Summary of the Wedding Dance by Amador Daguio

This is sad story of a man, Awiyao, who in spite of being in love with his wife, Lumnay, feels the need to marryanother in order to have
a son. According to the story if a man does not have a son he is considered to be inferior to others intheir community. It is not a case of
not loving Lumnay, which he does, but of his perceived necessity of a son to beconsidered a man. He is however, insensitive believing
the answer to Lumnay's sorrow would be to join the other women at the wedding dance.Little regard for her feelings and the willingness
to abandon her seem to be the predominate thoughts in the author's mind.She seems to obsess over the necklace of his grandmother
which he had given her.
But suddenly she stopped and turned back, defeated.Daguio, in the story presented a clash against a basic human emotion and culture
and thus established twoimportant points: that culture transcends love and the bitter truth about the inequality of the sexes. He did not
establishthough that Lumnay was sterile. Awiyao could have been the one with fertility problems, who knows? Awiyao's pride
forcedhim to leave Lumnay, no matter how he loved his wife. But if he was the one with fertility problems, would Lumnay's love
beenough to take him back?On thesecondpoint, their culture permits man to leave his wife and take another woman hoping thesecond
wife would bear him children but no such provision for women exists. And although the first wife may remarry, itwould only be after
her husband left her. And what if, in Lumnay's second marriage, she would bear children, what of theculture now?

Wedding Dance by Armador T. Daguio

Characters: Awiyao (Sernal) – The husband of Lumnay whom to be married to another woman
Lumnay (Falle) – Abandoned by Awiyao for the sake of the tribe because she cannot give him a child.
Madulimay (Saren) – the one whom Awiyao will get married for a chance to have a child
Chief of the Village (Eronico) – Father of Awiyao
Narrator (Eronico)
Tribe dancers
Tribe 1 :
Tribe 2:
Tribe 3:
Tribe 4:
Tribe 5:
Plot – Mountain Village

Narrator: Let us witness the immortal love of Awiyao and Lumnay in the story of the Wedding Dance by Amador
T. Daguio

(Manayaw na sila Awiyao and Lumnay)

SCENE: SA BAHAY NI LUMNAY

Lumnay: (Tribal Music play) Nag -ampo siya) Oh Kabunyan pagpalain niyo kami na magkaroon ng anak! (gi alsaang
baboy isip pang halad)

Narrator: Pero pitong taon na ang lumipas, ang mag-asawang sina Lumnay at Awiyao ay hindi pa rin binigyan ng anak.
Dumating ang panahon na ang pinuno ng nayon ay nagdesisiyon

SCENE: SA BAHAY NG PINUNO

(naa sila Awiyao ug Lumnay nag-uban)

Chief: Awiyao kailangan mong mag-asawa ng ibang babae dahil hindi ka na mabigyan ni Lumnay ng anak.

Awiyao: pero ama! Mahal ko si Lumnay at sinikap namin na magkaroon ng anak. Pakiusap bigyan pa niyo po kami ng
pagkakataon.

Chief: pitong ani na ang dumaan subalit walang nangyari! Batas ito ng ating tribu at dapat ito’y iyong susundin!
(nag gakos nalang silang duha ni Lumnay ug Awiyao tungod sa dili maayong balita)

SCENE: SA SAYAWAN SA LABAS NG BAHAY NI LUMNAY

Nagsayaw2x ang mga tribu kauban si Awiyao ug ang bag-ong kasal
Awiyao: (nisibat ug niadto sa balay ni Lumnay)

Scene: Sa loob ng bahay ni Lumnay

Lumnay: (sa kilid naglingkod)

Awiyao:(Nisulod si Awiyao sa balay ni Lumnay ug gipasiga ang kalayo ug… niyaka distansya gamay kay Lumnay)
Patawarin mo ako subalit kailangan itong gawin. Ni isa sa atin hindi makakatulong nito.

Awiyao:Bakit ayaw mong lumabas? At makisali sa mga nagsasayawang mga babae?

Awiyao:(he looked at her) Dapat sumali ka sa mga mananayaw. Parang…. parang wala lang nangyari.

