Você está na página 1de 17

Eirks saga raua

Index
Eirks saga raua . . . . . . . 1. kafli - Fr Aui djpgu ok Vfli. . . 2. kafli - Eirkr raui fann Grnland. . . 3. kafli - orbjrn Vfilsson ferr til Grnlands. 4. kafli - Fr orbjrgu spkonu. . . . 5. kafli - Leifr inn heppni fann Vnland. . 6. kafli - Fr orsteini Eirkssyni. . . . 7. kafli - orfinnr karlsefni fr Gurar. . 8. kafli - Landaleit eira Karlefnis. . . 9. kafli - Fr rhalli veiimanni. . . . 10. kafli - Karlsefni dvalist Vnlandi. . 11. kafli - Bardagi vi Skrlinga. . . . 12. kafli - Brottfr af Vnlandi. . . . 13. kafli - vilok Bjarna Grmlfssonar. . 14. kafli - Karlsefni ok Gurr fara til slands. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 1 1 1 2 4 5 7 9 9 11 11 12 13 14 14

Eirks saga raua


1. kafli - Fr Aui djpgu ok Vfli.
lfr ht herkonungr, er kallar var lfr hvti. Hann var sonr Ingjalds konungs Helgasonar, lfssonar, Gurarsonar, Hlfdanarsonar hvtbeins Upplendingakonungs. lfr herjai vestrvking ok vann Dyflinni rlandi ok Dyflinnarskri. ar gerist hann konungr yfir. Hann fekk Auar djpgu, dttur Ketils flatnefs, Bjarnarsonar bunu, gts manns r Nregi. orsteinn raur ht sonr eira. lfr fell rlandi orrostu, en Aur ok orsteinn fru Sureyjar. ar fekk orsteinn urar, dttur Eyvindar Austmanns, systur Helga ins magra. au ttu mrg brn. orsteinn gerist herkonungr. Hann rst til lags me Siguri jarli inum rka, syni Eysteins glumru. eir unnu Katanes ok Surland, Ross ok Merfi ok meir en hlft Skotland. Gerist orsteinn ar konungr yfir, r Skotar sviku hann, ok fell hann ar orrostu. Aur var Katanesi, er hon spuri fall orsteins. Hon lt gera knrr skgi laun, ok er hon var bin, helt hon t Orkneyjar. ar gifti hon Gr, dttur orsteins raus. Hon var mir Grlaar, er orfinnr jarl hausakljfr tti. Eftir at fr Aur at leita slands. Hon hafi skipi tuttugu karla frjlsa. Aur kom til slands ok var inn fyrsta vetr Bjarnarhfn me Birni, brur snum. San nam Aur ll Dalalnd milli Dgurarr ok Skraumuhlaupsr. Hon bj Hvammi. Hon hafi bnahald Krosshlum. ar lt hon reisa krossa, v at hon var skr ok vel tru. Me henni kmu t margir gfgir menn, eir er herteknir hfu verit vestrvking ok vru kallair naugir. Einn af eim ht Vfill. Hann var ttstrr mar ok hafi verit hertekinn fyrir vestan haf ok var kallar nauigr, r Aur leysti hann. Ok er Aur gaf bstai skipverjum snum, spuri Vfill, hv Aur gfi honum engan bsta sem rum mnnum. Aur kva at eigi mundu skipta, kallai hann ar gfgan mundu ykkja, sem hann vri. Hon gaf honum Vfilsdal, ok bj hann ar. Hann tti konu, er ht -- --. eira synir vru eir orbjrn ok orgeirr. eir vru efniligir menn ok xu upp me fur snum.

2. kafli - Eirkr raui fann Grnland.


orvaldr ht mar. Hann var sonr svalds lfssonar, xna-rissonar. Eirkr raui ht sonr hans. eir fegar fru af Jari til slands fyrir vga sakar ok nmu land Hornstrndum ok bjuggu at Drngum. ar andaist orvaldr. Eirkr fekk jhildar, dttur Jrundar lfssonar ok orbjargar knarrarbringu, er tti orbjrn inn haukdlski. Rst Eirkr noran ok ruddi land Haukadal ok bj Eirksstum hj Vatnshorni. felldu rlar Eirks skriu b Valjfs Valjfsstum. Eyjlfr saurr, frndi hans, drap rlana hj Skeisbrekkum upp fr Vatnshorni. Fyrir at v Eirkr Eyjlf saur. Hann v ok Hlmgngu-Hrafn at Leiksklum. Geirsteinn ok Oddr Jrva, frndi Eyjlfs, mltu eftir hann.

var Eirkr gerr brott r Haukadal. Hann nam Brokey ok xney ok bj at Trum Surey inn fyrsta vetr. li hann orgesti setstokka. San fr Eirkr xney ok bj Eirksstum. heimti hann setstokkana ok ni eigi. Eirkr stti setstokkana Breiablsta, en orgestr fr eftir honum. eir brust skammt fr gari at Drngum. ar fellu tveir synir orgests ok nkkurir menn arir. Eftir at hfu hvrirtveggju setu fjlmenna. Styrr veitti Eirki ok Eyjlfr r Svney, orbjrn Vfilsson ok synir orbrands r lftafiri, en orgesti veittu synir rar gellis ok orgeirr r Htardal, ok slkr r Langadal ok Illugi, sonr hans. eir Eirkr uru sekir rsnessingi. Hann bj skip Eirksvgi, en Eyjlfr leyndi honum Dmunarvgi, mean eir orgestr leituu hans um eyjarnar. eir orbjrn ok Eyjlfr ok Styrr fylgu Eirki t um eyjarnar, ok skilust eir me inni mestu vinttu. Kvest Eirkr eim skyldu vera at vlku trausti, ef hann mtti sr vi koma ok kynni eir hans at urfa. Hann sagi eim, at hann tlai at leita lands ess, er Gunnbjrn, sonr lfs krku, s, er hann rak vestr um haf ok hann fann Gunnbjarnarsker. Hann kvest aftr mundu leita til vina sinna, ef hann fyndi landit. Sigldi Eirkr haf undan Snfellsjkli. Hann kom tan at jkli eim, er heitir Blserkr. Hann fr aan sur at leita, ef ar vri byggjanda. Hann var inn fyrsta vetr Eirksey nr miri inni eystri bygg. Um vrit eftir fr hann til Eirksfjarar ok tk sr ar bsta. Hann fr at sumar ina vestri bygg ok gaf va rnefni. Hann var annan vetr Eirkshlmum vi Hvarfsgnpu en it rija sumar fr hann allt norr til Snfells ok inn Hrafnsfjr. ttist hann kominn fyrir botn Eirksfjarar. Hverfr hann aftr ok var inn rija vetr Eirksey fyrir mynni Eirksfjarar. En eftir um sumarit fr hann til slands ok kom Breiafjr. Hann var ann vetr me Inglfi Hlmltri. Um vrit brust eir orgestr, ok fekk Eirkr sigr. Eftir at vru eir sttir. at sumar fr Eirkr at byggja land at, er hann hafi fundit ok hann kallai Grnland, v at hann kva menn at mjk mundu fsa angat, ef landit hti vel. [Sv segir Ari orgilsson, at at sumar fr hlfr rii tgr skipa til Grnlands r Breiafiri og Borgarfiri, en fjrtn kmust t. Sum rak aftr, en sum tndust. at var fimmtn vetrum fyrr en kristni var lg tekin slandi. Eirkr nam san Eirksfjr ok bj Brattahl.].

