Escolar Documentos
Profissional Documentos
Cultura Documentos
Index
Eirks saga raua . . . . . . . 1. kafli - Fr Aui djpgu ok Vfli. . . 2. kafli - Eirkr raui fann Grnland. . . 3. kafli - orbjrn Vfilsson ferr til Grnlands. 4. kafli - Fr orbjrgu spkonu. . . . 5. kafli - Leifr inn heppni fann Vnland. . 6. kafli - Fr orsteini Eirkssyni. . . . 7. kafli - orfinnr karlsefni fr Gurar. . 8. kafli - Landaleit eira Karlefnis. . . 9. kafli - Fr rhalli veiimanni. . . . 10. kafli - Karlsefni dvalist Vnlandi. . 11. kafli - Bardagi vi Skrlinga. . . . 12. kafli - Brottfr af Vnlandi. . . . 13. kafli - vilok Bjarna Grmlfssonar. . 14. kafli - Karlsefni ok Gurr fara til slands. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 1 1 1 2 4 5 7 9 9 11 11 12 13 14 14
var Eirkr gerr brott r Haukadal. Hann nam Brokey ok xney ok bj at Trum Surey inn fyrsta vetr. li hann orgesti setstokka. San fr Eirkr xney ok bj Eirksstum. heimti hann setstokkana ok ni eigi. Eirkr stti setstokkana Breiablsta, en orgestr fr eftir honum. eir brust skammt fr gari at Drngum. ar fellu tveir synir orgests ok nkkurir menn arir. Eftir at hfu hvrirtveggju setu fjlmenna. Styrr veitti Eirki ok Eyjlfr r Svney, orbjrn Vfilsson ok synir orbrands r lftafiri, en orgesti veittu synir rar gellis ok orgeirr r Htardal, ok slkr r Langadal ok Illugi, sonr hans. eir Eirkr uru sekir rsnessingi. Hann bj skip Eirksvgi, en Eyjlfr leyndi honum Dmunarvgi, mean eir orgestr leituu hans um eyjarnar. eir orbjrn ok Eyjlfr ok Styrr fylgu Eirki t um eyjarnar, ok skilust eir me inni mestu vinttu. Kvest Eirkr eim skyldu vera at vlku trausti, ef hann mtti sr vi koma ok kynni eir hans at urfa. Hann sagi eim, at hann tlai at leita lands ess, er Gunnbjrn, sonr lfs krku, s, er hann rak vestr um haf ok hann fann Gunnbjarnarsker. Hann kvest aftr mundu leita til vina sinna, ef hann fyndi landit. Sigldi Eirkr haf undan Snfellsjkli. Hann kom tan at jkli eim, er heitir Blserkr. Hann fr aan sur at leita, ef ar vri byggjanda. Hann var inn fyrsta vetr Eirksey nr miri inni eystri bygg. Um vrit eftir fr hann til Eirksfjarar ok tk sr ar bsta. Hann fr at sumar ina vestri bygg ok gaf va rnefni. Hann var annan vetr Eirkshlmum vi Hvarfsgnpu en it rija sumar fr hann allt norr til Snfells ok inn Hrafnsfjr. ttist hann kominn fyrir botn Eirksfjarar. Hverfr hann aftr ok var inn rija vetr Eirksey fyrir mynni Eirksfjarar. En eftir um sumarit fr hann til slands ok kom Breiafjr. Hann var ann vetr me Inglfi Hlmltri. Um vrit brust eir orgestr, ok fekk Eirkr sigr. Eftir at vru eir sttir. at sumar fr Eirkr at byggja land at, er hann hafi fundit ok hann kallai Grnland, v at hann kva menn at mjk mundu fsa angat, ef landit hti vel. [Sv segir Ari orgilsson, at at sumar fr hlfr rii tgr skipa til Grnlands r Breiafiri og Borgarfiri, en fjrtn kmust t. Sum rak aftr, en sum tndust. at var fimmtn vetrum fyrr en kristni var lg tekin slandi. Eirkr nam san Eirksfjr ok bj Brattahl.].