Lumnay:(nagtikuko sa corner sa room tungod sa katugnaw and feeling sad)

Awiyao:Lumabas ka… lumabas at sumayaw. Kung wala kang poot sa akin ng dahil sa hiwalayang ito, lumabas ka at
sumayaw. Isa sa mga lalake makikita kang sumayaw; magugustuhan niya ang iyong pagsasayaw at pakakasalan ka niya;
Di natin alam, sa kanya mas mapalad ka higit noong ikaw ay nasa akin.

Lumnay:(she said in sharp way) Ayoko ng kahit sinong lalake, ayoko ng kahit sinong ibang lalake.

Awiyao:(His heart smile when hearing those words she said) Alam mo rin naman na ayoko din ng ibang babae. Alam mo
yan di ba?............. Lumnay, alam mo yan di ba?

Lumnay:(she did not answer)( wait for 3 seconds until Awiyao talk again)

Awiyao:(naghulat sa tubag ni Lumnay pero wala juy tubag mao nf nangisog gamay) alam mo di ba? Lumnay?

Lumnay:(she answer weakly)Oo… alam ko

Awiyao:Hindi ko ito kasalanan. Hindi mo ko masisisi; naging mabuting asawa ako sayo

Lumnay:Hindi mo rin ako masisisi. (murag kahilakon)

Awiyao:Naging mabuti ka rin sa akin. Naging mabuting asawa. Wala akong masasabing masama laban sayo (while nag
talk, nagbutang ka ug kahoy para mudilaab kunuhay ang kalayo) kailangan lang talaga ng lalake ng anak. Pitong ani ay
sobrang tagal na para maghintay.

Lumnay:(karon, lahi napud iyahang position sa paglingkod, gi stretch out iyang right leg ug naka bent ilalom sa lubot
iyahang left leg. Ug nagbukot siyag samot sa habol.)

Lumnay:Natatandaan mo pa ba na sobrang nagalit ka dahil nung pag uwi mo galing trabaho sa patag, ay kinatay ko ang
isa sa mga babiy natin na walang paalam? Ginawa ko iyon para mapasaya si Kabunyan dahil katulad gusto ko ring
magkaanak. Pero anong magagawa ko?!

Awiyao:(Nagkuha ug Jar ug gibubo ang tubig sa coconut cup para muinom tapos nilagay ulit para magsalita)Umuwi ako.
Dahil hindi kita nakikita sa mga mananayaw. Syempre, hindi kita pinipilit na pumunta, kung ayaw mong sumali sa aking
kasal. Pumunta ako para malaman mo na kahit ikakasal ako kay Madulimay, hindi siya maging mas magaling sa iyo.
Hindi siya kasing lakas sa pagtatanim ng patani,pero kasing bilis naman sa paglilinis ng banga at hindi siya kasing galing
mo sa paglilinis ng bahay. Ikaw ang isa sa mga pinakamahusay na mga asawa sa buong nayon.

Lumnay:Wala namang magandang naidulot sa akin niyan, hindi ba?

Awiyao:(Iyang gigunitan iyang kaugalingong nawong sa duha niya ka kamot ug nagtutok sa iyahang kagwapa)

Lumnay:(but she look away ug nibarog)

Awiyao:(nibarog pud cya) Ang bahay na ito ay sayo na. Ginawa ko ito para sa iyo. Tumira ka hangga’t gusto mo.
Gagawa nalang ako ng ibang bahay para kay Madulimay.

Lumnay: Hindi ko kailangan ng ibang bahay. Matanda na ang aking mga magulang at kailangan nila ng tulong sa
pagtatanim ng mga patani at pagdikdik ng palay.

Awiyao:Sa iyo na tongbatawan na binungkal ko sa bundok noong unang taon ng ating pag-iisang dibdib. Alam mo
naman na ginawa ko ito para sa iyo. Tinulungan mo ako na gawin para sa ating dalawa.

Lumnay:Wala akong pagagamitan ng batawan na iyan.

Silence…. For 5 seconds

Lumnay: bumalik ka na sa sayawan. Hindi tama na nandito ka. Magtataka sila kung nasaan ka at hindi matutuwa sa
Madulimay. Bumalik ka na sa sayawan.

Awiyao:Mas gagaan ang pakiramdam ko kung sasama at sasayaw sa huling pagkakataon.

