Escolar Documentos
Profissional Documentos
Cultura Documentos
κυβερνάει
Οι περισσότεροι συμφωνούμε στο τι είμαστε ενάντια. Είμαστε ενάντια
στη φτώχεια, στον πόλεμο, στην καταπίεση, στις διακρίσεις, στην
εκμετάλλευση. Οι σοσιαλιστές υποστηρίζουμε ότι όλα αυτά τα
φαινόμενα έχουν μία κοινή ρίζα και αυτή είναι ο καπιταλισμός, το
οικονομικό σύστημα που κυριαρχεί στον πλανήτη. Γι’ αυτό, παρότι
υποστηρίζουμε και πρωτοστατούμε στις μάχες ενάντια σε κάθε
αδικία, θεωρούμε πως τα κινήματα πρέπει να έχουν και μία συνολική
στρατηγική ενάντια στην “πηγή” του κακού, ενάντια στο ίδιο το
σύστημα.
Ομως, οι καπιταλιστές έχουν μια έτοιμη ερώτηση: μας λέτε ότι είστε
ενάντια στο σύστημά μας, αλλά υπάρχει κάτι που έχετε να
αντιπροτείνετε; Το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα έχει μια καθαρή
απάντηση: η αντιπρότασή μας είναι η Εξουσία των Εργατών που θα
χτίσει μια διαφορετική κοινωνία, τον Σοσιαλισμό.
Αυτοί που θέλουν να φαντάζονται τους εργάτες να χτυπάνε κάρτα, να
δουλεύουν ασταμάτητα και ύστερα να γυρνάνε σπίτι για να δουν
τηλεόραση, εκπλήσσονται στο άκουσμα της Εργατικής Εξουσίας. Η
εξουσία είναι κάτι πολύ περίπλοκο για να το αφήσεις στους εργάτες,
μας λενε. Τους επιστρέφουμε την αντίρρηση: Η εξουσία είναι κάτι
πολύ επικίνδυνο για να το έχουμε αφήσει τόσα χρόνια σε τραπεζίτες,
στρατηγούς και εμπόρους όπλων.
Η πλειοψηφία των
εργαζόμενων ανθρώπων
του πλανήτη, αυτοί που
παράγουν όλο τον πλούτο,
είτε είναι οικοδόμοι, είτε
καθαρίστριες, είτε
εκπαιδευτικοί, είτε
ναυτεργάτες είναι σίγουρα
πολύ πιο ικανοί να
αποφασίσουν για το
σωστό και το λάθος, από
τη μειοψηφία που
κυβερνάει τον πλανήτη
σήμερα. Ξέρουν πολύ
καλά πώς λειτουργεί το σύστημα και ξέρουν τι ακριβώς φταίει όταν
δεν λειτουργεί. Ξέρουν πού υπάρχουν ανάγκες και πού υπάρχουν
σπατάλες.
ΣΥΝΤΑΓΈΣ
Το ερώτημα πώς μπορεί όμως να γίνει κάτι τέτοιο παραμένει. Και αν
κανείς περιμένει να βρει έτοιμες συνταγές στα γραπτά του Μαρξ δεν
θα τα καταφέρει. Στην εποχή του ήταν πολλοί εκείνοι οι ουτοπικοί
σοσιαλιστές που φαντάζονταν και σχεδίαζαν ονειρικούς κόσμους στο
χαρτί. Ο Μαρξ δεν ενδιαφερόταν να μιλήσει για το πώς θα είναι το
αύριο, αλλά να δείξει πώς μπορούμε να πάμε από το σήμερα στο
αύριο. Και υποστήριζε μάλιστα πως μόνο η πραγματική κίνηση της
εργατικής τάξης δίνει απάντηση στο πώς είναι ο σοσιαλισμός.
Το 1905 η εργατική τάξη της Ρωσίας έδωσε ένα ακόμη πιο σημαντικό
μάθημα για το τι σημαίνει σοσιαλισμός. Στην επανάσταση που
ξέσπασε, στη διάρκεια του ρωσο-ιαπωνικού πολέμου, οι εργάτες
προχώρησαν στην ίδρυση σοβιέτ (συμβούλιο στα ρώσικα). Δεν ήταν
κάποια έξυπνη ιδέα που φαντάστηκε κάποιος οραματιστής. Μάλιστα
το πιο πρωτοπόρο κομμάτι των ρώσων σοσιαλιστών, οι
Μπολσεβίκοι, πιάστηκαν “στον ύπνο” από αυτή την εργατική
πρωτοβουλία που προέκυψε μέσα από τους αγώνες.
ΣΥΜΒΟΎΛΙΑ
Τα σοβιέτ δεν ήταν αμιγώς ρώσικο φαινόμενο. Με διαφοροποιήσεις
στις μορφές, τα “ξανα-ανακάλυψαν” οι εργάτες και σε άλλες χώρες σε
άλλες ιστορικές στιγμές, από τη Γερμανία του ‘18 ως την Πορτογαλία
του ‘74. Η εμπειρία των σοβιέτ δείχνει ότι το πέρασμα στο
σοσιαλισμό είναι εφικτό, γιατί τα σοβιέτ είναι ο οργανωμένος τρόπος
με τον οποίο οι εργάτες περνάνε από την παλιά κοινωνία, την οποία
αντιπαλεύουν, στην καινούργια, την οποία οικοδομούν.
ΣΧΕΔΙΑΣΜΌΣ
Ο δημοκρατικός σχεδιασμός δεν είναι ο σκοπός, είναι ένα
απαραίτητο μέσο για να φτάσουμε σε μια κοινωνία της ελευθερίας.
Τις περισσότερες φορές ο δρόμος προς την ελευθερία περνάει μέσα
από κάποιες οικονομικές επιλογές. Για παράδειγμα, η δημιουργία
μιας αξιόπιστης προσχολικής εκπαίδευσης, μαζί με την ίδρυση
δωρεάν πλυντηρίων και εστιατορίων είναι ένα απαραίτητο βήμα για
να απελευθερωθούν οι γυναίκες από τη διπλή σκλαβιά της εργασίας
εκτός και εντός σπιτιού.
Νίκος Λούντος