ေတာ္ပါေသးရဲ့……

ခ်မ္းေၿမ႔သာဇံေမာင္ေမာင္ႏွံ
ကိုင္ေတာ့မကိုင္ႀကည့္ဖူးပါ။ဒါေပမဲ့ မစန္းႀကည္၏ကားကားစြင့္စြင့္ရွိလွေသာ တင္ပါးႀကီး
ေတြက မာတင္းၿပီးေနမည္ဆိုသည္ကိုကား ဖိုးတုတ္ တစ္ေယာက္ ေကာင္းေကာင္းႀကီး
သိေနသည္။

တေန႔တေန႔ ဒီတင္ပါးႀကီးေတြကို ခိုးခိုးႀကည့္ၿပီး လူပ်ိဳသိုး ဖိုးတုတ္လီးေတာင္ခဲ့ရတာ

မနည္းေပ။

ကေလးတစ္ေယာက္အေမဆိုေပမဲ့ မစန္းႀကည္က တသားေမြးတေသြးလွသည္။

အသားကလည္းၿဖဴေတာ့ လံုးႀကီးေပါက္လွ ခႏၶာကိုယ္ႏွင့္အေတာ္ႀကည့္ေကာင္းလွသည္

ႀကည့္ေကာင္းသည္ဆိုၿပီး ဖိုးတုတ္ေၿဗာင္က်က် မႀကည့္ရဲေပ။ဖိုးတုတ္တို႔သားအမိ

ကို မစန္းႀကည္တို႔လင္မယားက အမ်ားႀကီးႀကည့္ရႈေစာင့္ေရွာက္ထားတာၿဖစ္သည္။

ဖိုးတုတ္တို႔ လက္ပံရြာမွာက မစန္းႀကည္တို႔လင္မယား…အဲ…သူ႔လင္ဘေအးႏွင့္

မစန္းႀကည္တို႔က ရြာမ်က္ႏွာဖံုးေတြ။စီးပြါးေရးေၿပလည္သည္။အိမ္ေၿခတရာမေက်ာ္ေသာ
သူတို႔ရြာေလးတြင္ လယ္ယာ၊ၿခံ၊ကၽြဲႏွင့္ႏြားတို႔ၿဖင့္ အဆင္ေၿပသူမ်ားၿဖစ္ႀကသည္။

သံုးဧကေလာက္ရွိေသာ ၿခံႀကီးရွိၿပီး သည္ၿခံထဲမွာပင္ ဘေအးႏွင့္မစန္းႀကည္တို႔က

ပ်ဥ္ေထာင္သြပ္မိုးအိမ္ႀကီးေဆာက္၍ ေနရုံမွ်မက ၿခံေထာင့္တေနရာတြင္လည္း
ဖိုးတုတ္တို႔သားအမိအတြက္ အခိုင္အခန္႔ ဓနိမိုးတဲေလးေဆာက္၍ ေပးထားေသးသည္။

ဒီလိုဆိုေတာ့ ဖိုးတုတ္ မစန္းႀကည္ကို ရဲရဲမႀကည့္ဝံ့သည္မွာ မဆန္းေပ။

ဖိုးတုတ္အခုအသက္ ၂၅ႏွစ္ရွိၿပီ။ဖိုးတုတ္ ၁၄ ႏွစ္သားတြင္သူ႔အေဖဆံုးၿပီး သူ႔အေမ

မုဆိုးမၿဖစ္သည္။ရြာတြင္ ဖိုးတုတ္လယ္သူရင္းငွားဘဝၿဖင့္ ဝမ္းေရးေႀကာင္းေနခဲ့ရၿပီး
ဖိုးတုတ္ သူရင္းငွားလုပ္ရသည့္ လယ္ကလည္း မစန္းႀကည္၏မိဘမ်ားလယ္တြင္
ၿဖစ္သည္။

ဖိုးတုတ္ အသက္ ၁၈ ႏွစ္ေလာက္တြင္ ဘေအးႏွင့္မစန္းႀကည္ညားခဲ့ၿပီး သူတို႔

လင္မယားေကာင္းမႈေႀကာင့္ ေနစရာတဲေလးရခဲ့ရုံမွ်မက ကိုဘေအးက သူတို႔သားအမိ
အတြက္ ဝမ္းစာစပါးထည့္ေပးထားၿပီး တႏွစ္ပတ္လံုး လယ္အလုပ္၊ၿခံအလုပ္ၿဖင့္
အလုပ္မၿပတ္ေအာင္ ေပးထားေလေတာ့ ဖိုးတုတ္တို႔သားအမိ အေတာ္ေလး
ေခ်ာင္ေခ်ာင္လည္လည္ေနႏိုင္လာခဲ့ေပသည္။

လူပ်ိဳေပါက္အရြယ္ထဲက မစန္းႀကည္ႏွင့္လက္ပြန္းတႏွီးေနခဲ့ရေသာ ဖုိးတုတ္

တေယာက္ လူကေနေပမဲ့ လီးကမေနေပ။မစန္းႀကည္ကိုၿမင္၍ လီးေတာင္ခဲ့ရေသာ
အႀကိမ္အေရအတြက္က မနဲေတာ့ေပ။အခ်ိန္ကာလကလည္း ႏွစ္ရွည္လမ်ား
ႀကာလာခဲ့ရၿပီၿဖစ္သည္။မစန္းႀကည္ကို ေခ်ာင္းေခ်ာင္းႀကည့္၍ ဂြင္းတုိက္ခဲ့တာလဲ
မ်ားလွေပၿပီ။

ၿမင္ဖန္ေတြ႔ဖန္မ်ားလွ်င္ ရိုးသည္ဆိုေသာစကားက ဖုိးတုတ္အတြက္ေတာ့

မမွန္ေပ။ၿမင္ဖန္ေတြ႔ဖန္မ်ားလာေတာ့ ဖုိးတုတ္ မစန္းႀကည္ကို လိုးခ်င္စိတ္က ပို၍ပင္
သည္းထန္လာခဲ့ရေပသည္။

ဘယ္ေတာ့မွ အေၿဖထြက္လိမ့္မည္မဟုတ္ေသာ ေမးခြန္းကိုလည္း ဖိုးတုတ္

ခဏခဏေမးေနမိသည္။ဒါကေတာ့ “..မစန္းႀကည္ကို ဘယ္လိုရေအာင္ လိုးမလဲ”..

ဆိုတာပင္ၿဖစ္သည္။

ဖိုးတုတ္တြင္ ေကာင္းသည္လို႔ပဲ ေၿပာရမလား…..မေကာင္းဘူးဟုပင္ ေၿပာရမလား

မသိသည့္ ညင္ တခုရွိသည္။မသြားနဲ႔ဆိုလွ်င္ သြားသည္။မလုပ္ပါနဲ႔ဆိုလွ်င္
ရေအာင္လုပ္တတ္သည့္ ဖိုးတုတ္၏ ‘ညင္’ပင္ၿဖစ္ေလသည္။

ဖုိးတုတ္၏သည္ညင္ေႀကာင့္ဘဲ ဒီဇာတ္လမ္းေလးေပၚေပါက္လာခဲ့ရသည္ ဆိုပါစို႔…..

၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀

“…..ဖုိးတုတ္ေရ…..ဖုိးတုတ္…ခဏလာအံုး…..”
“…..လာၿပီ…..အမ…ေရ….”

အိမ္ေရွ႔ဖက္မွ ေခၚသံေႀကာင့္ အိမ္ေနာက္ေဖး ႏြားတင္းကုပ္ထဲတြင္ ႏြားစာစင္းေနေသာ

ဖိုးတုတ္ အိမ္ဘက္သို႔ ေၿပးထြက္လာခဲ့သည္။

ဖုိးတုတ္ အိမ္ေရွ႔ေရာက္ေတာ့ အိမ္ေပါက္ဝတြင္ေနေသာ မစန္းႀကည္ကို

အဆင္သင့္ေတြ႔လိုက္ရသည္။

“…..အမ…..ဘာခိုင္းမလို႔လဲ…..”

