UNSUR TRADISI DALAM

PERLEMBAGAAN : BAHASA
KEBANGSAAN
KUMPULAN 1 : HANAN NAZIHAH HASMI
MUHAMMAD HAZMI MD NOOR
PENGENALAN

 Bahasa kebangsaan ialah bahasa Melayu (untuk

maksud rasmi)
 Disentuh dalam Perlembagaan melalui Perkara
152
 Tetap melindungi bahasa-bahasa lain
 Memperuntukkan tiada siapa boleh dilarang
atau ditahan daripada menggunakan (selain
maksud rasmi) atau mengajar atau belajar
bahasa lain
PERKARA 152

 Bahasa kebangsaan ialah bahasa

Melayu
 Disentuh dalam Perlembagaan
melalui Perkara 152
 Tetap melindungi bahasa-bahasa lain
 Memperuntukkan tiada siapa boleh
dilarang atau ditahan daripada
menggunakan atau mengajar atau
belajar bahasa lain
RASIONAL PERKARA 152
 Bahasa kebangsaan sebagai alat perpaduan tanpa
menggugat bahasa ibunda lain
 Menjadi bahasa lingua franca
 Zaman penjajah telah dijadikan bahasa rasmi
 Pegawai Eropah perlu belajar dan lulus bahasa Melayu
 Bahasa Melayu diterima sebagai bahasa kebangsaan
sebagai pra-syarat penerimaan hak kewarganegaraan
oleh etnik bukan Melayu.
 Pra-syarat ini menunjukkan bahawa pemimpin terdahulu
telah menerima satu formula bagi menyelesaikan masalah
yang wujud tanpa melibatkan konflik antara etnik di Tanah
Melayu pada ketika itu.
Rasional Penggunaan Bahasa Melayu

Sebagai medium penyatuan

rakyat

Telah menjadi lingua franca berabad

lamanya

Lebih mudah untuk dipelajari

RUMUSAN
 Mohd Salleh Abas (1984) menyatakan bahawa
konsep memberi taraf kebangsaan kepada bahasa
Melayu jauh lebih luas dan mempunyai lebih
banyak kesan daripada pengiktirafannya sebagai
bahasa rasmi semata-mata
 Antara kesannya ialah bahasa ini secara langsung
telah menjadi bahasa pengantaraan untuk
digunakan dalam kesemua maksud asal perkataan
rasmi(asal)