Escolar Documentos
Profissional Documentos
Cultura Documentos
Un Día Diferente
Lara era unha nena de seis anos que un día estaba plantando unha árbore.
Ese día facía moito sol e este estaba moi contento ó mirar o traballo de Lara.
Lara avisou ós seus veciños e xuntos foron cara á fraga. Para salvalos, todos
decidiron plantar novas árbores. O sol púxose contento e a súa calor fixo
desaparecer a auga do lago e os homes puideron salvarse.
¡Por un pleo e pola axuda de Lara! Cando volveron á casa fixeron unha gran
festa para celebrar que todos estaban ben e pensaron que aquel día debían
recordalo: tiñan que axudarse uns ós outros e coidar á nai natureza. Na festa
fixeron unha gran tarta na que puxeron soamente tres letras:
PAZ
O Sol levantouse unha mañá, mirou cara a Terra e víu que había un burato na
capa do Ozono. Preocupado asomouse o furado e ollou o seu planeta favorito. Non lle
gustou nada o que alí observou: o océano cunha marea negra, os peixes morrían nos
ríos, as fábricas botaban fume polas chimeneas; un fume negro que chegaba as
nubes, os bosques queimados polo lume….Menudo disgusto levou o Sol! Desde entón
non deixa de chorar!
Non fai máis que pensar que si ese burato se fai máis grande os seus raios
ultravioleta feriran a Terra. El non quere facerlle mal pero non pode evitar botar os
raios de sol para eso é unha estrela e a súa función é dar luz e calor.
O Sol sabe que as xentes da Terra teñen que tomar medidas urxentes para
solucionar esta contaminación ambiental:
Pero todas e todos queremos un mundo mellor, por iso a partires de agora
faremos, e diremos á nosa familia que faga, todo o contrario para que xuntos
podamos conquerir un mundo máis limpo, sano e en paz.
Temos que reciclar, non tirar nada ó chan, plantar árbores, non malgastar a
auga, coidar as plantas, apagar as luces, non cortar flores e coidar os animais.
Os bosques producen aire limpo, pero sufren co talado das árbores, co vertido
de lixos e con tantos incendios que durante o verán se producen.
Sobre todo en época de sequía debemos aforrala, como por exemplo cerrando
os grifos cando non son necesarios.
Por último insistimos no reciclado do lixo e procurar non gastar moita enerxía.
O Sol é unha estrela que está rodeada de planetas. O único que ten vida é a
Terra. Os demais non teñen seres vivos: nin plantas, nin animais, nin tan siquera
auga. Polo tanto, é a Terra o planeta máis fermoso.
Non é raro que chore o Sol ó ver como o seu planeta favorito, morre pouco a
pouco. O progreso, o desenvolvemento industrial e a falta de coidado de moita xente
fai que a Terra se deteriore e termine convertíndose nun planeta seco, sen vida.
Queremos:
Na última reunión dos países do mundo na ONU o tema tratado foi o clima.
Débense premiar as nacións que teñen máis e mellor conservados os seus bosques.
Cando falamos de España estamos a facelo do 3º país de Europa en superficie con
árbores detrás de Suecia e Finlandia.
Dentro de España, Galicia é a autonomía con maiores arboredas con tres tipos
básicos de bosques: de ribeira, o bosque húmido e o mediterráneo. Isto permítenos
ter unha gran variedade de árbores. E se ben o pobo galego estaba moi unido á
natureza xa fai anos que se perderon estes lazos e cómpre recuperalos e crear unha
forte conciencia medioambiental nas novas xeracións.
Se reflexionamos un pouco dámonos conta de que sabemos bastante dos
animais pero moi pouco das plantas. Xa que logo aproveitemos este ano para
empezar.
Debemos tomar conciencia da importancia dos bosques máis que desde un
punto de vista económico do da saúde ecolóxica do planeta.
En Europa, en España, en Galicia xa quedan poucos bosques autóctonos polo
que hai que protexelos e intervir dun xeito racional para que non desaparezan.