“……ေအာ္…..နင့္ကို..ငါမွာထားမလို႔…..နင္ ညေနက် အဖြားေလးတို႔တဲက

ႏြားႏို႔သြားယူရင္….သံေခ်ာင္းတို႔တဲဖက္က မသြားနဲ႔….အဲဒီဖက္က ပိုေဝးတယ္
သိလား…”

“……ဟုတ္ကဲ့….အမ…..”

“…..ေအး…..အဲဒါဘဲ…..သြားေတာ့……”

ဖိုးတုတ္ မစန္းႀကည္ကို ေခါင္းၿငိမ့္ၿပၿပီး အိမ္ေနာက္ဖက္ ႏြားစာစဥ္းရာသို႔

ၿပန္လာခဲ့သည္။

အဖြားေလးတို႔တဲမွာ ႏြားမသားက်သၿဖင့္ ႏြားႏို႔ရသည္။ေန႔တိုင္း ႏြားႏို႔ ငွက္ေပ်ာဖူး

တပုလင္းကို ဘေအးေသာက္ဖို႔ ဖိုးတုတ္သြားသြားယူရသည္။

ဖုိးတုတ္ သံေခ်ာင္းတို႔တဲမွ ေန႔တိုင္းၿဖတ္၍သြားေနက်။ဖုိးတုတ္ စဥ္းစားမိသည္က

သံေခ်ာင္းတို႔တဲဖက္မွ သြားလွ်င္ပို၍နီးသည္။ငါ့ကို အမ စန္းႀကည္က ဘာလို႔ပိုေဝးတယ္
လို႔ေၿပာရတာလဲ ဟု ဖိုးတုတ္စဥ္းစား၍မရ။ေသခ်ာတာကေတာ့ သူ႔ကိုအမစန္းႀကည္က
သံေခ်ာင္းတို႔တဲဖက္က မသြားေစခ်င္တာကေတာ့ ေသခ်ာေနၿပီ။
ညေနေစာင္းေတာ့ ဖိုးတုတ္ အဖြားေလးတို႔တဲတြင္ ႏြားႏို႔ယူရန္ ထြက္လာခဲ့သည္။
သံေခ်ာင္းတို႔တဲကို လွမ္းၿမင္လိုက္ရေသာအခ်ိန္တြင္ မစန္းႀကည္မွာထားတာကို ဖုိးတုတ္
သြားၿပီး သတိရလိုက္ေလသည္။

မစန္းႀကည္ ေၿပာထားသည့္အတိုင္း သံေခ်ာင္း၏တဲဖက္မွ မသြားဘဲ

ကြင္းထဲကေနပတ္ၿပီး သြားရမလားဟု ဖုိးတုတ္ စဥ္းစားလိုက္ေလသည္။

ဒီမွာတင္ သူ႔ရဲ့ ညဥ္ကေပၚလာသည္။သံေခ်ာင္းတို႔ တဲရွိရာဖက္သို႔

တည့္တည့္မတ္မတ္ပင္ေလွ်ာက္လာခဲ့ေလသည္။

သံေခ်ာင္း၏တဲမေရာက္မွီ ဝါးႏွစ္ၿပန္ေလာက္တြင္ ပ်ဥ္ေထာင္အိမ္တလံုးေလာက္

ၿမင့္ေသာ ေကာက္ရိုးပံုႀကီးတခုရွိသည္။ထိုေကာက္ရိုးပံုအနီးသို႔အေရာက္ သံေခ်ာင္း
ေၿခလွမ္းတံု႔သြားသည္။

မစန္းႀကည္တစ္ေယာက္ သံေခ်ာင္း၏တဲထဲသို႔ ခိုးေႀကာင္ခိုးဝွက္ ဝင္သြားတာကို

ၿမင္လိုက္ရ၍ၿဖစ္သည္။ဖုိးတုတ္ ေကာက္ရိုးပံုႀကီးေဘး ေၿပးကပ္လိုက္ၿပီး
ေကာက္ရိုးပံုႀကီးကို ပတ္ကာ အေၿပးအလႊားၿဖင့္ သံေခ်ာင္း၏တဲေဘးသို႔
ဝင္၍ကပ္လိုက္သည္။ေမွာင္ရီပ်ိဳးစအခ်ိန္ဆိုေတာ့ ဖုိးတုတ္ အတြက္ တပန္းသာ
သြားေလသည္။

တဲေဘးသို႔ ကပ္မိလွ်င္ကာထားေသာ ခပ္ႀကဲႀကဲထရံႀကားမွ အထဲသို႔ ေခ်ာင္းႀကည့္

လိုက္မိသည္။ဖုိးတုတ္ မ်က္လံုးေတြ ၿပာေဝသြားသည္။

မစန္းႀကည္က သံေခ်ာင္း၏ရင္ခြင္ထဲသို႔ေရာက္ေနၿပီး မစန္းႀကည္၏အက်ီႀကယ္သီး

မ်ားအား သံေခ်ာင္းကၿဖဳတ္ေပးေနသည္။သံေခ်ာင္းၿဖဳတ္ေပး၍အက်ီႀကယ္သီးမ်ား
ၿပဳတ္အသြား မစန္းႀကည္က သူမအက်ီကို သူမဘာသာ ခၽြတ္လိုက္ေလသည္။

အက်ီကၽြတ္သြားေတာ့ အထဲမွ ေဘာ္လီအက်ီတထည္တည္းႏွင့္ မစန္းႀကည္၏

ကိုယ္လံုးက ၿဖဴစင္သန္႔ရွင္းေနသည္။ေဘာ္လီအက်ီထဲမွ ရုန္းကန္ထြက္မတတ္
ၿဖစ္ေနေသာ ႏို႔အံုသားေဖြးေဖြးအိအိႀကီးေတြကို စိုက္ႀကည့္ေနေသာ သံေခ်ာင္း၏
မ်က္ႏွာကို မစန္းႀကည္ႀကည့္လိုက္ေသာအႀကည့္က ဖိုးတုတ္စိတ္ထဲ မခ်င့္မရဲႀကီး
ၿဖစ္သြားရေလသည္။

သံေခ်ာင္းက မစန္းႀကည္၏`ေဘာ္လီအက်ီကို မခၽြတ္ေတာ့ဘဲ အေပၚသို႔လွန္

တင္ကာ ႏို႔ႀကီးႏွစ္လံုးကို ဆြဲေဖာ္လိုက္ေလသည္။

ကေလးတစ္ေယာက္သာ ေမြးဖူးေသးေသာ မစန္းႀကည္၏ႏို႔ႀကီးေတြက မို႔ေမာက္

ေဖါင္းတင္းၿပီးေကာ့ခၽြန္တက္ေနေလသည္။

သံေခ်ာင္းက ႏို႔အံုတင္းတင္းအိအိႀကီးေတြကို လက္ဖဝါးႏွင့္အုပ္ကာ ပြတ္သပ္ဆုပ္ေခ်

ေပးလိုက္ၿပီး ေခါင္းကိုငံု႔၍ တၿပြတ္ၿပၽႊတ္ႏွင့္ စို႔ေနေလေတာ့သည္။

ဖုိးတုတ္က အနီးေလးမို႔ အသံေတြပါ ႀကားေနရေလသည္။

မစန္းႀကည္က ေခါင္းႀကီးကို ေနာက္လွန္ေမာ့ထားၿပီး မ်က္လံုးကိုစံုမွိတ္ကာ

ခံေနရွာသည္။သံေခ်ာင္း၏လက္တဖက္ကလည္း မစန္းႀကည္၏ေနာက္ေက်ာကို
သိုင္းဖက္ထားသည္။

“….အဟင့္…..အဟင့္…..ယားတယ္……”

သံေခ်ာင္း ဘယ္လိုလုပ္လိုက္သည္မသိ။မစန္းႀကည္၏ခါးႀကီးေကာ့၍ တြန္႔လိမ္ကာ

ေၿပာလိုက္ေလသည္။

“…..ဟို….တေန႔ညက လုပ္ရတာအားမရဘူးကြာ…..ဒီေန႔ေတာ့ အားရေအာင္

လုပ္ေတာ့မယ္ေနာ္…..”

