‫ﺳﻌﻴﺪی ﺳﻴﺮﺟﺎﻧﯽ‬

‫ﺷﻴﺦ ﺻﻨﻌﺎن‬

‫ﺷﻴﺦ ﺻﻨﻌﺎن*‬
‫ﺳﻌﻴﺪی ﺳﻴﺮﺟﺎﻧﯽ‬

‫ﮔــــــــﺮ ﻣﺮﻳﺪ راﻩ ﻋﺸﻘﯽ ﻓﮑﺮ ﺑﺪﻧﺎﻣﯽ ﻣﮑﻦ‬ ‫ﺷﻴﺦ ﺻﻨﻌﺎن ﺧﺮﻗﻪ رهﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﺧﻤﺎر داﺷﺖ‬ ‫ﺣﺎﻓﻆ‬

‫ﺁﻗﺎ ﺳﻴﺪ ﻣﺼﻄﻔﺎی روﺿﻪ ﺧﻮان را ﺗﻨﻬﺎ ﮔﺮوهﯽ از هﻤﺸﻬﺮﻳﺎن ﻣﺨﻠﺺ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ دارﻧﺪ ﮐﻪ در ﺳﺮاﺷﻴﺐ ﻏﻢ اﻧﮕﻴﺰ دوران‬ ‫ﭘﻴﺮی اﻓﺘﺎدﻩ اﻧﺪ، و ﻣﻼل ﻣﻨﺎزل ﺑﻌﺪ از ﭼﻬﻞ را ﺑﺎ ﺧﺎﻃﺮﻩ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﺟﻮاﻧﯽ ﻣﯽ ﺁﻣﻴﺰﻧﺪ.‬ ‫ﻣﺮﺣﻮم ﺁﻗﺎ ﺳﻴﺪ ﻣﺼﻄﻔﯽ از ﻧﻮادر روزﮔﺎر ﺧﻮﻳﺶ ﺑﻮد. ﺳﻴﺪ ﻧﺠﻴﺐ و زﺣﻤﺘﮑﺶ ﺑﯽ ﺳﻮادی ﺑﻮد ﮐﻪ ﺣﺮﮐﺎت ﺑﯽ ﺗﮑﻠﻒ و‬ ‫دهﻦ ﮔﺮم، و از هﻤﻪ ﺑﺎﻻﺗﺮ ﺣﺮﻣﺖ ﺟﺪش او را از ﺷﻐﻞ ﭘﺮﻣﺸﻘﺖ ﺧﺎک ﮐﺸﯽ ﺑﻪ ﻣﻨﺼﺐ روﺿﻪ ﺧﻮاﻧﯽ رﺳﺎﻧﺪﻩ و ﺑﺮ‬
‫١‬

‫ﻋﺮﺷﻪ ﻣﻨﺒﺮش ﻧﺸﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮد.‬

‫ﺳﻴﺪ اﻣﯽ ﺑﻮد و از ﻧﮑﺒﺖ ﺧﻮاﻧﺪن و ﺁﺳﻴﺐ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﺑﺮﮐﻨﺎر. ﺑﯽ ﺁﻧﮑﻪ ﺑﻪ ﻣﺪرﺳﻪ رﻓﺘﻪ و در زواﻳﺎی ﻣﮑﺘﺐ ﺧﺎﻧﻪ ای ﻋﻤﺮ‬ ‫ﺗﻠﻒ ﮐﺮدﻩ و اواﺧﺮ ﻋﻤﺮ ﺑﻪ ﮔﻨﺎﻩ ﮐﺒﻴﺮﻩ روﺷﻨﻔﮑﺮی ﻣﻐﻀﻮب ﺧﻠﻖ ﺧﺪا ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ، ﺑﻪ ﻓﻴﺾ ﺣﺎﻓﻈﻪ ﻗﻮی در ﻣﺤﻀﺮ‬ ‫ﻋﻤﻪ ﺟﺎﻧﺶ ﺑﯽ ﺑﯽ ﮐﻠﺜﻮم ﺷﺮح واﻗﻌﻪ ﺟﺎﻧﮕﺬار ﮐﺮﺑﻼ را ﺑﺎ ﺷﺎخ و ﺑﺮﮔﻬﺎی ﻣﺘﺪاول ﺷﻨﻴﺪﻩ و ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺳﭙﺮدﻩ ﺑﻮد، و ﺑﺎ‬ ‫اﻳﻦ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ هﻨﮕﻔﺖ ﺳﺨﻦ، ﺑﺎزار دﻳﮕﺮ روﺿﻪ ﺧﻮاﻧﻬﺎی ﺷﻬﺮﻣﺎن را از رواج و روﻧﻖ اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﺑﻮد.‬ ‫ﻣﻦ ﺧﻮد از ﻣﺠﺬوﺑﺎن ﻣﻨﺒﺮ ﺳﻴﺪ ﺑﻮدم و در اﻳﻦ ﻟﻄﻒ ﺳﻠﻴﻘﻪ و ﺣﺴﻦ اﻧﺘﺨﺎب، ﺑﻪ ﻓﻴﺾ ﻃﺒﻊ ﺗﺎزﻩ ﺟﻮی هﻤﺴﺎﻻﻧﻢ،‬ ‫ﺗﻨﻬﺎ ﻧﺒﻮدم. دﻟﻢ ﻣﯽ ﺧﻮاهﺪ ﺣﺎل و ﻣﺠﺎﻟﯽ ﻧﺼﻴﺐ اﻓﺘﺪ ﺗﺎ در اﻳﻦ روزﮔﺎری ﮐﻪ " ﻣﻘﺎﻟﻪ ﻧﻮﻳﺴﯽ" از ﻣﻘﻮﻟﻪ ﻣﺤﺮﻣﺎت‬ ‫اﺳﺖ و در ردﻳﻒ ﮔﻨﺎهﺎن ﮐﺒﻴﺮﻩ، ﺑﺎ ﻧﻘﻞ ﺻﺤﻨﻪ هﺎﺋﯽ از ﺣﺮﮐﺎت و ﺳﺨﻨﺎن ﺳﻴﺪ ﺑﻪ داﺳﺘﺎﻧﺴﺮاﺋﯽ و ﻧﻘﺎﻟﯽ ﺳﺮﮔﺮم‬ ‫٢‬ ‫ﺷﻮم و ﻧﻘﺶ ﻟﺒﺨﻨﺪی ﺑﺮ ﭼﻬﺮﻩ درهﻢ ﮐﺸﻴﺪﻩ ﺷﻤﺎ ﺧﻮاﻧﻨﺪﮔﺎن ﮔﺮاﻣﯽ ﺑﻨﺸﺎﻧﻢ.‬

‫١- زود اﺧﻢ ﻧﮑﻨﻴﺪ و ﺑﻪ ﺷﻴﻮﻩ ﺑﻌﻀﯽ ﻗﺎﺿﯽ هﺎی روزﮔﺎر ﻣﺎ ﺑﻪ ﺻﺮف ﮔﻤﺎن ﺧﻮﻳﺶ ﺣﮑﻢ ﺻﺎدر ﻧﮑﻨﻴﺪ و ﺣﺮوﻓﭽﻴﻦ و ﻣﺼﺤﺢ را‬ ‫ﻣﺤﮑﻮم ﻧﻔﺮﻣﺎﻳﻴﺪ ﮐﻪ ﺑﯽ دﻗﺖ و ﺳﺮﺑﻪ هﻮاﻳﻨﺪ و " ﺧﺎرﮐﺸﻲ" را " ﺧﺎک ﮐﺸﻲ" ﭼﺎپ ﮐﺮدﻩ اﻧﺪ. ﺧﻴﺮ ﻗﺮﺑﺎن! هﻤﺎن ﺧﺎک ﮐﺸﯽ‬ ‫درﺳﺖ اﺳﺖ. در ﺳﻴﺮﺟﺎن ﻣﺎ ﺑﺮای ﺑﺎم اﻧﺪود اﺣﺘﻴﺎج ﺑﻪ ﺧﺎک رس دارﻧﺪ. ﺷﻐﻞ ﺧﺎک ﮐﺸﻬﺎ ﺑﺎ دﺳﺘﻪ اﻻﻏﯽ ﮐﻪ دارﻧﺪ ﺁوردن ﺧﺎک‬ ‫رس اﺳﺖ از ﺧﺎرج ﺑﻪ داﺧﻞ ﮐﺸﻮر.‬ ‫*- ﺷﻴﺦ ﺻﻨﻌﺎن ﻗﺼﻪ ای اﺳﺖ ﺗﻤﺜﻴﻠﯽ ﺑﺮ اﺳﺎس داﺳﺘﺎﻧﯽ ﺑﻪ هﻤﻴﻦ ﻧﺎم در ﻣﻨﻄﻖ اﻟﻄﻴﺮ ﻋﻄﺎر ﺷﺎﻋﺮ ﻗﺮن ﺷﺸﻢ و اوﻟﻴﻦ‬ ‫واﮐﻨﺶ ﺳﻌﻴﺪی ﺳﻴﺮﺟﺎﻧﯽ اﺳﺖ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ اوﺿﺎع اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ اﻳﺮان ﭘﺲ از ﺗﺸﮑﻴﻞ ﺟﻤﻬﻮری اﺳﻼﻣﯽ ﮐﻪ در ﻣﺠﻠﻪ ﻧﮕﻴﻦ، ﺗﻬﺮان،‬ ‫در ﺳﺎل ٨۵٣١ ﺑﻪ ﻃﺒﻊ رﺳﻴﺪ و ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﺗﻮﻗﻴﻒ و ﺗﻌﻄﻴﻞ ﻣﺠﻠﻪ و ﺧﺸﻢ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺳﻌﻴﺪی ﮔﺮدﻳﺪ.‬ ‫٢- ﭼﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﮐﺮد؟ ﭘﺪر، ﺑﺨﻼف ﺳﻠﻴﻘﻪ ﻟﻮﻟﯽ داﺳﺘﺎن ﻋﺒﻴﺪ ﺑﺠﺎی ﺧﺮس ازﭼﻨﺒﺮ ﺟﻬﺎﻧﺪن و ﺑﻮزﻳﻨﻪ رﻗﺼﺎﻧﺪن، ﺑﻪ ﻣﮑﺘﺒﻤﺎن ﮔﺬاﺷﺖ ﺗﺎ‬ ‫ﺑﻪ ﻣﺨﺘﺼﺮی از " ﻋﻠﻢ ﻣﺮدﻩ رﻳﮓ" ﮔﺬﺷﺘﮕﺎن دل ﺧﻮش ﺑﺎﺷﻴﻢ.‬ ‫ﺧﺪاﺑﻴﺎﻣﺮزدش، ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺖ روزﮔﺎری ﺧﻮاهﺪ رﺳﻴﺪ ﮐﻪ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﻧﻮﺷﺘﻦ و اﺳﺘﺪﻻل ﮐﺮدن ﭼﻴﺰی ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ در ردﻳﻒ ﻣﻮﺳﻴﻘﯽ‬ ‫ﺷﻨﻴﺪن و ﺗﺮﻳﺎک ﮐﺸﻴﺪن، ﻧﺎﮔﺰﻳﺮ اﻣﺮوز ﺑﻪ اﻓﺴﺎﻧﻪ ﺳﺮاﻳﯽ رو ﮐﺮدﻩ اﻳﻢ. ﮐﺎری در ﺣﺪ ﻧﻘﺎﻻن ﻗﻬﻮﻩ ﺧﺎﻧﻪ، ﺧﺪاﮐﻨﺪ اﻳﻦ ﻳﮑﯽ ﺗﺤﺮﻳﻢ‬ ‫ﻧﺸﻮد.‬

‫ﺻﻔﺤﻪ ١‬

‫ﺳﻌﻴﺪی ﺳﻴﺮﺟﺎﻧﯽ‬

‫ﺷﻴﺦ ﺻﻨﻌﺎن‬

‫ﺑﺎری، ﻣﺮﺣﻮم ﺳﻴﺪ، در هﻤﻪ ﻣﺠﺎﻟﺲ روﺿﻪ ﺧﻮاﻧﯽ ﺷﻬﺮ ﻣﺎ ﺷﺮﮐﺖ داﺷﺖ و ﺑﻪ ﻗﻮل ﻳﮑﯽ از رﻓﻘﺎ " اﻃﻼع" را‬ ‫ﺑﻤﻨﺰﻟﻪ " دﻋﻮت" ﻣﯽ ﭘﺬﻳﺮﻓﺖ و ﻣﺴﺘﻤﻌﺎن ﻣﺸﺘﺎق را از ﻣﺠﻠﺲ ﺷﻨﻴﺪﻧﯽ و دﻟﻨﺸﻴﻦ ﺧﻮد ﻣﺤﺮوم ﻧﻤﯽ ﮔﺬاﺷﺖ. ﺁﺧﺮ‬ ‫هﺮ ﺟﻠﺴﻪ روﺿﻪ ﺧﻮاﻧﯽ اﮔﺮ ﺑﺮای ﺁﺧﻮﻧﺪهﺎی دﻳﮕﺮ، ﻣﺠﻠﺲ اﻓﺎﺿﻪ ﺑﻮد، ﺑﺮای ﺳﻴﺪ ﻧﺎزﻧﻴﻦ ﻣﺎ ﻣﺠﻠﺲ اﻓﺎﺿﻪ و‬ ‫اﺳﺘﻔﺎﺿﻪ هﺮ دو ﺑﻮد. از ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﻟﺤﻈﺎت ﺷﺮوع ﻣﺠﻠﺲ ﻣﯽ ﺁﻣﺪ و در ﮐﻨﺎر ﻣﻨﺒﺮ ﻣﯽ ﻧﺸﺴﺖ و ﺗﺎ رﺳﻴﺪن ﻧﻮﺑﺖ، ﺑﺎ‬ ‫هﻤﻪ هﻮش و ﺣﻮاﺳﺶ ﺳﺨﻨﺎن ﻏﺎﻟﺒﺎ ﺗﮑﺮاری هﻤﮑﺎران را ﻣﯽ ﺷﻨﻴﺪ و ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﯽ ﺳﭙﺮد و اﻳﻦ ﺑﻬﺮﻩ اﻧﺪوزی را در‬ ‫ﻣﺠﻠﺴﯽ دﻳﮕﺮ ﺑﺎ ﺗﻐﻴﻴﺮات و اﺿﺎﻓﺎﺗﯽ ﺗﺤﻮﻳﻞ ﻣﺴﺘﻤﻌﺎن ﻣﯽ داد.٣ ﺗﺼﺮﻓﺎت ذوﻗﯽ ﺳﻴﺪ در ﻧﻘﻞ ﻗﺼﻪ هﺎ و رواﻳﺎت و‬ ‫اﺧﺒﺎر ﺣﺪ و ﻣﺮزی ﻧﺪاﺷﺖ، زﻳﺮا ﭘﺎی ﺑﻨﺪ ﮐﺘﺎب و ﺳﻨﺪی ﻧﺒﻮد، ﻓﻼن داﺳﺘﺎن ﻣﺬهﺒﯽ را اﻓﻮاهﯽ ﻣﯽ ﺷﻨﻴﺪ، ﺑﻪ ﻣﻴﻞ‬ ‫دل و ﺣﮑﻢ ﺳﻠﻴﻘﻪ ﺧﻮﻳﺶ در ﺁن ﺗﺼﺮﻓﺎﺗﻲ- ﻏﺎﻟﺒﺎ دﻟﭙﺬﻳﺮ- ﻣﯽ ﮐﺮد و ﺑﺎزش ﻣﯽ ﮔﻔﺖ، ﺑﯽ ﺁن ﮐﻪ اﻋﺘﻨﺎﺋﯽ ﺑﻪ اﻋﺘﺮاض‬ ‫هﻤﮑﺎران و رﻳﺸﺨﻨﺪ ﻣﺪﻋﻴﺎن داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.‬ ‫ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ دورﻩ ﺁﺷﻨﺎﺋﯽ ﻣﻦ ﺑﺎ ﻧﺎم ﺑﻠﻨﺪ ﺁوازﻩ " ﺷﻴﺦ ﺻﻨﻌﺎن" و ﺳﺮﮔﺬﺷﺖ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ﻋﺒﺮت ﺁﻣﻮزش در ﻣﺤﻀﺮ وﻋﻆ و‬ ‫ﭘﺎی ﻣﻨﺒﺮ ﺳﻴﺪ ﺁﻏﺎز ﮔﺸﺖ.‬ ‫اﻳﻦ داﺳﺘﺎن دﻟﻨﺸﻴﻦ را در ﺣﻮاﻟﯽ دﻩ ﺳﺎﻟﮕﯽ ﺑﺎرهﺎ از زﺑﺎن ﮔﻮﻳﺎ و دهﺎن ﮔﻴﺮای ﻣﺮﺣﻮم ﺳﻴﺪ ﺷﻨﻴﺪم و ﺑﻪ ﻓﻴﺾ ذوق‬ ‫اﻓﺴﺎﻧﻪ ﭘﺴﻨﺪ ﮐﻮدﮐﯽ ﭼﻨﺎن ﺑﺮ دﻟﻢ ﻧﺸﺴﺖ ﮐﻪ ﻧﻪ ﺗﺎراج ﺑﯽ رﺣﻢ روزﮔﺎر ﻣﻮﻓﻖ ﺑﻪ ﻣﺤﻮ ﺁﺛﺎر ﺁن ﮔﺸﺖ و ﻧﻪ رواﻳﺎت‬ ‫دﻳﮕﺮ اﻳﻦ داﺳﺘﺎن از ادﻳﺒﺎن و ﺷﺎﻋﺮان ﻧﺎﻣﻮر ﺗﻮاﻧﺴﺖ از ﺟﻠﻮﻩ و ﺟﻼل ﺁن ﺑﮑﺎهﺪ. " ﺧﻠﻴﻞ ﻣﻦ هﻤﻪ ﺑﺘﻬﺎی ﺁرزوی‬ ‫ﺑﺸﮑﺴﺖ".‬ ‫ﺣﺘﯽ ﺷﻴﺦ ﻋﻄﺎر هﻢ ﺑﺎ هﻤﻪ ﺟﺎدو ﺳﺨﻨﯽ و ﻟﻄﻒ ﺗﻌﺒﻴﺮ و ﺗﻠﻤﻴﺤﺎت ﻋﺮﻓﺎﻧﯽ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ﻃﺒﻊ دهﺎﺗﯽ و ﻣﺰاج اﻓﺴﺎﻧﻪ‬ ‫ﭘﺴﻨﺪ ﻣﺨﻠﺺ را از رواﻳﺖ ﺳﻴﺪ ﻣﻨﺼﺮف و ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮﻣﻪ ﻧﺎﻣﺪار ﺧﻮﻳﺶ ﻣﻨﻌﻄﻒ ﺳﺎزد.‬ ‫داﺳﺘﺎﻧﯽ ﮐﻪ از ﻣﺮﺣﻮم ﺳﻴﺪ ﻣﺼﻄﻔﯽ ﺷﻨﻴﺪﻩ ام ﺑﺎ ﻣﻨﻈﻮﻣﻪ ای ﮐﻪ ﻗﺮﻳﺤﻪ ﺗﺎﺑﻨﺎک "ﻋﻄﺎر" ﺁﻓﺮﻳﺪﻩ اﺳﺖ ﻣﺨﺘﺼﺮ‬ ‫اﺧﺘﻼﻓﯽ دارد، و ﺑﻪ هﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ ﻋﻴﻦ رواﻳﺖ ﻣﺮﺣﻮم ﺳﻴﺪ را- ﺗﺎ ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﺣﺎﻓﻈﻪ ام ﻣﺪد رﺳﺎﻧﺪ- ﺑﺮای ﺷﻤﺎ ﻧﻘﻞ ﻣﯽ‬ ‫ﮐﻨﻢ، ﺑﺪﻳﻦ اﻣﻴﺪ ﮐﻪ ﺧﻮاﻧﻨﺪﮔﺎن ﻧﮑﺘﻪ ﺳﻨﺞ ﺁن را ﺑﺎ ﻣﻨﻈﻮﻣﻪ ﺷﻴﺦ ﺻﻨﻌﺎن در " ﻣﻨﻄﻖ اﻟﻄﻴﺮ" ﻋﻄﺎر ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﮐﻨﻨﺪ و ﺑﻪ‬ ‫٤‬ ‫داوری ﺑﻨﺸﻴﻨﻨﺪ.‬

‫ﺷﻴﺦ و ﻣﺴﻴﻮ‬
‫ﺷﻴﺦ ﺻﻨﻌﺎن ﭘﻴﺮ ﻋﻬﺪ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﻮد، ﺧﺎﻧﻘﺎهﯽ داﺷﺖ و دم و دﺳﺘﮕﺎهﯽ و ﻣﺮﻳﺪان ﻣﻄﻴﻊ و ﻓﺮﻣﺎﻧﺒﺮداری ﮐﻪ هﺮﻳﮏ داﻧﻪ‬ ‫اش ﻣﻌﺎدل ﻳﮏ ﻓﺮوﻧﺪ هﻮاﭘﻴﻤﺎي ﺟﻤﺒﻮﺟﺖ ٧۴٧ ارزش دارد.٥ ﮐﺎر ﺷﻴﺦ ﺑﺰرﮔﻮار ارﺷﺎد ﻣﺮﻳﺪان و ﺗﺎﻣﻴﻦ ﺻﻮﻓﻴﺎن از ﻣﺤﻞ‬ ‫ﻧﺬر و ﻧﺬورات ﻣﺮدم ﻣﻌﺘﻘﺪی ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺼﺪاق " دﻧﻴﺎ ﻣﺰرﻋﻪ ﺁﺧﺮت اﺳﺖ" ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ در ﺁن ﺟﻬﺎن هﻢ ﻣﺮﻓﻪ و ﺁﺳﻮدﻩ‬ ‫ﺑﺴﺮ ﺑﺮﻧﺪ و در ﺷﻤﺎر " هﻢ ﻓﻴﻬﺎ ﺧﺎﻟﺪون" ﺑﺎﺷﻨﺪ.‬ ‫در هﻤﺴﺎﻳﮕﯽ ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ ﺷﻴﺦ، ﺑﺎﻏﯽ ﺑﺰرگ ﺑﻮد، و در دل اﻳﻦ ﺑﺎغ ﮐﺎخ ﺳﺮﺑﻪ ﻓﻠﮏ ﮐﺸﻴﺪﻩ ای، و در درون اﻳﻦ ﮐﺎخ ﻳﮏ‬ ‫٦‬ ‫ﻋﺪد " ﻣﺴﻴﻮ"ی ﮐﺎﻓﺮ ﺧﺪاﻧﺸﻨﺎس.‬ ‫ﮐﺎروﺑﺎر ﻣﺴﻴﻮ " ﺳﮑﻪ" ﺑﻮد. ﺑﺎغ وﺳﻴﻊ و ﭘﺮﻣﻴﻮﻩ ای در اﺧﺘﻴﺎر داﺷﺖ، ﺻﺪهﺎ ﻏﻼم و ﮐﻨﻴﺰ دﺳﺖ ﺑﺮ ﺳﻴﻨﻪ و ﮐﻤﺮﺑﺴﺘﻪ‬ ‫ﺧﺪﻣﺘﺶ ﺑﻮدﻧﺪ. ﺳﺮداب ﺧﺎﻧﻪ اش ﭘﺮ از " ﺧﻢ هﺎی ﺧﺴﺮوی" ﺑﻮد، ﺳﮓ هﺎی درﻧﺪﻩ ای از ﻗﺼﺮ ﻓﺮﻋﻮﻧﻴﺶ ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ‬ ‫ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ، ﻋﻠﻨﺎ ﺷﺮاب ﻣﯽ اﻧﺪاﺧﺖ و ﻣﻄﺮب و رﻗﺎص ﺑﻪ ﺣﻀﻮر ﻣﯽ ﻃﻠﺒﻴﺪ و ﻣﯽ ﮔﺴﺎری ﻣﯽ ﮐﺮد و از ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎن‬ ‫دور و ﺑﺮش ﭘﺮواﺋﯽ ﻧﺪاﺷﺖ. از اﻳﻨﻬﺎ ﺑﺪﺗﺮ وﺟﻮد ﺧﻮک داﻧﯽ ﮐﺜﻴﻒ و دﻣﺎغ ﺁزاری در ﮔﻮﺷﻪ ﺑﺎﻏﺶ، ﺑﺎ دهﻬﺎ ﺧﻮک ﻧﺮ و‬ ‫ﻣﺎدﻩ و ﮐﻮﭼﮏ و ﺑﺰرگ، ﺟﺎن اهﻞ ﻣﺤﻞ را ﺑﻪ ﺗﻨﮓ ﺁوردﻩ ﺑﻮد.‬ ‫ﺧﻮﮐﻬﺎ ﺁزاداﻧﻪ در ﻓﻀﺎی ﺑﺎغ ﻣﯽ ﮔﺸﺘﻨﺪ، ﺷﺎﺧﻪ هﺎی ﻧﻮرس و ﻧﻬﺎل هﺎی ﺗﺎزﻩ ﭘﺎ را ﺑﺎ ﻓﺸﺎر ﺗﻨﻪ ﮔﻨﺪﺁﻟﻮد ﺧﻮد درهﻢ‬ ‫ﻣﯽ ﺷﮑﺴﺘﻨﺪ. ﺑﯽ هﻴﭻ ﭘﺮهﻴﺰ و ﭘﺮواﺋﯽ وارد اﺳﺘﺮاﺣﺘﮕﺎﻩ ﺧﺪﻣﻪ ﻣﯽ ﺷﺪﻧﺪ و اﻃﺎق را ﺑﻪ ﻟﺠﻦ ﻣﯽ ﮐﺸﻴﺪﻧﺪ، و‬ ‫اﺣﺪی ﺟﺮات ﻧﺪاﺷﺖ ﺑﻪ ﺧﻮﮐﻬﺎی ﻣﺮدم ﺁزار و ﺧﻮد راﺿﯽ ﺑﮕﻮﻳﺪ ﺑﺎﻻی ﭼﺸﻤﺘﺎن اﺑﺮوﺳﺖ.‬ ‫ﻣﺮدم ﻣﺤﻠﻪ و ﺣﺘﯽ ﺳﺎﮐﻨﺎن و ﺧﺪﻣﻪ ﻗﺼﺮ از زورﮔﻮﺋﯽ و ﮐﺜﺎﻓﺖ ﭘﺴﻨﺪی ﻣﺴﻴﻮ ﺑﻪ ﺟﺎن ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ، اﻣﺎ از ﻋﻮاﻗﺐ‬ ‫وﺧﻴﻢ ﻳﮑﯽ دو اﻋﺘﺮاض ﻣﻼﻳﻢ ﻋﺒﺮت ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ و ﻣﯽ ﺳﻮﺧﺘﻨﺪ و ﻣﯽ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ و دم ﻧﻤﯽ زدﻧﺪ، در اﻧﺘﻈﺎر اﻳﻦ ﮐﻪ‬ ‫ﻓﺮﺟﯽ ﺑﺮﺳﺪ و ﻓﺮﺻﺘﯽ ﭘﻴﺶ ﺁﻳﺪ ﺗﺎ دﻣﺎر از روزﮔﺎر ﻣﺴﻴﻮ و ﺧﻮﮐﻬﺎﻳﺶ ﺑﺮﺁورﻧﺪ.‬

‫ﻋﺮوس ﻣﺴﻠﻤﺎن در ﺳﺮای ﮐﺎﻓﺮ‬

‫٣- ﺧﺪاش رﺣﻤﺖ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺟﺎﻳﺶ در روزﮔﺎر ﻣﺎ ﺑﺘﻤﺎم ﻣﻌﻨﯽ ﮐﻠﻤﻪ ﺧﺎﻟﻴﺴﺖ. اﮔﺮ ﺁن ﻣﺮﺣﻮم زﻧﺪﻩ ﺑﻮد.) ﺑﻘﻴﻪ اش را ﻟﻄﻔﺎ ﻧﺎﻧﻮﺷﺘﻪ‬ ‫ﺑﺨﻮاﻧﻴﺪ!(‬ ‫٤- درﻳﻐﺎ ﮐﻪ در ﺁن روزﮔﺎر دﺳﺘﮕﺎﻩ ﺿﺒﻂ ﺻﻮت و ﻧﻮار ﮐﺎﺳﺖ ﺑﻪ ﻓﺮاواﻧﯽ و دﺳﺖ ﻳﺎﺑﯽ اﻣﺮوز ﻧﺒﻮد ﮐﻪ ﻋﻴﻦ ﻋﺒﺎرات و ﺗﻌﺒﻴﺮات ﺳﻴﺪ را‬ ‫ﺿﺒﻂ و ﻧﻘﻞ ﮐﻨﻢ، اﻣﺎ در ﻳﮏ ﻣﻮرد ﻗﻮل ﻣﯽ دهﻢ و ﺗﺎﮐﻴﺪ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ اﺳﺘﺨﻮان ﺑﻨﺪی داﺳﺘﺎن ﮐﺎﻣﻼ ﻣﻨﻄﺒﻖ ﺑﺮ رواﻳﺖ ﺳﻴﺪ اﺳﺖ‬ ‫و در ﺁن دﺧﻞ و ﺗﺼﺮﻓﯽ ﻧﮑﺮدﻩ ام.‬ ‫٥- اﻟﺒﺘﻪ ﻣﺮﺣﻮم ﺳﻴﺪ ﺑﺠﺎی " هﻮاﭘﻴﻤﺎ" از " ﻣﺸﺒﻪ ﺑﻪ" دﻳﮕﺮی ﻣﺪد ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻧﻘﻠﺶ ﻣﻨﺎﺳﺐ روزﮔﺎر ﻣﺎ ﻧﻴﺴﺖ. اﻳﻦ دﻓﻌﻪ را‬ ‫ﺑﺒﺨﺸﻴﺪ! ﻗﻮل ﻣﯽ دهﻢ دﻳﮕﺮ دﺧﻞ و ﺗﺼﺮﻓﯽ در ﺳﺨﻨﺎن ﺳﻴﺪ ﻧﮑﻨﻢ!‬ ‫٦- اﻳﻦ ﻋﻴﻦ ﻋﺒﺎرت ﻣﺮﺣﻮم ﺳﻴﺪ اﺳﺖ. هﻤﺸﻬﺮﻳﺎن ﻣﺨﻠﺺ هﻨﻮز هﻢ هﺮ ﻋﻴﺴﻮی ﻣﺬهﺒﯽ را ﻣﻄﻠﻘﺎ " ﻣﺴﻴﻮ" ﺧﻄﺎب ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ،‬ ‫اﻋﻢ از اﻳﻨﮑﻪ ﮐﺎﺗﻮﻟﻴﮏ ﻓﺮﻧﮕﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﻳﺎ ارﻣﻨﯽ اﻳﺮاﻧﻲ. هﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ اول اﺳﻢ هﺮ ﻳﻬﻮدی هﻢ ﻟﻘﺐ ﭘﺮﻃﻤﻄﺮاق " ﻣﻼ" را ﻣﯽ اﻓﺰاﻳﻨﺪ،‬ ‫ﻣﺜﻞ ﻣﻼ ﻳﺰﻗﺒﻞ، ﻣﻼ هﺎرون، ﻣﻼ ﻣﻮﺳﯽ و...‬

‫ﺻﻔﺤﻪ ٢‬

‫ﺳﻌﻴﺪی ﺳﻴﺮﺟﺎﻧﯽ‬

‫ﺷﻴﺦ ﺻﻨﻌﺎن‬

‫ﺟﻨﺎب ﺷﻴﺦ ﺻﻨﻌﺎن هﻢ دل ﺧﻮﺷﯽ از " ﻣﺴﻴﻮ" ﻧﺪاﺷﺖ، ﮔﻮﻳﺎ، ﻣﺮد ﻻﻣﺬهﺐ ﺧﻴﺮﻩ ﺳﺮ ﺗﺠﺎوزی ﺑﻪ ﻣﻮﻗﻮﻓﺎت ﺷﻴﺦ‬ ‫ﮐﺮدﻩ ﺑﻮد و از اﻳﻦ ﺑﺪﺗﺮ ﮔﺎهﯽ ﺧﻮﮐﻬﺎی ﭘﻮزﻩ ﺁﻟﻮد ﻧﺎﻣﺒﺎرک ﻗﺪﻣﺶ، از " راﻩ ﺁب" ﻣﺸﺘﺮک وارد ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ ﻣﯽ ﺷﺪﻧﺪ و‬ ‫ﻓﻀﺎی ﻣﻘﺪس و ﺧﺎک ﻣﺘﺒﺮک ﺁن را ﻣﯽ ﺁﻟﻮدﻧﺪ. ﺑﻪ هﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ ﺣﻀﺮت ﺷﻴﺦ ﻏﺎﻟﺒﺎ در ﭘﺎﻳﺎن ﻣﺠﺎﻟﺲ ذﮐﺮ و ﺳﻤﺎع‬ ‫ﻧﻔﺮﻳﻨﯽ ﻧﺜﺎر وﺟﻮد ﻣﻨﺤﻮﺳﺶ ﻣﯽ ﮐﺮد. ﺗﺎ اﻳﻨﮑﻪ روزی ﺁوازﻩ در ﺷﻬﺮ اﻓﺘﺎد ﮐﻪ ﻣﺴﻴﻮ ﻋﺮوﺳﯽ ﺗﺎزﻩ ﺁوردﻩ اﺳﺖ، و اﻳﻦ‬ ‫ﺧﺒﺮ وﺣﺸﺖ اﻧﮕﻴﺰ دهﺎن ﺑﻪ دهﺎن ﮔﺸﺖ ﮐﻪ ﻣﺮد ﺧﺎرج از ﻣﺬهﺐ دﺧﺘﺮ زﻳﺒﺎی ﻳﮑﯽ از رﻋﺎﻳﺎی ﻣﺴﻠﻤﺎن ﺧﻮﻳﺶ را ﺑﺎ‬ ‫ﺣﻘﻪ ﺑﺎزی و ﺗﻬﺪﻳﺪ و ﺗﻄﻤﻴﻊ ﺑﻪ ﺣﺮﻣﺴﺮای ﺧﻮد ﺑﺮدﻩ اﺳﺖ.‬ ‫ﺧﺒﺮ در ﺣﮑﻢ زﻟﺰﻟﻪ ﺑﻮد و ارﮐﺎن ﺷﻬﺮ و ﻣﺤﻠﻪ را ﺑﻪ ﻟﺮزﻩ اﻧﺪاﺧﺖ و ﺑﻴﺶ از هﻤﻪ ﺷﻴﺦ ﺻﻨﻌﺎن را، ﺁﺧﺮ او ﭘﻴﺮ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﺑﻮد‬ ‫و ﭘﺎﺳﺪار ﻗﻮاﻧﻴﻦ ﺷﺮﻳﻌﺖ. ﺑﻪ هﻴﭻ ﻗﻴﻤﺘﯽ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ زﻧﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ و ﺑﺒﻴﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﺨﺪرﻩ ﻋﻔﻴﻔﻪ ﻣﻮﻣﻨﻪ ای در ﺣﺒﺎﻟﻪ‬ ‫ﻧﮑﺎح ﮐﺎﻓﺮ از ﺳﮓ ﻧﺠﺲ ﺗﺮ ﺧﺪاﻧﺸﻨﺎس درﺁﻳﺪ، و اﻳﻦ واﻗﻌﻪ ﺷﻮم را ﺑﺎ ﻟﻄﻤﻪ هﺮاس اﻧﮕﻴﺰ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺑﻨﻴﺎن ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺧﻮاهﺪ‬ ‫زد ﺗﺤﻤﻞ ﮐﻨﺪ.‬ ‫ﺷﻴﺦ ﺑﯽ ﺁﻧﮑﻪ ﭼﺸﻤﺶ ﺑﻪ ﺟﻤﺎل دﺧﺘﺮ اﻓﺘﺎدﻩ ﺑﺎﺷﺪ، ﻓﺮﻳﺎد واﺷﺮﻳﻌﺘﺎ ﺑﺮداﺷﺖ و ﺻﻮﻓﻴﺎن ﺧﺎﻧﻘﺎهﯽ و اهﻞ ﺷﻬﺮ را ﺑﻪ‬ ‫ﺟﻨﮓ ﻣﺴﻴﻮ ﺑﺴﻴﺞ ﮐﺮد. ﻣﺮدم ﺻﺎﻓﯽ اﻋﺘﻘﺎد، ﺑﺮﺁﺷﻔﺘﻪ از اﻳﻦ واﻗﻌﻪ، ﮔﺮداﮔﺮد ﺑﺎغ ﻣﺴﻴﻮ را ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ و ﭘﻴﻐﺎم دادﻧﺪ ﮐﻪ‬ ‫هﺮﭼﻪ زودﺗﺮ ﺑﺎﻳﺪ دﺧﺘﺮ ﻣﺴﻠﻤﺎن را ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﭘﺪرش ﺑﻔﺮﺳﺘﺪ، وﮔﺮﻧﻪ ﺑﺎغ ﺷﺪادی و ﻗﺼﺮ ﻓﺮﻋﻮﻧﻴﺶ را ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﻨﺤﻮﺳﺶ‬ ‫ﺧﺮاب ﺧﻮاهﻨﺪ ﮐﺮد.‬ ‫ﻣﺴﻴﻮ ﮐﻪ ﺧﻮد را در ﺑﻦ ﺑﺴﺖ ﻣﺮگ ﺁﻓﺮﻳﻨﯽ اﺣﺴﺎس ﮐﺮدﻩ ﺑﻮد، ﻳﮑﺒﺎرﻩ اﺷﺘﻠﻢ هﺎی هﻤﻴﺸﮕﯽ ﺧﻮد را ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﺮد‬ ‫و ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﻣﺘﻀﺮﻋﺎﻧﻪ ای ﭘﻴﻐﺎم ﻓﺮﺳﺘﺎد ﮐﻪ " ﻏﻠﻂ ﮐﺮدم، دﺧﺘﺮ را ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻮادﻩ اش ﺗﺤﻮﻳﻞ ﻣﯽ دهﻢ، دﺳﺖ از ﺟﺎﻧﻢ‬ ‫ﺑﺮدارﻳﺪ!".‬ ‫اﻣﺎ ﺧﻠﻖ ﺟﻮﺷﺎن و ﺧﺮوﺷﺎن ﮐﻪ ﺳﻴﻨﻪ ای ﻣﺎﻻﻣﺎل ﮐﻴﻨﻪ داﺷﺘﻨﺪ و از ﺗﺠﺎوزهﺎ و ﻣﺮدم ﺁزاری هﺎی ﻣﺴﻴﻮ و ﺧﻮﮐﻬﺎﻳﺶ‬ ‫زﻧﺪﮔﯽ ﺧﻮد را ﺗﺒﺎﻩ ﺷﺪﻩ ﻣﯽ دﻳﺪﻧﺪ دﺳﺖ از ﻣﺤﺎﺻﺮﻩ ﺑﺮﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ. ﻋﻼوﻩ ﺑﺮ اﻳﻦ، ﺗﻨﯽ ﭼﻨﺪ از رﻧﺪان زﻳﺒﺎ ﭘﺮﺳﺖ‬ ‫ﺧﺎﻧﻘﺎهﯽ و ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮی از ﻟﺸﻮش و اﻟﻮاط ﺷﻬﺮ- ﮐﻪ ﺑﺎ ﻧﻴﻢ ﻧﮕﺎهﯽ ﺻﻮرت ﻧﺎزﻧﻴﻦ " ﻗﺪرت ﺧﺎﻧﻢ" را دﻳﺪﻩ٧ و ﻳﺎ وﺻﻒ‬ ‫ﺟﻤﺎﻟﺶ را ﺷﻨﻴﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ و از اﻳﻦ " ﻧﻤﺪ" ﺑﻠﻮا ﺑﻪ اﻧﺘﻈﺎر " ﮐﻼﻩ" ﻏﻨﻴﻤﺘﯽ ﺑﻮدﻧﺪ، ﻧﮕﺮان از اﻳﻨﮑﻪ ﻣﺴﻴﻮی وﺣﺸﺖ زدﻩ‬ ‫دﺧﺘﺮ را رواﻧﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﭘﺪرش ﮐﻨﺪ و دل ﻣﺸﺘﺎق ﺁﻧﺎن را ﺣﺮﻣﺎن زدﻩ ﺳﺎزد، ﻣﺮدم را ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺪاری ﺗﺸﻮﻳﻖ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ و از‬ ‫ﺟﻨﺎب ﺷﻴﺦ ﮐﻪ ﭘﻴﺸﺎﭘﻴﺶ ﺻﻔﻮف ﺻﻮﻓﻴﺎن ﺑﻪ ﺟﻨﮓ ﻣﺴﻴﻮ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮد ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ هﻴﭻ ﻗﻴﻤﺘﯽ از در ﻣﺬاﮐﺮﻩ و‬ ‫ﻣﺼﺎﻟﺤﻪ درﻧﻴﺎﻳﺪ. در اﻳﻦ ﭘﺎﻓﺸﺎری ﻣﺮدم ﺷﻬﺮ و ﺧﺪﻣﻪ ﺑﺎغ ﻧﻴﺰ هﻤﺪاﺳﺘﺎن ﺑﻮدﻧﺪ، ﮔﺮوهﯽ ﺑﻪ دﻟﻴﻞ ﻧﻔﺮﺗﯽ ﮐﻪ از‬ ‫ﺧﻮﮐﺪاﻧﯽ ﻣﺴﻴﻮ داﺷﺘﻨﺪ و زﺟﺮی ﮐﻪ از ﺗﺠﺎوز ﺧﻮﮐﻬﺎﻳﺶ ﮐﺸﻴﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ و ﺟﻤﺎﻋﺘﯽ ﺑﻪ ﺳﻮدای ﺧﻤﻬﺎی ﺧﺴﺮوی و‬ ‫دم و دﺳﺘﮕﺎﻩ ﺷﺎهﺎﻧﻪ ﻗﺼﺮ ﭘﺮﺗﺠﻤﻞ و ﺑﺎ ﺷﮑﻮﻩ ﻣﺴﻴﻮ.‬ ‫اﻣﺎ، ﺷﻴﺦ ﺻﻨﻌﺎن ﻣﺮداﻧﻪ ﺑﻪ ﺟﻨﮓ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮد و ﻓﺎرغ از ﺟﻤﺎل دﻟﻔﺮﻳﺐ زن و ﺳﻮدای ﻣﺎل و ﭘﺮوای ﺧﻮﮐﻬﺎ، ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ‬ ‫در راﻩ ﺧﺪا ﺟﻬﺎدی ﮐﺮدﻩ ﺑﺎﺷﺪ و ﺻﻔﺤﻪ ﺧﺎک را از وﺟﻮد ﺁﻟﻮدﻩ ﮐﺎﻓﺮ ﭘﺎک ﮔﺮداﻧﺪ.‬
‫در اﻳﻨﺠﺎ ﺻﺪای ﮔﺮم ﺁﻗﺎ ﺳﻴﺪ ﻣﺼﻄﻔﯽ ﺷﻮر و ﺣﺮارﺗﯽ دﻳﮕﺮ ﻣﯽ ﻳﺎﻓﺖ، ﺑﺎ ﭼﻨﺎن ﺗﻌﺒﻴﺮات و هﻴﺠﺎﻧﯽ ﺻﺤﻨﻪ‬ ‫ﺟﻨﮓ را ﻣﺠﺴﻢ ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ ﮔﻮﺋﯽ ﺷﺨﺼﺎ در ﺁن ﺣﻀﻮر داﺷﺘﻪ و ﺣﺘﯽ از ﻓﺮﻣﺎﻧﺪهﺎن اﺻﻠﯽ ﺣﻤﻠﻪ و هﺠﻮم‬ ‫ﺑﻮدﻩ اﺳﺖ. درﻳﻐﺎ ﮐﻪ ﻗﻠﻢ ﺑﯽ رﻣﻖ و ﺑﯽ ﻧﻮای ﻣﻦ، از ﻟﺤﻦ ﮔﻴﺮا و ﺗﻌﺒﻴﺮات ﺑﺪﻳﻊ ﻣﺮﺣﻮم ﺳﻴﺪ ﺑﯽ ﺑﻬﺮﻩ اﺳﺖ، و‬ ‫ﺷﻤﺎ ﺧﻮاﻧﻨﺪﮔﺎن ﻋﺰﻳﺰ ﺑﺎﻳﺪ اﻳﻦ ﻗﺴﻤﺖ را ﺑﺎ ﻣﺪد ﺧﻴﺎل ﺳﺒﮏ ﺳﺮ ﺧﻮﻳﺶ ﺻﺤﻨﻪ ﺁراﺋﯽ ﮐﻨﻴﺪ و ﺑﻪ ﺗﻤﺎﺷﺎ‬ ‫ﺑﻨﺸﻴﻨﻴﺪ.‬ ‫ﺳﻴﺪ ﻧﺎزﻧﻴﻦ ﻣﺎ، ﭘﺲ از ﺷﺮح ﺟﻨﮓ و ﻏﻠﺒﻪ ﻳﺎران ﺷﻴﺦ و ﺷﮑﺴﺖ و ﻓﺮار ﻣﺴﻴﻮی ﺧﺪاﻧﺸﻨﺎس و ﻏﺎرت اﻧﺪوﺧﺘﻪ‬ ‫هﺎ و ﮐﺸﺘﺎر ﺧﻮﮐﻬﺎﻳﺶ، ﺑﻪ ﺑﺰﻧﮕﺎﻩ داﺳﺘﺎن ﻣﯽ رﺳﻴﺪ ﮐﻪ ﺻﻮﻓﻴﺎن و ﻓﺪاﻳﻴﺎن ﺷﻴﺦ ﺑﻪ ﺣﺮﻣﺴﺮای ﻣﺴﻴﻮ داﺧﻞ‬ ‫ﺷﺪﻩ اﻧﺪ و ﭼﺎدری ﺑﺮ ﺳﺮ ﻗﺪرت ﺧﺎﻧﻢ اﻧﺪاﺧﺘﻪ اﻧﺪ و او را ﮐﺸﺎن ﮐﺸﺎن ﺑﻪ ﺻﺤﻦ ﺣﻴﺎط ﺁوردﻩ اﻧﺪ، ﺑﺪﻳﻦ ﻧﻴﺖ ﮐﻪ‬ ‫ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﭘﺪر ﺑﺎزش ﮔﺮداﻧﻨﺪ و ﺑﺪﺳﺖ ﺧﻮﻳﺸﺎﻧﺶ ﺑﺴﭙﺎرﻧﺪ.‬ ‫دﻧﺒﺎﻟﻪ داﺳﺘﺎن را از زﺑﺎن ﺳﻴﺪ ﺑﺸﻨﻮﻳﺪ:‬

‫ﺁﺷﻮب ﻗﻠﻨﺪران و اوﺑﺎﺷﺎن‬

‫" ﺑﻴﭽﺎرﻩ ﻋﻮرﺗﻴﻨﻪ ﻋﻔﻴﻔﻪ"٨ را ﺑﻪ ﺣﻀﻮر ﺷﻴﺦ ﺁوردﻧﺪ. ﺷﻴﺦ ﺷﺎدﻣﺎن از اﻳﻦ ﮐﻪ ﻣﺴﻠﻤﺎن را از ﭼﻨﮓ ﮐﺎﻓﺮ ﻧﺠﺎت دادﻩ‬ ‫اﺳﺖ وﺷﺮﻳﻌﺖ ﻣﻘﺪس اﺳﻼم را از ﺧﻔﺖ و ﺧﻮاری ﭘﻴﺮاﺳﺘﻪ و ﻓﺮﻣﺎن ﺧﺪاوﻧﺪی را اﺟﺮا ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ، رو ﺑﻪ ﺻﻮﻓﻴﺎن‬

‫٧- رواﻧﺶ ﺷﺎد! ﻣﺮﺣﻮم ﺁﺳﻴﺪ ﻣﺼﻄﻔﯽ در ﻗﺼﻪ هﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﺑﺎﻻی ﻣﻨﺒﺮ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ ﭼﻨﺎن ﻟﺤﻨﯽ ﺻﺎدق و ﺻﻤﻴﻢ داﺷﺖ و ﺻﺤﻨﻪ هﺎ‬ ‫را ﻣﺠﺴﻢ ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ ﮔﻮﻳﯽ ﺷﺨﺼﺎ در زﻣﺎن وﻗﻮع داﺳﺘﺎن وﺟﻮد داﺷﺘﻪ و درهﻤﻪ ﺻﺤﻨﻪ هﺎ ﻣﺸﻐﻮل ﻓﻴﻠﻢ ﺑﺮداری ﻳﺎ ﺗﻬﻴﻪ‬ ‫ﮔﺰارش ﺑﻮدﻩ اﺳﺖ. ﺑﺮای ﻗﻬﺮﻣﺎن هﺎی ﮔﻤﻨﺎم هﺮ ﻗﺼﻪ ﻧﻴﺰ ﻧﺎم هﺎﻳﯽ ﺑﻪ ﺳﻠﻴﻘﻪ ﺧﻮدش اﻧﺘﺨﺎب ﻣﯽ ﮐﺮد.‬ ‫در اﻳﻦ داﺳﺘﺎن هﻢ اﺳﻢ زﻳﺒﺎی " ﻗﺪرت ﺧﺎﻧﻢ" را ﺑﺮای ﻋﻠﻴﺎﻣﺨﺪرﻩ اﻧﺘﺨﺎب ﮐﺮدﻩ ﺑﻮد و ﻣﺨﻠﺺ هﻢ ﻣﺤﺾ رﻋﺎﻳﺖ اﻣﺎﻧﺖ و ﺷﺎدی‬ ‫روح ﺁن ﻣﺮﺣﻮم هﻴﭻ دﺧﻞ و ﺗﺼﺮﻓﯽ در اﻧﺘﺨﺎب او ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻢ.‬ ‫اﺻﻮﻻ اﺳﻢ زﻧﺎن در داﺳﺘﺎﻧﻬﺎی ﺳﻴﺪ ﭼﻴﺰی از ﻧﻮع " ﻧﺼﺮت، ﺣﺸﻤﺖ، ﺳﻠﻄﻨﺖ، ﻗﺪرت، دوﻟﺖ، ﻋﺰت..." و از اﻳﻦ ﻗﺒﻴﻞ ﺑﻮد. هﻤﺎن‬ ‫اﺳﻢ هﺎﻳﯽ ﮐﻪ در وﻻﻳﺖ ﻣﺎ رواج دارد و روی زﻧﻬﺎ ﻣﯽ ﮔﺬارﻧﺪ.‬ ‫٨- اﻳﻦ هﻢ ﻋﻴﻦ اﺻﻄﻼح ﻣﺮﺣﻮم ﺳﻴﺪ اﺳﺖ. اﺻﻮﻻ ﻣﺮدم وﻻﻳﺖ ﻣﺎ ﮔﻮﻳﯽ ﺳﯽ ﭼﻬﻞ ﺳﺎل ﻗﺒﻞ از اﻳﻦ ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﯽ اوﺿﺎع اﻣﺮوز را‬ ‫ﮐﺮدﻩ ﺑﻮدﻧﺪ و ﺑﻬﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ از ﺑﺰﺑﺎن ﺁوردن اﺳﻢ زﻧﻬﺎ ﺗﺤﺎﺷﯽ داﺷﺘﻨﺪ و ﺁن را ﭼﻴﺰی ﺧﻼف ادب و – ﮔﻮﻳﺎ- دﻳﺎﻧﺖ ﻣﯽ داﻧﺴﺘﻨﺪ و ﺑﻪ‬ ‫هﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ ﺑﺎ ﺗﻮﺻﻴﻔﺎت ﮐﻨﺎﺋﯽ از ﺧﺎﻧﻤﻬﺎ ﻳﺎد ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ، ﻣﺎﻧﻨﺪ : ﺿﻌﻴﻔﻪ ﭘﺎﺷﮑﺴﺘﻪ، ﻋﻴﺎل ﻋﻮرﺗﻴﻨﻪ، ﻟﭽﮏ ﺑﺴﺮ زﺑﺎن ﺑﺴﺘﻪ، و...‬

‫ﺻﻔﺤﻪ ٣‬

‫ﺳﻌﻴﺪی ﺳﻴﺮﺟﺎﻧﯽ‬

‫ﺷﻴﺦ ﺻﻨﻌﺎن‬

‫ﮐﺮد ﮐﻪ " ﺑﺒﺮﻳﺪ، اﻳﻦ ﻣﺨﺪرﻩ ﻋﻔﻴﻔﻪ را ﺑﻪ دﺳﺖ اهﻞ و ﮐﺴﺎﻧﺶ ﺑﺴﭙﺎرﻳﺪ". ﻣﺮدم هﻴﺠﺎن زدﻩ ﻣﺘﻌﺼﺐ ﺑﺎ ﺻﺪای ﺑﻠﻨﺪ‬ ‫ﺻﻠﻮاﺗﯽ ﻓﺮﺳﺘﺎدﻧﺪ، و در ﻣﻴﺎن اﻧﺒﻮﻩ ﺟﻤﻌﻴﺖ راهﯽ ﮔﺸﻮدﻧﺪ ﺗﺎ دﺧﺘﺮ را ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ اش ﺑﺮﺳﺎﻧﻨﺪ.‬ ‫در اﻳﻦ اﺛﻨﺎ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮی از ﻗﻠﻨﺪران ﺧﺎﻧﻘﺎهﯽ ﮐﻪ دل در هﻮای دﺧﺘﺮ داﺷﺘﻨﺪ و در ﺁﺗﺶ اﻳﻦ ﺑﻠﻮا، ﺧﻴﺎﻟﻬﺎ ﭘﺨﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ، در‬ ‫ﺑﺮاﺑﺮ ﺷﻴﺦ ﺻﻨﻌﺎن زاﻧﻮ زدﻧﺪ و دﺳﺘﺎر از ﺳﺮ ﮔﺸﻮدﻧﺪ و ﻓﺮﻳﺎد وااﺳﻼﻣﺎ ﺑﺮﺁوردﻧﺪ.‬ ‫ﺷﻴﺦ ﺣﻴﺮت زدﻩ ﭘﺮﺳﻴﺪ ﮐﻪ " ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﺋﻴﺪ؟ ﻣﮕﺮ ﻧﺒﺎﻳﺪ دﺧﺘﺮ را ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ اش ﺑﺒﺮﻧﺪ و ﺑﻪ دﺳﺖ ﮐﺴﺎﻧﺶ ﺑﺴﭙﺮﻧﺪ؟"‬ ‫ﻳﮑﯽ از ﻗﻠﻨﺪران ﮐﻪ ﺣﻴﺎﺗﯽ ﮐﻤﺘﺮ و روﺋﯽ ﺑﻴﺸﺘﺮ از دﻳﮕﺮان داﺷﺖ ﻓﺮﻳﺎد زد ﮐﻪ " ای ﺷﻴﺦ ﺑﺰرﮔﻮار، ﺁﻳﺎ ﻏﻴﺮت و ﺣﻤﻴﺖ‬ ‫اﺳﻼﻣﯽ ﺗﻮ اﺟﺎزﻩ ﻣﯽ دهﺪ ﮐﻪ اﻳﻦ ﻋﻔﻴﻔﻪ ﻋﻮرﺗﻴﻨﻪ ﺑﯽ ﭘﺸﺖ و ﭘﻨﺎﻩ را ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﺮدﻣﯽ ﺑﺴﭙﺎری ﮐﻪ ﻗﺪرت‬ ‫ﻧﮕﻬﺪارﻳﺶ را ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ؟"‬ ‫ﺻﻮﻓﯽ دﻳﮕﺮی ﺑﻪ ﮐﻤﮏ رﻓﻴﻘﺶ ﺁﻣﺪ ﮐﻪ " ﺧﻮﻳﺸﺎن و ﮐﺴﺎن دﺧﺘﺮ ﻟﻴﺎﻗﺖ ﻧﮕﻬﺪاری او را ﻧﺪارﻧﺪ، ﺑﻪ ﻣﺤﺾ اﻳﻦ ﮐﻪ ﺑﻪ‬ ‫ﺧﺎﻧﻪ رﻓﺖ او را ﮐﺎﻓﺮ دﻳﮕﺮی ﻣﯽ ﻓﺮوﺷﻨﺪ."‬ ‫ﺳﻮﻣﻲ- ﺑﺎ اﺷﮏ و ﺁﻩ- ﺑﻪ ﺗﺎﺋﻴﺪ ﺁن دو ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ ﮐﻪ " در اﻳﻦ ﺻﻮرت ﺣﻀﺮت ﺷﻴﺦ ﺟﻮاب ﺧﺪا را ﭼﻪ ﺧﻮاهﺪ داد؟"‬ ‫از ﻧﺎم ﺧﺪا ﻟﺮزﻩ ای ﺑﺮ اﻧﺪام ﺷﻴﺦ ﻧﺸﺴﺖ. ﺑﻪ ﻳﺎد ﻋﻤﺮی ﻃﺎﻋﺖ و ﻋﺒﺎدت اﻓﺘﺎد ﮐﻪ ﻣﺤﺾ رﺿﺎی ﺧﺪا ﮐﺮدﻩ ﺑﻮد. ﺧﻮد‬ ‫را ﺑﺮ دو راهﯽ ﻋﺠﻴﺒﯽ ﮔﺮﻓﺘﺎر دﻳﺪ. اﮔﺮ دﺧﺘﺮ را ﺑﺪﺳﺖ ﮐﺴﺎن ﻧﺎﻻﻳﻘﺶ ﺑﺴﭙﺎرد ﭼﻪ ﺑﺴﺎ ﺑﺎز ﻧﺼﻴﺐ ﮐﺎﻓﺮی ﮔﺮدد، اﮔﺮ‬ ‫ﻧﺴﭙﺎرد ﺑﺎ او ﭼﻪ ﮐﻨﺪ؟ و در ﮐﺠﺎ از او ﻧﮕﻬﺪاری ﻧﻤﺎﻳﺪ. ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ ﻗﻠﻨﺪران دﻟﻖ ﭘﻮش و دروﻳﺸﺎن " ﻣﻦ ﺗﺸﺎ" ﺑﺮ دوش ﮐﻪ‬ ‫ﺟﺎی ﻧﺎزﻧﻴﻨﺎن ﻧﺎزﮐﺪل ﻧﻴﺴﺖ.‬
‫در اﻳﻨﺠﺎ ﻣﺮﺣﻮم ﺳﻴﺪ اﺷﺎرﻩ ﻣﻔﺼﻠﯽ داﺷﺖ ﺑﻪ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﮐﺎرﻳﻬﺎی ﺷﻴﻄﺎن و وﻟﻌﯽ ﮐﻪ ﺑﺮای ﻓﺮﻳﺐ و ﮔﻤﺮاهﯽ‬ ‫ﻣﻮﻣﻨﺎن دارد، و ﻗﺪرت ﺧﺪادادی ﮐﻪ از روز اﻟﺴﺖ ﻧﺼﻴﺒﺶ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ ﺗﺎ ﺑﻪ هﺮ ﺻﻮرت و هﺮ هﻴﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﺑﺨﻮاهﺪ‬ ‫درﺁﻳﺪ و ﺑﺮاﺣﺘﯽ ﻣﺮدم ﭘﺎک و ﺧﺪاﭘﺮﺳﺖ را وﺳﻮﺳﻪ ﮐﻨﺪ و ﺑﻪ درﮐﺎت ﺟﻬﻨﻢ ﺑﮑﺸﺎﻧﺪ.‬ ‫ﻣﺮﺣﻮم ﺳﻴﺪ، اﻳﻦ ﺑﺰﻧﮕﺎﻩ داﺳﺘﺎن را ﺑﺮای ﻣﻮﻋﻈﻪ اﻧﺘﺨﺎب ﮐﺮدﻩ ﺑﻮد و ﺑﺎ ﺷﺮح ﮐﺸﺎﻓﯽ درﺑﺎرﻩ ﺟﻠﻮﻩ هﺎی‬ ‫ﺷﻴﻄﺎن ﺑﻪ ﻣﺴﺘﻤﻌﻴﻦ ﺳﺮاﭘﺎ ﺷﻮق و اﻧﺘﻈﺎر، هﺸﺪار ﻣﯽ داد ﮐﻪ ﻣﻮاﻇﺐ دوروﺑﺮ ﺧﻮدﺷﺎن ﺑﺎﺷﻨﺪ و از ﺷﺮ‬ ‫وﺳﻮاس ﺧﻨﺎس ﺑﻪ رب اﻟﻨﺎس ﭘﻨﺎﻩ ﺑﺮﻧﺪ و در ﻣﻮاﺿﻊ ﻗﺪرت اﻃﺮاﻓﻴﺎن ﺧﻮﻳﺶ را ﺑﭙﺎﻳﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﺒﺎدا ﺷﻴﻄﺎن در ﻗﺎﻟﺐ‬ ‫دوﺳﺘﯽ و هﻴﺎت ﻣﺮﻳﺪی رﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻪ ﻗﺼﺪ ﻓﺮﻳﺐ ﺁدﻣﻴﺰادﻩ ﻣﻐﺮور ﺧﻮﺷﺒﺎور.‬ ‫ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﻣﺤﺰون و ﺁواز دو داﻧﮕﯽ ﮐﻪ داﺷﺖ، اﻳﻦ ﺑﻴﺖ ﻣﺜﻨﻮی را زﻣﺰﻣﻪ ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ : " ای ﺑﺴﺎ اﺑﻠﻴﺲ‬ ‫ﺁدم رو ﮐﻪ هﺴﺖ..." و ﺑﻪ ﻣﺤﺾ ﺁﻧﮑﻪ ﺁﺛﺎر ﺧﺴﺘﮕﯽ و ﺑﯽ ﺣﻮﺻﻠﮕﯽ را در ﭼﻬﺮﻩ از ﻧﺼﺤﻴﺖ ﮔﺮﻳﺰان ﻣﺴﺘﻤﻌﻴﻦ‬ ‫ﻣﺸﺎهﺪﻩ ﻣﯽ ﮐﺮد، ﺑﻪ ﺳﺮاغ داﺳﺘﺎن ﻣﯽ رﻓﺖ.‬

‫ﺷﻴﺮﻧﮑﺎری ﺷﻴﻄﺎن‬
‫ﺷﻴﻄﺎن ﻋﻠﻴﻪ ﻣﺎ ﻋﻠﻴﻪ ﮐﻪ دﻳﺪ در اﻳﻦ ﻣﺎﺟﺮا ﺳﺮش ﺑﯽ ﮐﻼﻩ ﻣﺎﻧﺪﻩ اﺳﺖ و ﻧﺰدﻳﮏ اﺳﺖ ﮐﻪ دﺧﺘﺮ را ﺑﻪ ﮐﺴﺎﻧﺶ‬ ‫ﺑﺴﭙﺎرﻧﺪ، در هﻴﺎت ﻣﺮﻳﺪی از ﺻﻮﻓﻴﺎن ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ ﻇﺎهﺮ ﺷﺪ و ﻓﺮﻳﺎدش را ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮد: " اﻟﺒﺘﻪ، ﺣﻖ ﺑﺎ ﺣﻀﺮت ﺷﻴﺦ اﺳﺖ،‬ ‫ﺑﺎﻳﺪ دﺧﺘﺮ را ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻮادﻩ اش ﺗﺤﻮﻳﻞ دهﻴﻢ. وﻇﻴﻔﻪ دﻳﻨﯽ ﻣﺎ ﻧﺠﺎت دﺧﺘﺮ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﯽ ﺑﻮدﻩ اﺳﺖ از ﭼﻨﮓ ﮐﺎﻓﺮي.‬ ‫اﻟﺤﻤﺪاﷲ ﮐﻪ وﻇﻴﻔﻪ ﺧﻮد را اﻧﺠﺎم رﺳﺎﻧﺪﻩ اﻳﻢ " ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ اﻳﻦ ﮐﻠﻤﺎت ﺑﻪ دﺧﺘﺮ در ﭼﺎدر ﭘﻴﭽﻴﺪﻩ ﻧﺰدﻳﮏ ﺷﺪ و ﺑﺎ ﻧﻬﻴﺒﯽ‬ ‫ﻗﻠﻨﺪران و ﺻﻮﻓﻴﺎن را از ﮔﺮدش ﺑﻪ ﮐﻨﺎری زد و از روی ﭼﺎدر ﺑﺎزوی او را ﮔﺮﻓﺖ و ﮐﺸﺎن ﮐﺸﺎن ﺑﻪ ﺣﻀﻮر ﺣﻀﺮت ﺷﻴﺦ‬ ‫ﺁوردش ﺑﺪﻳﻦ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﮐﻪ ﺗﺸﮑﺮی ﮐﻨﺪ و رهﺴﭙﺎر ﺧﺎﻧﻪ اش ﮔﺮدد.‬ ‫وﻗﺘﯽ ﮐﻪ دﺧﺘﺮ را ﻧﺰدﻳﮏ ﺷﻴﺦ ﺁورد و ﺑﺎ ﻇﺮاﻓﺘﯽ ﺷﻴﻄﻨﺖ ﺁﻣﻴﺰ ﮔﻮﺷﻪ ﭼﺎدر را از ﺟﻤﺎل ﺑﯽ ﻣﺜﺎل ﻋﻠﻴﺎﻣﺨﺪرﻩ ﮐﻨﺎر زد و‬ ‫ﺟﻨﺎب ﺷﻴﺦ ﺻﻨﻌﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻋﻤﺮی را ﺻﺮف رﻳﺎﺿﺖ و ﻣﺠﺎهﺪﻩ و ﺗﺮوﻳﺞ ﻃﺮﻳﻘﺖ و اﺻﻼح ﺧﻼﻳﻖ ﮐﺮدﻩ ﺑﻮد و ﮐﺎر اﻋﺘﻤﺎد ﺑﻪ‬ ‫زهﺪ و ﻃﺎﻋﺘﺶ ﺑﻪ ﻣﺮﺣﻠﻪ ای رﺳﻴﺪﻩ ﺑﻮد ﮐﻪ در ﻗﻨﻮت ﻧﻤﺎز ﺑﻪ ﺟﺎی " اﻟﻬﻨﺎ ﻋﺎﻣﻠﻨﺎ ﺑﻔﻀﻠﮏ و ﻻﺗﻌﺎﻣﻠﻨﺎ ﺑﻌﺪﻟﮏ" ﻣﯽ‬ ‫ﺧﻮاﻧﺪ " اﻟﻬﻨﺎ ﻋﺎﻣﻠﻨﺎ ﺑﻌﺪﻟﮏ..." ﺑﺎ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﻧﮕﺎﻩ زن، ﻟﺮزﻩ ای ﺑﺮ اﻧﺪاﻣﺶ اﻓﺘﺎد و ﻋﺮق ﺳﺮدی ﺑﺮ ﭘﻴﺸﺎﻧﯽ " ﺳﻔﺘﻪ‬ ‫ﺑﺴﺘﻪ اش" ﻧﺸﺴﺖ و ﻗﻄﺮات درﺷﺖ ﻋﺮق از ﻻی " ﻣﺤﺎﺳﻦ" اﻧﺒﻮهﺶ ﺳﺮازﻳﺮ ﺷﺪ.‬ ‫ﻗﻠﻨﺪران ﺧﺎﻧﻘﺎهﯽ ﮐﻪ ﺷﻴﺦ را ﭼﻮن ﻧﮕﻴﻦ اﻧﮕﺸﺘﺮی در ﻣﻴﺎن ﺧﻮد ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﺎ ﻧﮕﺎهﯽ زﻳﺮﭼﺸﻤﯽ و ﺑﻪ ﻓﻴﺾ "‬ ‫ﻓﺮاﺳﺖ ﻣﻮﻣﻦ" ﻣﺎ ﻓﯽ اﻟﻀﻤﻴﺮ ﺷﻴﺦ را ﺧﻮاﻧﺪﻧﺪ و در ﻳﮏ ﻟﺤﻈﻪ هﻤﺼﺪا ﻓﺮﻳﺎد ﺑﺮداﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ " ﭼﻪ ﻣﯽﮔﻮﺋﻴﺪ؟ ﻣﮕﺮ‬ ‫ﻣﯽﺗﻮان زﻧﯽ ﺑﺪﻳﻦ ﺑﻴﭽﺎرﮔﯽ و وﺣﺸﺖ زدﮔﯽ را ﺑﻪ دﺳﺖ ﮐﺴﺎن ﻧﺎﻻﻳﻘﺶ ﺳﭙﺮد؟ ﺟﻮاب ﻏﻀﺐ ﺧﺪا و ﺣﺴﺎب روز‬ ‫ﺟﺰا را ﭼﻪ ﻣﯽدهﻴﺪ؟"‬ ‫اﺟﺎﻣﺮ و اوﺑﺎش ﮐﻪ در ﻓﺎﺻﻠﻪ ای اﻳﺴﺘﺎدﻩ و ﺑﺮق اﻟﻨﮕﻮهﺎی ﻃﻼ و ﺳﻴﻨﻪ رﻳﺰ ﻣﺮوارﻳﺪ زن دﻟﺸﺎن را ﺑﻪ هﻮس اﻧﺪاﺧﺘﻪ‬ ‫ﺑﻮد ﻗﻤﻪ هﺎ را ﮐﺸﻴﺪﻧﺪ و ﺑﺎ ﻗﻠﻨﺪران و ﺻﻮﻓﻴﺎن هﻤﺼﺪا ﺷﺪﻧﺪ ﮐﻪ " اﺑﺪا رﺿﺎﻳﺖ ﻧﻤﯽدهﻴﻢ ﮐﻪ او را ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻮادﻩ اش‬ ‫ﺗﺤﻮﻳﻞ دهﻴﺪ، ﻣﺎ ﺑﻮدﻳﻢ ﮐﻪ ﺧﺎﻧﻪ را ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﺴﻴﻮ ﺧﺮاب ﮐﺮدﻳﻢ و از ﺳﮕﻬﺎی ﻧﮕﻬﺒﺎن و ﺧﻮﮐﻬﺎی ﮐﺜﺎﻓﺖ ﺧﻮرش‬ ‫ﻧﺘﺮﺳﻴﺪﻳﻢ و ﭘﻴﺶ رﻓﺘﻴﻢ و ﺧﻮن دادﻳﻢ، ﺣﺎﻻ زن را رهﺎ ﮐﻨﻴﻢ ﺑﺮود و ﺑﻪ ﭼﻨﮓ ﻣﺴﻴﻮی دﻳﮕﺮی ﺑﻴﻔﺘﺪ؟ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﯽ ﮐﺠﺎ‬ ‫رﻓﺘﻪ دﻳﺎﻧﺖ ﭼﻪ ﺷﺪﻩ".‬ ‫ﻣﺮدم ﻣﻌﻤﻮﻟﯽ ﺷﻬﺮ ﮐﻪ ﻧﻪ دل ﺧﻮﺷﯽ از ﻗﻤﻪ ﮐﺶ هﺎ داﺷﺘﻨﺪ و ﻧﻪ ﻋﻼﻗﻪ و ارادﺗﯽ ﺑﻪ ﻗﻠﻨﺪران ﺧﺎﻧﻘﺎهﯽ، واﻧﮕﻬﯽ‬ ‫ﭼﻴﺰی از ﻣﻘﻮﻟﻪ ﺣﺲ ﺷﺸﻢ ﺁﻧﺎن را از ﺳﮑﻮت رﺿﺎﻳﺖ ﺁﻣﻴﺰ ﺷﻴﺦ ﺑﺎ ﺑﺮق ﻧﮕﺎﻩ ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻧﻪ ای ﮐﻪ از اﻋﻤﺎق ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ‬ ‫ﻣﯽ درﺧﺸﻴﺪ و از ﺟﺎروﺟﻨﺠﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻗﻠﻨﺪران و ﻗﺪارﻩ ﮐﺸﺎن راﻩ اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ، ﺑﺤﻴﺮت و ﺗﺮدﻳﺪ اﻓﮑﻨﺪﻩ ﺑﻮد ﻧﻤﯽ‬ ‫داﻧﺴﺘﻨﺪ ﭼﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ و ﭼﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﮑﻨﻨﺪ.‬ ‫در اﻳﻦ اﺛﻨﺎ ﺑﺎزرﮔﺎﻧﯽ از ﻣﺤﺘﺮﻣﺎن و ﺧﻮﺷﻨﺎﻣﺎن ﺷﻬﺮ ﭘﻴﺶ ﺁﻣﺪ و ﺑﺪﻳﻦ ﻧﻴﺖ ﮐﻪ ﻏﺎﺋﻠﻪ را ﻓﺮو ﻧﺸﺎﻧﺪ و " ﻋﻴﺎل ﻋﻮرﺗﻴﻨﻪ"‬ ‫را از ﺗﺠﺎوز ﻗﺪارﻩ ﮐﺸﺎن و رﻧﺪان ﺧﺎﻧﻘﺎهﯽ ﻧﺠﺎت دهﺪ، داوﻃﻠﺐ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻣﻮﻗﺘﺎ از ﻋﻠﻴﺎ ﻣﺨﺪرﻩ در ﺧﺎﻧﻪ ﺧﻮدش‬ ‫ﻧﮕﻬﺪاری ﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﺳﺮ ﻓﺮﺻﺖ ﮔﺮوهﻬﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﻨﺸﻴﻨﻨﺪ و ﺑﻪ ﻣﻘﺘﻀﺎی ﺷﺮع ﻓﮑﺮی ﺑﺤﺎﻟﺶ ﮐﻨﻨﺪ.‬

