Explorar E-books
Categorias
Explorar Audiolivros
Categorias
Explorar Revistas
Categorias
Explorar Documentos
Categorias
Ο ΝΟΣΤΟΣ (α)
Vocabulário:
Verbos:
ἐσθίω, [ἐδ-] ἔδομαι, [φαγ-] ἔφαγον, [ἐδ-] ἐδήδοκα: eu como;
ἵστημι, imperfeito, ἵστην, [στη-] στήσω, ἔστησα: eu coloco [alguém, ou algo] de pé,
levanto, fixo, faço parar, eu estou dispondo;
Aoristo segundo (atemático), ἔστην, intransitivo: eu fiquei;
Perfeito (-κα), ἔστηκα, intransitivo: eu fiquei parado;
Aoristo passivo (-θη-), [στα-] ἐστάθην: eu fui colocado;
ἀνίστημι [ἀνα- + ἵστημι]: quando transitivo: eu faço [alguém, ou algo] levantar-se; eu
levanto; quando intransitivo: eu me levanto;
νοστέω: eu volto para casa;
συλλέγω [= συν- + λέγω]: eu pego, reúno; eu digo, falo, eu junto, reúno; συλλέξω,
συνέλεξα, [λογ-] συνείλοχα, [λεγ-] συνείλεγμαι, συνελέγην: eu coleto;
Nomes:
ἡ ἐλάα, τῆς ἐλάᾱς: a oliva, a oliveira;
ὁ νόστος, τοῦ νόστου: o retorno (para casa);
τὸ πεδίον, τοῦ νόστου: a planície;
ὡς δὲ εἰς τὸν λιμένα ἀφίκοντο ἔστησαν καὶ, ἤδη θάλποντος τοῦ ἡλίου, ὑπὸ ἐλάᾳ
καθήμενοι οἶνόν τε ἔπιον καὶ σῖτον ἔφαγον. δι’ ὀλίγου δὲ ὁ Δικαιόπολις εἶπεν· “τί δεῖ
ποιεῖν, ὦ παῖ; οὐδενὸς γὰρ ὄντος ἡμῖν ἀργυρίου, οὐκ ἔξεστιν ἡμῖν κατὰ θάλατταν οἴκαδε
νοστεῖν. δεῖ οὖν πεζῷ ἰέναι.” ὁ δὲ Φίλιππος, “μὴ περῖ τούτου φρόντιζε, ὦ πάτερ· ἐγὼ γὰρ
χαιρήσω πεζῷ ἰὼν καὶ τὰ ἔργα θεώμενος καὶ τὰ ὄρη. ἀλλὰ πῶς εὑρήσομεν τὴν ὁδὸν τὴν
πρὸς τὰς Ἀθήνᾱς φέρουσαν;” ὁ δὲ, “μὴ περὶ τούτου γε φρόντιζε, ὦ παῖ· ῥᾳδίως γὰρ
εὑρήσομεν αὐτήν.” τὸν δὲ Φίλιππον ἀναστήσᾱς, “ἀνάστηθι οὖν,” ἔφη· “εἰ γὰρ δοκεῖ,
καιρός ἐστιν ὁρμῆσαι.”
ἀναστάντες οὖν ἐπορεύοντο, καὶ πρῶτον μὲν διὰ πεδίου ᾖσαν, ἐν ᾧ πολλὰ ἦν ἔργα
ἀνθρώπων· πολλοὺς δὲ ἀνθρώπους ἑώρων ἐν τοῖς ἀγροῖς ἐργαζομένους, ὧν οἱ μὲν τοὺς
βοῦς ἤλαυνον ἀροῦντες τὴν ἄρουραν, οἱ δὲ τὰς ἐλάᾱς συνέλεγον εἰς τὰ δένδρα
ἀναβαίνοντες. ὡς δὲ τοῖς ὄρεσι προσεχώρουν, ἀμπελῶνας ἑώρων, ἐν οἷς οἱ ἄνθρωποι τοὺς
βότρυας συνέλεγον· καὶ τῶν βοτρύων τοὺς μὲν οἴκαδε ἔφερον ὄνοι ἐν μεγάλοις
κανθηλίοις, τοὺς δὲ αἱ γυναῖκες ἐπὶ τῷ γῇ ἐτίθεσαν ὥστε τῷ ἑλίῳ ξηραίνεσθαι. ὁ οὖν
Φίλιππος πολὺν χρόνον ἵστατο πάντα θεώμενος.
Exercício 19 γ:
Leia em voz alta e traduza:
1. οἱ παῖδες τοὺς κύνας ἔστησαν.
Os rapazes pararam os cães.
