ΓΝΗΣΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ

ΑΦΙΕΡΩΜΑ
ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΕΙΜΝΗΣΤΟΝ
ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΝ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΤΟΝ Α΄

Ἐπί τῇ συμπληρώσει 70 ἐτῶν

ἀπό τῆς ἀναδείξεως του εἰς Ἀρχιεπίσκοπον
[1949 - 2019]

Ἀθῆναι 2019
ΑΦΙΕΡΩΜΑ
ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΕΙΜΝΗΣΤΟΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΝ
ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΤΟΝ Α΄.

Ἐκδίδεται προνοίᾳ καί εὐλογίᾳ

Τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς
Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.

Ἔκδοσις Ἱερᾶς Συνόδου

Ἄστρους 86, 104 41, ΑΘΗΝΑΙ
Τηλ. +30210 5155565.

Ἔκδοσις δευτέρα 14 05 2019.

Ἐπιμέλεια: Ἀρχιμ. Γεράσιμος Κοσμᾶς
Στοιχειοθεσία, ἐκτύπωσις:Ἱερομ. Ἀντώνιος Γκιόκας.

Διατίθεται εὐλογίας χάριν εἰς μνημόσυνον τοῦ Μα-

καριστοῦ Πρωθιεράρχου καί ὁμολογητοῦ τῆς ὀρθο-
δόξου πίστεως ἀειμνήστου Ἀρχιεπισκόπου κυροῦ
ΜΑΤΘΑΙΟΥ τοῦ Α΄.

©†Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν Παχώμιος 2019.

 ΤΙΜΗΤΙΚΗ ΑΦΙΕΡΩΣΙΣ

Ο ΑΕΙΜΝΗΣΤΟΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΜΑΤΘΑΙΟΣ

Ἡ τελευταία συμμετοχή τοῦ ἀειμνήστου Ἀρχιεπισκόπου
Ματθαίου εἰς τήν τελετήν τῶν Θεοφανείων 6-1-1950.
 ΑΦΙΕΡΩΣΙΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ
Ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλ-
λάδος, ἐπί τῇ συμπληρώσει κατά τό παρόν ἔτος 2019, ἑβδο-
μήκοντα ἐτῶν ἀπό τῆς ἀναδείξεως τοῦ ἀειμνήστου Ἁγίου
Πατρός Ματθαίου εἰς Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν, ἐκδίδει εἰς ἰδι-
αίτερον τεῦχος μερικά χαρακτηριστικά ἀποσπάσματα ἀπό
τά κείμενα ὀρθοδόξου ὁμολογίας τά ὁποῖα κατά καιρούς εἶ-
χεν ἐκδόσει ὁ μακαριστός Ἀρχιεπίσκοπος, εἰς ἔκφρασιν τιμῆς
καί σεβασμοῦ εἰς τήν μνήμην του, ἀλλά καί εἰς ὑπόμνησιν καί
παραδειγματισμόν τῶν σημερινῶν μελῶν τῆς Ἁγίας τοῦ
Χριστοῦ Ἐκκλησίας.
Εἶναι γενικῶς παραδεκτόν ὅτι τά κείμενα αὐτά τοῦ ἀειμνή-
στου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος τῶν Γνη-
σίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν Ματθαίου τοῦ Α΄ τοῦ ὁμολογη-
τοῦ, ἀγωνιστοῦ καί προμάχου τῆς ὀρθοδόξου πίστεως, πα-
ραμένουν ἕως τῆς σήμερον φωτεινά καί ἄσβεστα παραδείγ-
ματα διά νά ὁδηγοῦν καί νά φωτίζουν τάς ψυχάς τῶν πιστῶν
καί εὐσεβῶν ἀνθρώπων. Οὔτε παρωχημένα εἶναι, οὔτε ἀπηρ-
χαιομένα καθίστανται. Ἀντιθέτως εἶναι διαρκῆ καί διαχρο-
νικά ὁρόσημα, φάροι φωτεινοί, οἱ ὁποῖοι φωτίζουν καί
ὁδηγοῦν ἀπλανῶς εἰς τήν ὁδόν τῆς ὁμολογίας τῆς ὀρθοδόξου
πίστεως καί οὕτω εἰς τήν ὁδόν τῆς σωτηρίας κάθε πιστόν καί
εὐσεβῆ ἄνθρωπον.
Εἶναι ἐπίσης γνωστόν ὅτι διά τῶν ἀτρύτων καί πολυειδῶν
κόπων καί ἀγώνων τοῦ μακαρίου αὐτοῦ ἀνδρός διετηρήθη
καθαρά καί ἀνόθευτος καί μετελαμπαδεύθη ἀκεραία ἡ πα-
ραδοθεῖσα ὀρθόδοξος πίστις τῶν Ἁγίων Πατέρων καί κυρίως
3
διά τῆς τολμηρᾶς καί πεφωτισμένης ἀποφάσεως του κατά
τό ἔτος 1948, ὀλίγον πρός τῆς κοιμήσεως του, πρός χειρο-
τονίαν νέων ἀρχιερέων, διαδόχων αὐτοῦ εἰς τό ἀρχιερατικόν
ἔργον, διετηρήθη ἡ ἀποστολική διαδοχή καί συνεχίζεται τό
σωτηριῶδες ἔργον τῆς Ἁγίας Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Ἐκ
τούτων τῶν χειροτονιῶν τοῦ Ἀειμνήστου Ἁγίου Πατρός
Ματθαίου ἐλάβομεν καί ἡμεῖς τήν ἀδιάκοπον Ἀποστολικήν
διαδοχήν καί συνεχίζομεν μέ τήν χάριν τοῦ Θεοῦ τήν Ἀπο-
στολικήν πίστιν.
Αἰτούμενοι τάς εὐχάς ἐπί πᾶσιν ἡμῖν τε καί ὑμῖν τοῦ μακα-
ρίου αὐτοῦ ἀνδρός, τοῦ ἀειμνήστου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν
ΜΑΤΘΑΙΟΥ τοῦ Α΄, παρακαλοῦμεν ὅλους τούς Πατέρας καί
Ἀδελφούς ἐν τῇ ὀρθοδόξῳ πίστει, λαμβάνοντες ἅπαντες ὡς
φωτεινόν παράδειγμα καί ἀκολουθοῦντες ὡς σωτήριον ὁδη-
γόν, τήν ὁμολογίαν τῆς πίστεως τοῦ ὁσίου αὐτοῦ Ἱεράρχου,
νά πορευθῶμεν ἐν ἑνί πνεύματι καί μιᾷ καρδίᾳ τήν ὁδόν τῆς
ἑνότητος μετά τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ, πρός δόξαν Θεοῦ καί
τιμήν τοῦ ὁσίου Ἱεράρχου Ματθαίου τοῦ Α΄, ὁμολογητοῦ καί
προμάχου τῆς ὀρθοδόξου πίστεως.
Ἡ Ἱερά Σύνοδος
Τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος
† Ὁ Ἀθηνῶν ΠΑΧΩΜΙΟΣ
† Ὁ Μεσογαίας, Λαυρεωτικῆς καί Ἀχαρνῶν ΚΗΡΥΚΟΣ
† Ὁ Πατρῶν ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ
Ὁ Ἀρχιγραμματεύς
†Ἀρχιμ. Γεράσιμος Κοσμᾶς.

4
 ΟΜΟΛΟΓΙΑ
ΤΩΝ ΑΓΙΟΡΕΙΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ
(Γενομένη τό ἔτος 1934)
Κατωτέρω δημοσιεύομεν τήν Ὁμολογίαν Ὀρθοδόξου
Πίστεως, τήν συνταχθεῖσαν κατά τό ἔτος 1934 ὑπό
τῶν ζηλωτῶν ἁγιορειτῶν Πατέρων, μεταξύ τῶν ὁποί-
ων καί τοῦ τότε Ἁγιορείτου Ἱερομονάχου Ματθαίου
τοῦ πνευματικοῦ καί ἐδημοσιεύθη εἰς τό ὑπ’ αὐτῶν
ἐκδοθέν κατά τό ἴδιον ἔτος 1934 ἀπολογητικόν σύγ-
γραμμα «ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ ΕΛΕΓΧΟΣ».
Εἰς τό πρόλογον τοῦ συγγράμματος αὐτοῦ οἱ Ἁγιο-
ρεῖται Πατέρες μεταξύ ἄλλων, ἔγραφον:
«Έπειδή ὁ διάβολος τρέμει τήν εὐσεβῆ τῆς Πίστεως ὁμο-
λογίαν, τήν ὁποίαν πολλοί τῶν Κληρικῶν καί Χριστια-
νῶν ἐξ ἀγνοίας ἐμόλυναν ἀκολουθήσαντες τόν ἐπάρα-
τον νεωτερισμόν τοῦ Παπικοῦ καλενδαρίου, (ἤ ἄλλας
καινοτομίας) διά τοῦτο παραθέτομεν κάτωθι τόν τύπον
τῆς ῾Ομολογίας, ὅπου πρέπει νά ὁμολογῇ πᾶς χριστιανός
ἐπανερχόμενος ἐκ τῆς πλάνης εἰς τήν Πατροπαράδοτον
πίστιν, διά νά μήν εὕρη μέγα ἐμπόδιον ἡ ψυχή αὐτοῦ
κατά τήν ὥραν τῆς ἐξόδου ἀπό τοῦ σώματος καί τήν
ἄνοδον πρός τά οὐράνια, κατά τήν ὁποίαν ἔχει νά διέλθῃ
διά μέσου τῶν φοβερῶν τοῦ ἀέρος τελωνίων. ῾Η ὁμολο-
γία αὕτη εἶναι ἀπαραίτητος πρός σωτηρίαν, διότι κατά
τόν θεῖον Παῦλον "καρδίᾳ μέν πιστεύεται εἰς δικαιο-
σύνην, στόματι δέ ὁμολογεῖται εἰς σωτηρίαν».