Lumnay: Alam mo naman na ayoko!

Awiyao:(he said tenderly) Lumnay..... Lumnay ginawa ko lang ito dahil kailangan ko ng anak. Alam mo naman na walang
silbi ang buhay na walang anak!Nilibak na nga nila ako sa aking likod.

Flashback: Opening the curtain (Sa right side nag nilibakay ang mga tribu nga dili kaanak sila Lumnay)

Tribe 1: Kawawang Awiyao…

Tribe 4: Bakit?

Tribe 1: sa pitong taon nilang pagsasama. Hindi pa rin sila nag kaanak hahaha

Tribe 2: eh ano naman ginawa nila sa pitong taon?

Tribe 3: eh ano pa sinayang!

(the 4 laugh)

Lumnay:Alam ko… kaya nga ipinagdasal ko kay Kabunyan na pagpalain kayo. Kayong dalawa ni Madulimay.

(she bit her lips now, then shook her head wildly and sobbed)

Narrator: She thought of the seven harvests that had passed, the high hopes they had in the beginning of their
new life, the day he took her away from her parents across the roaring river, on the other side of the mountain,
the trip up the trail which they had to climb, the steep canyon which they had to cross. The waters boiled in her
mind in forms of white and jade and roaring silver; the waters tolled and growled, resounded in thunderous
echoes through the walls of the stiff cliffs; they were far away now from somewhere on the tops of the other
ranges, and they had looked carefully at the buttresses of rocks they had to step on---a slip would have meant
death. They both drank of the water then rested on the other bank before they made the final climb to the other
side of the mountain. She looked at his face with the fire playing upon his features---hard and strong, and kind.
He had a sense of lightness in his way of saying things which often made her and the village people laugh.
How proud she had been of his humor. The muscles where taut and firm, bronze and compact in their hold
upon his skull---how frank his bright eyes were. She looked at his body the carved out of the mountains five
fields for her; his wide and supple torso heaved as if a slab of shining lumber were heaving; his arms and legs
flowed down in fluent muscles--he was strong and for that she had lost him. She flung herself upon his knees
and clung to them.
Lumnay:(nihilak, niluhod ug nigakos sa tuhod ni awiyao )Awiyao, Awiyao. Ginawa ko na ang lahat para magkaanak.
Tingnan mo ko, tingnan mo ang aking katawan. Ito ay punong puno ng pangako. Makapagsayaw, makapagtrabaho sa
batawan. Makaakyat sa mga bundok. Na hanggang ngayon ay matatag at buo. Ngunit Awiyao napakalupit ni Kabunyan
sa akin. Wala akong silbi! Kailangan kong mamatay!

Awiyao:(gibira ug gigakos niya si Lumnay)Hindi tama na mamatay ka.

Lumnay:(yumakap at nakapatong ang ulo sa balikat ni Awiyao)

Lumnay: Wala akong pakialam sa batawan. Wala akong pakialam sa bahay. Wala akong pakialam sa kahit anong bagay
kung di ikaw lang.Ayoko magkaroon ng ibang lalake.

Awiyao: Kung gayon kailanman hindi ka magkakabunga

Lumnay: (she let go from the arms of Awiyao) Babalik ako sa aking ama at mamatay nalang.

Awiyao: Kung gayon kinasusuklaman mo talaga ako. Kung mamatay ka may poot ka sa akin. Ayaw mo kong magkaroon
ng anak. Ayaw mo na mabuhay ang pangalan ko sa tribu.

(Naay nitawag sa gawas)

SCENE: RIVERSIDE

Narration: (mag act sila Lumnay ug Awiyao sa flashback while gi narrate ni) Iniisip ni Lumnay ang kanilang
nakaraan ni Awiyao. Si Awiyao na nakilala niya noon. Isang malakas at matipuno na lalake na nag-aalsa ng mga
mabibigat na mga panggatong na troso paibaba sa kanilang bahay. Isang araw nakilala ni Lumnay si Awiyao habang
dumaan siya para mag-igib ng tubig gamit ang kanyang bangang panglalagyan. Tumigil si Awiyao sa batis para uminom
at magpahinga. Binigyan siya ni Lumnay ng malamig na tubig gamit ang bao. Pagkatapos noon hindi nagtagal si Awiyao
ay nagdesisyon na itapon ang sibat sa bahay ng ama ni Lumnay upang hingin ang pag-iisang dibdib.