3. kafli - orbjrn Vfilsson ferr til Grnlands.


orgeirr Vfilsson kvngaist ok fekk Arnru, dttur Einars fr Laugarbrekku, Sigmundarsonar, Ketilssonar istils, er numit hafi istilsfjr. nnur dttir Einars ht Hallveig. Hennar fekk orbjrn Vfilsson ok tk me land Laugarbrekku, Hellisvllum. Rst orbjrn angat byggum ok gerist gfugmenni mikit. Hann var gr bndi ok hafi rausnarr. Gurr ht dttir orbjarnar. Hon var kvenna vnst ok inn mesti skrungr llu athfi snu. Mar ht Ormr, er bj at Arnarstapa. Hann tti konu, er Hallds ht. Ormr var gr bndi ok vinr orbjarnar mikill, ok var Gurr ar lngum at fstri me honum. orgeirr ht mar. Hann bj at orgeirsfelli. Hann var auigr at f ok hafi verit leysingi. Hann tti son, er Einarr ht. Hann var vnn mar ok vel mannar. Hann var ok skartsmar mikill. Einarr var siglingum meal landa, ok tkst honum at vel. Var hann jafnan sinn vetr hvrt slandi ea Nregi.

N er fr v at segja eitt haust, er Einarr var slandi, at hann fr me varning sinn t eftir Snfellstrnd ok vildi selja. Hann kemr til Arnarstapa. Ormr br honum ar at vera, ok at iggr Einarr, v at ar var vintta vi krin. Var borinn inn varningr hans eitt tibr. Einarr braut upp varning sinn ok sndi Ormi ok heimamnnum ok bau honum af at hafa slkt er hann vildi. Ormr etta ok tali Einar vera gan fardreng ok aunumann mikinn. En er eir heldu varninginum, gekk kona fyrir tibrsdyrrin. Einarr spuri Orm, hver vri s in fagra kona, er ar gekk fyrir dyrrin, - "ek hefi eigi hana hr fyrr st." Ormr svarai: "at er Gurr, fstra mn, dttir orbjarnar at Laugarbrekku." Einarr mlti: "Hon mun vera kostr gr. Ea hafa nkkurir menn til komit at bija hennar?" Ormr svarar: "Beit hefir hennar vst verit, ok liggr at eigi laust fyrir. Finnst at , at hon mun vera mannvnd ok sv fair hennar." "Sv, me v," sagi Einarr, "at hr er s kona, er ek tla mr at bija, ok vilda ek, at essa mla leitair vi orbjrn, fur hennar, ok legir allan hug , at etta mtti framgengt vera. Skal ek r fullkomna vinttu fyrir gjalda, ef ek get tit. M orbjrn bndi at sj, at okkr vri vel hentar tengir, v at hann er smamar mikill ok stafestu ga, en lausaf hans er mr sagt heldr frum. En mik skortir hvrki land n lausaf ok okkr fega, ok myndi orbirni vera at essu inn mesti styrkr, ef etta tkist." Ormr segir: "Vst ykkjumst ek vinr inn vera, en em ek eigi vi mitt r fss, at vit berim etta upp, v at orbjrn er skapstrr ok metnaarmar mikill." Einarr kvest ekki vilja annat en upp vri borit bnorit. Ormr kva hann ra skyldu. Ferr Einarr sur aftr, unz hann kemr heim. Nkkuru sar hafi orbjrn haustbo, sem hann tti vana til, v at hann var strmenni mikit. Kom ar Ormr fr Arnarstapa ok margir arir vinir orbjarnar. Ormr kom at mli vi orbjrn ok sagi, at Einarr var ar skmmu, fr orgeirsfelli, ok gerist inn efniligsti mar. Hefr Ormr n upp bnorit fyrir hnd Einars ok segir at vel hent fyrir sumra hluta sakar. "M r, bndi, vera at styrkr mikill fyrir fjrkosta sakar." orbjrn svarar: "Eigi vari mik slkra ora af r, at ek mynda gifta rlssyni dttur mna. Ok at finni r n, at f mitt verr, er slkt r gefi mr. Ok eigi skal hon me r vera lengr, er r tti hon sv ltils gjafors ver." San fr Ormr heim ok hverr annarr bosmanna til sins heimilis. Gurr var eftir me fur snum ok var heima ann vetr. En at vri hafi orbjrn vinabo, ok kom ar margt manna, ok var in bezta veizla. Ok at veizlunni krafi orbjrn sr hljs ok mlti: "Hr hefi ek bit langa vi, ok hefi ek reynt gvilja manna vi mik ok st. Kalla ek vel farit hafa vr skipti. En n tekr hagr minn at hgjast fyrir lausafjr sakar, en hr til hefir kallat verit heldr viringarr. N vil ek fyrr binu brega en sminni tna. tla ek fyrr af landi fara en tt mna svvira ok vitja heita Eirks ins raua, vinar mns, er hann hafi, er vit skilum Breiafiri. tla ek n at fara til Grnlands sumar, ef sv ferr sem ek vilda."

