«Ἐγενόμην ἐν Πνεύματι ἐν τῇ Κυριακῇ ἡμέρᾳ καὶ ἤκουσα φωνὴν ὀπίσω μου μεγάλην ὡς σάλπιγγος» (Ἀπ.
1,10)
Περίοδος Δ΄ - Ἔτος ΚΖ΄ Κυριακὴ Β΄ Λουκᾶ (Λουκ. 6,31-36)
Φλώρινα - ἀριθμ. φύλλου 1612 3 Ὀκτωβρίου 2010
Δικαιοσύνη τῶν ἐθνῶν
«Καθὼς θέλετε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, καὶ ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς ὁμοίως» (Λουκ. 6,31)
Α ΚΟΥΣΑΤΕ, ἀγαπητοί μου, τὸ ἱερὸ καὶ ἅγιο
Εὐαγγέλιο. Θέλω νὰ πιστεύω, ὅτι ὅλοι ἐ-
σεῖς ἀγαπᾶτε τὸ Εὐαγγέλιο καὶ δὲν περιμένε-
τε νὰ ᾿ρθῇ ἡ Κυριακὴ γιὰ νὰ τὸ ἀκούσετε στὸ
ναό – μιὰ φορὰ τὴν ἑβδομάδα, ἀλλὰ τὸ διαβά-
ζετε τακτικά, καθημερινῶς· καὶ ὄχι μόνο τὸ δια-
βάζετε, ἀλλὰ καὶ προσπαθεῖτε καὶ ὡς ἄτομα
καὶ ὡς οἰκογένειες νὰ τὸ ἐφαρμόζετε. Ἔτσι θὰ
εἶστε εὐτυχισμένοι, σύμφωνα μὲ τὸ λόγο τοῦ
Κυρίου «Μακάριοι οἱ ἀκούοντες τὸν λόγον τοῦ
Θεοῦ καὶ φυλάσσοντες αὐτόν» (Λουκ. 11,28).
Ὑπάρχουν ὅμως κάποιοι ἄλλοι πού, ἅμα
τοὺς πῇς, Διάβαζε τὸ Εὐαγγέλιο, κάνουν ἕνα
μορφασμὸ εἰρωνείας καὶ λένε· Οὔφ, καημένε
τώρα! τὸ Εὐαγγέλιο ἦταν… «τῷ καιρῷ ἐκεί-
νῳ»· πάλιωσε πλέον, τώρα νέες ἰδέες ἐπικρα-
τοῦν… Τί ἔχουμε ν᾽ ἀπαντήσουμε σ᾿ αὐτούς;
Ταλαίπωροι ἄνθρωποι! Τὸ Εὐαγγέλιο δὲν
εἶνε ὅπως τ᾿ ἄλλα βιβλία ποὺ παλιώνουν. Τὸ
Εὐαγγέλιο εἶνε πάντοτε νέο· καὶ χθὲς καὶ σή-
μερα καὶ αὔριο καὶ εἰς αἰῶνας αἰώνων (πρβλ. Ἑβρ.
13,8)· εἶνε αἰώνιο. Τὸ Εὐαγγέλιο δὲν παλιώνει, ὅ-
πως δὲν παλιώνει ὁ ἥλιος, ποὺ χιλιάδες τώρα
χρόνια ἐξαποστέλλει φῶς παντοῦ. Τὸ Εὐαγγέ-
λιο εἶνε ἕνας ἥλιος πνευματικὸς ποὺ φωτίζει
τὸν κόσμο. Τὸ διαβάζουν οἱ λευκοί, οἱ μαῦροι,
οἱ ἐρυθρόδερμοι, οἱ κίτρινοι, λαοὶ φυλὲς καὶ
γλῶσσες, ἄνθρωποι ὅλων τῶν τάξεων, καὶ ὁ-
μολογοῦν, ὅτι βιβλίο ἀνώτερο, ὑψηλότερο,
ἁγιώτερο, σοφώτερο ἀπὸ αὐτὸ δὲν ὑπάρχει.
Ἀπόδειξις εἶνε τὰ λόγια τοῦ σημερινοῦ εὐ-
αγγελίου. Τί μᾶς λέει· «Καθὼς θέλετε ἵνα ποι-
ῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, καὶ ὑμεῖς ποιεῖτε αὐ-
τοῖς ὁμοίως» (Λουκ. 6,31). Δώδεκα λέξεις εἶνε, ἀλ-
λὰ μέσα σ᾽ αὐτὲς περικλείονται τὰ πάντα.
