Ang Alamat ng Lansones

"The Legend of the Langsat/Lanzones"

Noong unang panahon sa isang bayan sa Laguna ay matatagpuan ang isang uri ng puno
na may bilugan hugis ang bunga. Sa panahon ng tagbunga, kahit na hitik sa bilugang
bunga ang nasabing puno ay walang sinuman ang nangangahas na lapitan o kainin ito.
Sa likod ng tila ba masarap na anyo ng bunga nito ay nakakubli ang matindi at maaring
nakamamatay

na

lason.

Nagsimulang katakutan at pag-usapan ang "puno ng lason" ng may isang manlalakbay

ang nagpahinga sa ilalim ng puno na may nakakalasong bunga. Marahil dahil sa pagod,
gutom at sa kaayaayang kaanyuan ng bunga ay pumitas ang manlalakbay ng bunga ng
puno upang kainin. Huli na ng makita upang pigilan ng mga taong-bayan ang
manlalakbay sa pagkain nito ng nasabing bunga. Bumula ang bibig ng manlalakbay at
nangisay

ito

matapos

makain

ang

nakalalasong

bunga.

Maliban sa nasabing nakalalasong puno ay marami pang ibang namumungang puno at

halaman ang matatagpuan sa bayan. Sa isang bibihirang pagkakataon ay tinamaan ng
isang matinding tagtuyot ang bayan. Nangamatay ang mga tanim na kanilang
inaasahang magbibigay sa kanila ng makakain, lingid sa isa... ang puno na nagtataglay
ng nakalalasong bunga. Taimtim na nanalangin ang mga taong bayan upang matapos na
ang

nasabing

tagtuyot

dulot

ng

matinding

tag-init.

Isang araw ay may isang babaeng nakaputi ang dumating sa bayan. Kakatuwa ang
babaeng ito dahil ito ay pakanta kanta pang tinungo ang lugar kung saan matatagpuan
ang punong namumunga ng bungang may lason. Sinubukang pigilan ng ilang
nakatatanda ang babae, ngunit tila ba hindi sila narinig nito at patuloy lamang sa
maligayang

pag-awit

nito

at

nagsimulang

pitasin

ang

bunga

ng

puno.

Nagimbal ang mga taong nasaksihan ang pagkain ng babae sa nakalalasong bunga ng
puno sa kabila ng kanilang pagbabala dito. Inasahan na ng mga taong-bayan na
anumang oras ay babgsak ito ngunit nakailang bunga na itong nakakain ay wala pa ring
nangyayari, sa halip ay sarap na sarap pa ito sa pagkain. Marahil sa pagataka at gutom
ay

nagsimulang

lumapit

ang

mga

kabataan

sa

babae.

Tinanong ng babae ang mga lumapit na bata kung bakit tila ba hindi nagagalaw ang mga
masasarap na prutas ng nasabing puno. Inilahad sa kanya ng mga bata ang kuwento ng
nakalalasong puno at umiling lamang ang babae. Pumitas siya ng bunga at pinisil ito
upang ilantad ang kaaya-ayang laman ng bunga ng nasabing puno. Sa gutom ay
nagbakasakali ang isang bata upang tikman ito. "Masarap at Malinamnam!" ang nasabi
ng bata at muli itong pumitas. Nang makita ito ng mga taong-bayan ay nagsimula itong
lumapit sa nasabing puno upang kumuha ng bunga upang kainin. Lahat ay nabigla sa
kakaibang tamis ng dating itinuring nilang bungang may lason. Sa di maipaliwanag na
pangyayari ay bigla na lamang nawala ang babaeng unang kumain ng bunga ng puno ng
lason. Matapos mabatidna wala na ang lason sa puno ay naitawid ng bayan ang
matinding tag-init. Pinaniwalaan ng mga taong-bayan na ang babaeng nakaputi ay isang
diwatang sumagot sa kanilang panalangin. Sa paglipas ng panahon ang dating puno at
bunga na may lason ay tinawag na nilang "lansones".