Escolar Documentos
Profissional Documentos
Cultura Documentos
ΑΜΗΝ
«καί τινες τῶν Φαρισαίων ἀπὸ τοῦ ὄχλου εἶπον πρὸς αὐτόν·
διδάσκαλε, ἐπιτίμησον τοῖς μαθηταῖς σου. καὶ ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτοῖς·
λέγω ὑμῖν ὅτι ἐὰν οὗτοι σιωπήσωσιν, οἱ λίθοι κεκράξονται.» Λουκ. 19,39
-ΔΗΛΩΣΗ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΕΩΣ-
«στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου»
1
Αρχιεπίσκοπε Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερώνυμε, Μητροπολίτη Νέας Ιωνίας και Φιλα-
δελφείας κ. Γαβριήλ, πατήρ Νεκτάριε, με αυτήν μου την επιστολή σας δηλώνω ότι λαμβάνω την
απόφαση να εφαρμόσω τον 15ο Ιερό Κανόνα της Α&Β Οικ. Συνόδου [i], αλλά πρωτίστως να υ-
πακούσω στις αμέτρητες εντολές του Ευαγγελίου για την ορθοπραξία, όταν εμφανίζονται ψευ-
δοποιμένες και καταχραστές του λόγου του Κυρίου μας, διακόπτοντας την εκκλησιαστική κοινω-
νία μαζί σας αλλά και με όσους κοινωνούν με εσάς σύμφωνα με τα προστάγματα των Αγίων Πα-
τέρων, προς Δόξαν Του Αγίου Τριαδικού Θεού και Του Κυρίου και Θεού ημών Ιησού Χριστού.
Διακόπτω την εκκλησιαστική κοινωνία μαζί σας, όσο κι αν αυτό με θλίβει αφάνταστα, όχι μό-
νο γιατί δεν έχετε πράξει τίποτα απολύτως εναντίον της φοβερής Παναιρέσεως που λυμαίνει την
εκκλησία μας, αλλά και γιατί συγκαταλέγεστε πια μέσω της απραξίας σας, της συνεργασίας σας,
της κοινωνίας σας με τους οικουμενιστές καθώς και της εγκαταλείψεως του ποιμνίου στα φοβε-
ρά δόντια αυτών των προβατόσχημων λύκων, στους «εργαζομένους την ανομίαν». [ii]
Διακόπτω την εκκλησιαστική κοινωνία μέχρι αποκαταστάσεως της Ορθής κατά τους Αγίους
Πατέρες Πίστης και την συνοδική καταδίκη της ήδη καταγνωσμένης αίρεσης του οικουμενισμού,
των κακοδόξων, των αιρετικών, των αιρετικόφρονων και των «διπλωματών» [iii]. Καταδικάζω την
αίρεση και ομολογώ την Αλήθεια Του Κυρίου Ιησού Χριστού, όπως αυτή μας παρέδωσαν οι Άγιοι
Πατέρες μάρτυρες, ομολογητές, απόστολοι, ισαπόστολοι, απολογητές, κάνοντας Υπακοή στους
λόγους τους και τους λόγους των Αγίων ενδόξων και πανευφήμων Αποστόλων Πέτρου και Παύ-
λου, που επιτάσσουν την διακοπή της εκκλησιαστικής κοινωνίας με τους αιρετικούς, τους αιρετί-
ζοντες και τους σιωπούντες.[iv]
«παραγγέλλομεν δὲ ὑμῖν, ἀδελφοί, ἐν ὀνόματι τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, στέλλεσθαι ὑμᾶς ἀπὸ
παντὸς ἀδελφοῦ ἀτάκτως περιπατοῦντος καὶ μὴ κατὰ τὴν παράδοσιν ἣν παρέλαβον παρ᾿ ἡμῶν» Β Θεσ 3,6
«6 Θαυμάζω ὅτι οὕτω ταχέως μετατίθεσθε ἀπὸ τοῦ καλέσαντος ὑμᾶς ἐν χάριτι Χριστοῦ εἰς ἕτερον
εὐαγγέλιον, 7 ὃ οὐκ ἔστιν ἄλλο, εἰ μὴ τινές εἰσιν οἱ ταράσσοντες ὑμᾶς καὶ θέλοντες μεταστρέψαι τὸ
εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ. 8 ἀλλὰ καὶ ἐὰν ἡμεῖς ἢ ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ εὐαγγελίζηται ὑμῖν παρ᾿ ὃ
εὐηγγελισάμεθα ὑμῖν, ἀνάθεμα ἔστω. 9 ὡς προειρήκαμεν, καὶ ἄρτι πάλιν λέγω· εἴ τις ὑμᾶς
εὐαγγελίζεται παρ᾿ ὃ παρελάβετε, ἀνάθεμα ἔστω.» Γαλάτας 1
-ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ-
νήψατε, γρηγορήσατε· ὁ ἀντίδικος ὑμῶν διάβολος
ὡς λέων ὠρυόμενος περιπατεῖ ζητῶν τίνα καταπίῃ.