N er fr v at segja eitt haust, er Einarr var slandi, at hann fr me varning sinn t eftir Snfellstrnd ok vildi selja. Hann kemr til Arnarstapa. Ormr br honum ar at vera, ok at iggr Einarr, v at ar var vintta vi krin. Var borinn inn varningr hans eitt tibr. Einarr braut upp varning sinn ok sndi Ormi ok heimamnnum ok bau honum af at hafa slkt er hann vildi. Ormr etta ok tali Einar vera gan fardreng ok aunumann mikinn. En er eir heldu varninginum, gekk kona fyrir tibrsdyrrin. Einarr spuri Orm, hver vri s in fagra kona, er ar gekk fyrir dyrrin, - "ek hefi eigi hana hr fyrr st." Ormr svarai: "at er Gurr, fstra mn, dttir orbjarnar at Laugarbrekku." Einarr mlti: "Hon mun vera kostr gr. Ea hafa nkkurir menn til komit at bija hennar?" Ormr svarar: "Beit hefir hennar vst verit, ok liggr at eigi laust fyrir. Finnst at , at hon mun vera mannvnd ok sv fair hennar." "Sv, me v," sagi Einarr, "at hr er s kona, er ek tla mr at bija, ok vilda ek, at essa mla leitair vi orbjrn, fur hennar, ok legir allan hug , at etta mtti framgengt vera. Skal ek r fullkomna vinttu fyrir gjalda, ef ek get tit. M orbjrn bndi at sj, at okkr vri vel hentar tengir, v at hann er smamar mikill ok stafestu ga, en lausaf hans er mr sagt heldr frum. En mik skortir hvrki land n lausaf ok okkr fega, ok myndi orbirni vera at essu inn mesti styrkr, ef etta tkist." Ormr segir: "Vst ykkjumst ek vinr inn vera, en em ek eigi vi mitt r fss, at vit berim etta upp, v at orbjrn er skapstrr ok metnaarmar mikill." Einarr kvest ekki vilja annat en upp vri borit bnorit. Ormr kva hann ra skyldu. Ferr Einarr sur aftr, unz hann kemr heim. Nkkuru sar hafi orbjrn haustbo, sem hann tti vana til, v at hann var strmenni mikit. Kom ar Ormr fr Arnarstapa ok margir arir vinir orbjarnar. Ormr kom at mli vi orbjrn ok sagi, at Einarr var ar skmmu, fr orgeirsfelli, ok gerist inn efniligsti mar. Hefr Ormr n upp bnorit fyrir hnd Einars ok segir at vel hent fyrir sumra hluta sakar. "M r, bndi, vera at styrkr mikill fyrir fjrkosta sakar." orbjrn svarar: "Eigi vari mik slkra ora af r, at ek mynda gifta rlssyni dttur mna. Ok at finni r n, at f mitt verr, er slkt r gefi mr. Ok eigi skal hon me r vera lengr, er r tti hon sv ltils gjafors ver." San fr Ormr heim ok hverr annarr bosmanna til sins heimilis. Gurr var eftir me fur snum ok var heima ann vetr. En at vri hafi orbjrn vinabo, ok kom ar margt manna, ok var in bezta veizla. Ok at veizlunni krafi orbjrn sr hljs ok mlti: "Hr hefi ek bit langa vi, ok hefi ek reynt gvilja manna vi mik ok st. Kalla ek vel farit hafa vr skipti. En n tekr hagr minn at hgjast fyrir lausafjr sakar, en hr til hefir kallat verit heldr viringarr. N vil ek fyrr binu brega en sminni tna. tla ek fyrr af landi fara en tt mna svvira ok vitja heita Eirks ins raua, vinar mns, er hann hafi, er vit skilum Breiafiri. tla ek n at fara til Grnlands sumar, ef sv ferr sem ek vilda."
