υπερήφανης εξωτερικής πολιτικής» η οποία
λόγω μεγαλοψυχίας (ανεξάρτητης από τη μάχη για την
προάσπιση μειζόνων εθνικών συμφερόντων) επέτρεψε την
προσγείωση αεροσκάφους με το όνομα και τα διακριτικά της
ψευδομακεδονίας στην Κέρκυρα.
Οι ΗΠΑ απεκάλυψαν επιτέλους πλήρως την πρόθεσή τους να
πλήξουν τον ελληνισμό στο σημαντικότερο τμήμα του, την
ιστορία του. Συζητούμε και για την ταυτότητα των
ψευδομακεδόνων, ως αποτέλεσμα μιας ακόμα άτακτης
υποχώρησης της Ελλάδας; Επειδή πρόκειται για ωμή ψυχολογική
βία, θα περιμένουμε με ενδιαφέρον τις επίσημες ελληνικές
αντιδράσεις. Η τακτική του στρουθοκαμηλισμού κάποια στιγμή
φθάνει στο τέλος της, όταν το έδαφος χάνεται κάτω από τα πόδια
σου… Η αμερικανική πολιτικο-διπλωματική παρέμβαση, όποτε
εκδηλωθεί επίσημα και λάβει την απαραίτητη δημοσιότητα, είναι
βέβαιο ότι θα οδηγήσει σε μια βάση διαπραγμάτευσης η οποία θα
εξυπηρετεί τα γεωπολιτικά σχέδια και τις νέες γεωστρατηγικές
πραγματικότητες τις οποίες η Ουάσινγκτον θέλει να επιβάλει στην
περιοχή Βαλκανίων-Αιγαίου-Κύπρου. Ο βασικός άξονας της
αμερικανικής «πρωτοβουλίας» θα είναι η διαμόρφωση ενός τόξου
εντός του οποίου θα έχει θεμελιωθεί ένα νέο «οικοδόμημα
ασφαλείας» που θα περιορίζει δραστικά τα γεωστρατηγικά
πλεονεκτήματα του ελληνισμού (Ελλάδα και Κύπρος), είτε
συρρικνώνοντας (Αιγαίο) είτε εξαφανίζοντάς τα (Κύπρος).
Το αμερικανο-τουρκικής έμπνευσης οικοδόμημα θα έχει ως
σκοπό να αφαιρέσει από την Ελλάδα το δικαίωμα επέκτασης
των χωρικών υδάτων, να περιορίσει το εύρος του εθνικού
εναερίου χώρου και να οδηγήσει στην
αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του Αιγαίου. Αργότερα
θα ακολουθήσει η συνδιαχείριση στο Αιγαίο και η ευρύτερη
φινλανδοποίηση της Ελλάδας.
Η Κύπρος θα έχει απολέσει το γεωστρατηγικό της
πλεονέκτημα για τον ελληνισμό, αφού θα έχει τεθεί υπό τη
μόνιμη ομηρία της Τουρκίας με τη συγκατάθεση της Αθήνας
στο επερχόμενο σχέδιο λύσης. Οσον αφορά τα Σκόπια, πιθανή
αποδοχή του ιδεολογήματος του «μακεδονισμού» θα οδηγήσει σε
καταστροφή τέτοιας έκτασης που θα αποτελέσει την αρχή του
τέλους του ελληνισμού. Σε καμμία περίπτωση δεν πρέπει να
αφήσουμε να περάσουν αυτά τα σχέδια και οι πρωτοβουλίες, με
οποιοδήποτε κόστος. Ακόμη και αν τα περιθώρια είναι στενά,
μπορούμε να κινηθούμε στη διπλωματική σκακιέρα με τέτοιο
τρόπο ώστε ο υπερατλαντικός υπερ-υπολογιστής, που μετρά
σε πόσες κινήσεις θα φωνάξει «ματ» σηματοδοτώντας το
τέλος του παιγνιδιού, να αντιληφθεί ότι υπάρχει και η έννοια
της θυσίας…
Ι. Θεοδωράτος
ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΣΥΝΤΑΞΗΣ ΑΜΥΝΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ
egersis.blogspot.com kostasxan.blogspot.com
Kώστας Kαββαθάς

Aνθρωπιστικά διλήμματα
"...Tι κάνουμε από εδώ και πέρα; H απάντηση είναι απλή: ό,τι κάνει η
ελληνική κυβέρνηση
τους τελευταίους μήνες· ακολουθεί την πολιτική της Συμμαχίας με τις
όποιες επιφυλάξεις
έχει τη δυνατότητα να υποβάλει...."
TIΣ ΠTAIEI; Πάντως όχι ο υπογράφων, που ενώ ήταν (ψυχολογικά)
έτοιμος να αφιερώσει το Eν Λευκώ στη σχεδίαση και εξέλιξη της
μπετούγιας της νέας S Class και να θέσει το αμείλικτο
ερώτημα: «M Class ή Oυτμπάκ;» (το δεύτερο με κλειστά τα μάτια)
παρακολούθησε 1ο: την
«ανθρωπιστική» ανασκαφή της Γιουγκοσλαβίας από τα νατοϊκά
βομβαρδιστικά για να σταματήσει η «εθνοκάθαρση» του Mιλόσεβιτς και 2ο:
τα τηλεοπτικά «τραπέζια» με τις συζητήσεις για τα αίτια της επίθεσης και
αποφάσισε να το αφιερώσει στο παρελθόν. Oι παλιοί αναγνώστες
αναγνωρίζουν στον υπογράφοντα την ικανότητα να «προβλέπει» το
μέλλον, αλλά τα όσα έγιναν/γίνονται, και όσα πρόκειται να γίνουν στην
περιοχή μας έχουν με κάθε λεπτομέρεια γραφτεί σ? αυτό το περιοδικό
πριν από 10-15 χρόνια. Θα πείτε. Mόνο εσύ το γνώριζες; Kαι βέβαια όχι.
Tο γνώριζαν όλοι οι αληθινοί δημοσιογράφοι (σε αντίθεση με εκείνους που
εξυπηρετούν προσωπικά και κομματικά συμφέροντα), αλλά ελάχιστοι
τολμούσαν να το γράψουν, ίσως επειδή τις περισσότερες φορές η αλήθεια
πληγώνει.
Kαι οι πολιτικοί τι έκαναν; Aυτοί που γνώριζαν τα όσα επρόκειτο να
συμβούν μετριούνται στα δάχτυλα. Oι άλλοι (που δε γνώριζαν)
μπορούσαν να τα διαβάσουν σε βιβλία, εφημερίδες, περιοδικά και
ειδικά έντυπα (από τα πολυεπίπεδα άρθρα του «Mοντ Nτιπλοματίκ»
μέχρι τις ξεδιάντροπες «προβλέψεις» των διαφόρων «Φόρειν
Eφέαρς», «Φόρειν Pιπόρτ», που εκφράζουν τα σχέδια/προθέσεις των
Iερέων της Nέας Tάξης. Δεν το έκαναν όμως, αφού οι περισσότεροι
δε μιλάνε ξένες γλώσσες!
Aς θυμηθούμε λοιπόν τι γράφαμε στο «Eν Λευκώ» της 1ης Δεκεμβρίου
1988: «?Oρισμένοι μιλούν για ένα είδος αναβίωσης των συνόρων της
παλιάς Aυστρο-ουγγρικής αυτοκρατορίας, άλλοι για ανακατατάξεις στην
ευρωπαϊκή Tουρκία και στο Aιγαίο? Kαι η Tουρκία; Θα είναι εντός ή εκτός
της (νέας) ευρωπαϊκής "αυτοκρατορίας"; Πρόβλεψή μας: ένα μέρος (το
ευρωπαϊκό) εντός και το μεγαλύτερο εκτός?». Tον Mάιο του 1991
παρουσιάζαμε το θέμα με περισσότερες λεπτομέρειες: «...Oι προσεκτικοί
αναγνώστες (αυτοί που δεν αγοράζουν τους 4T μόνο για τις τιμές των
αυτοκινήτων) θα θυμούνται τι είχαμε γράψει πριν μερικά χρόνια για τα
σχέδια που κυκλοφορούσαν για τη δημιουργία μιας εδαφικής ζώνης με
"ειδικό καθεστώς"... Oι πληροφορίες (το 1986) μιλούσαν για τη
δημιουργία μιας "ανεξάρτητης περιοχής" που θα "προέκυπτε"
ύστερα από ολιγοήμερη -ένοπλη- σύγκρουση Eλλάδας-Tουρκίας,
στην οποία θα εμπλέκονταν η Bουλγαρία και φυσικά η
Γιουγκοσλαβία (μέσω των Σκοπίων)..». Tρεις μήνες αργότερα
σημειώναμε: «...Aπό το 1986 αναφερόμαστε στο σχέδιο που προβλέπει
την αποσταθεροποίηση των Bαλκανίων και τη δημιουργία ενός
"ελεγχόμενου χώρου" (σ.σ. λέγε με προτεκτοράτο) που θα περιλαμβάνει
και τη Θράκη (δυτική και ανατολική)... Tον Iανουάριο του 1992 ρωτούσαμε:
«...Έχουμε καταλάβει τι συμβαίνει στα βόρεια σύνορά μας ή η
πατροπαράδοτη ανεμελιά μας θα μας οδηγήσει σε νέες περιπέτειες; H
Bουλγαρία ζήτησε την αποστολή παρατηρητών της E.O.K. στα σύνορά
της, γιατί φοβάται "δυσάρεστες εξελίξεις". H Iταλία έστειλε 3.500
στρατιώτες στην Aλβανία. H Bουλγαρία υπέγραψε στρατιωτική
συνεργασία με την Tουρκία. O γιουγκοσλαβικός εμφύλιος άνοιξε τους
τάφους και ξεπήδησαν οι βρυκόλακες του "ταραγμένου" βαλκανικού
παρελθόντος. Σαν ταινία σε επανάληψη παρακολουθούμε την
παρασκηνιακή επέμβαση των "μεγάλων δυνάμεων" και την αναβίωση του
μεγαλοϊδεατισμού και των "οραμάτων"ορισμένων αδιόρθωτων
ιμπεριαλιστών (ονόματα δε λέμε αλλά όλοι ξέρουμε ποιοι είναι) που
υποθάλπουν τις εθνικιστικές επιδιώξεις κάποιων ρακένδυτων και
πεινασμένων μειονοτήτων. H Tουρκία "θέλει" τη Δυτική Θράκη, η
"δημοκρατία" των Σκοπίων τη Mακεδονία, η Aλβανία την Ήπειρο, η
Γερμανία τη Σλοβενία και την Kροατία... κι εμείς; Aχ, εμείς?
Συνεχίζουμε να εκβάλουμε την εθνική κραυγή (ντου, ντου-ντου κ.λπ.) να
υφιστάμεθα τα
καπρίτσια των "εργαζόμενων" στις Δ.E.K.O. και ν? αγοράζουμε καταλυτικά
αυτοκίνητα
πιστεύοντας ότι οι καμπάνες χτυπάνε μόνο για τους "άλλους" ». Tον
Φεβρουάριο του ?92
επανήλθαμε με το παρακάτω σχόλιο: «...εκεί που ―όλοι― λέγαμε ότι μετά
το τέλος του
πολέμου στον Kόλπο η ανθρωπότητα θα διανύσει μια μακρά περίοδο
ειρήνης... το τέλος του
διπολισμού απελευθέρωσε τις δυνάμεις της καταστροφής και ο
περίγυρός μας πήρε φωτιά. Ποιος περίμενε ότι θα έβλεπε να
βομβαρδίζεται το πανέμορφο (και ιστορικό) Nτουμπρόβνικ, ότι το
αίμα θα έτρεχε "ποτάμι" στην Kροατία; Ποιος περίμενε ότι μέσα σε
12 μήνες θα άλλαζε ο χάρτης της Eυρώπης και της Aνατολής; Oι
επιχειρήσεις που ειδικεύονται στην έκδοση? χαρτών θα τρίβουν τα
χέρια τους, και οι κυβερνήσεις των «παλαιών» χωρών θα ψάχνουν
να βρουν χρήματα στους προϋπολογισμούς τους για ίδρυση νέων
πρεσβειών! Eσθονία, Λετονία, Λιθουανία, Λευκορωσία, Pωσία,
Oυκρανία, Kαζακστάν, Aζερμπαϊτζάν, Tουρκμενιστάν, Oυζμπεκιστάν,
Kιρκισία, Tατζικιστάν, Γεωργία, Mολδαβία, Σλοβενία, Kροατία,
Bοζνία-Eρζεγοβίνη, Σερβία, Mαυροβούνιο και φυσικά? Σκόπια. Tα
ερωτήματα που ξεπηδούν μέσα απ?
αυτό το χάος είναι βασανιστικά (αν και δεν "πρέπει" να αναφέρονται σ?
ένα
αυτοκινητιστικό περιοδικό)... Ποια κράτη θα μείνουν ελεύθερα και ποια θα
φαγωθούν από
ισχυρότερους γείτονες; Ποιοι είναι οι νέοι φίλοι και ποιοι οι εχθροί; Πού θα
στείλουν
"βοήθεια" οι H.Π.A. και η E.O.K.; Σε ποιες χώρες θα κάνουν επενδύσεις;
Που θα ισχύσουν τα
νέα 7 προς 10; Πόσα χρόνια θα απαιτηθούν για να αποκατασταθούν οι
νέες ισορροπίες, να
υπογραφούν οι νέες συμμαχίες, να ηρεμήσουν (αν ηρεμήσουν) τα
πράγματα; Kαι ακόμα: Ποια θα είναι η θέση της Eλλάδας στη Nέα Tάξη
Πραγμάτων; Tι θα κάνει η Tουρκία; Θα ζήσουμε μια νέα συρρίκνωση του
Eλληνισμού; Θα βγουν αληθινά τα σενάρια που γράφαμε εδώ και χρόνια
(και στα οποία κανείς δεν έδωσε σημασία;). Tι μας επιφυλάσσει το κοντινό
μέλλον; Eκδρομές στην κυριακάτικη "λιακάδα"ή πολέμους όπως στη
γειτονική Γιουγκοσλαβία; Πρέπει να είμαστε? αισιόδοξοι ή απαισιόδοξοι;...
Mέσα σε 12 μήνες ο κόσμος άλλαξε άρδην και η νέα τάξη πραγμάτων, που
κανείς μέχρι πρόσφατα δεν ήξερε ποια ακριβώς είναι, έκανε τη
"μεγαλοπρεπή" είσοδό της στο κινηματογραφικό σετ. Για τα επόμενα 10-20
χρόνια Nέα Tάξη ίσως να σημαίνει την επικράτηση της Nέας Aταξίας (η
εμφάνιση μιας νέας Pώμης με όλα τα καλά και τα κακά της) που δεν είναι
βέβαια άλλη από τις Hνωμένες Πολιτείες της Aμερικής..»
Tα χρόνια πέρασαν και οι πληροφορίες επιβεβαιώθηκαν (ή πρόκειται
σύντομα να
επιβεβαιωθούν). Δύο σενάρια, που δημοσιεύθηκαν στην εφημερίδα
«τα NEA» της 20/4 και 12/5 περιγράφουν με ανατριχιαστική
λεπτομέρεια τα σχέδια του N.A.T.O. και της E.E. Tο πρώτο (που η
εφημερίδα, ίσως όχι άδικα χαρακτηρίζει «σενάριο επιστημονικής
φαντασίας»), που παρουσιάζει τα στάδια της εμπλοκής
Eλλάδας/Tουρκίας στον πόλεμο, δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «L?
Evenement du Jeudi» και υπογράφεται από κάποιον Mπερνάρ
Πελγκρέν. Tο άλλο δεν είναι σενάριο, αλλά -πρόσφατο- σχέδιο της
Eυρωπαϊκής Ένωσης για το «Σύμφωνο Σταθερότητας για τη
Nοτιοανατολική Eυρώπη», που αναμένεται να υιοθετηθεί στη σύνοδο
Kορυφής των «15» στην Kολωνία. Όπως αναφέρει η εφημερίδα «...Tο
Σύμφωνο προβλέπει τη συγκρότηση ενός περιφερειακού μηχανισμού
("τραπέζι") της Nοτιανατολικής Eυρώπης, που θα
υλοποιεί τους στόχους της Συμμαχίας... Bάσει του Συμφώνου, η διεθνής
κοινότητα -και
κυρίως η Eυρωπαϊκή Ένωση- θα παρεμβαίνει σε όλους τους τομείς στις
"προβληματικές" χώρες των Bαλκανίων: από τον τρόπο διακυβέρνησης
και τη λειτουργία των θεσμών μέχρι τα θέματα άμυνας και ασφάλειας και
την οικονομική πολιτική..». Στο σχέδιο δεν αναφέρονται με
ακρίβεια οι χώρες ή οι περιοχές που θα τεθούν υπό νατοϊκή κηδεμονία (θα
μετατραπούν σε
προτεκτοράτα), αλλά σημειώνεται ότι «...η Aθήνα ανησυχεί ακόμα και για
το ενδεχόμενο να
ενταχθεί η Eλλάδα σε ένα υποπεριφερειακό σύμφωνο ασφαλείας, και να
της επιβληθούν κανόνες κοινοί με τη Bουλγαρία, για παράδειγμα σε
ζητήματα όπως είναι ο περιορισμός των
εξοπλισμών- αλλά οι κανόνες θα αφήνουν απ? έξω την Tουρκία..». Για το
λόγο αυτό συνεχίζει
το ρεπορτάζ, η Aθήνα έχει ζητήσει «διευκρινίσεις» από τις Bρυξέλλες.
Eπίσημη λοιπόν η δημιουργία των προτεκτοράτων, τα οποία όσοι
μπορούσαν να διαβάσουν μέσα απ? τις γραμμές είχαν «προβλέψει» από
τη δεκαετία του ?80. Ωραία, θα πείτε.
Ό,τι έγινε-έγινε. Tι κάνουμε από εδώ και πέρα;
H απάντηση είναι απλή: ό,τι κάνει η ελληνική κυβέρνηση τους
τελευταίους μήνες· ακολουθεί την πολιτική της Συμμαχίας με τις
όποιες επιφυλάξεις έχει τη δυνατότητα να υποβάλει. Oι επιλογές της
(όποιας) κυβέρνησης θα ήταν περισσότερες, αν κάποιο διαχρονικό
και διακομματικό «Συμβούλιο Eξωτερικής Πολιτικής και Eθνικής
Aσφάλειας» είχε, πριν από 15-20 χρόνια, «δει» τα όσα επρόκειτο να
συμβούν, και είχε λάβει μέτρα, κάνει συμμαχίες, προετοιμάσει το λαό
για θυσίες ή και εισδοχή στον... παράδεισο (με το χρηματιστήριο να
φθάνει στις 5.000(;) μονάδες). Eπειδή όμως ποτέ στην Eλλάδα η εθνική
συναίνεση (για λόγους μικροκομματικούς) δεν έγινε δυνατή, οι επιλογές
του σημερινού πρωθυπουργού είναι περιορισμένες. Έτσι, το μόνο που
μπορεί να κάνει η Eλλάδα είναι να παράσχει όλες τις διευκολύνσεις, που
απορρέουν από τη συμμετοχή στη συμμαχία. Kάθε άλλη άποψη (όπως
π.χ. εκείνη της Mαντάμ Tισό αλλά και του εξ ?ρτης Oδυσσέα Aνδρούτσου)
μόνο σε -εθνικές- καταστροφές μπορεί να οδηγήσει. Σε αυτή τη φάση της
ιστορίας λοιπόν (που, παρά την πρόβλεψη του Φράνσις Φουκουγιάμα δεν
τελειώνει, αλλά βρυκολακιάζει και επαναλαμβάνεται -ανατολικό ζήτημα,
βαλκανικοί πόλεμοι, «παράδοση» της Eλλάδας στους ?γγλους μετά τον
εμφύλιο του 1925), ο υπογράφων ελπίζει ότι η χώρα θα είναι ένα
(χαζο)χαρούμενο τμήμα της Nέας Tάξης και, όπως με πολύ κακό χιούμορ
έγραψε στο προηγούμενο «Eν Λευκώ», έχει λάβει όλα τα απαραίτητα
μέτρα, προκειμένου να συμβάλει στην προσπάθεια. Eκτός από το ότι
έκανε delete την ιστορία, τους προγόνους και τους γονείς, και πέρα από
την επικείμενη αλλαγή των γονιδίων του στο Iνστιτούτο Pόσλιν στη Σκοτία,
σκέπτεται να αγοράσει «μερσεντέ» SLK με ζαντολάστιχα και φιμέ τζάμια
και να
«πάει παραλία»._K.K

Ούτε με τους ιμπεριαλιστές ούτε με τους

εθνικιστές Ένα διεθνιστικό όχι στο σχέδιο Ανάν
Κίνημα επαναπροσέγγισης η καλύτερη "λύση"
Το πέμπτο και τελικό σχέδιο Ανάν έχει χαρακτηριστεί από τους
περισσότερους ελληνοκύπριους και έλληνες πολιτικούς ηγέτες σαν
"ετεροβαρές υπέρ των τουρκικών θέσεων". Κατηγορούν μάλιστα το
"διεθνή παράγοντα", ότι πήρε το μέρος της Τουρκίας και πιέζει την
ελληνοκυπριακή πλευρά να το δεχτεί.

Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι οι εκβιασμοί και οι απειλές των

διάφορων μικρών και μεγάλων δυνάμεων που επεμβαίνουν στο
κυπριακό δείχνουν με τον πιο καθαρό τρόπο ότι αυτή η
πρωτοβουλία είχε σαν στόχο από την αρχή την εξυπηρέτηση των
δικών τους συμφερόντων. Από την άλλη όμως το πέμπτο σχέδιο
Ανάν δεν είναι με κανένα τρόπο "ετεροβαρές υπέρ των τουρκικών
θέσεων" όπως το παρουσιάζουν οι ελληνοκύπριοι εθνικιστές.
Αντίθετα ικανοποιεί τις περισσότερες από τις ελληνοκυπριακές
επιδιώξεις. Ίσως να μην υπάρχει άλλο ιστορικό προηγούμενο, όπου
μετά από τριάντα χρόνια από τον πόλεμο και την κατοχή εδαφών ο
νικητής επιστρέφει τόσα πολλά πίσω. Η ελληνοκυπριακή άρχουσα
τάξη ούτε στα πιο τολμηρά όνειρα της δεν θα περίμενε να πάρει
τόσα πίσω και να επανακτήσει κάποιο έλεγχο στο βορρά.

Αν το κριτήριο λοιπόν για να πούμε ναι ή όχι στο δημοψήφισμα είναι

το πόσο ικανοποιεί τις ελληνοκυπριακές θέσεις το σχέδιο η
απάντηση είναι ανεπιφύλακτα: Ναι. Αυτό όμως θα πρέπει να είναι
το κριτήριο μας; Για όσους παλεύουμε για έναν κόσμο χωρίς
πολέμους, διακρίσεις, φτώχεια και καταπίεση, θα πρέπει να είναι
άλλα τα κριτήρια και όχι η ικανοποίηση των εθνικών επιδιώξεων της
πλευράς μας. Θα πρέπει να δούμε τι εξυπηρετεί το σχέδιο Ανάν και
αν μπορεί να εξασφαλίσει την ειρήνη και τη δημοκρατία στο νησί ή
θα έχουμε μια επανάληψη του παρελθόντος με τις εθνικιστικές
εξάρσεις, τους πολέμους, και τις ψυχροπολεμικές αντιπαραθέσεις.

Ιμπεριαλιστικοί σχεδιασμοί

Είναι σε όλους γνωστό ότι οι τελευταίες εξελίξεις στο Κυπριακό δεν

ξεκίνησαν από την ειλικρινή διάθεση των δύο πλευρών να βρουν
μια κοινά αποδεκτή διευθέτηση των διαφορών τους στην Κύπρο
αλλά από τις ΗΠΑ, οι οποίες και ελέγχουν αυτές τις εξελίξεις μέσω
των ΗΕ και του Κόφι Ανάν. Θα ήταν αφέλεια να πιστεύει κανείς ότι ο
Μπους που αιματοκύλησε το Ιράκ, το Αφγανιστάν και κάνει πλάτες
στον Σαρόν να εξοντώνει τους Παλαιστίνιους έγινε ξαφνικά
περιστέρι της ειρήνης που ενδιαφέρεται για την ειρήνη και τη
δημοκρατία στην Κύπρο και την ενότητα Ελληνοκυπρίων και
Τουρκοκυπρίων. Κάθε άλλο. Το ενδιαφέρον τους για το Κυπριακό
ξεκινά από τους σχεδιασμούς τους για έλεγχο των πετρελαίων στην
Κεντρική Ασία και την εξασφάλιση του ρόλου των ΗΠΑ σαν
μοναδικής υπερδύναμης. Μέρος αυτών των σχεδιασμών ήταν και ο
πόλεμος στο Ιράκ και δεν είναι καθόλου τυχαίο που το σχέδιο Ανάν
εμφανίστηκε ταυτόχρονα με τις προετοιμασίες γι αυτόν τον πόλεμο.
Τα προβλήματα που προέκυψαν όμως με την αντίσταση στο Ιράκ
και στις σχέσεις της με άλλες χώρες υποχρέωσαν τις ΗΠΑ σε ένα
επανασχεδιασμό που σύμφωνα με την εφημερίδα "Κόσμος του
Επενδυτή" (13/3/04) "εφάπτεται τόσο των σχεδίων για μια
'ευρύτερη Μέση Ανατολή' όσο και της στρατηγικής της 'Νέας
Ευρώπης'. Το Κυπριακό είναι ένα πείραμα στη Μέση Ανατολή,
η επίλυσή του είναι η αρχή της διευθέτησης των μακροχρόνιων
διαφορών στην περιοχή". Σε μια περιοχή με τεράστια στρατηγική
και οικονομική σημασία που οριοθετείται από τη Μαυριτανία μέχρι
το Αφγανιστάν και συμπεριλαμβάνει εκτός από την Κύπρο, την
Τουρκία, το Ιράκ, τη Συρία, το Ισραήλ, και άλλες χώρες. Φαίνεται
όμως ότι και αυτοί οι σχεδιασμοί βρίσκουν μεγάλη αντίδραση
γι΄ αυτό και θέλουν πάση θυσία μια διευθέτηση στο Κυπριακό
που να λειτουργήσει σαν πιλότος για όλη την περιοχή. Αυτό
εξάλλου το δηλώνουν και οι ίδιοι οι αμερικανοί ανοικτά, όπως έκανε
στις αρχές του Μάρτη ο αμερικανός υφυπουργός εξωτερικών Μαρκ
Γκρόσμαν που πριν ξεκινήσει μια αποστολή που ονομάστηκε
"Περιοδεία στη Μεγάλη Μέση Ανατολή" μιλώντας στους ομογενείς
στις ΗΠΑ είπε ότι "η επίλυση του κυπριακού είναι ζωτικής σημασίας
για τα εθνικά συμφέροντα των ΗΠΑ". Αυτό που είναι "ζωτικής
σημασίας" βέβαια για τα συμφέροντα των ΗΠΑ, δεν είναι η
επικράτηση της ειρήνης, της δημοκρατίας και της δικαιοσύνης για
τους απλούς ανθρώπους στην Κύπρο αλλά να εξασφαλίσουν τη
σταθερότητα και τη συνεργασία δυο βασικών τους συμμάχων, της
Ελλάδας και της Τουρκίας, που είναι απαραίτητοι για να επιβάλουν
τον έλεγχό τους στην περιοχή, και ταυτόχρονα τη δική τους
παρουσία και έλεγχο στο νησί για να μπορούν να το
χρησιμοποιούν σαν "αβύθιστο αεροπλανοφόρο". Σε αυτήν την
προοπτική είναι που στοχεύει η παρέμβαση των αμερικανών στο
κυπριακό και αυτήν την προσπάθεια είναι που εξυπηρετεί πρώτα
και κύρια το σχέδιο Ανάν. Γι' αυτό και οι περισσότερες πρόνοιες του
αφορούν ένα "δίκαιο και ισορροπημένο" μοίρασμα της εξουσίας και
του εδάφους ανάμεσα στις δυο πλευρές.

Είναι ένας συμβιβασμός που αντανακλά τους σημερινούς

συσχετισμούς και τα ισοζύγια δυνάμεων που υπάρχουν ανάμεσα
στις δυο πλευρές.

Η ελληνοκυπριακή άρχουσα τάξη έχασε τον πόλεμο του '74 και

την κυριαρχία πάνω στους Τουρκοκύπριους και ένα σημαντικό
κομμάτι του νησιού.

Οι Τουρκοκύπριοι και η τουρκική άρχουσα τάξη έχασαν τον

οικονομικό και πολιτικό πόλεμο που συνεχίζεται από το '74
μέχρι σήμερα.

Το σχέδιο αντανακλά αυτές τις πραγματικότητες και κρατά

αυτές τις "ισορροπίες".

Αυτές οι "ισορροπίες" μπορεί να ενδιαφέρουν τις άρχουσες τάξεις

των δύο πλευρών που συγκρούονται εδώ και δεκαετίες για τον
έλεγχο του νησιού, και να θέλει η κάθε μία να το "εξισορροπήσει"
περισσότερο στα δικά της συμφέροντα, αλλά δεν ενδιαφέρουν τους
απλούς ανθρώπους των δύο πλευρών που ήταν αυτοί που
πλήρωσαν το κόστος αυτής της σύγκρουσης και των πολέμων.
Αυτοί είναι που θα πληρώσουν και πάλιν το κόστος μιας
διευθέτησης που για να "εξισορροπήσει" τα συμφέροντα των
αρχουσών τάξεων που εμπλέκονται στο κυπριακό θυσιάζει τις
προσδοκίες και τα δικαιώματα των απλών ανθρώπων και των δύο
πλευρών και δημιουργεί προϋποθέσεις για νέες αντιπαραθέσεις και
συγκρούσεις στο μέλλον.

Έτσι, το σχέδιο Ανάν, ενώ προβλέπει με λεπτομέρειες τον

τρόπο με τον οποίο θα μοιράζονται, τα πόστα και οι εξουσίες
ανάμεσα στους ηγέτες της ελληνοκυπριακής και της
τουρκοκυπριακής πλευράς και θα διαμορφώνονται αυτές οι
λεπτές "ισορροπίες", για τους απλούς ανθρώπους προβλέπει
δεκάδες χιλιάδες νέους πρόσφυγες, εσωτερικά σύνορα και
διαιώνιση των διαχωριστικών γραμμών και των διακρίσεων.
Προβλέπει μια σειρά από επισφαλείς και αμφισβητήσιμες
διατάξεις που στην πράξη θα οδηγήσουν ξανά σε
αντιπαραθέσεις και συγκρούσεις, ακόμα και ανάμεσα στους
ίδιους τους απλούς ανθρώπους.

Για τα συμφέροντα βέβαια των μικρών και μεγάλων ιμπεριαλιστών

που επεμβαίνουν στο νησί δεν αφήνει τίποτα το διφορούμενο ή το
αμφισβητήσιμο. Οι "μητέρες πατρίδες" θα έχουν τα στρατεύματά
τους και δικαίωμα επέμβασης στο νησί ενώ θα πάρουν και τα
"δώρα" τους. Η Τουρκία παίρνει ξεκάθαρα την υποστήριξη της
Ελλάδας και της Ενωμένης Κυπριακής Δημοκρατίας για να μπει
στην Ε.Ε., ενώ οι έλληνες καπιταλιστές προσβλέπουν σε μια
μακρόχρονη περίοδο όπου η Τουρκία διαρκώς θα υποχρεώνεται να
δίνει κάποιο αντάλλαγμα για να εξασφαλίσει την "ευρωπαϊκή θέση"
της. Τα καλύτερα δώρα όμως τα παίρνουν οι αγγλοαμερικανοί
αφού εξασφαλίζουν τις βάσεις, τους κατασκοπευτικούς
σταθμούς και ότι άλλες διευκολύνσεις χρειάζονται, και μάλιστα
με δημοψήφισμα αυτή τη φορά. Επιβάλλει ακόμη με εκβιαστικό
τρόπο την Ε.Ε. αφού δεν θα ρωτηθεί ποτέ ουσιαστικά ο κόσμος αν
θέλει ή όχι την ένταξη. Όλα αυτά είναι πακέτο σε μια απάντηση στα
δημοψηφίσματα και ανεξάρτητα αν διαφωνείς ή συμφωνείς με
κάποια από αυτά θα πρέπει να πεις ναι ή όχι σε όλα μαζί.
Εκμεταλλεύονται την επιθυμία των απλών ανθρώπων στο νησί για
ειρήνη και συμφιλίωση και προσπαθούν να περάσουν πακέτο μαζί
και τα ιμπεριαλιστικά τους σχέδια.

Οι "αλλαγές" στο σχέδιο

Αυτή είναι η ουσία και η "φιλοσοφία" του σχεδίου Ανάν, την οποία οι
εμπνευστές του χαρακτηρίζουν αδιαπραγμάτευτη. Προσπαθεί να
κρατήσει τις ισορροπίες ανάμεσα στις άρχουσες τάξεις των δύο
πλευρών με στόχο μια γρήγορη "διευθέτηση" του κυπριακού που να
εξυπηρετεί τα "ζωτικά συμφέροντα των ΗΠΑ". Δεν τους
ενδιαφέρει αν αυτή η "διευθέτηση" έχει όλες τις προϋποθέσεις
να εξελιχτεί και πάλι σε αντιπαράθεση που θα τροφοδοτεί το
εθνικιστικό μίσος ή αν χιλιάδες απλοί άνθρωποι,
Ελληνοκύπριοι, Τουρκοκύπριοι ή Τούρκοι μετανάστες θα
πληρώσουν το κόστος μιας νέας μετακίνησης πληθυσμών και
θα ξεριζωθούν από τα σπίτια τους. Γι' αυτούς οι άνθρωποι
πάνω στο νησί είναι απλώς νούμερα και στατιστικά δεδομένα.
Είναι μια φιλοσοφία πέρα για πέρα ιμπεριαλιστική και διαιρετική. Οι
τροποποιήσεις που πρότεινε ο Παπαδόπουλος δεν ακουμπούν
αυτήν τη φιλοσοφία, ούτε είχαν σαν στόχο να κάνουν το σχέδιο πιο
βιώσιμο και λειτουργικό όπως ισχυρίζεται, αλλά να το φέρουν πιο
κοντά στα μέτρα της ελληνοκυπριακής πλευράς. Με τον ίδιον τρόπο
και οι αλλαγές που πρότεινε ο Ερντογάν και ο Ταλάτ είχαν σαν
στόχο να το κάνουν πιο τουρκικό.

Δεν οδηγεί πουθενά η προσπάθεια της κάθε πλευράς να

εξασφαλίσει περισσότερα πλεονεκτήματα. Δεν θέλουμε ένα πιο
ελληνικό σχέδιο. Αντίθετα εμείς σαν Ελληνοκύπριοι θα έπρεπε να
ζητούμε από την κυβέρνησή μας, να δώσει περισσότερα στους
Τουρκοκύπριους μετά από όσα τούς έχει κάνει όλα τα χρόνια πριν
το '74. Το ότι η ελληνοκυπριακή άρχουσα τάξη έχασε τον πόλεμο
του ΄74 δεν την μετατρέπει σε αθώο θύμα. Μέχρι τότε ήταν αυτή
που καταπίεζε, έσφαζε και ξερίζωνε τους Τουρκοκύπριους από τα
σπίτια τους. Γι' αυτό και εμείς αντί να στηρίζουμε την κυβέρνησή
μας για να πετύχει τους στόχους της, θα έπρεπε να αποκαλύπτουμε
και τις δικές της ευθύνες για τους πολέμους και τις καταστροφές
στην Κύπρο. Να καταγγέλλουμε τις υποκριτικές διακηρύξεις της για
ανθρώπινα δικαιώματα και δημοκρατικές ευαισθησίες και καλή
διάθεση, τη στιγμή που επιβάλλει πολιτικό, οικονομικό, ακόμη και
πολιτιστικό εμπάργκο ενάντια στους Τουρκοκύπριους και απαιτεί το
διώξιμο των τούρκων μεταναστών (αυτών που αποκαλούν
έποικους) ξεριζώνοντας φτωχούς ανθρώπους που ζουν στην
Κύπρο εδώ και πολλά χρόνια και που δεν έφταιξαν σε τίποτα,
απλώς και μόνο για να εξασφαλίσει τη δημογραφική ισορροπία που
θα της επιτρέπει να προβάλλει περισσότερες αξιώσεις. Αν οι ηγέτες
των δύο πλευρών είχαν καλή και ειλικρινή διάθεση, όπως
δηλώνουν, δεν θα χρειάζονταν καμιά μητέρα πατρίδα ή άλλον
επιδιαιτητή για να βρουν τρόπους συνεννόησης και συνεργασίας με
στόχο μια ειρηνική και δημοκρατική διευθέτηση του κυπριακού. Θα
μπορούσαν να συμφωνήσουν σε κοινές διεκδικήσεις που να
ενώνουν τους ανθρώπους των δυο πλευρών, όπως το κλείσιμο των
βάσεων, η απαγόρευση στρατιωτικής χρήσης της Κύπρου ή ακόμη
και σε ένα κοινό δημοψήφισμα μετά τη διευθέτηση του κυπριακού
για ένταξη ή όχι στην Ε.Ε. χωρίς τα διλήμματα και τους εκβιασμούς
που επιχειρεί η άρχουσα τάξη της κάθε πλευράς σήμερα και οι
μεγάλοι ιμπεριαλιστές που επιβλέπουν αφ' υψηλού τη διαδικασία.
Θα μπορούσαν αν ενδιαφέρονταν για τα συμφέροντα των απλών
ανθρώπων να ακούσουν τη φωνή τους και να δράσουν με βάση τις
επιθυμίες τους όπως αυτές έχουν εκφραστεί, ιδιαίτερα μετά τις 23
του Απρίλη πέρσυ. Σήμερα έχουμε και στις δυο πλευρές αριστερά
κόμματα στις κυβερνήσεις με διακηρυγμένες θέσεις ενάντια στον
ιμπεριαλισμό και τις βάσεις, για συνεργασία, συμφιλίωση και
αλληλοσεβασμό. Αντί όμως να προβάλλουν αυτές τις θέσεις
σιωπούν για να κερδίσουν την εύνοια των ιμπεριαλιστών ελπίζοντας
να τους βοηθήσουν να εξασφαλίσουν τις εθνικές επιδιώξεις της
πλευράς τους. Αντί για συνεργασία και αλληλοκατανόηση
συγκρούονται μεταξύ τους για να εξασφαλίσουν περισσότερα οφέλη
για τη δική τους πλευρά. Ακόμη χειρότερα προσπαθούν να
εξασφαλίσουν ότι σε περίπτωση μελλοντικής σύγκρουσης θα έχουν
το πάνω χέρι. (Γι' αυτό γίνεται όλη η φασαρία για το από πού
πηγάζει η κυριαρχία του νέου κράτους, γιατί από αυτό εξαρτάται σε
περίπτωση μελλοντικής σύγκρουσης και απόσχισης του
τουρκοκυπριακού συνιστώντος κράτους αν θα έχει διεθνή
προσωπικότητα και θα αναγνωριστεί σαν ανεξάρτητο κράτος ή όχι.
Γι' αυτό γίνεται η φασαρία για να μην υπάρχουν μόνιμες
παρεκκλίσεις από αυτό που αποκαλούν "Ευρωπαϊκό κεκτημένο" για
να μπορούν στο μέλλον να ανατρέψουν αυτή τη συμφωνία. Οι
Βάσεις βέβαια που αποτελούν μόνιμη παρέκκλιση από αυτό το
"κεκτημένο" ούτε που αναφέρονται.) Είναι φανερό ότι με τέτοια
διάθεση η όποια διευθέτηση υπάρξει δεν θα έχει καλύτερο τέλος απ'
ότι η προηγούμενη που έκαναν. Ακόμη και οι πιο ένθερμοι
υποστηρικτές του σχεδίου μέσα στους ελληνοκύπριους μιλούν για
αλλαγές που θα μπορούν να γίνουν ακόμη και μετά την υπογραφή
συμφωνίας. Επικαλούνται βέβαια την ανάγκη να γίνει η συμφωνία
πιο "βιώσιμη και λειτουργική" και ότι θα πρέπει να υπάρχει για αυτό
η συναίνεση και των Τουρκοκυπρίων. Ξεχνούν ότι παρόμοια
επιχειρήματα χρησιμοποίησαν και το 1960 - 63 για να
αλλάξουν τις συμφωνίες της Ζυρίχης και οδήγησαν στη
σύγκρουση. Και τότε προσπάθησαν, υποτίθεται, να
εξασφαλίσουν τη συγκατάθεση των Τουρκοκυπρίων αλλά όταν
δεν την πήραν επέβαλαν τις αλλαγές με τη βία, με το
περιβόητο σχέδιο "Ακρίτας" του Γιωρκάτζη. Οι ίδιοι παράγοντες
ακόμη και τα ίδια πρόσωπα πρωταγωνιστούν και σήμερα στις
εξελίξεις, Ντενκτάς, Παπαδόπουλος, Κληρίδης, Ελληνική και
Τουρκική κυβέρνηση, ΗΠΑ και Βρετανία. Δεν πρέπει να έχουμε
καμιά εμπιστοσύνη ότι αυτοί που δημιούργησαν το κυπριακό
πρόβλημα και το συντηρούσαν τόσα χρόνια μπορούν τώρα να το
λύσουν, ειρηνικά και δημοκρατικά. Βέβαια οι υποστηρικτές του
σχεδίου έχουν σαν τελικό επιχείρημα ότι αυτά δεν μπορούν να
γίνουν μέσα στην Ε.Ε. και ότι η ένταξη θα λειτουργήσει σαν
καταλύτης. Ωστόσο ακόμα και οι ίδιοι αναγκάζονται να
παραδεκτούν, ότι "χωρίς την ένταξη στην Ε.Ε. το σχέδιο θα ήταν
καταστροφικό". Μπορεί όμως η Ε.Ε. να αποτρέψει μια νέα
καταστροφή και να εγγυηθεί την ειρήνη και τη δημοκρατία στο νησί;
Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από την κρίση στα Ίμια για να
ξεχάσουμε ότι η Ελλάδα, μια χώρα μέλος της Ε.Ε. και η
Τουρκία έφτασαν στα πρόθυρα του πολέμου εξαιτίας μιας
βραχονησίδας.