Mnnum tti mikil essi rabreytni, v at orbjrn var vinsll mar, en ttust vita, at orbjrn mundi sv fremi etta upp hafa kveit, at ekki myndi tja at letja hann. Gaf orbjrn mnnum gjafar, ok var brugit veizlunni. San fr hverr til sns heima. orbjrn selr lnd sn ok kaupir sr skip, er uppi st Hraunhafnarsi. Rust til ferar me honum rr tigir manna. Var ar fer Ormr fr Arnarstapa ok kona hans ok arir vinir orbjarnar, eir er eigi vildu vi hann skilja. San ltu eir haf, ok er eir vru hafi, tk af byri. Fengu eir hafvillur, ok frst eim greitt um sumarit. v nst kom stt li eira, ok andaist Ormr ok Hallds, kona hans, ok helmingr lis eira. Sj tk at stra, ok olu menn it mesta vs ok vesl marga vega, en tku Herjlfsnes Grnlandi vi vetr sjlfan. S mar ht orkell , er bj Herjlfsnesi. Hann var inn bezti bndi. Hann tk vi orbirni ok llum skipverjum hans um vetrinn. orkell veitti eim skruliga.

4. kafli - Fr orbjrgu spkonu.


ann tma var hallri mikit Grnlandi. Hfu menn fengit ltit fang, eir er veiiferir hfu farit, en sumir ekki aftr komnir. S kona var ar bygg, er orbjrg ht. Hon var spkona ok var kllu ltilvlva. Hon hafi tt sr nu systr, ok vru allar spkonur, en hon ein var lfi. at var httr orbjargar um vetrum, at hon fr at veizlum, ok buu eir menn henni mest heim, er forvitni var at vita forlg sn ea rfer. Ok me v at orkell var ar mestr bndi, tti til hans koma at vita, hv nr ltta myndi rani essu, sem yfir st. Br orkell spkonunni heim, ok er henni ar vel fagnat, sem sir var til, er vi ess httar konum skyldi taka. Var henni bit hsti ok lagt undir hana hgendi. ar skyldi vera hnsafiri. En er hon kom um kveldit ok s mar, er mti henni var sendr, var hon sv bin, at hon hafi yfir sr tuglamttul bln, ok var settr steinum allt skaut ofan. Hon hafi hlsi sr glertlur, lambskinnskofra svartan hfi ok vi innan kattarskinn hvt. Ok hon hafi staf hendi, ok var knappr. Hann var binn me messingu ok settr steinum ofan um knappinn. Hon hafi um sik hnjskulinda, ok var ar skjupungr mikill, ok varveitti hon ar tfr sn, au er hon urfti til frleiks at hafa. Hon hafi ftum klfskinnsska lona ok vengi langa ok tinknappar miklir endunum. Hon hafi hndum sr kattskinnsglfa, ok vru hvtir innan ok lonir. En er hon kom inn, tti llum mnnum skylt at velja henni smiligar kvejur. Hon tk v sem henni vru menn gejair til. Tk orkell bndi hnd henni ok leiddi hana til ess stis, sem henni var bit. orkell ba hana renna ar augum yfir hj ok hjr ok sv hbli. Hon var fmlug um allt. Bor vru upp tekin um kveldit, ok er fr v at segja, hvat spkonunni var matbit. Henni var gerr grautr af kijamjlk ok matbin hjrtu r llum kykvendum, eim er ar vru til. Hon hafi messingarspn ok hnf tannskeftan, tvhlkaan af eiri, ok var brotinn af oddrinn. En er bor vru upp tekin, gengr orkell bndi fyrir orbjrgu ok spyrr, hversu henni ykki ar um at ltast ea hversu skapfelld henni eru ar hbli ea httir manna ea hversu fljtliga hon mun vs vera ess, er hann hefir spurt hana ok mnnum er mest forvitni at vita. Hon kallast ekki mundu segja fyrr en um morgininn eftir, er hon hafi r sofit um nttina.

En um morgininn at linum degi var henni veittr s umbningr, sem hon urfti at hafa til at fremja seiinn. Hon ba ok f sr konur r, er kynni fri at, sem til seisins arf ok Varlokur htu. En r konur fundust eigi. var at leitat at um binn, ef nkkurr kynni. segir Gurr: "Hvrki em ek fjlkunnig n vsendakona, en kenndi Hallds, fstra mn, mr slandi at kvi, er hon kallai Varlokur." orkell segir: " ertu happfr." Hon segir: "etta er at eitt atferli, er ek tla engum atbeina at vera, v at ek em kristin kona." orbjrg segir: "Sv mtti vera, at yrir mnnum at lii hr um, en vrir kona ekki verri en r. En vi orkel mun ek meta at f hluti til, er hafa arf." orkell herir n at Guri, en hon kvest gera mundu sem hann vildi. Slgu konur hring um hjallinn, en orbjrg sat uppi. Kva Gurr kvit sv fagrt ok vel, at engi ttist heyrt hafa me fegri rdd kvi kveit, s er ar var hj. Spkonan akkar henni kvit ok kva margar r nttrur n til hafa stt ok ykkja fagrt at heyra, er kvit var sv vel flutt, - "er r vildu vi oss skiljast ok enga hlni oss veita. En mr eru n margir eir hlutir ausnir, er r var ek duldi, ok margir arir. En ek kann r at at segja, orkell, at hallri etta mun ekki haldast lengr en vetr, ok mun batna rangr, sem vrar. Sttarfar at, sem hefir legit, mun ok batna vnu brara. En r, Gurr, skal ek launa hnd lisinni at, er oss hefir af r stait, v at n forlg eru mr n allglggs. munt gjafor f hr Grnlandi, at er smiligast er, at r veri at eigi til langar, v at vegir nir liggja t til slands, ok mun ar koma fr r bi mikill tt ok g, ok yfir num kynkvslum skna bjartari geislar en ek hafa megin til at geta slikt vandliga st. Enda far n heil ok vel, dttir." San gengu menn at vsendakonunni, ok frtti hverr ess, er mest forvitni var at vita. Hon var ok g af frsgnum. Gekk at ok ltt tauma, er hon sagi. essu nst var komit eftir henni af rum b. Fr hon angat. var sent eftir orbirni, v at hann vildi eigi heima vera, mean slk hindrvitni var frami. Vertta batnai skjtt, sem orbjrg hafi sagt. Br orbjrn skip sitt ok ferr ar til, er hann kemr Brattahl. Eirkr tekr vel vi honum me blu ok kva at vel, er hann var ar kominn. Var orbjrn me honum um vetrinn ok skuldali hans, en eir vistuu hseta me bndum. Eftir um vrit gaf Eirkr orbirni land Stokkanesi, ok var ar gerr smiligr br, ok bj hann ar san.

5. kafli - Leifr inn heppni fann Vnland.