ႏို႔စို႔တာအားရသြားသည္ထင္၏။ေခတၱရပ္လိုက္ၿပီး မစန္းႀကည္ကို သူ႔ရင္ခြင္ထဲ

ဆြဲေပြ႔ကာ ေၿပာလိုက္သည္။မစန္းႀကည္၏လက္တဖက္ကလည္း သံေခ်ာင္း၏ ခါးကို
သိုင္းဖက္ထားေလသည္။

“…..အဲဒီညက….ဟုိအေကာင္…..ေသခ်င္းဆိုး…..ႏိုးလာလို႔ေပါ့…..”

မစန္းႀကည္ လင္ငယ္ေက်နပ္ေအာင္ဘဲ ေၿပာတာလား….တကယ္စိတ္ပါ၍

ေၿပာသလားေတာ့မသိ။ ကိုဘေအးကို ဒီလိုေၿပာသည့္အတြက္ ဖုိးတုတ္ ေဒါသ
ေထာင္းကနဲထြက္သြားသည္။

ဒါေပမဲ့ သူ႔ေဒါသကို တခဏအတြင္း ကာမစိတ္က အႏိုင္ယူသြားသည္။

ဒီလိုလိုးတာကို အနီးကပ္ႀကည့္ခြင့္ရတဲ့ အခြင့္အေရးကမလြယ္။ၿပီးေတာ့ အလိုးခံမည့္

သူက သူနဲ႔လက္ပြန္းတနီးေနခဲ့ၿပီး လွေသာ ေတာင့္ေသာ သူသေဘာက်ေနသည့္
မစန္းႀကည္ၿဖစ္ေနတာကေတာ့ တဏွာစိတ္က ပို၍ထလာရေတာ့သည္။

“……အဲဒီညက…..တအားလိုးလို႔ေကာင္းတယ္ကြာ…..မင္းေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို
အားရပါးရ လိုးရေအာင္ အိမ္က….ေကာင္မကို မလိုးဘဲ စုထားလိုက္ရတာ….ဟင္း..”

“……က်မကလဲ အားရပါးရ ခံမလို႔ဘဲ….ဟိုအေကာင္ ႏိုးလာေတာ့

ဘယ္ႏွယ့္လုပ္မလဲ…”

“….ေအး….ဟုတ္တယ္…..”

“…..ဒါေပမဲ့….ေတာ္က…အဲဒီညက…..ၿပီးပါတယ္…..က်မကသာ တိုးလို႔တန္းလန္းႀကီး

က်န္ရစ္ခဲ့တာ…..က်မၿဖင့္ တညလံုး အိပ္လို႔ကိုမေပ်ာ္ဘူး….အဲဒါနဲ႔….လက္ႏွစ္ေခ်ာင္း

ထိုးထည့္ၿပီး…အာသာေၿပေအာင္ လုပ္လိုက္ရတယ္……”

“……ေအးပါကြာ…..အဲဒီညက……အေႀကြးဆပ္ခ်င္လို႔…..မင္းကို ဒီေန႔
ခ်ိန္းလိုက္တာပါ…”

သံေခ်ာင္းက ပါးစပ္ကလဲေၿပာ လက္ကလည္း ထဘီေအာက္ကိုလ်ိဳၿပီး ေစာက္ဖုတ္ႀကီး

ကို ႏႈိက္ေနပံုရသည္။

“….ေတာ့္……မိန္းမက….က်မနဲ႔ၿဖစ္ေနတာ….မရိပ္မိဘူးလား…..”

“…..ဘယ္လို ရိပ္မိမွာလဲ…ဒီေကာင္မက ငတံုးမဘဲဟာ……”

ဖိုးတုတ္ သံေခ်ာင္း၏မိန္းမ ‘ခင္ႏြဲ႔’ ကိုေၿပးၿမင္ေယာင္မိလိုက္သည္။ခင္ႏြဲ႔ဆိုတာကလည္း

အသားေလးညိဳတာက လြဲလို႔ ကိုယ္လံုးကိုယ္ေပါက္က မစန္းႀကည္ႏွင့္
တန္းတူလွသည္။

“…..ေစာက္ဖုတ္ထဲ မႏႈိက္နဲ႔ေတာ္…..ေစာက္ေစ့ကို နာနာေလးပြတ္ေပးစမ္းပါ….

အဲ…အဲ…ဟုတ္ပီ….နာနာ…အမေလး….အား…ဟင္း…ဟင္း..

ပြတ္……ပြတ္….ဟုတ္ပီ…..ရွီး….ကၽြတ…
္ ..ကၽြတ္……..”

သံေခ်ာင္းက မစန္းႀကည္စကားအတိုင္း ေစာက္ေစ့ကို ပြတ္ေပးလိုက္ပံုရသည္။

မစန္းႀကည္ တကိုယ္လံုး တြန္႔လိမ္ေကာ့လန္ေနၿပီး တဆတ္ဆတ္လူးသြားသည္။

သံေခ်ာင္းက သူ႔လက္တဖက္ၿဖင့္ ဖက္ထားေသာ မစန္းႀကည္၏ ကိုယ္လံုးႀကီးကို

ေအာက္သို႔လွဲသိပ္လိုက္ၿပီး ေဘးေစာင္းယွဥ္လ်က္ ပါးစပ္က ႏို႔ႀကီးႏွစ္လံုးကို တလွည့္စီ
စို႔ေပးရင္း လက္က ေစာက္ေစ့ၿပဴးၿပဴးႀကီးကို ဆက္လက္၍ ပြတ္ေပးေနပါသည္။

“…..အား….ဟင္း…..အမေလး…..အ…..အား…..ဟင္း…….ရွီး….အ…အား..

တအားေကာင္းတာဘဲ…..ပြတ္….ပြတ္…..နာ….နာ..ေလး….အေစ့ေလးကို…

လွိမ့္ၿပီး…..ပြတ္ေပးစမ္းပါ……အမေလး……..”

ထဘီကဖံုးထားသၿဖင့္ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို မၿမင္ရေသးပါ။သို႔ေသာ္ ဒူးႏွစ္ေခ်ာင္း

ေထာင္ၿပီး တကိုယ္လံုး တြန္႔လိမ္ေကာ့ၿပန္ေနသည့္အတြက္ ထဘီက ေပါင္ရင္းထိ
လန္ၿပီး ေလွ်ာက်သြားသည္။

မစန္းႀကည္၏ေပါင္တံေဖြးေဖြး တုတ္တုတ္ႀကီးကို ၿမင္လိုက္ရေတာ့

ဖိုးတုတ္ တကိုယ္လံုးႀကက္သီးေမႊးညွင္းေတြ တဖ်န္းဖ်န္းထၿပီး ရင္ေတြတဒိန္းဒိန္း
ခုန္ကာ အာေခါင္ေတြေၿခာက္လာေတာ့သည္။

မစန္းႀကည္ မ်က္ႏွာတခုလံုးရႈံ႔မဲ့ေနၿပီး ပါးစပ္မွ တကၽြတ္ကၽြတ္

စုပ္သပ္ေနပါသည္။မစန္းႀကည္၏လက္ေတြက သံေခ်ာင္း၏လီးႀကီးကို ပုဆိုးေပၚမွ
စမ္း၍တင္းေနေအာင္ ဆုပ္ကိုင္ထားသည္။

“……အား……အား…….အမေလး…..ေလး……အား……ရွီး…..လုပ္…လုပ္ေတာ့…..