‫ﺻﻔﺤﻪ ٤‬

‫ﺳﻌﻴﺪی ﺳﻴﺮﺟﺎﻧﯽ‬

‫ﺷﻴﺦ ﺻﻨﻌﺎن‬

‫ﺷﻴﺦ ﺻﻨﻌﺎن ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﻘﻮای ﺗﺎﺟﺮ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﻮد، اﻳﻦ دﻋﻮت را ﭘﺬﻳﺮﻓﺖ و ﻣﺮدﻣﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺳﻮاﺑﻖ ﺧﻮﺷﻨﺎﻣﯽ و ﺑﯽ ﻏﺮﺿﯽ‬ ‫ﺑﺎزرﮔﺎن ﺁﺷﻨﺎﺋﯽ داﺷﺘﻨﺪ ﺑﺎ ﺻﻠﻮات ﺑﻠﻨﺪی از اﻳﻦ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد اﺳﺘﻘﺒﺎل ﮐﺮدﻧﺪ و " ﻋﻴﺎل ﻋﻮرﺗﻴﻨﻪ" را ﺑﻪ او ﺳﭙﺮدﻧﺪ و ﺧﻮد‬ ‫ﺑﺎ ﻓﺮاغ ﺧﺎﻃﺮ ﺑﻪ ﺳﺮاغ ﮐﺎر و زﻧﺪﮔﯽ ﺧﻮﻳﺶ رﻓﺘﻨﺪ.‬
‫ﺧﺪا رﺣﻤﺖ ﮐﻨﺪ ﻣﺮﺣﻮم ﺁﺳﻴﺪ ﻣﺼﻄﻔﯽ را. وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ اﻳﻨﺠﺎی داﺳﺘﺎن ﻣﯽ رﺳﻴﺪ، ﻣﻨﺒﺮش ﺣﺮارت و ﻟﻄﻒ‬ ‫دﻳﮕﺮی ﭘﻴﺪا ﻣﯽ ﮐﺮد. ﺣﻀﺮﺗﺶ ﭼﻮن ﻋﻤﺮی ﻣﻴﺎن ﻣﺮدم ﮔﺬراﻧﺪﻩ و ﺑﺎ ﻧﻘﺎط ﺗﺎرﻳﮏ و روﺷﻦ روح ﺑﺸﺮ ﺁﺷﻨﺎ ﺷﺪﻩ‬ ‫ﺑﻮد، ﺑﺎ ﻃﻮل و ﺗﻔﺼﻴﻞ ﺷﺮﺣﯽ ﻣﯽ داد از ﺣﺎﻻت دروﻧﯽ ﺷﻴﺦ ﺻﻨﻌﺎن در ﻟﺤﻈﻪ ﺗﺤﻮﻳﻞ زن ﺑﻪ دﺳﺖ ﺑﺎزرﮔﺎن.‬ ‫ﺳﭙﺲ ﻣﯽ ﭘﺮداﺧﺖ ﺑﻪ ﺗﻮﺻﻴﻒ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺷﺒﯽ ﮐﻪ ﺑﻌﺪ از ﻣﺎﺟﺮای ﻏﺎرت ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺴﻴﻮ ﺑﺮ ﺟﻨﺎب ﺷﻴﺦ ﮔﺬﺷﺘﻪ‬ ‫اﺳﺖ و ﺳﺎﻋﺘﯽ ﮐﻪ ﺣﻀﺮت ﺷﻴﺦ ﺑﻪ ﻋﺎدت هﻤﻴﺸﮕﯽ در ﻣﺠﻠﺲ ذﮐﺮ و ﺳﻤﺎع ﺻﻮﻓﻴﺎن ﻗﺪم ﮔﺬاﺷﺘﻪ و ﺁداب و‬ ‫رﺳﻮم ﺧﺎﻧﻘﺎهﯽ را ﺑﻪ ﺷﻴﻮﻩ ﻣﻌﻤﻮل و ﻣﻌﺘﺎد ﺑﺠﺎ ﺁوردﻩ، اﻣﺎ هﻤﻪ هﻮش و ﺣﻮاﺳﺶ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺧﺎﻃﺮﻩ ای ﺑﻮدﻩ‬ ‫اﺳﺖ ﮐﻪ از ﺑﺮﺧﻮرد ﺁن ﻧﮕﺎﻩ اﻳﻤﺎن ﺳﻮز و دو ﭼﺸﻢ ﻋﺎﺑﺪﻓﺮﻳﺐ ﺑﺮ ﻟﻮح ﺿﻤﻴﺮش ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد.‬ ‫در اﻳﻦ ﺟﺎ ﻣﺮﺣﻮم ﺁﺳﻴﺪ ﻣﺼﻄﻔﯽ ﺑﺎ ﭼﻨﺎن ﻇﺮاﻓﺘﯽ ﺑﻪ ﺷﺮح ﺣﺎﻻت ﻧﻔﺴﺎﻧﯽ ﺷﻴﺦ ﻣﯽ ﭘﺮداﺧﺖ ﮐﻪ ﮔﻮﺋﯽ‬ ‫ﺷﺨﺼﺎ ﻋﻤﺮی ﻋﺎﺷﻖ ﺑﻮدﻩ اﺳﺖ و ﺷﺮح ﻋﺸﻖ و ﺷﻮرﻳﺪﮔﯽ ﺧﻮﻳﺶ را در ﻗﺎﻟﺐ ﺣﺪﻳﺚ دﻳﮕﺮان ﻣﯽ رﻳﺰد و ﺑﻪ‬ ‫ﻣﺴﺘﻤﻌﺎن ﺗﺤﻮﻳﻞ ﻣﯽ دهﺪ.‬ ‫ﺑﻨﺪﻩ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ ﭼﻮن از ﻟﻄﻒ ﮐﻼم ﻣﺮﺣﻮم ﺳﻴﺪ ﺑﯽ ﺑﻬﺮﻩ ام درﻳﻎ ﻣﯽ داﻧﻢ ﺳﺨﻨﺎن ﻇﺮﻳﻒ او را در ﻗﺎﻟﺐ ﮐﻠﻤﺎت‬ ‫ﺑﯽ ﺟﺎن و ﺳﺮدی ﺑﺮﻳﺰم ﮐﻪ در اﻧﺒﺎر ﻣﺘﺮوﮐﻪ ذهﻨﻢ اﻧﺒﺎﺷﺘﻪ اﺳﺖ.‬ ‫ﺑﻪ هﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ از اﻳﻦ ﻣﻘﻮﻟﻪ ﺻﺮف ﻧﻈﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ و ﺑﺠﺎی ﻧﻘﻞ ﺣﺎﻻت ﻧﻔﺴﺎﻧﯽ ﺷﻴﺦ ﺑﻪ ﺷﺮح واﻗﻌﺎت ﻣﯽ‬ ‫ﭘﺮدازم.‬

‫ذﮐﺮ" ﻳﺎ ﻗﺪرت "‬

‫ﻣﺮﺣﻮم ﺳﻴﺪ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ:‬ ‫در ﺁن ﺷﺐ ﺣﻠﻘﻪ ذﮐﺮ ﺻﻮﻓﻴﺎن ﺑﻪ ﺷﻴﻮﻩ ﻣﻌﻬﻮد ﺗﺸﮑﻴﻞ ﺷﺪ، اﻣﺎ ﺷﻴﺦ ﺻﻨﻌﺎن در ﻣﺤﻔﻞ ﻣﺮﻳﺪان ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ ذﮐﺮی ﮔﺮﻓﺖ‬ ‫ﮐﻪ ﺑﮑﻠﯽ ﺑﯽ ﺳﺎﺑﻘﻪ ﺑﻮد. در ﺷﺒﻬﺎی دﻳﮕﺮ ذﮐﺮ ﻣﺠﻠﺲ ﻳﮑﯽ از اﺳﻤﺎء ﻋﺰﻳﺰ ﺧﺪا ﺑﻮد، از ﻗﺒﻴﻞ ﻳﺎ ﻗﺪوس، ﻳﺎ ﺳﺒﻮح، ﻳﺎ‬ ‫ﻣﻮﻻ... اﻣﺎ ذﮐﺮ ﺁن ﺷﺐ را ﺷﻴﺦ " ﻳﺎ ﻗﺪرت" اﻧﺘﺨﺎب ﮐﺮد و ﺑﺎ ﺷﻮر و ﺣﺮارﺗﯽ " ﻳﺎ ﻗﺪرت ﻳﺎ ﻗﺪرت" زد و ﻣﺮﻳﺪان ﺑﺤﮑﻢ‬ ‫ﻋﺎدت، ﮔﻔﺘﻪ او را ﺗﮑﺮار ﮐﺮدﻧﺪ.‬ ‫در اﻳﻦ ﻣﻴﺎن ﺻﻮﻓﯽ ﺳﺎدﻩ ﻟﻮﺣﯽ از ذﮐﺮ ﺗﺎزﻩ ﺣﻴﺮت ﮐﺮد و در اﺛﻨﺎی ذﮐﺮ ﺳﺮ ﺑﻪ ﮔﻮش رﻓﻴﻘﺶ ﮔﺬاﺷﺖ و ﭘﺮﺳﻴﺪ " ﻣﮕﺮ‬ ‫ﻗﺪرت هﻢ از اﺳﻤﺎء اﻟﻬﯽ اﺳﺖ"؟ " رﻓﻴﻖ ﮐﻨﺎر دﺳﺘﯽ ﮐﻪ در ﺑﯽ ﺧﺒﺮی و دﻳﺮ ﻓﻬﻤﯽ دﺳﺖ ﮐﻤﯽ از او ﻧﺪاﺷﺖ،‬ ‫ﭘﺮﺧﺎش ﮐﻨﺎن ﺟﻮاﺑﺶ داد ﮐﻪ " ﻣﺮﻳﺪ ﺣﻖ ﻧﺪارد در ﮐﺎر ﻣﺮاد دﺧﺎﻟﺖ ﮐﻨﺪ، ﻓﻮری اﺳﺘﻐﻔﺎر ﮐﻦ و ﺧﻴﺎل ﺑﺪ ﺑﻪ ذهﻨﺖ راﻩ‬ ‫ﻣﺪﻩ". ﺻﻮﻓﯽ ﺳﻮﻣﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺑﺮﮐﺖ اﺳﺘﺮاق ﺳﻤﻊ ﭘﯽ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﮕﻮی ﺁن دو ﺑﺮدﻩ ﺑﻮد، ﻟﺤﻈﻪ ای در ﻓﮑﺮ ﻓﺮو رﻓﺖ و ﺣﻖ‬ ‫را ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺐ ﻣﺮﻳﺪ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ داد و در ﺑﺤﺚ دﺧﺎﻟﺖ ﮐﺮد ﮐﻪ " ﺑﮕﺬارﻳﺪ اﻳﻦ ﺳﺌﻮال را از ﺧﻮد ﺷﻴﺦ ﺑﮑﻨﻴﻢ، ﺑﮕﻤﺎﻧﻢ‬ ‫اﺷﺘﺒﺎهﯽ رخ دادﻩ ﺑﺎﺷﺪ."‬ ‫وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ذﮐﺮ ﺗﻤﺎم ﺷﺪ و ﺻﻮﻓﻴﺎن ﺁرام ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ، ﻣﺮد ﺳﻮﻣﯽ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ وﺳﻮاس و اﺣﺘﺮام، ﺳﻴﻨﻪ ﺧﻴﺰ ﺑﻪ ﺣﻀﻮر ﺷﻴﺦ‬ ‫ﺁﻣﺪ و در ﺑﺮاﺑﺮش ﺳﻪ ﺑﺎر ﺑﻪ ﺧﺎک اﻓﺘﺎد و ﮔﻮﺷﻪ ﺗﺨﺖ ﭘﻮﺳﺖ ﺷﻴﺦ را ﺑﻮﺳﻪ زد و ﺑﺎ ﺷﺮح ﻣﻔﺼﻠﯽ در ﻋﺬرﺧﻮاهﯽ از‬ ‫ﺟﺴﺎرﺗﯽ ﮐﻪ ﻣﺮﺗﮑﺐ ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ ﺳﻮال ﮐﺮد: " ﻣﮕﺮ ﻗﺪرت هﻢ از اﺳﻤﺎء ﻋﻈﻤﺎی اﻟﻬﯽ اﺳﺖ؟" ﺷﻴﺦ ﮐﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ‬ ‫اﻧﺤﺮاف ﻧﺎﺧﻮاﺳﺘﻪ ذهﻦ ﺧﻮد ﺷﺪﻩ ﺑﻮد، ﺧﻮاﺳﺖ ﻟﺐ ﺑﮕﺸﺎﻳﺪ و اﺳﺘﻐﻔﺎر ﮐﻨﺪ، ﮐﻪ ﻳﮑﯽ از ﻗﻠﻨﺪران ﺑﻪ دادش رﺳﻴﺪ و‬ ‫ﭼﻨﺎن ﻧﻬﻴﺒﯽ ﺑﺮ ﺳﻮال ﮐﻨﻨﺪﻩ زد ﮐﻪ هﻤﻪ ﻣﺎﺳﺘﻬﺎ را ﮐﻴﺴﻪ ﮐﺮدﻧﺪ و ﺑﻪ ﭘﭻ ﭘﭻ هﺎ و ﺗﺮدﻳﺪهﺎ ﺧﺎﺗﻤﻪ دادﻧﺪ.‬ ‫ﻗﻠﻨﺪر ﻏﺮﻳﺪ ﮐﻪ " ﺗﻮ ﻣﺮدک ﺑﯽ ﺧﺒﺮ از ﺁداب ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ، ﺗﻮ اﺑﻠﻪ ﺑﯽ اﻃﻼع از رﺳﻢ و راﻩ ﻃﺮﻳﻘﺖ، ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﻪ ﺧﻮدت اﺟﺎزﻩ‬ ‫دادی در ﮐﺎر ﻣﺮﺷﺪ ﺗﺮدﻳﺪ ﮐﻨﻲ؟" و ﺳﭙﺲ در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻳﻘﻪ ﭘﻴﺮاهﻦ ﺧﻮد را ﭼﺎک ﻣﯽ داد و ﺧﺎک ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد، ﺑﺎ‬ ‫ﻟﺤﻦ ﻣﻼﻣﺖ ﺁﻣﻴﺰی ﺻﻮﻓﻴﺎن را ﻣﺨﺎﻃﺐ ﻗﺮار داد ﮐﻪ : " ﺷﻤﺎ ﺑﯽ ﻏﻴﺮﺗﻬﺎ ﻧﺸﺴﺘﻪ اﻳﺪ و ﻣﯽ ﺑﻴﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺮﺷﺪ ﺗﻮهﻴﻦ‬ ‫ﻣﯽ ﺷﻮد و از ﺟﺎﻳﺘﺎن ﻧﻤﯽ ﺟﻨﺒﻴﺪ؟ ای ﮐﺎﻓﺮهﺎ! ای ﻣﺮﺗﺪهﺎ!" ﺑﺎ اﻳﻦ ﻋﺒﺎرت، ﻳﮑﺒﺎرﻩ رﻧﺪان ﺧﺎﻧﻘﺎهﯽ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﺮدک‬ ‫رﻳﺨﺘﻨﺪ و ﺻﻮﻓﻴﺎن هﻢ ﺑﻪ اﻗﺘﺪای از رﻧﺪان وارد ﻣﻌﺮﮐﻪ ﺷﺪﻧﺪ. دﺳﺖ و ﭘﺎی ﻣﺮد ﻣﺮﺗﺪ را ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ و ﺑﻪ ﺣﻴﺎط ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ ﺑﺮدﻧﺪ‬ ‫و ﻟﺤﻈﻪ ای ﺑﻌﺪ هﺮﻳﮏ ﺑﺎ ﺗﮑﻪ ﮔﻮﺷﺘﻲ- ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻏﻨﻴﻤﺖ ﺟﻬﺎد- ﺑﻪ ﻣﺠﻠﺲ ﺁﻣﺪﻧﺪ و ذﮐﺮ " ﻳﺎﻗﺪرت" را ﺁﻏﺎز ﮐﺮدﻧﺪ.‬

‫ﺗﺮدﻳﺪ ﺷﻴﺦ و ﺗﻠﻘﻴﻦ ﻗﻠﻨﺪر‬

‫ﺷﻴﺦ ﺻﻨﻌﺎن ﮐﻪ از اﻳﻦ ﻣﺎﺟﺮا ﻳﮑﻪ ﺧﻮردﻩ ﺑﻮد و ﺑﻪ هﻴﭻ وﺟﻬﯽ ﺑﺎ ﮐﺸﺘﻦ ﺻﻮﻓﯽ ﺳﺎدﻩ ﺑﯽ ﮔﻨﺎﻩ ﻣﻮاﻓﻖ ﻧﺒﻮد، در‬ ‫ﺗﻨﮕﻨﺎی ﺣﻴﺮت اﻓﺘﺎد ﮐﻪ ﺑﺎ ﻗﻠﻨﺪر ﻋﺮﺑﺪﻩ ﺟﻮی ﺧﻮﻧﺨﻮار ﭼﻪ ﮐﻨﺪ؟ اﮔﺮ ﺑﻪ ﺟﺮم رﻳﺨﺘﻦ ﺧﻮن ﻧﺎﻣﺸﺮوع ﺑﯽ ﮔﻨﺎهﯽ ﺳﺰاوار‬ ‫ﻗﺼﺎﺻﺶ داﻧﺪ و ﻓﺮﻣﺎن ﺑﻪ ﻗﺘﻠﺶ دهﺪ " ﮐﻮﮐﺒﻪ ﺳﺮوري" ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ و ﺻﻮﻓﻴﺎن ﭘﻴﮑﺎر ﺟﻮﺋﯽ ﮐﻪ " ﭼﺸﻢ ﺑﺮ‬ ‫ﺣﮑﻢ و ﮔﻮش ﺑﺮﻓﺮﻣﺎن او ﻧﻬﺎدﻩ اﻧﺪ" ﺑﻪ دﻟﺴﺮدی از ﭘﻴﺮاﻣﻮﻧﺶ ﭘﺮاﮐﻨﺪﻩ ﺧﻮاهﻨﺪ ﮔﺸﺖ، و هﻢ ﮐﻴﺸﺎن " ﻣﺴﻴﻮ" ﻣﺠﺎل‬ ‫ﺷﻮرش و اﻧﺘﻘﺎم ﺧﻮاهﻨﺪ ﻳﺎﻓﺖ.‬ ‫اﮔﺮ دﻳﺪﻩ را ﻧﺎدﻳﺪﻩ ﮔﻴﺮد و از ﺧﻮن ﺻﻮﻓﯽ ﺑﯽ ﮔﻨﺎﻩ ﺑﮕﺬرد، ﺑﻪ ﻓﺮض ﺁﻧﮑﻪ ﻧﺎﻣﺶ را در ردﻳﻒ ﺷﻬﻴﺪان ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ ﺑﮕﺬارد،‬ ‫ﺟﻮاب ﺧﺪا را ﭼﻪ ﺧﻮاهﺪ داد.‬

‫ﺻﻔﺤﻪ ٥‬

‫ﺳﻌﻴﺪی ﺳﻴﺮﺟﺎﻧﯽ‬

‫ﺷﻴﺦ ﺻﻨﻌﺎن‬

‫ﺑﺎر دﻳﮕﺮ ﻳﺎد ﺧﺪا ﻟﺮزﻩ ای ﺑﺮ ﺗﺎروﭘﻮد هﺴﺘﯽ ﺷﻴﺦ اﻓﮑﻨﺪ، ﻣﺼﻤﻢ ﺷﺪ ﺑﺮﺧﻴﺰد و ﺑﺴﺎط ﻗﻠﻨﺪر ﺑﺎزی را درهﻢ رﻳﺰد و ﺗﺮک‬ ‫ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ ﮐﻨﺪ و ﺳﺮﺑﻪ ﮐﻮﻩ و ﺑﻴﺎﺑﺎن ﺑﮕﺬارد و ﺑﻘﻴﻪ ﻋﻤﺮ را دور از رﻧﺪان ﻓﺮﺻﺖ ﺟﻮی و ﻗﻠﻨﺪران ﺑﯽ ﭘﺮوا، ﺑﺎ ﻳﺎد ﺣﻖ‬ ‫ﺑﮕﺬراﻧﺪ و ﺑﻪ ﻋﺒﺎدت ﺑﭙﺮدازد، ﮐﻪ ﺑﺮق ﭼﺸﻤﺎن دﻟﺮﺑﺎی " ﻗﺪرت ﺧﺎﻧﻢ" ﺑﺮ " ﻃﻮر" ﺟﺎﻧﺶ ﺗﺎﺑﻴﺪن ﮔﺮﻓﺖ و ﻳﺎد ﻣﻨﻈﺮﻩ‬ ‫ﻧﻴﻤﺮوزی در ﺧﺎﻃﺮش زﻧﺪﻩ ﮔﺸﺖ و ﻓﺸﺎر ﺳﻬﻤﮕﻴﻦ ﭘﻨﺠﻪ هﻮس را در اﻋﻤﺎق دل ﺳﻮدا زدﻩ ﺧﻮﻳﺶ اﺣﺴﺎس ﮐﺮد و‬ ‫ﺳﺮد و ﺑﯽ ارادﻩ ﺑﺮ ﺗﺨﺘﻪ ﭘﻮﺳﺖ ﺧﻮد اﻓﺘﺎد.‬ ‫ﻗﻠﻨﺪر ﻣﻌﺮﮐﻪ ﮔﻴﺮ ﮐﻪ ﻧﺒﺾ ﺑﻪ ﺗﭙﺶ اﻓﺘﺎدﻩ ﺷﻴﺦ را در دﺳﺖ " ﻓﺮاﺳﺖ" داﺷﺖ، و ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻓﻴﺾ ﺣﺮﻣﺖ ﺷﻴﺦ و‬ ‫ﺑﺮﮐﺖ رواج ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ در ﺁﺳﺘﺎﻧﻪ وﺻﺎل دﻳﺪ، ﺑﺪﻳﻦ ﻧﻴﺖ ﮐﻪ ﻣﺮﺷﺪ را از هﺮﻋﮑﺲ اﻟﻌﻤﻞ ﻧﺎﻣﻮاﻓﻘﯽ ﻣﻨﺼﺮف ﮐﻨﺪ و ﺷﮑﻮﻩ‬ ‫ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ درهﻢ ﻧﺸﮑﻨﺪ. ﺑﻪ ﻧﻄﻖ ﻏﺮاﺋﯽ ﭘﺮداﺧﺖ در ﺳﺮزﻧﺶ ﺧﺎﻣﺎن و ﻣﻼﻣﺖ ﻣﺪﻋﻴﺎن ﮐﻪ : " ﻣﺮﺷﺪ ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﺎ ﺑﺎ‬ ‫ﺣﻀﺮت "هﻮ" ﻣﺮﺑﻮط اﺳﺖ و هﺮﭼﻪ ﮔﻮﻳﺪ و هﺮﭼﻪ ﮐﻨﺪ ﺧﻴﺮ ﻣﺤﺾ اﺳﺖ. ﻣﺮﻳﺪان را ﻧﺮﺳﺪ ﮐﻪ در ﮐﺎر ﭘﻴﺮﭼﻮن وﭼﺮا ﮐﻨﻨﺪ‬ ‫و از ﺣﻀﺮﺗﺶ دﻟﻴﻞ و ﺑﺮهﺎن ﺑﺨﻮاهﻨﺪ".‬ ‫ﺳﺨﻨﺎن ﭘﺮﺷﻮر و ﺣﺮارت او را ﻗﻠﻨﺪران دﻳﮕﺮ ﮐﻪ دور ﺷﻴﺦ ﺣﻠﻘﻪ زدﻩ و از ﺻﻮﻓﻴﺎن ﺟﺪاﻳﺶ ﮐﺮدﻩ ﺑﻮدﻧﺪ، ﺑﺎ " هﻮﺣﻖ" از‬ ‫دل ﺑﺮﺁﻣﺪﻩ ای ﺗﺎﻳﻴﺪ ﮐﺮدﻧﺪ، ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ " ﻧﺎز ﻧﻔﺴﺖ، ﮔﻞ ﻣﻮﻻ!" ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻋﻼﻣﺘﯽ ﺗﺸﻮﻳﻘﺶ ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ اﺻﻞ ﻣﻄﻠﺐ‬ ‫ﭘﺮدازد .‬

‫هﺠﻮم ﻗﻠﻨﺪران‬
‫ﻗﻠﻨﺪر، ﮔﺮﻳﺰی ﺑﻪ ﻓﺘﻮﺣﺎت ﺁن روز ﺻﻮﻓﻴﺎن زد ﮐﻪ ﭼﻪ ﺣﺮﻣﺘﯽ ﻧﺼﻴﺐ ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ و ﭼﻪ هﻴﺒﺘﯽ در دل ﻣﻨﮑﺮان‬ ‫اﻓﮑﻨﺪﻩ اﺳﺖ، و در ﭘﯽ ﺁن هﺸﺪاری ﺑﻪ ﺻﻮﻓﻴﺎن ﻣﺠﺬوب ﮐﻪ " ﺟﻬﺎد اﻣﺮوز دروﻳﺸﺎن ﻧﺎﻗﺺ اﺳﺖ و ﻣﺎدام ﮐﻪ ﺗﮑﻠﻴﻒ‬ ‫ﻗﻄﻌﯽ " ﻋﻔﻴﻔﻪ ﻣﻮﻣﻨﻪ" روﺷﻦ ﻧﮕﺸﺘﻪ ﻧﺎﻣﻮس ﻃﺮﻳﻘﺖ در ﺧﻄﺮ. درﺳﺖ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺨﺪرﻩ ﻣﺴﻠﻤﻪ را از ﭼﻨﮓ ﮐﺎﻓﺮی‬ ‫ﻧﺠﺎت دادﻩ اﻳﻢ و ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﯽ ﻓﺮﺳﺘﺎدﻩ اﻳﻢ، در اﻳﻦ واﻗﻌﻴﺖ هﻢ ﺗﺮدﻳﺪی ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺷﺨﺺ ﺗﺎﺟﺮ ﻣﺮد ﺑﺎ ﺗﻘﻮای‬ ‫ﻧﺎﻣﻮس ﭘﺮﺳﺖ ﺧﻮﺷﻨﺎﻣﯽ اﺳﺖ، اﻣﺎ، اﻣﺎ."‬ ‫در اﻳﻨﺠﺎ ﻗﻠﻨﺪر ﻣﮑﺜﯽ ﮐﺮد و ﺑﺎ ﺗﮑﺮار ﮐﻠﻤﻪ ﺗﺮدﻳﺪ ﺁﻓﺮﻳﻦ "اﻣﺎ" زهﺮ وﺣﺸﺖ و هﺮاﺳﯽ در ﻣﺠﻠﺲ ﭘﺎﺷﻴﺪ و ﺷﻌﻠﻪ‬ ‫ﻧﮕﺮاﻧﯽ و وﺳﻮاﺳﯽ ﺑﺮ ﺟﺎن ﻣﺮﺷﺪ زد. و ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﭼﻨﺪ ﺷﺎهﺪ ﺗﺎﺛﻴﺮ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ و ﻧﻔﺲ ﺑﺮ دوﻣﻴﻦ "اﻣﺎ" ی ﺧﻮﻳﺶ در‬ ‫وﺟﻨﺎت ﺷﻴﺦ ﺑﻮد، و ﭘﻴﺶ از ﺁﻧﮑﻪ ﺷﻴﺦ ﺻﻨﻌﺎن ﺑﯽ ﺻﺒﺮاﻧﻪ ﺟﻮﻳﺎی ﻋﻠﺖ ﺷﻮد، دﻧﺒﺎﻟﻪ ﺳﺨﻦ را در دﺳﺖ ﮔﺮﻓﺖ:‬ ‫" -اﻣﺎ، هﻤﻪ ﻧﮕﺮاﻧﯽ ﻣﻦ از ﺧﺎﻧﻪ ﺑﯽ درودروازﻩ ﺑﺎزرﮔﺎن اﺳﺖ و از ﺧﺪﻣﻪ و ﻓﺮزﻧﺪان او ﮐﻪ ﺑﻪ هﺮﺣﺎل ﻧﻪ ﻣﻌﺼﻮم اﻧﺪ و‬ ‫ﻧﻪ از اوﻟﻴﺎء و ﻣﻘﺮﺑﺎن ﺧﺪا، ﭼﻪ ﻣﻌﻠﻮم ﮐﻪ هﻢ اﻻن، در هﻤﻴﻦ ﻟﺤﻈﺎت و دﻗﺎﻳﻖ ﮐﻪ ﻣﺎ و ﺷﻤﺎ ﻓﻘﻴﺮان ﺑﺎرﮔﺎﻩ ﮐﺒﺮﻳﺎﺋﯽ و‬ ‫ﻣﺮدان راﻩ ﺣﻖ ﮔﺮم ذﮐﺮ و ﻃﺎﻋﺖ و ﻋﺒﺎدﺗﻴﻢ، در ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺎزرﮔﺎن ﻓﺴﻘﯽ ﺻﻮرت ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ و ﻳﮑﯽ از ﺧﻮﻳﺸﺎن و ﺑﺴﺘﮕﺎن‬ ‫ﺗﺎﺟﺮ ﻣﺤﺘﺮم ﺑﺴﺮاغ ﻣﺨﺪرﻩ ﻋﻔﻴﻔﻪ ﺑﯽ ﭘﻨﺎﻩ ﻧﺮﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ و ﺑﻪ او ﺗﺠﺎوز ﻧﮑﺮدﻩ ﺑﺎﺷﺪ."‬ ‫ﺑﻴﺎن اﻳﻦ ﺳﺨﻦ دل اهﻞ ﻣﺠﻠﺲ را ﺑﻪ ﻟﺮزﻩ اﻓﮑﻨﺪ و ﺑﻴﺶ از هﻤﻪ دل ﺳﻮدازدﻩ ﺷﻴﺦ ﺻﻨﻌﺎن را، از ﮔﻮﺷﻪ ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ‬ ‫ﺻﺪای ﻗﻠﻨﺪر دﻳﮕﺮی ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ ﮐﻪ:‬ ‫"ﻣﺎ ﺑﺎ اﻳﻦ ﻋﻤﻞ ﻣﺮﺗﮑﺐ اﺷﺘﺒﺎﻩ ﺑﺰرﮔﯽ ﺷﺪﻩ اﻳﻢ. ﺑﺎﻳﺪ زن را ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ ﻣﯽ ﺁوردﻳﻢ و ﺧﻮدﻣﺎن از او ﻧﮕﻬﺪاری ﻣﯽ‬ ‫ﮐﺮدﻳﻢ. ﻣﮕﺮ ﺗﻘﻮی و ﺻﻼﺣﻴﺖ اهﻞ ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ از ﺗﺎﺟﺮان ﺑﺎزار ﮐﻤﺘﺮ اﺳﺖ."‬ ‫ﭘﻴﺮﻣﺮدی از ﺻﻮﻓﻴﺎن وارﺳﺘﻪ ﺟﻬﺎن دﻳﺪﻩ ﭘﺮﺧﺎش ﮐﺮد ﮐﻪ : " ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﺋﻴﺪ؟ ﺁوردن زن زﻳﺒﺎﺋﯽ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ هﻤﺎن اﺳﺖ‬ ‫و ﺑﺮدن ﺁﺑﺮوی ﺧﺎﻧﻘﻪ هﻤﺎن. ﺑﻴﭽﺎرﻩ هﺎ! ﭼﻨﺎن ذوق زدﻩ ﺷﺪﻩ اﻳﺪ ﮐﻪ هﻴﭻ ﻗﻴﺪ و ﺑﻨﺪی را رﻋﺎﻳﺖ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻴﺪ". دﻧﺒﺎل‬ ‫ﺳﺨﻦ ﺻﻮﻓﯽ ﭘﻴﺮ در ﻓﺮﻳﺎد اﻋﺘﺮاض ﻗﻠﻨﺪران و رﻧﺪان ﺧﺎﻧﻘﺎهﯽ ﮔﻢ ﺷﺪ و ﭘﻴﺮﻣﺮد ﮐﺸﮑﻮل وﻣﻦ ﺗﺸﺎﻳﺶ را ﺑﻪ ﻃﺮف‬ ‫ﺟﻤﺎﻋﺖ ﭘﺮت ﮐﺮد و ﮔﺮﻳﺎن و اﻓﺴﺮدﻩ ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ را ﺗﺮک ﮔﻔﺖ. رﻓﺖ و ﭘﺸﺖ ﺳﺮش را هﻢ ﻧﮕﺎﻩ ﻧﮑﺮد.‬ ‫ﻗﻠﻨﺪران ﮐﻪ ﻣﺠﻠﺲ را ﺑﯽ ﻣﺰاﺣﻢ دﻳﺪﻧﺪ، دﻳﮕﺮ ﺑﺎرﻩ ﺗﻮﺟﻪ ﺻﻮﻓﻴﺎن را ﺑﻪ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ زن ﺟﻠﺐ ﮐﺮدﻧﺪ. از هﺮﮔﻮﺷﻪ‬ ‫ﻣﺠﻠﺲ ﺻﺪاﺋﯽ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ ﮐﻪ : ﭼﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﮐﺮد؟ ﻗﻠﻨﺪر ﻧﺎﺑﮑﺎر ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﻣﻌﺼﻮﻣﺎﻧﻪ و دﻟﺴﻮزاﻧﻪ ای ﮔﻔﺖ: ﺑﻬﺘﺮ ﺁﻧﺴﺖ‬ ‫ﺟﻤﺎﻋﺘﯽ از ﺻﻮﻓﻴﺎن اﻣﺸﺐ را ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺎزرﮔﺎن روﻧﺪ، و ﮔﺮداﮔﺮد اﻃﺎق ﻗﺪرت ﺧﺎﻧﻢ ﮐﺸﻴﮏ ﺑﺪهﻨﺪ و ﻣﻮاﻇﺐ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﮐﻪ‬ ‫ﺧﺪای ﻧﺎﮐﺮدﻩ ﮐﺴﯽ از ﮐﺴﺎن و ﺑﺴﺘﮕﺎن ﺗﺎﺟﺮ ﻗﺼﺪ ﺗﺠﺎوزی ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ."‬ ‫ﺟﻤﺎﻋﺖ ﺻﻮﻓﻴﺎن ﺑﺎ ﺻﺪای ﺑﻠﻨﺪ اﻳﻦ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد ﺧﺪاﭘﺴﻨﺪاﻧﻪ را ﺗﺎﻳﻴﺪ ﮐﺮدﻧﺪ و هﺮﻳﮏ ﺑﺎ ﭼﻮب و ﭼﻤﺎق راهﯽ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺎزرﮔﺎن‬ ‫ﺷﺪﻧﺪ.‬
‫دراﻳﻨﺠﺎ هﻢ ﻣﺮﺣﻮم ﺳﻴﺪ ﺑﻪ ﻣﻘﺘﻀﺎی ﻣﺠﻠﺲ ﺷﺮح ﮐﺸﺎﻓﯽ ﻣﯽ داد در ﺗﻮﺻﻴﻒ ﺗﻘﻮی و ﺧﺪاﺷﻨﺎﺳﯽ‬ ‫ﺑﺎزرﮔﺎﻧﺎن، و اﻳﻨﮑﻪ اﮔﺮ ﺗﺠﺎر ﻣﺤﺘﺮم ﻧﺒﺎﺷﻨﺪ و ﺑﺎ ﻧﻔﻘﺎت ﺧﻮد ﺑﻤﺮدم ﻣﺴﺘﺤﻖ و ﺑﯽ ﭘﺸﺖ و ﭘﻨﺎﻩ و ﻋﻠﯽ اﻟﺨﺼﻮص‬ ‫اوﻻد رﺳﻮل ﮐﻤﮏ ﻧﮑﻨﻨﺪ، دﻧﻴﺎ زﻳﺮورو ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ و ﺁﺳﻤﺎن ﺑﻪ زﻣﻴﻦ ﺧﻮاهﺪ ﺁﻣﺪ. ﺳﭙﺲ اﮔﺮ ﺗﺎﺟﺮ ﺳﺮﺷﻨﺎﺳﯽ‬ ‫در ﻣﺠﻠﺲ ﺑﻮد ﮔﺮﻳﺰی ﺑﻪ ﻧﺎم او ﻣﯽ زد و ﺷﺮﺣﯽ از ﺧﻴﺮات و ﻣﺒﺮات او ﻣﯽ ﮔﻔﺖ و دﻋﺎی ﺧﻴﺮ ﺑﺪرﻗﻪ راهﺶ‬ ‫ﻣﯽ ﮐﺮد. ﺗﺎﺟﺮ ﺑﺎﺷﯽ هﻢ ﻣﻮﻇﻒ ﺑﻮد در ﻣﻘﺎﺑﻞ دﻋﺎی اﻟﺒﺘﻪ ﻣﺴﺘﺠﺎب در ﻓﺮدای ﺁن ﺷﺐ " ﺁﻣﻴﻨﻲ" ﺑﮕﻮﻳﺪ. "‬ ‫ﺁﻣﻴﻦ" ﺗﺠﺎر هﻢ از ﺣﻠﺒﯽ روﻏﻦ و ﮐﻴﺴﻪ ای ﺑﺮﻧﺞ ﺗﺠﺎوز ﻧﻤﯽ ﮐﺮد!‬ ‫ﺳﭙﺲ ﻣﺮﺣﻮم ﺳﻴﺪ، ﻣﺴﺘﻤﻌﺎن ﻣﺸﺘﺎق را در ﻋﺎﻟﻢ ﺧﻴﺎل و ﺑﻪ ﻓﻴﺾ ﻟﺤﻦ ﺷﻴﺮﻳﻦ اﻓﺴﺎﻧﻪ ﭘﺮداز ﺧﻮد ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ‬ ‫ﺑﺎزرﮔﺎﻧﯽ ﻣﯽ ﺑﺮد ﮐﻪ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ ﻧﮕﻬﺪاری ﻗﺪرت ﺧﺎﻧﻢ را ﻣﻮﻗﺘﺎ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ.‬ ‫ﺧﺪاﻳﺶ ﺑﻴﺎﻣﺮزد ﭼﻨﺎن ﻣﻨﻈﺮﻩ ای ﻣﺠﺴﻢ ﻣﯽ ﮐﺮد از ﻟﻮﻃﻴﺎن و ﺻﻮﻓﻴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻧﺼﻒ ﺷﺐ ﺑﺎ ﺳﻼم و ﺻﻠﻮات و ﺑﻪ‬ ‫ﻋﻨﻮان ادای وﻇﺎﻳﻒ دﻳﻨﯽ و ﺣﻔﻆ ﻧﺎﻣﻮس ﻋﻮرﺗﻴﻨﻪ ﺑﯽ ﭘﻨﺎهﯽ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺮد ﻣﺤﺘﺮم رﻳﺨﺘﻪ اﻧﺪ، ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﺎ ﻣﺪد‬ ‫ﺧﻴﺎل ﺳﺒﮑﺴﺮ ﮐﻮدﮐﯽ ﺧﻮد را در دل واﻗﻌﻪ اﺣﺴﺎس ﻣﯽ ﮐﺮدم و ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺑﺮﺧﻴﺰم و ﮔﺮدن ﺁن ﻟﻮﻃﯽ را ﮐﻪ‬ ‫هﺮ ﻟﺤﻈﻪ و ﺳﺎﻋﺖ ﺑﻪ زن ﺑﻴﭽﺎرﻩ ﻋﺸﻘﯽ ﻣﯽ رﺳﺎﻧﺪ، ﺑﺸﮑﻨﻢ. ﻣﻨﻈﺮﻩ رﻧﺪی در ﭼﺸﻢ ﺧﻴﺎﻟﻢ ﻣﺠﺴﻢ ﻣﯽ‬ ‫ﺷﺪ ﮐﻪ وارد اﻃﺎق زن ﺑﻴﻨﻮا ﺷﺪﻩ اﺳﺖ و ﺑﺎ اﺷﺘﻠﻢ ﺑﺮ او ﻣﯽ ﺗﺎزد ﮐﻪ ﭼﺮا روی و ﻣﻮﻳﺶ را درﺳﺖ ﻧﭙﻮﺷﺎﻧﺪﻩ‬ ‫اﺳﺖ و در ﻋﻴﻦ اﻳﻦ ﺗﻌﺮض ﭼﺸﻤﮑﯽ هﻢ ﺑﻪ ﻋﻠﻴﺎﻣﺨﺪرﻩ ﻣﯽ زﻧﺪ. ﺑﻪ ﻳﺎد ﺻﻮﻓﯽ ﺧﺸﮑﻪ ﻣﻘﺪس اﻣﺎ هﺮزﻩ‬ ‫ﭼﺸﻤﯽ ﻣﯽ اﻓﺘﺎدم ﮐﻪ دﺳﺘﻬﺎﻳﺶ را ﺗﺎ ﺁرﻧﺞ در ﺳﻴﻨﻪ ﻋﻔﻴﻔﻪ ﻋﻮرﺗﻴﻨﻪ ﻓﺮو ﺑﺮدﻩ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺒﺎدا ﺑﻄﺮی ﺷﺮاﺑﯽ‬

‫ﺻﻔﺤﻪ ٦‬

‫ﺳﻌﻴﺪی ﺳﻴﺮﺟﺎﻧﯽ‬
‫ﺁن زﻳﺮهﺎ ﭘﻨﻬﺎن ﮐﺮدﻩ ﺑﺎﺷﺪ. از ﺗﺼﻮر اﻳﻨﮑﻪ اﻟﻮاط و اراذل ﻧﻴﻤﻪ ﺷﺐ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺎزرﮔﺎن رﻳﺨﺘﻪ اﻧﺪ و ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﺣﻔﻆ‬ ‫ﻧﺎﻣﻮس ﺑﻪ هﻤﺴﺮ و دﺧﺘﺮان و ﻋﺮوﺳﻬﺎی ﻣﺮدم ﻣﺤﺘﺮم ﻧﻴﺰ ﺗﺠﺎوز ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ و ﻋﺸﻘﯽ ﻣﯽ رﺳﺎﻧﻨﺪ، ﺧﻮن در‬ ‫ﺷﻘﻴﻘﻪ هﺎﻳﻢ ﺑﺸﺪت ﻣﯽ ﮐﻮﺑﻴﺪ.‬ ‫درﺁن ﺳﺎﻟﻬﺎی ﮐﻮدﮐﯽ و ﺑﯽ ﺗﺠﺮﺑﮕﯽ، اﻳﻦ ﺳﻮال ﺑﺮ ﺻﻔﺤﻪ ذهﻨﻢ ﻣﯽ ﻧﺸﺴﺖ ﮐﻪ ﭼﺮا ﺗﺎﺟﺮ ﺑﺎﺷﯽ ﻣﺤﺘﺮم‬ ‫اﻳﻨﻬﻤﻪ ﺗﺤﻤﻞ ﺗﺠﺎوز و ﺧﻮاری ﮐﺮد و دﺳﺖ ﻗﺪرت ﺧﺎﻧﻢ را ﻧﮕﺮﻓﺖ و ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ ﺟﻨﺎب ﺷﻴﺦ ﺻﻨﻌﺎن ﻧﺒﺮد و اﻳﻦ‬ ‫ﺗﺤﻔﻪ ﻧﻈﻨﺰ را دو دﺳﺘﯽ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﺁﻗﺎ ﻧﮑﺮد، ﺗﺎ ﺷﺮ اﺟﺎﻣﺮ و اوﺑﺎش را از زﻧﺪﮔﯽ ﻣﺤﺘﺮم و ﺁرام ﺧﻮد ﮐﻮﺗﺎﻩ ﮐﺮدﻩ‬ ‫ﺑﺎﺷﺪ؟‬ ‫درﻳﻐﺎ ﮐﻪ اﻳﻦ ﺳﺌﻮال ﺑﺮای هﻤﻴﺸﻪ ﺑﯽ ﺟﻮاب ﻣﺎﻧﺪ و ﺁﺳﻴﺪ ﻣﺼﻄﻔﺎی ﻋﺰﻳﺰ ﺳﺎﻟﻬﺎﺳﺖ رخ در ﻧﻘﺎب ﺧﺎک‬ ‫ﮐﺸﻴﺪﻩ اﺳﺖ و وﺟﻮد ﻧﺪارد ﺗﺎ ﺑﻪ ﻧﺤﻮی ﻣﺮا ﻗﺎﻧﻊ و ﻣﺠﺎب ﮐﻨﺪ.‬

‫ﺷﻴﺦ ﺻﻨﻌﺎن‬

‫در ﺧﻠﻮت ﺳﺮای ﺧﺎﻃﺮ ﺷﻴﺦ‬

‫از ﭼﻮن و ﭼﺮا ﺑﮕﺬرﻳﻢ و ﺑﻪ ﺗﻌﻘﻴﺐ ﻣﺎﺟﺮا ﺑﭙﺮدازﻳﻢ. ﺁﺳﻴﺪ ﻣﺼﻄﻔﺎی ﺧﺪاﺑﻴﺎﻣﺮز، ﺑﻌﺪ از ﺷﺮح ﻣﺒﺴﻮﻃﯽ ﮐﻪ درﺑﺎرﻩ ﺧﺎﻧﻪ‬ ‫ﺑﺎزرﮔﺎن ﻣﯽ داد و دﺧﺎﻟﺖ هﺎی رﻧﺪان و ﺻﻮﻓﻴﺎن و اﺟﺎﻣﺮ و اوﺑﺎش وﻻﻳﺖ در ﮐﺎر و زﻧﺪﮔﻴﺶ، و ﺑﺪﻳﻦ وﺳﻴﻠﻪ ﺻﺤﻨﻪ‬ ‫ﺁﺷﻔﺘﻪ درهﻢ رﻳﺨﺘﻪ ای ﭘﻴﺶ ﭼﺸﻢ ﺧﻴﺎل ﻣﺴﺘﻤﻌﻴﻦ ﻣﯽ ﮔﺴﺘﺮد، ﻧﺎﮔﺎﻩ ﺑﺎ ﻣﻬﺎرت ﻧﻘﺎﻻن ﻗﻬﻮﻩ ﺧﺎﻧﻪ ای و اﻓﺴﺎﻧﻪ‬ ‫ﺳﺮاﻳﺎن ﻣﻌﺮﮐﻪ ﮔﻴﺮ، ﺟﻤﺎﻋﺖ هﻴﺠﺎن زدﻩ را ﺑﻪ هﻤﺮاهﯽ ﻧﺎﻃﻘﻪ ﺗﻮﺻﻴﻒ ﮔﺮ ﺧﻮد ﺑﻪ ﺧﻠﻮﺗﺴﺮای ﺧﺎﻃﺮ ﺷﻴﺦ ﺻﻨﻌﺎن‬ ‫ﻣﯽ ﺑﺮد و زاوﻳﻪ ای از ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ را ﻣﺠﺴﻢ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺑﺎ ﺷﻴﺦ درﺑﻪ روی ﺑﺴﺘﻪ از ﺧﻼﻳﻖ ﮔﺴﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺳﺠﻮد رﻓﺘﻪ اش، ﺑﺎ‬ ‫دل ﺑﻬﺎﻧﻪ ﺟﻮی ﺳﻮدازدﻩ ای ﮐﻪ ﻣﯽ ﮐﻮﺷﺪ ﺑﺮاهﺶ ﺁورد و ﺑﺬﮐﺮ ﭘﺮوردﮔﺎرش ﻣﺘﻮﺟﻪ ﮐﻨﺪ، اﻣﺎ دل ﺳﻮداﺋﯽ ﭼﻮن اﻃﻔﺎل‬ ‫ﺑﺎزﻳﮕﻮش ﺳﺮﻣﯽ ﭘﻴﭽﺪ و ﻓﺎرغ از هﻮای ﺑﻬﺸﺖ و ﭘﺮوای دوزخ ﺑﻪ ﻳﺎد دو ﭼﺸﻢ ﻟﻮﻧﺪ و اﻓﺴﻮﻧﮕﺮ ﻗﺪرت ﺧﺎﻧﻢ اﺳﺖ. در‬ ‫ﮔﻮﺷﻪ ای از اﻳﻦ ﺻﺤﻨﻪ ﺷﻴﻄﺎﻧﯽ را ﻣﺠﺴﻢ ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ ﭼﻮن اﺟﻌﻞ ﻣﻌﻠﻖ ﺑﺎﻻی ﺳﺠﺎدﻩ ﺷﻴﺦ اﻳﺴﺘﺎدﻩ اﺳﺖ و ﺑﺎ‬ ‫ﻟﺒﺨﻨﺪی ﻇﻔﺮ ﺁﻣﻴﺰی ﮐﻪ ﺑﺮ ﮔﻮﺷﻪ ﻟﺐ دارد ﮔﺮم وﺳﻮﺳﻪ اﻓﮑﻨﯽ اﺳﺖ .‬

‫ﺷﻴﺦ و ﺷﻴﻄﺎن‬
‫ﻗﺼﻪ زﻳﺒﺎی ﻣﻨﻈﻮﻣﯽ ﮐﻪ ﺁﺳﻴﺪ ﻣﺼﻄﻔﯽ ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﮔﺮم و ﮔﻴﺮاﻳﺶ از ﮔﻔﺘﮕﻮی ﺷﻴﺦ و ﺷﻴﻄﺎن ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮد، اﮔﺮ در ﺁن‬ ‫روزﮔﺎر ﺿﺒﻂ و ﺛﺒﺘﺶ ﮐﺮدﻩ ﺑﻮدﻳﻢ اﻣﺮوزﻩ از ﺷﺎهﮑﺎرهﺎی ادﺑﻴﺎت ﻓﺎرﺳﯽ ﻣﺤﺴﻮب ﻣﯽ ﺷﺪ. ﭼﻴﺰی ﺑﻤﺮاﺗﺐ ﺑﺎﻻﺗﺮ و‬ ‫دﻟﻨﺸﻴﻦ ﺗﺮ از ﻣﻨﺎﻇﺮﻩ ﺧﺴﺮو و ﻓﺮهﺎد ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺑﻮد. درﻳﻐﺎ ﮐﻪ ﺁﻓﺖ ﭘﻴﺮی ﺑﺮ ﺣﺎﻓﻈﻪ ﻧﺎﺗﻮان ﻣﻦ ﺗﺎﺧﺘﻦ ﺁوردﻩ اﺳﺖ. ای‬ ‫ﮐﺎش هﻤﺸﻬﺮﻳﺎن ﺻﺎﺣﺒﺪﻟﯽ ﮐﻪ ﭼﻮن ﻣﻦ ﻣﺸﺘﺮی ﭘﺮوﭘﺎ ﻗﺮص ﻣﻨﺒﺮ ﺁﺳﻴﺪ ﻣﺼﻄﻔﯽ ﺑﻮدﻧﺪ هﻤﺖ ﮐﻨﻨﺪ و هﺮ ﺑﻴﺘﯽ ﮐﻪ‬ ‫از اﻳﻦ ﻣﻨﺎﻇﺮﻩ ﺑﺪﻳﻊ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ دارﻧﺪ ﺑﺮاﻳﻢ ﺑﻔﺮﺳﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﺎ ﻣﺪد ﺣﺎﻓﻈﻪ دوﺳﺘﺎن از ﻣﺤﻮ اﻳﻦ ﻗﻄﻌﻪ ﻟﻄﻴﻒ ادﺑﯽ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮی‬ ‫ﮐﻨﻴﻢ و در ﺗﺠﺪﻳﺪ ﭼﺎپ اﻳﻦ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﮑﺎرش ﺑﺮﻳﻢ. ﻣﻀﻤﻮن ﻗﺴﻤﺘﯽ از اﻳﻦ ﻣﻨﺎﻇﺮﻩ ﺗﺎ ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻳﺎدم ﻣﺎﻧﺪﻩ ﭼﻴﺰی از‬ ‫اﻳﻦ ﻗﺒﻴﻞ ﺑﻮد:‬ ‫ﻧﻔﺲ ﻟﻮاﻣﻪ ﺷﻴﺦ ﺑﺮ او ﻧﻬﻴﺐ ﻣﯽ زد ﮐﻪ: ﻣﺮد! ﺣﻴﺎ ﮐﻦ! ﻋﺸﻖ ﭘﻴﺮی ﮔﺮ ﺑﺠﻨﺒﺪ ﺳﺮ ﺑﻪ رﺳﻮاﺋﯽ زﻧﺪ.‬ ‫ﺷﻴﻄﺎن در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻣﻨﮕﻮﻟﻪ هﺎی ﮐﻼﻩ ﺑﻮﻗﻴﺶ را ﺗﮑﺎن ﻣﯽ داد و دم ﺑﻠﻨﺪ و رﻧﮕﺎرﻧﮕﺶ را در هﻮا ﺑﺤﺮﮐﺖ ﻣﯽ ﺁورد‬ ‫ﻣﯽ ﮔﻔﺖ:‬ ‫ﭼﻪ ﻋﺸﻘﯽ؟ ﭼﻪ هﻮﺳﯽ؟ ﺑﺎﻳﺪ ﻧﺎﻣﻮس ﻣﺮدم را ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﮐﺮد، اﻳﻦ وﻇﻴﻔﻪ ﺷﺮﻋﯽ هﺮ ﺁدﻣﻴﺰادﻩ ﻣﻮﻣﻦ‬‫ﻣﻌﺘﻘﺪﻳﺴﺖ!‬ ‫ﺷﻴﺦ ﻣﯽ ﻧﺎﻟﻴﺪ ﮐﻪ: ﻣﺮدم زﻣﺎﻧﻪ ﺑﺎ هﻮﺷﻨﺪ، ﻓﻬﻤﻴﺪﻩ اﻧﺪ ﮐﻪ ﻏﺮض از ﺁن هﺎ ﻳﻬﻮهﺎ و ﮐﺸﺖ و ﮐﺸﺘﺎرهﺎ ﭼﻴﺰ دﻳﮕﺮی‬ ‫ﻏﻴﺮ از ﻧﺠﺎت ﻗﺪرت ﺧﺎﻧﻢ ﺑﻮدﻩ اﺳﺖ. ﻣﮕﺮ ﺑﺮق ﺳﻮء ﻇﻨﯽ را ﮐﻪ از ﻧﮕﺎﻩ ﻣﺮﻳﺪان ﻣﯽ ﺟﻬﻴﺪ ﻧﺪﻳﺪي؟‬ ‫ﺷﻴﻄﺎن در ﺣﺮﻓﺶ ﻣﯽ دوﻳﺪ ﮐﻪ: ﮔﻮر ﭘﺪر ﻣﺮدم! ﻣﺮدم ﭼﻪ داﺧﻞ ﺁدﻣﻨﺪ ﮐﻪ در ﮐﺎر اوﻟﻴﺎء اﷲ دﺧﺎﻟﺖ ﮐﻨﻨﺪ. ﻣﺮدم ﺷﻌﻮر‬ ‫ﻧﺪارﻧﺪ، در ﺣﮑﻢ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪﻧﺪ، ﻗﻴﻢ و ﺷﺒﺎن ﻣﯽ ﺧﻮاهﻨﺪ. واﻧﮕﻬﯽ ﺗﻮ ﮐﻪ ﺟﺰ رﺿﺎی ﺣﻖ ﻣﻘﺼﻮدی ﻧﺪاری، ﺑﮕﺬار هﺮﭼﻪ‬ ‫ﻣﯽ ﺧﻮاهﻨﺪ ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ!‬ ‫ﺷﻴﺦ ﺻﻨﻌﺎن ﺑﻪ ﻳﺎد ﻗﻴﺎﻓﻪ درهﻢ رﻓﺘﻪ و ﻧﻮﻣﻴﺪ ﺻﻮﻓﯽ ﭘﻴﺮ اﻓﺘﺎد و ﻗﻬﺮ و اﻋﺘﺮاض و اﺻﺮارش ﮐﻪ: " ﺷﺎن ﻣﺎ ﻣﺴﻨﺪ‬ ‫ﻧﺸﻴﻨﺎن ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ دﺧﺎﻟﺖ در اﻳﻦ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻧﻴﺴﺖ. ﺑﺎﻳﺪ زن را ﺑﻪ ﮐﺴﺎﻧﺶ ﺗﺤﻮﻳﻞ دهﻴﻢ و ﮔﺮﻧﻪ ﻳﺎ ﻣﻨﺤﺮف ﻣﯽ ﺷﻮﻳﻢ و ﻳﺎ‬ ‫ﻣﺘﻬﻢ ﺑﻪ اﻧﺤﺮاف و در هﺮ ﺻﻮرت ﺁﺑﺮوی ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ ﻣﯽ رود"!‬ ‫ﺷﻴﻄﺎن ﺧﻨﺪﻩ ای ﺳﺮ داد ﮐﻪ : ﺑﻴﭽﺎرﻩ ﺧﻮدش هﺰار ﺑﺎر ﻣﺸﺘﺎﻗﺘﺮ اﺳﺖ. واﻧﮕﻬﯽ او ﮐﻪ ﺳﻬﻤﯽ در ﻧﺠﺎت زﻧﮏ‬ ‫ﻧﺪاﺷﺘﻪ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺣﺎﻻ دﺳﺘﻮر ﺑﺪهﺪ و اﻣﺮﻳﻪ ﺻﺎدر ﮐﻨﺪ.‬ ‫ﭘﺸﺖ ﺷﻴﺦ ﺻﻨﻌﺎن از ﻳﺎدﺁوری اﻋﺘﺮاض ﺻﻮﻓﯽ و اﺣﺘﻤﺎل ﻋﺼﻴﺎن ﻣﺮدم ﻟﺮزﻳﺪ.‬ ‫اﻣﺎ ﺷﻴﻄﺎن ﺑﻪ ﺗﻘﻮﻳﺖ و دﻟﺪارﻳﺶ ﭘﺮداﺧﺖ ﮐﻪ: ﺗﺮس و ﻧﮕﺮاﻧﯽ ﺑﺮای ﭼﻪ؟ رﻧﺪان ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ درﺳﺖ و ﺣﺴﺎﺑﯽ ﺑﺎ وﻇﺎﻳﻒ‬ ‫ﺧﻮﻳﺶ ﺁﺷﻨﺎﻳﻨﺪ، ﻟﺸﻮش و اﻟﻮاط ﺷﻬﺮ هﻢ ﺑﻪ هﻮای ﻗﺪرت ﺧﺎﻧﻢ ﭼﺸﻢ ﺑﺮﺣﮑﻢ و ﮔﻮش ﺑﺮ ﻓﺮﻣﺎن دارﻧﺪ. ﭼﻤﺎق ﺗﮑﻔﻴﺮ‬ ‫هﻢ در ﮔﻮﺷﻪ ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ ﺁﻣﺎدﻩ ﻓﺮود ﺁﻣﺪن و درهﻢ ﮐﻮﻓﺘﻦ اﺳﺖ. دﻳﮕﺮ ﺗﺮدﻳﺪ و ﺗﺎﻣﻞ ﭼﺮا؟‬ ‫ﺷﻴﺦ ﺑﺮ ﺷﻴﻄﺎن ﻧﻬﻴﺐ زد ﮐﻪ: ﮔﺮﻓﺘﻢ ﺧﻠﻖ را ﺳﺮﮐﻮب و ﺧﺎﻣﻮش ﮐﺮدم، ﺟﻮاب ﺧﺪا را ﭼﻪ ﺧﻮاهﻢ داد، ﺗﮑﻠﻴﻒ ﻃﺎﻋﺎت‬ ‫و ﻋﺒﺎدات ﺻﺪﺳﺎﻟﻪ ﻣﻦ ﭼﻪ ﻣﯽ ﺷﻮد؟ ﭼﺮا وﺳﻮﺳﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ﻣﻠﻌﻮن.‬