5
 ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ
α) Πιστεύω, προσκυνῶ καί λατρεύω ἕνα Θεόν ποιητήν οὐ-
ρανοῦ καί γῆς ὁρατῶν τε πάντων καί ἀοράτων, ἐν τρισίν
προσώποις γνωριζόμενον Πατρός καί Υἱοῦ καί ῾Αγίου Πνεύ-
ματος, Τριάδα ὁμοούσιον καί ἀχώριστον, ὁμότιμον, ὁμοβα-
σίλειον, ὁμόθρονον, ὁμοδύναμον, ἄναρχον, ἀΐδιον, ἀτελεύ-
τητον, ἀκατάληπτον, ἀνερμήνευτον καί ἀνεξιχνίαστον.
β) ῾Ομολογῶ καί κηρύττω τήν ἄρρητον καί ἄφραστον σάρ-
κωσιν τοῦ Θεοῦ Λόγου, ἐκ τῆς ἀειπαρθένου καί Θεοτόκου
Μαρίας, τήν σταύρωσιν, ταφήν καί ἀνάστασιν αὐτοῦ, διά τήν
κατάργησιν τῆς ἁμαρτίας καί τοῦ θανάτου, καί διά τήν
ἡμετέραν σωτηρίαν καί καταλλαγήν πρός τόν Θεόν, τήν
ἀνάληψιν αὐτοῦ εἰς τούς οὐρανούς, καί τήν δευτέραν αὐτοῦ
ἔλευσιν, ἵνα κρίνῃ ζῶντας καί νεκρούς.
γ) ᾿Αποδέχομαι ἐξ ὅλης μου τῆς ψυχῆς καί καρδίας, τό ῾Ιερόν
Σύμβολον τῆς Πίστεώς μας, ὡς ἐν ἁγίῳ Πνεύματι τό συνέ-
ταξαν ἡ πρώτη καί δευτέρα ἅγιαι Οἱκουμενικαί Σύνοδοι,
ἀπαρτιζόμενον ἐκ δώδεκα ἄρθρων, καί πιστεύω αὐτά ὡς τά
ἑρμηνεύει ἡ Μία, ῾Αγία, Καθολική καί ᾿Αποστολική ᾿Ορθό-
δοξος ᾿Ανατολική τοῦ Χριστοῦ ᾿Εκκλησία ἐν πάσαις ταῖς
λεπτομερείαις των.
δ) ῾Ομολογῶ καί ἀποδέχομαι τά 7 ἅγια μυστήρια τῆς ᾿Εκ-
κλησίας ἡμῶν, ἤτοι τό βάπτισμα, τό χρῖσμα, τήν θείαν Εὐχα-
ριστίαν, τήν Μετάνοιαν, τήν ῾Ιερωσύνην, τόν γάμον καί τό
εὐχέλαιον, καί ταῦτα τιμῶ καί γεραίρω ὡς ἀπαραίτητα διά

6
τήν ψυχικήν μας σωτηρίαν, καί ὡς μεταδίδοντα ἡμῖν τήν
πίστιν, τήν χάριν καί τόν ἁγιασμόν τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος.
ε) Παραδέχομαι καί τιμῶ τούς ἱερούς Κανόνας τῶν ἁγίων
᾿Αποστόλων, τῶν ἁγίων 7 Οἰκουμενικῶν Συνόδων, καί τῶν
ἀνεγνωρισμένων Τοπικῶν, ὡς καί τούς ἱερούς Κανόνας τῶν
κατά μέρος ῾Αγίων Πατέρων, τῶν ἐν τῷ ἱερῷ Πηδαλίῳ τῆς
᾿Εκκλησίας διαλαμβανομένων, ὡς καί τήν ἐπί ῾Ιερεμίου τοῦ
Β΄, ἐν Κωνσταντινουπόλει κατά τό 1583, 1587 καί 1593
συγκληθεῖσαν μεγάλην Σύνοδον, τήν ἀναθεματίσασαν τό
νέον ἡμερολόγιον καί πᾶσαν ἄλλην καινοτομίαν, καθώς καί
τήν ἐν ἔτει 1848 συγκληθεῖσαν ἐπίσης μεγάλην Πανορθό-
δοξον Σύνοδον Πατριαρχῶν τῆς ᾿Ανατολῆς, τήν καταδικά-
σασαν καί ἀναθεματίσασαν καί πάλιν πάντα νεωτερισμόν
καί πᾶσαν καινοτομίαν "ὡς ὑπαγόρευμα τοῦ διαβόλου".
στ) Παραδέχομαι καί φυλάττω ἁπρίξ πάντα τά δόγματα τῆς
᾿Ορθοδόξου ᾿Ανατολικῆς ᾿Εκκλησίας, τά ἀναφερόμενα εἰς τά
πρόσωπα εἰς τήν λατρείαν τῆς ὑπερουσίου Θεότητος, καί εἰς
ὅλας γενικῶς τάς ἱεράς Παραδόσεις τῆς ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλη-
σίας, ἐγγράφους καί ἀγράφους, ἀποστολικάς καί Πατερικάς,
συμφώνως τῷ Μεγάλῳ Πατρί ἁγίῳ Βασιλείῳ λέγοντι: "Εἰ
γάρ ἐπιχειρήσαιμεν τά ἄγραφα τῶν ἐθῶν, ὡς μή μεγάλην
ἔχοντα τήν δύναμιν, παραιτεῖσθαι, λάθοιμεν ἄν εἰς αὐτά τά
καίρια ζημιοῦντες τό Εὐαγγέλιον".
ζ) Καί τέλος πάντα ὅσα πρεσβεύει, δοξάζει, τηρεῖ καί φυ-
λάττει ἀπ᾿ ἀρχῆς μέχρι τοῦ νῦν ἡ ᾿Ορθόδοξος τοῦ Χριστοῦ

7
᾿Ανατολική ᾿Εκκλησία, ἡ Πνευματική ἡμῶν Μήτηρ, παραδέ-
χομαι, ὁμολογῶ, τηρῶ καί φυλάττω· καί μήτε κατά ἕν ἰῶτα ἤ
μίαν κεραίαν δέν ἀποκλίνω αὐτῆς μέχρι τελευταίας μου
ἀναπνοῆς, ὡς γνήσιον καί πιστόν αὐτῆς τέκνον· ἀπεναντίας
δέ ἀναθεματίζω, ἀποκηρύττω καί ἀποστρέφομαι πάντα, ὅσα
Αὕτη ἀναθεματίζει, ἀποκηρύττει καί ἀποστρέφεται, ὡς καί
τόν νεωτερισμόν τοῦ Παπικοῦ ἑορτολογίου.
Τέλος μετά τῶν θεοπνεύστων ἁγίων Πατέρων ἡμῶν καί Οἰ-
κουμενικῶν Διδασκάλων ἀναφωνῶ: "Εἴ τις πᾶσαν παράδο-
σιν ᾿Εκκλησιαστικήν ἔγγραφον ἤ ἄγραφον ἀθετεῖ, ἀνάθεμα"
καί "῞Απαντα τά παρά τήν ᾿Εκκλησιαστικήν παράδοσιν καί
διδασκαλίαν καί ὑποτύπωσιν τῶν ἀγίων καί Θεοφόρων
Πατέρων καινοτομηθέντα ἤ μετά τοῦτο πραχθησόμενα
ἀνάθεμα τρίς"
῾Υπογράφομαι

Τέκνον γνήσιον τῆς Μιᾶς, ῾Αγίας, Καθολικῆς καί ᾿Ανατολικῆς

Γνησίας ᾿Ορθοδόξου τοῦ Χριστοῦ ᾿Εκκλησίας.

8
 ΠΡΑΚΤΙΚΟΝ 6ης ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1934.
Τήν 6ην Αὐγούστου 1934, μέ τήν ἐπίμονον προσπά-
θειαν τῶν Ἁγιορειτῶν Πατέρων, πρωτοστατοῦντος
τοῦ Ἁγιορείτου Ἱερομονάχου Ματθαίου, ὑπεγράφη
μετά τοῦ προεδρείου τῆς Πανελληνίου Κοινότητος
Γνησίων Ὀρθοδόξων χριστιανῶν, ἕνα κοινόν πρακτι-
κόν τό ὁποῖον ἐκφράζει τήν ὁμολογίαν ὀρθοδόξου
πίστεως τῶν ἀγωνιστῶν ὀρθοδόξων πιστῶν. Κατω-
τέρω δημοσιεύομεν τά κυριώτερα σημεῖα τοῦ πρα-
κτικοῦ αὐτοῦ.

