«Ἐγενόμην ἐν Πνεύματι ἐν τῇ Κυριακῇ ἡμέρᾳ καὶ ἤκουσα φωνὴν ὀπίσω μου μεγάλην ὡς σάλπιγγος» (Ἀπ.
1,10)
Περίοδος Δ΄ - Ἔτος ΚΖ΄ Κυριακὴ ΙΓ΄Λουκᾶ (Λουκ. 18,18-27)
Φλώρινα - ἀριθμ. φύλλου 1624 28 Νοεμβρίου 2010
«Οὐ κλέψεις»
Α κούσατε, ἀγαπητοί μου, τὸ ἱερὸ καὶ ἅγιο
εὐαγγέλιο. Διὰ μέσου αὐτοῦ ὁ Κύριος μᾶς
δίνει σήμερα ἕνα χρυσὸ κλειδί, μὲ τὸ ὁποῖο
μπορεῖς ν᾽ ἀνοίξῃς τὴν πόρτα τοῦ παραδείσου.
Ποιό εἶνε τὸ κλειδὶ αὐτό; Ἀκοῦστε.
***
Μιὰ μέρα, λέει, ἦρθε κάποιος, ἔπεσε στὰ πό-
δια τοῦ Χριστοῦ καὶ τὸν παρακαλοῦσε. Ἦταν
νέος, πλούσιος καὶ ἄρχοντας. Σ᾽ αὐτὸν δηλαδὴ
ὑπῆρχαν νιᾶτα, πλοῦτος, ἐξουσία, τὰ τρία ἀγαθὰ
ποὺ ζηλεύει ὁ κόσμος, ἀλλὰ καὶ οἱ τρεῖς μεγάλοι
πειρασμοὶ τοῦ βίου. Ὅταν κανεὶς εἶνε νέος, ὅ-
ταν τὸ πορτοφόλι του εἶνε γεμᾶτο, ὅταν εἶνε ἀ-
νεβασμένος σὲ ἀξιώματα, λησμονεῖ τὸ Θεό.
Τὰ νιᾶτα τὸν σπρώχνουν στὴν ἀκολασία, τὸ
χρῆμα στὴν πλεονεξία, καὶ ἡ ἐξουσία στὴν ὑ-
περηφάνεια ποὺ εἶνε χειρότερη ἀπ᾽ τ᾽ ἄλλα.
Ἀλλὰ ὁ ἄνθρωπος τοῦ σημερινοῦ εὐαγγε-
λίου δὲν ἀναπαυόταν σ᾽ αὐτά· ζητοῦσε κάτι ἀ-
νώτερο. Γι᾽ αὐτὸ ἔρχεται στὸ Χριστὸ καὶ λέει·
«Τί νὰ κάνω γιὰ νὰ κληρονομήσω τὴν αἰώνιο
ζωή;». Ὁ Κύριος τοῦ λέει· «Τὰς ἐντολὰς οἶδας·
μὴ μοιχεύσῃς, μὴ φονεύσῃς…». (Προσέξατε;
πρῶτα βάζει τὸ «μὴ μοιχεύσῃς»· διότι ὑπάρ-
χουν περιπτώσεις ποὺ ἡ μοιχεία εἶνε χειρό-
τερη ἀπ᾽ τὸ φόνο· τὸ νὰ διαλύσῃς ἕνα ἀντρό-
γυνο εἶνε φοβερώτερο ἀπὸ φόνο). «Μὴ μοι-
χεύσῃς, μὴ φονεύσῃς, μὴ κλέψῃς, μὴ ψευδο-
μαρτυρήσῃς, τίμα τὸν πατέρα σου καὶ τὴν μη-
τέρα σου» (Λουκ. 18,20). Ὁ νέος ῥίχνει μιὰ ματιά, ξε-
φυλλίζει τὸ βιβλίο τῆς ζωῆς του, καὶ λέει· Ὅλα
αὐτὰ τὰ φύλαξα ἀπὸ μικρός. Τότε ὁ Κύριος τοῦ
λέει· Ἂν θέλῃς λοιπὸν νὰ πετάξῃς πιὸ ψηλά,
τότε πρέπει νὰ βαδίσῃς ἕνα δύσκολο μονοπά-
τι, τὴν ἄκρα αὐταπάρνησι. «Πάντα ὅσα ἔχεις πώ-
λησον καὶ διάδος πτωχοῖς» (ἔ.ἀ. 18,22). Νά μιὰ ἐν-
τολὴ τοῦ Χριστοῦ, ποὺ σήμερα μέσα στοὺς χι-
λιάδες πλουσίους οὔτε ἕνας δὲν παρουσιά-
ζεται πρόθυμος νὰ τὴν ἐκτελέσῃ.