‫ﺻﻔﺤﻪ ٧‬

‫ﺳﻌﻴﺪی ﺳﻴﺮﺟﺎﻧﯽ‬

‫ﺷﻴﺦ ﺻﻨﻌﺎن‬

‫ﺷﻴﻄﺎن ﺧﻨﺪﻳﺪ ﮐﻪ: ﻗﺮﺑﺎن ﺳﺒﻴﻞ ﻣﺒﺎرﮐﺖ ﮔﺮدم، ﭼﻪ وﺳﻮﺳﻪ ای، ﻣﮕﺮ ﺣﻤﺎﻳﺖ از ﻳﮏ زن ﺑﯽ ﭘﻨﺎﻩ در ﺷﺮع ﮔﻨﺎﻩ‬ ‫اﺳﺖ؟ واﻧﮕﻬﯽ ﺣﻀﺮت ﺷﻴﺦ ﮐﻪ او را ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﺎ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ ﻧﻴﺎوردﻩ و ﺑﻪ ﺣﺮﻣﺴﺮا ﻧﺒﺮدﻩ ای، او را ﺑﺪﺳﺖ ﺁدم ﭘﺎﮐﺪاﻣﻦ‬ ‫ﻣﻄﻤﺌﻨﯽ ﺳﭙﺮدﻩ ای ﮐﻪ در ﺻﺪاﻗﺖ و ﺗﻘﻮاﻳﺶ هﻴﭻ ﺷﮏ و ﺗﺮدﻳﺪی ﻧﻴﺴﺖ.‬ ‫ﺻﺪاﻗﺖ و ﺗﻘﻮاﻳﺶ ﺑﻠﻪ، اﻣﺎ ﺗﻮاﻧﺎﺋﯽ و ﮐﻔﺎﻳﺘﺶ ﭼﻪ؟‬‫اﻟﺒﺘﻪ ﮐﻪ ﺗﺎﺟﺮ ﺑﺎﺷﯽ ﺁدم ﺳﺎدﻩ و ﺑﯽ ﺷﻴﻠﻪ و ﭘﻴﻠﻪ اﻳﺴﺖ، اﻣﺎ ﺣﺮﻳﻒ ﻧﺮﻩ ﻏﻮﻟﻬﺎﺋﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ اﺳﻢ ﻣﻦ و از ﻃﺮف ﻣﻦ‬‫ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ اش رﻳﺨﺘﻪ اﻧﺪ ﻧﺨﻮاهﺪ ﺷﺪ. هﻤﻪ هﻨﺮش اﻳﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﻮدش را ﺑﻪ ﮐﻮﭼﻪ ﻋﻠﯽ ﭼﭗ ﺑﺰﻧﺪ و ﻗﻀﺎﻳﺎ را ﻧﺎدﻳﺪﻩ‬ ‫ﭘﻨﺪارد و ﺑﻤﺼﺪاق ﺷﺘﺮ دﻳﺪی ﻧﺪﻳﺪی دﻟﺶ را ﺑﺪﻳﻦ ﺧﻮش ﮐﻨﺪ ﮐﻪ زن ﺑﻴﭽﺎرﻩ در اﻣﻦ و اﻣﺎن اﺳﺖ.‬ ‫ﺷﻴﻄﺎن ﺟﺴﺘﯽ زد و ﻣﺎﻧﻨﺪ وزغ ﭼﻤﺒﺎﺗﻪ روی ﺳﺠﺎدﻩ ﺷﻴﺦ اﻓﺘﺎد ﮐﻪ:‬ ‫ﻣﻮﻻﻧﺎ، ﭼﺮا دﺳﺖ از اﻳﻦ " ﻟﻴﺖ و ﻟﻌﻞ" ﺑﺮﻧﻤﯽ داري؟ ﺁﺳﻤﺎن ﮐﻪ ﺑﻪ زﻣﻴﻦ ﻧﻴﺎﻣﺪﻩ و ﻗﺮﺁن ﺧﺪا هﻢ ﻏﻠﻂ ﻧﺸﺪﻩ‬‫اﺳﺖ. زﻧﯽ اﺳﺖ هﻮس اﻧﮕﻴﺰ و ﺗﻮ دل ﺑﺮو، ﺗﺎ دﻳﺮوز در ﺁﻏﻮش ﻣﺴﻴﻮی ﻻﻣﺬهﺐ ﺷﺮاﺑﺨﻮار ﺧﻮک ﭘﺮور ﺑﻮد، اﻣﺸﺐ‬ ‫هﻢ در ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺎزرﮔﺎن هﻤﺎن وﺿﻊ و ﺣﺎﻟﯽ دارد ﮐﻪ اﮔﺮ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﭘﺪرش ﻣﯽ رﻓﺖ ﻣﯽ داﺷﺖ. ﺑﻼﺋﯽ از ﺧﻮﺷﮕﻠﯽ ﺑﺪﺗﺮ‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ. زن زﻳﺒﺎ و ﺑﯽ ﺻﺎﺣﺐ و ﺳﺮﭘﺮﺳﺖ را در اﻳﻦ ﺷﻬﺮ راﺣﺖ ﻧﻤﯽ ﮔﺬارﻧﺪ. اﮔﺮ رﻧﺪان ﺧﺎﻧﻘﺎهﯽ ﺧﺪﻣﺘﺶ ﻧﺮﺳﻨﺪ،‬ ‫اﻟﻮاط ﺷﻬﺮی ﺣﺴﺎﺑﺶ را ﺧﻮاهﻨﺪ رﺳﻴﺪ. اﻳﻦ ﮐﻪ اﻳﻦ هﻤﻪ ﻧﮕﺮاﻧﯽ و وﺳﻮاس ﻧﺪارد.‬ ‫ﻗﺒﻮل دارم ﮐﻪ زن ﺧﻮﺷﮕﻞ از ﺗﻌﺮض ﺧﻼﻳﻖ ﻣﺤﻔﻮظ ﻧﻴﺴﺖ، اﻣﺎ ﭼﺮا ﻣﻦ دﻻل ﻣﻈﻠﻤﻪ ﺑﺎﺷﻢ؟ ﭼﺮا ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻦ در ﮐﺎر‬‫اﻳﻦ زن دﺧﺎﻟﺖ ﮐﻨﻢ، ﭼﺮا ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻦ او را از ﺑﺴﺘﮕﺎن و ﺧﻮﻳﺸﺎﻧﺶ ﺟﺪا ﮐﺮدﻩ ﺑﺎﺷﻢ، ﭼﺮا ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻦ ﺑﺎزرﮔﺎن ﻣﺤﺘﺮﻣﯽ را ﺑﻪ‬ ‫دردﺳﺮ ﺑﻴﻨﺪازم و ﺳﺮ ﭘﻴﺮی او را ﺑﻪ ﮐﺎری ﻗﺒﻴﺢ وادار ﮐﻨﻢ؟ اﺷﺘﺒﺎﻩ ﺑﻮد، از اول اﺷﺘﺒﺎﻩ ﺑﻮد!‬ ‫اﺧﺘﻴﺎر داری ﺟﻨﺎب ﺷﻴﺦ ﺻﻨﻌﺎن، ﺧﻮدت ﺧﻮب ﻣﯽ داﻧﯽ و ﻣﯽ داﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﺨﻠﺺ هﻢ ﻣﯽ داﻧﻢ ﮐﻪ هﻴﭻ اﺷﺘﺒﺎهﯽ‬‫درﮐﺎر ﻧﺒﻮدﻩ اﺳﺖ. ﭘﺪر ﺁن ﻳﮏ ﺟﻔﺖ ﭼﺸﻢ ﺳﻴﺎﻩ و ﺁن ﻧﮕﺎﻩ دﻟﺮﺑﺎ ﺑﺴﻮزد ﮐﻪ ﻣﺎﻳﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺧﺮاﺑﯽ ﺁدﻣﻴﺰادﮔﺎن اﺳﺖ.‬ ‫ﺷﻴﺨﻨﺎ! ﮐﺞ ﺑﻨﺸﻴﻦ و راﺳﺖ ﺑﮕﻮ، ﻣﻦ ﮐﻪ در ردﻳﻒ ﻣﺮﻳﺪان و ﺳﺮﺳﭙﺮدﮔﺎن ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ ﻧﻴﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﻋﻘﻠﻢ ﻧﺮﺳﺪ و از ﮐﻢ و‬ ‫ﮐﻴﻒ ﻗﻀﺎﻳﺎ ﺑﯽ ﺧﺒﺮ ﺑﺎﺷﻢ. ﺻﻤﻴﻤﺎﻧﻪ اﻋﺘﺮاف ﮐﻦ ﮐﻪ ﻋﺎﺷﻖ دﺧﺘﺮ ﺷﺪﻩ ای. ﻋﺸﻖ هﻢ در هﻴﭻ ﻣﺬهﺐ و ﻣﻠﺘﯽ ﮔﻨﺎﻩ‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ. زﻧﯽ اﺳﺖ ﺑﯽ ﮐﺲ و ﺑﯽ ﺷﻮهﺮ و ﺑﯽ ﭘﻨﺎﻩ. هﺮ زﻧﯽ ﺳﺮﭘﺮﺳﺖ و ﺷﻮهﺮی ﻣﯽ ﺧﻮاهﺪ. اﮔﺮ هﻢ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ‬ ‫ﭘﺪر و ﻣﺎدرش ﻣﯽ ﻓﺮﺳﺘﺎدی ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﻳﮏ ﮔﺮدن ﮐﻠﻔﺖ ﺑﺰن ﺑﻬﺎدری ﻣﯽ رﻓﺖ و ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺖ و ﻣﯽ ﺑﺮدش، ﺧﻮب، در اﻳﻦ‬ ‫ﺻﻮرت و ﺑﺎ اﻳﻦ ﻣﻘﺪﻣﺎت ﭼﺮا ﻋﻠﻨﺎ ﻧﻤﯽ ﮔﻮﺋﯽ ﮐﻪ ﺧﻮدم ﻣﯽ ﺧﻮاهﻤﺶ؟ ﭼﺮا اﻋﺘﺮاف ﻧﻤﯽ ﮐﻨﯽ ﮐﻪ ﻋﺎﺷﻘﺶ ﺷﺪﻩ‬ ‫اي؟‬ ‫دﺳﺖ ﺑﺮدار ﻣﻠﻌﻮن! ﻣﻦ ﮐﺠﺎ ﻋﺸﻖ ﮐﺠﺎ، ﺧﺎک ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﻦ اﮔﺮ ﺳﺮ ﭘﻴﺮی و ﺑﻌﺪ از ﻋﻤﺮی ﻃﺎﻋﺖ و ﻋﺒﺎدت دﻧﺒﺎل هﻮا‬‫و هﻮس ﻧﻔﺲ اﻣﺎرﻩ ﺑﺮوم و هﻮای داﻣﺎدی ﺑﻪ ﺳﺮم زدﻩ ﺑﺎﺷﺪ؟‬ ‫دﺳﺖ ﺑﺮدار ﺟﻨﺎب ﺷﻴﺦ ﺻﻨﻌﺎن! ﻳﺎدت ﺑﺎﺷﺪ اﻳﻨﺠﺎ ﻧﻪ ﺣﻠﻘﻪ ذﮐﺮ اﺳﺖ و ﻧﻪ ﻣﺤﻔﻞ ﺻﻮﻓﻴﺎن. ﻣﻦ و ﺗﻮ، دو ﺑﻪ دو، ﺑﺎ‬‫هﻢ ﻧﺸﺴﺘﻪ اﻳﻢ ﮐﻪ راﺳﺖ ﺑﮕﻮﺋﻴﻢ و راﺳﺖ ﺑﺸﻨﻮﻳﻢ. ﻋﺎﺷﻖ دﺧﺘﺮ ﺷﺪﻩ ای و هﻴﭻ ﺟﺎی اﻳﻦ ﻗﻀﻴﻪ هﻢ ﻧﻪ ﻋﺮﻓﺎ‬ ‫ﻋﻴﺒﯽ دارد و ﻧﻪ ﺷﺮﻋﺎ. ﻣﺮدم هﻢ ﺑﺎ اﻳﻤﺎن و اﻋﺘﻘﺎدی ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﻮ دارﻧﺪ از ﺷﻨﻴﺪن اﻳﻦ ﺧﺒﺮ ﮐﻠﯽ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ ﺧﻮاهﻨﺪ‬ ‫ﮐﺮد. دﻳﮕﺮ ﻣﻌﻄﻞ ﭼﻪ هﺴﺘﻲ؟ دﺧﺘﺮﻩ هﻢ اﮔﺮ هﻤﻪ دﻧﻴﺎ را ﺑﮕﺮدد ﺷﻮهﺮی ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺗﺮ و ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺗﺮ از ﺗﻮ ﭘﻴﺪا‬ ‫ﻧﺨﻮاهﺪ ﮐﺮد!‬ ‫ﮐﻢ ﮐﻢ ﻧﻘﺶ ﻟﺒﺨﻨﺪی ﮔﻮﻧﻪ هﺎی ﭼﺮوک ﺧﻮردﻩ و ﭘﻴﺸﺎﻧﯽ ﻋﺒﻮس ﺷﻴﺦ را زﻳﻨﺖ داد و ﺷﻴﺦ ﺻﻨﻌﺎن ﺑﺎ ﻟﺤﻨﯽ ﮐﻪ‬ ‫ﺧﺸﻢ و اﻟﺘﻬﺎﺑﺶ را ﻓﺮوﮐﺶ ﮐﺮدﻩ ﺑﻮد ﮔﻔﺖ:‬ ‫ﻟﻌﻨﺖ ﺧﺪا ﺑﺮ ﺗﻮ ﻣﻠﻌﻮن ازل و اﺑﺪ ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﮔﺬاری ﺑﻨﺪﮔﺎن ﺧﺪا ﺁرام ﺑﺎﺷﻨﺪ و ﺑﻪ ﻋﺒﺎدت ﺑﭙﺮدازﻧﺪ. ﺧﻮب، ﺗﻮ ﮐﻪ ﺑﺮای هﺮ‬‫ﮐﺎری ﻧﻘﺸﻪ ای ﻃﺮح ﻣﯽ ﮐﻨﯽ و ﺟﻮاب هﺮ ﻣﻌﻤﺎﺋﯽ را در ﺁﺳﺘﻴﻦ ﺣﺎﻓﻈﻪ ات ﺁﻣﺎدﻩ داری ﺑﮕﻮ ﺗﮑﻠﻴﻔﻢ ﺑﺎ ﻧﻴﺸﺨﻨﺪهﺎی‬ ‫ﻣﺮدم و ﻃﻌﻨﻪ هﺎی ﻣﺮﻳﺪان ﭼﻴﺴﺖ؟ ﻣﺮدم ﻧﺨﻮاهﻨﺪ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺷﻴﺦ ﺻﻨﻌﺎن در روزهﺎی واﭘﺴﻴﻦ زﻧﺪﮔﯽ ﺑﻪ ﻓﮑﺮ ﺟﻮاﻧﯽ‬ ‫و ﺗﺠﺪﻳﺪ ﻓﺮاش اﻓﺘﺎدﻩ اﺳﺖ؟ ﻣﺪﻋﻴﺎن و ﻧﮑﺘﻪ ﺳﻨﺠﺎن ﻃﻌﻨﻪ ﻧﺨﻮاهﻨﺪ زد ﮐﻪ هﻤﻪ ﺟﻮش و ﺧﺮوش ﺷﻴﺦ ﺑﺮای ﺗﺼﺮف‬ ‫ﻗﺪرت ﺧﺎﻧﻢ ﺑﻮد ﻧﻪ ﺳﺮﮐﻮﺑﯽ ﻣﺴﻴﻮی ﮐﺎﻓﺮ ﻻﻣﺬهﺐ. ﺧﻮب ﺟﻮاب ﻣﺮدم را ﭼﻪ ﺑﺪهﻢ؟‬ ‫ﺷﻴﺨﻨﺎ! ﻣﮕﺮ ﺟﻨﺎﺑﻌﺎﻟﯽ ﺑﺮای ﻣﺮدم زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻴﺪ؟ ﻣﮕﺮ ﺟﻨﺎﺑﻌﺎﻟﯽ ﺑﺎ اﻳﻦ ﻣﻘﺎم ﻣﻌﻨﻮی و روﺣﺎﻧﯽ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮای ﺣﺮف‬‫ﻣﺪﻋﻴﺎن ﺗﺮﻩ ﺧﺮد ﮐﻨﻴﺪ؟ از ﻗﺪﻳﻢ و ﻧﺪﻳﻢ ﮔﻔﺘﻪ اﻧﺪ در دروازﻩ را ﻣﯽ ﺷﻮد ﺑﺴﺖ و دهﺎن ﻣﺮدم ﻳﺎوﻩ ﮔﻮی ﺑﺪﻧﻴﺖ را ﻧﻤﯽ‬ ‫ﺷﻮد. ﺳﺎدﻩ ﺗﺮﻳﻦ راﻩ ﺣﻞ ﻗﻀﻴﻪ اﻳﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ از هﻤﻴﻦ ﻓﺮدا ﻳﮏ ﮔﻮﺷﺘﺎن را ﺑﺎد ﮐﻨﻴﺪ و ﻳﮑﯽ را ﺑﺎدﮔﯽ. ﻧﻪ ﭘﺮواﺋﯽ از‬ ‫رﻳﺸﺨﻨﺪ و اﻋﺘﺮاض ﻣﻌﺎﻧﺪان داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯽ و ﻧﻪ اﻋﺘﻨﺎﺋﯽ ﺑﻪ ﭘﭻ ﭘﭻ ﻣﺮﻳﺪان. ﻓﻌﻼ ﻗﺪرت ﺧﺎﻧﻢ در اﺧﺘﻴﺎر ﺗﻮ و دﻧﻴﺎ ﺑﻪ‬ ‫ﮐﺎم ﺗﺴﺖ. از ﻣﻦ ﻣﯽ ﺷﻨﻮی هﻤﻴﻦ اﻣﺸﺐ ﺑﻔﺮﺳﺖ دﺧﺘﺮک را ﺑﻴﺎورﻧﺪ و ﺻﻴﻐﻪ ﻋﻘﺪ را ﺟﺎری ﮐﻦ.‬ ‫ﻧﻪ، اﮔﺮ ﺑﺨﻮاهﻴﻢ اﻳﻦ ﮐﺎر را ﺑﮑﻨﻴﻢ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺗﺮوﭼﺴﺒﺎﻧﯽ ﺻﻼح ﻧﻴﺴﺖ. هﺮ ﮐﺎری ﻣﻘﺪﻣﺎﺗﯽ دارد. واﻧﮕﻬﯽ ﻣﺼﻠﺤﺖ‬‫ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ اﻳﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺻﻮرت ﻇﺎهﺮ ﻗﻀﻴﻪ را ﺑﻪ ﻧﺤﻮی درﺳﺖ ﮐﻨﻴﻢ ﮐﻪ ازدواج ﻣﻦ ﺑﺎ ﻗﺪرت ﺧﺎﻧﻢ ﺑﺮ اﺳﺎس ﺗﻘﺎﺿﺎی‬ ‫ﺧﻮد ﻋﻠﻴﺎﻣﺨﺪرﻩ و اﺻﺮار ﺻﻮﻓﻴﺎن و رﻧﺪان ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ ﺑﺎﺷﺪ و ﺻﻮرت ﺗﮑﻠﻴﻒ ﺷﺮﻋﯽ ﺑﻪ ﺧﻮد ﺑﮕﻴﺮد، و از ﻣﻘﻮﻟﻪ ﻧﻮﻋﯽ‬ ‫ﺑﺰرﮔﻮاری و ﻓﺪاﮐﺎری ﺑﻪ ﺣﺴﺎب ﺁﻳﺪ.‬ ‫ﺷﻴﻄﺎن ﮐﻪ ﺷﻴﺦ را ﻧﺮم و ﻣﻼﻳﻢ دﻳﺪ ﺑﺸﮑﻨﯽ زد و ﺟﻠﻮﺗﺮ ﺧﺰﻳﺪ و دﺳﺘﯽ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻧﻮازش ﺑﺮ ﭘﺸﺖ ﺷﻴﺦ ﮐﻮﺑﻴﺪ و‬ ‫ﻗﻮل داد ﮐﻪ ﺗﻬﻴﻪ ﻣﻘﺪﻣﺎت را ﺷﺨﺼﺎ ﻋﻬﺪﻩ دار ﺷﻮد.‬

‫ﻣﻦ ﮐﻪ از ﻧﻮﺷﺘﻦ ﺧﺴﺘﻪ ﺷﺪم، ﺷﻤﺎ از ﺧﻮاﻧﺪن ﭼﻄﻮر؟ اﮔﺮ از ﻃﻮل و ﺗﻔﺼﻴﻞ داﺳﺘﺎن ﺁزردﻩ اﻳﺪ و ﻣﺎﻧﻨﺪ‬ ‫ﻣﺸﺘﺮﻳﺎن ﻗﻬﻮﻩ ﺧﺎﻧﻪ هﺎ و ﻣﺠﺎﻟﺲ ﻧﻘﺎﻟﯽ ﻧﮕﺮان ﭘﺎﻳﺎن داﺳﺘﺎن و ﻋﺎﻗﺒﺖ ﮐﺎر ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﻴﺪ، ﮔﻨﺎهﺶ ﺑﺮ ﮔﺮدن ﻣﻦ‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ. هﺮﭼﻪ هﺴﺖ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﻣﺮﺣﻮم ﺁﺳﻴﺪ ﻣﺼﻄﻔﯽ اﺳﺖ. ﻣﺨﻠﺺ راوی ﻣﺤﺾ و ﺑﯽ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺘﯽ ﺑﻴﺶ‬ ‫ﻧﻴﺴﺘﻢ. ﻣﺮﺣﻮم ﺳﻴﺪ داﺳﺘﺎن ﺷﻴﺦ ﺻﻨﻌﺎن را هﺮﮔﺰ در ﮐﻤﺘﺮ از دﻩ ﺟﻠﺴﻪ ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎن ﻧﻤﯽ رﺳﺎﻧﻴﺪ. ﻓﻮت و ﻓﻦ‬ ‫ﺟﻠﺐ ﻣﺸﺘﺮی را ﺑﻠﺪ ﺑﻮد. ارادﺗﻤﻨﺪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽ ﮐﻮﺷﺪ ﺳﺮوﺗﻪ ﻗﻀﻴﻪ را در دو ﻣﺠﻠﺲ ﺑﻬﻢ ﺁورد و ﻻی ﻣﻄﻠﺐ را‬ ‫درز ﺑﮕﻴﺮد. ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ اﮔﺮ هﻮا ﻣﺴﺎﻋﺪ ﺑﻮد و اﺑﺮوﺑﺎدوﻣﻪ و ﻃﻮﻓﺎﻧﯽ ﺑﺴﺎﻃﻤﺎن را ﺑﺮهﻢ ﻧﺰﻧﺪ، دﻧﺒﺎﻟﻪ داﺳﺘﺎن را در‬

‫ﺻﻔﺤﻪ ٨‬

‫ﺳﻌﻴﺪی ﺳﻴﺮﺟﺎﻧﯽ‬
‫ﻣﺠﻠﺲ دﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﻋﺮﺿﺘﺎن ﺧﻮاهﻢ رﺳﺎﻧﻴﺪ. اﮔﺮ هﻢ هﻮا ﻃﻮﻓﺎﻧﯽ ﺷﺪ و ﺗﺸﮑﻴﻞ ﺣﻠﻘﻪ ﻧﻘﺎﻟﯽ در ﻓﻀﺎی ﺑﺎزﻣﻴﺴﺮ‬ ‫ﻧﮕﺸﺖ، ﻣﺤﻔﻞ را ﮐﻮﭼﮑﺘﺮ و ﺣﻠﻘﻪ را ﺗﻨﮓ ﺗﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻴﻢ و ﻣﺠﻠﺲ را ﺑﻪ ﺷﺒﺴﺘﺎن ﻣﯽ ﺑﺮﻳﻢ.‬ ‫درﺟﻠﺴﻪ ﺑﻌﺪ ﺷﺎهﺪ ﺑﻠﻴﺎﺗﯽ ﺧﻮاهﻴﻢ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻋﺮوس ﻧﺎزﭘﺮوردﻩ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺷﻴﺦ ﺻﻨﻌﺎن ﺁوردﻩ اﺳﺖ.‬

‫ﺷﻴﺦ ﺻﻨﻌﺎن‬

‫ﻗﺴﻤﺖ دوم‬
‫ﻋﺮض ﮐﺮدﻩ ﺑﻮدم ﮐﻪ ﻣﺮﺣﻮم ﺁﺳﻴﺪ ﻣﺼﻄﻔﯽ ﻣﻨﺎﻇﺮﻩ ﺷﻴﺦ و ﺷﻴﻄﺎن را ﺑﻪ ﻧﻈﻢ ﺁوردﻩ ﺑﻮد و وﻗﺘﯽ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺟﺎی‬ ‫داﺳﺘﺎن ﻣﯽ رﺳﻴﺪ ﺑﺎ دو داﻧﮓ ﻣﻄﺒﻮﻋﯽ ﮐﻪ از هﻨﺮ ﺁواز ﻧﺼﻴﺐ ﺑﺮدﻩ ﺑﻮد، ﻗﻄﻌﻪ ﻣﻨﻈﻮم را ﺑﻪ ﺁهﻨﮓ ﻣﺜﻨﻮی ﻣﯽ‬ ‫ﺧﻮاﻧﺪ.‬ ‫در ﺷﻤﺎرﻩ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﭼﻮن ﻣﺘﻦ اﺷﻌﺎر ﺳﻴﺪ را ﻧﺪاﺷﺘﻢ ﻣﻀﻤﻮن ﺁن را ﻧﻘﻞ ﮐﺮدم و از دوﺳﺘﺎن ﺧﻮش ﺣﺎﻓﻈﻪ‬ ‫هﻤﺸﻬﺮی ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﮐﻪ اﮔﺮ ﭼﻴﺰی از ﺁن ﻣﻨﻈﻮﻣﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ دارﻧﺪ هﻤﺖ ﮐﻨﻨﺪ و ﺑﺮاﻳﻢ ﺑﻔﺮﺳﺘﻨﺪ ﺗﺎ هﻢ اﺛﺮ ﺷﻴﺮﻳﻦ‬ ‫ﮔﻤﻨﺎﻣﯽ را از ﻣﺤﻮ زوال ﻧﺠﺎت دادﻩ ﺑﺎﺷﻴﻢ، هﻢ داﺳﺘﺎﻧﻤﺎن رﻧﮓ وﺟﻼی دﻳﮕﺮی ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ. در اﻳﻦ هﻔﺘﻪ ﺳﻪ‬ ‫ﭼﻬﺎر ﻧﺎﻣﻪ داﺷﺘﻢ از دوﺳﺘﺎن دوران ﺗﺤﺼﻴﻞ، ﻳﮑﯽ دو ﺗﻦ ﺑﺮﺷﻴﻮﻩ ﻧﻘﻞ داﺳﺘﺎن ﺧﺮدﻩ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ "‬ ‫ﺑﺴﻴﺎری از ﺻﺤﻨﻪ هﺎ را ﺧﻼﺻﻪ ﮐﺮدﻩ اي" در ﺟﻮاﺑﺸﺎن ﻋﺮض ﻣﯽ ﮐﻨﻢ: ﭼﺎرﻩ ای ﺟﺰ اﻳﻦ ﻧﺒﻮد. اﮔﺮ هﻤﻪ ﺻﺤﻨﻪ‬ ‫هﺎ را ﺑﺎ هﻤﺎن ﺁب و ﺗﺎب و ﻃﻮل ﺗﻔﺼﻴﻠﯽ ﮐﻪ ﻣﺮﺣﻮم ﺳﻴﺪ ﻣﯽ ﻓﺮﻣﻮد ﻧﻘﻞ ﻣﯽ ﮐﺮدم، ﮐﺎر از ﻳﮏ ﺷﻤﺎرﻩ و دو‬ ‫ﺷﻤﺎرﻩ ﻧﮕﻴﻦ و دﻩ ﺻﻔﺤﻪ و ﭘﺎﻧﺰدﻩ ﺻﻔﺤﻪ ﺑﻴﺮون ﺑﻮد و ﺧﻮاﻧﻨﺪﮔﺎن را رﻣﻴﺪﻩ و دﻟﺰدﻩ ﻣﯽ ﮐﺮد. ﺁﺧﺮ، دورﻩ ﺁﺳﻴﺪ‬ ‫ﻣﺼﻄﻔﯽ ﺑﺎ ﻋﺼﺮ درﺧﺸﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﺎ در ﺁﻧﻴﻢ ﺗﻔﺎوﺗﻬﺎی ﺑﺴﻴﺎر داﺷﺖ. در ﺁن روز و روزﮔﺎرهﺎ ﻣﺮدم ﻏﺎﻟﺒﺎ ﺑﯽ ﮐﺎر‬ ‫ﺑﻮدﻧﺪ و ﭘﺮﺣﻮﺻﻠﻪ. ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ ﺳﺎﻋﺎت ﺧﺎﻟﯽ زﻧﺪﮔﯽ ﺧﻮد را ﺑﻪ هﺮ ﺻﻮرت ﮐﻪ هﺴﺖ ﭘﺮ ﮐﻨﻨﺪ، اﻣﺎ در ﻋﺼﺮ‬ ‫ﺣﺎﺿﺮ دﻳﮕﺮ ﺑﯽ ﮐﺎری ﻣﺼﺪاﻗﯽ ﻧﺪارد، ﺣﺘﯽ ﻳﮏ ﺟﻮان ﺑﻴﮑﺎر، ﺷﻤﺎ روزهﺎ در ﮐﻮﭼﻪ و ﺧﻴﺎﺑﺎن ﺷﻬﺮﺗﺎن ﻧﻤﯽ‬ ‫ﺑﻴﻨﻴﺪ، دوران ﺳﺎزﻧﺪﮔﯽ اﺳﺖ و هﻤﻪ ﺑﺤﻤﺪاﷲ ﻣﺸﻐﻮﻟﻨﺪ و ﻓﺮﺻﺖ ﺗﺤﻤﻞ رودﻩ درازی ﻧﺪارﻧﺪ.‬ ‫دو ﺳﻪ ﻧﻔﺮی هﻢ از دوﺳﺘﺎن ﻣﺤﺒﺖ ﮐﺮدﻩ ﺑﻮدﻧﺪ و ﭼﻨﺪ ﺑﻴﺘﯽ از ﻣﻨﻈﻮﻣﻪ ﻣﺮﺣﻮم ﺳﻴﺪ را ﺑﺮاﻳﻢ ﻓﺮﺳﺘﺎدﻩ ﺑﻮدﻧﺪ.‬ ‫ﻣﺨﻠﺺ ﺑﺎ ﻋﺮض ﺗﺸﮑﺮ ﻣﻨﺘﺨﺒﯽ از ﺁن را در اﻳﻨﺠﺎ ﻧﻘﻞ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ و اﻣﻴﺪوارم هﻤﺸﻬﺮﻳﺎن دﻳﮕﺮ ﻣﺪد ﮐﻨﻨﺪ و هﺮ‬ ‫ﺑﻴﺘﯽ را ﮐﻪ ﺑﺨﺎﻃﺮ دارﻧﺪ ﺑﻔﺮﺳﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﺻﻮرت ﮐﺎﻣﻞ ﺁن را ﻧﻴﺰ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﮐﻨﻢ.‬ ‫و اﻳﻨﮏ اﺷﻌﺎر ﻣﺮﺣﻮم ﺁﺳﻴﺪ ﻣﺼﻄﻔﯽ درﻣﻨﺎﻇﺮﻩ ﺷﻴﺦ و ﺷﻴﻄﺎن:‬

‫اﻳﻦ دو روﺋﯽ ﭼﻴﺴﺖ ﺑﺎ ﺧﻠـــــﻖ ﺧـــــﺪا؟‬ ‫ﭼﻴﺴﺖ اﻳﻦ اﻧﮑــــــــﺎر ﻧﺎهﻨﺠــــــــــﺎر ﺗﻮ؟‬ ‫ای ﺳﺮاﭘﺎ ﻋﻴﺐ ﺟﻮﺋﯽ ﮐــــﻮر ﺷــــــــــﻮ؟‬ ‫ﻋﺸﻖ ﺧﺎﮐـــــــــﯽ ﺑﺎد از ﺁن ﺧﺎﮐﻴـــــﺎن!‬ ‫ﺑﺎ ﻧﺪﻳﻢ دل رﻳﺎﮐــــــﺎری ﺑــــــــﺲ اﺳﺖ!‬ ‫در ﺑﺮ ﻣﻦ ﻣﺸﺖ ﺧــــــﻮد را ﺑﺎز ﮐــــــــﻦ!‬ ‫ﭘﺎﮐﺒﺎز ﻋﺸـــــــــﻖ ﻣﻄﻠـــــــــﻖ ﺑﻮدﻩ ای‬ ‫ﭘﺎی ﺗﺎ ﺳـــــﺮ ﺷﻴﺨﻨﺎ! – ز ﺁن ﻣﻨـــــــــﯽ‬ ‫دﻳﻮ ﺷﻬــــــــﻮت در ﺗﻪ ﭼﺎهــــــــﺖ ﻓﮑﻨﺪ‬ ‫ﺷـــــــﺮح ﻃﺎﻋﺎت ﺳﻠﻒ ﺑﺎ ﻣﻦ ﻣﮕــــــــﻮ‬ ‫ﺑﻨــــﺪﻩ ﺣﻖ! ﺑﻨﺪﻩ ﺧــــــــــﻮد ﮐﺮدﻣـــــﺖ!‬ ‫ﮔﻔﺖ: ﭼﻮن ﭘﺨﺘﯽ هﻮس ﻳﮑﺴﺮ هﺒﺎﺳﺖ!‬ ‫ﮔﻔﺖ: ﺑﺲ ﮐﻦ! ﺟﺎی هﻴﭻ اﻧﮑﺎر ﻧﻴﺴﺖ!‬ ‫ﮔﻔﺖ: ﻣﻦ ﻋﻘـــــــﻞ از ﺳــﺮت ﺑﺮﺑﻮدﻩ ام‬ ‫ﻣﺴﺘﺠــــــﺎب ﺁﻣـــــــــﺪ ز ﻃﺎﻋﺖ هﺎ، دﻋﺎ‬ ‫وز ﮔﺰﻧـــــــــﺪت در ﭘﻨﺎهـــــــــــــــــﻢ ﺁورد‬ ‫ﺧﺎﮐﺴــــــﺎری ﮐﻦ،ﭼﻮ ﺳﻠﻄﺎﻧﯽ ﮔﺬﺷﺖ‬ ‫ﺑﻮدﻩ هﺎ ﺳــــــــﺮﺗﺎ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻧﺎﺑﻮدﻩ ﺷـــــﺪ‬ ‫ﺑﺮ دﻟﺶ ﻳﺰدان در اﻟﻬــــــــﺎم ﺑﺴـــــــــﺖ‬ ‫ﮔﻔﺖ: ﮐـــــــﻢ ﮔﻮ ﻳﺎوﻩ! ﺟــــــﺎن رﻳﺶ ﺗﻮ‬

‫ﮔﻔﺖ: ﺷﻴﺨﺎ ﭼﻨﺪ از اﻳﻦ رﻧﮓ و رﻳـــــﺎ‬ ‫ﻋﺎﺷﻘﯽ ﭘﻴﺪاﺳـــــــــــــﺖ از رﻓﺘﺎر ﺗﻮ‬ ‫ﮔﻔﺖ: ای ﻣﻠﻌــــــﻮن از اﻳﻨﺠﺎ دور ﺷﻮ!‬ ‫ﻣﻦ ﺑﻪ زهﺪم هﻤــــــــــــــﺪم اﻓﻼﮐﻴﺎن‬ ‫ﮔﻔﺖ: ای ﺷﻴﺦ دﻏﻞ زاری ﺑﺲ اﺳﺖ‬ ‫ﺑﺎ ﻣﺮﻳﺪان هﺮﭼـــــــــﻪ ﺧﻮاهﯽ ﻧﺎز ﮐﻦ‬ ‫ﭘﻴﺶ از اﻳﻦ ﮔﺮ ﺑﻨـــــــﺪﻩ ﺣﻖ ﺑﻮدﻩ ای‬ ‫ﺣﺎﻟﻴﺎ ﻣﺤﮑﻮم ﻓﺮﻣـــــــــــــــــــﺎن ﻣﻨﯽ‬ ‫ﺗﺎ هﻮای " ﻗﺪرت" از راهـــــﺖ ﻓﮑﻨــــﺪ‬ ‫دﻳﮕـــــــــﺮ ﺁن ﺁراﻣﺶ ﺧــــﺎﻃﺮ ﻣﺠــــﻮ‬ ‫ﻧﻴﮏ ﺑﻨﮕﺮ ﭼــــــﻮن ﺑﻪ دﺳــﺖ ﺁوردﻣﺖ‬ ‫ﮔﻔﺖ: ﭘﺲ ﻣﺰد ﻋﺒﺎداﺗﻢ ﮐﺠـــــﺎﺳﺖ؟‬ ‫ﮔﻔﺖ: ﻣﺎ را ﺑﺎ هﻮﺳﻬـــــــﺎ ﮐﺎر ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﮔﻔﺖ: ﻣﻦ ﭘﻴﺮ ﻃﺮﻳﻘـــــــــــﺖ ﺑﻮدﻩ ام‬ ‫ﮔﻔﺖ: ﻣﺎ را در ﺣﺮﻳـــــــﻢ ﮐﺒـــــــــــﺮﻳﺎ‬ ‫ﺧﻮاهﻢ از ﺣﻖ ﺗﺎ ﺑـــــــــــــــﺮاهﻢ ﺁورد‬ ‫ﮔﻔﺖ: دور ﭘﺎﮐﺪاﻣــــــــــــﺎﻧﯽ ﮔﺬﺷﺖ‬ ‫دل ﭼﻮ ﺑﺎ ﻧﻨﮓ هﻮس ﺁﻟﻮدﻩ ﺷـــــــــﺪ‬ ‫هﺮﮐﻪ او دل در هـــــــﻮای ﺧﺎم ﺑﺴﺖ‬ ‫ﮔﻔﺖ: ﺑﺰداﻳﻢ ز دل ﺗﺸــــــــــﻮﻳﺶ ﺗﻮ‬

‫ﺳﻴﺪ ﻣﺮﺣﻮم ﭘﺲ از ﺧﺘﻢ ﻣﺜﻨﻮی، ﺻﻠﻮاﺗﯽ ﻣﯽ ﻃﻠﺒﻴﺪ، و ﻧﻔﺴﯽ ﺗﺎزﻩ ﻣﯽ ﮐﺮد و ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﻓﻮت و ﻓﻨﯽ ﮐﻪ‬ ‫ﻣﺤﺼﻮل ﺗﺠﺎرب ﺳﺎﻟﻴﺎن ﺑﻮد، دﻗﺎﻳﻘﯽ ﺧﺎﻣﻮش ﻣﯽ ﮔﺸﺖ و ﺑﺎ ﺳﮑﻮت ﺧﻮد ﺗﻮﺟﻪ هﻤﻪ ﺣﺎﺿﺮان را ﺑﻪ ﻣﻨﺒﺮ و‬ ‫ﺷﺨﺺ ﺷﺨﻴﺺ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺟﻠﺐ ﻣﯽ ﮐﺮد. و در ﭘﯽ اﻳﻦ ﺳﮑﻮت اﻧﺘﻈﺎر ﺁﻣﻴﺰ و ﻧﮕﺎﻩ ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻧﻪ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺻﺤﻨﻪ‬ ‫ای ﻣﯽ ﺁراﺳﺖ از ﺑﺎﻣﺪاد روز دوم ﮐﻪ ﺑﺎزرﮔﺎن ﺑﻴﭽﺎرﻩ و ﺳﺮﺧﻮردﻩ ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎن ﺷﺐ ﻧﺨﻔﺘﻪ و ﭘﻒ ﮐﺮدﻩ، ﺑﺎ ﺣﺮﻣﺖ‬ ‫درهﻢ ﺷﮑﺴﺘﻪ و ﺁﺑﺮوی ﺑﺮ ﺧﺎک رﺳﻮاﺋﯽ رﻳﺨﺘﻪ در ﺣﻀﻮر ﺷﻴﺦ ﺻﻨﻌﺎن ﺑﻪ ﺧﺎک اﻓﺘﺎدﻩ و اﻟﺘﻤﺎﺳﺶ اﻳﻦ ﮐﻪ‬ ‫ﻋﻠﻴﺎﻣﺨﺪرﻩ را ﺷﺨﺼﺎ ﻧﮕﻬﺪاری ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﺑﺎ هﺮﻳﮏ از ﻗﻠﻨﺪران ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ ﮐﻪ ﻣﺼﻠﺤﺖ ﻣﯽ داﻧﻨﺪ ﺗﺤﻮﻳﻞ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ و ﺟﺎن‬ ‫و ﺁﺑﺮوی ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺳﺎﻟﻪ او را از ﺧﻄﺮ ﻧﺠﺎت دهﻨﺪ.‬

‫ﻗﻠﻨﺪران ﮔﺮداﮔﺮد ﺗﺨﺘﻪ ﭘﻮﺳﺖ ﺷﻴﺦ ﺣﻠﻘﻪ زدﻩ اﻧﺪ و ﺑﺎ هﺮ ﻗﻠﻨﺪری دو ﺳﻪ ﺗﻦ از ﻣﺸﺪی هﺎی ﺷﻬﺮ ﺧﻨﺠﺮ ﺑﺮ ﮐﻤﺮ و‬ ‫ﻗﻤﻪ در دﺳﺖ ﺁﻣﺎدﻩ ﻓﺮﻣﺎﻧﻨﺪ. ﺻﻮﻓﻴﺎن ﺳﺎدﻩ دل و ﻣﺮﻳﺪان ﺑﯽ ﺧﺒﺮ هﻢ در ﺣﻴﺎط ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ ﻣﯽ ﻟﻮﻟﻨﺪ و ﺑﺎ هﺮ ﺣﺮﮐﺖ و‬ ‫اﺷﺎرﻩ ﺷﻴﺦ ﺑﺎﻧﮏ " هﻮهﻮ، ﻳﺎهﻮ، ﻳﺎ ﻣﻦ ﻻهﻮاﻻهﻮ" ﺳﺮ ﻣﯽ دهﻨﺪ.‬

‫ﺻﻔﺤﻪ ٩‬

‫ﺳﻌﻴﺪی ﺳﻴﺮﺟﺎﻧﯽ‬

‫ﺷﻴﺦ ﺻﻨﻌﺎن‬

‫ﺷﻴﺦ ﺻﻨﻌﺎن ﺑﺎ اﻧﮑﺎری ﻧﺎز ﺁﻟﻮد در ﭘﺎﺳﺦ اﻟﺘﻤﺎس ﺑﺎزرﮔﺎن ﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ، " وﻇﻴﻔﻪ ﺷﺮﻋﯽ ﺷﻤﺎ ﻧﮕﻪ داری از اﻳﻦ زن ﺑﯽ‬ ‫ﭘﻨﺎﻩ اﺳﺖ، ﺑﺮای اﻳﻦ ﮐﺎر ﺧﻴﺮ ﮐﺴﯽ را ﻏﻴﺮ از ﺷﻤﺎ ﻧﺪارم، هﻴﭻ ﮐﺲ را ﻧﺪارم، اﻟﺒﺘﻪ از او ﻧﮕﻬﺪاری ﮐﻨﻴﺪ".‬ ‫ﺑﺎزرﮔﺎن ﻣﯽ ﻧﺎﻟﺪ ﮐﻪ " ﺣﻀﺮت ﺷﻴﺦ ﺑﺤﻤﺪاﷲ دﻩ هﺎ ﻗﻠﻨﺪر ﮔﺮدن ﮐﻠﻔﺖ دور و ﺑﺮﺗﺎن هﺴﺖ، اﺟﺎزﻩ ﻓﺮﻣﺎﺋﻴﺪ اﻓﺘﺨﺎر اﻳﻦ‬ ‫ﺷﻐﻞ ﺷﺮﻳﻒ ﻧﺼﻴﺐ ﻳﮑﯽ از اﻳﻦ ﺑﺰرﮔﻮاران ﺷﻮد. ﺑﺮوﻧﺪ ﻋﻠﻴﺎﻣﺨﺪرﻩ ﺑﺎ ﺑﻴﺎورﻧﺪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ، هﻤﻴﻦ زﻳﺮ ﻧﻈﺮ ﻣﺒﺎرک ﺧﻮدﺗﺎن‬ ‫ﺑﺎﺷﺪ".‬ ‫ﺷﻴﺦ ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﻋﺘﺎب ﺁﻟﻮدی ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ: " روز اول هﻢ ﮔﻔﺘﻪ ام ﮐﻪ ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ ﺟﺎی زن ﻧﻴﺴﺖ، زن ﺷﺮﻳﮏ ﺷﻴﻄﺎن اﺳﺖ.‬ ‫ﺷﻴﻄﺎن ﻣﻠﻌﻮن ﻣﯽ ﺧﻮاهﺪ..."‬
‫دراﻳﻨﺠﺎ ﻣﺮﺣﻮم ﺳﻴﺪ ﻣﮑﺜﯽ ﮐﺮد، ﺑﻪ ﻋﻤﺎﻣﻪ ﺿﺨﻴﻤﺶ ﺗﮑﺎﻧﯽ ﻣﯽ داد و ﺑﺎ ﮔﻮﺷﻪ ﻋﺒﺎ ﭘﻴﺸﺎﻧﯽ ﻋﺮق ﺁﻟﻮدش را‬ ‫ﺧﺸﮏ ﻣﯽ ﮐﺮد و ﻣﯽ ﮔﻔﺖ:‬

‫ﺑﻪ ﻣﺤﺾ اﻳﻨﮑﻪ ﮐﻠﻤﻪ " ﺷﻴﻄﺎن ﻣﻠﻌﻮن" ﺑﺮ زﺑﺎن ﺷﻴﺦ ﺟﺎری ﺷﺪ، ﺷﻴﻄﺎن واﻗﻌﺎ ﻣﻠﻌﻮن ﮐﻪ ﺧﻮدش را در هﻴﺎت ﻳﮑﯽ‬ ‫از ﻗﻠﻨﺪران ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ ﺟﺎ زدﻩ ﺑﻮد، ﺻﻒ ﺟﻤﻌﻴﺖ را ﺷﮑﺎﻓﺖ و ﭘﻴﺶ ﺁﻣﺪ و ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﻠﻴﺤﯽ ﺳﺨﻦ ﺷﻴﺦ را ﻗﻄﻊ ﮐﺮد ﮐﻪ:‬ ‫ اﻟﺒﺘﻪ ﺣﻀﺮت ﺷﻴﺦ درﺳﺖ ﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ، ﺟﺎی زن در ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ ﻧﻴﺴﺖ، زﻳﺮا زن ﺷﺎﮔﺮد ﺷﻴﻄﺎن ﻟﻌﻴﻦ اﺳﺖ، ﺷﺮﻳﮏ‬‫ﺷﻴﻄﺎن اﺳﺖ، اﺻﻼ ﺧﻮد ﺷﻴﻄﺎن اﺳﺖ، ﮐﺎر ﺷﻴﻄﺎن هﻢ ﻓﺮﻳﺐ دادن ﺑﻨﯽ ﺁدم اﺳﺖ، ﻓﺮﻳﺐ دادن ﺁدﻣﻴﺰادﮔﺎﻧﯽ اﺳﺖ‬ ‫ﮐﻪ دﻳﻦ و اﻳﻤﺎن درﺳﺘﯽ ﻧﺪارﻧﺪ، اﻣﺎ ﻏﻠﻂ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﺷﻴﻄﺎن ﮐﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺳﺮ ﻣﻮﺋﯽ در ﺻﻔﺎی اﻳﻤﺎن ﺷﻴﺦ و ﻣﺮﻳﺪان از‬ ‫ﻓﺮﺷﺘﻪ ﻣﻌﺼﻮم ﺗﺮش رﺧﻨﻪ ﮐﻨﺪ. ﮔﻴﺮم هﻤﻪ ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ را ﭘﺮاز ﺷﻴﻄﺎن ﮐﻨﻨﺪ، هﻤﻪ ﺑﭽﻪ ﺷﻴﻄﺎن هﺎی ﻋﺎﻟﻢ را ﺟﻤﻊ ﮐﻨﻨﺪ و‬ ‫در ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ ﻣﻘﺪس ﺣﻀﺮت ﺷﻴﺦ ﺑﭽﭙﺎﻧﻨﺪ، ﺑﺎزهﻢ ﺑﺮ داﻣﻦ ﮐﺒﺮﻳﺎش ﻧﻨﺸﻴﻨﻨﺪ ﮔﺮد. ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ ﺟﺎی ﻣﺮدان ﺣﻖ اﺳﺖ و ﻣﺮد‬ ‫ﺣﻖ هﻢ از ﺷﻴﻄﺎن ﭘﺮواﺋﯽ ﻧﺪارد".‬ ‫ﺳﭙﺲ در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺣﺮﮐﺖ ﭼﺸﻢ و اﺷﺎرات اﺑﺮو، ﺑﻪ ﺷﻴﺦ ﺁﺷﻨﺎﺋﯽ ﻣﯽ داد و ﻗﻮل و ﻗﺮار دوﺷﻨﺒﻪ را ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮش‬ ‫ﻣﯽ ﺁورد، ﻟﺤﻦ ﺧﻮد را ﺗﻀﺮع ﺁﻣﻴﺰ و ﺗﺮﺣﻢ ﻃﻠﺐ ﮐﺮد ﮐﻪ:‬ ‫ اﮔﺮ ﺣﻀﺮت ﺷﻴﺦ زن ﺑﯽ ﭘﻨﺎهﯽ را در ﮐﻒ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﺧﻮد ﻧﮕﻴﺮد، روز ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺟﻮاب ﺧﺪا را ﭼﻪ ﺧﻮاهﺪ. ﻣﮕﺮ ﺣﻀﺮت‬‫ﺷﻴﺦ در ﺻﺪق ﻋﻘﻴﺪﻩ و ﻗﺪرت اﻳﻤﺎن ﺻﻮﻓﻴﺎن ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ ﺗﺮدﻳﺪی دارد ﮐﻪ اﻳﻨﻬﻤﻪ در ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻦ ﺗﻘﺎﺿﺎ ﻳﺸﺎن ﺗﺎﻣﻞ ﻣﯽ‬ ‫ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ؟‬ ‫ﺟﻤﺎﻋﺖ ﻗﻠﻨﺪران ﮐﻪ دﻧﻴﺎ را ﺑﻪ ﮐﺎم و ﺷﻴﺦ را در ﺁﺳﺘﺎﻧﻪ اﻧﻌﻄﺎف دﻳﺪﻧﺪ، در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ دﺳﺘﻪ ﺗﺒﺮزﻳﻦ ﺑﻪ ﮐﺸﮑﻮل‬ ‫هﺎی ﺧﻮد ﻣﯽ ﻧﻮاﺧﺘﻨﺪ، هﻤﺼﺪا ذﮐﺮ ﻓﺮاوان ﺗﺎﺛﻴﺮ " ﻳﺎهﻮ، ﻳﺎ ﻣﻦ ﻻهﻮاﻻهﻮ" ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ، و ﺻﻮﻓﻴﺎن ﺳﺎدﻩ ﻟﻮح و ﻣﺮدم ﺑﯽ‬ ‫ﺧﺒﺮ ﺷﻬﺮ هﻢ ﺑﺎ ذﮐﺮ ﺁﻧﺎن هﻤﺼﺪا ﺷﺪﻧﺪ و ﺑﺎﻧﮓ " هﻮ، هﻮ" ﺑﻪ ﺁﺳﻤﺎن رﺳﻴﺪ.‬ ‫ﺷﻴﺦ ﺻﻨﻌﺎن ﺣﻴﺮت زدﻩ از ﺑﺎزارﮔﺮﻣﯽ ﺷﻴﻄﺎن و ﻓﺮﻳﺎد و ﺧﺮوش ﻣﺮﻳﺪان، در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺗﺼﻮر وﺻﺎل زن دﻟﺶ را ﺑﻪ‬ ‫اﻟﺘﻬﺎب اﻓﮑﻨﺪﻩ ﺑﻮد، ﺳﺮ ﺑﻪ زاﻧﻮی ﻣﺮاﻗﺒﺖ ﮔﺬاﺷﺖ و در ﺑﺤﺮ ﻣﮑﺎﺷﻒ ﻓﺮو رﻓﺖ. ﺳﮑﻮت اﻧﺘﻈﺎر ﺁﻣﻴﺰی ﻣﺠﻠﺲ را ﻓﺮا‬ ‫ﮔﺮﻓﺖ. ﻣﺮﻳﺪان و ﺣﺎﺿﺮان در دل دﻋﺎ ﻣﯽ ﺧﻮاﻧﺪﻧﺪ و ﺑﺎ هﻤﻪ ﺻﻔﺎی ﺧﺎﻃﺮ از ﺧﺪا ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ ﮐﻪ دل ﺷﻴﺦ را ﻧﺮم‬ ‫ﮐﻨﺪ، ﻗﻠﻨﺪران دﺳﺖ ﺑﻪ ﺳﻴﻨﻪ اﻳﺴﺘﺎدﻩ، و ﺑﺎ زﺑﺎن اﺷﺎرﻩ ﺣﺼﻮل ﻣﻘﺼﻮد را ﺑﻪ هﻤﺪﻳﮕﺮ ﺗﺒﺮﻳﮏ ﻣﯽ ﮔﻔﺘﻨﺪ.‬ ‫هﻤﻴﻦ ﮐﻪ ﺷﻴﺦ ﺳﺮ از زاﻧﻮی ﺗﺎﻣﻞ ﺑﺮداﺷﺖ، ﻗﻠﻨﺪران ﮐﻪ ﻧﻘﺶ رﺿﺎﻳﺖ را ﺑﺮ ﭼﻬﺮﻩ ﭘﺮﭼﺮوک ﺷﻴﺦ دﻳﺪﻧﺪ، ﺑﯽ ﺁﻧﮑﻪ‬ ‫ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺳﺨﻨﯽ ﺷﻮﻧﺪ ﻓﺮﻳﺎد " هﻮ ﺣﻖ ﻣﺪدي" ﮐﺸﻴﺪﻧﺪ و ﺑﺎ ﻳﮏ اﺷﺎرﻩ ﺳﻴﻞ ﺟﻤﻌﻴﺖ را ﺑﻪ ﺳﻮی ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺎزرﮔﺎن راﻩ‬ ‫اﻧﺪاﺧﺘﻨﺪ.‬ ‫ﺑﻴﭽﺎرﻩ ﺑﺎزرﮔﺎن، ﺣﻴﺮت زدﻩ از ﻧﻘﺸﻬﺎی ﻋﺠﺎﻳﺒﯽ ﮐﻪ دﻳﺪﻩ ﺑﻮد، ﺳﺮﺧﻮردﻩ و ﺁﺑﺮوﺑﺎﺧﺘﻪ، از ﭘﯽ ﺟﻤﻌﻴﺖ راﻩ اﻓﺘﺎد، ﺧﺴﺘﻪ‬ ‫و ﮐﻮﻓﺘﻪ و زﻳﺎن دﻳﺪﻩ ﻟﻌﻨﺖ ﮐﻨﺎن ﺑﺮ ﮐﺎر ﺧﻮﻳﺶ و ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺷﻮم ﺧﻮﻳﺶ.‬
‫ﺧﺪا ﻏﺮﻳﻖ رﺣﻤﺖ ﮐﻨﺪ ﺁﺳﻴﺪ ﻣﺼﻄﻔﯽ ﻣﺎ و هﻤﻪ اﻣﻮات ﺷﻤﺎ را. ﺳﻴﺪ ﺧﺪا ﺑﻴﺎﻣﺮز، ﻃﻮل و ﺗﻔﺼﻴﻞ ﺟﺎﻧﺎﻧﻪ ای‬ ‫ﻣﯽ داد، و ﺻﺤﻨﻪ هﺎی ﺣﻴﺮت اﻧﮕﻴﺰی ﻣﯽ ﺳﺎﺧﺖ از هﺠﻮم ﺧﻼﻳﻖ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺎزرﮔﺎن، و ﺣﺮﮐﺖ دادن ﻗﺪرت ﺧﺎﻧﻢ‬ ‫ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ ﺷﻴﺦ و ﺗﺠﺎوزهﺎﻳﯽ ﮐﻪ در اﺛﻨﺎی اﻳﻦ ﻧﻘﻞ و اﻧﺘﻘﺎل از ﻃﺮف ﻗﻠﻨﺪران ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ و اﻟﻮاط ﺷﻬﺮ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻧﻪ‬ ‫هﺎی ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن ﺻﻮرت ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺖ. و ﻋﻠﻴﺎﻣﺨﺪرﻩ را ﺑﻪ اﺷﮏ و ﻧﺎﻟﻪ اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﺑﻮد.‬ ‫ﻟﺤﻦ ﺳﻴﺪ در اﻳﻦ ﺟﺎ ﻏﻢ ﺁﻟﻮد ﻣﯽ ﺷﺪ، درﺳﺖ ﺷﺒﻴﻪ ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ذﮐﺮ ﻣﺼﻴﺒﺖ ﻣﯽ ﭘﺮداﺧﺖ و ﻣﻘﺎرن ﺁن‬ ‫ﭘﻴﺮزﻧﺎن ﻣﺠﻠﺲ ﺻﺪا ﺑﻪ ﮔﺮﻳﻪ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ و ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﺑﻐﺾ ﺁﻟﻮد ﺑﻪ ﻗﻠﻨﺪران و اﻟﻮاط ﻧﻔﺮﻳﻦ و ﻟﻌﻨﺖ ﻣﯽ‬ ‫ﻓﺮﺳﺘﺎدﻧﺪ.‬ ‫ﺳﻴﺪ ﭘﺲ از ﺁن ﮐﻪ اﺷﮑﯽ ﺣﺴﺎﺑﯽ از ﻣﺨﺪرات ﻣﺤﺘﺮﻣﻪ ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺖ و ﻣﺠﻠﺲ را ﻳﮑﭙﺎرﭼﻪ ﻏﺮق ﻋﺰا ﻣﯽ‬ ‫ﺳﺎﺧﺖ، ﺳﺮ ﺑﺰﻧﮕﺎﻩ ﺻﻠﻮاﺗﯽ ﻃﻠﺐ ﻣﯽ ﮐﺮد و ﺁن ﮔﺎﻩ ﺑﺎ هﻨﺮﻣﻨﺪی ﺑﯽ ﻧﻈﻴﺮی، ﺟﻤﻌﻴﺖ ﮔﺮﻳﺎن را ﺑﻪ ﻣﺼﺪاق "‬ ‫ﻣﻴﺎن ﮔﺮﻳﻪ ﻣﯽ ﺧﻨﺪم" ﺑﻪ ﺟﻬﺎن ﺳﺒﮏ روﺣﯽ و ﻧﺸﺎط ﻣﯽ ﮐﺸﺎﻧﻴﺪ. و ﻣﻦ در ﻋﺎﻟﻢ ﮐﻮدﮐﯽ ﺗﻔﺎوت ﺑﯽ ﻓﺎﺻﻠﻪ‬ ‫اﻳﻦ دو ﻣﻨﻈﺮﻩ را ﺑﻪ ﺟﻠﻮﻩ ﮔﺮی ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﺑﻬﺎری ﺗﺸﺒﻴﻪ ﻣﯽ ﮐﺮدم ﮐﻪ ﻧﺎﮔﻬﺎن داﻣﻦ اﺑﺮهﺎی ﺑﺎراﻧﯽ را ﭼﺎک زدﻩ‬ ‫اﺳﺖ و ﺑﺮ ﭼﻬﺮﻩ زﻣﻴﻦ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﯽ زﻧﺪ.‬ ‫ﺁری ﺳﻴﺪ ﻧﺎزﻧﻴﻦ ﻣﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﯽ ﮐﺮد. ﺟﻤﺎﻋﺖ ﻣﺘﺎﺛﺮ و ﮔﺮﻳﺎن را ﺑﺎ ﺧﻮد ﺑﻪ ﺣﺠﻠﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺷﻴﺦ ﺻﻨﻌﺎن ﻣﯽ ﮐﺸﺎﻧﺪ.‬ ‫اﻃﺎق ﺁراﺳﺘﻪ ای در ﮔﻮﺷﻪ دﻧﺞ و دور اﻓﺘﺎدﻩ ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ، ﺑﺎ ﭘﺮدﻩ هﺎی ﺿﺨﻴﻢ ﻓﺮو هﺸﺘﻪ، و ﺧﻠﻮت ﻣﺼﻔﺎﺋﯽ ﮐﻪ‬ ‫ﭼﻨﺪ ﺗﻦ از ﻣﺮﻳﺪان ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺷﻴﺦ ﺑﺎ ﺗﺒﺮ زﻳﻦ هﺎی دروﻳﺸﯽ از ﺁن ﭘﺎﺳﺪاری ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ.‬ ‫ﺳﻴﺪ ﺻﺎﺣﺐ ذوق ﺷﻴﺦ ﺻﻨﻌﺎﻧﯽ در ﻧﻈﺮ ﻣﺎ ﻣﺴﺘﻤﻌﺎن ﻣﺠﺴﻢ ﻣﯽ ﮐﺮد، ﺣﻤﺎم رﻓﺘﻪ و ﻗﺒﺎی ﻧﻮ ﭘﻮﺷﻴﺪﻩ و رﻳﺶ‬ ‫ﺳﻔﻴﺪ را ﺧﻀﺎب ﺑﺴﺘﻪ و ﺗﺎج دروﻳﺸﯽ را ﺑﺮ ﻓﺮق ﺳﺮ ﻧﻬﺎدﻩ، و ﺑﻪ ﻧﻴﺮوی ﻋﺸﻖ از ﺿﻌﻒ و ﮐﻬﻮﻟﺖ و رﺧﻮت‬ ‫ﭘﻴﺮی رهﻴﺪﻩ، ﺑﺮ ﺻﺪر ﻣﺠﻠﺲ ﻧﺸﺴﺘﻪ در اﻧﺘﻈﺎر ﻋﺮوس ﺣﻼل و ﻃﻴﺐ و ﻃﺎهﺮی ﮐﻪ ﺑﺎ هﻠﻬﻠﻪ ﺟﻨﻮن ﺁﻣﻴﺰ ﻋﻮام‬ ‫ﺑﺪرﻗﻪ ﮔﺸﺘﻪ و ﺑﺎ " هﻮﺣﻖ" ﺑﯽ وﻗﻔﻪ دروﻳﺸﺎن اﺳﺘﻘﺒﺎل.‬ ‫و ﺑﺎ هﻤﺎن ﻟﺤﻦ ﮔﺮم و ﮔﻴﺮاﻳﺶ اﺷﺎراﺗﯽ داﺷﺖ ﺑﻪ اﺣﻮال ﻋﺮوس ﺧﺎﻧﻢ هﻔﺖ ﻗﻠﻢ ﺁراﺳﺘﻪ ﺗﺮﮔﻞ و ورﮔﻠﯽ ﮐﻪ‬ ‫دو روزی اﺳﺖ در ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ ﻣﻨﺰل ﮔﺰﻳﺪﻩ و در اﻳﻦ زﻣﺎن ﮐﻮﺗﺎﻩ از هﻮﺳﺒﺎزی ﻗﻠﻨﺪران و دﺳﺖ درازی رﻧﺪان و زﺧﻢ‬

‫ﺻﻔﺤﻪ ٠١‬

‫ﺳﻌﻴﺪی ﺳﻴﺮﺟﺎﻧﯽ‬
‫زﺑﺎن ﺻﻮﻓﻴﺎن ﺟﺎﻧﺶ ﺑﻪ ﻟﺐ ﺁﻣﺪﻩ و ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺟﻮش و ﺧﺮوش در درون اﻧﺒﺎﺷﺘﻪ اﺳﺖ و ﺑﺎ ﻗﻴﺎﻓﻪ ﺁرام و دﻟﺮﺑﺎﻳﺶ‬ ‫ﺁﺗﺸﻔﺸﺎن ﻣﻬﻴﺒﯽ اﺳﺖ در ﺁﺳﺘﺎﻧﻪ اﻧﻔﺠﺎر.‬ ‫ﺳﻴﺪ ﺑﺰرﮔﻮار ﺑﺪﻳﻦ ﺳﺎدﮔﯽ و اﺧﺘﺼﺎر از ﺳﺮﮔﺬﺷﺖ ﻋﺮوس ﺧﺎﻧﻢ ﻧﻤﯽ ﮔﺬﺷﺖ و دﺧﺘﺮ زﻳﺒﺎ را ﺑﺮاﺣﺘﯽ و ﺑﯽ‬ ‫ﻟﻔﺖ و ﻟﻌﺎب از ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺎزرﮔﺎن ﺣﺮﮐﺖ ﻧﻤﯽ داد و ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ ﻧﻤﯽ ﮐﺸﺎﻧﻴﺪ.‬ ‫در اﻳﻨﺠﺎ هﻤﻪ ﺑﻐﺾ هﺎی در ﺳﻴﻨﻪ اﻧﺒﺎﺷﺘﻪ اش را از رﻳﺎﮐﺎری و ﺣﻘﻪ ﺑﺎزی ﻗﻠﻨﺪران ﻣﯽ ﮔﺸﻮد و در ﻓﻀﺎی‬ ‫ﻣﺠﻠﺲ روﺿﻪ ﺧﻮاﻧﯽ ﻣﯽ ﭘﺮاﮐﻨﺪ.‬

‫ﺷﻴﺦ ﺻﻨﻌﺎن‬

‫ﻗﻠﻨﺪران رﻳﺎ ﮐﺎر ﻧﻈﺮﺑﺎز از ﻳﮑﺴﻮ ﺑﺮ ﮔﺮدن ﺷﻴﺦ ﺻﻨﻌﺎن ﻣﻨﺖ هﺎ ﻣﯽ ﮔﺬاﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺮای ﺣﻔﻆ ﻇﺎهﺮ و ﺗﺤﻤﻴﻖ ﺧﻼﻳﻖ‬ ‫ﭼﻨﻴﻦ و ﭼﻨﺎن ﮐﺮدﻳﻢ، ﻣﺠﺎﻟﺲ ذﮐﺮ وﺳﻤﺎع ﺑﺮﭘﺎ ﺳﺎﺧﺘﻴﻢ، ﺳﺎﻋﺘﻬﺎ ﺑﺎ ﮔﺮوﻩ ﮔﺮوﻩ ﺧﻼﻳﻖ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﮕﻮ ﻧﺸﺴﺘﻴﻢ و ﺑﺎ‬ ‫ﻣﻨﻄﻖ ﻣﻐﻠﻄﻪ و اﺳﺘﺪﻻل ﺗﻬﺪﻳﺪ ﺁﻣﻴﺰ ﭼﻤﺎﻗﯽ، ﺑﻪ ﻋﻮام ﮐﺎﻻﻧﻌﺎم ﻓﻬﻤﺎﻧﻴﺪﻳﻢ ﮐﻪ ﺑﺮای ﻧﮕﻬﺪاری ﻋﻔﻴﻔﻪ ﻣﺨﺪرﻩ‬ ‫ﻣﻈﻠﻮﻣﻪ هﻴﭻ ﻧﻘﻄﻪ ای در ﺟﻬﺎن ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺗﺮ از ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ ﻧﻴﺴﺖ. ﺑﻪ ﻣﺮدم ﮔﻔﺘﻴﻢ ﮐﻪ ﺣﻀﺮت ﺷﻴﺦ از ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻦ زن در‬ ‫ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ ﻣﻘﺪس ﺧﻮد اﮐﺮاﻩ دارد و اﻳﻦ واﺟﺐ ﺷﺮﻋﯽ ﺑﺮﻋﻬﺪﻩ ﺷﻤﺎ ﺧﻼﻳﻖ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻌﺪ از ﻧﻤﺎز ﺷﺐ از درﮔﺎﻩ اﺣﺪﻳﺖ‬ ‫ﺑﺎ ﺧﻠﻮص ﻧﻴﺖ ﺑﺨﻮاهﻴﺪ ﮐﻪ دل ﺷﻴﺦ را ﺑﻪ رﺣﻢ ﺁورد و اﻳﻦ ﺿﻌﻴﻔﻪ ﻋﻔﻴﻔﻪ ﭘﺎﺷﮑﺴﺘﻪ را ﺑﻪ ﮐﻨﻴﺰی ﻗﺒﻮل ﮐﻨﺪ، وﮔﺮﻧﻪ‬ ‫ﺁراﻣﺶ و اﻣﻨﻴﺖ ﺷﻬﺮ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺗﺼﻮف او ﺑﻬﻢ ﺧﻮاهﺪ ﺧﻮرد و ﺧﻼﻳﻖ ﺑﻪ ﺟﺎن ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﺧﻮاهﻨﺪ اﻓﺘﺎد.‬ ‫ﻣﺎ ﺑﻮدﻳﻢ ﮐﻪ ﻣﺮدم ﺳﺎدﻩ دل از هﻤﻪ ﺟﺎ ﺑﯽ ﺧﺒﺮ را از ﮐﺎر و زﻧﺪﮔﯽ ﺑﺎز داﺷﺘﻴﻢ و ﺑﻪ ﭘﻴﺮاﻣﻮن ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ ﮐﺸﺎﻧﺪﻳﻢ و ﺑﺎ‬ ‫ذﮐﺮ " هﻮ، هﻮ، ﻳﺎهﻮ ﻳﺎ ﻣﻦ ﻻهﻮ اﻻهﻮ" و ﺑﻪ ﮐﻤﮏ " دوغ وﺣﺪت" ﺁﻧﺎن را ﭼﻨﺎن ﺳﺮﺧﻮش و ﺑﯽ ﺧﻮد ﮐﺮدﻳﻢ ﮐﻪ ﻳﮑﺼﺪا‬ ‫ﻣﺎ را وﮐﻴﻞ ﺧﻮد ﺧﻮاﻧﺪﻧﺪ و ﻣﮑﻠﻔﻤﺎن ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ ﻋﻠﻴﺎﻣﺨﺪرﻩ را ﺗﺤﻮﻳﻞ ﺣﺮﻣﺴﺮای ﺷﻴﺨﻨﺎ دهﻴﻢ.‬ ‫ﻣﺎ ﺑﻮدﻳﻢ ﮐﻪ ﺗﺎﺟﺮ ﺑﻴﭽﺎرﻩ را ﺑﻪ ﺗﻨﮓ ﺁوردﻳﻢ و وادارش ﮐﺮدﻳﻢ ﮐﻪ ﺷﺨﺼﺎ از ﻧﮕﻬﺪاری زن اﻇﻬﺎر ﻋﺠﺰ ﮐﻨﺪ و او را ﺑﻪ‬ ‫ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ ﺳﭙﺎرد.‬ ‫ﺷﻴﺦ ﺻﻨﻌﺎن در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ از ﺑﺎزارﮔﺮﻣﯽ ﺣﺮﻳﻔﺎن ﺑﻪ ﺟﺎن ﺁﻣﺪﻩ و از اﻳﻦ ﻋﺸﻖ ﭘﻴﺮی ﮐﻪ ﺳﺮ ﺑﻪ رﺳﻮاﺋﯽ زدﻩ وﺟﻤﺎﻋﺖ‬ ‫ﭘﺮوری ﻗﻠﻨﺪران را ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺶ اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﺑﻮد اﺣﺴﺎس اﻧﻔﻌﺎل ﻣﯽ ﮐﺮد، در ﭘﺎﺳﺦ هﺮﻳﮏ از ﻣﺪﻋﻴﺎن ﺧﺪﻣﺖ ﻟﺒﺨﻨﺪی ﻣﯽ‬ ‫زد و وﻋﺪﻩ ای ﻣﯽ داد، ﻳﮑﯽ را ﻣﺎﻣﻮر ﭘﺮدﻩ داری ﺣﺮﻣﺴﺮا ﮐﺮد، دﻳﮕﺮی را ﺑﻪ ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﯽ ﺣﺠﻠﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﻨﺼﻮب ﻓﺮﻣﻮد،‬ ‫ﺳﻮﻣﯽ را ﻧﺎﻇﺮ ﺁﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ ﺣﺮﻣﺴﺮا ﮐﺮد،... ﺑﻪ هﺮﻳﮏ ﺧﺪﻣﺘﯽ رﺟﻮع ﮐﺮد ﺗﺎ ﺑﻪ ﻧﺤﻮی ﺑﺎ ﻋﻠﻴﺎﻣﺨﺪرﻩ درﺗﻤﺎس ﺑﺎﺷﻨﺪ و‬ ‫ﺑﻪ ﺣﻆ ﺑﺼﺮی ﻗﻨﺎﻋﺖ ﮐﻨﻨﺪ.‬
‫ﺳﭙﺲ ﻣﺮﺣﻮم ﺳﻴﺪ، ﺗﻮﺻﻴﻒ دﻟﻨﺸﻴﻨﯽ داﺷﺖ از ﻣﺠﻠﺲ ﻋﻘﺪ ﮐﻨﺎن، ﻣﺠﻠﺴﯽ ﮐﻪ ﺑﺪون ﺣﻀﻮر اﺣﺪی از‬ ‫ﮐﺴﺎن و ﺑﺴﺘﮕﺎن دﺧﺘﺮ ﺗﺸﮑﻴﻞ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد و هﺮﻳﮏ از ﻗﻠﻨﺪران ﺧﻮد را ﺧﻮﻳﺸﺎوﻧﺪ و وﮐﻴﻞ و ﺻﺎﺣﺐ اﺧﺘﻴﺎر او‬ ‫ﻣﻌﺮﻓﯽ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ و ﺑﯽ ﺁﻧﮑﻪ ﺑﻪ ﺳﺮاﭘﺎی در ﺣﺠﺎب ﭘﻮﺷﻴﺪﻩ زن اﻋﺘﻨﺎﺋﯽ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ، از زﺑﺎن او و ﺑﻪ ﻧﻴﺎﺑﺖ‬ ‫از او ﺳﺨﻦ ﻣﯽ ﮔﻔﺘﻨﺪ و دﻗﻴﻘﻪ ﺁﺧﺮ هﻢ ﮐﻪ ﻟﺤﻈﻪ " ﺑﻌﻠﻪ ﺑﺮان" ﺑﻮد، در ﭘﺎﺳﺦ ﺁﺧﻮﻧﺪی ﮐﻪ ﺻﻴﻐﻪ ﻋﻘﺪ را ﺟﺎری‬ ‫ﻣﯽ ﮐﺮد ﭼﻨﺎن هﻤﺼﺪا " ﺑﻠﻪ" ﮔﻔﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺻﻮﻓﻴﺎن و ﺣﺎﺷﻴﻪ ﻧﺸﻴﻨﺎن ﻣﺠﻠﺲ- ﺑﯽ ﺁﻧﮑﻪ ﮐﻼﻣﯽ از دهﺎن زن‬ ‫ﺷﻨﻴﺪﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ – ﺑﺎﻧﮓ " هﻮ، هﻮ" ﮐﺸﻴﺪﻧﺪ و ﻏﺶ و رﻳﺴﻪ رﻓﺘﻨﺪ.‬ ‫ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺳﻴﺪ ﻧﺎزﻧﻴﻦ ﻣﺎ، ﺑﻪ ﺷﺮح ﺷﺐ زﻓﺎف ﻣﯽ ﭘﺮداﺧﺖ، از زﺑﺎن ﺧﻮدش ﺑﺸﻨﻮﻳﺪ:‬