ΠΡΑΚΤΙΚΟΝ
Τῆς 6ης Αὐγούστου 1934
«Ἐν ὀνόματι τῆς Ἁγίας καὶ Ὁμο-
ουσίου καὶ ἀδιαιρέτου Τριάδος,
οἱ ὑπογραφόμενοι συνελθόντες
ἐν Ἀθήναις σήμερον τὴν 6ην Αὐ-
γούστου 1934 π.ὀ.ἡ., ἡμέραν τῆς
ἑβδομάδος Κυριακήν καὶ ὥραν
6ην μ.μ. ἐν τῆ οἰκίᾳ τοῦ κ. Κων-
σταντίνου Μπερλῆ, κειμένην ἐπὶ
τῆς ὁδοῦ Ἰουλιανοῦ ἀριθ. 45 καὶ
ἀνταλλάξαντες σκέψεις ἐπὶ τοῦ
σοβαρωτάτου καὶ ζωτικωτάτου
διὰ τὴν ἡμετὲραν θρησκευτικὴν
συνείδησιν ζητήματος, τοῦ κατὰ πόσον δηλαδὴ διατηρεῖται
ἀνόθευτος καὶ ἀναλλοίωτος ἡ διδασκαλία τῆς Ὀρθοδόξου

9
ἡμῶν Μητρὸς Ἐκκλησίας ὑπὸ τοῦ ἐν Ἑλλάδι ἐπισήμου τμή-
ματος αὐτῆς, διεπιστώσαμεν, ὅτι ἡ διδασκαλία τῆς Ὀρθο-
δόξου ἡμῶν Ἐκκλησίας ἔχει ἀλλοιωθῆ ἐν τῇ ἐπισήμῳ αὐτῆς
ἐφαρμογῇ, ἡ δὲ ἀλλοίωσις κατάφωρος, ἐμφανίζεται καί ἐν
τοῖς ἑξῆς:
Α) Ἐνῷ κατὰ θεμελιῶδες δόγμα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας
ἐκ θείας συστάσεως ἀπορρεύσασα αὕτη δέον νὰ ἀποτελῆ
τελείως αὐθυπόστατον Ὀργανισμόν, («Ἀπόδοτε τὰ τοῦ Καί-
σαρος τῷ Καίσαρι καὶ τὰ τοῦ Θεοῦ τῷ Θεῷ», Μάρκου ΙΒ’ 17
καὶ «Ἡ βασιλεία ἡ ἐμὴ οὐκ ἔστιν ἐκ τοῦ κόσμου τούτου»,
Ἰωάννου ΙΗ’ 36), ἀσκοῦντα ἰδίῳ (θείῳ) δικαίῳ τὰς πνευμα-
τικὰς ἐξουσίας, τὰς ὁποίας ἔδωκεν αὐτῇ ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰη-
σοῦς Χριστὸς ἱδρυτής αὐτῆς, ἤτοι τὴν διδακτικήν, τελετουρ-
γικήν καὶ ποιμαντικήν (Νομοθετικήν, Δικαστική καί Διοικη-
τικὴν εἰς ταύτην περιλαμβάνεται καί ἡ διαχείρησις τῆς
ἐκκλησιαστικῆς περιουσίας) ἐν Ἑλλάδι τὸ ἐπίσημον τμῆμα
αὐτῆς μετεσκευάσθη ἀπὸ ἱδρύματος τοῦ Χριστοῦ αὐθυπο-
στάτου εἰς τμῆμα Κρατικὸν ἀπὸ τοῦ Κράτους ἕλκον τήν
γένεσιν καί τὸ πρόσταγμα διὰ πᾶσαν ἐνέργειαν.
Β) Κατ’ ἀκολουθίαν τῆς ἀνωτέρω μετασκευῆς οἱ Ἐπίσκοποι
ἀποθέσαντες, ὡς φορτίον ὀχληρὸν, τὴν διὰ τῆς χειροτονίας
δοθεῖσαν αὐτοῖς ἐξουσίαν τοῦ νομοθετεῖν ἐπὶ τῶν ἐκκλησια-
στικῶν πραγμάτων, ἐδέχθησαν νὰ ὑποκαταστήσῃ αὐτοὺς εἰς
τὴν ἄσκησιν τῆς ἐξουσίας ταύτης, ἡ Βουλή, σῶμα δηλ.
Βαβυλωνιακόν ἀποτελούμενον ἀπὸ λαϊκούς καί τὸ χείριστον
ἀπὸ μὴ Ὀρθοδόξους πάντας, μήτε χριστιανοὺς (Παπικοί,
Προτεστάνται, Ἑβραῖοι, Μουσουλμὰνοι, Μασσῶνοι, Ἄθεοι).

10
Γ) Κατήργησαν τὴν θεμελιώδη ἀρχὴν ἐκ τῆς Καινῆς Δια-
θήκης, τῆς παραδόσεως καί τῶν Ιερῶν Κανόνων ἀπορρέ-
ουσαν, καθ’ ἥν οἱ Ἐπίσκοποι ἐκλέγονται ἀποκλειστικῶς ὑπὸ
τῶν Συνόδων ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι, ἐνῷ σήμερον ἐκλέγονται
οὐσιαστικῶς καί τυπικῶς ὑπὸ τοῦ Κράτους ὡς καθαροί
ὑπάλληλοι αὐτοῦ.
......................................................................................................
Ζ’) Κατήργησαν τὸν θεμελιώδη δογματικὸν ὅρον τῆς ἑνό-
τητος τῆς Ἐκκλησίας τοῦ διευθετεῖν τὰ γενικὰ ζητήματα ἐν
γενικαῑς Συνόδοις ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι ουνερχομέναις καί ἀπο-
φαινομέναις, ὡς ἔπραξαν ἐν τῷ ἡμερολογιακῷ ζητήματι
εἰσαγαγόντες ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ ἡμερολόγιον, δι’ οὗ ἔσχισαν
τὴν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας, τήν ὁποίαν ἠθέλησαν νὰ προσ-
φέρουν εἰς τὰς προπαγάνδας τῶν ἀλλοδόξων Ἐκκλησιῶν
δεσμίαν, ἐνῷ οὐδείς λόγος συνέτρεχεν εἰς τὴν μεταλλαγὴν
τοῦ ἡμερολογίου τοῦ πατροπαραδότου Ἰουλιανοῡ διὰ τοῦ
φραγκικοῡ τοιούτου. Διότι ἐὰν ἐκ καθαρῶς ἐπιστημονικῶν
λόγων ὡρμῶντο εἰς τὴν παραδοχὴν τοῦ Γρηγοριανοῡ ἡμε-
ρολογίου, κατ’ αὐτοὺς ἐπιστημονικῶς ὀρθοῦ, τὰ πορίσματα
τῶν ἐπιστημονικῶν μελετῶν καταβοῶσιν ὅτι εἰς τὸ ἡμερο-
λόγιον, πρὸς διόρθωσιν, ἔδει νὰ προστεθῶσι 16 ἡμέραι καί
οὐχί 13, ὡς θέλει τὸ εἰσαχθὲν ἐν τῆ Ἐκκλησία φραγκικὸν
ἡμερολόγιον. Ἑπομένως πρόδηλον τυγχάνει, ὅτι ὁ σκοπὸς
τῶν εἰσαγαγόντων τὸ φράγκικον ἡμερολόγιον ἦτο νὰ ἐξυπη-
ρετήσωσι τὰς προπαγάνδας τῶν ἀλλοδόξων Ἐκκλησιῶν.

