Escolar Documentos
Profissional Documentos
Cultura Documentos
Το μυητικό πλαίσιο
2
σου το είναι και σε ωθεί προς το οτιδήποτε, υπάρχουν άλλοι κίνδυνοι.
Όμως δεν μπορούμε σε μια συζήτηση να τα εξαντλήσουμε όλα.
-Γιατί διδάσκαλε; Γιατί να περνούμε σχεδόν όλη μας τη ζωή μέσα στην
τυφλότητα; Γιατί να σπαταλούνται τόσο άδικα όλες αυτές οι ζωές; Μια
ανθρωπότητα αφυπνισμένων ανθρώπων δεν θα ήταν μια διαφορετική
ανθρωπότητα; Δεν θα ήταν μια ευτυχισμένη ανθρωπότητα;
-Σε αυτή την περίπτωση θα είχαμε εισέλθει στην Μεγάλη Σιγή.
-Οι αφυπνισμένοι δεν μιλούν;
-Όχι μεταξύ τους. Δεν γνωρίζω πως θα ήταν μια τέτοια συνθήκη. Αυτό
που γνωρίζω είναι ο Ρυθμός που οικονομεί και οργανώνει τα πάντα δεν το
επιτρέπει.
-Μα γιατί;
-Εάν μπορούσα να δώσω μια επαρκή απάντηση σε αυτό, θα σήμαινε πως
κατέχω την Ύπατη Εποπτεία, πως είμαι στην κορυφή του υψηλότερου
όρους και τα θεωρώ όλα… ή θα σήμαινε απλά πως ψεύδομαι… και άρα η
απάντηση μπορεί να φαινόταν ‘επαρκής’ αλλά θα ήταν μια κατασκευή.
Εκείνο όμως που μπορώ να σου πω είναι πως ο Ρυθμός δεν οργανώνει
κάτι αν αυτό αρνείται να οργανωθεί… που σημαίνει πως δεν
‘αφομοιώνει’ ή δεν ‘εντάσσει’ κάτι στο Όλο αν αυτό εξακολουθεί να
διεκδικεί μια ‘παράνομη’ αυτονομία. Είναι ένα δύσκολο θέμα. Ως και οι
μεγάλες αδελφότητες του παρελθόντος το άγγιξαν αλλά δεν προχώρησαν
σε βάθος.
-Υπάρχουν δηλαδή όντα ή δράσεις που αρνούνται να ενταχθούν στο Όλο;
-Βεβαίως... εκεί αρχίζει να αναπτύσσεται η περιοχή του λεγόμενου
‘Κακού’. Όμως όπως κάθε ναρκοπέδιο, για να ζυγώσεις σε μια τέτοια ζώνη
θα πρέπει να είσαι εν γνώσει των συνεπειών και των κινδύνων. Και οι
περισσότερες νάρκες στην περίπτωσή μας έχουν να κάνουν με τον
ηθικισμό, τον ευσεβισμό, την ηθικολογία.
-Άρα το Κακό διδάσκαλε υφίσταται…
-Είναι ένα εξαιρετικά λεπτό και δύσκολο ζήτημα, επαναλαμβάνω και θα
το αδικήσουμε ακροπατώντας στις έννοιες και στις λέξεις. Και στην
3
περιοχή του Κακού οι λέξεις μοιάζουν με κάρβουνα αναμμένα. Δεν
μπορείς να τις πιάσεις χωρίς να καείς.
-Όμως τούτο το ζήτημα ενδιαφέρει πολύ. Και τον αναζητητή τον
απασχολεί.
-Οπωσδήποτε. Όμως πριν σε νοιάξει τι καιρό κάνει στο Ακρωτήριο της
Καλή Ελπίδος καλό θα ήταν να ρίξεις μια ματιά για τον καιρό στο
Σαρωνικό.
-Ναι… καταλαβαίνω. Είπες κάτι πριν διδάσκαλε που το σημείωσα. Είπες
πως Ο άνθρωπος… μπορεί να ξυπνήσει ένα πρωί και να αναζητά τον εαυτό
του. Θα τον καταλάβει πανικός. Θα αισθανθεί ανοίκειος με όλα. Ξένος προς
όλα. Τότε θα λουστεί από το φως της επίγνωσης. Πρέπει λοιπόν να φτάσει
κανείς στην άκρη του γκρεμού;
-Όχι, άλλωστε οι γκρεμοί και οι άκρες και οι κορυφές και οι πεδιάδες είναι
‘σχήματα’ και εικόνες για να βοηθούμε την εμπέδωση εννοιών που έτσι κι
αλλιώς αποτυγχάνουν να μεταδώσουν το ρίγος και το δέος του
βιώματος… τούτο το ρίγος είναι που ο άνθρωπος εμπειρώνεται ως τα
έγκατά του όταν επιτέλους κάποια στιγμή ‘υποχρεωθεί’ εκ των
πραγμάτων να συνομιλήσει με τον εαυτό του. Και όντας ανοίκειος και
ξένος πλέον προς όλα, ο εαυτός του είναι ο μόνος που μπορεί να τον
δεξιωθεί, να τον εναγκαλιστεί, να τον προσλάβει. Κι εκεί αρχίζει η
μεταμόρφωση. Κι εκεί αρχίζει το Έργο. Κι εκεί θαυμαστά πράγματα
γίνονται.
***