2. ὁ αὐτουργὸς ἐξαίφνης (de repente) ἐν τῇ ἀγορᾷ ἔστη.
O agricultor de repente parou na praça.
3. ὁ παῖς ἀνέστη.
O rapaz levantou-se.
4. ὁ πατὴρ τὸν παῖδα ἀνέστησεν.
O pai levantou seu filho.
5. οἱ ναῦται τὸν λιμένα καταλιπόντες τὸν ἱστὸν (mastro) ἔστησαν.
Os marinheiros, tendo deixado o porto, ergueram o mastro.
6. τοὺς Πέρσᾱς νῑκήςᾱς ὁ Παυσανίᾱς τροπαῖον (um troféu) ἐστήσατο.
Pausânias, tendo vencido os persas, erigiu um troféu (monumento).
7. μὴ φεύγετε, ὦ φίλοι, ἀλλὰ στῆτε καὶ ἀνδρείως μάχεσθε.
Não fujais amigos, mas resisti e lutai bravamente.
8. ἐπεὶ τὸν ξένον εἴδομεν, στάντες ἠρόμεθα ποῖ πορεύεται.
Quando vimos o estrangeiro, tendo ficado imóveis, perguntamos para onde
vai.
9. ὁ νεᾱνίᾱς τὸν κύνα ἔστησε καὶ τὴν ὁδὸν ἡμῖν ἐδήλωσεν ἥ πρὸς τὸ ἄστυ
ἔφερεν.
O rapaz parou seu cão e nos mostrou o caminho que levava à cidade.
10. τοὺς πολεμίους φοβούμενοι, φύλακας ἐστήσαντο.
Temendo os inimigos, montaram guarda.
Sabedoria Grega:
Heráclito
Fragmento 41 (Diels)
ἕν τὸ σοφόν, ἐπίστασθαι γνώμην ἥτις (ὁτέη) ἐκυβέρνησε πάντα διὰ πάντων.
Uma, a coisa sábia: ter ciência do conhecimento que governa tudo através de tudo.
Texto Cultural:
Micenas
Micenas fica em uma colina contornada por duas ravinas profundas. O local
é um ponto forte natural, dominando a planície de Argos. Foi ocupada pela primeira vez
em cerca de 3.000 a.C. e um novo assentamento foi feito em cerca de 2.000 a.C., que
geralmente se acredita ser o momento em que falantes gregos chegaram à Grécia. Há uma
clara evidência de um aumento súbito da importância e da prosperidade desta localidade
por 1.600 a.C.; pois foram encontrados dois círculos tumulares, um dentro das paredes
posteriores (contendo seis túmulos de poço - escavados por Schliemann na década de
1870 - o outro, em data mais recente, fora dos muros, descoberto em 1950. Estes túmulos
continham uma massa de ouro e outros preciosos objetos de grande beleza, incluindo as
importações da Creta minoica e Egito.
O poder e a riqueza de Micenas aumentou rapidamente. Houve logo uma
cultura uniforme na Grécia continental, que se estende a partir de Tessália, no norte ao
sul do Peloponeso, com palácios de Tebas, Atenas, Micenas, Tirinto e Pilos e
provavelmente em outros locais ainda não descobertos. Embora os palácios fossem os
centros administrativos dos reinos separados, parece provável que Micenas fosse o
principal, se não o dominante, reino. A partir de 1.500 a.C. os reis de Micenas foram
enterrados em túmulos de pedra maciça fora dos muros, das quais a maior, o chamado
Tesouro de Atreu, é uma obra arquitetônica magnifica.
Cerca de 1450 a.C., os aqueus, como os gregos da época micênica foram
chamados, invadiram Creta e destruíram todos os palácios minoicos exceto Knossos, que
eles ocuparam. Sucedendo ao controle minoico dos mares, os aqueus agora negociavam
amplamente ao longo do Mediterrâneo oriental e faziam assentamentos nas ilhas e na
Ásia Menor. O apogeu do poder micênico e prosperidade foi no início do século XIII;
nesse período, foram construídas as paredes, algumas das quais ainda estão de pé, e o
portal do leão. Por volta de 1.250 a. C., quando as defesas foram renovadas e melhoradas,
existe evidência da destruição do lado de fora das paredes. O comércio declinou; um
período de turbulência e deterioração tinha começado. Acredita-se que a guerra de Troia
tenha ocorrido nessa época. A data tradicional para a queda de Troia é 1.184 a. C., mas o
arqueólogo americano Blegen, que fez as escavações recentes mais completas, encontrou
provas claras de um cerco prolongado, e data a destruição de Troia para cerca de 1.240 a.
C. Parece que a expedição de Troia foi o último esforço conjunto dos aqueus.
Micenas foi submetida a três ataques sucessivos nos anos seguintes. No
primeiro, as casas fora dos muros foram destruídas; no segundo, a cidadela foi saqueada;
no terceiro, foi finalmente destruída e não reocupada. Os outros palácios do continente
foram todos saqueados por volta de 1.200 a. C., presumivelmente pela época das invasões
dóricas.
Durante a Idade das Trevas um novo assentamento foi feito no local de
Micenas, que evoluiu para uma pólis em miniatura; este enviou um pequeno contingente
para lutar em Plateia, mas em 468 a.C. ele foi atacado e destruído por Argos. Quando
Felipe o visitou em nossa história, o local estava abandonado; as paredes maciças e o
portão do leão ainda estavam de pé, mas o resto era mato e intocado até Schliemann
chegar em 1876.
Em torno de Micenas está centrado um dos ciclos mais importantes da
mitologia grega. A casa real de Micenas estava condenada. Seu fundador foi Pélops. Seu
pai Tântalo queria saber se os deuses eram oniscientes realmente. Ele matou seu próprio
filho Pélops e o serviu aos deuses em uma festa; nenhum dos deuses iria tocar a carne
com exceção de Deméter, que estava distraída pela dor e comeu parte de seu ombro. Os
deuses lhe restituíram à vida e substituíram o ombro ausente com um de marfim. Quando
ele cresceu, ele cortejou Hipodâmia, filha de Enomau. Para ganhar a mão dela, ele teve
que bater o seu pai em uma corrida de bigas. Ele subornou o cocheiro de Enomau para
remover uma peça do eixo. Em corrida, Enomau foi atirado e morto, mas como ele estava
morrendo, ele amaldiçoou Pélops.
Pélops levou a filha do rei morto para Micenas e fundou uma dinastia que foi
incessantemente perseguida pela maldição. Seus filhos eram Atreu e Tiestes. Tiestes
seduziu a mulher de Atreu, e Atreu o baniu. Atreu, em seguida, fingiu estar reconciliado
e convidou seu irmão para um banquete; nesta festa serviu a Tiestes os próprios filhos
deste. Tiestes encontrou um dedo humano em sua porção e, percebendo o que Atreu tinha
feito, chutou a mesa e fugiu, amaldiçoando Atreu e toda a sua família. Tiestes teve um
filho, Egisto, com sua própria filha; juntos eles assassinaram Atreu.
Agamêmnon sucedeu Atreu como rei, e quando ele levou os gregos a Troia,
ele deixou o reino sob os cuidados de sua esposa, Clitemnestra. A frota grega, no entanto,
no caminho para Troia foi retida por ventos contrários incessantes. O profeta disse que
esses ventos só cessariam se Agamêmnon sacrificasse sua filha a Ártemis. Agamêmnon
manda chamar sua filha Ifigênia, com o pretexto de que ela se casaria com Aquiles, e com
a própria mão, cortou sua garganta sobre o altar.
Durante a ausência de Agamêmnon, Clitemnestra tomou como seu amante
Egisto e planejou a vingança. Quando, depois de dez anos, Agamenon voltou, os amantes
assassinaram-no, aprisionando-o em uma rede, enquanto ele estava no banho. Orestes, o
jovem filho de Agamêmnon e Clitemnestra, fugiu para o exílio, salvo pela sua ama; as
filhas, Crisótemis e Electra, permaneceram no palácio. Quando Orestes ficou adulto, ele
consultou o oráculo de Apolo em Delfos e foi condenado a vingar o assassinato de seu
pai. Ele voltou a Micenas secretamente e com a ajuda de Electra assassinou tanto Egisto
quanto sua própria mãe. Ele foi então perseguido pelas Fúrias e tomou refúgio no altar de
Apolo. A maldição, que tinha assombrado a família por meio de quatro gerações, foi
finalmente interrompida quando Atena absolveu Orestes da culpa de sangue, alegando
que ele havia sido ordenado por Apolo para executar os assassinatos.
Grego Clássico:
Teógnis:
Ο ΝΟΣΤΟΣ (β)
Vocabulário:
Verbos:
ἀγνοέω: eu não sei;
ἀναπαύομαι, ἀναπαύσομαι, ἀνεπαυσάμην, ἀναπέπαυμαι: eu descanso;
ἀφίσταμαι [= ἀπο- + ἵσταμαι], [στη-] ἀποστήσομαι, ἀπέστην: eu estou longe de, afasto-
me de, separo-me de;
ἐντυγχάνω + dativo: eu encontro;
καθίστημι [= κατα- + ἵστημι], quando transitivo: eu coloco, estabeleço; + εἰς + acusativo:
coloco em..; quando intransitivo: eu sou colocado; + εἰς + acus.: eu sou colocado, caio
em...;
εἰς ἀπορίαν κατέστη: ele caiu em dificuldade, ficou perplexo;
παραινέω [= παρα- + αἰνέω], παραινέσω ou παραινέσομαι, παρῄνεσα, παρήνεκα,
παρῄνημαι, παρῃνέθην + dativo e infinitivo: eu aconselho alguém a fazer algo;
σημαίνω, [σημανε-] σημανῶ, [σημην-] ἐσήμηνα, [σημαν-] σεσήμασμαι, ἐσημάνθην:
eu sinalizo, mostro;
Nomes:
ὁ ποιμήν, τοῦ ποιμένος: o pastor;
ἡ ὕλη, τῆς ὕλης: floresta;
ὁ φόβος, τοῦ φόβου: o temor;
ὁ ὦμος, τοῦ ὥμου: o ombro;
Adjetivos:
βαθύς, -εῖα, -ὑ: profundo;
δεινός, -ή, -όν: terrível, hábil; + inf.: inteligente, habilidoso;
ἔρημος, -ον: vazio;
τραχύς, -εῖα, -ὑ: áspero;
Advérbios:
ἥδιστα, superlativo de ἡδέως: muito docemente, muito prazeirosamente;
οὐ μέντοι διὰ πολλοῦ τὰ τῶν ἀνθρώπων ἔργα καταλιπόντες, ἀνέβησαν ἐπὶ τὰ ὅρη· καὶ
σπανίως ἤδη ἐνετύγχανον ἀνθρώποις, ποιμένας δὲ ὀλίγους ἑώρων οἵ τὰ πρόβατα ἔνεμον.
ᾖσαν δὲ διὰ μεγάλων ὑλῶν, ἐν αἷς πολλαί τε δρύες ἦσαν καὶ πολλαὶ ἐλάται. τρᾱχείᾱς δὲ
γενομένης τῆς ὁδοῦ καὶ οὐ ῥᾳδίᾱς εὑρεῖν, ὁ μὲν Δικαιόπολις εἰς ἀπορίᾱν κατέστη ἀγνοῶν
τὴν ὁδόν· ὁ δὲ Φίλιππος ἄνθρωπον ἰδὼν προσιόντα, “ἰδού, ὦ πάτερ,” ἔφη, “ἆρα ὁρᾷς
ἐκεῖνον τὸν ἄνδρα κατιόντα πρὸς ἡμᾶς; φαίνεται κυνηγέτης εἶναι· κύων γὰρ Λάκαινα
ἔπεται αὐτῷ. ἆρ’ οὐ βούλει στῆσαι αὐτὸν καὶ ἐρέσθαι εἰ αὕτη ἡ ὁδὸς πρὸς Κόρινθον
φέρει;” ὁ δὲ Δικαιόπολις, “μάλιστά γε,” ἔφη· “στήσωμεν αὐτόν.”
προσχωροῦντος δὲ τοῦ νεᾱνίου, ἡ κύων ἀγρίως ὑλακτεῖ καὶ ὁρμᾶται ἐπ’ αὐτούς· ὁ δὲ
νεᾱνίας ἔστη καὶ βοήσᾱς, “στῆθι, Ἄργη,” ἔφη, “καὶ σίγησον.” ὁ οὖν Δικαιόπολις
προσιών, “χαῖρε, ὦ νεᾱνίᾱ,” ἔφη, “ἆρ’ οἶσθα σὺ εἰ αὕτη ἡ ἀτραπὸς πρὸς τὴν Κόρινθον
φέρει;” ὁ δὲ, “μάλιστά γε, ἐκεῖσε φέρει· ἰδού - ἔξεστιν αὐτὴν ἰδεῖν ὑπὲρ τὸ ὄρος
φέρουσαν. ῥᾳδίως δὲ γνώσεσθε αὐτήν, τῶν γε ἑρμάτων σημαινόντων. ἀλλὰ πολὺ ἀπέχει
ἡ Κόρινθος, καὶ δι’ ὀλίγου νὺξ γενέσεται· ἴσως δὲ εἰς κίνδῡνον καταστήσεσθε μόνοι ἐν
τοῖς ὄρεσι νυκτερεύοντες. ἐρήμων γὰρ ὄντων τῶν ὁρῶν οὐδενὶ ἐντεύξεσθε ἀνθρώπων εἰ
μὴ ποιμένι τινί. ἀλλἀ ἄγετε, πῶς ἔχετε τοῦ σίτου; ἀλλὰ μείνατε· δώσω γὰρ ὑμῖν λαγών.