11
Η) Ἐπί καταλύσει τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας συμπρο-
σεύχονται μετά Κληρικῶν προτεσταντῶν ἀδιαφόρως ἐν
ὀρθοδόξοις καί προτεσταντικοῖς Ναοῖς.
.....................................................................................................
Ἐπειδὴ πᾶσαι αὗται καί ἄλλαι καινοτομίαι ἀποτελοῦσιν
τελείαν ἀλλοίωσιν τῆς διδασκαλίας τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλη-
σίας και καθαρόν προτεσταντισμόν, μὴ ἀνεκτὰ περαιτέρω
παρὰ τῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν συνειδήσεως.
Ἀπεφασίσαμεν
τὴν ἀποκήρυξιν τῆς ἐνταῦθα, ὡς ἐπισήμου Ὀρθοδόξου Ἐκ-
κλησίας φερομένης, ὡς σχισματικῆς καί τὴν ἐμμονὴν ἡμῶν
εἰς τὰς γνησίας ἀρχὰς τῆς Μητρός ἡμῶν Ὀρθοδόξου Ἐκ-
κλησίας κατὰ τε θεωρίαν και ἐφαρμογήν….
Μεριμνήση δὲ καί περί ἐξευρέσεως κανονικῶν ἀρχιερέων καὶ
συμπληρουμένων εἰς τρεῖς θὰ παραδοθῇ εἰς αὐτοὺς ἡ
ἀρχηγία τῆς Ἐκκλησίας.
Ἀνεγνώσθη καὶ ἐπεκυρώθη.
Ὁ ἐν Ἱερομονάχοις ἐλάχιστος πνευματικός ΜΑΤΘΑΙΟΣ Ἁγιο-
ρείτης,
ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ Ἱερομόναχος πνευματικός,
ΑΚΑΚΙΟΣ Ἱερομόναχος πνευματικός,
ΠΑΡΘΕΝΙΟΣ Ἱερομόναχος Σκουρλῆς,
ΙΛΑΡΙΩΝ Ἱερομόναχος Οὐζουνόπουλος,
ΓΕΩΡΓΙΟΣ Παράσχος,
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ Σταματούλης,
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Γούναρης,
ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ Πατρῆς κ.ἄ.
12
 ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ
ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΑΡΧΙΕΡΕΩΝ
[Γενομένη τό ἔτος 1935].
Κατά τόν Μάΐον τοῦ ἔτους 1935 προσῆλθον εἰς τήν
ἀγωνιζομένην Ἐκκλησίαν τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων
Χριστιανῶν τρεῖς Ἀρχιερεῖς ἐκ τοῦ σχίσματος τοῦ
νέου ἡμερολογίου, οἱ ὁποῖοι εἰς τόν μικρόν Ναόν τῆς
Κοιμήσεως Θεοτόκου εἰς τόν Κολωνόν Ἀθηνῶν τήν
Κυριακήν τῆς Σαμαρείτιδος ἔδωσαν δημόσιαν ὁμολο-
γίαν τῆς ὀρθοδόξου πίστεως καί εἰς τήν συνέχειαν
ἐνώπιον μεγάλου πλήθους πιστῶν ὀρθοδόξων εἰς τήν
πλατεῖαν Κολωνοῦ διεκήρυξαν τήν ὀρθόδοξον πίστιν
διά Διαγγέλματος πρός τόν πιστόν λαόν. Εἰς τήν
συνέχειαν μετά τά κατ’ αὐτῶν μέτρα τῆς Συνόδου
τῶν Νεοημερολογιτῶν, (φυλακίσεις, ἐξορίες κ.ἄ.)
λόγῳ τῆς προσχωρήσεως εἰς τήν Ἐκκλησίαν τῶν
Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν καί τῆς τελέσεως
χειροτονιῶν νέων Ἀρχιερέων, μεταξύ τῶν ὁποίων καί
τοῦ Ἁγιορείτου Ἱερομονάχου Ματθαίου, ἀπηύθυναν
δι’ Ἐγκυκλίου τάς πατρικάς παραινέσεις των περί τῆς
ὀρθοδόξου πίστεως εἰς τούς πιστούς χριστιανούς. Τά
κύρια σημεῖα αὐτῆς τῆς Ἐγκυκλίου ἐνδεικτικά τῆς
ὁμολογίας τῆς ὀρθοδόξου πίστεως δημοσιεύομεν
κατωτέρω.

13
 Ὁ Ἱερός Ναός Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου Κολωνοῦ.

Η ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΤΗΡΙΟΣ ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ

ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΑΡΧΙΕΡΕΩΝ
ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΛΑΟΝ
Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά
Καταδικασθέντες ἀδίκως ὑπό Σχισματικῆς Συνόδου εἰς κα-
θαίρεσιν καί πενταετῆ ἐγκάθειρξιν εἰς Μονάς .... θεωροῦμεν
ποιμαντορικόν καθῆκον ἡμῶν, πρίν ἤ ἀποχωρισθῶμεν, νά
ἀπευθύνωμεν ῾Υμῖν τοῖς ἀκολουθοῦσι τό Πάτριον καί ᾿Ορθό-
δοξον ἑορτολόγιον τάς ἑξῆς Ποιμαντορικάς παραινέσεις:
᾿Ακολουθοῦντες πιστῶς τό ᾿Αποστολικόν "Στῆτε καί κρατῆ-
τε τάς παραδόσεις, ἅς ἐδιδάχθητε εἴτε διά λόγου εἴτε δι᾿ ἐπι-
στολῆς ἡμῶν" μή παύσητε ἀγωνιζόμενοι δι᾿ ὅλων τῶν νομί-
μων καί χριστιανικῶν μέσων ὑπέρ τῆς κατισχύσεως καί

14
ἐπιβραβεύσεως τοῦ ῾Ιεροῦ ἡμῶν ἀγῶνος, ὅστις ἀποβλέπει
εἰς τήν ἐπαναφοράν ἐν τῇ ᾿Εκκλησίᾳ τοῦ Πατρίου καί ὀρθο-
δόξου ἑορτολογίου, μόνου ἱκανοῦ νά ἀποκαταστήσῃ τό ὑπό
τῆς ῾Ελληνικῆς ᾿Εκκλησίας μειωθέν κῦρος τῆς ὀρθοδοξίας
καί νά ἐπαναφέρῃ τήν εἰρήνην καί τήν ἕνωσιν τοῦ ὀρθοδόξου
῾Ελληνικοῦ λαοῦ.
᾿Επέπρωτο κρίμασιν οἷς οἷδε Κύριος ἡ πλειοψηφία τῆς ῾Ιε-
ραρχίας τῆς ῾Ελληνικῆς ᾿Εκκλησίας ὑπό τήν ἔμπνευσιν καί
πρωτοβουλίαν τοῦ προκαθημένου Αὐτῆς νά προσάψῃ εἰς τό
τέως ἁγνόν καί ἀκραιφνῶς ὀρθόδοξον μέτωπον Αὐτῆς τόν
μῶμον τοῦ σχίσματος διά τῆς ἀθετήσεως τοῦ ὀρθοδόξου
ἑορτολογίου, τοῦ καθιερωθέντος ὑπό τῶν 7 Οἰκουμενικῶν
Συνόδων καί κυρωθέντος ὑπό τῆς αἰωνοβίου πράξεως τῆς
ὀρθοδόξου ᾿Ανατολικῆς ᾿Εκκλησίας καί τῆς ἀντικαταστά-
σεως τούτου διά τοῦ Παπικοῦ τοιούτου.
Τό σχίσμα βεβαίως τοῦτο τοῦ ὀρθοδόξου ῾Ελληνικοῦ λαοῦ,
ἐδημιούργησεν ἡ πλειοψηφία τῆς ῾Ιεραρχίας ἥτις ἐπιλαθο-
μένη τῆς ἱερᾶς καί ᾿Εθνικῆς Αὐτῆς ἀποστολῆς καί τοῦ ἀρ-
χαίου ῾Ελληνικοῦ γνωμικοῦ "μάχου ὑπέρ τῆς ᾿Ορθοδοξίας καί
τῆς ῾Ελληνικῆς ἐλευθερίας", εἰσήγαγεν ἄνευ τῆς συναινέ-
σεως ἁπασῶν τῶν ὀρθοδόξων ᾿Εκκλησιῶν ἐν τῇ θείᾳ λατρείᾳ
τό Παπικόν ἑορτολόγιον διαιρέσασα οὕτως οὐ μόνον τάς
ὀρθοδόξους ᾿Εκκλησίας, ἀλλά καί τούς ὀρθοδόξους Χριστια-
νούς εἰς δύο ἀντιθέτους μερίδας.
῾Ημεῖς ἀναλαβόντες τήν ποιμαντορίαν τοῦ ὀρθοδόξου ῾Ελλη-
νικοῦ πληθυσμοῦ τοῦ ἀκολουθοῦντος τό πάτριον καί ὀρθό-
δοξον ἑορτολόγιον, καί ἔχοντες συναίσθησιν τοῦ ὅρκου

15
πίστεως ὅν ἐδώκαμεν ὅτι θά φυλάξωμεν πάντα ὅσα παρε-
λάβομεν παρά τῶν 7 Οἰκουμενικῶν Συνόδων, ἀποφεύγοντες
πάντα νεωτερισμόν, δέν ἠδυνάμεθα παρά νά κηρύξωμεν ὡς
σχισματικήν τήν ἐπίσημον ᾿Εκκλησίαν, ἥτις ἐδέχθη τό πα-
πικόν ἑορτολόγιον, ὅπερ ἐχαρακτηρίσθη ὑπό πανορθοδόξων
Συνόδων "ὡς νεωτερισμός τῶν αἱρετικῶν, ὡς παγκόσμιον
σκάνδαλον καί ὡς αὐθαίρετος καταπάτησις τῶν θείων καί
ἱερῶν Κανόνων καί τῶν ᾿Εκκλησιαστικῶν παραδόσεων".
Τούτου ἕνεκα συνιστῶμεν εἰς ἅπαντας τούς ἀκολουθοῦντας
τό ὀρθόδοξον ἑορτολόγιον, ὅπως μηδεμίαν πνευματικήν ἐπι-
κοινωνίαν ἔχωσι μετά τῆς σχισματικῆς ᾿Εκκλησίας καί τῶν
σχισματικῶν λειτουργῶν Αὐτῆς, ἀπό τῶν ὁποίων ἔφυγεν ἡ
χάρις τοῦ Παναγίου Πνεύματος· διότι οὕτοι ἠθέτησαν ἀπο-
φάσεις τῶν Πατέρων τῆς Ζ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου καί πα-
σῶν τῶν πανορθοδόξων Συνόδων τῶν καταδικασασῶν τό
Γρηγοριανόν ἑορτολόγιον. ῞Οτι δέ ἡ σχισματική ᾿Εκκλησία
δέν ἔχει χάριν καί ἅγιον Πνεῦμα, τοῦτο διαβεβαιοῖ καί ὁ Μ.
Βασίλειος λέγων τά ἑξῆς: "Εἰ καί περί μή Δόγματα οἱ Σχι-
σματικοί σφάλοιντο, ἀλλ᾿ ἐπειδή τοίνυν κεφαλή τοῦ Σώμα-
τος τῆς ᾿Εκκλησίας ὁ Χριστός ἐστι, κατά τόν θεῖον ᾿Από-
στολον, ἐξ οὗ τά Μέλη πάντα ζωοῦται καί τήν πνευματικήν
αὔξησιν δέχεται, οὕτοι δέ τῆς ἁρμονίας τῶν Μελῶν τοῦ
Σώματος ἀπερράγησαν καί οὐκέτι παραμένουσαν αὐτοῖς
ἔχουσι τήν χάριν τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος. ῞Ο τοίνυν οὐκ
ἔχουσιν, πῶς ἄν τοῖς ἄλλοις μεταδοῖεν;"
῞Οταν ἡ σχισματική ᾿Εκκλησία ἐπιβάλῃ μέτρα πιεστικά καί
καταθλιπτικά, ὅπως βιάσῃ τήν ὀρθόδοξον ἡμῶν συνείδησιν,

