o

~
A.
<C >-z-
A. a:: ,c(
..J
N
LULL. fi)
c(
"'o o..J
"
ai:
SEP VANGOFRAPOJ
I

KARLO ASZLANYI

EL LA HUNGARA LINGVO ESPERANTIGIS

LADISLAO SPIERER

LA "EPOKO" LIBRO]
VOL. VII.

1943
THE ESPERANTO PUBLISHING co., LTD.
HERONSGATE, RICKMANSWORTH (HERTS), ANGLUJO
 .. COPyrigh~
. " '.
'1 ra)to) rezervzta)

ANTAPAROLO
Karlo Aszlnyi apartenis al Ia verkistoj de Ia nova
generacio. Jam en juna ago li komencis verki kaj
liaj verkoj havis pli kaj pli grandan sukceson. Krom
romanoj li verkis por Ia teatro kaj por Ia filmo. Anka
i tiu romano estas filmigita de UFA. La verkisto en
sia inanago promesis al si, ke li donos sep vangofrapojn
al Ia Malklero. Pro tio naskigis i tiu romano.
Legante Ia romanon, oni ne forgesu, ke kvankam Ia
scenejo estas en Anglujo, gin verkis Hungaro. S-ro
Aszlnyi promesis verki specialan antaparolon por Ia
Esperanta eldono de Ia 'Sep Vangofrapoj', sed li ne
povis plenumi Ia promeson, ar li mortis en sia trideka
jaro pro atomobila akcidento Ia 8an de Decembro
1938.
LA TRADUKINTO.

M ade and printed in Great Britain

 PACO
1
La prauloj de Tenson MacPhab legis Ia Biblion,
mais tabakon kaj generale mortigis siajn malamikojn.
Tenson iom gene sidadis e Ia muro de Ia "King's
Garden"* kaj rigardadis Ia vesperajn nubojn, kiuj
pasis tiel malrapide, kvaza montrilo de horlogo.
Sur Ia folioj de Ia plantajoj videblis ore-ruga] roseroj.
La barbo de maljuna gardisto estis tute samkolora,
kaj sur Ia najlan finon de sia bastono tiamaniere li
pikis aron da falintaj rugaj folioj, kvaza li portus
anta si Ia duplikaton de sia propra barbo.
Tenson MacPhab sentis Ia pacon; li sentis Ia Pacon,
kvaza ian saman sambuk-odoran realajon, en kiu
oni povas sin bani. En lia sango estis Ia malnova
piratfilozofio, la praktika sago, kiun Ia Tempo lernis el
Ia vivo de maristoj kaj surteraj rabistoj. Jen gi:
kiam oni sentas Ia Pacon sur Ia manartiko kaj nuko,
tiam gi jam finigas, kaj kiam Ia paco arigas Paco,
tiam gi jam tute ne ekzistas.
MacPhab sciis, ke io ne estas en ordo. La aferojn
li kutimis rigardi el du direktoj kaj generale anka el
Ia direkto de Ia kontraulo .. " Li ne kulpigis Ia
riulojn pro tio, ar ili estas riaj, kaj Ia kulpulojn pro
tio, ar ili estas kulpaj. Sed nun, dum li sidis i tie,
kvaza sur bildkarto, nun klare kaj kompreneble
ekparolis eI! li voo, eble voo de iu malnova MacPhab :
"Sufiis, infano, i tiu sintrompo. Cio estas malbona ;
. trinkejo.
.10 SEP VANGOFRAPOJ PACO 11

iu estas kulpa ; en Ia inferon kun Ia tuta societo.;
batu ilian kapon."
Tenson time trankviligis. Ia maljunan kelton, * kiu
eble havis grandan, rugan kapon kaj kredeble iutage
li batis Ia kapon de iu. Sed Tenson timis, ke Ia
policisto povas adi, kion interne parolas i tiu
batalema praulo.
Pro tio li tuj plu iris, en tiu varia espero, ke oni
povas forlasi sur benko iun sian malagrablajon.
Merloj saltadis e liaj piedoj kaj zumantaj skaraboj
rondiris sub Ia araneajaj foliaroj.
Tenson, por interkonsenti kun Ia incita voo, mem
ekgemis jene :
"Nun jam certe io okazos, jes, ar tiel ne povas
dari plu."
La knabinetoj kun grandaj, timaj okuloj rigardis al
Tenson kaj anka policisto suspekte rigardis lin. Tiom
estas videble, se oni sentas, ke io devos okazi.
Kaj tiel okazis. Sed antae pasis monatoj kaj
ankora iam okazis nenio.
2 bonodoran
Tamen Tenson ne estis mola homo. Okazis nenio,
Ia generala havajo plimultigs, Ia 'havajo ' de Tenson
pli malmultigis.
Oni havas monon, a ne.
Se oni havas gin, tiam oni diras nenion. Se oni ne
havas gin, tiam oni devas akiri gin, jen Ia vero.
Akiri estas eble multmaniere. En tegitaj kontoroj,
en fabrikoj, en Ia borso sidas sinjoroj kun smokingoj]
kaj akiras Ia monon. En Ia vendejoj bonhavaj
* kelto (angle : celt); Ia praaj logantoj de Skotlando.
t senbaska frako.
negocistoj; en Pimlico kaj malsupre, en Ia ombro de
Ia riverbordaj magazenoj gentilhomoj kun apo kaj
alo praktikas Ia manieron de Ia monakiro. Propre
iu homo nur tiumaniere povas akiri monon, se li
forprenas el Ia mono de alia. Jen Ia fakto. Pri tio
e Ia stato ne estas escepto. Privata homo monon
same ne povas fabriki senpune, kiella stato. La mono
efektive estas tia vivanta esta]o, kiu povas danki sian
vivon al Ia homoj kaj pro dankemo gi mangas ilin.
La mono vivas kiel Ia bakterioj kaj ar en amaso gi
vekas agrablan senton, gi estas Ia kazo de Ia plej
dangera malsano en Ia mondo.
Tiuj estas generalaj veroj, kiujn ni trovas e ne en unu
ella romanoj de Ohnet, ar anka tiam estis superflue
skribi pri ili. Sed Tenson estis malnovmoda homo
kaj dum kreskis lia mizero, lia vivkoncepto iam pli
kaj pli proksimigis al Ia malorda mondrigardo de lia
praulo vivanta kaj koleriganta en lia brusto. Tenson
en sia eluzita flanela pantalono tiel iradis sur Ia stratoj,
kvaza pirato, de kiu oni forprenis liajn toron kaj
Iongtuban pafilon al li lasante nur malkaran, mal-
cigaredon, krom Ia muskoloj, kiujn Ia
publika ordo ne permesas uzi.
Post i tiuj parafrazoj ni fiksu Ia faktojn.
Tenson MacPhab finis Ia mondmiliton kun bonegaj
rezultoj. Sed ar Ia diplomo ne signifas laboron, tiel
anka Ia supra plenumo kvalifikis lin al nenio. Li
estis homo kun largaj sultroj, malhelgrizaj okuloj kaj
kun multe da amara en Ia voo. La vivo estis al li
tre maljusta, sed plej maljusta hodia.
Jam anta jaro li perdis sian lastan oficon kaj i tiu
[aro sufiis, por ke li liberigu de iuj siaj restintaj
valorajoj kaj elerpu sian paritan monon. En i tiu

12 SEP VANGOFRAPOJ
tago anka tiu dangero minacis lin, ke li perdos sian
Iogejon, pro sep pundoj* da uldo. Kaj kiam li
anoneis sin e Ia efingeniero-direktcro de Ia tal-
fabriko Terbanks, i tiu amerikdevena sinjoro diris al
li Ia jenon :
"La seieneo kaj tekniko, mia juna amiko, jam
montras Ia saman troprodukton, kiel kelkaj branoj
de Ia arto. Do jam anka e ni ne sufias, se iu estas
unuaranga ingeniero, a talenta inventisto, kiel
ekzemple, vi: anka tio estas bezonata, ke oni konu
lian nomon, ke li mem povu entrepreni ion, ke li havu
reklamon kaj famon."
"Sed mi," diris Tenson, embarase starante sur siaj
grandaj piedoj, "kaj tial mi lernis, ke ... " ekonomio i tiu ofco Iargis iam pli kaj pli malfaeila.
La efingeniero mangestis rifuze. Li ne tial estis
i tie, ke li askultu Ia teoriojn de laborserantoj.
Sed Ia okuloj de Tenson dangere mallumigis : neniam
li povis ellerni trankvilan akeeptadon de rifuzo. Ke
oni rifuzu lin, kiu en Ia milito rieevis tiom da ordenoj
kaj ....
"Nu, bone !" li diris tute ruga pro kolero, "mi iros
rekte al sinjoro Terbanks !"
Li jetfermis Ia pordon kaj jam ne vidis, ke Ia
efingcniero postrigardas lin kun indulga kompato.
3
Ne, Tenny ne sciis, kion li diris. Ne estis simpla
afero "iri al sinjoro Terbanks", Astor Terbanks estas
Ia talrego de Ia Imperio, kies militrnovo] kelkfoje
ekskuis anka Ia borson en New York. Astor
Terbanks estas Ia sinjoro de Ia duono de Kensington,
li estas potenea, ria kaj forta. Li jam plurfoje rifuzis
pundo : angla monunuo valoranta proksimume 20 sv.fr.
PACO 13
Ia inviton al nobeligo, dirante, ke li ne bezonas
nobeleeon, rangon kaj similajn bagatelojn. Li estas
kontenta, ke li havas Ia duonon de Ia tutmonda
stalmerkato kaj tiom de Ia karbminejoj sur Ia britaj
insuloj: kaj ili estas en liaj manoj. Terbanks havis
dek kvar sekretariojn, kiuj forigis Ia homojn el lia
privata vivo, kaj sep direktorojn, kiuj la lia semajna
ordono arangis liajn negoeajn aferojn. La programon
de unu semajno oni antae fiksis, kaj ne estis tertremo,
kataklismo, kio estus povinta tion sangi.
La sola pareneo de Terbanks estis nevo, kiun li
dungis en Ia fabriko-kaj nur pro tio, ke li liberigu
de li. Tiu i nevo havis Ia taskon rifuzi tiujn, kiuj
petas helpon. Pro Ia konstanta plmalbonigo de Ia
Anka Tenson MaePhab trafis al i tiu junulo kaj i
tie komencigis lia felio, ali malfelio, tutegale kiel ni
nomas tion. Propre evidentigis, ke i tiu junulo estis
tiu kaporalo, kies vivon Tenny savis e Ypres.
Tiamaniere poste okazis Ia neebleeo: Tenson MaePhab
povis eniri Ia antaiambron de Ia Prezidanto.
La efsekretario-pro Ia peto de Ia nevo-estis ema
anonei Tenson al Ia Prezidanto. La Prezidanto
murmuris ion, kion oni povis 'konsideri tiel 'jes', kiel
'ne', kaj Ia efsekretario sultroleve venis ellia ambro :
"Eniru", li diris, kun neeerteeo.
Kaj Tenson eniris. Kialli ja ne eniru? Ci-tempe iu
pensadas jene: mi nur estu interne e Ia Granda Cefo,
vi vidos, mi montros, ke mi ne konas neebleeon, ktp.
Do, li kolektis sian kuragon kaj eniris. Li trovigis
en laborambro tegita per kverka ligno kaj li vidis Ia
ununuran kirasskribotablon de Ia mondo. Malanta
gi sidis Astor Terbanks.
'14 SEP VANGOFRAPOJ
4
"Mi havas Ia honoron", diris Tenson. La stalrego
trane kaj senkompate alrigardis lin.
"Mi havas Ia honoron ", li respondis, "sed al kiu mi
havas Ia honoron, he ?"
"Mi estas MacPhab, sinjoro. Pro tio mi venis al vi,
ke mi petu vin pri ofico a helpo. Mi scias, ke
malmultaj homoj sukcesis gis nun persone peti vin
... kaj tiel mi sentas .... " posttagmeza dormo!
"Nu, mi atentigas vin," diris Ia stalrego, "ke en
miaj dungitoj estas pli multe da socia sento, 01 en mio
Atendu nenion."
Tenson sentis fortan trompigon. Sed li darigis,
"En Ia milito mi savis Ia vivon de via nevo kaj .... " gis fine li atingis Ia straton kaj forte spiris en Ia libera
"Des malpli. Tiu i nobla gesto de tiam kostas al
mi po kvardek pundojn monate."
"Sed sinjoro .... " en li liajn plej malnovajn praulojn, kiuj jam en Ia
"Por vi mi ne havas laboron. Se estos laboro, tiam
prezentu vin en unu el miaj fabrikoj."
"Sed snjoro, mi nun bezonas helpon. De unu jaro
mi estas senlabora kaj nun tiu dangero minacas min,
ke pro sep aaj pundoj oni ellogigos min."
Astor Terbanks ekscitigis.
"Sep?! Aaj?! u vi havas imagon pri tio, kiom
alta sumo estas sep pundoj ?! Se mi eljetus tra Ia
fenestro po sep pundoj. . . . "
"Mi," balbutis Tenson, "vere.
"Tio estas Ia hodiaa generacio," meditis Ia
Prezidanto, "por ili sep estas bagatelo. Vi estas forta,
juna, sed anstata labori, vi venas i tien kaj volas al
mi diri, ke sep pundoj esta:s bagatelo. De kie mi
prenu por vi sep pundojn ?! tu morga vi denove
PACO IS
venus?! Tio estas ducent dek pundoj monate; jare
pli 01 dumil tricent, amiketo l"
Tenson perdis sian trankvilon super siaj torturitaj
nervoj. Lia vizago dangere rugigis.
"Mi ne diris, ke .... "
"He," interrompis lin Ia prezidanto, "por persono
kiel vi sep estas bagatelo. Jen rigardu, guste sep
minutojn vi rabis el mia tempo. Sep minutojn!
Kvankam pro higienaj kazoj estas grava por mi Ia
Vi rabis sep minutojn el mia
dormo! Sufie! La vivo jam instruos vin, junulo,
kiel granda numero ests Ia sep! Foriru l"
Tenson MacPhab foriris. Sensalute li kuris tra Ia
antaambroj kaj kontoroj, koridoroj kaj stuparoj.
aero. Liaj nazloboj vastigis, anta liaj okuloj io
malklarigis. Tiu i insulto, kiun li nun spertis, vekis
tempo de Makbeto estis rajdrabistoj kaj ribelis kontra
lordoj Glamis kaj Cawdor. Li sciis, ke nun li ne povas
kuri hejmen kaj preni sian evalon, kaj anka glavon
li ne povas alfiksi al Ia talio, sed proksimume, li sciis,
kion li devas fari. Tia amareco superregis Iin, ke Ia
mondo dancis irka li, liaj muskoloj streigis kaj liaj
okuloj vibris pro kolero.
(Poste li iom trankviligis, sed nur ekstere. Por Ia
malbonanca Astor Terbanks, Tenson ne estis tia homo,
kies kolero origas. En li stonigis Ia sento de Ia kolero
kaj indigno, por ke ili neniam malaperu.)
Li eniris Ia plej proksiman potoficejon kaj skribis
iun tekston, kiun poste li sendis al adreso de anonc-
oficejo. Poste li iris hejmen, kunprenis siajn paperojn
-iun alian havajon li lasis tie, pro Ia sep pundoj.
16 SEP VANGOFRAPOJ

Nun li tranis malanta si Ia lastan ponton. Li iris

al Ia Oficejo de Militintoj kaj tie prenis en unu sumo
sian dumvivan pension-proksimume kvincent pundojn
-kaj luis ambron inkognite en unu el Ia sudaj
:fl.ankstratoj de Grosvenor Square.
5 tio ridis. La jurnaloj elsendis siajn plej lertajn
La postan matenon sur Ia unuaj pago] de Daily Mail,
Age, Globe, Morning Post, First London Herald kaj tri
malpli grandaj [urnaloj aperis Ia sekvanta diklitera
informo, farante grandegan sensacion. *
"Mi; la subskribinta senlabora ingeniero, deklaras
i-loke, ke sinjoron Astor Terbanks, la (;eneral-
prezidanton de la Unuigintaj Britaj Stalfabrikoj, la
listogvidanton de la anglaj impostpagantoj, la
posedanton de Ia B.R.Th. Steel Co., Ia financan
eksperton de Ia iamaj registaroj, Ia dunginton tire
kvardeksepmil laboristoj, dum unu semajno komence
de morga mio vangofrapos unufojon iutage antau
atestantoj. En tio povos min malhelPi nek iela, nek
lera potenco. Mia celo estas, ke sinjoro Astor
Terbanks bone lernu kaj laualore taksu Ia gravecon
de Ia numero sep.
William Tenson MacPhab."
* Anglaj legantoj scias, Ire i tiuj jurnaloj ne aperas dimane
sed supozeble Ia atoro ne tion seiis. Noto de Ia eldonistoj.
LA jURN ALISTO
La [urnaloj kompreneble publikigis Ia minacon sen
respondeco. Dimanon matene aperis i tiuj mal-
grandaj konceptajoj kaj dimane tuta Londono pri
kunlaborantojn por intervjui junulon nornatan
MacPhab, sed Ia misteran junulon estis neeble trovi.
La Age sendis tiun sian kunlaboranton, pri kiu estas Ia
proverbo, ke li povas eniri e Ia regan palacon, se tion
li volas-alla vilago Lammeth Hill en Ia regiono Kent,
kie Terbanks kaj lia filino pasigis Ia semajnfinon.
La proverbo anka i tie eektivigis : Wennington-
nur kun Maisie Terbanks.
.
Laskett sukcesis eniri Ia Terbanks House, sed li parolis
Maisie estas Ia sola filino
de Ia vidva stalrego : si estas gracila, kvaza kano,
sed ne tiom gracia. 5i estis Ia ununura homo en Ia
mondo, kiun timis e Astor Terbanks. Almena gis
hodia, Kvankam Maisie entute estis deknajara, kaj
sia vizago estis bela, si havis sagacan naturon: sia
staturo estis knabeca kaj Ia okuloj kuragaj.
Nu, si akceptis sinjoron Wennington-Laskett de Ia
Age. Laskett apartenis al Ia plej nova tipo de
raportistoj: li ne konis Ia uzadon de Ia krajono kaj
papero, Ia fontplumon li e manipuli ne sciis. Li havis
bonan memorkapablon kaj parolemon, jen Ia tuto.
Li sidigis kontra Maisie, akceptis Ia cigaredon kaj
diris:
"Kompreneble neniu prenas serioze tiun . . . hodia
matenan malgrandan kornunikajon, F-ino Terbanks.
Ni supozas, ke S-ro Terbanks, via patro, e ne konas
tiun ... gaskonulon kaj li faras Ia tutan ... umon
nur por rimarkigi sino tu ne ?"
18 SEP VANGOFRAPOJ
Maisie meditas.
"Jen, S-ro ... " lernis gin parkere.
"Laskett."
"Jen, S-ro Laskett, povas esti, ke el tio vi faros
.sensacian blufon kaj mia patro e ne permesis al mi,
ke mi diru tion, sed mi trovas tiom ridinda Ia
gaskonecon de Ia kompatinda junulo, ke mi konfesas
al vi: jes, hiera li iamaniere sukcesis iri al pajo kaj
petis de li sep pundojn, sed pajo eljetis lin kaj pro tio
estigis Ia tuta afero."
En Ia okuloj de Ia raportisto kvaza ekbrilis io.
Tiu cirkonstanco donis al Ia afero realan fundamenton
kaj seriozan intereson.
"Do pro tio," li klinis sin antaen, "via patro faros
antazorgcjn kontra Ia intencoj de Ia aroganta
junulo ? !"
"Li e ne pensas pri tio", levis Ia kapon Maisie. "La
ekzistanta organizajo de pajo tute sufias, ke neniu
kanajlo povu proksimigi al li, se li ne volas tion. Kaj
se tio ne pruvigus sufia, tiuokaze ankora estas
privataj detektivoj, estas Ia polico,-kaj jen estas mi !"
"LU vi ?"
"J es. J en, mi ne estas balregino kaj mi ne emociigas,
se demoraliginta junulo minacas mian patron per
vangofrapoj. En lia pozicio tio ja povas okazi. Sed
rni jam akiris Ia foton de tiu MacPhab; jen gi."
Si prenis el sia mansaketo eluzitan foton. Laskett
longe rigardis gin. Griz-okula, saga, decidema kaj
bonkaraktera junulo rigardis lin.
"Vidu,' Ia raportisto ekparolis post longa tempo,
"vi farus tre grandan servon al Ia [urnalo, se vi
pruntedonus Ia foton por unu horo. Mi tre satus, se
vi farus tion kaj mi povus gin publikigi."
LA ]URNALISTO 19'
"Jen," konsentis Ia knabino, "mi, por tiel diri, jam
Mi jam ne bezonas gin."
"Tamen mi resendos gin," ekstaris Wennington-
Laskett, "eble vi ankoraii bezonos gin."
"Nenio estos bezonata," adiais Ia knabino, "mi
estas certa, ke tiu ulo nur minacis. Kaj mi deziras,
ke tiel estu,-ar li tre treege bedaros, se li proves,
ion ajn."
"Li provos nenion," diris Laskett, kaj li foriris.
Maisie forigis el si Ia memoron de Ia intervjuo kaj
decidis elrajdi. Nokte pluvis kaj Ia kampoj malsekaj
etendigis gis Ia piedoj de Ia tri herbkovritaj montetoj.
En Ia haladza aero Ia koloroj aperis neglekte kaj
makule, kvaza sur post-impresionista bildo. J es, i
tiu pejzago estis bildeca, sen Ia hazardo de Ia naturo.
Malgrandaj domoj tiel sidis en Ia malproksima, mola
verdo, kvaza pastantaj bovinoj; male, Ia bovinoj
tiom senmovaj blankis sur Ia montetoj, kvaza ili,
estus familiaj dometoj. La nuboj super Gainsborough
honteme ridetis, kasante siajn vizagojn en krispoj de
unu al la alia. En Ia fono kelkaj fumstrioj balancigadis,
en Ia malforta venteto.
E tiu nekredeble paca kaj nekredeble simpla
pejzago hodia igis Maisie'n nervoza. La vortoj
. diritaj al Wennington-Laskett venis el Ia ekvilibro de
ria kaj dorlotata knabino. Estis malfacile tiom
embarasi Maisie'n, ke tio estu videbla anka ekstere.
Sed jen, nun tio okazis. Tion e rimarkis Peter
Simmons.
"Kiorn rugaj estas viaj vangoj, F-ino Terbanks !'"
li ridetis sur Ia vojo.
Maisie respondis per gentila rideto, sed si ne haltis.
5i tre atis Ia maljunan pastron, sed Ia filino de Astor
20 SEP VANGOFRAPOJ LA ]URNALISTO 21

Terbanks en i tiu momento estis tiom kolera, ke si e tio advokata konsilo estas bezonata. Kaj Ia advokata
paroli ne povis. konsilo estus malkasa konfeso, ke iu ajn prenas serioze
Ankora sur Ia dorso de Ia evalo si decidis iri en Ia minacon de Ia junulo.
Londonon kaj fari arangojn ; poste si decds, ke si ne "La junulo l" diras Maisie late, poste si ektremas.
iros kaj si ne faros arangojn. Poste si decidis
deevalgi, sed tamen si restis sur gi; poste si decidis..
* * *
Wennington-Laskett foriris el Ia Terbanks House
ke si restos sur gi, sed si deevaligis. 5i iris en Ia kun tute alia impreso. Li trankviligis, Estas en
vilagon, aetis cigaredojn en Ia butiko; si sidigis sur ordo, Ia afero estas serioza. Li jam timis, ke gi ne
stono, kiu estis varmega pro Ia sunbrilo kaj gi brulumis estas vera, ke iu frenezulo verkis Ia informon. La
sin e tra Ia pantalono. [urnaliston interesas Ia normala homo, kiam tiu
Maisie estis dorlotata infano, kio estas dankebla frenezigas. Kaj kiel grandan socialan sensacion havus
unue al la patro, poste al tuta aro da servistoj. Maisie tiu raportserio, kiun eblus verki pri i tiu afero! ...
tute ne estis dorlotema. 5i ja travivis Ia erarojn de Tio okazis antatagmeze, Dum li gvidis sian aton,
riaj inanoj, kiel oni travivas variolon, sed sia natura Ia foto kuis sur liaj genuoj kaj li rigardis gin. Kaj
prudento, siaj vojagoj, siaj bonaj libroj kaj sia sciavido posttagmeze je Ia sesa li trovis tiuri junulon, kun nomo
gardis sin de Ia psedohisterio, kiu generale en dorlota- Tenson MacPhab, sur benko en Kensington Park.
taj infanoj kovras elefantnervojn kaj anseran malsagon. SiJente li metis sian maldekstran manon sur Ia sultron
Sed si estis proporcie kiom ajn saga kaj inteligenta: de Ia junulo-ar Wennington-Laskett estis mal-
si estis Ia filino de Astor Terbanks. En ia gisnuna dekstramana--kaj li di;is :
ne tute dudekjara vivo si ja ne povis esti en tia situacio, "Estis tre malfacile trovi vin. Mi scias, ke vi
ke oni parolu kun si alimaniere, 01 per distingiga estimo. serioze volas, kion vi publikigis, sed vi ja ne povas ~
Tion si alkutimigis. 5i ne postulis, sed alkutimigis al kiom granda skandalo estigus pro tio kaj kiom se vere
tio. Kaj e en songo si ne imagus, ke iu fripono havu oni punus vin."
kuragon al tia insulto. Tenson rigardis supren kaj sulkigis sian frunton.
Li ja n povas efektivigi sian minacon, sed Ia vortoj "Adu," li diris, "Ia unua vango-frapo jam estas.
ne sonis senbaze. Kiel eblas teorie miksi Ia nomon de donita. E, mi jam vidas Ia konturojn de Ia dua."
Astor Terbanks kun Ia difino de vangofrapo! Cetere Kaj kontente li rigardis anta si en sablon, kie li
anka Ia nomo de Astor Terbanks ne estas sango sed desegnis ciferon per sia bastono: Unu roman unuon
difino. lu promesas vangofrapon al difino. Kvaza kaj apud gi unu manplaton. La propran manplaton.
li dirus, ke li trinkos Ia Bieron de Pilsen. A li Silente faladis Ia olioj, ar estis agusto.
deklarus, ke li edzinigos Ia Melosan Venuson; mankas Wellington-Laskett ekgemis.
nur Ia oficialaj notoj de Ia fianino. "Askultu," u ekparolis tiel mallate, kvaza li
Estus plej bone tate ekstermi Ia junulon, sed por estus ne [urnalisto, sed misiisto, "malofte mi vidas tiel,
22 SEP VANGOFRAPOJ LA jURNALISTO 23

fian homon, kiel vin. En mi jam malfacile vekigas
koleroj, sed vi efektive detruis mian trankvilon. En Ia
hodiaa mondo ne estas eble fari ion tian."
Sed Tenson kapbalancis jese.
"Vi pravas! En Ia hodiaa mondo! En i tiu
minuto mi reiris al Ia moralo de miaj prauloj, al Ia
moralo, kiu almena ekzistis. Hodia jam ekzistas
nenia moralo. Kaj mi scias, ke mi detruos Ia trankvilon
de iu meditanta homo; ar, ke hodia malriulo ne
estu humila, tio jam hodia estas tiom neimagebla,
same ke riulo estu humila."
La [urnalisto kapbalance rigardis aI li.
"Tunulo, vi tro siluetas Ia aferon. Ne vi estas Ia
sola malriulo. Kaj ne Terbanks estas Ia sola riulo."
Tenson triumfe respondis :
"Jes, sed de hodia interesas min nur mia propra
persono: por ke mi arigu simbolo de iu penso."
"Kia penso ?" gemis Wennington-Laskett.
"Ke Ia teraj havajoj tamen juste estas dividitaj.
Terbanks estas ria, sed mi estas forta kaj vengema."
Li ekstaris kaj entuziasme klarigis :
"Homo, u vi ankora ne pensis pri tio, ke hodia
Ia malriuloj grasigas pro agreno; u vi ankora ne
rimarkis, ke dum Ia tuta mondhistorio ne estis tiom da
konservativaj revolucioj, kiom dum Ia lastaj dek
jaroj ?! tu vi scias, pro kio ?"
"Mi ne scias," murmuris Ia raportisto, "rni ne estas
verkisto de efartikoloj."
"Pro tio, ar hodia nur Ia bonsituaj homoj havas
forton por politiki, postuli, ribeli kaj redakti novajn
sistemojn! Iam Ia popolo levigis kontra Ia lacaj
subpremantoj, sed hodia ie Ia popolo estas laca
kaj senforta! Novaj sistemoj dum semajnoj firrnigas ;
kial? Car esence ili estas malnovaj sistemoj.
Kompreneble, estas vivanta kontradiro tia tradici-
estimanta junulo, kiel mi, kiu en iu certa momento
ekkonscias sian forton kaj tiel ekkoleras, ke tuta
Anglujo atentas l"
"Ni atendu Ia finon," diris Ia raportisto, "mi plu
askultos viajn fanfaronajojn en Ia malliberejo."
Tenson ridetis sarkasme.
"Cu vi konas mian atatan romanon The Ball and
the Cross ?"*
"Lavide ;" diris Wennington-Laskett ; "mi diris, ke
mi ne estas kritikisto. Mi estas raportisto. Kaj vi
parolas tiom multe, ke mi komencas senesperigi. Mi
pensis, ke vi volas vangofrapadi."
Tenson seriozigs.
"Nur pro tio mi demandis, ar Chesterton preferas Ia
bataleman ateiston al Ia oportunista katoliko. t
Imagu, kiom vi povus estimi bataleman katolikon,
kiu faris militdeklaron al Ia plej oportunista ateisto
de Ia City !":::
Wennington-Laskett ekstaris, senpolvigis tiun parton
de sia pantalono, sur kiu li sidis, kaj signante, ke li
deziras foriri, ankora diris Ia jenon :
"Mi tre fidis vin, juna fanfaronulo !" dume lia vizago
malgajigis, "sed vi ne estas tiom fia, kiel mi esperis.
En vi estas multe da poezio kaj multe da simpatia
sago : nur tia virto, kiu min ne interesas. Hodia vi
rabis de mi sep horojn; ar Ia unuan fojon en mia vivo
certetrompisminmiakonjekto. Vi vangofraposneniun."
Kaj li foriris sur la tonera vojo.
* La Pilho kaj la Kruco .
t vidu La Naivecon de Pastro Broum, (Noto de Ia eldonistoj)
t La komerca kvartalo de Londono.
 LA U NUA VAN GOF R AP O 25

Ia sekretariejo, Ice mi elprovu Ia veturilon kaj per gi

LA UNUA VANGOFRAPO
1 provu anka sur montvojo.
Tenson vokis telefone Ia urban palacon kaj parolis
kun Ia pordisto.
"Alo, i tie Ia sekretariejo. u Ia oforo estas tie ?"
"Jes, li atendas."
"Diru al li, ke el Ia Reprezentejo oni sendos tien
novan Buick-aton : li proyu gin. La rcprezentejo
satus, se li konatigus kun Ia nova risort-sisterno."
Oni demetis Ia adilon kaj Ia pordisto, serinte Ia
soforon, sciigis al li Ia ordonon.
Tenson tiel imagis, ke iun trompon oni devas
kunmeti el malgrandaj eneroj tiamaniere, ke unu
enero kovru Ia alian. Unu el Ia sekvoj de Ia minaco
de Tenson MacPhab estis tio, ke oni suspektis iun
nekonatan vizagon kaj nomon. Tiu i fakto havis
malavantagojn, sed havis anka avantagojn. Por
Tenson estis malfacile forigi pri si Ia konjekton, sed
estis facile aligi tion pri alia persono ....
Tenson MacPhab pagis unu pundon, por kiu sumo
li povis uzi Ia Buick-aton de Ia unua horo tagmeze
gis Ia tria. Ci kostis iom multe, sed por Tenny estis
grave, ke gi estu aristokrata kaj nova auto. Anka lia
eksterajo estis aristokrata kaj nova. Mallarga, pinta
vangbarbo ornamis lian vizagon.
Post dek du minutoj li estis en Kensington kaj
haltis anta Ia urba palaco de Terbanks. Li faris du
atosignalojn kaj post kelkaj minutoj aperis soforo.
"u vi estas Ia 50foro de S-ro Terbanks ?" singarde
Tenson demandis.
"J es, mi estas," respondis Ia viro. "Oni telefonis de
mi portu hejmen Ia sinjoron prezidanton."
"Bone,' respondis Tenson. "Nun vi gvidu gin kaj
Returne mi volas gin
gvidi, por ke mi prezentu gin al la sinjoro prezidanto."
La oforo faksperte gvidis Ia aton, jen rapide, jen
malrapide. Li provis gin lati iu vidpunkto. Fine li
haltigis Ia veturilon anta Ia dek-unu-etaga konstruajo
de Ia Terbanks-oficejoj ; li eliris kaj akceptis Ia
cigaredon proponitan de Tenson. Mem Tenson
MacPhab restis en Ia veturilo kaj sajnis, ke li dormas
apoginte sin sur Ia direktilo.
Kvin minutojn anta Ia dua, tri sinjoroj venis
malsupren sur Ia stuparo. Ili haltis malsupre kaj
atente rigardis supren. Poste kvara sinjoro venis
malsupren, kies aspekto .jam de malproksime kriegis,
ke li estas privata detektivo. Vigligis Ia tuparo :
servistoj, suboficistoj kaj du pordistoj faris kordonojn
kune kun Ia soforo de Terbanks, kaj inter Ia kordonoj
venis maIsupren Ia Prezidanto: Astor Terbanks.
La detektivo kun viglaj okuloj proksimigis al Tenson
sidanta en Ia auto. Tenson premis Ia kuplilon kaj
ekfunkciigis Ia motoron. La afero ne tieI aspektis,
ke gi sukcesos. La detektivo suspekte observis Ia
profilon de Tenson kaj anka Ia aliaj proksimigis al Ia
auto, kiam uniforma servisto boris por si vojon inter Ia
kordonoj kaj transdonis leteron al Terbanks. La
prezidanto malfermis Ia Ieteron, tralegis gin kaj
ekkriis:
"Kaptu Ia serviston! Li estas! En Ia letero li
anoncas, ke li vango. . . . "
Li ne povis darigi, ar dek saltis al Ia servisto, kiu
ektimis kaj ekkuris. La aliaj kuris post lin, fronte de
 ...