‫ﺟﻤﺎﻋﺖ ﺻﻮﻓﻴﺎن و ﻗﻠﻨﺪران، هﻮهﻮ زﻧﺎن و ﻣﺒﺎرﮐﺒﺎد ﮔﻮﻳﺎن ﺷﻴﺦ ﺻﻨﻌﺎن را ﺗﺎ ﺁﺳﺘﺎﻧﻪ ﺣﺮﻣﺴﺮا ﺑﺪرﻗﻪ ﮐﺮدﻧﺪ. ﺷﻴﺦ ﺑﻪ‬ ‫ﻣﺤﺾ ﺁﻧﮑﻪ از دهﻠﻴﺰ ﺣﺮﻣﺴﺮا ﮔﺬﺷﺖ و ﺟﻤﺎﻋﺖ ﻣﺮﻳﺪان را ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﮔﺬاﺷﺖ، وﻗﺎر هﻤﻴﺸﮕﯽ و رﻓﺘﺎر ﺁرام و‬ ‫ﭘﺮﻃﻤﺎﻧﻴﻨﻪ ﺧﻮد را ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﺮد و ﺑﺎ ﻗﺪم هﺎی ﺷﺘﺎﺑﺎن ﺑﻪ ﻃﺮف ﺣﺠﻠﻪ زﻓﺎف ﺷﺮوع ﺑﻪ دوﻳﺪن ﮐﺮد.‬ ‫ﻗﻠﻨﺪران ﮐﻪ از روزﻧﻪ هﺎی در رﻓﺘﺎر ﺷﺘﺎب ﺁﻟﻮد ﺷﻴﺦ را دﻳﺪﻧﺪ ﺣﻴﺮت زدﻩ ﺑﻪ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﻧﮕﺎهﯽ ﮐﺮدﻧﺪ. ﺧﻠﻴﻔﻪ ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ زﻳﺮ‬ ‫ﻟﺐ ﻏﺮﻳﺪ ﮐﻪ : " ﭘﺲ ﻣﺎ اﺷﺘﺒﺎﻩ ﮐﺮدﻩ ﺑﻮدﻳﻢ، ﻧﻴﺮوی ﺟﻮاﻧﯽ ﺷﻴﺦ ﻓﺘﻮری ﻧﻴﺎﻓﺘﻪ اﺳﺖ". ﻗﻠﻨﺪر دﻳﮕﺮ ﺣﻴﺮت زدﻩ ﻧﺎﻟﻴﺪ‬ ‫ﮐﻪ : " در اﻳﻦ ﺻﻮرت ﭼﻴﺰی دﺳﺘﮕﻴﺮ ﻣﺎ ﻧﺨﻮاهﺪ ﺷﺪ، هﻤﻪ رﺷﺘﻪ هﺎﻣﺎن ﭘﻨﺒﻪ ﮔﺸﺖ". ﺳﻮﻣﯽ ﺑﻪ دﻟﺪاری دوﺳﺘﺎن‬ ‫ﺷﺘﺎﻓﺖ ﮐﻪ : " ﻧﮕﺮان ﻧﺒﺎﺷﻴﺪ، ﻋﻠﻴﺎﻣﺨﺪرﻩ ﮐﻪ دﺧﺘﺮ ﻧﻴﺴﺖ ﻣﺪﺗﯽ هﻤﺒﺴﺘﺮ ﻣﺴﻴﻮ ﺑﻮدﻩ اﺳﺖ، ﺑﮕﺬار ﻳﮏ ﺷﺐ هﻢ‬ ‫در ﺑﻐﻞ ﭘﻴﺮﻣﺮد ﺑﺎﺷﺪ، ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﻣﺎل ﺧﻮدﻣﺎن اﺳﺖ". ﭼﻬﺎرﻣﯽ ﺣﺮف رﻓﻴﻘﺶ را ﺗﺎﺋﻴﺪ ﮐﺮد ﮐﻪ : " ﺑﺎ اﻳﻦ ﺷﺘﺎﺑﯽ ﮐﻪ‬ ‫ﭘﻴﺮﻣﺮد ﺑﻪ ﻃﺮف ﺣﺠﻠﻪ ﻣﯽ رود ﺑﻌﻴﺪ ﻣﯽ داﻧﻢ ﻓﺮدا ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺑﺎ ﭘﺎی ﺧﻮدش ﺑﻴﺮون ﺁﻳﺪ، ﻳﮏ ﺷﺒﻪ ﺣﺴﺎﺑﺶ ﺳﺎﺧﺘﻪ‬ ‫اﺳﺖ".‬ ‫ﺷﻴﺦ ﺻﻨﻌﺎن، ﭘﺸﺖ در ﺣﺠﻠﻪ رﺳﻴﺪ. ﻟﺤﻈﻪ ای اﻳﺴﺘﺎد ﺗﺎ ﻧﻔﺲ ﺑﻪ ﺷﻤﺎرﻩ اﻓﺘﺎدﻩ ﺧﻮد را ﺗﻨﻈﻴﻢ ﮐﻨﺪ. ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﭼﻨﺪ‬ ‫ﺗﻨﺤﺢ ﭘﻴﺎﭘﯽ ورود ﺧﻮد را اﻋﻼم داﺷﺖ. ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺑﺎ وﻗﺎری ﺷﺒﺨﺎﻧﻪ در ﻧﻴﻤﻪ ﺑﺎز ﺣﺠﻠﻪ را ﮔﺸﻮد و ﻗﺪم ﺑﻪ ﺳﺮاﭼﻪ‬ ‫ﮔﺬاﺷﺖ. ﭘﺮدﻩ را ﮐﻨﺎر زد. در ﭘﺮﺗﻮ ﺷﻌﻠﻪ ﻟﺮزان ﺷﻤﻌﯽ ﮐﻪ در ﮔﻮﺷﻪ اﻃﺎق ﻣﯽ ﺳﻮﺧﺖ، ﭼﺸﻤﺎن ﻣﺸﺘﺎﻗﺶ ﺑﻪ‬ ‫ﺟﻤﺎل ﻋﺮوس اﻓﺘﺎد. زن ﺑﺎ زﻳﻴﺎﺋﯽ ﺧﻴﺮﻩ ﮐﻨﻨﺪﻩ اش روی ﺗﺨﺖ ﻟﻤﻴﺪﻩ ﺑﻮد، ﺑﺎزوی ﻧﻴﻤﻪ ﻟﺨﺖ وﻣﺮﻣﺮﻳﻦ را ﺳﺘﻮن ﺳﺮ‬ ‫ﮐﺮدﻩ و ﺧﺮﻣﻦ ﻣﻮاج ﮔﻴﺴﻮان ﻃﻼﺋﯽ را ﭘﺸﺖ ﺳﺮ رﻳﺨﺘﻪ و ﺣﻠﻘﻪ ای از اﻳﻦ ﺁﺑﺸﺎر دﻟﺮﺑﺎ را روی ﺳﻴﻨﻪ ﻋﺮﻳﺎن و هﻮس‬ ‫اﻧﮕﻴﺰش رهﺎ ﮐﺮدﻩ.‬
‫ﺧﺪاﺑﻴﺎﻣﺮزد ﺁﺳﻴﺪ ﻣﺼﻄﻔﺎی ﻣﺎ، ﻧﻪ ﺑﺎ هﻴﭻ ﮔﻮﻧﻪ ای از ﻣﻘﻮﻻت ﺿﺎﻟﻪ هﻨﺮی ﺁﺷﻨﺎﺋﯽ داﺷﺖ، و ﻧﻪ در ﻃﻮل ﻋﻤﺮ‬ ‫دراز و ﭘﺮ ﺑﺮﮐﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﻗﺪم از ﻣﺤﺪودﻩ ﺳﻴﺮﺟﺎن ﺑﻴﺮون ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد.‬ ‫ اﻣﺎ ﭼﻨﺎن ﺗﻮﺻﻴﻔﯽ از ﻋﺮوس ﺑﻨﺎز ﺁرﻣﻴﺪﻩ داﺳﺘﺎن ﻣﯽ ﭘﺮداﺧﺖ، ﮐﻪ ﮔﻮﺋﯽ ﺣﺎﺻﻞ ﻋﻤﺮی ﺑﺼﻴﺮت ﻣﺘﮑﯽ ﺑﺮ‬‫ﺗﺠﺮﺑﻪ اﺳﺖ. ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺑﻌﺪ ﮐﻪ در ردﻳﻒ دﻳﮕﺮ ﮔﻨﺎهﺎن ﺟﻮاﻧﻲ- ﮔﺬار ﻣﺨﻠﺺ ﺑﻪ ﻓﺮﻧﮕﺴﺘﺎن اﻓﺘﺎد و از ﺗﺎﻻر ﻧﻘﺎﺷﯽ‬ ‫هﺎی ﻣﻮزﻩ ﻟﻮور دﻳﺪن ﮐﺮدم در ﺑﺮاﺑﺮ ﺗﺎﺑﻠﻮﺋﯽ از ﺷﺎهﮑﺎرهﺎی داوﻳﻨﭽﯽ، ﺑﯽ اﺧﺘﻴﺎر ﺑﻪ ﻳﺎد ﻣﻨﺒﺮ و ﻣﺠﻠﺲ ﻣﺮﺣﻮم‬ ‫ﺳﻴﺪ اﻓﺘﺎدم، ﮔﻮﺋﯽ ﺳﻴﺪ ﺻﺎﺣﺐ ﮐﺮاﻣﺖ ﻣﺎ ﺑﺎ دﻳﺪ ﻣﺴﺒﺐ ﺳﻮراخ ﮐﻦ ﺧﻮﻳﺶ در ﻣﻮزﻩ ﻟﻮور ﺳﻴﺎﺣﺘﯽ ﮐﺮدﻩ‬ ‫اﺳﺖ و ﺁﻧﭽﻪ ﺑﺮ ﻓﺮاز ﻣﻨﺒﺮ ﮔﻔﺘﻪ اﺳﺖ ﺗﻮﺻﻴﻔﯽ از اﻳﻦ ﺗﺎﺑﻠﻮی ﻧﻘﺎﺷﯽ ﺑﻮدﻩ اﺳﺖ.‬ ‫ﺑﺎری، وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺳﻴﺪ ﺑﻪ اﻳﻨﺠﺎی داﺳﺘﺎن ﻣﯽ رﺳﻴﺪ، ﺑﭽﻪ هﺎی وﻟﮕﺮد و ﺟﻮاﻧﻬﺎی ﻟﻮﻃﯽ ﻣﻨﺶ ﻣﺠﻠﺲ ﺑﻪ‬ ‫ﺷﻴﻮﻩ ﺳﻴﻨﻤﺎروهﺎی ﻻﻟﻪ زاری ﺳﻮت ﻣﯽ زدﻧﺪ، هﻠﻬﻠﻪ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ و ﺑﺎ ﺻﺪاهﺎی ﻋﺠﻴﺐ و ﻏﺮﻳﺐ ﺧﻮد ﻧﻈﻢ‬

‫ﺻﻔﺤﻪ ١١‬

‫ﺳﻌﻴﺪی ﺳﻴﺮﺟﺎﻧﯽ‬
‫ﻣﺠﻠﺲ را درهﻢ ﻣﯽ ﺷﮑﺴﺘﻨﺪ. ﭘﻴﺮزﻧﻬﺎ روی ﺧﻮد را ﺗﻨﮕﺘﺮ ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ و زﻳﺮ ﻟﺐ دﻋﺎ ﻣﯽ ﺧﻮاﻧﺪﻧﺪ و ﺑﺮ ﺷﻴﻄﺎن‬ ‫ﻟﻌﻨﺖ ﻣﯽ ﻓﺮﺳﺘﺎدﻧﺪ، ﻋﺎﻗﻠﻪ ﻣﺮدان ﻣﺠﻠﺲ ﺑﺎ ﺻﻠﻮات ﻧﻄﻠﺒﻴﺪﻩ ای ﺑﻪ ﺳﻴﺪ هﺸﺪار ﻣﯽ دادﻧﺪ ﮐﻪ در ﺗﻮﺻﻴﻒ هﺎ‬ ‫و ﺗﺸﺮﻳﺢ هﺎ ﻣﺒﺎﻟﻐﻪ ﻧﮑﻨﺪ و ﺟﻠﻮﺗﺮ ﻧﺮود. ﺳﻴﺪ ﻧﮑﺘﻪ ﺳﻨﺞ هﻢ اﻳﻦ هﺸﺪار را درک ﻣﯽ ﮐﺮد و داﻣﻦ ﺗﻮﺻﻴﻒ را‬ ‫ﻓﺮاهﻢ ﻣﯽ ﭼﻴﺪ و ﺑﻪ اﺻﻞ داﺳﺘﺎن ﻣﯽ ﭘﺮداﺧﺖ:‬

‫ﺷﻴﺦ ﺻﻨﻌﺎن‬

‫ﺷﻴﺦ ﺻﻨﻌﺎن ﻗﺪﻣﯽ ﺟﻠﻮﺗﺮ رﻓﺖ و ﭼﻮن ﻋﺮوس را هﻤﭽﻨﺎن ﻧﺎز ﺁﻟﻮد و ﺑﯽ اﻋﺘﻨﺎ دﻳﺪ، ﺳﺮﻓﻪ دﻳﮕﺮی ﺳﺮ داد ﮐﻪ ﺷﺎﻳﺪ‬ ‫زن ﺣﻴﺎ ﮐﻨﺪ و ﭘﻴﺶ ﭘﺎی ﺷﻴﺦ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﻮد و ﻣﻄﺎﺑﻖ ﻣﻌﻤﻮل دﺳﺖ ﺁﻗﺎ را ﺑﺒﻮﺳﺪ. اﻣﺎ ﻋﻠﻴﺎﻣﺨﺪرﻩ ﻧﻪ ﭘﺎﻳﺶ را ﺟﻤﻊ ﮐﺮد و‬ ‫ﻧﻪ ﺣﺮﮐﺘﯽ ﺑﻪ ﺧﻮد داد و ﻧﻪ ﺣﺘﯽ ﻧﮕﺎهﯽ ﺑﻪ ﻃﺮف ﺷﻴﺦ اﻓﮑﻨﺪ.‬ ‫ﺷﻴﺦ ﻗﺪم دوم را ﺑﺮداﺷﺖ و ﺳﺮﻓﻪ دوم را در ﻓﻀﺎی ﺣﺠﻠﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﭘﺮاﮐﻨﺪ. اﻣﺎ زن ﮔﻮﺋﯽ در ﺣﺎﻟﺖ ﺧﻠﺴﻪ ﻓﺮو رﻓﺘﻪ ﺑﻮد‬ ‫و ﺗﻮﺟﻬﯽ ﺑﻪ ورود ﺷﻴﺦ ﻧﺪاﺷﺖ. ﺷﻴﺦ ﺑﺎ ﺳﻮﻣﻴﻦ ﻗﺪم ﺑﻪ ﻧﺰدﻳﮑﯽ ﺗﺨﺖ رﺳﻴﺪ و ﺑﺮای ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺑﺎر ﻏﺮور ﺷﻴﺨﺎﻧﻪ‬ ‫ﺧﻮد را زﻳﺮﭘﺎی ﻧﻴﺎز ﻏﺮﻳﺰی اﻓﮑﻨﺪ و درهﻢ ﺷﮑﺴﺖ و ﺑﺎ ﻟﺤﻦ اﺷﺘﻴﺎق ﺁﻣﻴﺰی ﺳﻼم داد. اﻣﺎ زن هﻤﭽﻨﺎن ﺳﺮد و ﺑﯽ‬ ‫اﻋﺘﻨﺎ ﻧﮕﺎهﺶ را ﺑﻪ زاوﻳﻪ ای از اﻃﺎق دوﺧﺘﻪ ﺑﻮد.‬ ‫ﺷﻴﺦ ﻟﺮزﺷﯽ در زاﻧﻮان ﺧﻮد اﺣﺴﺎس ﮐﺮد، ﺻﺪای ﺿﺮﺑﺎن ﻗﻠﺐ ﺳﻮدازدﻩ ﺧﻮد را ﺷﻨﻴﺪ. ﻟﺮزان ﻟﺮزان ﭘﻴﺸﺘﺮ ﺁﻣﺪ و ﮐﻨﺎر‬ ‫ﺗﺨﺖ زن زاﻧﻮ زد و ﮔﻮﺷﻪ ﺗﻮری زﻳﺒﺎﺋﯽ ﮐﻪ ﻧﻴﻤﻪ اﻧﺪام زن را ﭘﻮﺷﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮد ﺑﺎ اﻧﮕﺸﺘﺎن ﻣﺮﺗﻌﺶ ﺧﻮد ﻟﻤﺲ ﮐﺮد. زن‬ ‫هﻤﭽﻨﺎن ﻣﺠﺴﻤﻪ ﺳﺮد و زﻳﺒﺎﺋﯽ ﺑﯽ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﺎﻧﺪ. ﺷﻴﺦ ﮐﻪ ﺗﻮﻗﻊ اﻳﻦ هﻤﻪ ﺧﻮاری و ﺑﯽ اﻋﺘﻨﺎﺋﯽ ﻧﺪاﺷﺖ، ﺳﺮش را‬ ‫ﺑﻪ ﻃﺮف ﺻﻮرت زن ﺑﺮد و در ﮔﻮش او زﻣﺰﻣﻪ ﮐﺮد:‬ ‫" ﻋﺰﻳﺰم!". ﻧﺎﮔﻬﺎن ﻣﺠﺴﻤﻪ زﻳﺒﺎ ﺑﻪ ﺣﺮﮐﺖ ﺁﻣﺪ. ﺑﺎ ﮐﻒ ﭘﺎی ﺧﻮد ﭼﻨﺎن ﺑﺮ ﺳﻴﻨﻪ ﺷﻴﺦ ﮐﻮﻓﺖ ﮐﻪ ﭘﻴﺮﻣﺮد ﺑﻪ ﮔﻮﺷﻪ‬ ‫اﻃﺎق ﭘﺮﺗﺎب ﺷﺪ و ﺗﺎج دروﻳﺸﯽ از ﺳﺮش اﻓﺘﺎد و ﭘﻴﺸﺎﻧﻴﺶ ﺑﻪ درﮔﺎﻩ اﻃﺎق ﺧﻮرد و ﺷﮑﺴﺖ و ﺧﻮن ﺟﺎری ﺷﺪ.‬ ‫ﭘﻴﺮﻣﺮد ﺗﻮهﻴﻦ ﻧﺎﺷﻨﻴﺪﻩ، ﺧﻮاری ﻧﺎﮐﺸﻴﺪﻩ، ﺑﺎ ﮔﻮﺷﻪ ﻗﺒﺎ ﭘﻴﺸﺎﻧﯽ ﺧﻮن ﺁﻟﻮد ﺧﻮد را ﭘﺎک ﮐﺮد، از زﻣﻴﻦ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ و اﻳﻦ‬ ‫ﺑﺎر ﺑﺎ ﻓﺎﺻﻠﻪ ای ﺑﻴﺸﺘﺮ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺗﺨﺖ زن زاﻧﻮ زد. هﻤﻪ ﺷﮑﻮﻩ ﺷﻴﺨﯽ از رﻓﺘﺎرش و ﻏﺮور ﮐﺒﺮﻳﺎﺋﯽ از وﺟﻨﺎﺗﺶ ﭘﺮﻳﺪﻩ‬ ‫ﺑﻮد. ﺑﺎ ﺗﻀﺮﻋﯽ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ و ﭼﺸﻤﯽ ﮔﺮﻳﺎن از ﻣﻌﺸﻮﻗﻪ ﺳﻨﮕﺪل و ﺑﯽ ادب ﺗﻘﺎﺿﺎی ﺗﺮﺣﻢ ﮐﺮد.‬ ‫زن ﺑﻪ ﻋﻼﻣﺖ ﻧﻔﺮت روی ﺧﻮد را ﮔﺮداﻧﺪ. ﺷﻴﺦ ﺑﺎ ﺳﺮ زاﻧﻮ ﺑﻪ ﮔﻮﺷﻪ دﻳﮕﺮ اﻃﺎق ﺧﺰﻳﺪ ﺗﺎ در ﻣﻌﺮض ﻧﮕﺎﻩ او ﻗﺮار ﮔﻴﺮد‬ ‫ﺷﺎﻳﺪ دﻟﺶ را ﺑﻪ رﺣﻢ ﺁرد. اﻳﻦ ﻧﺎز ﺧﺸﻢ ﺁﻟﻮد ﺳﻨﮕﺪﻻﻧﻪ و ﻧﻴﺎز ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ﭼﻨﺪ ﺑﺎر ﺗﮑﺮار ﺷﺪ، و ﺳﺮاﻧﺠﺎم زن زﻳﺒﺎ ﮐﻪ‬ ‫ﺣﻮﺻﻠﻪ اش از اﻟﺘﻤﺎس هﺎی ﺷﻴﺦ ﺑﺴﺮ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮد ﻟﺐ ﺑﻪ ﻋﺘﺎب ﮔﺸﻮد ﮐﻪ:‬ ‫ ﭘﻴﺮﻣﺮد! از ﺟﺎن ﻣﻦ ﭼﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاهﯽ؟‬‫و ﺷﻴﺦ ﺑﺎ ﻟﺤﻨﯽ ﮐﻪ دﻳﮕﺮ ﻓﺮوﻏﯽ از وﻗﺎر ﺧﺎﻧﻘﺎهﯽ ﺧﻮد ﻧﺪاﺷﺖ در ﺟﻮاﺑﺶ ﻧﺎﻟﻴﺪ ﮐﻪ:‬ ‫ ﻋﺰﻳﺰم! اﮔﺮ ﻣﯽ داﻧﺴﺘﯽ ﺑﺮای ﻧﺠﺎت ﺗﻮ ﭼﻪ رﻧﺠﻬﺎ ﮐﺸﻴﺪم و ﭼﻪ ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﻴﻬﺎ ﮐﺮدم ﺑﺎ ﻣﻦ...‬‫زن ﮐﻼﻣﺶ را ﺑﺮﻳﺪ ﮐﻪ:‬ ‫ ﺑﺮای ﻧﺠﺎت ﻣﻦ؟ ﻣﮕﺮ ﻣﻦ زﻧﺪاﻧﯽ ﺑﻮدم ﮐﻪ ﻧﺠﺎﺗﻢ دهﻲ؟ ﻣﮕﺮ ﮔﺮﻓﺘﺎر ﺑﻮدم ﮐﻪ ﺑﺮاﻳﻢ ﻓﺪاﮐﺎری ﮐﻨﯽ؟‬‫ﺷﻴﺦ ﮐﻪ از اﻳﻦ ﺳﻮال ﭘﺮﺧﺎش ﺁﻣﻴﺰ زن ﻳﮑﻪ ﺧﻮردﻩ ﺑﻮد، ﺑﺎ ﻟﺤﻨﯽ ﻣﻼﻳﻢ ﺗﺮ و ﻗﻴﺎﻓﻪ ای ﺣﻖ ﺑﺠﺎﻧﺐ ﺗﺮ ﺟﻮاب داد:‬ ‫ ﺁری ﻋﺰﻳﺰم، هﻤﻪ ﺻﻮﻓﻴﺎن ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ و هﻤﻪ ﻣﺮدم ﺷﻬﺮ ﻣﻴﺪاﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﺴﻴﻮی ﮐﺎﻓﺮ ﺧﺪاﻧﺸﻨﺎس، ﺗﻮ دﺧﺘﺮ ﻋﻔﻴﻔﻪ‬‫ﻣﺴﻠﻤﺎن زادﻩ را ﺑﻪ ﻋﻨﻒ و ﺟﺒﺮ ﺑﻪ ﻋﻘﺪ ﺧﻮﻳﺶ درﺁوردﻩ ﺑﻮد و...‬ ‫ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﺋﯽ ﭘﻴﺮﻣﺮد، ﻣﮕﺮ ﻋﻘﻞ از ﮐﻠﻪ ات ﭘﺮﻳﺪﻩ اﺳﺖ، دﺧﺘﺮ ﻋﻔﻴﻔﻪ ﻣﺴﻠﻤﻪ ﻣﺴﻠﻤﺎن زادﻩ ﮐﻴﺴﺖ؟‬‫ ﺗﻮ ﻋﺰﻳﺰ دﻟﻢ!‬‫ ﮐﯽ هﻤﭽﻮ ﺣﺮﻓﯽ زدﻩ اﺳﺖ؟ ﮐﯽ ادﻋﺎ ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻣﺴﻠﻤﺎن و ﻣﺴﻠﻤﺎن زادﻩ ام؟‬‫ هﻤﻪ ﻗﻠﻨﺪران ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ، هﻤﻪ ﺻﻮﻓﻴﺎن ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ.‬‫ ﻏﻠﻂ ﮐﺮدﻧﺪ! ﻣﻦ اﺻﻼ دﻳﻦ و ﻣﺬهﺒﯽ ﻧﻤﯽ ﺷﻨﺎﺳﻢ، ﺗﺎ ﭼﻪ رﺳﺪ ﺑﻪ اﻳﻨﮑﻪ ﻣﺴﻠﻤﺎن و ﻣﺴﻠﻤﺎن زادﻩ ﺑﺎﺷﻢ. واﻧﮕﻬﯽ‬‫ﮔﺮﻓﺘﻢ ﮐﻪ ﻣﺴﻠﻤﺎن ﺑﻮدم و ﮔﺮﻓﺘﺎر دﺳﺖ ﺑﻪ ﻗﻮل ﺗﻮ ﮐﺎﻓﺮ ﺧﺪاﻧﺸﻨﺎﺳﯽ ﺷﺪﻩ ﺑﻮدم، زﻧﺪﮔﯽ ﻣﻦ ﭼﻪ رﺑﻄﯽ ﺑﻪ ﮐﺎر ﺗﻮ‬ ‫داﺷﺖ؟ اﺻﻼ ﺗﻮ و ﻗﻠﻨﺪران ﺧﺎﻧﻘﺎهﺖ در اﻳﻦ ﻣﻴﺎن ﭼﻪ ﮐﺎرﻩ ﺑﻮدﻳﺪ؟‬ ‫ﻟﺤﻦ ﻣﻼﻳﻢ ﺷﻴﺦ ﻳﮏ ﺑﺎرﻩ ﺑﻪ ﺧﺸﻮﻧﺖ ﮔﺮاﺋﻴﺪ و ﻏﻴﺮت ﻣﺬهﺒﯽ در ﺗﺎروﭘﻮد وﺟﻮدش ﭘﻨﺠﻪ اﻓﮑﻨﺪ، اﺟﺮای وﻇﻴﻔﻪ ﺷﺮﻋﯽ‬ ‫ﺷﻮر ﻋﺎﺷﻘﯽ را از ﺧﺎﻃﺮش ﺑﺮد و ﻧﻬﻴﺐ زد:‬ ‫ زن! ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﺋﻲ؟ اﻳﻦ وﻇﻴﻔﻪ ﻃﺮﻳﻘﺘﯽ و ﺷﺮﻳﻌﺘﯽ ﻣﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻗﻄﺐ ﻣﺴﻠﻢ زﻣﺎﻧﻢ و ﺧﻠﻴﻔﻪ ﺑﺎﺳﺘﺤﻘﺎق و ﺑﯽ‬‫رﻗﻴﺐ ﺧﺎﺗﻢ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮان، ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ زﻧﺪﻩ ﺑﺎﺷﻢ و ﺑﺮ ﺗﺨﺘﻪ ﭘﻮﺳﺖ ﺷﻴﺨﯽ و رهﺒﺮی ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ و ﺑﺒﻴﻨﻢ‬ ‫ﮐﻪ زن ﻣﺴﻠﻤﻪ ای را ﮐﺎﻓﺮی ﺑﻪ اﺳﻴﺮی ﺑﺮدﻩ ﺑﺎﺷﺪ و ﺑﺮای ﻧﺠﺎت او ﺧﻠﻖ را ﻧﺸﻮراﻧﻢ و ﺟﺎﻧﺶ را ﻧﺠﺎت ﻧﺪهﻢ؟ ﻣﮕﺮ‬ ‫ﻧﺸﻨﻴﺪﻩ ای ﮐﻪ ﺧﻮاﺟﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺻﻞ اﷲ ﻋﻠﻴﻪ و ﺳﻠﻢ ﻓﺮﻣﻮد " ﻣﻦ اﺻﺒﺢ وﻟﻬﻢ ﻳﻬﺘﻢ ﺑﺎ ﻣﻮر ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ ﻟﻴﺲ..."‬ ‫زن ﮐﻪ ﻧﻬﻴﺐ ﺷﻴﺦ ﺟﺎﺧﻮردﻩ و ﻟﺤﻈﻪ ای دﺳﺖ و ﭘﺎی ﺧﻮد را ﮔﻢ ﮐﺮدﻩ ﺑﻮد ﺑﻪ ﺧﻮد ﺁﻣﺪ و در ﺑﺮاﺑﺮ ﻣﺮدی ﮐﻪ ﺑﺎ‬ ‫ﻣﺤﻔﻮﻇﺎت ﺧﺎﻧﻘﺎهﯽ ﺑﻪ ﺟﻨﮕﺶ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮد ﺑﻪ ﺣﺮﺑﻪ ﺧﺪادادﻩ ﺧﻮﻳﺶ ﻣﺘﻮﺳﻞ ﮔﺸﺖ و ﺑﺎ ﻋﺸﻮﻩ ای اﻳﻤﺎن ﺳﻮز و ﻏﻤﺰﻩ‬ ‫ای وﺳﻮﺳﻪ اﻧﮕﻴﺰ ﺧﻄﺎﺑﻪ ﺷﻴﺦ را ﺑﺮﻳﺪ ﮐﻪ:‬ ‫ ﺑﻪ! ﻣﺤﺾ ﺧﺪا ﻋﺮﺑﯽ ﺑﻠﻐﻮر ﻣﮑﻦ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻓﺎرﺳﯽ را هﻢ ﺑﻪ زور ﻣﯽ ﻓﻬﻤﻢ، ﻣﺜﻞ اﻳﻨﮑﻪ ﻓﺮﻣﻮدﻳﺪ ﻧﺠﺎت ﻣﺮا وﻇﻴﻔﻪ‬‫دﻳﻨﯽ ﺧﻮد ﻣﯽ داﻧﻴﺪ، درﺳﺖ اﺳﺖ؟ درﺳﺖ ﺷﻨﻴﺪم.‬ ‫ اﻟﺒﺘﻪ، ﺟﺎی اﻧﺪک ﺷﺎﺋﺒﻪ ﺷﮏ و رﻳﺒﯽ ﻧﻴﺴﺖ‬‫ ﭘﺲ ﻣﺮا ﺑﺮای ﺧﺪا ﻧﺠﺎت دادﻩ اﻳﺪ؟ ﺑﻠﻪ؟‬‫ ﻣﺴﻠﻢ اﺳﺖ، ﺑﯽ ادﻧﯽ ﺷﺎﺋﺒﻪ ای از ﺷﻮاﺋﺐ اﻏﺮاض ﻧﻔﺴﺎﻧﻴﻪ و ﺷﻬﻮات ﺷﻴﻄﺎﻧﻴﻪ.‬‫ ﻣﺤﺾ ﺧﺪا اﻳﻨﻘﺪر " ﻧﻴﻪ" ﺑﻪ ﻧﺎﻓﻢ ﻧﺒﻨﺪ و زﺑﺎن ﺧﺎﻧﻘﺎهﯽ را ﺑﮕﺬار ﺑﺮای ﺻﻮﻓﻴﺎن و ﻗﻠﻨﺪران ﺧﺎﻧﻘﺎهﺖ. ﺧﻮب، اﮔﺮ ﻣﺮا‬‫ﻣﺤﺾ ﺧﺪا ﻧﺠﺎت دادﻩ ای و از اﻳﻦ اﻗﺪام ﻗﺼﺪ ﺛﻮاب ﺁﺧﺮﺗﯽ داﺷﺘﻪ ای، ﭘﺲ ﺑﮕﻮ ﺑﺒﻴﻨﻢ ﺑﻨﺪﻩ اﻳﻨﺠﺎ ﭼﻪ ﮐﺎر ﻣﯽ ﮐﻨﻢ؟‬ ‫ﭼﺮا ﻣﺮا ﺗﺤﻮﻳﻞ ﺧﻮﻳﺸﺎن و ﮐﺴﺎﻧﻢ ﻧﺪادی. ﭼﺮا اﻳﻦ ﭼﻨﺪ روزﻩ ﺑﺎ هﺰار دوزوﮐﻠﮏ ﺧﻮاب و ﺁﺳﺎﻳﺶ را ﺑﺮ ﻣﻦ ﺣﺮام ﮐﺮدﻩ‬ ‫ای. از اﻳﻨﻬﺎ ﺑﺎﻻﺗﺮ ﭼﺮا ﻣﺮا ﺑﻪ ﺣﺠﻠﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﮐﺸﺎﻧﺪﻩ ای ﺑﯽ ﺁﻧﮑﻪ "ﺑﻠﻪ" ای از زﺑﺎن ﻣﻦ ﺷﻨﻴﺪﻩ ﺑﺎﺷﻲ؟‬ ‫زﺑﺎن ﺷﻴﺦ ﺑﻪ ﺗﺘﻪ ﭘﺘﻪ اﻓﺘﺎد و ﻟﺤﻦ ﻏﺮورﺁﻣﻴﺰ و ﻃﻠﺒﮑﺎراﻧﻪ اش ﺑﻪ ﻧﺎﻟﻪ اﺳﺘﺮﺣﺎم ﺑﺪل ﮔﺸﺖ ﮐﻪ:‬

‫ﺻﻔﺤﻪ ٢١‬

‫ﺳﻌﻴﺪی ﺳﻴﺮﺟﺎﻧﯽ‬

‫ﺷﻴﺦ ﺻﻨﻌﺎن‬

‫ ﻋﺰﻳﺰ دﻟﻢ، ﺷﻬﺮ ﭘﺮ از ﮐﻔﺎر اﺳﺖ، هﻤﻪ در ﮐﻤﻴﻦ رﺑﻮدن ﺗﻮ ﻧﺸﺴﺘﻪ اﻧﺪ. اﮔﺮ ﺳﺎﻳﻪ ﻣﻦ ﺑﺮ ﺳﺮت ﻧﺒﺎﺷﺪ ﺧﺪا ﻣﯽ داﻧﺪ‬‫ﭼﻪ ﺑﻪ روزﮔﺎرت ﺧﻮاهﻨﺪ ﺁورد. ﺧﺪا ﺷﺎهﺪ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺟﺰ ﻧﮕﻬﺪاری و ﻧﺠﺎت ﺗﻮ ﻗﺼﺪی و ﻏﺮﺿﯽ ﻧﺪارم.‬ ‫ ﺷﻴﺦ ﻧﺎزﻧﻴﻦ دﺳﺖ از رﻳﺎ ﺑﺮدار. ﺻﺎف و ﭘﻮﺳﺖ ﮐﻨﺪﻩ ﺑﮕﻮ ﻋﺎﺷﻘﻢ ﺷﺪﻩ ای و ﺑﺎ هﻤﻪ وﺟﻮدت ﻣﺮا ﻣﯽ ﺧﻮاهﯽ.‬‫ﻋﺮق ﺳﺮدی ﺑﺮ ﭘﻴﺸﺎﻧﯽ ﺷﻴﺦ ﻧﺸﺴﺖ و از ﻻﺑﻼی ﺷﻴﺎرهﺎی اﻓﻘﯽ و ﻋﻤﻮدی ﻧﺎﺻﻴﻪ اش دوﻳﺪن ﮔﺮﻓﺖ و در اﻧﺒﻮﻩ‬ ‫ﻣﺤﺎﺳﻨﺶ ﮔﻢ ﺷﺪ.‬ ‫ﻗﺪﻣﯽ ﺑﻪ ﺗﺨﺖ ﻧﺰدﻳﮑﺘﺮ ﺷﺪ و در ﺑﺮاﺑﺮ زن زاﻧﻮ زد و ﺑﺎ ﺁهﻨﮕﯽ ﻟﺒﺮﻳﺰ از ﺻﺪاﻗﺖ و ﺻﻔﺎ اﻋﺘﺮاف ﮐﺮد ﮐﻪ:‬ ‫ ﻋﺎﺷﻘﺖ ﺷﺪﻩ ام، ﺗﺮا ﺑﺎ هﻤﻪ وﺟﻮدم ﻣﯽ ﺧﻮاهﻢ و در راﻩ رﺳﻴﺪن ﺑﻪ ﺗﻮ از ﺟﺎن ﺧﻮدم هﻢ ﻣﻀﺎﻳﻘﻪ ﻧﺪارم!‬‫ ﺟﺎﻧﺖ ﺑﺴﻼﻣﺖ ﺑﺎﺷﺪ. ﻣﻦ ﺟﺎن ﺗﺮا ﻧﻤﯽ ﺧﻮاهﻢ، اﻣﺎ رﺳﻴﺪن ﺑﻪ وﺻﺎﻟﻢ ﺷﺮاﻳﻄﯽ دارد. اﮔﺮ ﻣﯽ ﺧﻮاهﯽ اﺳﻤﺎ زن‬‫ﺗﻮ ﺑﺎﺷﻢ و رﺳﻤﺎ ﺁزاد، هﻤﻴﻦ ﻣﻘﺪﻣﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﭼﻴﺪﻩ ای ﮐﺎﻓﻴﺴﺖ، ﻣﻨﺘﻬﺎ ﺣﻖ ﻧﺪاری ﻗﺪم ﺑﻪ اﻃﺎق ﻣﻦ ﺑﮕﺬاری و دﺳﺖ‬ ‫ﺑﻪ اﻧﺪام ﻣﻦ ﺑﺰﻧﯽ. اﻣﺎ اﮔﺮ ﻣﺮا ﻣﯽ ﺧﻮاهﯽ و ﻣﻴﻞ داری در ﺁﻏﻮش ﮔﺮم و ﻧﺮﻣﻢ رﻧﺞ هﺎی ﮔﺬﺷﺘﻪ و ﺣﺴﺮﺗﻬﺎی‬ ‫ﺟﻮاﻧﯽ را ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﻨﯽ ﭼﺎرﻩ ای ﻧﺪاری ﺟﺰ اﻳﻨﮑﻪ...‬ ‫ ﺑﮕﻮ! ﺑﻼﻳﺖ ﺑﻪ ﺟﺎﻧﻢ! ﺳﺮ ﭼﻪ ﻗﺎﺑﻞ ﮐﻪ ﻧﺜﺎر ﻗﺪم دوﺳﺖ ﺷﻮد.‬‫ ﺳﺮت ﺳﻼﻣﺖ، ﺗﻌﺎرف را ﺑﮕﺬار ﮐﻨﺎر. اوﻟﺶ ﻳﺎدت ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ دﻳﻦ و اﻳﻤﺎن درﺳﺘﯽ ﻧﺪارم. اﺻﻼ ﭘﺎی ﺑﻨﺪ هﻴﭻ ﻣﻠﺖ‬‫و ﻣﺬهﺒﯽ ﻧﻴﺴﺘﻢ. ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﺣﻖ ﻧﺪاری ﻣﻘﺎم ﺷﻴﺨﯽ و رهﺒﺮﻳﺖ را ﺑﻪ رﺧﻢ ﺑﮑﺸﯽ. ﺷﻴﺦ و رهﺒﺮ ﺑﺎش ﺑﺮای ﺻﻮﻓﻴﺎن‬ ‫" هﻮهﻮزن" و ﻗﻠﻨﺪران ﺗﺒﺮزﻳﻦ ﺑﺮ دوش ﺧﺎﻧﻘﺎهﺖ. وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﻧﺰد ﻣﻦ ﻣﯽ ﺁﺋﯽ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻳﮏ ﺁدﻣﻴﺰاد ﻣﻌﻤﻮﻟﯽ‬ ‫ﺑﺎﺷﯽ ﺑﯽ هﻴﭻ ادﻋﺎﺋﯽ و ﻏﺮوری.‬ ‫دل ﺷﻴﺦ از اﻳﻦ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد ﺑﻪ درد ﺁﻣﺪ. ﺳﺎﻟﻬﺎی ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﻴﻨﻤﺎوار از ﭘﻴﺶ ﭼﺸﻢ ﺧﻴﺎﻟﺶ رژﻩ رﻓﺘﻨﺪ. رﻧﺞ هﺎی ﺟﻮاﻧﯽ‬ ‫و ﺧﺪﻣﺖ ﭘﻴﺮان و ﺁداب دروﻳﺸﯽ و ذﮐﺮهﺎی ﻧﻴﻤﺸﺒﯽ و ﻧﻤﺎزهﺎی ﺳﺤﺮﮔﺎهﯽ ﺑﻪ ﻳﺎدش ﺁﻣﺪ. ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺁورد ﮐﻪ ﺗﺨﺘﻪ‬ ‫ﭘﻮﺳﺖ ﺷﻴﺨﯽ را ﺑﻪ ﺁﺳﺎﻧﯽ ﺑﺪﺳﺖ ﻧﻴﺎوردﻩ اﺳﺖ. ﺟﻠﺐ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺷﻴﺦ ﭘﻴﺸﻴﻦ و ﻏﻠﺒﻪ ﺑﺮ ﺣﺮﻳﻔﺎن و ﮐﻨﺎر زدن رﻗﻴﺒﺎن‬ ‫ﺑﺎ ﭼﻪ دﺷﻮاری هﺎﺋﯽ هﻤﺮاﻩ ﺑﻮدﻩ اﺳﺖ. ﻧﻴﺖ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﺮﺧﻴﺰد و ﭘﺎی ﺗﻘﻮی ﺑﺮ ﻓﺮق اﻳﻦ ﻋﺸﻖ رﺳﻮا ﻧﻬﺪ و ﻣﻘﺎﻣﺎت‬ ‫زهﺪ ﺻﺪ ﺳﺎﻟﻪ را ﻓﺪای ﻋﺸﻖ و هﻮس ﻧﮑﻨﺪ، اﻣﺎ، ﺳﻨﮕﻴﻨﯽ ﻧﺎﻣﻌﻬﻮدی در وﺟﻮد ﺧﻮد اﺣﺴﺎس ﮐﺮد. درﻳﺎﻓﺖ ﮐﻪ ﻧﻤﯽ‬ ‫ﺗﻮاﻧﺪ وﺳﻮﺳﻪ زﻳﺒﺎﺋﯽ زن داﻣﻦ ﺟﺎﻧﺶ را ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد و ﺑﺮاﺣﺘﯽ از دﺳﺖ ﻧﻤﯽ ﮔﺬاﺷﺖ. ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﺗﺴﻠﻴﻢ هﻮس ﺷﺪ‬ ‫و در ﺑﺮاﺑﺮ ﭼﺸﻤﺎن ﻧﺎﻓﺬ و اﻳﻤﺎن ﮐﺶ زن، ﺗﻌﻬﺪ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻴﻞ دل او رﻓﺘﺎر ﮐﻨﺪ.‬ ‫زن ﻓﺘﺎن ﮐﻪ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺣﻤﻠﻪ ﺧﻮد را ﺑﺎ ﭘﻴﺮوزی ﻧﺎﻣﻨﺘﻈﺮی هﻤﺮاﻩ دﻳﺪ ﺑﺮ ﺟﺴﺎرت اﻓﺰود ﮐﻪ:‬ ‫ از اﻳﻨﻬﺎ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻣﻦ زﻧﯽ هﺴﺘﻢ ﻧﺎزﭘﺮوردﻩ ﺗﻨﻌﻢ... ﻧﻪ در ﺧﺎﻧﻪ ﭘﺪرم ﺳﺨﺘﯽ ﮐﺸﻴﺪﻩ ام و ﻧﻪ در ﺧﺎﻧﻪ ﺷﻮهﺮ. ﻓﻀﺎی‬‫ﻣﺤﻘﺮ ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ، ﺑﺎ ﺣﺠﺮﻩ هﺎی ﻣﺨﺘﺼﺮ و ﺗﻮﺳﺮی ﺧﻮردﻩ اش ﺟﺎی ﻣﻦ ﻧﻴﺴﺖ...‬ ‫در اﻳﻦ اﺛﻨﺎ هﻴﺎهﻮﺋﯽ از ﻓﻀﺎی ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ ﺷﻨﻴﺪﻩ ﺷﺪ. زن ﺳﮑﻮت ﮐﺮد و ﺷﻴﺦ ﮐﻪ ﺑﺎ هﻤﻪ وﺟﻮدش ﻣﺤﻮ ﺗﻤﺎﺷﺎی ﺟﻤﺎل‬ ‫و ﻣﺴﺘﻤﻊ ﺳﺮاﭘﺎ دﻗﺖ ﺳﺨﻨﺎن زن ﺑﻮد، ﺑﻪ ﺧﻮد ﺁﻣﺪ و ﺑﺎ ﺣﺮﮐﺘﯽ ﭼﺎﺑﮑﺎﻧﻪ از ﺟﺎ ﺟﺴﺖ و ﺑﻪ ﻃﺮف در اﻃﺎق رﻓﺖ ﺗﺎ از‬ ‫ﻋﻠﺖ هﻴﺎهﻮ ﺟﻮﻳﺎ ﺷﻮد. ﺻﺪای داد و ﻓﺮﻳﺎد هﺮﻟﺤﻈﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﯽ ﺷﺪ و در اﻧﺒﻮﻩ ﺻﺪاهﺎ ﺟﻤﻠﻪ هﺎی ﺑﺮﻳﺪﻩ ای ﺑﻪ ﮔﻮش‬ ‫ﺣﺠﻠﻪ ﻧﺸﻴﻨﺎن زﻓﺎف ﺧﻮرد ﮐﻪ: " ﺑﻪ ﭼﻪ ﺣﻘﯽ او را ﺑﻪ ﺣﺠﻠﻪ ﺑﺮدﻩ اﺳﺖ... ﻣﮕﺮ اﻳﻨﺠﺎ ﺷﻬﺮ هﺮت اﺳﺖ... ﭘﻴﺮﻣﺮد‬ ‫ﺻﺪﺳﺎﻟﻪ ﺧﺠﺎﻟﺖ ﻧﻤﯽ ﮐﺸﺪ. ﻧﻤﻴﮕﺬارﻳﻢ، ﺧﺎک ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ را ﺑﻪ ﺗﻮﺑﺮﻩ ﻣﯽ ﮐﺸﻴﻢ. ﮐﺸﮑﻮل هﺎﻳﺘﺎن را ﺑﺮ ﻓﺮﻗﺘﺎن ﻣﯽ‬ ‫ﺷﮑﻨﻴﻢ..." و در ﻣﻴﺎن هﺮﻳﮏ از اﻳﻦ ﻋﺒﺎرات ﺷﻌﺎرﮔﻮﻧﻪ ﺟﺴﺎرت ﺁﻣﻴﺰ هﻤﻬﻤﻪ ﺻﻮﻓﻴﺎن ﺑﻪ ﮔﻮش ﻣﯽ رﺳﻴﺪ ﮐﻪ ﻇﺎهﺮا را‬ ‫ﻩ را ﺑﺮ ﻣﻬﺎﺟﻤﺎن ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ و ﻳﮑﺼﺪا ﺑﺎ ﻧﻐﻤﻪ " هﻮهﻮ، ﻳﺎهﻮ ﻳﺎ ﻣﻦ ﻻهﻮاﻻهﻮ" ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﻓﺮﻳﺎدهﺎی ﻣﺪﻋﻴﺎن‬ ‫ﻏﻠﺒﻪ ﮐﻨﻨﺪ.‬ ‫ﺷﻴﺦ ﺑﻪ درﺣﺠﻠﻪ ﻧﺰدﻳﮏ ﺷﺪ. ﭘﺮدﻩ را ﺑﻪ ﮐﻨﺎری زد، ﻗﻔﻞ " ﺷﺐ ﺑﻨﺪ" در را ﮔﺸﻮد و ﺧﻮاﺳﺖ در را ﺑﺎز ﮐﻨﺪ و ﺑﻪ ﺣﻴﺎط‬ ‫ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ رود ﮐﻪ ﺑﻪ ﻳﺎد اﻧﺪام ﻧﻴﻤﻪ ﻋﺮﻳﺎن زن اﻓﺘﺎد. ﺧﻮن ﻏﻴﺮت در ﺷﻘﻴﻘﻪ هﺎﻳﺶ دوﻳﺪن ﮔﺮﻓﺖ. ﺑﻪ ﻃﺮف زن ﺑﺮﮔﺸﺖ.‬ ‫ﺷﻤﺪی را ﮐﻪ ﭘﺎﺋﻴﻦ ﺗﺨﺖ اﻓﺘﺎدﻩ ﺑﻮد ﺑﺮداﺷﺖ و ﺑﺎ اﺣﺘﻴﺎط ﺑﻪ ﻃﺮف ﺗﺨﺖ رﻓﺖ ﮐﻪ اﻧﺪام ﻣﺨﺪرﻩ ﻋﻔﻴﻔﻪ را ﺑﭙﻮﺷﺎﻧﺪ. اﻣﺎ‬ ‫زن ﺑﺎ ﻳﮏ ﺣﺮﮐﺖ دﺳﺖ ﺷﻤﺪ را ﺑﻪ ﮐﻨﺎری ﭘﺮت ﮐﺮد و ﭘﺮﺧﺎش ﮐﻨﺎن ﻧﻬﻴﺐ زد ﮐﻪ:‬ ‫ ﻣﮕﺮ ﻗﺮار ﻧﺸﺪ ﻏﺮور و ﻏﻴﺮﺗﺖ را ﺑﻴﺮون در ﺑﮕﺬاری و ﻧﺰد ﻣﻦ ﺑﻴﺎﺋﯽ. ﻣﻦ اهﻞ ﺣﺠﺎب و روﺳﺮی و ﺗﻮﺳﺮی ﻧﻴﺴﺘﻢ.‬‫ﻣﻦ ﺁزادﻩ ﺑﻪ دﻧﻴﺎ ﺁﻣﺪﻩ ام و ﻣﯽ ﺧﻮاهﻢ ﺁزاد زﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﻢ.‬ ‫در اﻳﻦ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﺎﻧﮓ هﻴﺎهﻮی ﻣﻬﺎﺟﻤﺎن ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺷﺪ. ﺟﻤﺎﻋﺖ ﺑﻪ ﺣﺠﻠﻪ ﺧﺎﻧﻪ رﺳﻴﺪﻩ و ﺑﺎ ﻣﺸﺖ هﺎی ﭘﻴﺎﭘﯽ ﺑﺮ در ﻣﯽ‬ ‫ﮐﻮﺑﻴﺪﻧﺪ. ﺷﻴﺦ ﺳﺮاﺳﻴﻤﻪ و ﻏﻀﺐ ﺁﻟﻮد ﺑﻪ ﻃﺮف در اﻃﺎق دوﻳﺪ. در ﮔﺸﻮدﻩ ﮔﺸﺖ و در ﺁﺳﺘﺎﻧﻪ ﺁن ﺟﻮان ﺑﻠﻨﺪ ﺑﺎﻻﺋﯽ‬ ‫ﻧﻤﻮدار ﺷﺪ. دو ﺳﻪ ﻧﻔﺮ دﻳﮕﺮ هﻢ در ﺣﻴﺎط ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ ﺑﺎ ﺻﻮﻓﻴﺎن ﮔﻼوﻳﺰ ﺑﻮدﻧﺪ:‬ ‫ﺷﻴﺦ ﺑﺎ ﺧﺸﻢ ﭘﻠﻨﮕﯽ ﮐﻪ ﺷﮑﺎرش را رﺑﻮدﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺑﻪ ﻃﺮف ﺟﻮان ﻣﺘﺠﺎوز ﺣﻤﻠﻪ ﮐﺮد. ﺑﺎ ﻳﮏ ﻧﻬﻴﺐ اﻣﻮاج هﻴﺎهﻮ را‬ ‫درهﻢ ﺷﮑﺴﺖ. ﺳﮑﻮت رﻋﺐ اﻧﮕﻴﺰی ﺑﺮ ﻓﻀﺎی ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ ﻣﺴﺘﻮﻟﯽ ﺷﺪ، اﻣﺎ ﻟﺤﻈﻪ ای ﺑﻴﺶ ﻧﭙﺎﺋﻴﺪ. ﺟﻮان ﻣﺘﺠﺎوز‬ ‫روﻳﺎروی ﺷﻴﺦ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ ﮐﻪ:‬ ‫ ﺑﻪ ﺣﮑﻢ ﭼﻪ ﻗﺎﻧﻮﻧﯽ دﺧﺘﺮ ﻣﺎ را رﺑﻮدﻩ ای و ﺑﻪ ﺣﺠﻠﻪ ﮔﺎﻩ ﺑﺮدﻩ ای.‬‫ﭘﻴﺮﻣﺮدی از ﻣﻬﺎﺟﻤﺎن ﻓﺮﻳﺎد زد:‬ ‫ اﻳﻬﺎاﻟﻨﺎس، از اﻳﻦ ﺷﻴﺦ ﺑﭙﺮﺳﻴﺪ از ﺟﺎن دﺧﺘﺮ ﻣﺎ ﭼﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاهﺪ؟‬‫ﻣﺮدم ﺷﻬﺮ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﻤﺎﺷﺎ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ، ﺑﻌﻀﯽ ﺣﻴﺮت زدﻩ ﺻﺤﻨﻪ ﮐﺸﻤﮑﺶ را ﻣﯽ ﻧﮕﺮﻳﺴﺘﻨﺪ، ﮔﺮوهﯽ از اهﺎﻧﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ‬ ‫ﺷﻴﺦ رﻓﺘﻪ ﺑﻮد اﺷﮏ اﻧﺪوﻩ ﺑﺮ ﻣﮋﮔﺎن داﺷﺘﻨﺪ، ﻣﻌﺪودی هﻢ ﺑﺎ ﻣﻬﺎﺟﻤﺎن هﻤﺪردی ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ، ﻧﻪ ﺑﻪ ﺷﺠﺎﻋﺖ و‬ ‫ﺟﺴﺎرت ﺁﻧﺎن ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺎ زﻣﺰﻣﻪ هﺎﺋﯽ ﮐﻪ در ﺁﻏﺎز ﺑﺴﺨﺘﯽ ﺷﻨﻴﺪﻩ ﻣﯽ ﺷﺪ و اﻧﺪک اﻧﺪک اوج ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺖ، و از هﻤﻴﻦ‬ ‫ﺟﻤﺎﻋﺖ ﺗﻤﺎﺷﺎﭼﯽ ﻋﺒﺎرﺗﯽ ﺑﻪ ﮔﻮش ﺷﻴﺦ ﺧﻮرد ﮐﻪ:‬ ‫ ﻇﺎهﺮا ﺟﻮش و ﺧﺮوش ﺷﻴﺦ و ﻓﺪاﮐﺎری هﺎی ﻣﺎ ﻣﺮدم از هﻤﻪ ﺟﺎ ﺑﯽ ﺧﺒﺮ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﻧﺪادﻩ اﺳﺖ ﺑﺠﺎی ﺁﻧﮑﻪ‬‫دﺧﺘﺮ ﺑﯽ ﮔﻨﺎﻩ را از ﺁﻏﻮش ﮐﺎﻓﺮی ﻧﺠﺎت دهﻴﻢ و ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻮادﻩ اش ﺑﺴﭙﺎرﻳﻢ ﺑﻪ ﭼﻨﮓ ﻗﻠﻨﺪران ﺷﻬﻮت ﭘﺮﺳﺖ ﺧﺎﻧﻘﺎهﯽ‬ ‫ﺳﭙﺮدﻩ اﻳﻢ.‬ ‫ﺷﻴﺦ هﻮا را ﭘﺲ دﻳﺪ. اﮔﺮ ﺑﻴﺶ از اﻳﻦ ﺗﺤﻤﻞ ﮐﻨﺪ و ﺧﺎﻣﻮش ﻣﺎﻧﺪ، ﺑﺮ ﺟﺴﺎرت ﻣﺪﻋﻴﺎن و ﺗﺮدﻳﺪ ﺻﻮﻓﻴﺎن و اﻧﮑﺎر‬ ‫ﺷﻬﺮﻳﺎن اﻓﺰودﻩ ﺧﻮاهﺪ ﮔﺸﺖ و ﭼﻪ ﺑﺴﺎ ﺑﻪ ﻃﺮف ﺣﺠﻠﻪ ﮔﺎﻩ هﺠﻮم ﺑﺮﻧﺪ و ﻃﻌﻤﻪ ﻧﺎب ﻧﺎﭼﺸﻴﺪﻩ را از ﭼﻨﮓ هﻮﺳﺶ‬

‫ﺻﻔﺤﻪ ٣١‬

‫ﺳﻌﻴﺪی ﺳﻴﺮﺟﺎﻧﯽ‬

‫ﺷﻴﺦ ﺻﻨﻌﺎن‬

‫ﺑﺮﺑﺎﻳﻨﺪ. ﭘﺮدﻩ ﺧﻮن ﺁﻟﻮد ﻏﻀﺐ ﭼﺸﻤﺎن ﺣﻴﺮت زدﻩ اش را ﻓﺮا ﮔﺮﻓﺖ. ﺑﺎ ﻳﮏ ﺟﻬﺶ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺳﮑﻮی وﺳﻂ ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ‬ ‫رﺳﺎﻧﺪ. ﻗﻠﻨﺪران ﺗﺒﺮزﻳﻦ ﺑﺮ دوش دورادورش را ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ. ﻋﻤﻠﻪ ﺳﻤﺎع " ﺷﺎخ ﻧﻔﻴﺮ" هﺎ را از ﺗﻮﺑﺮﻩ ﺑﺮ ﮔﺮدن اﻓﮑﻨﺪﻩ ﺑﻴﺮون‬ ‫ﮐﺸﻴﺪﻧﺪ و ﺑﺎ هﻤﻪ ﻧﻴﺮو در ﺁﻧﻬﺎ دﻣﻴﺪﻧﺪ. ﺻﺪای ﻃﺒﻞ و ﻧﻔﻴﺮ ﻓﻀﺎی ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ را ﻓﺮا ﮔﺮﻓﺖ ﺷﻴﺦ در ﻟﺤﻈﻪ ای ﻣﻨﺎﺳﺐ،‬ ‫ﺷﺒﮑﻼﻩ دروﻳﺸﯽ را از ﺳﺮ ﺑﺮداﺷﺖ و اﻧﺒﻮﻩ ﮔﻴﺴﻮان ﺳﻔﻴﺪ ﺧﻮد را ﺑﺮ دوش رﻳﺨﺖ، ﺑﺎ ﻳﮏ ﻓﺮﻳﺎد " هﻮهﻮ، ﻳﺎ هﻮ"‬ ‫ﺻﻮﻓﻴﺎن و ﻗﻠﻨﺪران را ﺑﺨﺮوش ﺁورد، ﻣﺮدم ﺣﻴﺮت زدﻩ ﺷﻬﺮ هﻢ ﺑﯽ ﺁﻧﮑﻪ در ﺟﻤﻊ ﻣﺮﻳﺪان ﺷﻴﺦ ﺑﺎﺷﻨﺪ، هﻤﺼﺪای‬ ‫ﺻﻮﻓﻴﺎن ﺑﻪ ذﮐﺮ" ﻳﺎهﻮ" ﭘﺮداﺧﺘﻨﺪ و ﺑﺎﻧﮓ اﻋﺘﺮاض ﻣﻬﺎﺟﻤﺎن در هﻤﻬﻤﻪ ذﮐﺮ ﺟﻠﯽ ﮔﻢ ﺷﺪ. ﮔﻴﺴﻮان ﺑﺮ دوش رهﺎ ﺷﺪﻩ‬ ‫و ﻗﻴﺎﻓﻪ ﻣﻠﮑﻮﺗﯽ ﺷﻴﺦ و از هﻤﻪ ﺑﺎﻻﺗﺮ اﺷﮏ ﺑﺮ ﻣﺤﺎﺳﻦ ﻏﻠﻄﻴﺪﻩ اش دل ﺟﻤﺎﻋﺖ را ﺑﻪ ﺟﻮش و هﻴﺠﺎن ﺁورد و‬ ‫ﻣﻨﮑﺮاﻧﯽ ﮐﻪ ﺗﺎ ﻟﺤﻈﻪ ای ﭘﻴﺶ در ﮐﺎر ﺷﻴﺦ ﺑﻪ ﭼﻮن و ﭼﺮا ﭘﺮداﺧﺘﻪ و ﺑﺎ ﻣﻬﺎﺟﻤﺎن هﻤﺼﺪا ﺑﻮدﻧﺪ، ﻳﮑﺒﺎرﻩ ﺧﻮد را ﻓﺪاﺋﯽ‬ ‫ﺷﻴﺦ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ.‬ ‫در اﻳﻦ هﻨﮕﺎم ﺑﺎ اﺷﺎرات دﺳﺖ ﺷﻴﺦ، ﺳﮑﻮﺗﯽ ﺻﺤﻨﻪ ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ را ﻓﺮا ﮔﺮﻓﺖ و در ﭘﯽ ﺁن ﺷﻴﺦ ﺑﺎ ﺻﺪای رﺳﺎﺋﯽ‬ ‫ﺟﻤﻌﻴﺖ را ﻣﺨﺎﻃﺐ ﻗﺮار داد ﮐﻪ:‬ ‫ ای ﻳﺎران ﻃﺮﻳﻘﺖ و هﻮاداران ﺣﻘﻴﻘﺖ! ای ﻣﺮدان ﻏﻴﻮر و ﻧﺎﻣﻮس ﭘﺮﺳﺘﯽ ﮐﻪ ﻣﺨﺪرﻩ ﻋﻔﻴﻔﻪ ﻣﺴﻠﻤﻪ ﻣﺤﺘﺮﻣﻪ ای را‬‫از ﭼﻨﮓ ﮐﺎﻓﺮ ﻣﻠﻌﻮن ﺧﺪاﻧﺸﻨﺎس ﻧﺠﺎت دادﻳﺪ، ﭼﺮا اﻧﺘﻘﺎم ﻧﺎﻣﻮس ﺑﺮﺑﺎد رﻓﺘﻪ اﻳﻦ زن را از ﺧﻮﻳﺸﺎن و ﮐﺴﺎﻧﺶ ﻧﻤﯽ‬ ‫ﮔﻴﺮﻳﺪ، ﻣﮕﺮ اﻳﻨﺎن ﻧﺒﻮدﻧﺪ ﮐﻪ دﺧﺘﺮ ﺧﻮد را ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻣﺴﻴﻮی ﮐﺎﻓﺮ ﮐﺮدﻧﺪ، اﮔﺮ هﻤﺎن روز ﺑﻪ ﺣﺴﺎب اﻳﻦ ﮐﻔﺎر ﺧﺎرج از‬ ‫اﺳﻼم رﺳﻴﺪﻩ ﺑﻮدﻳﺪ، اﻣﺮوز ﺟﺮات ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ ﺣﺮﻳﻢ ﻣﻘﺪس ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ را درهﻢ ﺑﺸﮑﻨﻨﺪ و ﺑﺴﺮاغ زن ﺑﻴﺎﻳﻨﺪ ﮐﻪ او را ﺑﺒﺮﻧﺪ و‬ ‫ﺗﺴﻠﻴﻢ ﮐﺎﻓﺮی دﻳﮕﺮ ﮐﻨﻨﺪ. ای ﻗﻠﻨﺪران وارﺳﺘﻪ، ای ﺻﻮﻓﻴﺎن ﺻﺎﻓﯽ ﻋﻘﻴﺪﻩ، ای هﻤﺸﻬﺮﻳﺎن ﻏﻴﺮﺗﻤﻨﺪ، ﻧﺎﻣﻮس ﭘﺮﺳﺘﯽ‬ ‫ﺷﻤﺎ ﮐﺠﺎ رﻓﺘﻪ اﺳﺖ، ﺑﮑﺸﻴﺪ اﻳﻦ ﮐﻔﺎر ﺣﺮﺑﯽ را...‬
‫ﺧﺪا رﺣﻤﺖ ﮐﻨﺪ ﻣﺮﺣﻮم ﺁﺳﻴﺪ ﻣﺼﻄﻔﯽ را، ﺑﻪ اﻳﻨﺠﺎی داﺳﺘﺎن ﮐﻪ ﻣﯽ رﺳﻴﺪ ﺑﻐﺾ ﮔﻠﻮﻳﺶ را ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺖ.‬ ‫اﺷﮏ از ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺳﺮازﻳﺮ ﻣﻴﺸﺪ، ﺻﺪاﻳﺶ از هﺠﻮم ﻏﻀﺐ ﻣﯽ ﻟﺮزﻳﺪ، و ﺿﻤﻦ ﺷﺮح ﻣﻔﺼﻠﯽ ﮐﻪ از ﺣﻤﻠﻪ‬ ‫ﺧﻼﻳﻖ ﺑﯽ ﺧﺒﺮ ﺑﻪ ﻃﺮف ﻣﺪﻋﻴﺎن و ﻣﻬﺎﺟﻤﺎن ﻣﯽ داد، ﻧﮕﺎﻩ ﺗﺤﻘﻴﺮ ﺁﻣﻴﺰ ﺧﻮد را ﺑﺮ ﭼﻬﺮﻩ ﻣﺴﺘﻤﻌﺎن ﻣﯽ ﭘﺎﺷﻴﺪ.‬ ‫ﮔﻮﺋﯽ ﻣﯽ ﺧﻮاهﺪ اﻧﺘﻘﺎم ﺧﻮن ﺑﻨﺎﺣﻖ رﻳﺨﺘﻪ اﻗﻮام و ﺧﻮﻳﺸﺎن زن را از ﺣﺎﺿﺮان ﻣﺠﻠﺲ ﺑﮕﻴﺮد. در ﻧﮕﺎﻩ اﺷﮏ‬ ‫ﺁﻟﻮدش ﺟﻬﺎﻧﯽ ﻣﻼﻣﺖ ﻣﻮج ﻣﻴﺰد.‬ ‫ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﻏﻤﺰدﻩ ای ﺣﺮﮐﺎت و ﺣﻤﻠﻪ ﻗﻠﻨﺪران و ﺻﻮﻓﻴﺎن را ﺗﻔﺴﻴﺮ و ﺗﻮﺟﻴﻪ ﻣﯽ ﮐﺮد. از ﻗﻠﻨﺪران ﮐﻪ داﻧﺴﺘﻪ و‬ ‫ﺳﻨﺠﻴﺪﻩ ﺑﺮ ﺧﻮﻳﺸﺎن ﻣﻌﺘﺮض زن ﺣﻤﻠﻪ ﺑﺮدﻩ ﺑﻮدﻧﺪ ﻇﺎهﺮا ﻧﻔﺮت و ﮔﻼﻳﻪ ای ﻧﺪاﺷﺖ. هﻤﻪ اﻧﺰﺟﺎر و ﻧﻔﺮﻳﻨﺶ‬ ‫ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺻﻮﻓﻴﺎن ﺑﺎ ﺻﻔﺎﺋﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ ﺣﮑﻢ اﻳﻤﺎن ﺧﻮﻳﺶ و اﺷﺎرت ﭘﻴﺮ دﺳﺖ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺧﻮن ﺑﯽ ﮔﻨﺎهﺎن ﺁﻟﻮدﻩ‬ ‫ﺑﻮدﻧﺪ و هﺮﻳﮏ ﺑﻪ ﺷﮑﺮاﻧﻪ اﻳﻦ ﭘﻴﺮوزی و ﺑﻪ ﻗﺼﺪ ﮐﺴﺐ ﺛﻮاب اﺧﺮوی ﺟﺮﻋﻪ ای از ﺧﻮن ﻣﺪﻋﻴﺎن ﻧﻮﺷﻴﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ.‬ ‫در اﻳﻨﺠﺎ ﻣﺮﺣﻮم ﺳﻴﺪ ﭼﻨﺪ ﺑﻴﺘﯽ از ﻣﺴﺘﺰاد ﻣﺮﺣﻮم ﺑﻬﺎر را ﺑﺎ دو داﻧﮓ ﻣﺤﺰوﻧﯽ ﻣﯽ ﺧﻮاﻧﺪ ﮐﻪ:‬ ‫داد از دﺳﺖ ﻋﻮام‬ ‫داد از دﺳﺖ ﻋﻮام‬ ‫از ﻋﻮام اﺳﺖ هﺮ ﺁن ﺑﺪ ﮐﻪ رود ﺑﺮ اﺳﻼم‬ ‫ﮐﺎر اﺳﻼم زﻏﻮﻏﺎی ﻋﻮام اﺳﺖ ﺗﻤــــــﺎم‬

‫ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﻣﻌﻤﻮل از ﺑﺰﻧﮕﺎﻩ داﺳﺘﺎن اﺳﺘﻔﺎدﻩ ﻣﯽ ﮐﺮد و ﮔﺮﻳﺰی ﺑﻪ واﻗﻌﻪ دﻟﮕﺪاز ﮐﺮﺑﻼ ﻣﯽ زد و ﺑﻪ ﻓﺘﻮای‬ ‫ﺷﺮﺑﺢ ﻗﺎﺿﯽ اﺷﺎراﺗﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﻦ ﻋﻠﯽ، ﻓﺮزﻧﺪ ﻓﺎﻃﻤﻪ زهﺮا و ﺟﮕﺮ ﮔﻮﺷﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﻣﺼﻄﻔﯽ را "‬ ‫ﺧﺎرﺟﻲ" ﻣﻌﺮﻓﯽ ﮐﺮد و ﻓﺘﻮا ﺑﻪ ﻗﺘﻠﺶ داد و ﻗﺘﻠﺶ را ﺑﺮ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎن واﺟﺐ ﺷﻤﺮد و ﻣﺮدم ﻧﺎدان و ﺑﯽ ﺧﺒﺮ از‬ ‫روح ﺷﺮﻳﻌﺖ ﻣﺼﻄﻔﻮی ﺳﺎز و ﺑﺮگ ﺟﻨﮓ ﺑﺮﮔﺮﻓﺘﻨﺪ و ﮐﺮدﻧﺪ ﺁﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ.‬ ‫ﻣﺮﺣﻮم ﺳﻴﺪ- ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﭘﻴﺶ از اﻳﻦ هﻢ اﺷﺎرﻩ رﻓﺖ-ﺳﻮادی ﻧﺪاﺷﺖ و ﺑﻪ ﻣﺪرﺳﻪ ای ﻧﺮﻓﺘﻪ و ﮐﺘﺎﺑﯽ ﻧﺨﻮاﻧﺪﻩ‬ ‫ﺑﻮد. ﺑﺎ اﻳﻦ وﺻﻒ ﻣﺴﻠﻢ اﺳﺖ ﮐﻪ از ﻣﺒﺎﺣﺚ رواﻧﺸﻨﺎﺳﯽ و ﺗﺤﻠﻴﻞ ﻧﻔﺴﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﺷﻴﻮﻩ ﻋﻠﻤﺎی ﻓﺮﻧﮓ ﺑﯽ ﺧﺒﺮ‬ ‫ﺑﻮد. ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ از ﻧﻈﺮات ﭘﺎوﻟﻒ روﺳﯽ و ﺑﺮﮔﺴﻦ اﻧﮕﻠﻴﺴﯽ و ﻓﺮوﻳﺪ اﻃﺮﻳﺸﯽ اﻃﻼﻋﯽ ﻧﺪاﺷﺖ ﮐﻪ ﻧﺎﻣﯽ هﻢ از‬ ‫ﺁن ﻧﺸﻨﻴﺪﻩ ﺑﻮد، اﻣﺎ ﻓﺎرغ اﻟﺘﺤﺼﻴﻞ ﻣﺪرﺳﻪ ﺗﺠﺮﺑﯽ اﺟﺘﻤﺎع ﺑﻮد و ﺑﻪ ﻓﻴﺾ ﻣﺸﺎهﺪﻩ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ و ﺗﺤﻠﻴﻞ ﻧﻔﺴﺎﻧﯽ‬ ‫ﻣﺸﻬﻮد اﺳﺖ ﺑﻪ ﭼﻨﺎن ﺗﺴﻠﻄﯽ در ﺷﺮح ﻋﻮام ﻧﻔﺴﺎﻧﯽ و ﻣﺮاﺗﺐ رواﻧﮑﺎوی رﺳﻴﺪﻩ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎن ﺁﺷﻨﺎ‬ ‫ﺑﺪﻳﻦ ﻣﺒﺎﺣﺚ را ﺑﻪ ﺣﻴﺮت ﻣﯽ اﻓﮑﻨﺪ، و ﻣﻦ اﻳﻦ ﻣﺎﻳﻪ ﻓﻀﻞ ﺳﻴﺪ را از زﺑﺎن ﻣﻌﻠﻢ ﻣﻮﺳﻴﻘﯽ ﻣﺪرﺳﻪ ﻣﺎن ﺷﻨﻴﺪﻩ‬ ‫ﺑﻮدم ﮐﻪ ﺧﻮد از ﻟﻴﺴﺎﻧﺴﻴﻪ هﺎی ﻋﻠﻮم ﺗﺮﺑﻴﺘﯽ ﺑﻮد و دورﻩ هﺎﺋﯽ از رواﻧﺸﻨﺎﺳﯽ را در داﻧﺸﮕﺎﻩ ﺗﻬﺮان ﺧﻮاﻧﺪﻩ‬ ‫ﺑﻮد و ﺗﻨﺎﺳﺐ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ هﺎی ﻓﺮهﻨﮕﯽ و ﻣﺸﮑﻼت ﺗﻔﺘﻴﺶ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺳﻴﺮ ﺟﺎﻧﺶ اﻓﮑﻨﺪﻩ و ﺑﻪ ﮐﻼس ﻣﻮﺳﻴﻘﯽ‬ ‫اش رهﻨﻤﻮن ﮔﺸﺘﻪ ﺑﻮد.‬ ‫ﺑﻌﺪهﺎ ﮐﻪ ﺑﻪ داﻧﺸﮕﺎﻩ ﺁﻣﺪم و ﭼﻨﺪ ﻓﺼﻠﯽ از ﻋﻠﻢ ﺗﺎزﻩ ﺑﻪ دوران رﺳﻴﺪﻩ رواﻧﺸﻨﺎﺳﯽ ﺧﻮاﻧﺪم، ﺑﺎ ﻳﺎدﺁوری‬ ‫ﻣﺠﺎﻟﺲ ﺳﻴﺪ ﭘﯽ ﺑﻪ واﻗﻌﻴﺖ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻣﻌﻠﻤﻤﺎن ﺑﺮدم، و ﻳﮑﯽ از ﺁن ﻣﻮارد، هﻤﻴﻦ ﺟﺎی داﺳﺘﺎن ﺑﻮد، ﻟﺤﻈﻪ ای‬ ‫ﮐﻪ ﺷﻴﺦ اﻧﺘﻘﺎم ﺧﻮد را از ﮐﺴﺎن زن ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﻓﺮﻣﺎن ﻗﺘﻠﺸﺎن را ﺻﺎدر ﮐﺮدﻩ و ﺧﻼﻳﻖ را ﺑﻪ ﮐﺸﺘﺎر واداﺷﺘﻪ و‬ ‫ﺧﻮد ﭘﻴﺮوزﻣﻨﺪاﻧﻪ در ﻣﻴﺎن اﻣﻮاج هﻠﻬﻠﻪ ﻣﺮدم و هﻮهﻮی ﺻﻮﻓﻴﺎن ﺑﻪ ﺣﺠﻠﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ اﺳﺖ.‬ ‫در اﻳﻨﺠﺎ ﻣﺮﺣﻮم ﺳﻴﺪ، ﭼﻨﺎن ﺗﺤﻠﻴﻞ ﻋﺎﻟﻤﺎﻧﻪ و دﻗﻴﻘﯽ از ﺣﺎﻻت ﻣﺘﻨﺎﻗﺾ روﺣﯽ ﺷﻴﺦ ﻣﻴﮑﺮد و ﭼﻨﺎن ﺗﺠﺴﻤﯽ از‬ ‫ﻏﺮور ﭘﻴﺮوزی، ﻣﻼﻣﺖ ﻧﻔﺲ ﻟﻮاﻣﻪ، ﺷﻮق ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ، ﻧﻔﺮت دروﻧﯽ، وﺳﻮﺳﻪ هﺎی ﺷﻴﻄﺎﻧﯽ و ﺳﺮزﻧﺶ‬ ‫اﻳﻤﺎﻧﯽ ﺷﻴﺦ ﻣﯽ ﻧﻤﻮد ﮐﻪ ﺑﺎز ﮔﻔﺘﻨﺶ از ﻋﻬﺪﻩ ﻗﻠﻢ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﻣﻦ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻧﻴﺴﺖ.‬ ‫ﺳﻴﺪ ﻧﺎزﻧﻴﻦ، ﺷﻴﺦ ﺻﻨﻌﺎن را ﺳﺮﻣﺴﺖ ﺟﺎم ﻏﺮور و هﻮس، اﻣﺎ ﻧﮕﺮان از ارﺗﮑﺎب ﮔﻨﺎﻩ و ﻋﺬاب اﻟﻬﯽ، ﺑﻪ ﺣﺠﻠﻪ‬ ‫ﺧﺎﻧﻪ ﻣﯽ ﺑﺮد و ﮔﺮﻓﺘﺎر ﮐﺸﻤﮑﺶ دروﻧﯽ ﺑﻪ ﮔﻮﺷﻪ اﻃﺎق ﻣﯽ ﻧﺸﺎﻧﺪ، ﻣﺒﻬﻮت و ﺣﻴﺮت زدﻩ، ﺑﻴﺰار از اﻋﻤﺎل‬ ‫ﺧﻮﻳﺶ و ﺑﯽ اﻋﺘﻨﺎ ﺑﻪ وﺟﻮد زن.‬ ‫ﺳﭙﺲ ﺷﻴﻄﺎن را ﮐﺸﺎن ﮐﺸﺎن ﺑﻪ داﺧﻞ ﺣﺠﻠﻪ ﺧﺎﻧﻪ درﺑﺴﺘﻪ ﻣﯽ ﺁورد و ﺑﺮ ﻓﺮاز ﺗﺨﺘﺨﻮاب زن ﻣﯽ ﺑﺮد و‬ ‫ﺳﺮاﻧﺠﺎم در ﻗﺎﻟﺐ ﭘﻴﮑﺮ ﻧﺎزﻧﻴﻦ او ﺟﺎﻳﺶ ﻣﯽ داد، ﺗﺎ زن هﻮس اﻧﮕﻴﺮ را ﺑﻪ ﻟﻮﻧﺪی و دﻟﺮﺑﺎﺋﯽ وادارد و ﺷﻴﺦ ﮔﻨﻪ‬ ‫ﮐﺮدﻩ ﭘﺮﻳﺸﺎن روزﮔﺎر در ﭘﺸﻴﻤﺎﻧﯽ ﻓﺮورﻓﺘﻪ را ﺑﻪ ﺣﺎل ﺁورد و ﻣﺘﻮﺟﻪ زﻳﺒﺎﺋﯽ هﺎی اﻧﺪام دﻟﻔﺮﻳﺐ ﺧﻮد ﮐﻨﺪ، ﺑﻪ‬ ‫ﺟﻨﺒﺶ ﺁرد و ﺑﻪ ﻏﺮﻗﺎب رﺳﻮاﺋﯽ ﺑﮑﺸﺎﻧﺪش.‬ ‫از زﺑﺎن ﺳﻴﺪ ﺑﺸﻨﻮﻳﺪ:‬

‫ﺻﻔﺤﻪ ٤١‬

‫ﺳﻌﻴﺪی ﺳﻴﺮﺟﺎﻧﯽ‬

‫ﺷﻴﺦ ﺻﻨﻌﺎن‬

‫زن ﻟﻮﻧﺪ و زﻳﺒﺎ، از ﻗﻴﺎﻓﻪ ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﭘﻴﺸﺎﻧﯽ درهﻢ ﺷﻴﺦ در ﮔﻮﺷﻪ ای ﺧﺰﻳﺪﻩ و زاﻧﻮی ﻏﻢ در ﺑﻐﻞ ﮔﺮﻓﺘﻪ و دل ﺁزردﻩ‬ ‫ﮔﺸﺖ. ﺳﮑﻮت و ﺁراﻣﺶ را ﺟﺎﻳﺰ ﻧﺪﻳﺪ. ﺑﺎ ﺧﻤﻴﺎزﻩ ﻧﺎزﺁﻟﻮدی ﺷﻴﺦ را ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺣﻀﻮر ﺧﻮد ﮐﺮد و ﻣﻘﺎرن ﻟﺤﻈﻪ ای ﮐﻪ ﻧﮕﺎﻩ‬ ‫ﻏﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﻴﺦ ﺑﻄﺮف ﺗﺨﺘﺨﻮاب اﻓﺘﺎد ﻟﻮﻧﺪاﻧﻪ ﻏﻠﻄﯽ زد و ﺳﻴﻨﻪ هﺎی ﻧﻴﻤﻪ ﻟﺨﺖ و هﻮس اﻧﮕﻴﺰ ﺧﻮد را در ﻣﻌﺮض‬ ‫ﺗﻤﺎﺷﺎی او ﻗﺮار داد. ﺑﺎ اﻳﻦ ﺟﻠﻮﻩ " اﺳﺎس ﺗﻮﺑﻪ ﮐﻪ در ﻣﺤﮑﻤﯽ ﭼﻮن ﺳﻨﮓ ﻧﻤﻮد" درهﻢ ﺷﮑﺴﺖ، و هﻤﻪ ﺁﺛﺎر‬ ‫ﭘﺸﻴﻤﺎﻧﯽ و ﻣﻼل از ﭼﻬﺮﻩ ﭘﺮﭼﺮوک ﺷﻴﺦ ﻣﺤﻮ ﮔﺸﺖ و ﺳﺮزﻧﺪﮔﯽ و ﻧﺸﺎط ﺳﺎﻋﺘﯽ ﭘﻴﺶ را از ﺳﺮﮔﺮﻓﺖ و ﺑﻪ ﻃﺮف‬ ‫زن رﻓﺖ.‬ ‫ﻋﺸﻮﻩ ﮔﺮ زﻳﺒﺎ، در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻃﻨﺰﺁﻟﻮدی ﺑﻪ اﺳﺘﻘﺒﺎل ﻧﮕﺎﻩ هﻮس ﺁﻣﻴﺰ ﺷﻴﺦ ﻓﺮﺳﺘﺎد، ﭘﺮﺳﻴﺪ:‬ ‫ در ﺣﻴﺎط ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ ﭼﻪ ﺧﺒﺮ ﺑﻮد؟‬‫ﭘﻴﺮﻣﺮد ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﮔﻼﻳﻪ ﺁﻣﻴﺰ ﻃﻠﺒﮑﺎراﻧﻪ ای ﮔﻔﺖ:‬ ‫ هﺮﭼﻪ ﻣﯽ ﮐﺸﻢ از دﺳﺖ ﺗﻮ ﻣﯽ ﮐﺸﻢ. ﻣﺸﺘﯽ اراذل و اوﺑﺎش ﺷﻬﺮ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ رﻳﺨﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ و ﺑﻪ دروغ ﺧﻮد را از‬‫ﮐﺴﺎن ﺗﻮ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﮐﺮدﻧﺪ و ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ ﺗﺮا از ﺟﺎﺋﯽ ﺑﺪﻳﻦ اﻣﻨﯽ و راﺣﺘﯽ ﺑﺮﺑﺎﻳﻨﺪ و ﺑﺎر دﻳﮕﺮ ﮔﺮﻓﺘﺎر ﮐﺎﻓﺮی‬ ‫ﺧﺪاﻧﺸﻨﺎس ﺗﺮ از " ﻣﺴﻴﻮ" ﮐﻨﻨﺪ.‬ ‫زن ﺗﺒﺴﻢ اﺳﺘﻬﺰاﺁﻣﻴﺰش را ﺑﻪ ﺧﻨﺪﻩ ﺑﻠﻨﺪی ﻣﺒﺪل ﮐﺮد و ﭘﺮﺳﻴﺪ:‬ ‫ ﺧﻮب ﺟﻨﺎب ﺷﻴﺦ ﺑﺎ اﻳﻦ ﻣﺪﻋﻴﺎن ﭼﻪ ﮐﺮدﻳﺪ؟‬‫ هﻴﭻ، ﻳﻘﻴﻦ داﺷﺘﻢ ﮐﻪ دروغ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﻨﺪ، ﻣﺸﺘﯽ ﮐﺎﻓﺮ ﺑﯽ دﻳﻦ اﻧﺪ. ﻗﺎﻧﻮن ﺧﺪا و ﻓﺮﻣﺎن ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ را درﺑﺎرﻩ ﺁﻧﺎن اﺟﺮا‬‫ﮐﺮدم. ﺣﮑﻢ اﻟﺤﺎد و ارﺗﺪاد ﺁﻧﺎن را ﺻﺎدر ﮐﺮدم و ﺧﻼﻳﻖ در ﻳﮏ ﭼﺸﻢ ﺑﻬﻢ زدن ﺣﺴﺎب هﻤﻪ را رﺳﻴﺪﻧﺪ. اﻳﻦ وﻇﻴﻔﻪ‬ ‫ﻃﺮﻳﻘﺘﯽ ﻣﻦ ﺑﻮد. ﻳﻘﻴﻨﺎ ﺛﻮاﺑﺶ از هﺮﺟﻬﺎدی ﺑﻴﺸﺘﺮ اﺳﺖ.‬ ‫ ﻋﺠﺐ! ﭘﺲ ﺣﻀﺮت ﺷﻴﺦ هﻢ ﺑﺎ ﻳﮏ ﻓﺮﻣﺎن از ﻣﺠﺎهﺪﻳﻦ ﻓﯽ ﺳﺒﻴﻞ اﷲ ﺷﺪﻳﺪ و ﺧﻮن ﻧﺤﺲ و ﻧﺠﺲ ﭼﻨﺪ ﮐﺎﻓﺮ ﻣﺮﺗﺪ‬‫را ﺑﺮ زﻣﻴﻦ رﻳﺨﺘﻴﺪ؟‬ ‫ ﺁری، ﻗﺎﻧﻮن ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ ﭼﻨﻴﻦ اﺳﺖ. اﮔﺮ ﻣﺴﻴﺮ ﺷﻮد ﺣﺎﺿﺮم ﺷﺨﺼﺎ روزی هﻔﺘﺎد ﻧﻔﺮ، ﺑﻠﮑﻪ هﻔﺘﺼﺪ ﻧﻔﺮﺷﺎن را در راﻩ‬‫رﺿﺎی ﺧﺪا ﺑﺪﺳﺖ ﺧﻮدم ﮔﺮدن ﺑﺰﻧﻢ.‬ ‫ در راﻩ رﺿﺎی ﺧﺪا؟ ﻳﻘﻴﻦ دارﻳﺪ ﮐﻪ ﻓﺮﻣﺎن ﺷﻤﺎ ﻣﻄﺎﺑﻖ اﺣﮑﺎم ﺧﺪاﺋﯽ ﺑﻮدﻩ اﺳﺖ؟‬‫ اﻟﺒﺘﻪ، ﺟﺎی ﺗﺮدﻳﺪ ﻧﻴﺴﺖ. هﺮﮐﺲ در ﺻﺤﺖ ﻓﺮﻣﺎن ﻣﻦ ﺗﺮدﻳﺪ ﮐﻨﺪ، ﮐﺎﻓﺮ اﺳﺖ و واﺟﺐ اﻟﻘﺘﻞ. ﺣﮑﻢ ﺧﺪا را ﻣﻦ ﻣﯽ‬‫ﻓﻬﻤﻢ ﮐﻪ ﺷﻴﺦ ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ و ﻗﻄﺐ زﻣﺎﻧﻢ. اراذل و اوﺑﺎش ﮐﻪ از ﻓﻮت و ﻓﻦ ﻃﺮﻳﻘﺖ و اﺣﮑﺎم ﺧﺎﻧﻘﺎهﯽ ﺧﺒﺮ ﻧﺪارﻧﺪ.‬ ‫ راﺳﺘﯽ ﺟﻨﺎب ﺷﻴﺦ ﻳﻘﻴﻦ داﺷﺘﻴﺪ اﻳﻨﺎن ﮐﻪ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎن ﻣﺒﺎرﮐﺘﺎن ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪﻧﺪ، اراذل و اوﺑﺎش ﺑﻮدﻧﺪ ﻧﻪ ﺧﻮﻳﺶ و‬‫ﮐﺴﺎن ﻣﻦ.‬ ‫ ﺟﺎی ﮐﻤﺘﺮﻳﻦ ﺗﺮدﻳﺪی در اﻳﻦ ﻣﻮرد ﻧﻴﺴﺖ.‬‫ اﻣﺎ ﺷﻴﺨﻨﺎ ﻣﻦ از روزن در ﺣﻴﺎط ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ را ﺗﻤﺎﺷﺎ ﮐﺮدم، دو ﺳﻪ ﻧﻔﺮ از ﻣﻬﺎﺟﻤﺎن را ﺷﻨﺎﺧﺘﻢ، ﻳﮑﯽ داﺋﯽ ﻣﻦ ﺑﻮد و‬‫دو ﺗﺎﺷﺎن هﻢ ﭘﺴﺮﻋﻤﻮهﺎﻳﻢ ﺑﻮدﻧﺪ.‬ ‫ دﺳﺖ ﺑﺮدار زن! ﺧﺪا دﻻﻟﺖ ﺧﻴﺮت ﮐﻨﺪ، ﭼﺮا ﻣﯽ ﺧﻮاهﯽ ﻳﻘﻴﻦ ﻣﺮا ﺑﻪ ﺷﮏ ﻣﺒﺪل ﮐﻨﻲ؟‬‫ ﺷﻴﺦ ﺁﻧﭽﻪ ﮔﻔﺘﻢ ﻋﻴﻦ واﻗﻌﻴﺖ ﺑﻮد. هﺮﺳﻪ ﻧﻔﺮ را ﺷﻨﺎﺧﺘﻢ.‬‫ﺷﻴﺦ در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ از ﺣﻴﺮت و وﺣﺸﺖ ﺑﻪ ﻟﺮزﻩ اﻓﺘﺎدﻩ ﺑﻮد، ﺻﺪاﻳﺶ را ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮد ﮐﻪ:‬ ‫ اﮔﺮ اﻳﻦ ﺳﻪ ﻧﻔﺮ را ﺷﻨﺎﺧﺘﯽ و واﻗﻌﺎ ﻋﻤﻮزادﻩ هﺎ و داﺋﯽ ﺗﻮ ﺑﻮدﻧﺪ، ﭼﺮا از ﺟﺎﻳﺖ ﺗﮑﺎن ﻧﺨﻮردی، ﭼﺮا ﺑﻪ ﻳﺎرﻳﺸﺎن‬‫ﻧﻴﺎﻣﺪی، ﭼﺮا ﺣﺎﻻ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺧﻮﻧﺴﺮدی وﺑﯽ اﻋﺘﻨﺎﺋﯽ روی ﺗﺨﺘﺨﻮاب اﻓﺘﺎدﻩ ای و ﺁﻩ و ﺷﻴﻮن ﻧﻤﯽ ﮐﻨﯽ، ﻣﺤﺎل اﺳﺖ،‬ ‫اﻟﺒﺘﻪ ﻣﺤﺎل اﺳﺖ، دروغ ﻣﯽ ﮔﻮﺋﻲ!‬ ‫ ﻧﻪ، دروغ ﻧﻤﯽ ﮔﻮﻳﻢ، ﻣﺜﻞ اﻳﻨﮑﻪ هﻨﻮز ﻣﺮا ﻧﺸﻨﺎﺧﺘﻪ ای، ﻣﻦ ﺑﺎ زﻧﻬﺎی دﻳﮕﺮ ﻓﺮق دارم، اﺻﻼ از ﺟﻨﺲ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻴﺴﺘﻢ.‬‫راﺳﺘﺶ را ﺑﺨﻮاهﯽ ﺑﺎ هﻤﻪ ﺁدﻣﻴﺰادﻩ هﺎی دﻳﮕﺮ ﺗﻔﺎوت دارم. ﻣﮕﺮ ﻗﺒﻼ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻧﮕﻔﺘﻢ ﮐﻪ دل ﺑﺴﺘﻪ هﻴﭻ دﻳﻦ و ﻣﺬهﺐ‬ ‫و ﺁﺋﻴﻨﯽ ﻧﻴﺴﺘﻢ. ﺧﻮب ﮔﻮﺷﻬﺎﻳﺖ را ﺑﺎز ﮐﻦ، ﺑﺸﻨﻮ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﻢ، ﻣﻦ ﻧﻪ اهﻞ دﻳﻦ و دﻳﺎﻧﺖ و اﻳﻦ ﺣﺮﻓﻬﺎ هﺴﺘﻢ، ﻧﻪ‬ ‫اهﻞ ﻋﺎﻃﻔﻪ و اﺣﺴﺎﺳﺎت و ﻧﻪ ﭘﺎﻳﺒﻨﺪ ﺻﻔﺎ و وﻓﺎ و ﭘﺮت و ﭘﻼهﺎﺋﯽ از اﻳﻦ ﻗﺒﻴﻞ. داﺋﻴﻢ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪ ﺑﺸﻮد.‬ ‫ﭘﺴﺮﻋﻤﻮهﺎﻳﻢ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪﻧﺪ، ﺑﻪ درک. ﺳﺮﻣﻮﺋﯽ ﻏﻤﮕﻴﻨﻢ ﻧﮑﺮدﻩ اﺳﺖ. ﻋﻤﺮ ﺁدﻣﻴﺰاد ﮐﻮﺗﺎهﺘﺮ از ﺁن اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺨﺎﻃﺮ‬ ‫ﻣﺮگ اﻳﻦ و ﺁن ﺑﺎ ﺁﻩ و اﻓﻐﺎن ﺑﮕﺬرد.‬ ‫ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﺋﯽ زن! ﺗﻮ از ﻣﺮگ ﺧﻮﻳﺸﺎن و ﻋﺰﻳﺰاﻧﺖ ﻧﺎراﺣﺖ ﻧﻴﺴﺘﻲ؟‬‫ اوﻻ ﻣﻴﺎن دﻋﻮا ﻧﺮخ ﻃﯽ ﻣﮑﻦ، اﻳﻨﻬﺎ ﺧﻮﻳﺸﺎن ﻣﻦ ﺑﻮدﻧﺪ، اﻣﺎ ﻋﺰﻳﺰاﻧﻢ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ. اﺻﻼ ﻣﻦ ﻋﺰﻳﺰی ﻧﺪارم. از ﻣﺮﮔﺸﺎن‬‫هﻢ ﺳﺮﺳﻮزﻧﯽ ﻧﺎراﺣﺘﯽ اﺣﺴﺎس ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻢ.‬ ‫ از ﻣﻦ ﭼﻪ ﻃﻮر؟ از ﻣﻦ ﮐﻪ ﻓﺮﻣﺎن ﺑﻪ ﮐﺸﺘﻦ ﺁﻧﻬﺎ دادم ﻧﻔﺮت ﻧﺪاري؟‬‫ اﺑﺪا ﺧﺎﻃﺮت ﺟﻤﻊ ﺑﺎﺷﺪ.‬‫ ﻋﺠﺐ ﻣﻮﺟﻮد ﺳﻨﮕﺪل و ﺑﻴﺮﺣﻤﯽ هﺴﺘﯽ.‬‫ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﺳﻨﮕﺪل و ﺑﻴﺮﺣﻢ ﺑﺎﺷﻢ، اﻣﺎ ﮐﺬاب و رﻳﺎﮐﺎر ﻧﻴﺴﺘﻢ. از ﺗﻮ ﻓﻌﻼ ﻧﻪ ﺑﺪم ﻣﯽ ﺁﻳﺪ ﻧﻪ ﺧﻮﺷﻢ. اﮔﺮ ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ‬‫دﻟﻢ ﻣﻴﺨﻮاهﺪ و ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺷﺎن وزﻳﺒﺎﺋﻴﻢ ﺑﺎﺷﺪ، از ﻣﻦ ﻧﮕﻬﺪاری ﮐﻨﯽ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﭼﻨﺪ روزی در ﺁﻏﻮﺷﺖ ﺑﮕﺬراﻧﻢ و‬ ‫ﭘﻴﺮاﻧﻪ ﺳﺮ ﺟﻮاﻧﺖ ﮐﻨﻢ. اﻣﺎ ﻳﺎدت ﺑﺎﺷﺪ ﻣﻦ ﻧﻪ اهﻞ دل ﺑﺴﺘﻦ ﺑﻪ ﮐﺴﯽ هﺴﺘﻢ و ﻧﻪ از ﺁن زﻧﺎﻧﯽ هﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﻋﻤﺮی‬ ‫را ﺑﺎ ﻳﮏ ﺷﻮهﺮ ﺑﺴﺮ ﺑﺮﻧﺪ و ﺑﺎ ﭼﺎدر ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺷﻮهﺮ ﺁﻳﻨﺪ و ﺑﺎ ﮐﻔﻦ ﺑﺮوﻧﺪ. هﺮ وﻗﺖ ﺧﻮاﺳﺘﮕﺎر ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺗﺮی ﭘﻴﺪا ﺷﺪ ﺑﺎ‬ ‫اردﻧﮕﯽ ﻋﺬرت را ﻣﯽ ﺧﻮاهﻢ و ﺑﻪ ﺁﻏﻮش او ﻣﯽ ﺧﺰم.‬ ‫ ﻟﻌﻨﺖ ﺧﺪا ﺑﺮ ﺗﻮ زن، ﺑﻪ ﻋﺬاب اﺑﺪی اﻟﻬﯽ ﮔﺮﻓﺘﺎر ﺷﻮی ﮐﻪ ﺷﻴﻄﺎن ﻣﺠﺴﻤﯽ.‬‫زن در ﺑﺮاﺑﺮ ﺟﻮش و ﺧﺮوش ﺷﻴﺦ ﺑﺎ ﻗﻬﻘﻬﻪ ای ﺷﻴﻄﺎﻧﯽ، روی ﺗﺨﺘﺨﻮاب ﻧﻴﻢ ﺧﻴﺰ ﺷﺪ و ﭼﺸﻤﺎن اﻓﺴﻮﻧﮕﺮ و ﺑﯽ‬ ‫ﺣﻴﺎﻳﺶ را در ﭼﺸﻤﺎن ﭘﻴﺮﻣﺮد دوﺧﺖ و ﮔﻔﺖ:‬ ‫ هﺮ اﺳﻤﯽ ﮐﻪ دﻟﺖ ﻣﯽ ﺧﻮاهﺪ روی ﻣﻦ ﺑﮕﺬار، ﻣﻦ هﻤﻴﻨﻢ ﮐﻪ هﺴﺘﻢ. ﻋﻮض ﺷﺪﻧﯽ هﻢ ﻧﻴﺴﺘﻢ. اﺻﻼ ﻃﺒﻴﻌﺖ و‬‫ﺧﻠﻘﻢ هﻤﻴﻦ اﺳﺖ، از ﻋﺬاب اﻟﻬﯽ و ﺟﻬﻨﻢ و ﺁﺗﺸﺒﺎزﻳﻬﺎی ﺁن دﻧﻴﺎ هﻢ ﺗﺮﺳﯽ ﻧﺪارم. ﻟﻄﻔﺎ در دﮐﺎن ﻣﻮﻋﻈﻪ و ﺗﻬﺪﻳﺪ و‬

‫ﺻﻔﺤﻪ ٥١‬

‫ﺳﻌﻴﺪی ﺳﻴﺮﺟﺎﻧﯽ‬

‫ﺷﻴﺦ ﺻﻨﻌﺎن‬

‫ﻋﻴﺪت را ﺗﺨﺘﻪ ﮐﻦ ﮐﻪ ﻣﺸﺘﺮی ﻧﻴﺴﺘﻢ. واﻧﮕﻬﯽ ﻣﻦ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﺮاغ ﺁﻗﺎ ﻧﻴﺎﻣﺪﻩ ام، اﻳﻦ ﺗﻮ هﺴﺘﯽ ﮐﻪ ﻋﺎﺷﻘﻢ ﺷﺪﻩ ای‬ ‫و ﺑﺮای رﺳﻴﺪن ﺑﻪ ﻣﻦ هﺰار دوز وﮐﻠﮏ ﺳﻮار ﮐﺮدﻩ ای...‬ ‫ﺷﻴﺦ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺗﻤﺎم ﺷﺪن ﻧﻄﻖ زن ﻧﺸﺪ. ﺑﺎ ﺧﺸﻤﯽ ﺁﺗﺸﻴﻦ از ﺟﺎﻳﺶ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ، ﺗﻔﯽ ﺑﻪ ﻋﻼﻣﺖ ﻧﻔﺮت ﺑﺮ ﭼﻬﺮﻩ زن‬ ‫اﻓﮑﻨﺪ، و ﻻﺣﻮل ﮔﻮﻳﺎن از اﻃﺎق ﺑﻴﺮون رﻓﺖ و در را ﺑﺴﺨﺘﯽ ﺑﻬﻢ ﮐﻮﻓﺖ، ﺑﺎ ﻋﺒﺎرت دﺷﻨﺎم ﮔﻮﻧﻪ ای ﮐﻪ:‬ ‫- ﻟﻌﻨﺖ ﺧﺪا ﺑﺮ ﻣﻦ اﮔﺮ ﺑﻌﺪ از اﻳﻦ ﺑﻪ ﺻﻮرﺗﺖ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻨﻢ.‬

‫ﻗﺴﻤﺖ ﺳﻮم‬
‫ﺷﺐ داﻣﻨﮑﺸﺎن ﺑﺮ ﺻﺤﻦ ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ ﺳﺎﻳﻪ اﻓﮑﻨﺪﻩ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺷﻴﺦ ﺻﻨﻌﺎن ﻣﻠﺘﻬﺐ و ﺧﺸﻤﮕﻴﻦ از ﺣﻴﺎط ﮐﻮﭼﮏ اﻧﺪروﻧﯽ‬ ‫ﮔﺬﺷﺖ و ﻗﺪم ﺑﻪ داﻻﻧﯽ ﮔﺬاﺷﺖ ﮐﻪ ﺣﺪ ﻓﺎﺻﻞ ﺣﺮﻣﺴﺮا ﺑﺎ ﻣﺤﻮﻃﻪ ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ ﺑﻮد.‬ ‫درﺣﺠﺮﻩ ﮔﺮداﮔﺮد ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ، ﺻﻮﻓﻴﺎن ﺷﻤﻌﻬﺎ را ﺑﺮاﻓﺮوﺧﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ و هﺮﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ در ﺣﺠﺮﻩ ای ﮔﺮد هﻢ ﻧﺸﺴﺘﻪ و ﺳﺮﺷﺎر‬ ‫از ﭘﻴﺮوزی هﺎی ﻣﺘﻮاﻟﯽ روزهﺎی اﺧﻴﺮ، و ﺳﺮﻣﺴﺖ از ﺟﻬﺎدی ﮐﻪ ﻏﺮوب هﻤﺎن روز ﮐﺮدﻩ و ﻣﺪﻋﻴﺎن و ﺧﻮﻳﺸﺎن زن را‬ ‫ﺑﻪ درک اﺳﻔﻞ ﻓﺮﺳﺘﺎدﻩ ﺑﻮدﻧﺪ، ﮔﺮم " هﻮ، هﻮ" زدن و ذﮐﺮ " ﻳﺎﻣﻦ ﻻهﻮاﻻهﻮ" ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺑﻮدﻧﺪ.‬ ‫ﺻﺪای ذﮐﺮ ﺻﻮﻓﻴﺎن ﺣﻴﺎط ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ را ﭘﺮ ﮐﺮدﻩ و ﺑﻪ داﻻن ﺗﺎرﻳﮏ ﺣﺮﻣﺴﺮا ﺳﺮازﻳﺮ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد. ﺷﻨﻴﺪن اﻳﻦ ﻧﻐﻤﻪ ﻣﻠﮑﻮﺗﯽ‬ ‫در ﺣﮑﻢ ﺁب ﺳﺮدی ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺮ ﺟﺎن ﺳﺮاﭘﺎ ﻟﻬﻴﺐ ﺷﻴﺦ ﻓﺮو ﭘﺎﺷﻨﺪ. ﻃﻨﻴﻦ ﺁواز هﻤﺎهﻨﮓ ﺻﻮﻓﻴﺎن ﺧﺸﻢ و ﺧﺮوش ﺷﻴﺦ‬ ‫را ﻓﺮو ﮐﺎﺳﺖ، ﻟﺤﻈﻪ ای او را از ﺗﻌﻠﻘﺎت ﻣﻼل اﻧﮕﻴﺰ ﺧﺎﮐﻴﺎن رهﺎﻧﻴﺪ و ﺑﻪ ﺻﻮاﻣﻊ اﻓﻼﮐﻴﺎن ﺑﺮد. ﻗﺪم هﺎﻳﺶ ﺳﺴﺖ‬ ‫ﺷﺪ. در ﻓﻀﺎی ﺗﺎرﻳﮏ داﻻن روی ﺳﮑﻮی ﻧﻤﺪاری ﻧﺸﺴﺖ و هﻤﻪ وﺟﻮد ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻧﻐﻤﻪ ذﮐﺮ ﺻﻮﻓﻴﺎن ﺳﭙﺮد. ﺣﺎﻟﺖ‬ ‫ﺗﺸﻨﻪ ﮐﻮﻳﺮزدﻩ ﺳﺮﮔﺮداﻧﯽ داﺷﺖ ﮐﻪ ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺑﻪ ﭼﺸﻤﻪ ﺳﺎر ﭘﺮﺻﻔﺎﺋﯽ رﺳﻴﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ. هﻮای زن هﻮس اﻧﮕﻴﺰ ﻳﮑﺒﺎرﻩ از‬ ‫دﻟﺶ ﻣﺤﻮ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد. زاﻧﻮاﻧﺶ را در ﺑﻐﻞ ﮔﺮﻓﺖ و ﭘﻴﺸﺎﻧﯽ ﻣﻠﺘﻬﺐ ﺧﻮد را روی دﺳﺘﻬﺎی درهﻢ ﭘﻴﭽﻴﺪﻩ ﮔﺬاﺷﺖ. ﺑﯽ‬ ‫اﻋﺘﻨﺎ ﺑﻪ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ و ﻣﻘﺎم ﺧﻮﻳﺶ هﻤﺎواز ﻃﻨﻴﻦ ﺻﺪای ﺻﻮﻓﻴﺎن ﺑﻪ ذﮐﺮ ﺟﻠﯽ ﭘﺮداﺧﺖ و ﻣﺘﻌﺎﻗﺐ ﺁن ﻗﻄﺮات اﺷﮏ ﺑﻪ‬ ‫درﺷﺘﯽ داﻧﻪ هﺎی ﺑﺎران ﺑﻬﺎری از ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺳﺮازﻳﺮ ﺷﺪ. و اﻳﻦ ﮔﺮﻳﻪ ﺑﯽ اﺧﺘﻴﺎر و ﺑﯽ ﺳﺎﺑﻘﻪ ﺑﻪ ﻟﻄﻒ ﺷﺒﻨﻢ ﺑﺎﻣﺪاد‬ ‫ﻓﻀﺎی ﺳﻴﻨﻪ ﻃﻮﻓﺎن زدﻩ اش را ﺻﻔﺎﺋﯽ داد.‬ ‫از ﺟﺎ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ ﺑﺎ ﮔﺎﻣﻬﺎﺋﯽ ﻣﺼﻤﻢ ﺑﻪ ﻃﺮف ﺗﺎﻻر ﺑﺰرگ ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ رﻓﺖ، ﺑﺪﻳﻦ ﻧﻴﺖ ﮐﻪ ﺻﻮﻓﻴﺎن را ﮔﺮد ﺁورد و درﺣﻀﻮر‬ ‫ﻣﺮﻳﺪان ﺑﻪ ﮔﻨﺎهﺎن ﺧﻮد اﻋﺘﺮاف ﻧﻤﺎﻳﺪ و ﻓﺮﻣﺎن دهﺪ ﮐﻪ زن را از ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ ﺑﻴﺮون ﮐﻨﻨﺪ و ﺑﻪ ﺧﻮﻳﺸﺎن و ﮐﺴﺎﻧﺶ ﺑﺴﭙﺎرﻧﺪ.‬ ‫هﻨﻮز از داﻻن ﺗﺎرﻳﮏ و ﻃﻮﻻﻧﯽ ﺑﻪ ﺁﺳﺘﺎﻧﻪ ﺣﻴﺎط ﻧﻴﻤﻪ روﺷﻦ ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ ﻧﺮﺳﻴﺪﻩ ﺑﻮد ﮐﻪ اﺷﺒﺎﺣﯽ ﮔﺮداﮔﺮدش را ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ.‬ ‫ﺷﻴﺦ وﺣﺸﺖ زدﻩ ﺑﻪ ﻳﺎد ارواح ﺧﺒﻴﺜﻪ و ﺟﻨﻮد اﺟﻨﻪ و ﺷﻴﺎﻃﻴﻦ اﻓﺘﺎد. زﻳﺮﻟﺐ ﻧﺎم ﺧﺪا را زﻣﺰﻩ ﮐﺮد، اﻣﺎ اﺛﺮی ﻧﺪاﺷﺖ. ﻧﻪ‬ ‫ﺗﻨﻬﺎ اﺷﺒﺎح و اﺟﻨﻪ را ﻣﺤﻮ ﻧﮑﺮد، ﺑﻠﮑﻪ از ﭼﻬﺎر ﻃﺮف ﺑﻪ او ﻧﺰدﻳﮑﺘﺮ ﻣﯽ ﺷﺪﻧﺪ. ﭼﺸﻢ ﺳﺎﻟﺨﻮردﻩ ﺷﻴﺦ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ‬ ‫در ﺗﺎرﻳﮑﯽ ﻗﻴﺎﻓﻪ اﺟﻨﻪ را ﺗﺸﺨﻴﺺ ﺑﺪهﺪ، هﻴﺎﮐﻞ ﺁﻧﺎن را ﻣﯽ دﻳﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺳﺎﻳﻪ هﺎﺋﯽ ب ﻳﮑﺒﺎرﻩ ﺗﻪ ﮐﺸﻴﺪ و‬ ‫ﮐﻮﺷﻴﺪ ﺑﺎ ﻓﺮﻳﺎد رﺳﺎﺋﯽ ﺻﻮﻓﻴﺎن را از درون ﺣﺠﺮﻩ ﺑﻴﺮون ﮐﺸﺎﻧﺪ و ﺑﻪ ﻳﺎری ﺧﻮد ﺧﻮاﻧﺪ ﮐﻪ دﺳﺘﯽ دهﺎﻧﺶ را ﺑﺴﺖ و‬ ‫ﺷﻴﺦ از ﻏﺎﻳﺖ ﺗﺮس ﺑﯽ هﻮش ﮔﺸﺖ.‬
‫ﺧﺪا ﻏﺮﻳﻖ رﺣﻤﺖ ﮐﻨﺪ ﺁﺳﻴﺪ ﻣﺼﻄﻔﯽ، ﮐﻪ ﻣﻦ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ درس ﻋﻠﻤﯽ " ﺟﻦ ﺷﻨﺎﺳﯽ" را در ﻣﺤﻀﺮ ﭘﺮﺑﺮﮐﺖ ﺗﻮ‬ ‫ﺁﻣﻮﺧﺘﻢ. ﭘﺲ از ﺷﻨﻴﺪن ﻣﻮاﻋﻆ ﻣﺮﺣﻮم ﺳﻴﺪ، از اﺟﻨﻪ ﻧﺎﻣﺪار زﻣﺎن ﺗﻨﻬﺎ " زﻏﻔﺮ ﺟﻨﻲ" را ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺧﺘﻢ، ﮐﻪ هﺮ‬ ‫روز ﻋﺎﺷﻮرا ﺑﺎ ﻟﺒﺎدﻩ زرد رﻧﮓ و ﮐﻼﻩ ﺑﻮﻗﯽ ﮐﺎﻏﺬی و ﻧﻴﺰﻩ ﺑﻠﻨﺪ، در ﻣﻴﺎن اﻧﺒﻮﻩ " ﺟﻦ زادﮔﺎن"، در ﻣﺠﻠﺲ‬ ‫ﻋﺰاداری ﻣﺮﺣﻮم " ﺣﺎﺟﯽ رﺷﻴﺪ" ﭘﻴﺪا ﻣﯽ ﺷﺪ و ﺑﺎ ﺗﮑﺎن دادن ﻧﯽ ﺑﺎرﻳﮏ و ﺑﻠﻨﺪی ﮐﻪ در دﺳﺖ داﺷﺖ و‬ ‫ﮐﺸﻴﺪن ﺷﻴﻬﻪ هﺎی ﻣﺘﻮاﻟﯽ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ اﻣﺎم را در ﻣﻘﺎﺑﻞ اﻧﺒﻮﻩ ﻟﺸﮑﺮ ﺳﺮﺗﺎﭘﺎ ﻣﺴﻠﺢ ﻳﺰﻳﺪ ﻳﺎری ﮐﻨﺪ، ﺗﺎ ﺁن‬ ‫روز اﺟﻨﻪ در ﻧﻈﺮ ﻣﺨﻠﺺ ﻣﻮﺟﻮداﺗﯽ ﺑﯽ ﺧﺎﺻﻴﺖ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ در ﻳﮏ ﻧﻘﻄﻪ ﺟﻤﻊ ﻣﯽ ﺷﺪﻧﺪ و ﻣﺮﺗﺐ از زﻣﻴﻦ ﺑﺮ‬ ‫ﻣﯽ ﺟﻬﻴﺪﻧﺪ و ﻧﻴﺰﻩ ﺗﮑﺎن ﻣﯽ دادﻧﺪ و ﺷﻴﻬﻪ ﻣﯽ ﮐﺸﻴﺪﻧﺪ.‬ ‫ذهﻦ ﮐﻮدﮐﺎﻧﻪ و ﻧﺎﭘﺨﺘﻪ ﻣﻦ ﺑﯽ اﻋﺘﻨﺎ ﺑﻪ رﻣﺰ ﮐﺎر، ﺑﺎ اﺟﻨﻪ ﺑﯽ ﺑﻮ و ﺑﯽ ﺧﺎﺻﻴﺖ دﺷﻤﻦ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد، ﺣﺘﯽ ﺷﻴﺮ "‬ ‫ﭘﺸﻢ و ﭘﺖ رﻳﺨﺘﻪ" را ﺑﺮ ﺁﻧﺎن ﺗﺮﺟﻴﺢ ﻣﯽ ﻧﻬﺎد. ﺁﺧﺮ ﺷﻴﺮ دﺳﺖ ﮐﻢ، ﺧﺪﻣﺘﯽ اﻧﺠﺎم ﻣﯽ داد، روی ﻧﻌﺶ ﺑﻪ ﺧﻮن‬ ‫ﺁﻟﻮدﻩ ﺗﻴﺮﺁﮔﻴﻦ اﻣﺎم ﻣﯽ اﻓﺘﺎد، ﻣﯽ ﻏﺮﻳﺪ، ﺑﺎ دهﺎن ﮔﺸﺎدش ﺗﻴﺮهﺎی ﺳﻪ ﺷﻌﺒﻪ را ﺑﻴﺮون ﻣﯽ ﮐﺸﻴﺪ و ﺑﺎ‬ ‫دﺳﺘﻬﺎی درازش ﺗﻮی ﺳﺮش ﻣﯽ ﮐﻮﺑﻴﺪ و " ﮐﺎﻩ ﻋﺰا" ﺑﻪ هﻮا ﻣﯽ ﭘﺎﺷﻴﺪ. اﻣﺎ ﺟﻦ هﺎ ﻓﻘﻂ ﺟﻴﻎ ﻣﯽ ﮐﺸﻴﺪﻧﺪ و‬ ‫ﻳﮏ ﻗﺪم هﻢ ﺑﻪ ﻃﺮف ﻟﺸﮑﺮ دﺷﻤﻦ ﺑﺮﻧﻤﯽ داﺷﺘﻨﺪ.‬ ‫اﻟﺒﺘﻪ ذهﻦ ﭼﻮن و ﭼﺮاﮔﺮ ﻣﺨﻠﺺ ﺑﻪ ﮐﺎر ﺷﻴﺮ هﻢ اﻳﺮاداﺗﯽ داﺷﺖ و ﺣﻴﺮان ﺑﻮد ﮐﻪ اﻳﻦ ﺟﻨﺎب ﺷﻴﺮ ﭼﺮا اﻳﻨﻘﺪرﺧﺮ‬ ‫ﺗﺸﺮﻳﻒ دارد، اﮔﺮ ﭘﻨﺠﻪ هﺎﻳﺶ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﻣﺸﺘﯽ ﮐﺎﻩ از ﺗﻮﺑﺮﻩ ای ﮐﻪ ﮐﻨﺎر دﺳﺘﺶ ﮔﺬاﺷﺘﻪ اﻧﺪ ﺑﺮدارد و ﺑﻪ هﻮا‬ ‫ﺑﭙﺎﺷﺪ و ﺳﺮوﮐﻠﻪ ﺟﻤﺎﻋﺖ ﻋﺰادار را " ﮐﺎﻩ ﺑﺎران" ﮐﻨﺪ، ﭼﺮا ﭘﺲ ﺗﻴﺮهﺎی ﺳﻪ ﺷﻌﺒﻪ را ﺑﺎ ﭘﻨﺠﻪ هﺎﻳﺶ ﺑﻴﺮون‬ ‫ﻧﻤﯽ ﮐﺸﺪ و در اﻳﻦ ﻣﻮرد ﺑﺠﺎی ﭘﻨﺠﻪ هﺎ، دهﺎن ﺻﺎﺣﺐ ﻣﺮدﻩ و دﻧﺪاﻧﻬﺎی ﻓﺮو رﻳﺨﺘﻪ اش را ﺑﻪ ﮐﺎر ﻣﯽ اﻧﺪازد.‬ ‫ﺑﺎری ﻳﺎد ﺧﺎﻃﺮات ﮐﻮدﮐﯽ را ﺑﮕﺬارﻳﻢ ﺑﺮای وﻗﺖ دﻳﮕﺮ و ﺑﻪ ﭘﺮدازﻳﻢ ﺑﻪ ﻣﻨﺒﺮ ﺁﺳﻴﺪ ﻣﺼﻄﻔﯽ‬ ‫ﻣﺮﺣﻮم ﺳﻴﺪ ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﮔﻔﺘﻢ، ﻣﻦ و دﻳﮕﺮ ﻧﻮﺟﻮاﻧﺎن ﺳﻴﺮﺟﺎﻧﯽ را ﺑﺎ ﻣﺸﺨﺼﺎت اﺟﻨﻪ ﺁﺷﻨﺎ ﻣﯽ ﮐﺮد. اﺳﻢ ﺑﺴﻴﺎری‬ ‫از ﺁﻧﺎن را ﺑﺮاﻳﻤﺎن ﻓﺎش ﺳﺎﺧﺖ، درﻳﻐﺎ ﮐﻪ ﮔﺬﺷﺖ روزﮔﺎر هﻤﻪ را از ﻟﻮح ﺧﺎﻃﺮم زدودﻩ اﺳﺖ. ﺧﻮاص هﺮ ﺟﻨﯽ را‬ ‫ﺑﺪﻗﺖ ﺷﺮح ﻣﯽ داد. ﺗﻔﺎوت ﺟﻦ ﻣﺴﻠﻤﺎن و ﺟﻦ ﮐﺎﻓﺮ را ﺑﺮوﺷﻨﯽ ﺑﻴﺎن ﻣﯽ ﮐﺮد. ﻓﺮق ﺟﻦ ﻧﺮ و ﺟﻦ ﻣﺎدﻩ را ﺑﺎز‬ ‫ﻣﯽ ﮔﻔﺖ، و دﻋﺎی دﻓﻊ هﺮ ﻧﻮع ﺟﻨﯽ را ﻳﺎدﻣﺎن ﻣﯽ داد و ﭘﺲ از اﻳﻨﻬﻤﻪ ﻣﻘﺪﻣﺎت و ﺷﺮح و ﺑﺴﻂ هﺎ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ‬ ‫ﺧﻮب ﺧﻼﻳﻖ را ﻣﺸﺘﺎق ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﺪاﻧﻨﺪ ﮐﺪام دﺳﺘﻪ از اﺟﻨﻪ ﮔﺮد ﺷﻴﺦ ﺻﻨﻌﺎن را ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ و دﺳﺖ ﺑﺮ‬ ‫دهﺎﻧﺶ ﮔﺬاﺷﺘﻨﺪ و ﭘﻴﺮﻣﺮد را از ﺗﺮس ﺑﻴﻬﻮش ﮐﺮدﻧﺪ؟ ﺗﺎزﻩ ﺻﻠﻮاﺗﯽ ﻣﯽ ﻃﻠﺒﻴﺪ و ﻣﻌﻤﺎ را ﺣﻞ ﻣﯽ ﮐﺮد، ﺑﺪﻳﻦ‬ ‫ﻣﻀﻤﻮن ﮐﻪ اﺷﺒﺎح ﺁن ﺷﺐ ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ اﺻﻼ ﺟﻦ ﻧﺒﻮدﻧﺪ. ﺟﻤﺎﻋﺖ ﻗﻠﻨﺪران ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ در ﭘﺴﺘﻮی دهﻠﻴﺰ ﮐﻤﻴﻦ ﮐﺮدﻩ‬ ‫ﺑﻪ اﻧﺘﻈﺎر ﺧﺮوج ﺷﻴﺦ از ﺣﺠﻠﻪ ﮔﺎﻩ ﺑﻮدﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﮑﻢ ﻋﻠﻘﻪ ﻣﺮﻳﺪ و ﻣﺮادی، ﺧﻮدﺷﺎن ﺑﻪ ﻧﻮﺑﺖ ﺑﺎزدﻳﺪی از ﺣﺠﻠﻪ‬ ‫ﮔﺎﻩ و دﻳﺪاری از ﻋﺮوس ﺧﺎﻧﻢ ﺑﮑﻨﻨﺪ.‬

‫ﺻﻔﺤﻪ ٦١‬

‫ﺳﻌﻴﺪی ﺳﻴﺮﺟﺎﻧﯽ‬
‫ﮔﺮوﻩ ﻗﻠﻨﺪران وﻗﺘﯽ ﮐﻪ زﻣﺰﻣﻪ ذﮐﺮ و هﻖ و هﻖ ﮔﺮﻳﻪ ﺷﻴﺦ را ﺷﻨﻴﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ ﭘﯽ ﺑﺮدﻩ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﺎﺟﺮا از ﭼﻪ‬ ‫ﻗﺮاراﺳﺖ و ﻧﻘﺸﻪ هﺎی ﺧﻮد را ﻧﻘﺶ ﺑﺮ ﺁب دﻳﺪﻩ و ﺑﻪ ﻓﮑﺮ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮی از ﻃﻐﻴﺎن ﺷﻴﺦ اﻓﺘﺎدﻩ ﺑﻮدﻧﺪ.‬ ‫در اﻳﻨﺠﺎ ﻣﺮﺣﻮم ﺳﻴﺪ، اﺑﺘﺪا ﻳﮑﺎﻳﮏ ﻗﻠﻨﺪران ﺻﺤﻨﻪ ﮔﺮدان را ﺑﺎ ﻧﺎم و ﻧﺸﺎﻧﯽ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد، ﺑﺎ ﭼﻨﺎن‬ ‫دﻗﺖ و اﻋﺘﻤﺎدی ﮐﻪ ﮔﻮﺋﯽ ﺧﻮد از ﮔﺮوﻩ ﺁﻧﺎن ﺑﻮدﻩ اﺳﺖ و ﺳﺎﻟﻬﺎ در ﮔﻮﺷﻪ ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ ﺷﻴﺦ ﺻﻨﻌﺎن ﺑﻴﺘﻮﺗﻪ ﮐﺮدﻩ و‬ ‫ذﮐﺮ " هﻮﺣﻖ" ﮔﻔﺘﻪ اﺳﺖ. درﻳﻐﺎ ﮐﻪ ﻧﻪ ﺣﺎﻓﻈﻪ ﻣﻦ ﻳﺎری ﻣﯽ ﮐﻨﺪ و ﻧﻪ ﺗﻨﮕﻨﺎی زﻣﺎن و ﺣﻮﺻﻠﻪ ﮐﻮﭼﮏ‬ ‫ﺧﻮاﻧﻨﺪﮔﺎن اﺟﺎزﻩ ﻣﯽ دهﺪ، ﺑﻪ ﺑﺎزﮔﻔﺘﻦ ﺁن ﺷﺮح و ﺗﻔﺼﻴﻞ هﺎ ﺑﭙﺮدازم. ﺧﻼﺻﻪ ﻣﻘﻮﻻت ﺳﻴﺪ اﻳﻨﮑﻪ، ﮔﺮوهﯽ‬ ‫ﻗﻠﻨﺪران ﺷﻴﺦ را ﺑﻪ ﺣﺠﺮﻩ ﺧﻠﻮﺗﯽ در ﺣﺮﻣﺴﺮا ﺑﺮدﻧﺪ و ﺑﻪ هﻮش ﺁوردﻧﺪ و ﭼﻮن از ﻧﻴﺖ ﺷﻴﺦ ﺑﺎ ﺧﺒﺮ ﺷﺪﻧﺪ ﺑﻪ‬ ‫ﭼﺎرﻩ ﺟﻮﺋﯽ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻨﺪ. ﻳﮑﯽ از ﻧﻴﺮوی اﻳﻤﺎن ﺷﻴﺦ ﻣﺪد ﮔﺮﻓﺖ ﮐﻪ ﺳﺮﭘﺮﺳﺘﯽ زن ﺑﻴﻮﻩ از وﻇﺎﻳﻒ ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ اﺳﺖ،‬ ‫دﻳﮕﺮی ﻏﺮور ﺷﻴﺦ را ﺑﻪ ﻳﺎری ﺧﻮاﻧﺪ ﮐﻪ " زن ﮐﺰ ﺑﺮ ﻣﺮد ﻧﺎرﺿﺎ ﺑﺮﺧﻴﺰد- ﺑﺲ ﻓﺘﻨﻪ و ﺷﻮر از ﺁن ﺳﺮا ﺑﺮﺧﻴﺰد"‬ ‫ﺳﻮﻣﯽ هﻠﻬﻠﻪ ﺧﻼﻳﻖ و هﻮهﻮی ﺻﻮﻓﻴﺎن را ﺑﻪ ﻳﺎدش ﺁورد ﮐﻪ از ﺷﻴﺦ ﺗﻘﺎﺿﺎ داﺷﺘﻨﺪ زن را ﺳﺮﭘﺮﺳﺘﯽ ﮐﻨﺪ و‬ ‫ﺑﻪ دﺳﺖ ﮐﺴﺎن ﺑﯽ ﻋﺮﺿﻪ و ﺑﯽ اﻳﻤﺎﻧﺶ ﻧﺴﭙﺎرد، ﭼﻬﺎرﻣﯽ از دﻟﺒﺴﺘﮕﯽ ﺷﻴﺦ ﺑﻪ ﻋﻈﻤﺖ ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ ﻣﺮدﻣﯽ‬ ‫ﮔﻔﺖ ﮐﻪ اﮔﺮ ﻧﺘﻮاﻧﺪ زن را ﺟﻤﻊ وﺟﻮر و ﻧﮕﻬﺪاری ﮐﻨﺪ دﻳﮕﺮ ﻓﺎﺗﺤﻪ اش ﺧﻮاﻧﺪﻩ اﺳﺖ اﻣﺎ ﺁﺧﺮﻳﻦ و ﮐﺎری ﺗﺮﻳﻦ ﺗﻴﺮ‬ ‫ﺗﺮﮐﺶ را ﺧﻮد ﻗﺪرت ﺧﺎﻧﻢ رهﺎ ﮐﺮد، زن دﻟﺮﺑﺎ در ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﻓﺎﻧﻮﺳﯽ ﺑﺪﺳﺖ داﺷﺖ ﺑﺎ ﺳﺮ ﺑﯽ ﭼﺎدر و ﮔﻴﺴﻮان‬ ‫رهﺎ ﺷﺪﻩ و اﻧﺪام ﻣﺘﻨﺎﺳﺐ در ﺻﺤﻦ ﺣﺮﻣﺴﺮا ﻇﺎهﺮ ﺷﺪ و ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻧﻪ ای از ﺑﺮاﺑﺮ در ﻧﻴﻢ ﮔﺸﻮدﻩ ﺣﺠﺮﻩ ﮔﺬﺷﺖ و‬ ‫ﺑﺎ ﻧﺸﺎن دادن ﺧﻮد، ﺑﻨﺎی ﺗﻮﺑﻪ و ﺗﻘﻮای ﺷﻴﺦ را ﺑﺎر دﻳﮕﺮ ﻣﺘﺰﻟﺰل ﮐﺮد.‬ ‫اﻳﻨﻬﻤﻪ ﻣﻄﺎﻟﺐ دﻳﮕﺮ و ﺻﺤﻨﻪ هﺎی دﻳﺪﻧﯽ و ﺧﻮاﻧﺪﻧﯽ را ﻣﺮﺣﻮم ﺳﻴﺪ ﻣﺼﻄﻔﯽ ﺑﺪﻳﻦ ﺳﺎدﮔﯽ ﺧﻼﺻﻪ ﻧﻤﯽ‬ ‫ﮐﺮد و ﺑﺪﻳﻦ راﺣﺘﯽ ﺗﺤﻮﻳﻞ ﻣﺎ ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎن ﻧﻤﯽ داد. هﻤﻴﻦ ﺗﮑﻪ ای ﮐﻪ در ﭼﻨﺪ ﺳﻄﺮش ﻣﺨﺘﺼﺮ ﮐﺮدم دﺳﺖ ﮐﻢ‬ ‫ﺳﻪ ﺟﻠﺴﻪ ﻳﮏ ﺳﺎﻋﺘﻪ وﻗﺖ ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺖ. ﻧﻤﯽ ﺧﻮاهﻢ ﻣﻨﺖ ﺳﺮ ﺷﻤﺎ ﺧﻮاﻧﻨﺪﮔﺎن ﺑﮕﺬارم و ادﻋﺎ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﺑﻪ‬ ‫ﺧﺎﻃﺮ دل ﺑﯽ ﻗﺮار و ﮐﻢ ﺻﺒﺮ ﺷﻤﺎ ﺻﺤﻨﻪ هﺎ ﺧﻼﺻﻪ ﮐﺮدم، ﻧﻪ، ﺑﯽ روی و رﻳﺎ ﻋﺮض ﻣﯽ ﮐﻨﻢ، اﻧﮕﻴﺰﻩ ﻣﻦ‬ ‫ﺗﻠﺨﻴﺺ داﺳﺘﺎن ﻳﮑﯽ ﮐﻢ ﺣﻮﺻﻠﮕﯽ ذاﺗﯽ ﺧﻮدم اﺳﺖ و دﻳﮕﺮی ﺑﯽ ﻧﺼﻴﺐ ﻣﺎﻧﺪن از ﻟﻄﻒ ﮐﻼم و ﻗﺪرت ﺻﺤﻨﻪ‬ ‫ﺁراﺋﯽ ﻣﺮﺣﻮم ﺳﻴﺪ.‬ ‫ﺑﺎری، ﺁﺳﻴﺪ ﻣﺼﻄﻔﺎی ﺧﺪاﺑﻴﺎﻣﺮز، ﺑﺎ ﺁن ﻟﺤﻦ ﺟﺎﻧﺪار و ﺑﻴﺎن دﻻوﻳﺰش ﺑﺎر دﻳﮕﺮ ﺷﻴﺦ ﺻﻨﻌﺎن را ﭘﺎی ﺑﺴﺖ ﻋﺸﻖ‬ ‫زن ﻣﯽ ﮐﺮد و در ﻣﻴﺎن ﺑﺪرﻗﻪ ﻗﻠﻨﺪران ﻧﻘﺸﻪ ﮐﺶ ﺑﻪ ﺣﺠﻠﻪ ﺧﺎﻧﻪ زﻓﺎف ﻣﯽ ﮐﺸﺎﻧﺪ و در ﺑﺮاﺑﺮ ﺗﺨﺘﺨﻮاب زن‬ ‫ﻓﺘﻨﻪ ﮔﺮ ﺑﻪ دو زاﻧﻮی ﻋﺠﺰ و اﻟﺘﻤﺎس ﻣﯽ ﻧﺸﺎﻧﺪ، و ﺁﻧﺎﻧﺮا ﺑﻪ ﺣﺎل ﺧﻮد ﻣﯽ ﮔﺬاﺷﺖ و ﻣﺴﺘﻤﻌﺎن ﻣﺸﺘﺎق را ﺑﻪ‬ ‫ﺣﺠﺮﻩ ای ﻣﯽ ﺑﺮد ﮐﻪ ﻗﻠﻨﺪران ﮔﺮد ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ و هﺮﻳﮏ ﺑﺮای ﺗﺼﺎﺣﺐ زن ﻧﻘﺸﻪ ای ﻣﯽ ﮐﺸﻴﺪﻧﺪ.‬ ‫***‬ ‫از ﻣﺬاﮐﺮات ﻣﺸﺎﺟﺮﻩ ﺁﻣﻴﺰ ﻗﻠﻨﺪران هﻢ ﻣﯽ ﮔﺬرﻳﻢ ﮐﻪ ﻗﺼﺪﻣﺎن ﺑﻴﺎن ﺣﺎل ﺷﻴﺦ ﺻﻨﻌﺎن اﺳﺖ. اﮔﺮ روزی هﻤﺖ و‬ ‫ﺣﻮﺻﻠﻪ ﺑﻪ ﻳﺎرﻳﻢ ﺁﻣﺪ و ﺧﻮاﺳﺘﻢ اﻳﻦ داﺳﺘﺎن را در ﮐﺘﺎﺑﯽ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﮐﻨﻢ، ﻗﻮل ﻣﯽ دهﻢ ﺻﺤﻨﻪ هﺎﺋﯽ‬ ‫ازﮔﻔﺘﮕﻮهﺎی ﻗﻠﻨﺪران هﻢ ﺑﺪان ﺑﻴﻔﺰاﺋﻴﻢ ﮐﻪ ﮐﻠﯽ ﺧﻮاﻧﺪﻧﯽ و ﻋﺒﺮت ﮔﺮﻓﺘﻨﯽ اﺳﺖ. ﺻﻮﻓﻴﺎن ﺳﺎدﻩ دل را هﻢ در‬ ‫ﺣﺠﺮﻩ هﺎﻳﺸﺎن ﺑﺎﻗﯽ ﻣﯽ ﮔﺬارﻳﻢ ﮐﻪ وﻇﻴﻔﻪ دﻳﻨﯽ ﺧﻮد را اﻧﺠﺎم دادﻩ اﻧﺪ و اﻳﻨﮏ در اوج رﺿﺎﻳﺖ و ﺳﺒﮏ روﺣﯽ‬ ‫ﮔﺮم " هﻮهﻮ" ﮐﺸﻴﺪﻧﺪ و اﻳﻦ " هﻮهﻮ" هﺎی ﻣﺘﻮاﻟﯽ ﮐﻒ ﺑﺮ ﻟﺒﺎﻧﺸﺎن ﻧﺸﺎﻧﺪﻩ و ﺳﺮﺷﺎن را ﺑﻪ دور اﻧﺪاﺧﺘﻪ و از‬ ‫ﺁﻧﭽﻪ در ﺣﺮﻣﺴﺮای ﺷﻴﺦ و اﻧﺠﻤﻦ ﻗﻠﻨﺪران ﻣﯽ ﮔﺬرد ﺑﯽ ﺧﺒﺮ ﮔﺬاﺷﺘﻪ اﺳﺖ.‬

‫ﺷﻴﺦ ﺻﻨﻌﺎن‬

‫ﺳﺮی ﺑﻪ ﺣﺠﻠﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺷﻴﺦ ﻣﯽ زﻧﻴﻢ ﮐﻪ ﺑﺎز هﻤﺎن ﺻﺤﻨﻪ هﺎی ﻗﺒﻠﯽ اﺳﺖ، زن ﺑﺮ ﺗﺨﺖ ﺁرﻣﻴﺪﻩ، ﺷﻴﺦ در ﭘﺎی‬ ‫ﺑﺴﺘﺮش زاﻧﻮ زدﻩ، اﻳﻦ ﻋﺬر ﺗﻨﺪی و ﺧﺸﻮﻧﺖ ﻟﺤﻈﻪ ای ﻗﺒﻞ ﻣﯽ ﺧﻮاهﺪ و ﺁن ﺑﺮ ﺟﺮات و ﺟﺴﺎرت ﻣﯽ اﻓﺰاﻳﺪ:‬ ‫ ﺧﻮب ﺟﻨﺎب ﺷﻴﺦ، ﺗﻮ ﮐﻪ از ﻣﻦ ﺑﻴﺰار ﺑﻮدي!‬‫ ﻣﺤﺾ ﺧﺪا، ﮔﺬﺷﺘﻪ هﺎ ﮔﺬﺷﺖ. ﺑﻴﺶ از اﻳﻦ ﺷﺮﻣﻨﺪﻩ ام ﻧﻔﺮﻣﺎﺋﻴﺪ.‬‫ ﺻﺤﻴﺢ، ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﻗﻬﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﺎ ﺁﺧﺮش ﻗﻬﺮ ﮐﻨﺪ.‬‫ ﻋﺮض ﮐﺮدم، ﺁن ﺳﺎﻋﺖ ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﺑﻮدم، ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﺒﻮدم ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﻢ.‬‫ ﺧﻮب ﺣﺎﻻ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﺋﻲ؟‬‫ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﻢ: دردت ﺑﺠﺎﻧﻢ، ﺗﺼﺪﻗﺖ ﮔﺮدم، ﺧﺎک ﭘﺎﻳﺖ ﺷﻮم اﺟﺎزﻩ ﺑﺪﻩ ﭘﺎﻳﺖ را ﺑﺒﻮﺳﻢ.‬‫ ﺑﻪ! ﺑﻪ! ازﺟﺎﻳﺖ ﺗﮑﺎن ﻧﺨﻮر. اﮔﺮ ﺑﺎز ﺟﻠﻮﺗﺮ ﺑﻴﺎﺋﯽ دوﺑﺎرﻩ ﺑﺎ اردﻧﮕﯽ ﭘﺮﺗﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺁن ﻃﺮف اﻃﺎق.‬‫ ﭘﺲ ﺗﮑﻠﻴﻔﻢ ﭼﻴﺴﺖ؟ ﭼﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﮑﻨﻢ ﮐﻪ ﻋﻠﻴﺎﻣﺨﺪرﻩ راﺿﯽ ﺷﻮﻧﺪ.‬‫ ﺧﻮب ﮔﻮﺷﻬﺎﻳﺖ را ﺑﺎز ﮐﻦ. ﺟﺎی ﻣﻦ ﺗﻮی اﻳﻦ ﺧﺮاب ﺷﺪﻩ ﻧﻴﺴﺖ اﮔﺮ ﻣﯽ ﺧﻮاهﯽ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺳﺮ ﮐﻨﻢ، ﺑﺎﻳﺪ ﺻﺒﺢ زود‬‫ﺑﺮوی و ﻗﺼﺮ ﻣﻮﺳﻴﻮ را ﺑﺮاﻳﻢ ﺁﻣﺎدﻩ ﮐﻨﯽ. اﻳﻦ ﮐﺎر اﮔﺮ هﻤﻴﻦ ﻓﺮدا اﻧﺠﺎم ﻧﺸﻮد، دﻳﮕﺮ ﺧﻮدت ﻣﯽ داﻧﯽ.‬ ‫ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ! هﻤﻴﻦ ﻓﺮدا دﺳﺘﻮر ﻣﯽ دهﻢ هﻤﻪ ﻣﺮﻳﺪان و ﺻﻮﻓﻴﺎن ﺑﺮوﻧﺪ و ﻗﺼﺮ ﻣﻮﺳﻴﻮ را ﮔﺮدﮔﻴﺮی و ﺁﻣﺎدﻩ ﮐﻨﻨﺪ، ﻗﻮل‬‫ﻣﯽ دهﻢ ﺗﺎ ﻓﺮدا ﻇﻬﺮ ﺣﻀﺮت ﻋﻠﻴﻪ را ﺑﻪ ﻗﺼﺮ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﮐﻨﻢ. اﻟﺒﺘﻪ درﻳﻎ اﺳﺖ ﻧﺎزﻧﻴﻦ ﻧﺎزﭘﺮوردﻩ ای ﭼﻮن ﻋﻠﻴﺎﻣﺨﺪرﻩ در‬ ‫زاوﻳﻪ ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ ﻣﻨﺰل ﮐﻨﺪ.‬ ‫ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻩ ﺗﺮﺣﻢ اﻧﮕﻴﺰی ﭼﺸﻢ ﺑﻪ ﺑﺎزوان ﻧﻴﻤﻪ ﻋﺮﻳﺎن زن دوﺧﺖ و اﺟﺎزﻩ ﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻪ ﻻاﻗﻞ ﺑﻮﺳﻪ ای ﺑﺮ دﺳﺖ‬ ‫زﻳﺒﺎﻳﺶ ﺑﺰﻧﺪ.‬ ‫اﻣﺎ زن ﺳﻨﮕﺪل ﺑﺎ ﻳﮏ ﻧﻬﻴﺐ او را ﺑﺮﺟﺎی ﺧﻮد ﻧﺸﺎﻧﺪ:‬ ‫ ﺑﻨﺸﻴﻦ، ﺣﻖ ﻧﺪاری دﺳﺖ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺰﻧﯽ. اﻣﺸﺒﻪ را هﻤﻴﻦ ﭘﺎﺋﻴﻦ ﺗﺨﺖ ﺑﺨﻮاب، ﻓﺮدا ﮐﻪ اﺳﺒﺎب ﮐﺸﯽ ﮐﺮدﻳﻢ و ﺑﻪ‬‫ﻗﺼﺮ رﻓﺘﻴﻢ، ﻓﮑﺮی ﺧﻮاهﻢ ﮐﺮد.‬ ‫اﻳﻦ را ﮔﻔﺖ و ﺗﻮری ﻧﺎزک ﺑﺪن ﻧﻤﺎ را ﺑﺮ اﻧﺪام دﻟﺮﺑﺎی ﺧﻮد ﮐﺸﻴﺪ و ﺑﻪ ﺧﻮاب ﺧﻮش ﻓﺮو رﻓﺖ. ﺷﻴﺦ ﺻﻨﻌﺎن ﺗﻤﺎم ﺷﺐ‬ ‫ﺑﻴﺪار ﻧﺸﺴﺖ و ﺳﺮاﭘﺎی ﻣﻌﺸﻮق را ﺗﻤﺎﺷﺎ ﮐﺮد، اﻣﺎ ﺟﺮات ﻧﺰدﻳﮏ ﺷﺪن ﺑﻪ او ﻧﺪاﺷﺖ.‬ ‫ﻧﺰدﻳﮑﻴﻬﺎی ﺳﺤﺮ، ﺟﻨﺐ و ﺟﻮش ﺻﻮﻓﻴﺎن ﺁﻏﺎز ﺷﺪ. ﮔﻠﺒﺎﻧﮓ ﻣﻮذن ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ ﻧﻐﻤﻪ ﻣﻠﮑﻮﺗﯽ اﷲ اﮐﺒﺮ در ﻓﻀﺎ ﭘﺎﺷﻴﺪ.‬ ‫ﺻﻮﻓﻴﺎن ﺑﺎ ﺷﺘﺎب ﺑﻪ ﺗﻄﻬﻴﺮ وﺿﻮ ﭘﺮداﺧﺘﻨﺪ و ﺑﻪ ﺗﺎﻻر ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ هﺠﻮم ﺑﺮدﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ رﺳﻢ هﺮ روزﻩ ﻧﻤﺎز ﺑﺎﻣﺪادی را ﺑﻪ ﺷﻴﺦ‬ ‫اﻗﺘﺪا ﮐﻨﻨﺪ.اﻣﺎ اﺛﺮی از ﺷﻴﺦ ﺻﻨﻌﺎن ﭘﻴﺪا ﻧﺒﻮد. ﺷﻴﺦ ﺑﻴﭽﺎرﻩ در ﺣﺎﻟﺖ ﺑﻴﻦ ﺧﻮاب و ﺑﻴﺪاری ﺻﺪای ﻣﻮذن را ﻣﯽ ﺷﻨﻴﺪ،‬ ‫ﺁﺧﺮﻳﻦ رﺷﺘﻪ هﺎی درهﻢ رﻳﺨﺘﻪ اﻳﻤﺎن و ﻋﺎدت ﻃﺒﻴﻌﺖ ﺷﺪﻩ ﺳﺎﻟﻴﺎن، ﻣﯽ ﮐﻮﺷﻴﺪﻧﺪ او را از ﭘﺎﺋﻴﻦ ﺗﺨﺖ زن ﺑﺮاﻧﮕﻴﺰﻧﺪ‬ ‫و ﺑﻪ ﺻﻒ ﻧﻤﺎز ﺟﻤﺎﻋﺖ ﺑﺮﻧﺪ، اﻣﺎ ﺿﻌﻒ ﭘﻴﺮی، ﺷﺐ زﻧﺪﻩ داری ﺧﺴﺘﻪ ﮐﻨﻨﺪﻩ و از هﻤﻪ ﺑﺎﻻﺗﺮ ﺟﺬﺑﻪ هﺎی ﻗﻮی‬