***
Ἐδῶ, ἀγαπητοί μου, ὁ Κύριος μᾶς ὑποδει-
κνύει τὸν τρόπο μὲ τὸν ὁποῖο μποροῦμε νὰ ζή-
σουμε ἁρμονικὰ μέσα στὴν κοινωνία· μᾶς δίνει
ἕνα χρυσὸ κανόνα ποὺ πρέπει νὰ τηρήσουμε.
Συντάκτης (†) ἐπίσκοπος
Αὐγουστῖνος Ν. Καντιώτης
Ὅ,τι δυσκολίες καὶ κοινωνικὰ προβλήματα ὑ-
πάρχουν στὴν συμβίωσί μας, ὅλα, καὶ τὰ δυσ-
κολώτερα ἀκόμα, λύνονται μὲ τὸν κανόνα αὐ-
τόν. Καὶ γιὰ νὰ δοῦμε ὅτι ὁ κανόνας αὐτὸς δὲν
ἦταν μόνο γιὰ τὴν ἐποχὴ τοῦ Χριστοῦ ἀλλὰ ἔ-
χει ἰσχὺ σὲ κάθε ἐποχὴ καὶ μέχρι σήμερα, ἀνα-
φέρω μερικὰ συγκεκριμένα παραδείγματα.
Μᾶς λέει ἐδῶ ὁ Κύριος· Προτοῦ νὰ κάνῃς
κάτι, νὰ ρωτᾷς τὸν ἑαυτό σου. Ποιόν ἑαυτό· ὄ-
χι τὸν διεφθαρμένο ἀλλὰ τὸν ἀναγεννημένο.
Διότι ὁ καθένας μας ἔχει ἀκόμα μέσα του καὶ
τὸν παλαιὸ ἄνθρωπο, τὸν πρῶτο Ἀδὰμ ποὺ δου-
λεύει στὰ πάθη, καὶ τὸ νέο ποὺ γεννήθηκε μὲ τὸ
βάπτισμα· φέρει δηλαδὴ ἐντός του ἕνα θηρίο
καὶ ἕναν ἄγγελο. Τὸν ἄγγελο λοιπὸν νὰ ρωτή-
σῃς, δηλαδὴ τὴ συνείδησί σου. Προτοῦ νὰ κά-
νῃς κάτι, νὰ λές· Αὐτὸ ποὺ σκέπτομαι νὰ κάνω
στὸν ἄλλο, θέλω νὰ τὸ κάνῃ ἐκεῖνος σ᾽ ἐμένα;
Πιὸ συγκεκριμένα. Θέλεις ὁ ἄλλος νὰ πάῃ
στὸ χωράφι σου καὶ νὰ σοῦ κάνῃ ζημιὰ στὰ
δέντρα; Σ᾿ ἕνα χωριὸ στὰ σύνορα, πῆγε κά-
ποιος τὴ νύχτα κ᾽ ἔκοψε μὲ πριόνι ὅλες τὶς ἐ-
λιὲς τοῦ ἄλλου· καὶ ὅταν τὸ πρωὶ ἐκεῖνος εἶδε
τὸ χωράφι του χωρὶς ἐλιές, ἔκλαιγε ὁ δυστυ-
χής. Θέλεις ὁ ἄλλος νὰ μετακινήσῃ - ν᾿ ἀλλά-
ξῃ τὰ ὅρια τοῦ χωραφιοῦ σου; Θέλεις ὁ ἄλλος
νὰ βάλῃ φωτιὰ στὸ σπίτι σου καὶ νὰ τὸ κάψῃ;
Θέλεις ὁ ἄλλος νὰ ἐργάζεσαι ἐσὺ καὶ νὰ μὴ
σοῦ δίνῃ τὸ μισθό σου; Θέλεις νὰ σὲ κλέψῃ, νὰ
σὲ ἀδικήσῃ; Ὄχι ὄχι, θ᾽ ἀπαντήσῃς· δὲ θέλω
νὰ μὲ ἐκμεταλλεύωνται, νὰ μὲ ἀπατοῦν, νὰ πει-
ράζουν τὰ πράγματά μου. Ἔ λοιπόν· ὅπως ἐσὺ
δὲν θέλεις ὁ ἄλλος νὰ πειράξῃ τὴν περιουσία
σου, ἔτσι κ᾽ ἐσὺ πρέπει νὰ σεβαστῇς τὴ δική του
περιουσία. «Καθὼς θέλετε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ
ἄνθρωποι, καὶ ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς ὁμοίως».