ᾧ ἀντίστητε στερεοὶ τῇ πίστει,
εἰδότες τὰ αὐτὰ τῶν παθημάτων τῇ ἐν κόσμῳ ὑμῶν ἀδελφότητι ἐπιτελεῖσθαι. Α Πε. 5,8-9
Δηλώνω ρητά ότι, δεν αρνούμαι την ιεροσύνη των επισκόπων και κληρικών καθώς και τα Ά-
για Μυστήρια που τελούνται στους Ορθόδοξους Ιερούς Ναούς της επίσημης Ορθοδόξου Εκκλη-
σίας της Ελλάδος, εφόσον αυτά τελούνται κανονικώς, διότι δεν είναι κεκτημένα κανενός αλλά
ανήκουν Στον Άγιο Τριαδικό Θεό.
Αρνούμαι να αποδεχτώ την ψευτοσύνοδο του Κολυμπαρίου ως αγία και μεγάλη, την οποία
καταγγέλλω ως ληστρική, στερούμενη Αγίου Πνεύματος και πάσας θεοπνευστίας και δεν αποδέ-
χομαι ως εκκλησίες, με ψευδομυστήρια και με ψευδοιεροσύνη των καταδικασμένων παπικών
και κάθε αιρετικής ομολογίας.
Αρνούμαι την κάθε είδους εκκλησιαστική κοινωνία με τους τρεις φορές πλανεμένους και κα-
2 ταδικασμένους παπικούς και τους αιρετικούς κάθε ομολογίας –άνευ της μετάνοιας αυτών. Πλα-
νεμένους πρώτα από τον εαυτόν τους, αμέσως μετά από τον εωσφόρο και τέλος από εσάς τους
ιδίους, διότι ενάντια στις εντολές Του Κυρίου και των Αγίων Πατέρων δεν τους ομολογείτε την
Ορθόδοξο Πίστη ως μόνη Οδό Σωτηρίας καταδικάζοντάς τους στο σκότος της πλάνης τους. Αντί-
θετα τους δέχεστε ως εκκλησιές.
Αρνούμαι να παραλάβω και σας επιστρέφω έστω και καθυστερημένα, την επιστολή προς τον
λαό με τίτλο «49. Για την αγία και μεγάλη σύνοδο, Ιανουάριος 2017» ως απαράδεκτη, παραπλα-
νητική και ψευδής, την οποία απέστειλαν οι επίσκοποι της εκκλησίας της Ελλάδος εις το σύνολον
τους θέτοντας εαυτούς εκτός ευαγγελικού νόμου. [v]
Αρνούμαι να συμμετέχω ως μέλος της Ορθοδόξου Εκκλησίας δια της ανοχής ή της σιωπής, σε
κάθε διαχριστιανικό και διαθρησκειακό διάλογο που σκοπό έχει την ψευδομολογία των «κοινών
στοιχείων» με τους ετεροδόξους και όχι την Ομολογία της Αληθείας και της μόνης αποκλειστικής
Οδού Σωτηρίας που είναι η Ορθόδοξος Πίστη όπως μας την παρέδωσαν οι Άγιοι Πατέρες. Μόνο
οι δια της Μίας και αληθινής Πίστεως, παιδιά αληθινά του Αβραάμ κληθήσονται.
