Alamat ng Araw,Buwan at Bituin

(Ang kawalan ng respeto ay nakasisira ng relasyon ng pamilya)

Tagapagsalaysay:

Noong unang panahon, ang paligid ay pawang kaliwanagan ( may bubukas na

ilaw). Wala pang gabi noon sapagkat laging magkasama ang araw at ang buwan.
( lalabas si Araw at si Buwan )

Bilang mag-asawa, palautos si Araw kay Buwan. Hindi nito bininibigyan ng

pantay na karapatan ang ina ng tahanan. Sobra naman sa bait si Buwan. Lahat ng
utos ni Araw ay sinusunod niya kahit ang pinag uutos niya ay imposible at mahirap
gawin.

Nang nagbalak mamasyal si Araw ay inutusan niya si Buwan na ipaglaga siya ng

mga dahon ng gabi.

Araw:

(Sa Buwan) Ako'y lalabas at mamasyal, sa aking pagbabalik ay kailangang puno ng

nilagang dohon ng gabi ang palayok.

(Sa Manonood) Utos ni Araw sa nahihintakutang si Buwan.

Buwan:

(Sa Araw) Pe…pero tiyak na uurong ang mga dahon ng gabing ilalaga ko.

(Sa Manonood) Marahang paliwanag ni Buwan na mistulang sunud-sunuran sa

kanyang asawang naghahari-harian.

Araw:

(Sa Buwan) Basta tiyakin mong puno ng dahon ng gabi ang palayok pagbalik ko.

(Sa Manonood) Pasigaw na diin ni Araw sa nanginginig na maybahay.

Tagapagsalaysay:

(Sa Manonood) Iyak ng iyak si Buwan. Alam niyang hindi mapupuno ang palayok
kapag nilaga sa kalan. Sapagkat lubos na mabit si Buwan, pinagtiyagaan niyang
lutuing mabuti ang mga dahon ng gabi. Pero kahit na anong sikap niyang mapuno
ang palayok ay hindi niya ito magawa. Lagi at laging may bakanteng lugar sa
palayok na pinakukuluan.

Nang magbalik si Araw at itanong ang dahon ng gabi ay umiling nalang si Buwan.

Buwan:

(Sa Araw) Gi…ginawa kong lahat ang makakaya ko pe…pero hindi ko mapuno-
puno ang palayok sapagkat umuurong ang mga dahon ng gabing nilaga ko.

(Sa Manonood) Paliwanag ni Buwan.

Araw:

(Sa Buwan) Laging kang ganyan!

(Sa Manonood) Sumbat ng araw.

(Sa Buwan) Noong isang linggo, pinapalitan ko sa iyo ng ibang kulay ang asul na
karagatan pero di ka man lang nakasunod sa aking hiling at hindi ba pinakiusapan
din kitang patagin ang lahat ng burol at bundok sa kanluran pero ano ang ginawa
mo? Ipinagkibit-balikat mo lang ang pakiusap ko!

Buwan:

(Sa araw) Asawa mo ako at di utusan!

(Sa manonood) Ngumatal ang boses ng galit na galit na si Buwan.

(Sa araw) Pantay lang ang ating karapatan. Kung utusan ang turing mo sa akin,
mabuti pang tayo ay maghiwalay na!

Araw:

(Sa buwan) Aba! kung ‘yan ang gusto mo ay susundin ko.

(Sa manonood) Taas-noong sagot ng araw.

Buwan:

(Sa Araw) Ako ang ina ng mga bata kaya kailangan sa akin sila sumama.

Araw:

(Sa buwan) Para mamatay sa lamig mo?

(Sa manonood) Naghahamong tugon ni araw.

Buwan:

(Sa araw) Paano kung isasama mo sila ? Tiyak na mamatay sila sa sobrang init
mo! Ako ang ina na laging kasama at kayakap nila!

Tagapagsalaysay (Sa manonood)

Nag-away ang dalawa. Sa paghahatakan nila ay nahulog ang mga bata sa

kalawakan . Mabilis na hinabol ni Buwan ang mga anak na naging kumpol ng
bituin sa kalangitan . Si Araw ay kuntento namang naghihintay na lamang sa
kanyang makinang na trono sa kalangitan. Hinihintay pa rin niya ang pagbabalik
ng asawa at mga anak.

Mapapansing sa umaga at katanghalian, matatanaw natin ang mapagmalaki at

magagaliting araw sa kalangitan. (Lalabas si Araw ).

Sa gabi naman, makikita ang malamlam na liwanag ng buwan at kikislap-kislap ng

mga bituin sa kaitaasan.(Lalabas si Buwan at mga Bituin).