16
συνιστῶμεν ῾Υμῖν, ὅπως τά πάντα ὑπομείνητε καί κρατήσετε
τήν ὀρθόδοξον παρακαταθήκην ἀλώβητον καί ἀμόλυντον,
ὅπως παρελάβομεν ταύτην παρά τῶν εὐσεβῶν Πατέρων
ἡμῶν, ἔχοντες ὡς παράδειγμα φωτεινόν καί ἐνισχυτικόν
ἡμᾶς μή δειλιάσαντας καί ἐν τῇ Δύσει τοῦ βίου ἡμῶν, χάριν
τῆς ὀρθοδοξίας, νά ἀντικρύσωμεν μετά παρρησίας καί
μεγαλοφροσύνης τά ἀνελεύθερα καί μεσαιωνικά μέτρα τῆς
ἐξορίας καί ἐγκαθείρξεως ἡμῶν εἰς Μονάς ὡς εἰς φυλακάς.
Ταῦτα θεωροῦντες τιμήν καί δόξαν καί χαράν κατά τόν
᾿Απόστολον κελεύοντα νά χαίρωμεν καί νά καυχώμεθα ἐν
τοῖς ὑπέρ τοῦ Χριστοῦ παθήμασι, συνιστῶμεν καί ῾Υμῖν
ἐμμονήν καί ἐγκαρτέρησιν ἐν τοῖς δεινοῖς καί ταῖς θλίψεσι
καί ταῖς κακώσεσι καί αἰκισμοῖς, εἰς ἅ θά ὑποβληθῆτε ὑπό
᾿Εκκλησίας σχισματικῆς, ἐλπίζοντες πάντοτε εἰς τόν Θεόν, ὅς
οὐκ ἐάσει ἡμᾶς πειρασθῆναι ὑπέρ ὅ δυνάμεθα καί ὅστις θά
εὐδοκήσῃ ἐν τῇ ἀπείρῳ αὐτοῦ καί ἀνεξιχνιάστῳ μακροθυμίᾳ
νά φωτίσῃ καί τούς καλῇ τῇ πίστει πεπλανημένους καί
ἀκολουθοῦντας τό παπικόν ἑορτολόγιον, καί χαρίσηται ἐν
τέλει ῾Υμῖν τόν θρίαμβον τῆς ὀρθοδοξίας καί τήν ἕνωσιν τοῦ
χριστεπωνύμου ὀρθοδόξου ῾Ελληνικοῦ πληθυσμοῦ, ὑπέρ ὧν
ἀγωνιζόμεθα πρός δόξαν Χριστοῦ, οὗ ἡ χάρις καί τό ἄπειρον
ἔλεος εἴη μετά πάντων ῾Υμῶν."
† ῾Ο Δημητριάδος Γερμανός
† ῾Ο πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομος
† ῾Ο Ζακύνθου Χρυσόστομος

17
18
 ΟΜΟΛΟΓΙΑ 1937
Μετά τάς παλινωδίας περί τήν πίστιν τῶν συνεπισκό-
πων του, καί ἰδιαιτέρως τοῦ πρώην Φλωρίνης Χρυ-
σοστόμου, ὁ ἀείμνηστος τότε ἐπίσκοπος Βρεσθένης
Ματθαῖος ἠναγκάσθη νά ὑποβάλη τόν Ἰούνιον 1937
εἰς τήν Ἱεράν Σύνοδον πρότασιν ὀρθοδόξου ὁμολο-
γίας γιά τά σοβαρά θέματα τῆς πίστεως. Τά κυριώ-
τερα σημεῖα τῆς προτάσεως αὐτῆς τοῦ μακαριστοῦ
τότε ἐπισκόπου Βρεσθένης Ματθαίου παραθέτομεν
εἰς τήν συνέχειαν.
ΠΡΟΤΑΣΙΣ
Κατατεθεῖσα ἐν τῇ συνεδρίᾳ τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου τῆς
Ὀρθοδόξου τοῦ Χριστοῦ Γνησίας ἐν Ἑλλάδι Ἐκκλησίας, τῇ
16/29 Ἰουνίου 1937.
Τοῦ ἐπισκόπου ὀφείλοντος πρός πίστιν ὀρθήν καί πολιτείαν
ἐνάρετον διδάσκειν τόν τε λαόν καί κλῆρον καί μή ἀμελεῖν
κατά τόν ΝΗ΄ (58ον) ἀποστολικόν Κανόνα, ἔτι δέ περιφρου-
ρεῖν τήν εὐσέβειαν καί ἐλέγχειν καί καταδικάζειν τῷ ἀναθέ-
ματι καί πᾶσαν αἵρεσιν καί κακοδοξίαν καί ὁπωσδήποτε
πᾶσαν ἀντικειμένην τῇ ἐκκλησιαστικῇ παραδόσει διδασκα-
λίαν, συνῳδά τῷ Α΄ Κανόνι τῆς Β΄ Οἰκουμενικῆς Ἁγίας
Συνόδου, τῷ Α΄ τῆς ΣΤ΄ Ἕκτης καί τῷ Α΄ τῆς Ζ΄ Ἑβδόμης.
Ἐπειδή,
Ἀπό διαφόρων περιστατικῶν γεγονότων, αἱ τῶν πιστῶν
καρδίαι πολλαχοῦ ἐσαλεύθησαν ὡς πρός τήν ὀφειλομένην
εἰς τήν Ἁγίαν Σύνοδον ἐμπιστοσύνην καί πειθαρχίαν, καί
ἐσκανδαλίσθησαν πολλῶν αἱ συνειδήσεις, ἵνα μή ὑπεύθυνοι
19
τοῖς ἐπιτιμίοις τῶν εἰρημένων Ἱερῶν Κανόνων εὑρεθῶμεν
καί ἔνοχοι εἰς τήν τοῦ Κυρίου Παντοκράτορος φωνήν βοῶ-
σαν: «Οἱ ἱερεῖς ἠθέτησαν τόν νόμον, οὐκ ἀπήγγειλαν τῷ λαῷ
τά προστάγματά Μου, οὐδέ διέστειλαν ἀνά μέσον βεβήλου
καί ἀνά μέσον ἁγίου» καί πρός οἰκοδομήν ἐν Χριστῷ τοῦ
εὐσεβοῦς τῆς Ἐκκλησίας πληρώματος καί εἰρήνην τῶν
συνειδήσεων, τῶν ἐν ἁπλότητι πίστεως πιστευόντων εἰς τόν
Κύριον, ὑπέρ ὧν Χριστός ἀπέθανεν,
Καταθέτομεν
ἐγγράφως τῇ Ἁγίᾳ Συνόδῳ τὴν ταπεινὴν ἡμῶν κάτωθι πρό-
τασιν ὑπείκοντες τῇ φωνῇ τῆς Ἀρχιερατικῆς ἡμῶν συνει-
δήσεως καὶ μετὰ δέους ἀποβλέποντες εἰς τὴν ἔμπροσθεν τοῦ
βήματος τοῦ Χριστοῦ παράστασιν ἡμῶν, ὅτι θέλει ἐκζητήσει
ὁ Κύριος τὸ αἷμα πάσης ψυχῆς ἡμῖν παρ’ αὐτοῦ ἐμπιστευ-
θείσης.
Διό
καί ἐν πολλῷ φόβῳ τοῦ Θεοῦ προτείνομεν (καὶ παρακα-
λοῦμεν θερμῶς).
Α) Ὅπως ἐκδοθῇ Συνοδικὴ Ἐγκύκλιος πρός ἅπαν τὸ ἐν
Ἑλλάδι λογικόν τοῦ Χριστοῦ Ποίμνιον, τὸ ὑπέρ τῆς πατρώας
ἀγωνιζόμενον Πίστεως ἐν ἧ τὸν λόγον τῆς Ὀρθοδοξίας διὰ
τοῦ στόματος ἡμῶν ἀναλαμβάνοντες διακηρύξαι ὀφείλομεν
σαφῶς, ὅτι στεροῦνται τῆς Θείας Χάριτος πάντα τὰ Μυστή-
ρια τῆς ὑπὸ τὸν Μ. Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος Χρυσόστομον
Παπαδόπουλον Σχισματικῆς Ἐκκλησίας, κατὰ τὸν Α΄ Κανόνα