«Οἵτινες τήν ὑγιᾶ ὀρθόδοξον πίστιν προσποιούμενοι ὁμολογεῖν, κοινωνοῦσι δέ τοῖς ἑτερόφροσι, τούς
τοιούτους, εἰ μετά παραγγελίαν μή ἀποστῶσιν, μή μόνον ἀκοινωνήτους ἔχειν, ἀλλά μηδέ ἀδελφούς
ὀνομάζειν.» Μέγας Βασίλειος (ἁγ. Μάρκου Ἐφέσου, Ὁμολογία, CFDS, Ser. A. τόμ. Χ, fasc. II,
Αρνούμαι να αποδεχθώ την αρειανή «θεολογία» του Μ. Περγάμου Ζηζιούλα περί «Πρωτείου
Του Πατρός στην Αγία Τριάδα», περί Πρωτείου του Κων/πόλεως και περί επισκοποκρατείας.
Αρνούμαι να συμμετάσχω στην κατάργηση του συνοδικού μας συστήματος, στην εκκοσμίκευ-
ση της Εκκλησίας και στον «γκουρουϊσμό» των πνευματικών μας σχέσεων, μέσω της γεροντο-
λατρείας.
Αρνούμαι να συμμετάσχω στην μετατροπή των Ιερών Ναών σε χώρους συναυλιών, των Ιερέων
σε λογιστές ενοριών, των μοναστηριών σε κερδοφόρες επιχειρήσεις και των λαϊκών σε άβουλους
υπηκόους και σε μία χειραγωγημένη μάζα κατά τα παπικά πρότυπα.
3 κομένων δια την ομολογία τους, εν ζωή επισκόπων, μοναχών, κληρικών, λαϊκών, με τους οποίους
εσείς αν και φύλακες/ποιμένες παρόλα αυτά κοινωνείτε.[vii]
«καὶ τὸ φῶς ἐν τῇ σκοτίᾳ φαίνει, καὶ ἡ σκοτία αὐτὸ οὐ κατέλαβεν.» Ιω. 1,5
Αρνούμαι να σιωπήσω και να αποδεχτώ την διαρκώς κηρυττόμενη αίρεση «δημοσίᾳ καί γυμνῇ
τῇ κεφαλῇ ἐπ’ Ἐκκλησίας» εκ μέρους του Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου κατά τη
θρονική εορτή του Πατριαρχείου στις 30.11.1998, την οποία δεν καταδικάσατε και απεναντίας
αποδεχτήκατε κατά την ψευδοσύνοδο του Κολυμπαρίου άρα συμμορφωθήκατε με αυτή.
Παραθέτω απόσπασμα από την προσφώνηση του Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου,
προς την παπική αντιπροσωπεία, επικεφαλής της οποίας ήταν ο Καρδινάλιος William Η. Keeler.
«Ἡ μετάνοια ἡμῶν διὰ τὸ παρελθὸν εἶναι ἀπαραίτητος. Δὲν πρέπει νὰ σπαταλήσωμεν τὸν χρόνον
εἰς ἀναζήτησιν εὐθυνῶν. Οἱ κληροδοτήσαντες εἰς ἡμᾶς τὴν διάσπασιν προπάτορες ἡμῶν
ὑπῆρξαν ἀτυχῆ θύματα τοῦ ἀρχεκάκου ὄφεως καὶ εὑρίσκονται ἤδη εἰς χείρας τοῦ δικαιοκρίτου
Θεοῦ. Αἰτούμεθα ὑπὲρ αὐτῶν τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ ὀφείλομεν ἐνώπιον αὐτοῦ, ὅπως
ἐπανορθώσωμεν τὰ σφάλματα ἐκείνων».
