Secretul pădurii

The secret of
the forest

ORMANIN SIRRI

Povestea Turciei
53
 “Wow, this place is great! It’s so good that we have decided to come here” said Ayşe.
Ayşe and Mehmet had come to Çatalca to have a picnic with their families and friends
from their school. It was May and the weather was great.
“Look! everybody is having fun” said Ayşe pointing out their friends who were
playing with a ball and making a fire.
“I know even more enjoyable things to do,” uttered Mehmet in a mood of excitement. They exchanged glances
for a while and Mehmet said, “let’s explore the forest.”
While they were walking through the depths of the forest, Mehmet tripped over a stone and was about to fall.
When he looked back, he realised that it wasn’t a stone but castanets. He held them in bewilderment and with
the rhythmic sound that came from the castanets , everything began to change and they found themselves...

“Burası harika bir yer. İyi ki buraya gelmeye karar verdik” dedi Ayşe.
Ayşe ve Mehmet aileleri ve okuldan arkadaşlarıyla Çatalca’ya pikniğe gelmişlerdi. Mayıs ayıydı ve hava harikaydı.
Bak! “Herkes eğleniyor” dedi Ayşe top oynayan ve ateş yakan arkadaşlarını göstererek.
“Bundan daha eğlenceli şeyler biliyorum” dedi Mehmet heyecanla. Bir süre bakıştılar ve Mehmet
“Hadi ormanı keşfedelim” dedi.
Ormanın derinliklerine doğru yürürlerken Mehmet bir taşa takıldı ve az kalsın düşecekti. Geri dönüp
baktığında onun bir taş değil kastanyet olduğunu fark etti. Şaşkınlık içinde onları eline aldı ve kastanyetlerden gelen
ritmik sesle her şey değişmeye başladı ve kendilerini...

-Oh, locul acesta este minunat! Îmi pare atât de

bine că ne-am hotărât să venim aici, a spus Ayse.
Ayse şi Mehmet veniseră la Catalca la picnic cu
familiile lor şi prietenii de la şcoală. Era luna mai şi
vremea era minunată.
-Uite! Toată lumea se distrează de minune, spuse
Ayse, arătând spre prietenii care se jucau cu o minge sau
făceau focul.
-Eu ştiu nişte lucruri şi mai plăcute pe care le
putem face, spuse Mehmet entuziasmat.

Copiii s-au uitat unul la celalalt şi Mehmet spuse:

-Să mergem să explorăm pădurea.
În timp ce ei se plimbau prin pădure, Mehmet s-a
împiedicat de o piatră şi era cât pe-aci să cadă. Când s-a uitat
înapoi, şi-a dat seama că nu era o piatră, ci erau nişte
castaniete. Le-a luat mirat în mână şi, în sunetul ritmic al
castanietelor, totul a început să se schimbe în jurul lor şi ei s-
au trezit în...

54
 ...in a country called Spain. The children discovered the beauty that was there. But
Mehmet was not distracted, and was thinking about the power of these strange giant
castanets. Initially the castanets were red in Turkey and now they had turned yellow. Why
was that?. The children visited many communities all over Spain, even Madrid, the capital of Spain, but the kind
of rocks shown on the castanets were in Catalonia, Girona, so the children tried to go there. Mehmet and Ayse
wanted to go back home.
In the AVE (train) they met a man called Juan.
He told them: "In Catalonia there is a strange forest. These rocks have so much moss that it is not difficult to
find the place they come from." The children climbed on top of the mountain, Monserrat. They started to hear
the same sound as before. It was the castanets, and suddenly they were transported ...

İspanya denen ülkede buldular.

Çocuklar oradaki güzelliği keşfettiler.
Ama Mehmet şaşırmamıştı ve bu
muazzam kastanyetlerin gücünü
düşünüyordu. Başlangıçta Türkiye’de
kastanyetler kırmızıydı ve şimdi sarıya
dönmüştü. Niçin böyle olmuştu?
Çocuklar İspanya’da birçok yeri
İspanya’nın başkenti Madrid’i dahi
gezmişlerdi ama kastanyetlerin üzerinde
görülen bu tarz taşlar sadece Girona,
Katalonya’ da vardı.
Bu yüzden çocuklar oraya gitmeye
çalıştılar. Mehmet ve Ayşe eve geri
dönmek istediler.
Trende Juan adında bir adamla karşılaştılar.
Onlara “Katalonya’da garip bir orman var. Bu kayalarda öyle çok yosun var ki onların geldiği yeri
bulmanız zor değil” dedi. Çocuklar Monserrat dağına tırmandılar. Aynı sesi duymaya başladılar. Ses
kastanyetlerden geliyordu ve aniden …
Portekize götürüldüler.