‫ﺻﻔﺤﻪ ٧١‬

‫ﺳﻌﻴﺪی ﺳﻴﺮﺟﺎﻧﯽ‬

‫ﺷﻴﺦ ﺻﻨﻌﺎن‬

‫ﻣﻌﺸﻮق ﺑﺮﺟﺎ ﻣﻴﺨﮑﺒﻮش ﮐﺮدﻩ ﺑﻮد. ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ از ﺟﺎﻳﺶ ﺗﮑﺎن ﺑﺨﻮرد، ﮐﻪ دﻳﺪﻩ از دﻳﺪار ﺟﺎﻧﺎن ﺑﺮﮔﺮﻓﺘﻦ ﻣﺸﮑﻞ‬ ‫اﺳﺖ.‬ ‫ﻣﺮﻳﺪان از ﻏﻴﺒﺖ ﺷﻴﺦ ﻧﮕﺮان ﺷﺪﻧﺪ. ﺗﻨﯽ ﭼﻨﺪ از ﺻﻮﻓﻴﺎن ﺳﺎدﻩ ﻟﻮح زﻣﺰﻣﻪ اﻋﺘﺮاض ﺑﺮداﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﺒﺎدا زن وﺳﻮﺳﻪ‬ ‫ﮔﺮ ﺑﻼﺋﯽ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺷﻴﺦ ﺁوردﻩ ﺑﺎﺷﺪ. اﻣﺎ ﻗﻠﻨﺪران ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ ﺑﺎ وﻇﺎﻳﻒ ﺧﻮد ﺁﺷﻨﺎ ﺑﻮدﻧﺪ. ﺟﻤﺎﻋﺖ را دﻟﺪاری دادﻧﺪ ﮐﻪ ﺷﻴﺦ‬ ‫هﻤﻪ ﺷﺐ ﺑﻪ ﺷﮑﺮاﻧﻪ ﭘﻴﺮوزی ﺑﺮ ﻣﺴﻴﻮی ﮐﺎﻓﺮ ﺑﻪ ﻧﻤﺎز ﺷﺐ ﻣﺸﻐﻮل ﺑﻮدﻩ اﺳﺖ، دﻳﮕﺮی از ﻗﻠﻨﺪران ﺁب ﭘﺎﮐﯽ و‬ ‫ﺻﺎﻓﯽ روی دﺳﺖ ﺟﻤﺎﻋﺖ رﻳﺨﺖ ﮐﻪ ﺷﻴﺦ ﺑﻪ ﺷﮑﺮاﻧﻪ اﻳﻦ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﺑﻪ ﭼﻠﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻧﺸﺴﺘﻪ اﺳﺖ و دﺳﺖ ﮐﻢ ﺗﺎ ﭼﻬﻞ‬ ‫روز دﻳﮕﺮ ﻣﻼﻗﺎﺗﺶ ﻣﻴﺴﺮ ﻧﻴﺴﺖ. ﻗﻠﻨﺪر ﺳﻮﻣﯽ ﮐﻪ ﺧﻮد را ﺧﻠﻴﻔﻪ ﺷﻴﺦ ﺑﺸﻤﺎر ﻣﯽ ﺁورد وﻋﻤﺮی در ﮐﻤﻴﻦ ﻣﺴﻨﺪ‬ ‫ارﺷﺎد اﻧﺘﻈﺎر ﮐﺸﻴﺪﻩ و ﺧﻮن دل ﺧﻮردﻩ ﺑﻮد، دﻋﻮی ﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎن ﺷﻴﺦ ﻣﺎﻣﻮر ﺑﺮﮔﺰاری ﻧﻤﺎز ﺟﻤﺎﻋﺖ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ.‬ ‫ﺻﻮﻓﻴﺎن هﻤﺼﺪا ذﮐﺮ " ﻳﺎهﻮ" ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ و ﺻﻒ هﺎی ﻣﺘﺮاﮐﻢ ﻧﻤﺎز را ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻗﻠﻨﺪر ﺗﺸﮑﻴﻞ دادﻧﺪ.‬ ‫ﺣﺮﮐﺎت روزهﺎی اﺧﻴﺮ، ﺗﺸﺮﻳﻔﺎت ﭘﺮ زرق و ﺑﺮق ﻋﺮوﺳﯽ ﺷﻴﺦ، ﺷﻮر و ﺷﺘﺎب ﺷﻴﺦ ﺻﺪﺳﺎﻟﻪ در ﺳﻮدای وﺻﺎل زن،‬ ‫ﺧﺸﻢ و ﺧﺸﻮﻧﺖ او در ﮐﺸﺘﺎر ﺑﻴﺮﺣﻤﺎﻧﻪ ﺧﻮﻳﺸﺎن ﻋﺮوس و از اﻳﻨﻬﺎ ﺑﺎﻻﺗﺮ ﺷﮑﺴﺘﻦ ﺳﻨﺖ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺳﺎﻟﻪ ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ، و‬ ‫ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ رﻓﺘﺎر ﮔﻤﺎن اﻧﮕﻴﺰ و اﺷﺎرات رﻣﺰ ﺁﻣﻴﺰ ﻗﻠﻨﺪران، ﻣﻌﺪوی از ﺻﻮﻓﻴﺎن را ﺑﻪ ﺗﺎﻣﻞ وداﺷﺘﻪ ﺑﻮد. اﻣﺎ زهﺮ ﭼﺸﻤﯽ ﮐﻪ‬ ‫ﺑﻪ اﺷﺎرت ﻗﻠﻨﺪران، ﺟﻤﺎﻋﺖ ﻣﺮﻳﺪان از ﺻﻮﻓﯽ ﻣﻌﺘﺮض ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ و در ﻳﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﻗﻄﻌﻪ ﻗﻄﻌﻪ اش ﮐﺮدﻧﺪ، ﭼﻨﺎن اهﻞ‬ ‫ﺷﮏ و ﺗﺮدﻳﺪ را ﺑﻪ وﺣﺸﺖ اﻓﮑﻨﺪﻩ ﺑﻮد ﮐﻪ اﺣﺪی ﺟﺮات دم زدن ﻧﺪاﺷﺖ. واﻧﮕﻬﯽ ﺗﻼش ﻗﻠﻨﺪران ﺑﺮای ﺗﺸﮑﻴﻞ ﺣﻠﻘﻪ‬ ‫هﺎی ذﮐﺮ ﺟﻠﯽ و ﻣﻮج ﻻﻳﻨﻘﻄﻊ " هﻮ، هﻮ" ﺋﯽ ﮐﻪ درودﻳﻮار ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ را ﺑﻪ ﻟﺮزﻩ ﻣﯽ ﺁورد، ﻣﺠﺎل ﺗﻔﮑﺮ و ﺗﺎﻣﻠﯽ ﺑﺮای‬ ‫ﮐﺴﯽ ﺑﺎﻗﯽ ﻧﮕﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد.‬ ‫ﺧﻠﻴﻔﻪ ﺷﻴﺦ، ﺑﺠﺎی ﭘﻴﺮ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﻧﻤﺎز ﺑﺎﻣﺪادی را ﺑﺮﮔﺰار ﮐﺮد و در ﺗﻌﻘﻴﺐ ﻧﻤﺎز ﺑﺨﻼف ﺷﻴﻮﻩ ﻣﻌﻬﻮد ﺷﻴﺦ ﮐﻪ دﻋﺎﺋﯽ‬ ‫ﻣﯽ ﺧﻮاﻧﺪ و ذﮐﺮی ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺖ و ﺻﻮﻓﻴﺎن را ﻣﺮﺧﺺ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺗﺎ در ﺷﻬﺮ ﺑﭙﻠﮑﻨﺪ و ﺑﺎ ﮐﺸﮑﻮل هﺎی ﭘﺮ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ ﺑﺎز‬ ‫ﮔﺮدﻧﺪ، ﺧﻠﻴﻔﻪ دو زاﻧﻮ ﺑﺮ ﺗﺨﺘﻪ ﭘﻮﺳﺖ ارﺷﺎد ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ و ﺟﻤﺎﻋﺖ ﺻﻮﻓﻴﺎن را اﻣﺮ ﺑﻪ ﻧﺸﺴﺘﻦ و ﺳﮑﻮت ﮐﺮد. ﺳﭙﺲ‬ ‫ﺑﻪ اﻳﺮاد ﺧﻄﺒﻪ ﻏﺮاﺋﯽ ﭘﺮداﺧﺖ ﺑﺪﻳﻦ ﻣﻀﻤﻮن ﮐﻪ: ﺣﺮﻣﺖ هﺮ زﻳﺎرﺗﮕﺎهﯽ ﺑﺎ ﻣﺘﻮﻟﻴﺎن اﺳﺖ و ﺣﻴﺜﻴﺖ و اﻋﺘﺒﺎر ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ‬ ‫ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺧﻠﻮص ﻋﻘﻴﺪت و اﻳﻤﺎن ﺑﯽ ﭼﻮن و ﭼﺮای دروﻳﺸﺎن. ﺁﻧﮕﺎﻩ اﺷﺎرﺗﯽ ﮐﺮد ﺑﻪ اهﻤﻴﺘﯽ ﮐﻪ ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ ﺷﻴﺦ ﺻﻨﻌﺎن‬ ‫در روزهﺎی اﺧﻴﺮ ﺑﺪﺳﺖ ﺁوردﻩ اﺳﺖ و ﭼﺸﻢ و ﺗﻮﺟﻪ و ﻧﻈﺮ ﺣﺮﻣﺖ هﻤﻪ ﻣﺮدم وﻻﻳﺖ را ﺑﻪ ﺧﻮد ﺟﻠﺐ ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ. و‬ ‫ﺗﺎﮐﻴﺪی ﻓﺮﻣﻮدﻩ در اﻳﻦ ﻧﮑﺘﻪ ﮐﻪ اﻳﻦ اهﻤﻴﺖ و ﺣﺮﻣﺖ ﻣﺤﺼﻮل ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻣﻘﺎم ﻣﻠﮑﻮﺗﯽ و ﻣﻌﻨﻮی ﺣﻀﺮت ﺷﻴﺦ اﺳﺖ‬ ‫ﮐﻪ ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﺎ ﺑﺎ درﮔﺎﻩ اﺣﺪﻳﺖ راﺑﻄﻪ دارد و هﺮﭼﻪ ﺑﮕﻮﻳﺪ اﻟﻬﺎم ﻏﻴﺒﯽ اﺳﺖ و هﺮﭼﻪ ﺑﮑﻨﺪ ﺗﻘﺪﻳﺮ ﻻرﻳﺒﯽ. اﻳﻦ وﻇﻴﻔﻪ‬ ‫ﻃﺮﻳﻘﺘﯽ ﺻﻮﻓﻴﺎن اﺳﺖ ﮐﻪ در ﺑﺮاﺑﺮ ﻓﺮﻣﺎن ﭘﻴﺮ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻟﺐ ﺑﻪ ﭼﻮن و ﭼﺮا ﻧﮕﺸﺎﻳﻨﺪ، ﺑﻠﮑﻪ اﻧﺪک ﺗﺮدﻳﺪی هﻢ وﻟﻮ ﺑﺮای‬ ‫ﻟﺤﻈﻪ ای ﮐﻮﺗﺎﻩ در ﺧﺎﻃﺮ راﻩ ﻧﺪهﻨﺪ، ﮐﻪ اﮔﺮ ﺟﺰ اﻳﻦ ﮐﻨﻨﺪ، دﻧﻴﺎ و ﺁﺧﺮت را ﻳﮑﺠﺎ ﺑﺎﺧﺘﻪ اﻧﺪ و ﺁﺗﺶ ﻏﻀﺐ اﻟﻬﯽ داﻣﻨﮕﻴﺮ‬ ‫ﺟﺎﻧﺸﺎن ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ و از ﻓﺮاز ﭘﻞ ﺑﺎرﻳﮏ ﺻﺮاط ﻳﮑﺴﺮﻩ ﺑﻪ درﮐﺎت ﺟﻬﻨﻢ ﺳﻘﻮط ﺧﻮاهﻨﺪ ﮐﺮد و ﺳﺮ و ﮐﺎرﺷﺎن ﺑﺎ ﻣﺎﻟﮏ‬ ‫ﻋﺬاب و اژدهﺎی هﻔﺘﺎد ﺳﺮ و ﺁﺗﺶ ﺳﻮزان ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد.‬ ‫در ﺗﺎﺋﻴﺪ اﻳﻦ هﺸﺪار، ﺑﻪ ﺷﺮح ﻣﻔﺼﻠﯽ ﭘﺮداﺧﺖ، از رﻓﺘﺎر رذﻳﻼﻧﻪ و اﻃﺎﻋﺖ ﺁﻣﻴﺰ ﺻﻮﻓﻴﺎن ﺳﻠﻒ در ﺣﻀﻮر ﭘﻴﺮان ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ‬ ‫و ﺷﻮاهﺪ ﺑﺴﻴﺎری ﺁورد از روزﮔﺎر ﺳﻴﺎﻩ ﻣﺮﻳﺪان ﻧﺎﭘﺨﺘﻪ اﻳﻤﺎﻧﯽ ﮐﻪ در ﮐﺎر ﻣﺸﺎﻳﺦ و اوﻟﻴﺎء اﷲ ﺗﺮدﻳﺪ ﮐﺮدﻩ ﺑﻮدﻧﺪ و‬ ‫ﺧﺸﻢ اﻟﻬﯽ ﺑﺮ ﺧﺮﻣﻦ ﺟﺎﻧﺸﺎن زدﻩ و ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﻪ ﺧﻮک و ﺧﻨﺰﻳﺮ ﻣﺴﺨﺸﺎن ﮐﺮدﻩ ﺑﻮد.‬ ‫ﺳﭙﺲ ﻋﻨﺎن ﺳﺨﻦ را ﺑﻪ ﺷﺮح زﻧﺪﮔﯽ ﻣﺸﺎﻳﺨﯽ ﮔﺮداﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﻓﻨﺎ رﺳﺪﻩ و در ﺣﻖ ﻣﺴﺘﻬﻠﮏ ﺷﺪﻩ اﻧﺪ و‬ ‫اﻏﻠﺐ ﺑﺮای اﻣﺘﺤﺎن اﻳﻤﺎن ﻣﺮﻳﺪان ﺑﻪ اﻋﻤﺎﻟﯽ ﻣﺒﺎدرت ورزﻳﺪﻩ اﻧﺪ ﮐﻪ ﻇﺎهﺮا ﺧﻼف ﻋﺮف و ﺷﺮع و ﻋﻘﻞ ﻣﯽ ﻧﻤﻮدﻩ‬ ‫اﺳﺖ، اﻣﺎ هﻤﻪ ﺁن ﺧﻮارق اﻋﻤﺎل ﻣﺒﺘﻨﯽ ﺑﺮ ﺣﮑﻤﺘﯽ ﺑﻮدﻩ اﺳﺖ. در ﺗﺎﻳﻴﺪ اﻳﻦ ﻣﻘﻮﻟﻪ ﻧﻴﺰ ﺷﻮاهﺪ ﺑﺴﻴﺎری از ﻣﺸﺎﻳﺦ‬ ‫ﻧﺎﻣﻮر ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻧﻘﻞ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺟﺎی ﺗﺮدﻳﺪی ﺑﺎﻗﯽ ﻧﻤﺎﻧﺪ، ﺑﻪ زﻧﺪﮔﯽ ﭘﻴﺮی اﺷﺎرت ﮐﺮد ﮐﻪ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺑﺎر ﺑﺎﻧﮓ " اﻧﺎاﻟﺤﻖ"‬ ‫ﺳﺮ دادﻩ ﺑﻮد، از ﺳﺨﻨﺎن ﺷﻴﺨﯽ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ دﻋﻮی " ﺳﺒﺤﺎن ﻣﺎ اﻋﻈﻢ ﺷﺎﻧﻲ" ﮐﻮﺗﻪ ﻧﻈﺮان را ﺑﻪ اﻋﺠﺎب ﺁوردﻩ ﺑﻮد،‬ ‫از ﺣﺎﻻت ﺑﺰرﮔﺎﻧﯽ ﻣﺜﺎل ﺁورد ﮐﻪ در ﻳﮑﺸﺐ ﺧﺪﻣﺖ ﭼﻬﻞ دﺧﺘﺮ ﺑﺎﮐﺮﻩ رﺳﻴﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ، و ﺑﺎ ذﮐﺮ اﻳﻦ ﻧﻤﻮﻧﻪ هﺎ ﺑﺪﻳﻦ ﻧﺘﻴﺠﻪ‬ ‫ﮔﻴﺮی ﭘﺮداﺧﺖ ﮐﻪ " ﺣﻀﺮت ﺷﻴﺦ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﭘﻠﻪ ﻣﻌﺮاج ﺗﺼﻮف ﻗﺪم ﻧﻬﺎدﻩ و ﺳﺮاﭘﺎ " او" ﺷﺪﻩ اﺳﺖ و ﻧﺸﺎﻧﯽ از‬ ‫ﻋﻮارض ﺟﺴﻤﺎﻧﯽ و هﻮای ﻧﻔﺴﺎﻧﯽ در وﺟﻮد ﺷﺮﻳﻔﺶ ﺑﺎﻗﯽ ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ اﺳﺖ.وﻟﯽ ﻋﻬﺪ و ﺣﻖ ﻣﺠﺴﻢ اﺳﺖ، ﺧﻮش ﺑﻪ‬ ‫ﺳﻌﺎدت ﺻﻮﻓﻴﺎن وارﺳﺘﻪ ای ﮐﻪ در اﻧﺠﺎم اواﻣﺮش ﺑﺮ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﺳﺒﻘﺖ ﮔﻴﺮﻧﺪ و در اﺟﺮای ﻓﺮﻣﺎﻧﺶ- هﺮﭼﻪ ﺑﺎﺷﺪ وﮔﺮﭼﻪ‬ ‫ﻋﻠﯽ اﻟﻈﺎهﺮ ﺧﻼف ﻣﺴﻠﻢ ﺷﺮﻳﻌﺖ و ﻃﺮﻳﻘﺖ- ﻟﺤﻈﻪ ای ﺗﺮدﻳﺪ و ﺗﺎﻣﻞ روا ﻧﺪارﻧﺪ. ای ﺟﻤﺎﻋﺖ اهﻞ ﺣﻖ و ﻃﺮﻳﻘﺖ،‬ ‫اﻳﻨﮏ درهﺎی ﺑﻬﺸﺖ ﮔﺸﺎدﻩ اﺳﺖ و ﺟﺎم هﺎی ﺷﺮاب ﮐﻮﺛﺮ ﺁﻣﺎدﻩ، ﺣﻮر و ﻏﻠﻤﺎن در اﺷﺘﻴﺎق ﺷﻤﺎ اهﻞ ﻋﺮﻓﺎن ﺁﻏﻮش‬ ‫ﺑﺎز ﮐﺮدﻩ اﻧﺪ... ﺑﺸﺘﺎﺑﻴﺪ ﮐﻪ ﭼﻮﻧﻴﻦ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ و ﺳﻌﺎدﺗﯽ هﺮ هﺰار ﺳﺎل ﻳﮏ ﺑﺎر ﻧﺼﻴﺐ اﺑﻨﺎی ﺑﺸﺮ ﻣﯽ ﺷﻮد، و ﺧﻮﺷﺎ‬ ‫ﺑﺴﻌﺎدت ﺷﻤﺎ ﻓﻘﻴﺮان ﮐﻪ ﺷﺎهﺪ اﻳﻦ روزﮔﺎر ﻓﺮﺧﻨﺪﻩ اﻳﺪ..."‬ ‫ذﮐﺮ" ﻳﺎهﻮ، ﻳﺎ ﻣﻦ ﻻهﻮاﻻهﻮ"ی ﻗﻠﻨﺪران ﺑﺮ ﺧﻄﺎﺑﻪ ﻏﺮای ﺧﻠﻴﻔﻪ ﻧﻘﻄﻪ ﭘﺎﻳﺎن ﻧﻬﺎد و " هﻮ، هﻮ" ی ﺟﻤﺎﻋﺖ اﻧﺒﻮﻩ‬ ‫ﺻﻮﻓﻴﺎن ﺳﻘﻒ ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ را ﺑﻪ ﻟﺮزﻩ ﺁورد. اﻧﺒﻮﻩ دروﻳﺸﺎن ﮔﺮداﮔﺮد ﺣﺮﻣﺴﺮای ﺷﻴﺦ ﺣﻠﻘﻪ زدﻧﺪ و ﭘﺎ ﮐﻮﺑﺎن و ﮐﻒ رﻳﺰان،‬ ‫ذﮐﺮ "هﻮ، هﻮ" ﮔﻔﺘﻨﺪ.‬ ‫زن، ﮐﻪ از اﻳﻦ ﺻﺪاهﺎی ﻧﺎهﻨﺠﺎر ﺑﻪ ﺟﺎن ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮد، از ﺗﺨﺘﺶ ﻓﺮود ﺁﻣﺪ، ﺳﺮﭘﺎﺋﯽ ﺑﺮ ﭘﻴﮑﺮ درهﻢ ﭘﻴﭽﻴﺪﻩ و ﮔﻠﻮﻟﻪ ﺷﺪﻩ‬ ‫ﺷﻴﺦ زد. ﭼﺸﻤﺎن ﺗﺎ ﺻﺒﺤﺪم ﻧﺨﻔﺘﻪ ﭘﻴﺮﻣﺮد ﺑﺎ هﻮل و هﺮاس ﮔﺸﻮدﻩ ﮔﺸﺖ. ﻣﻌﺸﻮق را ﺑﺎﻻی ﺳﺮ ﺧﻮد دﻳﺪ. ﺑﺎ‬ ‫ﺷﺘﺎب ﺧﻮد را ﺟﻤﻊ و ﺟﻮر ﮐﺮد. زن ﻟﻮﻧﺪ اﺑﺮﻳﻖ ﺁب را از ﮔﻮﺷﻪ اﻃﺎق ﺑﺮداﺷﺖ و ﺑﺮ ﻓﺮق ﺷﻴﺦ ﺳﺮازﻳﺮ ﮐﺮد و ﺑﺎ ﻗﻴﻤﺎﻧﺪﻩ‬ ‫ﺧﻮاب را از ﺳﺮش ﭘﺮاﻧﺪ، و ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﺗﻤﺴﺨﺮ ﺁﻟﻮدی ﻣﻼﻣﺘﺶ ﮐﺮد ﮐﻪ ﭼﺮا ﺳﺤﺮ ﺑﻴﺪار ﻧﺸﺪﻩ اﺳﺖ و ﻧﻤﺎزش را ﻧﺨﻮاﻧﺪﻩ‬ ‫اﺳﺖ.‬ ‫ﻣﻼﻣﺖ زن و از هﻤﻪ ﺑﺎﻻﺗﺮ ﺣﺮﮐﺖ ﺟﺴﺎرت ﺁﻣﻴﺰی ﮐﻪ ﺑﺎ ﭘﺎﺷﻴﺪن ﺁب اﻧﺠﺎم دادﻩ ﺑﻮد، ﺑﺎر دﻳﮕﺮ ﺷﻴﺦ را ﺧﺸﻤﮕﻴﻦ ﮐﺮد،‬ ‫اﻣﺎ ﻳﮏ ﻧﮕﺎﻩ ﻟﻮﻧﺪاﻧﻪ زن ﺧﺸﻤﺶ را ﻓﺮو ﻧﺸﺎﻧﺪ و زﺑﺎﻧﺶ را ﻓﺮو ﺑﺴﺖ.‬ ‫ﻟﻌﺒﺖ اﻓﺴﻮﻧﮕﺮ، ﻗﻮل و ﻗﺮار دوﺷﻴﻨﻪ را ﺑﻪ ﻳﺎد ﺷﻴﺦ ﺁورد ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ از ﻣﺤﻴﻂ وﺣﺸﺖ اﻧﮕﻴﺰ و ﻧﺎﻣﺎﻧﻮس ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ ﺑﻪ ﻗﺼﺮ‬ ‫ﭘﺮﺷﮑﻮﻩ ﻣﺴﻴﻮ ﻣﻨﺘﻘﻠﺶ ﮐﻨﺪ. ﺷﻴﺦ دﺳﺖ اﻃﺎﻋﺖ ﺑﺮ دﻳﺪﻩ ﻧﻬﺎد و از ﺟﺎ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ و ﺑﻄﺮف در اﻃﺎق رﻓﺖ. ﺑﻤﺤﺾ‬ ‫ﮔﺸﻮدن در، ﺑﺎ ﻗﻴﺎﻓﻪ ﻣﺘﺒﺴﻢ ﺧﻠﻴﻔﻪ ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ روﺑﺮو ﺷﺪ و در ﭘﺸﺖ ﺳﺮ او ﺑﻪ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﭼﻨﺪ ﻗﺪم ﺟﻤﺎﻋﺖ ﭼﻬﺎرﻧﻔﺮی‬ ‫ﻗﻠﻨﺪران را دﻳﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ اﻧﺘﻈﺎر اﻳﺴﺘﺎدﻩ اﻧﺪ. از ﭘﺸﺖ دﻳﻮارهﺎی ﺿﺨﻴﻢ ﺣﺮﻣﺴﺮا ﺻﺪای "هﻮهﻮ" ی ﺻﻮﻓﻴﺎن ﺑﻪ ﻓﻠﮏ ﻣﯽ‬

‫ﺻﻔﺤﻪ ٨١‬

‫ﺳﻌﻴﺪی ﺳﻴﺮﺟﺎﻧﯽ‬

‫ﺷﻴﺦ ﺻﻨﻌﺎن‬

‫رﺳﻴﺪ. ﺷﻴﺦ ﺑﺎ اﺷﺎرﺗﯽ ﻗﻠﻨﺪران را ﺑﻪ اﻃﺎق ﺧﻮاﻧﺪ. ﺧﻠﻴﻔﻪ و ﻗﻠﻨﺪران داﺧﻞ ﺷﺪﻧﺪ و ﺑﺎ ادب هﻤﻴﺸﮕﯽ دﺳﺖ ﺷﻴﺦ‬ ‫را ﺑﻮﺳﻴﺪﻧﺪ و در ﺣﻀﻮرش دو زاﻧﻮ ﺑﺮ زﻣﻴﻦ ﻧﺸﺴﺘﻨﺪ.‬ ‫زن ﮐﻪ از ﻗﻴﺎﻓﻪ ﻧﺎدﻟﻨﺸﻴﻦ و ﻧﮕﺎهﻬﺎی هﻴﺰ ﻗﻠﻨﺪران ﻧﻔﺮت داﺷﺖ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻧﻪ ای از اﻃﺎق ﺑﻴﺮون رﻓﺖ و ﺷﻴﺦ و ﺣﻮارﻳﻮن‬ ‫را ﺗﻨﻬﺎ ﮔﺬاﺷﺖ.‬

‫ﻗﺴﻤﺖ ﭼﻬﺎرم‬
‫ﺑﺎ ﻋﺮض ﺷﺮﻣﻨﺪﮔﯽ ﺑﻪ ﭘﻴﺸﮕﺎﻩ ﺧﻮاﻧﻨﺪﮔﺎن ﻧﮑﺘﻪ ﺳﻨﺠﯽ ﮐﻪ ﺷﺒﻬﺎی ﺳﺮد و ﺳﻴﺎﻩ زﻣﺴﺘﺎن را وﻗﻒ ﺷﻨﻴﺪن‬ ‫اﻓﺴﺎﻧﻪ هﺎی ﮔﺬﺷﺘﮕﺎن ﮐﺮدﻩ اﻧﺪ، و ﺑﺎ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﺗﺸﮑﺮ ﺑﻪ ﻣﺤﻀﺮ دوﺳﺘﺎن ﮐﻨﺎﻳﻪ داﻧﯽ ﮐﻪ اﺷﺘﻴﺎق ﺧﻮد را ﺑﺎ‬ ‫اﺷﺎرات ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن ﺑﻪ ﺧﻮاﻧﺪن دﻧﺒﺎﻟﻪ اﻳﻦ داﺳﺘﺎن اﺑﺮاز ﻓﺮﻣﻮدﻩ اﻧﺪ، از ﺗﺎﺧﻴﺮ ﻧﺎﺧﻮاﺳﺘﻪ ﮐﻪ در ﻧﻘﻞ ﺑﻘﻴﻪ‬ ‫ﺳﺮﮔﺬﺷﺖ ﺷﻴﺦ ﺻﻨﻌﺎن ﭘﻴﺶ ﺁﻣﺪ ﻋﺬرﺧﻮاهﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ.‬ ‫ﻣﺴﺎﻓﺮﺗﻢ ﺑﻪ هﻨﺪوﺳﺘﺎن- ﮐﻪ ﻟﺒﻴﮏ اﺷﺘﻴﺎق و اﺟﺎﺑﺘﯽ ﺑﻮد ﺑﻪ دﻋﻮت " اﻧﺠﻤﻦ اﺳﺘﺎدان ﻓﺎرﺳﯽ داﻧﺸﮕﺎهﻬﺎی‬ ‫هﻨﺪ-" ﺑﺮای ﮐﺴﺐ ﻓﻴﺾ از ﻣﺤﻀﺮ ﭘﺮﺷﻮق و ﺑﺮﮐﺖ ﺧﻴﺰ اﺳﺘﺎدان ﭘﺎرﺳﯽ ﮔﻮی هﻨﺪي- ﻃﻮﻻﻧﯽ ﺷﺪ و ﻣﺎﻳﻪ‬ ‫ﺑﺨﺶ اﻳﻦ ﺗﺎﺧﻴﺮ، ﻳﻘﻴﻦ دارم ﺧﻮاﻧﻨﺪﮔﺎن ﺑﺰرﮔﻮار ﻧﮕﻴﻦ ﮐﻪ دﻟﺒﺴﺘﮕﺎن ادﺑﻴﺎت ﮔﺮاﻧﻤﺎﻳﻪ ﻓﺎرﺳﯽ و ﻋﺎﺷﻘﺎن ﺗﻤﺪن و‬ ‫ﻓﺮهﻨﮓ اﻳﺮاﻧﻨﺪ، ﻋﺬر ﺗﻘﺼﻴﺮم را ﺑﻪ ﻓﻴﺾ اﻳﻦ ﺳﻔﺮ ﻣﻘﺪس ﺧﻮاهﻨﺪ ﭘﺬﻳﺮﻓﺖ.‬ ‫اﻣﺎ ﺳﺮﮔﺬﺷﺖ ﺗﺎﻣﻞ ﻃﻠﺐ و ﻋﺒﺮت ﺁﻣﻴﺰ ﺷﻴﺦ ﺻﻨﻌﺎن- ﺑﻪ ﻧﻘﻞ از ﻣﺮﺣﻮم ﺁﺳﻴﺪ ﻣﺼﻄﻔﯽ – ﺑﺪﻳﻦ ﺟﺎ رﺳﻴﺪﻩ ﺑﻮد‬ ‫ﮐﻪ:‬ ‫ﺷﻴﺦ ﺻﻨﻌﺎن " ﻣﺴﻴﻮ"ی ﮐﺎﻓﺮﮐﻴﺶ را ﻣﻨﮑﻮب و ﻗﺼﺮش را ﺗﺼﺮف ﮐﺮد و دل ﺑﻪ ﺟﻤﺎل ﺑﯽ ﻣﺜﺎل هﻤﺴﺮش "‬ ‫ﻗﺪرت ﺧﺎﻧﻢ" ﺑﺴﺖ، و زن زﻳﺒﺎی ﺑﻠﻬﻮس دﺳﺖ ﺷﻴﺦ را ﺑﻪ ﺧﻮن ﺑﻴﮕﻨﺎهﺎن ﺁﻟﻮدﻩ ﺳﺎﺧﺖ و ﺑﯽ ﺁﻧﮑﻪ ﺗﺴﻠﻴﻤﺶ‬ ‫ﮔﺮدد ﺑﺎزﻳﭽﻪ ﮐﻮدﮐﺎن ﮐﻮﻳﺶ ﮐﺮد. ﺷﻴﺦ ﺑﻪ اﻏﻮای ﻗﻠﻨﺪران ﺧﺎﻧﻘﺎهﯽ، زن را ﮐﻪ ﺑﻪ دﺳﺖ ﺑﺎزرﮔﺎﻧﺎن ﻣﺤﺘﺮم ﺷﻬﺮ‬ ‫ﺳﭙﺮدﻩ ﺑﻮد، ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ ﺁورد، و ﻗﻠﻨﺪران ﮐﻪ در وﺻﺎل زن ﻃﻤﻊ هﺎ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ، ﺑﺮ ﺁﺗﺶ ﻋﺸﻖ ﺷﻴﺦ داﻣﻦ زدﻧﺪ.‬ ‫در اﻳﻦ ﻣﻴﺎن ﺻﻮﻓﻴﺎن ﺳﺎدﻩ دل ﮐﻪ از ﻓﺘﻨﻪ هﺎی درون ﭘﺮدﻩ ﺑﯽ ﺧﺒﺮ ﺑﻮدﻧﺪ، روز و ﺷﺐ ﮔﺮد ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ ﺷﻴﺦ ﻃﻮاف‬ ‫ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ و ذﮐﺮ " ﻳﺎهﻮ، ﻳﺎ ﻣﻦ ﻻهﻮاﻻهﻮ" ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ، و ﻣﺮدم ﺷﻬﺮ ﮐﻪ ﻋﺸﻖ ﭘﻴﺮاﻧﻪ ﺳﺮ ﺷﻴﺦ ﺑﻪ ﺷﮏ و‬ ‫ﺗﺮدﻳﺪ ﺷﺎن ﮐﺸﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮد ﺣﻴﺮت زدﻩ ﺑﻮدﻧﺪ.‬ ‫اﻣﺎ زن هﻮﺳﺒﺎز ﺑﺎ ﻣﺸﺎهﺪﻩ ﻋﺸﻖ ﺟﻨﻮن ﺁﻣﻴﺰ ﺷﻴﺦ، از او ﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻪ از ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ ﻓﻼﮐﺖ زدﻩ ﺑﻪ ﻗﺼﺮ " ﻣﺴﻴﻮ"‬ ‫ﻣﻨﺘﻘﻠﺶ ﮐﻨﺪ و ﺑﻪ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﺘﺠﻤﻞ و ﻣﺘﻨﻌﻢ ﭘﻴﺶ ﺑﺎزش ﮔﺮداﻧﺪ. ﺷﻴﺦ ﮐﻪ ﻋﻨﺎن اﺧﺘﻴﺎر در ﮐﻒ ﻋﺸﻖ دادﻩ ﺑﻮد‬ ‫ﺧﻮاهﺶ ﻣﻌﺸﻮﻗﻪ را ﭘﺬﻳﺮﻓﺖ و ﺟﻤﺎﻋﺖ ﻗﻠﻨﺪران را ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪ ﺗﺎ در زﻣﻴﻨﻪ اﻧﺘﻘﺎل زن از ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ ﺑﻪ ﮐﺎخ ﻣﺴﻴﻮ ﺑﺎ‬ ‫ﺁﻧﺎن ﺑﻪ راﻳﺰﻧﯽ ﭘﺮدازد:‬

‫ﺷﻴﺦ ﻧﮕﺮان از ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻗﻠﻨﺪران ﺷﺮوع ﺑﻪ ﻣﻘﺪﻣﻪ ﭼﻴﻨﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ:‬ ‫" اﻳﻦ ﺿﻌﻴﻔﻪ ﻣﺨﺪرﻩ ﻣﺤﺠﻮﺑﻪ ﻋﻔﻴﻔﻪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺑﺮﮐﺖ دم دروﻳﺸﺎن و ﺻﻔﺎی ﻧﻴﺖ اﻳﺸﺎن از ﭼﻨﮓ ﮐﺎﻓﺮ ﺧﺪاﻧﺸﻨﺎس از‬ ‫ﺳﮓ ﻧﺠﺲ ﺗﺮی ﭼﻮن ﻣﺴﻴﻮ ﻧﺠﺎت ﻳﺎﻓﺘﻪ اﺳﺖ ﺑﻌﻠﺖ زﺟﺮهﺎﺋﯽ ﮐﻪ در اﻳﺎم اﺳﺎرت دﻳﺪﻩ و ﺳﺘﻢ هﺎﺋﯽ ﮐﻪ از دﺳﺖ‬ ‫ﮐﺴﺎن ﺁن ﮐﺎﻓﺮ ﻣﻠﻌﻮن ﮐﺸﻴﺪﻩ اﺳﺖ، ﻣﺰاﺟﯽ ﻧﺎﻣﻌﺘﺪل دارد. ﻇﺎهﺮا ﺑﻪ ﺗﺠﻤﻼت ﻓﺴﺎد اﻧﮕﻴﺰ زﻧﺪﮔﯽ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻋﺎدت‬ ‫ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ و ﺗﺮک ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﯽ ﻋﺎدت ﻣﻮﺟﺐ ﻣﺮض و ﻣﻼﻣﺖ اﺳﺖ. ﺣﺎل و هﻮای ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ ﺑﻪ ﻣﺰاﺟﺶ ﺳﺎزﮔﺎر ﻧﻴﺴﺖ. از‬ ‫دﻳﺸﺐ ﺑﻪ اﻟﺤﺎح و اﻟﺘﻤﺎس اﻓﺘﺎدﻩ و ارواح ﻃﻴﺒﻪ ﭘﻴﺮان ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ را ﺑﺸﻔﺎﻋﺖ ﺁوردﻩ اﺳﺖ ﮐﻪ او را ﺑﺨﺎﻧﻪ و ﮐﺎﺷﺎﻧﻪ‬ ‫ﻣﻌﺘﺎدش ﺑﺎزﮔﺮداﻧﻴﻢ.‬ ‫ﺷﻤﺎ ﻗﻠﻨﺪران ﺻﺎﻓﯽ اﻋﺘﻘﺎد ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ ﺑﻬﺘﺮ از دﻳﮕﺮان ﻣﯽ داﻧﻴﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺷﺨﺼﺎ از هﺮ ﺗﺤﻤﻞ و راﺣﺘﯽ ﺑﻴﺰارم. ﭼﻨﺪ ﺻﺒﺎح‬ ‫ﻣﺨﺘﺼﺮی ﮐﻪ از ﻋﻤﺮم ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧﺪﻩ اﺳﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﺻﺮف ﺧﺪﻣﺖ ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ ﻋﺰﻳﺰ ﺷﻮد، اﻣﺎ رﻋﺎﻳﺖ ﺟﺎﻧﺐ اﻳﻦ ﻋﻴﺎل ﻋﻮرﺗﻴﻨﻪ هﻢ‬ ‫واﺟﺐ اﺳﺖ، واﻧﮕﻬﯽ ﻣﻦ ﺑﺸﺪت ﻧﮕﺮاﻧﻢ ﮐﻪ ﻣﺒﺎدا ﻣﺴﻴﻮی ﺧﺒﻴﺚ ﻣﻠﻌﻮن از ﮐﻔﺎر ﮐﻤﮏ ﺑﮕﻴﺮد و ﺑﺮای رﺑﻮدن ﻋﻴﺎل‬ ‫ﭘﺎﺷﮑﺴﺘﻪ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ ﺷﺒﻴﺨﻮن ﺑﺰﻧﺪ، ﺣﻴﺎط و ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ هﻢ ﮐﻪ ﻗﻔﻞ و ﺑﺴﺖ ﺣﺴﺎﺑﯽ ﻧﺪارد و اﺻﻼ ﺑﺮای‬ ‫ﺟﻨﮓ و دﻓﺎع ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻧﺸﺪﻩ اﺳﺖ. ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﺮاﺗﺐ ﺑﺎﻻ ﭼﺎرﻩ ای ﻧﺪارﻳﻢ ﺟﺰ ﺁﻧﮑﻪ ﻣﺨﺪرﻩ ﻋﻔﻴﻔﻪ را ﺑﻪ ﻗﺼﺮ ﻣﺴﻴﻮ‬ ‫ﻣﻨﺘﻘﻞ ﮐﻨﻴﻢ و ﻋﺪﻩ ای از ﻣﻴﺎن ﺟﻮاﻧﺎن ﺷﻬﺮ ﺑﻪ ﭘﺎﺳﺪاری او ﺑﮕﻤﺎرﻳﻢ.‬ ‫و ﻣﻦ ﺧﻮد روزهﺎ را در ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ ﺑﻪ ارﺷﺎد ﺧﻼﻳﻖ و دﺳﺘﮕﻴﺮی ﻓﻘﺮا ﺑﭙﺮدازم و ﺷﺒﻬﺎ ﺑﻪ ﻗﺼﺮ ﺑﺮوم و از اﻳﻦ ﻣﺨﺪرﻩ ﻣﺠﻠﻠﻪ‬ ‫ﻣﺤﺘﺮﻣﻪ ﻧﮕﻬﺪاری ﮐﻨﻢ."‬ ‫ﺳﭙﺲ روﻳﺶ را ﺑﻪ ﺧﻠﻴﻔﻪ ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ ﮐﺮد و از او ﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻪ در ﻏﻴﺎﺑﺶ ﺣﻠﻘﺎت ذﮐﺮ ﺷﺒﺎﻧﻪ را ﺳﺮﭘﺮﺳﺘﯽ ﮐﻨﺪ و هﺮﭼﻪ‬ ‫زودﺗﺮ ﺗﺮﺗﻴﺐ اﻧﺘﻘﺎل زن را از ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ ﺑﻪ ﻗﺼﺮ ﺑﺪهﺪ.‬ ‫ﻗﻠﻨﺪران ﮐﻪ ﻋﻤﺮی در ﺣﺴﺮت زﻧﺪﮔﯽ ﭘﺮﻧﺎز وﻧﻌﻤﺖ ﺁﻩ ﺳﺮد از ﺟﮕﺮ ﮐﺸﻴﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ ﺣﻴﺮت زدﻩ و ﻧﮕﺮان از ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد‬ ‫ﺷﻴﺦ، ﺑﻪ زﻣﺰﻣﻪ و ﻗﺮوﻗﺮ ﭘﺮداﺧﺘﻨﺪ و ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﻓﺮوﺳﻌﻠﯽ ﺷﺎﻩ ﺻﺪاﻳﺶ را ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮد ﮐﻪ:‬ ‫ ﺣﻀﺮت ﺷﻴﺦ ﺑﺴﻼﻣﺖ ﺑﺎﺷﺪ، هﻴﭻ ﻧﻴﺎزی ﺑﻪ ﭘﺎﺳﺪاری ﺟﻮاﻧﺎن ﺷﻬﺮی ﻧﻴﺴﺖ. اﺻﻼ ﻣﺸﺘﯽ ﺟﻮان ﻋﺰب را ﺑﻪ‬‫ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﯽ زن زﻳﺒﺎﺋﯽ ﮔﻤﺎﺷﺘﻦ ﺧﻼف ﻋﻘﻞ ﺳﻠﻴﻢ اﺳﺖ، از اﻳﻦ ﺑﺎﻻﺗﺮ ﻣﮕﺮ ﺟﻮاﻧﺎن ﺷﻬﺮی ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﻗﺼﺮ ﻣﺴﻴﻮ را‬ ‫ﺗﺼﺮف ﮐﺮدﻧﺪ و ﺑﻨﺎی ﻇﻠﻤﺶ را درهﻢ رﻳﺨﺘﻨﺪ؟ در اﻳﻦ ﺟﻬﺎد ﻣﻘﺪس ﻏﻴﺮ از ﻣﺎ ﻗﻠﻨﺪران از ﺟﺎن ﮔﺬﺷﺘﻪ و ﺻﻮﻓﻴﺎن ﺑﺨﺖ‬ ‫ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ ﮐﺴﯽ ﺷﺮﮐﺖ ﻧﺪاﺷﺖ. ﻣﺨﺪرﻩ ﻣﺴﻠﻤﻪ ﻋﻔﻴﻔﻪ را ﻣﺎ از ﭼﻨﮓ ﮐﺎﻓﺮ ﻧﺠﺎت دهﻴﻢ و ﺛﻮاب ﻧﮕﻬﺪارﻳﺶ ﻧﺼﻴﺐ‬ ‫دﻳﮕﺮان ﺷﻮد؟ ﻣﮕﺮ ﺑﻴﻞ ﺑﻪ ﮐﻤﺮ ﻣﺎ ﻗﻠﻨﺪران ﺧﻮردﻩ ﮐﻪ ﻧﺘﻮاﻧﻴﻢ از ﻧﺎﻣﻮس ﺷﻴﺦ و ﻋﺮوس ﺧﺎﻧﻘﺎهﻤﺎن ﻧﮕﻬﺪاری ﮐﻨﻴﻢ. ﻣﺎ‬ ‫از ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ ﺑﻪ ﻗﺼﺮ ﻣﻮﺳﻴﻮ ﮐﻮچ ﻣﯽ ﮐﻨﻴﻢ و ﺑﺠﺎن و دل از ﻣﺨﺪرﻩ ﻣﻨﻮرﻩ ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﻣﯽ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ.‬ ‫ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد ﻓﺮدوﺳﻌﻠﯽ ﺷﺎﻩ را ﺟﻤﺎﻋﺖ ﻗﻠﻨﺪران ﺑﺎ " هﻮﺣﻖ" ﻣﻤﺘﺪی ﺗﺎﺋﻴﺪ ﮐﺮدﻧﺪ، اﻣﺎ ﺳﮕﺮﻣﻪ هﺎی ﺷﻴﺦ درهﻢ رﻓﺖ‬ ‫ﮐﻪ:‬

‫ﺻﻔﺤﻪ ٩١‬

‫ﺳﻌﻴﺪی ﺳﻴﺮﺟﺎﻧﯽ‬

‫ﺷﻴﺦ ﺻﻨﻌﺎن‬

‫ رهﺎ ﮐﺮدن ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ ﺑﻪ هﻴﭻ وﺟﻪ ﻣﺼﻠﺤﺖ ﻧﻴﺴﺖ، واﻧﮕﻬﯽ ﻗﻠﻨﺪر را ﺑﺮای ﭘﺎﺳﺪاری ﻗﺼﺮ ﻧﺴﺎﺧﺘﻪ اﻧﺪ، و از اﻳﻦ ﺑﺎﻻﺗﺮ‬‫ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻮاﻇﺐ ﺣﺮف ﻣﺮدم ﺑﻮد. دهﺎن ﺧﻼﻳﻖ ﭼﺎک و ﺑﺴﺖ درﺳﺘﯽ ﻧﺪارد، ﻣﯽ ﻧﺸﻴﻨﻨﺪ و ﻣﻀﻤﻮن ﮐﻮک ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ‬ ‫هﻤﻪ هﺎرت و هﻮرﺗﻬﺎی ﺷﻴﺦ و دم و دﺳﺘﮕﺎﻩ ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ و ﺗﺒﻠﻴﻐﺎت ﻃﺮﻳﻘﺘﯽ اش ﺑﺮا ی اﻳﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻗﺼﺮ ﻣﻮﺳﻴﻮ را ﻏﺎرت و‬ ‫ﻋﻴﺎﻟﺶ را ﺗﺼﺮف ﮐﻨﺪ. ﻧﻪ، ﺁﻣﺪن ﺷﻤﺎ ﻋﺰﻳﺰان ﺑﻪ ﻗﺼﺮ ﻣﻮﺳﻴﻮ ﺑﻪ ﻣﺼﻠﺤﺖ ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ ﻧﻴﺴﺖ.‬ ‫ﮐﺎذﺑﻌﻠﯽ ﺷﺎﻩ ﮐﻪ در روزهﺎی اﺧﻴﺮ و ﺑﺎ ﺷﻨﻴﺪن ﺑﻮی ﮐﺒﺎب ﺑﻪ ﺟﻤﻊ ﻣﺮﻳﺪان ﺷﻴﺦ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ و ﻳﮏ ﺷﺒﻪ رﻩ ﺻﺪﺳﺎﻟﻪ‬ ‫رﻓﺘﻪ ﺑﻮد و ﺧﻮد را ﻧﺨﻮد هﺮ ﺁﺷﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد و ﺑﻴﺶ از هﻤﻪ ﺻﻮﻓﻴﺎن و ﻗﻠﻨﺪران ﺳﻨﮓ دروﻳﺸﯽ ﺑﻪ ﺳﻴﻨﻪ ﻣﯽ زد، ﺑﺎ‬ ‫ﺣﺮﮐﺎﺗﯽ ﺑﻮزﻳﻨﻪ وار ﭘﻴﺶ ﺁﻣﺪ، ﺑﺨﺎک اﻓﺘﺎد و داﻣﺎن ﻗﺒﺎی ﺷﻴﺦ ﺻﻨﻌﺎن را ﮔﺮﻓﺖ ﮐﻪ:‬ ‫ ﺧﺪا ﺳﺎﻳﻪ ﺑﻠﻨﺪ ﭘﺎﻳﻪ ﺷﻴﺦ ﺑﺰرﮔﻮار و ﻗﻄﺐ ﻋﺎﻟﻢ اﻣﮑﺎن را از ﺳﺮ ﻣﺎ ﻗﻠﻨﺪران ﮐﻢ و ﮐﻮﺗﺎﻩ ﻧﻔﺮﻣﺎﻳﺪ، ﺣﻀﺮت ﺷﻴﺦ ﮔﻮﻳﺎ از‬‫ﺣﻴﻠﻪ ﮔﺮی هﺎی ﻣﺴﻴﻮی ﮐﺎﻓﺮﮐﻴﺶ ﺑﯽ ﺧﺒﺮﻧﺪ، اﺟﺎزﻩ ﻣﯽ ﺧﻮاهﻢ ﺑﻌﺮض ﻣﺒﺎرﮐﺸﺎن ﺑﺮﺳﺎﻧﻢ ﮐﻪ ﻏﻼم ﺧﺎﻧﻪ زاد ﺑﺤﮑﻢ‬ ‫ﻋﻼﻗﻪ ای ﮐﻪ ﺑﻮﺟﻮد ﻣﺒﺎرک دارد، اﻳﺎدی و ﻧﻮﭼﻪ هﺎی ﺧﻮد را در ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ ﺟﻬﺎن ﺑﺴﻴﺞ ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ ﮐﻪ هﻤﺖ ﮐﻨﻨﺪ و‬ ‫ﺑﺴﺮاغ رﻣﺎل هﺎ و ﻓﺎﻟﮕﻴﺮان دﻳﺎرﺷﺎن روﻧﺪ و ﺑﺎ ﮐﻤﮏ رﻣﻞ و اﺳﻄﺮﻻب ﻣﺤﻞ اﺧﺘﻔﺎی ﻣﺴﻴﻮ را ﭘﻴﺪا ﮐﻨﻨﺪ و ﺑﻪ ﻏﻼم‬ ‫ﺧﺎﻧﻪ زاد ﺧﺒﺮ دهﻨﺪ ﺗﺎ هﺮ ﭼﻪ زودﺗﺮ ﺷﺮ وﺟﻮد ﻣﻨﺤﻮس او را از ﺟﺎن ﻣﺒﺎرک ﺷﻴﺦ دور ﮔﺮداﻧﻢ. ﺗﺎ رﺳﻴﺪن ﺧﺒﺮ و ﭘﻴﺪا‬ ‫ﺷﺪن ﺁﺛﺎر ﻣﺴﻴﻮی ﮐﺎﻓﺮ وﻇﻴﻔﻪ ﻣﺎ ﺟﺎن ﻧﺜﺎران و ﻗﻠﻨﺪران اﺳﺖ ﮐﻪ ﻟﺤﻈﻪ ای از ﺣﺮاﺳﺖ وﺟﻮد ﻣﻘﺪس ﭘﻴﺸﻮای ﻋﺎﻟﯽ‬ ‫ﻗﺪرﻣﺎن ﻏﻔﻠﺖ ﻧﮑﻨﻴﻢ، ﺣﻔﻆ وﺟﻮد ﻣﺒﺎرک ﺷﻴﺦ ﻣﻘﺪم ﺑﺮ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ اﺳﺖ، هﺰاران ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ ﻓﺪای ﻳﮏ ﺗﺎر ﻣﻮی‬ ‫ﺳﺒﻴﻞ ﻣﺒﺎرک ﻗﻄﺐ اﻋﻈﻢ!‬ ‫ﻗﻠﻨﺪران ﮐﻬﻨﻪ ﮐﺎر ﮐﻪ ﺷﺎهﺪ زﺑﺎن ﺑﺎزی هﺎ و ﺧﻮد ﺷﻴﺮﻳﻨﯽ هﺎی ﮐﺎذﺑﻌﻠﯽ ﺷﺎﻩ ﺑﻮدﻧﺪ، دو اﺣﺴﺎس ﻣﺘﻨﺎﻗﺾ داﺷﺘﻨﺪ:‬ ‫از اﺳﺘﺪﻻل ﻗﻠﻨﺪر ﮐﺬاب ﺧﻮﺷﺸﺎن ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮد، ﭼﻪ هﻤﻪ ﺳﺨﻨﺎﻧﺶ در ﺗﺎﻳﻴﺪ ﻧﻈﺮ ﺁﻧﺎن ﺑﻮد، اﻣﺎ از ﺷﺨﺺ او ﻧﻔﺮت‬ ‫داﺷﺘﻨﺪ و او را هﺰاران درﺟﻪ ﺣﻘﻪ ﺑﺎز ﺗﺮ و ﺷﻴﺎدﺗﺮ از ﺧﻮد ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺧﺘﻨﺪ و ﻧﮕﺮان ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺳﺮاﻧﺠﺎم دل ﺑﯽ ﺷﻴﻠﻪ‬ ‫ﭘﻴﻠﻪ ﺷﻴﺦ را ﺗﺼﺮف ﮐﻨﺪ و ﺳﺮ دﻳﮕﺮان را از ﻧﻤﺪ ﻏﻨﻴﻤﺖ ﺑﯽ ﮐﻼﻩ ﻧﺼﻴﺐ ﺑﮕﺬارد. ﺑﺪﻻﻟﺖ هﻤﻴﻦ اﺣﺴﺎس ﻣﺘﻨﺎﻗﺾ ﺑﻮد‬ ‫ﮐﻪ ﺧﻠﻴﻔﻪ ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ ﺑﺴﺨﻦ ﺁﻣﺪ و ﺿﻤﻦ ﺗﺎﻳﻴﺪ ﻣﺨﺎﻃﺮات وﺟﻮد ﻣﺴﻴﻮ ﺑﺎ زهﺮﺧﻨﺪی ﻃﻨﺰ ﺁﻣﻴﺰ ﺑﺠﺎن ﻗﻠﻨﺪر ﮐﺬاب اﻓﺘﺎد ﮐﻪ:‬ ‫ ﮔﻞ ﻣﻮﻻ! ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ رﺳﻢ و راهﯽ دارد. در اﻳﻨﺠﺎ ﺳﻨﺖ ﭘﻴﺸﻴﻨﻴﺎن در ﺣﮑﻢ ﻗﺎﻧﻮن اﺳﺖ. ﺑﻪ ﻓﺤﻮای ﺁﻳﻪ ﺷﺮﻳﻔﻪ "‬‫اﻟﺴﺎﺑﻘﻮن اوﻟﺌﮏ اﻟﻤﻘﺮﺑﻮن" ﺟﻮاﻧﺎن ﺑﺎﻳﺪ ﺣﺮﻣﺖ ﭘﻴﺮان ﻧﮕﻬﺪارﻧﺪ و ﺗﺎزﻩ از راﻩ رﺳﻴﺪﮔﺎن ﺣﻖ ﻧﺪارﻧﺪ ﺧﻮد را ﺻﺎﺣﺐ‬ ‫ﻣﺴﻨﺪ ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﮐﻨﻨﺪ. از اﻳﻦ ﻣﻬﻢ ﺗﺮ ﻻف وﮔﺰاف در ﻣﺴﺎﺋﻞ دﻧﻴﻮی ﺷﻴﻮﻩ اهﻞ ﻓﻘﺮ و دروﻳﺸﯽ ﻧﻴﺴﺖ.‬ ‫ﮐﺎذﺑﻌﻠﯽ ﺷﺎﻩ ﺧﻮد را ﺑﺮای ﺟﻮاﺑﮕﻮﺋﯽ ﺧﻠﻴﻔﻪ ﺁﻣﺎدﻩ ﮐﺮدﻩ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺷﻴﺦ ﺻﻨﻌﺎن ﺑﺎ ﺧﺸﻢ و ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﻗﺸﻪ ﺁﻧﺎن ﭘﺎﻳﺎن‬ ‫داد ﮐﻪ:‬ ‫ ﺑﺲ اﺳﺖ، ﺑﺎ هﻢ ﺟﺮوﺑﺤﺚ ﻧﮑﻨﻴﺪ! ﺣﺮﻣﺖ ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ را ﻧﮕﻬﺪارﻳﺪ. اﮔﺮ دری ﺑﻪ ﺗﺨﺘﻪ ﺧﻮردﻩ اﺳﺖ و ﺑﻪ ﻧﺎن و ﻧﻮاﺋﯽ‬‫رﺳﻴﺪﻩ اﻳﺪ از ﺑﺮﮐﺖ اﻳﻦ ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ اﺳﺖ.‬ ‫ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﺗﺸﺪد ﺧﻄﺎب ﺑﻪ ﮐﺎذﺑﻌﻠﯽ ﺷﺎﻩ ﮔﻔﺖ:‬ ‫ ﺗﻮ هﻢ ﭘﺴﺮ ﺟﺎن ﺟﻠﻮ زﺑﺎﻧﺖ را ﻧﮕﻬﺪار. ﺧﻴﻠﯽ ﺟﻠﻮ ﻣﺮو ﮐﻪ ﻋﻘﺐ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﯽ، دﻳﺮوز هﻢ ﻓﻀﻮﻻﻧﻪ ﺧﻮد را ﻧﺎﻳﺐ ﻣﻦ‬‫ﻣﻌﺮﻓﯽ ﮐﺮدﻩ ﺑﻮدی و ﻣﻦ ﻧﺎﭼﺎر ﺷﺪم در ﺣﻀﻮر ﺧﻼﻳﻖ اﻋﻼم ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﻧﻪ ﻧﺎﻳﺒﯽ داری و ﻧﻪ ﻗﻴﻤﯽ ﻣﯽ ﺧﻮاهﻢ و ﻧﻪ ﺑﻪ‬ ‫ﻣﺤﺮم اﺳﺮار و ﺳﺨﻨﮕﻮی ﻧﻴﺎز دارم. ﺑﺲ اﺳﺖ ﺧﻔﻘﺎن ﺑﮕﻴﺮ!‬ ‫ﮐﺎذﺑﻌﻠﯽ ﺷﺎﻩ ﮐﻪ در هﻴﭻ ﻣﻮردی ﺧﻮد را از ﺗﮏ و ﺗﺎ و دو ﻧﻤﯽ اﻧﺪاﺧﺖ ﺑﺎ ﮐﻤﺎل وﻗﺎﺣﺖ ﺗﻌﻈﻴﻤﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ:‬ ‫ ﺧﺪاوﻧﺪ اﻳﻦ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺧﺎص ﺣﻀﺮت ﻗﻄﺐ اﻋﻈﻢ را ﺑﺮ ﺳﺮ ﺟﺎن ﻧﺜﺎر ﺧﺎﻧﻪ زاد هﻤﻴﺸﻪ ﻣﺴﺘﺪام ﺑﺪارد.‬‫ﺷﻴﺦ ﺑﯽ اﻋﺘﻨﺎ ﺑﻌﺒﺎرت ﺗﻤﻠﻖ ﺁﻣﻴﺰ او ﺳﺨﻦ ﺧﻮد را ﺧﻄﺎب ﺑﻪ ﻗﻠﻨﺪران اداﻣﻪ داد:‬ ‫ اﻟﺒﺘﻪ دﻓﻊ ﺷﺮ ﻣﺴﻴﻮ ﮐﺎر ﻻزﻣﯽ اﺳﺖ، اﻣﺎ ﺑﻌﻴﺪ ﻣﯽ داﻧﻢ ﺁن ﺑﻴﭽﺎرﻩ ﻗﺪرﺗﯽ و رﻣﻘﯽ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ، واﻧﮕﻬﯽ اﮔﺮ‬‫ﺷﻤﺎ ﻗﻠﻨﺪران ﺑﻪ ﻗﺼﺮ ﻣﺴﻴﻮ ﺑﻴﺎﺋﻴﺪ ﺗﺼﺪی ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ و رﺳﻴﺪﮔﯽ ﺑﻪ ﺣﺎﺟﺎت ﺻﻮﻓﻴﺎن را ﺑﻪ ﮐﻪ ﺑﺴﭙﺎرم. ﺧﻴﺮ، ﻣﺼﻠﺤﺖ‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ را ﺗﻨﻬﺎ ﺑﮕﺬارﻳﻢ، ﻋﻠﯽ اﻟﺨﺼﻮص ﮐﻪ ﺷﻴﺦ ﮐﻨﻌﺎن در ﮐﻤﻴﻦ ﻧﺸﺴﺘﻪ اﺳﺖ.‬ ‫ﺑﺎ ﺷﻨﻴﺪن ﺳﺨﻨﺎن ﺳﺮد ﺷﻴﺦ، ﻗﻠﻨﺪران ﻣﺸﺘﺎق ﻧﮕﺎﻩ ﻳﺎس ﺁﻣﻴﺰی ﺑﺎ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﻣﺒﺎدﻟﻪ ﮐﺮدﻧﺪ و ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﺧﻠﻴﻔﻪ ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ‬ ‫ﺑﺎ ﻟﺤﻨﯽ ﺁﻣﻴﺨﺘﻪ از ﺗﻬﺪﻳﺪ و اﻟﺘﻤﺎس ﺑﻪ ﺳﺨﻦ ﺁﻣﺪ ﮐﻪ:‬ ‫ ﺣﻀﺮت ﺷﻴﺦ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺨﺎﻃﺮ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﮐﻪ دﻳﮕﺮ ﺁن ﺳﺠﺎدﻩ ﻧﺸﻴﻦ ﮔﻤﻨﺎم ﮔﻮﺷﻪ ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ. اﻣﺮوزﻩ ﺑﺤﻤﺪاﷲ و‬‫ﺑﻪ ﺑﺮﮐﺖ ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ، وﺟﻮد ﮔﺮاﻣﯽ ﺣﻀﺮﺗﺸﺎن اﻧﮕﺸﺖ ﻧﻤﺎی ﺧﺎص و ﻋﺎم ﺷﺪﻩ اﺳﺖ. ﺻﺎﺣﺐ اﺧﺘﻴﺎر ﻣﻄﻠﻖ ﺷﻬﺮ‬ ‫هﺴﺘﻨﺪ و از اﻳﻦ ﻣﻬﻢ ﺗﺮ ﺑﺎﻳﺪ هﻤﺘﺸﺎن را ﺻﺮف ﺗﺼﺮف ﺷﻬﺮهﺎی دﻳﮕﺮ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﻴﻢ در ﻓﺎﺻﻠﻪ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻮﺗﺎﻩ‬ ‫ﺗﺒﺮزﻳﻦ و ﮐﺸﮑﻮل دروﻳﺸﯽ را ﺑﺮ دروازﻩ ﺷﻬﺮهﺎی دﻳﮕﺮ ﺑﻴﺎوﻳﺰﻳﻢ. درﻳﻎ اﺳﺖ اﮐﻨﻮن ﮐﻪ ﭘﺲ از ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺗﺤﻤﻞ ﻓﻘﺮ و‬ ‫درﺑﺪری، ﺻﻮﻓﻴﺎن ﺗﮑﺎﻧﯽ ﺧﻮردﻩ اﻧﺪ و ﺧﻮدی ﻧﻤﻮدﻩ اﻧﺪ ﺑﺪﻳﻦ ﻣﺨﺘﺼﺮ ﻗﻨﺎﻋﺖ ﺷﻮد. ﻋﻠﻴﻬﺬا وﺟﻮد ﻋﺰﻳﺰ ﺣﻀﺮت ﺷﻴﺦ‬ ‫ﻓﺮﻣﺎﻧﺮوای ﺑﺎﻟﻘﻮﻩ ﺑﺴﻂ زﻣﻴﻦ اﺳﺖ و ﺑﺎ اﻳﻦ ﺷﺮاﻳﻂ و ﻋﻈﻤﺖ ﮐﻢ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﻣﺪﻋﻴﺎن و ﮐﻔﺎری ﮐﻪ هﻤﻪ ﻧﻴﺮوﻳﺸﺎن را‬ ‫ﺻﺮف اﻣﺤﺎء ﺁﺛﺎر وﺟﻮد ﻣﺒﺎرک ﮐﻨﻨﺪ. در اﻳﻦ ﺻﻮرت ﭼﺎرﻩ ای ﺟﺰ اﻳﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺣﻮارﻳﻮن و ﻣﺤﺮﻣﺎن ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ وﺟﺐ ﺑﻮﺟﺐ‬ ‫ﺳﺎﻳﻪ ﺻﻔﺖ در ﭘﯽ ﺷﻴﺦ ﺑﺎﺷﻨﺪ و وﺟﻮد ﻣﻘﺪﺳﺶ را از ﮔﺰﻧﺪ هﺮ ﺑﻠﻴﻪ ای ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.‬ ‫ﺷﻴﺦ ﺻﻨﻌﺎن ﺑﺎ ﺷﻨﻴﺪن اﺳﺘﺪﻻل هﺎی ﺧﻠﻴﻔﻪ و ﺁﻳﻨﺪﻩ ﻏﺮوراﻧﮕﻴﺰی ﮐﻪ ﺳﺨﻨﺎن او ﭘﻴﺶ ﭼﺸﻤﺶ ﮔﺴﺘﺮد ﺑﻮﺟﺪ ﺁﻣﺪﻩ‬ ‫دﺳﺘﯽ ﺑﻪ ﺳﺒﻴﻞ هﺎی اﻧﺒﻮﻩ ﺧﻮد ﮐﺸﻴﺪ و ﺳﻴﻨﻪ ای ﺻﺎف ﮐﺮد و ﺁﻣﺎدﻩ ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻦ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻗﻠﻨﺪر ﭘﻴﺮی از ﮔﻮﺷﻪ‬ ‫ﻣﺠﻠﺲ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ و ﺑﺎﻧﮓ زد ﮐﻪ :‬ ‫ ﻗﻠﻨﺪران ﻣﺤﺾ ﺧﺪا ﺑﺲ ﮐﻨﻴﺪ. ﺑﺎ هﻤﻪ ﭘﻼس ﺑﺎ ﺧﻮدﺗﺎن هﻢ ﭘﻼس؟ ﮐﺪام ﺷﻬﺮ را ﻣﯽ ﺧﻮاهﻴﺪ ﺗﺼﺮف ﮐﻨﻴﺪ، ﮔﻤﺎﻧﻢ‬‫رﻓﻘﺎ ﭼﺮس و ﺑﻨﮓ زﻳﺎدی ﻣﺼﺮف ﮐﺮدﻩ اﻧﺪ و ﺣﺮﻓﻬﺎی ﭘﺮت و ﭘﻼ ﻣﯽ زﻧﻨﺪ ﻣﺮدم ﺷﻬﺮهﺎی دور و ﺑﺮﻣﺎ هﻤﻪ اهﻞ‬ ‫ﺷﺮﻳﻌﺖ اﻧﺪ ﻧﻪ ﻃﺮﻳﻘﺖ. ﺑﺎ هﺮﭼﻪ ﺻﻮﻓﯽ و دروﻳﺶ اﺳﺖ از ﺑﻴﺦ و ﺑﻦ ﻣﺨﺎﻟﻔﻨﺪ. اﺻﻼ ﻣﺎ دروﻳﺸﺎن را اهﻞ اﺳﻼم ﻧﻤﯽ‬ ‫داﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺤﺮﻓﻤﺎن ﺗﻮﺟﻪ ﮐﻨﻨﺪ. ﻣﺤﺾ ﺧﺪا، ﺑﺮای ﺣﻔﻆ ﺣﺮﻣﺖ ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ، ﺑﺮای ﺑﻘﺎی ﺁﺋﻴﻦ ﻃﺮﻳﻘﺖ و دروﻳﺸﯽ دﺳﺖ از‬ ‫اﻳﻦ ﮔﻨﺪﻩ ﮔﻮﺋﯽ هﺎ ﺑﺮدارﻳﺪ. دری ﺑﻪ ﺗﺨﺘﻪ ﺧﻮرد و ﺣﻮادث ﻣﺘﻌﺪدی ﺑﺎ هﻢ ﻣﻘﺎرن ﺷﺪ و ﻣﺮدم ﺷﻬﺮی از ﺳﺘﻤﮑﺎری‬ ‫ﻣﺴﻴﻮ ﺑﻪ ﺗﻨﮓ ﺁﻣﺪﻧﺪ و ﮐﺎر ﻣﺎ ﮔﺮﻓﺖ و از ﺑﺮﮐﺖ اﺳﻢ ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ و ﺧﻮﺷﺒﺎوری ﻣﺮدم ﺑﻪ ﺷﻬﺮت و ﻧﻮاﺋﯽ رﺳﻴﺪﻳﻢ. دﻳﮕﺮ‬ ‫ﻗﻀﻴﻪ را اﻳﻦ هﻤﻪ ﻃﻮل و ﺗﻔﺼﻴﻞ ﻧﺪهﻴﺪ. ﭘﻮل و ﭘﻠﻪ ﻓﺮاواﻧﯽ ﻣﻮﻻ رﺳﺎﻧﺪﻩ اﺳﺖ ﺑﺨﻮرﻳﺪ و ﺧﻮش ﺑﺎﺷﻴﺪ و رﺟﺰ ﺧﻮاﻧﯽ‬ ‫ﻧﮑﻨﻴﺪ. ﺷﻤﺎ هﻢ ﺣﻀﺮت ﺷﻴﺦ اﮔﺮ از اﻳﻦ ﭘﻴﺮ ﻣﺮﻳﺪﺗﺎن ﻣﯽ ﺷﻨﻮﻳﺪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ ﺧﻮدﺗﺎن ﺑﺮﮔﺮدﻳﺪ و ﺑﺮ ﻣﺴﻨﺪ ارﺷﺎد‬