«Τὸ ἐκπληκτικὸ τῆς ὑπόθεσης εἶναι ὅτι ἐνῶ τὸ ἑλληνικὸ κείμενο κάνει λόγο γιὰ ἄρση τοῦ
ἀναθέματος ποὺ ἔγινε τὸ 1054 μ.Χ., τὸ πρωτότυπο γαλλικὸ κείμενο καὶ τὸ ἀγγλικὸ κάνουν λόγο
γιὰ ἄρση ἀκοινωνησίας. Συγκεκριμένα. Τὸ ἑλληνικὸ κείμενο γράφει: «4) Ὅθεν ὁ πάπας Παῦλος ὁ
ΣΤ\ καὶ ὁ πατριάρχης Ἀθηναγόρας ὁ Α’ μετὰ τῆς περὶ αὐτὸν Συνόδου... β) ἀποδοκιμάζουσιν... τὰ
4 ἐπακολουθήσαντα ἀναθέματα...
Τὸ γαλλικὸ (πρωτότυπο) κείμενο γράφει: «C‘ est porqouoi le pape Paul VI et le patriarche Athe-
nagoras Ier en son synode… b) regreter également et enlever de la memoire et du milieu de l‘
Eglise les sentences d‘ excommunication…
Τὸ ἀγγλικὸ κείμενο γράφει: «Pope Paul VI and Patriarch Athenagoras I whith his synod, in com-
mon agreement… b) They likewise regret and remove both from memory and from the midst of
the Church the sentences of excommunication…
Σαφής ΕΞΑΠΑΤΗΣΗ κλήρου και λαού, καθώς το μεν ελληνικό κείμενο κάνει λόγο για άρση
αναθεμάτων, τα δε άλλα κείμενα, γαλλικό και αγγλικό, κάνουν λόγο για άρση ακοινωνησίας.
Και μετά από αυτές τις φρικιαστικές αποκαλύψεις ὁ Μ. Ναυπάκτου ρωτάει (μάλλον αστειευό-
μενος τουλάχιστον): «Ἑπομένως, πρέπει νὰ διευκρινισθεῖ σαφέστατα (πόσο πιο σαφέστατα;) τό
τί ἔγινε τὸ 1965: ἄρση ἀκοινωνησίας ἢ ἄρση ἀναθεμάτων. Ἄν ἔγινε ἄρση τῶν ἀναθεμάτων... τότε
ὑφίσταται ἡ ἀκοινωνησία... Ἂν ἔγινε ἄρση τῆς ἀκοινωνησίας... τότε γιατὶ γίνεται ὁ θεολογικὸς
διάλογος προκειμένου νὰ ἀρθῆ ἡ ἀκοινωνησία;... Τὸ γεγονὸς εἶναι ὅτι οἱ Ρωμαιοκαθολικοὶ
ἰσχυρίζονται σὲ διάφορες συζητήσεις ποὺ ἔχω κάνει μαζί τους ὅτι ἔγινε ἡ ἄρση ἀκοινωνησίας τὸ
1965, γι’ αὐτὸ προέρχονται στοὺς Ὀρθοδόξους Ναοὺς γιὰ νὰ κοινωνήσουν τοῦ Σώματος καὶ τοῦ
Αἵματος τοῦ Χριστοῦ.»