Eirkr tti konu, er jhildr ht, ok vi henni tv sonu. Ht annarr orsteinn, en annarr Leifr. eir vru bir efniligir menn. Var orsteinn heima me fur snum, ok var eigi s mar Grnlandi, er jafnmannvnn tti sem hann. Leifr hafi siglt til Nregs ok var me lfi konungi Tryggvasyni. En er Leifr sigldi af Grnlandi um sumarit, uru eir shafa til Sureyja. aan byrjai eim seint, ok dvlust eir ar lengi um sumarit. Leifr lagi okka konu , er rgunna ht. Hon var kona ttstr, ok skili Leifr, at hon mundi vera margkunnig.

En er Leifr bjst brott, beiddist rgunna at fara me honum. Leifr spuri, hvrt at vri nkkut vili frnda hennar. Hon kvest at ekki hira. Leifr kvest eigi at kunna at sj at snu ri at gera hertekna sv strttaa konu kunnu landi, - "en vr lifir." rgunna mlti: "Eigi er vst, at r ykki v betr rit." " at mun ek htta," sagi Leifr. " segi ek r," sagi rgunna, "at ek mun fara kona eigi ein saman, ok em ek me barni. Segi ek at af num vldum. Get ek, at at muni vera sveinbarn, er fist. En tt vilir engan gaum at gefa, mun ek upp fa sveininn ok r senda til Grnlands, egar fara m me rum mnnum. En ek get, at r veri at vlkum nytjum sonareignin sem n verr skilnar okkarr til. En koma tla ek mr til Grnlands, r lkr." Leifr gaf henni fingrgull ok vamlsmttul grnlenzkan ok tannbelti. essi sveinn kom til Grnlands ok nefndist orgils. Leifr tk vi honum at faerni. Ok er at sumra manna sgn, at essi orgils hafi komit til slands fyrir Frrundr um sumarit. En sj orgils var san Grnlandi, ok tti ar enn eigi kynjalaust um hann vera, r lauk. eir Leifr sigldu brott r Sureyjum ok tku Nreg um haustit. Fr Leifr til hirar lfs konungs Tryggvasonar. Lagi konungr hann ga viring ok ttist sj, at hann mundi vera vel menntr mar. Eitt sinn kom konungr at mli vi Leif ok sagi: "tlar til Grnlands sumar?" "at tla ek," sagi Leifr, "ef at er yvarr vili." Konungr svarar: "Ek get, at at muni vel vera, ok skaltu angat fara me erendum mnum, at boa ar kristni." Leifr kva hann ra skyldu, en kvest hyggja, at at erendi myndi torflutt Grnlandi. Konungr kvest eigi ann mann sj, er betr vri til fallinn en hann, - "ok muntu giftu til bera." "at mun v at eins," segir Leifr, "ef ek nt yvar vi." Ltr Leifr haf ok er lengi ti ok hitti lnd au, er hann vissi r enga vn til. Vru ar hveitiakrar sjlfsnir ok vnvir vaxinn. ar vru au tr, er msurr heita, ok hfu eir af essu llu nkkur merki, sum tr sv mikil, at hs vru lg. Leifr fann menn skipflaki ok flutti heim me sr. Sndi hann v ina mestu strmennsku ok drengskap sem mrgu ru, er hann kom kristni landit, ok var jafnan san kallar Leifr inn heppni. Leifr tk land Eirksfiri ok fr heim san Brattahl. Tku ar allir menn vel vi honum. Hann boai brtt kristni um landit ok almenniliga tr ok sndi mnnum orsending lfs konungs Tryggvasonar ok sagi, hversu mrg gti ok mikil dr fylgi essum si. Eirkr tk v mli seint, at lta si sinn, en jhildr gekk skjtt undir ok lt gera kirkju eigi allnr hsunum. at hs var kallat jhildarkirkja. Hafi hon ar fram bnir snar ok eir menn, sem vi kristni tku. jhildr vildi ekki samri vi Eirk, san hon tk tr, en honum var at mjk mti skapi.

v gerist or mikit, at menn myndi leita lands ess, er Leifr hafi fundit. Var ar formar at orsteinn Eirksson, frr mar ok vinsll. Eirkr var ok til beinn, ok tru menn hans gfu framast ok forsj. Hann var lengi fyrir, en kva eigi nei vi, er vinir hans bu hann til, bjuggu san skip at, er orbjrn hafi t haft, ok vru til rnir tuttugu menn, ok hfu ltit f, eigi meir en vpn ok vistir. ann myrgin, er Eirkr rei heiman, tk hann einn kistil, ok var ar gull ok silfr. Fal hann at ok fr san leiar sinnar, ok bar sv til, at hann fell af baki, ok brotna rifin sunni, en lesti hndina axlarlinum. Af eim atbur sagi hann jhildi, konu sinni, at hon tki fit brott, lzt ess hafa at goldit, er hann hafi fit flgit. San sigldu eir t r Eirksfiri me glei mikilli. tti eim allvnt um sitt efni. velki ti lengi hafi, ok kmu eir ekki r slir, sem eir vildu. eir kmu sn vi sland, ok sv hfu eir fugl af rlandi. Rak skip eira um haf innan, fru aftr um haustit ok vru allmjk vstir ok rekair, koma vi vetr sjlfan Eirksfjr. mlti Eirkr: "Ktari sigldum vr sumar t r firinum en n erum vr, ok eru n enn mrg g at." orsteinn svarar: "at er n hfingligt brag at sj nkkut gott r fyrir eim mnnum llum, sem hr eru n rstafalausir, ok f eim vist vetr." Eirkr svarar: "at er jafnan satt, sem mlt er, at eigi veit, fyrr en svarat er, ok sv mun hr fara. Skal n hafa r n um etta." Fru n allir eir, er eigi hfu arar vistir, me eim fegum. San fru eir heim Brattahl ok vru ar um vetrinn.

6. kafli - Fr orsteini Eirkssyni.