ရၿပီ……အား….အင္း……”

သည္ေတာ့မွ သံေခ်ာင္းက လွဲအိပ္ေနရာမွ ထထိုင္ကာ မစန္းႀကည္၏

ေပါင္ႏွစ္လံုးႀကားကို ဒူးေထာက္၍ဝင္လိုက္သည္။

ထို႔ေနာက္ သူ႔ပုဆိုးကိုေခါင္းမွ လွန္၍ခၽြတ္လိုက္ၿပီး မစန္းႀကည္၏ ဒူးႏွစ္လံုးကို

ပင့္တင္ကာ ရင္ဘတ္ဆီသို႔ ဖိကပ္လိုက္ေလသည္။

သံေခ်ာင္း၏လီးႀကီးက ေၿခာက္လက္မခန္႔ရွည္သည္။လေခ်ာင္းတခုလံုး အညိဳေရာင္

သန္းေနၿပီး ဒစ္ႀကီးက တင္းေၿပာင္ၿပဲအာ၍ေနသည္။

ဖုိးတုတ္ႀကည့္ရင္း သံေခ်ာင္း၏လီးႏွင့္ သူ႔လီးကို ႏႈိင္းယွဥ္ႀကည့္ေနမိသည္။သူ႔လီးက

သံေခ်ာင္း၏လီးထက္ အရွည္က လက္သံုးလံုးေလာက္ပိုၿပီး လံုးပတ္က ႏွစ္ဆေလာက္
ပိုႀကီးသည္။သူ႔ကို ဖုိးတုတ္လို႔ နာမည္ေပးထားတာဘဲ ႀကည့္ေလ။

အခု သူ႔လီးက ပုဆိုးထဲတြင္ ေထာင္မတ္၍ေနသည္။သံေခ်ာင္းက

မစန္းႀကည္၏ထဘီကို ခါးစပ္ထိေရာက္ေအာင္ ပင့္လွန္လိုက္သည့္အတြက္ မို႔အစ္တင္း
ေဖါင္းေနေသာ ဆီးခံုေဖြးေဖြး ဝင္းဝင္းႀကီးနွင့္ေစာက္ေမႊးအံုမဲမဲႀကီးကို ၿမင္လိုက္ရသည္။
ေစာက္ဖုတ္ႀကီးက ေအာက္ပိုင္းဖက္ေရာက္ေနသည္မို႔ ၿမင္ခြင့္မသာေသးေပ။

သံေခ်ာင္းက သူ႔လီးႀကီးကို လက္မွကိုင္ၿပီး ေစာက္ဖုတ္ထဲ ထိုးသြင္းလိုက္သည္။

လီးႀကီးက ေလွ်ာကနဲ ဝင္သြားပံုရၿပီး ေစာက္ဖုတ္ႀကီးက ဘယ္မွ်ႀကီးၿပီး

ဘယ္ေလာက္ၿပဲေနမလဲဟု ဖုိးတုတ္ ေတြးမိလိုက္သည္။

မစန္းႀကည္မွာ သံေခ်ာင္းက သူမေစာက္ေစ့ကိုပြတ္ေပးထားသၿဖင့္ မစန္းႀကည္မွာ

တဟင္းဟင္း စိတ္ေတြႀကြေနသည္။

မိန္းမေတြအဖို႔ ကာမကိစၥတြင္ ေစာက္ေစ့၏အေရးပါပံုကို ဖုိးတုတ္ နဂိုကထဲကပင္

သိထားၿပီးၿဖစ္သည္။ခုလို မစန္းႀကည္တေယာက္ သံေခ်ာင္းကို လင္ငယ္ထား၍
ပက္ပက္စက္စက္ႀကီးၿဖစ္ေနသည္ကို ဖုိးတုတ္ေတြ႔လိုက္ရေတာ့ မစန္းႀကည္အား
ဖုိးတုတ္ မထိရဲ မတို႔ရဲေလာက္ေအာင္ ၿဖစ္ေနသည့္ႀကားက အတားအဆီးႀကီးက
က်ိဳးပ်က္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့ရၿပီးၿဖစ္သည္။

သံေခ်ာင္းက မစန္းႀကည့္၏ကိုယ္ေပၚတြင္ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ေက်ာ္ခြထားလိုက္ၿပီး

ေဆာင့္၍ ေဆာင့္၍လိုးပါေတာ့သည္

“…….ဖြတ္…….ဖြတ္……ပလြတ္……ဖြတ္……ဖြတ္……..”

တေၿဖးေၿဖးေဆာင့္ခ်က္ေတြက ၿမန္ဆန္သြက္လက္လာသည္။မစန္းႀကည္ကလည္း
သံေခ်ာင္း၏ခါးႀကီးကို တင္းေနေအာင္ဖက္ထားၿပီး သူမဖင္ဆံုထြားထြားႀကီးကို ႀကြကာ
ႀကြကာ ေကာ့၍ ေကာ့၍ခံေနေလသည္။

“……ဖြတ္….ပလြတ္……ၿဗစ္…..ဖြတ္…..ဇြတ္…….”

မစန္းႀကည္၏ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းက ေဘးသို႔ၿဖဲကားထားၿပီး ဒူးႏွစ္ေခ်ာင္းက

အေပၚသို႔ေထာင္ကာ ေဆာင့္တိုင္း ေဆာင့္တိုင္း ရမ္းခါေနပါသည္။
သံေခ်ာင္းက ခပ္သြက္သြက္ေဆာင့္ေပးရင္း သူ႔ကိုယ္လံုးႀကီးကို မစန္းႀကည္၏
ဗိုက္ေပၚေမွာက္ခ်လိုက္ၿပီး ႏို႔သီးဖ်ားေလးေတြကို ပါးစပ္ၿဖင့္ တၿပြတ္ၿပြတ္စုပ္၍ သြားႏွင့္
မနာက်င္ေအာင္ ခပ္ဆတ္ဆတ္ကိုက္ေပးလိုက္ေလသည္။

သည္အေနအထားအရ သံေခ်ာင္းက ေရွ႔သို႔အားၿပဳထားေလေတာ့ သူ႔လီးက

မစန္းႀကည္၏ ေစာက္ေခါင္းထဲ တဆံုးမဝင္ဘဲ မထိတထိပြတ္ေညွာင့္ေပးေနသလို
ၿဖစ္ေနရကာ မစန္းႀကည္မွာ အားမလို အားမရၿဖင့္ သူမ၏ဖင္ဆံုႀကီးကို အစြမ္းကုန္
ေၿမွာက္၍မ်က္လံုးစံုမွိတ္ အံကိုႀကိတ္ကာ ေကာ့ေကာ့ၿပီး ထိုးေပးေနသည္။

“……ၿဗစ္….ပလြတ္….အင္း….ဟင္း…..ပလြတ္….ဖြတ္…..ကၽြတ္…ကၽြတ…
္ ..”

က်န္းက်န္းမာမာ သန္သန္စြမ္းစြမ္း ကိုဘေအးလို ေယာက်္ားရွိလ်က္ႏွင့္ ဒီလိုကၿမင္းေန

သည္မွာ မစန္းႀကည္ ေတာ္ေတာ္တဏွာႀကီးေႀကာင္း ဖုိးတုတ္ ေတြးလိုက္မိသည္။

“……ဖြတ္…..ဖြတ…
္ ..ပလြတ္…..ၿဗစ္…..ဖြတ…
္ .အား….အား….အီး..ရွီး..

ကၽြတ္…ကၽြတ္……ကၽြတ…
္ ..ေဆာင့္…နာ..နာ..ေဆာင့္….အီး…..”

မစန္းႀကည္ စိတ္ေတြထလာၿပီး ေအာက္မွေန၍အသကုန္ေကာ့၍ ေကာ့၍ ပင့္ပင့္ၿပီး

ၿပန္ေဆာင့္ေလေတာ့ရာ သံေခ်ာင္းလည္း ႏို႔စို႔ေနရာမွ ကိုယ့္ကိုၿပန္မတ္လိုက္ၿပီး

အားရပါးရေဆာင့္လိုးပါေတာ့သည္။

“……ဖြတ္…ဖြတ္…..ပလြတ္…..ၿဗစ္…..အား…..အား….အမေလး….”