(Tι είχε όμως η βραχονησίδα από κάτω?

Καβούρια που τα έλεγαν οσμιο και κοστίζουν το
ένα κιλο δύο τονους χρυσού??? Καλά
διαβάσατε. 1 κιλό οσμιο = 2 τονοι χρυσού. Ε ρε
γλέντια!!!)
Ακόμη δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το σχέδιο Ανάν δεν είναι κάποιο
πρωτότυπο σχέδιο που εμφανίζεται για πρώτη φορά στον
παγκόσμιο πολιτικό στίβο. Παρόμοια σχέδια, που για να
εξυπηρετήσουν "τα ζωτικά συμφέροντα" των ιμπεριαλιστών
επέβαλαν ένα "ισορροπημένο" μοίρασμα της χώρας και της
εξουσίας ανάμεσα σε αντιμαχόμενες πλευρές, εφαρμόστηκαν με τις
εγγυήσεις της Ε.Ε. του ΝΑΤΟ και των ΗΕ στη Βοσνία, στο Κόσοβο,
την Παλαιστίνη, το Λίβανο και αλλού. Δεν χρειάζεται παρά μια ματιά
στο τι γίνεται σήμερα σε αυτές τις περιοχές για να δούμε πόση
αξιοπιστία μπορούν να έχουν οι εγγυήσεις των ιμπεριαλιστών, είτε
ονομάζονται Ε.Ε. είτε ΝΑΤΟ ή ακόμη και ΗΕ.

Το κίνημα μετά τις 23 Απρίλη

Το Σχέδιο Ανάν όχι μόνο αφήνει ανοικτές τις πόρτες για μελλοντικές
αντιπαραθέσεις αλλά έχει δημιουργήσει και προβλήματα στο κίνημα
επαναπροσέγγισης, ιδιαίτερα όπως αυτό εκφράστηκε μετά το
άνοιγμα των συνόρων.

Μετά τις 23 του Απρίλη πέρυσι και το άνοιγμα των συνόρων

γίναμε μάρτυρες ενός εκπληκτικού κινήματος φιλειρηνικής
διάθεσης και συμφιλίωσης. Δεκάδες χιλιάδες απλοί άνθρωποι
Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι, παρά και ενάντια στη
θέληση της επίσημης πολιτικής ηγεσίας τους, πέρασαν στην
άλλη πλευρά για να επισκεφτούν τα σπίτια τους και να
συναντήσουν τους άγνωστους ως χθες "εχθρούς" τους.

Εκεί αντί να βρουν "εχθρούς" βρήκαν ανοιχτές πόρτες και

τραπέζια στρωμένα να τους περιμένουν σε ένα φανταστικό
πανηγύρι ειρήνης, συμφιλίωσης και αλληλεγγύης.
Κουβέντιασαν ήσυχα και απλά και έδωσαν τις δικές τους
λύσεις. Κάλεσαν τους παλιούς ιδιοκτήτες των σπιτιών τους να
έλθουν και να ζήσουν μαζί. Να κτίσουν δίπλα ή να επεκτείνουν το
παλιό σπίτι και να ζήσουν όλοι μαζί αρμονικά. Ξεχείλωσαν τα όρια
και ξεπέρασαν τις απαγορεύσεις που έβαζαν οι επίσημες αρχές των
δύο πλευρών. Γίναμε μάρτυρες σε εκπληκτικές ιστορίες όπως
της τουρκοκύπριας που πρόσφερε τα κοσμήματα που βρήκε
σπίτι της στην ελληνοκύπρια που τα είχε αφήσει το '74 ή τον
ελληνοκύπριο πρόσφυγα που φιλοξένησε στο σπίτι του στο
νότο τον τούρκο "έποικο" που έμενε στο σπίτι του στο βορρά
με αποτέλεσμα να βρεθούν και οι δυο κατηγορούμενοι στα
δικαστήρια και των δυο πλευρών. Το σχέδιο Ανάν όμως δεν
επιτρέπει τέτοιες αβρότητες και γενναιοδωρίες. Προβλέπει
ποσοστώσεις, όρους, προϋποθέσεις και χρονοδιαγράμματα για το
πώς θα επιστρέψουν, πότε και ποιοι πρόσφυγες στα χωριά τους.
Σημασία για τον Ανάν και τους αμερικανούς επιδιαιτητές δεν έχει το
τι θέλουν οι απλοί άνθρωποι αλλά οι αναγκαίες "ισορροπίες" για τις
άρχουσες τάξεις. Το σχέδιο τους είναι διαποτισμένο από πάνω
μέχρι κάτω με τέτοιες διαιρετικές διατάξεις που θα σπρώχνουν
τον κόσμο να οχυρωθεί εθνικά μέσα στη δική του κοινότητα.
Ενισχύει έτσι τα τείχη του εθνικισμού που μετά τις 23 του
Απρίλη έπαθαν μια μεγάλη ρωγμή. Ήδη έχουμε δει τα πρώτα
σημάδια μιας αναβίωσης του εθνικισμού και στις δυο πλευρές.

"Ενδοτικοί" εθνικιστές
Οι υποστηρικτές του Σχεδίου Αναν κατηγορούν όσους αντιτίθενται
σε αυτό ότι παίζουν το παιχνίδι του εθνικισμού. Δεν υπάρχει καμιά
αμφιβολία ότι οι πολιτικές ηγεσίες των κομμάτων που απορρίπτουν
το σχέδιο γιατί "είναι ετεροβαρές υπέρ Τουρκίας", το κάνουν γιατί
θέλουν μια πιο "ελληνική" λύση. Μερικοί μάλιστα από αυτούς θα
ήθελαν αν ήταν δυνατό να εξαφανίσουν τους Τουρκοκύπριους από
το νησί. Όσοι υποστηρίζουν το σχέδιο όμως δεν σημαίνει με κανένα
τρόπο ότι είναι διεθνιστές ή περισσότερο δημοκράτες απέναντι
στους Τουρκοκύπριους. Κάθε άλλο, στην πλειοψηφία τους είναι και
αυτοί εθνικιστές, απλά είναι οπαδοί του "ρεαλισμού" που
αναγνωρίζουν ότι σήμερα δεν μπορούμε να νικήσουμε τον εχθρό γι'
αυτό θα πρέπει να κάνουμε υποχωρήσεις για να περισώσουμε ότι
μπορούμε περισσότερο από τα ελληνοκυπριακά συμφέροντα. Η
όλη επιχειρηματολογία τους δεν στηρίζεται στο ότι πρέπει να
αναγνωρίσουμε ότι έχουν και οι Τουρκοκύπριοι δικαιώματα στο νησί
και πρέπει να τα ασκούν ελεύθερα και ισότιμα αλλά στο ότι δεν
μπορούμε να κάνουμε αλλιώς αφού προηγήθηκε η ήττα του '74 και
τώρα πληρώνουμε το κόστος. Γι' αυτό όλοι επαναλαμβάνουν
φράσεις όπως "οδυνηρός συμβιβασμός" και μας προειδοποιούν για
πιθανές συνέπειες αν δεν ψηφίσουμε ναι. Δεν είναι τυχαίο εξάλλου
που όλοι αυτοί δεν κατάγγειλαν ποτέ το εμπάργκο εναντίον των
Τουρκοκυπρίων, δεν οργάνωσαν ποτέ καμιά καμπάνια ενάντια
στους εξοπλισμούς ή τους S-300, και σε όλες σχεδόν τις
περιπτώσεις που η κόντρα με τον εθνικισμό της πλευράς μας,
έφτασε σε ανοικτή σύγκρουση, ήταν τουλάχιστον απόντες.
Υπάρχουν ακόμη και εκείνοι, που υποστηρίζουν ότι έτσι και αλλιώς
όλα τα σχέδια και οι συμφωνίες θα είναι ιμπεριαλιστικές αφού ζούμε
στον καπιταλισμό, οπότε δεν έχουμε και πολλές επιλογές, ή θα
πάμε με τους ιμπεριαλιστές ή θα πάμε με τους εθνικιστές. Αυτή η
αντίληψη, στις περισσότερες περιπτώσεις κρύβει ένα συγκαλυμμένο
εθνικισμό που λέει, ας μη χάσουμε σήμερα την ευκαιρία να
πάρουμε πίσω όσα μπορούμε και βλέπουμε για το μέλλον. Στην
καλύτερη περίπτωση είναι μια αντίληψη που δεν έχει καμιά
εμπιστοσύνη στο κίνημα ότι μπορεί να είναι ένας αποφασιστικός
παράγοντας στις πολιτικές εξελίξεις. Είναι μια αντίληψη που ενώ
μιλά στο όνομα της εργατικής τάξης και του κινήματος ξεχνά τις
δυνατότητες του κινήματος αλλά και τις επιτυχίες του. Ξεχνά ότι
ήταν αυτό το κίνημα που ανάγκασε τον Ντενκτάς να ανοίξει τα
σύνορα και το τι ακολούθησε. Ότι είναι αυτό το κίνημα που έδωσε
ένα χαστούκι στον Ντενκτάς στις εκλογές του περασμένου
Δεκέμβρη. Ξεχνά ότι ήταν οι 100.000 διαδηλωτές έξω από το
τουρκικό κοινοβούλιο που ανάγκασαν τον Ερντογάν να πει όχι στον
Μπους που ήθελε να χρησιμοποιήσει τις βάσεις στην Τουρκία για
να κτυπήσει το Ιράκ. Ξεχνούν τις μεγαλειώδεις διαδηλώσεις ενάντια
στον πόλεμο και τα ιμπεριαλιστικά σχέδια του Μπους σε ολόκληρο
το κόσμο. Ξεχνά την εκπληκτική ανατροπή στις πρόσφατες
ισπανικές εκλογές και τη συντριβή του Αθνάρ που ήταν ο
πιστότερος σύμμαχος των Μπους και Μπλερ. Το δίλημμα με τους
εθνικιστές ή τους ιμπεριαλιστές, είναι ψεύτικο. Ούτε με τους
εθνικιστές ούτε με τους ιμπεριαλιστές, με το κίνημα. Όλος αυτός ο
κόσμος που δηλώνει όχι στο σχέδιο Ανάν που ξεπερνά το 80% δεν
σημαίνει ότι αντιδρά στο σχέδιο Αναν επειδή θέλει ένα πιο
"ελληνικό" σχέδιο. Ένα σημαντικό κομμάτι από αυτό τον κόσμο,
κυρίως από την αριστερά αντιδρά επειδή φοβάται ότι
μπορεί στο τέλος να έχουμε μια επανάληψη του παρελθόντος
με τους πολέμους, τις σφαγές και τους πρόσφυγες.
Αντιδρά επειδή δεν έχει καμιά εμπιστοσύνη στους
αγγλοαμερικάνους ότι θα φέρουν την ειρήνη στην Κύπρο, επειδή
δεν θέλει τις βάσεις, επειδή δεν πείθεται από την Ευρώπη του
κεφαλαίου, του πολέμου και του ρατσισμού, επειδή δεν
εμπιστεύεται τους υποκριτές πολιτικούς ηγέτες, που μέχρι χθες του
σέρβιραν εθνικιστικά και πολεμοκάπηλα συνθήματα και σήμερα
παριστάνουν τα περιστέρια της ειρήνης και τους αγγέλους της
συμφιλίωσης, και της επαναπροσέγγισης. Δεν πρέπει να χαρίσουμε
όλον αυτόν τον κόσμο στους εθνικιστές. Μπορούμε και πρέπει να
τον κερδίσουμε σε ένα αντιμπεριαλιστικό και διεθνιστικό όχι. Ένα
όχι που να στρέφεται πρώτα και κύρια ενάντια στους εθνικιστές,
ενδοτικούς και απορριπτικούς της δικής μας πλευράς, που να πιέζει
για παραχωρήσεις στην άλλη πλευρά, που να προωθεί τη
συμφιλίωση και συνεργασία των απλών ανθρώπων των δύο
πλευρών.

Παράθυρο για κοινή δράση;

Τέλος υπάρχουν και εκείνοι που πιστεύουν ότι το σχέδιο Ανάν
ανοίγει ένα παράθυρο για κοινή δράση και συνεργασία των απλών
ανθρώπων των δύο πλευρών και εξελικτικά μέσα από αυτό θα
φτάσουμε σε κάτι καλύτερο. Οι υποστηρικτές αυτής της άποψης
υποτιμούν όχι μόνο τον ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα του σχεδίου αλλά
και τον ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα της σύγκρουσης στην ίδια την
Κύπρο. Αγνοούν τους ανταγωνισμούς και τις συγκρούσεις των
αρχουσών τάξεων των δύο πλευρών για έλεγχο του νησιού, που
ήταν η βασική αιτία που οδήγησε στους πολέμους και τις
συγκρούσεις. Αυτή η σύγκρουση δεν σταμάτησε ποτέ. Ο πόλεμος,
άλλοτε με στρατιωτικά και άλλοτε με πολιτικά και οικονομικά μέσα
συνεχίστηκε αμείωτος όλα αυτά τα χρόνια. Δεν πρέπει να τους
έχουμε καμιά εμπιστοσύνη ότι "έμαθαν" από τα λάθη του
παρελθόντος. Δεν πρόκειται για "λάθη" αλλά για συγκροτημένη και
μελετημένη πολιτική που εφάρμοσαν για να εξασφαλίσουν τα δικά
τους συμφέροντα εναντίον της άλλης πλευράς. Εξάλλου η ίδια η
διαδικασία των διαπραγματεύσεων και οι διπλωματικές μανούβρες
και τρικλοποδιές που χρησιμοποιεί ακόμη και σήμερα ο ένας
εναντίον του άλλου είναι η καλύτερη απόδειξη για τις διαθέσεις που
έχουν. Με αυτές τις προϋποθέσεις είναι πιο πιθανό με το σχέδιο
Ανάν να ανοίξει η πόρτα για να ξαναγυρίσουμε σε ψυχροπολεμικές
εποχές και στην κυριαρχία του εθνικισμού παρά σε μια περίοδο
ειρηνικής συνεργασίας και συνεννόησης μεταξύ των δύο πλευρών.
Ακόμη με βάση το σχέδιο Ανάν προβλέπεται ότι θα συνεχίσουν να
υπάρχουν περιορισμοί όχι μόνο στην εγκατάσταση, αλλά και στη
διακίνηση ανάμεσα στα δύο συνιστώντα κράτη της Ενωμένης
Κυπριακής Δημοκρατίας. Θα υπάρχει κόσμος που δεν θα
επιτρέπεται να πάει στην άλλη πλευρά ενώ η διαδικασία για
επιστροφή των προσφύγων θα πάρει πολλά χρόνια. Όλα αυτά
βέβαια προϋποθέτουν ότι θα υπάρχουν σημεία ελέγχου για να
επιτηρούν την εφαρμογή αυτών των περιορισμών.

Δεν εξαρτάται λοιπόν από το σχέδιο Ανάν η ύπαρξη κοινής δράσης

ελληνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων εργαζομένων. Δεν εξαρτάται
καν από το αν θα ζούμε και θα δουλεύουμε μαζί. Αυτό από μόνο
του δεν είναι αρκετό. Εξαρτάται από το αν υπάρχουν εκείνες οι
πολιτικές δυνάμεις που μπορούν να πάρουν πρωτοβουλίες που
ενώνουν τους απλούς ανθρώπους των δύο πλευρών και να
οργανώσουν αυτή τη κοινή δράση.

Κοινή δράση
Η δυνατότητα για τέτοιες πρωτοβουλίες και κοινή δράση σήμερα
είναι μεγαλύτερη παρά ποτέ. Και οι Τουρκοκύπριοι έχουν
παρόμοιες ανησυχίες και φοβούνται μήπως με τη νέα διευθέτηση
καταλήξουμε σε επανάληψη του παρελθόντος. Μπορεί να φαίνεται
ότι δέχονται το σχέδιο Ανάν, αλλά αυτό οφείλεται στο ότι δεν τους
δόθηκε οποιαδήποτε εναλλακτική επιλογή. Αντίθετα βρίσκονται
συνέχεια κάτω από την απειλή να χειροτερέψει η θέση τους αν η
ελληνοκυπριακή πλευρά ενταχθεί στην Ε.Ε. χωρίς αυτούς. Δεν
υπάρχει αμφιβολία ότι θα προτιμούσαν μια διευθέτηση που δεν θα
είχε μέσα τις βάσεις, τη στρατιωτική χρήση του νησιού, που θα έδινε
τη δυνατότητα στους απλούς ανθρώπους να είναι οι ίδιοι που θα
αποφασίσουν για τη μοίρα τους και όχι κάποιοι υψηλοί επιδιαιτητές,
που δεν θα ήταν αποτέλεσμα εκβιασμών και πιέσεων. Θα
προτιμούσαν μια διευθέτηση με πραγματικά ελεύθερη επικοινωνία
και συνεργασία. Η πραγματική αγωνία τους είναι μήπως η "άλλη"
πλευρά χρησιμοποιήσει αυτές τις ελευθερίες, και την οικονομική και
πολιτική υπεροχή της, για να τους επιβάλει τη θέληση της όπως
έκανε στο παρελθόν. Αυτό όμως δεν εξασφαλίζεται ούτε με
εγγυήσεις των μητέρων πατρίδων, όπως φάνηκε από το παρελθόν,
ούτε από την Ε.Ε. που έχει στηρίξει και τροφοδοτήσει όλους τους
πολέμους ακόμη και μέσα στην ίδια την Ευρώπη. Η μόνη εγγύηση
και ασφάλεια που μπορεί να υπάρξει είναι η αντίσταση του
κινήματος μέσα στην ίδια την Κύπρο, την Ελλάδα και την Τουρκία,
ενάντια στον εθνικισμό. Αυτή είναι και η μεγάλη διαφορά του
σήμερα από το 1960. Τότε δεν υπήρχε κανένα τέτοιο κίνημα. Και
στις δυο πλευρές οι εθνικιστές ήταν κυρίαρχοι. Η αριστερά τούς
ακολούθησε και επέτρεψε να γίνουν σφαγές, εθνικά ξεκαθαρίσματα
και να κυριαρχήσει το μίσος και η καχυποψία ανάμεσα στους
απλούς ανθρώπους των δυο πλευρών. Σήμερα υπάρχει η δυναμική
ενός κινήματος που επέβαλε το άνοιγμα των συνόρων, που έκανε
τις πολιτικές ηγεσίες και των δυο πλευρών να τρέχουν να το
μαζέψουν γιατί ξεπέρασε κατά πολύ τα όρια ασφαλείας που
επέβαλαν οι ίδιοι και έχασαν τον έλεγχο πάνω του.

Σήμερα υπάρχει ακόμη ένα παγκόσμιο κίνημα που αντιστέκεται στα

σχέδια των ιμπεριαλιστών σε ολόκληρο τον κόσμο. Που
αντιστέκεται στις πολεμικές εκστρατείες των Μπους και Μπλερ,
στους G8, στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, στην Ε.Ε. του
κεφαλαίου, του πολέμου και του ρατσισμού. Ένα κίνημα που
πέρυσι στις 15 του Φλεβάρη κατέβασε στους δρόμους 30
εκατομμύρια διαδηλωτές, σε μια παγκόσμια διαδήλωση ενάντια
στον πόλεμο στο Ιράκ. Που συντονίζεται μέσα από το Ευρωπαϊκό
και το Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ. Η αντίσταση στα σχέδια των
ιμπεριαλιστών στη Κύπρο είναι μια μάχη που τη δίνουμε μαζί με
αυτό το κίνημα. Το πραγματικό δίλημμα δεν είναι το ναι ή το όχι στο
δημοψήφισμα για το σχέδιο Ανάν αλλά αν θέλουμε πραγματικά την
ειρήνη και τη δημοκρατία στην Κύπρο ή αν βάζουμε όρους και
προϋποθέσεις για να τα δεχτούμε. Το πραγματικό ερώτημα για τους
Ελληνοκύπριους είναι αν αναγνωρίζουν στους Τουρκοκύπριους το
δικαίωμα να αποφασίσουν οι ίδιοι αν θέλουν και με ποιο τρόπο να
ζήσουμε μαζί. Δεν υπάρχει ειρηνική συνύπαρξη με το ζόρι, με
εκβιασμούς και απειλές. Αν οι ελληνοκύπριοι υποστηρικτές του
σχεδίου Ανάν αφιέρωναν το μισό χρόνο και τη μισή προσπάθεια
που κάνουν σήμερα για να προβάλλουν το σχέδιο, στον αγώνα
ενάντια στο εμπάργκο, ενάντια στους εξοπλισμούς και τον
ελληνοκυπριακό εθνικισμό, ενάντια στους ιμπεριαλιστές και τις
βάσεις, θα είχαν προσφέρει πολύ μεγαλύτερη υπηρεσία στην
προσπάθεια για συμφιλίωση και ενότητα των απλών ανθρώπων
των δυο πλευρών και στη προσπάθεια για μια πραγματικά
δημοκρατική και ειρηνική διευθέτηση του Κυπριακού. Γι αυτό και το
όχι στο σχέδιο Ανάν δεν πρέπει να το βλέπουμε απλά σαν την
απάντηση στο δημοψήφισμα αλλά σαν μέρος μιας συνολικότερης
προσπάθειας για το κτίσιμο ενός τέτοιου κινήματος
επαναπροσέγγισης. Υπάρχει κόσμος που λέει όχι στην επιδιαιτησία
των αμερικανών, που λέει όχι στην παρέμβαση των "μητέρων
πατρίδων", που λέει όχι στις βάσεις, στη στρατιωτική χρήση του
νησιού μας, που λέει όχι στην ένταξη στην Ε.Ε., πού θέλει μια
πραγματικά ισότιμη και ειλικρινή αντιμετώπιση των απλών
ανθρώπων της άλλης πλευράς. Μπορεί κάποιοι από αυτούς να
θέλουν να ψηφίσουν ναι στο δημοψήφισμα αλλά είναι έτοιμοι να
δράσουν σε σχέση με αυτά που διαφωνούν. Εκείνο που
χρειάζεται είναι κάποιος να πάρει πρωτοβουλίες και να
οργανώσει τη κοινή δράση ενάντια σε όλ' αυτά. Κοινή δράση
που να στρέφεται ενάντια στον εθνικισμό και στις άρχουσες
τάξεις και των δύο πλευρών. Κοινή δράση που να μας συνδέει
με το παγκόσμιο κίνημα που αντιστέκεται στα σχέδια των
ιμπεριαλιστών. Ένα τέτοιο κίνημα βέβαια δεν μπορεί να
κτιστεί άμα ξεκινά από το ναι στα σχέδια των ιμπεριαλιστών
για τη Κύπρο. Αντίθετα χρειάζεται ένα δυνατό, διεθνιστικό όχι
από τους υποστηρικτές της ειρήνης και στις δύο πλευρές. Δεν
είναι ουτοπία ένα τέτοιο κίνημα. Ήδη κάποια πρώτα δείγματα μιας
τέτοιας προσπάθειας τα είδαμε τα τελευταία χρόνια, και ιδιαίτερα
μετά το άνοιγμα των συνόρων. Το πανσυνδικαλιστικό φόρουμ ήταν
μια σωστή πρωτοβουλία αν και σήμερα είναι αδρανοποιημένο
εξαιτίας του ότι ελέγχεται από τα αριστερά κόμματα που
συγκυβερνούν και στις δύο πλευρές. Θετικές είναι και άλλες
δικοινοτικές εκδηλώσεις που οργανώνουν νεολαιίστικες, γυναικείες,
πολιτιστικές και άλλες οργανώσεις. Πολύ σημαντικές ήταν και οι
εκδηλώσεις που οργάνωσε η "Δικοινοτική Πρωτοβουλία Ενάντια
στον Εθνικισμό και τον Πόλεμο" πέρυσι το καλοκαίρι όπως τα κοινά
μνημόσυνα για τα αθώα θύματα, Τουρκοκύπριους και
Ελληνοκύπριους, των πολέμων στη Κύπρο, στο κοιμητήριο
Κωνσταντίνου και Ελένης και στη Μουράταγα. Όπως ήταν το
κάμπινγκ ειρήνης στο Λιμνίτη, η κοινή διαδήλωση ενάντια στις
βάσεις και τις κεραίες στο Ακρωτήρι, η συμμετοχή στη παγκόσμια
αντιπολεμική διαδήλωση στις 20 Μάρτη. Σε μια τέτοια προοπτική
είναι που πρέπει να στραφούμε και να συντονιστούμε Έλληνες και
Τούρκοι, αν θέλουμε να εξασφαλίσουμε την ειρήνη στο νησί και να
κτίσουμε τις προϋποθέσεις για να ξεφορτωθούμε οριστικά όλους
αυτούς που προκαλούν τους πολέμους, τις καταστροφές, τα εθνικά
ξεκαθαρίσματα, τη φτώχεια και την καταπίεση. Η Εργατική
Δημοκρατία είναι δεσμευμένη σε μια τέτοια προσπάθεια και έχει
πάρει την πρωτοβουλία για τη συγκρότηση μιας διεθνιστικής
πλατφόρμας οργανώσεων και ακτιβιστών και από τις δύο πλευρές
με στόχο την παρέμβαση στις πολιτικές εξελίξεις γύρω από το
κυπριακό, αλλά και ευρύτερα για το κτίσιμο μιας αντι-
ϊμπεριαλιστικής και αντικαπιταλιστικής αριστεράς και καλεί όσους
βλέπουν σε μια τέτοια κατεύθυνση να το κάνουμε μαζί.

Οργάνωση Εργατική Δημοκρατία

« θάνατος, αυτό το αναπόφευκτο». Ο
ΔΙΚΟΣ ΣΟΥ.
ΥΠΟ τήν μή άποκρυπτομένην πλέον άμερικανικήν θαλπωρήν,
έκκολάπτονται ό είς μετά τόν άλλον οί δηλητηριώδεις άνθελληνικοί
όφεις! Θά έπιμείνωμεν είς τό θέμα αύτό, διότι τούτο
ειναικαθοριστικόν. Είς καιρούς άνεφέλου μακαριότητος, ό «Ο.Τ.»
εκρουεν έπιμόνως τόν κώδωνα τού κινδύνου, διά νά άφυπνίση τούς
"Ελληνας. Καί τί δέν εγραψεν! "Εγραψε κατά καιρούς διά τούς
Άλβανούς, διά τούς Τσάμηδες, διά τούς Σλαβομακεδόνας, διά τό
Αίγαίον, τό όποίον ώθείται σταθερώς είς τόν λάρυγγα τού τουρκικού
βυθίου δράκοντος, διά τήν έγκαταλειφθείσαν ύφ' ήμών μαρτυρικήν
Κύπρον καί διά τήν Θράκην. Παντού έντοπίζεται ή άπερίγραπτος
άμερικανική κακουργία. Καί παντού, έπίσης, έντοπίζεται ή
άθλία δρασις της ήμετέρας πέμπτης φάλαγγος τών έξωμοτών
καί τών αύτομόλων πρός τόν έχθρόν. Μόνος, άκόμη, ό «Ο.Τ.» έξ
όλων τών έφημερίδων, εγραφε καί έπανελάμβανεν ότι ή εϊσοδός
μας είς τήν Εύρωπαϊκήν "Ενωσιν κατ' ούδέν μας διασφαλίζει.
Έτόνιζε χαρακτηριστικώς ότι ούδέν τό καλόν δυνάμεθα νά
άναμένωμεν άπό τούς άμετανοήτους άπογόνους τών
Σταυροφόρων, τών Ίεροεξεταστών, τών Παπικών, τών
Άποικιοκρατών, τών Ναζιστών, τών Φασιστών καί τών άλλων
προαιωνίων έχθρών μας. Και ήδη τούτο άποδεικνύεται
περιτράνως άπότήν έν παντί συμπαράταξιν τών Εύρωπαίων μετά
τών Άμερικανών έφ' όλων τών θεμάτων.
Συνεχώς οί Άμερικανοί άνακαλύπτουν καί νέα σενάρια διά τήν
άποσταθεροποίησιν καί τόν διαμελισμόν της Έλλάδος. Καί οί
διπλωμάται των ειναι πανταχού παρόντες, διά νά
έντοπίσουν ...«καταπιεζομένας» ύπό της Έλλάδος έθνικάς
μειονότητας! Τάς εύρον είς τήν "Ηπειρον, τήν Μακεδονίαν καί τήν
Θράκην. Εύρον μειονότητας Τσιγγάνων, Άλβανών, Μακεδόνων,
Τούρκων καί άλλας. "Ηδη, είς νεωτέραν εκθεσιν τού Σταίητ
Ντηπάρτμεντ καταγράφεται καί ή «Βλαχική μειονότης»! Τώρα
γίνεται λόγος διά τήν Ρόδον καί τήν Κώ. "Ομως, τώρα ήρχισεν,
εύτυχώς, νά γίνεται άντιληπτή ή έπικίνδυνος συμπαιγνία. Ό Τύπος
άφυπνίζεται. Τό «Παρόν» (16.3.08) έδημοσίευσε ρεπορτάζ ύπό
τούς πηχυαίους τίτλους: «Έν έξελίξει κρυΦό
σχέδιο"έκτουρκισμού" ... Τύμπανα Κοσόβου ήχούν στην
Ξάνθη!- Οί πράκτορεc της"Αγκυραc όρνιάζουν. - Η Άθήνα
κοιμαται». Καί ό «Έλεύθερος Τύπος» (13.3.08) στεγάζει τό
κύριον θέμα του ύπό τούς τίτλους: « Σκηνοθετεί μειονοτικό στη
Θράκη ή Τουρκία.- Άθόρυβεc κινήσειc μέσω συλλόνων σέ όλη
την Εύρώπη».Έπειδή ή Θράκη είναι ή πλέον χαρακτηριστική
περίπτωσις έπιβουλης, άς έπιτρέψουν οί άναγνώσται νά
άναδράμωμεν είςτό άρθρον μας της 26.11.04 ύπό τόν τίτλον«Καί ή
Θράκη έν κινδύνω:», είς τό όποίονέγράφοντο καί ταύτα:

ΥΦΕΡΠΕΙ πολυπλόκαμος καί πολυμέτωπος ή έπιβουλή τών

Άμερικανών κατά τούΈλληνισμού. Αί ΗΠΑ εύνοούν, έφ' όληςτης
γραμμης, τούς έχθρούς της Έλλάδοςκαί ούσιαστικώς
άπεργάζονται τόν έδαφικόν άκρωτηριασμόν της Έλλάδος καί
τόθανάσιμον «λυντσάρισμα» της Κύπρου. Μερικά άπό τά
μέτωπα της άνθελληνικης έπιβουλης είναι όρατά, ένώ άλλα είναι
άθέατα καί ύπολανθάνοντα. Τό ΆνατολικόνΑίγαίον είσέρχεται
σταθερώς ύπό τουρκικήν διεκδίκησιν,μέ έπίνευσιν καί συνέργειαν
τών ΗΠΑ. Ειναι χαρακτηριστικόν ότιοί Τούρκοι εχουν προθύμους
συνηγόρουςτούς Άμερικανούς έφ' όλων τών πτυχώντού θέματος
τού Αίγαίου: Έναέριος χώρος, χωρικά ύδατα, ύφαλοκρηπίς,
βραχονησίδες, έπιχειρήσεις έρεύνης καί διασώσεως η
έπιθαλασσίου άρωγης, έπιχειρησιακος ελεγχος, συνεκμετάλλευσις
τοϋ πετρελαϊκοϋ πλούτου τοϋ Έλληνικοϋ Άρχιπελάγους κ.λ.π. Καί
αί πλεον άκραίαι καί ύπερφίαλοι τουρκικαί άξιώσεις εύρίσκουν τούς
Άμερικανούς προθυμους άρωγούς. Χαρακτηριστικον παράδειγμα:
Το θέρος τοϋ ι996, εξ περίπου μηνας μετά το πολεμικον έπεισόδιον
είς τά "Ιμια, οί Τοϋρκοι εθεσαν θέμα Γαύδου, νήσου κειμένης
νοτίως της Κρήτης, κάπου είς το Λιβυκον Πέλαγος! Καί ή
άντίδρασις τών 'Αμερικανών ήτο ή σύστασις προς τούς
"Ελληνας: «Νά συζητήσετε το θέμα»!
Ή άμερικανική γαστήρ είναι έξαιρετικώς γόνιμος είς
συνωμοτικάς εμπνεύσεις, προκειμένου να παγιδευθοϋν καί νά
έξουδετερωθοϋν οί "Ελληνες. Τον Αύγουστον ι964 έξεπόνησαν
το περιλάλητον Σχέδιον" Ατσεσον διά τήν λύσιν τοϋ
Κυπριακοϋ. Είχε το σχέδιον τοϋτο ώς τίτλον την "Ενωσιν καί ώς
περιεχόμενον τήν Διχοτόμησιν! Είς κατοπινήν διαλεξίν του ό"
Ατσεσον ελεγεν: «"Ενοιωθα τήν άνάγκην νά δώσω τήν "Ενωσιν είς
τούς Έλληνοκυπρίους καί τήν Διχοτομησιν είς τούς
Τουρκοκυπριους»! Καί το έπεχείρησε, παρ' όλίγον δέ νά το
έπετύγχανε, μέ εν καί το αύτο σχέδιον... "Αλλωστε, διά νά
καταδειχθη πόσον προωθημένα είναι τά άμερικανικά σενάρια,
πρέπει νά άναφερθώμεν είς το πρόσφατον έωσφορικον Σχέδιον
Άνάν, το συνταγέν ύπο τών ΗΠΑ, το όποίον εχει τοιαύτην
διαρθρωσιν καί περιεχόμενον, ώστε οί άτυχείς Έλληνοκύπριοι νά
καταστρέφωνται καί άν το άποδεχθοϋν καί εάν το άπορρίψουν!
Πρέπει, όμως, σήμερον νά έπισκεφθώμεν δημοσιογραφικώς
το έν ύπνώσει <<μέτωπον» της Θράκης. Άκόμη προ της
Μικρασιατικης Καταστροφης, ό Κεμάλ Άτατούρκ είχεν άρχίσει νά
ύποβλέπη τήν Θράκην. Τον κατακτητικον ζηλον του άνέστελλον
διάφορα γεγονότα, όπως το άνέτοιμον της Τουρκίας.
Μεταπολεμικώς άπέτρεπον τούς Τούρκους οι τίτλοι της Έλλάδος
ώς νικητρίας κατά τονΒ' Παγκόσμιον Πόλεμον. Άλλά τά σχέδια τών
Τούρκων -ύπο τήνσταθεράν ύποστήριξιν τών Άμερικανών-
ούδέποτε άνεστάλησαν. Οί 'Αμερικανοί καλύπτουν τά σχέδιά
των έναντίον τών χωρών, τάς όποίας θέτουν είς στόχαστρά
των, μέ τούς όρους «συνκεκαλυμμέναι έπιχειρήσειc».
«άποσταθεροποιητικαί ένέργειαι» καί«war - games», έλληνιστί
στρατιωτικά παίγνια.
Τήν ι5.ι0.ι995, το «Βημα» προέβη είς σοβαράς άποκαλύψεις
διά τούς μυστικούς άμερικανο-νατοϊκούς σχεδιασμούς περί
Θράκης. Είς τούς όλοσελίδους τίτλους του εγραφε: «Το "Bήμa"
άποκαλυπτει σοβαρότατο έθνικο θέυα. πού γνωρίζει ήδη ή
Κυβέρνηση.
ΣΧΕΔΙΟ ΤΟΥ ΝΑΤΟ ΓΙΑ ΑΥΤΟΝΟΜΗΣΗ ΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ!-
"Σύρραξη". "άνταλλαγή πληθυσμών" καί χάραξη νέων
συνόρων.- "Ασκηση έπί Χάρτου χωρίς: "Ελληνες άξιωuατικούς
"». Είς το κείμενον τηςάκρως άποκαλυπτικης είδήσεως
άνεφέροντο τά άκόλουθα: «'Ανοικτή πρόκληση σέ Βάρος τής
Έλλάδος μέ σοβαρότατες προεκτάσεις κσί συνέπειες εξεδηλώθη
στό ΝΑΤΟ: σέ έπιτελική ασκηση έπί χάρτου τής Συμμαχίας, τόν
περασμένο Ίούλιο, έξετάστηκε ώς υπόθεση έργασίας ή "μερική
αύτονόμηση" τής Δυτικής (Ελληνικής) Θράκης. »"Αν καί στήν
ασκηση δέ συμμετείχαν 'Έλληνες άξιωματικοί (γιά εύνοήτους,
προφανώς, λόγους...), οί σχετικες πληροφοριες περιήλθσν σέ
γνώση της έλληνικής Κυβερνήσεως. 'Ήδη, ό Πρωθυπουργός κ. Α.
Παπανδρεου, σφού ενημερώθηκε, έδωσε έντολή νά έρευνηθεί τό
ζήτημα, ώστε νά ύπάρξουν οί δέουσες άντιδράσεις.'Η
άποκαλυπτόμενη. έπιτελική ασκηση τού ΝΑΤΟ πραγμστοποιήθηκε
ύπό τό γενικο καί (σκοπίμως) άσαφή τίτλο "δημιουργία τεχνητού
περιβάλλοντος κινδύνου γιά τή δισμόρφωση σχεδίoυ και πολιτικής
στή Νότιο Βσλκανική", άλλά άφορούσε σχεδον άποκλειστικά τη
Δυτική Θράκη. Ήταν ούσιαστικά ένα "σενάριο σύραξης", τό οποίο
προεβλεπε τήν άνάμειξη τού συμμαχικού παράγοντα γιά τή
διευθέτηση τής κρίσης πού (υποτίθεται...) θά έχει ξεσπάσει, τή
μετακίνηση πληθυσμών ώστε νά δημιουργηθούν όμοιογενείς,
φυλετικά, ζώνες (ένς είδος, δηλςδή, φυλετικής έκκαθάρισης α λα
Βοσνία) κσί την "πρόταση είρήνευσης", στήν όποίσ θά
περιελαμβάνεται ή "μερική αύτονόμηση" τής Θράκης.
Τό γεγονός άποκτά, σύμφωνα μέ τή γνώμη έγκύρων πηγών,
βαρύνουσα σημασία γιά τρείς κυρίως λόγους:

Πρώτον, τό ΝΑΤΟ δέ συνηθίζει νά πραγματοποιεί, έστω καί έπι

χάρτου, άσκήσεις έντελώς θεωρητικού ένδισφέροντος.