ἰδού.” καὶ ταῦτα εἰπὼν τὸ ῥόπαλον, ὅ ἐπὶ τοῖς ὥμοις ἔφερε, κατέθηκεν· δύο γὰρ θηρία ἐκ
τοῦ ῥοπάλου ἐκρέματο, ὦν ἕν λύσᾱς τῷ Δικαιοπόλιδι παρέδωκεν. ὁ δὲ δεξάμενος
πλείστην χάριν ἀπέδωκεν. ὁ δὲ νεᾱνίᾱς,“οὐδὲν ἐστιν,” ἔφη, “πλεῖστοι γὰρ λαγῲ γίγνονται
ἐν τοῖς ὄρεσιν, ἐγὼ δὲ ῥᾳδίως αἰρῶ αὐτούς· δεινότατος γὰρ εἰμι κυνηγετεῖν. χαίρετε οὖν
καὶ εὐτυχοῖτε.” ταῦτα δ’ εἰπὼν ἐπορεύετο κατὰ τὴν ἀτραπόν, οἱ δὲ βραδέως ἀνῇσαν.
[ὑλακτεῖ: late/ ἆρ’οἶσθα: tu sabes?/ ἀτραπὸς: caminho/ τῶν...ἑρμάτων: os montes de
pedra/ νυκτερεύοντες: passando a noite/ πῶς ἔχετε τοῦσίτου: como estais de
comida?/ λαγών: lebre/ ῥόπαλον: bastão/ θηρία: feras/ ἐκρέματο (de κρέμαμαι):
pendurava/ λαγῲ: nominativo plural/ κυνηγετεῖν: caçar (traduzi: caçando)/ εὐτυχοῖτε:
optativo expressando um desejo, que vós tenhais boa sorte! Boa sorte para vocês!]
ἑσπέρᾱς δὲ γιγνομένης ποιμένι τινὶ ἐνέτυχον, ὅς τὰ πρόβατα κατὰ τὴν ὁδὸν ἤλαυνεν. ὁ
δὲ ἰδὼν αὐτοὺς προσιόντας εἰς φόβον καταστὰς ἔστησεν αὐτοὺς καὶ βοήσᾱς, “τίνες ἐστέ,”
ἔφη, “οἵ διὰ τῆς νυκτὸς πορεύεσθε; πόθεν ἤλθετε καὶ ποῖ ἔρχεσθε;” ὁ δὲ Δικαιόπολις
πορσιὼν πάντα τὰ γενόμενα ἐξηγήσατο, ὁ δὲ ποιμὴν εὐμενῶς δεξάμενος αὐτούς, “ἀλλὰ
πάντες,” ἔφη, “πρὸς Διός εἰσι πτωχοί τε ξεῖνοί τε. ἀλλὰ νυκτὸς ἤδη γιγνομένης παραινῶ
ὑμῖν μόνοις οὖσι μὴ νυκτερεύειν ἐν τοῖς ὄρεσιν. ἄγετε δή, ἔλθετε μετ’ ἐμοῦ εἰς τὴν
καλύβην, ἐν ᾖ ἔξεστιν ὑμῖν μένειν τὴν νύκτα.” οἱ δ’ οὖν τοὺς τοῦ ποιμένος λόγους
ἀσμένως δεξάμενοι εἵποντο αὐτῷ εἰς ὀλίγην τινὰ καλύβην. ὁ δὲ ποιμήν, “ἰδού· εἴσιτε.
ἐγὼ μὲν τάς τ’ αἶγας ἀμέλξω καὶ τὰ πρόβατα, ὑμεῖς δὲ τὰ σκεύη καταθέντες πῦρ καύσατε
καὶ καθίζεσθε.”
[πρὸς Διός: sob a proteção de Zeus/ πτωχοί τε ξεῖνοί τε: mendigos e estrangeiros/ τὴν
καλύβην: a cabana/ ἀσμένως: alegremente/ ἀμέλξω: ordenharei/ τὰ σκεύη: a bagagem]
Quano entardeceu, encontraram com um pastor, o qual conduzia suas ovelhas estrada
abaixo. E ele, vendo-os, aproximando-se, ficou paralisado de medo, e os parou, e, tendo
gritado, disse: Quem sois que viajais através da noite? De onde vindes e para onde
ides? E Diceópolis, aproximando-se, explicou tudo o que ocorreu, e o pastor, recebendo-
os com benevolência, disse: ora, todos os mendigos e estrangeiros estão sob a proteção
de Zeus. E como já anoiteceu, eu vos aconselho que, como estais sozinhos, não passeis
a noite nas montanhas. Mas vinde, segui comigo até minha cabana, e, nela, é possível
aguardar a noite. Eles, então, tendo recebido, as palavras do pastor alegremente,
seguiram com ele até uma pequena cabana. E o pastor disse: Eis, entrai, que eu
ordenharei as cabras e as ovelhas, enquanto vós, tendo deposto as bagagens,
acendereis o fogo, sentai-vos.