သံေခ်ာင္း၏ေဆာင့္ခ်က္ေႀကာင့္ တဲေလးမွာတသိမ့္သိမ့္ၿဖစ္ေနရေလသည္။

“…..ဖြတ္…ဖြတ္….ပလြတ္….ဇြတ္…..အမေလး…..အား….အား…..”

အခ်က္ေပါင္း(၂၀)ေလာက္ေဆာင့္ၿပီးေသာအခါ သံေခ်င္းတေယာက္ အားကနဲ

အားကနဲ ပါးစပ္ကအသံထြက္ရင္း မ်က္ႏွာတခုလံုး ရႈံ႔မဲ့၍ ဆတ္ကနဲဆတ္ကနဲ တြန္႔
တြန္႔သြားပါသည္။

သံေခ်ာင္း ခါးကိုတင္းေနေအာင္ ဖက္ထားေသာ မစန္းႀကည္

လက္ႏွစ္ဖက္ကလည္း ေၿပက်သြားေတာ့သည္။

သံေခ်ာင္းက မစန္းႀကည္၏ႏို႔အံုႀကီးေပၚသို႔မ်က္ႏွာအပ္ကာ ေမွာက္၍

မွိန္းေနပါသည္။အေတာ္ႀကာႀကာမွိန္းေနၿပီးမွ သံေခ်ာင္းက ကုန္းထလိုက္ၿပီး သူ႔လီးႀကီး
ကိုဆြဲႏႈတ္လိုက္သည္။လီးႀကီးက ေပ်ာ့ေပ်ာ့ငိုက္ငိုက္ႀကီး ၿဖစ္ေနသည္။

သံေခ်ာင္းက မစန္းႀကည္ကို ေပြ႔ထူလိုက္သည္။

“……ဘယ္နဲ႔လဲ……ေက်နပ္တယ္မို႔လား……”

မစန္းႀကည္က ေခါင္းၿငိမ့္ၿပရင္း သူ႔ႏို႔ႀကီးႏွစ္လံုးကို ေဘာ္လီအက်ၤီကို ၿပန္ဆြဲခ်၍

ဖံုးလိုက္ၿပီး အေပၚအက်ီကို ဝတ္ကာ ႀကယ္သီးေတြ ၿပန္တပ္လိုက္သည္။သံေခ်ာင္း
ကလည္း သူ႔ပုဆိုးကို ၿပန္ဝတ္သည္။

မစန္းႀကည္က ဖင္ေၿပာင္ႀကီးႏွင့္ ေဆာင့္ေႀကာင့္ထိုင္လိုက္ၿပီး ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကား

ကာ ခါးမွ ထဘီေအာက္နားစကို ဆြဲ၍ေစာက္ပတ္ကို သုတ္သည္။

ဖိုးတုတ္ႀကည့္ခ်င္ေနေသာ မစန္းႀကည္၏ေစာက္ပတ္ႀကီးကို
တဲ့တဲ့ႀကီးေတြ႔လိုက္ရေတာ့ သူတို႔လိုးတာႀကည့္ၿပီး တခ်ိန္လံုးေတာင္မတ္ေနသည္႔
လီးႀကီးက တဆတ္ဆတ္ၿဖစ္သြားသည္။

ေစာက္ဖုတ္ႀကီးက နဲတာႀကီးမဟုတ္။ဒီလိုေစာက္ဖုတ္မ်ိဳးမွ သူ႔လီးႏွင့္ကိုက္ညီမည္

ဟု ဖိုးတုတ္ေတြးလိုက္မိသည္။ေစာက္ဖုတ္အံုႀကီးက ၿဖဴဝင္းေဖါင္းမို႔ေနၿပီး ႏႈတ္ခမ္းသား
ထူထူႀကီးေတြက အညိဳေရာင္သမ္းေနသည္။

မစန္းႀကည္က ေစာက္ဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားႏွစ္ခုကိုၿဖဲၿပီး သုတ္ေသာအခါတြင္ေတာ့

အတြင္းသားႏုႏုေတြက နီရဲေနၿပီး ေစာက္ရည္ေတြၿဖင့္ စိုရႊဲကာ အေရာင္လက္ေနသည္။
ထိပ္မွ ဇီးကင္းေလာက္ရွိေသာ ေစာက္ေစ့မွာေထာင္ေနသည္။

ဖိုးတုတ္ဘယ္လိုမွ မေနႏိုင္ေတာ့ဘဲ ပုဆိုးကိုေအာင္မွမတင္ကာ တဆတ္ဆတ္

တုန္ေနေသာ သူ႔လီးကို လက္ၿဖင့္ကိုင္၍ခပ္သြက္သြက္ႀကီး ဂြင္းတိုက္ပစ္လိုက္ေတာ့
ခဏအတြင္းမွာပင္ လေရေတြပန္းထြက္ကုန္ေတာ့သည္။

ထိုအခ်ိန္မွာပင္ ေစာက္ရည္မ်ား သုတ္ၿပီးေတာ့ မစန္းႀကည္က ထဘီကို ခါးမွ ေၿဖခ်၍

ၿပန္ဝတ္လိုက္သည္။

“…….မနက္ၿဖန္လာအံုးမလား….စန္းႀကည္…..”

“….ဟင့္အင္း…..သန္ဘက္ခါညက်မ် ခါတိုင္းလိုဘဲ ရွင္လာခဲ့…..အိမ္ကေကာင္

ၿမိဳ႔တက္ၿပီး ေရစုပ္စက္သြားဝယ္မလို႔……”

“…..ဒါဆို ဟန္က်တာေပါ့….”

“…..သမီးေလးကိုလည္း အေမတို႔အိမ္ကုိပုိ႔ထားမယ္…..ဒါမွ ေတာ္နဲ႔က်မ စိတ္ရွိတိုင္း

ေပ်ာ္ႏိုင္မွာ….အဲ…တခုေတာ့ရွိတယ္……ရွင္….သန္းေခါင္ေက်ာ္မွလာ…..ဒီအခ်ိန္ဆို

ဖိုးတုတ္တို႔သားအမိလည္း အိပ္ေနၿပီ…..သိလား……”

နားႏွင့္ဆတ္ဆတ္ႀကားလိုက္ရေသာ ဖိုးတုတ္ၿပံဳးလိုက္မိသည္။

ေၿပာၿပီးသည္ႏွင့္ သံေခ်ာင္းနဲ႔မစန္းႀကည္တေယာက္ကို တေယာက္ ေပြ႔ဖက္နမ္းလိုက္

ႀကေလသည္။ဖိုးတုတ္လည္းသံေခ်ာင္း၏တဲေဘးမွ ေၿခကိုဖြနင္းၿပီးထြက္လာခဲ့သည္။

မစန္းႀကည္ ကိုဘေအးကိုယူခဲ့တာက မိဘမ်ားသေဘာတူေပးစား၍ယူခဲ့ရၿခင္း

ၿဖစ္သည္။အမွန္ေတာ့ သံေခ်ာင္းက မစန္းႀကည္၏ရည္းစားဦးသာၿဖစ္ေလသည္။

ဒါေႀကာင့္လဲ ကိုဘေအးႏွင့္လက္ထပ္ၿပီးသည့္တိုင္ေအာင္ မစန္းႀကည္က

သံေခ်ာင္းႏွင့္ တိတ္တိတ္ပုန္းေတြ႔ေနႀကၿခင္းၿဖစ္ေလသည္။
“…….အမေရ……အမ……”

“……ဟဲ့….ဘာတံုး….ဖိုးတုတ္….”

