Θεοδόσης Βολκὼφ

ΠΟΙΗΜΑΤΑ

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΑ
ΣΗΜΕΙΩΜΑΤΑ
Ἰανουάριος 2011

5
ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΑ ΣΗΜΕΙΩΜΑΤΑ

Θεοδόσης Βολκὼφ
ΠΟΙΗΜΑΤΑ

Τεῦχος 5 - Ἰανουάριος 2011

ISSN: 1792 - 4189

Μηνιαία ψηφιακὴ ἔκδοση

τοῦ ἠλεκτρονικοῦ περιοδικοῦ «Λογοτεχνικὰ Ἐπίκαιρα»

Συντακτικὴ ἐπιμέλεια: Θοδωρὴς Βοριᾶς

Ἠλεκτρονικὴ δ/νση: http://logotexnika-epikaira.blogspot.com

e-mail: logotexnika.epikaira@gmail.com

e-mail τοῦ συγγραφέα: theodosisvolkof@gmail.com

Ἐπιτρέπεται ἡ ἐλεύθερη διακίνηση στὸ διαδίκτυο.

Ὁ συγγραφέας μερίμνησε γιὰ τὴν ἐπιλογὴ τῶν κειμένων καὶ τὴν κατοχύρωση τῶν
πνευματικῶν δικαιωμάτων τοῦ ἔργου.
 1

Θεοδόσης Βολκὼφ

Ποιήματα

ΓΥΜΝΗ ΙΙ

Τῆς Εὔης Μπουντούρη

14/02/10

Θέλω νὰ μοῦ γδυθεῖς καὶ νὰ κοιτάζω –

σχεδὸν ψυχρά, σκληρὰ τὴ στέρεη φλόγα,
τὴν τρομερή σου ἐκδίπλωση νὰ ὁρίζω, νὰ σπουδάζω
τὸ ἐφήβαιο, τοὺς γλουτούς, τὸ στῆθος σου, τὴ ρώγα…

Στὸ ἴδιο, Νύχτα μου, τὸ φῶς σου νὰ διαβάζω

τὸ Ἔπος τοῦ κορμιοῦ σου ποὺ ἀνατέλλει
κι ἀπὸ τὴ γύμνια λαβωμένος νὰ σφαδάζω
καὶ οἱ καμπύλες σου αἰχμὲς καὶ δόρατα – ἢ βέλη.

Γυμνὴ μὲς στὶς γυμνές μου λέξεις νὰ σὲ βάζω

καὶ νά ‘ναι ἡ σάρκα σου τὶς λέξεις μου ποὺ τρέφει
καὶ πιὸ γυμνὴ κι ἀπὸ γυμνὴ νὰ σὲ ἀπεικάζω
καὶ μὲ φωτιὰ τὴ φλόγα ὁ στίχος νὰ ἐπιστέφει.
 2

ΠΡΙΓΚΗΠΑΣ ΠΟΛΕΜΟΥ

Δῶσε μου Κύριε βέβαιο τὸν ἐχθρὸ

-σῶμα μὲ σῶμα θέλω νὰ χτυπιέμαι-
αὐτὸν ποὺ μὲς στὰ μάτια του διαβάζω
τετελεσμένο ἢ σχεδὸν τὸν θάνατό μου·

κι ἀπάλλαξε
ἀπάλλαξέ με ἀπὸ τὴ διβουλία τῶν φίλων
ἀπὸ τοὺς λόγους καὶ τὶς πράξεις τῶν χλιαρῶν
ἀπὸ τὰ στήθια ὅπου ἡ καρδιὰ στιγμὲς χτυπᾶ
κι ὕστερα πάλι εὐθὺς τὸ μετανιώνει.

Ἀφοῦ δὲν εἶμαι ἀκόμη ἄξιος τῆς εἰρήνης

κι ἀφοῦ νὰ ξεπληρώσω πρέπει κρίματα πολλὰ
κι εἶμαι -τὸ ξέρεις- Πρίγκηπας Πολέμου
δῶσε μου Κύριε βέβαιο τὸν ἐχθρὸ
καὶ καθαρὸ τὸν πόλεμο ὡς τὸ τέλος.
 3

ΤRΙSTE

Μνήμη Mihai Eminescu

Στὴ θλίψη ἔλιωσε ἡ φωνή μου δὲν Σ' ἀκούω

τώρα εἶμαι θόρυβος καὶ λόγια καὶ βοὴ
τώρα εἶμαι ἀντίλαλος αὐτῶν ποὺ ἔχω μισήσει
μάτι κενὸ δράση ἀνερμάτιστη τυφλὴ

πρέπει ξανὰ ξανὰ στὸν ἄνθρωπο νὰ ἐγκύψεις

ὁ Λόγος αἷμα στὸ αἷμα πάλι ν’ ἀκουστεῖ
θανάτωσέ με ἂν ἔτσι θέλησες μὰ πές μου -
ἐκεῖ ποὺ Ἐγὼ ἐκεῖ ποὺ Ἐγὼ μαζί μου ἐσύ.
 4