Ἀλλ᾽ ἀδελφοί μου, ἐγὼ θ᾽ ἀφήσω αὐτὸ τὸ
δύσκολο μονοπάτι, τὴν ἄκρα αὐταπάρνησι, καὶ
Συντάκτης (†) ἐπίσκοπος
Αὐγουστῖνος Ν. Καντιώτης
(Λουκ. 18,24)
θὰ ἐπιστήσω τὴν προσοχὴ ἀλλοῦ. Ἐξ ἀφορμῆς
αὐτῆς τῆς ἐπισήμου δηλώσεως τοῦ νέου, τὴν
ὁποία δέχθηκε καὶ ὁ Κύριος, ὅτι «Ὅλα αὐτὰ τὰ
φύλαξα ἀπὸ μικρός», θὰ ἤθελα νὰ βάλουμε
τὸ χέρι στὴν καρδιὰ και νὰ ρωτήσουμε· τηροῦ-
με ἐμεῖς τὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ; Διότι ἡ τήρη-
σις τῶν ἐντολῶν εἶνε τὸ χρυσὸ κλειδὶ μὲ τὸ
ὁποῖο μπαίνεις στὸν παράδεισο.
Θὰ χρειάζονταν πολλὰ κηρύγματα γιὰ νὰ
ἐξετάσουμε ἐὰν τηροῦμε τὶς ἄλλες ἐντολές·
τὸ «μὴ μοιχεύσῃς, μὴ φονεύσῃς, …, μὴ ψευ-
δομαρτυρήσῃς, τίμα τὸν πατέρα σου καὶ τὴν
μητέρα σου». Ἀπ᾽ ὅλες τὶς ἐντολὲς θέλω σή-
μερα νὰ ζυγιστοῦμε σὲ μία μόνο, ἐντολὴ στὴν
ὁποία ἐμεῖς, τὸ Ἑλληνικὸ ἔθνος, εἴμαστε πολὺ
ἐλλιπεῖς· ἡ ἐντολὴ αὐτὴ εἶνε τὸ «μὴ κλέψῃς».
***
Ἡ ἐντολὴ αὐτή, ἀγαπητοί μου, δὲν εἶνε σε-
βαστὴ σ᾽ ἐμᾶς. Ἀπὸ μικρὸς ὁ Ἕλληνας μαθαί-
νει νὰ κλέβῃ. Τὸ παιδάκι ἁπλώνει τὰ χεράκια
του μέσα στὸ σπίτι καὶ κλέβει διάφορα πράγμα-
τα· βγαίνει στὴ γειτονιά, πηδάει φράχτες, ρη-
μάζει ξένα δέντρα. Κι ὅταν μαζεύεται στὸ σπί-
τι, ἡ μάνα, ἀντὶ νὰ πάρῃ μιὰ βέργα νὰ τοῦ
σπάσῃ τὰ χέρια, πολλὲς φορὲς τὸ καμαρώνει.