26 SEP VANGOFRAPOJ LA UNUA VANGOFRAPO 27

Ia detektivo. Terbanks mansignis al Ia pordisto, ke 5i adis Ia vibrantan gajon en Ia voo de Ia junulo.

io estas en ordo, kaj per rapidaj pasoj iris al Ia ato.
"Kio ?" li demandis. "LU nova ato ? !"
Tenson turnis sino "Jes!" li diris late, ke anka Ia
pordisto adu lin, "kaj jen Ia unua vangofrapo l"
En tiu momento frapsonis Ia vangofrapo sur Ia vango
de Terbanks. MacPhab delasis Ia pedalon kaj Ia ato
ekkuris. Post momento gi malaperis e Ia vojkurbigo.
2
La vesperaj gazetoj publikigis gin rontpage :
'MacPhab plenumis sian minacon !'
'Surstrate li vangofrapis Ia Stalregon !'
'Scotland Yard* enrniksigas !'
'MacPhab per malvera fabelo de ato-aeto forigis
Ia kutiman veturilon de Terbanks. Li mem sidis e
Ia direktilo', darigas Ia artikolo, 'kaj per Ia plej ruza
artifiko en Ia definitiva momento li sukcesis direkti Ia
atenton al servisto. Pri Ia servisto evidentigis, ke li
estas senkulpa: Ia entrepreno komisiis al li Ia
enmanigon de Ia letero. MacPhab uzis tiun momenton
kiam eiu kuris post la serviston, kaj li faris la atencon.
La aferon oni komisiis al inspektoro Drive.'
. Cenerale tiel skribis iuj gazetoj. Kaj Terbanks,
samante pro kolerego, veturigis sin al Ia policejo kaj
pro sia atoritato li atingis, ke Sir Lawrence mobilizis Ia
tutan korporacion. La malpli edukita, sed Ia pli
granda parto, de Londono treege ridis pri Ia afero.
3 Tenson sidis en Ia redakcio kun Wennington-Laskett
Maisie levis Ia adilon,
"Halo, u Teddie? Hodia mi ne venoso Mi ne
havas tempon, mi bedaras."
* La tata detektiva oficejo.
'Do, u Ia tuta urbo parolas pri Ia afero ?! Ci-okaze
oni ja protektas Ia malpli fortan! Sed, u rnalpli
forta estas i tiu juna fripono, kiu kuragas vangofrapi
respektindan miIionulon?! Kvardek-kvinjaran, aris-
tokratan sinjoron ! ?'
Maisie estus povinta plori pro kolero, sed Ia plorado
ne estis sia naturo. E imagi si ne povis tion, ke Ia
insulto ripetigos, sed si decidis, ke per sia tuta forto si
penos, ke Ia aulo trafu en malliberejon. 'E, se estus
eble torturi lin l Mia Dio. . . . '
Maisie kun milda melankolio rememoris pri Ia
inkvizicio, dum si malakceptis pluajn invitojn,
menciante kapdoloron a ion alian.
4
En Ia redakcio de Ia Age fako estis malfermita por
tiaj skribajoj, kiuj venis je Ia nomo de Tenson MacPhab.
Oni ne sciis lian adrcson, do oni ion sendis per Ia
adreso de Ia Age-plej grandnombre sennomajn-
leterojn, en kiuj gratuIis al Ia nekonata junulo Ia
malamikoj de Terbanks. Sed alvenis anka invito,
propono pri dungo, kaj cigaredujo. La imago de Ia
efineniero de Terbanks realigis : Tenson je unu fojo
farigis konata kaj populara. Sed Ia polico ja seris
lin. Ne pro tio, kvaza pro unu vangofrapo oni
enkarcerigus lin : sed oni volis scii, kie li estas, ar oni
komencis preni serioze lian minacon.
kaj per sia bastono li desegnis nevideblajn figurojn
sur Ia planko.
"Jen i tie mi sidas post Ia bone farita vangofrapo,"
diris Tenson reve, "kaj mi tute ne trankviligis, sed e
 28 SEP VANGOFRAPOJ
farigs pli kolera. Ne ekzistas puno, kiu estus sufie
granda koneerne Ia impertinenteeon de Ia Terbanks-
speeaj homoj. Li klarigis al mi, ke mi ne seias, kiom
multe estas sep 1 Efektive. Mi, kiu sep monatojn
estis en Ia pafolinio en Ia milito, kiel mi ja seiu tion ? 1
Nu, e Ia kvina vangofrapo jam anka li seios tion."
Laskett terure rigardis lin.
"tu vi volas darigi i tiun frenezajon, homo? 1
tu vi volas kontrastar SeotIand Yard ? 1"
"Mi havas nenian rilaton kun SeotIand Yard," diris
Tenson spiteme, kaj li forviis larmon elIa okulo." Mi
memoras mian karan mortintan patrinon, kiu min
amis kaj edukis ne por tio, ke tiuj piedfrapu miajn
malrion kaj mizeron, kiuj devus min helpi."
"Sed kion vi pensas . . .? Vi devas esigi Ia
aferon 1" persistis Laskett. Sed Tenson ne respondis :
per sia bastono li desegnis roman II sur Ia tablon kaj
apud ~i manplaton-la propran manplaton.
"Ne ekzistas poteneo, kiu povus min devigi, ke rni
esigu Ia aferon 1" li aldonis kun malvarma kaj decida
rigardo.
"Dank' ai Dio," pensis Wennington-Laskett. Poste
li aldonis kun serioza vizago :
"Estas fiajo, ke vi pensas pri io tia, sed mi ne kredas,
ke vi sukeesos. La unua. . . . "
"Anka Ia unuan vi ne kredis," diris Tenson MaePhab
kaj siajn grandajn piedojn li metis sur Ia skribotablon,
tute apud Ia telefono.
Wennington-Laskett gratis sian orelon ..
"Anka Ia unuan mi ne kredis," li diris, "kaj Ia unua
ja sukeesis: tio estas vera. Sed ne forgesu, ke Ia unua
estis tute felia kaj hazarda afero."
Tenson ekgemis.
LA UNUA VAN.GOFRAPO 29
"Tio estas simpla mensogo," li diris kun silenta
firmeeo. "La unua estis komplika kaj tre lerta afero.
Sed Ia dua-tio estos genia."
Wennington-Laskett per sia kubuto forbalais Ia
piedojn de Tenson de sur Ia skribotablo kaj diris:
"La unua krom Ia felio sukeesis pro tio, a~ ~is tiam
neniu prenis serioze vian adacan minaeon. Sed la
dua jam ne povos sukcesi. tu vi komprenas?
Lahome estus neeble 1"
"Pro kio?" demandis MaePhab kaj li retabligis
siajn piedojn.
"Car neeblas vangofrapi iun sinjoron nomatan Astor
Terbanks, se li valas sin defendi kontra tio. Nur,
se li permesas."
"tu? 1" diris MaePhab kolerete.
' (lJes."
La [urnalisto efektive ne estis tiom certa pri tio, ke
~i vere estis neebla. Sed li volis pliigi Ia fiereeon de
MaePhab, por ke li konatigu kun lia plano.
"tu? 1" ripetis Ia junulo, "do seiu, ke mi ankora
e ne pensadis pri Ia dua, sed se vi dubas pri Ia maniero,
dum momentoj mi eltrovos gin ... e mi jam scias."
"Tio estas fanfaronado 1" diris Wennington-Laskett
kaj forbalais Ia piedojn de Tenson. "Vi seias nenion.
Ne ekzistas tia militplano .... "
"Sed ekzistas 1" Tenson remetis siajn piedojn; li
elposigs cigaredon kaj ekbruligis gin. "Ekzemple. Mi
iros al lia domo kiel komisiito de Ia banko kaj petos,
ke li kontrolu Ia subskribon de eko."
Wennington-Laskett ridetis.
"Sed li eertc petos serviston fari tion."
"Ne, ar nur li povos diri u li mem subskribis Ia
ekon."
30 SEP VANGOFRAPOJ LA UNUA VANGOFRAPO 31

"Lerte !" murmuris Wennington-Laskett, parte kon- min, ke mi malsatis kaj Ia beletaj, junaj virinoj
vinkita. "Sed deprenu viajn piedaojn de sur Ia malestimis min 'pro Ia flikita kubuto de mia jako !
tablo." Sed pripensu, sinjoro! Kiom da miloj kaj miloj de
"Por vi estu esto, kiam sur vian tablon mi metas tiaj malfeliaj buboj ekzistas en Ia mondo kaj iu
miajn piedojn !" diris MacPhab kun amika grimaco, turnas sin kun tido al Ia Terbanks'oj, kiam jam tio
kaj li ekstaris. "Jam alvenis Ia tempo por estas neevitebla ... kaj iu ricevas Ia saman trakton,
efektivigi. . . . " kiel mi! tu ne? N e rigardu min tiom stulte, La
"tu vi ir os al Lammeth RiU?" demandis Ia malico de Ia homoj ne estas mezurebla per centimetroj.
raportisto kaj anka li ekstaris. Tutegale, u mi murdas homon a nur homan animon,
"Ne !" homan konscion! Terbanks piedpremis mian fieron,
"Sed vi ja diris, ke vi iras, kiel komisiito de Ia banko." ar li sciis, ke Ia lego gardas lin de mio Nu, li eraris.
"Mi nur diris al vi unu eblon el Ia cento Mi ja ne Nun mi piedprernos lian fieron. tu vi komprenas?
elektos tiel drastan manieron. Kia estas via opinio, tu ne? Bonan tagon !"
se mi irus al li kiel kuracisto, kaj tiele vangofrapus lin,
ke li krcdus, ke anka tio apartenas al Ia kuracado ?
Li c pagus por gi !"
"Vi estas tute freneza!" furiozis Wennington-
Laskett. "tu vi pensas, ke Ia pordegoj staras por vi
malfermitaj! Tiel klopodu plenumi vian damnitan
planon, ke vi ne vekigu el via malsana memadorado en
Dartmoor."*
Tenson MacPhab subi te seriozigis.
"Sinjoro !" li diris iom patose, "rni iam estis tro
modesta. Pro tio min trafis tiom grave, kiam Ia unuan
fojon, u vi komprenas, Ia unuan fojon en mia vivo mi
forlasis mian sindetenon kaj ion petis de iu !-kaj tiu
iu draste kaj senkompate rifuzis Ia peton! Depost
tiam konstante mi vidas anta mi Ia senkompatajn
fisokulojn, depost tiam konstante mi sentas tiujn
doloron kaj honton, kiujn tiam mi sentis; depost tiam
mi estas rnalmodesta, fiera kaj ne kontrastarebla.
Dum tro longa tempo mi estis humila! N e tio doloras
* Granda angla malliberejo.
B
 LA DUA 33

metis amason da skribajoj anta Terbanks: tiun

LA DUA
1 Terbanks distrite trarigardis Ia leterojn, sed e unu
MacPhab ne pensis pri tio, ke li estus povinta akiri
anka sukceson per tiom da forto, ideo kaj peno,
anstata dedii sin al vengo esence ja senfrukta. Li
e ne rimarkis, ke tuj post kiam li senigis sin de Ia
mallerto de senlabora, helpopeta, kompatinda junulo,
kiom da kasita lerto, forto kaj vervo vekigis en li.
Lin ne interesis nun Ia malproksima estonteco, lin ne
interesis Ia mono, lin interesis nenio, nenio,-lin
interesis nur tiu stranga batalo, pri kies rezulto jam
ekatentis tuta Anglujo.
Sendube estis Ia merito de MacPhab, ke mardon
vespere Ia gazetoj atingis eksterordinaran eldon-
nombron. Estas homoj, kiuj iam aetas nur siajn
kutimajn gazetojn, kaj se Ia Tower* disfalas, e tiam
ili atendas Ia postan matenon por ekscii gian kazon
el siaj kutimaj jurnaloj. Sed i tiun vesperon iu
Iegoscia homo aetis Ia gazetojn, kiam li adis Ia
terurajn kriegojn de Ia gazetvendistoj 'pri Ia dua
vangofrapo'. .E Ia plej pur-rasa skoto haltis anta Ia
gazetostando kaj legis tiom, kiom videbligis ella titolo.
'MacPhab refoje insultis Astor Terbanks'on !'
Pro tio Ia skoto indignis kaj mallonge animbatalis
kun si mem, ar li tre atus scii anka Ia detalojn.
2 nekutima, ke li ne transdonis sian vizitkarton, nur
Terbanks sidis malanta Ia kiras-skribotablo. En Ia
ambro krom li eestis nur Ia koresponda efo; sed Ia
tuta domo estis preska okupita. La koresponda efo
* Malnova kastelo en Londono.
parton de Ia taga korespondado, kiu anka persone
povis interesi Ia Ceon.
li forgesis sian malatenton. .
Tiu i letero estis skribita per violkolora inko. Sur
gi estis nenia signo kaj gi tekstis jene :
. 'Tre estimata Sinjoro! Mi supozas, ke al vi valorus
dek pundojn, se vi povus kapti Tenson MacPhab'on.
Plue mi supozas, ke vi ne senigos malrian diablon de
siaj merititaj dek pundoj. Do, se miaj sciigoj pruvgos
veraj, tiuokaze sendu Ia monon al la adreso "Donovan,
Postfako E.C.l" kaj arestigu Ia friponon, kiu hodia
tagmeze per tiu ruzajo, ke li estas inspektoro Drive de
Scotland Yard, volas iri al vi.'
Terbanks kontente frotadis siajn manojn. E dum
momento li ne pensis pri tio, ke sep pundoj estas malpli
01 dek: li ja ne intencis havigi Ia merititajn dek
pundojn al Ia 'malria diablo'. Li havis tute aliajn
planojn.
Tra Ia kolosa oficej-konstruajo kuregis Ia ordono,
ke Ia psedo-inspektoron Drive senbare oni lasu iri
al Ia Ceo. La gardistoj ie kasigu kaj generale oni
devas sajnigi, ke Ia konstruajo estas negardita.
3
Tri kvaronojn anta la dua aperis inspektoro Drive,
iu alta, largsultra junulo. Ankaii tio jam estis
inter Ia dentoj li murmuris 'Drive'. Sen malfacilo li
povis iri iam pli kaj pli internen, kion anka li trovis
stranga,-ar li kredis, ke atendos lin pli granda
preparado.
34 SEP VANGOFRAPOJ
Kiam, akompanate de Ia efsekretario, li enpasis Ia
oficejon de Terbanks, Ia stalrego starigis, kaj man-
frapis. Tiam tri policistoj pais de malanta Ia
kurtenoj kaj katenis Ia surprizitan junulon.
"Jen!" tondris Terbanks, "nun vi vangofrapadu,
kanajlo! Aa fripono! Nun vi ricevos viajn sep
pundojn, ne timu! Forportu lin, ar e vidi lin mi
ne volas l"
Samtempe eksonoris Ia telefono.
"ti tie parolas Ia privata sekretario, S-ro Terbanks.
Inspektoro Drive de Scotland Yard estas i tie. Li
alportis sciigon de Sir Lawrence."
"Li venu."
Terbanks demetis Ia aidilon kaj sarkasme rigardis
al la katenita junulo.
"Nur portu lin al Scotland Yard. Tie oni konstatos
lian identecon l"
La policistoj portis lin tien kaj tie oni konstatis, ke
efektive estas inspektoro Drivc, kiun oni katenis. Sed
dum e jam Tenson vangofrapis Ia stalregon kaj poste li
losis Ia pordon de Ia oficejo, kie restis Ia talrego kaj
lia sekretario.
Kiam Terbanks rekonsciigis ella malagrabla surprizo,
liaj unuaj vortoj estis Ia jenaj :
"Adu, Rainest, Ia publiko ja tute ne devos esti
informita, ke i tiu afero ... hm ... okazis l"
4 Kaj Tenson ne povis kun kontento pensi pri tio, ke
Sed Tenson, forirante, diris al Ia pordisto kaj al
kelkaj pasantoj, ke gi okazis. Li telefonis anka al Ia
redakcio de Ia Age. Kaj tiamaniere jam vespere tuta
Londono sciis pri Ia afero.
Tenson MacPhab irka Ia sesa horo vespere
LA DUA 35
promenadis sur Ia stratoj de Ia suda urboparto en Ia
varrna, densa, somera pluvo. La homoj rapidantaj
time rigardis lin. Tenson ne tiel promenis en Ia pluvo,
kiel iu, kiu ne pensas pri gia ekzisto, sed kiel iu, kiu
e ne seias gian ekziston. Li meditis pri tio, kion
farus li, se li estus tiom ria kiom Terbanks, kaj beleta
kaj honesta junulo petus de li helpon? Kompreneble
li sidigus lin, proponus al li eigaron, pridemandus lin.
Jes, funde li pridemandus Ia junulon petantan helpon;
eble. li akirus informon pri lia antaa vivo. Li
okupigus pri li, li klopodus konatigi kun lia tuta
interno kaj deeidus la Ia akiritaj spertoj. Li donus
al li malacilajn, respondecajn laborojn kaj pagus al li
altan salajron. Jes, e li estus felia, ke li povus tion
fari kaj Ia refiekto de Ia felio de Ia junulo brilus sur lia
vizago. Male kion faris i tiu Terbanks?! Ne
sufiis al li, ke li ne plenumis lian peton-apenai li
askultis lin !-sed li e piedprernis, primokis lin.
Nekompreneble. Li ja estus devinta diri :
'Kara MacPhab, ne koleru, sed estas io. Mi mem
ne komprenas, kiel tio povas esti, sed mi estas avara.
Mi domagas de vi sep pundojn, mi, kiu havas pli 01
sep milionojn! Estas mirinde, sed tiel estas. Povas
esti, ke gi estas malsano, a fatalo ... do ne
koleru, kaj iru for. Ne faru al mi konscienc-
riproon ....
el Ia sep vangofrapoj li jam sukcesis 'solvi' du.
Kvankam tio estis malfacila kaj bela laboro. Precipe
Ia dua. Tie Tenson bone utiligis tion, ke li estis
filmaktoro dum ses monatoj. Li konservis en skatolo
Ia sminkon, pseidoharojn kaj mastikon. Sed i tiu
 36 SE'p VANGOFRAPOJ LA DUA 37

taktiko, pri inspektoro Drive, refoje nur pro tio povis
sukcesi, ar en Ia afere Tenson uzis tion, kion li nomis
'sinkopa teorio'. La akcenton li devis forovi de Ia
esenco. . .. Se li iras simple en Ia masko de Drive,
tiam oni akceptas lin suspekte, oni rigardas lin kaj
neniu masko estas perfekta cn taglumo, . .. Sed se
antae oni jam malkasis kaj forportis Ia 'psedo-
Drive'on', tiam oni e ne rigardas lin, ar oni ne
suspektas lin. . .. Do, li devas zorgi, ke Drive estu
forportita, kvaza li estus pseudo-Drive ....
La sukceso de Ia agado de Tenson-kiel tion poste
diris Ia fama angla verkistino de detektivaj romanoj,
Christina Duval- J ohnson-kreigis simpIe en Ia mal-
estimo al Ia homa raso. Tenson ekkonis tiun
fundamentan veron, ke sukcesas iu arlatanado, se
gia celo estas suspektigi kaj ne malsuspektigi: Volonte
kaj facile oni kredas malbonon pri kiu ajn; volonte
kaj facile oni kuras por venigi policiston; oni malsage
jalas en insidon, kiam oni kredas, ke per tio oni malutilas
al iu ....
5 proponoj de filmfabrikoj en Hollywood al Ia redakcio
Tenson do ne havis bonan humoron, sed li klare
vidis tion, ke Ia du vangofrapoj jam signifas sukceson.
Vespere li mangis bonajn mangajojn kaj post Ia mango
li trinkis glason da hispana vino. Poste li ekiris al Ia
parko por promeni, ar li pensis, ke Ia raportisto seros
lin. Li iomete enuis, sed tra Ia folioj de Ia arboj
briletis lumo kaj Ia aero estis peza kaj ekscita.
Penseme li pasadis sur Ia tonera vojo. Venis kontra
lin maljuna gurdisto kun inflamaj okuloj. Li jam
finis sian tagan vojrondon, sur lia sultro pendis Ia
gurdo kaj liaj kruroj estis maldikaj, kvaza bastonoj.
"Halo, kamarado!" alparolis lin Tenson, "u VI
iras al Albert Hall?!* . .. Kiom vi perlaboris
hodia ?:'
La maljunulo haltis kaj elposigis Ia turnilon ....
Sed Tenson donis al li du silingojn kaj batetis lian
ultron :
"Nur neniun muzikon, kamarado. Kaj Ia monon ne
me tu en sparkason !"
10m poste li haltis e benko. Sur gi sidis junulino
apud sinjoro, klininte sian kapon sur lian bruston.
Ili ne rimarkis Tensori'on, ar ili kisis unu Ia alian.
"Halo, kamarado," ekparolis Tenson, "on tian anka
mi farus volonte, sed mi ne havas amatinon."
La viro rigardis supren de malanta blonda hararo.
"Iru en Ia inferon!" li diris kun kolera rigardo,
"a pagu enirprezon l"
"Mi estas subtenanto de Ia arto, sed i tiun teatrajon
mi jam vidis."
Li iris plu. te Ia kutima loko li trovis neniun. Tio
igis lin nervoza. La okazajoj de Ia tago jam ne
kontentigis lin. Estis interese, ke samtempe venis du
de Ia Age. . .. Sur Ia unua pago de Ia ilustritaj
revuoj aperis Ia foto de MacPhab konvene kolorigita ...
MacPhab devis iom sangi sian eksterajon. Kaj
iutage li devis sangi Iogejon, Sei. lia mono jam
komencis elerpigi.
Pro tio li serioze ekgojis, kiam anta arbusto li
rimarkis Ia raportiston. Wennington-Laskett estis
malgaja kaj revema. Li proponis al Tenson kvindek
pundojn kontra intervjuo.
"Akceptu gin trankvile," diris Ia raportisto, "por gi
* Granda koncertejo.
 38 EP VANGOFRAPOJ
LA DUA 39

mi ricevos cent kvindek. Rakontu, kion vi sentis,

"Povas esti, ke gi estas kaptilo I" li diris.
kiam vi naskigis, kiam vi perdis vian laboron kaj kiam
vi vangofrapas ... ?" "Faras nenion. Plaas al mi, ke 'mi havas ekster-
ordinare belajn, grandajn, bluajn okulojn'. Mi estimas
La respondo de Tenson estis longa kaj saga. Fine li
rimarkigis : Ia modestecon en Ia virinoj."
"Sed preskai certe, ke gi estas kaptilo."
"Vi e ne askultas min, S-ro Wennington-Laskett I"
"Faras nenion. Fidu nur min."
"Vere," kapbalancis Ia raportisto, "eble pro tio,
Laskett ridetis malbonsente. Finfine ne li estas en
ar ne interesas, kion vi diras. Mi ja devas elpensi ion
interesan, ar Ia realo iam estas enuiga." dangero. Sed tian sovagan junulon neeblas reteni. Li
"Mi ne povas diri." adiais kaj forlasis Ia reveman Tenson, kun raporto
en Ia kapo.
"Presite, jes I" diris Ia [umalisto. "Tion mi pli bone
kornprenas."
6
Post Ia laciga interparolo li transdonis al Tenson,
Jam depost dek minutoj staras Tenson anta Ia
kion li trovis grava, el Ia taga posto: fermitan,
Circus Hall, kiam alvenas Ia taksio. EI Ia auto venis
perlkoloran letereton kaj Ia du proponojn pri dungo.
gracila, eksterordinare bela fralino kun grandaj bluaj
"Povas esti," diris Laskett, "ke Ia fabriko Metro
okuloj. Ili manpremis.
estos ema kontrabandi vin de i tie kaj doni antapagon.
"Mi vidas," diris MacPhab, "ke vi ne troigis,.
tu vi volas, ke mi traktu kun ili vianome ? I"
koncerne viajn okulojn."
"Vi estas tre afabla, karnarado," diris MacPhab,
"Ni eniru," proponis Ia knabino.
"sed mi estos libera nur post lundo."
"Anka mi subtenas Ia ideon pri nutrado," diris
W ennington mansignis rezigne :
Tenson, "sed mi konas pli bonan restoracion, kvankam
"Sed, se vi obeus min, vi esigus Ia aferon, dum ... "
gi estas en Ia alia fino de Ia urbo."
"Sed mi ne obeas vin," Tenson respondis simple.
"Kaj nun montru tiun amleteron." "Kiom singarda vi estas," ridetis Ia knabino, sed
Li malfermis gin. . si ne kontrais Ia proponon. Ili eniris Ia taksion kaj
veturis al diskreta kaj eleganta restoracio de Ia
'Tiun i leteron skribs al vi tia knabino, kia povas
Harwest Street.
estimi Ia kuragon kaj persiston de viro. Hodiai
Post tiu unua mango Tenson rimarkis en Ia knabino
vespere mi eliros el taksio anta Ia restoracia enirejo
tiun econ, kiu estis plej karakteriza: ke si estas
de Ia Circus HaU, precize je Ia duono anta Ia deka.
energia, decidem a kaj rektanima. Tio iomete mal-
Mi havas eksterordinare belajn, grandajn, bluajn
okulojn, per tio vi rekonos min.' trankviligis lin, sed tre plais Ia knabino al li.
"Nornu rnin nur Tenny," li diris afable, "kaj vi kiel
"Ria estas via opinio?" demandis Tenson. La
jurnalisto levis Ia leteron, kvaza li rigardus gian pezon. nomigas ?"
"Maisie," ridetis Ia knabino.
40 SEP VANGOFRAPOJ
"tu vi ne konas iun bonan artistan nomon por mi ?"
demandis Tenson. "Sekvontan semajnon mi ja iros al
Hollywood. La nomo MacPhab ne estas konvena,
por ke gi estu idolo de junaj knabinoj similaj al vi."
Maisie enpensigis,
"Artistan nomon mi ne scias," si diris entuziasme,
"sed se vi elektus Ia boksistan profesion, tiam konvenus
Bill Vangofrapa, u ? !"
La vizago de Tenny seriozigis,
"Ni ne parolu pri tio. Mi ja preparis min por fargi .
ingeniero kaj ne taga sensacio."
Maisie rigardis lin kun interesigo.
"Vi ankora povas esigi Ia aeron,' subite si diris.
"Mi rre esigos gin," respondis Ia viro.
"Kial ne ?"
"Nur, mi ne estas tia viro, kiu esigas ion. Pro
tio mi iris al Terbanks, ar mi ne volis esigi Ia vivon,
anta kiam mi inventis ian bonan aeroplaneton. Sed Ia
rifuzo aI li estis pli agrabla."
"Verdire, kio okazis inter vi?" demandis Maisie,
kun brilantaj okuloj.
"Laboron mi petis de li, menciante, ke mi savis Ia
vivon de lia nevo en Ia milito. Li respondis, ke per
tio mi faris al li elspezojn. Tiam mi diris al li, ke mi
bezonas sep pundojn por plu iri Ia kalvarion de Ia
laborserantoj, ar cetere oni ellogigos mino Mi ja ne
scias, kial mi petis tion. Eble mi volis de li adi jeson,
bonan vorton, ion. . .. Sed li nur blasfemis kaj
riprois mino Kaj...."
La vzago de Maisie malserenigis.
"Mi pensas, ke mi devas iri !" si diris. "Bonvolu
porti mian jakon !"
MacPhab ne movis sino
\
LA DUA 41
"Se vi pensas, ke vi devas iri," li diris, "tiam povas
esti, ke vi ne devas iri. tu ne? Verdire pro kio vi
distingis min per via letero ?"
"Mi volis vidi," diris Ia knabino, "u vi vere estas
tia, kia mi imagis vin ?"
Tenson ekridis.
"Kaj nun verajne vi estas en ernbaraso, ar kvankam
mi estas tia, kia vi imagis min, verajne ne tia vi
imagis min, kia mi estas."
"Idiote !" koleris Ia knabino.
"Mi scias. Sed kion oni diru al junulino ....
tu mi rakontu al vi pri J ohann Maria Farina? A u
Ia filozofoj ne interesas vin? . .. tu vi jam estis en
Ameriko ?"
"Kial vi demandas ?"
"Vi sajnas al mi tre konata."
"Mi estis en Ameriko !" diris Maisie.
"Tiam mi konas vin de alie; ar mi ankora ne
estis tie. Sed nun mi iros, ar Ia Metro proponis al mi
kontrakton. A u mi jam diris tion ?"
Maisie pintigis siajn lipojn; kaj Ia junulo kirlis sian
viskion kaj trinkis gin. Lia beleta vizago seriozigis,
"Diru, u vi generaligas, kiam vi parolas pri viroj ?"
La knabino mire respondis, "Ne !"
Tenson kvietigis.
"Tiam estas en ordo, ar tion roi ne povas toleri.
Mi timas, ke vi perfekte konvenas aI tiu idealo, kiu
svebas anta mi depost mia frua juneco."
Maisie aIrigardis lin malgaje.
"Mi timas, S-ro MacPhab, ke vi miskomprenis mian
leteron. Mi venis i tien nur pro scvolo."
"Do kial vi ne legas gazetojn? Nuntempe pri
42 SEP VANGOFRAPOJ LA DUA 43