N er fr v at segja, at orsteinn Eirksson vaki bnor vi Guri, ok var v mli vel svarat bi af henni ok af fur hennar. Er etta at ri gert. orsteinn gengr at eiga Guri, ok var etta brkaup Brattahl um haustit. Fr sj veizla vel fram, ok var allfjlmennt. orsteinn tti b Vestribygg b eim, er heitir Lsufiri. En s mar tti ar helming bi, er orsteinn ht. Sigrr ht kona hans. Fr orsteinn Lsufjr um haustit til nafna sns ok au Gurr bi. Var ar vi eim vel tekit. Vru au ar um vetrinn. at gerist til tenda, at stt kom b eira, er ltit var af vetri. Gararr ht ar verkstjri. Hann var ekki vinsll mar. Hann tk fyrst stt ok andaist. San var skammt at ba, at hverr lzt at rum. tk stt orsteinn Eirksson ok Sigrr, kona orsteins, nafna hans. Ok eitt kveld fstist Sigrr at ganga til nahss, er st gegnt tidurum. Gurr fylgi henni, ok horfu r mti tidurunum. kva hon vi htt, Sigrr. Gurr mlti: "Vit hfum varliga farit, ok ttu engan sta vi, at kalt komi ik, ok frum vit heim sem skjtast." Sigrr svarar: "Eigi er frt at sv bnu. Hr er n liit at allt it daua fyrir durunum ok orsteinn, bndi inn, ok ar kenni ek mik. Ok er slkt hrmung at sj."

Ok er etta lei af, mlti hon: "Frum vit n, Gurr. N s ek ekki liit." Var orsteinn horfinn. Henni tti hann r haft hafa svipu hendi ok vilja berja liit. San gengu r inn, ok r morginn kmi, var hon ltin, ok var ger kista at lkinu. Ok enna sama dag tluu menn at ra, ok leiddi orsteinn til vara, ok annan lit fr hann at sj veiiskap eira. sendi orsteinn Eirksson nafna snum or, at hann kmi til hans, ok sagi sv, at ar vri varla kyrrt ok hsfreyja vildi frast ftr ok vildi undir klin hj honum. Ok er hann kom inn, var hon komin upp rekkjustokkinn. tk hann hana hndum ok lagi bolxi fyrir brjst henni. orsteinn Eirksson andaist nr dagsetri. orsteinn bndi ba Guri leggjast nir ok sofa, en hann kvest vaka mundu um nttina yfir lkinu. Hon gerir sv. Ok er skammt lei nttina, settist orsteinn Eirksson upp ok mlti, kvest vilja, at Gurr vri angat kllu, ok kvest vilja tala vi hana: "Gu vill, at essi stund s mr gefin til leyfis ok umbtar mns rs." orsteinn bndi gengr fund Gurar ok vaki hana, bir hana signa sik ok bija sr gu hjlpar ok segir, hvat orsteinn Eirksson hafi talat vi hann, - "ok hann vill finna ik. Verr r fyrir at sj, hvat vill upp taka, v at ek kann hr um hvrkis at fsa." Hon svarai: "Vera kann, at etta s tlat til nkkurra eira hluta, er san s minni hafir, essi inn undarligi hlutr, en ek vnti, at gus gzla mun yfir mr standa. Mun ek ok htta me gus miskunn at fara til mts vi hann ok vita, hvat hann vill tala, v at ek mun eigi forast mega, ef mr skal mein at vera. Vil ek sr, at hann gangi vara. En mik grunar, at at mun liggja." N fr Gurr ok hittir orstein. Sndist henni sem hann felldi tr. Hann mlti eyra henni nkkur or hljtt, sv at hon ein vissi, en at mlti hann, sv at allir heyru, at eir menn vri slir, er trna heldu, ok henni fylgi ll hjlp ok miskunn, ok sagi , at margir heldi hana illa. "Er at engi httr, sem hr hefir verit Grnlandi, san kristni kom hr, at setja menn nir vga mold vi litla yfirsngva. Vil ek mik lta flytja til kirkju ok ara menn, sem hr hafa andazt, en Garar vil ek brenna lta bli sem skjtast, v at hann veldr llum aftrgngum eim, sem hr hafa verit vetr." Hann sagi henni ok um sna hagi ok kva hennar forlg mikil mundu vera, en ba hana varast at giftast grnlenzkum mnnum, ba, at hon legi f eira til kirkju ok sumt ftkum mnnum. Ok hn hann aftr ru sinni. S hafi httr verit Grnlandi, san kristni kom angat, at menn vru grafnir bjum, ar sem nduust, vgri moldu. Skyldi setja staur upp af brjsti inum daua, en san, er kennimenn kmu til, skyldi upp kippa staurinum ok hella ar vgu vatni ok veita ar yfirsngva, tt at vri miklu sar. Lk eira orsteins vru fr til kirkju Eirksfjr ok veittir ar yfirsngvar af kennimnnum. Tk Eirkr vi Guri ok var henni fur sta. Litlu sar andaist orbjrn. Bar f allt undir Guri. Tk Eirkr hana til sn ok s vel um hennar kost.

7. kafli - orfinnr karlsefni fr Gurar.


rr ht mar, er bj at Hfa Hfastrnd. Hann tti orgeri, dttur ris hmu ok Frigerar, dttur Kjarvals rakonungs. rr var sonr Bjarnar byrusmjrs Hraldssonar hryggs, slkssonar, Bjarnarsonar jrnsu, Ragnarssonar lobrkar. au ttu son, er Snorri ht. Hann tti rhildi rjpu, dttur rar gellis. eira sonr var rr hesthfi. orfinnr karlsefni ht sonr rar. Mir orfinns ht runn. orfinnr var kaupferum ok tti gr fardrengr. Eitt sumar br Karlsefni skip sitt ok tlar til Grnlands. Snorri orbrandsson ferr me honum, r lftafiri, ok vru fjrir tigir manna skipi. Mar ht Bjarni Grmlfsson, breifirzkr at tt. Annarr ht rhallr Gamlason, austfirzkr mar. eir bjuggu it sama sumar skip sitt ok tluu til Grnlands. eir vru ok fjrir tigir manna skipi. Lta eir Karlsefni haf essum tveim skipum, egar eir vru bnir. Ekki er um at getit, hversu langa tivist eir hfu, en fr v er at segja, at bi essi skip kmu Erksfjr um haustit. Eirkr rei til skips ok arir landsmenn. Tkst me eim greilig kaupstefna. Buu strimenn Eirki at hafa slkt af varningi sem hann vildi. En Eirkr snir eim strmennsku af sr mti, v at hann bau essum tveim skipshfnum til sn heim um vetrinn Brattahl. etta gu kaupmenn ok kkuu honum. San var fluttr heim varningr eira Brattahl. Skorti ar eigi tib str til at varveita varning eira. Skorti ar ekki margt at, er hafa urfti, ok lkai kaupmnnum vel um vetrinn. En er dr at jlum, tk Eirkr f mikla ok var glaari en hann tti vana til. Eitt sinn kom Karlsefni at mli vi Eirk ok mlti: "Er r ungt, Eirkr bndi? Menn ykkjast finna, at ert glaari en tt vana til. hefir veitt oss me inni mestu rausn, ok erum vr skyldir til at launa r slku gu sem vr hfum fng . N segu, hvat glei inni veldr." Eirkr svarar: "r iggi vel ok gmannliga. N leikr mr at eigi hug, at yr veri hallat um vr skipti. Hitt er heldr, at mr ykkir uggligt, er r komi annars staar, at at flytist, at r hafi engi jl verri haft en essi, er n koma ok Eirkr inn raui veitti yr Brattahl Grnlandi." "at mun eigi sv fara, bndi," segir Karlsefni. Vr hfum skipi vru bi malt ok korn, hafi ar af slkt er r vili ok geri veizlu sv strmannliga sem yr lkar fyrir v." etta iggr Eirkr, ok var bit til jlaveizlu, ok var hon in smiligsta, sv at menn ttust trautt vlka rausn st hafa ftku landi. Ok eftir jlin vekr Karlsefni bnor fyrir Eirki um Guri, v at honum leizt sem hann mundi forri hafa. Eirkr svarai vel ok segir, at hon mun snum forlgum vera at fylgja, ok kvest ga eina frtt af honum hafa. Ok lauk sv, at orfinnr festi Guri, ok var aukin veizlan ok drukkit brullaup eira, ok vru au Brattahl um vetrinn.