Κλέβει ὁ μικρός, κλέβει ἡ ὑπηρέτρια ποὺ
καταφέρνει μερικὲς φορὲς νὰ γδύσῃ ὁλόκλη-
ρο τὸ σπίτι. Μὰ καὶ ἡ κυρία, ποὺ μαλώνει τὴν ὑ-
πηρέτρια ποὺ ἔκλεψε, κλέβει ἡ ἴδια ἀπὸ τὸ
πορτοφόλι τοῦ ἀντρός της, ὄχι γιὰ νὰ δώσῃ ἐ-
λεημοσύνες ἀλλὰ γιὰ δικά της εἴδη πολυτελεί-
ας. Κλέβουν μέσ᾽ στὸ σπίτι, ἀλλὰ κλέβουν καὶ
ἔξω· κλέβει ὁ ἔμπορος, ποὺ τεντώνει τὸ ὕφα-
σμα γιὰ νὰ κερδίσῃ ἕνα ρούπι· κλέβει ὁ μπα-
κάλης, ποὺ νοθεύει τὰ ἐμπορεύματα ἢ ζυγί-
ζει λειψά· κλέβει ὁ ῥάφτης ἢ ἡ μοδίστρα, ποὺ
δὲν σοῦ ἐπιστρέφει τὸ ὕφασμα ποὺ περίσσεψε·
κλέβει καὶ ὁ φαρμακοποιὸς –κάτι πολὺ σοβα-
ρώτερο, γιατὶ ἔχει νὰ κάνῃ μὲ τὴν ὑγεία– καὶ
σοῦ δίνει φάρμακο νοθευμένο, ζυμάρι ἀντὶ
κινίνη. Καὶ ποιός δὲν κλέβει! Κλέβουν αὐτοὶ
 2
ποὺ ἔχουν στὰ καταστήματα καὶ τὰ ἐργοστά-
σιά τους τόσους ἐργάτες καί, ἐνῷ τοὺς στύ-
βουν σὰ λεμόνι κι ἀπ᾽ τὴ δουλειά τους κερδί-
ζουν ἑκατομμύρια καὶ γλεντοκοποῦν στὸ ἐξω-
τερικό, σ᾽ αὐτοὺς δίνουν ψίχουλα, κι αὐτὰ ὄχι
ἐγκαίρως ἀλλὰ καθυστερημένα, κ᾽ οἱ ἐργάτες
τρέχουν στὸ Ι.Κ.Α. καὶ στὰ δικαστήρια γιὰ νὰ
διεκδικήσουν ἕνα μικρὸ μισθό. Κλέβουν ὅμως –νά
᾽μαστε δίκαιοι– καὶ οἱ ἐργάτες καὶ οἱ ὑπάλλη-
λοι, ποὺ δὲν κάνουν τὴ δουλειά τους ὅπως
πρέπει, ἀλλὰ δὲ βλέπουν τὴν ὥρα πότε νὰ τε-
λειώσῃ ἡ ἡμέρα καὶ ἡ ἑβδομάδα καὶ ὁ μήνας
γιὰ νὰ εἰσπράξουν τὸ μισθό· κ᾽ ἔτσι ὅλα ξέφτι-
σαν, γιατὶ ἐργασία πραγματικὴ δὲν γίνεται.
Νὰ προχωρήσουμε περισσότερο; Τώρα τὰ
Χριστούγεννα κάθε βράδυ θὰ διασκεδάζουν.
Στρώνουν πράσινο τραπέζι καὶ μέχρι τὶς πρω-
ινὲς ὧρες ἡ ἀριστοκράτισσα κυρία καὶ ὁ κύ-
ριος μὲ τὴ λιμουζίνα θὰ κάνουν τὸ σπίτι τους
χαρτοπαικτικὴ λέσχη. Ἂν εἶχα δικαίωμα θὰ
πήγαινα νὰ γράψω ἀπ᾽ ἔξω· «Προσοχή, ἐδῶ
λῃσταρχεῖο!». Τώρα τὶς ἅγιες ἡμέρες θὰ κα-
ταντήσῃ ὅλη ἡ χώρα ἕνα καζῖνο καὶ ἕνας τζό-
γος καὶ μία χαρτοπαικτικὴ λέσχη. Τελευταίως
ἔφεραν ἀπ᾽ ἔξω κάτι μηχανήματα ποὺ εἶνε πα-
γίδες ποὺ ξαφρίζουν τὰ πορτοφόλια τῶν φτω-
χῶν. Καὶ τί λένε· «῾Ρίξε μιὰ δραχμούλα, νὰ κερ-
