Escolar Documentos
Profissional Documentos
Cultura Documentos
artigo
informaes
E-letras
abstrato
Embora o perxido de hidrognio (H 2 O 2 ) uma espcie de oxignio reactivo
bem descritos que conhecida pelos seus efeitos citotxicos e de leses de
tecidos associada, H 2 O 2 foi recentemente estabelecido como uma molcula
de sinalizao importante. Ns anteriormente demonstrado que a lisozima
(LZM-S), um mediador da septicemia que libertado a partir de leuccitos,
poderia produzir vasodilatao numa preparao de artria cartida constrio
pela fenilefrina por H 2 O 2 a sinalizao. Descobrimos que LZM-S poderia gerar
intrinsecamente H 2O 2 e que esta gerao activada H 2 O 2 vias
dependentes. No presente estudo, utilizou-se esta preparao artria cartida
como um ensaio biolgico para definir os antioxidantes que podem inibir efeito
vasodilatador do LZM-S. Em seguida, determinar se este antioxidante poderia
reverter a hipotenso que se desenvolveu em uma Escherichia coli modelo de
bacteremia. Dos muitos antioxidantes testados, verificou-se que acetato de
galato (EG), um composto fenlico nonflavonoid, era favorvel na inibio da
vasodilatao induzida por LZM-S. No nosso E. colimodelo, descobrimos que EG
reverteu a hipotenso que se desenvolveu neste modelo e disfuno de rgosalvo atenuada. Por H fluoromtrico 2 O 2 de ensaio e tcnicas de sondas
electroqumicos, que mostrou que, por exemplo podia limpar H 2 O 2 , e que
pode reduzir o H 2 O2 a produo em sistemas modelo. Estes resultados
mostram que, por exemplo, um anti-oxidante que foi encontrada para eliminar
H 2 O 2 , in vitro, foi capaz de atenuar disfuno cardiovascular num canino na
preparao in vivo. Os antioxidantes tais como, por exemplo pode ser til no
tratamento de deteriorao hemodinmica no choque sptico.
, perxido de hidrognio (H 2 O 2 ) uma espcie de oxignio
reactivo bem descritos que conhecida pelos seus efeitos citotxicos
associados e leso de tecido ( 6 ). Nos ltimos anos, no entanto, H 2 O 2 foi
tambm estabelecida para ser um regulador importante da transduo de sinal
eucariota ( 2 , 6 , 41 ). Em organismos multicelulares, H 2 O 2 foi mostrado para
activar as vias de sinalizao para estimular a proliferao celular,
diferenciao, migrao, apoptose, e a funo vascular. H 2 O 2 gerado em
resposta a vrios estmulos, incluindo citocinas e factores de crescimento, a
partir de anio superxido, a qual produzida pela reduo parcial do oxignio
NO CHOQUE SPTICO
No Estudo Vivo
modelo de E. coli e preparao animal.
A E. coli modelo utilizado nestes estudos era idntico ao que foi anteriormente
descrito ( 14 , 22 ,26 , 30 ). Sepse foi induzida pela infuso intravenosa de
10 10 unidades formadoras de colnias de viver E. coli (designao 0111:
B4). As bactrias foram suspensas em soluo salina normal e foram dadas ao
longo de 0,5 h. Uma infuso constante de ~ 5 x 10 9 unidades formadoras de
colnia / h de E. coli foi em seguida mantida durante a durao do estudo.
Aps induo com tiopental sdico (20 mg / kg iv), os animais (16-27 kg) foram
constantemente infundidos com citrato de sufentanilo (0,05-0,3 ug / min) e
midazolam (5 ug kg -1 min -1 ) ( 26 ).Taxas de drogas foram ajustados
conforme necessrio para abolir o reflexo palpebral. Aps a intubao traqueal,
os animais foram ventilados mecanicamente (volume corrente de 20 ml / kg) na
posio supina. A taxa de ventilao foi definido inicialmente para manter o pH
no sangue ~7.35 e foi aumentada conforme necessrio para inverter a acidose
metablica que se desenvolveu durante o curso do estudo. Aproximadamente
100% de oxignio foi inspirado, de modo que a hipoxemia no afetaria os
resultados do estudo.
