Paniek om niets De pot voor aanschafsubsidie op zonnepanelen is leeg.

Hoewel verguisd aan de start, wordt het einde van de regeling nu door velen gevreesd. Maar de markt kan prima zonder Liesbeths potje. Het brede publiek heeft zon definitief omarmt en er zijn ook nog zat andere financile voordeeltjes te behalen. Ok, iemand moet het doen. Dus bij deze: dank je wel Liesbeth van Tongeren. Wie was zij ook alweer? Als Tweede Kamerlid voor Groen Links was ze de geestelijk moeder van wat waarschijnlijk te boek zal komen te staan als de laatste subsidie voor zonnepanelen die ooit in Nederland is vergeven. Als onderdeel van het Lente Akkoord - het begrotingsgakkoord dat in mei 2012 met hulp van oppositieparijen in elkaar werd gespijkerd - wist Groen Links in ruil voor haar steun aan de regering een subsidie op zonnepanelen te bemachtigen. Elke consument kon zolang de pot strekt - een bijdrage ter grootte van 15% van de aanschafprijs van een systeem tegemoet zien. Liesbeth meldde dit wapenfeit kort daarna trots op de Solar Plaza Conferentie. Maar een storm van kritiek door de solar sector was haar deel. De teneur (ook gedeeld door mij): het doet meer kwaad dan goed. Prijzen van systemen dalen al als een speer en rendementen vliegen omhoog. Het enige dat de regeling doet is het sentiment voeden dat er teveel belastingcenten aan duurzame energie worden verspild. Maar ondanks bovenstaande klaaglawine, blijkt ruim een jaar later dat de regeling wel degelijk veel goeds gedaan heeft. Het heeft een ware rooftop revolutie in Nederland veroorzaakt: meer dan 90.000 huishoudens zijn dankzij de Liesbeths subsidie over de streep getrokken. Hoe graag we ook op subsidies afgeven als het er is, pak je hem wel even mee, zo blijkt. Nu Liesbeths pot leeg is, hoor je precies de tegenovergestelde geluiden. Zonder stort het bouwwerk weer in elkaar. Ik ben daar persoonlijk helemaal niet bang voor. De sector had het in haar kritiek vorig jaar half goed. Investeren in zonnepanelen was ook zonder subsidie al financieel heel aantrekkelijk. Wat we als sector hebben onderschat, is dat Liesbeths subsieregeling precies het duwtje was dat consumenten nodig hadden om dit ook te zien. De verdienste van de regeling is dus dat het de geest uit de fles heeft gelaten en zo de markt voor zonnepanelen definitief heeft opengebroken. En een geest die ontsnapt is, krijg je niet meer terug, ongeacht of de subsidiepot leeg is. Het staat een breed publiek nu namelijk helder op het netvlies dat zonnestroom naast zorg voor het milieu ook grote financile voordelen zonnestroom biedt. Nog even wat cijfers voor wie niet overtuigd is. Stel je koopt een systeem van 5500 euro. Hieronder een rekenvoorbeeld hoe het rendement op deze investering uitpakt met subsidie van Liesbeth en met een BTW-tarief van 6% of zonder subsidie en met een BTW-tarief van 21%.

*Aannames in rekenvoorbeelden zijn overgenomen van Milieu Centraal

Conclusie: al krijg je niets aan subsidie of BTW-voordeel, dan nog is een investering in zonnepanelen veel aantrekkelijker dan je geld op een spaarrekening bij de bank laten verpieteren. Zowel jaarlijks rendement als de terugverdienttijd houden namelijk goed stand. De overheersende focus op het einde van de subsidie van Liesbeth werkt nog een ander belangrijk misverstand in de hand. Namelijk dat het nu gedaan zou zijn met met de financile voordeeltjes om investeerders in zonne-energie over de streep te trekken. Niets is minder waar. Zo geldt het gunstige BTW-tarief van 6% voor zonnepanelen nog tot eind dit jaar. Maar er liggen nog talloze andere regelingen voor het oprapen die bij het grote publiek onbekend zijn, terwijl ze financiering vaak bijna gratis maken. Neem duurzaamheidsleningen: 150 gemeenten bieden zon lening met een flinke korting op de rente. Die rente kan ook nog eens worden afgetrokken van de belasting, een principe dat huizenbezitters bij hun hypotheekbetaling al op grote schaal inzetten. Des te opvallender dat de duurzaamheidsregeling zo onder de radar blijft, terwijl bijna een kwart van de Nederlandse bevolking er gebruik van zou kunnen maken. Wat levert het op? Rekent u even mee. Stel een gemeente biedt bij een duurzaam-heidslening 3% korting op de geldende rente. Momenteel betekent dit je geld leent tegen een percentage van 2%. Een modaal inkomen betaalt in de hoogste schijf 42% inkomstenbelasting. De rente van de duurzaamheidslening kan worden afgetrokken van deze belasting. De effectieve rente is dus net iets meer dan 1%. Rekening houdend met de (fiscaal aftrekbare) afsluitprovisie en jaarlijkse rente (en nog steeds uitgaand van een systeem van 5500 euro) is de terugverdientijd van de zonnepanelen onder deze condities 10 jaar. De totale besparing op de energierekening over 25 jaar komt uit op bijna 18.000 euro. Dat is wat lager dan in de vorige reken-voorbeelden, maar daar staat tegenover dat de koper geen cent eigen geld hoeft te investeren. En dat is precies de drempel waar veel mensen tegenaan hikken.

Het financile voordeel bij een duurzame lening van de gemeente is ook nog eens groter. De waarde van de rentekorting en fiscale aftrekbaarheid bedraagt zon 1200 euro: het dubbele van de huidige aanschafsubsidie van Liesbeth waar zoveel over te doen is. Woon je niet in een gemeente die een duurzaamheidslening aanbiedt? Nog steeds geen man overboord: ga naar ABN Amro voor een GreenLoans. ABN Amro biedt weliswaar geen rentekorting, maar de rente van 5.5% is wel maximaal 15 jaar fiscaal aftrekbaar en er is geen afsluitprovisie. Hierdoor bespaart de koper al meteen in het eerste jaar 60 euro, oplopend tot 400 euro in jaar 10. De totale opbrengst over 25 jaar bedraagt bijna 17.000 euro terwijl de koper 1000 euro fiscaal voordeel incasseert. Dus Liesbeth, nogmaals hartelijk bedankt, maar het subsidietijdperk voor solar is bij deze definitief gesloten.