...într-o ţară numită Spania. Copiii au descoperit multe lucruri interesante acolo. Dar Mehmet nu s-a lăsat distras
şi se gândea la puterea acestor ciudate castaniete. La început, în Turcia, ele erau roşii şi acum deveniseră
galbene. Oare de ce? Copiii au vizitat multe oraşe în Spania, chiar şi Madrid, capitala Spaniei, dar tipul acesta de
pietre se găsea numai în Catalonia, Girona, deci copiii au încercat să meargă acolo.
Mehmet şi Ayse vroiau să se întoarcă acasă.
În tren ei au întâlnit un om, Juan. El le-a spus: „În Catalonia este o pădure ciudată; pietrele acestea au atat de
mult muşchi pe ele încât nu este greu să găsiţi locul de unde vin.”
Copiii au urcat pe vârful muntelui Monserrat. Deodată au început să audă acelaşi sunet, erau castanietele, şi dintr
-o dată au fost transportaţi...
55
 When they heard
the sound of the castanets
that had changed colour (on
one side green, on the other side red and yellow in
middle), they were transported to Portugal. But there
was an error in the transporting process. Instead they
went to a beautiful place, whose name, in Portuguese,
means “planted” by the sea. They met in a huge
labyrinth garden. And now? They wondered which
way they should go? Everything was like an enigma to
solve. But calmly they were answered those big earth
enigmas: why do we have the seasons of the year?
Why don´t the stars fall from the sky? ...And so many
others. Step by
step they came to
the end of the
labyrinth, and
surprise, surprise,
a wonderful,
coloured and
typical Portuguese cockerel was expecting them, with
a large smile. It was the Portuguese “Barcelo‟s
cockerel.”
He happily sang:
-Congratulations! You were amazing! That‟s why I
gave you these blue and red castanets.
When the children picked up the castanets, instead of
the traditional sound, they heard a big „dlim! Dlam!‟
and a sound of a bell clanging. They looked carefully
and they saw, in the middle of the castanets, a
wonderful English monument - Big Ben.
Renk değiştiren(bir
tarafı yeşil bir tarafı kırmızı
ve ortası sarı) kastanyetlerin
sesini duyduklarında,
Portekize ışınlandılar. Fakat
ışınlanma sürecinde bir hata vardı. Gidecekleri yer
yerine, Portekizcede denizin yetiştirdiği yer anlamına
gelen güzel bir yere gittiler. Büyük, labirent şeklinde
bir bahçeyle karşılaştılar.
Ve şimdi? Hangi yoldan gitmelilerdi? Her şey
çözülecek bir bulmaca gibiydi. Fakat sakin bir şekilde
dünyanın büyük bulmacalarına cevap veriliyordu:
niçin mevsimler var? Niçin yıldızlar gökyüzünden
düşmüyor?
Ve daha birçokları. Adım adım labirentin sonuna
geldiler ve büyük sürpriz… onları renkli ve harika
tipik bir Portekiz horozu bekliyordu.
Portekiz “Barcelo horozuydu.” Ve neşeli bir şekilde;
Tebrikler! Harikasınız! Bu yüzden size bu mavi ve
kırmızı kastanyetleri veriyorum.
Kastanyetleri aldıklarında geleneksel ses yerine,
büyük bir “tik tak!” sesi ve bir çanın tıngırtısını
duydular. Dikkatlice baktıklarında kastenyellerin
ortasında harika İngiliz eseri Big Ben’i gördüler.Ve
birdenbire başka bir ülkeye ışınlandılar.