Sob condies estreis, um cateter com ponta de termistor foi avanada
atravs de um introdutor inseridos percutaneamente (Arrow International,
Reading, PA) a partir da veia jugular direita para a artria pulmonar para medir
a presso arterial pulmonar mdia (PPA), a presso capilar pulmonar (Ppw ),
presso mdia do trio direito (PAD), e termodiluio dbito cardaco (CO)
(Edwards Lifesciences, Irvine, CA). Um introdutor semelhante e um cateter de
lmen triplo foram posicionados na veia jugular esquerda para a administrao
de soluo salina intravenosa, a E.coli infuso, e o tratamento com placebo ou
drogas (ver abaixo). A produo de urina foi determinada atravs de um cateter
colocado na bexiga atravs da uretra. Outro cateter de polietileno foi via
percutnea colocado na artria femoral para medir a presso arterial mdia
(PAM) e para obter amostras de sangue para arterial P O 2 , P CO 2 , pH,
hematcrito, eletrlitos e creatinina srica, testes de funo heptica, as
concentraes de lactato , e outras medies (ver abaixo). Os testes
laboratoriais clnicos foram realizados pelos laboratrios de qumica no Centro
de Cincias da Sade.
Todos os cateteres vasculares foram conectados a transdutores de presso
(Cobe, Argon dispositivos mdicos, Atenas, TX), foram referenciados em relao
ao trio esquerdo, e foram conectados a um gravador de grficos (Astro-Med,
West Warwick, RI). A frequncia cardaca (FC) foi medido a partir do
rastreamento gravador. volume sistlico (SV) foi calculada como CO /
HR. resistncia vascular sistmica (RVS) foi calculado a partir de [(MAP - RAP) /
CO] 80. MAP foi o nosso principal ndice do desempenho cardaco e o ponto
final hemodinmico primrio escolhido. Hemodinmica foram determinadas a
um Ppw constante durante o curso do estudo. A linha de base geralmente Ppw
mdia ~8-10 mmHg, e uma soluo salina normal foi dado como necessrio
para manter Ppw constante durante o perodo experimental. trabalho acidente
vascular cerebral (SW) foi calculado a partir SV (MAP - Ppw).
Protocolo experimental.
O principal objectivo era determinar se EG poderia reverter a queda da PAM,
uma vez que isso ocorreu neste modelo bacteremic sepse. EG foi iniciado aps
a presso MAP caiu ~ 40% do valor basal. Este declnio no MAP no foi sensvel
a infuso de volume (isto , soluo salina normal) para retornar Ppw ao valor
basal. Quatro grupos foram examinados, que incluiu dois grupos spticos e dois
grupos no sptico. Nos dois grupos spticos, os animais foram distribudos
aleatoriamente para receber EG e infuso de volume ou tratamento placebo e
infuso de volume.soro fisiolgico foi o diluente para EG e foi dado como o
Baixar figura
Baixar powerpoint
FIG. 1.
Galato etlico (EG) impede lisozima (LZM-S) vasodilatao induzida. Em uma ,
mostrado um exemplo em que o pr-tratamento EG evitou a diminuio da
fora causada por LZM-S. Nesta experincia, fenilefrina foi utilizado para a
constrio da artria cartida de tenso de repouso. Aps um perodo de
estabilidade, as medies foram obtidas a 5, 15, e 30 min aps a administrao
LZM-S. Na preparao no tratado, LZM-S causou uma diminuio na fora de ~
50% em comparao com o estado inicial. Na preparao EG-tratados, este
efeito foi atenuada. O veculo lisozima [tampo HEPES (HB)] produziu nenhum
efeito na fora. Em B , os valores mdios so mostrados. EG diminuiu o efeito
de LZM-S de uma forma dose-resposta at uma concentrao de 10
-5
mol / l. As
anlises estatsticas incluram 2-way de medidas repetidas ANOVA e StudentNewman-Keuls (SNK) mltipla teste de comparao: * P <0,05 vs linha de
base; P <0,05 versus todos os outros grupos; P <0,05 versus todos os outros
grupos, exceto para 1 10
-5
Baixar figura
Abrir em uma nova guia
Baixar powerpoint
FIG. 2.