8. kafli - Landaleit eira Karlefnis.


Brattahl hfust miklar umrur, at menn skyldi leita Vnlands ins ga, ok var sagt, at angat myndi vera at vitja gra landkosta. Ok ar kom, at Karlsefni ok Snorri bjuggu skip sitt at leita landsins um vrit. Til eirar ferar rust eir Bjarni ok rhallr me skip sitt ok at fruneyti, er eim hafi fylgt.

Mar ht orvarr. Hann tti Freydsi, dttur Eirks raua, laungetna. Hann fr ok me eim ok orvaldr, sonr Eirks, ok rhallr, er kallar var veiimar. Hann hafi lengi verit me Eirki, veiimar hans um sumrum, en bryti um vetrum. Hann var mikill mar ok sterkr ok svartr ok ursligr, hljlyndr ok illorr, at er hann mlti, ok eggjai jafnan Eirk ins verra. Hann var illa kristinn. Honum var va kunnigt byggum. Hann var skipi me orvari ok orvaldi. eir hfu at skip, er orbjrn hafi t haft. eir hfu alls fjra tigu manna ok hundra, er eir sigldu til Vestribyggar ok aan til Bjarneyjar. aan sigldu eir tvau dgr sur. s eir land ok skutu bti ok knnuu landit, fundu ar hellur strar ok margar tlf lna var. Fjli var ar melrakka. eir gfu ar nafn ok klluu Helluland. aan sildu eir tvau dgr, ok br landsurs r suri, ok fundu land skgvaxit ok mrg dr . Ey l ar undan landsur. ar drpu eir einn bjrn ok klluu ar san Bjarney, en landit Markland. aan silgdu eir sur me landinu langa stund ok kmu at nesi einu. L landit stjrn. Vru ar strandir langar ok sandar. eir reru til lands ok fundu ar nesinu kjl af skipi ok klluu ar Kjalarnes. eir klluu ok strandirnar Furustrandir, v at langt var me at sigla. gerist landit vgskorit. eir heldu skipunum einn vg. lfr konungr Tryggvason hafi gefit Leifi tv menn skozka. Ht karlmarinn Haki, en konan Hekja. au vru drum skjtari. essir menn vru skipi me Karlsefni. En er eir hfu siglt fyrir Furustrandir, ltu eir ina skozku menn land ok bu au hlaupa sur landit at leita landskosta ok koma aftr, r rj dgr vru liin. au hfu at kli, er au klluu kjafal. at var sv gert, at httr var upp ok opit at hliunum ok engar ermar ok kneppt saman milli fta me knappi ok nezlu, en ber vru au annars staar. eir biuu ar stund. En er au kmu aftr, hafi annat hendi vnbejakngul, en annat hveitiax sjlfsit. Gengu au skip t, ok silgdu eir san leiar sinnar. eir silgdu inn fjr einn. ar l ein ey fyrir tan. ar um vru straumar miklir. v klluu eir hana Straumey. Sv var mrg r eynni, at varla mtti ganga fyrir eggjum. eir klluu ar Straumfjr. eir bru ar farm af skipum snum ok bjuggust ar um. eir hfu me sr alls konar fna. ar var fagrt landsleg. eir gu einskis tan at kanna landit. eir vru ar um vetrinn, ok var ekki fyrir unnit um sumarit. Tkust af veiarnar, ok gerist illt til matar. hvarf brott rhallr veiimar. eir hfu r heitit gu til matar, ok var eigi vi sv skjtt sem sem eir ttust urfa. eir leituu rhalls um rj dgr ok fundu hann hamargnpu einni. Hann l ar ok horfi loft upp ok gapi bi munni ok nsum ok uli nkkut. eir spuru, hv hann var ar kominn. Hann kva engu at vara. eir bu hann fara heim me sr, ok hann geri sv. Litlu sar kom ar hvalr, ok fru eir til ok skru, ok kenndi engi mar, hvat hvala var. Ok er matsveinar suu, tu eir, ok var llum illt af. mlti rhallr: "Drjgari var inn rauskeggjai n en Kristr yvarr. Hefi ek etta n fyrir skldskap minn, er ek orta um r, fulltrann. Sjaldan hefir hann mr brugizt." Ok er menn vissu etta, bru eir hvalinn allan kaf ok skutu snu mli til gus. Batnai vertta, ok gaf eim trra, ok skorti san eigi fng, v at var draveir landinu, en eggver eynni, en fiski r sjnum.

10

9. kafli - Fr rhalli veiimanni.