… în Portugalia, într-un loc minunat care în portugheză

însemna “aşezat lângă mare” iar castanietele îşi
schimbaseră din nou culoarea (acum erau verde, rosu si galben). Se aflau într-un loc minunat, o uriaşă grădină
sub formă de labirint. Şi acum? Pe unde ar trebui sa meargă? Totul era o enigmă ce trebuia rezolvată. Calm, ei au
raspuns la toate intrebarile: De ce avem patru anotimpuri într-un an?, De ce nu cad stelele din cer? ...Şi multe,
multe altele. Pas cu pas, răspunzând la întrebări, ei s-au apropiat de sfârşitul labirintului, şi, surpriza surprizelor,
acolo îi astepta zâmbind larg, un cocoş portughez frumos colorat care le spuse:
„Felicitări! Aţi fost uimitori! De aceea vă colorez aceste castaniete în roşu şi albastru. Când au luat din
nou castanietele, în loc de sunetul cunoscut, au auzit un „dlim! Dlam! şi sunetul unui clopoţel. S-au uitat cu
atenţie şi, în mijlocul castanietelor, au văzut un minunat monument un
56
 As they landed on the
Yere indiklerinde İngiltere’nin başkenti
ground they realised that
Londra’da olduklarını fark ettiler. Ne şahane bir yer.
they were in London,
Önlerinde, üzerinde saat olan büyük bir kule vardı ve
England’s capital city. What a fabulous place it was! In
zaman geldiğinde zillerin güzel sesi tüm şehirden
front of them was a huge tower with a clock on it and
duyulabiliyordu.
when it was time, a beautiful sound of bells could be
Ayşe ve Mehmet Londra’nın kırmızı
heard all over the city.
otobüsler ve siyah taksilerin geçişleriyle bu kadar
Mehmet and Ayşe couldn’t believe how busy
yoğun oluşuna inanamadılar. Kalabalık sokaklarda
London was with big red buses and black taxis
yürüdüler, şehrin ışık ve sesleriyle büyülendiler.
zooming past.
Uzakta, akan Thames nehrinin yanında gökyüzünde
They walked around the crowded streets and were
dönen garip bir tekerlek görebiliyorlardı. Renkli
amazed by the lights and sounds of the city. In the
ışıkları ve insanların manzara izlemek için oturdukları
distance, near the flowing river Thames, they could see
bölmeler vardı. En tepeye çıktıklarında, hazine
a strange wheel turning in the sky. It had coloured
haritası gibi sarılmış bir şey fark ettiler. Onu açtılar ve
lights and pods where people sat to look at the view.
üzerinde mavi haç olan beyaz bir bayrak gördüler.
As they got to the top of the wheel, they noticed a
Kastanyetlerin tıkırtısını duydular. Kendilerini garip
thing rolled up like a treasure map.
ve yabancı bir diyarda buldular.
They opened it and saw
that it was a white flag
with a blue cross on it.
They heard the tapping
sound of the castanets
and they found
themselves in a strange
and foreign land....

Când au aterizat şi-au dat seama că sunt în Londra, capitala Angliei. Ce loc extraordinar! În faţa lor era
un turn uriaş cu un ceas în vârf care la ore fixe cânta melodios.
Lui Mehmet şi Ayse nu le venea sa creadă ce aglomerat era oraşul: cu autobuze mari, roşii şi taxiuri
negre care treceau în viteză pe langă ei. S-au plimbat pe străzile aglomerate şi au fost uimiţi de luminile şi
sunetele oraşului. Undeva în apropiere, lângă râul Tamisa, au văzut o roată mare şi ciudată. Avea luminiţe
colorate şi nişte capsule din care oamenii puteau vedea panorama oraşului. Când au ajuns în vârful roţii , ei au
observat ceva înfăşurat ca o hartă a unei comori. Au desfăcut-o şi au văzut că era un steag alb cu o cruce
albastră pe el. Ei au auzit sunetul castanietelor şi s-au trezit într-o ţară străină...
57
 Mehmed and Ayse stood in the market place. It was full of noisy, happy
people. Some people had the same kind of white hats, some people had wigs on their
heads and some people had a funny mask on their face. The finnish flag was flying in
the flag-staff. There was a lot of things to buy; balloons, t-shirt, masks, food, sweets
etc.
Mehmed and Ayse felt hungry so they bought some mead and donuts. The salesman told them that the
finns were having their May celebration.
Mehmed and Ayse decided to buy a balloon. They chose a blue balloon with a picture of Moomin on it.
The market place was crowded. Suddenly Mehmed stumbled and their beautiful balloon escaped into the
sky...