20
τοῦ Μ. Βασιλείου· καὶ καθορίσαι ὀφείλομεν τὴν δι’ ἀναχρί-
σεως μὲν προσέλευσιν εἰς τὴν Γνησίαν τοῦ Κυρίου ἡμῶν
Ἰησοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίαν τῶν ἐν τῷ Σχίσματι βαπτισθέν-
των παιδίων, συμφώνως τῷ προρρηθέντι Κανόνι τοῦ Οὐρα-
νοφάντορος Βασιλείου, διὰ λιβέλλου δὲ τῶν ἐν ἡλικίᾳ ὄντων
Χριστιανῶν, διδάξαι δὲ τοὺς πιστοὺς ἐν τῇ αὐτῇ ἐγκυκλίῳ,
ὅτι ἀπέχειν ὀφείλουσι τῆς συμπροσευχῆς καὶ συμμετοχῆς
αὐτῶν εἰς πᾶσαν ἱεροτελεστίαν τῶν σχισματο-αιρετικῶν ἱε-
ρέων καὶ νεωτεροποιῶν κληρικῶν, συμφώνως πρὸς τὸν 33ον
Κανόνα τῆς ἐν Λαοδικείᾳ Ἁγίας Συνόδου τὸν διαγορεύοντα:
«Ὅτι οὐ δεῖ αἱρετικοῖς ἤ σχισματικοῖς συνεύχεσθαι».
Β΄. Ὅπως ἐν τῇ αὐτῇ ἐγκυκλίῳ, καταδικάσωμεν τήν ἄθεον καί
ὑπέρ πᾶσαν αἵρεσιν διδασκαλίαν τῆς ἀντιχρίστου Μασσωνίας,
ἥτις, κατά τήν ἐπίσημον τῆς ἱεραρχίας αὐτῆς τῆς σχισματικῆς
Ἐκκλησίας ὑπό τόν Μ. Χρυσόστομον Παπαδόπουλον γνωμά-
τευσιν, κατά Ὀκτώβριον τοῦ 1933, συνεχίζουσα τήν ἀρχαίαν
εἰδωλολατρείαν καί λατρεία οὖσα τοῦ Σατανᾶ, ἀποτελεῖ πλήρη
ἄρνησιν τῆς θεότητος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, βλα-
σφημεῖ αὐτό τό κεφάλαιον τῆς πίστεως, ἤτοι τό μέγα μυστή-
ριον τῆς Ἁγίας Τριάδος, καί πολεμεῖ τήν ὅλην διδασκαλίαν τῆς
χριστιανικῆς πίστεως καί εὐσεβείας καί ἀντιστρατεύεται εἰς τό
Ἅγιον Εὐαγγέλιον καί τήν Ἁγίαν τοῦ Χριστοῦ ἡμῶν Ὀρθόδοξον
Ἀνατολικήν Ἐκκλησίαν καί καθιστᾶ τά μέλη αὐτῆς διά τῶν
ἐπιβαλλομένων ὑπ’ αὐτῆς ὅρκων, τελείως ἐξωμότας καί ἀρνη-
τάς τῆς ἁγιωτάτης τοῦ Χριστοῦ ἡμῶν πίστεως καί ἐχθρούς τοῦ
Θεοῦ.

21
Οὐκέτι ἐφησυχᾶσαι ἐπί πλέον δυνάμεθα τῆς Ὀρθοδοξίας
ὑπάρχοντες ποιμένες, ὅτι τό ὑπερύμνητον ὄνομα τοῦ Κυρίου
ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καθυβρίζεται, τό Πανάγιον Αὐτοῦ,
ἐκχυθέν ἐπί τοῦ Σταυροῦ Αἷμα, καταφρονεῖται, καί τά ἅγια
τοῖς κυσί παραδίδονται· ἀλλ’ ὡς τῶν Ἀποστολικῶν Παραδό-
σεων καί τῶν θεοφόρων Πατέρων φύλακες ἀκριβεῖς γεγο-
νότες, ὀφείλομεν, ἐν ὠμοφορίῳ, παραδοῦναι τῷ ἀναθέματι
τήν δυσσεβεστάτην ταύτην τῆς ἀθέου Μασσωνίας διδασκα-
λίαν, τήν ὁσίαν αὐτῶν ἐντολήν ἐκπληροῦντες, τήν διακε-
λεύουσαν «ἀναθεματισθῆναι πᾶσαν αἵρεσιν» (Α’ Καν. Β’ Οἰκ.
Συνόδου), ἵνα μή, ἐφησυχάζοντες, ἔνθα περί πίστεως ὁ κίν-
δυνος, ἀλλότριοι (μή γένοιτο!) εὑρεθῶμεν τῶν ἀληθῶν τῆς
τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας Ποιμένων, τῶν ἁγίων Πατέρων, ἀλλ’
ὡς διάδοχοι τούτων τῶν ἐκλεκτῶν τοῦ Παναγίου Πνεύματος
ὀργάνων, στοιχήσωμεν καί τῷ αὐτῷ θείῳ παραδείγματι καί
μετ’ αὐτῶν τήν θεόπνευστον ὁμοίως φωνήν ἐπαναλάβωμεν.
«Καί ἡμεῖς ἀναθεματίζομεν οὕς μέν τῷ ἀναθέματι παρα-
πέμπουσιν· οὕς δέ τῇ καθαιρέσει, καί ἡμεῖς καθαιροῦμεν, οὕς
δέ τῶ ἀφορισμῶ, καί ἡμεῖς ἀφορίζομεν, οὕς δέ τῶ ἐπιτιμίῳ
παραδιδόασι καί ἡμεῖς ὡσαύτως ὑποβάλλομεν». (Α’ Καν. Ζ’
Οἰκ. Συνόδου).
....................................................................................................
Ὁ ἐν Ἐπισκόποις ταπεινός καί ἐλάχιστος
Διάπυρος πρός Κύριον εὐχέτης
† Ο ΒΡΕΣΘΕΝΗΣ ΜΑΤΘΑΙΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ

22
 ΟΜΟΛΟΓΙΑ 29ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1941
Τήν 29ην Ὀκτωβρίου 1941, οἱ Ἀρχιερεῖς Κυκλάδων
Γερμανός Βαρυκόπουλος καί Βρεσθένης Ματθαῖος
μαζί μέ δεκάδες Ἱερεῖς (Ἀρχιμανδρίτες, Ἱερομονάχους
καί ἄλλους πρεσβυτέρους) καί Μοναχούς ὑπέγραψαν
κοινή ὁμολογία πίστεως τήν ὁποίαν ἀνεύρωμεν εἰς
χειρόγραφον πρωτότυπον μέ τάς ὑπογραφάς τῶν
δύο Ἀρχιερέων καί ὅλων τῶν Κληρικῶν καί Μοναχῶν,
ἐν συνόλῳ τριάντα ὀκτώ ὑπογραφές.

ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ
Ἀρχιερέων, Ἱερέων, Ἱεροδιακόνων καί Μοναχῶν
Τῆς Ἐκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ. τῆς Ἑλλάδος.
Ἐν Ἀθήναις τῇ 29ῃ Ὀκτωβρίου 1941.
Ὁμολογοῦμεν οἱ ὑπογραφόμενοι Ἀρχιερεῖς, ἱερεῖς, ἱεροδιά-
κονοι καί μοναχοί ὅτι εἴμεθα τέκνα πιστά τῆς Μιᾶς, Ἁγίας,
Καθολικῆς, Ἀποστολικῆς καί Ἀνατολικῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκ-
κλησίας. Πιστεύομεν καί ὁμολογοῦμεν συμφώνως τῷ ἱερῷ
Συμβόλῳ τῆς Πίστεως ἡμῶν, καί δεχόμεθα τάς 7 ἁγίας καί
Οἰκουμενικάς Συνόδους, καί πάσας τάς τοπικάς τάς παρα-
δεδεγμένας ὑπό τῆς Ἐκκλησίας, καί τούς κανόνας τῶν κατά
μέρος ἁγίων Πατέρων.
Πιστεύομεν καί δεχόμεθα ἐν ὅλῃ μας τῇ καρδίᾳ πάντα τά
δόγματα καί τάς ἱεράς παραδόσεις ἐγγράφους τε καί ἀγρά-
φους τῆς Ὀρθοδοξίας, ὡς ταῦτα καθιερώθησαν ἐξ’ ἀρχῆς.

23
Ἀποκηρύσσομεν καί ἀποπτύομεν τό Γρηγοριανόν παπικόν ἤ
νέον ἡμερολόγιον καί τάς σύν αὐτῶ ἀναφανείσας καινοτο-
μίας, σχίσματα, καί αἱρέσεις, καί ἀκολουθοῦμεν πιστῶς τό
Ἰουλιανόν καί πάτριον ἤ παλαιόν καλούμενον, ὅπερ ἀπ’
ἀρχῆς παρέλαβεν ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἡμῶν, καί τέλος
δεχόμεθα πάντα ὅσα δέχεται καί φρονεῖ ἡ Ὀρθόδοξος τοῦ
Χριστοῦ Ἀνατολική Ἐκκλησία, ἀναθεματίζομεν δέ καί ἀποκη-
ρύσσομεν γενικῶς ὅσα ἀναθεματίζει καί ἀποκηρύσσει Αὕτη
ἀνέκαθεν, καθώς καί τήν στυγεράν Σιμωνίαν.

