Het verderf van Kyoto

Thierry Debels Trends

Over de wisselwerking tussen economie,

menselijke activiteit en klimaat is de voorbije
jaren een bibliotheek volgeschreven. Toch
zijn er in 2010 nog altijd meer vragen dan
antwoorden. Neemt het gebruik van fossiele
brandstoffen wel degelijk af? Is windenergie
een valabel alternatief voor fossiele
brandstoffen? Raken de fossiele brandstoffen
echt snel uitgeput? Is er sprake van een
efficiënt klimaatbeleid? In The economics and
politics of climate change proberen Dieter
Helm en Cameron Hepburn samen met
andere wetenschappers een antwoord te
vinden op deze en andere vragen.

Over het klimaatbeleid zijn de auteurs zeer

streng. "Terwijl de empirische ondersteuning
voor de klimaatverandering toeneemt,
hebben de beleidsdaden tot nu toe weinig of
geen impact gehad op de uitstoot van CO2",
schrijft Helm. Hij is hoogleraar energiebeleid
aan Oxford, stelt vast dat - ondanks alle
beloftes - het verbruik van fossiele
brandstoffen zelfs in de lift zit. Het
Internationaal Energieagentschap voorspelt
dat de CO2-uitstoot door de fossiele
brandstoffen tegen 2030 met 45 procent
gestegen zal zijn. De auteur wijst ook op een
pervers effect van de opwarming van de
aarde. "Nieuwe olie- en gasbronnen worden
makkelijker ontginbaar, meer bepaald in de
noordelijke regio's."

Helm wijst ook op het nog altijd toenemende

belang van steenkool als energiebron.
"Tegen 2030 komt er in China 1000 GW (1
miljoen MW) nieuwe capaciteit kolencentrales
bij die elektriciteit moeten genereren. Anders
gesteld, dat betekent de bouw van twee
nieuwe kolencentrales van telkens 500 MW
per week en dat elke week gedurende de
volgende twintig jaar." Ter vergelijking, de
zes windturbines van C-Power die op de
Thorntonbank staan, hebben een
gezamenlijke nominale capaciteit van 30
MW.

Windturbines bouwen heeft volgens de

auteur weinig zin. "Windenergie is duurder
dan alternatieve manieren om de emissie
van CO2 te verminderen." Indien alle
subsidies wereldwijd voor windenergie de
komende jaren zouden gaan naar klassieke
maatregelen ter bevordering van energie-
efficiëntie, dan zou de CO2-reductie volgens
Helm stukken groter zijn.

Ook over het Kyoto-protocol is Helm

vernietigend. "Kyoto heeft tot dusver
nauwelijks iets opgeleverd." En zelfs indien
het protocol helemaal zou zijn
geïmplementeerd, dan zou het volgens de
auteur nog altijd geen enkele invloed op het
klimaat hebben. In het boek wordt uiteraard
ook het fenomeen peak oil belicht. De peak
oil-regel gaat ervan uit dat we nu al het
maximum aan beschikbare oliecapaciteit
oppompen. De beschikbare olie zal de
komende jaren alleen maar dalen. Helm wijst
op een aantal zwakke elementen van deze
hypothese. "Er wachten wellicht nog grote
voorraden in een toekomstig ijsvrije
Noordpool." En bovendien zijn zogenaamde
quasi uitgeputte oliebronnen helemaal niet
uitgeput. "Dergelijke bronnen bevatten nog
meer dan de helft van de oorspronkelijke
reserves." Nieuwe technologieën zullen voor
een efficiënte oliewinning blijven zorgen.

DIETER HELM & CAMERON HEPBURN, THE

ECONOMICS AND POLITICS OF CLIMATE
CHANGE, OXFORD UNIVERSITY PRESS, 2009,
538 BLZ, 35 EURO

Thierry Debels

Trends/Cash - 07-01-2010