Mehmet ve Ayşe markette durdular. Burası neşeli

ve gürültücü insanlarla doluydu. Bazı insanlar aynı tip
beyaz şapka giyiyorlardı, bazılarının başlarında peruk ve
bazılarının yüzünde komik maskeler vardı. Fin bayrağı
gönderde dalgalanıyordu. Satın alınacak çok şey vardı;
balonlar, tişörtler, maskeler, yiyecek, tatlılar…
Mehmet ve Ayşe acıktıklarını hissettiler. Biraz
bal likörü ve çörek satın aldılar. Satıcı onlara
Finlandiyalıların Mayıs kutlamaları yaptıklarını söyledi.
Mehmet ve Ayşe balon almaya karar verdiler.
Üzerinde Moomin(Fin yazar Tove Jansson’ın yarattığı
çizgi kahraman) resmi olan mavi bir balon seçtiler.
Market kalabalıktı. Aniden Mehmet sendeledi ve güzel
balonları gökyüzüne doğru uçtu.
Mehmet şi Ayse au ajuns într-o piaţă. Era
plină de oameni bucuroşi şi gălăgioşi. Aveau pălării
albe de hârtie, unii purtau peruci şi alţii aveau măşti pe
feţe. Steagul Finlandei flutura pe un
suport înalt în piaţă. Erau o mulţime de
lucruri ce se puteau cumpăra de la
vânzătorii ambulanţi- tricouri, mâncare,
măşti şi baloane.
Mehmet şi Ayse au simţit că le
este foame şi au cumpărat nişte carne şi
gogoşi. Vânzătorul le-a spus că
finlandezii sărbătoreau primăvara, în
luna mai.
Cei doi copii au vrut să
cumpere şi un balon şi au ales un balon
albastru, cu imaginea lui Moomin.
Întrucât piaţa era foarte aglomerată,
copiii au scăpat dintr-o dată balonul
care a plutit uşor catre cer...

58
 Suddenly, the balloon
exploded and the castanets fell
down from the sky. They heard
the familiar sound of the casta-
nets and everything began to change…
They were next to a stream of ice water. When
they looked around them, there were only mountains.
Mehmet was disappointed. Where was the road?They
took a small trail and arrived in front of a house with a
red roof. It was a school where they saw pupils learning
multiplication.
Ayse asked one pupil: “Hello! What’s your name?
“My name is Jean-François. Where do you come from?”
They told him their story and asked,
“Where is the nearest road?
« o té marmail! Na point de route! »
Mehmet and Ayse didn’t understand anything. Then the
teacher explained to them that there was no road to
Mafate, but they could take the helicopter.
They got into the helicopter which flew over the
island. During their journey they saw a volcano, Cilaos,
Salazie… The helicopter left them in Etang Salé’s forest.
They heard some music and headed towards the musi-
cians.
“Would you like to play some music?” asked one musi-
cian, giving them a package.
When Ayse and Mehmet opened the package
they were surprised to see the castanets. They were blue,
red and white. Suddenly, the white became yellow and
everything began to revolve around them and the forest
disappeared…
Aniden balon patladı ve kastanyetler
gökyüzünden yere düştü. Kastanyetlerin tanıdık
sesini duydular ve her şey değişmeye başladı.
Akıntının yanındalardı, etrafa bakındılar. Sadece
dağlar vardı. Mehmet hayal kırıklığına uğramıştı.
Yol neredeydi?
Bir patikadan yürüdüler ve kırmızı çatılı bir
evin önüne vardılar. O bir okuldu, çarpma öğrenen
öğrencileri gördüler. Ayşe bir öğrenciye sordu.: “
Merhaba! Adın ne?”
Benim adım Jean-François. Nereden geliyorsunuz?
Ona hikayelerini anlattılar ve sordular
“en yakın yol nerede?
« o té marmail! Na point de route! »
Mehmet ve Ayşe hiçbir şey anlamadılar
sonra öğretmen onlara Mafate’ye yol olmadığını
ancak helikoptere binebileceklerini açıkladı.
Helikoptere bindiler ve adayı geçerek uçtular.
Yolculukları boyunca Cilaos, Salazie volkanını gör-
düler. Helikopter onları Etang Salé’nin ormanına
bıraktı. Bir yerden müzik duydular ve müzisyenlere
doğru yöneldiler.
« çalmak ister miydiniz » dedi bir müzisyen on-
lara bir paket uzatarak.Pakette kastanyetler vardı
ve mavi, kırmızı ve beyaz renkteydiler. Aniden,
beyaz sarıya dönüştü ve etrfalarındaki herşey
farklı şeylere dönüşmeye başladı ve orman orta-
dan kayboldu.
59
 Deodată balonul a explodat şi castanietele au căzut din cer. Ei au auzit sunetul
familiar al castanietelor şi totul a inceput să se schimbe...
Erau lângă un izvor cu apă rece, s-au uitat în jurul lor: erau numai munţi. Mehmet era
dezamăgit: unde era drumul?
Au luat-o pe o mică cărare şi au ajuns în faţa unei case cu acoperiş roşu. Era o
şcoala şi au văzut elevii făcând înmulţiri. Ayse a întrebat un copil:
-Cum te cheamă?
-Numele meu este Jean-Francois. De unde veniţi?
Copiii le-au spus povestea lor şi i-au întrebat:
Unde este drumul cel mai apropiat?
-O te marmail! Na point de route!
Mehmet şi Ayse nu au înţeles nimic. Apoi profesorul le-a explicat că nu existau drumuri spre Mafate, dar ar
putea să plece cu elicopterul.
Au urcat în elicopter, care i-a plimbat deasupra insulei: au văzut un vulcan, Cilaos, Salazie... Elicopterul i-a lăsat
în padurea Etang Sale. Au auzit muzică şi s-au îndreptat spre cântăreţi.
-Vreţi să cântaţi? i-a întrebat unul dintre ei şi le-a dat un pachet.
Erau castanietele, care acum aveau culoarea albastră, roşie şi albă.
Deodată, albul devenea galben, totul se învârtea în jurul lor şi pădurea dispărea...