BRUTUS, PECUS, MOLOSSUS

Ζῶο τῆς μιᾶς ἡμέρας, μιᾶς στιγμῆς

στὸ ἀπροσμέτρητο ἅπλωμα τοῦ χρόνου,
ὁ δίχως γνώση, δίχως πίστη, εὐτελὴς
σκόνη τῶν ἄστρων, παρανάλωμα τοῦ πόνου,
τὸ τίποτα ποὺ εὐθαρσῶς φωνάζει «Ἐγώ»,
ἡ σάρκα ποὺ στενάζει καὶ σαπίζει,
ὁ ἀρσενικὸς ποὺ θέλει πάντα θηλυκό,
στ’ ἀρσενικὰ τὰ ἄλλα ποὺ γρυλίζει,
αὐτὰ ποὺ ὅσο πληθαίνουν μὲ διαιροῦν,
τῆς Ἱστορίας λεγεῶνες συνιστῶσες,
τὰ προστιθέμενα ποὺ ὅλο μὲ ἀφαιροῦν
κι οἱ ἑρμηνεῖες ὅλες καὶ οἱ γλῶσσες, -
Κόσμε πολύ, ἂς εἶμαι λίγος, δὲν μοῦ ἀρκεῖς·
ὅσο ματώνω, θ’ ἀναβλύζει Ἐκεῖνος
καὶ νὰ σιγήσεις, νὰ ἐξαλείψεις δὲν μπορεῖς
τὸ Μεταφυσικὸ ποὺ εἶμαι Κτῆνος.
 5

ΣΑΠΦΩ

Ὅπως εἰσβάλλουν οἱ καμπύλες στὶς καμπύλες,

ὅπως χαϊδεύεται τὸ στῆθος μὲ τὸ στῆθος
καὶ τὸ ἐφήβαιο μὲ τὸ ἐφήβαιο - δίχως σμίλες -
ἀλλιῶς χαράσσεται τοῦ Ἔρωτα ὁ Μύθος.

Ἵμερου ἐφήμερου ἀνήμερου οἱ πύλες,

στὰ φανερά, στὰ σκοτεινά, σὲ χθόνιο βύθος,
ἔτσι ὅπως εἴμαστε, κι οἱ δυό, κυρτὲς καὶ κοῖλες
στὴ γύμνια ἐνδύεται ἡ Φύση νέο Ἦθος.
 6

MISSA BREVIS

Ἰδοὺ ὁ βράχος ἀπελέκητος

καὶ τὸ αἷμα ριζιμιὸ λιθάρι
Ἰδοὺ ὁ πόνος ἀτελεύτητος
καὶ τὸ ἄγραφτο τραχὺ τροπάρι.

Νῦν τῶν παρθένων ἡ ἀτίμωση

καὶ τῶν πολέμων ἡ ἀγυρτεία
Νῦν τῶν σεπτῶν ἡ ἀπογύμνωση
καὶ τῶν ἱερῶν ἡ ἐμπορία.

Αἰὲν τὸ ἔγκλημα ἀπαράγραπτο

καὶ ὁ στόνος στήθη ποὺ ἔχει γδάρει
Αἰὲν τὸ στόμα τὸ ἀργυρώνητο
καὶ τῆς ἀνάγκης τὸ κιβάρι.
 7

Οὐαὶ ὑμὶν γλῶσσες ποὺ ἀκκίζεσθε

καὶ τῶν σοφῶν ἡ διβουλία
Οὐαὶ ὑμὶν οἱ ποὺ ἀφοπλίζεσθε
καὶ τῶν κορμιῶν ἡ ἀπραξία.

Ἀμὴν τοῦ ἔρωτα ἡ ἔλευση

καὶ τῆς μονώσεως τὸ λιοντάρι
Ἀμὴν ὁ ἀμνὸς ποὺ τίγρεις τρόμαξε
καὶ τὸ ἄκαρτο ὀργῆς κριάρι.

Εὖγε θνητότης μου καὶ ἔλλειψη

καὶ ἠχηρή μου ἀπιστία
Εὖγε νεότης μου καὶ πλήρωση
καὶ στιχηρή μου ὁπλιτεία.

₪₪
 8

ΤΟ ΩΜΕΓΑ

Ἀπόσυρε ἀπ’ τὸ κορμὶ τὴν κάθε λέξη

στὴ θάλασσά Σου πόντισε τὴ μουσικὴ
γίνου ὁ βαθὺς λειμώνας δέξου τὸ ὂρος
καὶ δῶσε στὴ φωτιὰ νὰ κοιμηθεῖ

σβῆσε ἀπ’ τὸ αἷμα στὸ αἷμα μου τὴ μνήμη

τίποτε νὰ μὴν εἶναι νὰ εἰπωθεῖ
καὶ ὁδήγησε καὶ φτάσε με στὸ Ὠμέγα
καὶ ἀνάλυσε τὸ πρόσωπό μου στὴ ζωὴ
ὥσπου μορφὴ μορφὴ νὰ μὴν ὑπάρχει

καὶ τέλειωσε καὶ ἀπόλυσε τὸν χρόνο

τὰ χείλη λάβε πάρε μου μ’ ἕνα φιλὶ

στὸν Πόλεμό Σου δός μου τὴν Εἰρήνη
στὸν Λόγο τὸν δικό Σου τὴ Σιωπὴ.
Θεοδόσης Βολκὼφ

Ὁ Θεοδόσης Βολκὼφ γεννήθηκε τὸ 1980 στὴν Ἀθήνα.

Τὸ 2004 ἐξέδωσε τὸ ποιητικὸ ἔργο «Τὰ Τραγούδια τῆς Ψυχῆς καὶ

τῆς Κόρης» (Ἐκδόσεις Γαβριηλίδης).

Ποιήματά του ἔχουν δημοσιευθεῖ σὲ ἠλεκτρονικὰ καὶ ἔντυπα

περιοδικὰ (Ρωγμές, Στάχτες, Λέξημα, Ὀμπρέλα, Ποιείν).

Δημοσιεύει ποιήματα καὶ κείμενά του στὴν ἠλεκτρονικὴ σελίδα

http://theodosisvolkof.blogspot.com