Sv er sagt, at rhallr veiimar vill fara norr fyrir Furustrandir ok fyrir Kjalarnes at leita Vnlands, en Karlsefni vill fara sur fyrir landit. Bst rhallr t undir eynni, ok vera eir eigi fleiri saman en nu menn, en allt annat li fr me Karlsefni. En er rhallr bar vatn skip sitt ok drakk, kva hann vsu: Hafa kvu mik meiar malmings, es komk hingat, mr samir l fyr lum lasta, drykk inn bazta. Blds hattar verr byttu beii-Tr at reia. Heldrs svt krpk at keldu. Komat vn grn mna. Ok er eir vru bnir, undu eir upp segl. kva rhallr: Frum aftr, ar es rir eru, sandhimins, landar, ltum kenni-Val kanna knarrar skei in breiu, mean bilstyggvir byggva bellendr ok hval vella Laufa vers, eirs leyfa lnd, Furustrndum. San sigldu eir norr fyrir Furustrandir ok Kjalarnes ok vildu beita vestr fyrir. kom mti eim vestanver, ok rak upp rlandi, ok vru eir ar barir ok jir, ok lt rhallr ar lf sitt, eftir v sem kaupmenn hafa sagt.

10. kafli - Karlsefni dvalist Vnlandi.


N er at segja af Karlsefni, at hann fr sur fyrir landit ok Snorri ok Bjarni me snu flki. eir fru lengi ok allt ar til, er eir kmu at einni, er fell af landi ofan ok vatn eitt til sjvar. Eyrar vru ar miklar, ok mtti eigi komast inn na tan at hflum. eir Karlsefni silgdu sinn ok klluu Hpi. eir fundu ar landi sjlfsna hveitiakra, ar sem lgir vru, en vnvi allt ar, sem holta vissi. Hverr lkr var ar fullr af fiskum. eir geru grafar, ar sem mttist landit ok flit gekk ofast, ok er t fell sjrinn, vru helgir fiskar grfunum. ar var mikill fjli dra skginum me llu mti. eir vru ar hlfan mnu ok skemmtuu sr ok uru vi ekki varir. F sitt hfu eir me sr. Ok einn morgin snemma, er eir lituust um, s eir mikinn fjla hkeipa, ok var veift trjm skipunum, ok lt v lkast sem hlmst, ok var veift slarsinnis. mlti Karlsefni: "Hva mun etta hafa at teikna?" Snorri orbrandsson svarai honum: "Vera kann, at etta s friarmark, ok tkum skjld hvtan ok berum at mti."

11

Ok sv geru eir. reru eir mt ok undruust , sem fyrir vru, ok gengu land upp. eir vru svartir menn ok illiligir ok hfu illt hr hfi. eir vru mjk eygir ok breiir kinnum. Dvlust eir of stund ok undruust , sem fyrir vru, ok reru san brott ok sur fyrir nesit. eir Karlsefni hfu gert bir snar upp fr vatninu, ok vru sumir sklarnir nr vatninu, en sumir firr. N vru eir ar ann vetr. ar kom enginn snjr, ok allt gekk f eira sjlfala fram.

11. kafli - Bardagi vi Skrlinga.


En er vra tk, s eir einn morgin snemma, at fjli hkeipa reri sunnan fyrir nesit, sv margt sem kolum vri sit fyrir Hpit. Var ok veift af hverju skipi trjnum. eir Karlsefni brugu skjldum upp, ok er eir fundust, tku eir kaupstefnu sn milli, ok vildi at flk helzt hafa rautt skr. eir hfu mti at gefa skinnavru ok algr skinn. eir vildu ok kaupa sver ok spjt, en at bnnuu eir Karlsefni ok Snorri. eir Skrlingar tku spannarlangt rautt skr fyrir flvan belg ok bundu um hfu sr. Gekk sv kaupstefna eira um hr. tk at fttast skrit me eim Karlsefni, ok skru eir sv smtt sundr, at eigi var breiara en vers fingrar, ok gfu Skrlingar jafnmikit fyrir sem r ea meira. at bar til, at griungr hljp r skgi, er eir Karlsefni ttu, ok gellr htt. etta flast Skrlingar ok hlaupa t keipana ok reru san sur fyrir landit. Verr ekki vart vi rjr vikur samt. En er sj stund var liin, sj eir fara sunnan mikinn fjla Skrlingaskipa, sv sem straumr sti. Var trjnum llum veift andslis, ok la upp allir mjk htt. tku eir Karlsefni rauan skjld ok bru at mti. Skrlingar hlupu af skipum, ok san gengu eir saman ok brust. Var ar skothr hr, v at Skrlingar hfu valslngur. at s eir Karlsefni, at Skrlingar fru upp stng kntt stundar mikinn, v nr til at jafna sem sauarvmb, ok helzt bln at lit, ok fleygu af stnginni upp landit yfir li eira Karlsefnis, ok lt illiliga vi, ar sem nir kom. Vi etta sl tta miklum Karlsefni ok allt li hans, sv at fsti einskis annars en flja ok halda undan upp me nni, v at eim tti li Skrlinga drfa at sr llum megin, ok ltta eigi fyrr en eir koma til hamra nkkurra ok veittu ar vitku hara. Freyds kom t ok s, at eir Karlsefni heldu undan, ok kallai: "Hv renni r undan essum auvirismnnum, sv gildir menn sem r eru, er mr tti sem r mtti drepa nir sv sem bf? Ok ef ek hefa vpn, tti mr sem ek skylda betr berjast en einnhverr yvar." eir gfu engan gaum hennar orum. Freyds vildi fylgja eim ok var seinni, v at hon var eigi heil. Gekk hon eftir eim skginn, en Skrlingar skja at henni. Hon fann fyrir sr mann dauan. ar var orbrandr Snorrason, ok st hellusteinn hfi honum. Sverit l bert hj honum. Tk hon at upp ok bst at verja sik. kmu Skrlingar at henni. Hon dr t brjstit undan klunum ok slettir beru sverinu. Vi etta ttast Skrlingar ok hljpu undan skip sn ok reru brott. eir Karlsefni finna hana ok lofa happ hennar. Tveir menn fellu af eim Karlsefni, en fjli af eim Skrlingum. Uru eir Karlsefni ofrlii bornir ok fru n heim eftir etta til ba sinna ok bundu sr sn ok huga, hvat fjlmenni at mundi verit hafa, er at eim stti af landinu ofan. Snist eim n sem at eina mun liit verit hafa, er af skipunum kom, en hitt flkit mun verit hafa sjnhverfingar.