Chegou o momento de actuar. Hai que manter os montes limpos aproveitando esa
materia como biomasa polo que tiramos proveito e previmos os incendios que son a
lacra dos últimos anos. Antes era o gando o que mantiña os solos libres de maleza
pero agora tócanos a nós. Hai moitas medidas que non poden esperar.
- reforestar
- rozar e limpar os solos
- controlar as talas masivas
- reducir a emisión de gases nocivos
- crear unha conciencia ecolóxica
- previr e combater os incendios
- respectar os parques naturais protexidos e crear outros
- aprender a gozar dos nosos bosques
- valorar os beneficios que aportan para a nosa saúde
Os científicos e especialistas xa están a denunciar o deterioro que sofre a
natureza. Non podemos vivir como se non existiran.
Inda estamos a tempo de salvar o planeta.
A maioría das persoas o que queren é vivir en PAZ nun planeta onde miles
de caras sorrían ao respirar un aire limpo, nadar nun mar sen residuos e escoitar
o canto dos paxaros rodeados de paisaxes verdes e azuis
Nestes tempos que estamos é preciso falar de algo que a todos e a todas nos
debería preocupar, referímonos á Defensa da Natureza.
É esta unha defensa na que as persoas colaboradoras, síntense realizadas, xa
que non só benefícianse elas mesmas, tamén as próximas xeneracións.
Para levar a cabo esta defensa, preguntarémonos, que estamos a facer para
que esto funcione? Por exemplo:
Cando imos comer ó monte, recollemos os desperdicios e
botámolos ao lixo??? Molestamos ás árbores ou ós animais? Ou polo
contrario… Deixámolo como estaba o incluso mellor???
Na nosa casa, reciclamos??? Penso… poño os restos, cada un na
súa bolsa… ou mezclo todo que é moito máis cómodo???
Pecho a billa cando non a necesito ou déixoa aberta porque así xa
non a teño que volver a abrir???
Apago as luces que non necesito ou as deixo acendidas xa que así
non teño que volver a tocar o botón???
E así poderíamos seguir facéndonos preguntas, de tal maneira que se
superamos a proba, chegaremos a ser fieles colaboradores da Defensa da Natureza.
Non te esquezas de falar ca xente que, por pereza, faino mal e pensa que todo
é unha tontería e que tamén cre que pode facer o que lle peta.
ESTÁN EQUIVOCADOS!!!
Todos somos parte da Natureza!!!
DEFENDÁMOLA!!!!
O feito de que o Sol chore, non quere dicir que queira seguir chorando e que os
seres humáns non nos enteremos. Os rapaces/as de 6º B temos claro que se chora é
por algo, e que tamén non é preciso ser moi listos para ver que, grazas á nosa
Estrela, é posible a vida.
As causas deste pranto son moitas:
Chora porque hai seres en perigo de extención debido aos humáns que
talan e talan árbores, matan e matan indiscriminadamente.
Chora porque ao mar chega moito lixo e os animais que nel viven
“afogan”, e parece raro que afoguen agora cando levan vivindo na auga
toda a vida.
Chora porque uns estragamos a auga que outros precisan para vivir.
Quen inventou ese dereito? Cal é o deber? Que mal reparto! O deber debe
de ser PENSAR...
Tamén chora porque non ve andar en “bici” nin no “coche de S.
Fernando: un chisco a pé e outro chisco andando”, so ve coches, fume e
fume, ...
Chora porque ve cando se malgasta o papel do baño porque deseguida
sabe que van morrer máis árbores.
Chora porque o aire está contaminado, as nubes xa non teñen bágoas...
Chora porque dá moita vida e non é respetada.
Pois se dá vida e esta é imprescindible, rematemos coas causas que o fan
chorar. Pensemos no que se pode facer entre todos/as. Fagamos as paces coa nosa
bonita Estrela e celebremos a vida e a PAZ con ela.
Comecemos hoxe, mañá xa será moi tarde. Xa se sabe que de poco vale
queixarse! Celebrémo-la vida!