Escolar Documentos
Profissional Documentos
Cultura Documentos
do Tymoteusza
Autor księgi Paweł z Tarsu (Apostoł mógł mieć wówczas ok. 56-58 lat).
Czas powstania Przypuszczalnie ok. 63-65 r., a więc ok. 27-29 lat po nawróceniu
księgi Pawła.
Kontekst List ten, obok Drugiego listu do Tymoteusza (2 Tm) oraz Listu do
spisania księgi Tytusa (Tt), należy do grupy listów pasterskich Apostoła Pawła,
w których poruszał on kwestie związane z kierowaniem wspólnotą
wierzących.
Cel spisania Paweł miał świadomość, że bardzo młody wiek i wątłe zdrowie
księgi Tymoteusza mogą stać na przeszkodzie efektywnemu pełnieniu
przez niego obowiązków przełożonego lokalnej wspólnoty wierzą-
cych. Napisał więc list w celu zachęcenia swego ucznia w wierze,
a także by wzmocnić jego autorytet we wspólnocie, gdyż list ten
z całą pewnością miał być tam odczytany publicznie.
Adres i pozdrowienie
1
1 ,1 : Rz 1,1; Tt 1,3; Tt 3,4 1 Ja,
Paweł, decyzją Boga, naszego Zbawiciela, ustano-
wiony Apostołem 1 Chrystusa Jezusa, który jest naszą
1 ,2 : Dz 16,1; 2 Tm 1,2; Tt 1,4 jedyną nadzieją, 2 kieruję ten list do Tymoteusza, mojego
prawowitego syna w wierze. Niech łaska, miłosierdzie oraz
pokój od Boga, to znaczy od Ojca i PANA naszego, Chrystusa
Jezusa, zawsze cię otaczają.
– które przecież samo w sobie jest dobre – winno być również dobrze,
to znaczy we właściwy sposób, stosowane! 9 Zostało ono bowiem
ustanowione nie dla ludzi, którzy – pełniąc wolę Boga – zostali objęci
1
Dosł. „wysłannik”. wali się na punkcie żydowskiego pochodzenia Jezusa, iż
2
Dosł. „mitach” (gr. m y th o is ). Chodzi o różnego typu zaczęli postrzegać Jego dzieło wyłącznie jako część żydow-
religijne bajania, które nie mają żadnych podstaw w Bożym skiej tradycji religijnej, a nie realizację przedwiecznego
Słowie. Bożego planu zbawienia (por. Ef 1), który powstał, zanim
3
Gr. g e n e a lo g ia is . Każdy Żyd, do podkreślenia swej w ogóle zrodził się Izrael. Ludzie ci zdają się zapominać, że
narodowej tożsamości, obowiązkowo wyprowadzał swój Izrael powstał dla Chrystusa (a nie odwrotnie) i powołany
rodowód od jednego z dwunastu patriarchów. Czyniono został do misji głoszenia Bożego orędzia (co jako naród
tak również z życiorysami ważnych osób w historii lub zaprzepaścił). Apostoł Paweł wyjaśnił tę prawdę w Rz 11:
religii Izraela. Tego typu genealogię znajdujemy również Chrystus jest odwiecznym pniem, z którego życiodajne
w pierwszych siedemnastu wersetach D o b r e j W ia d o m o - soki czerpie lud Boży (gałęzie tego pnia). Początkowo tym
ś c i o r a tu n k u w C h r y s tu s ie w r e la c ji M a te u s z a , która ludem (gałęziami) byli Izraelici (jako pierwocina Bożego
zasadniczo została spisana dla Żydów. Niektóre kręgi ludu – por. Jr 2,3), później także wszczepione w ten pień
chrześcijańskie przejęły ten zwyczaj. Ludzie zaczęli roz- nieżydowskie gałęzie (tzw. poganie).
4
pamiętywać często mityczne lub naiwnie koloryzowane Dosł. „niekończącym się rozważaniom (poszukiwa-
biografie pewnych chrześcijan, zamiast koncentrować się niom)”.
5
na Chrystusie. Tego typu działanie zwykle prowadziło Biorąc pod uwagę Rz 3,19-20, Paweł odnosi się zarówno
do rozwoju postaw dewocyjnych i kultowych, a nie do do Prawa Mojżeszowego, jak i do Prawa Sumienia, które
budowania osobistego związku z Chrystusem. Inną grupą Bóg wpisał w ludzkie serca.