(σελ. 159): «Πάντως, οἱ Ρωμαιοκαθολικοὶ γνωρίζουν ὅτι ἤρθη ἡ ἀκοινωνησία μεταξὺ τῶν
Ἐκκλησιῶν καὶ γίνεται διάλογος γιὰ νὰ βρεθοῦν λύσεις σὲ μερικὲς διαφορὲς ποὺ εἶναι λεπτομε-
ριακές... Καὶ ἀπὸ τοὺς ὀρθόδοξους Κληρικοὺς ποὺ γνωρίζουν αὐτὴν τὴν ἱστορία, ἄλλοι τοὺς
κοινωνοῦν, γιατὶ ἔτσι ἔχουν συμφωνήσει, καὶ ἄλλοι ποὺ ἀρνοῦνται νὰ τοὺς κοινωνήσουν βρίσ-
κονται σὲ ἀμηχανία...»
Αρνούμαι να συμμετέχω και να συνδράμω δια της αφωνίας μου, στον διεστραμμένο δογματι-
κό σοδομισμό της Ορθοδοξίας από τους βδελυρούς οικουμενιστές και από τους κρυφοοικουμε-
νιστές όφεις.
Δηλώνω ρητά, ότι παραμένω στην Μία Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία λειτουργών-
τας και βαδίζοντας πάντα με γνώμονα τους Ιερούς Κανόνες, απέχοντας από κάθε είδους παρα-
συναγωγή ή σχισματική κίνηση και ομάδα, είτε των Γ.Ο.Χ. είτε των προστατευομένων Ουκρανών
του Π. κ. κ. Βαρθολομαίου, του Επιφανίου και οποιουδήποτε άλλου.[ix]
«Εἰ μὴ δυνατὸν ἐν ἐκκλησίᾳ προϊέναι διὰ τοὺς ἀπίστους, κατ' οἶκον συνάξεις, ὦ ἐπίσκοπε, ἵνα
μὴ εἰσέρχηται εὐσεβὴς εἰς ἐκκλησίαν ἀσεβῶν· οὐχ ὁ τόπος γὰρ τὸν ἄνθρωπον ἁγιάζει, ἀλλ' ὁ
ἄνθρωπος τὸν τόπον. Ἐὰν δὲ ἀσεβεῖς κατέχωσιν τὸν τόπον, φευκτέος ἔστω σοι διὰ τὸ
βεβηλῶσθαι ὑπ' αὐτῶν· ὡς γὰρ οἱ ὅσιοι ἱερεῖς ἁγιάζουσιν, οὕτως οἱ ἐναγεῖς μιαίνουσιν. Εἰ δὲ
5 μήτε ἐν οἴκῳ ἅμα μήτε ἐν ἐκκλησίᾳ συναθροισθῆναι δυνατόν, ἕκαστος παρ' ἑαυτῷ ψαλλέτω,
ἀναγινωσκέτω, προσευχέσθω, ἢ καὶ ἅμα δύο ἢ τρεῖς· Ὅπου γὰρ ἂν ὦσι, φησὶν ὁ Κύριος, δύο ἢ
τρεῖς συνηγμένοι ἐν τῷ ὀνόματί μου, ἐκεῖ εἰμὶ ἐν μέσῳ αὐτῶν”.
Πιστὸς μετὰ κατηχουμένου μήτε κατ' οἶκον προσευχέσθω· οὐ γὰρ δίκαιον τὸν μεμυημένον
μετὰ τοῦ ἀμυήτου συμμολύνεσθαι. Εὐσεβὴς μετὰ αἱρετικοῦ μήτε κατ' οἶκον συμπροσευχέσθω·
“Τίς γὰρ κοινωνία φωτὶ πρὸς σκότος;”.
Πιστὸς ἢ πιστὴ δούλοις συναφθέντες ἢ ἀφιστάσθωσαν ἢ ἀποβαλλέσθωσαν. Κἀγὼ Ἰάκωβος,
ἀδελφὸς μὲν κατὰ σάρκα τοῦ Χριστοῦ, δοῦλος δὲ ὡς Θεοῦ μονογενοῦς Υἱοῦ, ἐπίσκοπος δὲ ὑπ'
αὐτοῦ τοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν ἀποστόλων Ἱεροσολύμων χειροτονηθείς, τάδε φημί» ΔΙΑΤΑΓΑΙ ΤΩΝ
ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΔΙΑ ΚΛΗΜΕΝΤΟΣ, Constitutiones apostolorum (fort. compilatore Juliano
Ariano) : Book 8, chapter 34, line 12 - chapter 35, line 4.
-ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΣ & ΑΙΤΗΜΑ ΑΠΑΝΤΗΣΕΩΣ-
Κλείνοντας σας καταθέτω τα παρακάτω συμπληρωματικά ερωτήματα και αιτούμαι συνολικά
την επίσημη απάντηση σας.
Εφόσον ο παπισμός (και οι υπόλοιπες αιρετικές ομολογίες) είναι εκκλησία, έχει ιεροσύνη, μυσ-
τήρια και έχει αποκατασταθεί η εκκλησιαστική κοινωνία με την άρση της από το 1965 σύμφωνα
με τα πεπραγμένα σας και την ομολογία του Μ. Ν. Ιερόθεου, για ποιόν λόγο οι Ορθόδοξοι Χρισ-
τιανοί να ανήκουμε στην ορθόδοξη εκκλησία και μην εκκλησιαζόμαστε σε παπικά θρησκευτικά
κτίρια; Αν είναι έτσι, δεν βρίσκω άλλους λόγους εκτός από την συνήθεια, το έθιμο και την ευκο-
λία (απόσταση από τα παπικά θρησκευτικά κτίρια), καθώς με τις πράξεις και την απραξία σας
κατά της Παναίρεσης, διδάσκετε ότι η Ορθόδοξη εκκλησία δεν κατέχει την Αλήθεια.
Αν το Κοράνιο είναι «άγιο», για ποιόν λόγο να μην εκκλησιαζόμαστε και να μην λατρεύουμε
τον «αλάχ» στο τέμενος; Συμφωνείται με τον Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο; Κι αν δεν συμφωνείτε
γιατί δεν έχετε καταδικάσει την αίρεση που κήρυξε πριν δέκα χρόνια και εξακολουθεί να κηρύτ-
τει διότι δεν μετανόησε, ενώ βρίσκεστε σε κοινωνία μαζί του;
Αν η Ορθόδοξος Πίστη όπως μας την παρέδωσαν οι Άγιοι Πατέρες είναι η Μόνη Οδός Σωτηρί-
ας γιατί δεν καταδικάζετε την Παναίρεση του Οικουμενισμού και τους αιρετικούς; Αν αναγνωρί-
ζετε και πιστεύετε διαφορετική Οδό Σωτηρίας από αυτή της Ορθοδόξου Πίστεως, γιατί δεν ακο-
λουθείτε εκείνη;
Αν η Ορθόδοξος Πίστη δεν είναι η Μόνη Οδός Σωτηρίας, εφόσον αρνείστε τα προστάγματα
των Αγίων Πατέρων, τα οποία σας τοποθέτησαν στις θέσεις σας ακριβώς επειδή τα αποδεχτήκα-
6 τε, δίνοντας όρκο για την τήρησή τους με ακρίβεια και χωρίς παρεκκλίσεις, γιατί παραμένετε σε
αυτή ενώ εκείνη φυσικώς σας εκβάλλει από το σώμα της;
Βασίλειος Π. Δαμουλάκης
Vdamoulakis[at]gmail[dot]com
ii «Ούτε για λίγη ώρα δεν δεχόμαστε σχέση με αυτούς που κουτσαίνουν στην πίστη... ακόμα κι αν αυτοί
μας φαίνονται πολύ γνήσιοι και επίσημοι, εμείς πρέπει να τους σιχαινόμαστε. Όσοι αγαπάμε τον Κύριο»,
Μέγας Βασίλειος Όροι κατ’ επιτομή, ερώτ. ριδʹ
iii «Εὰν ο επίσκοπος ή ο πρεσβύτερος οι όντες οφθαλμοὶ της Ἐκκλησίας κακώς αναστρέφωνται καὶ σκαν-
δαλίζωσι τὸν λαόν, χρὴ αυτοὺς εκβάλλεσθαι. Συμφέρον γάρ εστίν άνευ αυτών συναθροίζεσθαι εἰς ευ-
κτήριον οίκον, ή µετ΄ αυτοὺς εμβληθήναι ὡς μετὰ Άννα καὶ Καϊάφα εἰς τὴν γέενναν του πυρός» P.G. 35, 33.