δίσῃς δέκα, ἑκατό, διακόσες, τρακόσες». Καὶ
ὁ φτωχὸς ῥίχνει τὸ φράγκο του, καὶ δὲν κερ-
δίζει τίποτα· χάνει τὸ φράγκο του καὶ τὸ τάλ-
ληρό του καὶ τὸ δεκάρικό του καὶ τὸ εἰκοσά-
ρικό του, καὶ πάει νηστικὸς στὸ σπίτι, γιὰ νὰ
πάῃ ὁ ἰδιοκτήτης τοῦ μηχανήματος τὴ νύχτα
νὰ τὸ ξεκλειδώσῃ καὶ νὰ μαζέψῃ τρακόσες ἢ
καὶ πεντακόσες δραχμές. Ὅταν τὸ 1959 βρέ-
θηκα στὴν Κοζάνη ἔγινα ἔξω φρενῶν, κατη-
γόρησα εἰσαγγελεῖς - ἀπορῶ πῶς δὲ μὲ πιά-
σανε. Διότι πῆγε ἐκεῖ ἕνα τέτοιο ἀμερικάνικο
μηχάνημα, ρουλέττα, καὶ σὲ μιὰ βδομάδα ξά-
φρισε τὰ φτωχαδάκια, κι οὔτε εἰσαγγελέας κι-
νήθηκε οὔτε πρόεδρος οὔτε ἀστυνομία. Ἂν
κανένα παιδάκι πουλάῃ στὸ δρόμο κανένα
κουλούρι, τὸ πιάνουν· ἀλλ᾽ αὐτὸ τὸ μεγάλο
κλέφτη, ποὺ ἐγκατέστησε τὶς ρουλέττες, δὲν
τὸν πιάνουν. Μία κατάστασι ἀθλιότητος.
Τί φωνάζεις; θὰ μοῦ πῆτε. Αὐτὸ μπορῶ νὰ
κάνω. Δὲν ἔχω ἐγὼ κοσμικὴ ἐξουσία. Ἂν εἴ-
χαμε στὸν τόπο μας μιὰ τίμια διακυβέρνησι,
θὰ βλέπαμε, ἂν θὰ ὑπῆρχαν τότε ρουλέττες,
χαρτοπαίγνια, οἶκοι ἀνοχῆς, ἐκφυλισμός.
Κλέβουν συνεχῶς. Καὶ μόνο αὐτοί; Στὴ Λά-
ρισσα συνάντησα ἕνα συμβολαιογράφο. Τὸν
εἶδα καὶ ἔγραφε συνεχῶς συμβόλαια. ―Αὐτὰ
τὰ νούμερα, τοῦ λέω, ποὺ σημειώνεις στὶς ἀ-
Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία, ἡ ὁποία ἔγινε στὸν ἱ. ναὸ Ἁγ. Μαρίνης Ἡλιουπόλεως - Ἀθηνῶν τὴν 27-11-1960. Καταγραφὴ καὶ σύντμησις 28-11-2010.
Τὴν ὁμιλία αὐτὴ μπορεῖτε νὰ τὴν ἀκούσετε χωρὶς περικοπὲς στὸ cd 17αΆ τῆς σειρᾶς «ΦΩΝΗ ΒΟΩΝΤΟΣ» (πληροφορίες στὸ τηλέφωνο 23850-28868)
γοραπωλησίες, στὶς προῖκες κ.λπ., εἶνε πραγμα-
τικά; ―Οὔτε ἕνα στὰ χίλια, πάτερ, μοῦ λέει·
ὅλα εἶνε πολὺ λιγώτερα, γιὰ νὰ γλυτώσουνε
ἀπὸ τὸ φόρο… Ὅλοι κλέβουν τὸ δημόσιο. Γι᾽
αὐτὸ τὸ κράτος μας κατήντησε ψωραλέο. Νο-
μίζουν, ὅτι τὸ νὰ κλέψῃς τὸ γείτονα εἶνε ἁ-
μαρτία, τὸ νὰ κλέψῃς τὴν πατρίδα δὲν εἶνε.
Καὶ καταρρέει καὶ χρεωκοπεῖ τὸ κράτος. Ἔτσι
ξέρετε ποῦ κατήντησε τὸ ὄνομα Ἕλληνας;
Πάρτε ἕνα λεξικὸ γαλλικό· Γκρέκ = κλέφτης.
