Ana Romaní Poeta noiesa
“Para escribir poesía ten que haber
unha voz interior que che oriente”
Lara Filgueira Gueto
NOIA I A Tasca Típica de Noia é
un lugar moi importante para Ana.
Alí aprendeu moito de Avilés de
Taramancos. E alí falamos con ela.
-Poderíanos contar como descu-
briu a vocación de escritora?
-Dende moi pequena; primeiro foi
interés por Becquer, logo descu-
brín a Rosalía de Castro. Eu vivía
en Lugo, debía de ter 7 ou 8 anos,
e atopei nunha estantería que tiñan
meus pais un libro de Rosalía, em-
pecei a ler os seus poemas e apai-
xonoume moitísimo; aprendinos
de memoria. Así empecei a intere-
sarme pola poesía e a ler outros
poetas. E logo empecei a escribir,
por necesidade de comprender o
mundo.
-Unha poeta nace ou faise?
-Nin unha cousa nin a outra. Ser
poeta require aprendizaxe; de feito
os poetas van evolucionando, non
se escribe igual aos 25 anos que
aos 40. Ten que haber un interese
que che leve a escribir poesía,
unha voz interior que che oriente.
-Que influencia tiveron os seus
profesores?
-Na medida que me abriron portas
para descubrir escritores e libros.
Nese sentido influíron o mesmo
que calquera persoa do meu entor-
no; por exemplo, aquí na Tasca
quen me influíu moitísimo foi
Avilés de Taramancos. Non foi o
meu profesor de instituto, pero eu
Lara Filgueira Gueto
IES Campo de San Alberto
Egas Moniz s/n
María Josefa Lorenzo Torea
x (Sinala cun x)
I J. N.
Ana na Tasca Típica de Noia.
en certa medida eu recoñézoo co-
mo un mestre, porque foi unha
persoa que me abriu portas, fíxo-
me pensar.
-Que é o que máis e o que menos
lle gusta do seu traballo como
escritora?
-O de escribir non o considero co-
mo un traballo, véxoo máis como
un exercicio de liberdade, algo
que eu elixo, e ao non me plan-
texar a literatura como algo profe-
sional, non hai nada que non me
guste.
-Escribir é unha obriga, unha
necesidade ou un pracer?
-Para min a creación poética ven
dunha necesidade imperiosa de
non poder falar.
-Como se valora a calidade lite-
raria dun poema?
-Un poema vale na medida que es-
15200 Noia
Ana Romaní (Noia, 1962) foi-
se moi nova da vila, pero
mantense moi de aquí. Aparte
de escribir poesía (Palabra de
mar, Arden, Das últimas ma-
reas) dirixe e presente desde
1990 o Diario Cultural da Ra-
dio Galega e participa en acti-
vidades como a dobraxe ao
galego, publicación de revis-
tas culturais galegas e pro-
xectos musicais e poéticos
colaborando con moita xente.
perta algo en quen o le. Nese sen-
tido tódolos poemas e as obras son
necesarias para quen as descubre
como algo necesario e diferente.
-Cales son as súas mellores fon-
tes de inspiración para escribir?
-Non teño fontes de inspiración,
máis ben son momentos, estados
emocionais e intelectuais, ciclos da
vida. No meu caso falaría de ciclos
que fan escribir necesario.
-Os seus poemas teñen que ver
cas súas vivencias persoais?
-En parte si e non. Creo que
sempre hai algo persoal na escrita
literaria. O poema é aquel que con-
sigue facer dun asunto persoal o
asunto de todos e todas.
-Que consellos podería darnos
para ser creativos?
-Vivilo todo sempre con moita li-
berdade e paixón.
13 2ºESO
A Coruña 981 822800