Mnnum tti mikil essi rabreytni, v at orbjrn var vinsll mar, en ttust vita, at orbjrn mundi sv fremi etta upp hafa kveit, at ekki myndi tja at letja hann. Gaf orbjrn mnnum gjafar, ok var brugit veizlunni. San fr hverr til sns heima. orbjrn selr lnd sn ok kaupir sr skip, er uppi st Hraunhafnarsi. Rust til ferar me honum rr tigir manna. Var ar fer Ormr fr Arnarstapa ok kona hans ok arir vinir orbjarnar, eir er eigi vildu vi hann skilja. San ltu eir haf, ok er eir vru hafi, tk af byri. Fengu eir hafvillur, ok frst eim greitt um sumarit. v nst kom stt li eira, ok andaist Ormr ok Hallds, kona hans, ok helmingr lis eira. Sj tk at stra, ok olu menn it mesta vs ok vesl marga vega, en tku Herjlfsnes Grnlandi vi vetr sjlfan. S mar ht orkell , er bj Herjlfsnesi. Hann var inn bezti bndi. Hann tk vi orbirni ok llum skipverjum hans um vetrinn. orkell veitti eim skruliga.
En um morgininn at linum degi var henni veittr s umbningr, sem hon urfti at hafa til at fremja seiinn. Hon ba ok f sr konur r, er kynni fri at, sem til seisins arf ok Varlokur htu. En r konur fundust eigi. var at leitat at um binn, ef nkkurr kynni. segir Gurr: "Hvrki em ek fjlkunnig n vsendakona, en kenndi Hallds, fstra mn, mr slandi at kvi, er hon kallai Varlokur." orkell segir: " ertu happfr." Hon segir: "etta er at eitt atferli, er ek tla engum atbeina at vera, v at ek em kristin kona." orbjrg segir: "Sv mtti vera, at yrir mnnum at lii hr um, en vrir kona ekki verri en r. En vi orkel mun ek meta at f hluti til, er hafa arf." orkell herir n at Guri, en hon kvest gera mundu sem hann vildi. Slgu konur hring um hjallinn, en orbjrg sat uppi. Kva Gurr kvit sv fagrt ok vel, at engi ttist heyrt hafa me fegri rdd kvi kveit, s er ar var hj. Spkonan akkar henni kvit ok kva margar r nttrur n til hafa stt ok ykkja fagrt at heyra, er kvit var sv vel flutt, - "er r vildu vi oss skiljast ok enga hlni oss veita. En mr eru n margir eir hlutir ausnir, er r var ek duldi, ok margir arir. En ek kann r at at segja, orkell, at hallri etta mun ekki haldast lengr en vetr, ok mun batna rangr, sem vrar. Sttarfar at, sem hefir legit, mun ok batna vnu brara. En r, Gurr, skal ek launa hnd lisinni at, er oss hefir af r stait, v at n forlg eru mr n allglggs. munt gjafor f hr Grnlandi, at er smiligast er, at r veri at eigi til langar, v at vegir nir liggja t til slands, ok mun ar koma fr r bi mikill tt ok g, ok yfir num kynkvslum skna bjartari geislar en ek hafa megin til at geta slikt vandliga st. Enda far n heil ok vel, dttir." San gengu menn at vsendakonunni, ok frtti hverr ess, er mest forvitni var at vita. Hon var ok g af frsgnum. Gekk at ok ltt tauma, er hon sagi. essu nst var komit eftir henni af rum b. Fr hon angat. var sent eftir orbirni, v at hann vildi eigi heima vera, mean slk hindrvitni var frami. Vertta batnai skjtt, sem orbjrg hafi sagt. Br orbjrn skip sitt ok ferr ar til, er hann kemr Brattahl. Eirkr tekr vel vi honum me blu ok kva at vel, er hann var ar kominn. Var orbjrn me honum um vetrinn ok skuldali hans, en eir vistuu hseta me bndum. Eftir um vrit gaf Eirkr orbirni land Stokkanesi, ok var ar gerr smiligr br, ok bj hann ar san.