60
 they found themselves on a little ship on the Black Sea. The journey continued on
one of the three arms of the DANUBE. They reached the DANUBE DELTA, an
enchanting land with pelicans’ voices and the gentle caress of the reed. Then the ship
took them further along the Danube.
Suddenly they heard music so they left the ship. To their delight, Ayse and Mehmet discovered the
fascinating and spectacular dance of the CĂLUŞARI.They were in OLTENIA.
In the distance the tall mountains seemed inviting. A winding road, the TRANSFĂGĂRĂŞAN, cut
through the mountains and could carry them to wonderful places. Here, history was hidden in palaces, castles
and monasteries. BRAN CASTLE, the PELEŞ CASTLE and the VORONEŢ MONASTERY, they all talked
about the sensitivity and bravery of this little country.
After following the road through the mountains and discovering all the wonderful places along the
way, a melancholic Romanian folk song led them back to the seaside.
Here, stood the statue of the great poet MIHAI EMINESCU, as if whispering a love poem to the sea. Near the
statue, the children found the colored castanets, which were now red and had a white half moon and a little
star on them. With their clicking sound, they seemed to accompany the sea’s love poem an the children began
to feel dizzy. Magically the children found themselves in the forest of Çatalca, again, in the middle of their
friends. Mehmet and Ayse rushed over to their families. They hoped they hadn’t missed the picnic!

Kendilerini Karadeniz’de küçük bir gemide buldular. Yolculukları Danube’nin üç kolundan birine
kadar devam etti. Pelikan sesleri ve kamışların nazik okşayışlarıyla mest olarak Danube Deltasına ulaştılar.
Gemi onları daha uzaklara götürdü.
Aniden, müziği duydular ve gemiden ayrıldılar. Etkileyici ve harikulade CĂLUŞARI dansını keşfettiler.
OLTENIA’dalardı.
Uzaktan yüce dağlar davetkar gözüküyordu.. rüzgarlı bir yol, TRANSFĂGĂRĂŞAN, dağları aşarak onları
harika yerlere götürdü. Burada, tarih saraylarda, kalelerde ve manastırlarda gizliydi. Bran Kalesi, PELEŞ
Kalesi, ve VORONET Manastırı, hepsi bu küçük ülkenin kahramanlığını ve hassasiyetini anlatıyordu.
Hüzünlü bir halk şarkısı onları deniz kıyısına geri götürdü. Burada, büyük şair Mihai EMINESCU’nun heykeli
denize bir aşk şarkısı fısıldıyordu. Heykelin yanında, çocuklar renkli kastanyetleri buldular. Kastanyetler şimdi
kırmızıydı ve üzerinde yarım ay ve küçük bir yıldız vardı. Kastanyetlerin sesiyle denizin aşk şarkısına eşlik
ettiler ve kendilerini yeniden Çatalca ormanında arkadaşlarının arasında buldular.