ὁ μὲν οὖν Φίλιππος πῦρ ἔκαυσεν, ὁ δὲ πατὴρ καθήμενος ἀνεπαύετο ἐκ τῆς μακρᾶς ὁδοῦ.
ὁ δὲ ποιμὴν τὰ πρόβατα ἀμέλξᾱς, ἐπανιὼν δεῖπνον παρεσκεύαζε, σῖτόν τε καὶ τῡρὸν καὶ
γάλα. ὁ δὲ Δικαιόπολις, “ἰδού, ὦ φίλε,” ἔφη, “κυνηγέτης τις, ᾦ κατὰ τὴν ὁδὸν ἐνετύχομεν,
τόνδε τὸν λαγὼν ἡμῖν ἔδωκεν. ἆρ’ οὖν βούλει ὀπτᾶν αὐτὸν ἐπὶ δείπνῳ;” ὁ δέ, “μάλιστά
γε· οὕτω γὰρ ἤδιστα δειπνήσομεν· μετὰ δὲ τὸ δεῖπνον ὁ παῖς μέλη ᾄσεται.” τὸν οὖν λαγὼν
ὀπτέσαντες ἡδέως ἐδείπνησαν· ἔπειτα δὲ ὁ μὲν Φίλιππος μέλη ᾖδεν, ὁ δὲ ποιμὴν μύθους
ἔλεγεν, ἕως πάντες οὕτως ἔκαμνον ὥστε εἰς βαθὺν ὕπνον ἔπεσον.
[τυρὸν: queijo/ γάλα: leite/ ὀπτᾶν: assar/ μέλη ᾄσεται (de ᾄδω): cantarei
canções/ ᾖδεν: cantava]
Assim então, Felipe acendeu o fogo, e o pai, sentando-se, descansava do longo caminho.
E o pastor, tendo ordenhado as ovelhas, voltando, preparava a refeição: cereais, queijo e
leite. E Diceópolis disse: Veja amigo, encontramos um caçador estrada abaixo, o qual
nos deu esse coelho. Acaso deseja assá-lo na refeição? E ele respondeu: Certamente,
pois assim jantaremos agradavelmente. E após a refeição, o rapaz cantará uma
canção. Então, tendo assado o coelho, jantaram agradavelmente. E depois, Felipe cantava
uma canção, enquanto o pastor contava uma história, até que todos estavam tão cansados,
que caíram em sono profundo.
Partes Principais: mais verbos com o radical em consoante labial (-π-, -φ-)
κόπ-τω, κόψω, ἔκοψα, κέκοφα, κέκομμαι, ἐκόμην: eu golpeio, eu bato na porta.
τύπ-τω, [τυπτε-] τυπτήσω: eu bato;
γράφω, γράψω, ἔγραψα, γέγραφα, γέγραμμαι, ἐγράφην: eu escrevo;
Construindo Palavras:
A partir de seus conhecimentos das preposições que estão na coluna da esquerda,
deduza o significado dos advérbios da direita:
1. ἀνά ἄνω
2. εἰς εἴσω
3. ἐκ, ἐξ ἔξω
4. ἐν ἔνδον
5. κατά κάτω
6. πρός πρόσω
Gramática:
O verbo ἵστημι: formas
ἵστημι, στήσω, ἔστησα, ἔστην, ἔστηκα, ἐστάθην: pôr [algo, ou alguma coisa] em
posição vertical, fazer parar, deter, dispor, firmar;
ἵστημι: presente, imperfeito, futuro e aoristo, voz ativa
Radical: στη-/ στα-
Presente: transitivo: colocar de pé, levantar, endireitar, impelir para diante, fixar,
instituir;
Presente
Indicativo Imperativo Infinitivo Particípio
ἵ-στη-μι ἱ-στά-ναι ἱ-στάς,
ἵ-στη-ς ἵ-στη ἱ-στᾶσα,
ἵ-στη-σι (ν) ἱ-στάν,
ἵ-στα-μεν
ἵ-στα-τε ἵ-στα-τε ἱ-στάντ-ος
ἵ-στᾶ-σι (ν)
Imperfeito
Indicativo
ἵ-στη-ν
ἵ-στη-ς
ἵ-στη
ἵ-στα-μεν
ἵ-στα-τε
ἵ-στα-σαν
Futuro:
Futuro regular sigmático: στήσω, στήσεις, στήσει, ...: colocarei de pé, levantarei,
endireitarei, impelirei para diante, fixarei, instituirei;
Aoristo sigmático (1):
Aoristo sigmático regular (1): ἔστησα, ἔστησας, ἔστησε (ν), ...: transitivo, coloquei de pé,
levantei, endireitei, impeli para diante, fixei, institui;
Aoristo atemático (2): intransitivo: pôr-se de pé;
Aoristo