Ὅταν συνιστοῦν στὸ ἐξωτερικὸ κάποιον Ἕλ-
ληνα, ὁ ἄλλος λέει· Ὄμορφη ἡ Ἑλλάδα, τὰ νη-
σιά της, τὰ βουνά της, τὰ χιόνια της· ἀλλὰ φυ-
λαχτῆτε - κουμπωθῆτε ἀπὸ τοὺς Ἕλληνες…
Ὡς Ἕλληνα μὲ ἐνδιαφέρει τὸ καλὸ ὄνομα
τῆς πατρίδος καὶ ὅλοι πονοῦμε γι᾽ αὐτό. Ἀλλὰ
ἐδῶ μέσα στὴν ἐκκλησιὰ θέλω διαφορετικὰ
νὰ ζυγίσω τὴν κλοπή. Ὄχι ἐξ ἐπόψεως προσ-
βολῆς τοῦ ὀνόματός μας. Ὄχι. Μὲ ἐνδιαφέ-
ρει, ὅτι τὸ «Οὐ κλέψεις» εἶνε ἡ ἐντολὴ τοῦ
Θεοῦ, μία ἀπὸ τὶς δέκα ἐντολές (Ἔξ. 20,14. Δευτ. 5,19).
Καὶ ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἀναφέρει τὰ ἁμαρ-
τήματα καὶ λέει· «Μὴ πλανᾶσθε· οὔτε πόρνοι,
οὔτε εἰδωλολάτραι, οὔτε μοιχοί, …οὔτε πλε-
ονέκται οὔτε κλέπται…, οὐχ ἅρπαγες βασι-
λείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι» (Α΄ Κορ. 6,9-10). Κα-
ταλάβατε; γιὰ τὸν κλέφτη ἡ πόρτα τῆς βασι-
λείας τοῦ Θεοῦ εἶνε κλειστή.
Καὶ μὴ νομίσετε ὅτι τὰ κλεμμένα ἔχουν καμ-
μιὰ προκοπή. Λέει κάποιος ἅγιος· Θέλεις νὰ
χάσῃς τὴν περιουσία σου; κοντὰ στὶς 100 δρα-
χμές, ποὺ ἔβγαλες ἀπὸ τὸν ἱδρῶτα σου, πρόσ-
θεσε 1 κλεμμένη· θὰ χάσῃς καὶ τὶς ἄλλες 100.
Ἔχεις 100 πρόβατα; ἂν κλέψῃς 1 καὶ τὸ βάλῃς
μαζὶ μὲ τὰ ἄλλα, θὰ χάσῃς καὶ τὰ 100. Ἔτσι εἶ-
νε. Τὸ κλεμμένο πρᾶγμα εἶνε φωτιὰ ποὺ καίει.
***
Ποιό εἶνε λοιπὸν τὸ συμπέρασμα; Προτιμό-
τερο φτωχὸς μὲ τὸ φτωχὸ Χριστό, παρὰ ἑκα-
τομμυριοῦχος μὲ τὸ διάβολο. Αὐτὸ νὰ πιστεύ-
ουμε καὶ ἔτσι νὰ ζοῦμε, ἀδελφοί μου, καὶ αὐ-
τὴ θὰ εἶνε ἡ εὐλογία τοῦ Κυρίου. Ἂς ἀκού-
σουμε καὶ τὸ ἄλλο ποὺ λέει ἡ Γραφή· Κι ἂν
ἀκόμα μπροστὰ στὰ πόδια σου τρέχῃ ποτάμι
τὸ χρυσάφι, μὴ προσηλώνεις σ᾽ αὐτὸ τὴν καρ-
διά σου καὶ μὴν ἁπλώσῃς τὸ χέρι σου (Ψαλμ. 61,11).
Ζῆσε μὲ τιμιότητα καὶ ἐργατικότητα. Ἄφησε
παράδειγμα στὸν κόσμο καὶ στὰ παιδιά σου.
Ζῆσε μὲ τὸ μέτωπο ψηλά. Καὶ νά ᾽σαι βέβαιος·
«Πλούσιοι ἐπτώχευσαν καὶ ἐπείνασαν, οἱ δὲ
ἐκζητοῦντες τὸν Κύριον οὐκ ἐλαττωθήσονται
παντὸς ἀγαθοῦ» (Ψαλμ. 33,11). Αὐτῷ ἡ δόξα καὶ τὸ
κράτος εἰς αἰῶνας αἰώνων· ἀμήν.
(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος