O arrecendo da terra despois de chover

Jess Orois Lage

ENSINO E APRENDIZAXE DE COMPETENCIAS COMUNICATIVAS: LINGUA E LITERATURA GALEGAS

2013-2014 Grao en Mestre ou Mestra de Educacin Primaria O arrecendo da terra despois de chover Facultade de Ciencias da Educacin

Universidade de Santiago de Com ostela

Non chegou anda o setembro da vendima, o setembro da natureza aberta de doces; non se esqueceron os das da malla, do seu repicar de mollos e prtegos; non alumeou a la de colleita nin quedaron peiteados os prados de millo; mais o ceo aparece hoxe abrigado de abundantes nubes grises que ouvean famentas de regados. Manancial de morri as e regatos, !aliza vai inundando os poros de humidade noutro da de ver"n morno e paseni o. #n comp"s rtmico habitual; auga, chuvia, ventos do nords;... $ chosca de lume de estrela, a flora berra pola vida, ansiosa de manter os tapices cubertos de verde enxebre. Na sobremesa labrega da casa repousan as verbas sabias dos av%s, mesturadas con recendos de saciedade, cos agasallos da horta, cos da corte; e co bo facer das mans dos entregos. Na corte, o gando; rumiando coidados bocados de gada a; na horta, petiscos abondosos e pacientes agardando unha nova marea; e nos av%s, o sorriso humilde do amor incondicional, incomparable, e da responsabilidade ben atendida. &aio cos ollos pechados e coa alma aberta, navegando no sentir dun rapaz de aldea, en comu %n cos meus pasos, co meu sentir e co amor. ' cada paso, de vagar, unha lembranza, un so o, un desexo; todos amarrados a un sacrificio, a unha responsabilidade; a un meni o que me espera ao lonxe coas miudi as mans estendidas. (alaron as tmporas dun tempo fro; o vento erguendo ondas de po polas corredoiras agochan por un intre uns ollos hmidos que de seguido se ensanchan coas primeiras b"goas dun ceo xa pintado de escuro. )iba de min comezan a esvarar as tintas transparentes dunha tarde mollada, abrollando pola pel humidades soterradas pola distancia. #ns pasos m"is, e rompe o ceo esmagando as pegadas do cami o, espertando os rizomas, engurrando as follas, abatendo as ramas e desmontando as estadas da calma. *a est" aqu. )abu ando no cami o debuxan as augas novos sendeiros, novos proxectos, mentres van filtrando na terra seca xermolos de vida que espertan aromas agochados. + arrecendo inunda de seguido a burbulla olfactiva desatando descontroladas as emoci%ns adormecidas pola rutina diaria. 'br"zanme, cada vez m"is forte, enraizando nos meus adentros, os sentimentos de saudade e de tristura que calzan unha vida afastada do seu cerne. Non foi sempre as; houbo, para vivir cheos de ledicia, das mollados polas augas do ver"n. $ra un tempo no que nas pegadas andaban zapatos pequenos, no que alumeaban as herbas esmagadas polos xogos dun cativo; das nos que viaxaban polo ar perfumes dun futuro xuntos. ,as que volver"n, como volve cada da o sol, esvaecendo a escuridade; como volve cada da a auga regando a terra seca, como volve cada da o sorriso declarando a sa presenza. ' cada paso, a cada b"goa, a cada gota zumega a terra chos de esperanza que liberan m"is aromas, que encerran m"is desexos. -oa o vento, berra o ar... e fume de terra afasta de min a dor da distancia mentres se albisca no horizonte un novo sol; disfrazado desta vez dunha luz vermella e distante que alumear" sorrisos m"is grandes, m"is pr%ximos, m"is olorosos...