io vi povas esti informita pri mi. Tiu i vojo kondukas
al la populareco. tu vi jam estis populara ?"
"Neniam."
"Anka mi ne l" Tenson enpensigis, "Se vi volas
estonte, vi povos nomi min Tenny. Tio estas mia
no mo en familia rondo. Kaj ne rigardu min tiel kolere,
ar tiam mi devas ridi. tu vi jam pensis pri tio, kia
povas esti Ia vivo sur Saturno? Mi pensas ne pri Ia
oceansipo, sed Ia planedo. Estas inde pensadi anka
pri tiu parabolo, kiun faras Ia kometoj irka Ia Sunon.
Se etaj, teraj aferoj kolerigas vin, tiam rapide legu
astronomian faklibron.
Maisie ekstaris.
"S-ro MacPhab," si diris, "u ne estus estinte pli
sekure, se post Ia vizito e Terbanks vi estus irinta al
Greenwich,* anstata al la redakcio de Ia Age."
Anka MacPhab ekstaris.
"Ho, tio estas tute alia, Fralino, Tio ne estis 'eta,
tera afero'. En certaj vidpunktoj Ia homa animo
estas tiel granda, kiella Suno. Kiam roi vidos vin ?"
La knabino sulkigis Ia frunton kaj respondis jene :
"Se vi volas renkontigi kun roi, telefonu al la anonca
fako de Ia Age."
Tenson MacPhab akompanis sin sur Ia straton. La
knabino saltetis en taksion, diris al Ia soforo adreson,
kiun si sangs dumvoje. 5i veturigis sin al Scotland
Yard kaj iris al inspektoro Drive.
7 malpure maskita, brila kaj eleganta loko, kiun vizitas
Tenson longe rigardis post Ia taksion. Ia profunda,
laciga sveno ekregis lin, kiun nepre li devas forigi.
Li surkapigis Ia apelon kaj ekiris sur Ia vojo malsupren.
* La efa observatorio en Anglujo.
Multaj pensoj cirkulis en lia kapo koncerne Ia
knabinon. Sed kiom ajn li turnadis Ia aeron, i tiu
knabino nun estus povinta transdoni lin al Ia polico,
kaj si ne faris tion. E si tute delasis lin el Ia manoj,
ar se Tenson ne volas, neniam si retrovos lin. A u
si tiom certe fidas Ia sorforton de siaj "eksterordinare
belaj, grandaj, bluaj okuloj' ?"
Tenson mallonge ekridis. Ne ekzistas sorforto, kiu
povus lin haltigi. Kaj Ia trian vangofrapon Terbanks
ricevos en Ia eesto de sesdek mil homoj !
Eble ralino Maisie kazis tion, ke al Ia troigita
memfido de Tenson MacPhab nun miksigis iom da
maltrankvilo. Li volis pensadi. Sed se li pensadis,
tio ne estis Ia sarna, kvaza ekzemple pensadus
G. B. Shaw. Precipe nun, kiam Ia viskio trairis liajn
vejnojn.
,
"Jes," li diris en si mem, "pro tio mi estas mal-
trankvila, ar subi te mi interrompis Ia drinkadon."
Li iris en telefonbudon kaj turnis Ia numeron de
Wennington- Laskett.
"Mi iras en Ia amuzejon 'La Sentimenta Buldogo',"
li diris, "ka] se vi havas emon, venu anka vi. Mia
vivo estas soleca, mi volas drinki."
Li demetis Ia adilon kaj eniris taksion. Nun li
jam ne domagis Ia monon, ar li sciis, ke monon estas
eble akiri iumaniere, nur ne honeste. En Ia profundo
de Soho, en malluma strateto, briletis Ia enirejo de
'La Sentimenta Buldogo'. Gi -estis krimule kaj
nur milionuloj kaj artistoj. Tenson okupis angulan
tablon. Estis mallume, nur sur Ia pargeto tremis
rondforma, griza brilmakulo kaj Ia apaparo batis unu
Ia alian kun okulfrapa singardo. Tenson MacPhab
44 SEP VANGOFRAPOJ
mendis viskion kaj oscedis. Post Ia fino de Ia program-
numero sur Ia ejon disutigis blindiga brilo. Prok-
simume e dudek tabloj sidis gastoj. Tenson konstatis,
ke nokte, dum Ia logantoj de Soho vizitas Ia kvartalon
Mayfair, tiam Ia Mayfair'anoj venas en Soho'n. Tiel
estas anka pri Pimlico kaj Kensington. Nun aktoro
iris sur Ia mezon kaj menciis anka Ia aferon de Astor
Terbanks kaj Tenson MacPhab. Tenson trovis strange,
ke nun publike li adas sian nomon.
J e lia surprizo W ennington- Laskett venis tre malfrue
kaj kiam li sidigis, tuj irkais lin Ia virinoj, kiujn li
konis iujn persone. . .. Unu el ili nomigis Dodo ;
si estis tre bela, nigra knabino kaj tuj sidis en Ia sino
de Tenson.
Tenson delikate levis sin en Ia aeron kaj me tis sin
sur malplenan segon. Wennington-Laskett maltrank-
vile rigardis ilin. Li satus, se i tiu freneza junulo kun
dancistinoj pasigus Ia tempon, anstata akcepti
rendevuojn proponitajn en nesubskribitaj leteroj ....
Li estis certa, ke pli-rnalpli frue oni logos lin en kaptilon
kaj fine venkos Astor Terbanks. . .. Tio ja estus
bona negoco por Ia Staltrusto, sed malbona por Ia
gazetoj. Nenia interesa raporto estas tio, kiam venkas
Ia favorito. La posedanto de Ia amuzejo sidas e ilia
tablo kaj volas ricevi dekoblan monon por Ia 'tria
vangofrapo. Kompreneblc li ne konis Tenson MacPhab
kaj parolis nur al Ia jurnalisto. Tenson ne askultis
lin, ar li jam estis ebria. Dodo denove sidigis en
lia sino kaj Tenson nun ne rimarkis tion. Li donis
al Ia kelnero silingon kaj enportigis sian apelon; li
surkapigis gin kaj iun salutis levante Ia apelon.
Fine li subite ekstaris kaj Dodo falis.
"Sinjorinoj kaj Sinjoroj !" diris Tenson tiel late, ke
LA DUA 45
;iu lin alrigardis. Farigis streita silento. En i tiu
streita silento Tenson MacPhab ekiris tra Ia ejo, pais
sur Ia koridoron, sian apelon metis en Ia manon de Ia
pordisto kaj foriris.
Iomete li jam orkutimigs de Ia fortaj alkoholajoj.
Dum proksimume duonhoro li vagadis sur Ia stratoj,
kiujn poste li ne memoris. Policisto lin rimarkis, ar
li karis sur veturilvojo kaj en kanaleton jetis popece
siajn monerojn, krajonon kaj aliajn malgrandajn
objektojn. Kiam Ia policisto alparolis lin, subite li
rektigis.
"Redonu mian apelon !" li kriegis al Ia policisto,
kiu rigardis lin malhele. La angla policisto ne estas
nepre humoristo, sed nun MacPhab atendis de li, ke
li estu tia.
"Iru plu !" diris Ia policisto kaj li disfluis anta Ia
okuloj de MacPhab.
Tiom li disfluis, ke Tenson volis lin trairi, sed fine li
tamen karambolis kun li. Li pardonpetis, sed tiam
jam ne Ia poli cisto estis tio, sed muro.
10m poste Tenson aetis Ia apelon de nekonata
sinjoro por pundo kaj duono, kaj de tiam regis lin
neklarigebla fiero. Tiam proksimigis alia policisto kaj
Tenson salutis lin.
I "K vaza matenigus !" li diris aable, sed Ia policisto
ne respondis. Tiam Tenson proponis al li sian apelon,
sed Ia policisto ne akceptis gin.
"Aa mondo," murmuris Tenny, kiel oni nomis lin
en familia rondo, kiam li ankora havis familian rondon,
"Ia homoj estas senkoraj."
Li jetis agrenan rigardon al Ia apelo, kiun neniu
volis de li akcepti, kvankam gi interne estis mal plena
kaj havis anka randon. Li pensadis pri tio, kiel li
 (

46 SEP VANGOFRAPOJ \ \
LA DUA 47

povus vengi Ia mondon kaj decidis, ke li enlitigos kaj Li ne kuragis fari plian eksperimenton kaj sidgis en
satdormos; per tio simbole li turnos sian dorson alla( \ apogsego, sub palmo.
mondo. . .. Li elpoigis sian malnovan pordoslosilon Li vekigis matene je Ia deka, li banis sin kaj volis
kaj volis gin bruligi; Ia alumeto brulumis liajn ungojn pagi sian ambron. Sed evidentigis, ke tion jam
kaj tiam li atingis stratangulon. Kontra Ia angulo li arangis Ia nokta pordisto. Ella hotelo Tenson iris al
vidis grandan lumon, kiu dissutigis el sub pordo de frizisto, kie iu parolis pri li, kaj Ia Age'on li me tis
hotelo. Tenson ne sciis, u tiu lu mo embarasos lian I anta sia vizago, gis oni sapumis lin.
dormon, sed tiel li pensis, ke li forigos Ia elektron. "Mi estis iomete facilanima!" li rememoris pri Ia
Li kusigis sur Ia asfalto, kiun zorge li pladfrapis pasinta nokto; sed poste li pardonis sino Nun sekvos
irka si. Li streis siajn membrojn kaj tuj ekdormis. serioza laboro; li devas savi Ia monon de Ia etburgoj,
N eniu preterpasis lin, sed li vekigis post kvarona kiuj laajne iuj vetis pri li en i tiu batalo, pri kiu
horo, ar li songis, ke malamikaro volas lin kateni. Wennington-Laskett skribis iom malice :
Li jam komencis suokigi, kiam li ekstaris kun subita "La batalo gis nun estas unuflanka. La mal-o
decido kaj eniris Ia hotelon kontraflankan. estiminda junulo vangofrapis ambafoje Ia dekstran
"Lu vi deziras ambron, S-ro MacPhab ?" demandis fiankon de S-ro Terbanks."
Ia nokta pordisto.
Tenson alrigardis lin kun laca, sed surpriza rideto;
sed Ia pordisto trankviligis lin.
"Kompreneble mi rekonis vin la viaj fotoj; sed
estu tute trankvila. Mi havis nau akciojn de Terbarks
kaj prdis per ili kvincent pundojn, krome mi vetis per
mia unu-monata salajro pri Ia sepa vangofrapo ....
Mi donas al vi Ia ambron, numero sep. Pro kabalo."
Kaj amike li rigardis Ia anceligeman junulon.
MacPhab arde premadis Ia slosilon, ar li havis Ia
penson, ke li tenas en Ia mano orfion, kiu iumomente
povas forsalti. Li trairis Ia koridoron de Ia unua
etago kaj eniris ambron, kie estis mallume. Li
funkciigis Ia elektrolumon kaj vidis blondan sinjorinon,
kiu demandis malanta kuseno :
"Georgo, u estas vi ?"
"Jes !" diris Tenson kaj rapide li eliris Ia ambron.

LA TR1A
1
Dum i tiu sunbrila tago io sajnis tiom trankvila.
E en Ia parlamento regis dormema paco. Nur irka
Ia Terbanks-Konstruajo Oficeja cirkulis de frua mateno
viglaj gardistoj kaj mem Terbanks venis al Ia oficejo
inter amaso de sekretaj policistoj. Terbanks kaj liaj
konsilantoj faris tiun eraron, ke en certaj rilatoj ili
trotaksis, en aliaj rilatoj malalte taksis Ia povojn de
Tenson MacPhab. Ili trotaksis lian forton: kvankam
li estis nur malria kaj izolita junulo,-sed ili ne zorgis
sufie pri lia spriteco.
La silento svebanta super Londono estis same ne
motivita, kiel Ia intenseco irka Ia Terbanks-
Konstruajo Oficeja. ar dum Ia posttagmezaj horoj Ia
trankvilo de Londono eksplodis en lagradan eksciton :
hcdia okazos Ia futbala pokalkonkurso inter Ia trupoj
de Celtic kaj Tottenham. 10n pli gravan multaj angloj
ne konas. La arangantoj kalkulis almena pri sesdek
mil vizitontoj, sed jam dum Ia antaaj konkursoj estis
videble, ke Ia nombro atingos e centmil. EI iu parto
de Londono kaj el Ia provincoj torentis Ia homoj.
2 Drive. Mi ne volas montri min."
Sed en Ia konstruajo de Terbanks aperis nenia
maltrankviliga simptomo. Oni igis iun sin legitimi,
e tiujn, kiuj haltis en Ia proksimo de Ia konstruajo
por ekbruligi cigaredon. Terbanks dum Ia tuta tago
faris nenion, li akceptis neniun-li cigaris kaj atendis.
LA TRIA 49
Tiu fakto, ke okazis nenia provo de enpenetro, igis lin
nervoza. Li ne sciis, de kiu flanko atendi Ia atakon.
Nun jam li komencis dubi pri tio, ke tiu junulo memvole
esigos Ia aferon.
Li efektive trankviligis, kiam-post Ia preno de
mango en Ia oficejo-li satdormis, kaj vekiginte
konstatis, ke okazis nenio.
Inspektoro Drive, kun kiu dume li repacigis, nun
venis al li ka j diris :
"Mi adis, ke vi volas rigardi Ia pokalkonkurson.
Mi estus multe pli trankvila, se vi ne farus tion."
"Sed, homo I" ekkoleris Astor Terbanks, "rni ja ne
rezignos pri iu amuzo pro ununura fripono I"
"Ne tiel mi pensis," respondis Drive kun zorgoplena
vizago, "ke vi rezignu pri io. Sed ne estos guste, se
vi ir os en vian kutiman logion kaj vi efektive provokos
novan, hm . . . provon. Estos pli sage, se vi miksigos
inter Ia popolo. Metu sur Ia kapon simplan apelon
kaj venu kun mi tra Ia malantaa pordego."
Terbanks sufokis Ia fieran respondon, kiu jam estis
sur liaj lipoj kaj rekonis, ke Ia detektivo pravas.
"Bone,' li diris, "sed atendu gis mi telefonos al mia
filino."
Li turnis Ia numeron de Ia urba logejo, kaj atendis
gis oni interligis lin kun Maisie.
"Halo, kara,' li diris, "vi iru kun Ia societo en mian
logion, mi miksigos inter Ia amaso kun inspektoro
"Bone, pajo," diris Ia knabino, "estas prudente.
Transdonu mian saluton al S-ro Drive."
Kaj dum Ia tuta tempo Tenson en malbona vesto
staradis malanta Ia konstruajo, kie neniu preterpasis.
Li havis Ia konvinkon, ke Terbanks venos el Ia
50 SEP VANGOFRAPOJ
konstruajo la i tiu elirejo. Se ne, tiam por hodia
li perdis Ia postsignon.
Sed i foje Ia bonsanco helpis lin.
3 e ne kredas, ke turnigas Ia Tero. De tiaj epokaj
En Ia mezo de Ia grandega, centmila homamaso, Ia
brikforma grundo kun siaj blankaj linioj sajnis tute
malgranda. Nepriskribebla bruo plenigis Ia aeron.
La trupoj jam eliris, Ia jugisto jam staris inter Ia du
trupestroj, Ia [etita unuilinga monero ekbrilis en Ia
aero.
Terbanks sidis sur malkara loko apud Drive inter
granda grupo de entuziasmaj skotoj, kiuj kompreneble
iuj estis favorantoj de Celtic.
Terbanks estis ria; kaj kiel generale iuj riaj
demokratoj, li preferis Ia aristokratajn sportojn. Li
golfludis dum ducent tagoj de Ia jaro kaj vizitis
futbalkonkurson nur dum tri tagoj de Ia jaro. Sed
vere felia li estis nur dum tiuj i tri tagoj.
Ciu futbalfanatikulo komencas e Ia starlokoj kaj
poste li iam deziras reiri tien. Kiu konstante vizitas
konkursejojn, tiu de proksime povas vidi Ia tragikajn
kaj edifajn okazajojn de Ia socia kaj komerca vivo.
La bankrotinta homo transiras al Ia starloko, Ia
novriulo transiras al Ia sidloko. N enio alia sangigas.
Mirinde, sed Ia roma cirko tedus Ia hodiaajn homojn.
La sango estas teda kaj malkara. La gola estas
malofta, kara kaj ekscitplena. La futbalo estas Ia
lu do de Ia nuna epoko. Tiuj de Ia posta estos Ia
boksado, Ia akvopilkludo, Ia ambrogolfo, Ia tablo-
teniso, Ia brigo. * Tiu i kolosa homamaso estas ia
stranga reakcio de Ia spirito de nia epoko. Ni
* Kartludo.
LA TRIA 51
rimarkis, ke okazas pli gravaj eventoj en Ia retortoj
01 sur Ia tero, kaj ili estas same gravaj kiel en Ia
universo. Kaj iu tia ekkono kazas abomenon e Ia
homoj. Ankora iam ekzistas homoj, kiuj ne scias,
ekkonoj iam oni rifugas al amuzo. De Ia kvanto-
teorio, Ia tempoteorio de Minkowsky kaj Ia fakto de Ia
kosmaj radioj hodia ni riugas al la kampo de ludoj.
Ni volas vidi kaj adi ne Ia veron, sed unu Ia alian.
u tio interesas nin, ke iu planedo trairas Ia stadion
de organisma vivo? u interesas nin Ia spektroanalizo,
Ia atmosfero de Ia Suno kaj u interesas nin tiu miraklo,
ke neniu parteto de nia korpo kontaktigas kun alia
parteto kaj tiele nian korpon kunligas ne hato kaj
muskolo, sed sarna magnetismo, kiel Ia astronomiajn
sistemojn? . . .
Nin interesas tio, kiu estas Ia centra atakanto de Ia
Tottenham. (Kelkfoje anka mino Kaj ridi mi devas
pri tiuj, kiuj malestimas min pro tio, ar ilin interesas
Ia historia materialismo, a Ia politi/w. Amba estas
same malica ludo, kiel Ia futbalo.) La futbalo estas:
kazo, preteksto, rifugo. Ni bezonas tion! Kazo,
preteksto kaj riugo. For Ia veron, kiu dolorigas,
blindigas kaj devigas.
Ekzistas anka alia solvo. Ami niajn homfratojn,
malsage, senmerite kaj bonintence. Tio estus facila.
Sed ne amuza.
* * *
Astor Terbanks neniam ankora estis sur starloko.
Nun li rigardis Ia grundon apogante Ia mentonon sur
sian bastonon. Li pensadis pri tio, ke jam aperis Ia
vesperaj gazetoj-kvankam tio estis ne granda konsolo
por Astor Terbanks-sed tiu fripono fine tamen fiaskis.
52 SEP VANGOFRAPOJ LA TRIA 53

Kredeble anka inspektoro Drive pensadis pri tio kaj de Ia Tottenham geste protestis, eksplodis grandega
kiam li irkarigardis li konstatis kontente, ke liaj du bruo, mugado, kriado, anka Terbanks eksaltis, ion li
homoj estas en Ia homamaso kaj atentas. Vere, du kriis al la barbulo, pro tio Ia barbulo plenforte vango-
homoj ne estas multo kontra amaso, sed estis frapis Ia talregon. Drive volis salti sur lin, sed li
neimageble, ke tuta grupo servu junulon por lia trovis sin kontra cent kvindek riskemaj skotaj futbal-
vangofrapa intenco. fanatikuloj! Ili irkaprenis Ia barbulon, kiu pale
Kornencigis Ia ludo kaj en Ia unua.duono Ia Celtic klarigis:
antais je 1 : O. Tio treege entuziasmigis Ia skotan "Li diris, ke ne estis golo! La jugisto jam trompis
grupon amasigintan irka Terbanks. Precipe mal- dufoje! Tio jam estis Ia tria, u vi komprenas?"
junulo, kun eluzita vesto, polvoplena barbo entuziasmis kaj li okulumis al Terbanks, "estis la tria? eu?"
kaj komencis Ia horajon : Hu-ra Cel-tic l Sed en Ia Drive saltis antaen, sed oni kaptis lin. "Ne temas
tempo de Ia dua duono Ia Tottenham egaligis Ia rezulton, pri tio !" li kriegis plenforte. "Ne temas pri Ia golo !"
kaj multaj kriis pri eraro de Ia jugisto : ladire Ia "Sed jes," kriis Ia skotoj, "temas l(ri Ia gola !"
dekstra atakanto pafis de malgustfianke. Tiu cirkon- "Mi estas detektiv-inspektoro !" kriis Drive, "kaj mi
stanco, kiu forte sencertigis Ia venkon jam preska volas kapti tiun friponon !"
certan de Ia skota trupo, tre sangis Ia humoron de Ia La skotoj ridegis. La jugisto rekonis Ia golon, Ia
malgranda skota insulo. viro kun polvoplena barbo estis donita de mano al
La maljunulo kun polvoplena barbo skuis sian mano gis li fine malaperis en Ia homamaso. Post
pugnon al la jugisto kaj kriis: kvaronhoro li jam havis nenian barbon kaj sur Ia
"La Londonanoj subaetis Keeper' on ! La London- transa flanko de Ia grundo li salutis balancante Ia
anoj trompas! Trompistoj! Ili estas arlatanoj ! apelon knabinon kun eksterordinare belaj, bluaj,
Fi !" grandaj okuloj. Sed Ia knabino sajnigis, kvaza si
"Fi!" reehis Ia grupo. Terbanks alkriis Ia mal- ne konus lin. Unu el iaj amikinoj e atentigis n :
junulon: "Maisie, u ne vin salutas tiu i beleta junulo ?"
"Asertu anta jugistaro, ke Ia jugisto estas . si demandis. Maisie rigardis al Ia montrita loko.
subaetita! Ne i tie kriau !" "Mi ne konas lin,' si diris, "kaj li tute ne estas
Drive nervoze rigardis al Terbanks. La barbulo beleta."
ekkriis:
4
"Skotoj, u vi adis l J en unu el Ia subaetintoj !
Ili vetas pri Ia pokalo en Ia borso !" Post Ia fino de Ia konkurso ekstraj eldonoj de gazetoj
La humoro cetere jam estis minaca, sed en i tiu anoncis, ke Ia skotoj venkis iufronte: Ia Celtic gajnis,
momento Ia centra atakanto de Ia Celtic pafis Ia Ia pokalon kaj MacPhab Ia trian fojon insultis sinjoron,
gajnantan golon, Ia jugisto kuris al la reto, Ia ludantoj Astor Terbanks.
54 SEP VANGOFRAPOJ

Maisie skribis al Ia anonca fako de Ia Age, ke si

atendos sinjoron MacPhab vespere je Ia naa anta Ia MAl SI E
teejo en Ia Grosvenor Square.
Samtempe en Ia irkaajo kaigis detektivoj. Ili 1
miksigis inter Ia pasantoj. Unu legis gazeton, alia En Ia unua momento de Ia renkontigo Tenson
rigardis afion, tria promenadis kun enuanta vizago, demandis:
J am de malproksime oni povis vidi, ke ili estas "Kial vi sajnigis posttagmeze, kvaza vi ne rekonus
policanoj. min? Mi salutis vin, kaj
Anka Maisie promenadis tie, sed venis neniu. "Ho," diris Ia knabino, "ests tie mia fiano kaj mi
efe MacPhab estis tiu, kiu ne venis. ne povis diri al li, ke . . . "
Tri kvaronojn anta Ia deka Ia detektivoj seniluziigite "u via fiano ?" Tenson videble malgajigis, "Dru,
forlasis Ia Grosvenor Square, kaj Maisie saltis en kiagrade li estas via fiano ?"
atobuson irontan al oriento. J~mulo salutis sin late. "Li tute estas mia fiano, S-ro MacPhab," Ia knabino
Estis MacPhab. J am anka li sidis sur Ia kureganta certigis lin. "Tute. Li estas tre interesa knabo kaj
atobuso. laboras serioze."
E ne per vorto li senkulpigis sin pro Ia malfruigo "jes," murrnuris Tenson, "se oni lasas labori.
kaj li ne malkasis, ke li rimarkis Ia detektivojn. Tio .. ', "
"Sed estas homoj," interrompis lin Maisie, "kiuj
prefere okupas sin pri vengo, anstata labori."
"Jes, se jam estas tute egale," respondis Ia viro,
"iu ja havas fianon kaj ni, senlaboruloj, estas
superfluaj. Kaj pro tio ... "
Maisie ekgemis. Si rernemoris, ke si ja faras perfidon
kontra Ia patro, se si interrilatas kuni tiu viro.
Sed si estas i tie, por vengi Ia patron. Tenson
enpensigis.
"j.a, se tiel vi pensus, ke vi timas mian liberecon
pro tio, kion mi faras . . . "
"Ne, ne," Maisie rapidis respondi, "pro mi vi ne
esigu gin. Mia fiano . . . "
"Ni ne devas iarn paroli pri via fiano," grimacis
Tenson, "u ne ?"
* * *
56 SEP VANGOFRAPOJ MAI~IE 57

Maisie havigis sian veturilon kaj Tenson sidigis al la "Ne estis troigo," diris Tenson senpasie, "ke vi
direktilo. Ili veturis al Dorking kaj post agrabla havas eksterordinare belajn okulojn, sed mi povas diri,
veturo ili atingis Ia proksiman arbaron. Maisie ke vi havas anka eksterordinare bonajn lipojn, kara
sentis Ia efikon de Ia balzama aero; gi estis preska mia. Volonte mi estus ... tute via fiano .... "
sveniga kaj senespere si luktis kontra gi. te malhela Li levis Ia apelon kaj ekiris en Ia mallumon.
vojo Tenson haltigis Ia aton, sed li ne eliris; li "Tiam esigu Ia sangvengon I" postkriis lin Maisie,
plektis Ia fingrojn kaj gapis al la luno : senintence. Si tre koleris kontra si mem. Nun si
"Kiom fiava gi estas I" li diris kun senkarakteriza staris i tie sen benzino kaj tiu stultulo foriris.
vizago. Cis nun si volis nur vengon, sed nun si jam malamas
Maisie" stele rigardis al Ia luno kaj si konstatis, ke lin. ~i devas konfesi, ke gis nun si malsukcesis
gi vere estas fiava. Sed si ne volis atenti pri tio, kion iufronte.
diras Ia viro, si simple ne volis. Vengi, si pensis, mi estas Kaj en penso si balancadis Ia blondari kapeton.
i tie por vengi. Tenson klinis sin trans Ia direktilo, En realo si e ne movis sin; si rigardis post Ia viron,
rapidmove irkabrakis Ia knabinon kaj kisis sin I en Ia mallumon. Si estis tre surprizita.
Maisie ne volis, sed anka ne povis liberigi ella forta "S-ro MacPhab I" si kriis, preska senintence. Sed
irkaubrako. Sia koro batadis senespere kaj=--kvaza Ia nigraj arbustoj ne movigis. Ploraj, erarvagaj fajfoj
por trankviligi Ia konsciencon-konstante si diris en vagadis en Ia aero. Maisie profunde ekgemis.
si mern : 'tio estas nur vengo I li pagos anka pro "S-ro ... Tenson I" si kriis.
tio, jes.' Nenio ,
Sed gi estis tre dola kaj longdara vengo. Tenson "Tenny !"
ne delasis Ia knabinon, kiu havis tre dolajn, molajn En i tiu momento Ia viro ekparolis malantau ia
lipojn. Kaj Maisie terure pensis pri tio, ke i tiuj dorso,'
manoj, kiuj nun karesas sian hararon .... "Kial vi kriadas, kiam mi estas i tie ?
"Bonvolu," si diris liberiginte sin, "rigardi, u "Abomenindulo,' diris Ia knabino, "kion mi faru
brulas Ia malantaua lampo ?" pri Ia veturilo? Ci ne enhavas benzinon. Mi devus
Tenson ridante saltis for kaj iris malanta Ia jam esti hejmc.'
veturilon. Maisie en tiu' minuto ekfunkciigis Ia "M puos gin," respondis Tenson. "Venu el gi."
. motoron kaj forkuris. Si lasis Tenson'on en Ia arbaro, La knabino plandfrapadis.
sen rerigardi. "tu vi alportas benzinon, a ne? Jen Ia ujo.'
2 "Volonte mi alportos, se vi venos kun mio Sola
Si haltis nur en Dorking, ar elerpigis Ia benzino. estus enue.'
Kiam si turnigis, si vidis, ke Tenson nun grimpas de Ia Ili ekiris tra Ia arbaro. Lampiroj briletis en Ia
pakloko. polvokovrita herbaro. Tiam kaj tiam fiugiloj preter-
58 SEP VAN,GOFRAPOJ MAISIE 59