Indicativo Imperativo Infinitivo Particípio
ἔστην στῆ-ναι στάς,
ἔστης στῆ-θι στᾶσα,
ἔστη στάν,
ἔστημεν
ἔστητε στῆ-τε στάντ-ος,
ἔστησαν
Presente
Indicativo Imperativo Infinitivo Particípio
ἵ-στα-μαι ἵ-στα-σθαι ἱ-στά-μεν-ος, -η, -ον
ἵ-στα-σαι ἵ-στα-σο
ἵ-στα-ται
ἱ-στά-μεθα
ἵ-στα-σθε ἵ-στα-σθε
ἵ-στα-νται
Imperfeito
Indicativo
ἱ-στά-μην
ἵ-στα-σο
ἵ-στα-το
ἱ-στά-μεθα
ἵ-στα-σθε
ἵ-στα-ντο
Exercício 19 ε
Identifique e traduza as seguintes formas:
1. στῆθι – imperativo aoristo (atemático) singular;
2. ἱστάναι – infinitivo presente;
3. στῆναι – infinitivo aoristo;
4. ἵστασθε (2 formas) – segunda pessoa do plural (presente e imperativo) do
indicativo médio passivo;
5. στήσασθαι – infinitivo futuro (voz média);
6. ἔστησαν (2 formas) – terceira pessoa do plural (imperfeito e aoristo) do indicativo
ativo;
7. ἵστη – imperativo presente singular, voz ativa;
8. στῆσον – particípio aoristo ativo (neutro, nominativo/acusativo, singular)
9. στάς – particípio aoristo atemático ativo (nominativo, masculino, singular);
10. στησάμενος – particípio aoristo médio (nominativo, masculino, singular);
11. ἀφίσταται – terceira pessoa do singular (presente) do indicativo, médio passivo;
12. καθίσταντο – terceira pessoa do plural (imperfeito) do indicativo, médio passivo;
13. καταστήσονται – terceira pessoa do plural (futuro) do indicativo, médio;
14. στήσᾱς – particípio aoristo ativo (nominativo, masculino, singular);
15. ἀφίστασο – segunda pessoa do singular (imperfeito) do indicativo, médio passivo;
Exercício 19
Leia em voz alta e traduza:
1. οἱ Ἀθηναῖοι εἰς πόλεμον κατέστησαν.
Os atenienses entraram (caíram) em guerra.
2. οἱ πολέμιοι ὑμᾶς εἰς φυγὴν καταστήσουσιν.
Os inimigos vos colocarão em fuga.
3. τίς σὲ κριτὴν (juízo) ἡμῶν κατέστησεν;
Quem te constituiu juiz de nós?
4. ὁ Θησεὺς βασιλεὺς τῶν Ἀθηναίων κατέστη.
Teseu estabeleceu-se rei dos atenienses.
5. οἱ Ἀθηναῖοι νόμους κατεστήσαντο.
Os atenienses constituíram leis.
6. οἱ Ἕλληνες τοὺς Λακεδαιμονίους ἡγεμόνας (líderes) κατεστήσαντο.
Os gregos estabeleceram os líderes espartanos líderes.
7. οἱ στρατηγοὶ εἰς φόβον καταστάντες ἀποφεύγειν ἐβούλοντο.
Os generais tomados pelo medo, desejavam fugir.
8. τοσαῦτα παθόντες οὐδέποτε (jamais) εἰς πόλεμον αὖθις καταστησόμεθα.
Tendo sofrido essas coisas, jamais nos insurgiremos em guerra.
9. οἱ Ἴωνες ἀπὸ τῶν Περσῶν ἀποστήσονται
Os Jônios se insurgirão contra os Persas.
10. οἱ Ἴωνες ἀπὸ τῶν Περσῶν ἀποστάντες τοῖς Ἔλλησιν ἐβοήθησαν.
Os Jônios tendo se revoltado contra os Persas, socorreram os gregos.
Exercício 19 η
Traduza para o grego:
1. O povo nomeou esse homem general novamente.
ὁ δὴμος κατέστησεν τὸν ἄνθρωπον στρατηγὸν αὖθις.
2. Esse homem, tendo sido nomeado general, aconselhou o povo a não lutar.
ὁ ἄνθρωπος, καταστήσας στρατηγὸν, παρῄνεσεν τὸν δῆμον οὐ μάχεσθαι.