En er Leifr bjst brott, beiddist rgunna at fara me honum. Leifr spuri, hvrt at vri nkkut vili frnda hennar. Hon kvest at ekki hira. Leifr kvest eigi at kunna at sj at snu ri at gera hertekna sv strttaa konu kunnu landi, - "en vr lifir." rgunna mlti: "Eigi er vst, at r ykki v betr rit." " at mun ek htta," sagi Leifr. " segi ek r," sagi rgunna, "at ek mun fara kona eigi ein saman, ok em ek me barni. Segi ek at af num vldum. Get ek, at at muni vera sveinbarn, er fist. En tt vilir engan gaum at gefa, mun ek upp fa sveininn ok r senda til Grnlands, egar fara m me rum mnnum. En ek get, at r veri at vlkum nytjum sonareignin sem n verr skilnar okkarr til. En koma tla ek mr til Grnlands, r lkr." Leifr gaf henni fingrgull ok vamlsmttul grnlenzkan ok tannbelti. essi sveinn kom til Grnlands ok nefndist orgils. Leifr tk vi honum at faerni. Ok er at sumra manna sgn, at essi orgils hafi komit til slands fyrir Frrundr um sumarit. En sj orgils var san Grnlandi, ok tti ar enn eigi kynjalaust um hann vera, r lauk. eir Leifr sigldu brott r Sureyjum ok tku Nreg um haustit. Fr Leifr til hirar lfs konungs Tryggvasonar. Lagi konungr hann ga viring ok ttist sj, at hann mundi vera vel menntr mar. Eitt sinn kom konungr at mli vi Leif ok sagi: "tlar til Grnlands sumar?" "at tla ek," sagi Leifr, "ef at er yvarr vili." Konungr svarar: "Ek get, at at muni vel vera, ok skaltu angat fara me erendum mnum, at boa ar kristni." Leifr kva hann ra skyldu, en kvest hyggja, at at erendi myndi torflutt Grnlandi. Konungr kvest eigi ann mann sj, er betr vri til fallinn en hann, - "ok muntu giftu til bera." "at mun v at eins," segir Leifr, "ef ek nt yvar vi." Ltr Leifr haf ok er lengi ti ok hitti lnd au, er hann vissi r enga vn til. Vru ar hveitiakrar sjlfsnir ok vnvir vaxinn. ar vru au tr, er msurr heita, ok hfu eir af essu llu nkkur merki, sum tr sv mikil, at hs vru lg. Leifr fann menn skipflaki ok flutti heim me sr. Sndi hann v ina mestu strmennsku ok drengskap sem mrgu ru, er hann kom kristni landit, ok var jafnan san kallar Leifr inn heppni. Leifr tk land Eirksfiri ok fr heim san Brattahl. Tku ar allir menn vel vi honum. Hann boai brtt kristni um landit ok almenniliga tr ok sndi mnnum orsending lfs konungs Tryggvasonar ok sagi, hversu mrg gti ok mikil dr fylgi essum si. Eirkr tk v mli seint, at lta si sinn, en jhildr gekk skjtt undir ok lt gera kirkju eigi allnr hsunum. at hs var kallat jhildarkirkja. Hafi hon ar fram bnir snar ok eir menn, sem vi kristni tku. jhildr vildi ekki samri vi Eirk, san hon tk tr, en honum var at mjk mti skapi.
v gerist or mikit, at menn myndi leita lands ess, er Leifr hafi fundit. Var ar formar at orsteinn Eirksson, frr mar ok vinsll. Eirkr var ok til beinn, ok tru menn hans gfu framast ok forsj. Hann var lengi fyrir, en kva eigi nei vi, er vinir hans bu hann til, bjuggu san skip at, er orbjrn hafi t haft, ok vru til rnir tuttugu menn, ok hfu ltit f, eigi meir en vpn ok vistir. ann myrgin, er Eirkr rei heiman, tk hann einn kistil, ok var ar gull ok silfr. Fal hann at ok fr san leiar sinnar, ok bar sv til, at hann fell af baki, ok brotna rifin sunni, en lesti hndina axlarlinum. Af eim atbur sagi hann jhildi, konu sinni, at hon tki fit brott, lzt ess hafa at goldit, er hann hafi fit flgit. San sigldu eir t r Eirksfiri me glei mikilli. tti eim allvnt um sitt efni. velki ti lengi hafi, ok kmu eir ekki r slir, sem eir vildu. eir kmu sn vi sland, ok sv hfu eir fugl af rlandi. Rak skip eira um haf innan, fru aftr um haustit ok vru allmjk vstir ok rekair, koma vi vetr sjlfan Eirksfjr. mlti Eirkr: "Ktari sigldum vr sumar t r firinum en n erum vr, ok eru n enn mrg g at." orsteinn svarar: "at er n hfingligt brag at sj nkkut gott r fyrir eim mnnum llum, sem hr eru n rstafalausir, ok f eim vist vetr." Eirkr svarar: "at er jafnan satt, sem mlt er, at eigi veit, fyrr en svarat er, ok sv mun hr fara. Skal n hafa r n um etta." Fru n allir eir, er eigi hfu arar vistir, me eim fegum. San fru eir heim Brattahl ok vru ar um vetrinn.