pasis inter Ia foliaroj. Maisie time silentis. 'Freneze!' "Certe,' respondis MaePhab, kaj per unu mano li
si pensis, 'ke mi venas i tien kun i tiu homo. tu levis tridek alumetojn de Ia tablo, sen ke unu tuis alian.
mi bezonas tiajn aventurojn? tu ne estas en Londono "Kio estas via opinio pri tio ?" li demandis post Ia
sufie da detektivoj ?' fino de Ia prezenta]o.
"Kial vi silentas ?" ekparolis apud iaj oreloj Ia "Mia onklo seias levi e kvardek."
tromemfida voo de Tenson. MaePhab pensadis. Sian pulmon li plenblovis per
"Mi timas," respondis Ia knabino sineere. aero kaj lia hararo subi te ekstaris ...
"Ne timu! Mi defendos vin de iu." "tu tio?"
"Jes," plendis Maisie, "sed kiu defendos min de vi !" "Mia kuzo tion faris jam en inanago kaj e Iiaj
MaePhab ekmiris. oreloj movigis."
"tu de mi? Kial? tu vi rigardas min rabisto de Tenson rigardis Ia knabinon kun kuntiritaj okuloj.
knabinoj? Mi povas ne nur bati, sed anka La manojn li krueigis sur Ia dorso kaj Ia glason da
karesi .... " biero dume alvenintan li levis per Ia buo kaj eltrinkis
"Prefere batu." gin.
Ili rimarkis brilon en Ia malproksimo. Irinte pli "Nu? !"
proksimen, ili vidis, ke gi estas arbara gastejo apudvoja, Maisie gestis.
kun kelkaj koloraj lampoj kaj pohore salajrita pianisto. "Mia onklino faras tion per glaso duoble granda."
Ili sidigis e tablo kaj Ia serviston forsendis por Tenson ekgemis.
alporti benzinon. "Mi satus konatigi kun via familio l" li diris.
La kelncro metis mangkarton sur Ia tablon. Per sia La knabino paligis pro kolero, ar si ekmemoris pri Ia
malpura tuko li frapis Ia panerojn de sur Ia tablo en Ia rilato inter sia familio kaj Tenson MaePhab ....
okulojn de Tenson. La aero estis plena de tiu polvo, Sed pli-malpli frue si instruos i tiun abomemindan,
kiun enaerigis Ia tiutaga trafiko. Ili mendis bieron trosinfidan friponon, kiu felie e ne konjektas, kiu
kaj rostitan sinkon. Kiam Ia kelnero foriris, amba estas si! Vere, Ia afero estas urga. Si sentas, ke si
kubutapogis sin al Ia rando de Ia tablo, sidante unu eltrovos Ia solvon; sed gis tiam si devas prokrasti Ia
kontra Ia alia kaj iliaj nazoj preska intertusigis. aferon.
"Kion vi rigardas ?" demandis Maisie tiom afable, La odoro de Ia rostita s!nko memorigis ilin, ke ili
ke si mem ektimis pro tio. 5i ankora ne rigardis de estas malsataj. Anka Ia benzino estis alportita. La
tia proksimo en okulojn de viro. Certagrade gi estis pianisto ludis Ia kornponajojn de Jones. La luno
sveniga vidajo. Sed almena ankau Tenson sentis nagis sur Ia ielo kun pala vizago.
svenon. Sed sajne lin anka tio lasis indiferenta. Tenson pagis kaj Ia knabino ekstaris Ia unua, ar si
"Fripono !" diris Maisie, "Iaru ion, por ke mi ne ekmemoris, ke ankoraifoje ili devas trairi Ia arbaron.
malamu vin !" Tiom nervoze si atendis Ia atakon, ke si preska
60 SEP VANGOFRAPOJ
senargigis, kiam neatendite Tenson MacPhab alparolis
sin:
"Nun mi kisos vin."
Maisie pensadis pri diversaj, akraj respondoj, sed
ia gorgo kunpremigis. 5i atendis; sur iaj palpebroj
disfluis Ia lunbrilo. Tenson diris :
"LU dume vi ne tenos Ia benzinon ?"
"Ne," respondis firme Ia knabino. '
Tenson surterigis gin kaj irkabrakis Ia delikatan,
gracilan korpon de Ia knabino, kvaza por tio li havus
rajton anta Dio kaj homoj; li tute ne zorgis pri tio,
ke Ia fiksa kaj tromemfida impertinente de lia procedo
efektive indignigas Ia knabinon.
Li kisis sino Literaturo generale devas raporti pri
tiaj aferoj. Sed Ia verkisto eble povas esti anka
sinjoro, krom esti preciza. Se Tenson MacPhab
ekdeziris i tiun knabinon kaj i tiu knabino ekdeziris
i tiun junulon, tiam Ia tuta afere jam estas privata
afero, kaj gi koncernas neniun. Sed el i tiu lunluma
sceno povis deveni nur komplikaj oj, ne fruktoj. Kaj
Ia komplikajoj interesis iun, kiu ekzemple vetis u
pri Tenson, u pri Astor Terbanks. Tie i kisis nur
Tenson kaj Ia knabino tion toleris malvarme, e
malamike. Multaj homoj kun sentemaj animoj estus
senesperigintaj pro tio kaj estus esigintaj gin. Sed
en Ia brusto de Tenson " refoje vekigis Ia rughara,
batalema pra-MacPhab, kiu havis Ia opinion, ke oni
lasu nenion en Ia telero, dum tio estas ebla. Kaj li
.ne lasis.
Sed kiam Ia longa kiso jam sajnis ne nur indigniga,
sed malagrabla, Maisie forsovis de si Tenson'on, kaj
alkriis lin :
MAISIE 61
"Estu jam sufie, vi, perforta ulo! Hejme om
atendas min."
"Mi ne sciis," respondi~ Tenson kaj li levis Ia
benzinon, "pro tio ni ne povas kompreni unu Ia alian.
Vi vivas en alia mondo. Min oni ne atendas hejme."
"Tio min ne koncernas."
Maisie rapidis antaen, La vojo jam videblis kaj
anka Ia veturilo estis tie; sed tiam si stumblis pro
radiko kaj senvole sidigis apud muskokovrita arbo.
Tenson ne helpi~ sin starigi, sed senvorte sidigis
apud si.
"Kio?" Ia knabino kriis al li kun Iulmaj okuloj,
"u vi pensas, ke memvole mi sidigis ? Lu vi pensas,
ke mi bedaras forlasi vian kunecon ?"
"Mi estis certa pri tio," respondis Ia junulo, "sed se
ne tiel estas, tiam ni iru plu !"
Li ekstaris kaj iris antaen, Maisie pene starigis.
"Oni tamen devus lin ekstermi," si pensis.
Si atingis lin e Ia ato. Dumvoje Tenson MacPhab
ne parolis, mallate murmuris, a grumblis, kiel iu,
kiu enuas. En Whitehall li eliris, manpremis kun Ia
knabino, kiu [etis al li atentoplenan rigardon.
"LU gi havis sencon ?" sidemandis.
La okuloj de Ia junulo ekbrilis en Ia mallumo.
"Mi ne scias. Lu gi devas havi sencon ?"
"Mi ne povas elteni, ke vi estu skandalheroo,
Cesigu Ia aferon. Pli-malpli ~ff~e vi estos kaptita
kaj ... "
"Estas tre afable, ke vi maltrankviligas pro mi !"
respondis MacPhab kaj malaperis en Ia mallumon.
Maisie premis Ia gas-pedalon kaj sidis kun dentoj
kunpremitaj kaj rigardis al Ia ekbrilantaj lumoj de Ia
kurbaj stratoj. La freneziginta atotrumpeto certe
62 SEP VANGOFRAPOJ MAISIE 63

vekis multajn, silente dormantajn homojn el sia unua, Li kolerigis.

plej dola dormo. Sed Maisie ne atentis Ia dormon de
Ia homoj. Anka Astor Terbanks ne dormas! Li ne
malkais, ke li eerte jam estas proksime al konsumigo,
-kaj Maisie ne povas helpi !
Atinginte Ia hejmon, si enremizigis Ia aton, kuris
'la Ia Iignostuparo de Ia antaambro kaj eniris Ia
ambron de Ia patro.
Terbanks siradis Ia randon de sia nokt-jako kaj
kriegis. Li kriegis en Ia adilon de Ia telefono, liaj
vejnoj sveligis kaj perpugne li batadis Ia tablon.
Poste li subite senenergiigis. Li demetis Ia adilon
kaj per fiksa rigardo li mezuris Ia filinon.
"Kie vi estis ?" li demandis.
"En Dorking," respondis Maisie, "kun Tenson
MaePhab."
"Kun kiu ?" mallate dernandis Ia milionulo.
"Kun li."
Terbanks ekstaris.
"Kiel tio povas esti?" li demandis fiustre. Li
rakigis.
"Mi volis vin vengi. Sed li forglitis el miaj manoj.
Li ne seias, kiu mi estas kaj ... " La [urnalisto turnigis al Tenson sidanta apud li.
Terbanks prenis Ia sultrojn de Ia knabino.
"Lasu tiun zorgon al mio Mi igos i tiun homon
pendigita. Mi igos lin senkapigita. Sed anta io mi
arestigos lin."
Maisie sultrolevis.
"Pajo," si diris, "nun bone atentu kaj estu forta.
Tiun i knabon ni taksis malalte. Li estas ruza,
spitema, inteligenta. Kaj, bedarinde, fanatika."
"Kial vi diras: bedarinde ?"
"ar ti ele li estas ne subaetebla."
"u vi pensas, ke roi marandus kun li ?"
Maisie ne respondis. Terbanks subite transforrnigis.
"Tio estas bona penso," li diris. "Mi proponos al li
sumon, por ke li esigu Ia aferon. Finfine..."
Maise ne kontrastaris.
"Kia estas via opinio ?"
"Li ne akeeptos gin."
Terbanks mangestis.
"Ne ekzistas tia homo, kiu ne akeeptas monon."
Li vokis Ia numeron de Ia nokta redakcio de Ia Age.
"Halo, mi petas Ia efon. Tie i parolas Astor
Terbanks. Mi satus paroli kun Ia kanajlo Wennington-
Laskett, kiu havas rilaton kun Ia fripono MaePhab."
Oni kontaktigis lin.
"Halo, i tie Astor Terbanks. u estas vi? u vi
inklinas transdoni seiigon al tiu porko ?"
"Bonvolu,' diris Wennington-Laskett.
"Mi pagos mil pundojn, se li esigos Ia aferon. Mi
bezonas miajn nervojn, kaj versajne Ia polieo ne povas
min defendi."
"Momenton, S-ro Terbanks ... "
"Terbanks volas paroli kun vi !" li diris rikane.
Tenson MacPhab transprenis Ia adilon.
"Halo, i tie parolas Tenson MaePhab. Pri kio
temas ?"
"Vi, vi ... "stertoris Ia stalrego. "Vi.
"Nur rapide, ar mi ne havas tempon. Mi ne povas
malspari minutojn por vi, S-ro Terbanks."
"Miaj konsilistoj persvadis min, ke mi pagu al vi
mil pundojn, se vi esigos Ia aferon kaj pardon-
petos
c
66 SEP VANGOFRAPOJ
Ia penson, ke MacPhab ne estas fripono, ar li ja havas
nenian profiton eI tio, kion li faras per tiom da risko.
Sed tio nur estis silenta kaj intima momento.
Terbanks [ade ne iris en la oficejon. Li diris, ke li
ne kontraas, se oni gardas Ia domon, sed aI li venu
neniu, nek detektivo, nek servisto. Oni enlasu nur Ia
hejman kuraciston, ar li sentas sin malbone.
Pro tiu famo, ke Astor Terbanks havas kapdoloron,
ridis tuta Londono. Kaj Ia ri dado eksplodis en
ridegon,. kiam aperis Ia vesperaj gazetoj. Sen
komentario ni publikigas Ia tiurilatan artikolon de Ia
Globe:
'La serio de insultoj, kiun oni komencis kontra Ia
gvidanto de Ia angla ekonomia vivo, hodia denove
estis dairigata. Hodia Astor Terbanks pasigis Ia
tagon en sia domo en Kensington. Li diris, ke oni
enlasu nur Ia hejman kuraciston. ~a hejma kuracisto
ja alvenis; li ekzamenis sinjoron Terbanks kaj trovis
necese konsulti universitatan profesoron Myers. Li
telefonis al Ia profesoro, kiu tuj enatigis. La aton
li mem kondukis kaj haltis anta Ia domo en
Kensington. Tie alpasis lin sinjoro kun instrumenta
valizo-pri kiu poste evidentigis, ke li estis Tenson
MacPhab-kaj prezentis sin, kiel Ia helpanto de Ia
hejma kuracisto. Li petis profesoron Myers, ke li
venu kun li en apartan ambron, ar Ia hejma kuracisto
volas paroli kun li sen atestantoj. La pordisto
senmalhelpe enlasis Ia valizan sinjoron venantan kun
profesoro Myers. MacPhab prezentis segon al Ia
profesoro kaj iris por venigi Ia hejman kuraciston.
La du kuracistoj pritraktis Ia kazon kaj kiam ili
reiris en Ia ambron de S-ro Terbanks, ili ne povis
mlhelpi ke Ia valiza sinjoro vangofrapu Ia milionulon.
LA KVARA VANGOFRAPO 67
Evidentigis, ke amba pensis, ke MacPhab estas
helpanto de Ia alia.
MacPhab la Ia kutima maniero slosis Ia pordon
post si kaj fugis per Ia ato de Ia profesoro. Kom-
preneble anka i foje li ne preterlasis telefoni al Ia
redakcioj de kelkaj gazetoj kaj informi ilin pri Ia
adaca krimo kaj Ia maniero de Ia efektivigo.
La polico guste esploris kun plej granda fervoro,
kiel sciis MacPhab pri Ia alveno de Ia universitata
profesoro. Hodia ni jam povas respondi anka tiun
demandon. Tenson, kiu estas bonega ingeniero,
Iuprenis telefonon e Ia posto en Kensington, de kie li
vokis Ia Terbanks-domon kaj petis al Ia telefono
fralinon Terbanks. Dum Ia adilo kus, per helpo de
kupra drato li faris tielnomatan 'konstantan interligon'
kaj li subaskultis iun parolon okazintan dum Ia
antatagrnezo.
La ironio de Ia sorto estas tio, ke guste tiun
inventajon volis Tenson valorigi e Ia Terbanks-
fabriko ... '
La prezento de Ia Globe generale respondis alIa faktoj,
sed gian indignon kazis tiu fakto, ke Ia plimulto de Ia
akcioj de Ia Globe apartenas al Terbanks. Estis
gazetoj, kiuj prezentis Ia okazajon en tute alia koncepto.
La bulvardgazeto Twopence e anoncis konkurson por
eltrovi, kiamaniere povos ricevi Terbanks morga,
vendrede, Ia kvinan vangofrapon ?
La premio de Ia Twopence estis orhorlogo, kiun
gajnos tiu, kiu ensendos Ia plej versajnan solvon gis Ia
deka matene. La orhorlogon gajnis pensiita'detektivo,
per tre komplika solvo, kiun Ia redakcio trovis bonega.
Ni ankora .malkaas, ke anka Tenson Mac'Phab
partoprenis Ia konkurson sub psedonomo, sed lian
, 68 SEP VANGOFRAPOJ LA KVARA VANGOFRAPO 69

konkursajon oni ne priatentis-kaj tiele oni malhavis "lon valor as Ia kompatdeklaroj? J are mi pagas
Ia eblecon malhelpi Ia kvinan' vangofrapon. tri~ek kvin mil pundojn de imposto nur por viaj celoj
kaj mi ne povas kontra gi ricevi mian personan
3
sekuron ! La registaro, kiu tion toleras . . . "
La postan tagon Terbanks sidis en mallumigita Si~ Lawrence pale silentis. Sed Drive rimarkis.
ambro gis Ia dek-unua matene kaj parte metis "Mi ne scias, u vi havas scion pri tio, S-ro Terbanks,
kompreson sur lavizagon, parte blasfemadis a dormis. ke via filino renkontigis kun tiu fripono . . . "
Poste li venigis sian soforon kaj diris: dMi havas !" kriegis Terbanks, "anka si volis fari
"Veturigu i tien Ia aton, William. Poste gvidu vian taskon! E mi proponis al li monon, jes, mi
gin rekte al Scotland Yard, e Ia enirejo apud Ia ne hontas tion konfesi! tio estas via honto! Honte l
Thames. Se iu ajn volas haltigi Ia veturilon, ne Kion nun mi faru? Jen mi staras anta Ia kvina
atentu lin." vangofrapo kaj vi nur rigardas aI mi! Mi, Astor
"Jes, sinjoro." Terbanks! KieI tio povas esti? tu?"
Terbanks kun iom da memfido komencis Ia maten- Drive sultrolevis.
rnangon kaj post Ia mango li vestis sino Li eniris Ia "Estas dolore, sinjoro, sed komence iam Ia individuo
fermitan aton en Ia remizo kaj gi ne haltis gis Scotland havas favoran situacion kontra Ia pelica pliforto.
Yard. .
Unu homo pli rapide pensas, 01 tuta organizaJo. Sed ni
Tie gi ruligis sub Ia pordegojn e Ia Thames-bordo. kaptos lin. Ni kaptos lin kaj tiam ... "
Terbanks mansigne venigis Ia postenantan policiston "Certe, post kiam mi estos ricevinta Ia sep umojn
kaj diris: ... u? Belege. Respondu, kion roi faru? Estas
"Konduku min rekte en Ia ambron de Sir Lawrence." ankora tri! He?! Tri l"
La policisto tuj ekiris sur stuparo. Li haltis sur Ia Sir Lawrence ekbruligis cigaredon. Tiu i afero povas
dua etago anta fiugila pordo. Li salutis, turnigis kaj kosti lian oficon. Kaj kia honto! Dum Ia tuta nokto
.iris maIsupren. li traktadis kun juristoj. Li estus satinta pruvi, ke Ia
En Ia ambro sidis Sir Lawrence kun inspektoro afero ne apartenas al Ia polico. Sed li ne sukcesis.
Drive. Amba mute rigardis aI Terbanks, kiu mortlace Oni eble ne povus aresti Ia friponon pro Ia vangofrapoj,
alis sur segon kaj tieI li rigardis al Sir Lawrence, sed, jes, pro Ia minacoj. Malhelpi Ia insultojn! Sed
'kvaza vivanta riproo. tia skoto estas tute ne-elkonebla. Anglo la sia naturo
"Kion mi diru P" malgojis Ia tatsekretario. "Kion ne povus vengi pro io. Ne estas sinjore. Pro sep
mi diru? Mi vere estas tre agrenita. 10 tia ne pundoj. Vere, Terbanks estus povinta doni al li Ia
devus esti permesata okazi al vi, S-ro Terbanks. Tio sumon-li estus sparinta multajn malagrablajojn, tiel
estas indgniga."
al si, kiel aI aliaj ! ...
"Kion valoras via kompato ?" ekkoleris Terbanks, Terbanks pereige rigardis ilin.
 /
70 SEP VANGOFRAPOJ

"N u ?" li diris, "u vi ne povas doni al mi konsilon !"

"J es, S-ro Terbanks," lamentis Ia policestro, rni
donos tiom da homoj, kiom ni havas, sed . . ." I
LA IMITANTO
"Mi fajfas pri ili! Mi bezonas e ne unu!} Ili
valoras nenion r: \ 1
"Guste !" konfesis Sir Lawrence. Kaj Ia milionulo Origine lia nomo estis Porspisil, poste li alprenis Ia
starigis. Lia tuta, granda korpo tremis pro Ia indi~no. nomon De Pauw kaj rolis en malgrandaj kabaredoj.
"N un mi iros al Ia Ministro !" li diris. Li preska Siajn vizagon, figuron kaj voon tiel li povis sangi,
gojis vidinte timon sur Ia vizago de Ia policestro. Ha, kiel neniu alia.
ha, do anka lin timigas iu; ar li jam timis sufie Tamen, tio estas grava aserto, ar nia epoko estas Ia
multe! La diablo ilin portu for. J es, li zargos pri ili. epoko de Ia imitantoj. La hodiaa publiko nenion
"Bonan tagon," li diris mallonge kaj rigardmezuris satas tiorn, kiom Ia imitantojn. Chaplin povas ellogi
Sir Lawrence, kvaza neniam ili estus ludintaj brigou. nur rideton, sed Ia Chaplin-imitanto ridegon. Famaj
Akompanate de tri policistoj, li iris al sia ato artistoj perlaboras malpli 01 Ia imitantoj de famaj
staranta sub Ia pordegejo. Li enatigis. Okazis artistoj.
nenio. La auto ekruligis. Ciu profesio havas imitantojn. Militestroj, historiaj
"Se mi scius, kie estas tiu fripono," gemadis Sir gravuloj, mondfamaj orkestrestroj revivigis sur Ia
Lawrence, "mi- mem donus al li monon, por ke li scenejo, per Ia arto de De Pauw. Kiam li venis en
esigu Ia aferon. Se okazos anka Ia kvina tiam ni Londonon, lia nomo jam estis Paterson kaj Ia
povas paki, Drive. Alhambra per rugaj literoj anoncis lian nomon dum Ia
noktoj de Ia efa sezono. Paterson povis imiti iun de
* * * Napoleono gis Roosevelt, de Clark Gable gis Lindbergh.
La kvina j a okazis. Lia efa allogo estis tio, ke Ia askultantaro kriis al li,
kiun li imitu. Dum sia tuta kariero li embarasigis
nur unu ojon, kiam iu postulis, ke li imitu Ia svedan
verkistinon Selma Lagerlf. . .. Ne pro tio, kvaza
li ne povus imiti virinojn. Sed verkistojn li ne povis
imiti. E ne eblas imiti verkistojn. (Kaj ili e ne
indas.)
Paterson estis Ia ideo de Drive. Antatagrneze li
seris lin, portis lin al Ia polico kaj demandis lin, u li
povus kopii Ia teran karpon de Astor Terbanks ?
"Jes!" respondis Paterson, "rni jam imitis lin
72 SEP VANGOFRAPOJ LA IMITANTO 73

en Ia Alhambra. Lastatempe Ia maljunulo estas tre "Mi estas Lord Pamplesborough," li diris aI Ia
populara. Mi petas iom da pacienco l" akceptantaj kelneroj, kvankam tio ne estis vera, ar
Li iris en Ia lavejon de Ia policestro kaj post kvin nija scias, ke lia no mo estis W. T. MacPhab. "Mi
minutoj aperis-ne, ne li, sed Astor Terbanks! La estas Lord Pamplesborough," diris Ia junulo, "kaj mi
simileco estis fantoma. E Ia voo . . . seras mian kuzinon. Sia auto staras ekstere."
"Sinjoro, vin sendis Ia Providenco l" ekkriis Drive, La kelneroj kaj Ia efkornizo traseris Ia ejojn, sed
kvaza ne Ia agentejo de artistoj sendis Paterson'on. senrezulte. Maisie tra malantaa pordo Ioriris kun
"Dum tri tagoj vi ne havos alian laboron, krom montri sia patro, kiu ne estis sia patro.
vin en multevizitataj lokoj kaj toleri, ke oni vangofrapu Hejmenvennte, si starigis gardistojn anta Ia
vin. Por iu vangofrapo vi ricevos cent pundojn ... " elirejoj kaj enfermigis kun Paterson. Tiel dum hora
Paterson estis felia. La precizaj instrukcioj li ili sidis, en sendangera loko. AI Paterson ne plais Ia
sidigis en Ia malfermita auto, kiun Drive mendis por sendangereco,
li kaj plurfoje li traveturis Ia Oxford Street. Tie li "Estus pli bone, se iom mi movigus surstrate," li
renkontis sian filinon, kiu ne estis lia filino diris inalbonhumore. Sed Maisie e adi ne volis pri
tio. Sed Paterson tiel vidis, ke en i tiu maniero
2 hodia li ne perlaboros Ia cent pundojn. Li decidis,
Lia filino mansignis al Ia ooro kaj haltis amba ke li forkuros kaj seros Tenson MacPhab'on.
atoj, Maisie efektive tazis lin el Ia auto kaj alkriis Per ia preteksto li sendis Maisie'n sur Ia supran
lin: etagon kaj dume li kuris en Ia antaambron, kie li
"Pajo, pro Dio, kic1 vi povas esti tiom senpripensa ! renkontis Ia hejmenvenintan veran Astor Terbanks.
Mi iam meditas, kion eblus eltrovi kaj vi en mal- Terbanks haltis kaj rigardegis sian similulon.
fermita auto cigaras en Ia mezo de Ia plej granda "Kio estas tio ?" li stertoris, "pro diablo, kio estas
trafiko ! !" tio? "
Paterson ne sciis respondi kaj li modeste toleris, ke "tu i tio?" demandis Paterson per sama voo,
Maisie ovu lin en apartan ambron de Ia tre eleganta "u vi ne parolis kun Drive ?"
restoracio Romini. "Ne, sinjoro, mi ne parolis kun Drive kaj rni denove
demandas: kio estas tio ?"
3 "Nur iru supren," diris Paterson, "kaj telefonu al la
Dume Ia taksio, kiu sekvis Ia aton de Ia Terbanks- polico. Mi iras, por ricevi anstata vi Ia kvinan
knabino, nun haltis, tute post Ia eleganta cabriolet-eus. vangofrapon. "
C-ia pasagero, alta kaj fiera junulo, elatigis. Li Astor Terbanks spiregante postrigardis sian similulon.
rigardis Ia taksimetron, pagis Ia prezon kaj iris en Ia 'He !' li pensis, 'Ia kvinan! La kvinan mi [am. ricevis,
restoracion. fulmotondro, mil diabloj !! Elcerbumi malsagajon,
74 SEP VANGOFRAPOJ LA IMITANTO 75

ili ja scias, sed ne defendi min, min, Astor Terbanks, Kaj Paterson iris. La jurnalisto sidis en rotacia
Ia plej grandan impostpaganton de Anglujo ... ' sego, kontra li kue-sidis alta junulo, metinta siajn
Tiam Maisie kuris aI li. piedojn sur Ia tablo. Paterson rekonis lin la liaj
"Kie vi vagadas, pajo, mi diris, ke vi ne forlasu vian bildoj: li estis Tenson MacPhab.
ambron! Mi gojas, ke gis nun hodia vi elturnigis." "Ah !" gemis Wennington-Laskett, "tio ja estas vera
"Mi ne elturnigis l" murmuris Ia stalrego kaj li surprizo l Jen i tie Ia plej ria homo de Anglujo !"
elposigis Ia plej novan eldonon de Ia Age. Anka Tenson MacPhab rigardis lin surprizite. Pri
"Legu !" tio li ne kalkulis,
J arn de malproksime kriegis Iafingrodikaj literoj : "Bonvolu sidigi, S-ro Terbanks," diris Ia jurnalisto,
TENSON DONIS LA KVINAN ! ! "kiel mian gaston, mi defendos vin de i tiu fripono,
kies agojn mi malestimas kaj abomenas. Cu vi deziras
EN LA ANTAAMBRO DE LA POLICESTRO
cigaredon ?"
RICEVIS TERBANRS LA KVINAN VANGO-
"Dankon," diris Paterson.
FRAPON!
"Tiam donu al li," diris .Wennington-Laskett,
Senekzempla ruzo! Amaso da gratulaj ielegramoj en turninte sin al Tenson, "kaj deprenu viajn malpurajn
nia redakcio ! piedaojn, kiam vi parolas al mi."
Maisie tralegis Ia artikolon. "Sed mi parolas ne kun vi," respondis Tenson milde,
Dume Terbanks telefonis alla"y ard kaj parolis kun "nun mi estas tute embarasita, pro tio ke ni havas tiel
inspektoro Drive. Respektive parolis Drive kaj blas- afablan gaston."
fernis Terbanks. Evidentigis Ia rolo de Paterson. "N e estu embarasita," diris Paterson, anta kies
Drive parolis jene : animaj okuloj nagis centpundaj bankbiletoj, "kaj ni
"Paterson montras sin en Ia urbo. Li estas parte finu gin. Mi venis pro tio, ar mi jam ne povas elteni
logilo, parte timigilo. Sendepende de tio, mi satus, se Ia persekuton. J en rni estas i tie."
morga frumatene vi forveturus, S-ro Terbanks. Tenson embarase tusetis.
Laeble al Ia Kontinento. Tie MacPhab ne atinges "Askultu, S-ro Terbanks," li diris, "rm ne rompas
vin." mian promeson. Kaj miaj metodoj estas neinfueblaj."
"Custe !" diris Terbanks, "jen Ia unua saga verto, Paterson fermetis Ia okulojn kaj iris pli proksimen
kiun mi adis de vi." aI Tenson.
"Mi komprenas, mi komprenas !" li diris, ar oni
4 iam diras tion, kiam oni ne komprenas ion, "sed kial
Dume Paterson 'montris sin', sed senrezulte. Li vi ne volas nun Ia tri ceterajn vangofrapojn ... "
telefonis al Drive, kiu konsilis al li, ke li iru al "La du ceterajn," korektis lin milde Wennington-
Wennington- Laskett. Laskett.
 LA IMITANTO 77
76 SEP VANGOFRAPOJ
La [umalisto respondis kapskue. .
"Ne, ne," respondis Paterson. "Estas precize tri
"Mi ne scias."
ceteraj ."
"Mi pensas pri tio, kio 'povas esti Ia kazo, ke
"Du I" diris nun anka Tenson MacPhab mallate,
Terbanks ankora ne pensis pri forvojago ? Neeble,
sed firme.
ke tiu penso ne venu en lian kapon. Se gis nun ne,
"Tri I" persistis Paterson, al kiu Drive donis
eble nun. tu vi havas sufie da homoj ?"
precizan instrukcion. "La hodiaa, Ia sabata kaj Ia
Wennington-Laskett ekgemis :
dimana."
"Eblus konstrui el ili piramidon."
Tenson ekridetis kaj rigardis supren. Li direktis
"Mi havas Ia penson, ke estus bone, se al iu bilet-
mildan rigardon aI Ia okuloj de Wennington-Laskett.
vendejo vi sendus observanton ... "
Wennington-Laskett ekgemis.
"Tio eblas. Sed nun diktos vi. Mia efredaktoro
Tenson ekstaris kaj balancante Ia manojn promenis
volas, ke en Ia matena numero vi persone rakontu:
al la pordo.
'Kiel mi vangofrapis anka Ia kvinan fojon sinjoron
"Do vi ankora ne ricevis Ia hodiaan, S-ro
Astor Terbanks.'
Terbanks."
Tenson MacPhab kontrastaris, dirante, ke lia stilo
"Miascie ne I" respondis Ia psedo-Terbanks.
ne estas konvena por verki gazetartikolon pri Ia
Wennington-Laskett ludis guste per linilo. 10m ne
propraj faroj. Anka fanfaroni li ne volas kaj
atendita movo kaj Ia peruko de Paterson kuis sur Ia
cetere . .. .
tero.
"Vi ricevos cent pundojn por Ia artikolo," interjetis
"Ah I" diris Wennington-Laskett. La imitanto
Wennington-Laskett, kaj Tenson en Ia sarna minuto
paligis, ar efektive tielli sentis, kvaza ekpuo trafus
komencis dikti.
lin de malantae. Pordisto akompanis lin el Ia
Dum: Ia sarna tempo inspektoro Drive tazis siajn
konstruajo,
harojn kaj eljetis Paterson'on. La policestro faris
Wennington-Laskett kun senmova vizago diris en Ia
raporton al la ministro; Ia ministro faris raporton al la
redakcian telefonon :
efministro. Astor Terbanks pakadis. Maisie batalis
"Mi petas masinskribistinon."
kun siaj decidoj. Furiozis Ia vet-febro. Estis vendreda
La masinskribistino alvenis kaj Wennington-Laskett
posttagmezo. La Age atingis rekordan eldonnombron.
komencis dikti Ia artikolon: 'Malsaga Artifiko de
Neniu gazeto povis gin antai, ar Ia raportisto de Ia
Terbanks.'
Age sciis, kiam frapsonos Ia sekvonta vangofrapo ....
5 Lunde ankora neniu prenis serioze Ia minacojn de
Tenson MacPhab. Sed ella sep vangofrapoj kvin jam
Kiam ili finis ion, Tenson MacPhab trinkis litron
estas 'faritaj'. Sed Ia vetoj validis por sep kaj ne por
da nigra kafo kaj kusigis sur Ia skribotablo.
"tu vi scias, kio venis en mian kapon ?':
li demandis.
kvin. Oni faris novajn kaj novajn vetojn. La
 ."
78 SEP VANGOFRAPOJ

policestro donis sekretan instrukcion, ke iu policisto

ricevos premion, kiu tie1 kapofrapos Ia individuon
Tenson MacPhab, ke li restos senkonscia almena dum
du tagoj. Tion li faris pro tio, ar li ne havis KIEL MI VANGOFRAPIS ANKA. LA KVINAN
arestordonon kontra Tenson MacPhab kaj estas FOJON LA 5TALRECON
demando, u li ricevos gin la konstitucia vojo. La
efredaktoro de Ia Age deklaris, ke Wennington- AL NIA LEGANTARO RAKONTAS W. TENSON MACPHAB