Μέγας Αθανάσιος
iv «Πως γίνεται να μη κολασθεί αυτός που κάνει ότι δεν βλέπει και σιωπά, όταν οι θεϊκοί νόμοι και κανό-
νες υβρίζονται?» (Ι, Χρυσόστομος, Λόγος εις Βαβύλα)
«Ἐχθρούς γάρ τοῦ Θεοῦ, ὁ Χρυσόστομος, οὐ μόνον τούς αἱρετικούς, ἀλλά καί τούς τοῖς τοιούτοις
κοινωνοῦντας μεγάλῃ καί πολλῆ τῆ φωνῆ ἀπεφήνατο». (P.G. 99. 1049 Α).
v «Παρ’ ἡμῖν οὔτε Πατριάρχαι οὔτε Σύνοδοι ἐδυνηθησάν ποτε εἰσαγαγεῖν νέα, διότι ὁ ὑπερασπιστὴς τῆς
θρησκείας ἐστὶν αὐτὸ τὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, ἤτοι αὐτὸς ὁ λαός, ὅστις ἐθέλει τὸ θρήσκευμα αὐτοῦ
αἰωνίως ἀμετάβλητον καὶ ὁμοειδὲς τῷ τῶν Πατέρων αὐτοῦ». Γράμμα των Ορθοδόξων πατριαρχείων του
1848, ως απάντηση στην εγκύκλιο του πάπα Πίου του 9ου
vi «Κάθε κληρικό του οποίου η πίστις, οι λόγοι και τα έργα δεν συμφωνούν με τις διδασκαλίες των Αγίων
πατέρων να τον αποστρεφόμεθα και να τον μισούμε ως δαίμονα, έστω κι αν ανασταίνει νεκρούς και κάνει
άλλα μύρια θαύματα.», Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος, Λόγος ΣΤʹ
vii «Όχι μόνο αν κάποιοι λένε συνολικά αντίθετα πράγματα που ανατρέπουν τα πάντα άλλα και το παρα-
μικρό αντίθετο να διδάξουν να είναι αναθεματισμένοι», Ιερός Χρυσόστομος Ερμηνεία εις την Προς Γαλά-
τας
viii «Ὄχι μόνο οἱ ἁμαρτάνοντες, ἀλλὰ καὶ ἐκεῖνοι ποὺ ἐπαινοῦν τοὺς ἁμαρτάνοντες ὑφίστανται τὴν ἴδια ἢ
καὶ χειρότερη τιμωρία». Ιερός Χρυσόστομος
ix «Καύχημα καί ἔπαινος καί σωτηρία τῶν Χριστιανῶν εἶναι ἡ ὁμολογια τῆς ὀρθῆς πίστης, καί τό νά μή
συμφωνεῖ κανεῖς καί νά μή γίνεται φίλος μʹ αὐτούς πού φρονοῦν τά ἀντίθετα, ἀλλά νά τηρεῖ τήν ἐντολή
καί τήν παρακαταθήκη ᾄσπιλη, ἄψογη καί ἀνόθευτη ἀπό κάθε αἵρεση, ὥς τήν παρουσία τοῦ Κυρίου μας
Ἰησου Χριστοῦ.» Άγιος Εφραίμ ο Σύρος