Awiyao:Kung hindi ko susubukan sa pangalawang pagkakataon, mamamatay ako. Walang magbubungkal sa batawan at
walang susunod sa yapak ko.

Lumnay: Kung mabigo ka… kung mabigo ka sa pangalawang pagkakataon. Hindi…. Hindi ka mabibigo

Awiyao: Kung mabibigo man ako, babalik ako sayo… at sabay tayong dalawa mamamatay. Sabay tayong dalawa
mawawala sa buhay ng ating tribo.

Lumnay: Awiyao pananatilihin ko ang aking kwintas… akin na ang aking kwintas

Awiyao: (he put the beads on her neck) mananatili sayo ang kwintas. Nanggaling pa iyan sa malayo. Sabi ng aking mga
ninuno na nanggaling iyan sa kabilang hilaga ng karagatan sa mga taong masisingkit na mga mata. Nagkahalaga iyan ng
dalawampung batawan.

Lumnay: Pananatilihin ko ito dahil nagsisimbolo ito sa pag-ibig mo sa akin.Mahal kita… Mahal kita at wala na akong
maibibigay pa. (Then nipalayo siya kay naay nitawag ug nangita kay Awiyao)

Tribe 3: Awiyao!

Awiyao: Hindi ako nagmamadali

Lumnay:Mapapagalitan ka ng mga nakakatanda. Mabuti pang umalis ka.

Awiyao: Ayoko kung hindi maayos para sa iyo

Lumnay: Maayos lang ito para sa akin

Awiyao: (he use his two hands to hold Lumnay’s hands firmly)Ginawa ko ito para sa ikabubuti ng ating tribo.

Lumnay: Alam ko

Awiyao: (mulakaway na pero…)

Lumnay: (nigakos) Awiyao! Awiyao! hindi ko kaya(She gasped and she closed her eyes and buried her face in his neck.

Slowly they let go of each other’s hands

Awiyao: (he took off the hands of Lumnay and walk away going to the wedding dance)

NEXT SCENE: AT THE WEDDING DANCE

(Nanayaw na ang mga tribal dancers kauban ang bag-ong kasal pero si Awiyao is not happy)

Narrator: Lumnay sat for some time in the darkness. Then she went to the door and opened it. The moonlight
struck her face; the moonlight spilled itself on the whole village. She could hear the throbbing of the gangsas
coming to her through the caverns of the other houses. She knew that all the houses were empty that the
whole tribe was at the dance. Only she was absent. And yet was she not the best dancer of the village? Did
she not have the most lightness and grace? Could she not, alone among all women, dance like a bird tripping
for grains on the ground, beautifully timed to the beat of the gangsas? Did not the men praise her supple body,
and the women envy the way she stretched her hands like the wings of the mountain eagle now and then as
she danced? How long ago did she dance at her own wedding? Tonight, all the women who counted, who
once danced in her honor, were dancing now in honor of another whose only claim was that perhaps she could
give her husband a child.
Pero bigla nalang nagkaroon ng lakas ng loob si Lumnay. Pupunta siya sa sayawan ngunit pagsabihan ang pinuno ng
nayon at sa mga nakakatanda na….

(then niapas si Lumnay sa wedding dance pero hindi siya lumapit at nagpapakita)

Lumnay: (in her mind talking) (what you tell will just be voice recorded)sasabihan ko sila na hindi ito tama. Akin lang si
Awiyao. Walang sinuman na makakaagaw sa kanya. Pipigilan ko ang kasal. (ngunit di talaga siya makalapit sa sayawan,
imbes umiyak at nakaluhod dahil di niya mapigilan ang kasal kahit masakit para sa kanya)

Narrator: Ngunit tila siya ay inutusan ng nagliyaban na apoy na wag sirain ang pag-iisang dibdib ni Awiyao at Malidumay.
Wala siyang lakas na loob para sirain ang ang ng kasal.

Lumnay: Hindi ito tama! Paano niya nalalaman? Paano nalalaman ng lahat? Hindi ito tama!