12

eir Skrlingar fundu ok mann dauan, ok l x hj. Einn eira tk upp xina ok hggr me tr ok hverr at rum, ok tti eim vera gersimi ok bta vel. San tk einn ok hj stein, sv at brotnai xin, ok tti eim engu nt, er eigi stst grjtit, ok kstuu nir. eir Karlsefni ttust n sj, tt ar vri landskostir gir, at ar myndi jafnan tti og frir liggja af eim, er fyrir bjuggu. San bjuggust eir brottu ok tluu til sns lands ok sigldu norr fyrir landit ok fundu fimm Skrlinga skinnhjpum, sofnaa, nr sj. eir hfu me sr stokka ok dramerg, dreyra blandinn. ttust eir Karlsefni at skilja, at essir menn myndi hafa verit gervir brott af landinu. eir drpu . San fundu eir Karlsefni nes eitt ok fjla dra. Var nesit at sj sem mykiskn vri, af v at drin lgu ar um ntrnar. N koma eir Karlsefni aftr Straumfjr, ok vru ar fyrir alls gnttir ess, er eir urftu at hafa. at er sumra manna sgn, at au Bjarni ok Gurr hafi ar eftir verit ok tu tigir manna me eim ok hafi eigi farit lengra, en eir Karlsefni ok Snorri hafi sur farit ok fjrir tigir manna me eim ok hafi eigi lengr verit Hpi en vart tv mnui ok hafi sama sumar aftr komit. Karlsefni fr einu skipi at leita rhalls veiimanns, en annat liit var eftir, ok fru eir norr fyrir Kjalarnes, ok berr fyrir vestan fram, ok var landit bakbora eim. ar vru eyimerkr einar allt at sj fyrir eim ok nr hvergi rjr . Ok er eir hfu lengi farit, fellr af landi ofan r austri ok vestr. eir lgu inn rsinn ok lgu vi inn syra bakkann.

12. kafli - Brottfr af Vnlandi.


at var einn morgin, er eir Karlsefni s fyrir ofan rjrit flekk nkkurn, sem glitrai vi eim, ok pu eir at. at hrrist, ok var at einftingr ok skauzt ofan ann rbakkann, sem eir lgu vi. orvaldr Eirksson raua sat vi stri, ok skaut einftingr r smarma honum. orvaldr dr t rina ok mlti: "Feitt er um struna. Gott land hfum vr fengit kostum, en megum vr varla njta." orvaldr d af sri essu litlu sar. hleypr einftingr braut ok sur aftr. eir Karlsefni fru eftir honum ok s hann stundum. at s eir sast til hans, at hann hljp vg nkkurn. hurfu eir Karlsefni aftr. kva einn mar kviling enna: Eltu seggir, allsatt vas at, einn einfting ofan til strandar, en kynligr mar kostai rsar hart of stopir. Heyr, Karlsefni. eir fru brott ok norr aftr ok ttust sj Einftingaland. Vildu eir eigi htta lii snu lengra. eir tluu ll ein fjll, au, er Hpi vru, ok essi, er n fundu eir, ok at stist mjk sv ok vri jafnlangt r Straumfiri beggja vegna.

13

Inn rija vetr vru eir Straumfiri. Gengu menn mjk sveitir, ok var eim til um konur, ok vildu eir, er kvntir vru, skja til hendr eim, sem kvntir vru, ok st af v in mesta r. ar kom til it fyrsta haust Snorri, sonr Karlsefnis, ok var hann rvetr, er eir fru brott. er eir silgdu af Vnlandi, tku eir surn ver ok hittu Markland ok fundu ar Skrlinga fimm, ok var einn skeggjar, konur vru tvr ok brn tvau. Tku eir Karlsefni sveinana, en hinir kmust undan, ok sukku eir Skrlingar jr nir. Sveina essa tv hfu eir me sr. eir kenndu eim ml, ok vru skrir. eir nefndu mur sna Vethildi ok fur vgi. eir sgu, at konungar stjrnuu Skrlingum, ok ht annarr eira Avaldamon, en annarr Avaldidida. eir kvu ar engin hs. Lgu menn ar hellum ea holum. eir sgu ar liggja land rum megin gagnvart snu landi, er eir menn byggu, er vru hvtum klum ok bru stangir fyrir sr, ok vru festar vi flkr ok pu htt, ok tla menn, at at hafi verit Hvtramannaland ea rland it mikla. N kmu eir til Grnlands ok eru me Eirki raua um vetrinn.

13. kafli - vilok Bjarna Grmlfssonar.


Bjarna Grmlfsson bar rlandshaf ok kmu maksj, ok skk drjgum skipit undir eim. eir hfu bt ann, er brddr var me seltjru, v at ar fr eigi sjmakr . eir gengu btinn, ok s eir , at eim mtti hann eigi llum vinnast. mlti Bjarni: "Af v at btrinn tekr eigi meira en helming manna vrra, er at mitt r, at menn s hlutair btinn, v at etta skal ekki fara at mannviringu." etta tti llum sv drengiliga boit, at engi vildi mti mla. Geru eir sv, at eir hlutuu mennina, ok hlaut Bjarni at fara btinn ok helmingr manna me honum, v at btrinn tk ekki meira. En er eir vru komnir btinn, mlti einn slenzkr mar, er var skipinu ok Bjarna hafi fylgt af slandi: "tlar , Bjarni, hr at skiljast vi mik?" Bjarni svarai: "Sv verr n at vera." Hann svarai: "ru hzt fur mnum, er ek fr af slandi me r, en skiljast sv vi mik, er sagir, at eitt skyldi ganga yfir okkr ba." Bjarni svarai: "Eigi skal ok sv vera. Gakk hingat btinn, en ek mun upp fara skipit, v at ek s, at ert sv fss til fjrsins." Gekk Bjarni upp skipit, en essi mar btinn, ok fru eir san leiar sinnar, til ess er eir kmu til Dyflinnar rlandi, ok sgu ar essa sgu. En at er flestra manna tlan, at Bjarni ok eir menn, sem skipinu vru me honum, hafi ltizt maksjnum, v at ekki spurist til eira san.

14. kafli - Karlsefni ok Gurr fara til slands.


Annat sumar eftir fr Karlsefni til slands ok Gurr me honum ok fr heim Reynines. Mur hans tti sem hann hefi ltt til kostar tekit, ok var hon eigi heima inn fyrsta vetr. En er hon reyndi, at Gurr var kvenskrungr mikill, fr hon heim, ok vru samfarar eira gar.

14

Dttir Snorra Karlsefnissonar var Hallfrr, mir orlks byskups Runlfssonar. au ttu son, er orbjrn ht. Hans dttir ht runn, mir Bjarnar byskups. orgeirr ht sonr Snorra Karlsefnissonar, fair Yngvildar, mur Brands byskups ins fyrra. Ok lkr hr essi sgu.

15

Você também pode gostar