Πέρα ὅμως ἀπὸ τὴν περιουσία ὑπάρχει κάτι
ἄλλο ἀνώτερο, καὶ αὐτὸ εἶνε ἡ ζωή. Ὅλοι οἱ ἐ-
πιστήμονες νὰ μαζευτοῦν, ἕνα μυρμηγκάκι δὲν
φτειάχνουν. Καὶ ἂν κάθε ζωὴ εἶνε κάτι πολύτιμο,
 2
πόσῳ μᾶλλον ἡ ζωὴ ἑνὸς ἀνθρώπου! Λοιπὸν
σὲ ρωτῶ· Θέλεις ὁ ἄλλος νὰ πάρῃ ἕνα μαχαίρι καὶ
νὰ σοῦ κόψῃ τὴ μύτη ἢ τ᾿ αὐτιά; θέλεις νὰ σοῦ
ξερριζώσῃ τὰ δόντια, νὰ σοῦ κλαδέψῃ τὰ πό-
δια, νὰ σὲ ἀκρωτηριάσῃ, νὰ σ᾽ ἀφήσῃ ἀνάπηρο;
Θέλεις νὰ πάρῃ πιστόλι νὰ σὲ σκοτώσῃ; Θέ-
λεις νὰ ῥίξῃ στὸ φαγητό σου φαρμάκι; νὰ νοθεύ-
σῃ τὰ τρόφιμα ποὺ ἀγοράζεις; νὰ ἀλλοιώσῃ τὰ
φάρμακα ποὺ παίρνεις; Ὄχι, δὲν τὰ θέλεις αὐ-
τά. Ὅπως λοιπὸν ἐσὺ θέλεις ὁ ἄλλος νὰ σέβε-
ται τὴ ζωή σου, ἔτσι κ᾽ ἐσὺ νὰ σεβαστῇς τὴ δική
του ζωή. «Καθὼς θέλετε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ
ἄνθρωποι, καὶ ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς ὁμοίως».
Ἀλλὰ οἱ Ἕλληνες παραπάνω κι ἀπ᾽ τὴ ζωὴ κι
ἀπ᾽ τὴν περιουσία καὶ τὰ πλούτη ἔχουμε τὴν
τιμή. «Ἡ τιμὴ τιμὴ δὲν ἔχει». Θέλεις λοιπὸν ὁ
ἄλλος νὰ σὲ διαβάλῃ, νὰ σὲ συκοφαντήσῃ, νὰ
σὲ πάῃ στὸ δικαστήριο καὶ μὲ ψευδορκίες νὰ σὲ
ῥίξῃ στὴ φυλακή; Θέλεις ὁ ἄλλος νὰ προσβάλῃ
τὴν οἰκογένειά σου; Θέλεις, ὅταν ἐσὺ λείπῃς,
αὐτὸς νὰ τρυπώσῃ νύχτα στὸ σπίτι σου σὰν
φίδι καὶ ν᾽ ἀτιμάσῃ τὴ γυναῖκα ἢ τὸ κορίτσι σου;
Ὄχι ὄχι! ἀκούγεται ἀπὸ τὰ στόματα ὅλων. Ὅ-
πως λοιπὸν ἐσὺ ἔχεις τὴν ἀξίωσι ὁ ἄλλος νὰ
σέβεται τὴν οἰκογενειακή σου τιμή, ἔτσι κ᾽ ἐσὺ
ἔχεις ὑποχρέωσι νὰ σέβεσαι τὴν τιμὴ τὴ δική
του. «Καθὼς θέλετε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄν-
θρωποι, καὶ ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς ὁμοίως».
