ANG MADALDAL NA PAGONG

Isang umagang maganda ang panahon ay nagkita-kita sa tabing sapa

angmagkakaibigan. Sila ay si Pagong Daldal, si Abuhing Gansa at si Putting
Gansa.Nagkuwentuhan sila at di-nagtagal ay nagpaalam ang magkapatid na gansa.
Isama naman ninyo ako sa inyong tahanan sa kabilang ilog pakiusap ni
PagongDaldal. E, paano ka naming maisasama ay wala ka nmang pakpak at hindi
kamakakalipad? wika ni Abuhing Gansa. Oo nga ano, wika ni Pagong Daldal
nahalatang lungkot na lungkot. Teka may naisip ako, wika ni Putting Gansa.
Maisasamaka namin kung susunod ka sa aing sasabihin. Salamat. Ipinangako kong
susunod ako
sa ipag-
uutos ninyo, wika ni Pagong Daldal.

Kakagatin mo itong patpat sa gitna. Kakagatin naman naming ni

AbuhingGansa ang magkabilang dulo at saka tayo lilipad. Kaya lamang, ito angtandaan
mo. Huwag na huwag kang magsasalita kung hindi ay mahuhulog ka at
lalagapak sa lupa. O, hala. Tayo na. Kagatin mo na ang patpat, kaibigang
Pagong,wika ni Putting Gansa. Tandaan mo, huwag kang magsasalita. Wa
la kang pakpak at
kapag nakabitaw ka, tiyak na lalagpak ka sa lupa.Hindi ako magsasalita, pangakong
muli ni Pagong Daldal.
Kinagat ni Abuhing Gansa ang isang dulo ng patpat at ang kabilang dulo aykinagat
naman ni Puting Gansa. At sila ay lumipad na. Tuwang-tuwa si Pagong Daldalnang
nasa ibabaw na sila ng mga punongkahoy. Waring naakyat sa langit angpakiramdam ni
Pagong Daldal.Nakita ng mga batang nagsisipaglaro sa parang ang lumilipad na
pagong.Naghiyawan sila sa tuwa at itinuro nila ang pagong na kagat-
kagat ang patpat. Tignanniyo ang Pagong Daldal! Lumilipad! HA ! HA ! HA ! HA !
HA ! Nagalit si Pagong Daldal.Mga batang
-----

Hindi na natapos ang iba pang sasabihin ni Pagong Daldal. Tuloy-tuloy

siyangbumagsak sa lupa.
Kaawa-awangPagong! nawika na lamang ni Puting Gansa at ni Abuhing Gansa.