Laskett ricevos 1000 pundojn da premio post la sepa

vangofrapo. Wennington-Laskett proponis al Tenson 1
200 pundojn, kvankam li severe malamis Tenson'on Mi vidis, kiam Astor Terbanks enatigis kaj Ia auto
pro liaj aaj faroj. Politiko, astrologio, filmo kaj radio ekruligis el sub Ia arkadoj de Scotland Yard. Mi
staris en Ia signo kaj humoro de Ia sep vangofrapoj. pensis jene :
Ne pro tio, ar gi farigis sporto, sed, ar tio estis tre Se li estis e inspektoro Drive, tiam li estus veninta
eksterordinara, tre senekzempla, tre nekutima, ke iu malsupren kun li. te iu alia li ne povis esti, do certe
komencu vengrniliton pro tio, ar oni 'piedbatis lian ili malpacigis. Se ili malpacigis, tiam Terbanks certe
animon'. Ni ne vivas tian tempon! Tio estas iras al Ia ministro.
romantiko. Sed Tenson MacPhab vivis tian tempon. Mi eniris taksion kaj samtempe atingis Ia ministrejon
'Se mi estus ria, mi povus ion pardoni al la malriaj. kiam Terbanks. Mian apelon mi tiris super Ia
Sed mi estas malria kaj krom tio mi ne toleres, ke oni okulojn kaj kvankam tri pordistoj staris sur Ia tuparo.
piedbatu min !' li diris en Hyde Park,* kie oni rekonis mi supreniris gin tute apud Terbanks. En Ia anta-
ka j aklamis lin . . . ambro li transdonis sian vizitkarton aI Ia pordisto,
kiu tuj akompanis lin en Ia akceptejon. Mi signis al la
* Granda parko en Londono, kie iu povas publike diri kion pordisto, kiu tuj komprenis, ke mi estas detektivo
ajn pri kio ajn.
ordonita por Ia defendo de sinjoro Terbanks. Mi e
haltis anta Ia pordo, kieI iu, kiu gardostaras. Tiam
mi jam estus povinta fari mian taskon, sed tio estus
tre vulgara. '
Anstata tio mi iris alIa sekretario kaj-mi rekonas,
iom krude-diris ai li :
"S-ro Terbanks ne deziras longe atendi. Bonvolu
anonci Iin."
La sekretario tuj vidis, ke mi estas Ia sekretario de
Astor Terbanks. . .. La tuto estas nur demando de

..
80 SEP VANGOFRAPOJ
KI EL MI VAN G F RAP I S . . . 81
sinprezento. Li jam ekiris, kiam mi kaptis lian
brakon. "jes," mi respondis embarase, "kaj kiom ajn tio
"Sincerdire;" mi diris, "rni ne scias, u estas guste, kolerigas vin, mi devas vin peti, ke vi ne kriu i tie,
ke vi eniru al Ia sinjoro mosto. 5-ro Terbanks estas 5-ro Terbanks l"
ire influa homo kaj li estas ire indigna pro Ia atakoj lin La sekretario dankeme rigardis min kaj 5-ro Terbanks
trafintaj. Por esti tute sincera, li diris, ke li insultos spirblovis.
Ia ministron. Jes. Anka li sciu, kian senton oni "Tio jam ... "
havas, kiam oni estas insultata. Vi ja komprenas. "Ne estas permesate al vi eniri al Ia sinjora mosto,"
Mi volis deklinigi lin de lia plano, sed li forpelis mino mi diris kaj pro tio liaj haroj starigis.
Sed faras nenion, e li oni devas kutimigi al tiaj aferoj." "Kio ?" li kriegis. Li rigardis al Ia sekretario.
La sekretario diris kun timo : "Tiu i homo . . . "
"Mi tre, ire dankas vian atentigon. Tio estus "Li pravas, 5-ro Terbanks,". diris Ia sekretario.
terura! Ne parolante pri tio, ke mi perdus mian Pro tio Terbanks eksplodis.
oficon, se tio okazus. Mi petas, bonvolu sidigi." "Vi kanajlo, anka via kunkulpulo! Fripono!
Mi ekbruligis cigaredon. En Ia mano de Ia sekretario Iru el mia vojo! tu vi ne komprenas? Aulo!"
estis Ia vizitkarto de 5-ro Terbanks. Time li rigardis Tiam mi vangofrapis lin. Oni povas tion kompreni.
gin. Li ja ofendis mino Anka Ia sekretario komprenis
"Kion vi konsilas ?" mian animstaton. Dum mi atingis Ia pordon, li kaptis
"Ni devas rapidi," mi diris, "ar se 5-ro Terbanks Ia brakojn de Ia krieganta Terbanks. La alkurintaj
trovos min i tie, tiam li denove furiozigos. Kaj estas servistoj kaptis anka liajn piedojn. Mi ne scias
certe, ke li venos i tien, se ni igos lin atendi. Kaj nun poste, kio okazis, ar mi foriris. Sed kredeble, 5-ro
li volas vangofrapadi. Kaj mi vere perdos mian Terbanks komprenigis al ili, ke ili estus devintaj min
oficon. Li rnalperrnesis al mi atentigi iun. Se li kapti ...
trovos min i tie ! . .. Li estas terure perfortema Mi opinias, ke Ia cirkonstancoj de i tiu vangofrapo
kaj nun, kompreneble, li estas tre indigna. Tiu enhavas iom da armo kaj logika serco. Almena mi
MacPhab, tiu fripono . . tiel sentas.
"Jes, jes," diris Ia sekretario, "kompreneble 5-ro
2
Terbanks pravas, sed Ia ministro povas fari nenion.
Vere ... " Tio estis Ia unua artikolo de Tenson MacPhab.
"Ni devas malhelpi, ke ... " mi diris kiam mal- Ci ja devis esti iom korektita, ar kelkloke gi estis tre
fermigis Ia pordo kaj enkuris Astor Terbanks. maldigna, sed gia esenco estis Ia sarna.
Li alrigardis mino Vi povas imagi . . .
"He !" li kriegis, "u vi i tie? tu vi ?"
 ,
84 SEP VANGOFRAPOJ
Standard, en kiu li klarigis, ke Tenson MacPhab ne
estas arestebla. La aliaj juristoj, jam Ia unuan tagon
oni estus devinta lin enkarcerigi. Tiu i polemiko estis
senfrukta, ar por Ia aresto de Tenson MacPhab anta
io mankis mem Tenson MacPhab . .. Anka Ia
opinio de Ia publiko estis diversa. AI kiu jam okazis
maljusteco, tiu parolis por Tenson lVIacPhab. Riu
mem aris maljustecon, tiu indignis por Astor Terbanks.
Estis homoj, kiuj konfesis, ke ili aprobas Ia procedon
de MacPhab, estis, kiuj ne konfesis, kaj estis, kiuj e
ne aprobis tion. Pro tio en Ia Terbanks-afero ne povis
esti unueca vidpunkto, ar Ia opinio de Ia publiko, kiel
iam, anka nun estis diversa. La Londonanoj ne
protektis Tensori'on, sed e ne estis kontra li. La
kaoso atingis Ia kulminon, kiam disamgs Ia cirkon-
stancoj de Ia kvina vangofrapo. Tiam Ia homoj jam
preska indierentigis pro Ia kvintaga ekscito kaj apatie
atendis Ia seson.
Posttagmeze Ia policestro fiaskis. La cirkonstancoj
de lia fiasko estas sufie ridinda j.
Inspektoro Drive konsilis al Terbanks, ke li Iorvojagu.
Tio sajnis bona konsilo. Terbanks en sekreto preparis
sino Posttagmeze aperis Ia deklaro de Ia policestro.
'La gisnunaj okazajoj', jene tekstis Ia deklaro,
'povis sajnigi ai Ia logantaro, kvazau Ia polico estas
senpova kontrau bandito. Vere, montrigis iom da
prokrasto, ktes teknikajn kauzojn estus malfacile
komprenigi alia laika publiko. Sed Tenson MacPhab
en sia deklaro celis pri numero sep, kiu donas Ia
sportan karakteron ai Ia senekzempla atencserio.
La serio de krimoj nur tiam estus nomebla sukcesa, se
Ia Plano de M acPhab sukcesus sep fojojn; kaj la. Ia
vidPunkto de Ia polico, nur tiam estus eble paroli pri
LA OPINIO DE LA PUBLIKO 85
senpooeco, se e ne unu fojon ni povus malhelPi Ia
atencon de MacPhab.
Tiurilate mi sukcesis trovi konvenan solvon. Morga
matene S-ro Terbanks foroojaos kaj per lia foresto ni
sukccsos fini i tiwn shandalan aferon tiamaniere, ke
neniu povas paroli pri Ia 'sukceso' de Ia atencanto ..
Kompreneble, kontrau li ni agos laulege.
La policestro:'
Riam aperis i tiu deklaro Ia policestro finis sian
karieron. Li ja volis havigi al si mem kontentigon
kontra Ia mokantoj, sed li ne rimarkis, ke samtempe
li publike atentigas Tenson MacPhab pri Ia forkuro de
lia viktimo! Tio estis grava eraro.
En Ia supra regiono de Ia politika vivo eksplodis
granda fulmotondro. Vangofrapi Astor Terbanks'on
en Ia antaambro de Ia policministro kaj poste mal-
supreniri la Ia tuparo dum Ia sekretario de Ia ministro
luktas kun Astor Terbanks, tio superis ion. Tio ne
estis peko, tio ne estis krimo, sed tio jam estis
Impertinento Farita Kontra La Stato, mezurebla nur
astronomie, tio estis Ia kulmino de impertinento, kion
oni devus puni senkompate.
La opinio de Ia publiko, kiu generale tamen estis.
MacPhab-partia, nun. jam iom ektimis. La sesa nun
jam ne povos sukcesi. La serio, la iuj homaj
kalkuloj, finigs. Okazos io malagrabla.
Mi diris, ke Ia opinio de Ia publiko ektimis. E
anka Wennington-Laskett ektimis, iom influita de Ia
opinio de Ia publiko, kiel ja [urnalistoj generale.
Nur Tenson MacPhab restis nesancelebla. Li e
tiel sentis, ke kreskas al li flugiloj kaj Ia aliaj homoj
el Ia fora subo rigardas alIi . . .
 VESPERA] LUlVIO] 87

mezaga viro, en pasamentita livreo. Li tenis en Ia

VESPERA] LUMO]
Tri kvaronoj el Ia fenestroj en Ia Terbanks House
estis mallumaj. Nur e Ia mara flanko lumis kelkaj
longaj fenestroj kaj en Ia parko brulis kelkaj evojaj
lampoj.
Malanta Ia pordo kondukanta al Ia antaambro
konstante sidis armita gardisto. En i tiu tago oni
jam ne timis pro sinjoro Terbanks, sed Ia preparojn de
Ia forvoj ago oni kasis de fremdaj okuloj.
Sed Tenny estis scivola guste pri tiuj preparoj.
Kiam li teliris sur Ia sabla vojo kaj plenpulme
trinkis Ia salan, malvarmetan aeron venantan de Ia
maro, tiam li sentis, kvaza li atendus Ia riverencon
de Ia servistaro ~usante en pendlito . .. Li sentis
sin en perfekta sekureco. Li teliris inter Ia bedoj kaj
pensis pri tio, ke io estas agrabla, sed plej agrable
estas en Ia domo de riuloj . " Kiam li atingis Ia
logejojn de Ia servistaro, li kasigis malanta arbusto,
ar lumstrio falis sur Ia sablon kaj en Ia malfermita
pordejo staris virino.
Levante Ia dekstran manon si observis Ia lunon.
Post iom da tempo si kriis en Ia domon :
"Ne pluvos morga."
Kiam si reiris kaj fermis Ia pordon, Tenson pais
antaen.
Li haltis apud Ia hederkovrita muro de Ia domo kaj
telrigards en ambron, en kiu brulis lampo.
Du knaboj sidis en angulo. te Ia tablo staris
mano vekhorlogon kaj gin streis.
Apud li pakadis virino; si nur povis esti lia edzino.
Si metis vestojn kaj tolajojn en ne tre grandan valizon. '
Sur Ia tablo kuis verdkovrita atlaso, havante signon
sur Ia dua pago.
La steloj blue palpebrumis super Ia kapo de Tenson.
Li klinis sin kaj atentis. Li volis gravuri en sian
memoron iun parton de Ia ambro.
Lia rigardo denove falis sur Ia valizon. La valizo
estis tia, ke iu plezurvojaganto povas porti en gi
necesajojn por du tagoj, sed lia servisto e por du
semajnoj.
Sur Ia muro pendis granda, ilustrita kalendaro. te
iu loko gi estis signita.
Tenson MacPhab reteliris al la arbustoj, li iris tra Ia
malpli lumigataj vojoj kaj transgrimpis Ia palisaron.
Poste li iris fajfetante al Lammeth Hill.
Dume li resumis ion, kion li eksciis helpe de Ia
observo.
La Ia preparo de Ia soforo evidentigis, ke Terbanks
vojagos per auto. La vekhorlogon li algustigis je Ia
kvina horo; do ili ekveturos je Ia sesa. La Ia
kvanto kaj kvalito de Ia enpakita mango por Ia ooro,
ili veturos senhalte proksimume 5-6 horojn. Sur Ia
dua pago de Ia Cenerala Atoatlaso estis videblaj Ia
vojoj de Irlando. Ilia vojo, do, kondukos al iu
okcidenta havenurbo.
Tenson envagonigis kaj atinginte Londonon telefonis
alIa jumalisto.
"Halo", li diris, "ili vojagos per auto al Liverpool,
ili ekveturos matene je Ia sesa, ili intencas resti du
semajnojn en Dublin. Terbanks portos prunbluan

,
88 SEp' VANGOl'RAPO]

vojagveston, Ia sotoro bluan pasamentitan jakon.

Lu io ankora interesas vin ?"
Wennington-Laskett blasfemis mallate, Tio e li
signifis surprizon kaj estimon.
Tenson MacPhab iris hejmen al sia plej nova hotelo
kaj skribis leteron. La letero estis titolita por iu
fralino kun eksterordinare bluaj okuloj kaj estis
adresita alia anoncoficejo de Ia Age. Tenson MacPhab
ne estis verkisto, e ne skribanto de leteroj kaj pro tio
daris horojn gis li finis Ia leteron. Tuj poste li disiris
gin. Poste li enlitigis, por fine satdormi, sed balda
ellitigis, ar li ne povis dormi. La luno veris sian
lumon tra Ia fenestro. La tegmentoj brilis pro Ia
lunlumo. Tiu brilo igis lin nervoza.
'Kvankam roi havas nenion komunan kun gi', li DUA PARTO
diris surprizite kaj roalkontente.
 VETURO EN LA FRUA MATENO

1
La ielo estis griza, kaj kiel same estas trovebla Ia
Grando en Ia Malgrando kaj Ia Malgrando en Ia Grando,
samtiel anka Ia roseroj estis grizaj kaj rondaj kiel Ia
ieIo.
Oni ne povas seii, kio disigas Ia nokton de Ia tago,
eble nur [etferrno de pordo; a mistera bruo inter Ia
seka sablo. La Tero tumigas irka sia klina akso
kaj kiel la tria infano de Ia Tero, kun teruro ti kusigas
anta Ia Patrino de Ia Universo. Jetferrnigas fenestro,
poste igas silento, kvaza Ia Nokto volus reveni. Ne
estas vento kaj tamen, de ie liberigas faeila venteto ;
gi tremigas Ia sekajn foliarojn kaj suprenkuras sur
trunko de arbo.
La parko irka Ia Terbanks-Dornego havas multajn
Iogantojn, pri kies ekzisto Astor Terbanks seias nenion.
Nur Ia malriaj homoj seias pri Ia ekzisto de Ia Naturo.
Kaj anka i tiuj Iogantoj ne seias, ke Ia posedanto de Ia
domego estas ria homo, stalrego de Anglujo.
La mustelo palpebrumante venas el Ia malgranda,
nigra fendo de sia kaverneto. ti kuras sur ter-
monteton, kiun iu alia ne rimarkas, sed por Ia mustelo
gi estas efektiva gardmonteto. Dum gi atentas, gia
korpo surdorse kurbigas al akra angulo. ti rigidigas.
Inter Ia rugigantaj montetoj kuas lageto ; en gia
mezo staras ardeo, kaj Ia ombro de Ia ardeo aspektas
kiel moderna horlogmontrilo. Nur ili du estas mal-
dormaj: Ia ardeo kaj Ia mustelo.
 VET URO EN LA F R U A MA T E N O 93
92 SEP VANGOFRAPOJ

ke li havas nervojn kaj pro tio kulpas tiu kanajlo

Astor Terbanks konas nur tiujn bestojn, kiuj servas
MaePhab!
por asistkaptajo. La koncepto de Ia ardeo kaj Ia
'Mi ja ne estas dormem a,' li konstatis kaj rigardis al
mustelo mankas en lia intelekto. Cetere li ankora
Ia lago, kiu grizis inter Ia verdaj foliaroj. 'Kiom
neniam ellitigis tiel frue.
stranga kaj maldika estas tiu ardeo', li meditis, 'a
La kapo de Ia ardeo klinigas flanken. tio estas muta,
oni ne donas al gi nutrajon, a generale gi estas tia.
griza kaj malvarmeta. Ie [etmalferrnigas fenestro kaj .
Apena gi havas ventron, e vehteto forblovus gin.'
Ia ardeo trovas tion nekutima. En Ia fenestro movigas
Bixman portis Ia matenrnangon en Ia ambron. Li
nigra makulo. Tiu makulo estas Astor Terbanks.
mallerte tenis Ia pladon; videblis, ke ne li kutimis
Korpo, kiu depost sia ekzisto Ia unuan fojon vidas Ia
servi Ia tablon. Sed Terbanks volis veki neniun.
tagigon. La tagigo ne estas negoeo, nek amuzo.
Kaj kio atentinda estas en Ia vivo krom negoeo kaj
J a ne pro tio, kvaza li estus filantropo, sed iom li
hontis Ia frumatenan riugon pro Ia sesa vangofrapo.
amuzo? Eble Ia religio, sed Ia religio tute ne postulas
"Surtabligu gin, Bixman," li diris, sen returnigi.
frumatenan ellitigon.
Bixman surtabligis gin kaj restis senmova.
Tamen estas . strange, ke oni hazarde ellitigis
Terbanks returnigis kaj alrigadis lin.
frumatene kaj Ia unua penso, kiu venis en Ia kapon,
"Ci estas inko kun ovo, sinjoro," diris Bixman kun
estas Ia religio. La plej bela afero en Ia mondo estas
mallevitaj palpebroj, "mia edzino fritis ilin kaj povas
Ia taggo kaj Astor Terbanks ne dubas pri tio, ke Ia
esti, ke si ne kapablas al tio. Tiuokaze mi petas vian
plej belaj aferoj devenas de Dio. Kun malplena
pardonon, sinjoro.'
stomako tio ja estas maloportuna.
Terbanks rigardis lin per tiu rigardo, per kiu li
Sendube anka sinjoro Astor Terbanks estas kreita
kutimis rigardi iun, de kiu nur Ia sfero estis grava,
de Dio, sed Ia neproporeie ronda ventro jam estas kreita
sed ne Ia persono.
de Terbanks. Tiu ventro ne estis bezonata por tio,
"Ne gravas," li diris, "nur surtabligu gin, Bixman.
ke Terbanks estu Terbanks.
Oni ekzistas ne nur por mangi.'
La sinjoro de Ia domo nun rigardas al Ia lago, kies
Rezulte de i tiu profunda filozofio lia oforo arigis
spegulon li ankora neniam vidis de i tie. Cenerale
parolema kaj diris :
Astor Terbanks ne kutimis rigardadi tra Ia fenestro.
"Eektive, sinjoro."
'Kiorn ofte mi diris al mia mortinta Maud,' li
Terbanks returnigis kaj denove rigardis Ia lagon.
pensadis, 'ke si ne sidu konstante e Ia fenestro .. De Ia
La ardeo ankora staris en Ia sarna tenigo, kiel antae,
fenestro io ajnas neatingebla kaj ne estasguste, ke
Terbanks forsaltis de Ia fenestro.
atingeblajn aferojn oni vidu neatingeblaj. Tio karakter-
"He, Bixman, u vi seias, kiu nutras tiun birdon ?"
izas malsanajn nervojn.'
"Kiun birdon, sinjoro ?"
Sed nun, kvaza anka Ia nervoj de sinjoro Terbanks
"Tiun maldikan, Bixman. Mi opinias, ke gi estas
estus malsanigintaj. Li ne estis nervoza, sed li sentis,
94 SEP VANGOFRAPOJ
ardeo. Sed gi tiel aspektas, kvaza iu trompe senigis
gian nutrajon, u ne? Rigardu gin."
Respekte kaj piedfingre Bixman iris al Ia fenestro
kaj elrigardis.
"Eektive, sinjoro," li diris post mallonge tempo,
"efektive. De post tri jaroj mi estas i tie kun mia
edzino, sed ankora neniam mi vidis i tiun birdon.
Mi e ne sciis pri gia ekzisto."
"Tiuokaze, ne mirinde, ke gi estas tiom maldika l"
respondis Astor Terbanks kapbalance. "Dernandu nur
vian edzinon, Bixman. lu tamen devas zorgi pri tiaj
aferoj ."
Bixman retirigis kaj demandis sian edzinon. S-ino
Bixman respondis jene :
"Ci ne estas dombesto, sed gi mem nutras sin."
Bixman reiris kun Ia informo kaj diris:
"Ci ne estas dombesto, sinjoro, sed gi mem nutras
sin."
Terbanks rigardis al la ardeo kompate kaj samtempe
malaprobe, sed li poste fermis Ia fenestron.
"Mi esperas, Bixman," li diris, "ke dumvoje ni vidos
interesajn aferojn, el Ia sfero de Ia naturo. Ciuokaze
ni ne devas rapidi kaj ni povos studi Ia naturon."
Tion Bixman komprenis tiel, ke li devas veturi
malrapide. La granda, fiava sportato ruligis el Ia
parko de Ia domego kaj ekiris la Ia zigzaga vojo, kiu
iom post iom fiavigis, kiam versigis sur gi Ia sunradioj.
Birdoj kantis sur Ia arboj erande de Ia vojo kaj Astor
Terbanks direktis sian malvarman rigardon al Ia
pejzago bananta sin en helaj, sed armaj koloroj.
tie okazas mirindaj aferoj. Tiu i oseo e ne estis
identa kun Ia gisnunaj oseoj, e ne kun Ia antaa vilagojn, arbarojn kaj kampojn.
aspekto de i tiu oseo. Ci ne estis griza kaj konveksa
VETURO EN LA FRUA MATE NO 95
~tonkovrajo, kies produktado kostas tiom kaj tiom da
pundoj al tato, el kio per tiom kaj tiom estas sargitaj
ia impostpagantoj. Tiu i vojo ne estis helpilo, per
kiu oni povas iri tien kaj tien. Ci estis ia zigzaga
artifikajo, simila "al Ia ondfervojo kaj Ia marioneta
teatro, kiun oni eltrovis por Ia amuzo de Ia popolo.
Se oni rerigardis tra Ia malantaa fenestro de Ia
veturilo, tiam ajnis mistera Ia deveno de Ia vojo; se
oni rigardis antaen tiam anka giaj celo kaj darigo
misterigis. Ci konstante malaperis inter Ia rozkoloraj
arbustoj, pri kiuj Astor Terbanks tute senrespondece
supozis, ke ili estas malvoj. Kaj tamen, kie oni pasis,
tie Ia vojo eestis servema kaj ne detruebla.
Terbanks kutimigis al tio, ke li enspiru aeron nur en
Ia kvaronon de sia pulmo, ar tio' pruvigis tute sufia
kaj dum Ia iutaga vivo li e ne pensis, ke li prenu
profundan enspiron. Sed nun tiel li enspiris Ia tagige
malvarmetan kaj printempe dolan aeron, kiel tiu
ebriulo, kiu jam ne scias, kiom li trinkas. Tamen
Terbanks tion ne faris laplane, ar tiam li hontus pro
tio. Sed lia koro frapis forte kaj lia sango pulsis pli
kurage 01 kutime kaj tiel anka liaj pensoj estis pli
abruptaj.
tie okazas mirindajoj sur Ia kampoj, kiuj estis
ankora malsekaj. Sed pro kio estas Ia kampoj
malsekaj, kiam e ne pluvis? Kaj pro kio Ia leporoj
kuradas tien-reen, kiam ankora neniu pelas ilin?
Kaj pro kio Ia horizonto estas nebula, kiam estas
printempo kaj jam brilas Ia suno? Tio ne interesis
sinjoron Terbanks.
Balda li konstatis, ke li estas malsata. Ili trakuris
La suno levigis pli
kaj pli alten sur Ia. ielo, sed gi ankora iam estis
D
96 SEP VANGOFRAPOJ VETURO EN LA FRUA MATENO 97

malpli alta 01 en Ia City. Kaj Ia varieco kaj kurado mangajo. tu vi ankora neniam adis, kiom saniga
iam pli kaj pli vekis Ia diablon de malsato en sinjoro estas Ia frea ovo de birdo ?"
Terbanks. En lia elstara ventro bruis infera kirlado, "Ne, sinjoro," konfesis Bixman. Verdire anka
mangerno kaj sento de manko. Terbanks ne adis pri io tia, sed serante inter siaj
infanagaj memoroj, ajnis al li, ke iam li pasigis
Ili estis guste en mezo de arbaro, inter grandaj arboj.
libertempon e onklo ]eroboam kaj tie ili kolektis
La arboj unuflanke estis muskokovritaj. Terbanks
malforte frapis Ia sultron de Ia ooro. ovojn de birdoj, kiam F-ino Devrient ne rigardis ilin.
"Mi estas malsata, Bixman." 2
La auto malrapidigis, poste gi haltis. La soforo
Tiel okazis, ke ili travagis Ia arbaron. Ili vidis
elatigis kaj salu tis.
diversajn birdojn, sed ili iuj estis birdoj kaj ne ovoj.
"Mia edzino enpakis iom da mangajo, sinjoro."
Terbanks jam lacigis pro Ia konstanta visado de sia
Terbanks eliris Ia veturilon.
svitanta frunto, kvankam Ia sunbriloj ne povis penetri
"Kioma horo estas ?" li demandis.
sub Ia foliarojn. La esplorvojago daris trikvaronan
"Tri kvaronoj post Ia sesa, sinjoro," respondis Ia
horon, dum kiu tempo Terbanks konatigis kun multaj
soforo.
novaj kaj interesaj aferoj kaj fine ili trovis e neston.
Terbanks irkarigardis en Ia arbaro. Li ja ne sciis,
La nesto estis en sufie granda alteco, en krono de
al kiu apartenas i tiu arbaro. Cukaze estis saga
poplo kaj de malsupre gi aspektis, kvaza torto. La
homo, kiu aetis gin, ar gi estas bela arbaro. Multaj
branoj sufie felie arangigs sub gi kaj Astor Terbanks
arboj estas en gi kaj dense ili staras unu apud Ia alia.
sen konsciencriprooj povis doni Ia ordonon por
Ci estas tre bela arbaro, kvaza gi estus eksterlanda depreni Ia neston.
arbaro, kvankam gi ne estas tia.
"Kio estas gi?" demandis Terbanks montrante al
fiava amaseto. Bixman rigardis gin.
"Mi kredas, ke gi estas fungo, sinjoro. Sed povas
esti, ke mi eraras."
Terbanks tramezuris lin per malestima rigardo.
"Sajne vi estas tipa urbano. Mirinde, ke kelkaj
homoj havas nenian senton por Ia grandiozaj mirindajoj
de Ia naturo."
"Efektive, sinjoro," respondis Bixman. "tu mi
povas elpakigi Ia mangajon ?"
"Ne, ne I" diris Ia talrego, "temas pri ia natura
 LA OVO DE BIRDO 99

".Jes, sinjoro. Sed tamen prefere mi, 01 vi. Tio ne

LA OVO DE BIRDO konvenas al vi."
Terbanks kolerigis.
Bixman efektive ekgrimpis sur Ia arbon. En sia
"Kiel vi komprenas tion? tu tion vi volas aserti,
servista humilo li e ne pensis pri tio, ke i tiu deziro
ke anka mi ne povos gin fari ?"
de Ia mastro ne eltenus ian logikan kritikon; kaj
"Tute ne . . . "
anka tio ne malhelpis lin en lia fervoro, ke li estas
"Sed kion? Eble vi tamen tion volis diri. Tiu-
dungita por gvidi aton kaj ne grimpi sur arbon.
rilate ne komparu vin kun mio Vi por tio jam estas
La serioza malhelpo estis tio, ke lia fervoro ne parigis
maljuna kaj havas inertajn muskolojn. Sed mi estas"
kun lerto. Li atingis Ia unuan branon, sed de tie li
kaj iam estis naturamiko."
levadis siajn mallongajn krurojn al Ia alia brano tiel
Bixman rezignis pri Ia kontrastaro kaj li turnis Ia
malfelie, ke liaj piedoj perdis Ia bazon kaj Bixman
dorson. Astor Terbanks suprenrigardis al la arbo kaj
falis surteren.
terurigis.
"Sinjoro," li diris malgoje, "mi ne kapablas plenumi
"Terura homo," li diris, "li supozas pri mi, ke mi
Ia ordonon."
ektimas pro arbo. tu vi jam ludis golfon, Bixman ?"
Terbanks rigardis lin kun kuntiritaj brovoj.
Bixman ja ne povis imagi, ke sinjoro Terbanks iam
"Vi estas mallerta," li diris, "sed vi ne estas kulpa
grimpis sur arbon dum golfludo, sed li denove turnis Ia
pri tio, urba skarabo."
dorson, por ke li ne estu atestanto de Ia historia kaj
Bixman fermis Ia okulojn.
eble tragika okazajo,
"Jes, sinjoro. Tio mi estas."
Sinjoro Terbanks ja multe pli atus, se Bixman i
En Ia aero zumis skaraboj kaj sambuka odoro
foje estus sendisciplina kaj e perforte malhelpus al li
disvastigis sub iliaj nazoj. Terbanks. kolere diris :
plenumi lian intencon, Sed li devis rezigni pri tio, kaj
"Nu, mi montros al vi !"
Astor Terbanks kelkfoje povis esti senindulga e al
Bixmari ektrernis pro timo. Petege li rigardis Ia
si mem.
monmagnaton.
Li ekgrimpis kaj balda tutkorpe li estis sur, Ia unua
"Ne faru tion, sinjoro. Ne faru tion e pro Ia tuta
brano. De-tie spiregante, blovante, li gimnastikis sur
mono de Ia mondo. Vi ankora estas bezonata. Kaj
pli altan branon kaj tiam li rerigardis. La tero
Ia fralino . .. Se Ia fralino ekscios tion, sinjoro
sternigis sub li en sveniga profundo. Li estis prok-
Prefere mi provu ankorafoje."
simume du metrojn super Ia tero, sed tamen tio estis
Terbanks mansignis.
nekutima. Kaj iel tiu sento maltrankviligis sinjoron
"Tio ne havas sencon, ke vi provu ankoraoje," li
Terbanks, ke Bixman eble rikanas malanta li.
respondis, "kiam jam evidentigis, ke vi ne estas taga."
"Bixman," li spiregis de supre, "kial vi ne rigardas
Bixman kurbgis pro honto.
i tien ?"
"
 LA OVO DE BIRDO 10.1
100 SEP VANGOFRAPOJ
Terbanks enpoigis Ia ovon kaj senvorte reiris al Ia
"Mi rigardas tien, sinjoro !" respondis Ia oforo kaj ato.
turnis sino Lia vizago estis ruga, sed serioza.
"Estu trankvila," li diris post longa meditado, "al
La monmagnato tiam rigardis supren kaj rimarkis
gi ankora restis multaj."
Ia neston. La nesto apena futon estis super lia kapo.
"AI kiu ?" demandis Ia soforo.
Li devis nur etendi Ia brakon por gi.
"Al la birdo," respondis Terbanks.
"Bixman," li kriis per ia nova voo, "mi atingas Ia
'Bixman elpakis kaj ili satigis per Ia mangajo.
neston."
Terbanks ne deziris mangi Ia ovon de Ia birdo. Li
"Mi gratulas, sinjoro !" respondis Bixman, kiel iu,
estus atinta Ia ovon remeti en Ia neston, sed li hontis
kiu neniam dubis pri tio.
tion mencii al Bixman.
Terbanks kun ebria gojo etendis Ia manon al la nesto.
Pro tio li metadis Ia ovon el unu poso en alian, kaj
La maldekstran manon li premis irka brano, Ia
gi konstante malvarmigis. Li sentis malagrable Ia
dekstran etendis al la nesto kaj per levita kapo li volis
eeston de Ia ovo, sed li povis fari nenion. Atente li
sekvi Ia aventuran vojon de sia dekstra mano.
rigardis, kiel Bixman enpakas Ia mangajon kaj kiel li
Tiam levigis el Ia nesto kapo de birdo kaj per sia
zorge vispurigas sian postranilon per papero. Poste
akra beko gi frapis Ia manon de Terbanks.
ili ekiris plu sur Ia arbara vojo.
En i tiu mallonga kaj ekscitplena minuto ja
Astor Terbanks ekspiris, kiam Ia vojo kurbigis sur
malfacile estus konstati al kia speco gi apartenas.
mara kampo, sur kiu regis brilo, zumado kaj gaja
Anka giaj ago kaj personaj ecoj por eterne estas
kolormikso. Li turnis Ia kapon kaj [etis Ia ovon el
kasita] anta Ia rolantoj dei tiu historio kaj 'Ia
Ia veturilo.
Iegantoj. Estas fakto, ke Ia birdo estis kolera kaj lerte
gi uzis sian bekon .
. Terbanks ekkriis :
"tu vi vidis tion, Bixman? Kio estis tio ?"
Li ekkoleris pra Ia neatendita kontrastaro. Li
metis Ia manon en Ia neston kaj elprenis ovon. Li
sentis, ke en Ia nesto estas pli da ovoj, sed lia koro
frapis tiel forte, ke li ne kuragis pasigi pli multe da
tempo en Ia alteco.
Do li grimpis malsupren-kun malfacilo kaj sirita
pantalono, sed sendifekta-kaj kun triumfo li rigardis
al Ia varma ovo, kuanta en sia mano.
La ovo estis malgranda kaj havis makulojn. Cia
verde-bruna koloro surhavis belajn, flavajn makulojn.