Ὑποσχόμεθα διά τοῦ παρόντος ὅτι θά ἐμμένομεν πιστοί εἰς

τά ἀνωτέρω χάριτι Χριστοῦ μέχρι τελευταίας μας ἀναπνοῆς
καί θά ἐργασθῶμεν ὡς Ἱερεῖς τῆς Ἐκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ. τῆς
Ἑλλάδος μετ’ ἀληθοῦς αὐτοθυσίας, εἰλικρινείας καί ἀνιδιο-
τελείας, μέχρι τελικῆς ἀποπερατώσεως τοῦ ἱεροῦ ἡμῶν
ἀγῶνος, ἤτοι τῆς ἐπαναφορᾶς τοῦ πατρίου ἑορτολογίου.

Ἐπίσης ὑποσχόμεθα ὅτι θά τηρῶμεν πάσας τάς περί ἡμερο-

λογίου ἀκριβολογίας ἀποφεύγοντες τάς ἐπιβλαβεῖς οἰκονο-
μίας, ἤτοι δέν θά ἐκτελῶμεν μυστήρια, λειτουργίας, βαπτί-
σεις, εὐχέλαια, ἁγιασμούς, γάμους καί τά τοιαῦτα εἰς Νεοη-
μερολογίτας.

Δέν θά βαπτίζωμεν, ἐάν ὁ ἀνάδοχος τυγχάνει νεοημερολο-

γίτης, τοὐναντίον θά βαπτίζωμεν ἐάν οὗτος εἶναι παλαιο-
ημερολογίτης (σ.σ. ὀρθόδοξος), οἱ δέ γονεῖς τοῦ παιδίου
νεοημερολογῖται.

24
Ὁμοίως τούς ἐρχομένους ἐκ τοῦ νέου ἡμερολογίου εἰς τό πα-
λαιόν θά δεχώμεθα δι’ ὁμολογίας Πίστεως, τούς δέ βαπτι-
σθέντας μέ τό νέον ἡμερολόγιον θά τούς ἀναμυρώνωμεν,
ἀναγινώσκοντες τήν εὐχήν τοῦ Ἁγίου Μύρου κατά τόν Α΄
Κανόνα τοῦ Μεγάλου Βασιλείου.
Θά διδάσκωμεν τήν μή συμπροσευχήν μετά τῶν Νεοημε-
ρολογιτῶν καί τήν μή μετάβασιν εἰς τούς Ναούς των, καί
πάντα τά σχετικά ὅσα ἀπαιτεῖ καί διδάσκει ἡ Ὀρθόδοξος
ἡμῶν τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία θά ἐκτελῶμεν.
Τό παρόν ἀναγνωσθέν εἰς ἐπήκοον πάντων ὑπογράφεται
παρ’ ἡμῶν τῶν ἀποτελούντων τήν Ἐκκλησίαν τῶν Γνησίων
Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν τῆς Ἑλλάδος Ἀρχιερέων, Ἱερέων,
ἱερομονάχων, ἱεροδιακόνων καί Μοναχῶν.
Ὁ Κυκλάδων Γερμανός
Ὁ Βρεσθένης Ματθαῖος
Πρωθ. Εὐγένιος Τόμπρος, πρωτοσύγγελος.
Ἀρχιμανδρίτης Γεδεών.
Ἀκάκιος ἀρχιμανδρίτης,
Ἀρχιμ. Ἀρτέμιος Ξενοφωντεινός.
Ἀρχιμ. Ἱερόθεος Σταμούλης
Καί ἕτεροι 31 Κληρικοί καί Μοναχοί μεταξύ τῶν ὁποίων 16 ος
ὁ Ἱερομόναχος Κάλλιστος καί 29ος ὁ Μοναχός Μωυσῆς
ἡγούμενος.

25
Φωτοτυπία τοῦπρωτοτύπου τῆς Ὁμολογίας 1941.

26
 ΟΜΟΛΟΓΙΑ 1944
Ὁ ἀείμνηστος Ἀρχιεπίσκοπος Ματθαῖος, ὡς Ἐπίσκο-
πος Βρεσθένης, κατά Σεπτέμβριον μῆνα τοῦ ἔτους
1944 ἐξέδωσε μία πολύσέλιδον ἐγκύκλιον, διά τῆς
ὁποίας ἀπαντᾶ διεξοδικῶς καί λεπτομερῶς εἰς ἀνυ-
ποστάτους κατ’ αὐτοῦ κατηγορίας ἑτέρου ἐπισκό-
που. Ἐντός τῆς Ἐγκυκλίου αὐτῆς, ἐκδοθείσης τήν 21ην
Σεπτεμβρίου 1944, ὑπάρχουν σημαντικά στοιχεῖα
ὀρθοδόξου ὁμολογίας τά ὁποῖα παραθέτομεν ἀπο-
σπασματικῶς εἰς τήν συνέχειαν.

ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ
ΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΒΡΕΣΘΕΝΗΣ ΜΑΤΘΑΙΟΥ
Ἐκδοθεῖσα τήν 21ην Σεπτεμβρίου 1944.
Πρός
Τό εὐσεβέστατον πλήρωμα τῆς ἐν Ἑλλάδι Ἐκκλησίας τῶν
Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν.
Πανοσιώτατοι ἱερομόναχοι, αἰδεσιμώτατοι Ἱερεῖς, Ὁσιώτα-
τοι Μοναχοί, εὐλαβέστατοι ἐκκλησιαστικοί ἐπίτροποι καί
εὐσεβέστατοι Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί.
Τέκνα ἡμῶν ἐν Κυρίω ἀγαπητά καί περιπόθητα. Χάρις ὑμῖν
καί εἰρήνη καί ἔλεος τῆς ἁγίας καί ὁμοουσίου καί Ζωοποιοῦ
καί ἀδιαιρέτου Τριάδος, εἴη μεθ' ἡμῶν ἀδελφοί. Ἀμήν.
Πολλάκις καί διά πολλῶν ἐπιστολῶν μου καί ἐγκυκλίων
ἔγραφον καί ἔλεγον πρός ὑμᾶς ὑπενθυμίζων τά λόγια τοῦ

27
Κυρίου. Ἀδελφοί «ὡς τέκνα φωτός περιπατῆτε ἐν πᾶσι
ἀγαθωσύνη καί δικαιοσύνη δοκι-μάζοντες τί τό θέλημα τοῦ
Κυρίου καί εὐάρεστον. «Βλέπετε πῶς ἀκριβῶς περιπατεῖτε,
μή ὡς ἄσοφοι ἀλλ' ὡς σοφοί ἐξαγοραζόμενοι τόν καιρόν ὅτι
αἱ ἡμέραι πονηραί εἰσί». «Στήκετε καί κρατῆτε τάς παρα-
δόσεις, ἅς ἐδιδάχθητε εἴτε διά λόγου, εἴτε δι' ἐπιστολῆς ἡμῶν
καί εἴτις εὐαγγελίζεται ὑμῖν παρ' ὅ παρελάβετε καί παρ' ὅ
εὐαγγελισάμεθα ὑμῖν, κἄν ἡμεῖς, κἄν Ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ
ἀνάθεμα ἔστω».
....................................................................................................
Ὅσον ἀφορᾶ δέ διά τούς προσερχομένους σχισματικούς εἰς
τήν Ὀρθοδοξίαν, τούς οἰκονομοῦμεν ὅπως μᾶς διατάσσει ἡ
Ἐκκλησία, ἥτις μᾶς λέγει διά τοῦ Α’ Κανόνος τοῦ Μεγ. Βασι-
λείου. 1) Νά μυρώνωμεν τούς βαπτισθέντας εἰς τό ἐκείνου
βάπτισμα. 2) Κατά τόν Η’ κανόνα τῆς Α’ Οἰκ. Συνόδου νά δε-
χώμεθα αὐτούς διά λιβέλου. 3) Διά Ὁμολογίας πίστεως κατά
τό Συνοδικόν τῆς Γ’ Οἰκ. Συνόδου καί 4) Διά χειροθεσίας κατά
τόν αὐτόν Η’ κανόνα τῆς Α’ Οἰκ. Συνόδου τούς Ἱερεῖς τούς
χειροτονηθέντας ἀπό τούς σχισματικούς Ἀρχιερεῖς. Αὐτά μᾶς
λέγει νά πράττωμεν καί αὐτά πράττομεν. Δέν μᾶς λέγει οὔτε
νά ἀναβαπτίζωμεν, οὔτε νά χειροτονῶμεν πάλιν τούς ἱερεῖς
των, οὔτε νά στεφανώνωμεν καί πάλιν γενικῶς νά ἐπανα-
λαμβάνωμεν ἐκ νέου τά μυστήρια καί τοῦτο διότι εἶναι σχι-
σματικοί καί οὐχί Αἱρετικοί, διά τούς ὁποίους αἱρετικούς βε-
βαίως πρέπει νά τελεσθοῦν ἐξ ὑπ' ἀρχῆς τά μυστήρια. Καί βε-