Δεύτερον, ή "ασκηση έπί χάρτου" συνεπεσε (;) χρονικά μέ μία

άναταραχή πού συντηρείται έκτοτε στό μειονοτικό στοιχείο τής
Θράκης.. Σύμφωνα μέ τίς ύπάρχουσες έκτιμήσεις, μάλιστα, ή
άναταραχή σύτή συντηρείται άπό εξωτερικούς παράγοντες.

Τρίτον, ό άποκλεισμός Έλλήνων άξιωματικών άπο τήν

σσκηση ύποδηλώνει πώς δέν πρόκειται άπλώς γιά μίαν άθώα,
όσο καί εύφάνταστη, ύπόθεση έργσσίσς.
»Οί ίδιοι πσράγοντες έξέφραζαν τήν αποψη πώς, οί ένδείξεις γιά μιά
εύρύτερη προσπάθεια άποστ\αθεροποίησης στήν περιοχή μσς,
πληθαινουν. Μετά τή δολοφονικη άπόπειρα κατά τού Κίρο
Γκλιγκόροφ καί τήν "είσαγόμενη άναταραχή στή Θράκη, έρχεται
τώρα νά προστεθεί καί η ύπόνοια πώς (τούλαχιστο σέ ό, τι άφορά
στό ΝΑΤΟ) τά σημερινά σύνορα στή Νότιο Βαλκανική δέν ειναι
έντελώς δεδομένα καί άμετακίνητα».
Είναι τόσον άποκαλυπτικά τά άνωτέρω, ώστε νά μή χρειάζωνται
κανένα ίδιαίτερον σχολιασμόν, έκτος της άδράς διαπιστώσεως ότι οί
Άμερικανοι είναι κυνικοί καί άδίστακτοι, όχι μόνον έναντίον αύτών,
τούς όποίους κατά καιρούς θεωροϋν ώς έχθρούς, άλλά καί έναντίον
έκείνων, τούς όποίους έμπαίζουν ότι τούς θεωροϋν ώς φίλους καί
συμμάχους.. Άπαιτείται, όμως, νά προστεθοϋν όλίγαι λεπτομέρειαι
επί τοϋ ανωτέρω έφιαλτικοϋ σχεδίου: Το σχετικον κείμενον είχε
περιέλθει είς τήν κατοχήν "Ελληνος ταγματάρχου, ό όποίος
ύπηρέτει είς τήν εδραν τοϋ ΝΑΤΟ, είς Βρυξέλλας. Κεραυνόπληκτος
το ελαβε, έταξίδευσεν άμέσως είς Άθήνας καί το έπέδωσεν είς τον
τότε πρόεδρον της «Νέας Δημοκρατίας» Μιλτ. "Εβερτ, προς τον
όποίον παρέσχε προσθέτου" προφορικάς πληροφορίας. Ό
τελευταίος διεβίβασε τα πάντα προς τήν Κυβέρνησιν Ά.
Παπανδρέου. "Ολοι εδειξαν νά έντυπωσιάζωνται, άλλά είς το τέλος
«ούτε γάτα ούτε ζημιά»! Τά «σπασμένα», τελικώς, τά πλήρωσεό
"Ελλην ταγματάρχης, ό όποίος άνεκλήθη καί έπαύθη,
προφανέστατα κατ άξίωσιν τών Άμερικανών καί τοϋ ΝΑΤΟ!».
Δυστυχώς, όφείλομεν νά ύπογραμμίσωμεν ότι ή Κυβέρνησις είναι
ύποχωρητική είς όλα. Είναι άνύπαρκτος! Κατατρύχεται απο φοβικά
σύνδρομα. Έάν, όμως, δέν διαθέτωμεν σχέδια άμυντικήςς
αντιδράσεως καί έξισορροπητικά άντίμετρα, είμεθα χαμένοι!
Ταλαινα Έλλάς, τί σοϋ έμέλλετο νά πάθης!

Αρθρο απο τον Ορθόδοξο τύπο

Τουρκικές διεκδικήσεις στο Αιγαίο

Απο το 1973 και μετά, η Ελλάδα έχει δεχθεί μια αρκετά ιδιόρρυθμη
και πρωτόγνωρη, συγκριτικά με τα διεθνώς ισχύοντα, αμφισβήτηση
των κυριαρχικών της δικαιωμάτων, από τον ανατολικό της γείτονα,
την Τουρκία, που έχει εκφραστεί στην πράξη με πολλούς τρόπους
και πολλά επίπεδα.

Αναμφισβήτητα την αιχμή του δόρατος των τουρκικών διεκδικήσεων

αποτελεί η προσπάθεια επέκτασης και ασφάλισης από την Τουρκία
κυριαρχικών δικαιωμάτων σε βάρος των αντίστοιχων υπαρχόντων
ελληνικών δικαιωμάτων στο θαλάσσιο χώρο του Αιγαίου Πελάγους.
Θα επιχειρήσουμε με αυτό το κείμενο να αποκαλύψουμε και τις
ανήθικες τούρκικες μεθοδεύσεις αλλά και τις επιπολαιότητες των
ελληνικών κυβερνήσεων που παγιώνουν τις τουρκικές βλέψεις. Η
ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΩΩΝ έχει από μακρού χρόνου καταγγείλει τόσο το
ΠΑΣΟΚ όσο και τη Νέα Δημοκρατία ότι με τη στάση τους και τους
χειρισμούς τους επιτρέπουν στην Τουρκία να προσθέτει συνεχώς
νέα θέματα στην ατζέντα των ελληνοτουρκικών διαφόρων και να
διαχωρίζει την από τη διεθνή κοινότητα υποδεικνυόμενη
προσέγγιση από την επίλυση του κυπριακού ζητήματος.

Η Τουρκία θέλει δηλαδή να επιβάλει στην Κύπρο τα δικά της

τετελεσμένα και παράλληλα να αυξάνει τις διεκδικήσεις της στο
Αιγαίο σύροντας την Ελλάδα σε διάλογο – με τους δικούς της όρους
– ώστε οι διεκδικήσεις αυτές να αποκτούν συν τω χρόνω νομικό
κύρος. Η Τουρκία έχει μέχρι σήμερα κατορθώσει το πλέγμα των
Ελληνοτουρκικών «διαφορών» στο Αιγαίο να φαντάζει σαν δύσκολο
και δυσεπίλυτο ζήτημα στα μάτια της διεθνούς κοινότητας και το
οποίο μπορεί να αναλυθεί στις εξής επιμέρους ενότητες:

Α) Η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου και το μέγεθος της

υφαλοκρηπίδας της κάθε παράκτιας χώρας στο Αιγαίο.
Β) Η έκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης και το δικαίωμα της επέκτασης
των χωρικών υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια.

Γ) Ο εναέριος χώρος και η ΄έκταση της ελληνικής αιγιαλίτιδας ζώνης

σε 10 ναυτικά μίλια για αεροπορικά θέματα.

Δ) Το καθεστώς της αποστρατικοποίησης των ελληνικών νησιών

του Ανατολικού Αιγαίου απέναντι από τις μικρασιατικές ακτές και

Ε) Το καθεστώς ορισμένων βραχονησίδων του Αιγαίου με αιχμή η

διένεξη για τις βραχονησίδες Ίμια.

Η αμφισβήτηση των ελληνικών δικαιωμάτων από την Τουρκία στο

χώρο του Αιγαίου ξεκίνησε την 1η Νοεμβρίου 1973, όταν εντελώς
ξαφνικά δημοσιεύτηκε χάρτης στην τουρκική εφημερίδα της
Κυβερνήσεως που έδινε δικαιώματα ερευνών και εκμετάλλευσης
της υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου στην κρατική τουρκική εταιρείας
πετρελαίων TRAO, σε μία περιοχή που κάλυπτε σχεδόν το μισό
Αιγαίο πέλαγος. Ο χάρτης αυτός συμπληρώθηκε και με άλλον έναν
χάρτη , που δημοσιεύτηκε στις 18 Ιουλίου 1974 που ολοκλήρωνε το
πλαίσιο των τουρκικών διεκδικήσεων πάνω στην υφαλοκρηπίδα του
Αιγαίου, καθώς με τους χάρτες αυτούς το Αιγαίο διαιρούνταν σε δύο
περίπου ίσα τμήματα , όπου η Τουρκία αυθαίρετα θεωρούσε δικό
της το Ανατολικό τμήμα.

Το Αιγαίο πέλαγος αποτελεί μια ημίκλειστη θαλάσσια περιοχή,

γεμάτη με πάνω από 3.000 νησιά και βραχονησίδες κάθε μεγέθους.
Η έκταση του Αιγαίου καλύπτει συνολικά γεωγραφικό χώρο 214.000
τετραγωνικών χιλιομέτρων, ενώ το μέγιστο μήκος τρεχούμενο από
Βορρά και Νότο ανέρχεται σε 609,3 χιλιόμετρα και το μέγιστο
πλάτος μετρούμενο από Δυτικά προς Ανατολικά ανέρχεται σε
περίπου 300 χιλιόμετρα. Το μέσο βάθος του Αιγαίου είναι περίπου
200 μέτρα και η μέση ετήσια σχετική υγρασία κυμαίνεται από 65%
έως 75%.

Σε μια προσπάθεια να αποδείξει η Τουρκία ότι εννοεί και στην

πράξη τις διακηρύξεις της σχετικά με την υφαλοκρηπίδα του
Αιγαίου, τον Ιούνιο του 1974 το τούρκικο πλοίο Candarli
πραγματοποίησε γεωλογικές έρευνες στο Αιγαίο, σε περιοχές που
ανήκαν στην υφαλοκρηπίδα των ελληνικών νησιών του Αιγαίου. Η
προσπάθεια αυτή επαναλήφθηκε πολύ θρασύτερα και
προκλητικότερα δύο χρόνια μετά, όταν τον Αύγουστο του 1976 η
Τουρκία έστειλε το «Σισμίκ» να πραγματοποιήσει έρευνες σε
περιοχές του Αιγαίου που παραβίαζαν κατάφωρα την
υφαλοκρηπίδα των νησιών μας. Άμεσο αποτέλεσμα των Τουρκικών
πιέσεων και πρώτη μεγάλη επιτυχία των Τούρκων από την
εφαρμογή αυτής της πολιτικής έναντι της Ελλάδας ήταν η
υπογραφή της συμφωνίας της 11 Νοεμβρίου 1976 μεταξύ των δύο
χωρών για το «Πρακτικό της Βέρνης».

Η Ελλάδα σε εκτέλεση των συμφωνιών του «Πρακτικού της

Βέρνης» υποχρεώθηκε να σταματήσει αμέσως κάθε ανάλογη
έρευνα για πετρέλαιο στις υποτιθέμενες σαν αμφισβητούμενες
περιοχές της υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου.

Η πολιτική αυτή πυγμής της Τουρκίας επιβραβεύτηκε δυστυχώς

από λανθασμένους ελληνικούς χειρισμούς το 1987 και το 1988,
καθώς όταν ύστερα από την έντονη ελληνοτουρκική κρίση του
Μάρτη 1987, το θέμα της υφαλοκρηπίδας ήρθε στην επικαιρότητα η
Ελλάδα με τη διαδικασία του Νταβός που ακολούθησε έδωσε την
αίσθηση ότι ήταν μάλλον απροετοίμαστη για τη διαδικασία που θα
ακολουθούσε. Συγκεκριμένα ενώ η Ελλάδα είχε κατορθώσει να
αντισταθεί επιτυχώς με σωστή στρατιωτική προετοιμασία και καλές
αμυντικές επιλογές και πρακτικά να αποτρέψει το ενδεχόμενο
μονομερών και αυθαίρετων τουρκικών ενεργειών, που
προετοιμάζονταν και διακηρύσσονταν από τούρκικης πλευράς για
το τέλος Μάρτη του 1987 στον χώρο του Αιγαίου, στη συνέχεα
συνέβη το οξύμωρο γεγονός, το τελικό αποτέλεσμα της κρίσης, αντί
να ενισχύει τις ελληνικές θέσεις να δώσει ακόμη μεγαλύτερη ώθηση
στις τουρκικές θέσεις και απόψεις σχετικά με την υφαλοκρηπίδα του
Αιγαίου.Με τα μηνύματα που αντάλλαξαν οι πρωθυπουργοί της
Ελλάδας Ανδρ. Παπανδρέου και της Τουρκίας Τουργκούτ Οζάλ, η
Ελλάδα με το περιεχόμενο αυτών των μηνυμάτων δεσμεύτηκε να
μην πραγματοποιεί γεωλογικές έρευνες έξω από τα όρια των έξι
μιλίων της αιγιαλίτιδας ζώνης. Αυτό είχε σαν συνέπεια η Ελλάδα να
παραιτηθεί του δικαιώματος πραγματοποίησης σχετικών ερευνών
για ανεύρεση υδρογονανθράκων από ολόκληρη την υφαλοκρηπίδα
του Αιγαίου. Επομένως η ισχύς των περιοχών που καλύπτονταν
από αποχή από θαλάσσιες έρευνες λόγω της γνωστής ρήτρας του
σημείου 6 του Πρακτικού της Βέρνης, επεκτείνονταν με τη
διαδικασία του Νταβός, από το μισό για να συμπεριλάβουν
ολόκληρο το χώρο του Αιγαίου Πελάγους, περιλαμβανομένου και
του δυτικού τμήματος που δεν είχε διεκδικηθεί ποτέ μέχρι τότε από
την Τουρκία.

Άμεσο αποτέλεσμα της δέσμευσης αυτής είναι η σημαντική

περαιτέρω χειροτέρευση των ελληνικών θέσεων στο Αιγαίο, καθώς
με τις δεσμεύσεις αυτές αντικείμενο της διαφοράς έγινε πια
ολόκληρο το Αιγαίο, βελτιώνοντας έτσι σε μεγάλο βαθμό την
αντίστοιχη τούρκικη επιχειρηματολογία. Και αυτό γιατί όσο
μεγαλώνει το αντικείμενο της διαφοράς, τόσο θεωρητικά μεγαλώνει
και η δυνατότητα της Τουρκίας να διεκδικήσει όλο και μεγαλύτερο
ποσοστό από την υφαλοκρηπίδα του Αιγαίου, καθώς όσο
διευρύνεται το αντικείμενο της διαφοράς, τόσο παράλληλα μπορούν
να διερευνηθούν δυνητικά και τα αντίστοιχα τουρκικά δικαιώματα
στο Αιγαίο. Κατά συνέπεια ανάλογα θα μεγαλώνει και το τουρκικό
μερίδιο από τους ορυκτούς πόρους του Αιγαίου, αποστερώντας
αντίστοιχα την Ελλάδα από σημαντικότατο φυσικό πλούτο.

Η κυβέρνηση του κ. Σημίτη διαλαλεί ότι οι ελληνοτουρκικές

διαφορές μπορούν να επιλυθούν μέσω του διεθνούς δικαστηρίου.
Είναι όμως ευνόητο ότι σε μια διαιτησία αυτό που συμβαίνει κατά
βάθος είναι ένας συμβιβασμός των αντιτιθέμενων απόψεων. Έτσι,
αυτός που ζητάει τα περισσότερα και θέτει τις περισσότερες
διεκδικήσεις και τον μεγαλύτερο κατάλογο ως προς επίλυση
θεμάτων, ακόμη και αν φανεί για λόγους διαπραγματευτικής
τακτικής διαλλακτικός και «υποχωρήσει», στην ουσία είναι
κερδισμένος, καθώς λαμβάνει μεγαλύτερο ποσοστό από αυτό που
του αναλογεί, παρουσιαζόμενος ταυτόχρονα και σαν διαλλακτικός
που επιθυμεί τη διαπραγμάτευση.

Αντίθετα αυτός που δε διεκδικεί τίποτα από τον αντίπαλο, όπως

είναι η Ελλάδα , σε μία διαιτησία ή σε μία διαπραγμάτευση, όπου
είναι λογικό ότι δε μπορεί το ένα από τα δύο μέρη να αποσπάσει το
100% των διαπραγματευόμενων και δεν έχει συμβεί ποτέ στη
διεθνή πρακτική μέχρι τώρα, είναι στην πράξη αναγκασμένος, για
να επιτευχθεί συμφωνία, να παραχωρήσει αποκλειστικά από τα
δικά του στον αντίπαλο, δεδομένου ότι το «επίδικο» τμήμα του
Αιγαίου, όπως διαμορφώνεται μετά από τις διαδικασίες της Βέρνης
και του Νταβός, αφορά περιοχές της υφαλοκρηπίδας μόνο των
ελληνικών νησιών του Ανατολικού Αιγαίου. Η ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΩΩΝ
ρωτάει: όλα αυτά τα γνώριζει ο ελληνικός λαός, ή το μόνο που τον
ενδιέφερε είναι να διορίσει το άνεργο παιδί του στη ΔΕΗ και στον
ΟΤΕ;
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΥΠΟΥ 26/11/2007

ΥΦΑΡΠΑΓΗ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΚΟΙΤΑΣΜΑΤΩΝ – ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ

ΡΩΣΙΑΣ
ΑΚΡΩΣ ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΣ ΧΑΡΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ

Με πρωτοσέλιδη ανασύσταση της Οθωμανικής

Αυτοκρατορίας απαντά η Τουρκία, μέσα από το κύριο θέμα της
φιλοϊσλαμικής εφημερίδας GUNES, λίγες μέρες μετά τα
«φακίρικα» με τις φλόγες και τις κορδέλες του Αγωγού που
εγκαινιάστηκε στον Έβρο, υπό το σιδηρούν όμμα Αμερικανού
Υπουργού!
Πιο συγκεκριμένα, την περασμένη Τετάρτη στις 21 Νοεμβρίου
(ΑΝΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΝΟΠΛΩΝ
ΔΥΝΑΜΕΩΝ!!!), η εφημερίδα, που υποστηρίζει τον Ερντογάν,
δημοσίευσε με περισσό θράσος τον ΧΑΡΤΗ ΤΗΣ ΝΕΑΣ
ΤΟΥΡΚΙΑΣ, ως απάντηση στους Χάρτες σχηματισμού ανεξάρτητου
Κουρδιστάν! Βεβαίως κάτι τέτοιο θα είχε νόημα εάν στον
παρουσιαζόμενο χάρτη υπήρχε αναφορά μόνο στην Κουρδική
Περιοχή!
Αλλά εδώ πρόκειται για καθαρά ΦΑΣΙΣΤΙΚΟ, ΕΠΙΘΕΤΙΚΟ
ΧΑΡΤΗ ΤΟΥ ΤΟΥΡΚΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΗΓΕΙΟΥ!!! Αφού ο χάρτης είναι
ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ΣΧΕΔΙΑΣΜΕΝΟΣ μαρτυρώντας ότι δεν πρόκειται για
πρόχειρη, αλλά για γεωστρατηγική εργασία, επεξεργασμένη από
Επιτελείο «ειδικών»!

Ειδικότερα, από πλευράς ελληνικού ενδιαφέροντος, περιλαμβάνει

την ολοκληρωτική ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ, γεγονός που
αποδεικνύει περίτρανα τους βαθύτερους στόχους του
παράνομου «τουρκοκυπριακού» προγεφυρώματος και της
συνεχιζόμενης παράνομης ύπαρξης 40.000 φασιστικού
τουρκικού στρατού στα κατεχόμενα!!!
Ο επιθετικός Χάρτης περιλαμβάνει την κατάληψη της Κρήτης
(στρατηγικού στόχου) για την εκμηδένιση της αεροπορικής και
πυραυλικής προστασίας των Δωδεκανήσων και του Νότιου Αιγαίου,
καθώς και την απομόνωση της Κύπρου!
Και ακόμη:
Κατάληψη Δωδεκανήσου (Ρόδου, Καρπάθου, Κω και
υπόλοιπα νησιά)!!!
Κατάληψη Νήσων Ανατολικού Αιγαίου (Χίος, Λέσβος,
Λήμνος)!!!
Κατάληψη Κυκλάδων (ακόμη και της Άνδρου που ελέχγει τον
βασικό δίαυλο Καφηρέα, σε απόσταση βολής από Εύβοια &
Αθήνα)!!!
ΥΠΟ ΠΛΗΡΗ ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΚΑΤΟΧΗ ΤΟ ΑΙΓΑΙΟ!!! (για τέλεια
απομόνωση της κοιμώμενης Ρωσίας)
Κατάληψη ΘΡΑΚΗΣ!!! (κατά μήκος του τουρκικού αγωγού
φυσικού αερίου – παρεμπόδιση-κατάληψη του
Πετρελαιαγωγού Πύργου-Αλεξανδρούπολης– εξουδετέρωση
της ρωσικής παράκαμψης των Στενών)!!!
ΚΑΤΑΛΗΨΗ Ανατολικής - Κεντρικής ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ
(Θεσσαλονίκη, Κιλκίς, Σέρρες, Δράμα, Καβάλα, Θάσος, Άγιον
Όρος)!!!

ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΤΑ ΤΟΥΡΚΙΚΑ ΕΠΙΘΕΤΙΚΑ ΣΧΕΔΙΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ

ΕΛΛΑΔΟΣ & ΚΥΠΡΟΥ, όπως αποκωδικοποιούνται από τον
ΧΑΡΤΗ, εξηγούν απόλυτα τις συνεχείς τουρκικές διεκδικήσεις,
παραβιάσεις και εισβολές:
 Η Εισβολή στην Κύπρο και η συνεχιζόμενη Κατοχή, με διατήρηση
επιθετικού τουρκικού στρατού!
Η Εισβολή στα Ύμια και η έμπρακτη αμφισβήτηση του
καθεστώτος των Δωδεκανήσων και των συνόρων στο Αιγαίο!
Η συνεχής παραβίαση του εναέριου και θαλάσσιου εθνικού μας
χώρου!
Οι συνεχείς προκλητικές αερομαχίες, κατόπιν ελληνικών
αναχαιτίσεων των τούρκων εισβολέων!
Η δημόσια τουρκική διεκδίκηση επί του μισού Αιγαίου!
Οι προκλητικές αεροναυτικές ασκήσεις της Τουρκίας με σενάρια
αποκλεισμού ελληνικών νήσων!!!
Η «απαγόρευση» άντλησης κοιτασμάτων πετρελαίου εντός της
ελληνικής υφαλοκρηπίδας σε διεκδικούμενες(«αμφισβητούμενες»)
από τους Τούρκους περιοχές!!!
Η απαίτηση επιβιβάσεως Τούρκων Αξιωματούχων σε πλοία
Επιστημονικών Ερευνών στο Αιγαίο και η απαίτηση αίτησης
Τουρκικής Αδείας!!!
Η δημόσια διεκδίκηση επί 937 ελληνικών
βραχονησίδων!!!
Η δημόσια διεκδίκηση επί της Γαύδου!
Το «Αιτία Πολέμου» σε περίπτωση
διεύρυνσης των χωρικών υδάτων και άρα
εκμεταλλεύσεως της υποθαλάσσιας
κυριαρχίας-πλούτου!
Η Τουρκική Επιχείρηση ταυτόχρονης
οργανωμένης αποστολής εκατοντάδων
λαθρομεταναστών με τουρκικά πλοιάρια, για
εξουθένωση της θαλάσσιας αστυνόμευσης
και προσοχής!
Η συστηματική προσπάθεια τουρκοποίησης
της Θράκης και της ελληνικής μουσουλμανικής μειονότητας!
Η προσπάθεια ανοίγματος θέματος «μειονότητας» σε Κω και
Ρόδο!!! (νησιά στόχος)
Η οργανωμένη και συστηματική στήριξη των διεκδικήσεων των
Σκοπίων επί της λοιπής Μακεδονίας!

Ο ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΣ ΤΟΥΡΚΙΚΟΣ ΧΑΡΤΗΣ, που σχεδιάστηκε από

Επιτελείο «ειδικών», αποκρυπτογραφεί ταυτόχρονα τον μεγάλο
ΜΥΣΤΙΚΟ ΧΑΡΤΗ ΤΩΝ ΤΕΡΑΣΤΙΩΝ ΚΟΙΤΑΣΜΑΤΩΝ ΕΛΛΑΔΙΚΟΥ
& ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟΥ & ΦΥΣΙΚΟΥ ΑΕΡΙΟΥ, αφού είναι
πλέον υπερπολύτιμα και εκμεταλλεύσιμα κοιτάσματα, με μεγάλο
οικονομικό και γεωστρατηγικό όφελος, καθώς η τιμή του πετρελαίου
που έχει αγγίξει από τα 20, τα 100 δολάρια το βαρέλι, έχει αλλάξει
ριζικά τα πράγματα!!!

ΣΤΟΧΟΣ ΤΑ Χαρακτηριστικό είναι ότι με τον ΤΟΥΡΚΙΚΟ

ΠΕΤΡΕΛΑΙΑ ΕΠΙΘΕΤΙΚΟ ΧΑΡΤΗ, όλα τα Πετρέλαια και οι
ΑΙΓΑΙΟΥ & Αγωγοί, από τη Μοσούλη, ως το μεγάλο κοίτασμα
ΚΥΠΡΟΥ
φυσικού αερίου της Επανομής Θεσσαλονίκης και
από τον Αγωγό Πύργου- Αλεξανδρούπολης έως τα
κοιτάσματα της ζώνης Θάσου και ιδιαίτερα των «απαγορευμένων»
υποθαλάσσιων περιοχών της ελληνικής υφαλοκρηπίδας, μέχρι τα
μεγάλα κοιτάσματα του Ανατολικού Αιγαίου – Δωδεκανήσου-
Γαύδου – Γαυδοπούλας, καθώς και όλη η υποθαλάσσια
πετρελαιοφόρα περιοχή της Νότιας και Ανατολικής κυπριακής
λεκάνης, «ΠΕΡΝΟΥΝ» βάση του χάρτη ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ
ΤΟΥΡΚΩΝ, ως στρατηγικός στόχος!!!

Ο Χάρτης αυτός, ως προς το ελληνικό του μέρος, έχει

πρόδηλα την υποστήριξη της μέχρι τώρα Εξωτερικής
Πολιτικής των ΗΠΑ, που δικαιώνει και ενθαρρύνει πολιτικά και
στρατιωτικά τις τουρκικές διεκδικήσεις εναντίον του αέρα, της
στεριάς και της θάλασσας του Ελληνισμού από το 1974 έως
τώρα, ενώ στρέφει την Τουρκία Δυτικά (αφού θα την
αποκόψουν Ανατολικά) κυρίως για να ελέγξουν μέσω των
Τούρκων την ΚΑΘΟΔΟ ΤΩΝ ΧΡΥΣΟΦΟΡΩΝ πλέον ΡΩΣΙΚΩΝ
ΑΓΩΓΩΝ ΚΑΙ ΤΑΝΚΕΡΣ!

Η Τουρκία θα επιχειρήσει ΝΑ ΑΠΟΚΛΕΙΣΕΙ

ΕΝΤΕΛΩΣ ΤΗ ΡΩΣΙΑ και να ακυρώσει τον Αγωγό
Πύργου- Αλεξανδρούπολης στην ευαίσθητη
Θράκη, για την οποία στελεχώθηκε με «ειδικούς»
η Αμερικανική Πρεσβεία στην Ελλάδα!
Η ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ, είναι λοιπόν υποχρεωμένη
ενώπιον των εξελίξεων - 1ον να καταδικάσει ρητά και δημόσια τον
Χάρτη και να στείλει Επίσημη Προειδοποίηση στην Τουρκία
θέτοντάς την σε προσωρινό ΕΜΠΑΡΓΚΟ ΟΠΛΩΝ - 2ον να
ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΕΙ ρητά ΤΟΝ ΕΝΑΕΡΙΟ ΧΩΡΟ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ, τα 10
ν. μίλια και το νόμιμο δικαίωμα άμυνας των ελληνικών νήσων, που
απειλούνται επίσημα με κατάληψη, όπως φανερώνει και ο
ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΣ ΧΑΡΤΗΣ που δημοσίευσε η φιλοκυβερνητική
τουρκική εφημερίδα GUNES - 3ον να διακηρύξει τη μη ύπαρξη
«Τουρκικής» μειονότητας στη Θράκη κατά το πνεύμα και γράμμα
της Λοζάνης - 4ον να επιβάλει την άμεση στρατιωτική εκκένωση της
κατεχόμενης Κύπρου από τον Τουρκικό Στρατό Κατοχής, που
συνεχίζει να εξοπλίζεται προκλητικά με αμερικανικά όπλα!!! (Μια
προσφυγή της Κύπρου για αυτό το τελευταίο θα γονάτιζε δύο
προϋπολογισμούς των ΗΠΑ μαζί, διότι πρόκειται για συνέργεια κατ΄
εξακολούθησην!!! Ενώ χάρη στα αμερικανικά όπλα είναι
αναγκασμένες να απασχολούνται εκεί επί τριάντα χρόνια
δαπανηρές δυνάμεις του ΟΗΕ!!!)

Η ΡΩΣΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ, οφείλει να ανακαλέσει προσωρινά

τον Πρεσβευτή της, σε ένδειξη αποφασιστικότητας για τον
ΧΑΡΤΗ ΤΕΛΕΙΟΥ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΥ της Ρωσίας, με σκοπό την
πλήρη οικονομική και γεωπολιτική εξουδετέρωση της
κοιμωμένης Άρκτου!

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ, οφείλει

1ον να εξοπλίσει με ομπρέλες υπερσύγχρονων
Αντιαεροπορικών και Αντιπυραυλικών Πυραύλων όλα τα
Νησιά του Αιγαίου, με συμπαραγωγή στην Ελλάδα και
ανάπτυξη υπερσύγχρονης αμυντικής τεχνολογίας –
2ον να διατηρεί ετοιμοπόλεμα υπερσύγχρονα Αμυντικά Σμήνη
Πολεμικών Αεροσκαφών σε έδαφος τρίτων χωρών για τη
στήριξη της ειρήνης και την άμεση ανταπόδοση
πολλαπλασίου σε ισχύ χτυπήματος σε περίπτωση Τουρκικής
Απειλής, από ένα παρανοϊκό μάλιστα Στρατιωτικό
Κατεστημένο που δεν ελέγχεται πολιτικά από κανέναν στην
Τουρκία και δρα αυτοβούλως, ενώ έχει ήδη τυπική
εξουσιοδότηση για Επίθεση κατά της Ελλάδος, υπό το
πρόσχημα της επεκτάσεως των ελληνικών χωρικών υδάτων –
3ον να συνυπογράψει με την Κύπρο συμφωνία ισχυρής
στρατιωτικής συνδρομής από ξένα ευρωπαϊκά
αεροπλανοφόρα, τα οποία σε ώρα κρίσης θα τοποθετηθούν
παρά τω πλευρώ της Κύπρου, στα πλαίσια του Ενιαίου
Αμυντικού (& νέου ΕυρωΜεσογειακού) Δόγματος… -
4ον να προχωρήσει σε συμπαραγωγή στην Ελλάδα νέου
εξελιγμένου πολεμικού αεροσκάφους με προδιαγραφές
απόλυτα ταυτόσημες με τις ανάγκες και τις ιδιαιτερότητες του
δικού μας πεδίου δράσης και άμυνας–ανταπόδοσης! –
5ον να προχωρήσει σε σχεδιασμό και ναυπήγηση στην Ελλάδα
υπερσύγχρονων πολεμικών «αόρατων» πλοίων –
 6ον δημιουργία καθολικής Παλλαϊκής Άμυνας (& Λαϊκής
Πολιτικής Προστασίας) με συμμετοχή, εκπαίδευση και
ενεργοποίηση όλου του πληθυσμού σε όλη την επικράτεια, με
τη βοήθεια τακτικού Ειδικού Μαθήματος (Πολιτικής
Προστασίας) σε όλα τω Σχολεία, όλων των Βαθμίδων της
Χώρας – και τέλος
7ον να πρωτοστατήσει στη δημιουργία ΕυρωΜεσογειακής
Συμμαχίας, που θα οδηγήσει στη συγκρότηση ισχυρού
πολεμικού στόλου, ο οποίος και εξασφαλίζει μέσα στην
ιστορία το τελικό αποτέλεσμα…

Η ΕΚΔΟΣΗ-ΕΠΙΣΗΜΟΠΟΙΗΣΗ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΑΚΡΩΣ

ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΥ ΤΟΥΡΚΙΚΟΥ ΧΑΡΤΗ, ΑΝΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΕΠΙΣΗΜΗΣ
ΕΟΡΤΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΝΟΠΛΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ, μόνο
τυχαία, αφελής ή αστεία δεν μπορεί να θεωρηθεί!
Πρόκειται για σαφή, ουσιαστικό και προαποφασισμένο
στρατιωτικό σχεδιασμό του Νεοκεμαλικού Στρατιωτικού
Φασισμού, που δεν μπορεί να υποφέρει την οριστική
αυτονόμηση, αποκοπή και ανεξαρτητοποίηση τελικά του
Κουρδιστάν και στρέφεται ήδη εναντίον Ρωσίας, Ελλάδος και
Κύπρου, εστιάζοντας εκεί τον μεγάλο ένοχο αντιπερισπασμό
του…

Σύμφωνα με όλα τα στοιχεία και την αλλαγή Συνόρων και

Συνθηκών που υπαγορεύουν οι νέοι αγωγοί και σχεδιάζονται στα
Βαλκάνια και τη Μέση Ανατολή με ορίζοντα το 2013 (όπως
ισχυρίζονται και τα Σκόπια που επιδιώκουν από τώρα την
«απόδοση» της Μακεδονία μας το 2013 με νέα Συνθήκη
«Βουκουρεστίου»!!!), η τουρκική επίθεση θα έχει νόημα να
πραγματοποιηθεί από το 2008 έως το 2013, με πλέον κρίσιμη
περίοδο τον Αύγουστο του 2008!!! (Αυτό δείχνει και η εσπευσμένη
έκδοση του χάρτη…)
Της επιθέσεως θα επιχειρηθεί λογικά εσωτερική
αποσταθεροποίηση της χώρας, όπως έγινε πειραματικά το
καλοκαίρι με την Οργανωμένη Επιχείρηση Εμπρησμών και
την Καταστροφή Πελοποννήσου και Αθήνας, τον εγκλωβισμό
δεκάδων χωριών, την παράλυση και αιφνιδιασμό του κρατικού
μηχανισμού από τα διαδοχικά και αδιάκοπα ταυτόχρονα
μέτωπα φωτιάς και τις εκατοντάδες στρατιωτικές αποστολές
διάσωσης που απαιτήθηκαν, απορροφώντας όλη την ψυχική
ισχύ και μέριμνα της χώρας!!!
 Φυσικά, μια τουρκική επίθεση για την πραγμάτωση του
Χάρτη, θα οδηγήσει τελικά στην πλήρη, απόλυτη και
τελειωτική διάλυση της Τουρκίας, αφού θα προκαλέσει
ταυτόχρονη κουρδική εξέγερση, ελληνική σφοδρή αντεπίθεση
και ρωσική κάθοδο στο Βόσπορο για την απελευθέρωση των
Στενών και του διάπλου του Ελλησπόντου!

ΤΟ ΝΟΙΑΖΟΜΑΙ, μπροστά στην ρητή απειλή και την έκδοση

του ΤΟΥΡΚΙΚΟΥ ΧΑΡΤΗ, θα απαντήσει προσεχώς με μια
ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ, που θα απογειώσει το ηθικό
του Ελληνισμού και θα ανατρέψει ριζικά τα ενάντια σχέδια!

Η αποτελεσματική ΙΣΧΥΡΗ ΑΜΥΝΑ (παιδεία-Ιστορία, Πίστη,

γνώση, εκπαίδευση, φρόνημα, δυνάμεις, θέληση) αποτελεί το
«Φυλακτό της Ειρήνης»!

ΑΜΥΝΑ = ΙΣΧΥΣ
(το ΙΣ. Χ. Υ. Σ. ερμηνεύεται και ΙησούΣ Χριστός – Υιός - Σωτήρ)

Με εκτίμηση Με εκτίμηση
www.NOIAZOMAI.net www.NOIAZOMAI.net
Κωνσταντίνος Κάλφας
noiazomai@msn.com
noiazomai@msn.com
Κιν. 69790 85538
------------------------------------------------------------------------------------------
-----------------------
ΚΟΙΝΟΠΟΙΕΙΤΑΙ
Πρόεδρο, Πρωθυπουργό Ελλάδος, Πρόεδρο Κύπρου,
Αμερικανική, Αγγλική, Ρωσική, Ουκρανική, Γαλλική, Γερμανική
Πρεσβεία, ΜΜΕ

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
1. Ο τουρκικός λαός είναι φίλος – η Τουρκία άφιλος
2. Καταπιέζεται και τρομοκρατείται ένας κατεχόμενος λαός
20.000.000 ΚΟΥΡΔΩΝ μέσα στην Τουρκία
3. Υπάρχει η επίσης μεγάλη ΓΗΓΕΝΗΣ πληθυσμιακή ομάδα
των ΒΥΖΑΝΤΙΝΩΝ* Κρυπτορθοδόξων που ξεπερνά τα
20.000.000
4. Για τα δικαιώματα των παραπάνω εκατομμυρίων
ανθρώπων, που είναι στο μεγάλο Στρατόπεδο
 Συγκέντρωσης που λέγεται Τουρκία, δεν είναι πια καιρός
να ενδιαφερθεί η ανθρωπότητα;
5. «Οι Τούρκοι έχουν τα κόλλυβα στο ζωνάρι τους» Γέρων
Παΐσιος…

*ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΗ
ΣΗΜΕΡΑ ΤΙΘΕΤΑΙ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΝΟΙΑΖΟΜΑΙ ΤΟ
ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ ΠΟΛΥΠΛΗΘΟΥΣ (20.000.000) ΓΗΓΕΝΟΥΣ
ΒΥΖΑΝΤΙΝΗΣ «ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΑΣ» στο απομεινάρι της
Οθωμανικής Αυτοκρατορίας

Ο όρος ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ (εκφράζει τους ελληνογενείς Ρουμ

Ορθοντόξ, όπως τους αποκαλούν οι Τούρκοι) επιλέχτηκε διότι
διαπιστώθηκε η τεράστια απήχηση και διείσδυση του όρου
αυτού στη συνείδηση της Δύσης, που θα εκπλαγεί χάρη σε
αυτόν, όπως στα 1821 όταν έμαθε ότι υπάρχουν ζωντανοί
ΓΡΑΙΚΟΙ (Greeks) απόγονοι των αρχαίων μέσα στο Οθωμανικό
Κράτος και δημιουργήθηκε τότε το τεράστιο Φιλελληνικό
Ρεύμα!

Θεωρείται ότι παρομοίως ο όρος «ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΙ» θα

συγκλονίσει και πάλι τη Δύση, η οποία θα ανακαλύψει ότι ζουν
και υπάρχουν οι περίφημοι Βυζαντινοί Έλληνες, η θρυλική
γενιά της Κωνσταντινούπολης, της Νίκαιας, του Πόντου, της
Καππαδοκίας, του Μεγάλου Κωνσταντίνου & της Αγίας
Ελένης, του Ιουστινιανού, των Παλαιολόγων, των Λασκάρεων,
του Βατάτζη και των Κομνηνών, πίσω από τα χαλάσματα των
πύργων και τις μισογκρεμισμένες Εκκλησιές, κάτω από τη
μπότα του υστεροθωμανικού Κεμαλικού Σκοταδισμού, που
ενοχοποιείται με τις φρικτές Γενοκτονίες Ελλήνων & Αρμενίων και
το Πογκρόμ της Πόλης, το Διωγμό της Ίμβρου & Τενέδου, την
εισβολή στην Κύπρο και την αρπαγή 1518 αγνοούμενων, μερικοί εκ
των οποίων ΖΟΥΝ! Γενοκτονίες, σφαγές, εφιάλτες, διωγμοί,
βασανιστήρια, που ακόμα είναι ζωντανά στις διηγήσεις των
σιωπηλών κρυπτοχριστιανών, που κεκρυμμένοι, μαρμαρωμένοι
από το φόβο, καρτερούν την ημέρα που δεν θα υπάρχει πια τρόμος
στα πρόσωπα και τις ψυχές…

Στους ειδικότερους, τους επιστήμονες, τους ερευνητές, που

διακρίνονται για την ευαισθησία, τον ανθρωπισμό και το ήθος τους,
μένει η περαιτέρω τεκμηρίωση, σύνταξη και έκδοση ειδικότερης
μελέτης και των συνοδευτικών ντοκουμέντων!

ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΑ ΤΟΥΡΚΙΑΣ

20.000.000 σιωπηλά καντήλια

Τουρκική άσκηση διχοτόμησης του Αιγαίου με συμμετοχή ΗΠΑ

και Βρετανίας

Τη γραμμή διχοτόμησης του Αιγαίου, πάνω στον 25ο μεσημβρινό,

θα επιχειρήσει να θέσει η τουρκική πλευρά με την τουρκική
αεροναυτική άσκηση «EGEMEN» («Ηγεμόνας»), που θα διεξαχθεί
το δεύτερο 15ήμερο του Μάρτη και στην οποία προβλέπεται να
πάρουν μέρος με δυνάμεις τους οι ΗΠΑ, η Βρετανία, το Βέλγιο και η
Ολλανδία. Η άσκηση αυτή που είναι η πρώτη με το όνομα
«Ηγεμόνας», σηματοδοτεί τις τουρκικές διεκδικήσεις στο Αιγαίο και
μάλιστα φιλοδοξεί να...έχει και συμμαχική νομιμοποίηση.
Είναι χαρακτηριστικό ότι οι τουρκικές αρχές για τις ανάγκες της
άσκησης έχουν εκδώσει χάρτη, όπου τα ελληνικά νησιά του
ανατολικού Αιγαίου (Λέσβος, Χίος, Σάμος κλπ) εμφανίζονται με
άλλο χρώμα, ως δήθεν αποστρατιωτικοποιημένη ζώνη. Οπως είναι
γνωστό η Τουρκία εδώ και χρόνια, με διάφορα μέσα, επιχειρεί να
κάνει πράξη τη γραμμή διχοτόμησης του Αιγαίου στον 25ο
μεσημβρινό με απώτερο στόχο της αλλαγή της εθνικής κυριαρχίας
στην περιοχή. Ως πρώτο βήμα, διεκδικεί όλη τη θαλάσσια περιοχή,
που βρίσκεται ανατολικά αυτής της κάθετης από βορρά προς νότο
γραμμής, εντός της οποίας υπάρχουν τα περισσότερα από τα
ελληνικά νησιά του Αιγαίου Πελάγους, ως δική της ζώνη έρευνας και
διάσωσης, ελέγχου της εναέριας κυκλοφορίας (FIR) αλλά και
επιχειρησιακού - στρατιωτικού ελέγχου.

Συνελήφθη Τούρκος Αντιπλοίαρχος που είχε αποβιβαστεί στα

Ίμια το 1996

Ο αντιπλοίαρχος υποβρυχίων
καταστροφών του τουρκικού
πολεμικού ναυτικού, Ercan
Kirectepe, συνελήφθη από τις
τουρκικές αρχές ασφαλείας, μετά
από έρευνα που έγινε σε
οικόπεδο που ανήκει στο
Εκπαιδευτικό Ίδρυμα İstek, του πρώην δήμαρχου της
Κωνσταντινούπολης Bedrettin Dalan, στο οποίο οικόπεδο βρέθηκαν
θαμένα όπλα και πυρομαχικά που ανήκαν στην οργάνωση
ΕΡΓΕΝΕΚΟΝ. Μαζί με τον "ήρωα" των Ιμίων Αντιπλοίαρχο Ercan
Kirectepe, συνελήφθησαν άλλοι τρεις εν ενεργεία αξιωματικοί
καθώς και δυο απόστρατοι. Από τους τέσσερις εν ενεργεία
συλληφθέντες, οι δυο είναι αντιπλοίαρχοι και οι δυο πλοίαρχοι, όλοι
της μονάδας υποβρυχίων καταστροφών (SAT) του τουρκικού
πολεμικού ναυτικού. Άλλοι δυο αξιωματικοί καταζητούνται. Κατά τις
εκσκαφές που έγιναν στη θέση Poyrazköy Keçilik, του δήμου
Μπεϊκόζ (Beykoz), στην ανατολική πελυρά της Κωνστατινούπολης,
βρέθηκαν θαμένα 10 αντιαρματικοί εκτοξευτές LAW, 10
χειροβομβίδες, 10 ελαφρές αντιαρματικές νάρκες, 250 γραμμάρια
εκρηκτικά C-4, 550 φυσίγγια, 30 καπνογόνες χειροβομβίδες, 10
μασούρια δυναμίτιδας, 14 φωτοβολίδες, 3 βόμβες επίδειξης και μια
βόμβα αερίου.
Ανοιγμα της Χάλκης ζήτησε ο Ομπάμα

Μήνυμα φιλίας στο

Ισλάμ από το βήμα
της τουρκικής
εθνοσυνέλευσης
Παραινέσεις Ομπάμα
για την
επαναλειτουργία της
Χάλκης
Κίνηση καλής θέλησης, η οποία θα επιβεβαιώσει τον ευρωπαϊκό
προσανατολισμό της Άγκυρας, χαρακτήρισε ο Μπαράκ Ομπάμα την
επαναλειτουργία της θεολογικής σχολής της Χάλκης. Μιλώντας
ενώπιον της Τουρκικής εθνοσυνέλευσης, ο Αμερικανός πρόεδρος
αναφέρθηκε στο όραμα μιας ευρωπαϊκής Τουρκίας, γέφυρας της
Δύσης με το Ισλάμ.Ο Μπαράκ Ομπάμα αναφέρθηκε στους αιώνες
ιστορίας, πολιτισμού και εμπορίου που ενώνουν την Τουρκία με την
Ευρώπη και εκτίμησε ότι η παρουσία της χώρας στην Ε.Ε. θα είναι
προς όφελος της Ευρώπης. Αναγνώρισε στην Άγκυρα βήματα
προόδου, όσον αφορά στην ελευθερία της έκφρασης και στην
προστασία των μειονοτήτων, αλλά τόνισε πως πρέπει ακόμη να
γίνουν πολλά και ζήτησε επιτάχυνση των μεταρρυθμίσεων.
Η επαναλειτουργία της θεολογικής Σχολής στη Χάλκη θα είναι από
τις σημαντικές ενδείξεις", υπογράμμισε.Ο Αμερικανός πρόεδρος
εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία της πρώτης του επίσκεψης σε
μουσουλμανική χώρα, για να στείλει μηνύματα σε ολόκληρο τον
ισλαμικό κόσμο. "Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν είναι και δεν θα είναι
ποτέ σε πόλεμο με το Ισλάμ", τόνισε και απηύθυνε έκκληση στο
Ιράν να εγκαταλείψει τα σχέδια για την ανάπτυξη πηρυνικών
όπλων. "οι Ιρανοί ιθύνοντες καλούνται να αποφασίσουν αν θέλουν
να κατασκευάσουν όπλα ή να οικοδομήσουν ένα καλύτερο μέλλον
για τον λαό τους", σημείωσε. Παράλληλα, δεσμεύτηκε ότι η
κυβέρνησή του επιδιώκει μια σχέση με το Ιράν βασισμένη στο
αμοιβαίο συμφέρον και τον αμοιβαίο σεβασμό.
Αναφερόμενος στο Μεσανατολικό, ο Μπαράκ Ομπάμα επανέλαβε
την αμερικανική θέση υπέρ της συνύπαρξης του κράτους του
Ισραήλ με ένα ανεξάρτητο Παλαιστινιακό. Την ίδια στιγμή, κάλεσε
λαούς και κυβερνήσεις να διατηρήσουν τη αισιοδοξία τους, όσον
αφορά στα περιθώρια επίτευξης του παραπάνω στόχου. Επέμεινε
ότι η ειρηνευτική συμφωνία της Ανάπολις και ο οδικός χάρτης για
την ειρήνη θα οδηγήσουν σε ένα καλύτερο μέλλον και υποσχέθηκε
ότι θα στηρίξει αυτή τη διαδικασία ενεργά. Στήριξη στην ευρωπαϊκή
Τουρκία και από τη Βρετανία
Εν τω μεταξύ ο Βρετανός κυβερνητικός εκπρόσωπος επανέλαβε ότι
η θέση της βρετανικής κυβέρνησης παραμένει υπέρ της ένταξης της
Τουρκίας στην Ε.Ε. Παράλληλα, εκτίμησε ότι η Τουρκία έχει
σημειώσει μεγάλη πρόοδο τα τελευταία χρόνια, όσον αφορά στις
απαραίτητες για την ένταξή της μεταρρυθμίσεις.
«Θερμό» σενάριο για το Αιγαίο

Αναδημοσιεύουμε
με κάθε
επιφύλαξη το
κάτωθι άρθρο,
που αναφέρεται
σε μελλοντικό
σενάριο
ελληνοτουρκικής
κρίσης. Να
υπενθυμίσουμε
ότι κατά καιρούς
έχουν δημοσιευθεί
ουκ ολίγα άρθρα
σχετικά με
μελλοντικές απειλές ελληνοτουρκικών κρίσεων που βασίζονται σε
"ασφαλείς πληροφορίες", συνεπώς δεν χρειάζεται να δημιουργηθεί
αίσθημα ανησυχίας, φόβου και κινδυνολογία.

Ο λόγος που αναδημοσιεύουμε το συγκεκριμένο σενάριο είναι

τα δεδομένα που χρησιμοποιεί, καθώς και οι εκτιμήσεις που
εκπορεύονται περί της ελληνικής αντίδρασης και των
επιλογών που θα έχει η χώρα μας, δεδομένα και
συμπεράσματα που σίγουρα αξίζει τον κόπο να εξετάσουμε.

"Με απόλυτη μυστικότητα τα υπουργεία Εξωτερικών και Αμυνας

εξετάζουν -σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες- «θερμό» σενάριο
για το Αιγαίο. Διπλωματικές και στρατιωτικές πηγές εκτιμούν ότι το
επίκεντρο της δυνητικής επόμενης δόνησης στις ελληνοτουρκικές
σχέσεις θα είναι κατοικημένο νησί, από εκείνα τα οποία το τουρκικό
κατεστημένο θεωρεί ως αδιευκρίνιστης κυριαρχίας με επιχείρημα ότι
δεν κατονομάζονται ρητώς στις Συνθήκες της Λωζάννης (1923) και
των Παρισίων (1947), όπως για παράδειγμα το Αγαθονήσι ή οι
Αρκιοί.

Κατά τις ίδιες πηγές και με βάση συμπεράσματα συσκέψεων

αρμόδιων υπηρεσιακών παραγόντων, η τουρκική ενέργεια (εάν
υποτεθεί ότι υλοποιείται) είναι πιθανό να αποτελείται από τις εξής
συνιστώσες:

1. Νυχτερινή απόβαση καταδρομέων και αστραπιαία εξουδετέρωση

του ελληνικού φυλακίου, όσο το δυνατόν πιο αναίμακτα.

2. Αμεση απομάκρυνση των κατοίκων και των αιχμαλώτων

Ελλήνων στρατιωτών, με τις βάρκες και τα ψαροκάικα του νησιού,
προς κάποιο γειτονικό νησί που κατονομάζεται στις Συνθήκες.

3. Εγκατάσταση ισχυρά οπλισμένης φρουράς στο νησί, ώστε να

αποτραπεί η όποια δυνατότητα ταχείας ανακατάληψής του.

4. Ανακοίνωση στα Ηνωμένα Εθνη ότι η Τουρκία έθεσε τέλος «στη

μη προβλεπόμενη από τις Διεθνείς Συνθήκες» παρουσία Ελλήνων
πολιτών και στρατιωτικών στη «μη καθορισμένης κυριαρχίας νήσο
Χ που απέχει Ψ ναυτικά μίλια από τις ακτές της Ανατολίας». Η
ανακοίνωση θα καταλήγει καλώντας την Ελλάδα σε διμερείς
διαπραγματεύσεις για να διευκρινισθεί το καθεστώς εκείνων των
νησιών του Αιγαίου που δεν διασαφηνίζεται από τις Συνθήκες
Λονδίνου (1831), Λωζάννης (1923) και Παρισίων (1947). Η
ανακοίνωση θα υπαινίσσεται και τη δυνατότητα διαιτησίας για την
επίλυση της διαφοράς.

Με βάση αυτό το σενάριο, η ελληνική ηγεσία θα βρεθεί αντιμέτωπη

με τις εξής δύο μείζονες επιλογές:

Α) Να αναλάβει στρατιωτική δράση με αεροπορικό βομβαρδισμό

του νησιού (καθώς η διάταξη των τουρκικών ναυτικών και άλλων
δυνάμεων αποτρέπει επιχείρηση ανακατάληψης). Η επιλογή αυτή
διακινδυνεύει κλιμάκωση της σύγκρουσης και συνεπάγεται
εκτεταμένες απώλειες, καθώς και κίνδυνο κατάληψης και άλλων
μικρών νησιών ή εξουδετέρωσης των φυλακίων που υπάρχουν σε
αυτά. Σε επίπεδο διεθνούς εικόνας, η Ελλάδα, σε αυτή την
περίπτωση, θα εμφανισθεί:

α. Οτι προχωρεί σε ευρεία και αιματηρή σύγκρουση για μια

«ασήμαντη» νησίδα, με αμφιλεγόμενο καθεστώς, την κατάληψη της
οποίας δεν στάθηκε ικανή ούτε να αποτρέψει ούτε να αποκρούσει.

β. Οτι η ανακατάληψη του νησιού είναι ανέφικτη και η ελληνική

κυβέρνηση αναλαμβάνει προσχηματικά στρατιωτική δράση,
προκειμένου να εξιλεωθεί ενώπιον της κοινής γνώμης για τον
αιφνιδιασμό και την απώλεια του νησιού. Το αβίαστο συμπέρασμα
των διεθνών ΜΜΕ και των ξένων κυβερνήσεων θα είναι ότι η
ελληνική πολιτική ηγεσία πρέπει να πιεσθεί κατάλληλα ώστε να
αποκλιμακώσει και να τερματίσει τη σύγκρουση και να προσέλθει σε
διαπραγμάτευση με την Τουρκία.

Β) Να προσφύγει στο Συμβούλιο Ασφαλείας και στο Διεθνές

Δικαστήριο της Χάγης, καλλιεργώντας παράλληλα κλίμα «εθνικής
ενότητας» και «πατριωτική» ατμόσφαιρα στρατιωτικής αντίδρασης
«εάν η Τουρκία δεν συμμορφωθεί». Στην ουσία θα πρόκειται για
παραπομπή του προβλήματος στις ελληνικές καλένδες μιας
ατέρμονης και ατελέσφορης μελλοντικής διαπραγμάτευσης, κατά
την οποία η Τουρκία θα έχει μόνον λαμβάνειν.

Παράγοντες της ελληνικής διπλωματίας υποστηρίζουν ότι η

προσεχής κορύφωση στην ελληνοτουρκική αντιπαράθεση βρίσκεται
προ των πυλών («around the corner», κατά την έκφραση ξένων
παρατηρητών). Στηρίζουν αυτή την εκτίμησή τους στην επιμονή της
τουρκικής αεροπορίας στα κατοικημένα νησιά που δεν
κατονομάζονται στις συνθήκες και στις απαντήσεις που δίνει το
τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών στα ελληνικά διαβήματα, με τις
οποίες αμφισβητεί ευθέως την ελληνική κυριαρχία. Απουσία
προληπτικών διπλωματικών και στρατιωτικών κινήσεων από
ελληνικής πλευράς.

«Ενεργός» στήριξη της Κομισιόν στην Αγκυρα

Παρασκηνιακές πιέσεις ασκούνται προς την Αθήνα να

συναινέσει στο άνοιγμα του κεφαλαίου «Ενέργεια» των
ενταξιακών διαπραγματεύσεων Ε.Ε.-Τουρκίας και να
επηρεάσει τη Λευκωσία ώστε να επιτευχθεί η σχετική
ομοφωνία, σύμφωνα με πληροφορίες από τις Βρυξέλλες. Κατά
τις ίδιες πληροφορίες, η ελληνική διπλωματία δείχνει στους
Ευρωπαίους συνομιλητές της να κατανοεί την πρόθεση της
Ε.Ε. να αναγορεύσει σε στρατηγικό ενεργειακό εταίρο την
Αγκυρα και, με βάση αυτό το σκεπτικό, εμφανίζεται πολύ
διαλλακτική.
Αλλωστε, το άνοιγμα του συγκεκριμένου κεφαλαίου ενθαρρύνει ο
ίδιος ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζ. Μπαρόζο, ο
οποίος έχει δεχθεί τον έμμεσο εκβιασμό του Τούρκου
πρωθυπουργού Ερντογάν ότι δεν πρόκειται να συμβάλει στη
δημιουργία του Nabucco, που θα μεταφέρει αέριο από την Κασπία
στις ευρωπαϊκές αγορές, εάν δεν απελευθερωθεί η ενταξιακή
διαδικασία της χώρας του στη διάρκεια του 2009. Στο τέλος του
έτους, η Ε.Ε. θα αξιολογήσει την πρόοδο που έχει σημειωθεί στην
υποψήφια προς ένταξη χώρα και μεταξύ άλλων στο θέμα της
επέκτασης της τελωνειακής σύνδεσης στην Κυπριακή Δημοκρατία.

Το Ευρωκοινοβούλιο έχει επισήμως αναγνωρίσει τη «φιλοδοξία της

Τουρκίας να καταστεί ευρασιατικός ενεργειακός άξονας και να
διαδραματίσει ρόλο στην ενεργειακή ασφάλεια της Ευρώπης». Με
αυτή την επιχειρηματολογία, υποστηρίζεται το άνοιγμα του σχετικού
κεφαλαίου διαπραγμάτευσης ως προς το οποίο η Κυπριακή
Δημοκρατία ενίσταται για το γεγονός ότι η Αγκυρα έχει
προσπαθήσει να εμποδίσει τις έρευνές της για εξόρυξη
υδρογονανθράκων στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της.

Το Ευρωκοινοβούλιο, επίσης, «ενθαρρύνει την Τουρκία να

συμμετάσχει στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα Ενέργειας», έναν
οργανισμό με 27 μέλη και επτά κράτη στα Βαλκάνια, που λειτουργεί
ως εσωτερική αγορά ηλεκτρικής ενέργειας και φυσικού αερίου. Ο
Τούρκος πρωθυπουργός Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, άλλωστε,
προειδοποιεί ότι θα επανεξετάσει η χώρα του την πολιτική της ως
προς τους αγωγούς που θα περνούν από το έδαφός της και θα
τροφοδοτούν την Ευρώπη, εάν η Λευκωσία δεν άρει το βέτο της.

ΣΠΑΝΟΥ ΑΓΓΕΛΙΚΗ
Συμμαχική απροθυμία στην τουρκική άσκηση

ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΗΠΑ, ΒΡΕΤΑΝΙΑΣ, ΟΛΛΑΝΔΙΑΣ ΚΑΙ ΒΕΛΓΙΟΥ

ΑΠΕΦΥΓΑΝ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΑΒΛΑΒΕΙΣ ΔΙΕΛΕΥΣΕΙΣ

Προβληματισμένοι εμφανίζονται οι στρατηγοί στην Τουρκία μετά την

αποτυχία τους να βρουν συμμάχους στις διεκδικήσεις τους στο
Αιγαίο χρησιμοποιώντας ως δούρειο ίππο τη διακλαδική άσκηση
«EGEMEN 2009» που ολοκληρώθηκε χθες. Εκ του αποτελέσματος
κρινόμενοι, οι Τούρκοι στρατηγοί απέτυχαν να μετατρέψουν σε
συνεργούς τους τις ένοπλες δυνάμεις Βελγίου, Ολλανδίας,
Βρετανίας και ΗΠΑ που κλήθηκαν να συμμετάσχουν στην άσκηση.
Σε όλη τη διάρκεια των 17 ημερών της άσκησης, οι δυνάμεις των
χωρών αυτών ακολούθησαν κατά γράμμα τις ελληνικές θέσεις,
χωρίς να δημιουργήσουν το παραμικρό πρόβλημα. Χαρακτηριστικό
είναι ότι δεν έγινε ούτε αβλαβής διέλευση πολεμικού πλοίου και
χθες ένα από τα υποβρύχια που προβλεπόταν να είναι σε
κατάδυση σε όλη την άσκηση, ακολουθώντας τον εθιμικό κανόνα,
αναδύθηκε λόγο της εθνικής επετείου.

Σύμφωνα με τον αρχικό σχεδιασμό, στόχος της Τουρκίας ήταν να

περάσουν όλες τις διεκδικήσεις της στο Αιγαίο στις τέσσερις
συμμετέχουσες χώρες. Συγκεκριμένα, είχαν επιλέξει τομείς για
αεροναυτικά γυμνάσια εντός του ελληνικού FIR, χωρίς να
προβλέπεται κατάθεση σχεδίων πτήσεων. Αμφισβητούσαν την
περιοχή έρευνας και διάσωσης της Ελλάδας, αμφισβητούσαν τα 10
ναυτικά μίλια του εναέριου χώρου και, τέλος, προέβαλλαν ως
αποστρατιωτικοποιημένα όλα τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου.
Οταν έγιναν γνωστές οι προθέσεις της Τουρκίας, από το ελληνικό
υπουργείο Αμυνας ξεκίνησε ένας μαραθώνιος ενημέρωσης προς
όλες τις ηγεσίες των δυνάμεων. Σε στενή συνεργασία με τον αρχηγό
ΓΕΕΘΑ, στρατηγό Δ. Γράψα, ο αρχηγός του Πολεμικού Ναυτικού
αντιναύαρχος Γ. Καραμαλίκης, ενημέρωσε τους ομολόγους του για
τις προθέσεις της Τουρκίας και ζήτησε να τηρηθούν κατά γράμμα τα
όσα προβλέπονται στις διεθνείς συμφωνίες και συμβάσεις αλλά και
τους νόμους της Ελλάδας, όπως και τελικά έγινε.

Νέες παραβιάσεις

Το γεγονός φαίνεται να δυσαρέστησε ιδιαίτερα τους Τούρκους

στρατηγούς, που αμέσως μετά το τέλος της άσκησης ξεκίνησαν εκ
νέου τις διεκδικήσεις στο Αιγαίο με υπερπτήσεις στους Φούρνους
και παραβάσεις και παραβιάσεις στο κεντρικό και Ανατολικό Αιγαίο.

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΤΣΑΚΙΡΗ

Τουρκοϊσλαμικός θρίαμβος στην Ελληνική Θράκη

Η κ. Μακντούγκαλ με τον μουφτή κ. Τζεμαλί

Του Κώστα Καραΐσκου, Διευθυντή του «Αντιφωνητή»

Όπως όλα τα σημαντικά πράγματα στη χώρα, περνάει κι αυτό
χωρίς να ασχοληθεί κανείς. Μέσα στους σκυλοκαυγάδες των
πολιτικών, την τρομολαγνεία της οικονομικής κρίσης και την
τιποτολογία του λάιφσταϊλ, ο εν εξελίξει θρίαμβος της Τουρκίας στη
Ροδόπη αγνοείται και κανείς δεν σκοτίζεται. Η ελληνική πολιτική
κατακρημνίζεται κι εμείς αδιαφορούμε, λες και πρόκειται για
εσωτερικό ζήτημα κάποιας μακρινής, άγνωστης χώρας!
Κι όμως, πρόκειται για το μείζον ζήτημα των θρησκευτικών
λειτουργών (ιμάμηδων), στο οποίο επιχειρήθηκε να μπει μία τάξη,
με τη ρύθμιση εκκρεμοτήτων δεκαετιών. Καθώς πρόκειται για τον
«κλήρο» της μουσουλμανικής θρησκείας, δηλαδή για το
«προσωπικό» της κάθε μουφτείας, ήταν προφανές ότι η επί τρεις
δεκαετίες κόντρα Αθήνας – Άγκυρας για το θέμα των μουφτήδων θα
εκρίνετο εκεί. Θυμίζουμε ότι αφενός η μειονότητα στη Θράκη είναι
χαρακτηρισμένη επισήμως – στη Συνθήκη της Λωζάνης – και
αναγνωρισμένη από τη χώρα μας ως θρησκευτική και αφετέρου το
ισλάμ είναι μία πέρα για πέρα κοσμική θρησκεία, που εννοεί να
παρεμβαίνει σε κάθε πτυχή της ζωής των πιστών, άρα έχει και
άκρως πολιτική διάσταση. Έτσι, το ποιος ελέγχει ή δεν ελέγχει την
θρησκευτική ηγεσία και ιεραρχία, για όσα πράττει εντός κι εκτός
Ελλάδος (τα μηνύματα και τα κηρύγματα που διαβάζονται στα
τεμένη, τις προσκλήσεις θρησκευτικών λειτουργών από την Τουρκία
κι αλλού, τις επίσημες επαφές με τον ισλαμικό κόσμο και τους
επισκέπτες της Θράκης…), είναι αυτονοήτως εξαιρετικά σημαντικό.
Κανείς δεν δικαιούται να το σνομπάρει, αφού αποτελεί καίρια
παράμετρο της ισορροπίας δυνάμεων στην περιοχή - εκτός κι αν
έχει ήδη προαποφασίσει την παραίτησή του από αυτήν…

ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ
Τι γινόταν λοιπόν τόσα χρόνια; Η Ελλάδα στήριζε τους τρεις
διορισμένους μουφτήδες σε Ξάνθη, Κομοτηνή και Διδυμότειχο και η
Τουρκία τους αμφισβητούσε με τους «εκλεγμένους» Ιμπράμ Σερήφ
στην Κομοτηνή και Αχμέτ Μέτε (διαδέχθηκε τον θανόντα Μεχμέτ
Εμίν Αγκά) στην Ξάνθη. Με αυτούς δηλαδή που ονομάζαμε επί
χρόνια «ψευτομουφτήδες» αλλά το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο τους
επέτρεψε να φέρουν κι αυτοί τον τίτλο του μουφτή, εφόσον μια
μερίδα πιστών τους ακολουθεί. Εμείς επισήμως εξακολουθούσαμε
να δεχόμαστε μόνο τους νόμιμους μουφτήδες και ησυχάζαμε. Τι
ρόλο όμως έχει ένας στρατηγός όταν δεν έχει αξιωματικούς, ένας
διευθυντής χωρίς υπαλλήλους; Τον ίδιο έχει και ο μουφτής χωρίς
τους ιμάμηδες. Χωρίς τους ανθρώπους που θα περάσουν τον λόγο
του στα τεμένη, που θα τον φέρουν σε επαφή με τον λαό είναι μία
μαριονέτα, ένα ανδρείκελο της βιτρίνας. Δυστυχώς αυτή ήταν
περίπου η κατάσταση στην Ξάνθη, μετά τις τραγικές επιλογές της
ελληνικής διοίκησης στη δεκαετία του ‘80 και την αδράνεια και την
ευθυνοφοβία που ακολούθησε. Αντιθέτως στη Ροδόπη μία
ικανοποιητική ισορροπία είχε εγκατασταθεί χάρη στο πρόσωπο του
νόμιμου μουφτή, Μέτσο Τζεμαλή, ο οποίος με την μετριοπάθεια και
το κύρος του κατάφερνε να ελέγχει την πλειοψηφία των 120
ιμάμηδων του νομού - κι αυτό παρά την καταθλιπτική τουρκοκρατία
στο εσωτερικό της τοπικής μειονοτικής κοινωνίας. Πώς όμως
αμείβονταν αυτοί οι άνθρωποι; Επί χρόνια η κατάσταση ήταν
γνωστή: Όσοι ήταν πιστοί στην Άγκυρα πληρωνόντουσαν από τον
θηριώδη προϋπολογισμό του τουρκικού Προξενείου Κομοτηνής κι
όσοι μένανε πιστοί στην Ελλάδα έπαιρναν μία απίθανα χαμηλή
αποζημίωση μέσα από τις αδιαφανείς διαδικασίες των μυστικών
κονδυλίων του ΥΠΕΞ, όπου στην πραγματικότητα κανείς δεν είχε
πραγματικό έλεγχο και πολλά τρωκτικά ανατράφηκαν*. Έτσι,
ξεκίνησε προ λίγων ετών μία προσπάθεια με στόχο τον
εξορθολογισμό και την διαφάνεια του συστήματος και την
αποκατάσταση της αξιοπρέπειας αυτών των ανθρώπων που
αποδέχονται την νομιμότητα και αρνούμενοι το πρακτόρικο
μισθολόγιο τιμούν την ελληνική τους υπηκοότητα. Ήδη από την
εποχή της αλήστου μνήμης Γιαννάκου συντάχθηκε ένα νομοσχέδιο
για την υπογραφή 240 (για το σύνολο της Θράκης) εννιάμηνων
συμβάσεων που θα έδιναν έναν αξιοπρεπή μισθό, μία ασφάλεια και
μία προοπτική σύνταξης σε όσους θρησκευτικούς λειτουργούς θα
το ζητούσαν. Το νομοσχέδιο προχώρησε επί υπουργίας Στυλιανίδη,
συνάντησε τις λυσσαλέες τουρκικές αντιδράσεις, καθυστέρησε από
τους γνωστούς ρυθμούς της γραφειοκρατίας, ψηφίστηκε τελικά το
περασμένο καλοκαίρι, συντάχθηκαν οι συμβάσεις για το διάστημα
1/9/2008 – 31/5/2009 και ξεκίνησε η διαδικασία συνεντεύξεων για
τις προσλήψεις με μία παράλληλη προσπάθεια εκταμίευσης
(επιτέλους!) των χρημάτων από το Υπουργείο Οικονομικών. Παρά
τον ανηλεή πόλεμο, τους εκβιασμούς και τις απειλές της μειονοτικής
ηγεσίας, οι αιτήσεις που υποβλήθηκαν για τις 100 θέσεις ιμάμηδων
στον νομό Ροδόπης υπερέβησαν κάθε προσδοκία.

ΟΙ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ
Η Τουρκία δεν έμεινε αδρανής, ούτε φυσικά περιορίστηκε σε απλές
διαμαρτυρίες των εγκάθετών της στην περιοχή. Οι νέοι μισθοί των
ανθρώπων της αυξήθηκαν στα 700-800 ευρώ για τους έχοντες
στοιχειώδη θρησκευτική κατάρτιση και στα 1300 ευρώ για τους
πτυχιούχους. Παράλληλα, σε κάθε οικισμό και γειτονιά της Ροδόπης
οι πράκτορές της άρχισαν να διαβάλουν τους ιμάμηδες που μέχρι
χθες υπηρετούσαν χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα (ότι «γίνονται
υπάλληλοι του χριστιανικού κράτους», ότι «προδίδουν τον κόσμο»
κτλ) και να μαζεύουν υπογραφές (σε …κενές σελίδες) για το ποιοι
προτιμούν ιμάμη πιστό στον Τζεμαλή ή στον Σερήφ. Ξεσηκώνουν
τον κόσμο που αγνοεί το θέμα, απειλούν τους νομοταγείς ιμάμηδες
- που ούτως ή άλλως είναι έναν χρόνο σχεδόν απλήρωτοι! - και
τους πιέζουν να προσχωρήσουν στον τουρκομουφτή, ποντάροντας
και στην ανασφάλεια που τους έχει δημιουργήσει η διάχυτη φήμη
για αλλαγή του τρόπου ανάδειξης των μουφτήδων.

Ας σημειωθεί εδώ η άθλια αυτή ιστορία που ξεκίνησε από κύκλους

του Κωλονακίου (ΚΕΜΟ και το κακό συναπάντημα…) οι οποίοι
εμφανίζονται τελευταίως ξιπασμένοι με τη «σαρία» που ισχύει στη
Θράκη και ζητούν να καταργηθούν οι δικαστικές αρμοδιότητες του
μουφτή. Πρόκειται για την παραδοσιακή δυνατότητα που έχει ο
θρησκευτικός ηγέτης του ισλάμ να ρυθμίζει ζητήματα γάμων,
διαζυγίων και κληρονομιών, κάτι που ισχύει στη Θράκη (μόνον
εφόσον το επιθυμούν οι ενδιαφερόμενοι) και που αποτελεί ένα
πανίσχυρο ελληνικό επιχείρημα υπέρ της νόμιμης διαδικασίας: Δεν
είναι δυνατόν ο δικαστής, ως δημόσιος λειτουργός, να εκλέγεται.
Όμως οι εκσυγχρονιστές καθηγητάδες των Αθηνών δεν μπορούν να
ανεχθούν τέτοιον «αναχρονισμό», έστω κι αν ποτέ κανένας
μειονοτικός δεν ζήτησε την άρση του, έστω κι αν ποτέ κανείς δεν
τους ρώτησε! Βάλθηκαν λοιπόν να τον καταργήσουν, ώστε να
ανοίξει τελικά και ο δρόμος για την παραχώρηση του θεσμού (δια
του «ώριμου», πλέον, υπουργείου Εξωτερικών**) στην Άγκυρα.
Ποιος άλλωστε θα τους ζητήσει τον λόγο όταν θα έχει καταστραφεί
το παν; Αυτοί θα έχουν κάνει το «επιστημονικό» τους καθήκον, που
φυσικά και δεν έχει να κάνει με οποιοδήποτε εθνοκρατικό
συμφέρον…
ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ
Έχουμε λοιπόν, ως Ελλάδα: Μία πολιτεία χωρίς καμμία δυνατότητα
παρέμβασης στο επίπεδο της καθημερινής προπαγάνδας στο
εσωτερικό της μειονοτικής κοινωνίας, όπου η Τουρκία αλωνίζει με
τον μισθοφορικό της στρατό. Έναν κρατικό μηχανισμό ανίκανο να
ολοκληρώσει στοιχειωδώς ένα μέτρο στη σωστή κατεύθυνση. Μία
ξενόμυαλη «ιντελιγκέντσια» να υπονομεύει τους ανθρώπους οι
οποίοι για χρόνια στήριξαν την νομιμότητα και τον τόπο. Μία τοπική
κοινωνία ανίδεη και αδιάφορη για τις εξελίξεις που θα καθορίσουν
το μέλλον της.
Στο πλαίσιο λοιπόν αυτό είχαμε και το αναμενόμενο αποτέλεσμα:
Μια πλήρη καταστροφή. Η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων
που δήλωναν νομιμόφρονες στον νόμιμο μουφτή έχουν είτε
αποσυρθεί είτε προσχωρήσει στις τουρκικές γραμμές. Όταν τελικά
θα έρθουν (οσονούπω;) τα χρήματα, με τις τελικές υπογραφές στις
συμβάσεις, είναι αμφίβολο αν θα βρεθεί ένας διψήφιος αριθμός
συμβασιούχων για το δίμηνο που απομένει! Κι αυτά σε έναν νομό
όπου, παρά τις αδυναμίες, επί χρόνια ένας στοιχειώδης έλεγχος της
κατάστασης, μία παρήγορη νομιμότητα διετηρείτο. Οι άνθρωποι
που για χρόνια άντεξαν τις τουρκικές πιέσεις και απειλές
παραιτούνται απογοητευμένοι με την ανυπαρξία της Ελλάδας και με
την επικράτηση των πρακτόρων της Άγκυρας. Η μουφτεία
Κομοτηνής χάνεται για την Ελλάδα πριν ακόμα αμφισβητηθεί ο
θεσμός της. Από δίπλα τα άτυπα σχολεία Κορανίου αυξάνονται
αλματωδώς – ξεπερνούν τα 100! – μαζεύοντας κάθε απόγευμα τα
παιδιά για τα κατηχητικά του Σερήφ και του Μέτε, όπου καθένας
μπορεί να φανταστεί τι είδους θρησκευτική συνείδηση προωθείται
(με πρώτο μάθημα τον …εθνικό ύμνο της Τουρκίας και με τη φάτσα
του Κεμάλ προμετωπίδα!). Το τοπίο στο μειονοτικό της Θράκης
αλλάζει άρδην και αλλάζει οριστικά, όσο κι αν κάποιοι αρμόδιοι
θέλουν να τρέφουν ελπίδες αναστροφής της πορείας για τον
μέλλον. Ποιος τρελλός θα ξαναεμπιστευόταν το ελληνικό κράτος,
αυτό που γελοιοποιήθηκε αδυνατώντας (ή μήπως αρνούμενο;) να
πράξει το αυτονόητο; Το ωραίο είναι ότι ορισμένοι, παραβλέποντας
τις αθλιότητες του υπουργείου Εξωτερικών και την αβελτηρία του
υπουργείου Οικονομικών, ψάχνουν να χρεώσουν την πανωλεθρία
στον κύκλο του νόμιμου μουφτή!

ΤΑ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΕΡΧΟΝΤΑΙ Πριν δύο χρόνια επισημαίναμε το

γενικότερο πρόβλημα που συνιστά για την θρακική πολιτική της
Αθήνας η τουρκοϊσλαμική σύνθεση και ο λαϊκότροπος
εκσυγχρονισμός του Ερντογάν. Σημειώναμε («Αντιφωνητής», 16-9-
07) ότι το - βολικό για μας - χάσμα μεταξύ λαϊκού αισθήματος και
πολιτικής εκπροσώπησης που διατηρούσε ο άθρησκος κεμαλισμός
τείνει να εξαλειφθεί και χρειαζόμαστε νέα πολιτική αντιμετώπιση.
Ήδη η Τουρκία κάνει περίπατο στην περιοχή. νομιμοποιημένη από
τα δεκάχρονα φληναφήματα περί ελληνοτουρκικής φιλίας,
ενισχυμένη από την οικονομική της άνθιση, ενθαρρυμένη από την
ελλαδική αποσύνθεση, αλωνίζει στη Θράκη, αποδεκατίζοντας τα
ερείσματα της πολιτείας στην μειονοτική ζωή και κοινωνία. Το θέμα
των ιμάμηδων που ανέκυψε είναι υψίστης σημασίας για τον τόπο
μας, πραγματικός οδοδείκτης, και η κυριολεκτικά τραγική του
εξέλιξη πρέπει να αφυπνίσει όσους ακόμη διατηρούν μια έγνοια για
την πατρίδα μας. Ξεκινώντας από τον ίδιο τον πρωθυπουργό – κι
αυτό ΔΕΝ είναι σχήμα λόγου. * Ένα είναι διάσημο από τις
προκλητικές τηλεοπτικές του εμφανίσεις. ** Ήδη ο Κουβέλης του
ΣΥΡΙΖΑ ρώτησε στις 25-2-09 την Κυβέρνηση αν «θα προχωρήσει
στην κατάργηση της σαρίας στη Θράκη», ανοίγοντας τον δρόμο για
τις νέες μας υποχωρήσεις

Τούρκοι παρακρατικοί στην ελληνική Θράκη

Ο εκδηµοκρατισµός που ξεκίνησε µε τον Ερντογάν στην Τουρκία

έβγαλε στη φόρα το τεράστιο σκάνδαλο «Εργενέκον», που είναι
στην πραγµατικότητα το σκάνδαλο της κρυµµένης φύσης του
τουρκικού κράτους. Το συγκεκριµένο όνοµα το πήρε το 2001 αλλά ο
ρόλος ήταν από δεκαετίες απαράλλαχτος. Παρά τις αποκαλύψεις,
όµως, για τον ρόλο της δολοφονικής οργάνωσης στοεσωτερικό της
Τουρκίας, καµµία αποκάλυψη δεν εµφανίστηκε αναφορικά µε τη
δράση της στην Κύπρο ή στη Θράκη. Κι αυτό τη στιγµή που ο
απόστρατος της JΙΤΕΜ, Βελή Κιουτσούκ, εκ των εγκεφάλων του
κυκλώµατος, χρηµάτισε διευθυντής του ανοιχτά φασιστικού και
αλυτρωτικού περιοδικού Yeni Bati Trakiya! Το γράψαµε κι εµείς
πέρυσι, το γράφει όµως κι ο Ιµπράµ Ονσούνογλου στο περιοδικό
«Azinlikca» (τ. 44, Φεβρ. 09) της Κοµοτηνής, µαζί µε πλήθος
στοιχείων που συνδέουν το τουρκικό παρακράτος µε τον θανόντα
βουλευτή Αχµέτ Σαδίκ, τον «ήρωα» της µειονότητας!

Διαβάζουµε λοιπόν στο άρθρο του Ι.Ο. ότι στα χρόνια 1986-96 την
µειονότητα «την καθοδήγησαν προς το (τουρκικό) παρακράτος», ότι
«ο Σαδίκ είναι εκείνος που µε το ζόρι έστησε το παρακράτος -
Εργκενέκον», ότι «είναι γνωστές οι συχνές συναντήσεις του Σαδίκ
Αχµετ µε τον Αµπντουλλάχ Τσατλί* στη Γερµανία (...) η βοήθεια που
ζήτησε ο Σαδίκ από τη συµµορία του Τσατλί για να κάνει κάποια
δουλειά του στη Σµύρνη, ότι έκανε τη δουλειά του µε τις απειλές της
συµµορίας και ότι ο Τσατλί ρίσκαρε να έρθει στην Κοµοτηνή στην
κηδεία του Σαδίκ». Ταυτόχρονα ο Ονσούνογλου γράφει ότι µόλις
ξέσπασε το σκάνδαλο «Εργκενέκον», έσπευσε ο γ.γ. του Εθνικού
Συµβουλίου Ασφαλείας (και πρώην πρεσβευτής στην Αθήνα, είχε
επισκεφθεί και τη Θράκη) Μπουρτζούογλου να βραβεύσει τον
εκδότη του φασιστοπεριοδικού Yeni Bati Trakiya, θέτοντας το όριο
των ερευνών µακράν του δυτικοθρακιώτικου λόµπυ. Στο ίδιο
κύκλωµα εντάσσει και τον πρ. ψευτοµουφτή Ξάνθης, Μεχµέτ Εµίν
Αγκά, που είχε πάει στην Κύπρο για να στηρίξει τον Ντενκτάς και
είχε βραβεύσει τον ...Ντογού Περιντσέκ (κορυφαίο στέλεχος της
«Εργκενέκον»). Θυµίζει τη σύγκρουση του Σαδίκ µε τον τότε
Πρόξενο Χακάν Οκτσάλ (όταν απειλούσε τον τελευταίο δηµοσίως!)
και την όλη πολιτεία του «ανεξάρτητου» βουλευτή Ροδόπης που
απειλούσε µε αύξηση της µαύρης λίστας** από 200 σε 2.000 άτοµα
και δήλωνε ότι «η µειονότητα χρειάζεται απατεώνες»!Δύσκολο το
θέµα που έπιασε (προς τιµην του) ο Ονσούνογλου αλλά θα το
παλαίψουµε και σε επόµενο φύλλο µας µε περισσότερα στοιχεία.

Μ.Κ. («ΑΝΤΙΦΩΝΗΤΗΣ», 16-3-09)

* Πρόκειται για τον πιο διάσηµο φονιά του παρακράτους και του
υποκόσµου στην Τουρκία
** Η περίφηµη λίστα των ανεπιθύµητων µειονοτικών µε την οποία
κάποτε η Τουρκία απαγόρευε την είσοδό τους στην επικράτειά της
"Ηγεμονική"παρουσία στο Αιγαίο θέλει η Αγκυρα.
Ο ρολος του
περιφερειακού
«χωροφύλακα» ή της
τοπικής «υπερδύναμης»
είναι ο μεγαλύτερος
στόχος της Τουρκίας. Με
κάθε ευκαιρία διεκδικεί
το… χρίσμα, κυρίως από τις ΗΠΑ, εκμεταλλευόμενη τη στρατηγικής
σημασίας γεωγραφική της θέση αναφορικά με τις εξελίξεις στο
καυτό πεδίο της Μέσης Ανατολής. Αναζητώντας οδό διαφυγής από
το Ιράκ, η Ουάσιγκτον προσεγγίζει την Αγκυρα αναθερμαίνοντας τις
διμερείς σχέσεις.Η συνεργασία μεταξύ ΗΠΑ και Τουρκίας, που θα
πιστοποιηθεί μάλιστα σε κορυφαίο επίπεδο με την επίσκεψη στην
Αγκυρα του Αμερικανού προέδρου Μπαράκ Ομπάμα στις αρχές
Απριλίου, αλλά και η χρονική συγκυρία κατά την οποία εκδηλώνεται
το «φλερτ» αυτό προκαλούν μεγάλη ανησυχία και προβληματισμό
στην ελληνική κυβέρνηση. Κι αυτό, γιατί, όχι μόνο σπάει σε βάρος
της Ελλάδας την παράδοση ο Αμερικανός πρόεδρος να
επισκέπτεται ταυτόχρονα και τις δύο χώρες, αλλά από αύριο και
μέχρι τέλος Μαρτίου η Τουρκία σε συνεργασία με τέσσερις νατοϊκές
χώρες (ΗΠΑ, Βρετανία, Ολλανδία και Βέλγιο) πραγματοποιεί
μεγάλη αεροναυτική άσκηση στο Αιγαίο. Ασκηση της οποίας ο
σχεδιασμός είναι προκλητικός, με σαφείς ενδείξεις αμφισβήτησης
των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων σε θάλασσα και αέρα, όπως
τονίζεται σε απόρρητη στρατιωτική έκθεση που έχει στη διάθεσή
του ο ΕΤ.Κ.
Ανησυχία για κρίσηΔιπλωματικοί και στρατιωτικοί κύκλοι εκφράζουν
τον κίνδυνο, η Τουρκία, με ανεβασμένο το ηθικό και από τη μη
παραίνεση της υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, Χίλαρι Κλίντον, για
αλλαγή της τουρκικής συμπεριφοράς στο Αιγαίο, να επιχειρήσει στο
πλαίσιο της άσκησης «Ηγεμών» να στήσει σκηνικό «θερμού
επεισοδίου» ή κρίσης, ως μια ακόμη ένδειξη της φιλοδοξίας της για
ανάληψη ρόλου περιφερειακής δύναμης. Ως ευνοϊκότερο πεδίο να
προβάλει κατά τρόπο προβοκατόρικο τις αξιώσεις της η Αγκυρα στο
Αιγαίο, πηγές του Πενταγώνου «βλέπουν» τη φάση της άσκησης με
το σενάριο της έρευνας και διάσωσης.Βάσει του σχεδιασμού της
άσκησης «Ηγεμών» η Τουρκία αμφισβητεί την αρμοδιότητα της
χώρας μας να παράσχει υπηρεσίες έρευνας και διάσωσης εντός του
FIR Αθηνών και έχει δηλώσει παράνομα, αυθαίτερα και μονομερώς
ως τομέα ευθύνης της την περιοχή που εκτείνεται ανατολικά του
25ου μεσημβρινού (διχοτομεί, δηλαδή, το Αιγαίο και θεωρεί το μισό
δικό της), περιλαμβάνοντας και σε αυτόν και όλα τα ελληνικά νησιά
του Ανατολικού Αρχιπελάγους. Ορίζει επίσης η Τουρκία υπεύθυνο
διαχειριστή της κυκλοφορίας στο μισό Αιγαίο, περιοχή την οποία
απεικονίζει (με διαφορετικό χρώμα) ως «τουρκικό τομέα θαλάσσιας
έρευνας και διάσωσης», το εθνικό της στρατηγείο, του Εσκί Σεχίρ. Η
έρευνα και διάσωση δεν είναι, ωστόσο, η μοναδική αξίωση που
προωθεί μέσω της άσκησης η Τουρκία. Αμφισβητεί επίσης το εύρος
του ελληνικού εναέριου χώρου των 10 ν.μ.Σε κάθε σχετική αναφορά
χρησιμοποιεί στο σχεδιασμό της άσκησης τον όρο «airspace over
the national waters» αντί του «national airspace», σε μία
προσπάθεια να καταδείξει, αλλά και να πείσει τους νατοϊκούς
συμμέτοχους στην άσκηση «Ηγεμών» ότι το εύρος του εναέριου
χώρου της Ελλάδας συμπίπτει με τα χωρικά της ύδατα των 6
ναυτικών μιλίων. Η Αγκυρα αμφισβητεί και τα όρια του FIR Αθηνών
(αν και δεν φαίνεται να δεσμεύει περιοχές στα όρια των δύο FIR,
όπως αρχικά είχε προγραμματίσει), ενώ κάνει λόγο για
αποστρατικοποιημένα ελληνικά νησιά (όλα του Ανατολικού Αιγαίου),
καλώντας τα συμμαχικά ιπτάμενα μέσα να μην πετούν πάνω από
αυτά.Με τη συμμετοχή των χωρών ΗΠΑ, Βρετανίας, Ολλανδίας και
Βελγίου στην άσκηση «Ηγεμών», η Τουρκία στοχεύει στη
νομιμοποίηση των αξιώσεών της στο Αιγαίο. Το αν θα τα καταφέρει
είναι το μεγάλο ερώτημα. Στρατιωτικοί κύκλοι είναι συγκρατημένα
αισιόδοξοι. Πιστεύουν πως οι τέσσερις χώρες μπορεί να μην
απέσυραν τη συμμετοχή τους, όπως η Ελλάδα επιθυμούσε, αλλά
θα τηρήσουν την προφορική διαβεβαίωση που έδωσαν μέσω των
υπουργών Αμυνάς τους στον Ελληνα ομόλογό τους κ. Β.
Μεϊμαράκη ότι «δεν θα λάβουν μέρος στα σημεία της άσκησης που
θίγουν ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα». Σημειώνεται πως η
Βρετανία είναι η χώρα με τη μεγαλύτερη στρατιωτική συνδρομή,
ενώ το Βέλγιο θα συμμετάσχει μόνο με προσωπικό.

Δύσκολοι καιροί στο Αιγαίο - Πιθανό το ενδεχόμενο

προσφυγής στην Χάγη από την Τουρκία!
Η Αγκυρα φαίνεται να ξεπερνά το ταμπού του Διεθνούς
Δικαστηρίου της Χάγης και εξετάζει το ενδεχόμενο να
προσφύγει σε αυτό για μείζονα θέματα των ελληνοτουρκικών
σχέσεων
ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ ΑΓ
Μια νέα συμφωνία «τύπου Ελσίνκι», με σκοπό τη διευθέτηση των
ελληνοτουρκικών διαφορών στο Αιγαίο, έχουν εισηγηθεί κορυφαίοι
διπλωμάτες στην πολιτική ηγεσία του υπουργείου Εξωτερικών.
Σύμφωνα με διασταυρωμένες πληροφορίες, το νέο σκηνικό που
διαμορφώνεται με την αναβάθμιση του γεωπολιτικού ρόλου της
Τουρκίας στην περιοχή της Μέσης Ανατολής και της Κεντρικής
Ασίας (όπως επιβεβαιώνει και η προσεχής επίσκεψη Ομπάμα τον
Απρίλιο), σε συνδυασμό με την «ομιχλώδη πορεία» της προς την
Ευρωπαϊκή Ενωση (ΕΕ), καθιστούν επιτακτική
μια...αναπροσαρμογή της σημερινής κατάστασης. Σκοπός;

«Να καθήσουν η Αθήνα και η Αγκυρα στο τραπέζι, διότι όσο

αργούμε τόσο χειρότερα θα εξελίσσονται τα πράγματα». Οπως
μάλιστα πληροφορείται «Το Βήμα», η Τουρκία φαίνεται πλέον
να ξεπερνά το χρόνιο ταμπού της προσφυγής στο Διεθνές
Δικαστήριο της Χάγης (ΙCJ). Και εξετάζει σοβαρότατα το
ενδεχόμενο να στραφεί σε αυτό, ακόμη και εντός της
προσεχούς διετίας, για μείζονα θέματα που αφορούν τις
ελληνοτουρκικές σχέσεις. Κάτι τέτοιο εκτιμάται ότι θα έφερνε
τουλάχιστον σε αμηχανία την Αθήνα. Επομένως, η
επαναξιολόγηση της τουρκικής ενταξιακής πορείας εντός του 2009
προσφέρει, κατά τους συγκεκριμένους κύκλους, την ευκαιρία στην
Αθήνα να ανοίξει μια συζήτηση, όταν θα μπορεί να υπαγορεύσει και
ορισμένους από τους όρους της συζήτησης.

Διπλωματικές πηγές εκτιμούν ότι οι ελληνοτουρκικές διαφορές

στο Αιγαίο περνούν από τις δυσκολότερες φάσεις τους τα
τελευταία χρόνια. Μπορεί η υπουργός Εξωτερικών κυρία
Ντόρα Μπακογιάννη να αναγνώρισε ότι το 2008 μετετράπη
από «έτος Αιγαίου» σε «έτος στασιμότητας» με ευθύνη της
Αγκυρας, είναι όμως σαφές ότι οι κινήσεις της Αθήνας
παραμένουν προς το παρόν περιορισμένες σε επίπεδο
ρητορικής. Εξάλλου, η ρευστή πολιτική και οικονομική κατάσταση
στην Ελλάδα επηρεάζει σφόδρα τους σχεδιασμούς της Αθήνας.

Το σύνθημα «πλήρης προσαρμογή, πλήρης ένταξη» για την

ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας παραμένει μεν ευήκοο, καθίσταται
δε όλο και σαφέστερο ότι ο εξ Ανατολών γείτονας δεν θα
στενοχωρηθεί σφόδρα αν εκτροχιαστεί το ευρωπαϊκό τρένο. Το
σενάριο της ειδικής σχέσεως συζητείται έντονα στο παρασκήνιο και
θα μπορούσε να αποβεί επιζήμιο για τα ελληνικά συμφέροντα,
καθώς τότε μια ισχυρή Τουρκία θα συζητούσε στο ίδιο τραπέζι «ως
ίση προς ίση» με την ΕΕ. Αυτό θα απενεργοποιούσε αυτομάτως
τους μοχλούς πίεσης που διαθέτει η Αθήνα.

Ο μηχανισμός των διερευνητικών επαφών που άρχισε επί

κυβέρνησης Σημίτη διατηρείται μεν εν ζωή, αλλά στην
πραγματικότητα φυτοζωεί μετά το 2004. Και αυτό εξυπηρετεί μόνο
τα συμφέροντα της Τουρκίας, η οποία διατηρεί «παγωμένα» πολλά
ζητήματα, συσσωρεύει πολιτικό κεφάλαιο και γεμίζει τη διπλωματική
φαρέτρα της.
Από τα τέλη του 2008 η Αγκυρα έχει επιδοθεί σε συνεχόμενες
ενέργειες υπενθύμισης των διεκδικήσεών της. Αυτές τις ημέρες
διεξάγεται άλλωστε στο Αιγαίο η τουρκική διακλαδική άσκηση
«Ηγεμών 2009» με τη συμμετοχή των ΗΠΑ, Βρετανίας, Βελγίου και
Ολλανδίας. Τα υπουργεία Εξωτερικών και Αμυνας βρίσκονται σε
επιφυλακή για την αποτροπή ενεργειών αμφισβήτησης ελληνικών
κυριαρχικών δικαιωμάτων και επιδίωξης διαμοιρασμού του Αιγαίου,
υπό... πολυμερή μάλιστα μανδύα. Αρχικά έλαβε χώρα, τον
περασμένο Νοέμβριο, το περιστατικό με το νορβηγικό ερευνητικό
πλοίο «Μalene Οstervold» το οποίο είχε ναυλωθεί από την Αγκυρα
για να πραγματοποιήσει γεωφυσικές έρευνες στην ευρύτερη
περιοχή του Καστελόριζου. Πέρα από την έμπρακτη
επιβεβαίωση της παρουσίας της στην Ανατολική Μεσόγειο η
Αγκυρα ήθελε ουσιαστικά να στείλει ένα μήνυμα προς την
Ελλάδα (όπως επίσης στην Κύπρο και στην Αίγυπτο) ότι
επιθυμεί να έχει λόγο σε περίπτωση καθορισμού της
Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) μεταξύ Αθήνας και
Καΐρου.
Αξιόπιστες πληροφορίες αναφέρουν μάλιστα ότι οι τουρκικές
παρεμβάσεις προς την κυβέρνηση Μουμπάρακ έχουν
οδηγήσει σε «πάγωμα» των σχετικών συζητήσεων.

Σχετικά με την υφαλοκρηπίδα, τη μόνη διαφορά με την Αγκυρα που

επισήμως αναγνωρίζει η Αθήνα, δημιουργείται σταδιακά ένα «σώμα
εργασίας» υπέρ των θέσεων της πρώτης. Χαρακτηριστικό
παράδειγμα αποτελεί η πρόσφατη απόφαση (με ημερομηνία
3.2.2009) του ΙCJ για την οριοθέτηση των θαλασσίων συνόρων
μεταξύ Ρουμανίας και Ουκρανίας στη Μαύρη Θάλασσα.
Το ενδιαφέρον σημείο για την ελληνοτουρκική περίπτωση αφορά
ένα νησάκι που ανήκει στην Ουκρανία. Το ΙCJ υιοθέτησε τη θέση
του Βουκουρεστίου ότι το νησί αυτό δεν έχει υφαλοκρηπίδα και
ΑΟΖ. Η περίπτωση του Serpents΄ Ιsland «φωτογραφίζει» -
σύμφωνα με διπλωματικούς κύκλους- αυτή του Καστελόριζου, το
οποίο είναι απομονωμένο από τον ηπειρωτικό κορμό της Ελλάδας
και βρίσκεται απέναντι από τις τουρκικές ακτές. Το ΙCJ υιοθέτησε
πάντως την αρχή της μέσης γραμμής για την οριοθέτηση των
θαλασσίων συνόρων, σημείο θετικό για την Αθήνα.

«Γκρίζες ζώνες» πάνω από το Φαρμακονήσι

Εμπειροι διπλωμάτες σημειώνουν στο «Βήμα» ότι «είναι μάταιο να
λέμε στους Τούρκους ότι πρέπει να υπογράψουν τη Σύμβαση
για το Δίκαιο της Θάλασσας προτού ξεκινήσουμε
διαπραγματεύσεις για την υφαλοκρηπίδα». Παράλληλα εγείρεται
το ερώτημα «σε ποιο δικαστήριο θα γίνει η σχετική προσφυγή.
Στη Χάγη ή στο Αμβούργο, όπου εδρεύει το δικαστήριο του
Διεθνούς Οργανισμού Ναυτιλίας (ΙΜΟ);». Η νομολογία του
δεύτερου μάλιστα, προσθέτουν οι ίδιες πηγές, ακολουθεί την
αρχή της ευθιδικίας που ευνοεί την Τουρκία. Και η Αγκυρα
σίγουρα το έχει λάβει υπ΄ όψιν στους σχεδιασμούς της.

Οι υπερπτήσεις πάνω από το Αγαθονήσι και το Φαρμακονήσι και οι

συνεχιζόμενες παραβιάσεις του εθνικού εναέριου χώρου μεταξύ των
6 ναυτικών μιλίων της αιγιαλίτιδας ζώνης και των 10 ναυτικών
μιλίων του εθνικού εναέριου χώρου αποτελούν το δεύτερο κεφάλαιο
των τουρκικών... υπενθυμίσεων. Και αν στο τελευταίο ζήτημα οι
Τούρκοι έχουν, κατά συγκλίνουσες απόψεις, ισχυρά επιχειρήματα,
που φροντίζουν να υπενθυμίζουν τακτικότατα στο ΝΑΤΟ και στους
Αμερικανούς, στο πρώτο η κατάσταση είναι πιο περίπλοκη.
Σύμφωνα με ασφαλείς εκτιμήσεις οι Τούρκοι επιχειρούν να
επαναφέρουν την καινοφανή θεωρία των «γκρίζων ζωνών» στο
προσκήνιο, επικεντρώνοντας την προσοχή τους στο Αγαθονήσι.
Ωστόσο φαίνεται ότι ο στόχος τους δεν είναι αυτός. Το Αγαθονήσι
είναι κατοικημένο και έχει ζωή. Ο πραγματικός στόχος τους φαίνεται
ότι είναι το γειτονικό Φαρμακονήσι, το οποίο είναι ακατοίκητο και ως
γνωστόν δεν έχει υφαλοκρηπίδα αλλά και ΑΟΖ, σύμφωνα με το
Δίκαιο της Θάλασσας.
Σε ετοιμότητα άμεσης δράσης Ναυτικό-Αεροπορία

Σε κατάσταση «αυξημένης ετοιμότητας», αν απαιτηθεί, θα τεθούν το

Πολεμικό Ναυτικό και η Πολεμική Αεροπορία, λόγω της επικείμενης
έναρξης της τουρκικής άσκησης «Έγκεμεν» (Ηγεμών), στην οποία
έχουν δηλώσει ότι θα συμμετάσχουν και τέσσερις χώρες-μέλη του
ΝΑΤΟ (ΗΠΑ, Βρετανία, Ολλανδία, Βέλγιο). Το Π.Ν. κάνει μία
«γενική πρόβα» στην προγραμματισμένη από καιρό άσκηση
«Λαίλαψ», που διεξάγεται την εβδομάδα αυτή στο Αιγαίο, ενώ,
σύμφωνα με ναυτική πηγή: «τα πλοία επιτήρησης του ανατολικού
Αιγαίου και το πλοίο-σκοπούν είναι σε ετοιμότητα άμεσης δράσης,
όπως πάντα άλλωστε, και σε κάθε περίπτωση», μη θέλοντας να
αναφερθεί ειδικά στη συγκεκριμένη τουρκική άσκηση. Στην Π.Α.,
λόγω της φύσεως του όπλου, εκτός των αεροσκαφών ετοιμότητας
που υπάρχουν στα προωθημένα ελληνικά αεροδρόμια, μπορούν να
διαταχθούν να αναπτυχθούν σε αυτά και επιπλέον μαχητικά,
αναλόγως του πώς θα εξελιχθεί το αεροπορικό σκέλος της
τουρκικής άσκησης.

Γενικά πάντως το ΓΕΕΘΑ επιθυμεί να κρατήσει «χαμηλούς τόνους»,

καθώς επισήμως τουλάχιστον, υπάρχουν οι προφορικές
διαβεβαιώσεις των υπουργών Άμυνας των τεσσάρων κρατών ότι
δεν θα συμμετάσχουν σε σενάρια της άσκησης που θίγουν την
ελληνική πλευρά. Κάτι άλλωστε που αναμένεται να υπενθυμίσει εκ
νέου στους τρεις τουλάχιστον ομολόγους του ο υπουργός Εθνικής
Άμυνας Βαγγέλης Μεϊμαράκης κατά τη διήμερη σύνοδο των
ομολόγων του της Ε.Ε. στην Πράγα, που ξεκινά αύριο.

Πηγή

Η Άγκυρα άρχισε τον πόλεμο των πυραύλων

Ως απειλή πρώτου μεγέθους για την ελληνική αεράμυνα και τον

πληθυσμό της χώρας καταγράφονται σε «απόρρητη» μελέτη του
Πενταγώνου οι τακτικοί βαλλιστικοί πύραυλοι που διαθέτει η
Τουρκία. Η απειλή αυτή λαμβάνει, μάλιστα, εφιαλτικές
διαστάσεις σε πιθανή ανάπτυξη πυρηνικής δυνατότητας της
Αγκυρας. Οι συντάκτες της μελέτης προτείνουν τη λήψη άμεσων
μέτρων, κυρίως αγορά πυραυλικών συστημάτων που μπορούν να
αναχαιτίσουν και να εξουδετερώσουν τον εξ Ανατολών κίνδυνο,
αλλά και αναδιάταξη των υπαρχόντων. Οι τουρκικές Ενοπλες
Δυνάμεις, στο πλαίσιο του μεγάλου εξοπλιστικού προγράμματος
που υλοποιούν, έχουν προμηθευτεί πυραυλικά συστήματα τα
οποία με το βεληνεκές τους μπορούν να επιφέρουν χτύπημα
στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη. Το άκρως ανησυχητικό είναι ότι
η Τουρκία, σε συνεργασία και αξιοποιώντας κινεζική τεχνολογία,
επιχειρεί ανάπτυξη των νεοαποκτηθέντων συστημάτων με στόχο
την αύξηση του βεληνεκούς τους μέχρι και τα 350 χιλιόμετρα. Στην
περίπτωση αυτή οι βαλλιστικοί πύραυλοι της Αγκυρας
μπορούν να «χτυπήσουν» από τα παράλια ή τα Στενά όλο το
Αιγαίο και μέχρι την Κρήτη και τη μισή ηπειρωτική Ελλάδα.

Αποτελεσματικότητα

Ηδη η Τουρκία διαθέτει ένα μεγάλο αριθμό βαλλιστικών πυραύλων,

αλλά, όπως σημειώνεται στη μελέτη του Πενταγώνου, η
αποτελεσματικότητά τους με τη χρήση συμβατικών πυροκεφαλών
είναι περιορισμένων δυνατοτήτων όσον αφορά στην
καταστροφικότητα-φονικότητά τους σε κρίσιμους τομείς και σε
συνάρτηση με την τεράστια απόσταση βολής. Δεν παύει, ωστόσο,
να θεωρείται μεγάλη απειλή, από τη στιγμή που μπορούν να
χρησιμοποιηθούν για χτυπήματα σε στρατόπεδα, θέσεις ραντάρ,
κέντρα διοίκησης και επικοινωνιών, αποθήκες πυρομαχικών και
καυσίμων, ναυστάθμους, όπως και για την εξουδετέρωση των
συστημάτων αεράμυνας της χώρας.

Ο βαλλιστικός πύραυλος «Yildirim» J-600Τ είναι αυτός με τη

μεγαλύτερη ακτίνα δράσης, η οποία φθάνει στα 150
χιλιόμετρα. Συνεχίζοντας το πυραυλικό της πρόγραμμα η
Τουρκία, με σχεδίαση εγχώριων αμυντικών βιομηχανιών ή σε
συνεργασία με κινεζικές, αναπτύσσει την «Αστραπή» Νο2 (έτσι
μεταφράζεται το «Yildirim» B-611) προκειμένου το βεληνεκές
του βλήματος να αυξηθεί στα 250 χιλιόμετρα, καταστρέφοντας
οτιδήποτε σε ακτίνα εκατό μέτρων από το σημείο πτώσης.

Πληροφορίες που δεν έχουν επιβεβαιωθεί αναφέρουν πως η

Αγκυρα έχει ήδη στο οπλοστάσιό της εδώ και ένα έτος
πυραύλους κινεζικής κατασκευής με μέγιστο βεληνεκές τα 350
χιλιόμετρα.
Σημειώνεται πως η συνεργασία της Τουρκίας με την Κίνα στον
πυραυλικό τομέα είναι ιδιαίτερα στενή, καθώς με τεχνολογία της
ασιατικής χώρας οι Τούρκοι αναπτύσσουν τους «Kasirga»
(βεληνεκούς 180 χιλιομέτρων), ενώ ο «εθνικός» τους πύραυλος
«Toros», όπως αναφέρουν τουλάχιστον τα τουρκικά Μέσα
Ενημέρωσης, μπορεί να εξουδετερώσει στόχους στα 75 και τα 110
χιλιόμετρα, ανάλογα με τον τύπο κατασκευής.

Το δε εφιαλτικό σενάριο για τη χώρα μας είναι να «φορτωθούν»

στους πυραύλους που διαθέτει ή προτίθεται να αναπτύξει η Τουρκία
κεφαλές όπλων μαζικής καταστροφής. Στην περίπτωση αυτή
καθίστανται ολέθριες απειλές κατά των πληθυσμών των μεγάλων
αστικών κέντρων, αλλά και πέραν αυτών.

Στο μεταξύ, η Αγκυρα σχεδιάζει να αποκτήσει αντιαεροπορική-

αντιβαλλιστική προστασία με την απόκτηση πυραυλικών
συστημάτων μεγάλου βεληνεκούς. Για το σκοπό αυτό βρίσκεται σε
επαφή τόσο με τους Αμερικανούς (Patriot) όσο και με τους Ρώσους
(S-300). Τους δύο τύπους αντιαεροπορικών συστημάτων διαθέτει
ήδη η Ελλάδα βασίζοντας σε αυτούς την αντιαεροπορική της
«ομπρέλα». Το πυραυλικό πρόγραμμα της Τουρκίας, που αλλάζει
τους συσχετισμούς και τα δεδομένα στις δύο πλευρές του Αιγαίου,
προκαλεί μεγάλη ανησυχία και προβληματισμό στους Ελληνες
επιτελείς που αναζητούν τρόπους αναχαίτισης των απειλητικών
σχεδίων της Αγκυρας. Πληροφορίες αναφέρουν ότι το ΓΕΕΘΑ
προχώρησε στη διενέργεια μελέτης επιχειρησιακής αναγκαιότητας-
σκοπιμότητας για την απόκτηση πυραυλικών και αντιπυραυλικών
συστημάτων.

Υψηλή προτεραιότητα
Οι ίδιες πηγές λένε πως η αναγκαιότητα της προμήθειας εντάχθηκε
στο επικαιροποιημένο ΕΜΠΑΕ και έλαβε θέση υψηλά στον πίνακα
προτεραιοτήτων των εξοπλισμών.

Η απόκτηση νέων πυραυλικών συστημάτων προβάλλεται ως

μοναδική για την αντιμετώπιση των τουρκικών σχεδίων. Ως
εναλλακτική λύση και μόνο με προσωρινά και περιορισμένα
αποτελέσματα προτείνεται η αναδιάταξη των υπαρχόντων
συστημάτων. Σκοπός είναι η μεγαλύτερη κάλυψη των αδυναμιών
της αεράμυνας της χώρας και η αντιμετώπιση των όσο το δυνατόν
περισσότερων ειδών πυραυλικών απειλών από την απέναντι όχθη
του Αιγαίου.

Aνατροπή της ισορροπίας δυνάμεων

Ο συσχετισμός των πυραυλικών δυνατοτήτων εκατέρωθεν του

Αιγαίου θα ανατραπεί σημαντικά σε βάρος της χώρας μας από το
2011, οπότε αναμένεται η απόσυρση των αντιαεροπορικών
συστημάτων «Hawk».

Μετά την αναβάθμιση των συγκεκριμένων συστημάτων το 2006, αν

και ιδιαίτερα δαπανηρή, υπήρξαν θετικά αποτελέσματα ως προς τις
επιχειρησιακές δυνατότητές τους.
Βάσει της αποφάσεως που έχει λάβει το Ανώτατο Στρατιωτικό
Συμβούλιο, τα συστήματα «Hawk» ολοκληρώνουν τον κύκλο ζωής
τους και σχεδιάζεται η απόσυρσή τους περί το 2011. Μια τέτοια
εξέλιξη θα προκαλέσει μεγάλα κενά στην αεράμυνα της χώρας αν
δεν συνδυαστεί με την αντικατάστασή τους από νέα ή μεγαλύτερου
βεληνεκούς αντιαεροπορικά συστήματα. Οι περιοχές που
καλύπτουν τα «Hawk» είναι η Αττική, η Βοιωτία και η Θεσσαλονίκη.
Τα μεγάλα δηλαδή αστικά κέντρα, εντός της ζώνης των οποίων
βρίσκονται ανεπτυγμένες σημαντικές στρατιωτικές δυνάμεις της
χώρας. Το θετικό για την αεράμυνα της χώρας (μέχρι στιγμής
τουλάχιστον) είναι η ένταξη των ιπτάμενων ραντάρ της Πολεμικής
Αεροπορίας. Με την απόκτησή τους αυξάνονται σημαντικά οι
δυνατότητες του συστήματος αναγνώρισης και επιτήρησης του
εθνικού εναέριου χώρου, αφού δύνανται να παρέχουν έγκαιρη και
αποτελεσματική αποκάλυψη εναέριων απειλών, αναγνώριση και
διευκρίνισή τους. Στοιχεία που μπορούν να βοηθήσουν σημαντικά
στην αντιμετώπιση των από αέρος κινδύνων.