ညေနခင္း ေရခ်ိဳးကာ သနပ္ခါးလိမ္းေနေသာ မစန္းႀကည္က အိမ္ေရွ႔မွ ဖိုးတုတ္၏

အသံႀကား၍ၿပန္ထူးလိုက္ရင္း အိမ္ေရွ႔သို႔လွည့္ႀကည့္လိုက္မိရာ အိမ္ေပၚသို႔တက္လာၿပီး
သူမထဘီရင္လ်ားၿဖင့္ သနပ္ခါးလိမ္းေနရာသို႔ ရဲရဲတင္းတင္း ဖိုးတုတ္ေရာက္လာသည္
ကိုေတြ႔လိုက္ရသည္။

မစန္းႀကည္ ထိုင္၍ထဘီရင္လ်ားၿဖင့္ သနပ္ခါးလိမ္းေနရာအနီးသို႔ေရာက္လွ်င္

ဖိုးတုတ္က ထိုင္ခ်လိုက္သည္။

ရဲတင္း၍အခ်ိဳးေၿပာင္းေနေသာ ဖိုးတုတ္ကို မစန္းႀကည္ အံ့ႀသေနမိသည္။

“…..ဘာ…ေၿပာ…မလို႔လဲ…..ဖုိုးတုတ္…..”

“….က်ေနာ္…..ႏြားႏို႔သြားယူမလို႔……”

ေၿပာလဲေၿပာ ဖိုးတုတ္၏မ်က္လံုးက ေရေဆးငါးႀကီးလို ၿဖဴေဖြးလွပေနေသာ

မစန္းႀကည္ကို ေၿပာင္ေၿပာင္တင္းတင္း စားေတာ့ဝါးေတာ့မတတ္ ႀကည့္ေနသည္။

“….ဒါမ်ား…သြားယူေပါ့ဟယ္….ႏြားႏို႔ေန႔တိုင္း သြားယူေနက်ဘဲဟာ….”

“…..မဟုတ္ဘူး….အမရ……ဒီေန႔ကိုသံေခ်ာင္းတို႔တဲဖက္ကို သြားလို႔ရၿပီလားလို႔..

….ေမးမလို႔……”

မစန္းႀကည္၏ မ်က္ႏွာရဲသြားသည္ကို ဖိုးတုတ္ေသေသခ်ာခ်ာ အနီးကပ္ေတြ႔လိုက္

ရသည္။

“…..နင္….သြားခ်င္တဲ့ဆီကသာ….သြားေခ်…..”
မခ်ိဳမခ်ဥ္မ်က္ႏွာႏွင့္ ဖိုးတုတ္က မစန္းႀကည္ကို ႀကည့္ၿပီးထရပ္လိုက္သည္။

“….ဒါဆိုလဲ သြားေတာ့မယ္ဗ်ာ……”

ဖိုးတုတ္ အိမ္ေရွ႔ဖက္သို႔ တလွမ္းခ်င္း လွမ္းထြက္ခဲ့သည္။ဖိုးတုတ္၏ ထူးၿခားေသာ

ပံုစံႏွင့္ စကားတို႔က သူမႏွင့္သံေခ်ာင္းတို႔အေႀကာင္းမ်ားသိသြားၿပီလားဟု မစန္းႀကည္
ေတြးမိလိုက္သည္။အိုဘာဘဲ ၿဖစ္ၿဖစ္လိုရမယ္ရ တခုခုလုပ္ရမည္ဟု မစန္းႀကည္
ေတြးလိုက္သည္။

“……ဖိုးတုတ္…..ခဏ…လာအံုး…..”

ဖုိးတုတ္ၿပန္လွည့္လာသည္။အနားေရာက္ေတာ့

“…..ထိုင္ပါအံုးဟ….”

ဖိုးတုတ္ ထိုင္ခ်လိုက္သည္ႏွင့္ မစန္းႀကည္က စကားဆက္သည္။

“….နင္နဲ႔ငါနဲ႔က ေမာင္ႏွမေတြလိုေနခဲ့တာဆိုေတာ့ ငါမရွက္ပါဘူးဟာ….”

ဖိုးတုတ္က ဘာလဲဟူေသာအေတြးၿဖင့္ သူမကို ေငးႀကည့္ေနမိသည္။

“….တၿခားမဟုတ္ပါဘူးဟာ……ဒီမွာ ငါ့ႏို႔သီးကို ဘာေကာင္ကိုက္သြားလဲ မသိဘူး…

ႀကည့္ေပးစမ္းပါအံုး……”

ေၿပာလဲေၿပာ မစန္းႀကည္က ထဘီကို ခါးထိၿဖည္ခ်လိုက္သည္။ဆူၿဖိဳးလွေသာ ႏို႔ႀကီး

ႏွစ္လံုးႏွစ္လံုး ဝင္းကနဲထြက္ေပၚလာသည္ႏွင့္ဖိုးတုတ္ရင္ထဲ ဒိန္းကနဲ ၿဖစ္သြားသည္။

“…..ေသခ်ာႀကည့္စမ္းပါ……ဖိုးတုတ္ရ…..”

“…….ႀကည့္….ႀကည့္ေနပါတယ္….အမရ……”

ဖိုးတုတ္အသံက တုန္ေနသည္။ၿပီးေတာ့ လည္ေခ်ာင္းေတြကလည္း ေၿခာက္ေနသည္။

“……ဘာေတြ႔လဲ….ဟ…..”

“….ဘာမွမေတြ႔ဘူး….အမ….ကၽြန္ေတာ္မသိဘူး…အေမ့ကိုေခၚၿပႀကည့္ပါလား..”

“….ေအာ္….ေအး……ဒါဆိ…
ု နင္သြားေတာ့….”

ဖိုးတုတ္ ေလးေလးလံလံၿဖင့္ မတ္တပ္ထရပ္သည္။

“….ေအာ္…….ဖိုးတုတ္…..”

“…..ဘာ…ဘာလဲ….အမ…..”

မစန္းႀကည္ဖက္သို႔ ဖိုးတုတ္က သမင္လွည္ၿပန္ လွည့္ႀကည့္လိုက္သည္။

“…..ဟို….အိမ္ေရွ႔က ဘီဒိုေပၚမွာ ငါးရာတန္တရြက္ရွိတယ္…..ယူသြားၿပီး

နင္သံုးခ်င္ရာသံုး…ငါမုန္႔ဘိုးေပးတာ….”

“…ဟုတ္ကဲ့…အမ…..”

ဖိုးတုတ္အိမ္မွ ထြက္သြားေတာ့မွ မစန္းႀကည္သက္ၿပင္းခ်ၿပီး သနပ္ခါး ဆက္လိမ္းၿဖစ္

ေတာ့သည္။

ဒီည သံေခ်ာင္းႏွင့္ခ်ိန္းထားေသာညၿဖစ္၍ မစန္းႀကည္တေယာက္

အရင္ေန႔မ်ားနဲ႔မတူ သနပ္ခါးကို ေၿခဆံုးေခါင္းဆံုး လိမ္းကာ အလွၿပင္ေနမိၿခင္းသာ
ၿဖစ္ပါေလေတာ့သည္။

၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀

ဖိုးတုတ္ အလာတံုးကႀကည့္ေတာ့ သံေခ်ာင္းတို႔တဲတြင္ ဘယ္သူမွမရွိ။အဖြားေလးတို႔

တဲမွ အၿပန္က်မွ တဲေရွ႔တြင္ သံေခ်ာင္းထင္းၿဖတ္ေနသည္ကို ေတြ႔လိုက္ရသည္။

ဖိုးတုတ္ လက္ထဲမွ ႏြားနို႔ပုလင္းကို ကိုင္ကာ သံေခ်ာင္း၏အနီး ထင္းတံုးတခု

ေပၚတြင္ ထိုင္ခ်လိုက္သည္။

“…..ဖိုးတုတ္…..ႏြားႏို႔လာယူတာလား….”

“….ဟုတ္တယ္…..ကိုသံေခ်ာင္းရာ…ေန႔ရွိသေရြ႔ယူေနရတာဘဲ….”

“….မစန္းႀကည္တို႔လင္မယားက မင္းတို႔သားအမိအေပၚ ေကာင္းပါတယ္ကြာ…..”