3. Ele nos disse para cessar com a guerra e dar paz à cidade (= colocar a cidade em
estado de paz).
εἶπεν ἡμῖν τὸν πόλεμον παύεσθαι καὶ τὴν πόλιν καθίστασθαι.
4. Nós aconselhamos você a se revoltar contra os Persas de uma vez só.
παρῃνέσαμεν αυτὸν αφίστασθαι ἀπὸ τῶν Περσῶν εὐθύς.
5. Os gregos, atacando os bárbaros com bravura, colocaram-nos em fuga.
οἱ Ἕλληνες, ἀνδρείως ἀφίσταντες ἀπὸ τῶν Περσῶν, εἰς φόβον κατέστησαν.
ἅμα ἦρι ἀρχομένῳ τὸ τῶν Ἑλλήνων ναυτικὸν εἰς τὴν Αἴγῑναν συνελέγετο, νῆες ἀριθμὸν
δέκα καὶ ἑκατόν. ἐντεῦθεν δὲ εἰς τὴν Δῆλον ἔπλευσαν, βουλόμενοι τοὺς Ἴωνας
ἐλευθερῶσαι. παρόντος δὲ τοῦ ναυτικοῦ ἐν τῇ Δήλῳ. ἦλθον ἄγγελοι ἀπὸ τῆς Σάμου, οἵ
ᾔτησαν αὐτοὺς πρὸς Σάμον πλεύσαντας τοῖς βαρβάροις ἐπιστρατεῦσαι· “οἱ γὰρ
βἀρβαροι” ἔφασαν, “οὐ πολλὰς ναῦς ἔχουσιν, οἱ δὲ Ἰωνες ὑμᾶς ἰδόντες εὐθὺς
ἀποστήσονται ἀπὸ τῶν Περσῶν, οὕτως οὖν ἔξεστιν ὑμῖν καὶ ἄνδρας Ἕλληνας
ἐλευθερῶσαι καὶ ἀμῦναι τοὺς βαρβάρους.” ὁ οὖν στρατεγὸς ὁ τῶν Ἑλλήνων τούτους
λόγους δεξάμενος ταῖς ναυσὶ πρὸς Σάμον ἠγεῖτο.
[ἅμα ἦρι ἀρχομένῳ: no início da primavera/ τὴν Αἴγῑναν: Egina/ ἀριθμὸν: em número/
ἐντεῦθεν: de lá/ τὴν Δῆλον: Delos/ τῆς Σάμου: de Samos]
No início da Primavera, a esquadra dos gregos reunia-se diante de Egina, os navios em
número de 110. E de lá zarparam rumo a Delos, desejando libertar os Jônios. E quando
Esquadra fez-se presente em Delos, vieram mensageiros de Samos, os quais pediram-lhes
que navegassem até Samos para enfrentar os Bárbaros, pois os Bárbaros, disseram, não
tinham muitos navios, e os Jônios, vendo-vos, imediatamente se insurgiriam contra
os Persas. Assim, então, será possível para vós também libertar os gregos e repelir os
Bárbaros. Assim, o general dos gregos, tendo recebido estas palavras, conduzia suas naus
para Samos.
1. À seu pedido (use o genitivo absoluto com αἰτέω), o general decidiu conduzir a
frota para Samos.
ὡς δὲ ἐγένοντο τοῦ αἰτοῦντος, ἔδοξεν τῷ στρατηγῷ ἡγεῖσθαι τὸν ναυτικὸν εἰς
Σάμον.
2. O mensageiro disse: nós não trairemos (προδώσομεν) você, mas nos revoltaremos
contra os Persas.
ὁ ἄγγελος “οὐ προδώσομεν αὐτὸν” ἔφη, “ἀλλὰ ἀφιστησόμεθα ἀπὸ τῶν Περσῶν.”
3. Os bárbaros, tendo visto os navios dos gregos se aproximando, fugiram para o
continente.
4. οἱ Βάρβαροι, τὰς τῶν Ἑλλήνων ναῦς εἶδοντες προσιόντας, ἔφυγον πρὸς τὴν
ἤπειρον.
5. Os gregos, tendo desembarcado dos seus navios, atacaram a muralha e a tomaram.
οἱ Ἕλληνες, ἐκβήσαντες ἐκ τῆς νεώς, τῷ τείχει προσέβαλλον καὶ αὐτὸν εἶλον.
6. Os Jônios, tendo visto os gregos vencendo, revoltaram-se contra os persas e
vieram ajudar os gregos.
οἱ Ἴωνες, ἰδόντες τοὺς Ἕλληνος νῑκῶντας, ἀπὸ τῶν Περσῶν ἀπέστησαν καὶ τοῖς
Ἕλλησιν ἐβοήθησαν.