‫ﺻﻔﺤﻪ ٠٢‬

‫ﺳﻌﻴﺪی ﺳﻴﺮﺟﺎﻧﯽ‬

‫ﺷﻴﺦ ﺻﻨﻌﺎن‬

‫ﺑﻨﺸﻴﻨﻴﺪ و اﻳﻦ زن ﺳﻠﻴﻄﻪ ﭘﺘﻴﺎرﻩ را هﻢ ﺑﺪﺳﺖ ﮐﺴﺎﻧﺶ ﺑﺴﭙﺎرﻳﺪ و ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ و ﺻﻮﻓﻴﺎن و ﺧﻮدﺗﺎن را هﻢ ﺑﺪﻧﺎم ﺧﺎص و‬ ‫ﻋﺎم ﻧﮑﻨﻴﺪ. هﻤﺎن ﻓﺮﻣﺎن ﮐﺸﺘﺎری ﮐﻪ ﭼﻨﺪ روز ﭘﻴﺶ ﺻﺎدر ﻓﺮﻣﻮدﻳﺪ ﺑﺲ اﺳﺖ، ﮐﺎری ﻧﮑﻨﻴﺪ ﮐﻪ ﻣﺮدم ﺷﻬﺮ ﺑﻪ ﺗﻨﮓ‬ ‫ﺁﻳﻨﺪ و دروﭘﻴﮑﺮ ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ را ﺑﺮ ﻓﺮق هﻤﻪ ﻣﺎ ﺧﺮاب ﮐﻨﻨﺪ.‬ ‫ﻣﮕﺮ ﻣﺮدم اﻳﻦ ﺷﻬﺮ را ﻧﻤﯽ ﺷﻨﺎﺳﻴﺪ، ﻓﺮﻳﺐ هﻠﻬﻠﻪ و وﻟﻮﻟﻪ ﺑﭽﻪ هﺎ را ﻧﺨﻮرﻳﺪ. ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺁﺧﺮ را هﻤﻴﺸﻪ ﺟﻤﺎﻋﺖ‬ ‫ﻣﺘﻔﮑﺮ و ﺧﺎﻣﻮش ﻣﯽ ﮔﻴﺮﻧﺪ. ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ دو روزﻩ ﻣﺴﺖ و ﮔﻴﺠﺘﺎن ﻧﮑﻨﺪ. ﻣﺮدﻣﯽ ﮐﻪ ﻣﺴﻴﻮی ﮐﺎﻓﺮ ﮐﻴﺶ را ﺑﺎ ﺁن ﮐﺒﮑﺒﻪ‬ ‫و دم و دﺳﺘﮕﺎهﺶ درﺑﺪر ﮐﺮدﻧﺪ، وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﻘﺸﻪ هﺎی ﻗﻠﻨﺪران ﭘﯽ ﺑﺮدﻧﺪ، ﺗﺎروﻣﺎرﻣﺎن ﺧﻮاهﻨﺪ ﮐﺮد.‬ ‫ﻧﮕﺎﻩ ﺑﻪ ﻣﻌﺪودی ﺻﻮﻓﻴﺎن دوروﺑﺮﺗﺎن ﻧﮑﻨﻴﺪ. اﺳﺘﻘﺒﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻋﺪﻩ ای ﻃﺮار و ﮐﻼش در روزهﺎی اﺧﻴﺮ از ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ ﮐﺮدﻩ اﻧﺪ‬ ‫ﻓﺮﻳﺒﺘﺎن ﻧﺪهﺪ، اﻳﻨﺎن هﻤﺎن ﺟﻤﺎﻋﺖ ﻓﺮﺻﺖ ﻃﻠﺒﯽ هﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺗﺎ ﭼﻨﺪ روز ﭘﻴﺶ زﻳﺮ ﻋﻠﻢ ﻣﺴﻴﻮ ﺳﻴﻨﻪ ﻣﯽ زدﻧﺪ و‬ ‫ﻣﺠﻴﺰش را ﻣﯽ ﮔﻔﺘﻨﺪ. ﺑﻪ هﺎﺋﯽ ﻣﯽ ﺁﻳﻨﺪ و ﺑﻪ هﻮﺋﯽ ﻣﻴﺮوﻧﺪ. ﻧﮕﻬﺪاری ﻗﺼﺮ درﻧﺪﺷﺖ ﻣﺴﻴﻮ ﮐﺎرﻣﻦ و ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺴﺖ.‬ ‫ﺧﺮاﺑﺶ ﻣﯽ ﮐﻨﻴﺪ و ﺧﻮدﺗﺎن را ﺑﻪ دردﺳﺮ ﻣﯽ اﻧﺪازﻳﺪ. درﺳﺖ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺮدم رﻧﺪ و ﺗﺠﺮﺑﺖ ﺁﻣﻮﺧﺘﻪ ﺷﻬﺮ هﻤﻪ‬ ‫دوﺳﺘﺪار ﺗﺼﻮف و اهﻞ ﺻﻔﺎﻳﻨﺪ. اﻣﺎ ﻳﺎدﺗﺎن ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ در ﻧﻈﺮ ﺁﻧﺎن ﺑﻴﻦ ﺗﺼﻮف و ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ ﻓﺮق ﺑﺴﻴﺎر اﺳﺖ، ﺧﺎﻃﺮﻩ‬ ‫ﺧﻮﺷﯽ از ﺗﺮﮐﺘﺎزی ﻗﻠﻨﺪران ﻧﺪارﻧﺪ و ﺑﺴﺎدﮔﯽ زﻳﺮ ﺑﺎر ﻣﺎ ﻧﻤﯽ روﻧﺪ، و اﮔﺮ هﻢ ﺑﺮای ﻣﺼﻠﺤﺖ روزﮔﺎر ﭼﻨﺪ روزی ﺑﻪ ﻣﺎ‬ ‫ﺑﺪﻟﮕﺎﻣﺎن ﺳﻮاری دادﻧﺪ، ﺳﺮﻓﺮﺻﺖ ﭼﻨﺎن ﺑﺮ زﻣﻴﻨﻤﺎن ﺧﻮاهﻨﺪ ﮐﻮﻓﺖ ﮐﻪ رﺑﻤﺎن را ﻳﺎد ﮐﻨﻴﻢ.‬

‫ﻓﻴﺾ ازﻟﯽ ﺟﺎم ﻟﺒﺮﻳﺰی از ﺷﺮاب ﮐﻮﺛﺮ ﻧﺼﻴﺐ ﮐﻨﺪ ﺁﺳﻴﺪ ﻣﺼﻄﻔﺎی ﻧﺎزﻧﻴﻦ، ﮐﻪ هﻨﻮز ﻃﻨﻴﻦ ﻟﺤﻦ ﻃﻨﺰ ﺁﻣﻴﺰ و درد‬ ‫ﺁﻟﻮدت در ﮔﻮش ﺟﺎﻧﻢ ﭘﻴﭽﻴﺪﻩ اﺳﺖ. ﻣﺮد ﻧﺎزﻧﻴﻦ ﮐﻪ دل ﺧﻮﻧﯽ از رﻳﺎﮐﺎری و هﻮس راﻧﯽ ﺻﻮﻓﯽ ﻧﻤﺎﻳﺎن داﺷﺖ،‬ ‫وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ اﻳﻨﺠﺎی داﺳﺘﺎن ﻣﯽ رﺳﻴﺪ، ﭼﻨﺎن ﻧﻴﺶ هﺎی زهﺮﺁﮔﻴﻨﯽ ﺣﻮاﻟﻪ ﺟﺎن ﺻﻮﻓﻴﺎن ﺷﻬﺮ ﻣﺎ ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ‬ ‫ﻣﺴﺘﻤﻌﺎن ﮔﻞ از ﮔﻠﺸﺎن ﻣﯽ ﺷﮑﻔﺖ.‬ ‫ﺳﻴﺪ ﺻﺎﺣﺒﺪل ﮔﺮﻳﺰی ﻣﯽ زد ﺑﻪ ﻣﺤﺎﻓﻞ ﺧﺼﻮﺻﯽ ﺻﻮﻓﻴﺎن و ﻓﺴﻖ و ﻓﺠﻮری ﮐﻪ زﻳﺮ ﻧﻘﺎب ﻃﺮﻳﻘﺖ در ﻣﺠﺎﻟﺲ‬ ‫ﺳﻤﺎﻋﺸﺎن رخ ﻣﯽ داد و ﺣﺮص اﺷﺒﺎع ﻧﺎﭘﺬﻳﺮی ﮐﻪ ﺑﻪ ﭘﺮﺧﻮری و ﺷﻬﻮﺗﺮاﻧﯽ داﺷﺘﻨﺪ.‬ ‫در اﻳﻦ ﻣﻮرد ﮐﻪ ﺳﻴﺪ از ﻧﻘﻞ ﺟﺮﻳﺎن اﺻﻠﯽ داﺳﺘﺎن ﻣﻨﺤﺮف ﻣﯽ ﺷﺪ و ﺑﻪ ﻗﻠﻨﺪران ﺧﺎﻧﻘﺎهﯽ ﺣﻤﻠﻪ ﻣﯽ ﮐﺮد،‬ ‫ﮔﺮوهﯽ از ﻣﺴﺘﻤﻌﺎن ﻣﺠﻠﺲ ﺑﺎ اﺷﺎرﻩ ﭼﺸﻢ و اﺑﺮو ﺑﻪ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﻣﯽ ﻓﻬﻤﺎﻧﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺳﻴﺪ دل ﺧﻮﻧﯽ از ﻧﻘﻠﻌﻠﯽ‬ ‫ﺷﺎﻩ- دروﻳﺶ دورﻩ ﮔﺮد ﺷﻬﺮ ﻣﺎ- دارد و ﺑﺎ ﺣﻤﻠﻪ ﺑﻪ ﺻﻮﻓﻴﺎن و اﻧﺘﻘﺎد از ﻗﻠﻨﺪران ﺑﻪ ﮔﺸﻮدن ﻋﻘﺪﻩ هﺎی دﻳﺮﻳﻨﻪ‬ ‫ﻣﺸﻐﻮل اﺳﺖ، در ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ اﮐﺜﺮﻳﺖ ﺣﺎﺿﺮان ﻣﺠﻠﺲ ﺑﺎ ﺣﺮﮐﺎت ﻋﻤﻮﻣﯽ ﺳﺮﺳﺨﻨﺎﻧﺶ را ﺗﺎﻳﻴﺪ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ. هﺮﭼﻪ‬ ‫ﺑﻮد ﺳﻴﺪ ﻧﺎزﻧﻴﻦ ﺑﺎ ﭼﻨﺪ ﺑﻴﺘﯽ از اﻳﻦ ﻏﺰل ﻣﻌﺮوف ﺣﺎﻓﻆ ﻧﻘﻞ داﺳﺘﺎن را ﻣﻮﻗﻮف ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ:‬ ‫ﺑﻨﻴﺎد ﻣﮑﺮ ﺑﺎ ﻓﻠﮏ ﺣﻘﻪ ﺑﺎز ﮐﺮد‬ ‫زﻳﺮا ﮐﻪ ﻋﺮض ﺷﻌﺒﺪﻩ ﺑﺎ اهﻞ راز ﮐﺮد‬ ‫ﺷﺮﻣﻨﺪﻩ رهﺮوی ﮐﻪ ﻋﻤﻞ ﺑﺮ ﻣﺠﺎز ﮐﺮد‬ ‫ز ﺁرﻧﺞ ﺁﺳﺘﻴﻦ ﮐﻮﺗﻪ و دﺳﺖ دراز ﮐﺮد‬ ‫ﺻﻮﻓﯽ ﻧﻬﺎد دام و ﺳﺮ ﺣﻘﻪ ﺑﺎز ﮐﺮد‬ ‫ﺑﺎزی ﭼﺮخ ﺑﺸﮑﻨﺪش ﺑﻴﻀﻪ در ﮐﻼﻩ‬ ‫ﻓﺮدا ﮐﻪ ﭘﻴﺸﮕﺎﻩ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺷﻮد ﭘﺪﻳﺪ‬ ‫ای دل ﺑﻴﺎ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﭘﻨﺎﻩ ﺧﺪا روﻳﻢ‬

‫ﺧﺪاﻳﺶ ﻏﺮﻳﻖ رﺣﻤﺖ ﮐﻨﺎد ﮐﻪ ﺑﻴﺖ ﺁﺧﺮ را ﺑﺎ دو داﻧﮓ ﺳﻮزﻧﺎﮐﯽ ﻣﯽ ﺧﻮاﻧﺪ و ﻣﮑﺮر ﻣﯽ ﺧﻮاﻧﺪ ﺁﻧﮕﺎﻩ ﮔﺮﻳﺰ ﺑﻪ‬ ‫روﺿﻪ ﻣﯽ زد. ذﮐﺮ ﻣﺼﻴﺒﺘﺶ هﻢ درﻳﻦ ﻣﺠﻠﺲ هﻤﻴﺸﻪ ﻣﺎﺟﺮای ﺷﺮﺑﺢ ﻗﺎﺿﯽ ﺑﻮد و ﻓﺘﻮای ﮐﻔﺮ ﺁﻣﻴﺰی ﮐﻪ‬ ‫ﺻﺎدر ﮐﺮدﻩ ﺑﻮد.‬ ‫ﻣﺠﻠﺲ ﺑﻌﺪی ﺁﺳﻴﺪ ﻣﺼﻄﻔﯽ ﺑﺎ ﻋﺒﺎرات دهﻦ ﭘﺮﮐﻦ ﭘﺮ ﻃﻤﻄﺮاﻗﯽ ﺁﻏﺎز ﻣﯽ ﺷﺪ در ﺗﻮﺻﻴﻒ ﻗﺼﺮ ﻃﺎﻏﻮﺗﯽ‬ ‫ﻣﺴﻴﻮ، ﺳﻴﺪ ﺳﺎدﻩ دل ﮐﻪ ﻗﺪم از ﻣﺤﺪودﻩ ﺳﻴﺮﺟﺎن ﺑﻴﺮون ﻧﮕﺬاﺷﺘﻪ و ﻋﺎﻟﯽ ﺗﺮﻳﻦ ﺣﺪ ﺗﺠﻤﻞ و اﺷﺮاﻓﻴﺖ در‬ ‫ﻧﻈﺮش ﺑﺎﻏﭽﻪ هﺰار ﻣﺘﺮی و ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﺁﺟﺮی و اﻃﺎﻗﻬﺎی ﭘﺮدﻩ دار و درهﺎی ﮐﺸﻮی ﺧﺎﻧﻪ ﮐﻼﻧﺘﺮ ﺷﻬﺮﻣﺎن ﺑﻮد،‬ ‫ﮐﻮﺷﺶ هﺎ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺗﺎ ﺑﻪ هﻤﺪﺳﺘﯽ ﻣﺨﻴﻠﻪ ﺻﺤﻨﻪ ﭘﺮداز ﺧﻮﻳﺶ ﻋﻈﻤﺖ و ﺗﺠﻤﻞ ﮐﺎخ ﻣﺴﻴﻮ را در ﭼﺸﻢ ﺧﻴﺎل‬ ‫ﻣﺴﺘﻤﻌﺎن ﺟﻠﻮﻩ ﮔﺮ ﺳﺎزد.‬ ‫ﭼﻮن ﻗﺮارﻣﺎن در ﺁﻏﺎز ﺑﺎزﮔﻮﺋﯽ اﻳﻦ داﺳﺘﺎن ﺁن ﺑﻮدﻩ اﺳﺖ ﮐﻪ اﻣﺎﻧﺖ را ﻧﮕﻬﺪارﻳﻢ و از ﻣﺘﻦ ﻋﺒﺎرات ﺁن ﻣﺮﺣﻮم‬ ‫ﺗﺠﺎوز ﻧﻨﻤﺎﺋﻴﻢ، ﭼﺎرﻩ ای ﺟﺰ اﻳﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺗﻮﺻﻴﻔﺎت ﺳﻴﺪ را ﺧﻼﺻﻪ ﮐﻨﻢ و ﺑﻪ ﻋﺮﺿﺘﺎن ﺑﺮﺳﺎﻧﻢ ﮐﻪ ﻗﺼﺮ‬ ‫ﻣﺴﻴﻮی ﺧﺪاﻧﺎﺷﻨﺎس در ﻧﻈﺮ ﻓﻘﺮﺁﻟﻮد ﺳﻴﺪ، اﻃﺎﻗﻬﺎی ﻣﺘﻌﺪد و ﻣﻔﺮوش داﺷﺖ و از ﺁن ﺑﺎﻻﺗﺮ ﺧﺪﻣﺘﮑﺎران ﻧﺮﻳﻨﻪ و‬ ‫ﻣﺎدﻳﻨﻪ ای ﮐﻪ هﺮ ﺷﺐ هﻔﺘﻪ ﮐﺎﺳﻪ هﺎی ﺗﺮﻳﺪ ﭘﺮ ﭼﺮﺑﯽ ﺁﺑﮕﻮﺷﺖ ﻧﺼﻴﺒﺸﺎن ﻣﯽ ﺷﺪ و از ﺁن ﻣﻬﻢ ﺗﺮ هﺮ ﺷﺐ‬ ‫ﺟﻤﻌﻪ ﻣﺠﻤﻌﻪ هﺎی ﭘﻠﻮ را ﭼﻬﺎر اﻧﮕﺸﺘﯽ ﺧﺎﻟﯽ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ و ﻗﺪﺣﻬﺎی دوغ و ﺷﺮﺑﺖ ﻧﻌﻨﺎ را ﺑﺪرﻗﻪ راهﺶ ﻣﯽ‬ ‫ﻧﻤﻮدﻧﺪ. ﻋﻼوﻩ ﺑﺮ اﻳﻦ ﺗﺠﻤﻼت و ﺗﻨﻤﻌﺎت ﺣﻴﺮت اﻧﮕﻴﺰ در ﮔﻮﺷﻪ ﺑﺎغ ﻣﺴﻴﻮ ﺧﻤﺨﺎﻧﻪ ای ﺑﻮد ﺑﺎ ﺧﻢ هﺎی ﻟﺒﺮﻳﺰ از‬ ‫ﺷﺮاب و ﺟﺎم هﺎی ﻣﺮﺻﻊ زرﻳﻦ و ﺳﺎﻗﻴﺎن ﺳﻴﻢ اﻧﺪام ﮔﻮﺷﺘﺎﻟﻮد.‬ ‫ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ اﻳﻦ ﺻﺤﻨﻪ در ﻧﻈﺮ ﺷﻤﺎ ﺧﻮاﻧﻨﺪﮔﺎن ﮐﻪ ﺑﺎ اﺳﺮاﻓﻬﺎ و ﺗﺠﻤﻼت ﺟﻨﻮن اﻧﮕﻴﺰ ﺳﺎﻟﻬﺎی اﺧﻴﺮ ﺧﻮ ﮔﺮﻓﺘﻪ‬ ‫ﻳﺎ ﺑﻬﺮﺣﺎل ﺁﺷﻨﺎ ﺷﺪﻩ اﻳﺪ، ﺑﺴﻴﺎر ﻣﺤﻘﺮ و ﻧﺎﭼﻴﺰ ﻧﻤﺎﻳﺪ. اﻣﺎ ﺑﺨﺎﻃﺮ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﮐﻪ راوی داﺳﺘﺎن ﺳﻴﺪ ﻓﻘﻴﺮ‬ ‫ﺧﺎک ﮐﺸﯽ اﺳﺖ از ﻣﺮدم ﺷﻬﺮک ﺑﻴﻨﻮا و دوراﻓﺘﺎدﻩ ای ﭼﻮن ﺳﻴﺮﺟﺎن ﻣﺎ، و ﻓﮑﺮ هﺮ ﮐﺲ ﺑﻪ ﻗﺪر هﻤﺖ‬ ‫اوﺳﺖ. اﮔﺮ ﺗﻮﺻﻴﻒ ﻗﺼﺮ ﺑﺎب ﻃﺒﻌﺘﺎن ﻧﻴﺴﺖ، ﻣﺨﺘﺎرﻳﺪ ﮐﻪ ﺑﺠﺎی ﺁن ﻗﺼﺮ ﺧﻮرﻧﻖ و ارم ﺷﺪاد را ﺑﮕﺬارﻳﺪ، و اﮔﺮ‬ ‫ﺗﻮﺳﻦ ﺧﻴﺎﻟﺘﺎن ﺳﺮﮐﺸﯽ ﮐﺮد و ﺑﻪ اﻋﻤﺎق ﻗﺮون و اﻋﺼﺎر ﻓﺮو ﻧﺮﻓﺖ، ﻋﻠﯽ اﻟﺤﺴﺎب از ﻣﻨﻈﺮﻩ ﺣﻴﺮت اﻧﮕﻴﺰ ﻳﮑﯽ‬ ‫از ﮐﺎخ هﺎی ﻣﺘﻌﺪد و ﻣﺠﻠﻞ- اﻣﺎ ﭘﻴﺶ از ﻣﺼﺎدرﻩ- ﻃﺎﻏﻮﺗﻴﺎن ﻋﺼﺮ ﻣﺎ اﺳﺘﻔﺎدﻩ ﮐﻨﻴﺪ، ﺗﺎ ﻣﺨﻠﺺ ﺑﻪ ﻧﻘﻞ دﻧﺒﺎﻟﻪ‬ ‫داﺳﺘﺎن ﭘﺮدازم.‬

‫ﺻﻔﺤﻪ ١٢‬

‫ﺳﻌﻴﺪی ﺳﻴﺮﺟﺎﻧﯽ‬
‫ﺳﻴﺪ ﻧﺎزﻧﻴﻦ، ﺷﻴﺦ ﺻﻨﻌﺎن و ﻗﻠﻨﺪران ﺧﺎﻧﻘﺎهﺶ را ﺑﺎ هﻠﻬﻠﻪ ذﮐﺮ هﻮهﻮی ﺻﻮﻓﻴﺎن و در ﻣﻴﺎن ﺣﻴﺮت ﺗﺮدﻳﺪ ﺁﻣﻴﺰ‬ ‫اهﺎﻟﯽ ﺷﻬﺮ ﺑﺪﻧﺒﺎل ﻣﺤﻤﻞ ﻋﻠﻴﺎﻣﺨﺪرﻩ ﺑﻪ ﻗﺼﺮ ﻣﺴﻴﻮ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﻣﯽ ﮐﺮد، و از ﺧﺎرﺧﺎر ﺷﮏ و اﻧﮑﺎری ﮐﻪ اﻳﻦ ﻧﻘﻞ‬ ‫و اﻧﺘﻘﺎل در دل ﻣﺮدم ﮐﻨﺠﮑﺎو و ﺑﻠﻔﻀﻮل ﺷﻬﺮ ﭘﺪﻳﺪ ﺁوردﻩ ﺑﻮد، ﺣﮑﺎﻳﺘﻬﺎ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ و ﺑﺪرﮔﻴﺮی هﺎی ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن و‬ ‫ﻏﺎﻟﺒﺎ ﻣﺴﺨﺮﻩ ﺁﻣﻴﺰ ﻗﻠﻨﺪران ﻳﺎ ﺳﺎﮐﻨﺎن و ﺧﺪﻣﻪ ﻗﺼﺮ اﺷﺎرﺗﻬﺎ داﺷﺖ. ﺑﺪ ﻧﻴﺴﺖ ﮔﻮﺷﻪ ای از اﻳﻦ ﺑﺮﺧﻮردهﺎ را از‬ ‫زﺑﺎن ﺳﻴﺪ ﺑﺸﻨﻮﻳﺪ:‬

‫ﺷﻴﺦ ﺻﻨﻌﺎن‬

‫ﺧﺪﻣﻪ ﻗﺼﺮﮐﻪ ﻋﻤﺮی ﺑﻪ ﻧﺎزوﻧﻌﻤﺖ ﺧﻮ ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﺑﺎغ ﻣﺼﻔﺎ و ﮐﺎخ ﺳﺮﺑﻪ ﻓﻠﮏ ﮐﺸﻴﺪﻩ و اﻃﺎﻗﻬﺎی ﭘﺮ ﺗﺠﻤﻞ ﺁن را ﻣﻠﮏ‬ ‫ﻃﻠﻖ و ارث ﭘﺪر ﺧﻮد ﻣﯽ ﭘﻨﺪاﺷﺘﻨﺪ، ﻗﻠﻨﺪران از راﻩ رﺳﻴﺪﻩ را در ﻗﺎﻟﺐ ﻏﺎرﺗﮕﺮاﻧﯽ ﻣﯽ دﻳﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺣﺘﯽ ﺑﺎ ﻇﺮاﻓﺘﻬﺎی‬ ‫ﭼﭙﺎوﻟﮕﺮی هﻢ ﺁﺷﻨﺎ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ.‬ ‫ﻗﻠﻨﺪران ﺗﺎزﻩ وارد هﻢ ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ ﻗﺼﺮ را ﺟﺰو ﻏﻨﺎﻳﻢ ﺟﻨﮕﯽ ﺧﻮﻳﺶ ﻣﺤﺴﻮب ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ و هﻤﻪ ﺳﺎﮐﻨﺎن و ﺧﺪﻣﺘﮕﺰاران‬ ‫ﺁن را ﺑﺮدﻩ و اﺳﻴﺮ ﺧﻮد ﻣﯽ ﭘﻨﺪاﺷﺘﻨﺪ و ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ در ﺟﺰﺋﻴﺎت ﮐﺎرﺷﺎن دﺧﺎﻟﺖ ﮐﻨﻨﺪ، ﺑﯽ ﺁﻧﮑﻪ از ﺁن ﮐﺎر ﺳﺮرﺷﺘﻪ‬ ‫ای داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ.‬ ‫ﻧﺘﻴﺠﻪ اﻳﻦ ﺑﺮﺧﻮرد ﺧﺼﻤﺎﻧﻪ اﻧﻬﺪام ﻗﻄﻌﯽ ﻗﺼﺮ و ﺑﺮ ﺑﺎد رﻓﺘﻦ ﺧﺰاﻳﻦ ﭘﺮﺗﺠﻤﻞ و اﻧﺒﺎرهﺎی اﻧﺒﺎﺷﺘﻪ ﺁن ﺑﻮد.‬ ‫ﻗﻠﻨﺪران در ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﻟﺤﻈﺎت ورود، ﺷﻴﺦ ﺻﻨﻌﺎن و زن ﺑﻬﺎﻧﻪ ﮔﻴﺮ را ﺑﻪ ﺷﺒﺴﺘﺎن ﮐﺎخ ﺑﺮدﻧﺪ و ﺑﺪﺳﺖ ﮐﻨﻴﺰﮐﺎن ﺣﺮم‬ ‫ﺳﺮا ﺳﭙﺮدﻧﺪ و ﺧﻮد ﺑﺎ ﺷﺘﺎﺑﯽ ﭼﺸﻢ ﮔﻴﺮ ﭼﻮن اﺟﻞ ﻣﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﺳﻔﺮﻩ ﺧﺎﻧﻪ ﻗﺼﺮ هﺠﻮم ﺁوردﻧﺪ.‬ ‫ﺧﺪﻣﻪ ﺳﻔﺮﻩ ﺧﺎﻧﻪ ﮐﻪ در ﻃﻮل ﻋﻤﺮ ﭘﺮﺗﺠﺮﺑﻪ ﺧﻮﻳﺶ اﻓﺘﺨﺎر ﭘﺬﻳﺮاﺋﯽ ﻣﻬﻤﺎﻧﺎﻧﯽ از اﻳﻦ ﻗﺒﻴﻞ ﻧﺼﻴﺒﺸﺎن ﻧﺸﺪﻩ ﺑﻮد‬ ‫ﺣﻴﺮت زدﻩ و دﺳﺖ و ﭘﺎ ﮔﻢ ﮐﺮدﻩ ﺑﺨﺪﻣﺖ ﻣﻬﻤﺎﻧﯽ ﻗﻴﺎم ﮐﺮدﻧﺪ، اﻣﺎ ﻗﺪرت ﻣﺤﺪود اﻳﻨﺎن ﮐﺠﺎ و اﺷﺘﻬﺎی ﺻﺎﻓﯽ و‬ ‫ﻧﺎﻣﺤﺪود ﺁﻧﺎن ﮐﺠﺎ.‬ ‫ﺟﻴﺠﮑﻌﻠﯽ ﺷﺎﻩ ﮐﻪ ﺷﺎهﺪ ﻧﮕﺎﻩ ﺣﻴﺮت و ﺗﻤﺴﺨﺮ ﺳﻔﺮﻩ داران ﺑﻮد ﻧﻬﻴﺒﯽ زد ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﻋﻤﻠﻪ ﻣﻄﺒﺦ هﻤﮕﯽ ﭼﻮن ارﺑﺎب‬ ‫ﺧﺪاﻧﺸﻨﺎﺳﺘﺎن ﮐﺎﻓﺮﻳﺪ و از ﺳﮓ ﻧﺠﺲ ﺗﺮ. هﺮ ﻏﻠﻄﯽ ﮐﻪ ﺗﺎﮐﻨﻮن ﮐﺮدﻩ اﻳﺪ ﮐﺎﻓﯽ اﺳﺖ. دﻳﮕﺮ ﺑﺲ اﺳﺖ، دﺳﺖ ﺑﻪ‬ ‫هﻴﭻ ﭼﻴﺰی ﻧﺰﻧﻴﺪ و ﻏﺬای ﻃﻴﺐ و ﻃﺎهﺮ ﻗﻠﻨﺪران را ﺁﻟﻮدﻩ ﻧﮑﻨﻴﺪ. ﻣﺎ ﺧﻮدﻣﺎن هﻢ ﺑﻬﺘﺮ از ﺷﻤﺎ ﺑﺎ ﺷﻴﻮﻩ ﺁﺷﭙﺰی‬ ‫ﺁﺷﻨﺎﺋﻴﻢ و هﻢ ﻣﻮدﺑﺎﻧﻪ ﺗﺮ از ﺷﻤﺎ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﻴﻢ از ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﭘﺬﻳﺮاﺋﯽ ﮐﻨﻴﻢ.‬ ‫و ﻣﺘﻌﺎﻗﺐ ﺁن ﭼﻨﺪ ﺗﻦ از ﻧﻮﭼﻪ هﺎی ﺧﺎﻧﻘﺎهﯽ را ﮐﻪ در ﺑﻴﺮون ﻗﺼﺮ ﮔﺮم هﻮهﻮ زدن ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﺪاﺧﻞ ﺧﻮاﻧﺪ و ﮐﺎرﻣﻄﺒﺦ و‬ ‫ﺳﻔﺮﻩ ﺧﺎﻧﻪ را ﺑﻪ ﺁﻧﺎن ﺳﭙﺮد. ﻋﻤﻠﻪ ﺑﻴﭽﺎرﻩ ﺳﻔﺮﻩ ﺧﺎﻧﻪ ﮐﻪ دو روز ﭘﻴﺶ ﺷﺎهﺪ دﺳﺘﺒﺮد ﻣﺮﻳﺪان ﺷﻴﺦ ﺑﻮدﻧﺪ و هﻨﻮز‬ ‫وﺣﺸﺖ ﻣﻨﻈﺮﻩ هﺎی ﺧﻮﻧﻴﻦ ﺑﺮاﻋﻤﺎق دﻟﺸﺎن ﺳﺎﻳﻪ اﻓﮑﻨﺪﻩ ﺑﻮد ﺑﻔﺮﻣﺎن ﭘﺬﻳﺮی ﮔﻮﺳﻔﻨﺪان ﺳﺮ ﻓﺮو اﻓﮑﻨﺪﻧﺪ و ﺑﻪ ﺗﺮک‬ ‫ﺳﻔﺮﻩ ﺧﺎﻧﻪ ﮔﻔﺘﻨﺪ.‬ ‫در ﮔﻮﺷﻪ ای دﻳﮕﺮ ﻗﻠﺪر ﻋﻠﻴﺸﺎﻩ ﮐﻒ ﺑﺮ دهﺎن ﺁوردﻩ و ﺗﺒﺮزﻳﻦ ﺑﺮ ﺳﺮ ﮐﺸﻴﺪﻩ ﭘﻴﺸﺎﭘﻴﺶ ﻧﻮﭼﻪ هﺎﻳﺶ از ﻏﺎرت ﺧﺰاﻳﻦ‬ ‫ﻗﺼﺮ ﺑﺎزﺁﻣﺪﻩ و ﺑﺎ اﻧﺒﺎن هﺎی ﭘﺮ در ﺣﺎل ﺧﺎرج ﺷﺪن از درﮔﺎﻩ ﮐﺎخ ﺑﻮد ﮐﻪ درﺑﺎن ﻣﻔﻠﻮک ﭘﻴﺶ ﺁﻣﺪ و ﺑﺎ ﺗﺮس و ﻟﺮزی‬ ‫ﻓﺮاوان راهﺶ را ﺑﺴﺖ ﮐﻪ " اﻳﻦ اﻧﺒﺎن هﺎی اﻧﺒﺎﺷﺘﻪ را ﺑﻪ ﮐﺠﺎ ﻣﯽ ﺑﺮي"؟ ﻗﻠﻨﺪر ﺑﺎ رﺷﺎدت اﻣﻴﺮ ارﺳﻼن ﻧﺎﻣﺪار،‬ ‫ﺗﺒﺮزﻳﻦ را ﺑﺮ ﻓﺮﻗﺶ ﮐﻮﻓﺖ و ﭼﻮن ﺧﻴﺎرﺗﺮ ﺑﻪ دو ﻧﻴﻤﺶ ﮐﺮد. دﻳﮕﺮ درﺑﺎﻧﺎن، از اﻳﻦ ﺣﺮﮐﺖ ﻋﺒﺮت ﺁﻣﻮز ﻗﻴﺎس ﮐﺎر ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ و‬ ‫هﺮﻳﮏ از ﮔﻮﺷﻪ ای ﻓﺮا رﻓﺘﻨﺪ و راﻩ ﻓﺮار او را ﺑﺎز ﮐﺮدﻧﺪ.‬ ‫از هﻤﻪ ﻣﻀﺤﮏ ﺗﺮ و ﻧﻔﺮت اﻧﮕﻴﺰ ﺗﺮ ﺣﺮﮐﺎت ﺟﻨﻮن ﺁﻣﻴﺰ و ﺟﻠﻒ ﮐﺎذﺑﻌﻠﯽ ﺷﺎﻩ ﺑﻮد، ﺗﺎ ﭼﻨﺪ روز ﭘﻴﺶ از ﺣﻤﻠﻪ ﻣﺮدم ﺑﻪ‬ ‫ﻗﺼﺮ ﻣﺴﻴﻮ، اﺣﺪی از ﺻﻮﻓﻴﺎن و ﻗﻠﻨﺪران ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ او را ﻧﻤﯽ ﺷﻨﺎﺧﺖ. دو ﺳﻪ روزی ﭘﻴﺶ از ﺣﻤﻠﻪ ﻣﺮدم ﺑﻪ ﻗﺼﺮ‬ ‫ﻣﺴﻴﻮ، وی ﺑﻪ ﺟﻤﻊ ﻗﻠﻨﺪران ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ و ﺳﻮﮔﻠﯽ ﺷﻴﺦ ﺻﻨﻌﺎن ﺷﺪﻩ ﺑﻮد. اﺳﻢ واﻗﻌﯽ او را اﺣﺪی از ﻗﻠﻨﺪران‬ ‫ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺖ، اﻣﺎ ﻟﻘﺐ ﻓﻘﺮﻳﺶ را ﺑﺎﺗﻔﺎق ﮐﺎذﺑﻌﻠﯽ ﺷﺎﻩ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ دروﻏﻬﺎی ﺷﺎﺧﺪاری ﮐﻪ ﻣﯽ‬ ‫ﺳﺎﺧﺖ و ﺳﺨﻨﺎن ﺿﺪوﻧﻘﻴﻀﯽ ﮐﻪ ﺑﻤﻨﺎﺳﺒﺖ و ﺑﯽ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ ادا ﻣﯽ ﮐﺮد. ﻗﻠﻨﺪران ﮐﻪ از راز ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺷﻴﺦ ﺑﻪ او ﺑﯽ‬ ‫ﺧﺒﺮ ﺑﻮدﻧﺪ در اﻳﻦ ﻣﻮرد ﺗﻔﺴﻴﺮهﺎی ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻧﯽ داﺷﺘﻨﺪ. ﻋﺪﻩ ای ﻣﯽ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﻃﻠﺴﻤﯽ از ﺑﻼد روم ﺁوردﻩ اﺳﺖ،‬ ‫ﮔﺮوهﯽ دﻳﮕﺮ اﺻﺮار داﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻓﺮﺳﺘﺎدﻩ ﺧﺎﻗﺎن ﭼﻴﻦ اﺳﺖ، ﻣﻌﺪودی هﻢ ﻣﺪﻋﯽ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﺮدک ازﺧﻮﮐﺒﺎﻧﺎن‬ ‫ﻣﺴﻴﻮی ﮐﺎﻓﺮ ﮐﻴﺶ ﺑﻮدﻩ اﺳﺖ، اﻣﺎ هﻤﮕﯽ در اﻳﻦ ﻧﮑﺘﻪ اﺗﻔﺎق داﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ در وﻗﺎﺣﺖ و ﭘﺮروﺋﯽ ﺧﺘﻢ روزﮔﺎر اﺳﺖ و‬ ‫ﻧﮕﺮان اﻳﻦ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺣﺮﮐﺎت ﺟﻨﻮن ﺁﻣﻴﺰ او ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﻣﺎﻳﻪ رﺳﻮاﺋﯽ ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ ﺷﻮد.‬ ‫ﺑﺎری ﮐﺎذﺑﻌﻠﯽ ﺷﺎﻩ ﺑﻤﺤﺾ ورود ﺑﻪ ﻗﺼﺮ، ﺑﯽ ﺁﻧﮑﻪ ﭼﻮن دﻳﮕﺮ ﻗﻠﻨﺪران اﻋﺘﻨﺎﺋﯽ ﺑﻪ ﺳﻔﺮﻩ ﺧﺎﻧﻪ ﮐﻨﺪ، ﻳﮑﺴﺮ ﺑﺴﺮاغ‬ ‫ﺧﻤﺨﺎﻧﻪ رﻓﺖ و ﺑﺎ ﺁﺷﻨﺎﺋﯽ ﺣﻴﺮت اﻧﮕﻴﺰی ﮐﻪ ﺑﻪ زواﻳﺎی ﺧﻤﺨﺎﻧﻪ داﺷﺖ، ﺑﻪ زاوﻳﻪ ﻣﺨﺼﻮص ﺗﺼﻔﻴﻪ ﺷﺮاب رﻓﺖ و ﻗﻴﻒ‬ ‫ﺑﺰرﮔﯽ را ﮐﻪ ﺷﺮاب اﻧﺪازان ﺑﺮای رﻳﺨﺘﻦ ﺷﺮاب از ﺧﻢ ﺑﻪ ﺳﺒﻮ ﺑﮑﺎر ﻣﯽ ﺑﺮدﻧﺪ ﺑﺮداﺷﺖ و ﻟﻮﻟﻪ ﺑﻠﻨﺪش را از ﻧﻴﻤﻪ ﺟﺪا‬ ‫ﮐﺮد و ﺁن را ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺷﻴﭙﻮری درﺁورد و ﺑﺎ ﻳﮏ ﺧﻴﺰ ﺑﭽﺎﺑﮑﯽ " ﻧﺎرﮔﻴﻞ ﭼﻴﻨﺎن" هﻨﺪوﺳﺘﺎن ﺧﻮدش را ﺑﺎﻻی درﺧﺘﯽ‬ ‫رﺳﺎﻧﺪ و دهﺎﻧﻪ ﺗﻨﮓ ﻗﻴﻒ را ﺟﻠﻮ دهﺎﻧﺶ ﮔﺮﻓﺖ و ﺷﺮوع ﮐﺮد ﺑﻪ ﺷﻌﺎر دادن و رﺟﺰ ﺧﻮاﻧﯽ ﮐﺮدن و اﻧﺒﻮﻩ ﺻﻮﻓﻴﺎن‬ ‫ﺳﺎدﻩ دل و ﺷﻬﺮﺑﺎن ﺑﯽ ﺧﺒﺮ را ﮔﺮد ﺧﻮد ﺟﻤﻊ ﺁوردن.‬
‫ﺳﻴﺪ ﺧﺪا ﺑﻴﺎﻣﺮز، ﺑﺎز ﺑﻪ ﺣﺎﺷﻴﻪ ﻣﯽ رﻓﺖ و ﭘﺲ از رﺑﻊ ﺳﺎﻋﺘﯽ ﻃﻮل و ﺗﻔﺼﻴﻞ درﻳﻦ ﻣﻘﻮﻟﻪ ﮐﻪ ﻗﺼﺮ ﻓﺮﻋﻮﻧﯽ و‬ ‫ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ دروﻳﺸﺎن را ﺑﺎ هﻢ ﺷﺒﺎهﺘﯽ ﻧﻴﺴﺖ، ﺑﺪﻳﻦ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻣﯽ رﺳﻴﺪ ﮐﻪ ﺁﺋﻴﻦ ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ ﺁن اﺳﺖ ﮐﻪ دﻩ دروﻳﺶ در‬ ‫ﮔﻠﻴﻤﯽ ﺑﺨﺴﺒﻨﺪ و اﻳﻦ ﺑﮑﻠﯽ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺿﻮاﺑﻄﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮ ﻗﻠﻤﺮو ﺟﻬﺎﻧﺪارن ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ و دو ﭘﺎدﺷﺎﻩ را‬ ‫در اﻗﻠﻴﻤﯽ ﺑﺎﻗﯽ ﻧﻤﯽ ﮔﺬارد. ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺗﻮﺟﻪ ﻣﺴﺘﻤﻌﺎن را ﺑﻪ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﻟﺤﻈﺎت ورود ﺷﻴﺦ و ﺑﺮﺧﻮردش ﺑﺎ ﺧﺪﻣﻪ‬ ‫ﻗﺼﺮ ﺟﻠﺐ ﻣﯽ ﮐﺮد:‬

‫ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﻣﺸﮑﻞ ﺷﻴﺦ ﺻﻨﻌﺎن، در ورود ﺑﻪ ﺑﺎغ اﺷﺮاﻓﯽ و ﮐﺎخ ﻓﺮﻋﻮﻧﯽ ﻣﺴﻴﻮ، ﺣﻴﺮت و ﺑﻴﮕﺎﻧﮕﯽ ﺑﻮد. دروﻳﺶ‬ ‫وارﺳﺘﻪ ای ﮐﻪ ﻋﻤﺮ ﻃﻮﻻﻧﯽ و ﻳﮑﻨﻮاﺧﺖ ﺧﻮد را در زاوﻳﻪ ﺧﺎﻧﻘﺎهﯽ ﮔﺬراﻧﺪﻩ و ﻓﺮاﺧﻨﺎی ﺟﻬﺎن ﺁﺷﻮب ﺧﻴﺮ و ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن‬ ‫در ﻧﻈﺮش ﭼﻴﺰی از ﻣﻘﻮﻟﻪ ﺣﻴﺎط ﻣﺤﻘﺮ ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ ﺑﻮد، از ﻃﻮل و ﻋﺮض ﮐﺎخ ﭘﺮﺗﺠﻤﻞ و ﭘﺮﺷﮑﻮﻩ ﻣﺴﻴﻮ ﻏﺮق ﺣﻴﺮت و ﻗﺮﻳﻦ‬ ‫وﺣﺸﺖ ﮔﺸﺖ. ﻧﮕﺎﻩ ﭘﺮ از ﺑﺪﮔﻤﺎﻧﯽ و اﺣﻴﺎﻧﺎ ﺑﻐﺾ ﺁﻟﻮدﻩ ﻋﻤﻠﻪ و ﺧﺪﻣﺘﮑﺎران ﺑﺎغ ﺧﺒﺮ از اﺳﺘﻘﺒﺎل ﻧﺎﺧﻮﺷﺎﻳﻨﺪی ﻣﯽ‬ ‫داد. ﺑﺮﺧﻮردش ﺑﺎ ﻳﮑﯽ از ﭘﺮﺳﺘﺎران ﺑﯽ ﺣﺠﺎب و ﺑﺰک ﮐﺮدﻩ ﮐﺎخ ﺗﺎﻣﻞ اﻧﮕﻴﺰ ﺑﻮد، دﺧﺘﺮک ﺑﯽ ﺣﻴﺎ در ﭘﺎﺳﺦ ﻣﻼﻳﻢ و‬ ‫ﻣﻮدﺑﺎﻧﻪ ﺷﻴﺦ ﮐﻪ روی و ﻣﻮﻳﺶ را ﺑﭙﻮﺷﺎﻧﺪ ﭼﻨﺎن ﻗﺸﻘﺮﻗﯽ راﻩ اﻧﺪاﺧﺖ و ﺷﻮروﺷﺮی ﺑﻪ ﭘﺎ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺷﻴﺦ ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻪ‬

‫ﺻﻔﺤﻪ ٢٢‬

‫ﺳﻌﻴﺪی ﺳﻴﺮﺟﺎﻧﯽ‬

‫ﺷﻴﺦ ﺻﻨﻌﺎن‬

‫ﻋﻘﺐ ﻧﺸﻴﻨﯽ ﺷﺪ. ﺑﺮﺧﻮرد دﻳﮕﺮش ﻋﺼﺮ هﻤﺎن روز اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎد ﺑﺎ ﺧﻮاﻧﺴﺎﻻر ﮐﺎخ و دﺳﺘﻮری ﮐﻪ ﺑﺮای ﺷﺎم ﺷﺐ‬ ‫ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺑﻮد، وﻗﺘﯽ ﮐﻪ اﺑﺮوهﺎی ﺷﻴﺦ درهﻢ رﻓﺖ و ﮔﻔﺖ ﺷﺎم ﻓﻘﺮا ﺁب ﮔﻮﺷﺖ اﺳﺖ و ﻧﺎن ﺟﻮ، ﺧﻮاﻧﺴﺎﻻر ﺧﻨﺪﻩ‬ ‫ای ﺑﺮ ﻟﺐ ﺁورد ﮐﻪ ﺟﻨﺎب ﺷﻴﺦ ﻣﺨﺘﺎرﻧﺪ هﺮﭼﻪ ﻣﯽ ﭘﺴﻨﺪﻧﺪ ﻣﻴﻞ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ، اﻣﺎ ﺧﺪﻣﻪ ﺑﺎغ ﻧﻪ اهﻞ ﻗﻨﺎﻋﺖ اﻧﺪ و ﻧﻪ ﺑﺎ‬ ‫ﺳﻔﺮﻩ ﻣﺨﺘﺼﺮ دروﻳﺸﯽ ﺳﺎزﮔﺎری دارﻧﺪ. ﻣﻌﺪﻩ هﺎﻳﺸﺎن ﺑﻪ ﻏﺬاهﺎی رﻧﮕﺎرﻧﮓ ﻋﺎدت ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ و از ﺁن ﺑﺪﺗﺮ هﻴﭻ‬ ‫ﻟﻘﻤﻪ ای را ﺑﺪون " ﺳﺤﺒﻪ" ﺷﺮاب ﻧﺎب ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﻨﺪ ﻓﺮو ﺑﺒﺮﻧﺪ.‬ ‫رﮔﻬﺎی ﮔﺮدن ﺷﻴﺦ از ﮔﺴﺘﺎﺧﯽ ﻣﺮدک ﺑﺮﺁﻣﺪ و ﺧﻮن در ﺷﺮاﺋﻴﻦ ﻣﻐﺰش ﺟﻮﺷﻴﺪن ﮔﺮﻓﺖ و ﻓﺮﻳﺎد ﺗﻬﺪﻳﺪ ﺁﻣﻴﺰش در‬ ‫ﻓﻀﺎی ﺑﺎغ ﭘﻴﭽﻴﺪ ﮐﻪ:‬ ‫ ﺣﻴﺎ ﮐﻦ! ﻣﻠﻌﻮن ازل و اﺑﺪ. ﻳﮏ ﻋﻤﺮ ﻣﻌﺼﻴﺖ ﮐﺮدﻩ اﻳﻢ و ﺷﮑﻢ را از ﮔﻨﺪ و ﻣﺮدار اﻧﺒﺎﺷﺘﻪ اﻳﺪ، ﮐﺎﻓﯽ ﻧﺴﻴﺖ ﮐﻪ ﻣﯽ‬‫ﺧﻮاهﻴﺪ ﺑﺎزهﻢ ﺑﻪ زﻧﺪﮔﯽ ﺳﺮاﭘﺎ ﻓﺴﻖ و ﮔﻨﺎﻩ ﺧﻮد اداﻣﻪ دهﻴﺪ، ﺁﻧﻬﻢ در ﺣﻀﻮر ﻣﻦ، ﻗﻄﺐ ﻋﺎﻟﻢ اﻣﮑﺎن!‬ ‫ﺧﻮاﻧﺴﺎﻻر ﺷﺎﻧﻪ هﺎﻳﺶ را ﺑﻌﻼﻣﺖ ﺑﯽ اﻋﺘﻨﺎﺋﯽ ﺑﺎﻻ اﻧﺪاﺧﺖ ﮐﻪ:‬ ‫ ﺁﺷﻴﺦ، ﺗﻨﺪ ﻣﺮو ﺧﺴﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﻮی. ﺷﻴﺦ ﺳﺠﺎدﻩ ﻧﺸﻴﻦ هﺴﺘﯽ ﺑﺎش. ﻗﻄﺐ ﻋﺎﻟﻢ اﻣﮑﺎن هﺴﺘﯽ ﺑﺎش، هﺮﭼﻪ‬‫هﺴﺘﯽ ﺑﺎش، هﺮﭼﻪ هﺴﺘﯽ ﺑﺮای ﺻﻮﻓﻴﺎن و دروﻳﺸﺎن ﺧﺎﻧﻘﺎهﺖ هﺴﺘﯽ، رﺑﻄﯽ ﺑﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﺎ ﻧﺪارد. ﻣﺎ در ﮐﺎر ﺗﻮ‬ ‫دﺧﺎﻟﺖ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻴﻢ، ﺑﻪ ﺗﻮ هﻢ اﺟﺎزﻩ ﻧﻤﯽ دهﻴﻢ ﮐﻪ ﺑﺮوﺑﺴﺎﻃﻤﺎن را درهﻢ ﭘﺎﺷﯽ. ﻣﻮﺳﯽ ﺑﺪﻳﻦ ﺧﻮد ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ دﻳﻦ‬ ‫ﺧﻮد.‬ ‫ ﭼﺸﻤﻢ روﺷﻦ، ﺣﺎﻻ ﻣﻮﺳﯽ و ﻋﻴﺴﯽ را ﺑﻪ رﺧﻢ ﻣﯽ ﮐﺸﯽ ﻣﻦ ﻣﯽ ﺧﻮاهﻢ ﺑﻪ ﮐﻤﮏ ﺻﻮﻓﻴﺎن " هﻮهﻮزن"‬‫ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ و ﻗﻠﻨﺪران ﺗﺒﺮزﻳﻦ ﺑﺮ دوﺷﻢ، دﻧﻴﺎ را زﻳﺮ ﻧﮕﻴﻦ دروﻳﺸﯽ ﺑﻴﺎورم، ﺗﻮ ﺑﺮای ﻣﻮﺳﯽ و ﻋﻴﺴﯽ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﻣﯽ ﮐﻨﻲ؟ ﻣﻦ‬ ‫ﺑﻪ ﻗﻠﻨﺪران ﺟﺎن ﺑﺮﮐﻒ ﺟﻬﺎن در ﮐﺸﮑﻮل ﮔﻔﺘﻪ ام ﺁﻣﺎدﻩ درهﻢ ﮐﻮﺑﻴﺪن ﻗﻴﺼﺮ روم و ﺧﺎﻗﺎن ﭼﻴﻦ ﺑﺎﺷﻨﺪ، ﺑﺮوﻧﺪ و ﺁﻧﺎن را‬ ‫ﻗﻼدﻩ در ﮔﺮدن ﮐﺸﺎن ﮐﺸﺎن ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ ﺑﻴﺎورﻧﺪ و ﺑﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﻓﻘﺮ و دروﻳﺸﯽ ﻣﺸﺮف ﮐﻨﻨﺪ. ﺁن وﻗﺖ ﺗﻮ ﺁﺷﭙﺰ ﺑﯽ‬ ‫ﺳﺮوﭘﺎی ﻳﮏ ﻏﺰای در ﺣﻀﻮر ﻣﻦ دم از ﻣﻮﺳﯽ و ﻋﻴﺴﯽ ﻣﯽ زﻧﻲ؟‬ ‫ﺧﻮاﻧﺴﺎﻻر ﺑﺎ ﭘﻮزﺧﻨﺪ ﺳﺮدی ﺁﺗﺶ اﻟﺘﻬﺎب ﺷﻴﺦ را ﻓﺮو ﻧﺸﺎﻧﺪ ﮐﻪ:‬ ‫ ﻣﺮﺷﺪ! ﮔﻔﺘﻢ ﭘﻴﺎدﻩ ﺷﻮ ﺑﺎ هﻢ راﻩ ﺑﺮوﻳﻢ، اﮔﺮ ﻣﻮﻓﻖ ﺷﺪی ﻣﺴﻴﻮی اﻟﻮاط اﺣﻤﻖ را ﺁوارﻩ ﮐﻨﯽ، ﻳﺎدت ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ اﻳﻦ‬‫ﮐﺎر ﺑﺎ هﻤﺪﺳﺘﯽ و هﻤﺪﻟﯽ ﻣﺎ اﻧﺠﺎم ﮔﺮﻓﺖ. اﻳﻦ ﺧﺪﻣﻪ ﮐﺎخ و ﻣﺮدم ﺷﻬﺮ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ از ﻣﺴﻴﻮ ﻧﻔﺮت داﺷﺘﻨﺪ و ﺁوارﻩ‬ ‫اش ﮐﺮدﻧﺪ. ﻣﻮاﻇﺐ ﺑﺎش ﭘﺎﻳﺖ را از ﮔﻠﻴﻤﺖ درازﺗﺮ ﻧﮑﻨﯽ ﮐﻪ ﻗﻠﻤﺶ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ. اﮔﺮ ﺧﻴﻠﯽ ﻣﺮدی و هﻤﺖ داری هﻤﻴﻦ‬ ‫ﮐﺎخ و ﻟﻨﮓ واز را ادارﻩ ﮐﻦ ﮐﻪ اﻣﻮرش از هﻢ ﻧﭙﺎﺷﺪ، ﻓﺘﺢ روم و ﺗﺼﺮف ﭼﻴﻦ وﻣﺎﭼﻴﻦ ﭘﻴﺶ ﮐﺸﺖ! ﻣﺎ را هﻢ ﻧﻤﯽ‬ ‫ﺧﻮاهﯽ از هﻤﻴﻦ اﻻن ﺧﺪاﺣﺎﻓﻆ. ﺗﻮ ﺑﺎش و اﻳﻦ ﮐﺎخ ﮔﻞ و ﮔﺸﺎد و ﺻﻮﻓﻴﺎن هﻮهﻮ ﮐﺸﺖ...‬ ‫ﺧﻮاﻧﺴﺎﻻر ﭘﻴﺶ ﺑﻨﺪ ﻣﺨﺼﻮص را ﺑﺎز ﮐﺮدﻩ ﺑﻮد ﺗﺎ ﺑﺮ زﻣﻴﻦ اﻓﮑﻨﺪ و ﺑﺮود، ﮐﻪ ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺻﺪای ﻇﺮﻳﻔﯽ او را ﺑﺮﺟﺎی ﺧﻮد‬ ‫ﻣﻴﺨﮑﻮب ﮐﺮد. ﻗﺪرت ﺧﺎﻧﻢ ﺑﻮد ﮐﻪ دﺳﺖ ﺑﻪ ﮐﻤﺮ زدﻩ در ﺁﺳﺘﺎﻧﻪ در اﻳﺴﺘﺎدﻩ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ:‬ ‫ ﮐﺠﺎ، ﺁﺷﭙﺰﺑﺎﺷﯽ؟ ﻣﮕﺮ ﺑﯽ وﺟﻮد ﺗﻮ اﻳﻦ ﺧﺮاب ﺷﺪﻩ ﺟﺎی زﻧﺪﮔﯽ ﮐﺮدن اﺳﺖ. ﮐﺪام اﺣﻤﻘﯽ ﺟﺮات ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ‬‫ﻋﺬر ﺗﻮ را ﺑﺨﻮاهﺪ.‬ ‫ﺧﺪﻣﻪ و ﺳﺎﮐﻨﺎن ﻗﺼﺮ اﺣﺘﻴﺎج ﺑﻪ ﻏﺬا دارﻧﺪ، ﺑﺎ " هﻮهﻮزن" ﮐﻪ ﺷﮑﻢ ﮔﺮﺳﻨﻪ ﺳﻴﺮ ﻧﻤﯽ ﺷﻮد. اﮔﺮ ﺗﻮ ﻧﺒﺎﺷﯽ ﺟﻮاب‬ ‫اﻳﻦ ﺷﮑﻢ هﺎی ﮔﺮﺳﻨﻪ و دهﺎﻧﻬﺎی ﺑﺎز را ﮐﻪ ﻣﯽ دهﺪ؟‬ ‫ﺧﻮان ﺳﺎﻻر ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﭘﻴﺮوزی ﺑﺮ ﻟﺐ، ﺧﺎﻣﻮش اﻳﺴﺘﺎد و ﺷﻴﺦ ﺻﻨﻌﺎن ﭼﻮن ﺑﺮق ﮔﺮﻓﺘﻪ هﺎ ﺑﻪ ﻟﺮزﻩ اﻓﺘﺎد. ﺧﻮاﺳﺖ‬ ‫ﻋﺒﺎرت زن را ﻗﻄﻊ ﮐﻨﺪ و او را از دﺧﺎل در ﮐﺎرهﺎﺋﯽ ﮐﻪ ﺑﺪو ﻣﺮﺑﻮط ﻧﻴﺴﺖ ﺑﺎزدارد، اﻣﺎ اﻣﺎن از ﻧﮕﺎﻩ ﺷﮑﺎر اﻓﮑﻦ ﺧﻮﺑﺎن!‬ ‫ﻋﻠﻴﺎﻣﺨﺪرﻩ ﻗﺪﻣﯽ ﺟﻠﻮﺗﺮ ﺁﻣﺪ، در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻼﻣﺖ ﺁﻣﻴﺰش را ﺑﺎ هﻤﻪ ﺷﮑﻮﻩ هﺎی ﻟﻮﻧﺪاﻧﻪ ﺑﺮ ﺻﻮرت ﺷﻴﺦ ﻣﯽ‬ ‫ﭘﺎﺷﻴﺪ، ﺑﻪ ﺧﻮان ﺳﺎﻻر دﺳﺘﻮر داد ﺑﺮ ﺳﺮ ﮐﺎرش ﺑﺮود و ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ هﻤﻴﺸﮕﻴﺶ را اﻧﺠﺎم دهﺪ.‬ ‫ﺑﺮﺧﻮردهﺎی دﻳﮕﺮ ﺷﻴﺦ هﻢ ﺑﺎ ﺳﺎﻳﺮ ﺧﺪﻣﻪ و ﮐﺎرﮐﻨﺎن ﻗﺼﺮ از هﻤﻴﻦ ﻣﻘﻮﻟﻪ ﺑﻮد. ﻳﺎ ﺑﺎ دﺧﺎﻟﺖ ﻗﺪرت ﺧﺎﻧﻢ ﺑﮕﻮﻣﮕﻮهﺎ‬ ‫ﺧﺎﺗﻤﻪ ﻣﯽ ﻳﺎﻓﺖ، ﻳﺎ از ﺗﺮس دﺧﺎﻟﺖ او.‬ ‫ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ روز ورود ﺷﻴﺦ ﺑﻪ ﻗﺼﺮ ﻣﺴﻴﻮ در ﮐﺎر ﺳﭙﺮی ﺷﺪن ﺑﻮد و ﺳﻴﻼب ﺳﺎﻳﻪ هﺎی ﺷﺐ واﭘﺴﻴﻦ ﺷﻌﺎع ﺷﻨﮕﺮﻓﯽ‬ ‫ﻏﺮوب را از ﻗﻠﻪ درﺧﺘﺎن ﮐﻬﻨﺴﺎل ﺑﺎغ ﻓﺮو ﻣﯽ ﺷﺴﺖ ﮐﻪ ﺷﻴﺦ ﺻﻨﻌﺎن ﺳﺮﺧﻮردﻩ ودﻣﻎ ﺑﻪ ﻳﺎد ﮐﻨﺞ ﺁرام و ﺳﺮاﭘﺎ‬ ‫ﺻﻔﺎی ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ اﻓﺘﺎد. ﺑﻪ ﻳﺎد ﺻﻮﻓﻴﺎن ﻣﻄﻴﻊ و ﭼﺸﻢ و ﮔﻮش ﺑﺴﺘﻪ ای ﮐﻪ ﭼﺸﻢ ﺑﺮ ﺣﮑﻢ و ﮔﻮش ﺑﺮ ﻓﺮﻣﺎن، دراﺟﺮای‬ ‫اواﻣﺮش ﻣﯽ دوﻳﺪﻧﺪ، ﺑﻪ ﻳﺎد ﻣﺠﺎﻟﺲ ﭘﺮﺷﻮر و ﺣﺎل ﺳﻤﺎع دروﻳﺸﺎﻧﻪ ﮐﻪ واﻗﻌﺎ ﻣﻌﺮاج روح ﺑﻮد وﺟﺴﻢ ﻣﻠﻮل از ﺑﺎر‬ ‫زﻧﺪﮔﯽ را ﺑﻪ ﭼﺮﺧﺶ ﻣﯽ ﺁورد و ﺑﺎ هﺮ ﭼﺮﺧﯽ از ﺳﻨﮕﻴﻨﯽ ﮐﻮﻟﻪ ﺑﺎرهﺎی ﺧﺴﺘﮕﯽ زای ﺣﻴﺎت ﻣﯽ ﮐﺎﺳﺖ، ﺑﻪ ﻳﺎد‬ ‫ﻗﻮاﻻن ﺧﻮش ﻟﻬﺠﻪ ﻏﺰﻟﺨﻮاﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻧﻐﻤﻪ دﻟﮑﺶ ﺧﻮد ﺟﺎن ﺁزردﻩ را ﻧﻮازش ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ و ﻣﯽ ﺧﻮاﻧﺪﻧﺪ و ﺧﻮش ﻣﯽ‬ ‫ﺧﻮاﻧﺪﻧﺪ ﮐﻪ:‬ ‫ﺑﻬﺸﺖ ﻋﺪن اﮔﺮ ﺧﻮاهﯽ ﺑﻴﺎ ﺑﺎ ﻣﺎ ﺑﻪ ﻣﻴﺨﺎﻧﻪ ﮐﻪ از ﭘﺎی ﺧﻤﺖ ﻳﮑﺴﺮ ﺑﻪ ﺣﻮض ﮐﻮﺛﺮ اﻧﺪازﻳﻢ‬ ‫ﭘﻨﺠﻪ ﭘﺸﻴﻤﺎﻧﯽ ﺑﺎ هﻤﻪ ﻗﺪرت و ﺑﻴﺮﺣﻤﯽ در اﻋﻤﺎق ﺟﺎﻧﺶ ﭼﻨﮓ زد. دﻟﺶ ﺑﻪ درد ﺁﻣﺪ. از زﻧﺪﮔﯽ ﺳﺮاﭘﺎ ﺁﻟﻮدﮔﯽ و‬ ‫رﻳﺎی ﺧﻮﻳﺶ در ﭼﻨﺪ روزﻩ اﺧﻴﺮ ﺷﺮﻣﻨﺪﻩ ﺷﺪ. هﻮای ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ ﺑﺮ دﻟﺶ ﻣﺴﺘﻮﻟﯽ ﮔﺸﺖ. ﭼﻮن ﻣﺴﺘﺎن ﻣﯽ زدﻩ ای ﮐﻪ‬ ‫در اوج ﺑﻴﻌﺎری و ﻋﺮﺑﺪﻩ ﮐﺸﯽ، ﺑﻪ زﺷﺘﯽ ﻋﻤﻞ ﺧﻮﻳﺶ ﭘﯽ ﻣﯽ ﺑﺮﻧﺪ و ﺑﺎ ﻟﺤﻈﻪ ای ﺳﮑﻮت و ﺁراﻣﺶ ﻣﯽ ﺧﻮاهﻨﺪ‬ ‫ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﻣﺘﺰﻟﺰل ﺧﻮﻳﺶ را درﻳﺎﺑﻨﺪ، ﺷﻴﺦ ﺳﻮدازدﻩ در زاوﻳﻪ ﻧﻴﻤﻪ ﺗﺎرﻳﮑﯽ از ﺗﺎﻻر ﭼﻨﺪک زد، و ﻋﺒﺎ را ﺑﺮ ﺳﺮ ﮐﺸﻴﺪ و‬ ‫ﺑﻪ ﺑﺎزرﺳﯽ ﺣﺎل وﮐﺎر ﺧﻮﻳﺶ ﭘﺮداﺧﺖ.‬ ‫ﺿﻌﻒ ﭘﻴﺮی ﻟﺤﻈﺎت "ﻣﺮاﻗﺒﻪ" را ﺑﻪ ﺧﻮاب ﺳﻨﮕﻴﻨﯽ ﻣﺒﺪل ﺳﺎﺧﺖ. و ﺷﻴﺦ در ﻋﺎﻟﻢ ﺧﻮاب، ﺧﻮد را در ﺻﺤﺮای ﻣﺤﺸﺮ‬ ‫ﺑﺮ ﻓﺮاز ﭘﻞ ﺻﺮاط ﺳﺮﮔﺮدان دﻳﺪ، ﻧﮕﺮان و ﺗﺮﺳﺎن و ﻟﺮزان. در ﻳﮏ ﺳﻮی ﭘﻞ ﺑﻬﺸﺖ را دﻳﺪ ﺑﺎ هﻤﻪ زﻳﺒﺎﺋﯽ هﺎی ﻣﻮﻋﻮد‬ ‫و ﻧﻌﻤﺎت ﻣﺬﮐﻮرش، در ﺁﺳﺘﺎﻧﻪ دروازﻩ ﺑﺎ ﺷﮑﻮﻩ ﺁن ﻣﺮﻳﺪان و ﺻﻮﻓﻴﺎن در ﺑﺨﺎر ﺳﻔﻴﺪ رﻧﮕﯽ ﺑﻪ ﻧﻈﺮش ﺁﻣﺪﻧﺪ ﺑﺎ دﺳﺘﺎن‬ ‫ﮔﺸﺎدﻩ و ﻗﻴﺎﻓﻪ هﺎی ﺧﻨﺪان و ﺁﻏﻮش ﺑﺎز ﮔﻮﺋﯽ او را ﻧﺰد ﺧﻮد ﻣﯽ ﻃﻠﺒﻨﺪ. درﻃﺮف دﻳﮕﺮ ﺟﻬﻨﻢ را دﻳﺪ ﺑﺎ هﻤﻪ ﻋﺬاب‬ ‫هﺎی وﺣﺸﺖ ﺑﺎر و ﺷﻌﻠﻪ هﺎی ﺳﺮﮐﺶ و ﺷﮑﻨﺠﻪ ﮔﺮان ﺳﻨﮕﺪﻟﺶ، از دﻳﺪن اﻳﻦ ﻣﻨﻈﺮﻩ رﻋﺸﻪ ﺁور، هﻤﻪ وﺟﻮدش‬ ‫دﺳﺘﺨﻮش ﺗﺸﻨﺞ ﺷﺪ و ﺑﺎ ﺷﺘﺎب روﻳﺶ را ﮔﺮداﻧﺪ و ﺧﻮاﺳﺖ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻃﺮف دﻳﮕﺮ ﭘﺮﺗﺎب ﮐﻨﺪ و درﺁﻏﻮش ﮔﺸﺎدﻩ‬ ‫ﺻﻮﻓﻴﺎن ﻓﺮود ﺁﻳﺪ ﮐﻪ ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺻﺪای ﻗﺪرت ﺧﺎﻧﻢ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ...‬