TERBANKS DEVAS HALTI
Estis bela kaj agrabla i tiu-ja tute ne profesia-
kurego en Ia suno kaj vento, sur nekonata kaj senfina
vojo. Kaj S-ro Terbanks tamen rigardis ne Ia kuregon,
sed sin mem. La rapidon li ja sentis, sed kvaza nur
akcesore; cetere li profundigis en sia j rememoroj.
Li memoris pri sia infanago, kiam li rompis Ia multe-
kostan japanan vazon, kiun alportis onklino Derwett
kaj pri Ia multaj malriuloj, kiuj logis irka Ia
direktora konstruajo. Li memoris pri kelkaj okazoj,
kiam li agis bonfare al homoj; tiuj i okazoj estis
anta tre longa tempo kaj iom malklarigis, sed tamen
ili efikis kortue al Ia humoro de Astor Terbanks.
La vivo estis bela kaj estas tre saga afero kelkfoje
forigi ella iutaga medio. Jen i tiu Bixman. Li ne
estus pensinta pri tio, ke i tiu homo estas tiel
bonhumora kaj uzebla-dum li ne forigis el Ia
alkutimigitaj muroj kaj medioj. Oni ja ne povas scii,
kion pensas i-speca homo, kiarn li turnas sin kaj
eble rikanas. . nomata Wennington-Laskett.
Terbanks klare vidis, ke Ia somer-restadoj en
Deauville kaj Warnemnd estis alkutimigitaj kaj
enuigaj tempopasigoj kompare kun ~i-speca ekskurso.
tio i en Ia pasinto okazis pro Maisie, sed nun jam
Maisie estas sufie plenkreska kaj Terbanks povas
permesi al si, ke li iru tien, kien li volas, e se li volas
grimpi sur arbon kaj ne sur Ia Rigi.
EI i tiuj memoroj vekis lin subita kaj kruda halto.
La ato bremsis per plena energio.
<;
T E R BAN K S D E V A S H A L TI 103
Terbanks preska eksaltis en Ia veturilo kaj rigardis
antaen. Malgranda kaj malferma ato staris kruce
sur Ia vojo kaj baris Ia eblon de Ia plu-iro.
Apud Ia kruce staranta veturilo staris alta junulo,
kun polvomantelo kaj atovitroj anta Ia okuloj.
Krom" Ia polvomantelo kaj nigraj okulvitroj nenio
kais lian inkogniton kaj tamen li ne similis al Tenson
MacPhab-kvankam estis li.
Kaj Ia viro kun Ia polvomantelo kaj okulvitroj ne
memorigis pri li. Liaj movoj, dum 'li seris Ia
motordifekton, memorigis pri timema dungito, kiu
sabate vesperojn vizitas dancejon kaj sian bulkon
trempas en mustardon. Ni devas konstati, ke pro i
tiu baro Terbanks tute ne pensis pri sia malamiko,
kaj tiu movo, per kiu li ekprenis Ia revolverujon, estis
nur reflekto de pelata sovagbesto.
En Ia malgranda, difekta ato sidis sinjoro, kun
capo tirita super Ia okulojn, sed el i tiu homo efektive
disradiis grizo kaj sensignifo, se tio ja ne estas
paradokso, ke guste grizo disradiu el iu. Sed li povis
esti sensignifa, e malgrava griza homo, kiun Terbanks
dum Ia sekvintaj minutoj kelkfoje alrigardis, sen
sciigo de lia inkognito. Li estis raportisto de Ia Age,
Estus iom ridinde supozi tion, ke i tie en Ia naturo,
sur nekonata oseo, Tenson MacPhab ataku Ia
stalregon Terbanks. Neniu povis scii, ke Terbanks en
i tiu tempo estos i tie.
Sed en Ia historio de Ia sesa vangofrapo guste tiu
arto de Ia konkludo estis bela, per kiu Tenny eksciis,
kiam kaj kie li devas seri sinjoron prezidanton
Terbanks, pro Ia jam bone konata celo, En Ia historio
de Ia sesa vangofrapo ne estas adaco kaj amuzo.


TERBANKS DEVAS HALTI 107

106 SEP. VANGOFRAPOJ

difekton? Mi volonte pruatedonus iom da benzino, "Ni devas atendi," li diris, "gis via soforo revenos.
sed mi timas, ke gi ne sufios." Dume ni eble konvcrsaciadu. Kiel vi fartas ?"
La vizago de Terbanks iom post iom rekolorigs.
Bixman blasfemadis. La atento de Tenson direktigis
al la monmagnato kolektanta florojn. Li skuis siajn pugnojn.
"ion i vi terure pentos, vi rabisto I" li kriegis kaj
"Vi havas interesan mastron," li diris al Bixman;
Ia malsovagaj birdoj forflugis de Ia telefondratoj.
kaj Terbanks samtempe ekparolis :
MacPhab mansignis.
"Eble Ia sinjoroj pruntedonus al vi sian aton, "Mi proponas batalpazon," li diris. "Donu al mi
Bixman. Prenu Ia ujojn kaj alportu benzinon. Tie cigaredon."
i j am ne estas pli da floroj."
Bixman esperplene tumigis al Tenson.
"u vi farus tion, sinjoro? Tiu i soseo estas
senhoma kaj posttagmeze ni devos esti en Liverpool."
Tenson meditadis.
"Volonte," li diris, "se vi ne abomenas sidigi en tiun
malgrandan aton."
Bixman felie enatigis kaj forkuris ; kompreneble
Wennington-Laskett antae elatigis kaj haltis e Ia
rando de Ia vojo.
Tenson MacPhab promenis al Ia herbejo kaj haltis
anta Terbanks, kiu rigardis lin kun afabla rideto.
Tiam Ia junulo deprenis sian nigran binoklon.
La efiko superis ion. Terbanks rigidigis, kvaza
hipnotita leporo.
Pala kaj senpova li rigardis en Ia vizagon de Ia
junulo; nur en Ia fundo de liaj oimloj brilis malamo,
sed tio ne ernbarasis Tenson'on.
La vangofrapo forsonis kaj Wennington-Laskett
fotografis.
"u vi volas ankora unu fotografajon ?" dernandis
Tenson MacPhab, sed eble nur por timigo. Wennington-
Laskett kapneis.
La milionulo faligis Ia florojn. Tenson kapbalancis,

HISTORIA INTERPAROLO
1 Kaj vi eljetis i tiun homan sorton."
UNe!" kriis Astor Terbanks preska histerie, "ne
venu al mia proksimo, junulo. Ne streu Ia kordon
tro longe. Sufie. Hodia mi havis eksterordinare
bonan tagon, mi renkontigis kun Ia Naturo kaj eble
pro 'tio gis nun mi ne sufokis vin. Sed mi ne
rekomendas, ke vi pli fortigu Ia abomenon, kiun mi
sentas, kiam mi vidas vin. Mi atentigas vin ...
MaePhab ridetis indulge.
"Nur ne atentigu min," li diris, "ar tio ne helpas vin.
Restas ankora nur unu tago. Sed post Ia fino de tiu
tago anka vi aligos al la grupo de MaePhab-adorantoj.
Car inter Ia malnovaj muroj de Anglujo hodia mi
signifas Ia justeeon kaj Ia kredon de Ia juna generacio.
Kiam mi estos paginta anka Ia lastan amortizon de
mia estimo al vi, tiam jam anka vi komprenos, kian
animstaton mi havis, kiam vi eljetis min."
Astor Terbanks faris rifuzan movon.
~ "K vankam, " li diris, "mi tute ne deziras klarigi al
vi, kion mi faris, tamen vian aserton mi kvalifikas
mensogo. Mi ne eljetis vin, sed mi ne devas plenumi
Ia deziron de kiu ajn. Finfine li ja povas esti
arlatano! . . . ",
"Mi," respondis Tenson kun levita kapo kaj fiere,
"me povis esti arlatano."
"Ne vi," li diris, "sed iu alia."
"Sed mi ne povis esti iu alia," spitis Tenson. "Mi
povas esti nur tio, kio mi determinigis. Vi nenion
seias pri miaj prauloj. En Ia mezepoko ili estis Ia
, H 1ST O R I A I N T E R P AR OL O 109
samaj kanajloj, kiel nun vi. La vivo, kiu estas tute
malj usta, estis al vi bonvola, kaj 'donis al vi okazon
por preni iun homan sorton per bonancaj manoj.
"Mi ne eljetis," diris Terbanks.
MaePhab suadis herbon.
"Vi eljetis."
"Sed mi ne eljetis !" kriegis Ia monmagnato,
rugiginta pro kolero.
"Sed vi eljetis !" respondis Tenson firme.
" Wennington-Laskett staris apud Ia veturilo kaj
klininta sin dormetis en stara pozieio. AI Ia tele-
fondratoj unu post Ia alia revenis Ia birdoj. La tuta
ielo estis blua kaj Tenson tiel sentis, ke i-ternpe oni
ne rajtas rigardi al Ia ielo, se oni ne volas mildigi.
La nuboj kaj Ia fl.oroj kaj Ia olivverdaj makuloj de Ia
foraj montfl.ankoj miksigis en Ia internajn aferojn de Ia
homoj kaj ili kazis emoeion en Ia koro.
Terbanks per malklaraj okuloj rigardis en Ia vizagon
de Ia 'juna fripono'. Subite li rememoris iun sian
koleron. Liaj manoj pugnigis kaj li alkriis lin :
"Vi ne fugos de Ia puno, ne, e ne imagu tion!
Vi havas Ia solan senkulpigon, ke ni vivas en lando,
kiu havas malbonajn legojn, kies logantoj meritas, ke
kelkfoje naskigu inter ili tia monstro kia vi. Sed tio
ne daros longe. Vi nun havas bonsancon. Sed
poste ... nu, pri kio vi ridas ?"
"Mi nur ridetas," diris Ia junulo, kiu pensis pri tio,
kiel interese estas, ke Astor Terbanks envias lian
bonancon . .. Sed li eble pravas. Bonanco kaj
felio iam estas sendependaj de materiaj aferoj.
Efektive mono povas signifi felion kaj povas signifi
malfelion. La amo povas signifi volupton kaj povas
110 SEP VANGOFRAPOJ
signifi senfinan suferon. Sed Ia felio povas signifi
nur felion kaj Ia sufero nur suferon. Kio estas ties
morala instruo? Tio, ke ni ne intermiksu konkretajn
konceptojn, ar tiuokaze ni iam disputos kaj neniam
komprenos unu Ia alian.
"Nur ridetu," rnansignis Terbanks, "mia soforo jam
estas i tie kun via ato."
Efektive, jam de malproksime videblis malgranda
polvonubo. Wennington-Laskett vekigis kaj iris ren-
konte al gi.
Tenson mansigne adiais Ia malgajan kaj koleran
milonulon, kiu en i tiu momento ajnis sensenca !
Milionulojn oni malofte vidas malgajaj kaj mal-
bonhumoraj. Sed neniu sciis pli bone, 01 Tenson, ke
i tiu milionulo estas viva realo.
"Morga ni ankora renkontigos," diris Ia imper-
tinenta junulo, kvaza malgaje, "sed postmorgai jam
ne. Domage. Car poste mi jam ne devos rompi
mian kapon, por eltrovi ion, por ridigi Ia homojn."
,Kaj dum li foriris sur Ia soseo, Terbanks pensis pri
tio, ke helpe de kelkmil pundoj, li tamen atinges, ke Ia
fripono ricevu Ia merititan punon. Se li ne havus
alian kontentigon, tiam li dungus kelkajn virojn kaj
ili fortege batus i tiun friponon en lia eesto. E
tiuokaze li estus kontenta, ar sur Ia tero ja ne ekzistas
absoluta justo.
2
Ili renkontigis kun Ia veturilo kaj post irka tridek
paso] ili haltigis gin. La soforo elatigis kaj esprimis
sian dankon.
Per granda irkavojo, sed dum tre mallonga tempo
HISTORIA INTERPAROLO 111
ili atingis Ia orientan limon de Ia urbo kaj Wennington-
Laskett estis Ia unua el tiuj, kiuj dum tiu mateno
eniris Ia konstruajon de Ia redakcio. Unue li rapidis
en Ia fotografan laborejon, poste al la efredaktoro.
"tefo," li diris, "Ia sesa vangofrapo estas donita."
"tu tiel frue?" demandis Ia efredaktoro. "Mi
havas Ia supozon, ke tio ne estas vera. Vi kaj tiu
MacPhab eltrovas Ia historion kaj vi skribas raporton."
"Ci-foje ni faris e foton," ridetis Ia raportisto, se
oni povas nomi rideto tiun staton, kiam iu ridaas
perbpse, dum liaj okuloj estas malvarmaj kvaza
mortanta planedo. Li vidigis grandan, malsekan
foton, kiu montris Ia figuron de Astor Terbnks, kun
telefonfosto en Ia fono kaj maldekstre kun Ia manplato
de Tenson MacPhab. La efo kontente rigardis Ia
foton.
"Tiu i foto valoras aI mi kelkmil pundojn," li diris.
"Sed e Ia sepa ni devus kolerigi Ia opinion de Ia
publiko kontrai Tenson."
"Kial ?" demandis Ia raportisto, kvazai Ia respondo
ne interesus lin.
"tar li ja ne sukcesos. Tiel ni devos formi Ia aferon,
ke Ia publiko nun jam goju pro Ia malsukceso de Tenson.
Car nia tasko estas: iam skribi ion tian, kia gojigas
Ia publikon," .
La jurnalisto diris kun nekutima viglo :
"Kio koncernas mian amikon: mi ne scias, kiel li
finos. Sed eble domage por li. Li estas brava knabo.
Li havas solan pekon, ke li estas tro kredema. Mi ne
volas diri, ke li estas viktimo de sia bona koro, sed
rnalbonkora homo ne povas trafigi en tia situacio:
tiu e ne irus al Terbanks. Imagu al vi naivan junulon,
kiu iras al Ia prezidanto de Ia taltrusto kaj li kredas,
11 'I!

112 SEP VANGOFRAPOJ

ke dum minutoj li ricevos cigaron kaj postenon, sed

ion i kun konvena gentilo kaj estimo."
TERBANKS REVENAS
"Do li estas freneza!" diris Ia efredaktoro. Sed
Wennington-Laskett kapskuis.
"Halo, Bixman," Terbanks akceptis Ia malhel-
"Kiel jumalisto, mi rekonas, ke li estas freneza.
vizagan sooron, "kial pro diablo vi foriris de i tie
Sed kiel psikiatro, mi eble trovus lin sancerba. Se mi
kaj kie vi estis gis nun ?"
estus Chesterton, mi verkus pri li romanon, kaj se
La oforo hezite rigardis sian mastron post tiu
virino, mi enamigus al li. Sed kiel policestro, mi
nemeritita atako. Li tuj vidis, ke io okazis, sed li ne
trenus lin dumnokte al Scotland Yard kaj dum
pensis, ke guste tio. Li gratis sian nukon kaj ekgemis.
semajno pendigus lin per liaj oreloj. Tio i estas ar
"Estas tagoj, sinjoro," li diris kun estimo, "kiam iu
io estas relativa." e
klopodo kaj fervoro estas vana. Mi rapidis reveni,
sed tiu malgranda auto tiel kuras kiel araneo, kiu havas
artajn piedojn."
Kiam li vidis, ke Terbanks silentas, li demandis :
"l:u eble io okazis, sinjoro ?"
Terbanks rigardis anta sino
Bixman sidgis apud Ia direktilo kaj atendis. Poste
li ekparolis :
"Lu ni povas iri, sinjoro ?"
La milionulo ektremis.
"Turnu Ia veturilon, Bixman," li diris tre lace.
"Ne havas sencon, ke Ia hodiaan tagon mi pasigu
malproksime de mia logejo. Ci okazis ... "
"Se mi havas Ia rajton demandi, bonvolu diri, kio
okazis ?" demandis Bixman zorgoplene.
"Oni insultis min," respondis Terbanks. "Se vi
estus reveninta iom pli frue, vi estus vidinta gin."
"Nekredeble, sinjoro. Estas felie, ke neniu vidis
gin kaj tiel gi ne povas publikigi, Vi refutos gin.
Kaj mi, sinjoro, juros, ke ni estis kunaj kaj okazis
nenio."
Tiu i penso iom refreigis Ia senesperan homon.

1~1 \
114 SEP VANGOFRAPOJ
TERBANKS REVENAS 115

Li enatigis kaj dum ili rekuregis la Ia zigzaga vojo

helpi unu Ia alian lainstinkte kaj lasente kaj tiam
iam pli kaj pli plais al li tiu eblo. Sed liaj esperoj
ne povus okazi, ke li pagas amason da nenio-farantoj
balda forvaporigis, kiam ili atingis Ia limon de Ia
kaj rifuzas al tiu MacPhab lian sejppundan peton!
konata vilago. Jam apud Ia banejo du gazet-
Kiom malbone oni uzas Ia monon. A oni entute ne
makleristoj kantvoe proponis Ia tagmezan gazeton: uzas, sed nur akiras gin !
'Fotobildoj pri Ia sesa vangofrapo! ASTOR
Li farigis pli kaj pli nervoza. Nun kiam li parolis
TERBANKS RICEVIS LA SESAN ! ! ! Originala
persone-kaj iom longe-kun tiu fripono, li devis tiom
jotobildo de nia raportisto pri Ia insulto! SEN-
rekoni, ke kvankam estas ne eble senku.lpigi Ia friponon,
EKZEMPLA POPULARECO DE LA PLEJ MAL-
li devas prijugi ankai: sian propran konduton. Car
BELA KRIMSERIO DE LA XXa JARCENTO!
se iu trovigas en tiu situacio, tiam li almenau mildigu
La krimulo rakontas Ia recepton de sia piej satata
siajn vortojn, kiam li rifuzas peton. Sed plej koleriga
mangajo sur Ia 9a pago de nia gazeto.' Kaj tiel plu ...
estis tio, ke i tiu damninda afero kostis aI li multe
Terbanks dekapigis sian malmolan, grizan apelon
pli da malagrablo kaj mono 01 sep pundoj. 10m post
kaj ifis gin.
iom li vidis klare, ke li devas fari du aferojn: Ia vengo
Kiam Ia auto ruligis en Ia parkon irka lia domo li
kaj rifugo for de Ia sepa. Nome: se-for ian
sidis en gi kun okuloj direktitaj al Ia ielo. Li
psedofieron !-i tiu junulo senmank e plenumos sian
supreniris en Ia bibliotekejon kaj deziris venigi sian
promeson, tiam lia triumfo estos perfekta, li estos
filinon, sed si jam matene foriris ella hejmo. Terbanks
nacia heroo en Ia okuloj de Ia publiko kaj Astor
rigardis sian horlogon : estis tagmezo. Li ja longe
Terbanks dum Ia tuta vivo portos makulon sur sia
staradis sur Ia herbejo, ar en sia kolero li forgesis pri
animo. Sed se li sukcesus nur gis ses vangofrapoj,
Ia mondo kaj revenante ili e ripozis en apudvoja
tiam anka la sporta vidpunkto oni povus nomi Ia
trinkejo. Tiel rapide pasis Ia tempo, kaj nun estas
aferon malsukcesa kaj tiam Tenson MacPhab estus ne
i tie neniu, anta kiu li povos trankvile blasfernadi,
heroo, sed fripono kaj reklamasisto. Do, anta io
a almena plendadi.
li devas zorgi, ke morga li elturnigu.
Li paadis tien-reen en Ia bibliotekejo; poste li
Terbanks eksidis apud Ia kolosa, duonrondforma
volis venigi Ia sekretarion, sed pruvigis, ke Ia sekretario
skribotablo, kiu rigardis al Ia irkaa parko, kaj star-
atendas lin en Londono. Li ne havis emon por iri
lampo faligis sur gin strangan ombron similan al ardeo.
en Ia urbon, pro tio, ke iu ridas pri li, sed almena
Li volis pensadi lametode. De pos t kiam li legis
iu kompatas lin.
artikolojn pri Ia Iametoda pensado en Ia dimanaj
En tiaj okazoj evidentigas, ke oni havas neniun
gazetoj, li postulis de siaj dungitoj, ke ili pensadu
amikon. Li ekvilibrigas Ia vivon de multmiloj da
lameiode, Sed nun li devis agi tiel . .. La tezo
homoj, sed iu povas nur peti, ne helpi! En inferon
estis jena: kiamaniere eblas dum du dek kvar horoj
kun ili, de nun li agos alimaniere! Verdire oni devus
riugi de tio, ke li renkontigu kun iu certa homo.

116 SEP VANGOFRAPOJ
Por tio prezentigis multe da tagaj, sed pli multe da
netagaj, manieroj. Oni povas sin kai u en Anglujo
u en eksterlando.
Terbanks estante moderna homo ne satis Ia ekster-
landon, ar por tio li estis treege brita. La protestanta
anglo vidas Ia eropan duoninsulon tia asteritorio,
sur kiu pro du kazoj oni ne povas asi. Unue, ar
en gi ne estas sovagbestoj kaj due, ar gi estas Ia
posedajo de iu alia.
Sed kasigi en Anglujo signifus tion, ke li alvokas Ia
atenton pri si. Tiu i MacPhab laboras kun Ia diablo !
De kie li sciis, ekzemple, kiam kaj kien volas Terbanks
orvojagi ? Kiamaniere li trafis guste tiun soseon, kie
li jam atendis kun sia auto starigita kruce? ...
Se MacPhab disponus pri cent detektivoj, tiam
Terbanks komprenus Ia aferon. Kvankam li jam
spertis, ke cent homoj ne estas pli, 01 unu. Sed oni ne
satas Ia rolon de sago, kaj generale ni primokas tiun
estajon, kiu vidas Ia civilizecon en Ia organismo de Ia
sago kaj ne en Ia instrumentoj. Kaj tiaj homoj
malofte estas koleraj, ar tiam Ia mondo estus plena de
fenomenoj similaj al Tenson MacPhab. Pensema homo
malote pensas pri tio, ke li povus malutili al sia
homrato, sed se li tamen tiel agas, tiam li estas
nebridebla.
Tenson MacPhab sciis, ke li superas Ia aliajn iu-
tagajn homojn, ne pro felio, sed pro siaj pensoj. Car
anka li estis iutaga homo, kiu ne povis pardoni.
Sed li sciis, ke estas nekredeble, ke li renkontu unu
penseman homon el Ia ok a dek, kiuj vivas en
Londono. Pro tio li estis memfida.
En preskai iu profesio trovigis unu-du homoj en Ia
mondo, kiuj kutimas anka pensadi. Ekskluzive eble
TERBANKS REVENAS 117
nur inter teatrodirektoroj ankora ne eble estas trov
tiajn. Ciu teatrodirektoro kredas, ke la financa senco
li perdas Ia grundon el sub siaj piedoj, tuj kiam li
lernis ion, kio apartenas al lia profesio. Ekzemple,
neniu havas imagon pri tio, ke ne io estas tragedia,
kio estas serioza, kaj ne io estas komedia, kio estas
malserioza. Male, ili kvalifikas neversajna iun brikon,
kiu ankora ne falis sur ilian kapon, kaj pro tio ili
ankora ne povis pcrsone konvinkigi pri gia ekzisto.
Kaj se ili renkontigas 'kun tia verko--ar okazas, ke
ili kutimas legi anta endorrnigo-c-al kiu similan ili ne
vidis almena en dek sep varioj dum Ia lastaj dek jaroj,
tiam ili faligas gin, kvaza gi havus lepron. Car nur
tion ili kuragas uzi, pri kio ili scias certe, kiu stelis gin
kaj de kie. tio cetera estas nefidinda !
Tia estis S-ro Birmingham, Ia direktoro de Ia
TEATRO 'NOVA VO]O'. Komence. li estis komizo
en Ia spicista fako, poste li aetis teatron per sia
sparita mono kaj li havis Ia kulminon de siaj sukcesoj,
kiam li ekmemoris pri Tenson MacPhab. Kiel teatro-
direktoro li ne povis kontentigi siajn ambiciojn kaj
tial li komencis regisori. Li provis esprimi subtilajn
aferojn kaj li havis Ia kapablon steli el Bangkok tiajn,
ideojn, per kiuj li povis pruvi sian spiritan superecon
al la aliaj ekskomizaj spicistoj.
Tenny e ankora sabate memoris kun konsternigo
pri tiu priparolo, kiun li faris kun i tiu viro kaj i tiu
konsternigo eble e pli rapide maturigis Ia okazajojn,
kiel ili estis atendataj. Tenson ja ne sciis, ke Ssro-
Birmingham estas Ia plej bona regisoro de Ia mondo
kaj iomete li estis surprizata, ke tion li ekscias de
Birmingham mem.
Tenson terure memoris pri tio, ke Ia afero preska,
118 SEP VANGOFRAPOJ TERBANKS REVENAS 119

okazis o o o S-ro Birmingham volis, ke li forjetu Ia
Hollywood'an kontrakton kaj li proponis multege da
mono por tio, ke Tenson verku por li teatrajon. Tenson
estus satinta havi kapitalon, por ke li gajnu Maisie o o o
Sed kiam S-ro Birmingham diris aI li, kion kaj kiel
li devas verki o brrr
o o o o o iamaniere tute alan, kaj gi estu Tairoff''a, sed kun
Li decidis, ke tion li rakontos al la knabino, kun kiu
li havas renkontigon je Ia duono post Ia naa : kaj kiu
komprenos el tio, kiel terure estas ne esti milionulo.
Ciu alia profesio devigas Ia homojn humiligi anta
aliaj, rezigni pri siaj rajtoj, kai siajn virtojn kaj
fanfaroni pri krimoj, kiujn ili ne povus fari,
Li renkontigis kun Maisie en Ia sarna momento, kiam
Terbanks trovis Ia solvon en Lammeth RiU, per kiu li
povas eviti Ia sekvantan kaj fatalan insulton. Vango-
frapo neniam povas tiom dolori, kiel ia aa kaj malsaga
ofendo, kiu onin trafas maljuste, sed tion Terbanks ne
sciis, ar liaj milionoj gis nun defendis lin de io, nur
de Tenson MacPhab ili ne povis lin savi. Tiu i
semajnfino estis tre brila kaj tio estis dankebla precipe
al S-ro Birmingham, kiu donis definitivan puson al Ia
'rnaltrankvila' animo de Tenson. Al la teatrodirektoro
Tenson iris kun konsciencriproo; en Ia lasta momento
li volis farigi honesta homo, kaj li volis konatigi kun Ia
'projekcioj' de Ia artistaj animoj Anstata tio li
o
neverajna ; kaj gi temu pri multaj aferoj, ar aliokaze
gi estas monotona, sed gi ne estu komplika, ar tiam
gi estas diversa; kaj gi ne havu muzikon, ar tio estas
nearta, sed gi havu videblan orkestron, ar tio estas
arta; kaj gi havu tian finon, kiel Candida, sed
siluetludsimilaj filmbruetoj, kiel tion priskribis Ia
fakuloj de tre bone konata Greka sufloristo en sia verko
De Ia Variet of Artistic Kunst e Grottism delta
Federazione Suobistiche Guiccio Int., Mfrho, Bs. Do,
kiun Tenny nepre devos legi, anta 01 li komencos
verki Ia mallongan, sed Iongan kaj Ia gajan, sed amaran
teatrajon.
S-ro Birmingham sidis sur viol-kolora alo kaj
tutkorpe frostotremis, parte pro Ia entuziasmo de Ia
arta kreado, parte pro tio, ar lia ambristno ne povis
por li kalkuli pri du silingoj kaj sep pencoj o Tenson
ne estis fakulo, sed li diris kun sufie da sentemo:
"Sciu, sinjoro, multe da malhonestaj kaj aaj
profesioj estas en Ia mondo kaj estas malnova afero,
ke sinjorece gajni monon oni povas nur mortigante
sian rian avnon. Sed via arto superas iun aajon."

ekhavis emon por resti fripono gis Ia fino de sia vivo,

kaj tiamaniere li faru bonon al Ia homoj, ilin vango-
rapante. Li preferas resti malria, sed honesta, 01
verki tiun teatrajon pri si mem, kiun S-ro Birmingham
deziras de li: kiu ne estu humora, ar tiam gi estas
nekredebla, sed gi ne estu serioza, ar tiam gi ne estas
negoco; kiu ne estu natura, ar tiam ne eblas gin
stiligi, sed gi ne estu stiligita, ar tiam gi estas

