Você está na página 1de 31

PROIBIDO CHORAR,

PORQUE DE VERDADE ME
TOCA MUITO FUNDO...
T/T/1... Qvvno nc vnv..
/vo vo ivc: (i.cnc ^ovvo vnvin
No dia que nasceu nossa fiIha, meu
marido, no sentiu grande aIegria.
Por que a decepo que sentia
parecia, ser maior do que o grande
conhecimento de ter uma fiIha.
A!!! u quer1o
um ]11o
omem!!!!
Lomen1ovo meu mor1do.
Em poucos meses eIe se deixou cativar
peIo sorriso de nossa Iinda Carmenzita e
peIa infinita inocncia de seu oIhar fixo e
penetrante, foi ento que eIe comeou a
am-Ia com Ioucura.
$ua carinha, seu sorriso no se
apartavam mais deIe. EIe fazia
pIanos sobre pIanos, tudo seria
para nossa Carmenzita.
Numa tarde estvamos reunidos em
famiIia, quando Carmenzita
perguntou a seu papai:
Tvi,... Qvvnvo cv .oncv
qvin:c vno., qvv .cv ncv
c.cnc.
1e 1e respondeu:
Meu omor, voo 1em openos se1e
on1nos, no 1e poreoe que ]o11o
mu11o 1empo poro esso do1o?
#c.onvcv (vncn:iv:
cn vi,... v .cnc vi: qvc o
cno v..v .ovnvo, vinvv qvc cv
nvn.v nv]v .i.o o vqv.
Carmenzita j tinha quatorze anos e
ocupava toda a aIegria da casa,
especiaImente o corao de seu papi.
Num Domingo fomos a igreja, Carmenzita
tropeou, seu papi de imediato agarrou-a
para que no caisse...J sentados nos
bancos da igreja, vimos como Carmenzita
foi caindo Ientamente e quase perdeu a
conscincia.
$eu papi agarrou-a e Ievou
imediatamente para o hospitaI.
AI permaneceu por dez dias e foi ento
quando Ihe informaram que Carmenzita
padecia uma grave enfermidade que
afetava seriamente seu corao.
Os dias foram passando, seu papi
renunciou a seu trabaIho para dedicar-se a
Carmenzita. Todavia, eu sua me, decidi
trabaIhar, pois no suportava ver
Carmenzita sofrendo tanto.
Numa manh, ainda na cama, Carmenzita
perguntou a seu papi:
Tvi. O. ncvi.o. c vi..cvn qvc cv
.ov noc.
Respondeu seu papi.
o meu omor...no vo1s
morrer, Deus que 1o gronde,
no perm111r1o que eu peroo o
que mo1s 1eno omodo nes1e
mundo.
Tcvnov (vncn:iv:
Qvvnvo vcnc noc .vi vv
vvn vv.
Tovcn .c v vc .inv .vv {vniv.
vc. .c vn viv ovcn .ov.
em ]11o,... no verdode
n1ngum regressou de 1 e
oon1ou o1go sbre 1sso, porm se
eu morrer, no 1e de1ore1 s,
onde eu es11ver busoore1 umo
mone1ro de me oomun1oor
oon11go, e em 111mo 1ns1no1o
u1111zor1o o ven1o poro 1e ver.
O .cno. 1 .ono .o. {viv.
o 1eno o menor 1d1o
]111no, s se1 que se o1gum
d1o eu morrer, sen11rs que
es1ou oon11go, quondo um
suove ven1o roor 1eu ros1o e
umo br1so ]resoo be1]or 1uo
]ooe.
Nesse mesmo dia tarde,
fomos informado pelos
mdicos que nossa
Carmenzita necessitava de um
transplante de corao, pois
do contrrio ela s teria mais
vinte dias de vida.
&M CORAAO!
OD CO$G&R &M
CORAAO?
&M CORAAO!
OD, D&$ M&?
Nesse mesmo ms, Carmenzita compIetaria
seus quinze anos. E foi numa sexta-feira a
tarde quando conseguiram um doador. Foi
operada e tudo saiu bem.
Carmenzita permaneceu no hospitaI por
quinze dias e em nenhuma s vez seu papi
foi visit-Ia. Todavia, os mdicos Ihe deram
aIta e eIa foi para sua casa.
Ao chegar em casa Carmenzita com
ansiedade gritou:
Tvi: Tvi:... Onvc v c.v..
Eu sa| do quarlo cor os o|ros ro|rados de |gr|ras e d|sse-|re:
-Aqui esl ura carla que seu pap|
de|xou para voc.
Cormenz11o, ]111no do meu
ooroo: o momen1o em que 1er
m1no oor1o, ] deve 1er qu1nze
onos e um ooroo ]or1e bo1endo
em 1eu pe11o, esso ]o1 o promesso
que me ]1zerom os md1oos que 1e
operorom. o pode 1mog1nor
nem remo1omen1e quon1o 1omen1o
no es1or o 1eu 1odo nes1e
1ns1on1e.
"uondo soube que morrer1os, deo1d1
dor-1e o respos1o do pergun1o que me
]1zes1es quondo 11nos se1e on1nos e
o quo1 no respond1.
Deo1d1 dor-1e o presen1e mo1s bon11o
que n1ngum ]omo1s ]or1o por m1no
]11o... Te dou de presen1e m1no v1do
1n1e1ro sem nenumo oond1o, poro
que ]oos oom e1o o que que1ros.
V1ve ]11o!! Te omo oom 1odo meu
ooroo!!
Carmenzita chorou por todo o dia e
toda a noite; No dia seguinte foi ao
cemitrio e se sentou sobre a tumba
de seu papi; chorou tanto como
ningum poderia chorar.
e sussurrou:
Tvi,... vov o..o .onccnvc
qvvno nc vnv.v. cv vncn c
vnv.v c vinvv qvc nvn.v cnnv vio,
vov .onccnvo v inon.iv vc
vi:cc
%c /no c c cviiv cvvo o nv.c
vvvvvo .in.io vnv. .c:c. .
Nese instante as copas das rvores
baIanavam suavemente, cairam
aIgumas foIhas e fIorzinhas, e uma suave brisa
roou a face de Carmenzita, oIhou para o cu,
tentou enxugar as Igrimas de seu rosto, se
Ievantou e voItou para casa.
$e esta mensagem tocou seu corao,
envie a seus meIhores amigos como sinaI
de tua amizade, nestes momentos ainda
que eu estou chorando, decidi compartiIhar
contigo e dizer-te.
!or favor nunca deixes de dizer:
"TE AMO"
No sabes se esta ser a ltima vez...

Você também pode gostar