သံေခ်ာင္းက ထင္းတေခ်ာင္းကို သူ႔ေရွ႔သို႔လွမ္းဆြဲရင္း ေၿပာလိုက္သည္။

“…..အမွန္က က်ဳပ္ ဒီေန႔ႏြားႏို႔ လာယူစရာမလိုဘူးဗ်….အကိုဘေအးက ၿမိဳ႔တက္မွာ”

ေၿပာလဲေၿပာ သံေခ်ာင္းမ်က္ႏွာကို ဖိုးတုတ္ကလွမ္း၍ အကဲခတ္လိုက္သည္။

ဖိုးတုတ္၏စကားအဆံုး ထင္းေခ်ာင္းကိုခုတ္ရန္ရြယ္ထားေသာ ဓားမကို သံေခ်ာင္းက

ဆက္၍မခုတ္ေတာ့ဘဲ ေဘးသို႔ခ်လိုက္ကာ ဖိုးတုတ္မ်က္ႏွာကို လွမ္းႀကည့္သည္။

“…..ႏို႔….ဘေအးက ၿမိဳ႔မတက္ဘူးလား….မနက္ကဘဲ ပဲ့ဆိပ္ဆင္းသြားတာ

ငါေတြ႔လိုက္ပါတယ္….”

“…..အဲဒါေပါ့….သူလိုခ်င္တဲ့ပစၥည္းအမ်ိဳးအစားက ေစ်းတက္ေနလို႔ ေငြမမွီဘူးဆိုၿပီး

ၿပန္လာတယ္…..ေစာေစာကမွၿပန္ေရာက္လာတာ….လိုတဲ့ေငြ ထပ္ယူၿပီး
မနက္မိုးမလင္းမွီ ၿပန္သြားမယ္ေၿပာတာဘဲဗ်ာ…ပဲ့ေထာင္ေလးတစ္စီးရွိေတာ့ သြားခ်င္တဲ့
အခ်ိန္ထသြားလို႔ ရတာေပါ့ဗ်ာ….”

“……ဘေအး…ကမနက္ဖန္က်ေတာ့…စက္ဝယ္ၿပီးခ်က္ခ်င္းၿပန္လာမွာလား…”

သံေခ်ာင္းက ေကာင္ကာငင္ကာ အေလာတႀကီး ေမးလိုက္သည္။

ၿပံဳးေတာ့မလို ၿဖစ္သြားေသာ မ်က္ႏွာအား ဖိုးတုတ္အၿမန္ၿပင္လိုက္ရသည္။

“…..အဲဒါေတာ့ က်ေနာ္မသိဘူးဗ်ာ….ကဲ…သြားမယ္…..ဗ်ာ…မိုးခ်ဳပ္ေတာ့မယ္….”
ေၿပာလဲေၿပာ ဖိုးတုတ္က ထ၍ၿပန္ခဲ့သည္။သူ႔ကိုေက်ာေပးကာ ထြက္သြားေသာ
ဖိုးတုတ္၏ေက်ာၿပင္ကိုႀကည့္ရင္း သံေခ်ုာင္းမွာ ‘ေတာ္ေသးတာေပါ့.’ ဟူေသာ
အေတြးၿဖင့္ သက္ၿပင္းခ်ရင္း က်န္ခဲ့ေလေတာ့သည္။

၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀

သံေခ်ာင္းကုိ သန္းေခါင္ေက်ာ္မွလာရန္ ခ်ိန္းထားၿပီးၿဖစ္သၿဖင့္ ညဦးပိုင္း

တေရးရေအာင္အိပ္ထားမည္ဟု ဆံုးၿဖတ္ကာ မစန္းႀကည္ႀကိတ္မွိတ္၍ အိပ္သည္။

အိပ္လို႔ကားမရ။

ဆံုႀကရမည့္အေရး ႀကံဳလာေတာ့မည့္ ကိစၥကိုေမွ်ာ္ေတြး၍ စိတ္ေတြထကာ

အိပ္ယာေပၚလူးလူးလွိမ့္လွိမ့္ ၿဖစ္ေနရေလသည္။

မစန္းႀကည္တေယာက္ မႀကာခဏလည္း ေပါင္ႏွစ္လံုးႀကားထဲ လက္ထည့္ၿပီး

ေစာက္ပတ္ႀကီးကို ပြတ္ေပးေနမိသည္။

သည္လိုႏွင့္ သန္းေခါင္ႀကက္တြန္သံႀကားလိုက္ရသည္။မစန္းႀကည္ အိပ္ယာေပၚမွ

လူးလဲထလိုက္ၿပီး ဆံပင္ေတြကို သပ္သပ္ရပ္ရပ္ၿပန္၍ဖီးသင္လိုက္သည္။အိမ္ထဲတြင္က
ဘက္ထၳရီမီးေလးထြန္းထားလိုက္သည္။

ထိုအခ်ိန္မွာပင္

“….ေဒါက္…ေဒါက္….ေဒါက္….ေဒါက္……”

အိမ္ေနာက္ေဖးတံခါးကို ေခါက္သံ မစန္းႀကည္ႀကားလိုက္ရသည္။ၿဗံဳးကနဲ

ဝမ္းသာသြားၿပီး ထိုင္ရာမွထရပ္လိုက္ေသာ္လည္း ေနရာမွ မေရႊ႔ၿဖစ္။မစန္းႀကည္
စဥ္းစားသည္။ခါတိုင္း သံေခ်ာင္းလာလွ်င္ သူမအိပ္ခန္းေခါင္းရင္းဘက္မွ နံရံကို
တစ္ခ်က္ ႏွစ္ခ်က္ေလာက္ ေခါင္လိုက္သည္။သူမက သိေႀကာင္းေခ်ာင္းတခ်က္ေလာက္
ဟက္လိုက္ၿပီး အိမ္ေရွ႔တံခါးကိုသြားဖြင့္ေပးရသည္။
ခုေတာ့ ေခါင္းရင္းတံခါးကို မေခါင္ဘဲ အိမ္ေနာက္ေဖးတံခါးကို ေခါက္လာသည္။
မစန္းႀကည္ ထပ္၍ေခါင္းရႈပ္ခံမစဥ္းစားေတာ့ဘဲ ေနာက္ေဖးသို႔လာကာ တံခါးကို
ဖြင့္ေပးလိုက္ၿပီး ေစာေစာထဲက စိတ္ထဲကလည္း ထေနၿပီမို႔ ဝင္လာသူကို ဆီး၍
ဖက္လိုက္သည့္အခါ ဝင္လာတဲ့သူကလည္း သူမကိုၿပန္၍ဖက္လိုက္သည္။
ေနာက္ေဖးဘက္တြင္က မီးအလင္းေရာင္ကမရွိ။ၿခံရိပ္ကလည္း ရွိေနေတာ့
လူလံုးကြဲရုံေလာက္သာ တေယာက္ႏွင့္တေယာက္က ၿမင္ရေလသည္။

ႏွစ္ေယာက္သား ဖက္လိုက္ႀကၿပီးသည္ႏွင့္ အၿပန္အလွန္ နမ္းလိုက္ေတာ့

ေထာင္းကနဲကန္ထလာေသာလီးက မစန္းႀကည္၏ဗိုက္ကို လာေထာက္သည္။

မစန္းႀကည္ ရင္ထဲဒိန္းကနဲၿဖစ္သြားသည္။နဲနဲေနာေနာလီးႀကီးမဟုတ္။ကိုသံေခ်ာင္း
ႀကားဖူးနားဝႏွင့္ ဘာေတြလုပ္လာလဲမသိ။လီးက အရင္ကထက္ ႏွစ္ၿပန္ေလာက္ႀကီး
ေနသည္။လီးအေႀကာင္းစဥ္းစားမိၿပီး လီးကလည္းဗိုက္ကိုလာကပ္ေနေတာ့ စိတ္ေတြက
ပိုထလာကာ မစန္းႀကည္တအားဖက္ၿပီး ဝင္လာသူကိုနမ္းလိုက္သည္။ဒီမွာတင္………

“……အထဲသြားရေအာင္…..အမရာ……”

“….ဟင္…..ဟင္….နင္…..နင္….”

