AIamat ng 0urIan

Ang nInuno ng trIbo ng mga 8agobo na ngayo'y

nanInIrahan sa kagubatan ng |Indanao ay mga
sakop nI 0atu 0urI. Ang kahulugan ng dulI ay
tInIk pagka't sIya ay lagIng nagbIbIgay ng lIgalIg
sa kanyang mga kaaway.

Ilan pang taon ang nakalIlIpas sa kanyang
pagka0atu nang sIya ay nagkaroon sa kanyang
kabIyak ng Isang tagapagmana ng kaharIan. Ang
bata'y pInangalanang 0urIan, na ang gustIng
sabIhI'y muntIng tInIk.

NagpakIta sa 0atu ang 0akIlang 8athala at
IpInaalam sa ama na ang kanyang anak ay
mabubuhay ng labIngsIyam na taon lamang.

Lumakad ang mga araw. Nagugat sa puso nI
0urIan na mahalIn ang sakop ng kanyang ama.
Sa dIkawasa ay dumatIng ang malungkot na
sandalI. Ang sInabI ng 0akIlang LumIkha ay
natupad. SI 0urIan ay nagkasakIt. SInuman sa
kaharIan ay walang makapagbIgay ng lunas. Ang
0atu ay nalungkot at nawalan ng lakas na
harapIn ang katotohanan.

HInIlIng nI 0urIan sa kanyang ama na kapag
sIya'y namatay ang kanyang bangkay ay doon
IlIbIng sa IlalIm ng durungawan ng kanyang Ina
upang maIpagdasal ang kanyang kaluluwa sa
lahat ng sandalI. to ay natupad.

Sa IkasIyam na araw ay napansIn sa lIbIng nI
0urIan na may halamang sumIsIbol.

NagtumulIn ang mga taon. Lumago ang
halaman, yumabong ang sanga hanggang sa Ito'y
namulaklak at namunga.

sang araw, tInIkman nI 0atu 0urI ang Isang
hInog na bunga. NagsIsunod ang mga kawal sa
palasyo patI ng mga nasasakupan. NakIta nIlang
ang balat ng bunga ay manIpIs at malIIt ang
buto. Ang laman ay malasutla at matamIs.
NanIwala ang mga taong Ito'y IbInIgay nI
8athala bIlang Isang alaalang tagapagpagunIta
hInggIl kay 0urIan noong nabubuhay pa sIya.

SI 0atu 0urI ay matandangmatanda na. sang
taksIl ang naggulo sa mga alIpIn upang pag
Imbutan ang kanyang kapangyarIhan at
kayamanan. to'y sI Sangkalan. Sa hulI'y sIya ang
nagIng datu. Kanyang dInIgma at pInasuko patI
ang mga 8Ilaan at |anobos.

Napagalaman ng 0akIlang 8athala ang
kasakIman nI Sangkalan. Kanya Itong
pInarusahan. PInawalan ang kIdlat at kulog.
NakatutulIg na putok ang arInIg pagkatapos ng
Ilang saglIt may nakItang mahIwagang lIwanag
na nakabalot sa punongkahoy na nakatayo sa
lIbIngan nI 0urIan.

SInIyasat nI Sangkalan at ng mga tao ang puno.
Ang mga bunga ay nagkaroon ng malakI at
maramIng tInIk na katulad ng rImas. NagalIt sI
Sangkalan at IsInumpa ang 0Iyos. PInagpalaluan
ang Kanyang karunungan.

Noon dI'y nangalaglag ang lahat ng mga bunga
ng punongkahoy at natabunan ang katawan nI
Sangkalan. Nadurog ang kanyang bungo at
nalamog ang buong katawan. Noon dI'y
ItInanghal na bangkay sI Sangkalan. Ang mga
tao ay nasIyahan sa nangyarI.

Nang buksan ng mga tao ang Ilang bunga ng
punongkahoy, kanIlang nakItang ang balat ay
makapal at ang buto ay malakI, ngunIt ang
laman nama'y matamIs. Nakatawag ng pansIn
ang masama nItong amoy.

yan ang kaunaunahang puno ng 0urIan.