Ok er etta lei af, mlti hon: "Frum vit n, Gurr. N s ek ekki liit." Var orsteinn horfinn. Henni tti hann r haft hafa svipu hendi ok vilja berja liit. San gengu r inn, ok r morginn kmi, var hon ltin, ok var ger kista at lkinu. Ok enna sama dag tluu menn at ra, ok leiddi orsteinn til vara, ok annan lit fr hann at sj veiiskap eira. sendi orsteinn Eirksson nafna snum or, at hann kmi til hans, ok sagi sv, at ar vri varla kyrrt ok hsfreyja vildi frast ftr ok vildi undir klin hj honum. Ok er hann kom inn, var hon komin upp rekkjustokkinn. tk hann hana hndum ok lagi bolxi fyrir brjst henni. orsteinn Eirksson andaist nr dagsetri. orsteinn bndi ba Guri leggjast nir ok sofa, en hann kvest vaka mundu um nttina yfir lkinu. Hon gerir sv. Ok er skammt lei nttina, settist orsteinn Eirksson upp ok mlti, kvest vilja, at Gurr vri angat kllu, ok kvest vilja tala vi hana: "Gu vill, at essi stund s mr gefin til leyfis ok umbtar mns rs." orsteinn bndi gengr fund Gurar ok vaki hana, bir hana signa sik ok bija sr gu hjlpar ok segir, hvat orsteinn Eirksson hafi talat vi hann, - "ok hann vill finna ik. Verr r fyrir at sj, hvat vill upp taka, v at ek kann hr um hvrkis at fsa." Hon svarai: "Vera kann, at etta s tlat til nkkurra eira hluta, er san s minni hafir, essi inn undarligi hlutr, en ek vnti, at gus gzla mun yfir mr standa. Mun ek ok htta me gus miskunn at fara til mts vi hann ok vita, hvat hann vill tala, v at ek mun eigi forast mega, ef mr skal mein at vera. Vil ek sr, at hann gangi vara. En mik grunar, at at mun liggja." N fr Gurr ok hittir orstein. Sndist henni sem hann felldi tr. Hann mlti eyra henni nkkur or hljtt, sv at hon ein vissi, en at mlti hann, sv at allir heyru, at eir menn vri slir, er trna heldu, ok henni fylgi ll hjlp ok miskunn, ok sagi , at margir heldi hana illa. "Er at engi httr, sem hr hefir verit Grnlandi, san kristni kom hr, at setja menn nir vga mold vi litla yfirsngva. Vil ek mik lta flytja til kirkju ok ara menn, sem hr hafa andazt, en Garar vil ek brenna lta bli sem skjtast, v at hann veldr llum aftrgngum eim, sem hr hafa verit vetr." Hann sagi henni ok um sna hagi ok kva hennar forlg mikil mundu vera, en ba hana varast at giftast grnlenzkum mnnum, ba, at hon legi f eira til kirkju ok sumt ftkum mnnum. Ok hn hann aftr ru sinni. S hafi httr verit Grnlandi, san kristni kom angat, at menn vru grafnir bjum, ar sem nduust, vgri moldu. Skyldi setja staur upp af brjsti inum daua, en san, er kennimenn kmu til, skyldi upp kippa staurinum ok hella ar vgu vatni ok veita ar yfirsngva, tt at vri miklu sar. Lk eira orsteins vru fr til kirkju Eirksfjr ok veittir ar yfirsngvar af kennimnnum. Tk Eirkr vi Guri ok var henni fur sta. Litlu sar andaist orbjrn. Bar f allt undir Guri. Tk Eirkr hana til sn ok s vel um hennar kost.