‫ﺻﻔﺤﻪ ٣٢‬

‫ﺳﻌﻴﺪی ﺳﻴﺮﺟﺎﻧﯽ‬

‫ﺷﻴﺦ ﺻﻨﻌﺎن‬

‫ﺷﻴﺦ وﺣﺸﺖ زدﻩ از ﺧﻮاب ﭘﺮﻳﺪ. ﻣﻌﺸﻮﻗﻪ را در ﭘﻴﺮاهﻦ ﺣﺮﻳﺮ ارﻏﻮاﻧﯽ ﺑﺎ ﮔﻴﺴﻮان ﺑﺮ دوش رﻳﺨﺘﻪ و ﺳﻴﻨﻪ و ﺑﺎزوان‬ ‫ﻋﺮﻳﺎن، ﺑﺎﻻی ﺳﺮ ﺧﻮد دﻳﺪ. ﺑﺎ هﻤﺎن ﻟﺒﺨﻨﺪ ﭘﺮﻣﻌﻨﯽ و هﻤﺎن ﻧﮕﺎﻩ اﻳﻤﺎن ﺳﻮز و هﻤﺎن ﻋﺸﻮﻩ هﺎی ﻋﺎﺑﺪ ﻓﺮﻳﺐ.‬ ‫ﺧﻮاﺳﺖ ﭼﻴﺰی ﺑﮕﻮﻳﺪ، اﻣﺎ ﻳﮏ ﺑﺎرﻩ زﺑﺎﻧﺶ از ﮐﺎر اﻓﺘﺎدﻩ ﺑﻮد. ﻣﺎت و ﻣﺒﻬﻮت، ﭼﻮن ﻣﺠﺴﻤﻪ ای ﺳﻨﮕﯽ، ﺧﺎﻣﻮش و ﺑﯽ‬ ‫ﺣﺮﮐﺖ ﻣﺎﻧﺪ.‬ ‫ﺑﺎ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺑﺎﻧﮓ زن، ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ از ﺧﺪﻣﻪ ﮐﺎخ ﺣﺎﺿﺮ ﺷﺪﻧﺪ، و ﺑﺎ اﺷﺎرﻩ او زﻳﺮ ﺑﻐﻞ ﺷﻴﺦ را ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ و از زﻣﻴﻦ ﺑﻠﻨﺪش‬ ‫ﮐﺮدﻧﺪ. و ﺑﻪ ﺧﻮاﺑﮕﺎهﺶ ﺑﺮدﻧﺪ و روی ﺗﺨﺘﺶ ﺧﻮاﺑﺎﻧﻴﺪﻧﺪ. ﺗﻨﻬﺎ ﻋﺒﺎرﺗﯽ ﮐﻪ در اﺛﻨﺎی اﻳﻦ دﻗﺎﻳﻖ، ﺷﻴﺦ ﺣﻴﺮت زدﻩ از‬ ‫ﻣﻴﺎن ﮔﻔﺖ و ﺷﻨﻴﺪ ﺑﺴﻴﺎر اﻃﺮاﻓﻴﺎن ﺷﻨﻴﺪﻩ ﺑﻮد، اﻳﻦ ﺟﻤﻠﻪ دﻟﺴﻮزاﻧﻪ و ﺗﺮﺣﻢ ﺁﻣﻴﺰ زن ﺑﻮد ﮐﻪ " ﻟﺤﺎﻓﯽ هﻢ روی‬ ‫ﭘﻴﺮﻣﺮد ﻣﻔﻠﻮک ﺑﻴﻨﺪازﻳﺪ، ﺑﻴﭽﺎرﻩ ﺗﺐ دارد، در ﺣﺎل رﻓﺘﻦ اﺳﺖ".‬ ‫ﺑﺎﻣﺪاد روز دوم ﺑﺎ ﺻﺪای ﭘﺎی ﺧﺪﻣﺘﮕﺰاران و ﮔﻔﺘﮕﻮهﺎی ﺑﯽ وﻗﻔﻪ ﺁﻧﺎن، ﺷﻴﺦ ﺻﻨﻌﺎن ﺑﻴﺪار ﺷﺪ. ﭼﺸﻤﺎن ﺧﻮاب‬ ‫ﺁﻟﻮدش را ﻧﻴﻤﻪ ﺑﺎز ﮐﺮد و ﺑﺎ دﻳﺪن ﻓﻀﺎهﺎی ﻧﺎﺁﺷﻨﺎ و اﻃﺎق ﻣﺠﻠﻞ ﺑﻪ ﺗﺼﻮر اﻳﻨﮑﻪ ﺧﻮاب اﺳﺖ و ﺧﻮاب ﻣﯽ ﺑﻴﻨﺪ، ﭘﻠﮏ‬ ‫هﺎﻳﺶ را روی هﻢ ﮔﺬاﺷﺖ. اﻣﺎ ﺧﺎﻃﺮات روز ﭘﻴﺶ و ﺻﺤﻨﻪ هﺎی ﭘﺮﺗﻨﻮع روزهﺎی اﺧﻴﺮ اﻧﺪک اﻧﺪک از زواﻳﺎی ذهﻨﺶ‬ ‫ﺑﻪ ﻣﺮﮐﺰ روﺷﻦ ﺁن هﺠﻮم ﺁوردﻧﺪ.‬ ‫ﺷﻴﺦ ﻏﻠﻄﯽ زد و در ﺑﺴﺘﺮ ﻧﺸﺴﺖ. دوروﺑﺮش را ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮد. اﻃﺎق ﺧﺎﻟﯽ ﺑﻮد و ﮐﺴﯽ در ﮐﻨﺎرش ﻧﺒﻮد. اﺛﺮی از‬ ‫ﻣﻌﺸﻮﻗﻪ و ﺑﺴﺘﺮ او در اﻃﺎق ﻧﺪﻳﺪ. ﺑﺎ ﭼﻨﺪ ﺳﺮﻓﻪ ﭘﻴﺎﭘﯽ، ﺧﺪﻣﻪ ﮐﺎخ را ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺣﻀﻮر وﺑﻴﺪاری ﺧﻮﻳﺶ ﮐﺮد. ﻟﺤﻈﻪ ای‬ ‫ﺑﻌﺪ، در اﻃﺎق ﮔﺸﻮدﻩ ﮔﺸﺖ و دﺧﺘﺮک زرﻳﻦ ﮔﻴﺴﻮی ﻣﺘﻨﺎﺳﺐ اﻧﺪاﻣﯽ ﺑﻪ درون ﺁﻣﺪ و ﭘﺸﺖ ﺳﺮ او ﻏﻼم ﺗﻨﻮﻣﻨﺪی ﺑﺎ‬ ‫ﻣﺠﻤﻌﻪ ﺑﺰرﮔﯽ از اﻧﻮاع ﺧﻮراﮐﻴﻬﺎ، ﻏﻼم ﺳﻴﻨﯽ ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ را روی ﭼﻬﺎرﭘﺎﻳﻪ ای در ﮐﻨﺎر ﺗﺨﺘﺨﻮاب ﺷﻴﺦ ﻗﺮار داد و ﺑﺎ ﻧﻴﻤﻪ‬ ‫ﺗﻌﻈﻴﻤﯽ از اﻃﺎق ﺑﻴﺮون رﻓﺖ. اﻣﺎ دﺧﺘﺮک اﻳﺴﺘﺎدﻩ ﺑﻮد و ﭼﺸﻢ ﺑﻪ دهﺎن ﺷﻴﺦ دوﺧﺘﻪ.‬ ‫ﺷﻴﺦ رﻳﺎﺿﺖ ﮐﺸﻴﺪﻩ ای ﮐﻪ اﻏﻠﺐ روزهﺎی زﻧﺪﮔﯽ را ﺑﻪ روزﻩ و ﭘﺮهﻴﺰ ﮔﺬراﻧﻴﺪﻩ ﺑﻮد و در اﻳﺎم ﭼﻠﻪ ﻧﺸﻴﻨﯽ ﺑﺎ ﺧﻮراﮐﯽ‬ ‫هﻢ وزن ﻧﺼﻒ ﺑﺎدام ﻗﻨﺎﻋﺖ ﮐﺮدﻩ،از دﻳﻦ ﻣﺠﺴﻤﻪ رﻧﮕﻴﻦ و ﺗﺠﻤﻞ و اﺳﺮاف هﺎ ﺑﺎر دﻳﮕﺮ ﺑﺮﺁﺷﻔﺘﻪ ﮔﺸﺖ، اﻣﺎ ﭘﻴﺶ از‬ ‫ﺁﻧﮑﻪ ﻟﺒﯽ ﺑﻪ اﻋﺘﺮاض ﺑﮕﺸﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻳﺎد ﺗﺤﮑﻢ دﻳﺮوزﻳﻦ ﻣﻌﺸﻮﻗﻪ اﻓﺘﺎد، ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻦ ﻓﺮاﻣﻮﺷﺶ ﮔﺸﺖ و ﺑﺎ ﻗﻴﺎﻓﻪ‬ ‫اﺳﺘﻔﻬﺎم ﺁﻣﻴﺰی ﭼﺸﻢ ﺑﺪهﺎن ﻏﻨﭽﻪ ﻣﺜﺎل دﺧﺘﺮک دوﺧﺖ.‬ ‫دﺧﺘﺮزﻳﺒﺎ، ﺑﺎ ﻟﺤﻦ هﻮس اﻧﮕﻴﺰ و ﮐﺮﺷﻤﻪ اﻳﻤﺎن ﺳﻮزی از ﺷﻴﺦ ﭘﺮﺳﻴﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان " ﺻﺒﻮﺣﻲ" ﭼﻪ ﺷﺮاﺑﯽ را اﻧﺘﺨﺎب‬ ‫ﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ، ﺗﻠﺦ ﻳﺎ ﺷﻴﺮﻳﻦ، ﻳﺎﻗﻮت ﻓﺎم ﻳﺎ ﮐﻬﺮﺑﺎ رﻧﮓ؟ ﺑﺎ اﻳﻦ ﺳﻮال ﺁﺧﺮﻳﻦ رﺷﺘﻪ ﻃﺎﻗﺖ ﺷﻴﺦ ﭘﺎرﻩ ﺷﺪ. ﺑﺎ ﺟﻬﺸﯽ‬ ‫دﻳﻮاﻧﻪ وار از ﺗﺨﺖ ﭘﺎﺋﻴﻦ ﭘﺮﻳﺪ و ﺑﺎ ﺧﺮوش رﻋﺪ ﺁﺳﺎ ﺳﺮ در ﭘﯽ دﺧﺘﺮک ﻧﻬﺎد ﮐﻪ: ﭘﺘﻴﺎرﻩ ﻣﻠﻌﻮن، ﻣﻦ و ﺷﺮاب؟ ﺷﻴﺦ‬ ‫ﺻﻨﻌﺎن و ﻓﺴﻖ و ﻓﺠﻮر؟" دﺧﺘﺮک ﮔﺮﻳﺰان و ﺷﻴﺦ در ﭘﯽ او ﻋﺮﺑﺪﻩ ﮐﺸﺎن و دﺷﻨﺎم ﮔﻮﻳﺎن، در راهﺮو ﻃﻮﻻﻧﯽ ﻗﺼﺮ‬ ‫ﭘﻴﺸﺨﺪﻣﺘﻬﺎ ﺣﻴﺮت زدﻩ ﺷﺎهﺪ اﻳﻦ ﻣﻨﻈﺮﻩ ﺑﻮدﻧﺪ و از ﺗﺮس ﻏﻀﺐ ﺷﻴﺦ ﺧﻨﺪﻩ ﺗﻤﺴﺨﺮ را در ﮔﻮﺷﻪ ﻟﺒﺎن ﺑﺮهﻢ ﻓﺸﺮدﻩ‬ ‫ﺧﻮﻳﺶ ﻓﺮو ﻣﯽ ﺷﮑﺴﺘﻨﺪ. دﺧﺘﺮک وارد ﺗﺎﻻری دﻳﮕﺮ ﺷﺪ و ﺷﻴﺦ در ﺗﻌﻘﻴﺒﺶ ﺑﻪ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ در ﻧﻴﻤﻪ ﺑﺎز رﺳﻴﺪ و ﺑﮕﻤﺎن‬ ‫ﺁﻧﮑﻪ دﺧﺘﺮ ﺑﺪﻳﻦ اﻃﺎق ﭘﻨﺎﻩ ﺑﺮدﻩ اﺳﺖ، ﺑﺎ ﻳﮏ ﻓﺸﺎر دﺳﺖ در را ﮔﺸﻮد و وارد ﺷﺪ. اﻃﺎق ﺑﺰرگ و ﻣﺠﻠﻠﯽ ﺑﻮد، ﺑﺎ ﭘﺮدﻩ‬ ‫هﺎی ﺿﺨﻴﻢ و ﭼﻠﭽﺮاغ هﺎ و ﺷﻤﻌﺪاﻧﯽ هﺎی ﻗﻴﻤﺘﯽ و ﺑﺮ ﺻﺪر ﺁن ﺑﺴﺎﻃﯽ ﮔﺴﺘﺮدﻩ و ﮔﺮداﮔﺮد ﺑﺴﺎط ﻃﺮب ﮔﺮوهﯽ‬ ‫ﻣﺴﺖ و ﻣﺪهﻮش اﻓﺘﺎدﻩ.‬ ‫ﺷﻴﺦ در ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻌﺸﻮﻗﻪ را ﺷﻨﺎﺧﺖ. ﻗﺪرت ﺧﺎﻧﻢ را دﻳﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ اﻧﺪاﻣﯽ ﻧﻴﻤﻪ ﻋﺮﻳﺎن و هﻴﺎﺗﯽ هﻮس اﻧﮕﻴﺰ و‬ ‫ﭼﺸﻤﺎﻧﯽ ﺧﻤﺎر ﺁﻟﻮد، ﺁرﻧﺞ دﺳﺖ راﺳﺖ را ﺳﺘﻮن ﺳﺮ ﮐﺮدﻩ و ﺑﺎ دﺳﺘﯽ دﻳﮕﺮ ﺟﺎم ﺷﺮاب را ﻧﮕﻬﺪاﺷﺘﻪ، زاﻧﻮی ﻣﺮد‬ ‫ﻧﺎﺷﻨﺎﺳﯽ را ﺗﮑﻴﻪ ﮔﺎﻩ ﺁرﻧﺞ ﺧﻮﻳﺶ ﻧﻤﻮدﻩ و ﺁﺑﺸﺎر ﻃﻼﺋﯽ ﮔﻴﺴﻮاﻧﺶ را در داﻣﻦ ﻣﺮد رهﺎ ﺳﺎﺧﺘﻪ. ﭼﻨﺪﻧﻔﺮی هﻢ‬ ‫ﮔﺮداﮔﺮد زن ﺣﻠﻘﻪ زدﻩ ﻳﮑﯽ ﺑﻪ ﻣﺎﻟﻴﺪن ﺳﺎق هﺎی زﻳﺒﺎﻳﺶ ﻣﺸﻐﻮل اﺳﺖ، دﻳﮕﺮی ﺑﺎ اﺣﺘﻴﺎط دﺳﺖ ﻧﻮازش ﺑﺮ ﺳﺎﻋﺪ‬ ‫ﺑﻠﻮرﻳﻨﺶ ﻣﯽ ﮐﺸﺪ و ﺳﻮﻣﯽ ﺗﻨﮓ ﺷﺮاب در دﺳﺖ زاﻧﻮی ﺧﺪﻣﺖ ﺑﺮزﻣﻴﻦ زدﻩ اﺳﺖ و ﭼﻬﺎرﻣﯽ در ﻧﻘﺶ دﻟﻘﮑﺎن ﺑﺎ‬ ‫رﻳﺶ اﻧﺒﻮﻩ ﺧﻮﻳﺶ ﮐﻤﺮ ﮔﺎﻩ ﺑﺮهﻨﻪ او را ﻗﻠﻘﻠﮏ ﻣﯽ دهﺪ.‬ ‫هﻤﻪ ﺟﻮش و ﺧﺮوﺷﻬﺎی ﺷﻴﺦ ﺑﺎ دﻳﺪن اﻳﻦ ﻣﻨﻈﺮﻩ ﻓﺮو ﻧﺸﺴﺖ و ﭼﻮن ﺻﺎﻋﻘﻪ زدﮔﺎن در وﺳﻂ اﻃﺎق ﺑﺮﺟﺎی ﺧﻮد‬ ‫ﻣﻴﺨﮑﻮب ﮔﺸﺖ. ﻇﺎهﺮا دو ﺳﻪ ﻧﻔﺮی از ﺣﺎﺿﺮان ﻣﺠﻠﺲ ﺑﺎ ورود ﻏﻴﺮﻣﻨﺘﻈﺮﻩ ﺷﻴﺦ ﺟﺎﺧﻮردﻩ، ﺑﻪ ﻓﮑﺮ ﺗﺼﺤﻴﺢ وﺿﻊ و‬ ‫رﻓﺘﺎر ﺧﻮد اﻓﺘﺎدﻧﺪ، اﻣﺎ ﻗﺪرت ﺧﺎﻧﻢ ﺑﯽ ﺁﻧﮑﻪ ﻣﺨﺘﺼﺮ ﺗﻐﻴﻴﺮی در وﺿﻊ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺪهﺪ ﺑﺎ ﻟﺤﻨﯽ ﮐﻪ ﻣﺴﺘﯽ از ﺁن ﻣﯽ‬ ‫ﺗﺮاوﻳﺪ و ﺑﺎ ﮐﻠﻤﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﺁﻣﻴﺰﻩ ای از ﺗﺤﻘﻴﺮ و ﺗﻤﺴﺨﺮ درﺧﻮد داﺷﺖ ﺑﻪ ﺷﻴﺦ ﺧﻮﺷﺎﻣﺪ ﮔﻔﺖ و دﻋﻮت ﺑﻪ ﻧﺸﺴﺘﻦ ﮐﺮد،‬ ‫و ﻣﺘﻌﺎﻗﺐ اﻳﻦ دﻋﻮت ﺧﻄﺎب ﺑﻪ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮی ﮐﻪ دﺳﺖ و ﭘﺎی ﺧﻮد را ﮔﻢ ﮐﺮدﻩ ﺑﻮدﻧﺪ، ﮔﻔﺖ: " ﻧﮕﺮان ﻧﺒﺎﺷﻴﺪ، ﻣﻦ ﺷﺐ‬ ‫اول هﻤﻪ ﺷﺮط هﺎ را ﺑﺎ ﺷﻴﺦ ﮐﺮدﻩ ام، ﺑﻪ او ﮔﻔﺘﻪ ام ﮐﻪ زن ﺁزادﻩ ای هﺴﺘﻢ و او هﻢ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺮا‬ ‫هﻤﻴﻨﻄﻮر ﮐﻪ هﺴﺘﻢ دوﺳﺖ ﺑﺪارد و ﺑﭙﺮﺳﺘﺪ".‬ ‫ﮐﻠﻤﻪ ای ﺑﺮای اﻇﻬﺎر ﺣﻴﺮت در دﺳﺘﺮس ذهﻦ ﺷﻴﺦ ﺻﻨﻌﺎن ﻧﺒﻮد ﮔﻴﺞ و ﻳﺦ زدﻩ وﺳﻂ اﻃﺎق اﻳﺴﺘﺎد. ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺖ ﭼﻪ‬ ‫ﺑﺎﻳﺪ ﺑﮑﻨﺪ. اﻣﺎ اﻳﻦ ﺣﺎﻟﺖ دﻳﺮی ﻧﭙﺎﺋﻴﺪ. و ﺻﺪای ﺁﺷﻨﺎﺋﯽ ﺑﻪ ﮔﻮﺷﺶ ﺧﻮرد ﮐﻪ او را دﻋﻮت ﺑﻪ ﻧﺸﺴﺘﻦ ﻣﯽ ﮐﺮد. ﺷﻴﺦ‬ ‫ﺻﺪا را ﺷﻨﺎﺧﺖ اﻣﺎ ﻗﻴﺎﻓﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺻﺪا را ﺑﺠﺎ ﻧﻴﺎورد. ﺁﺧﺮ در ﻧﻈﺮ ﭘﻴﺮﻣﺮد ﺳﻮدا زدﻩ ﻣﺤﺎل ﻣﯽ ﻧﻤﻮد ﮐﻪ ﺧﻠﻴﻔﻪ‬ ‫ﺧﺎﻧﻘﺎهﺶ ﮐﻪ ﺟﻬﺎﻧﯽ داﻋﻴﻪ ﻓﻘﺮ و ﺗﻘﻮی در ﺁﺳﺘﻴﻦ داﺷﺖ و ﺧﻮد را از هﻴﭻ ﺳﺠﺎدﻩ ﻧﺸﻴﻨﯽ ﮐﻤﺘﺮ ﻧﻤﯽ ﺷﻤﺮد‬ ‫ﺧﺮﻗﻪ ﻗﻠﻨﺪری و ﺷﺐ ﮐﻼﻩ دروﻳﺸﯽ ﺑﻪ ﻳﮑﺴﻮ اﻓﮑﻨﺪﻩ، در هﻴﺎت دﻟﻘﮑﺎن ﺑﺎ رﻳﺶ ﺑﻪ ﻃﺎﻋﺖ ﺳﻔﻴﺪﮐﺮدﻩ اش ﮐﻤﺮﮔﺎﻩ‬ ‫زﻧﯽ را ﻧﻮازش ﮐﻨﺪ. ﺣﻴﺮت ﺷﻴﺦ ﺻﻨﻌﺎن وﻗﺘﯽ ﻓﺰوﻧﯽ ﮔﺮﻓﺖ ﮐﻪ ﭼﺸﻤﺶ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻣﺮدی اﻓﺘﺎد ﮐﻪ ﻣﺸﻐﻮل ﻣﺎﻟﻴﺪن‬ ‫ﺳﺎﻗﻬﺎی زن ﺑﻮد. واﺣﺴﺮﺗﺎ، اﻳﻦ ﻓﺮدوﺳﻌﻠﯽ ﺷﺎﻩ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺴﺖ ﻣﯽ و ﻣﺴﺖ ﺷﻬﻮت در ﭘﺎﺋﻴﻦ ﭘﺎی زﻧﯽ ﻧﺸﺴﺘﻪ‬ ‫و ﺑﺪﻳﻦ ﻋﻤﻞ ﻋﻨﻴﻒ ﻣﺸﻐﻮل اﺳﺖ. ﺷﻴﺦ ﺳﻮدا زدﻩ ﺑﺎ واﭘﺴﻴﻦ ﻧﮕﺎﻩ ﺷﻨﺎﺳﺎﺋﯽ هﻤﻪ ﺣﺎﺿﺮان ﺑﺰم ﻃﺮب را ﺷﻨﺎﺧﺖ،‬ ‫ﻗﻠﻨﺪران ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ ﺧﺎﻧﻘﺎهﺶ ﺑﻮدﻧﺪ. ﺗﻨﻬﺎ ﻗﻴﺎﻓﻪ ای ﮐﻪ هﻢ ﭼﻨﺎن ﺑﺮاﻳﺶ ﻧﺎﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮد، ﻣﺮدی ﺑﻮد ﮐﻪ زاﻧﻮان‬ ‫ﺧﻮد را ﺗﮑﻴﻪ ﮔﺎﻩ ﺁرﻧﺞ زن ﮐﺮدﻩ ﺑﻮد. ﻗﻴﺎﻓﻪ ﻏﺮﻳﺒﻪ او را ﺷﻴﺦ ﺻﻨﻌﺎن ﺑﺮای ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺑﺎر ﻣﯽ دﻳﺪ. ﻟﺒﺎﺳﺶ ﺑﺎ دﻳﮕﺮان‬ ‫ﺗﻔﺎوت داﺷﺖ در ﺻﻮرﺗﺶ از رﻳﺶ اﻧﺒﻮﻩ و ﺳﺒﻴﻞ ﻣﺘﺮاﮐﻢ اﺛﺮی ﻧﺒﻮد، در ﭘﻴﺸﺎﻧﻴﺶ از ﺁﺛﺎر ﺳﺠﻮدهﺎی ﻃﻮﻻﻧﯽ دﻳﺪﻩ‬ ‫ﻧﻤﯽ ﺷﺪ، و از هﻤﻪ ﺑﺎﻻﺗﺮ ﭼﺸﻤﻬﺎی زاغ و ﻣﻮهﺎی ﺑﻮرش او را از دﻳﮕﺮان ﻣﺘﻤﺎﻳﺰ ﻣﯽ ﮐﺮد.‬ ‫ﺟﺮﻳﺎن ﺧﻮن در رﮔﻬﺎی ﺷﻴﺦ ﺳﺮﻳﻊ ﺗﺮ ﺷﺪ، از دﻳﺪن ﻣﻨﻈﺮﻩ ای ﺑﺪﻳﻦ رﺳﻮاﺋﯽ ﺟﻬﺎن ﭘﻴﺶ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺳﻴﺎﻩ ﮔﺸﺖ.‬ ‫در اﻋﻤﺎق دل ﺧﻮﻳﺶ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﻌﺸﻮﻗﻪ ﻟﻮﻧﺪ هﺮﺟﺎﺋﯽ و رﻓﺘﺎر وﻗﻴﺤﺎﻧﻪ اش اﺣﺴﺎس ﻧﻔﺮت ﮐﺮد. دوران ﭘﺮهﻴﺰﮔﺎری و‬ ‫وارﺳﺘﮕﯽ ﺑﻪ ﻳﺎدش ﺁﻣﺪ و ﺻﻔﺎ و ﺧﻠﻮﺻﯽ ﮐﻪ ﻣﻼزم هﻤﻴﺸﮕﯽ ﺁن روزﮔﺎران ﺑﻮد. ورﻃﻪ ﺳﻬﻤﻨﺎک ﺳﻘﻮط را ﭘﻴﺶ ﭘﺎی‬

‫ﺻﻔﺤﻪ ٤٢‬

‫ﺳﻌﻴﺪی ﺳﻴﺮﺟﺎﻧﯽ‬

‫ﺷﻴﺦ ﺻﻨﻌﺎن‬

‫ﺧﻮﻳﺶ دﻳﺪ و از ﺳﻮء ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺑﺮ ﺧﻮد ﻟﺮزﻳﺪ. ﻳﮑﺒﺎرﻩ از هﺮﭼﻪ ﻗﺼﺮ و ﺗﺠﻤﻞ و زن و زﻳﺒﺎﺋﯽ اﺳﺖ ﺑﻴﺰار ﮔﺸﺖ. ﺷﻤﻌﺪان‬ ‫ﺳﻨﮕﻴﻦ وزن ﻃﻼ را از ﮐﻨﺎر ﺳﺘﻮن ﺑﺮداﺷﺖ و ﻧﻌﺮﻩ زﻧﺎن و ﭘﺮﺧﺎش ﮐﻨﺎن ﺑﻪ ﻃﺮف ﻓﺮدوﺳﻌﻠﯽ ﺷﺎﻩ ﮐﻪ ﻣﺴﺖ و‬ ‫ﺧﻮﻧﺴﺮد هﻤﭽﻨﺎن ﺑﻪ ﻣﺎﻟﻴﺪن ﭘﺎی زن ﻣﺸﻐﻮل ﺑﻮد ﭘﺮﺗﺎب ﮐﺮد و هﻤﺰﻣﺎن اﻳﻦ ﺣﺮﮐﺖ، ﻧﺎﻟﻪ ای ﮐﺸﻴﺪ و ﻧﻘﺶ زﻣﻴﻦ‬ ‫ﺷﺪ.‬ ‫ﻗﻠﻨﺪران ﺑﻪ ﺗﺼﻮر اﻳﻦ ﮐﻪ ﺷﻴﺦ ﺻﻨﻌﺎن از ﺷﺪت ﻏﻴﺮت وهﻴﺠﺎن ﺧﺮﻗﻪ ﺗﻬﯽ ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ از ﺟﺎ ﭘﺮﻳﺪﻧﺪ و ﺑﺴﻮی ﮐﺎﻟﺒﺪ ﺑﺮ‬ ‫زﻣﻴﻦ اﻓﺘﺎدﻩ اش هﺠﻮم ﺑﺮدﻧﺪ. ﺧﻠﻴﻔﻪ ﻧﺒﺾ ﺷﻴﺦ را دردﺳﺖ ﮔﺮﻓﺖ و ﻓﺮدوﺳﻌﻠﯽ ﺷﺎﻩ ﮔﻮﺷﺶ را ﺑﺮ ﺳﻴﻨﻪ ﺷﻴﺦ‬ ‫ﭼﺴﺒﺎﻧﺪ و دﻳﮕﺮان ﺧﺸﮏ و ﺣﻴﺮت زدﻩ ﻧﮕﺮان ﻣﻌﺎﻳﻨﺎت اﻳﻦ دو ﻧﻔﺮ، ﺑﺮ ﮔﺮد ﺷﻴﺦ ﺣﻠﻘﻪ زدﻧﺪ. ﺳﮑﻮت وﺣﺸﺘﻨﺎک‬ ‫ﺷﺒﺴﺘﺎن ﺑﺎ ﺷﮑﻮﻩ ﮐﺎخ را ﻧﻌﺮﻩ هﻤﺎهﻨﮓ ﺻﻮﻓﻴﺎن در هﻢ ﺷﮑﺴﺖ. ﺻﻮﻓﻴﺎن ﺻﺎﻓﯽ دل و اهﺎﻟﯽ ﺳﺎدﻩ ﻟﻮح ﺷﻬﺮ‬ ‫ﺑﺸﻮق دﻳﺪارﺷﻴﺦ در ﺑﺎﻏﭽﻪ وﺳﻴﻊ و ﺳﺮﺳﺒﺰ ﻗﺼﺮ ﮔﺮد ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ و هﺮ ﭼﻨﺪ دﻗﻴﻘﻪ ﻳﮏ ﺑﺎر ﺣﻀﻮر ﺧﻮد را ﺑﺎ ﻓﺮﻳﺎد‬ ‫هﻤﺎهﻨﮓ " هﻮهﻮ، ﻳﺎﻣﻦ ﻻهﻮاﻻهﻮ" اﻋﻼم ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ.‬ ‫اﻳﻦ ﺑﺎﻧﮓ ﺑﺎﺷﮑﻮﻩ، ﻟﺮزﻩ در اﻋﻤﺎق وﺟﻮد ﻗﻠﻨﺪران اﻓﮑﻨﺪ و هﻤﮕﯽ را ﻣﺘﻮﺟﻪ اﻳﻦ واﻗﻌﻴﺖ ﺳﺎﺧﺖ ﮐﻪ اﮔﺮ اﻧﺒﻮﻩ ﻋﻮام از‬ ‫ﻣﺎﺟﺮای داﺧﻞ ﻗﺼﺮ ﺑﺎﺧﺒﺮ ﺷﻮﻧﺪ و ﺑﺪاﻧﻨﺪ ﮐﻪ رﻓﺘﺎرﻧﺎﺑﮑﺎراﻧﻪ ﻗﻠﻨﺪران ﻣﻮﺟﺐ ﻣﺮگ ﺷﻴﺦ ﮔﺸﺘﻪ اﺳﺖ ﭼﻪ ﻣﺤﺸﺮی ﺑﺮﭘﺎ‬ ‫ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ و ﭼﻪ ﺁﺗﺶ اﻧﺘﻘﺎﻣﯽ ﺷﻌﻠﻪ ور ﺧﻮاهﺪ ﮔﺸﺖ. ﺁﺛﺎر اﻳﻦ ﻧﮕﺮاﻧﯽ در ﻗﻴﺎﻓﻪ ﻳﮑﺎﻳﮏ ﻗﻠﻨﺪران ﺁﺷﮑﺎر ﺑﻮد و اﻣﻮاج‬ ‫هﺮاس اﻧﮕﻴﺰ از ﭼﺸﻤﺎن ﺣﻴﺮت زدﻩ هﺮﻳﮏ ﻣﯽ ﺗﺮاوﻳﺪ و ﻓﻀﺎی ﺷﺒﺴﺘﺎن را ﻟﺒﺮﻳﺰ وﺣﺸﺖ ﻣﯽ ﮐﺮد.‬ ‫ﺧﻠﻴﻔﻪ ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ ﺳﮑﻮت وﺣﺸﺖ اﻧﮕﻴﺰ داﺧﻞ ﺷﺒﺴﺘﺎن را ﺷﮑﺴﺖ و ﺑﺎ اﻋﻼم اﻣﻴﺪ ﺑﺨﺶ " زﻧﺪﻩ اﺳﺖ" ﻧﻔﺲ هﺎی از‬ ‫وﺣﺸﺖ در ﺳﻴﻨﻪ ﺧﺸﮑﻴﺪﻩ را اﺟﺎزﻩ رهﺎﺋﯽ داد. ﺑﻪ دﻧﺒﺎل اﻳﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﺗﺴﻠﯽ ﺑﺨﺶ، ﻓﺮدوﺳﻌﻠﯽ ﺷﺎﻩ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺗﺎﺋﻴﺪش‬ ‫ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ ﮐﻪ " ﻗﻠﺒﺶ هﻨﻮز ﻣﯽ زﻧﺪ" و ﺑﺎ اﻓﺰودن ﻋﺒﺎرت "اﻣﺎ، ﺑﮑﻨﺪي" ﺑﺎز ﻗﻴﺎﻓﻪ هﺎی از وﺣﺸﺖ درﺁﻣﺪﻩ را در ﻧﮕﺮاﻧﯽ‬ ‫ﻓﺮو ﺑﺮد. ﺟﻴﺠﮑﻌﻠﯽ ﺷﺎﻩ، ﻧﻌﺮﻩ زد ﮐﻪ: ﭼﺮا ﻣﻌﻄﻠﻴﺪ؟ ﺣﮑﻴﻢ ﺑﺎﺷﯽ را ﺧﺒﺮ ﮐﻨﻴﺪ" ﺳﺨﻦ ﺟﻴﺠﮑﻌﻠﯽ ﺷﺎﻩ را ﻗﻠﺪر ﻋﻠﯽ‬ ‫ﺷﺎﻩ دﻧﺒﺎل ﮐﺮد ﮐﻪ " اﮔﺮ ﻣﻮﺋﯽ از ﺳﺮ ﭘﻴﺮﻣﺮد ﮐﻢ ﺷﻮد، اﻧﺒﻮﻩ ﻣﺮدم ﻣﺎ را ﻗﻄﻌﻪ ﻗﻄﻌﻪ ﺧﻮاهﻨﺪ ﮐﺮد". ﻓﺮدوﺳﻌﻠﯽ‬ ‫ﺷﺎﻩ، در ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﻟﺰوم ﺣﻀﻮر ﺣﮑﻴﻢ ﺑﺎﺷﯽ را ﺗﺎﻳﻴﺪ ﻣﯽ ﮐﺮد، هﻤﻘﻄﺎران را ﺑﻪ ﺣﻔﻆ ﺁراﻣﺶ و ﺧﻮﻧﺴﺮدی دﻋﻮت ﻧﻤﻮد و‬ ‫راﻩ ﺗﺎزﻩ ای ﭘﻴﺶ ﭘﺎی ﻗﻠﻨﺪران ﮔﺬاﺷﺖ ﮐﻪ: " ﺑﺎﻳﺪ ﻗﺒﻞ از هﺮﮐﺎری اﻳﻦ ﺟﻤﻌﻴﺖ اﻧﺒﻮﻩ ﺑﻪ ﺟﻮش و ﺧﺮوش ﺁﻣﺪﻩ را از‬ ‫دوروﺑﺮﻋﻤﺎرت ﭘﺮاﮐﻨﺪﻩ ﺳﺎﺧﺖ و ﺳﺮﮔﺮم ﺑﺎزﻳﭽﻪ دﻳﮕﺮی ﮐﺮد."‬
‫ﻧﻮر از ﻗﺒﺮ ﺑﯽ ﻧﺎم و ﻧﺸﺎﻧﺖ ﺑﺒﺎرد ﺁﺳﻴﺪ ﻣﺼﻄﻔﻲ! ﺳﻴﺪ ﻧﺎزﻧﻴﻦ ﺑﺎ ﭼﻨﺎن ﻇﺮاﻓﺖ و ﻟﻄﻔﯽ ﺻﺤﻨﻪ ﺣﻀﻮر ﺣﮑﻴﻢ‬ ‫ﺑﺎﺷﯽ و ﺷﻴﻮﻩ ﻣﻌﺎﻟﺠﺎﺗﺶ را ﺗﻮﺻﻴﻒ ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ ﮔﻮﺋﯽ ﺧﻮد ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺑﻪ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ " ذﺧﻴﺮﻩ" و " ﺗﺤﻔﻪ ﺣﮑﻴﻢ‬ ‫ﻣﻮﻣﻦ" و " اﺑﻦ ﺑﻴﻄﺎر" ﭘﺮداﺧﺘﻪ اﺳﺖ و از هﻤﻪ ﻓﻨﻮن ﭘﺰﺷﮑﯽ و ﻣﻌﺎﻳﻨﺎت ﻗﻠﺒﯽ ﺑﺎﺧﺒﺮ اﺳﺖ. ﺑﺎ ﻧﻘﺎﻟﯽ ﺷﻴﺮﻳﻦ و‬ ‫دﻟﻨﺸﻴﻨﺶ ﺷﻴﺦ ﺻﻨﻌﺎن را ﺑﺨﺎﻧﻪ ﺣﮑﻴﻢ ﺑﺎﺷﯽ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﻣﯽ ﮐﺮد و ﺑﺎ ﺗﺠﻮﻳﺰ ﺣﮑﻴﻢ ﺑﺎﺷﯽ ﺟﻤﺎﻋﺖ ﺻﻮﻓﻴﺎن و‬ ‫ﻣﺮﻳﺪان را از ﻣﻼﻗﺎت وی ﻣﻤﻨﻮع ﻣﯽ ﺳﺎﺧﺖ، و ﺑﻴﻤﺎر ﻗﻠﺒﯽ را در ﮔﻮﺷﻪ ﺧﻠﻮت و ﻣﻨﺰوی ﺣﺠﻠﻪ ﺣﮑﻴﻢ ﺑﺎﺷﯽ‬ ‫ﺗﻨﻬﺎ ﻣﯽ ﮔﺬاﺷﺖ و ﺟﻤﺎﻋﺖ ﻣﺴﺘﻤﻌﺎن را ﺑﺎ ﺑﻴﺎن دﻟﮑﺶ ﺧﻮد ﺑﻪ ﺷﻮرای ﻗﻠﻨﺪران ﻣﯽ ﺑﺮد ﮐﻪ ﻋﻤﻼ ﺻﺎﺣﺐ‬ ‫ﻗﺼﺮ و ﻣﺼﺎﺣﺐ زن زﻳﺒﺎ ﺷﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ و در اﻳﻦ زﻣﻴﻨﻪ راﻳﺰﻧﯽ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﭼﻪ ﺣﻴﻠﻪ ای ﺗﻮﺟﻪ ﺧﻼﻳﻖ را از‬ ‫ﺣﺮﻣﺴﺮای ﻗﺼﺮ ﺑﻪ ﻧﻘﻄﻪ دﻳﮕﺮی ﻣﻌﻄﻮف ﮐﻨﻨﺪ، ﺗﺎ ﺧﻮد ﺑﻪ ﻓﺮاغ ﺧﺎﻃﺮ دﻣﯽ در ﺻﺤﺒﺖ ﻗﺪرت ﺧﺎﻧﻢ ﺑﮕﺬراﻧﻨﺪ.‬

‫در ﺟﻮار ﺿﻠﻊ ﺟﻨﻮﺑﯽ ﺑﺎغ ﻣﺴﻴﻮ، ﺣﻤﺎم ﺧﺮاﺑﻪ ﻣﺘﺮوﮐﯽ وﺟﻮد داﺷﺖ ﮐﻪ در ﭼﺸﻢ ﻣﺮدم ﺧﺮاﻓﺎﺗﯽ ﺷﻬﺮ ﻣﺮﮐﺰ اﺟﻨﻪ‬ ‫ﺑﻮد. ﺑﺴﻴﺎری از ﻣﺮدم ﺳﺎدﻩ ﻟﻮح ﺷﻬﺮ ﻣﺪﻋﯽ ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﻪ ﮔﻮش ﺧﻮد ﺻﺪای اﺟﻨﻪ را- ﮐﻪ ﺑﯽ ﺷﺒﺎهﺖ ﺑﻪ زوزﻩ ﺷﻐﺎل‬ ‫ﻧﺒﻮدﻩ اﺳﺖ- از داﺧﻞ ﺣﻤﺎم ﺷﻨﻴﺪﻩ اﻧﺪ، و ﮔﺮوهﯽ دﻳﮕﺮ ب ﺳﻮﮔﻨﺪهﺎی ﻏﻼظ و ﺷﺪاد وﺟﻮد ﺟﻦ هﺎی رﻧﮓ و وارﻧﮓ‬ ‫را ﺑﻪ ﻣﻨﮑﺮان و دﻳﺮﺑﺎوران ﺛﺎﺑﺖ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ، و دﺳﺘﻪ ای هﻢ ﺷﺮح و ﺗﻮﺻﻴﻒ ﻣﻔﺼﻠﯽ ﻣﯽ دادﻧﺪ از ﻣﺠﺎﻟﺲ ﻋﺮوﺳﯽ‬ ‫ﺟﻦ هﺎی ﻧﺮ و ﻣﺎدﻩ ﮐﻪ ﺷﺎﻣﮕﺎن ﺿﻤﻦ ﻋﺒﻮر از ﻧﺰدﻳﮑﯽ هﺎی ﺣﻤﺎم ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﺧﻮد دﻳﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ، از هﻤﻪ اﻧﮑﺎرﻧﺎﭘﺬﻳﺮﺗﺮ و‬ ‫واهﻤﻪ اﻧﮕﻴﺰ ﺗﺮ رواﻳﺖ ﻣﻼﻳﺰﻗﻴﻞ ﺟﻬﻮد دورﻩ ﮔﺮد ﺷﻬﺮ ﺑﻮد ﮐﻪ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺑﺎر ﺳﺮان اﺟﻨﻪ او را ﺑﺮای ﻋﻘﺪ ﺑﻨﺪان ﻧﻮرﭼﺸﻤﯽ‬ ‫هﺎﻳﺸﺎن از رﺧﺘﺨﻮاب ﮔﺮم و ﻧﺮﻣﺶ رﺑﻮدﻩ و ﺑﻪ ﺳﺮﺑﻴﻨﻪ ﺣﻤﺎم ﺑﺮدﻩ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺧﻮاص هﻤﻪ داروهﺎی ﺟﻬﺎن در هﺮ داﻧﻪ‬ ‫ﺁن ﻧﻬﻔﺘﻪ ﺑﻮد و ﻣﻼی ﻳﻬﻮدی اﻣﺮاض ﺻﻌﺐ اﻟﻌﻼج ﭘﻮﻟﺪاران ﺷﻬﺮ را ﺑﺎ ﻳﮏ داﻧﻪ از ﺁن ﻧﻘﻞ هﺎ ﻣﻌﺎﻟﺠﻪ ﻣﯽ ﮐﺮد و ﭼﻮن‬ ‫ﺑﻪ ﺣﮑﻢ ﺗﺎﻳﻴﺪ ﻣﻼی ﺟﻨﻴﺎن از درﻳﺎﻓﺖ هﺮﮔﻮﻧﻪ ﭘﻮﻟﯽ ﺑﺎﺑﺖ ﺣﻖ اﻟﻌﻼج ﻣﻤﻨﻮع ﺑﻮد، ﮐﻠﺒﻪ ﻣﺮﻣﻮز و ﺗﻮدرﺗﻮﻳﺶ اﻧﺒﺎﺷﺘﻪ از‬ ‫ﻃﺎﻗﻪ هﺎی ﺷﺎل ﮐﺸﻤﻴﺮ و ﻗﺎﻟﻴﭽﻪ هﺎی ﺗﺮﮐﻤﻨﯽ و دﺳﺘﺒﻨﺪهﺎی ﻧﻘﺮﻩ و ﺳﻴﻨﻪ رﻳﺰهﺎی ﻃﻼ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد.‬ ‫ﺑﻪ رواﻳﺖ ﭘﻴﺮان ﺳﺎﻟﺨﻮردﻩ اﺟﻨﻪ ﺳﺎﮐﻦ ﺣﻤﺎم در ﻗﺮون و اﻋﺼﺎر ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻣﻮﺟﻮدات ﺑﯽ ﺁزار و ﺳﺮﺑﺮاهﯽ ﺑﻮدﻧﺪ، اﻣﺎ ﻳﮏ‬ ‫ﻧﮑﺘﻪ را ﻧﺒﺎﻳﺪ از ﻧﻈﺮ دور داﺷﺖ ﮐﻪ ﺟﻨﻴﺎن هﻢ ﭼﻮن ﺁدﻣﻴﺰادﮔﺎن، ﺑﺎ ﮔﺬﺷﺖ روزﮔﺎر و ﺗﺼﺮف ﻟﻴﻞ و ﻧﻬﺎر ﺗﻐﻴﻴﺮ اﺧﻼق‬ ‫ﻣﯽ دهﻨﺪ، و ﺑﻪ ﺣﮑﻢ هﻤﻴﻦ ﻗﺎﻧﻮن ﻻﻳﺰال ﻃﺒﻴﻌﯽ اﺟﻨﻪ ﻋﻬﺪ ﺷﻴﺦ ﺻﻨﻌﺎن ﻧﻴﺰ دﻳﮕﺮ ﺁن ﺟﻨﻴﺎن ﺑﯽ ﺁزار و ﺳﺮﺑﺮاﻩ‬ ‫ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻧﺒﻮدﻧﺪ. ﻣﺮدم ﺷﻬﺮ از ﺟﻦ هﺎی ﺣﻤﺎم ﻣﺘﺮوﮐﻪ ﺷﮑﺎﻳﺘﻬﺎ داﺷﺘﻨﺪ. هﺮ ﮔﺰﻧﺪ و ﺁﻓﺘﯽ را ﻣﻮﻟﻮد ﺷﺮارت ﻃﺒﻊ‬ ‫دﻳﮕﺮﮔﻮن ﺷﺪﻩ ﺁﻧﺎن ﻣﯽ داﻧﺴﺘﻨﺪ، از ﺧﺸﮑﻴﺪن ﺁب ﻗﻨﺎت، و ﮔﺮﻣﺎی ﺑﯽ ﺳﺎﺑﻘﻪ ﺗﺎﺑﺴﺘﺎن و ﻳﺦ ﺑﻨﺪان ﺳﺨﺖ زﻣﺴﺘﺎن‬ ‫ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺗﺎ ﺷﻴﻮع اﻣﺮاض و ﺟﺴﺎرت دزدان و ﺷﻮخ ﭼﺸﻤﯽ ﭘﺴﺮان و ﺑﯽ ﺣﻴﺎﺋﯽ دﺧﺘﺮان، هﻤﻪ و هﻤﻪ را زﻳﺮ ﺳﺮ اﺟﻨﻪ‬ ‫ﻣﯽ ﭘﻨﺪاﺷﺘﻨﺪ، و ﺣﻤﺎم ﺧﺮاﺑﻪ ﮐﻨﺎر ﻗﺼﺮ ﻣﻮﺳﻴﻮ را ﭘﺎﻳﮕﺎﻩ اﺻﻠﯽ ﺳﺮان اﺟﻨﻪ و ﺑﻪ ﻗﻮل اﻣﺮوزﻳﻬﺎ ﺳﺘﺎد ﻓﺮﻣﺎﻧﺪهﯽ‬ ‫ﺟﻨﻴﺎن ﻣﯽ داﻧﺴﺘﻨﺪ.‬ ‫از اﻳﻦ ﻣﻬﻢ ﺗﺮ در ﺳﺎﻟﻴﺎن اﺧﻴﺮ ﺑﻪ ﺗﻠﻘﻴﻦ ﺟﻦ ﮔﻴﺮان و رﻣﺎﻻن ﺷﻬﺮ ﺷﺎﻳﻌﻪ ای ﺑﻴﻦ ﻣﺮدم دهﻦ ﺑﻪ دهﻦ ﻣﯽ ﮔﺸﺖ ﮐﻪ‬ ‫ﺳﺮان اﺟﻨﻪ ﮔﺎهﯽ ﺑﻪ ﻗﺼﺪ ﺗﻔﺮﻳﺢ ﻳﺎ ﻣﺮدم ﺁزاری ﮐﺴﺎﻧﯽ از ﻣﺮدم وﻻﻳﺖ را ﻣﯽ رﺑﺎﻳﻨﺪ و ﺑﺠﺎی ﺁﻧﺎن اﻓﺮادی از هﻢ‬ ‫ﺟﻨﺴﺎن ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺎ ﺷﮑﻞ و هﻴﺎت ﺁدﻣﻴﺰادﻩ ﻣﯽ ﮔﻤﺎرﻧﺪ. در اﻳﻦ زﻣﻴﻨﻪ رواﻳﺎت ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﻮد، ﻣﻴﺮزا اﺑﻮاﻻﺟﻨﻪ رﻣﺎل ﻳﻘﻴﻦ‬ ‫داﺷﺖ ﮐﻪ ﻣﺴﻴﻮی ﮐﺎﻓﺮﮐﻴﺶ و ﺑﺴﻴﺎری از اﻃﺮاﻓﻴﺎﻧﺶ از هﻤﺎن ﺟﻦ هﺎی ﺧﻄﺮﻧﺎﮐﯽ هﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺁدﻣﯽ‬ ‫درﺁﻣﺪﻩ اﻧﺪ، ﻣﻼﻳﺰﻗﻴﻞ ﺟﻦ ﮔﻴﺮ ﺑﺨﻼف او ﻋﻘﻴﺪﻩ داﺷﺖ ﮐﻪ اﺟﻨﻪ ﺑﻨﺪرت ﺁدﻣﻴﺰادﮔﺎن را ﻣﯽ رﺑﺎﻳﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﺠﺎﻳﺶ ﺟﻦ‬ ‫ﺑﮕﻤﺎرﻧﺪ، ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺎ ﺑﻌﺾ ﺁدﻣﻴﺰادﮔﺎن ﺷﻬﺮ راﺑﻄﻪ ای ﻣﺨﻔﻴﺎﻧﻪ ﺑﺮﻗﺮار ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ و ﺑﻪ ﺁﻧﺎن اوراد و اذﮐﺎری ﻣﯽ ﺁﻣﻮزﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ‬ ‫ﮔﻨﺠﻴﻨﻪ هﺎی در ﺧﺎک ﻧﻬﻔﺘﻪ دﺳﺖ ﻳﺎﺑﺪ و در ﻋﻮض اﻳﻦ ﻣﺤﺒﺖ هﻤﻪ ﻋﻤﺮ ﺧﺪﻣﺘﮕﺰار ﺣﻠﻘﻪ ﺑﻪ ﮔﻮش ﺟﻨﻴﺎن ﺑﺎﺷﺪ.‬ ‫ﻣﻼﻳﺰﻗﻴﻞ در ﺗﺎﻳﻴﺪ ﻧﻈﺮ ﺧﻮد ﺑﻪ ﮐﺴﺎﻧﯽ اﺷﺎرﻩ ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ ﻋﻤﺮی در ﻓﻘﺮ و ﻓﺎﻗﻪ ﮔﺬراﻧﺪﻩ و ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺑﻪ ﺁﻻف و اﻟﻮﻓﯽ‬ ‫رﺳﻴﺪﻩ اﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﺎﻳﻪ ﺣﻴﺮت و اﻟﺒﺘﻪ ﺣﺴﺮت دﻳﮕﺮان ﺷﺪﻩ اﺳﺖ.‬

‫ﺻﻔﺤﻪ ٥٢‬

‫ﺳﻌﻴﺪی ﺳﻴﺮﺟﺎﻧﯽ‬

‫ﺷﻴﺦ ﺻﻨﻌﺎن‬

‫اﻳﻦ زﻣﻴﻨﻪ ﺁﻣﺎدﻩ اﻋﺘﻘﺎدی ﺑﺼﻮرت وﺳﻴﻠﻪ ﻣﻮﺛﺮ و هﻴﺠﺎن اﻧﮕﻴﺰی درﺁﻣﺪ در دﺳﺖ ﻗﻠﻨﺪران ﮐﻪ دور از ﻧﮕﺎﻩ ﻏﻀﺐ ﺷﻴﺦ‬ ‫وﺁﺳﻮدﻩ از ﻃﺒﻊ ﺑﻠﻔﻀﻮل ﺧﻼﻳﻖ در ﻗﺼﺮ ﺑﺎ ﺷﮑﻮﻩ ﻣﺴﻴﻮ ﺑﻠﻤﻨﺪ و ﺑﺎ زن زﻳﺒﺎﻳﺶ داد دﻟﯽ ﺑﺪهﻨﺪ.‬ ‫ﺑﻤﺤﺾ اﻳﻨﮑﻪ ﺷﻴﺦ را از ﺷﺒﺴﺘﺎن ﻗﺼﺮ ﺑﻪ ﺣﺠﻠﻪ ﺣﮑﻴﻢ ﺑﺎﺷﯽ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﮐﺮدﻧﺪ، اﻳﻦ ﺧﺒﺮ را ﺑﺎ ﺁب و ﺗﺎب زﻳﺎدی در ﺷﻬﺮ‬ ‫ﭘﺮاﮐﻨﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺣﺎل ﺷﻴﺦ وﺧﻴﻢ اﺳﺖ و ﺟﺰ دﻋﺎی ﺻﻮﻓﻴﺎن و ﻣﺮﻳﺪان ﭼﻴﺰی ﭼﺎرﻩ ﺳﺎز ﮐﺎرش ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺎﺷﺪ. ﺟﺎرﭼﻴﺎن‬ ‫در ﮐﻮﭼﻪ ﭘﺲ ﮐﻮﭼﻪ هﺎی ﺷﻬﺮ ﻣﺮدم را ﺑﻪ ﺗﺠﻤﻊ در ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ و ﺷﺮﮐﺖ در ﻣﺮاﺳﻢ دﻋﺎ ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪﻧﺪ. ﺟﻤﺎﻋﺖ اﻧﺒﻮﻩ‬ ‫ﺻﻮﻓﻴﺎن هﻮهﻮ ﮐﻨﺎن و ﻳﺎ هﻮ ﮔﻮﻳﺎن هﻤﺮاﻩ ﺑﺎزارﻳﺎن و ﮐﺴﺒﻪ ﺷﻬﺮ، ﭼﻮن ﺳﻴﻞ دراز ﺁهﻨﮕﯽ رو ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ ﺁوردﻧﺪ. ﺗﺮاﮐﻢ‬ ‫ﺟﻤﻌﻴﺖ ﻓﻀﺎی وﺳﻴﻊ ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ و ﮐﻮﭼﻪ هﺎی دوروﺑﺮش را ﻓﺮا ﮔﺮﻓﺖ. ﻣﺮدم ﺷﻬﺮ ﮐﻪ دﻓﻊ ﺷﺮ ﻣﺴﻴﻮ و ﺗﺎروﻣﺎر ﺷﺪن‬ ‫ﺧﻮﮐﺪاﻧﯽ ﻣﺰاﺣﻢ و ﺁزاردهﻨﺪﻩ اش را از ﺑﺮﮐﺖ ﺣﻤﻴﺖ و هﻤﺖ ﺷﻴﺦ ﻣﯽ داﻧﺴﺘﻨﺪ در اوج ﺻﻔﺎ و ﺳﺎدﻩ دﻟﯽ، زن و‬ ‫ﻣﺮد و ﭘﻴﺮ و ﺟﻮان، ﺧﺮدﺳﺎل و ﺳﺎﻟﺨﻮردﻩ در ﻣﺮاﺳﻢ دﻋﺎ ﺷﺮﮐﺖ ﺟﺴﺘﻨﺪ.‬ ‫در ﻟﺤﻈﻪ ﺣﺴﺎﺳﯽ ﮐﻪ ﺧﻼﻳﻖ ﺑﺎ ﺧﻠﻮص ﻧﻴﺖ رو ﺑﻪ ﻗﺒﻠﻪ ﺁوردﻩ ﺁﻣﺎدﻩ دﻋﺎ ﺑﻮدﻧﺪ، ﻓﺮدوﺳﻌﻠﯽ ﺷﺎﻩ در ﺻﻔﻪ ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ ﺑﺮ‬ ‫ﭼﻬﺎرﭘﺎﻳﻪ ﺑﻠﻨﺪی ﺻﻌﻮد ﮐﺮد و ﺑﺎ ﻳﮏ ﺣﺮﮐﺖ هﻼﻟﯽ ﺗﺒﺮزﻳﻦ و "هﻮهﻮ" رﺳﺎﺋﯽ ﮐﻪ ﮐﺸﻴﺪ، ﺗﻮﺟﻪ ﻣﺮدم را ﺑﻪ ﻃﺮف ﺧﻮد‬ ‫ﺟﻠﺐ ﮐﺮد. ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﺣﺰن ﺁﻟﻮدی ﺑﻪ ﺗﻮﺻﻴﻒ ﻣﻘﺎم ﻣﻌﻨﻮی ﺷﻴﺦ ﺻﻨﻌﺎن ﭘﺮداﺧﺖ و اﻳﻨﮑﻪ ﺣﻀﺮت ﺷﻴﺦ ﻋﺎرف‬ ‫ﺑﺰرگ دوران اﺳﺖ و ﻗﻄﺐ زﻣﻴﻦ و زﻣﺎن. وﺟﻮد ﻧﺎزﻧﻴﻨﺶ ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﺻﻔﺖ در اﻓﻖ ﺷﻬﺮ ﻃﻠﻮع ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ و ﻋﻦ ﻗﺮﻳﺐ‬ ‫اﺳﺖ ﮐﻪ اﻳﻦ ﻣﻬﺮ درﺧﺸﺎن ﺁﺳﻤﺎن ﺗﺼﻮف ﻧﺎم وﻧﺸﺎن هﻤﻪ ﻣﺸﺎﻳﺦ ﺳﻠﻒ را ﭼﻮن ﺳﺘﺎرﮔﺎن ﺳﺤﺮﮔﺎهﯽ ﺑﻪ ﻧﻬﺎﻧﺨﺎﻧﻪ‬ ‫ﺧﺎﻣﻮﺷﯽ و ﻓﺮاﻣﻮﺷﯽ ﺑﮑﺸﺎﻧﺪ.‬ ‫ﺳﭙﺲ ﻟﺤﻦ ﮐﻼﻣﺶ را ﺑﻪ ﺷﻴﻮﻩ ﻗﻠﻨﺪران و ﻣﻌﺮﮐﻪ ﮔﻴﺮان ﺁهﻨﮕﻴﻦ و ﻣﻄﻨﻄﻦ ﺳﺎﺧﺖ ﮐﻪ:‬ ‫" اﮔﺮ ﺑﺤﮑﻢ ازﻟﯽ و ﺗﻘﺪﻳﺮ ﻟﻢ ﻳﺰﻟﯽ ﺁدم اﺑﻮاﻟﺒﺸﺮی ﺁﻓﺮﻳﺪﻩ ﺷﺪ از ﺑﺮﮐﺖ وﺟﻮد ﻣﺴﻌﻮد ﺷﻴﺦ ﻣﺎ ﺑﻮد، اﮔﺮ ﻧﻮح ﻧﺒﯽ از‬ ‫ﺑﻼی ﻃﻮﻓﺎن ﻧﺠﺎت ﻳﺎﻓﺖ ﻧﺮدﺑﺎن ﺧﻼﺻﺶ ﺗﻮﺳﻞ ﺑﻪ ذﻳﻞ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺷﻴﺦ ﻣﺎ ﺑﻮد، اﮔﺮ ﻣﻮﺳﺎی ﮐﻠﻴﻢ اﷲ از ﻏﻀﺐ ﻓﺮﻋﻮﻧﯽ‬ ‫ﺟﺎن ﺳﻼﻣﺖ ﺑﺪر ﺑﺮد ﺑﺪﻟﻴﻞ ﺁن ﺑﻮد ﮐﻪ در ﺻﻠﺐ ﻣﻄﻬﺮ ﺧﻮد ﺣﺎﻣﻞ ﻧﻄﻔﻪ ﻧﻮراﻧﯽ وﺟﻮد ﺣﻀﺮﺗﺶ ﺑﻮد، هﺮ ﮐﻪ ﺟﻮﻳﺎی دم‬ ‫ﺟﺎن ﺑﺨﺶ ﻋﻴﺴﻮی اﺳﺖ در ﻓﻀﺎی وﻻﻳﺖ او ﺗﻨﻔﺲ ﮐﻨﺪ، هﺮ ﮐﻪ ﻃﺎﻟﺐ ﺟﻤﺎل ﺑﯽ ﻣﺜﺎل ﻳﻮﺳﻔﯽ اﺳﺖ ﺑﺮ ﺳﻴﻤﺎی‬ ‫اﻧﻮر او ﺑﻨﮕﺮد، هﺮﮐﻪ ﭼﻮن ﻳﻌﻘﻮب از ﻓﺮاق ﻋﺰﻳﺰان ﺑﻪ رﻣﺪ ﻣﺒﺘﻼﺳﺖ ﺧﺎک ﭘﺎی ﺣﻀﺮﺗﺶ را ﮐﺤﻞ ﺑﺼﺮ ﮐﻨﺪ، هﺮﮐﻪ...‬ ‫ﻓﺮدوﺳﻌﻠﯽ ﺷﺎﻩ ﮔﺮم " هﺮﮐﻪ، هﺮﮐﻪ" زدن ﺑﻮد و رﺟﺰ ﺧﻮاﻧﺪن ﮐﻪ ﺣﻮﺻﻠﻪ ﻣﺮدم ﺳﺮﺁﻣﺪ و زﻣﺰﻣﻪ اﻋﺘﺮاض از اﻧﺒﻮﻩ‬ ‫ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺑﻪ ﮔﻮﺷﺶ رﺳﻴﺪ. ﻗﻠﻨﺪر ﮐﻬﻨﻪ ﮐﺎر ﺑﻔﺮاﺳﺖ درﻳﺎﻓﺖ ﮐﻪ ﻣﻌﺮﮐﻪ ﮔﻴﺮی را ﻏﻠﻴﻆ ﮐﺮدﻩ و ﮐﺎر ﻣﺪح و ﺗﻌﺮﻳﻒ را ﺑﻪ‬ ‫اﻏﺮاﻗﻬﺎی اﻋﺘﺮاض اﻧﮕﻴﺰ ﮐﺸﺎﻧﺪﻩ اﺳﺖ، ﺑﻤﺤﺾ اﺣﺴﺎس اﻳﻦ ﻧﮑﺘﻪ ﻟﺤﻨﺶ را ﺗﻐﻴﻴﺮ داد و ﻣﺮدم را ﺑﻪ ﻳﺎد ﺑﻴﻤﺎری‬ ‫ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﯽ ﺷﻴﺦ اﻧﺪاﺧﺖ ﮐﻪ:‬ ‫هﻴﭻ ﻣﯽداﻧﻴﺪ ﭼﺮا ﺷﻴﺦ ﻣﺎ ﮐﻪ وﺟﻮد ﻋﺰﻳﺰش در ﻋﻴﻦ ﺳﻼﻣﺖ ﺑﻮد ﻧﺎﮔﻬﺎن از ﭘﺎ درﺁﻣﺪ و ﻣﻼزم ﺑﺴﺘﺮ ﺑﻴﻤﺎری ﮔﺸﺖ؟‬ ‫رﻧﺪی از ﮔﻮﺷﻪ ﻣﺠﻠﺲ ﻓﺮﻳﺎد زد ﮐﻪ " ﻟﻌﻨﺖ ﺧﺪا ﺑﺮ ﺑﻌﻀﯽ دورو ﺑﺮی هﺎﻳﺶ ﮐﻪ". اﻣﺎ ﻗﻠﻨﺪر ﮐﻪ هﻮا را ﭘﺲ دﻳﺪ ﺑﺮای‬ ‫ﺧﺎﻣﻮش ﮐﺮدن ﻓﺮﻳﺎد ﺣﺮﻳﻒ اﺷﺎرﻩ ای ﺑﻪ ﻧﻮﭼﻪ هﺎ ﮐﺮد و ﻧﻮﭼﻪ هﺎی ﺁﻣﺎدﻩ، هﻤﺼﺪا ﺑﺎﻧﮓ " ﻳﺎهﻮ، ﻳﺎهﻮ، ﻳﺎﻣﻦ‬ ‫ﻻهﻮاﻻهﻮ" ﺑﺮداﺷﺘﻨﺪ و ﺧﻼﻳﻖ هﻢ ﺑﯽ ﺁﻧﮑﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﺎﺟﺮا ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺑﺎ ﺁﻧﺎن هﻤﺎهﻨﮕﯽ ﮐﺮدﻧﺪ. ﭘﺲ از ﺁﻧﮑﻪ ﺟﻠﺴﻪ‬ ‫ﺁرام ﮔﺮﻓﺖ و ﻓﺮﻳﺎدهﺎ ﻓﺮو ﻧﺸﺴﺖ، ﻓﺮدوﺳﻌﻠﯽ ﺷﺎﻩ ﺑﻪ ﺷﺮح رواﺑﻂ اﺟﻨﻪ ﺑﺎ ﻣﺴﻴﻮی ﮐﺎﻓﺮﮐﻴﺶ ﭘﺮداﺧﺖ و ﺑﺪﻳﻦ‬ ‫ﻧﺘﻴﺠﻪ رﺳﻴﺪ ﮐﻪ ﺑﻴﻤﺎری ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﯽ ﺷﻴﺦ ﻧﺘﻴﺠﻪ اﻓﺴﻮن ﺟﻨﻴﺎن اﺳﺖ و وﻇﻴﻔﻪ ﻣﺮدم ﺷﻬﺮ اﻳﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ هﺪاﻳﺖ‬ ‫ﻧﻮﭼﻪ هﺎی ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ ﻻﻧﻪ اﺟﻨﻪ را ﺗﺼﺮف ﮐﻨﻨﺪ و ﮔﺮداﮔﺮد ﺣﻤﺎم ﺧﺮاﺑﻪ ﮐﻨﺎر ﻗﺼﺮ ﺣﻠﻘﻪ زﻧﻨﺪ و ﺳﺮان ﺟﻦ را ﺑﺰﻧﺠﻴﺮ ﮐﺸﻨﺪ‬ ‫ﺗﺎ وﺟﻮد ﻧﺎزﻧﻴﻦ ﺷﻴﺦ از ﮔﺰﻧﺪ ﺁزارﺷﺎن ﻣﺼﻮن ﻣﺎﻧﺪ.‬ ‫ﺑﺎ اﻳﻦ ﻓﺮﻣﺎن، ﺳﻴﻞ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺑﺴﻮی ﺣﻤﺎم ﮐﻬﻨﻪ ﺳﺮازﻳﺮ ﮔﺸﺖ. درﻳﻦ ﮔﺮوﻩ ﻣﻬﺎﺟﻢ از هﺮ ﻓﺮﻗﻪ و ﻗﺒﻴﻠﻪ ای، ﺟﻤﺎﻋﺘﯽ‬ ‫ﺑﻮدﻧﺪ: ﺻﻮﻓﻴﺎن ﺻﺎﻓﯽ درون ﺛﻮاب ﺟﻮ، ﺑﺪﻳﻦ ﻧﻴﺖ ﮐﻪ ﻻﻧﻪ اﺟﻨﻪ را درهﻢ ﮐﻮﺑﻨﺪ و ﺟﻦ هﺎی ﮐﺎﻓﺮ را ﺑﮑﺸﻨﺪ و ﺑﻪ ﭘﺎداش‬ ‫اﻳﻦ ﺟﻬﺎد ﺻﻮﻓﻴﺎﻧﻪ، ﻏﺮﻓﻪ ای ازﻏﺮﻓﺎت ﺑﻬﺸﺖ ﻧﺼﻴﺒﺸﺎن ﮔﺮدد. رﻧﺪان و وﻟﮕﺮدان ﻣﺤﻠﻪ ﺑﻪ ﻋﺰم ﺁﻧﮑﻪ در ﺁﺷﻮب ﭼﭙﺎول‬ ‫و ﻏﺎرت، ازﺧﺰاﻳﻦ اﻓﺴﺎﻧﻪ ای اﺟﻨﻪ ﻏﻨﻴﻤﺘﯽ ﺑﻪ ﭼﻨﮓ ﺁورﻧﺪ و ﻣﺮدم ﺳﺎدﻩ دل وهﻴﺠﺎن ﭘﺴﻨﺪ ﺷﻬﺮ ﺑﻪ ﻗﺼﺪ اﻳﻦ ﮐﻪ‬ ‫ﺗﻤﺎﺷﺎﺋﯽ ﮐﻨﻨﺪ.‬ ‫ﭘﻴﺸﺎﭘﻴﺶ ﺧﻼﻳﻖ، ﻗﻠﻨﺪران و ﻧﻮﭼﻪ هﺎی ﺧﺎﻧﻘﺎهﯽ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ، و درهﺮﭼﻨﺪ ﮔﺎﻣﯽ ﻳﮏ ﺑﺎر " هﻮﺣﻘﯽ"‬ ‫ﻣﯽﮐﺸﻴﺪﻧﺪ و "ﻳﺎهﻮﺋﯽ" ﻣﯽﻃﻠﺒﻴﺪﻧﺪ، ﺗﺎ ﻣﺒﺎدا ﺳﮑﻮت وﺁراﻣﺶ ﻣﺮدم از ﻣﺎﺟﺮا ﺑﯽ ﺧﺒﺮ را ﺑﻪ ﺗﺎﻣﻞ وادارد، و ﺷﻮر و‬ ‫اﻟﺘﻬﺎﺑﺸﺎن را ﻓﺮو ﻧﺸﻴﻨﺪ. درﭼﻨﺪ ﻗﺪﻣﯽ ﺣﻤﺎم، ﻓﺮدوﺳﻌﻠﯽ ﺷﺎﻩ اﺷﺎرﺗﯽ ﺑﻪ ﺟﻴﺠﮑﻌﻠﯽ ﺷﺎﻩ ﮐﺮد، و ﺟﻴﺠﮏ ﺑﺎ ﻳﮏ‬ ‫ﺧﻴﺰ ﺧﻮد را ﺑﺎﻻی ﺳﺮ درﺣﻤﺎم رﺳﺎﻧﻴﺪ وﺑﺎ ﻓﺮﻳﺎدی رﺳﺎ ﺑﻪ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﻓﺮﻣﺎن ﺗﻮﻗﻒ داد. ﻣﺮدم از ﭘﻴﺸﺮوی ﺑﺎز اﻳﺴﺘﺎدﻧﺪ و‬ ‫ﭼﺸﻢ ﺑﻪ دهﺎن او دوﺧﺘﻨﺪ.‬ ‫ﺟﻴﺠﮑﻌﻠﯽ ﺷﺎﻩ درﭼﻨﺪ ﺟﻤﻠﻪ ﻣﺨﺘﺼﺮ ﺑﻪ ﺟﻤﺎﻋﺖ ﻓﻬﻤﺎﻧﺪ ﮐﻪ ﻓﻀﺎی ﺣﻤﺎم ﮐﻮﭼﮏ اﺳﺖ و ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ ﮔﺮوهﯽ ﺑﺪان‬ ‫اﻧﺒﻮهﯽ را در ﺧﻮد ﺟﺎی دهﺪ.‬ ‫ﺧﻠﻴﻔﻪ ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ ﺑﻪ ﺗﺎﻳﻴﺪش ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ ﮐﻪ: " ﺑﻬﺘﺮ ﺁﻧﺴﺖ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﺎﻧﯽ اﻧﺘﺨﺎب ﮐﻨﻴﺪ ﺗﺎ از ﻃﺮف ﺷﻤﺎ و ﺑﻪ ﻧﺎم ﺷﻤﺎ داﺧﻞ‬ ‫ﺣﻤﺎم ﺷﻮﻧﺪ و دﻣﺎر از روزﮔﺎر اﺟﻨﻪ ﺑﺮﺁورﻧﺪ" و درﭘﯽ اﻳﻦ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد، ﺑﻪ ﺧﻼﻳﻖ هﺸﺪار داد ﮐﻪ: " در اﻧﺘﺨﺎب ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﺎن‬ ‫دﻗﺖ ﮐﻨﻴﺪ! ﻣﺒﺎدا اﻓﺮادی از اﺟﻨﻪ در ﺟﻤﻊ ﻣﺎ ﺑﺎﺷﻨﺪ و ﺑﻪ ﺣﮑﻢ " ان اﻟﺠﻦ، ﻳﺘﺸﮑﻞ ﺑﺎﺷﮑﺎل ﻣﺨﺘﻠﻔﻪ" ﺑﻪ هﻴﺎت‬ ‫ﺁدﻣﻴﺰادﮔﺎن درﺁﻣﺪﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ، و ﺷﻤﺎ را ﻓﺮﻳﺐ دهﻨﺪ و داﺧﻞ ﺣﻤﺎم ﺷﻮﻧﺪ و..."‬

‫ﺻﻔﺤﻪ ٦٢‬