Ἡ θεία αὐτὴ ἐντολή, ὁ χρυσὸς κανόνας, ἔχει
δύο ὄψεις. Ἡ μία εἶνε αὐτὴ ποὺ εἴπαμε, ἡ ἀρνη-
τική. Ἡ ἄλλη ὄψις εἶνε ἡ θετική· θέλεις ὁ ἄλλος,
ὄχι μόνο νὰ μὴ σοῦ κάνῃ κακό, ἀλλὰ καὶ νὰ σοῦ
κάνῃ καλό. Πεινᾷς; θέλεις νὰ σοῦ δώσῃ ψωμί.
Διψᾷς; θέλεις νὰ σοῦ δώσῃ ἕνα ποτήρι νερό.
Εἶσαι ἄρρωστος; θέλεις νὰ σὲ ἐπισκεφθῇ. Ἀδι-
κεῖσαι; θέλεις νὰ σὲ ὑποστηρίξῃ. Εἶσαι ὀρφα-
νὸς ἢ χήρα; θέλεις νὰ σὲ προστατεύσῃ. Ἔχεις
δικαστήριο; θέλεις νὰ σὲ ὑπερασπίσῃ καὶ νὰ σὲ
ἀθῳώσῃ. Πέθανε ὁ πατέρας ἢ ἡ μητέρα σου;
θέλεις νὰ σὲ παρηγορήσῃ. Ἔ λοιπόν, αὐτὰ ποὺ
θέλεις νὰ σοῦ κάνουν οἱ ἄλλοι, νὰ τὰ κάνῃς κ᾽
ἐσὺ σ᾽ αὐτούς. «Καθὼς θέλετε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν
οἱ ἄνθρωποι, καὶ ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς ὁμοί-
ως». Αὐτὰ ἰσχύουν πάντοτε.
***
Γεννᾶται τώρα, ἀγαπητοί μου, τὸ ἐρώτημα·
ἐφαρμόζει σήμερα ὁ κόσμος τὰ χρυσᾶ αὐτὰ
λόγια τοῦ Χριστοῦ; Ὄχι δυστυχῶς. Οἱ ἄνθρω-
ποι ἔχουν γίνει φίλαυτοι, ἰδιοτελεῖς, συμφερον-
τολόγοι· κέντρο τῆς ζωῆς ἔχουν τὸν ἑαυτό
τους, τὰ παιδιά τους, τὴν οἰκογένειά τους· τί-
ποτα πιὸ πέρα δὲν τοὺς ἐνδιαφέρει. Κάθεστε
καὶ τρῶτε τὸ μεσημέρι· ἐρωτῶ, πόσοι ἀπὸ σᾶς
σκέπτεσθε ὅτι κάπου στὴ γειτονιὰ ὑπάρχει ἕ-
Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία, ἡ ὁποία ἔγινε στὸν ἱ. ναὸ Ἁγ. Τριάδος - Πτολεμαΐδος τὴν 29-9-1974. Καταγραφὴ καὶ σύντμησις 3-10-2010.
νας πεινασμένος ποὺ κάτι περιμένει; Πέντε
πιάτα φαγητὸ ἔχεις; κάν᾽ τα ἕξι, νὰ σ᾽ εὐλογή-
σῃ ὁ Θεός. Ἀφήνεις τὰ ἀχάριστα παιδιά σου καὶ
τρῶνε χωρὶς σταυρὸ καὶ προσευχή. Κ᾽ ἔρχε-
ται ὁ χειμώνας μὲ τὰ κρύα, τὰ χιόνια, τοὺς πά-
γους, κ᾽ ἐσὺ ἔχεις στὸ σπίτι σου σεντούκια γε-
μᾶτα ροῦχα, διπλᾶ καὶ τριπλᾶ σκεπάσματα καὶ
βελέντζες. Γιά σκέψου ὅτι κάπου ἀλλοῦ κάποιοι
τουρτουρίζουν. Εἶσαι Χριστιανός, πιστεύεις στὸ
Χριστό; ὅλα γιὰ τὸν ἑαυτό σου τὰ θέλεις; Ὁ
Χριστὸς ἦρθε ν᾽ ἀνατρέψῃ αὐτὴ τὴν πυραμίδα
τῆς ἁμαρτίας. Ὁ σατανᾶς λέει· Ὅλα γιὰ τὸν ἑαυ-
τό σου, τίποτα γιὰ τὸν ἄλλο. Ὁ Χριστὸς λέει·
Ὅλα γιὰ τὸν ἄλλο, τίποτα γιὰ τὸν ἑαυτό σου.