Mar ht orvarr. Hann tti Freydsi, dttur Eirks raua, laungetna. Hann fr ok me eim ok orvaldr, sonr Eirks, ok rhallr, er kallar var veiimar. Hann hafi lengi verit me Eirki, veiimar hans um sumrum, en bryti um vetrum. Hann var mikill mar ok sterkr ok svartr ok ursligr, hljlyndr ok illorr, at er hann mlti, ok eggjai jafnan Eirk ins verra. Hann var illa kristinn. Honum var va kunnigt byggum. Hann var skipi me orvari ok orvaldi. eir hfu at skip, er orbjrn hafi t haft. eir hfu alls fjra tigu manna ok hundra, er eir sigldu til Vestribyggar ok aan til Bjarneyjar. aan sigldu eir tvau dgr sur. s eir land ok skutu bti ok knnuu landit, fundu ar hellur strar ok margar tlf lna var. Fjli var ar melrakka. eir gfu ar nafn ok klluu Helluland. aan sildu eir tvau dgr, ok br landsurs r suri, ok fundu land skgvaxit ok mrg dr . Ey l ar undan landsur. ar drpu eir einn bjrn ok klluu ar san Bjarney, en landit Markland. aan silgdu eir sur me landinu langa stund ok kmu at nesi einu. L landit stjrn. Vru ar strandir langar ok sandar. eir reru til lands ok fundu ar nesinu kjl af skipi ok klluu ar Kjalarnes. eir klluu ok strandirnar Furustrandir, v at langt var me at sigla. gerist landit vgskorit. eir heldu skipunum einn vg. lfr konungr Tryggvason hafi gefit Leifi tv menn skozka. Ht karlmarinn Haki, en konan Hekja. au vru drum skjtari. essir menn vru skipi me Karlsefni. En er eir hfu siglt fyrir Furustrandir, ltu eir ina skozku menn land ok bu au hlaupa sur landit at leita landskosta ok koma aftr, r rj dgr vru liin. au hfu at kli, er au klluu kjafal. at var sv gert, at httr var upp ok opit at hliunum ok engar ermar ok kneppt saman milli fta me knappi ok nezlu, en ber vru au annars staar. eir biuu ar stund. En er au kmu aftr, hafi annat hendi vnbejakngul, en annat hveitiax sjlfsit. Gengu au skip t, ok silgdu eir san leiar sinnar. eir silgdu inn fjr einn. ar l ein ey fyrir tan. ar um vru straumar miklir. v klluu eir hana Straumey. Sv var mrg r eynni, at varla mtti ganga fyrir eggjum. eir klluu ar Straumfjr. eir bru ar farm af skipum snum ok bjuggust ar um. eir hfu me sr alls konar fna. ar var fagrt landsleg. eir gu einskis tan at kanna landit. eir vru ar um vetrinn, ok var ekki fyrir unnit um sumarit. Tkust af veiarnar, ok gerist illt til matar. hvarf brott rhallr veiimar. eir hfu r heitit gu til matar, ok var eigi vi sv skjtt sem sem eir ttust urfa. eir leituu rhalls um rj dgr ok fundu hann hamargnpu einni. Hann l ar ok horfi loft upp ok gapi bi munni ok nsum ok uli nkkut. eir spuru, hv hann var ar kominn. Hann kva engu at vara. eir bu hann fara heim me sr, ok hann geri sv. Litlu sar kom ar hvalr, ok fru eir til ok skru, ok kenndi engi mar, hvat hvala var. Ok er matsveinar suu, tu eir, ok var llum illt af. mlti rhallr: "Drjgari var inn rauskeggjai n en Kristr yvarr. Hefi ek etta n fyrir skldskap minn, er ek orta um r, fulltrann. Sjaldan hefir hann mr brugizt." Ok er menn vissu etta, bru eir hvalinn allan kaf ok skutu snu mli til gus. Batnai vertta, ok gaf eim trra, ok skorti san eigi fng, v at var draveir landinu, en eggver eynni, en fiski r sjnum.