6
skrytykowaną tu przez Pawła byli ludzie, obecni również Patrz przypis do poprzedniego wersetu.
w środowisku chrześcijańskim, którzy tak mocno zafikso-
11 1 Tm 1,10 – 1,16
2
2 ,1 : Flp 4,6 1 Jeślizaś chodzi o pozostałych, zachęcam, by w swoich błaganiach,
2 ,2 : Tt 3,1 modlitwach i dziękczynieniach wstawiali się za wszystkich, 2 którzy
piastują jakieś urzędy lub dysponują władzą, a szczególnie za przywód-
ców narodu i inne wybitne postaci, byśmy mogli wieść życie ciche
2 ,3 : 1 Tm 1,1; 1 Tm 4,10 i spokojne, szanując Boga i otaczając Go czcią Mu należną. 3 To bowiem
2 ,4 : J 8,32; 1 Tm 4,10; 2 P 3,9 jest dobre i miłe w oczach Zbawiciela naszego, Boga, 4 który pragnie, by
wszyscy ludzie zostali zbawieni9 i doszli do poznania owej zasadniczej
2 ,5 : Hbr 12,22.24 prawdy, iż 5 Bóg jest tylko jeden i jeden również jest Pośrednik1 0 między
Bogiem a ludźmi – ten, w którego człowieczym ciele On sam się
1
Gr. s tr a te ia – słowo pochodzenia militarnego, które pretacji tego określenia „przekazanie kogoś szatanowi”
oznacza „służbę wojskową”, „zmagania z przeciwnościami” jest najmocniejszym środkiem dyscyplinarnym, jakim
czy nawet „działania wojenne”. Tu zostało użyte w formie – wg Biblii – dysponują wierzący w Chrystusa. Celem
przenośni do opisania walki duchowej. Od tego słowa takiego działania jest skłonienie danej osoby do żalu,
pochodzi polskie „strategia”. pokuty i nawrócenia. Nie ma oczywiście gwarancji, że taki
2
Dosł. „w piękny sposób”. człowiek porzuci grzech, lecz wspomniane działanie ze
3
Por. Hbr 2,3. strony wspólnoty powinno uświadomić mu skutki trwania
4
Dosł. „odepchnęli od siebie”. To niezwykle ciekawa w nieprawości i dać (może już ostatnią) szansę ocalenia
uwaga Apostoła, która rzuca więcej światła na temat (zbawienia) ducha przed potępieniem (por. 1 Tes 5,23).
8
walki duchowej. Okazuje się, że również ludzie, którzy Do opisania tej sytuacji zostało użyte greckie słowo
kiedyś stali się wierzący (tzn. dawali posłuch Bożemu p a d eia . W starożytnych pismach greckich używano tego
Słowu i stosowali się do jego wymagań), mogą sami siebie słowa na określenie działań wychowawczych i kształ-
pozbawić dobrego sumienia (przez odepchnięcie go od ceniowych, których celem było właściwe uformowanie
siebie) i w konsekwencji stać się na powrót niewierzący charakteru i wiedzy dziecka (stąd też pochodzi słowo
(por. Mt 12,43-45; 2 P 2,22). Skutki tego mogą być straszne, gr. p a id a g o g o s oznaczające niewolnika, którego zadaniem
jak to ukazuje dalsza część powyższego tekstu. Więcej było doprowadzanie dzieci jego pana na naukę do mistrza.
w Komentarzu NPD → Wierzący czy niewierzący. Niewolnik ten miał nawet uprawnienie do smagania dzieci
5
Por. 2 Tm 2,17. witką po nogach, o ile zbaczały z drogi). W komentowanym
6
Por. 2 Tm 4,14. zdaniu widzimy, że owo „przekazanie szatanowi” ma swój
7
„Przekazanie kogoś szatanowi” w języku biblijnym cel, a także może być ograniczone czasowo – do chwili
może oznaczać (a) wyłączenie danej osoby ze wspólno- zaistnienia w nich zmiany.
9
ty i pozostawienie jej w mocy świata, którego księciem Od gr. so d zo , którego znaczenie etymologiczne kieruje
jest szatan albo (b) modlitwę do Boga o dopuszczenie nas do pojęcia: „ratunek”, „wyzwolenie” i „uwolnie-
w czyimś życiu bezpośredniego działania szatana w celu nie”. Chodzi oczywiście o uwolnienie od mocy, wpływu,
uświadomienia temu człowiekowi czekającej go zguby, obecności i konsekwencji grzechu.
10
jeśli nie porzuci grzechu. Niezależnie od sposobu inter- Por. Ga 3,20.