Κι ὄχι μόνο στὰ ἄτομα καὶ τὶς οἰκογένειες
ἀλλὰ καὶ ἐπὶ τοῦ διεθνοῦς πεδίου ὁ λόγος αὐ-
τὸς τοῦ Χριστοῦ δὲν ἐφαρμόζεται. Ἂν μποροῦ-
σα, θὰ πήγαινα ἐκεῖ ποὺ συνεδριάζουν τὰ Ἡνω-
μένα Ἔθνη, νὰ γράψω μὲ φωτεινὰ γράμματα· Ὦ
ἰσχυροὶ τῆς ἡμέρας (Ἀμερική, ῾Ρωσία, Ἀγγλία,
Γερμανία…), «καθὼς θέλετε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν
οἱ ἄνθρωποι, καὶ ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς ὁμοίως»!
Θέλετε νὰ κάνῃ ἄλλος εἰσβολὴ στὸ ἔδαφός σας
καὶ νὰ φτάσῃ ὣς τὴν πρωτεύουσα; Ὄχι. Ἔ λοι-
πόν, ἔτσι νὰ σκέπτεσθε καὶ νὰ ἐνεργῆτε καὶ γιὰ
τὰ μικρὰ ἔθνη. Δὲν τὸ ἐφαρμόζετε ὅμως. Κοι-
τάξτε τὸ χάρτη· στὴν ἀνατολικὴ γωνία τῆς Με-
σογείου ἕνα μικρὸ κράτος, ἡ Κύπρος, δέχθηκε
βάρβαρη ἐπίθεσι ἀπὸ τὸν «Ἀττίλα» ἀντίθετα
πρὸς κάθε ἔννοια δικαίου. Τί ἔπρεπε νὰ κάνε-
τε ἐσεῖς; Ἐὰν πιστεύατε στὰ ἰδεώδη τῆς ἐλευ-
θερίας καὶ τῆς εἰρήνης, ἦταν ἀρκετὸ ἕνα τελε-
σίγραφό σας στὸν βάρβαρο Ἀσιάτη γιὰ νὰ ἐκ-
κενώσῃ μέσα σὲ 24 ὧρες τὰ κατεχόμενα. Δὲν
τὸ κάνατε. Καὶ ὄχι μόνο δὲν ὑπερασπισθήκατε
τὸ δίκαιο, ἀλλὰ κάνατε καὶ πλάτες στὸν βάρβα-
ρο, ὅπως καὶ τὸ 1922 στὴ Μικρὰ Ἀσία. Δὲν ἐφαρ-
μόζεται ὁ νόμος τοῦ Εὐαγγελίου· βασιλεύει ὁ
νόμος τῆς ζούγκλας ποὺ λέει ὅτι «τὸ μεγάλο
ψάρι τρώει τὸ μικρό»· δὲν ἐπικρατεῖ τὸ δίκαιο
καὶ ἡ ἠθική, ἀλλὰ ἡ βία, ἡ πυγμή, τὸ ξίφος.
Ἂς ἔχουμε ὅμως θάρρος. Παραπάνω ἀπὸ
τὰ Ἡνωμένα Ἔθνη ὑπάρχει ὁ παντοδύναμος
Κύριος, ὁ προστάτης καὶ τοῦ δικοῦ μας μικροῦ
ἔθνους. Δὲν πιστεύουμε στοὺς μεγάλους· πι-
στεύουμε στὸν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, στὴν ὑ-
περαγία Θεοτόκο. Ἀργὰ ἢ γρήγορα θὰ ἐπικρα-
τήσῃ τὸ δίκαιο. Ὁ κόσμος θὰ κυβερνηθῇ μὲ
τὸ νόμο τοῦ Χριστοῦ μας. Αὐτὸ εἶνε τὸ χρυσὸ
κλειδί, ποὺ λύνει ὅλα τὰ προβλήματα (ἀτομι-
κά, οἰκογενειακά, κοινωνικά, διεθνῆ). Εἶπεν ὁ
Κύριος· «Καθὼς θέλετε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄν-
θρωποι, καὶ ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς ὁμοίως».
(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος