Você está na página 1de 3

Papa

Posibles etimologas del griego y del latn (con clara connotacin de padre)
From: Henry George Liddell, Robert Scott, A Greek-English Lexicon - , , , papa, child's word for father; mostly in voc., Od.6.57; . Philem.42: in acc., Ar.Pax120, Ec.645:nom. , Corn.ND25, PGiss.80.3 (ii A. D.); acc. BMus.Inscr.918 (Halic.); dat. Epicur. Herc.176p.49V. (Syracusan, acc. to Eust.565.17, but (which should prob. be , for Eust. adds ) is Syrac. acc. to EM651.7). From: Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary - ppa, ae, m. id., a father, papa; hence, in eccl. writers, a bishop: optime papa, Prud1. . 11, 127; Tert. Pudic. 13. papas (pappas), ae and tis, m., = , a governor, tutor: timidus praegustet pocula papas, Juv. 6, 632; Inscr. Murat. 1297, 11.

Etimologa de papa, pappa (en latn) segn el Lateinische etymologisches wrterbuch de Alois Walde Lallwort der Kinder fr Speise, Vater, pappo, -are essen (Kinderwort) (s. auch Heraeus Afl L.XIII, 157): gr. Papa, <> 2, Grovater, Vterchen, sage Papa (Vaniek 155 usw.), nhd. Pappen, pampen, pampfen essen u. dgl., s. Weise ZfdtWortf. V, 250. Trotz Fick I4, 470 keine Koseform zu idg. *ptr (*patr) Vater, vielmehr ist letzteres erst auf Grund des Lallwortes *papa gebildet. Die Quelle von got. Papa Vater, Bischof, ahd. pfaffo Geistlicher, Pfaffe ist nicht lat. papa, sondern gr. ; nhd. Papst dagegen aus dem Lat. (Kluge Wb.6 s. vv., PBrB. XXXV, 126 ff.).

Explicaciones histricas del nombre Papa para el Sumo Pontfice


Del diccionario Le Trsor de la Langue Franaise informatis Prstamo que el latn eclesistico recibe del griego eclesistico , padre, ttulo honorfico dado en l a los obispos; desde el siglo VI, preferentemente al obispo de Roma, al que prcticamente se le reserva en exclusiva desde el siglo IX.3

1 2

Prudencio: poeta cristiano muerto hacia el 410. Est tomado del lxico griego de Hesychius, quien, adems coloca esta entrada: <> ( ) (<pappa>: llamada del nio al padre). 3 El Vocabolario Etimologico della Lingua Italiana de Ottorino Pianigiani reporta casi exactamente la misma explicacin.

Existe un curioso libro intitulado La etimologia de' nomi, papa, e, pontifex Del sig. Ignatio Bracci (impreso en Roma en 1630). All se dan diversas teoras de la procedencia de papa (entendindolo como referido al Sumo Pontfice): ya desde entonces no est claro el criterio ni la proveniencia: maneja las etimologas griegas y latinas: pappa, pappas, papas, etc. No descarta que venga del hebreo abba. Y aade otras curiosas: abreviatura de PAulus/Petrus, de PAter PAtrum, de PAter/PAtriae4,PAter/PAtratus, entre otras. En el Glossarium Ad Scriptores Mediae et Infimae Latinitatis de Du Cange5 se dice lo siguiente6: PAPA. Papias : Papa, Admirabilis, major, pater, et custos.

Papa, paternitatis nomen est


, inquit Walafridus Strabo de Rebus Ecclesiast. cap. 7. et promiscue olim datum Episcopis, quos nude Papas vocabant. Hinc veterum Epistol Episcopis inscript hanc formulam ferme semper prferunt,

Domino Pap N. salutem


, ut patet ex S. Augustino Ep. 13. 18. 222. 256. S. Hieronymo Epist. ad eumdem Augustinum, et aliis, quos laudat Joach. Vadianus lib. de Primitiv Ecclesi statu, sub finem, Bignonius ad lib. 1. Marculfi, Savaro ad Sidonium lib. 1. Ep. 6. Ita Pap passim Episcopi dicuntur apud Scriptores. Prudentius in Passione Hippolyti ad Valerianum Episcopum : Rorantes saxorum apices vidi, optime Papa. Series Episcoporum Metens. scripta sub Carolo M. :

Nobilis in cunctis, Papa Chrodegangus habetur.


Tortarius Floriacensis de Translat. S. Mauri, cum se Episcopum fuisse insinuasset, priusquam Benedictinum induisset habitum, hc subdit :

Gratum est ut coram Legislatore rependam Servitium Domino, prsente mihi Benedicto, Illius et normam juxta deducere vitam, Quam me barbarico Papam contradere ludo.
Adde Gregorium Turon. lib. 2. Hist. cap 27. lib. 10. cap. 1. Anastasium in Collatione S. Maximi Martyr. pag. 116. Vitam S. Domitiani Confess. apud Guichenonum pag. 229. etc. Sed et Papa pro Episcopali dignitate sumitur interdum.

Papa urbis Turonic


, Gregorio Tur. lib. 4. cap. 26. les Bndictins de St. Maur, 17331736. Neque illud prtermittendum, quod, Pap vocabulo tametsi promiscue ab aliis donarentur Episcopi, nullus tamen in Occidente hunc sibi titulum tribuerit prter Romanum Pontificem, qui eo nomine tanquam sibi proprio usus est jam inde a Leonis Magni temporibus. Pap nomen ac titulum Hieroclam, seu, ut ab Eutychio in Originibus Alexandr. appellatur, Heraclam, Patriarcham Alexandrinum, usurpasse tradit. Chronicon Orientale pag. 115. et idem Eutychius : exinde idem titulus, cteris Alexandrinis Prsulibus tribuitur a scriptoribus, uti observatum a Seldeno ad eumdem Eutychium, Goaro ad Theophanem pag.

Aado que este es un ttulo concedido, por ejemplo, a Cicern (parens patriae o pater patriae) tras su victoria contra Catilina. Era un ttulo otorgado por el Senado. 5 Muerto en 1688 6 Lo interesante de esta entrada del Glosario es que atestigua los textos en que, en latn, se cita por primera vez y con un uso particular la palabra papa. Entre las afirmaciones ms interesantes estn: que el uso de Papa se lo reserva el Pontfice para s mismo, aunque se soliese llamar papas a algunos obispos; y que en tiempos de Gregorio VII se decret su uso oficial y nico para el Romano Pontfice.

578. et Allatio lib. 1. de Consensione utriusque Eccles. cap. 18. pag. 262. 263. et aliis. Apud Facundum Hermianensem lib. 4. cap. 2. S. Athanasius

Papa noster Athanasius


dicitur. Adde Pachymerem lib. 10. cap. 32. etc. Petrus Antiochenus Episcopus in Epist. ad Dominicum Gradensem Episcopum in MS. cod. Bibl. Reg. ait, quinque numero esse Patriarchas in Ecclesi corpore, quod ab eis administratur ad exemplum quinque corporis humani sensuum ; inter eos Antiochenum Episcopum proprie dici Patriarcham, Romanum vero et Alexandrinum nuncupari Papas, Constantinopolitanum et Hierosolymitanum Archiepiscopos. Verum non Alexandrino Patriarch proprius fuit titulus, cum et Constantinopolitano et Hierosolymitano tribuat Avitus Viennensis Epist. 7. et 23. communisque fuerit omnibus Episcopis appellatio. les Bndictins de St. Maur, 17331736. At postremis saltem sculis solus Patriarcha Alexandrinus inter Orientalis Ecclesi Prsules Pap nomen sibi sumsisse videtur tum in privatis, cum in publicis litteris seu Conciliorum subscriptionibus ; quamquam eadem denominatione donantur apud illos hieromonachi et parciarum rectores, ut patet ex variis eorum subscriptionibus, qu in Synodo Jerosolymitana pag. 351. habentur. Eodem vocabulo afficitur Mammarius Africanus martyr in Actis ejusdem tom. 4. Analect. pag. 94 :

Est qui tibi pro nobis respondeat Mammarius Papa noster ;


qui tamen Episcopus non fuisse videtur, cum hunc titulus omittat passionis illius scriptor. Idem quoque tribuitur nomen Antonio presbytero in Actis SS. Juliani et Basiliss ibid. pag. 104. laudatis :

Tu es Antonius, quem Papam suum isti testantur ;


nisi legendum sit Papatem, ut prfert vetustissimum lectionarium Luxoviense. les Bndictins de St. Maur, 17331736. Atque hinc est fortasse quod, cum communis esset illa nomenclatura, Romani Pontifices titulum universalis nomini Pap addiderunt ; sic universalis Papa dicitur Johannes VIII. in Synodo Ticinensi ann. 876. tom. 2. Capitular. col. 237. et 239. Idem summus Pontifex Papa coangelicus compellatur, in Synodo Romana ann. 877. ibidem pag. 255. Pap denique nomenclatura donati soli Pontifices Romani, ex decreto scilicet Gregorii VII. qui in Synodo Romana statuit, ut Pap nomen unius esset in orbe Christiano. Vide Baronium ad 10. Januarii, et Sirmondum ad Ennodii lib. 4. Ep. 1.

Você também pode gostar