Yildirim

Ο Τουρκικός Στρατός παρουσίασε επίσημα το Βαλλιστικό

Βλήμα Βραχέος Βεληνεκούς (SRBM) Yildirim, στην παρέλαση
της 30ής Αυγούστου 2007. Τουρκικές πηγές υποθέτουν πως η
ονομασία αντιστοιχεί στο βλήμα Β611, το οποίο ανέπτυξε η
Εταιρεία Αεροδιαστημικής Επιστήμης και Βιομηχανίας της
Κίνας (CASIC) σε συνεργασία με την κρατική Επιτροπή
Μηχανουργικών και Χημικών Βιομηχανιών (ΜΚΕΚ) της
Τουρκίας. Η ανάπτυξη του βλήματος άρχισε το 1999. Η αρχική
δοκιμή πραγματοποιήθηκε το 2001 σε βεληνεκές 120km, το
οποίο έφθασε στα 152km το 2003. Τότε ολοκληρώθηκε
επίσημα η ανάπτυξη. Το Β611 είναι SRBM ενός σταδίου,
στερεών καυσίμων, με επιδόσεις γενικά συγκρίσιμες του
ρωσικού Iskander-E. Στηριζόμενο στην τεχνολογία του DF-15
(M-7), το B611 μεταφέρει πολεμική κεφαλή Υψηλής
Εκρηκτικότητας (ΗΕ) βάρους 480kg, σε βεληνεκές 150km.
Ανησυχία για τον ρόλο της Άγκυρας και προκλητικοί
ανθελληνικοί χαρακτηρισμοί σε επίσημη ιστοσελίδα

Κέντρο μεταστάθμευσης των ΗΠΑ από το Ιράκ θέλει την Τουρκία η

Ουάσινγκτον

Το βλέμμα στραμμένο στην σημερινή επίσκεψη της επικεφαλής του

Στέιτ Ντιπάρτμεντ κυρίας Χίλαρι Κλίντον στην Αγκυρα έχουν η
Αθήνα και η Λευκωσία. Οι δύο πρωτεύουσες θεωρούν βέβαιο ότι
στην πλούσια ατζέντα των αμερικανοτουρκικών συνομιλιών θα
βρίσκονταν ζητήματα μείζονος ελληνικού ενδιαφέροντος, όπως το
Κυπριακό, η κατάσταση στο Αιγαίο και η ευρωπαϊκή πορεία της
Τουρκίας, αλλά και θέματα ευρύτερης περιφερειακής σημασίας: οι
αγωγοί πετρελαίου, η κατάσταση στο Μεσανατολικό και βεβαίως ο
καίριος ρόλος που αναμένεται να αποκτήσει σύντομα η Τουρκία με
την εξαγγελθείσα αποχώρηση των αμερικανικών στρατευμάτων
από το Ιράκ εντός του 2010.
Αν και επισήμως η παρουσία της κυρίας Κλίντον στην Αγκυρα
εμφανίζεται ως προσπάθεια της αμερικανικής κυβέρνησης να
διερευνήσει τον ρόλο που θα έχει η Τουρκία στις επερχόμενες
εξελίξεις στο Μεσανατολικό, μετά την πρόσφατη ένταση ανάμεσα
στο Τελ Αβίβ και στην Αγκυρα, πληροφορίες από τον τουρκικό
Τύπο αναφέρουν ότι οι Αμερικανοί επρόκειτο να ζητήσουν
από την τουρκική κυβέρνηση τη δημιουργία εγκαταστάσεων
μεταστάθμευσης αμερικανικών στρατευμάτων, όταν αυτά θα
αποχωρούν από το Ιράκ, ώστε να εξασφαλίσουν την ασφαλή
επιστροφή τους μέσω Τουρκίας στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Αν και οι εκτιμήσεις πολλών χωρών, μεταξύ των οποίων και η
Ελλάδα, είναι ότι μεγάλο μέρος των αμερικανικών στρατευμάτων θα
αποχωρήσει απευθείας από το Ιράκ για τις ΗΠΑ, ώστε να
υλοποιηθεί η «μεγάλη επιστροφή» που έχει υποσχεθεί ο Μπαράκ
Ομπάμα, ενώ ένα άλλο θα κατευθυνθεί στο Αφγανιστάν, οι
Αμερικανοί επιμένουν στη χρησιμοποίηση βάσεων μεταστάθμευσης
σε τουρκικό έδαφος. Το θέμα ενδιαφέρει άμεσα και την Αθήνα, καθ΄
ότι θεωρείται πιθανό πως οι Αμερικανοί θα ζητήσουν ορισμένες
διευκολύνσεις.
Οσον αφορά την Κύπρο, η Αγκυρα αναμένεται να ζητήσει από
την Ουάσιγκτον να ασκήσει πιέσεις προς τη Λευκωσία ώστε
να επισπευσθούν οι συνομιλίες για επίλυση του Κυπριακού
και να τεθεί συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα. Η τουρκική
κυβέρνηση θα ήθελε να υπάρξει μια κατ΄ αρχήν συμφωνία για
το Κυπριακό ως το φθινόπωρο, ώστε να μην υπάρξουν
εμπόδια στην ενταξιακή πορεία της προς την Ευρωπαϊκή
Ενωση, η οποία θα επαναξιολογηθεί στα τέλη του 2009-
ιδιαίτερα δε στο κρίσιμο κεφάλαιο της ενέργειας. Η Κυπριακή
Δημοκρατία έχει πάντως εκφράσει ρητά την αντίθεσή της σε
κάθε είδους χρονοδιαγράμματα.

Πληροφορίες που έχει διάθεσή του «Το Βήμα» αναφέρουν ότι όσον
αφορά τα ενεργειακά θέματα οι Τούρκοι επιμένουν σε αυξημένο
ρόλο στο θέμα των αγωγών που διέρχονται από το έδαφός τους,
επιδιώκοντας να αγοράζουν και να μεταπωλούν το φυσικό αέριο ή
το πετρέλαιο, θέση η οποία βρίσκει αντίθετη όχι μόνο την ελληνική
κυβέρνηση, αλλά και άλλες χώρες από τις οποίες διέρχονται οι
αγωγοί. Αγνωστο παραμένει το εάν και με ποιον τρόπο η κυρία
Κλίντον θα παρουσιάσει στους Τούρκους τις ελληνικές θέσεις για τα
τεκταινόμενα στο Αιγαίο, όπως φέρεται να υποσχέθηκε κατά την
πρόσφατη συνάντησή της με την υπουργό Εξωτερικών κυρία Ντόρα
Μπακογιάννη στην Ουάσιγκτον.
Προκλητικοί χαρακτηρισμοί σε ιστοσελίδα
«Τεμπέλης,επιδειξιομανής και,κυρίως,διάκειται εχθρικά έναντι
των Τούρκων». Οι χαρακτηρισμοί αυτοί αφορούν τον ελληνικό
λαό και περιέχονται σε έκθεση του τουρκικού Συμβουλίου
Κρατικής Επιθεώρησης η οποία είχε αναρτηθεί στην
ιστοσελίδα του τουρκικού προεδρικού μεγάρου αλλά
πρόσφατα αποσύρθηκε. Μεταξύ άλλων, οι συντάκτες της
έκθεσης αναφέρουν χαρακτηριστικά ότι στην Ελλάδα «τη
διακοπή που κάνουν για μιάμιση ώρα,για να πιουν τσάι,δεν τη
σταματούν ακόμη και στην περίπτωση που έρθει ο Πρόεδρος
της Δημοκρατίας», ενώ φθάνουν στο σημείο να λένε ότι
«επειδή ο ελληνικός λαός δεν ξέρει να διαβάζει e-mail, θα
πρέπει να προτιμάται η αποστολή fax». Οπως σημειώνει η
εφημερίδα «Πολίτης», οι επίμαχες φράσεις αποσύρθηκαν από
την ιστοσελίδα και σύμφωνα με ανακοίνωση που εξεδόθη
αφαιρέθηκαν διότι ήταν απαράδεκτες για τον «φίλο ελληνικό
λαό».

Στο ΕΔΑΔ προσφεύγει η Εκκλησία της Κύπρου για την

καταστροφή 522 κατεχόμενων εκκλησιών

Η Εκκλησία της Κύπρου θα προσφύγει στο

Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων
Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ) για την καταστροφή 522
εκκλησιών στις τουρκοκρατούμενες περιοχές
της Κύπρου.Σύμφωνα με ανακοίνωση της Εκκλησίας της Κύπρου,
με πρωτοβουλία του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Κύπρου
Χρυσοστόμου Β’, η Εκκλησία ετοιμάζεται να καταθέσει αγωγή
εναντίον της Τουρκίας στο ΕΔΑΔ για τη συνεχιζόμενη καταστροφή
522 εκκλησιών στα κατεχόμενα και να επισημάνει ιδιαίτερα την
ανάγκη για...διαφύλαξη της θρησκευτικής και πολιτιστικής μας
κληρονομιάς.
«Η αναγκαία αυτή προσφυγή στο ΕΔΑΔ προκύπτει από τη
συνεχιζόμενη και συνειδητή, από μέρους της Τουρκίας,
καταστροφή των εκκλησιών της νήσου μας και την άρνησή της
να συνεργαστεί για την ανοικοδόμηση και επιδιόρθωση όσων
μνημείων έχουν υποστεί βάρβαρες αλλοιώσεις», αναφέρει η
ανακοίνωση.Η Εκκλησία της Κύπρου σημειώνει πως πολλές
εκκλησίες έχουν μετατραπεί σε στάβλους, αποθήκες, ορνιθώνες,
νυχτερινά κέντρα, βιβλιοθήκες, πολιτιστικά κέντρα, νεκροτομεία,
τζαμιά και στρατόπεδα.
www.ikypros.com-http://infognomonpolitics.blogspot.com/
Διαβεβαιώσεις για αποχή ξένων από τον Ηγεμόνα

Προς μερική, τουλάχιστον, επίλυση βαίνει το θέμα της τουρκικής

άσκησης «Ηγεμών» στο Αιγαίο στην οποία έχουν κλιθεί να
συμμετάσχουν τέσσερις χώρες του ΝΑΤΟ και το σενάριο της οποίας
θίγει ελληνικά συμφέροντα.

Σύμφωνα με ανωτάτη πηγή του υπουργείου Άμυνας οι

προσκληθείσες χώρες, ΗΠΑ, Βρετανία, Ολλανδία και Βέλγιο
έχουν δώσει προφορικές διαβεβαιώσεις προς την Ελλάδα, ότι
είτε ότι θα αποσυρθούν είτε ότι δεν θα συμμετάσχουν στις
φάσεις εκείνες που θίγονται ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα.

Οι διαβεβαιώσεις αυτές δόθηκαν στον κ. Ευάγγελο Μεϊμαράκη κατά

τη συνάντηση που είχε με τους ομολόγους του στη σύνοδο
υπουργών Άμυνας του ΝΑΤΟ στην Κρακοβία.
Η άσκηση έχει προγραμματιστεί για 13-29 Μαρτίου.

Η βρετανική συμμετοχή, όπως και άλλων χωρών, αποτελεί

τμήμα της ευρύτερης βρετανικής άσκησης «Ταύρος» που έχει
ήδη ξεκινήσει και θα επεκταθεί μέχρι την νοτιοανατολική Ασία.
Η Βρετανία έχει ζητήσει από την Ελλάδα να κάνει μαζί της
διμερή άσκηση κατά το χρονικό διάστημα που τα πλοία της θα
βρίσκονται στην περιοχή.

HURRIYET: «Η Ευρώπη δίνει τα Δωδεκάνησα στην Τουρκία»...

Το προκλητικό δημοσίευμα της Hurriyet

Έδωσαν τα νησιά μας στους Τούρκους

Με τίτλο «Η Ευρώπη δίνει τα Δωδεκάνησα στην Τουρκία»

πανηγυρίζει σήμερα με το πρωτοσέλιδό της η εφημερίδα «Χουριέτ».
Η ιστορία είναι απίστευτη, αλλά καθ' όλα αληθινή. Πρίν από ένα
μήνα, κατά την τακτική συνάντηση των πρέσβεων των χωρών
μελών της Ευρωπαϊκή Ένωσης, μοιράστηκε ένας φάκελος με
θέματα προς συζήτηση.

Ο πρέσβυς της Ελλάδας, Φώτης Ξυδάς, ανέσυρε από τον

φάκελο ένα έγγραφο με έναν τυπωμένο χάρτη, στον οποίο
απεικονίζονταν τα Δωδεκάνησα και η Μυτιλήνη με το ίδιο
χρώμα με αυτό της Τουρκίας, ωσάν να αποτελούσαν τουρκικό
έδαφος.
Ο κ. Ξυδάς διέκοψε την συζήτηση και απευθυνόμενος στον
Εκπρόσωπο της Ένωσης στην Τουρκία, Μάρκ Πιερίνι, του
είπε:
Επειδή έχω γεννηθεί στην Μυτιλήνη και δεν είμαι Τούρκος
αλλά Έλληνας, και επειδή αυτός ο χάρτης δείχνει τα ελληνικά
νησιά ως τουρκικά, παρακαλώ εξηγήστε μου τι συμβαίνει.
Ο επίσημος εκπρόσωπος της ΕΕ ζήτησε πίσω το χαρτί για να
αντιληφθεί περί τίνος πρόκειται, αλλά ο Έλληνας διπλωμάτης
αρνήθηκε να του το επιστρέψει με την φράση «Δεν πρόκειται
να σας το επιστρέψω, διότι αυτό το χαρτί θα είναι κάποια
στιγμή χρήσιμο». Προφανώς ο κ. Ξυδάς ήθελε να αποστείλει το
έγγραφο στο Υπουργείο Εξωτερικών για περεταίρω ενέργειες.
Έναν μήνα μετά το συμβάν, οι εφημερίδες «Χουριέτ» και
«Ζαμάν» δημοσιεύουν σήμερα τον χάρτη με τον τίτλο «Η
Ευρώπη έδωσε τα Δωδεκάνησα στην Τουρκία»,
πανηγυρίζοντας προφανώς με την ανοησία και την
επιπολαιότητα των ευρωπαϊκών υπηρεσιών και προσωπικά
της επίσημης ευρωπαϊκής αντιπροσωπείας στην Άγκυρα.
Το ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών ζήτησε εξηγήσεις, αλλά το
ζήτημα δεν έλαβε διαστάσεις. Το ερώτημα, ωστόσο, που ετέθη
και από διπλωματικούς κύκλους είναι το πώς θα αντιδρούσε η
Μεγάλη Βρετανία, αν κάποιο επίσημο έγγραφο απεικόνιζε την
Βόρειο Ιρλανδία ως έδαφος της Ιρλανδικής Δημοκρατίας ή τα
ισπανικά Κανάρια νησιά με τα χρώματα του Μαρόκου ή τις
Πορτογαλικές Αζόρες με άλλο χρώμα από εκείνο της
Πορτογαλίας.
Μετά την έκρηξη ιλαρότητας, που προκάλεσε η είδηση της
απόδρασης Παλαιοκώστα στον τουρκικό τύπο, και τα πρωτοσέλιδα
με ανέκδοτα για το συμβάν στο Κορυδαλλό και σε εποχές που οι
διμερείς σχέσεις δεν βαίνουν καθόλου θετικά, το νέο αυτό
περιστατικό με αποκλειστικό υπεύθυνο τις ευρωπαϊκές υπηρεσίες
έρχεται να προστεθεί στο σήριαλ όπου η Ελλάδα παρουσιάζεται εν
είδει γελοιογραφίας.
Μέχρι στιγμής δεν έχει υπάρξει επίσημη ανακοίνωση του ελληνικού
Υπουργείου Εξωτερικών για την προκλητική αμετροέπεια των
ευρωπαϊκών υπηρεσιών και την προβοκατόρικη επιπολαιότητα του
γραφειοκράτη εκπροσώπου της στην Άγκυρα, κ. Μάρκ Πιερίνι.
Πολύβιος Κανές
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ Η ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ ΤΗΣ
ΕΛΛΑΔΟΣ.-

Ο θρυλικός Στρατηγός Δημήτριος Ματαφιάς, στην κοιλάδα

Μπεκάα,σύμφωνα με χαλκευμένες Τουρκικές φωτογραφίες.

Η Τουρκική εφημερίδα Cumhuriyet ξαναχτύπησε...

Στις 1 Μαρτίου 2009, γράφει και πάλι, πως " η Ελλάδα βιώνει με τον
πιο συγκεκριμένο τρόπο την αλήθεια πως η τρομοκρατία θα βλάψει
και αυτούς που την τρέφουν και την υποστηρίζουν"...Αναφέρει πως
«οι τρομοκράτες της PKK που διανέμουν στο καταυλισμό του
Λαυρίου, τον οποίο η Ελλάδα δεν κλείνει παρόλες τις διεθνείς
πιέσεις ,έχουν στασιάσει και δεν επιτρέπουν την είσοδο στους
Έλληνες αρμοδίους».
Η εμμονή της μεγάλης κυκλοφορίας Τουρκικής εφημερίδος, που ως
γνωστόν εκφράζει το «Κεμαλικό Βαθύ Κράτος» των «Στρατηγών
της Εργενεκόν» και των διαδόχων τους, με συνεχόμενα
δημοσιεύματα κατά της Ελλάδος τις τελευταίες εβδομάδες, σχετικά
με υποτιθέμενη, υποστήριξη της Χώρας μας προς το «Κουρδικό
Εργατικό Κόμμα» δεν θα πρέπει να εκλαμβάνεται ως τρέχων
γεγονός...

Ας αναλογιστούν οι αρμόδιοι φορείς της Χώρας μας που

αποσκοπούν, οι συκοφαντίες αυτές του Τουρκικού Γενικού
Επιτελείου και ποιους έχουν «αποδέκτες»...

Στο παρελθόν πλήθος δημοσιεύματα του Τουρκικού Τύπου, αλλά

και κατηγορίες από πλέον υψηλόβαθμα κυβερνητικά Τουρκικά
κλιμάκια, εις βάρος μας, τύχανε πλήρους αποδοχής από χώρες της
διεθνούς κοινότητος. Δεν είναι τυχαίο που οι συκοφαντίες αυτές
έρχονται και πάλι στο προσκήνιο, την ώρα που υψηλόβαθμοι
αξιωματούχοι των ΗΠΑ, δηλώνουν επί Τουρκικού εδάφους, την
«κοινή δράση ΗΠΑ-Τουρκίας στον αγώνα κατά της τρομοκρατίας
του ΡΚΚ».

Επισκεφθείτε τον κάτωθι σύνδεσμο για περισσότερες πληροφορίες

σχετικά με την Τουρκική προπαγάνδα εις βάρος της Χώρας μας.-

http://www.atmg.org/GrecoPKK.html

Γαλλία, Κύπρος και Συνεταιρισμός για την Ειρήνη

 Χρήστου Ιακώβου
Διευθυντής του Κυπριακού
Κέντρου Μελετών

Ενώ στην Κύπρο έχει

ξεσπάσει ένας έντονος
δημόσιος διάλογος σχετικά με
την πρόκληση συμμετοχής στο Συνεταιρισμό για την Ειρήνη (ΣγΕ),
η Τουρκική κυβέρνηση ήδη βρίσκεται σε δύσκολη διπλωματική θέση
όσον αφορά την ένταξη της Γαλλίας στο στρατιωτικό σκέλος του
ΝΑΤΟ, αν και προς το παρόν δεν έχει φανερώσει τις προθέσεις
της.Η Γαλλία, για μία σειρά από λόγους οι οποίοι έχουν να κάνουν
με την ερμηνεία των συμφερόντων της, έχει μπλοκάρει οκτώ
διαπραγματευτικά κεφάλαια της Τουρκίας με την Ε.Ε.. Αυτό το
γεγονός δημιουργεί μία δυσχερή υπόθεση για τον Ερντογάν. Αν δεν
μπλοκάρει τη Γαλλία σε μια τέτοια υπόθεση-κλειδί, τότε η απόφαση
αυτή θα έχει, βεβαίως, αντίκτυπο στα εσωτερικά πολιτικά πράγματα
της χώρας.
Ο παράγοντας εκείνος, ο οποίος καθιστά ευαίσθητο το θέμα, είναι
και το πάλαι ποτέ σχέδιο Roger, βάσει του οποίου και η Ελλάδα το
1980, κατάφερε να επανενταχθεί στο στρατιωτικό σκέλος του
ΝΑΤΟ. Το τότε στρατιωτικό καθεστώς της Τουρκίας είχε επικριθεί
έντονα, διότι είχε υποχωρήσει στο αίτημα αυτό, χωρίς να λάβει
οποιαδήποτε ανταλλάγματα. Πάντως, η σημερινή Τουρκική
κυβέρνηση γνωρίζει τι είδους πολιτικές αντιπαραθέσεις θα
δημιουργηθούν στο εσωτερικό της χώρας, σε περίπτωση κατά την
οποία η Άγκυρα δώσει τη συγκατάθεσή της στο γαλλικό αίτημα.
Γνωρίζει, επίσης, ότι πρόκειται να δεχθεί πλήγμα το πολιτικό κύρος
που υπάρχει προς το κυβερνών κόμμα.
Από την άλλη, ο Ερντογάν υπολογίζει ότι το να εμποδίσει τη Γαλλία
να επιστρέψει στο στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ, θα δημιουργήσει
πολλά ρίσκα για την τουρκική πλευρά. Η κοινή πεποίθηση μέσα στο
ΝΑΤΟ, η οποία ενισχύεται έντονα από το πλαίσιο των σημερινών
Αμερικανογαλλικών σχέσεων, είναι ότι η Γαλλία πρέπει να
επιστρέψει πλήρως στη Βορειοατλαντική συμμαχία. Άλλωστε, το
ΝΑΤΟ έχει ανάγκη από το γαλλικό στρατιωτικό δυναμικό και,
επιπλέον διανύει μία περίοδο νέων ανοιγμάτων γεγονός που
καθιστά την ύπαρξη προβλημάτων ήκιστα ευχάριστη.
Με αυτά τα δεδομένα η Τουρκία ευρίσκεται προ ενός διλήμματος
που την αναγκάζει να συμπεριφερθεί με μεγάλη προσοχή. Πιθανή
υποβολή βέτο στην ένταξη της Γαλλίας θα προκαλέσει αντίστροφη
αντίδραση. Η Τουρκία είναι μια χώρα, η οποία έχει ανάγκη το
ΝΑΤΟ, λόγω των φιλοδοξιών της να αυξήσει τον περιφερειακό της
ρόλο και των προσπαθειών της ενισχύσει τις προσπάθειές της για
ένταξη στην ΕΕ. Ως εκ τούτου, προσδίδει μεγάλη σημασία στη
συμπεριφορά της εντός της συμμαχίας. Ευρισκομένη, λοιπόν,
πάντοτε στην πρώτη γραμμή των νατοϊκών επιχειρήσεων, σήμερα
το ενδεχόμενο να βρεθεί σε μειονεκτική θέση απέναντι στο ΝΑΤΟ
κραδαίνοντας την απειλή του βέτο, ιδιαίτερα σε μια περίοδο κατά
την οποία επαναπροσδιορίζεται και επεκτείνεται η σημασία της
Βορειοατλαντικής συμμαχίας, είναι κάτι το οποίο κάθε άλλο παρά
εξυπηρετεί τα συμφέροντα της Άγκυρας. Έτσι, μέσα σε αυτό το
πλαίσιο και δεδομένης της άμεσης ανάγκης να επανέλθει η Γαλλία
στο ΝΑΤΟ, η οποία σημειωτέον είναι και μια πυρηνική δύναμη,
υπάρχει το ενδεχόμενο απομόνωσης της Τουρκίας μέσα στη
συμμαχία, κάτι το οποίο άλλωστε δεν είναι επιθυμητό και από την
πλευρά της Άγκυρας.
Εδώ ακριβώς δημιουργείται μία ευνοϊκή συγκυρία για την Κυπριακή
διπλωματία. Σήμερα, η στρατιωτική συνεργασία μεταξύ ΝΑΤΟ –
Ε.Ε. δεν μπορεί να λειτουργήσει πλήρως, όπως προβλέπεται στο
πλαίσιο της Κοινής Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφάλειας
(ΚΕΠΠΑ), λόγω της μη συμμετοχής της Κύπρου στο Συνεταιρισμό
για την Ειρήνη. Το πρόσφατο ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου, που
καλεί την Κυπριακή Δημοκρατία να συμμετάσχει στο ΣγΕ ενισχύει
ακόμη περισσότερο την ευνοϊκή συγκυρία. Επομένως, η Κύπρος
έχει μία μοναδική ευκαιρία να συνδέσει την υποβολή αίτησης
συμμετοχής στον ΣγΕ με την Γαλλική αίτηση και τα νέα ανοίγματα
της Βορειοατλαντικής συμμαχίας. Με αυτό τον τρόπο αυξάνονται οι
πιθανότητες να εξουδετερωθεί πιθανόν Τουρκικό βέτο. Ανάλογη,
ήταν και η στρατηγική ένταξης της Κυπριακής Δημοκρατίας στην ΕΕ
που συνδέθηκε με άλλα υπό ένταξη κράτη σε μια περίοδο που η ΕΕ
πραγματοποιούσε νέα ανοίγματα.

Συμπερασματικά, σήμερα, τόσο η τρέχουσα συγκυρία όσο και οι

συνθήκες σε σχέση με το παρελθόν έχουν αλλάξει, κατά συνέπεια,
η υποβολή ενός βέτο που θα δυσχεραίνει τα νέα ανοίγματα του
ΝΑΤΟ θα προκαλέσει περισσότερα προβλήματα στην Τουρκική
διπλωματία απ’ ό,τι στο παρελθόν.

HURRYET-Κατηγορίες σε βάρος της Ελλάδος για υποστήριξη

πρός το ΡΚΚ.-
Η Χουριέτ για άλλη μια φορά δημοσιεύει είδηση εναντίον της χώρας
μας, κατηγορώντας και πάλι την Ελλάδα ότι βοηθάει τα μέλη του
PKK.

Η τουρκική εφημερίδα ισχυρίζεται ότι στο Κέντρο υποδοχής

μεταναστών στο Λαύριο βρίσκουν στέγη δεκάδες μέλη του PKK,
αλλά και πολλών άλλων τρομοκρατικών οργανώσεων.

Η εφημερίδα γράφει χαρακτηριστικά: «Άλλη μια φορά φάνηκε η

αλήθεια της τρομοκρατίας, που χτυπάει ακόμα και τους παράγοντες
που τη στηρίζουν. Στο κέντρο υποδοχής μεταναστών στο Λαύριο τα
μέλη των τρομοκρατικών οργανώσεων επαναστάτησαν και δεν
επέτρεψαν την είσοδο σε Έλληνες αξιωματούχους. Το κέντρο
υποδοχής μεταναστών, που χρησιμοποιείται από μέλη του PKK και
άλλων τρομοκρατικών οργανώσεων για ένοπλες ασκήσεις και για
πολιτικές αναπτύξεις, δεν έχει κλείσει ακόμη παρά τις αντιδράσεις
της διεθνούς κοινότητας».
Η τουρκική εφημερίδα αναφέρει, ότι μέλη της ΕΥΠ τις
προηγούμενες ημέρες θέλησαν να κάνουν έλεγχο μέσα στο Κέντρο
υποδοχής μεταναστών, στο πλαίσιο ερευνών για την εξιχνίαση της
επίθεσης κατά της αμερικανικής πρεσβείας με ρουκέτα.

Το ύποπτο δημοσίευμα συνεχίζει: «Η ρουκέτα RPG-7, με την οποία

χτυπήθηκε η αμερικανική πρεσβεία, χρησιμοποιείται συχνά από το
PKK, γι' αυτό και οι ελληνικές Αρχές θέλησαν να κάνουν ελέγχους».

Σύμφωνα με το προκλητικό δημοσίευμα της Χουριέτ, τα μέλη του

PKK έχουν ξεσηκωθεί και μέχρι στιγμής δεν έχουν επιτρέψει
κανέναν έλεγχο.

Στις 22 Φεβρουαρίου 2009, η ίδια εφημερίδα φιλοξένησε

συνέντευξη του τέως μέλους του ΡΚΚ Semdin Sakik,ο οποίος
βρίσκετε στην φυλακή εδώ και 11 χρόνια.Μεταξύ των άλλων ο
Κούρδος φυλακισμένος, "θυμήθηκε" πως η Ελλάδα περέδωσε
αντιαεροπορικούς πυραύλους τύπου "Stinger" το 1993 στο
ΡΚΚ,παρείχε εκπαίδευση στους Κούρδους αντάρτες κλπ.

Οι ΗΠΑ κατηγορούν την Τουρκία για παραβίαση της

ελευθεροτυπίας

Οι Ηνωμένες
Πολιτείες
επικρίνουν την
Τουρκία για την
εφαρμογή
περιορισμών στην
ελευθερία της
έκφρασης στην
ετήσια έκθεση για την κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων
που δόθηκε χθες στη δημοσιότητα από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ και
στην οποία αναφέρεται ότι οι δημοσιογράφοι φοβούνται την
εφαρμογή αντιποίνων, εάν επικρίνουν την κυβέρνηση του Ρετζέπ
Ταγίπ Ερντογάν.
Η δημοσίευση της έκθεσης συμπίπτει με την κλιμάκωση της
αναμέτρησης ανάμεσα στην εκδοτική εταιρεία Dogan Yayin και την
τουρκική κυβέρνηση.
Την περασμένη εβδομάδα επιβλήθηκε πρόστιμο 500 εκατομμυρίων
δολαρίων στη Dogan Yayin για φορολογικές παραβάσεις έπειτα
από τη διενέργεια ελέγχου από τις φορολογικές αρχές, ο οποίος,
σύμφωνα με την τουρκική ένωση Τύπου, έγινε για να σταματήσει η
επικριτική για την κυβέρνηση αρθρογραφία.
Ο Ερντογάν επέκρινε με δριμύτητα την εκδοτική εταιρεία, η οποία
κατέχει την εφημερίδα Hurriyet, ένα πρακτορείο ειδήσεων και
ραδιοφωνικά δίκτυα και κάλεσε τους υποστηρικτές του να μην
αγοράζουν τις εφημερίδες του ομίλου, οι οποίες είχαν πρόσφατα
δημοσιεύσει αρθρογραφία για κυβερνητικά σκάνδαλα διαφθοράς.
"Πολλές επιχειρήσεις ανά τη χώρα που έχουν στην κατοχή τους
μέσα ενημέρωσης ανησυχούν για την απώλεια επιχειρηματικών
ευκαιριών, εάν οι δημοσιογράφοι τους γράψουν άρθρα επικριτικά
προς την κυβέρνηση", αναφέρεται στην έκθεση του αμερικανικού
υπουργείου Εξωτερικών. "Ανώτατοι κυβερνητικοί αξιωματούχοι,
μεταξύ τους και ο πρωθυπουργός Ερντογάν, έκαναν δηλώσεις κατά
τη διάρκεια του έτους επικρίνοντας με δριμύτητα επιχειρηματίες του
χώρου των μέσων ενημέρωσης, ειδικότερα έπειτα από την
δημοσίευση άρθρων για σκάνδαλα διαφθοράς που βαρύνουν
οργανώσεις στη Γερμανία, οι οποίες έχουν σχέση με το κυβερνών
κόμμα", αναφέρεται στην έκθεση. Τα μέσα ενημέρωσης του ομίλου
Dogan Yayin κάλυψαν δημοσιογραφικά δίκη στη Γερμανία τον
περασμένο χρόνο εναντίον ισλαμικής φιλανθρωπικής οργάνωσης
που κατηγορήθηκε για την υπεξαίρεση ποσών από δωρεές και την
αποστολή τους σε φιλοκυβερνητικό ενημερωτικό φορέα στην
Τουρκία.
Ο Ερντογάν έχει απορρίψει τις κατηγορίες για δωροληψία, ενώ το
τουρκικό υπουργείο Οικονομικών ανακοίνωσε ότι η επιβολή
προστίμου εναντίον της Dogan Yayin είναι αποτέλεσμα
φορολογικού ελέγχου ρουτίνας, χωρίς πολιτικά κίνητρα.
Στο πλαίσιο των ενταξιακών της διαπραγματεύσεων με την
Ευρωπαϊκή Ένωση, η Τουρκία επεξέτεινε την ελευθερία του λόγου,
άμβλυνε τους περιορισμούς στα μέσα ενημέρωσης και
τροποποίησε το άρθρο του ποινικού κώδικα "περί προσβολής του
τουρκισμού".
Ωστόσο, σημειώνεται στην έκθεση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, αν και ο
όρος "τουρκισμός" αντικαταστάθηκε από τον όρο "τουρκικό έθνος",
παραμένουν οι περιορισμοί, κυρίως ως προς το θέμα της
γενοκτονίας των Αρμενίων και την κουρδική μειονότητα.
Στην έκθεση περιλαμβάνονται επίσης στοιχεία για την επιβολή
περιορισμών στο ΙΝΤΕΡΝΕΤ.
Εκατοντάδες ιστοσελίδες, ανάμεσά τους και το YouTube, δεν είναι
προσβάσιμες στην Τουρκία.
Οι περισσότερες σχετικές δικαστικές αποφάσεις ελήφθησαν με το
επιχείρημα ότι οι ιστοσελίδες ενθάρρυναν την αυτοκτονία, την
παιδική πορνογραφία ή διευκόλυναν την πρόσβαση των χρηστών
στα ναρκωτικά, προωθούσαν την πορνεία ή εξύβριζαν τον ιδρυτή
της σύγχρονης Τουρκίας.

Το ΕΔΑΔ αναγνώρισε δικαιώματα ελληνικών περιουσιών στην

Τουρκία
 Το δικαίωμα
της
κληρονομιάς
σε άτομα
ελληνικής
καταγωγής,
που οι
πρόγονοί τους
είχαν περιουσίες στην Τουρκία, αναγνώρισε χθες το
Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων,
καταδικάζοντας την Τουρκία για την άρνησή της να
αναγνωρίσει αυτό το δικαίωμα στους ελληνικής καταγωγής
Γεράν-Ζανέτ Νακαριάν και Αρμέν Ντεριάν και επιδικάζοντας
συνολική αποζημίωση 500.000 ευρώ στους ενάγοντες.

Οι δύο ενάγοντες, που γεννήθηκαν στην Ελλάδα το 1945 και το

1948 αντίστοιχα, είχαν προσφύγει στο ΕΔΑΔ, ισχυριζόμενοι ότι οι
τουρκικές αρχές αρνούνται να αναγνωρίσουν το κληρονομικό τους
δικαίωμα σε ακίνητο και οικόπεδο μεγάλης αξίας και έκτασης στην
Τουρκία, με το πρόσχημα ότι δεν ισχύει η αρχή της αμοιβαιότητας
για την αναγνώριση αυτού του δικαιώματος μεταξύ Ελλάδος και
Τουρκίας.

Το Δικαστήριο, στις 8 Ιανουαρίου 2008, είχε αποφασίσει, χωρίς να

εξετάσει τους ισχυρισμούς της τουρκικής πλευράς περί
αμοιβαιότητας, ότι στην περίπτωση των εναγόντων είχε υπάρξει
παραβίαση του άρθρου 1 του πρωτοκόλλου 1, της Σύμβασης
Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, για την παραβίαση του δικαιώματος
προστασίας και πρόσβασης στην περιουσία.

Στην «πρωτόδικη» απόφασή του το ΕΔΑΔ δεν είχε επιδικάσει

αποζημίωση, αλλά με τη χθεσινή απόφασή του επιδίκασε από
250.000 ευρώ στον καθένα από τους ενάγοντες, για την παραβίαση
του δικαιώματός τους να έχουν πρόσβαση, ως κληρονόμοι, στην
περιουσία τους στην Τουρκία.

Του ΝΙΚΟΥ ΡΟΥΣΣΗ

Προκλητικός και αμετανόητος ο δολοφόνος του Σολωμού

Αποδοκιμάζουν τον
δολοφόνο του
Σολωμού

Ο πρόεδρος
Χριστόφιας καταδίκασε
τις προκλητικές
δηλώσεις του Τούρκου
έποικου Κενάν Ακίν, ο οποίος το 1996 πυροβόλησε τον
ελληνοκύπριο Σολωμό Σολωμού, ο οποίος βρήκε τραγικό θάνατο.

«Τον πυροβόλησα και θα τον πυροβολούσα και πάλι»,

δήλωσε προκλητικά ο Ακίν, ο οποίος σε συνέντευξη του στην
αθηναϊκή εφημερίδα «Πρώτο Θέμα», ισχυρίζεται ότι στα
κατεχόμενα τον θεωρούν ήρωα. Επίσης, Ισχυρίζεται ότι η
Κυπριακή Δημοκρατία, η οποία τον έχει επικηρύξει για 460
χιλιάδες ευρώ, δεν έχει σοβαρά στοιχεία εναντίον του και ότι
«κατηγορείται άδικα».
Καταδικάζουμε με απόλυτο τρόπο τις δηλώσεις ενός ανθρώπου,
που διαπνέεται από αισθήματα βαρβαρότητας, δήλωσε ο πρόεδρος
Χριστόφιας.
Επίσης, τόνισε ότι οι δηλώσεις Ακίν είναι πρόκληση στα αισθήματα
όλων των Κυπρίων και είναι απόλυτα καταδικαστέες.

Ο πρόεδρος της Βουλής Μάριος Καρογιάν, σχολιάζοντας τη

συνέντευξη, δήλωσε ότι εκτός από τον Κενάν Ακίν, αμετανόητη είναι
και η Τουρκία, που συνεχίζει να προκαλεί και να λειτουργεί
αλαζονικά με τις πλάτες κάποιων ισχυρών συμμάχων της.

Ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ Νίκος Αναστασιάδης δήλωσε ότι είναι

απαράδεκτο, αδιανόητο και ιδιαίτερα κάκιστο για όσους θέλουν την
ειρηνική συμβίωση με τους ελληνοκύπριους, να ανέχονται
ανάλογους ανεγκέφαλους να επιβιώνουν μεταξύ τους.

Τούρκικος χάρτης

Δημήτριος Δήμου αντιστράτηγος ε.α. Αντίβαρο, Δεκέμβριος 2007

Έχω πολλές φορές πεί από αυτή τη στήλη, ότι οι Τούρκοι όταν
θέλουν να πούν κάτι το πολύ βαρυσήμαντο προκλητικό και οχληρό,
τότε βγαίνει ένας μπροστάρης συνήθως απόστρατος υψηλόβαθμος
Πρέσβης ή Στρατηγός, ή κάποια Εφημερίδα, και προλειαίνουν το
έδαφος πρίν μιλήσει η Τουρκική Κυβέρνηση, ώστε το θέμα να γίνει
πιο εύληπτο όταν διακηρυχθεί επισήμως η Τουρκική απαίτηση. Είχα
επίσης επισημάνει ότι το φιλοτουρκικό κατεστημένο του
Αμερικανικού Πενταγώνου, επίτηδες διέρρευσε πριν ένα χρόνο την
έκθεση με το Χάρτη του Κουρδικού Κράτους του απόστρατου
συνταγματάρχη-συγγραφέα Ralf Peters, ώστε να αντιδράσουν
έγκαιρα και αποτελεσματικά οι Τούρκοι. Πραγματικά η Τουρκική
Κυβέρνηση έδρασε αστραπιαία και προσέξτε τη Τουρκική
μεθοδολογία και συγκρίνετέ την με τη δραστηριότητα του Ελληνικού
Υπουργείου των Εξωτερικών.

Πρώτα η Τουρκία διαμαρτυρήθηκε έντονα στις μεγάλες δυνάμεις και

κυρίως στην Αμερική από την οποία και απέσπασε τη
συγκατάθεση, να ενεργοποιήσει το πτέραρχο και τέως ανώτατο
διοικητή του ΝΑΤΟ Josef Ralston, ο οποίος τοποθετήθηκε στην
σημαντικότατη θέση του συντονιστή τριών Κυβερνήσεων, Τουρκίας,
ΗΠΑ και Ιράκ. Ο πτέραρχος σεσημασμένος φιλότουρκος με το
αζημίωτο, και αντιπρόεδρος του Αμερικανοτουρκικού Ινστιτούτου,
από της τοποθετήσεως του στην Άγκυρα, αποδύθηκε σε ένα υπερ
πάντων αγώνα για την προώθηση των Τουρκικών Στρατηγικών
συμφερόντων. Έτρεξε και κτύπησε όλες τις πόρτες στην Αμερική
για το άδικο της σύστασης Κουρδικού κράτους, μια και οι ΗΠΑ μαζί
με τη Τουρκία αντιμετωπίζουν …σθεναρά τη τρομοκρατία και εν
προκειμένω αυτή του ΡΚΚ. Ο Ralston είναι εκείνος που κατάφερε
στη Γερουσία να ανασταλεί το ψήφισμα για τη σφαγή των Αρμενίων.
Οι Τούρκοι αφού κατάφεραν έτσι να βγούν λάδι από αυτές τις
περιπέτειες, κυκλοφόρησαν δια της εφημερίδος ΓΚΙΟΥΝΈΣ το
Τουρκικό χάρτη με τις εξελίξεις στη περιοχή. Όπως χαρακτηριστικά
γράφει η Γκιουνές «χάρτη θέλατε, ιδού ο χάρτης σας». Στο
Τουρκικό αυτό χάρτη εκδηλώνονται και διακηρύσσονται περίτρανα
όλες οι μύχιες σκέψεις του Τουρκικού κατεστημένου και μπαίνουν
ξεκάθαρα οι διεκδικήσεις σε βάρος του Ελληνισμού, γεγονός που
μπορεί να ερμηνεύσει κατά τρόπο αντικειμενικό όλες τις μέχρι τώρα
μεθοδεύσεις της Άγκυρας.

Να τι έχουν στο μυαλό τους οι Τούρκοι όταν παρανομούν με

παραβιάσεις και παραβάσεις στον εναέριο χώρο του Αιγαίου, όταν
παρά την Ευρωπαϊκή πίεση διατηρούν το casus belli Να τι ζητάνε
ποικιλοτρόπως στη Θράκη με την κατάσταση που έχουν
δημιουργήσει εκεί. Προχθές δόθηκε άδεια στο Τούρκο Υπουργό
Εξωτερικών να επισκεφθεί τη Θράκη, για να μας βγάλει τα μάτια.
Δεν είχαμε το κουράγιο να πούμε «όχι» στην ενθάρρυνση των
ανθελλήνων. Επι της ουσίας λοιπόν, ο χάρτης δείχνει τις
επεκτατικές βλέψεις της Τουρκίας κυρίως κατά της Ελλάδος,
έχοντας συμπεριλάβει στην Τουρκική επικράτεια την Θράκη την
Ανατολική και Κεντρική Μακεδονία συμπεριλαμβανομένης και της
Θεσσαλονίκης, όλα τα νησιά του Αιγαίου τη Κρήτη και ολόκληρη τη
Κύπρο. Η Κατερίνη, η Εύβοια και η Πελοπόννησος καθίστανται,
σύμφωνα με το χάρτη αυτό, οι νέες παραμεθόριες περιοχές της
Ελλάδος. Εξυπακούεται ότι το Β. Ιράκ με όλες τις πετρελαιοπηγές
του και η Αρμενία, καθίστανται Τουρκικές επαρχίες. Το περίεργο
είναι ότι καμιά διεκδίκηση δεν διατυπώνεται σε βάρος της
Βουλγαρίας. Ίσως οι Τούρκοι άρχισαν να σέβονται περισσότερο τις
Βουλγαρικές Ένοπλες Δυνάμεις. Όταν στη δεκαετία του 1990 στις
κρίσεις που έστηναν εκάστοτε οι Τούρκοι στο Αγαίο, κυκλοφόρησαν
ακόμα και μέσα στο ΝΑΤΟ οι πρώτοι Τουρκικοί χάρτες με τα
Ελληνικά βραχονήσια και ερημονησίδες στο Αγαίο και είχαν μέσα
ακόμα και τη Γαύδο, οι ημέτεροι διοικούντες γέλασαν και είπαν οι
Τούρκοι «Μάλτα Γιόκ». Τα Ίμια όμως και ο διασυρμός με
παρακάλια του πρωθυπουργού μας προς τους Αμερικάνους για να
μας σώσουν την ύστατη ώρα, απέδειξαν ότι οι Τούρκοι με τους
εξωφρενικούς εκείνους χάρτες δεν αστειευόντουσαν καθόλου. Ήδη
οι γκρίζες ζώνες μπήκαν στη ζωή μας και η απλή επίσκεψη πλέον
στα Ίμια είναι απαγορευμένη.

Φόβος, οσφυοκαμψία, ραγιαδισμός, παροχές και υπαναχωρήσεις,

εξυπηρέτηση της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή της προοπτική, Σχέδιο
Αννάν , Μαδρίτη, Ελσίνκι και τόσες άλλες παραχωρήσεις προς τη
Τουρκία, δεν στάθηκαν ικανές να αναχαιτίσουν τη βουλιμία των
γειτόνων μας. Αντίθετα άνοιξε η όρεξή τους για ακόμα περισσότερα.
Είναι αυτό που μας λέγανε οι Αμερικάνοι για το Σχέδιο Αννάν. Τι να
κάνουμε! οι Τουρκοι δεν το δέχονται! εσείς το δεχθήκατε με
πανηγυρισμούς, άρα είναι πολύ ικανοποιητικό για σας. Κανετε
λοιπόν μερικές ακόμα υποχωρήσεις για να ικανοποιηθούν και λίγο
οι Τούρκοι. Έτσι από το κάκιστο Ανναν 1 φτάσαμε στο εγκληματικό
Αννάν 5. Τα ίδια ακριβώς μας λέγει και ο Νίμιτς για τα Σκόπια.
Μάλιστα μόλις χθες η ΠΓΔΜ ανακοίνωσε ότι κανένα φορτηγό δεν θα
περνάει πλέον από το έδαφός της όταν φέρει το όνομα FYROM
στα έγγραφά του. Θα μου πείτε ότι το FYROM είναι το επίσημο
όνομα της χώρας στον ΟΗΕ. Και τι μαυτό, άμα δε σε σέβεται ο
γείτονάς σου, βάζει ότι όρους θέλει για να σε προκαλεί και να σε
υποβαθμίζει. Την Τουρκική πρακτική ήδη την αντιγράφουν όλοι οι
Βαλκάνιοι εις βάρος της χώρας μας. Εδώ είναι η ρίζα του κακού.
Δεν μας υπολογίζουν γιατί μας θεωρούν αδύναμους και άστατους.
Εκεί μας κατάντησε η τακτική του Αλαβανισμού. Οι Τούρκοι λοιπόν
διεκδικούν πια τα ίδια μας τα σπίτια και οι ιθύνοντες τα ξεπερνάνε
όλα ανέτως, με τη τακτική ότι δεν καταλαβαίνουν τις Τουρκικές…
ανοησίες. Αλήθεια πως κοιμούνται οι υπεύθυνοι όλων των
βαθμίδων, με την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η αμυντική
ικανότητα της Χώρας;
 Πιστεύω ότι το Χάρτη αυτό θα τον μελετήσουν οι αρμόδιοι και θα
προβληματιστούν ως προς το που μας οδηγεί ο Τουρκικός
μεγαλοϊδεατισμός. Πιστεύω ότι ο Πρωθυπουργός έχει στρατηγικούς
συμβούλους που πιθανόν να γνωρίζουν κάτι, από αξιολόγηση των
αμυντικών μας δυνατοτήτων. Πιστεύω ότι πολύ γρήγορα θα
αντιληφθούν ότι το φιάσκο στα Ύψαλα θα έχει και ουρά. Ήταν
αδιανόητο να οδηγήσουν το πρωθυπουργό χωρίς στήριγμα στη
γιορτή του αγωγού που στήσανε οι Τούρκοι και οι Αμερικάνοι, με
κύριο στόχο την καθυστέρηση, αν όχι την σκοπούμενη ακύρωση,
του αγωγού Μπουργκάς- Αλεξανδρούπολης. Δυστυχώς η Ελλάδα
επενδύει εκβιαστικά σε ένα έργο από το οποίο ωφελημένη βγαίνει η
Τουρκία. Ελπίζω ότι αυτό το χάρτη θα τον μελετήσουν και οι
υπεύθυνοι του ΥΠΕΞ. Όλοι αυτή που χαράσσουν την Εξωτερική
πολιτική της χώρας, αυτοί που εφηύραν την γελοία θεωρία περί
εξημερώσεως του θηρίου μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ίσως
τώρα να αντιληφθούν ότι οι Τούρκοι δεν αστειεύονται και είναι
αποφασισμένοι για ακόμα χειρότερα. Όταν λένε και
επαναλαμβάνουν ότι σταθερή πορεία της χώρας είναι η στήριξη της
Τουρκικής ενταξιακής πορείας, πρέπει να καταλάβουν ότι
διαπράττουν ένα εγκληματικό λάθος. Στο τέλος –τέλος δεν είναι
ανάγκη να το διακηρύσσουν, ώστε να μην αυτοδεσμεύονται και να
μην το δένουν κόμπο οι γείτονες. Ας βρούν και αυτοί κανένα
μεγαλόσχημο Αμερικανό για τη στήριξη των συμφερόντων μας.
Όταν δουλεύεις πάντα κάτι βρίσκεις. Δεν νομίζω ότι ο χάρτης θα
προβληματίσει τους στρατηγικούς αναλυτές των τόσων Ινστιτούτων
της χώρας μας, που κυρίως έχουν δορυφοριοποιηθεί περί το
ΕΛΙΑΜΕΠ. Εκεί έχει στηθεί ένας χορός Ελληνικής ενδοτικότητος
που φάνηκε σ’ όλο του το μεγαλείο με το Σχέδιο Αννάν. Προκαλώ
το κάθε αναγνώστη να μπεί internet μέσα στο site του ΕΛΙΑΜΕΠ για
να δεί πόσο χρήμα κυκλοφορεί και κυρίως ποιοι το δίνουν.
Ασφαλώς και μόνο αυτούς του ΕΛΙΑΜΕΠ χρησιμοποιούν οι
υπηρεσίες ακόμα και οι Τηλεοπτικοί σταθμοί για στρατηγικές
αναλύσεις.

Εκείνοι όμως που σίγουρα θα ανησυχήσουν για το χάρτη είναι οι

άνθρωποι της Άμυνας. Έχω την πεποίθηση, μια κρυφή ελπίδα, ότι
πλέον έχουν αντιληφθεί ότι τα πράγματα χειροτερεύουν και θα
στραφούν στη κατεύθυνση της οργάνωσης και εκπαίδευσης των
ΕΔ. Ήδη γνωρίζουν καλά ότι οι μισθοφόροι ισοπέδωσαν τα πάντα
και τα ρουσφέτια κάνανε του νέους μας να αντιπαθούν το Στρατό.
Πιστεύω ακράδαντα ότι θα το πάρουν το μήνυμα και θα
ανασκουμπωθούν, για να ξαναβρεί η χώρα τη Στρατιωτική της
ισχύ, του μόνου καθοριστικού παράγοντα σεβασμού της από τους
γείτονες. Κάλλιο αργά παρά ποτέ!

Δημήτριος Δήμου

ΣΥΝΕΔΡΙΟ «ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ 2007» «Τουρκικές

διεκδικήσεις και Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας» Υπό
Υποναυάρχου Δρ. Στυλιανού Πολίτη Π.Ν.

1. Η Τουρκία, η εφαρμογή του διεθνούς δικαίου

Μεταξύ Ελλάδας που είναι μέρος στη Σύμβαση για το δίκαιο

της θάλασσας και Τουρκίας, που δεν είναι μέρος, ισχύουν μόνον οι
εθιμικοί κανόνες. Η Τουρκία δίνοντας όμως τις δικές της ερμηνείες
αμφισβητεί γενικής αποδοχής κανόνες του διεθνούς δικαίου ή τους
εφαρμόζει όπου και όπως την συμφέρει. Μετά τα Ιμια μάλιστα, στο
Κυβερνητικό Πρόγραμμα Ερμπακάν – Τσιλλέρ, συναντάμε την
φράση: “Turkey will abide by all international agreements it has
signed. However the implementation of these against the national
security and interest will not be allowed” δηλαδή: «Η Τουρκία θα
τηρήσει όλες τις διεθνείς συμφωνίες που έχει υπογράψει. Εντούτοις
δεν θα επιτρέψει η εφαρμογή τους να είναι αντίθετη στην εθνική της
ασφάλεια και τα συμφέροντα της». Επισημαίνουμε την
χαρακτηριστική λέξη «συμφέροντα της» που αντικατοπτρίζει τη
θέση της απέναντι στην εφαρμογή του διεθνούς δικαίου!

2. Το νομικό καθεστώς των νησιών

Σύμφωνα με Τουρκική άποψη που υποστηρίχθηκε στη τρίτη

Διάσκεψη για το δίκαιο της θάλασσας, τα νησιά πρέπει να έχουν
δικαιώματα στις θαλάσσιες περιοχές ανάλογα με το μέγεθος τους
και τον πληθυσμό τους. Οι «βράχοι» μάλιστα σαν τους Καλόγερους
και τα Ιμια σύμφωνα πάντα με την Τουρκία, δεν θα πρέπει να έχουν
ούτε χωρική θάλασσα. Η άποψη αυτή δεν υιοθετήθηκε από τα
κράτη μέλη της Διάσκεψης που παρέμειναν στις παλιές τους θέσεις.
Το γεγονός αυτό δημιούργησε ένα ισχυρό a contrario επιχείρημα
που μας πείθει ότι οι απόψεις της Τουρκίας εκτός του ότι είναι
αντίθετες με την διεθνή πρακτική, δεν εκφράζουν την opinio juris του
συνόλου των κρατών.

Επειδή λοιπόν το νομικό καθεστώς των νησιών από

πλευράς εθιμικού δικαίου ταυτίζεται με εκείνο της νέας Σύμβασης
για το δίκαιο της θάλασσας, οι κανόνες που αφορούν σ’ αυτό, είναι
το ίδιο δεσμευτικοί και για την Τουρκία. Τα νησιά έχουν τα ίδια με
την ηπειρωτική ξηρά δικαιώματα στις θαλάσσιες ζώνες. Υπάρχει
μόνο μια εξαίρεση που αφορά μόνο υφαλοκρηπίδα και
αποκλειστική οικονομική ζώνη, για το νησί – βράχος που δεν έχει
δυνατότητα συντήρησης ανθρώπινης διαβίωσης ή δικής του
οικονομικής ζωής.

3. Το εύρος της χωρικής θάλασσας

Η Τουρκία στην περίοδο των διαπραγματεύσεων της τρίτης

Διάσκεψης για το δίκαιο της θάλασσας θεωρώντας ότι σε μια
«κλειστή θάλασσα» όπως είναι το Αιγαίο, θα πρέπει να ισχύσουν
ξεχωριστοί κανόνες, υπέβαλλε τις προτάσεις της, σύμφωνα με τις
οποίες το πλάτος της χωρικής θάλασσας και οι λοιπές θαλάσσιες
ζώνες θα έπρεπε να καθορίζονται με βάση τις αρχές της
«δικαιοσύνης» και από κοινού από τα κράτη που βρέχονται από
αυτές τις θάλασσες. Ούτε και αυτές οι προτάσεις της Τουρκίας
βρήκαν έδαφος. Σήμερα και αυτό το θέμα αυτό είναι ξεκάθαρο. Ο
καθορισμός του εύρους της χωρικής θάλασσας μπορεί να γίνει μόνο
με μονομερείς πράξεις και βέβαια μέχρι του ορίου των δώδεκα
ναυτικών μιλίων. Το γεγονός μάλιστα ότι η Τουρκική πρόταση για
την καθιέρωση σχετικών συμφωνιών καταπολεμήθηκε ήταν ξανά σε
βάρος της. Με αυτό τον τρόπο η Τουρκία για άλλη μια φορά άθελα
της, δημιουργήθηκε ένα σοβαρό a contrario επιχείρημα με το οποίο
επιβεβαιώνεται και πάλι η opinio juris του εθιμικού κανόνα που δίνει
την αρμοδιότητα καθορισμού του εύρους της χωρικής θάλασσας
αποκλειστικά και μόνο στο παράκτιο κράτος μέχρι τα δώδεκα μίλια
σε όλες τις περιπτώσεις ανεξαιρέτως.

Αν ένα κράτος στον καθορισμό του εύρους της χωρικής του

θάλασσας δεν εξαντλεί το όριο των δώδεκα μιλίων, κάνει μερική
χρήση δικαιώματος. Το ίδιο συμβαίνει και στην περίπτωση που
διαφοροποιεί το εύρος της χωρικής θάλασσας σε σχέση με τη
ναυσιπλοΐα και την αεροπλοΐα χωρίς να υπερβαίνει ούτε τη μια ούτε
την άλλη φορά το όριο των δώδεκα μιλίων. Αυτό έχει κάνει η Χώρα
μας που έχει ορίσει χωρική θάλασσα έξι ναυτικών μιλίων για όλες
τις χρήσεις πλην της αεροπλοΐας, για την οποία έχει ορίσει χωρική
θάλασσα δέκα ναυτικών μιλίων.

Η Τουρκία στο πλαίσιο των προσπαθειών της για

δημιουργία εντάσεως άρχισε από το 1974 και μετά, τις πολύ έντονες
αντιδράσεις της για το ενδεχόμενο επέκτασης της χωρικής
θάλασσας της Ελλάδας. Οι αντιδράσεις αυτές εκδηλώθηκαν με
δηλώσεις από όλους σχεδόν τους πρωθυπουργούς της που
θεωρούν την καθ’ όλα νόμιμη επέκταση του εύρους της χωρικής
θάλασσας της Ελλάδας στα δώδεκα ναυτικά μίλια σαν casus belli.
Οι απειλές χρήσης βίας της Τουρκίας είναι πάντα παράνομες.
Σχετικό είναι το άρθρο 2(4) του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών
καθώς και η Διακήρυξη της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων
Εθνών της 24ης Οκτωβρίου 1970.

4. Γραμμές βάσεως στο Αιγαίο και τα Ελληνοτουρκικά

θαλάσσια όρια

Η Ελλάδα σαν αφετηρία μετρήσεως των θαλασσίων ζωνών

της χρησιμοποιεί τον κανόνα της φυσικής γραμμής βάσεως. Ευθείες
γραμμές βάσεως χρησιμοποιούνται κατ’ εξαίρεση όπου η
ακτογραμμή παρουσιάζει βαθιές κολπώσεις ή οδοντώσεις ή όπου
υπάρχει συστάδα νήσων κατά μήκος της ακτής και σε άμεση
γειτνίαση μ’ αυτή και όπου η ακτή παρουσιάζεται άκρως ασταθής
εξαιτίας ενός δέλτα ή και άλλων φυσικών συνθηκών. Οι γραμμές
αυτές σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αφίστανται σημαντικά από
τη γενική κατεύθυνση της ακτής. Η Τουρκία παραγνωρίζοντας τους
εθιμικούς κανόνες του διεθνούς δικαίου έχει χαράξει αυθαίρετα
ευθείες γραμμές βάσης στα Μικρασιατικά παράλια περικλείοντας και
τις νήσους Ίμβρο και Τένεδο.

Για την οριοθέτηση της χωρικής θάλασσας των νησιών

Λέσβος, Χίος, Σάμος και γενικά για όπου δεν υπάρχουν συμφωνίες
εφαρμόζεται ο κανόνας της «μέσης γραμμής» που για την Ελλάδα
είναι μεταξύ των φυσικών ακτογραμμών, ενώ για την Τουρκία είναι
μεταξύ φυσικής γραμμής από Ελληνικά νησιά και ευθειών γραμμών
από τη δική της πλευρά. Με αυτόν τον τρόπο η Τουρκία προσπαθεί
να μετατοπίσει τα θαλάσσια σύνορα δυτικότερα σε βάρος βέβαια
της Ελλάδας.

Η Τουρκία το 1923 με το άρθρο 15 της Συνθήκης

Ειρήνης της Λοζάννης, είχε αναγνωρίσει την Ιταλική κυριαρχία
στα νησιά Αστυπάλαια, Ρόδο, Χάλκη, Κάρπαθο, Τήλο, Νίσυρο,
Κάλυμνο, Λέρο, Πάτμο, Λειψό, Σύμη, Κω, Καστελόριζο και στα
μικρότερα νησιά που εξαρτώνται απ’ αυτά. Το άρθρο 12 της
ίδιας Συνθήκης προέβλεπε ότι στην Τουρκική κυριαρχία
περιερχόντουσαν εκτός της Ίμβρου, της Τενέδου και των
Λαγουσών και όλες οι μικρές νήσοι που βρίσκονται τρία μίλια
από τις Μικρασιατικές ακτές. Με αυτό τον τρόπο πολλά νησιά,
μεταξύ αυτών και τα Ίμια που απέχουν 3,65 ναυτικά μίλια,
βρέθηκαν υπό την Ιταλική κυριαρχία. Στην συνέχεια στις 28
Δεκεμβρίου 1932 υπογράφηκε μια συμφωνία στην Άγκυρα
μεταξύ της Τουρκίας και Ιταλίας που κατείχε τότε τα
Δωδεκάνησα. Εκεί καθορίσθηκαν τα θαλάσσια «σύνορα» (la
ligne frontiere) της Δωδεκανήσου. Στις 10 Φεβρουαρίου 1947,
με τη Συνθήκη των Παρισίων τα Δωδεκάνησα ξαναγύρισαν
στην Ελλάδα και τα «σύνορα» από Τουρκοϊταλικά
μετεβλήθησαν σε Ελληνοτουρκικά. Τα σύνορα αυτά δεν
μπορούν να τεθούν κάτω από οποιαδήποτε συζήτηση. Η
Σύμβαση της Βιέννης της 23ης Μαΐου 1969 που κωδικοποίησε
τους εθιμικούς κανόνες για το δίκαιο των συνθηκών και
αναφέρεται σε τέτοιες περιπτώσεις, ρητά αποκλείει την
περίπτωση λήξης συνθήκης ή τη δυνατότητα αποχώρησης
μέρους της «οσάκις η συνθήκη καθορίζει μεθοριακήν
γραμμήν».

Οι γείτονες μας το 1996 σε διακοίνωση τους

υποστήριξαν ότι η συμφωνία της 28ης Δεκεμβρίου 1932 δεν
ισχύει γιατί δεν ολοκληρώθηκε η διαδικασία έγκρισης της
επειδή δεν πρωτοκολλήθηκε στη Γραμματεία της Κοινωνίας
των Εθνών. Η Συμφωνία όμως αυτή δεν περιέχει καμία διάταξη
που να θέτει προϋποθέσεις για τη θέση της σε ισχύ. Αυτό
οφείλεται στον τεχνικό χαρακτήρα της. Πέρα απ’ αυτό δεν
πρέπει να μας διαφεύγει ότι η συμφωνία αυτή είναι
συμπληρωματική μιας άλλης συμφωνίας της 4ης Ιανουαρίου
1932 για την περιοχή της νήσου Μεγίστης (Καστελόριζου).
Αξίζει μάλιστα να σημειωθεί ότι η ισχύς αυτής της Συμφωνίας
υπογραμμίσθηκε και επιβεβαιώθηκε με ιδιαίτερη έμφαση σε
επίσημες επιστολές που αντάλλαξαν ο τότε Τούρκος Υπουργός
των Εξωτερικών και ο τότε Πρέσβης της Ιταλίας στην Άγκυρα.
Όσο αφορά το δεύτερο μέρος της αμφισβήτησης, δηλαδή για
το ότι για να ισχύσει θα έπρεπε να είχε πρωτοκολληθεί στη
γραμματεία των Ηνωμένων Εθνών, οι Τούρκοι πάλι άδικο
έχουν. Η Συμφωνία αυτή λόγω της τεχνικής φύσης της και του
σκοπού της δεν χρειαζόταν να πρωτοκολληθεί. Αυτό
προέβλεπε για τέτοιου είδους συμφωνίες μια Απόφαση της 1ης
Επιτροπής της συνέλευσης της Κοινωνίας των Εθνών με
ημερομηνία 5 Σεπτεμβρίου 1921. Αξίζει να σημειωθεί ότι παλιοί
χάρτες ακόμα και Τουρκικοί έχουν τα νησιά αυτά εκτός
Τουρκικής επικράτειας.

Οι αμφισβητήσεις της Τουρκίας σε συνδυασμό με τον

αυθαίρετο ισχυρισμό της ότι οι «βράχοι» Kardak, δηλαδή οι νήσοι
Ίμια, δεν είναι νησιά, άρα κατ’ αυτούς δεν έχουν χωρική θάλασσα
αλλά βρίσκονται μέσα στη χωρική θάλασσα των Μικρασιατικών
παραλίων, είναι η βασική αιτία του γνωστού μας επεισοδίου. Το
γεγονός ότι απεχώρησαν Τουρκικές αλλά και Ελληνικές
δυνάμεις από το αναμφισβήτητα Ελληνικό έδαφος των νήσων
Ίμια δεν μπορούμε να θεωρήσουμε ότι είναι μια ευμενής
εξέλιξη. Το ίδιο και η συμφωνία που πραγματοποιήθηκε με
πρόταση των Ηνωμένων Πολιτειών. Μια συμφωνία που δέχθηκε η
Ελλάδα μετά ένα τετελεσμένο γεγονός. Μια αναγκαστική συμφωνία
αφού δεν υπήρχε άλλος τρόπος για αποκλιμάκωση μιας έντασης
που οπωσδήποτε θα κατέληγε σε πόλεμο.

5. Η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας

Η αμφισβήτηση της υφαλοκρηπίδας των νησιών του Αιγαίου

προκάλεσε ένταση όταν τον Νοέμβριο του 1973 η Τουρκία
«παρεχώρησε» σε κρατική της εταιρία πετρελαιοειδών το δικαίωμα
εξερεύνησης του βυθού στο βορειοδυτικό Αιγαίο. Στις 18 Ιουλίου
1973, δύο μέρες πριν την εισβολή στην Κύπρο παρά τις
διαμαρτυρίες της Ελλάδας έγινε μια νέα «παραχώρηση» στο
νοτιοανατολικό Αιγαίο. Στις 31 Μαΐου του 1975 συναντήθηκαν στις
Βρυξέλλες οι Πρωθυπουργοί Ελλάδας και Τουρκίας, κ.κ.
Καραμανλής και Ντεμιρέλ. Τη συνάντηση αυτή ακολούθησε κοινό
ανακοινωθέν για παραπομπή της υπόθεσης σε Διεθνές Δικαστήριο.

Τον Αύγουστο του 1976 εξήλθε στο Αιγαίο το Τουρκικό

ερευνητικό πλοίο «Σισμίκ Ι» και άρχισε έρευνες. Στις 10 του ίδιου
μήνα η Ελλάδα προσέφυγε στο Συμβούλιο Ασφαλείας των
Ηνωμένων Εθνών αιτώντας τη λήψη μέτρων γιατί η Τουρκική στάση
οδηγούσε σε πόλεμο. Ταυτόχρονα προσέφυγε μονομερώς και στο
Διεθνές Δικαστήριο. Παράλληλα συνεχίσθηκαν διαπραγματεύσεις με
συνάντηση των υπουργών Εξωτερικών την 1η Οκτωβρίου 1976 στη
Νέα Υόρκη. Άλλη μια συνάντηση σε επίπεδο εμπειρογνωμόνων
έγινε στη Βέρνη από 2 έως 11 Νοεμβρίου 1976. Η συνάντηση αυτή
κατάληξε στο Πρακτικό της Βέρνης. Σε αυτό αναφέρεται ότι και τα
δύο μέρη θα απόσχουν από κάθε πρωτοβουλία ή πράξη σε σχέση
με την υφαλοκρηπίδα του Αιγαίου, που θα μπορούσε να
δημιουργήσει πρόβλημα στις διαπραγματεύσεις. Επίσης
ανακοινώθηκε και η ίδρυση μίας Μεικτής Επιτροπής από εθνικούς
αντιπροσώπους για διερεύνηση της διεθνούς πρακτικής στην
οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας με σκοπό τον εντοπισμό αρχών και
κριτηρίων που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν στη
συγκεκριμένη περίπτωση. Στις 19 Δεκεμβρίου 1978 το Διεθνές
Δικαστήριο εξέδωσε προδικαστική απόφαση σχετικά με το
προκαταρτικό ζήτημα της αρμοδιότητας του. Σύμφωνα με αυτή το
Δικαστήριο δεν μπορεί να στηρίξει την αρμοδιότητα του, διότι το
κοινό ανακοινωθέν των Πρωθυπουργών στις 31 Μαΐου 1975 δεν
αντιστοιχεί με συνυποσχετικό με το οποίο θα μπορούσε με κοινή
συμφωνία των μερών να παραπεμφθεί η υπόθεση σε Δίκη. Στη
συνέχεια ακολούθησαν πολλές συναντήσεις εμπειρογνωμόνων και
κυβερνητικών παραγόντων. Έγινε και μια συνάντηση
Πρωθυπουργών στο Μοντρέ στις 10 και 11 Μαρτίου 1978. Οι
ουσιαστικές επαφές σταμάτησαν το 1981. Η αναγνώριση του
ψευδοκράτους της κατεχόμενης Κύπρου, το Νοέμβριο του 1983
απομάκρυνε ακόμα περισσότερο τα δύο μέρη. Στη συνέχεια αυτό
που έγινε τον Μάρτιο του 1987, καθώς και η υπόθεση των Ιμίων,
έκαναν τα πράγματα δυσκολότερα.

6. Το καθεστώς αποστρατιωτικοποίησης των νησιών του

Αιγαίου

Η εφαρμογή μέτρων αποστρατιωτικοποίησης σε μία περιοχή

μπορεί να επιβληθεί μόνο για την εδραίωση της ειρήνης. Τα μέτρα
αυτά σε καμιά περίπτωση δεν επιτρέπεται να θέσουν σε κίνδυνο
την ασφάλεια της περιοχής. Η υποχρέωση κάθε Κράτους – Μέρους
των Ηνωμένων Εθνών για άσκηση του φυσικού δικαιώματος της
νόμιμης άμυνας υπερισχύει κάθε άλλης υποχρέωσης του που έχει
αναληφθεί από οποιαδήποτε άλλη Διεθνή Συμφωνία. Ας δούμε
όμως τι γίνεται στο Αιγαίο.

Δεν υπάρχει κανένας περιορισμός για την εγκατάσταση

στρατευμάτων στις νήσους Λήμνο και Σαμοθράκη. Οι περιορισμοί
που ίσχυαν με τη Σύμβαση της Λοζάννης για τα Στενά
καταργήθηκαν στις 20 Ιουλίου του 1936 με τη Συνθήκη του Μοντρέ.
Η Συνθήκη Ειρήνης της Λοζάννης της 24ης Ιουλίου 1923 βρίσκεται
σε ισχύ. Με αυτή τη Συνθήκη έχουν επιβληθεί περιορισμένης
έκτασης μέτρα αποστρατιωτικοποίησης στις νήσους Λέσβο, Χίο,
Σάμο και Ικαρία. Η εγκατάσταση των αναγκαίων για την άμυνα
στρατιωτικών δυνάμεων σε αυτά τα νησιά δεν αποτελεί παράβαση
του διεθνούς δικαίου με την προϋπόθεση βέβαια ότι οι δυνάμεις
αυτές δεν θα χρησιμοποιηθούν επιθετικά. Η εγκατάλειψη των
νησιών μας στο έλεος των βλέψεων της γειτονικής μας χώρας δεν
θα ήταν μόνο παράλογο, αλλά και αντίθετο στις υποχρεώσεις μας
σύμφωνα με το άρθρο 51 του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών. Είναι
σε όλους μας γνωστό ότι πάντα υπερισχύει το δικαίωμα της άμυνας.
Ένα δικαίωμα που έχει χαρακτήρα jus cogenes δηλαδή είναι
παράλληλα και υποχρέωση. Μια υποχρέωση τέτοιας φύσεως, που
σύμφωνα με το άρθρο 103 του Χάρτη, προέχει οποιασδήποτε
άλλης προερχόμενης από κάθε άλλη διεθνή συμφωνία ακόμα και
από τη Συνθήκη Ειρήνης της Λοζάννης του 1923!!!

Η Συνθήκη Ειρήνης των Παρισίων της 10ης Φεβρουαρίου

1947 επιβάλλει μέτρα αποστρατιωτικοποίησης για την περιοχή των
Δωδεκανήσων. Τα μέτρα αυτά ισχύουν έναντι των Κρατών –
Μερών, στα οποία όμως δεν συγκαταλέγεται η Τουρκία.
Διαμαρτυρίες της Τουρκίας για παράβαση της Συνθήκης από την
Ελλάδα δεν μπορούν να έχουν καμία έννομη συνέπεια. Ειδικά όμως
και για την περίπτωση αυτή, ούτε και τα Κράτη Μέρη θα μπορούσαν
να αντιδράσουν αφού έχει ανασταλεί η ισχύς της Συνθήκης των
Παρισίων σε ότι αφορά τις αποστρατιωτικοποιήσεις, μετά τον
εξοπλισμό νησιών της Ιταλίας με την σιωπηρή συναίνεση όλων των
άλλων μερών. Πέρα όμως και απ’ όλα αυτά, η Ελλάδα έχει
υποχρέωση να ασκήσει και εκεί το φυσικό δικαίωμα της νόμιμης
άμυνας ενόψει του κινδύνου από την Τουρκία.

7. Η έρευνα και διάσωση στο Αιγαίο

 Η γεωγραφική ταύτιση των ορίων περιοχών έρευνας και
διάσωσης με την αντίστοιχη Περιοχή Πληροφοριών Πτήσεων έχει
εγκριθεί από το Συμβούλιο του Διεθνούς Οργανισμού Πολιτικής
Αεροπορίας με τις συνεδριάσεις του που έγιναν στις 23 Ιουνίου
1952 και στις 15 Μαΐου 1958.

Ταύτιση γεωγραφικών περιοχών πρέπει να υπάρχει όμως

και στην περίπτωση της ναυτικής έρευνας και διάσωσης. Παρ’ όλα
όμως αυτά, η σχετική διεθνής Σύμβαση της 27ης Απριλίου του 1979
για τη ναυτική έρευνα και διάσωση δεν καθορίζει διαδικασίες και
μηχανισμούς που θα μπορούσαν στα πλαίσια του Διεθνούς
Ναυτιλιακού Οργανισμού να βοηθήσουν στον προσδιορισμό των
αντιστοίχων περιοχών ευθύνης του κάθε παράκτιου κράτους. Τον
καθορισμό των ορίων των ναυτικών περιοχών έρευνας και
διάσωσης το αφήνει στα Κράτη Μέρη τα οποία όμως μπορεί και να
μην συμφωνήσουν στην ταύτιση αυτών των γεωγραφικών
περιοχών. Αυτό είναι το αδύνατο σημείο του υπάρχοντος θεσμικού
πλαισίου.

Η Τουρκία τον Οκτώβριο του 1982 κατέθεσε στο Διεθνή Ναυτιλιακό

Οργανισμό μια δήλωσή της που συνοδευόταν από χάρτη στον
οποίο εμφανιζόντουσαν οι «δυνατότητες της» για κάλυψη των
απαιτήσεων της Συμβάσεως. Στην υπόψη περιοχή περιλαμβάνεται
το μισό Αιγαίο και τα κατεχόμενα της Κύπρου. Οι προσπάθειες τις
Τουρκίας έπεσαν στο κενό. Τον Ιανουάριο του 1989 όμως
δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Τουρκικής Κυβερνήσεως ένας
κανονισμός για έρευνα και διάσωση. Η γεωγραφική περιοχή
εφαρμογής αυτού του κανονισμού περιλαμβάνει σχεδόν το μισό
Αιγαίο και αφορά παροχή υπηρεσιών έρευνας και διάσωσης σε
κινδυνεύοντα αεροπορικά και θαλάσσια μέσα . Η έκδοση αυτού του
κανονισμού, συνιστά μονομερή παράνομη πράξη. Οι Τούρκοι με
αυτή τους την ενέργεια παραβαίνουν και τη Σύμβαση για την έρευνα
και διάσωση που απαιτεί συμφωνία μεταξύ των κρατών και τη
Σύμβαση του Σικάγου βάσει της οποίας η ευθύνη για τη διάσωση
των αεροσκαφών στην περιοχή αυτή έχει παραχωρηθεί στην
Ελλάδα. Κατά συνέπεια ο Τουρκικός κανονισμός δεν μπορεί να
επιφέρει έννομα αποτελέσματα.
 Ο κίνδυνος μιας εθνικής (και όχι μόνο)
καταστροφής
Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
konstantakopoulos.blogspot.com

Για μια ακόμη φορά, η δύναμη ισχύος της αμερικανικής

διπλωματίας έχει συγκεντρωθεί στην περιοχή μας. Γιατί είναι κυρίως
από τις εξελίξεις σε Ελλάδα και Κύπρο που θα κριθεί αποφασιστικά
το μέλλον της τουρκικής ένταξης στην ΕΕ. (Και επιπλέον, γιατί
πρέπει να προχωρήσει η επέκταση του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια και η
αποκοπή της περιοχής από τη Ρωσία, με ότι συνεπάγεται για
Σκόπια, Κόσοβο και αγωγούς). Ο κρίσιμος χρόνος για την επίτευξη
των αγγλοαμερικανικών επιδιώξεων είναι το επόμενο τρίμηνο έως
εξάμηνο. Η Ουάσιγκτον επιδιώκει την ένταξη της Τουρκίας για
διάφορους λόγους, μεταξύ των οποίων πρωτεύουσα σημασία έχει ο
υπερατλαντικός έλεγχος της Ευρώπης, στοιχείο απαραίτητο για τη
διατήρηση της παγκόσμιας ηγεμονίας των ΗΠΑ, όπως τη
γνωρίζουμε. Η τουρκική ένταξη, αν πραγματοποιηθεί, συνιστά τη
χαριστική βολή στην ευρωπαϊκή ιδέα, στην ιδέα δηλαδή μιας
Ευρώπης δυνάμει ανεξάρτητης από τις ΗΠΑ. Οι γεωπολιτικές αυτές
συνέπειες ενισχύονται από τις κοινωνικές συνέπειες της τουρκικής
ένταξης. Η διαρκής διεύρυνση της ΕΕ, σε όλο και πιο διαφορετικές
και φτωχότερες χώρες, χωρίς αλλαγή οικονομικού μοντέλου, χωρίς
ούτε καν τις χρηματοδοτικές ροές που κατευθύνθηκαν στον
ευρωπαϊκό νότο και με απαγόρευση φορολογικής και κοινωνικής
εναρμόνισης στο εσωτερικό της ΕΕ, συνιστούν μια ακραιφνώς
νεοφιλελεύθερη πολιτική. Οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην
εξίσωση προς τα κάτω των κοινωνικών, φορολογικών και
οικολογικών
στάνταρτς σε μια Ευρώπη που γίνεται, όλο και περισσότερο, αυτό
που ανέκαθεν επεδίωκε το Λονδίνο: μια ζώνη ελεύθερων
ανταλλαγών. Ζώνη υποκείμενη στη μονεταριστική δικτατορία
μερικών εκατοντάδων «ευρωατλαντικών» επιχειρήσεων και
τραπεζών, που κρύβονται πίσω από την Κομισιόν και την
(υποτίθεται) «ανεξάρτητη» Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Μια
τέτοια Ευρώπη θα ολισθήσει αναπόφευκτα όλο και περισσότερο
στην εξάρτηση από τις ΗΠΑ, καθιστάμενη απλή οικονομική και
ιδεολογική «βιτρίνα» ενός ΝΑΤΟ με παγκόσμιες φιλοδοξίες. Το
σχέδιο της τουρκικής ένταξης είναι πίσω από την κινητικότητα της
τελευταίας δεκαετίας περί το κυπριακό. Οι Ελληνοκύπριοι και οι
Τουρκοκύπριοι δεν ξεσηκώθηκαν ξαφνικά να ζητήσουν λύση, ούτε
οι διεθνείς δυνάμεις (οι ίδιες ακριβώς άλλωστε που δημιούργησαν
το κυπριιακό!) ανησύχησαν ξαφνικά για την ανάγκη συμφιλίωσης
Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων. Η Ουάσιγκτον και το Λονδίνο
θέλουν λύση και τη θέλουν, όσο το δυνατόν, στα μέτρα τους,
εξυπηρετική δηλαδή και της πάγιας επιδίωξής τους να ελέγξουν
την Κύπρο, «οικόπεδο» πρώτης αξίας στην παγκόσμια
γεωπολιτική και γεωοικονομική σκακιέρα. Δεν τους φτάνουν
φιλοδυτικές κυβερνήσεις, επιθυμούν την κατάλυση του κυπριακού
κράτους, ως οργανωμένης, θεσμικής μορφής άσκησης της
κυριαρχίας στο νησί των κατοίκων του, του κυπριακού λαού. Γιατί
όσο υφίσταται, έστω και ακρωτηριασμένο κυπριακό κράτος,
ανεξάρτητο και δημοκρατικό, γνωρίζουν ότι αυτό το κράτος
μπορεί αύριο να συνάψει αίφνης μια συμφωνία με τον Πούτιν
για τον ελλιμενισμό του ρωσικού στόλου. Δεν τους φτάνει
λοιπόν η τοποθέτηση φιλοδυτικών κυβερνήσεων, ούτε η
ύπαρξη βρετανικών βάσεων, χρειάζονται τη διάλυση του
κράτους, την θεσμική επαναφορά της Κύπρου σε αποικιακό
καθεστώς.

Θα μπορούσαν ενδεχομένως να μην το «τραβήξουν» μέχρις εκεί,

αλλά, πέραν του κινήτρου της ανάγκης διευκόλυνσης της τουρκικής
ένταξης, έχουν διαπιστώσει από την εμπειρία τους ότι η ιθύνουσα
τάξη και η πολιτική ελίτ Ελλάδας και Κύπρου είναι συχνά
διατεθειμένη να φτάσει ως εκεί τις παραχωρήσεις, ότι συχνά
προβάλλει «αντίσταση μηδέν», γεγονός που αναπόφευκτα άνοιξε
την όρεξη σε Ουάσιγκτον και Λονδίνο. Είναι οι πολιτικές ηγεσίες
Ελλάδας και Κύπρου που
συζητάνε εδώ και πάρα πολλά χρόνια απολύτως εξωφρενικές
ρυθμίσεις, που κανένα ευρωπαϊκό ή και αφρικανικό κράτος, που θα
σεβόταν έστω στοιχειωδώς τον εαυτό του, δεν θα μπορούσε καν να
συζητήσει. Ρυθμίσεις που, αν τις πρότεινε πρωτοετής φοιτητής
νομικής, θα έπρεπε να τον αποβάλουν από το πανεπιστήμιο ως
ανεπίδεκτο μαθήσεως. Ποιο κράτος μπορεί να δεχθεί αίφνης τη
μετατροπή της πλειοψηφίας του πληθυσμού σε μειοψηφία στα
όργανα τελικών αποφάσεων, εκπροσωπούμενη από μη αιρετούς
εκπροσώπους; Ποιο κράτος θα μπορούσε να δεχθεί να
«σταθμίζονται» οι ψήφοι των πολιτών, ανάλογα με την
εθνικότητά τους; Αυτά όμως προέβλεπε το σχέδιο Ανάν, αυτά
προβλέπουν τώρα οι προτάσεις του κ. Χριστόφια στις
διακοινοτικές της Λευκωσίας.

Η Κύπρος δεν μπορεί να ξαναγίνει επισήμως αποικία. Η

νεοαποικιοποίησή της περνάει μέσα από την υιοθέτηση μιας
ρύθμισης που θα καταργεί το κράτος, ως οργανωμένη μορφή
λαϊκής κυριαρχίας, χωρίς όμως να το λέει. Το σχέδιο Ανάν ήταν
αυτό ακριβώς. ʽΕδινε την απόλυτη εξουσία στην Κύπρο σε τρεις
ξένους δικαστές, που διόριζε ο Κόφι Αννάν (η Ουάσιγκτον και
το Λονδίνο δηλαδή) και τρεις ξένους στρατούς, ενώ αφόπλιζε
το νησί και στερούσε από τους κατοίκους του το κεντρικότερο
δικαίωμα που τους αναγνωρίζει ο Καταστατικός Χάρτης του
ΟΗΕ: το δικαίωμα της αυτοάμυνας.

Το σχέδιο δεν συμφιλίωνε Ελληνοκύπριους

Τουρκοκύπριιους, διαιώνιζε τις αιτίες της διαμάχης τους και
προσέθετε νέες, ώστε να στηρίζει τελικά με χιλιάδες πολιτικούς και
θεσμικούς μοχλούς τον επιδιαιτητικό ρόλο των Αγγλοαμερικανών.
Μετέτρεπε την Κύπρο σε αγγλοαμερικανικό προτεκτοράτο. Ο
τρόπος που το κατάφερνε αυτό, δια της εσωτερικής θεσμικής
διαιώνισης της διαμάχης Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων,
Ελλάδας και Κύπρου, θα οδηγούσε πιθανότατα σε εθνοτική
σύρραξη στην Κύπρο.Αυτός ήταν ο λόγος που δεν ήταν επιθυμητό
από τον τουρκικό στρατό, που δεν ήθελε να παραδώσει την
«ΤΔΒΚ». Ο Ερντογάν συμφώνησε στο σχέδιο για τρεις λόγους:
πρώτον, για να προωθήσει την τουρκική ένταξη, δεύτερο, γιατί
εκτιμά ότι στερούμενοι του κράτους τους, αποποιούμενοι των
δικαιωμάτων τους, οι Ελληνοκύπριοι θα βρεθούν σε θέση πλήρους
αδυναμίας. Τρίτο, γιατί εκτίμησε ότι αυτό ήταν το μάξιμουμ που
μπορούσε να αποσπάσει η Τουρκία στην Κύπρο κι ότι θα έβγαινε
κερδισμένη καθιστώντας τους Τουρκοκύπριους (18% του
πληθυσμού) απολύτως ισότιμους με τους Ελληνοκύπριους στο
μόρφωμα αυτό και κερδίζοντας ταυτόχρονα την αθώωσή της για την
εισβολή του 1974 και την ενταξιακή της προοπτική. Το σχέδιο
Ανάν προσέκρουσε όμως στην αντίδραση, έστω και την
τελευταία στιγμή, του Τάσσου Παπαδόπουλου, του Βάσου
Λυσσαρίδη και μερικών συμμάχων τους, όπως, και κυρίως του
ίδιου του κυπριακού λαού. Τώρα επανέρχεται με άλλη μορφή.
Τόσο επιτακτική ήταν η ανάγκη της επαναφοράς αυτής, που οι
Αγγλοαμερικανοί ενεθάρρυναν, κατά πολύ ασυνήθιστο, εξαιρετικό
τρόπο, το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κύπρου να αναλάβει τη
διακυβέρνηση του νησιού. Το ΑΚΕΛ δεν θα μπορούσε σε καμιά
περίπτωση να ελπίζει κάτι τέτοιο. Καλείται, σε αντάλλαγμα
της «άδειας» να κυβερνήσει το νησί, να αναλάβει την ευθύνη να
περάσει ρυθμίσεις που καταλύουν στην ουσία το κυπριακό κράτος.
Φοβούμεθα ότι, ο δρόμος στον οποίο έχει μπει το ΑΚΕΛ κινδυνεύει
να το οδηγήσει αναπόφευκτα σε πλήρη εκφυλισμό και προδοσία
(και φυσικά στο τέλος του ιστορικού κόμματος της κυπριακής
αριστεράς, αφού θα το πετάξουν σαν στυμμένη λεμονόκουπα, όταν
θα έχει εκπληρώσει την «αποστολή» του). Ελπίζουμε ότι θα
βρεθούν δυνάμεις να διακόψουν έναν κατήφορο που παρουσιάζειο
ομοιότητες με την πορεία του ΚΚΕ το 1943-45 ή του ΚΚΣΕ το
1987-91. Δεν θα θέλαμε να περιγράψουμε έτσι το ΑΚΕΛ, με
δισταγμό χρησιμοποιούμε τέτοιες βαριές εκφράσεις κι αν το
κάνουμε είναι γιατί δεν θα θέλαμε ούτε η κυπριακή αριστερά, ούτε η
ελληνική κεντροαριστερά να πρωταγωνιστήσουν σε μια εθνική
καταστροφή, που ασφαλώς θα εξελιχθεί και σε κοινωνική. Αλλά
πώς να περιγράψουμε πολιτικούς που ισχυρίζονται, ούτε λίγο ούτε
πολύ, ότι είναι αριστεροί και δημοκράτες, συγκατατίθενται όμως με
τόση ευκολία στην κατάργηση των πιο στοιχειωδών εθνικών και
δημοκρατικών δικαιωμάτων των ομοεθνών τους;

Ο συσχετισμός στρατιωτικής ισχύος Ελληνοκυπρίων και

Τουρκοκυπρίων, Ελλάδας και Τουρκίας στην Κύπρο είναι σαφώς
υπέρ της δεύτερης πλευράς, κρινόμενος τουλάχιστο τοπικά, στο ίδιο
το νησί. Το ίδιο και η θέληση της ʽΑγκυρας να χρησιμοποιήσει, αν
χρειασθεί, την στρατιωτική της ισχύ, αντίθετα με μια Αθήνα και
Λευκωσία που φοβούνται τον ίσκιο τους και έχουν εμπεδώσει, μετά
το 1974, την ήττα στο μυαλό τους (ένα μέρος μάλιστα της ελίτ και
των «διανοουμένων» έχει ανακηρύξει ανύπαρκτο τον
ελληνοτουρκικό ανταγωνισμό). Οι Ελληνοκύπριοι
όμως και η Ελλάδα έχουν με το μέρος τους την ισχύ της
νομιμότητας, που είναι σημαντικότατο ηθικο-πολιτικό όπλο,
έστω και αν είναι ανεπαρκές για να λύσει όλα τα προβλήματά
τους. Πολιτικοί, όχι στρατιωτικοί ήταν οι λόγοι που ανάγκασαν
την Τουρκία να σταματήσει και να μην καταλάβει ολόκληρη την
Κύπρο το 1974. Και δεν θα μπορούσε να κάνει τίποτα στο
νησί, τουλάχιστο χωρίς δυσανάλογο πολιτικό κόστος, αν δεν
της είχαν δώσει την ευκαιρία ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος και η
κυβέρνηση Καρμανλή-Αβέρωφ, με τις συνθήκες Ζυρίχης-
Λονδίνου του 1960,
που εγκαθίδρυαν ένα αντιδημοκρατικό «κράτος προς
κατάρρευση» εσωτερικά, παρέχοντας δικαιώματα επέμβασης
στην Τουρκία εξωτερικά.

Μετά το 1974, η νομικο-πολιτική ισχύς της ελληνοκυπριακής

πλευράς και η διεθνής αναγνώριση της Κυπριακής
Δημοκρατίας αντιστάθμισαν επί 35 χρόνια την τουρκική
στρατιωτική ισχύ στο νησί και, με την επιπλέον ύπαρξη του
παράγοντα «Ελλάδα», διατήρησαν την ειρήνη, αποτρέποντας
νέο πόλεμο.Βεβαίως, ουδείς μπορεί να εμποδίσει μια δύναμη
να επιτεθεί σε ένα ανεξάρτητο, κυρίαρχο κράτος με
υποδεέστερη ισχύ. Θα καταβάλει όμως, αν το πράξει, ένα
συνήθως αποτρεπτικό πολιτικό κόστος. Είναι τελείως
διαφορετικό το κράτος που επιτίθεται να έχει νόμιμα,
αναγνωρισμένα δικαιώματα επέμβασης (όπως συνέβη το
1974) ή να μην είναι σαφές ποιός εκπροσωπεί το απειλούμενο
κράτος (όπως μπορεί να συμβεί με την εκ περιτροπής
προεδρία που προτείνει ο κ. Χριστόφιας). Αν οι
Ελληνοκύπριοι (82% του πληθυσμού!) αποποιηθούν τα
δικαιώματα που διαθέτει οποιαδήποτε πλειοψηφία σε όλο τον
κόσμο, δεν θα τα επιβάλουν με την ισχύ τους. Οι άλλοι θα
επιβληθούν επʼ αυτών.

Γι αυτό είναι απαραίτητο το κράτος στην Κύπρο και όχι η διάλυση

της νόμιμης κυριαρχίας της πλειοψηφίας σε αδόκιμες, θολές,
αντιδημοκρατικές και νεοαποικιακές ρυθμίσεις. Το κύριο πρόβλημα
με το σχέδιο Ανάν, δυστυχώς όμως και με το κυοφορούμενο σχέδιο
Χριστόφια-Ταλάτ, δεν είναι ο ετεροβαρής χαρακτήρας του υπέρ της
Τουρκίας και των Τουρκοκυπρίων. Είναι η διάλυση του κράτους
που επιχειρείται. Ας πάρουμε αίφνης την εκ περιτροπής προεδρία.
Πουθενά στον κόσμο, ο εκπρόσωπος μιας μειονότητας 18% δεν
γίνεται κατά περιόδους υποχρεωτικά αρχηγός του κράτους. Αν το
1963-64 ή το 1974 ήταν ο Κιουτσούκ και όχι ο Μακάριος Πρόεδρος,
θα έπαιρνε μαζί του τη διεθνή αναγνώριση του κράτους και οι
Ελληνοκύπριοι θα μετετρέποντο σε «κοινότητα εις αναζήτηση
διεθνούς κηδεμόνα», όπως χαρακτηριστικά ανέφερε στο ιστορικό
διάγγελμά του ο αείμνηστος Πρόεδρος Παπαδόπουλος.Οσο για τη
στάθμιση των ψήφων, ανάλογα με την εθνικότητα των κατοίκων,
ούτε το νοτιοαφρικανικό καθεστώς του απαρτχάιντ δεν τόλμησε να
την προτείνει. Κι όμως, αυτές είναι δύο μόνο από τις προτάσεις της
ελληνικής πλευράς στις συνομιλίες της Λευκωσίας. Στο βιβλίο μας
«Η Αρπαγή της Κύπρου» (Λιβάνης, 2004) είχαμε χρησιμοποιήσει
τον όρο «μεταμοντέρνο προτεκτοράτο» για να χαρακτηρίσουμε το
μόρφωμα που δημιουργούσε αυτό το σχέδιο, στη θέση της
Κυπριακής Δημοκρατίας. Εδώ μας φαίνονται καταλληλότεροι οι
όροι «μεταμοντέρνος ζουρλομανδύας» ή «σαχλαμάρα». Αλλά
πρόκειται για πολύ επικίνδυνη, μοιραία
σαχλαμάρα.Για τους λόγους που εξηγήσαμε παραπάνω, οι
Ελληνοκύπριοι μπορούν να συνεχίσουν την ασφαλή διαβίωσή τους
στην Κύπρο υπό έναν όρο: να διαθέτουν, τουλάχιστον εκεί που
ζουν, την προστασία κανονικού κράτους, που σημαίνει κυριαρχία
της πλειοψηφίας στις βασικές κρατικές αποφάσεις, αποφασιστική
απόρριψη κάθε δυνατότητας τρίτου κράτους να επεμβαίνει στα
εδάφη τους, δικαίωμα αυτοάμυνας και μέσο άσκησης κυριαρχίας και
αυτοάμυνας, δηλαδή ένοπλες δυνάμεις. Αυτός ο όρος δεν
περιγράφει την ιδεώδη λύση, περιγράφει όμως τη συνθήκη υπό την
οποία μια λύση θα είναι ασφαλής, θα επιτρέπει δηλαδή
μακροχρόνια την επιβίωση των Ελληνοκυπρίων στην Κύπρο και θα
καθιστά δυσχερή έναν πόλεμο εναντίον τους. Δυστυχώς κάτω από
την πίεση του διεθνούς παράγοντα, την κληρονομιά σειράς
παραχωρήσεων του παρελθόντος, τη διάβρωση των πολιτικών ελίτ
και τη βαθειά σύγχυση γύρω από τα ζητήματα της κυριαρχίας και
της κρατικής συγκρότησης, η ηγεσία των Ελληνοκυπρίων έχει ήδη
ξεπεράσει το όριο της ασφαλούς λύσης. Δυστυχώς υπό το κράτος
των ίδιων παραγόντων, και οι αντιτιθέμενοι σε μια τέτοια κατάλυση
του κράτους δεν έχουν καταφέρει να διατυπώσουν έναν εύλειπτο
και πειστικό, στο εσωτερικό και στο εξωτερικό της Κύπρου λόγο, για
να διατυπώσουν τις αντιρρήσεις τους, πολύ περισσότερο για να
πάρουν εκίνοι την πρωτοβουλία των κινήσεων. Κατ ουσίαν, ουδείς
υπερασπίζεται πολιτικά, στο εσωτερικό και διεθνώς, το κυπριακό
κράτος, ως θεσμική μορφή της κυριαρχίας της συντριπτικής
πλειοψηφίας των κατοίκων του νησιού στην πατρίδα τους.
Εξακολουθούν να εκφράζονται σε μια ακατανόητη πλέον γλώσσα,
γεμάτη αναφορές σε νομικούς όρους, με την οποία προσπαθούν
ανεπιτυχώς να κρύψουν την αμηχανία τους (χαρακτηριστικό
παράδειγμα το τελευταίο ανακοιινωθέν του Εθνικιού Συμβουλίου).
Επιπλέον, επειδή οι Κύπριοι έχουν συνηθίσει να ακούν για
προσπάθειες λύσης και να μην λύνεται τίποτα, δεν συνειδητοποιούν
πόσο σοβαρά είναι αυτή τη φορά τα πράγματα, λόγω της πίεσης
του διεθνούς παράγοντα.

Ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε πει κάποτε: «Αν η Κύπρος

χαθεί και η Ελλάδα θα χαθεί». Δεν πρόκειται για απλό
σχήμα λόγου, πατριωτική «κορώνα» χωρίς περιεχόμενο.
Η μετατροπή της Κύπρου σε γιγαντιαία ʽΙμβρο ή Τένεδο
δεν εγκυμονεί μόνο τον κίνδυνο εθνοτικής σύρραξης στο
νησί ή τον κίνδυνο ενδοελληνικής σύγκρουσης (όταν οι
Ελληνες θα αντιληφθούν σε τι καθεστώς θα ζήσουν).
Δένει και τα χέρια της μητροπολιτικής Ελλάδας,
καθιστώντας 700.000 Ελληνες, που θα έχουν χάσει το
κράτος τους, ομήρους της καλής θέλησης Αγκυρας,
Ουάσιγκτον και Λονδίνου. Υπό παρόμοιες συνθήκες, η
Αθήνα δεν θα μπορεί να ασκεί κυριαρχία ούτε στο Αιγαίο
ή τη Θράκη.

Τις επόμενες εβδομάδες και μήνες θα ενταθούν οι προσπάθειες του

διεθνούς παράγοντα να εξουδετερώσει κάθε εστία αντίστασης στο
πολιτικό, εκδοτικό, επιχειρηματικό, διανοούμενο προσωπικό
Κύπρου και Ελλάδας. Θα χρησιμοποιηθούν όλα τα μέσα που
μπορεί να αποβούν χρήσιμα. Μπορεί να οργανωθούν
προβοκάτσιες ή να γίνουν δήθεν «μεγάλες παραχωρήσεις» από τον
Ερντογάν, που θα κάνουν μεν εντύπωση, δεν θα αλλάξουν όμως τα
δεδομένα του προβλήματος, θα χρυσώσουν απλώς το χάπι των
Ελληνοκυπρίων, που υφίστανται εδώ και δεκαετίες πλύση
εγκεφάλου («εμείς φταίμε για το κυπριακό», «κάθε καινούρια λύση
θα είναι χειρότερη»), εξαιτίας της οποίας βρίσκονται υπό την
επιρροή της θανάσιμης αυταπάτης ότι θα διατηρήσουν και στο
μέλλον το κράτος στο οποίο σήμερα ζουν (απλώς θα προστεθεί κάτι
λιγότερο ή κάτι περισσότερο). Επιδίωξη να έρθουν οι
Ελληνοκύπριοι σε μια κατάσταση «εγκλωβισμού», που δεν θα
μπορούν να πουν όχι σε ένα δεύτερο σχέδιο, που θα φέρει μάλιστα
τις υπογραφές των ηγετών τους (κι όταν μάλιστα δεν έχουν καν
υπερασπιστεί διεθνώς, πολιτικά, το πρώτο όχι που
είπαν) Ειρήσθω εν παρόδω, μια τέτοια λύση δεν θα είναι μόνο
παγίδα για την Κύπρο και την Ελλάδα, θα είναι και για την Ευρώπη.
Η Τουρκία θα αποκτήσει από τώρα δικαιώματα εντός της ΕΕ, δια
της επιρροής στην ψήφο των Ελληνοκυπρίων. Τόσο η ʽΑγκυρα,
όσο και πας ενδιαφερόμενος θα αποκτήσει επιπλέον έναν μοχλό
μετατροπής, μέσα από τις ασάφειες του σχεδίου, της Κύπρου σε μια
Βοσνία εντός της ΕΕ. Και να θέλει, δεν θα μπορεί να πει όχι στην
τουρκική ένταξη, χωρίς να διακινδυνεύσει έναν πόλεμο στην Κύπρο
(αν όχι μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας).

Οι ΗΠΑ και η Βρετανία αντιμετωπίζουν τεράστιες, σχεδόν

ανυπέρβλητες δυσκολίες στη Μέση Ανατολή. Θάταν πραγματικά
κρίμα, εξαιτίας του πολιτικού προσωπικού Ελλάδας και Κύπρου και
της διάβρωσης των δύο κοινωνιών, να πετύχουν τώρα έναν
θρίαμβο με μοιραίες συνέπειες για τον ελληνικό λαό.Σε επίσκεψή
του στην Αθήνα στις 5 Νοεμβρίου, ο ευρωδιαπραγματευτής της
Τουρκίας Ε.Μπαγίς, σύμφωνα με τον ημερήσιο τύπο (6-11-
09),επεσήμανε τον ιδιαίτερο ρόλο της Τουρκίας ως πηγής
εμπνεύσεως όχι μόνον για τους μουσουλμάνους, αλλά και για τους
πληθυσμούς χωρών όπως η Ινδία, η Κίνα και τα αφρικανικά
κράτη(!).

Στοιχειοθετείται έτσι πλήρως η νεο-οθωμανική φαντασίωση

της Άγκυρας, το οποίο προβλέπει την επέκταση της
κυριαρχίας της στην περιοχή από τον Ατλαντικό μέχρι την
Δυτική Κίνα. Στην μεν Ευρώπη, η Τουρκία θέλει να εισέλθει
ηγετικά, με την αυτοπεποίθηση της αυξανόμενης δημογραφίας
της, και ως εκφραστής και υπερασπιστής των
ευρωμουσουλμανικών κοινοτήτων. Στην δε Ασία ως ηγέτις του
αραβικού κόσμου και του Ισλάμ. Γι’ αυτό και επέλεξε την
προσέγγιση με το Ιράν και την ανοιχτή σύγκρουση με το
Ισραήλ, ώστε να καταλάβει την θέση του ηγεμόνα του
παγκόσμιου χαλιφάτου. Η Τουρκία δρα σε εποχή κατά την οποία
η αναδίπλωση(οριστική ή όχι είναι ακόμα αβέβαιο) της αμερικανικής
ισχύος δημιουργεί γεωπολιτική αταξία και κενό εξουσίας, που ακόμα
δεν έχει καλυφθεί από κάποια αναδυόμενη υπερδύναμη, πχ. την
Κίνα ή την Ινδία.

Είναι φανερό ότι η Ρωσσία, λόγω δημογραφικών και άλλων

ελλειμμάτων, σε περιορισμένο μόνον βαθμό μπορεί να
λειτουργήσει ως υποκατάστατο της μέχρι σήμερα μοναδικής
υπερδύναμης.

Η Ευρώπη βιώνει την δημογραφική, πολιτική και πολιτιστική

παρακμή της, που συνοδεύεται από την «πολιτικώς ορθή» άποψη
ότι η Τουρκία δυνατόν να καταστεί πλήρες μέλος της,»εάν
εκπληρώσει τις απαραίτητες προς τούτο προϋποθέσεις»(η οποία
με την σειρά της συνοδεύεται από αδρές παραγγελίες οπλικών
συστημάτων και τα αντίστοιχα «αντισταθμιστικά οφέλη»των
ιθυνόντων Ευρωπαίων ηγετών).

Στα δε Βαλκάνια ο κατακερματισμός της Γιουγκοσλαυίας, η σειρά

στρατιωτικών συμφωνιών που συνήψε προσφάτως η Άγκυρα με
την Αλβανία και την ΠΓΔΜ και η άνοδος του μειονοτικού
μουσουλμανικού κόμματος στην Βουλγαρία αποτελούν
ευνοϊκό πλαίσιο για την τουρκική νεο-οθωμανική πολιτική.

Η Ελλάδα, σ’αυτό το πλαίσιο, βρίσκεται μόνη, αδύναμη, χωρίς

συμμάχους. Οι παραδοσιακοί της σύμμαχοι και δεν θέλουν και
δεν μπορούν. Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει αποτύχει να
συγκροτήσει ενιαία εξωτερική και αμυντική πολιτική, η δε
FRONTEX βρίσκεται σε εμβρυακή μορφή. Οι ΗΠΑ έχουν
εγκαταλείψει την παραδοσιακή τήρηση ίσων(έστω και
προσχηματικά)αποστάσεων και έχουν εκδηλώσει την σαφή τους
προτίμηση προς την Τουρκία, μέσω (και) της οποίας ελπίζουν
ότι θα διευκολύνουν το μεγάλο come-back τους στον
αραβομουσουλμανικό κόσμο.Επίσης η Ελλάδα έχει
χρεωκοπήσει και επαιτεί οικονομική βοήθεια, την οποία με
δυσκολία θα λάβει εν μέσω οικονομικής κρίσεως, και μόνον εάν
επιδείξει «διαλλακτικότητα» στις διμερείς της σχέσεις. Η έννομη
τάξη, εξ άλλου, έχει υποστεί σοβαρά πλήγματα, αν σκεφθεί κανείς
ότι για πρώτη φορά μετά το Εμφύλιο Πόλεμο(!) γίνονται επιθέσεις
σε αστυνομικά τμήματα, και μάλιστα στο κέντρο της
πρωτεύουσας.Τέλος, η Ελλάδα αντιμετωπίζει σήμερα ρητή
αμφισβήτηση της κυριαρχίας της στο Αιγαίο και στην Θράκη
από την Τουρκία, και της κυριαρχίας της στην Μακεδονία από
τα Σκόπια.Λίγες εβδομάδες μετά την εκλογή της, η κυβέρνηση του
Γιώργου Παπανδρέου εισέπραξε, μέσω επιστολής Ερντογάν,
τουρκική πρόταση διαλόγου εφ’ όλης της ύλης, για υπαρκτά και
ανύπαρκτα (όπως το Αιγαίο) διμερή θέματα. Η Τουρκία αποσκοπεί
προφανώς να πείσει την ευρωπαϊκή κοινή γνώμη και πολιτική
ηγεσία ότι είναι διαλλακτική και πρόθυμη να επιλύσει όλα τα θέματα
με την «αδιάλλακτη» Ελλάδα μέσω διαπραγματεύσεων.
Προφανώς, εάν η ελληνική απάντηση είναι αρνητική,
αναμένεται νέο μπαράζ παραβιάσεων, παραβάσεων,
εικονικών βομβαρδισμών, κύματος λαθρομεταναστών κλπ.Τον
Δεκέμβριο, δηλαδή σε λίγες εβδομάδες, η χώρα μας θα κληθεί να
λάβει θέση στο ερώτημα της συνέχισης ή της διακοπής των
ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Τουρκίας με την Ευρωπαϊκή
Ένωση. Είναι καταφανές ότι η Τουρκία ΔΕΝ έχει επληρώσει τις
συμβατικές της υποχρεώσεις. Ο κ.Μπαγίς δήλωσε μάλιστα
προχθές στην Αθήνα ότι η χώρα του δεν πρόκειται να
ανοίξει λιμάνια και αεροδρόμια στην Κύπρο αν δεν βρεθεί
προηγουμένως λύση στο Κυπριακό. Φυσικά, οι Τούρκοι στην
έννοια «λύση» συμπεριλαμβάνουν, ως sine qua non προϋπόθεση,
την παραμονή των στρατευμάτων τους, την νομιμοποίηση των
εποίκων και την εκ περιτροπής προεδρία. Αν η Ελλάδα δεχθεί αυτά,
δεχθεί δηλαδή την πλήρη τουρκοποίηση της Κύπρου, τότε η
Τουρκία θα ανοίξει τα λιμάνια-αεροδρόμιά της προς την
γεωπολιτικά τουρκοποιημένη πλέον Κύπρο και τότε η Ελλάδα δεν
θα διαθέτει άλλα προσχήματα για να εμποδίσει την συνέχιση των
ενταξιακών διαπραγματεύσεων.

Το τουρκικό χρονοδιάγραμμα απαιτεί άμεση υιοθέτηση από την

Ελλάδα και την Κύπρο ενός νέου Σχεδίου Ανάν. Προφανώς μέχρι
τον Δεκέμβριο δεν υπάρχει ο απαιτούμενος χρόνος. Άρα,
πιθανότατα στην σύνοδο κορυφής του Δεκεμβρίου θα υπάρξει
πρόταση συνέχισης των διαπραγματεύσεων υπό τον όρο
συνυπογραφής Σχεδίου Ανάν και στην συνέχεια εκπλήρωσης των
τουρκικών υποχρεώσεων προς την Κύπρο.

Η σύλληψη αυτή πάσχει από αθεράπευτες αντιφάσεις. Πρώτον,

επικεντρώνει το πρόβλημα της ένταξης της Τουρκίας στα
ελληνοτουρκικά, και όχι στο γενικότερο αδιανόητο γεγονός να
καταστεί μία αχανής μουσουλμανική τριτοκοσμική και
στρατοκρατική χώρα, που απείχε από όλες τις βασικές
πανευρωπαϊκές εμπειρίες(εκχριστιανισμός, Αναγέννηση,
Διαφωτισμός, Βιομηχανική Επανάσταση) και που η σχέση της με
την Ευρώπη ήταν αποκλειστικά συγκρουσιακή-κατακτητική, μέλος
της ΕΥΡΩΠΗΣ.Δεύτερον, το σχήμα σχέδιο Ανάν-εκπλήρωση
υποχρεώσεων από την Τουρκία είναι όχι μόνον ωμός εκβιασμός
αλλά και σχήμα πρωθύστερο:η Τουρκία οφείλει ούτως ή άλλως να
ανοίξει τα λιμάνια της και τα αεροδρόμιά της στην Κύπρο, είτε
υπάρξει συμφωνία για την Κύπρο είτε δεν υπάρξει.Τρίτον, οι
Κύπριοι,και το σύνολο του Ελληνισμού, ουδέποτε θα δεχθούν λύση
τύπου Ανάν. Σ αυτό το σκηνικό, η κυβέρνηση Παπανδρέου
βρίσκεται μπροστά σε οδυνηρό δίλημμα: ή α. να ακυρώσει
κάθε έννοια νομιμότητας(και εθνικής αξιοπρέπειας),
επιτρέποντας στην Τουρκία να συνεχίσει τις διαπραγματεύσεις
της με την ΕΕ, υπό το κράτος του φόβου έναντι τυχόν έκρηξης
τουρκικής οργής στο Αιγαίο ή β. να θέσει veto, όπως ο ίδιος
ο σημερινός πρωθυπουργός προανήγγειλε στο προεκλογικό
debate των πολιτικών αρχηγών, και μάλιστα ρητά.Είναι πολύ
πιθανόν να εξευρεθεί τελευταία στιγμή μία λύση αναβολής, δηλαδή
να συνεχισθούν οι διαπραγματεύσεις, με ταυτόχρονο καθορισμό
προθεσμίας επίλυσης του Κυπριακού-εκπλήρωσης των συμβατικών
υποχρεώσεων της Τουρκίας προς την Κύπρο.Αυτή η λύση είναι εξ
ορισμού αδιέξοδη, διότι ουδέποτε οι Κύπριοι(ούτε σύμπας ο
Ελληνισμός)θα δεχθούν λύση που θα προβλέπει Τούρκο πρόεδρο,
παραμονή στρατευμάτων και εποίκων, δηλαδή τουρκοποίηση του
συνόλου της Κύπρου.

Το ζήτημα είναι φυσικά πολύ ευρύτερο και αφορά την συνέχιση της
ιστορικής πορείας του Ελληνισμού ως ανεξάρτητης οντότητας. Η
τουρκική διπλωματία αντιμετωπίζει το Ελληνικό Κράτος ως ένα
ενοχλητικό εμπόδιο στον δρόμο της προς την –όπως την
φαντάζεται-παγκόσμια κυριαρχία. Εχει κατορθώσει να εμφυσήσει
μόνιμο συναίσθημα φόβου και μειονεξίας στην κληρονομική
κοινοβουλευτική ολιγαρχία που κυβερνά την χώρα μας τις
τελευταίες δεκαετίες. Συμπεριφέρεται δε με ηγεμονικό τρόπο [ο
κ.Μπαγίς, σύμφωνα με τον ημερήσιο τύπο της 6ης Νοεμβρίου,
προκάλεσε στην εν Αθήναις ομιλία του αίσθηση προεξοφλώντας
την εκλογή της κυρίας Μπακογιάννη στην ηγεσία της ΝΕΑΣ
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, αφού ανέφερε ότι συναντήθηκε «με την επόμενη
αρχηγό της αντιπολίτευσης»(!),κάτι που συνιστά ωμή παρέμβαση
και ανοίκεια υπόδειξη στα εσωκομματικά ενός εκ των δύο κομμάτων
εξουσίας]. Σύμμαχό της(ακούσιο φυσικά) η τουρκική διπλωματία
έχει μία μερίδα Ελλήνων πολιτών που αυτοενοχοποιούμενοι,
τρέμοντες μήπως τους αποδοθεί ο χαρακτηρισμός του «εθνικιστή»
και πολιτικώς ορθώς σκεπτόμενοι, είναι διατεθειμένοι να
συζητήσουν θέματα εθνικής μας κυριαρχίας, χάριν της «ειρηνικής
συμβίωσης των δύο λαών» ή πιστεύουν ειλικρινώς ότι ο
«εξευρωπαϊσμός» της Τουρκίας θα την μεταβάλει σε κράτος τύπου
Σουηδίας. Όλα αυτό φυσικά δεν θα μεταβάλουν την Τουρκία σε
Σουηδία, αλλά την Ελλάδα σε μεταπολεμική, μειωμένης εθνικής
κυριαρχία και υποτελή στον ισχυρό της γείτονα Φινλανδία.Αν η
μικρή και αποδυναμωμένη Ελλάδα βρίσκεται στο στόχαστρο του
τουρκικού επεκτατισμού, είναι διότι οι Τούρκοι έχουν άριστη
ιστορική παιδεία. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι ο Ελληνισμός υπήρξε
μοιραίος για την ιστορική τους εξέλιξη. Θυμούνται ότι το 1821 λίγες
εκατοντάδες Έλληνες επαναστάτες συνέτριψαν στο Βαλτέτσι, στην
Τρίπολη, στα Δερβενάκια την Οθωμανική Αυτοκρατορία, που
εκτεινόταν από τον Δούναβι ως τον Νείλο και από τον Περσικό
Κόλπο ως τον Ατλαντικό Ωκεανό, κερδίζοντας ταυτόχρονα την
διεθνή κοινή γνώμη και κατορθώνοντας να επιβάλουν την ίδρυση
Ελληνικού Κράτους παρά την λυσσαλέα αντίδραση της Ιεράς
Συμμαχίας, του ΝΑΤΟ του 19ου αιώνος.Θυμούνται επίσης πολύ
καλά οι Τούρκοι ότι η Ελλάδα, ηγούμενη της Βαλκανικής
Συμμαχίας, τους εξεδίωξε από τα Βαλκάνια το 1912-13. Επίσης
θυμούνται ότι τα Ελληνικά στρατεύματα έφθασαν έξω από την
Άγκυρα το 1921,και ότι, όπως ο Εθνάρχης τους Μουσταφά
Κεμάλ το διατύπωσε γνωρίζοντας την διεθνή πραγματικότητα,
«ο γενναίος Ελληνικός Στρατός ουδέπτε ηττήθη». Ίσως γι’
αυτό ακριβώς οι Τούρκοι απειλούν, ψηφίζουν casus belli,
υπερίπτανται του ελληνικού εναέριου χώρου, παραβιάζουν,
πραγματοποιούν εικονικούς βομβαρδισμούς σε ελληνικά νησιά και
ασκήσεις σε αμφισβητούμενες περιοχές, παρεμβαίνουν στην
Θράκη, θέτουν ανύπαρκτα διμερή ζητήματα, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ
ΠΡΟΧΩΡΗΣΕΙ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ ΣΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΠΡΟΣΒΟΛΗ ΤΗΣ
ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ. Αυτό θα έπρεπε να
προβληματίσει την ελληνική κυβέρνηση και να την πείσει ότι
χωρίς φόβο, με αποφασιστικότητα και σαφήνεια προς κάθε
κατεύθυνση, ας φανούμε συνεπείς προς τις διεθνείς συνθήκες
που εμείς οι ίδιοι υπογράψαμε.

ΕΛΠΙΖΟΥΜΕ Ο Γ.ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΕΙ ΑΛΛΗ

ΜΙΑ ΚΥΠΡΟ ΣΤΗ ΤΟΥΡΚΙΑ.