10
11
Ok sv geru eir. reru eir mt ok undruust , sem fyrir vru, ok gengu land upp. eir vru svartir menn ok illiligir ok hfu illt hr hfi. eir vru mjk eygir ok breiir kinnum. Dvlust eir of stund ok undruust , sem fyrir vru, ok reru san brott ok sur fyrir nesit. eir Karlsefni hfu gert bir snar upp fr vatninu, ok vru sumir sklarnir nr vatninu, en sumir firr. N vru eir ar ann vetr. ar kom enginn snjr, ok allt gekk f eira sjlfala fram.
12
eir Skrlingar fundu ok mann dauan, ok l x hj. Einn eira tk upp xina ok hggr me tr ok hverr at rum, ok tti eim vera gersimi ok bta vel. San tk einn ok hj stein, sv at brotnai xin, ok tti eim engu nt, er eigi stst grjtit, ok kstuu nir. eir Karlsefni ttust n sj, tt ar vri landskostir gir, at ar myndi jafnan tti og frir liggja af eim, er fyrir bjuggu. San bjuggust eir brottu ok tluu til sns lands ok sigldu norr fyrir landit ok fundu fimm Skrlinga skinnhjpum, sofnaa, nr sj. eir hfu me sr stokka ok dramerg, dreyra blandinn. ttust eir Karlsefni at skilja, at essir menn myndi hafa verit gervir brott af landinu. eir drpu . San fundu eir Karlsefni nes eitt ok fjla dra. Var nesit at sj sem mykiskn vri, af v at drin lgu ar um ntrnar. N koma eir Karlsefni aftr Straumfjr, ok vru ar fyrir alls gnttir ess, er eir urftu at hafa. at er sumra manna sgn, at au Bjarni ok Gurr hafi ar eftir verit ok tu tigir manna me eim ok hafi eigi farit lengra, en eir Karlsefni ok Snorri hafi sur farit ok fjrir tigir manna me eim ok hafi eigi lengr verit Hpi en vart tv mnui ok hafi sama sumar aftr komit. Karlsefni fr einu skipi at leita rhalls veiimanns, en annat liit var eftir, ok fru eir norr fyrir Kjalarnes, ok berr fyrir vestan fram, ok var landit bakbora eim. ar vru eyimerkr einar allt at sj fyrir eim ok nr hvergi rjr . Ok er eir hfu lengi farit, fellr af landi ofan r austri ok vestr. eir lgu inn rsinn ok lgu vi inn syra bakkann.
13
Inn rija vetr vru eir Straumfiri. Gengu menn mjk sveitir, ok var eim til um konur, ok vildu eir, er kvntir vru, skja til hendr eim, sem kvntir vru, ok st af v in mesta r. ar kom til it fyrsta haust Snorri, sonr Karlsefnis, ok var hann rvetr, er eir fru brott. er eir silgdu af Vnlandi, tku eir surn ver ok hittu Markland ok fundu ar Skrlinga fimm, ok var einn skeggjar, konur vru tvr ok brn tvau. Tku eir Karlsefni sveinana, en hinir kmust undan, ok sukku eir Skrlingar jr nir. Sveina essa tv hfu eir me sr. eir kenndu eim ml, ok vru skrir. eir nefndu mur sna Vethildi ok fur vgi. eir sgu, at konungar stjrnuu Skrlingum, ok ht annarr eira Avaldamon, en annarr Avaldidida. eir kvu ar engin hs. Lgu menn ar hellum ea holum. eir sgu ar liggja land rum megin gagnvart snu landi, er eir menn byggu, er vru hvtum klum ok bru stangir fyrir sr, ok vru festar vi flkr ok pu htt, ok tla menn, at at hafi verit Hvtramannaland ea rland it mikla. N kmu eir til Grnlands ok eru me Eirki raua um vetrinn.
14
Dttir Snorra Karlsefnissonar var Hallfrr, mir orlks byskups Runlfssonar. au ttu son, er orbjrn ht. Hans dttir ht runn, mir Bjarnar byskups. orgeirr ht sonr Snorra Karlsefnissonar, fair Yngvildar, mur Brands byskups ins fyrra. Ok lkr hr essi sgu.
15