လန္႔သြားေသာ မစန္းႀကည္က ဖက္ထားသည္ကိုလႊတ္ေပးလိုက္မလိုလုပ္ၿပီးမွ ဘာကို

သတိရသြားသည္မသိ။လက္ကို မလႊတ္ဘဲ ၿပန္၍ဖက္ထားလိုက္သည္။

“……ဟုတ္တယ္…..အမ…..ကၽြန္ေတာ္……ဖိုးတုတ္….ဘဲ…..”

ဖိုးတုတ္ဆိုတာ သဲသဲကြဲကြဲသိလိုက္ရေတာ့ ခ်ိန္းထားေသာ သံေခ်ာင္းေရာက္လာလွ်င္

ဒုကၡဘဲဟု မစန္းႀကည္ေတြးလိုက္မိသည္။

ဒါေပမဲ့ ဖိုးတုတ္က သူ႔စကားကို ဆက္၍ေၿပာလိုက္သည္။

“…..ကိုသံေခ်ာင္းလာမွာ ….မဟုတ္ဘူး….အမ….”
ဒါဘဲေၿပာၿပီး မစန္းႀကည္ကို အိမ္အတြင္းဖက္ကို ဆြဲေခၚသည္။မစန္းႀကည္ စိတ္ေတြ
ေယာက္ယက္ခတ္ရင္း ဖိုးတုတ္ဆြဲေခၚရာသို႔ လိုက္ပါခဲ့ရသည္။

အိမ္အတြင္းဖက္ မီးအလင္းေရာင္ထဲေရာက္သည္ႏွင့္ဖိုးတုတ္က သူဆြဲထားေသာ

မစန္းႀကည္လက္ကို လႊတ္ေပးလိုက္သည္။

“……ဖိုးတုတ္…နင္…..နင္….ဒါ..ဒါ…ဘာလုပ္တာလဲ….”

မစန္းႀကည္ မိန္းမသားပီပီ မူလိုက္သည္။

“….လုပ္မေနပါနဲ႔အမရာ….အေႀကာင္းသိေတြဘဲ….ဒီမွာကၽြန္ေတာ့္လဲ ႀကည့္ပါအံုး…”

ေၿပာလဲေၿပာ ဖိုးတုတ္က သူ႔ပုဆိုးကို ခၽြတ္ခ်လိုက္သည္။

“…..ဟယ္…..နဲတာႀကီး မဟုတ္ဘူး……”

ဟုေၿပာကာ မစန္းႀကည္က လီးႀကီးကို လွမ္း၍ကိုင္လိုက္သည္။မစန္းႀကည္အရာ

အားလံုးကို ေမ့၍ဖိုးတုတ္၏ လီးေပၚအာရုံေရာက္သြားၿပီး……

“…..ႀကည့္ပါအံုး…..နဲနဲေနာေနာမဟုတဘ
္ ူး…..ဖိုးတုတ္..ရယ္……”

အံ့ႀသတႀကီးေၿပာရင္း လီးႀကီးကို လိုက္၍ဆုပ္ေပးေနသည္။

“…..နင္….နင္…..ႀကီးတာေတာ့…အႀကီးႀကီးဘဲ…..ႀကာေရာႀကာပါ့မလား….ဟင္…”

တဖက္က လီးကိုဆုပ္ဆုပ္ေပးရင္း က်န္လက္တဖက္က ဖိုးတုတ္၏လက္ေမာင္းတဖက္

ကို လွမ္းကိုင္၍ေမးလိုက္သည္။

“…..ပထမေတာ့ ဘယ္ႀကာမလဲ….ေနာက္ေတာ့ႀကာလာမွာေပါ့….”

“…..ကဲ….ဖိုးတုတ္….အိပ္ယာေပၚလွဲၿပီး…..ပက္လက္လွန္လိုက္……”

ဖိုးတုတ္က မစန္းႀကည္ေၿပာသည့္အတိုင္း အိပ္ယာထဲလွဲခ်လိုက္ၿပီး ပက္လက္လွန္လိုက္

ေတာ့ လီးႀကီးက သစ္ငုတ္တိုႀကီးသဖြယ္ ေထာင္မတ္ေနသည္။ဒါႀကီးကို
စိုက္ႀကည့္ေနရင္းက မစန္းႀကည္ကိုယ္ေပၚမွ အဝတ္အစားေတြကို အကုန္လံုးခၽြတ္
ပစ္လိုက္ေလသည္။

ၿပီးေတာ့ မတ္တပ္ရပ္လွ်က္မွပင္ လွဲေနေသာ ဖိုးတုတ္ကို ခြၿပီးရပ္လိုက္ရာက

တေၿဖးေၿဖး ေဆာင့္ေႀကာင့္ထိုင္ခ်လိုက္သည္။လီးထိပ္ႏွင့္ ေစာက္ပတ္ဝေတ့မိသည္ႏွင့္

မစန္းႀကည္က အားႏွင့္ဖိ၍ ထပ္ၿပီးထိုင္ခ်လိုက္ေတာ့ လီးႀကီးက တထစ္ထစ္ႏွင့္

ဝင္သြားၿပီး မစန္းႀကည္၏မ်က္ႏွာက ရႈံကနဲ ရႈံကနဲ မဲ့မဲ့သြားသည္။ၿပီးေတာ့လဲ
ထိုင္ခ်ေနေသာ သူမ၏ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကလည္း တေၿဖးေၿဖး ကားကားေပးလာသည္။

ေနာက္ဆံုး လီးတဆံုးဝင္သြားခ်ိန္တြင္ေတာ့ မစန္းႀကည္တကိုယ္လံုး

ေခၽြးေတြၿပန္ေနၿပီး တဆတ္ဆတ္တုန္တက္ေနသည္။မစန္းႀကည္အံကို ႀကိတ္၍ ဖင္ကို
ႀကြၿပီးေဆာင့္လိုးေပးသည္။ဖိုးတုတ္က သူကိုင္ဖူးခ်င္ေနေသာ မစန္းႀကည္၏ဖင္ႀကီး
ေတြကို လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္စံုကိုင္၍ ညွစ္ေနသည္။

“……ဖြတ္….ပလြတ္……ဖြတ္….ဖြတ္…..ဟင္း….ဟင္း…..ဖြတ္….ဖြတ္……”

မစန္းႀကည္မွာ စိတ္ရွိတိုင္း သြက္သြက္ႀကီးေဆာင့္လိုက္ခ်င္ေပမဲ့ လီးႀကီးက

မဆန္႔မၿပဲႀကီးၿဖစ္ေလေတာ့ မသက္သာလွေပ။

“……ေဆာင့္ေပးပါ အမရာ…..ကၽြန္ေတာ္ ထြက္ေတာ့မယ္……”

ေနာက္တခ်ီမွဘဲ ေအးေအးေဆးေဆး ခံေတာ့မည္ဟူေသာ အေတြးၿဖင့္ မစန္းႀကည္

မ်က္လံုးကိုမွိတ္ အံကိုႀကိတ္ၿပီး သြက္သြက္ေလး ဖင္ႀကီးကို ႀကြႀကြၿပီး ေဆာင့္ေပးလိုက္
ေတာ့ရာ တခဏအတြင္းမွာပင္ ဖိုးတုတ္တေယာက္ လေရေတြ ပန္းထြက္ကုန္ပါေလ
ေတာ့သည္…………………….။
 ၿပီးပါၿပီ။
(ဤစာအုပ္ကို အခ်စ္တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသူ၊ေက်ာင္းသားမ်ားအတြက္ ရည္ရြယ္

ရိုက္တင္ေပးၿခင္းၿဖစ္ပါသည္။)http://achittatkatho.net