I

LA MACPHABISMO
1 Ia MacPhabismo.
En nia korupta kaj hipokrita civilizacio tio estas Ia
plej granda mensogo, ke oni prenas serioza nur tian
homon kaj tian aferon, kiu havas kiel unuan program-
punkton: preni Ia aferojn seriozaj! La mondo
konsistas el multnombra] Sunsistemoj kaj spiralaj
nebuloj, sed en Ia cirklo de unu miliono da lumjaroj
estas tute unika Ia fundamenta elemento de Ia tera
blanka homo: Ia Pozemo. En nia epoko Ia filozofoj
ne estas legataj, sed iu apelistino havas sian propran
filozofan sistemon, per kiu si rifuzas al almozpetanto
kaj per kiu si pruvas siajn modelteladojn. Ne estas
mirinde, ke Tenson MacPhab gis nun ne ricevis
postenon, nek unu pencon kontra konvena servo;
samtiam, kiam jam antalonge fondigis Ia macphabismo,
Mian verkistan moderon pruvas tiu fakto, ke mi tute
ne tro altetaksas Ia signifon de i tiu modo. La hodiaa
homo preferas aligi al Ia partio 'Almozpetantoj
Bezonataj', pro kio li devas pagi tridek pundojn da
kotizo, 01 dum Ia sarna tempo doni unu silingon al
almozpetantoj. Ni rigardu niajn homfratojn kaj ni
vidos, ke ili tute ne estas naturaj, sed naturalismaj.
La konceptojn ili igas institucioj por fugi de Ia sekvoj
kaj devo. Kiel S-ro Birmingham havis artan, tiel
kondpktoro havas politikan konvinkon; ar hodia
iu homo havas politikan konvinkon; kaj hodia nur
Ia politikistoj ne havas politikan konvinkon.
Efektive Ia homojn ne interesis MacPhab kaj ilin ne
LA MACPHABISMO 121
interesis Terbanks, ilin interesis nur ilia propra opinio
pri Ia afero de Tenson kaj Astor. Pro tio estis
popularaj ne i tiuj du homoj, sed Ia opinioj kreitaj
pri ili. Oni multe parolis pri ili kaj tiamaniere naskigis
2
Ci kreskis kaj disvastigis dum minutoj kaj gi
kristalgis dum kelkaj horoj. Ci komencigis per afio
de panfabriko, kun Ia jena teksto: AtETU MACPHAB-
PANON, BULKON KAJ BISKVITON. Vendredon
posttagmeze oni kaptis en Kensington psedo-
MacPhab'on, kiu aperis en Ia vilao de direktoro
G. K. HoImond kaj minacis pri vangofrapoj. La
ambristo volis Iin transdoni al poIicisto, sed Ia poIicisto
ne transprenis lin. Dek kvin homoj stars anta Ia
vilao kaj ili vivu'is Ia psedo-Macl-hab'on.
La semajna gazeto WeekIy Letters raportis pri psedo-
vangofrapo. Tio estis Ia plej karakteriza. La WeekIy
Letters ne povis konkuri kun Ia mono de Ia Age kaj
aliaj gazetoj kaj gi postrestis pri iu vangofrapo.
Ne "La Age en certa senco postrestas nin," diris Ia
WeekIy Letters, "ar gi skribas Ia veron; tion gi devas
fari pro Ia alta eldonnombro. Kaj Ia sesa vangofrapo
povis okazi nur sabaton antatagmeze kaj tiamaniere
Ia Age povas raporti pri gi nur tagmeze. Ni male
eltrovas historion kaj ni [etas gin sur Ia straton jam
sabaton matene,"
TieI ja okazis. La WeekIy Letters sabate de mateno
gis tagmezo en iu certa distrikto de Ia urbo krdigis
al Ia homoj, ke okazis iuj certaj aferoj kaj kiam
evidentigis, ke ili ne okazis, tiam jam disvendigis
270,000 ekzempleroj de Ia gazeto.
 l
122 SEP VANGOFRAPOJ
La historio-resume-tekstis jene :
'Sir Lawrence kaj inspektoro Drive denove kunsidis
vendredon vespere, par trovi novan eblon por Ia
bridado de MacPhab. Inspektoro Drive diris, ke li
havas homon, kiu treege similas al Astor Terbanks, Ia
prezidanto de Ia Staltrusto, precipe, se li bone maskas
sin ... La viro ja estas aktoro.
Duonon post Ia naa alvenis Ia aktoro kaj post
kvaronhoro anka Astor Terbanks kun apelo tirita
gis Ia okuloj.
Sir Lawrence klarigis Ia planon.
"Vi havos vian similulon, kiu ricevos Ia vangofrapon
anstata vi kaj tiamaniere vi senigos de Ia dangero."
La plano plais al S-ro Terbanks, kvankam "rni ne
povas imagi," li diris, "ke iu tiom multe similas al
mi."
Sed kiam li ekvidis Ia aktoron, kiu krom sia eluzita
vesto efcktive treege similis lin kaj efe povis imiti Ia
voon kaj movon de Ia granda homo, tiam li devis
konfesi, ke Ia beninda sango vere estas imagebla.
"Li estas iomete tro juna," li ankora diris, sed Ia
aktoro trankviligis lin.
"Tio estas nur demando de Ia Iudo, sinjoro. Kontra
kvindek pundoj, mi estos tiom maljuna, ke apena rni
povos remeti miajn dentojn. Kaj anka Ia vesto
multon faras, sinjoro."
Pri tio ili konsentis. Sir Lawrence kaj Drive eliris Ia
ambron, por ke povu okazi Ia sango de Ia vestoj.
La du similaj sinjoroj restis solaj. La aktoro diris
kun rideto :
"Bonvolu senvestigi, S-ro Terbanks, dum mi turnos
min."
LA MACPHABISMO 123
Li efektive turnis sin kaj S-ro Terbanks komencis
senvestigi. Dume li ne rimarkis, ke Ia aktoro turnis Ia
slosilon en tiu tegita pardo, tra kiu foriris Sir Lawrence.
Kiam Astor Terbanks, Ia reganto de Ia Angla
financa mondo, staris preska senvesta en Ia mezo de
Ia ambro: li konstatis surprize, ke lia similulo
ankora ne komencis senvestigi. E, li proksimigis al
li kun minaca rideto kaj ... kaj ... vangofrapis lin !
Terbanks ekkriegis. Sed lia similulo tordis liajn
manojn surdorsen kaj alkriis lin :
"Ne kriadu, nenio penetros eksteren. Kiel vi povas
konstati per Ia nun ricevita vangofrapo, mi estas
Tenson MacPhab, kiu e Ypres savis Ia vivon de via
nevo. Mi kredas, ke vi jam komencas rekoni, kiel
granda estas Ia numero ses: sed mi suldas ankora
unu. Kaj nun bele mi ligos viajn manojn malanta
via dorso . . . bone . . . vian maldekstran piedon mi
ligos al la piedo de Ia skribotablo . . . brave . . . kaj
de Ia kalendaro mi deiros grandan numeron ses kaj
donos gin en vian manon. C-i signifos, ke vi ricevis Ia
sesan. Vi havas belan silkan postukon ! Gin mi
premos en vian buon, por ke vi ne povu kriadi. J en
vidu, vi estus vere tre simpatia horno, se vi pentus kaj
komprenus, ke vi agis malbele."
Poste Tenson MacPhab forlasis Ia senpovan homon ;
li iris en Ia antaambron kaj diris :
"Askultu, Sir Lawrence, anta io veturigu min al
Ia stacidomo Victoria, por io cetera vi havos tempon.
De tie mi mem iros al Kent."
"Eble kun Drive ... " provis Sir Lawrence. Sed
Ia psedo-Terbanks, sur kiu ankora iam estis Ia vesto
de Ia aktoro, do tiu uesto, kiun Terbanks estus devnta
preni sur sin, persistis, ke Sir Lawrence persone
124 S'EP VANGOFRAPOJ
LA MACPHABISMO 125
akompanu lin al Victoria Station. Lia deziro estis
plenumita. do povis signifi-kaj e longe gi signifis-c-vengon,
Tiel okazis Ia sesa vangofrapo, pri kiu ni informas socialismon, fasismon, pardonon; revenon al Ia
unue Ia publikon, sekve de Ia lerto de niaj mitologio kaj Ia unuan paon al Ia komuneco. 00 Ia
raportistoj . . . ' MacPhabismo per tio malsimilis iun tian ismon, kiu
Tia estis Ia raporto de Ia Weekly Letters pri Ia sesa povas signifi kion ajn: kaj krome gi povis signifi
vangofrapo, kiu ne estis vera kaj eble guste pro tio gi anka Ia MacPhabismon. Kaj ar gin komprenis
al multaj plais pli 01 iu ajn alia vangofrapo. Kontra neniu, iu povis tute trankvile aserti, ke li komprenas
Ia redaktoro Ia policestro komencis proceson en Ia gin. En Londono Tenson MacPhab estis Ia soja homo,
kiu e imagon ne havis pri gia signifo.
sekvanta tago kaj tiun proceson li gajnis post longa
tempo, sed per gi li ne malutilis al Ia Weekly Letters
tiom, kiom al gi utilis i tiu mensogo . .. La 'lerto'
de raportistoj nur tiom estis lerto, kiom ,tia estas iu
verkista fikcio; ar en Ia supra historio efektive
miksigis multaj veraj elemento] kun Ia malveraj.
Fakte, anka Ia veraj elementoj hazarde enigis en Ia
raporton, sed sendube anka Tenson MacPhab en Ia
suprepriskribita situacio estus dirinta precize Ia samon,
kion diris Ia lerta raportisto.

3
Anka en Ia parkoj oni predikis MacPhabismon, ar
MacPhab tarigis simbolo. Tio ne estus malagrabla,
sed i tie denove aperis Ia fundamenta eraro de Ia
blanka civilizacio: Ia Pozemo. Nur al pozemo estas
dankebla tiu fakto, ke sampensantaj homoj diras guste
Ia malon. La iu oratoro-ekzemple-Tenson estas Ia
simbolo de Ia Novprimitivismo, la alia li estas Ia
Intelekta Krimulo, kiu estas Ia tipo de Ia estonta
homaro. La verkisto de efartikolo MacPhab estas Ia
Smbolo de Vengo, la alia tiu de Ia Bono. La
surprizigan vidpunkton Ia verkisto tiel klarigis, ke li
agas por Ia aliaj malriaj homoj ... La MacPhabismo

LA DECIDA] PA50] DE MAISIE
1 celo. Li informis lin, ke tiuokaze, se li volos plenumi
Alta junulo en griza vesto staris anta Ia palaco de
Ia Ad~iralejo kaj observis Ia ielon kun kuntiritaj
brovoj. Nuboj pass al Ia sudo, sed Ia suno ankora
brilis. La junulo estus atinta, se Ia ielo serenigus
kaj samtempe li klopodis reordigi siajn pensojn, kiuj
tumultis, kiella nuboj.
Ankora restis unu vango.frapo kaj Ia junulo sciis,
ke Ia ceteraj ses valoras neniom sen Ia sepa. Sed li
sciis anka tion, ke io i ne estas vivcelo, sed nur
brava, junaga militiro kontra Ia Providenco. Sed Ia
juneco ne daras eterne kaj jen estas i tie anka Ia
afero pri Ia knabino. Stranga knabino si estas, tio
estas certa.
La junulo staris kaj meditis. El liaj teatraj kaj
film-planoj, Ia film-plano havis tiun malavantagon kaj
anka avantagon, ke li devas forlasi Anglujon. Eble
pro tio estas liaj pensoj tiel malklaraj dum i tiu
mateno? Li volis ekiri, sed tiel li sentis, ke li povos
fari e ne unu pason, dum li ne finarangos kun si mem
Ia aferon. Do li plu staradis.
te gazetvendisto li aetis Ia ekzempleron de Ia
Weekly Letters kaj kun gaja humoro li legis Ia mensogan
raporton. Wennington-Laskett jam certe sciis pri i
tiu ruzajo. Tamen li devus telefoni al li.
Li estis hezitema. Tio surprizis lin. 'Kiel povas
okazi, ke iu certa Tenson MacPhab estas hezitema ?'
li demandis sin mem kaj li tuj respondis: "Tiel'.
LA D E C I DA] P ASO] DE. MAI SI E 127
Tamen li ekiris kaj e publika telefonbudo li
kontaktigis kun Ia raportisto. Wennington-Laskett
grumbladis en Ia telefonon, dum Tenson parolis.
Efektive li iam pli kaj pli admiris i tiun junulon, kiu
kapablas labori kun tiom da forto pro sia obstina, eta
Ia Hollywood'an kontrakton, tiam li devos ekveturi
lunde al Dover.
"Mi jam parolis kun Ia ipoficejo," li diris, "kaj mi
arangis ion. Se vi volas veturi inkognite, kion mi
kuragas proponi, tiuokaze vi devas anonci vin e iu
sinjoro nomata Newman."
La pasporto jam estis en Ia poso de Tenson kaj
validis por Ia nomo E. C. Smith . . .
"Se vi jam estos sur Ia sipo," diris Laskett, "tiam vi
havos nenian malagrablajon. Se nur," li gemis, "vi
j am estus tie."
"Mi estos tie !" respondis Tenson, ar anka li ne
vidis en Ia estonton, kiella plej multaj homoj ne vidas.
Poste Tenson telefonis al Ia anoncoficejo kaj tie oni
diris al li, ke li havas sciigon kun devizo 'Maisie": li
estu je Ia deka e Ia maldekstra flanko de Grosvenor
Square.
2
Vendredon vespere Maisie enlitigis sian patron, si
donis al li konjakon kaj traktis lin kun patrineca
zorgemo.
"Satdormu bone," si diris, "sed anta 01 vi bone
satdormos, diru al mi Ia veran kazon, pro kiu Ia
kanajlo faras Ia tutan aferon."
"Lu jam anka vi komencas," grumblis Terbanks
E
128 SEP VANGOFRAPOJ
LA D E CI D A J P AS J DE MA I S I E 129>
sub Ia kovrilo, "kian veran kazon ? Li petis monon
tagmezo ili veturis konstante kaj Ia suno jam pasis
kaj mi ne donis, jen Ia tuta afere."
trans Ia zeniton, kiam Tenson haltigis Ia veturilon
"Sed u estis parolo pri tio, ke li ... ke tiu ulo
anta evoja gastejo, kun Ia nomo: Wrencair.
petis ian oficon kaj vi rifuzis lian peton ?"
"Tie i ni povas tagrnang," li nun diris, kaj ili estis
"Mi jam ne memoras," murmuris Terbanks. Se estis
liaj unuaj vortoj de post Ia deka horo.
iu, kies riproan kaj severan rigardon li iam timis,
lnter Ia floroj, Ia strea humoro estis ia fremda kaj
tiu estis lia filino.
stranga elemento, kiu same ekbrilis en liaj kelkaj
Maisie forlasis Ia patron kun diversaj sentoj. Si
vortoj, kiel en lia rigardo.
vidis, ke li ne estas tute sincera al si, sed nenio okazinta
Sur Ia muro de Ia iom malalta"domo ie pendis etaj
inter Tenson kaj sia patro povus senkulpigi Ia agon
verdaj branoj kun adoro kaj flave rugaj floroj. La
de Ia junulo. Sed se si memoris Ia honestan vizagon de
tablo, apud kiu ili sidis, estis kovrita per ruga tuko :
Tenson ... nu, si ne rajtis memori pri tio, jen Ia
Maisie metis siajn manojn sur Ia tukon kaj malanta
tuta afero. Sufiis Ia subtilemo! (De post tagoj jen
siaj fermitaj palpebroj si pensis :
kun amo, jen kun blinda, mortiga kolero si memoris
"Mi devas malhelpi, ke li reiru al Londono, dum
pri Tenson kaj inter Ia du kontraaj ondoj kelkfoje
pajo ne atingis Liverpool'on l"
estis nenia transiro.)
"Cio estas tre bela i tie," si diris late. Sed Tenson
Nun jam pri io decidos Ia 'rnorgaa renkontigo.
kvaza ne atentis pri si.
Se Tenson venos, tiam si, formetante iun knabinan
Liajokuloj fiksigis al Ia sportato staranta sur Ia
fieron, e ne por momento forlasos Tenson'on kaj
oseo. Jam du kokinoj sidis sur Ia direktilo kaj porko
tiamaniere si malhelpos, ke Tenson plenumu Ia sesan
premis sian dorson al gia malantaa rado. Sed sur Ia
fazon de sia aa plano.
alia flanko de Ia oseo estis granda trafiko kaj apud du
Si ekdormis kun tiu penso.
tukoj sidis tonministoj.
3 MacPhab petis de Ia gastejisto pli trankvilan lokon.
Maisie [etis al li kompreneman rigardon.
La postan tagon jam tri-kvaronojn post Ia naa si
La gastejisto kondukis ilin al malgranda teraso e Ia
sidis en sia auto e Ia maldekstra angulo de Grosvenor
malantaa parto de Ia gastejo, kie estis ombro, ar
Square, sed dum duonhoro venis neniu. Fine aperis
iufianke pendis gis Ia tero hedero, kaj kie ili estis solaj.
e Ia angulo Ia longa, svelta staturo de Tenson.
Senvorte ili mangis Ia tagrnangon kaj kiam ili finis gin,
"Enatigu rapide," diris Maisie kaj si transdonis Ia
Tenson forovis sian segon kaj diris:
direktilon al la viro, por ke anka per tio si senarmigu
"Nun jam mi devas reiri."
lian malfidon.
"Ne, ne." protestis Ia knabino, "nun mi estas tre
Tenson ekfunkciigis Ia motoron. Hodia li sajnis
felia, ke , ni estas kunaj. Kaj mi volis pri tio
.iomete malgaja kaj diris e ne unu vorton. Cis
paroli ... "
130 SEP VANGOFRAPOJ LA D E CI DAJ P AS J DE MA I S I E 131

Tenson maltrankvile rigardis sian horlogon.
"Pri kio ?" li demandis.
"Se vi restos, tiam mi diros."
"Provizore mi restos," diris Ia viro, kun kaita
maltrankvilo. "Pri kio vi volis paroli kun mi ?"
"Pri tio, kion vi inteneas fari en Ia estonteco."
"Mi elmigros lunde," gemis Ia viro.
"Ho, u vi forkuros ?" demandis Maisie.
"De kiu ?"
"De mio Mi pensis, ke post Ia okazintajoj vi havas
ion por diri aI mi ... post Ia okazintajoj en Ia arbaro
de Dorking."
Si atendis, ke Ia viro embarasigos, sed videble Tenson
estis preparita por Ia respondo.
"Askultu, kion vi seias pri mi, io estas malbona.
Sed vi almena scias ion pri mio Sed mi scias pri vi
nenion."
"Kion vi devas scii," diris Maisie dum siajn belajn,
bluajn okulojn si direktis aI Ia viro, "tion mi diras per
kelka j vortoj."
"Do, diru !"
"Mi estas ria kaj mia patro ne ... neniam
konsentus nian geedzigon. Sed mi . . . mi satus . . .
satus farigi via edzino kaj ... kaj mi scias manieron,
per kiu tio estus ebla."
Si klinigis tute proksime al Ia viro. Saj blondaj
bukloj flugadis anta Iiaj okuloj. Li irkabrakis Ia Ia alia, ke ili tenos siajn vortojn.
gracilan, fortan korpon kaj rigardis sin desupre.
"Kia estas tiu maniero ?"
"N restu i tie gis noktomezo;' flustris Ia knabino,
"kaj tiam vi estos min kompromitinta."
Tenson residigis Ia knabinon kvaza pupon sur segon,
kaj dum longa tempo esplore sin rigardis.
"Tio estas malfaeila . . . "fine li diris.
"Kial ?" ckploris Maisie, "u por vi estas malfacile,
kiam mi ... "
"Estas en ordo, ni restos i tie gis noktomezo. Kaj
morgai frumatene ni ekveturos al Gretna Green kaj
ni geedzigos tie e Ia forgsto."
Tra Maisie tempestis fortaj pasioj. Nun anka si
atingis sortodeeidajn momentojn. Se ili restus i tie
gis Ia vespero, tiuokaze Tenson perdus Ia ludon-sed li
gajnus iun alian. Forrestos Ia sesa kaj sepa vango-
frapoj . . . sed kiapreze? Lu Ia kvin antaaj estas
pardoneblaj? Maisie provis pensadi tiamaniere, ke
anka la geedzigo estos nur epizodo de Ia militiro, kiun
si, Ia filino de Astor Terbanks, batalos kontra Tenson.
Si Ievis Ia kapon. La malhelaj okuloj de Tenson
atentoplene rigardis ian vizagon. Li etendis sian
manon.
"Konsentite," diris Maisie.
"Do, ni amba Juros je nia honoro, ke ni ne disigos
unu de Ia alia, gis ni Iarigos geedzoj anta Dio kaj Ia
homoj !"
"Ni Juras je nia honoro l" Maisie ripetis.
"Kio ajn okazos gis morgai ?"
"Jes l" diris Ia knabino kun triumfa rideto.
Ili manprenis. Ili rigardis unu Ia alian, kvaza
novaj geedzoj: esplore kaj ame. Lar ili sciis unu pri
4
De nun ia tempo pasis rapidege. Ili luis du
ambretojn en Ia malgranda gastejo kaj iris trans Ia
montetojn. Tenson jam ne rigardis sian horlogon kaj
ne demandis, kiu estas Maisie? Tiu demando ajne
132 SEP VANGOFRAPOJ LA D E CI D A J P A~ J DE MA I SI E 133

ne interesis Iin. Ili nur tenis la manon unu de Ia alia, mi povus frenezigi pro Ia gojo, ke vi Iarigos mia
ili interkisadis, ili gojis unu aI Ia alia, kvaza ili estus edzino."
gajnintaj Ia efloterion, unu per Ia alia. "Sed," diris Ia knabino, kroante sin al i tiu lasta
Sed kiam Ia vespero proksimigis, Maisie komeneis pajlero, "estas tute certe, ke S-ro Terbanks ne venos al
rigardi sian horlogon. Si atendis Ia nokton iam pli Gretna Green !"
kaj pli maltrankvile. Kaj guste, kiam Ia murhorlogo Sed Tenson ne respondis. Li rigardis anta sino
en Ia halo batis dek-dufoje, tiam si turnis sin aI Tenson Tiel sajnis Ia afere, kvaza li meditadus.
kun maliea rideto. "Akornpanu min al mia ambro, Tenson," diris
"tu post Ia dek-dua jam estas dimano ?" Maisie.
"jes," respondis Tenson. Si haltis anta Ia pordo. Si etendis sian manon.
"Do, jam pasis sabato." "Sed anka vi ne forlasu Ia domon l" si diris atentige,
.J es," diris Ia viro. "rnernoru vian [uron."
"Kaj u Ia sesa vangofrapo ?" mokis Ia knabino. "Sed anka vi rememoru vian," diris Tenson
"Tion mi jam arangis anta Ia duono post Ia naa, MacPhab kun ironia rideto, "vi jam scias, ke mi fars,
matene. TieI mi arangis miajn aerojn, ke nenio genu kion mi promesis . . . !"
nian kunestadon." Maisie jetfermis Ia pordon.
Maisie mortpala rigardis al Ia viro. Sed si devis Interne si sidigis sur Ia rando de Ia lito kaj sternis
sin regi.
anta si Ia gazeton. Si denove kaj denove legis Ia.
Tenson manfrapis. Envenis Ia gastejisto. raporton kaj provis imagi, kieI gi okazis.
"S-ro Hackett," diris Tenson, "u vi havas Ia Do sia patro kun Bixman ne atingis Liverpool'on ~
hodiaajn gazetojn eI Londono ?" u tio estas ebla? Bixman estas ortulo, e amba
La gastejisto enportis ekzempleron de Ia Age. estis anka revolvera, kaj neniu povis scii, kien ili ir os !.
Maisie tenis anta si Ia gazeton per tremantaj manoj. Kaj tamen, jen Ia historio, kiu estas komprenebla,
Dum momentoj si tralegis Ia historion de Ia sesa kaj logika, se oni pensas pri tio, ke en gia rnezo staras
vangofrapo. Poste si demetis Ia gazeton kaj rigardis MaePhab .
al Tenson. Kion si volas de i tiu viro? Ili ja estas mortigaj
"Jes ... " si balbutis, "kaj kio okazos morga ?" malamikoj, sed sajne, en Maisie kasigas grandaj
"Ni geedzigos," respondis Tenson kun radianta aktoraj kapabloj.
vizago. La sola maIgrasa konsolo: Ia sepa ne realigos : kaj
"Kaj u ... u vi rezignas pr Ia sepa ?" i tiu kanajla, sed honesta fripono tre surprizigos, kiam
"Kiel vi tion komprenas i" evidentigos anta Ia geedzgo, ke li edzinigos Ia filinon.
"Vi ja promesis, ke vi ne reiros al Londono." de Astor Terbanks !
"Mi promesis tion kaj ne reiros. Mi amegas vin kaj Anta Ia fenestro inter Ia hederoj nestis iu birdo kiu
134 SEP VANGOFRAPOJ LA D E CI DAJ P AS J DE MA I SI E 135

kantis tute mallate ... Estis silente kaj Ia Iuno "Gi estas grava aero," si diris. "Kaj vi ne faeiligas
nagis ekstere en Ia nokto ; gi estis brile fiava, kvaza Ia aferon. AI kiu mi cdzinigos ? AI skandalheroo !"
gi vitus. "Kiu origine estis ingeniero," aldonis Tenson.
Oni frapis. "Jes. Sed nun ?"
"Envenu," diris Ia knabino, ar si sciis, ke estas "Kiom tio valoris, ke mi estis ingeniero nur en la
Tenson, kiu frapis. poso, kie mi portis Ia diplomon? Devis io okazi.
Donu viajn manojn."
Tenson enpasis kaj fermis Ia pordon.
Maisie ne donis ilin.
"Ha, u estas vi ?" diris Maisie kun senlima surprizo.
"Kio vi farigos ?" si darigis Ia demandon.
"Kion vi deziras ?"
"Edzo."
"Dum Ia tuta tago ni mute batalis unu kontra Ia Maisie turnigis kaj rigardis Ia lunon. La luno ne
alia," diris Ia junulo, "kaj nun mi volas kun vi paroli. donas tiel idiotajn respondojn, Li vere estas
Kial vi tiom maltrankviligas pro Terbanks? ... " impertinenta, estis domage komenei kun li inter-
Maisie ekstaris kaj balancpae iris al Ia fenestro. paroladon. Astor Terbanks ne estas malforta mal-
Tenson postrigardis sino Si havis tre belforman junulo, li estus povinta-eble-defendi sino Sed jen Ia
staturon. plej granda malagrablajo : i tiu 'idilio', Efektive
Si subite turnigis e Ia fenestro kaj Ia etan potukon estas freneze, sed neeble rigardi kun malamo en lian
en sia mano subite si Ievis anta Ia vizagon. firman, akralinian vizagon, el kiu radias tiom terure
"Mi timas ne pro li. Mi e ne seias, kiu li estas. simpatia rigardo !
Mi timas pro vi." "Lasu min," diris Ia knabino, "kial vi envenis ?"
"De kio r: Tenson iris al si kaj irkaplektis ian talion, Maisie
"De tio, ke oni mortbatos vin. A malliberigos vin. ektremis,
Tio ne iam povas sukeesi. Kion gis nun vi faris, tio Tenson ridetis.
estas nekomprenebla. Per via gisnuna bonanco estas "Kvaza elektro-fiso plektigus irka vian talion,
konkludebla, ke vi ne povas havi pli da bonanco." u ne ?" li demandis triumfe kaj impertinente rigardis
"Mi diris al vi, ke mi restos i tie kun vi gis morga. en Ia koleran vizagon. "Sajnas," darigis Ia junulo,
Sed faru pli gajan vizagon, Mi tieI sentas, ke vi ne "ke fine mi jam seias, !lia maltrankviligas vin. Vi ne
parolas sincere." sei as, per kio mi vivtenos vin !"
"Pro kio vi sentas tion ?" demandis Ia knabino, kun "Tio ne maltrankviligas min," respondis Ia knabino.
mallerte kasita timo. "tu ne? Kiel tio eblas ? Via familio estas ria,
"Pro tio, ke vi parolas pri geedzigo kaj amo kun tia sed ili senheredigos vin, kiel vi diris . .. Per kio ni
vizago, kvaza oni portus vin al buejo." .aetos benzinon por Ia ato ?"
Maisie ultrolevis. "Ni iros piede!" respondis Maisie. "Kaj ne
136 SEP VANGOFRAPOJ
LA D E CI DAJ P AS J DE MA I S I E 137

demandu tiajn malsagajojn ! Nur mi havas rajton

demandi. Mi e ne seias, u vi ne faros bigamion,
se vi edzinigos min."
"Ne, ne; estu trankvila, mi faros ion, nur ne
bigamion. Vi estas Ia unua virino, kiu petis miajn
manojn."
Maisie foriris de li.
"Verdire estas superflue, ke vi estu en mia ambro.
Sur iu pordo mi vidis Ia surskribon: B1LARDEJO.
Iru malsupren kaj amuzigu, kiel Ia pensiitaj
majoroj."
Tenson kapbalaneis.
"N e," li protestis, "tiel mi estas kun Ia bilardo, kiel
kun Ia amo: por gi estas bezonataj almena du homoj
kaj tri jam estas tro multaj."
"Tiam promenu iom."
"tu vi volas ?"
"N e. Mi volas enli tigi."
"Por mi tutegale, mi nc pledas por Ia promenado."
Li ekbruligis eigaredon kaj reveme rigardis en Ia
blueean fumon. Sed Maisie milde tuis lian brakon.
"Tenson, mi ion faros por vi, kiam mi farigos via
edzino, sed se nun vi ne eliros, tiam mi vin eljetigos
pere de Ia gastejisto. Ne kredu, ke vi povas terurigi
anka min; kaj ne kredu, ke nia geedzeeo estos por
vi tera paradizo !"
"J es, mi seias," respondis Tenson, "nur por vi gi
estos tera paradizo."
La knabino profunde gemspiris.
"Vi estas tiel impertinenta," si diris rezigne, "ke via
impertinenteeo estas mezurebla nur per lumjaroj. Se
al tiom da impertinento Ia Provideneo estus al vi
doninta iom da talento, tiam vi estus transirinta
grandiozan karieron."
"Vere," respondis Tenson, "kaj tiuokaze ne tiel
faeile mi konsentus pri nia geedzigo."
"Vi ankora povas pripensi."
"Mi seias. Sed Ia tempo alvenis, por dekutimigi al
vi eertajn aferojn."
"Ekzemple, tion, ke mi ne kontaktigu kun homoj
simila j al vi."
"Homoj similaj al mi ne ekzistas."
Maisie rigardis lin signifoplene kaj montris al Ia
pordo.
"Kun vi mi ne povas konkuri," si diris, "kaj pro tio
mi denove petas vin iri en Ia inferon. Mi estas
dorrnema."
"Bonan nokton, ora seiureto!" diris Tenson, kun
iom da malico; ar lia kono pri Ia homoj diktis al li,
ke i tiu knabino ne atas tiajn karesajn epitetojn.
Sed kiam li staris sur Ia koridoro kaj fermis Ia
okulojn, li vidis precize Ia altan, graeilan staturon, Ia
hirtan hararon kaj Ia koleran vizagon kaj tiun dolan
kaj arman kaj magnetan rideton, kiun vanc kais
kaj pelis kaj sufokis kaj neis i tiu knabino; gi iam
rekusgis, se ne sur sia vizago almena en siaj okuloj.
Li iris en Ia bilardejon kaj ludis sola dum duonhoro.
Car anka kun Ia bilardo li estis tiel, kiel kun Ia amo:
dum lia vivo kutime a mankis Ia dua, a eestis
anka Ia tria.