Şi ei s-au trezit pe un vapor, în Marea Neagră. Călătoria a continuat pe unul din braţele Dunării, până ce
au ajuns într-un loc minunat... Delta Dunării. În deltă au fost încântaţi de ţipetele pelicanilor şi au rămas uimiţi
de foşnetul trestiilor. Au continuat drumul lor pe Dunăre către locuri şi oameni noi.
Deodată au auzit muzică şi au coborât de pe vapor.
Mehmet şi Ayse au descoperit dansul uimitor al căluşarilor, căci se aflau într-o zonă din Oltenia.
În depărtare munţii falnici păreau să invite la drumeţii aşa că cei doi au pornit să cerceteze. Un drum şerpuitor,
Transfăgărăşanul, tăia cu precizie munţii impunători, ducându-i în locuri încărcate de istorie şi tradiţii- castele,
fortăreţe şi biserici. Castelul Bran, Peleşul şi Mănăstirile Voroneţ şi Putna le-au dezvăluit bogăţii culturale şi
informaţii extraordinare despre curajul şi sensibilitatea acestui popor. Apoi, au auzit un cântec popular, care i-a
condus înapoi pe malul Mării Negre. Acolo, pe faleză au găsit statuia marelui poet Mihai Eminescu, care părea
să şoptească un poem de dragoste mării. Lângă statuie, copiii au găsit castanietele care erau acum roşii şi aveau o
lună şi o stea galbenă pe ele. În sunetul lor magic şi cu vuietul mării aproape, copiii s-au simţit deodată ameţiţi...
Ca prin minune, ei s-au trezit înconjuraţi de prietenii lor, în pădurea din Catalca.S-au grăbit să ajungă
înapoi la familiile lor, sperând că nu pierduseră picnicul.
61
 The Secret Of The Forest which tells the adventures of two
children called Ayşe and Mehmet was written by collaboration of pupils from
seven countries: Turkey, Spain, Portugal, UK, Finland,Reunion and Romania.
This story is the reflection of the rainbow which comes out with the meeting of
different cultures.

Ayşe ve Mehmet adlı iki çocuğun maceralarını anlatan Ormanın

Sırrı Türkiye, İspanya, Portekiz, İngiltere, Finlandiya, Reunion (Fransa) ve
Romanya’daki öğrencilerin ortak çalışmasıyla yazılmıştır. Bu hikaye, farklı
kültürlerin buluşmasıyla ortaya çıkan gökkuşağının bir yansımasıdır.

Povestea “Secretul pădurii “ a fost realizată în colaborare de către

elevii celor şapte ţări implicate în Proiectul Comenius “We, Europeans, have a
bagful of culture to share”.
62
WE, EUROPEANS, HAVE A BAGFUL
OF CULTURE TO SHARE

63
 Activities
Pre-reading activities
Look at the pictures. Which of these things can you see in the pictures?

a rainbow
a dinosaur
a London bus
a plane
a guitar
a maze
a forest
a train
coconut trees
Santa Claus

What countries do you think the two children will visit?

While reading activities

Read the story and mark the sentences T (true) or F (false):
1) Ayşe and Mehmet are having a party with their families and friends. ..........
2) İn Spain the castanets changed their colour into yellow. ...........
3) At the end of the labyrinth a lion was expecting them. ...........
4) After visiting London the children arrived in Germany. ..…….
5) They saw the island from the plane. ……..
6) In Romania the children visited the Danube Delta, castles, monasteries and Mihai
Eminescu’s statue. ……..

Post-reading activities
Discuss these questions in pairs, then tell the class:
Do you think it is important to be with your family? Why?
What do you think is the best place the children have visited? Why?
Write a letter / e-mail to a friend from another country in which you describe a place that you like
from your country.

64