28
βαίως οἱ σχισματικοί δέν ἔχουν τήν χάριν, ὅταν ὅμως μετα-
νοήσουν καί Ὁμολογήσουν τήν Ὀρθοδοξίαν καί γίνουν ὅλα τ'
ἀνωτέρω τότε ἐπανακτοῦν τήν ἀπωλεσθεῖσαν χάριν καί
βλέπε πρός τοῦτο τήν ὑποσημείωσιν 1) τοῦ Η’ κανόνος τῆς
Α’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου.
Καί τοῦτο ἄλλωστε τό ὑπαγορεύει καί ἡ λογική, διότι ἐκτός
τοῦ ὅτι ὁ Σχισματικός δέν εἶναι ἀσεβής ἤ αἱρετικός ἀλλά
πλησιέστερον ἀπ' αὐτούς πρός τόν ὀρθόδοξον Χριστιανόν,
ὁμοιάζει ὅμως πρός τόν ἁμαρτωλόν, ὅστις παραμένει ἐν τῆ
ἁμαρτία, εἶναι μακράν τοῦ Θεοῦ διά τήν αἰώνιον κόλασιν,
ὅταν ὅμως μετανοήση καί λάβη τήν ἄφεσιν τῶν ἁμαρτιῶν
του διά χειροθεσίας τοῦ πνευματικοῦ του πατρός, τότε
πλησιάζει πρός τόν Θεόν καί εἶναι ἄξιος τῆς αἰωνίου ζωῆς.
Καί ὅπως ὁ αὐτός ἁμαρτωλός ὅταν παραμένη εἰς τήν ἀμε-
τανόητον θέσιν καθίσταται ὀλίγον κατ' ὀλίγον ἀσεβής, οὕτω
καί ὁ σχισματικός ὅταν παραμένη ἐν τῶ Σχίσματι καθίσταται
σχισματοαιρετικός καί κατόπιν τέλειος αἱρετικός, κατά τήν
ὑποσημείωσιν τοῦ α’ κανόνος τοῦ Μεγάλου Βασιλείου.
......................................................................................................
Τέκνα μου έν Κυρίῳ ἀγαπητά σεῖς νά ἐνεργήσητε κατά τόν Γ’
κανόνα τῆς Γ’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου: «Κοινῶς δέ τούς τῇ Ὀρ-
θοδόξῳ καί Οἰκουμενικῇ Συνόδῳ συμφρονοῦντας κληρικούς
κελεύομεν τοῖς ἀποστατήσασιν ἤ ἀφισταμένοις ἐπισκόπους
μηδ' ὅλως ὑποκεῖσθαι κατά μηδένα τρόπον». Κατά δέ τόν σο-
φόν Βρυένιον, «ἀλλ' ὡς μή πιθανά τῆσι δόξω λέγειν καί οὐκ

29
ἀληθῆ ἐπί τά τῶν ἁγίων ἄπειμι, ταὐτόν δ' εἰπεῖν τοῦ Πνεύ-
ματος ἁγίου ρητά. «Εἴτις ἀκοινωνήτω κἄν ἐν οἴκω συνεύξη-
ται, καί οὗτος ἀφοριζέσθω», (Ι΄ τῶν ἀποστόλων κανών) «Μή
εἶναι δέ κοινωνεῖν τοῖς ἀκοινωνήτοις, μήτε κατ' οἴκοις εἰσι-
όντας συνεύχεσθαι», (Β΄ τῆς ἐν Ἀντιοχείᾳ), «ὅτι οὐ δεῖ αἱρετι-
κοῖς, ἤ σχισματικοῖς συνεύχεσθαι», (Γ΄ καί ΛΓ΄ ἐν Λαοδικείᾳ):
«ὧν τό φρόνημα ἀποστρεφόμεθα τούτων καί ἀπό τῆς κοινω-
νίας προσήκει φεύγειν», (Φωνή Μεγάλου Βασιλείου). Ὁ Πα-
τριάρχης Κων/πόλεως Γερμανός ὁ Β’ γράφων πρός τούς Κυ-
πρίους ἔλεγεν: «Ἐπισκήπτομαι πᾶσιν τῆς ἐν Κύπρω λαϊκοῖς,
ὅσοι τῆς Καθολικῆς ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας ἐστέ τέκνα γνή-
σια, φεύγειν ὅλῳ ποδί ἀπό τῶν ὑποπεσόντων ἱερέων τῆ Λα-
τινικῆ ὑποταγῇ, μηδέ εἰς Ἐκκλησίαν τούτοις συνάγεσθαι,
μηδέ εὐλογίαν ἐκ τῶν χειρῶν αὐτῶν λαμβάνειν τήν τυχοῦ-
σαν. Κρεῖσσον γάρ ἐστίν ὁ ἐν τοῖς οἴκοις ὑμῶν τῷ Θεῷ προ-
σεύχεσθαι, κατά μόνας ἤ ἐπί Ἐκκλησίας συνάγεσθαι μετά
τῶν λατινοφρόνων, εἰδ' ἄλλως οὖν τήν αὐτήν αὐτοῖς ὑφέξετε
κόλασιν».
Διότι πῶς νά ἔχη τις τάς χάριτας τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὅταν
ἔχη κακόδοξα φρονήματα; ἀφοῦ γνωρίζομεν ὅτι ὁ ὑποτα-
κτικός τοῦ ἁγίου Παϊσίου ἐπειδή ἀμφέβαλε καί εἶπεν μόνον
τό «Ἴσως» ἐπέταξεν ἐξ αὐτοῦ ἡ χάρις τοῦ Βαπτίσματος καί
ἀφοῦ τόν εἶδεν ὁ Ἅγιος Παΐσιος τόσον δυστυχῆ, δέν τόν ὠνό-
μασε πλέον υἱόν! ἀλλ' εἶπε φύγε ἀπ' ἐμοῦ ἄνθρωπε! (βλέπε
βίον Παϊσίου τοῦ Μεγάλου). Καί διά τοῦτο ἡ Σύνοδος τῆς
Ἀντιοχείας διά τοῦ Α’ Κανόνος αὐτῆς εἶπεν ὅτι οἱ ἔχοντες

30
φρονήματα αἱρετικά, ἀπό τῆς στιγμῆς ἐκείνης ὡς ξένους
ἀποβλήτους τῆς Ἐκκλησίας κατεδίκασεν, ὡς διακελεύει καί
ἡ ἀπόφασις τῆς Ὀρθοδόξου Συνόδου τοῦ Ἀνθίμου Οἰκουμε-
νικοῦ Πατριάρχου τό 1848, «ἤ πρᾶξαι, ἤ συμβουλεῦσαι, ἤ
διανοηθῆναι ἤδη ἠρνήθη τήν πίστιν τοῦ Χριστοῦ καί κα-
θυπεβλήθη εἰς τό αἰώνιον ἀνάθεμα τοῦ βλασφημεῖν εἰς τό
Πανάγιον Πνεῦμα, ὡς τάχα μή ἀρτίως λαλῆσαν ἐν ταῖς
γραφαῖς καί Ἱεραῖς Οἰκουμενικαῖς Συνόδοις». Ἀλλά «στήκετε
καί κρατεῖτε τάς Παραδόσεις ἅς ἐδιδάχθητε εἴτε διά λόγου,
εἴτε δι' ἐπιστολῆς ἡμῶν», κατά τόν Μακάριον Παῦλον. Διότι
κατά τόν αὐτόν Ἀπόστολον «ἡ πίστις ἡμῶν μή ἐν σοφία
ἀνθρώπων ἀλλ' ἐν δυνάμει Θεοῦ» (Α’ Κορ. Β’ 5). Μένετε
πιστοί καί ἀκλόνητοι εἰς ὅσα ἐδιδάχθητε, ἠκούσατε, εἴδατε
καί ἐμάθατε ἐν τᾳ Ἁγίᾳ ἡμῶν Ἐκκλησίᾳ, καί ὅσα εἴδατε
ἀληθῆ, ὅσα σεμνά, ὅσα ἁγνά, ὅσα ἠθικά, ὅσα ἅγια καί δίκαια
ταῦτα πράττετε εἰς ταῦτα ἐμείνατε, καί ὁ Θεός τῆς ἀγάπης
καί τῆς εἰρήνης καί Πατήρ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ,
καί ἡ χάρις τοῦ Παναγίου Αὐτοῦ Πνεύματος εἴη μετά πάντων
ἡμῶν ἀδελφοί. Ἀμήν.
Ἐν τῇ Ἱερᾷ καί Σεβασμίᾳ Μονῇ τῆς Κυρίας Θεοτόκου Πευ-
κοβουνογιατρίσσης Κερατέας Ἀττικῆς τῇ 21 Σεπτεμβρίου
1944.
† Ὁ ἐν Ἐπισκόποις ἐλάχιστος Βρεσθένης Ματθαῖος»

31
Ἡ κορυφή Κόφινας τῆς Κρήτης, ὅπου την 14ην Σεπτεμβρίου 1937
ἔγινε ἡ Δ΄ ἐμφάνισις τοῦ Τ. Σταυροῦ.

Το τέμπλον τοῦ Ἱ. Ναοῦ Κοιμήσεως Θεοτόκου

32
 Ἀπό τόν καθαγιασμόν τοῦ Ἁγίου Μύρου
τήν 12ην Ἀπριλίου 2019 ἐκκλησ. ἡμερολόγιον
εἰς Ἱεράν Μονήν Ἁγίας Τριάδος Ἑξαμιλίων Κορινθίας.