TERBANKS EN SEKURECO
1 Oni terurigis Ia krimularon de Londono kaj multaj
Sabaton vespere Ia Twopence raportis en ekster-
ordinara eldono pri Ia lastaj okazintajoj. En Ia unua
artikolo gi ripetis Ia historion de Ia sesa vangofrapo,
la Ia indigna prezento de Bixman.
Du lertaj vetricevistoj-ni notu iliajn nomojn:
Sam Bitter kaj Woodrow Neville-jam de vendredo
matene akceptis vetojn pri tio, u MacPhab finos Ia
serion, a ne? Du al unu, tio estis Ia proporciajo,
Scotland Yard, malgra Ia maIgraveco de Ia krimo,
trovis iun formulon, la kiu gi povus aresti Ia senlaboran
ingenieron Tenson MacPhab por malhelPi Ia pIuajn
insultoj !
En tiu momento, kiam inspektoro Drive ricevis Ia
permeson por Ia aresto, ekfunkciis Ia mekanismo.
Sescent policistoj kaj detektivoj ekiris al iu direkto
de Ia terglobo.
Oni seris Tenson'on en Londono kaj Ia irkaajo.
Oni seris Iin en hoteloj kaj amuzejoj, en redakcioj
kaj restoracioj, en Ia logejo de Wennington-Laskett
kaj en Ia irkaajo de Ia Terbanks-oficejoj.
Oni seris Iin en Ia Tower, en Ia muzeoj, en Ia
Cirkaajo de Ia dokoj kaj en Kensington.
Oni seris lin per psedo-barbuloj kaj spionoj kaj
alarrnatoj ; seris lin rotoj de atociklaj policistoj,
seris lin detektivoj vestitaj kieI pacaj promenantoj ~
c Drive mem seris lin.
T E R BAN K S EN SE K U R E C O 139
eis sabato vespere oni arestis ducent suspektindajn
homojn ella irkaajo de Ia dokoj kaj eI Whitechapel.
Krom tio oni arestis dudek sep kelnerojn, dek unu
psedo-detektivojn, kvar [urnalistojn kaj tri baronidojn.
Oni arestis gvardianon havantan forpermeson, du
publikajn anoncistojn kaj unu dejorliberan policiston.
malhonestuloj diris unu pri Ia alia, ke li estas Ia serata
Tenson MacPhab.
La afero bone progresis. Vespere je Ia dek-unua Ia
nombro da arestitoj altigis aI sepcent sepdek unu.
Nur guste Tenson MacPhab ne estis inter ili. Pri
pardonpetoj Scotland Yard starigis rekordon.
Kiam oni diris aI Terbanks Ia militiron de Ia Yard
kontra Tenson, li mansignis malrespekte. Li ne estis
tia homo, kia fidas Ia policon.
Cetere Ia afero jam ne interesis lin. Li jam ne havis
sentemecon kaj ne kuragis kontrastari Ia Fatalon
aperintan en Ia personeco de Tenson MacPhab. Li
volis sekurecon; kaj fine li ricevis gin.
2
La menciitaj du vetricevistoj havis bonan spion-
organiza)on, kaj kiam ili eksciis, kiamaniere volas
Terbanks defendi sin kontra Ia sepa vangofrapo, tiam
ili kvinobligis, e okobligis Ia kvoton.
Finfine anka MacPhab ne povas fari miraklon.
 SUB LA BANKO 141

havis tri metrojn largajn betonmurojn. Gin fermis

stalpordo peza kelkajn tunojn. C-ian kombinajon
konis nur Ia prezidantoj kaj Ia du direktoroj de Ia
SUB LA BANKO Banko. Oni portis en Ia kirasambron tablon,
akvokruon kaj liton por Terbanks. Anta Ia pordo
Terbanks, kiel viro, jam trovigis en neebla situacio, de Ia kirasambro oni starigis sep elprovitajn
sed krom tio li estis Ia kunprezidanto de Ia Angla detektivojn, kiuj nur per telefono povis interrilati kun
Banko, milionulo kaj patro. Terbanks sidanta en Ia kirasambro.
Multaj vetis grandajn sumojn pri Ia sepa vangofrapo "Tien i estas tute neeble eniri," diris unu el Ia
kaj Terbanks kun negranda malamo pensis pri Ia prezidantoj de Ia Angla Banko, "kaj se vi ne eliros,
multaj nekonatuloj, kiuj vetis kantrau li kaj pro tio tiuokaze vi evitas Ia sepan ... umon."
certe dum Ia tute nokto ekscitigas por tio, ke Terbanks "tu eliri ?" amare ridetis Terbanks, "en Ia mondo
ricevu Ia sepan vangofrapon. Li volis fari ion eblan ne ekzistas io tia, pro kio mi elirus."
nur pro Ia sola kazo, ke tiu sovagulo ne havu plena Anta 01 oni slosis Ia pordon, Terbanks flanken
triumfon ... vokis Sir Lawrence'on.
En Ia sarna tempo iu kompatis iun [urnaliston "Askultu, Sir Lawrence. Estas afere, kiu igas min
nomitan Wennington-Laskett, kiu ne estas aprobanto maltrankvila. Mia filino . . . de post hiera si ne
de Ia serio-teorio kaj vetis kontra Tenson. Li vetis estis hejme. Povas ja esti, ke si estas e amikino ...
pri tio, ke Terbanks ne ricevos Ia sepan vangofrapon. kelkfoje si kutimis labortage fari semajnfinon, vi ja
En i tiu semajno tre multaj homoj malsukcesis pri scias, Ia hodiaaj knabinoj . . . sed tamen, mi estas
similaj vctoj kaj ar Wennington-Laskett sian tutan maltrankvila pro si kaj mi satus, se vi esplorus Ia
paritan monon, 600 pundojn, investis en tiun negocon, aeron."
do estas kompreneble, ke de tempo al tempo kun Sir Lawrence ion promesis al la suferanta milionulo.
maltrankvilo li memoris pri Ia spitema kaj obstina Li ankora returnigis ella pordo.
naturo de Tenson kaj same pri Ia malfacilajoj, kiujn "tu vi ne volas gazetojn?" li demandis kun
li venkis gis nun. kompatema vizago, Sed Terbanks naze kapneis.
Sabaton vespere Terbanks venigis al si Ia ef- La sinjoroj eliris. La peza stalpordo [etferrnigis kaj
prezidanton de Ia Angla Banko. Ili tri kunsidis: gi fermis sinjoron Terbanks' de Ia mondo. La
Sir Lawrence, Sir George kaj Terbanks. Kiel sekvo detektivoj okupis siajn postenojn.
de Ia interparolo ili ekstaris kaj veturigis sin al Ia
konstruajo de Ia Angla Banko.
Ili arangis pri Ia malplenigo de unu el Ia kiras-
ambroj. Tiu i kirasambro estis sub Ia tero kaj

MAISIE SURPRIZICAS
1 2
La logantoj de Wrencair vekigis dum belega,
sunbrila printempa mateno. Maisie staris e Ia
fenestro kaj sian graciIan staturon streis en Ia matena
venteto, kiu gaje tazis sian malpezan veston.
Kiam si vekigis, subite si e ne sciis, kie si estas.
10m post iom si konsciigis pri tio, kio okazis.
Mia Dio, si pensis, kion diros Tenson, kiam li ekscios
anta Ia forgisto, ke mi estas Ia filino de Terbanks?
Versajne li rigardos Ia aferon de gia malbona flanko.
Li diros, ke mi mistifikis lin. Kiel karakteriza gajuIo
li estas !-gemis Maisie-mi iam revis pri tia viro.
Kaj tamen mi ruinigos Ia aan friponon !
Tenson venis el la direkto de Ia gardeno, kun granda
bukedo de kampaj floroj sur Ia brako. En Ia bukedo
estis grandegaj grenrozoj kaj Maisie nevole ekridetis,
kiam si vidis lin.
Tenson metis Ia bukedon en akvon kaj irkabrakis
Ia fianinon. Li rigardis sin esplore :
"Multaj aferoj estas en ni kaj irka ni, kiuj ne
apartenas al Ia afero. Sed u vi povas ion i forskui,
se mi demandas, u vi amas min ?"
Maisie serioze reciprokis lian rigardon.
"Mi scias, ke krom tio estas multaj aferoj
si diris milde, "sed mi amas vin. Tute certe, nu
amas vin."
Estis tagmezo kiam ili enatigis kaj Tenson ankora
iam demandis nenion. Maisie ne komprenis tion, sed
MA I S I E S U R P R I Z I C. A S 143
si nun pensis nur pri tio, ke hodia Tenson jam ne
povos atingi Londonon, se Ia geedzigo ne okazos pli
frue 01je Ia kvina kaj tiuokaze-pasis Ia sepa tago
La auto haltis, Tenson malfunkciigis Ia motoron.
Ili elatigis. Inter malgrandaj, malnovaj, nigraj
domoj ili iris man-en-mane al Ia domo de Ia Gretna-
Green'a torgisto.
La orgisto jam atendis ilin, ar Tenson telegrafia al
li el Wrencair, ke ili venoso
Kun li estis maljunaj viro kaj virino; ili estos Ia
atestantoj. Kun afablaj ridetoj ili mezuris Ia
gefianojn. La forgisto ne laboris, ar estis dimano.
Maisie iumaniere volis Ia aferon prokrasti :
"Antae ni mangu ie," si diris.
Ili trovis malgrandan trinkejon 'AI Ia Nigra Kato'
kaj ili invitis al luno anka Ia forgiston kaj Ia
atestontojn. Maisie havis tre bonan humoron kaj si
trinkis vinon kaj ridis. La junulo aspektis solena.
La forgisto 'antatrinkis je Ia sano de Ia juna paro'-
kaj Ia atestontoj permesis al si malfortajn dusencajn
rimarkojn pro kiuj neniu koleris, konsiderante ilian
grandan agon.
Fine ili ekstaris kaj ekiris al Ia domo de Ia forgisto.
Kaj Maisie tie surprizigis Ia unuan fojon.
La forgisto malfermis Ia grandan preglibron kaj
demandis:
"Via nomo, sinjoro ?"
,
"Tenson MacPhab !" respondis Ia viro firme. La
forgisto notis gin.
"Kaj via, Fralino ?"
144 SEP VANGOFRAPOJ MAISIE SURPRlzrCAS 145

Maisie singarde rigardis al Tenson, kiel kokino "Nur pro tio mi edzinigis al vi, ke mi malhelpu Ia
rigardas Ia pluvon, kiam si diris: hodiaan . . . gloran finon de Ia vangofrapa militiro !
"Maisie Terbanks." Kiun vi faris kontra maljunulo ... "
Kaj si rapide tirigis for. "Haltu! Unue li ne estas maljuna. Due, se Ia
Sed okazis nenio. E ne unu muskolo movigis en la maljuneco estas alibio, tiuokaze anka Ia juneco ne
vizago de la viro. Serioze, solene li rigardis anta sin, estas krimo. Sed sajnas tre nekredeble, ke nur pro
kvaza iu, kiu adis nenion novan. Maisie tremante tio vi tarigis mia edzino, ke vi ion malhelpu. Tion mi
rigardis lin. tu ... li sciis? tu li sciis? ~i denove ne kredas. Sed cetere vi malhelpis nenion."
sentis, ke miro kaj kolero batalas en sia interno, kiam "Kiel tio povas esti? Estas duono post Ia kvina l"
si rigardas aI i tiu viro, kiu iam antais sin! Sed kriis Ia knabino, "mia patro en Londono estas en
egale! La sepan vangofrapon . . sekureco kaj vi ne atingos Ia urbon anta Ia rnateno."
"Maisie Terbanks, u vi volas i tiun viron, kiel "Tio estas certa," diris Ia viro, "sed li atingos i
edzon ?" tiun lokon."
"Jes ... " diris Ia knabino apena adeble. Nun "tu . . . vi ne volas diri . . . u vi imagas, ke li
jam tutegale ... preskai: io perdigis. . . . venos i tien? Ke..."
"Tenson MacPhab", donis Ia forgisto Ia stereotipan "jes," diris Tenson. "Balda li estos i tie. Mi
demandon, "u vi volas i tiun virinon, kiel edzinon ?" skribis aI li, ke ni geedzigos i tie. La sepa
"J es," respondis Ia viro solene. vangofrapo ... "
La forgisto prenis Ia pretigitan ringon kaj deklaris "Jen Ia sepa l" kriis Maisie, kaj tiel forte si vango-
ilin geedzoj. La du atestantoj subskribis Ia doku- frapis Ia edzon, ke e Ia atestantoj vidis stelojn.
menton kaj lapove ili vivu'is, atinginte Ia straton.
Maisie haltis tie kaj rigardis al Tenson. 3
"Mi konstatas, Tenson," diris Ia knabino, "ke io Kaj dume, kuregante proksimigis auto, en kiu
sukcesis al vi, kion vi volis. Vi sciis, ke mi estas Ia malkuraga, grasa kaj senpova monmagnato de minuto
filino de Terbanks kaj kiam vi persekutis mian patron, aI minuto igis pli kaj pli simila aI sangavida tigro de Ia
tiam vi amindumis min kaj ... " gangalo.
"Nur tion ne diru." Ia viro sin interrompis, "ke mi
edzinigis vin pro via mono."
"Mi ankora meditos pri tio. Sed respondu, kion
mi diris."
"Mia Dio, anka vi sciis, ke rni estas MacPhab kaj
vi volis min vengi vian patron kaj dume vi edzinigis
al mi."
 TERBANKS FRENEZICAS 147

TERBANKS FRENEZlCAS Terbanks'on, kiu boris sin tra Ia homoj kaj ne haltis
gis Ia strato. Tie li kapofrapis Ia oforon kaj saltis en
1
Ia veturilon.
Terbanks trankvile dormadis en sia memvola tombo,
"Rapidegu !" li spiregis.
kiam Ia telefono eksonoris.
"Halo, i tie inspektoro Drive, de ekstere," diris Ia 2
konata voo. "Mi ne povas eniri; venis al vi ekspresa Tenson kaj Maisie sidis dorson kontra dorso en Ia
letero. tu mi latlegu gin ?" trinkejo kaj jam depost horo ili diris e ne vorton unu
11 Jes." al Ia alia. Maisie koleris interne kaj malpacience
"Halo ! 'Estimaia sinjoro'," legis Drive, "'Mi plando-frapis per siaj piedoj. ~i subite turnigis al
skribas el Wrencair, kie ni pasigis la nokton: mi, sia edzo.
MacPhab, kaj Maisie. Mi sciigas vin, ke posttagmeze "Mi decidis," si siblis, "ke mi mortpikos vin, se vi
ni iros al Gretna Green kaj geedzigos. Ni petas vian kuragos tui pajon, kiam li venos i tien. tu vi
patran benon al nia geedzigo, kiun realigis la uera amo, komprenas ?"
kiu ne konas malhelpojn, La viro ne respondis, li rigardis siajn ungojn. En Ia
Via amanta bofilo, sarna. momento auto haltis anta Ia Nigra Kato.
Tenson'. S-ro Terbanks saltis el gi. Ella pakaj-tenilo derampis
"La letero estis ekspedata matene en Wrencair," iu [urnalisto nomita Wennington-Laskett.
aIdonis Drive. Poste li adis hurlan voon, e Ia alia Terbanks kuregis en Ia trinkejon. Kun sangoruga,
fino de Ia drato, poste teruran kriadon. lu tirskuis kolerega vizago li rigardis Ia junulon.
Ia draton. "tu gi okazis ?" li stertoris.
"Tuj ellasu min!" hurlis Terbanks, "portu Ia "jes !" ridetis Ia junulo.
slosilojn, venigu mian veturilon, rapidu! Malfermu Ia Tiam Terbanks per Ia tuta pezo de sia graseco
pordon, he !" vangofrapis Tenson MacPhab'on. Wennington-Laskett
Drive provis kontrastari, ekkriegis:
"Ne estus konsilinde tien iri, sinjoro "Mi gajnis sepmil kvincent pundojn en i tiu
"Kial ne !" blekis Terbanks. "Portu Ia slosilojn, momento !" li diris. "Kaj por ke vi ne povu nei gin,
fripono! Malfermu Ia pordon, halo! Mi telefonos al juna giganto, mi iras kaj telefonas Ia aferon al mia
Ia ministro-prezidanto, se ... " redakcio. "
Drive forkuregis. La prezidantoj kaj unu el Ia 3
direktoroj semajnfinis malproksime de Londono. La
Terbanks tutlaca falis sur segon. Tiom da ekscito
alian felie li trovis. Kiam fine ili malfermis Ia
por li estis tro multe. Se iu estus enrigardinta el Ia
kiraspordon, tie ili trovis tute sangitan, .frenezan
strato, tiu dum longa tempo ne vidus ion alian, krom
148 SEP VANGOFRAPOJ LA "EPOKO" LIBROJ

tio, ke Maisie karis en la sino de Ia patro kaj forte Serio da interesaj romanoj taigaj por distraj horoj.
gestante klarigas ion al li, montrante a1 junulo sidanta Ciu libro enhavas 192 pagojn, la formato 18 X 11.5 em.
en mallumo.
Preso klara-Bindo kartona-Papero bonkualita,
"Kial, do," fine diris Astor Terbanks, "vi konstante
gestadas sub mia nazo 1 Terure 1 La Grekoj sciis,
LA UNUAJ LIBROJ
kial ili faris sen brakoj Ia Milosan Venuson 1"
Tenson ektremis en Ia mallumo. 1. Murdo en Ia Orienta Ekspreso. Agatha Christie.
"Ne kompromitu vin, Sinjoro. La Grekoj kun Ella angIa tradukis "Etulo."
brakoj faris la Venuson."
2. La Knaboj de Pailo-Strato. F. Molnr.
"Eblas, sed poste ili tamen derompis ilin," konstatis
EI Ja hungara tradukis L. Spierer.
Terbanks, "kaj se en Anglujo ne estus lego, tiam anka
al vi mi derompus Ia brakojn." 3. La Princo kaj Betty, P. G. Wodehouse.
Nun, kvaza Ia propraj vortoj ribeligis lin, li forovis EIla angla tradukis G. Badash.
Maisie'on el Ia sino kaj kun sangoruga vizago 4. La Tempo-Masino. H. G. Wells.
proksimigis al Tenson.
EI Ia angla tradukis E. W. Amos.
"Cetere, mi estas financisto kaj kreis industriejojn
kaj ne havis tempon por okupigi pri Ia Greka arto, 5. Princino de Marso. Edgar Rice Burroughs.
kiel Ia sentaguloj similaj al vi: kaj tio estas plej EI Ia angla tradukis K. R. C. Sturmer.
interese, ke post fi tiuj aferoj e vi faras mokajn 6. Colomba. Prosper Mrime.
kritikojn pri mi 1 Oni perdas Ia prudenton vidante EIla franca tradukis Prof. J. Beau.
tiom da impertinento kaj aroganteeo."
Prezo de iu libro, IS. 6p., afranko 3p.
"Pajo pravas," diris Maisie.
La 6 libroj samtempe menditaj por 75. Gp.,
"Mi ne faris mokajn kritikojn," Tenson defendis sin, afranko 9p.
"kaj eetere mi neniam vangofrapis vian personeeon;
vi estis simbolo, Ia simbolo de Ia Senkompateeo kaj POPULARA ESPERANTO-BIBLIOTEKO
Avidceo. Mi vangofrapis tiun simbolon, ne vin."
"tu ne min ? 1 1 1 I" Bonaj libroj, bele eldonitaj kaj tole-binditaj.
"Ne ; ne vin." Prezo po 45. 6p. por iu volume, plus aranko 6p.
"tu ne min ? 1 1 1 I"
1. La Viro el Francujo. Ivans. EI Ia nederlanda
Tenson kapneis tute trankvile. Maisie denove lingvo tradukis W. Verstceg Graftdijk. 243pagoj.
ekparolis.
Populara kriminala romano, kiu tenas Ia
"Tenson pravas," si diris. atcnton de Ia Ieganto kaj streas lian intereson
FINO gis Ia fino.
2. Quo Vadis P VoI. 1. 272 pagoj. Ne plu havebla. 9; Pnokio, De C. Collodi. Tradukis el Ia itala
3. Quo Vadis P VoI. 2. 271 pagoj. originalo Mirza Marchesi, Ilustris W. H.
Matthews. 150 pago].
La mondkonata verko de H. Sienkiewicz,
tradukita el Ia pola lingvo de Lidja Zamenhof. Mondfama historio de itala marioneto, kiu
travivis Ia plej strangajn okazintajojn.
4. Si. Romano de H. Rider Haggard. Tradukita de "Bona, zorgeme polurita lingvo, flua stilo
G. J. Degenkamp. 278 pagoj, evitinta laueble italismojn, sed ne kripliginta Ia
La konata historio pri Si-kiu-estas-obeena originalon. Volonte ni envicigas Ia ekstere kaj
estas majstrajo de Ia angla romantika literaturo. interne belan volumon en nian libraron."
Heroldo de Esperanto,
5. Fanny. Romano de Edna Ferber. Tradukis ella Anka bro., 25. 6p., afranko 4p.
angla Berno Fabo. 240 pagoj.
"Jen leginda kaj rimarkinda studajo pri Ia vivo 10. La Dormanto Veki~as. Romano de H. G. Wells.
de juda knabino en Usono. La traduko estas EI Ia angla lingvo tradukita de A. F. Milward.
212 pago].
bona kaj flua, kaj Ia libro entute estas plene
rekomendinda." The British Esperantist, "La libro donas bildon pri Ia vivo en okcidenta
Eropo post ducent jaroj. La tradukinto liveris
6. Ria kaj Sen Mono. Romano de E. Phillips meritoplenan laboron. Plezure oni legos Ia
Oppenheim, el Ia angla lingvo tradukis Fred libron, kiu estas plej zorge eldonta."
Wadham. 224 pagoj. Belga Esperantisto.
La aventuroj de riulo kiu pro veto perlaboras Anka bros., 2s. Gp., afranko 5p.
sian vivrimedon sub strangaj kondioj. Angla- 11. PetroIo. VoI. 1. 306 pagoj.
lingva filmo pri Ia libro jam aperis sub Ia titolo
"La Mirindaj Aventuroj de S-ro Ernesto Bliss." 12. PetroIo. VoI. 2. 320 pago].
"Entute Ria kaj Sen Mono estas legajo, kiun Romano de Upton Sinc1air, tradukita de
oni povas meti en ies manojn kaj al iuj William Bailey.
senhezite rekomendi." Nia Gazeto. Fama rakonto pri usona industria vivo Ia
vidpunkto socialista.
7. La Ora Stuparo. Romano de E. Phillips Oppen- , "Lingve Ia verko estas bonega, kaj facile
heim. Tradukita el Ia angla lingvo de Ia . legebla tiel ke oni povas rekomendi gin jam al
Esperantista Societo de Romford. 278 pagoj. 'malfortaj' Esperantistoj. Kun gojo kaj granda
Ne plu havebIa. intereso ni atendas Ia duan volumon (nun
preta-Eld.) de Ia verko, kiu estu posedajo de
8. Luno de Izrael. Rakonto pri Ia Eliro, verkita de
iu Esperanto-biblioteko." Verda Revuo.
Sir H. Rider Haggard, tradukita de E. S. Payson
kaj M. C. Butler. 219 pagoj. 13. La Aventuroj de Marteno Drake. Romano de
Aventuroj en antikva Egiptujo. G. Norway, tradukita el Ia angla originalo de
W. Severn. 206 pagoj.
"Leginda libro, plej interesa la Ia temo, kaj
plej bona la Ia traduko." La Movado. La mirindaj aventuroj de angla knabo, kiu
seris kaj retrovis sian patron, pro kontrabando
Anka bros., 2s. Gp., afranko 4p. kondamnitan al ekzilo kaj punlaboro.
14. La Naiveco de Pastro Brown. Detektiva romano gi iom konigos al iJi Ia esperantistan vivon. Kaj
de G. K. <ihesterton, tradukita de D-ro Cecil Merchant sukcese solvis sian taskon .. Mi rekomendas
Bean. Ia libron al Ia atento de kursgvidantoj por
"Revene al Ia priparolita libro mi nur povas progresintoj." . Literatura Mondo.
ripeti mian komence faritan rekomendon. Tiu
lunvizaga Brown metas en ombron Ia tutmonde Por Reeenz ! Originale verkita de K. R C. Sturmer.
kdnatan Sherlock Holmes." 61 pagoj. Bro. IS., tole-bind. IS. 6p., afranko 2p.
Heroldo de Esperanto. Studo pri Londona vivo postmilita.
"Tiu verketo interesas, kaj tamen gi ne estas
15. La Vojo Returne. Erich Maria Remarque. El romano, nek novelo. Ne ekzistas intrigo, nur
germana lingvo tradukis Joseph F. Berger. pi iskribo, skizo de Ia vivo de kelkaj personoj, kun
epizodoj. La verketo, kiu enhavas partojn majstre
pentritajn, estas leginda, kaj ni rekomendas gin."
ALIAJ ATENTINDAJ VERKOJ DE E.P.C. La Movado.
De Tutmonda Perforto al Tutmonda Frateco. Verkita Romano pri Afrika Bieno. Verkis Olive Schreiner.
de G. F. Wates. Tradukita de W. Bailey. 120 Tradukis S. A. Andrew. 272 pagoj, Bros. 25. 6p.,
pagoj, Tole-bind. 25. 6p., afranko 4p. afranko 6p.
"Unuvorte-verko havinda." Sennacieca Revuo. "Belajn bildojn pentris Ia verkistino pri Ia vivo en
Sud-Afriko, pri Ia suferoj kaj gojoj de Ia homoj tie,
Infanoj kaj Patrnoi. D. C. Fisher. Esperanta tcksto pri Ia scenejo de Ia romano. MalJonge, Ia verko
de T. J. Guritte. 176 pagoj. Tole-bind. 35. Gp., estas unu el Ia plej rekomendindaj en Ia Esperanta
afranko 6p. literaturo." Dansk Esperanto-blad.
" Ha vin da libro. " Internacia Pedagogia Revuo. Pri Ia Origino de l'Homo. Verkita de Prof. Sir Arthur
Juneco kaj Amo. Legendo el Venecio. Verkita de Keith. EI Ia angla originalo tradukis Prof. Wm.
Brown kaj F. R. A. McCormick. 52 pagoj, Bros.
E. S. Payson. 70 pagoj. Brosurita 6p., tole-bind,
IS., bind. IS. 6p., afranko 2p.
IS., afranko 2p.
'Refoje ni povas bonvenigi Esp.-originalaJon bon- "Sub i tiu titolo aperis Ia prezidanta parolo farita
kvalitan ne nur la lingva vidpunkto, sed anka la e Ia kunveno de Ia Brita Asocio por Ia Antaengo
literatura kaj stila. Mi tre rekomendas Ia novelon de Scienco, en Leeds (Anglujo) 1927, kaj Ia lasta-
al niaj literaturamantoj." Heroldo de Esperanto. tempaj traktatoj pri Darwinaj temoj. ti tiu libro
estas tre leginda kaj rekomendinda."
Kompatinda Klem. Original e verkita de John Merchant. Internacia Pedagogia Revuo.
90 pagoj. Bro. 1S., tole-bind. IS. 6p., afranko 2p.
Progresado kaj Ia Pasinteco. Ekrigardo tra Ia temp-
"Se mi bone divenis, Ia celo de Merchant estis : agoj. Verkita de G. F. Wates. Tradukita de W.
doni konvenan amuzan legajon en Ia manon de Ia Bailey. 154 pagoj. Tole-bind. 25. 6p., afranko 4p.
esperantista junularo, legajon, kiu per sia facila
La atoro tre interese priskribas kelkajn grandajn
lingvo, iom seka, sed bonvena humoro kutimigos.
epokojn en Ia monda historio. Recenzante Ia anglan
novajn adeptojn al la lego de Esp. libroj, samtempe
originalon, Ia gazeto Education skribis "Kun plezuro
 ni rekomendas Ia verkon al iu, kiu volas akiri
generalan kaj grandampleksan perspektivon de Ia
etika progresado de Ia hornaro."
La Vivo de Nia Sinioro Jesuo. De Charles Dickens ;
la Ia angla originalo, unue eldonita en 1934, tradukis
M. C. Butler. 120 pagoj en luksa eldono, kun
multaj ilustrajoj. 6s., afranko 7p.
"Liu libroamanto gojas havante tiun libron
enmane. La ekstero, preso, papero, arango, bindo,
jes io, Ia libro estas unu el Ia plej belaj esperanto-
libroj kiujn mi iam vidis. Tiu i libro cn simpla
stilo kaj bona traduko donas Ia efajn trajtojn de Ia
vivo de Jesuo." Svenska Esperanto-Tidningen.
Miniaturoi. Originalaj poemoj verkitaj de Geoffrey
Dalrymple Nash. 58 pago]. Tole-bind. l .6p.,
afranko 2p.
"Kiu volas havi bukedon da facildigestebla poezio,
tre gusteme preparita kaj alportita, jen okazo."
Svenska Esperanto-Tidningen.
Esperanto por Intanoi. Verkis kaj faris Ia desegnajojn
G. Gladstone Solomon. 69 pagoj. Fortike bro,
l 9p., afranko 2p.
.
"La atoro, kiu verkis similajn librojn por franca,
germana, angla lingvoj, tre bone solvis Ia malacilan
taskon prezenti simplan, allogan, kaj interesan
lernolibron la rekta metodo por Esp. infanoj. La
metodo aplikita estas tre taga por junaj lernantoj
de nia lingvo, kaj Ia desegnoj sendube plezurigos ilin,
Anka papero kaj preso estas belaj." Sennaciulo.
Facila Legolibro. Redaktita de K. R. C. Sturmer,
63 pagoj. Bro, l., afranko 2p.
"Estis saga ideo, prezenti Ia enhavon de nao da
originalaj Esperanto-romanoj kiel legolibron por
komencantoj. . .. Entute, verketo rekomendinda
kaj anka por kursoj utiliginda."
Heroldo de Esperanto.
Komuna Kantlibro. Redaktita de H. W. kaj N.
Holmes. 35 bonaj kantoj kun muziko. 64 pagoj,
18x 12 em. Bros. l ., afranko 2p.
"Pluraj el la kantoj estas vere kapablaj krei gajan
atmosferon; do, prenu Ia libreton, kantu kaj estu
gajaj." Heroldo de Esperanto.
Und "f Olive Schreiner. Tradukita de Stephen A.
Andrew. 284 pagoj, Tole-bind. 3s. 6p., afranko 7p.
"La libron oni povas rekornendi, precipe por niaj
samideaninoj, kiuj povas el gi vidi, kiel malfacila
vivo estis en Ia pasinta jarcento por virino iom
Iiberpenserna." Heroldo de Esperanto.
La Vivo kai Koncepto de Ia Societo de Amikoi.
Kompilita de komitato de The Friends' Service
Couneil. 64 pagoj. Bro, Ls., aranko 2p.
Vivo de Zamenhof. Edmond Privat. Dua eldono.
134 pagoj kaj 12 ilustrajoj. Tole-bind. 35. 6p.
Bro, ~s. 6p., afranko 4p.
"Nova, bela eldono de Ia fama verko de nia
eminenta samideano D-ro Privat pri Ia vivo kaj
laboro de nia Majstro. Ciu vera Esperantisto devas
per gi riigi kaj ornami sian bibliotekon kaj tralegi
gin ripete kun atento kaj pieco." La Praktiko.
E.P.C. tute ne vendas lbroin rekte al Ia publiko. Oni
sendu mendojn al vendisto de Esperantoj libroj en Ia
propra lando, a, se tiu ne ekzistas, al Internacia
Esperanto-Ligo, Heronsgate, Rickmansworth, Anglujo.