Gaiato de metilo (MG) e acetato de 3,4-di-hidroxibenzoato (EDB) impedir que a
vasodilatao induzida pela lisozima. Em uma , mostra-se que MG evitou a
diminuio da fora por LZM-S na preparao da artria cartida constrio pela
fenilefrina (ver Fig. 1 ). Em B , mostra-se que EDB demonstrado um efeito
inibidor semelhante. No houve efeito do veculo LZM-S (Hb) em vigor artria
cartida. As anlises estatsticas incluram 2-way de medidas repetidas anlise
de varincia e teste de comparao mltipla SNK: * P <0,05 vs linha de
base; P <0,05 versus todos os outros grupos; P <grupo controle 0,05 vs.
tempo.
Na preparao trabecular ventricular, LZM-S causou uma diminuio da tenso
de -50% em comparao com os valores basais. EG concentraes to baixas
como 10 -7 mol / L eram capazes de diminuir esta depresso (ver Fig. 3 ).
Baixar figura
Abrir em uma nova guia
Baixar powerpoint
FIG. 3.
EG inibe a depresso miocrdica induzida por lisozima. Em uma , mostra-se
que, por exemplo evitou a diminuio da contraco isomtrica causada por
LZM-S na preparao trabecular do ventrculo direito. A tenso plotada noy axis contra o tempo na x -axis. O msculo foi estimulado a 30 batimentos /
min. As medies foram obtidas s 10 e 20 min aps a administrao LZMS. Topo : LZM-S causou uma diminuio na contraco no intervalo de 20 min a
~ 30% do valor da linha de base. Parte inferior : EG evitou a diminuio da
contraco de estado estacionrio causada por LZM-S. KH, soluo de KrebsHenseleit. Em B , os valores mdios so mostrados em diferentes concentraes
de EG. Na preparao tratada, efeito de LZM-S pode ser observada por to
pouco como 10
-7
-8
No Estudo Vivo
grupos sepse.
Nos dois grupos sepse, variveis hemodinmicas de referncia (ver abaixo) no
foram diferentes entre os grupos EG-tratados e no tratados com EG. Nenhum
dos animais morreram durante o curso do estudo. No grupo tratado por
exemplo, o tempo mdio para o incio do tratamento, apsE. coli perfuso foi de
251 140 minutos, enquanto que no grupo tratado com placebo ao tempo
mdio necessrio para a iniciao de soluo salina normal (placebo) era 313
68 min aps a linha de base. Em dois animais, culturas de sangue foram obtidos
no grupo tratado com EG em que E. coli foi cultivado a partir das respectivas
amostras.
Um exemplo obtidos no grupo tratado com sepse EG mostrado na Fig. 4 A ,
no qual MAP diminuiu ~ 50% do valor basal (presepsis). EG infuso causou um
aumento sustentado do MAP, que foi evidente em 20 min aps a infuso. Os
valores mdios de MAP so mostrados na Fig. 4C , onde pode ser visto que na
condio MAP sptico caiu ~ 40% do valor da linha de base e que, por exemplo
restaurado MAP para o valor da linha de base para a durao do estudo. Aps a
dose inicial de EG (isto , 80 mg / kg), por exemplo podia ser titulada para baixo
um pouco para manter MAP pelo valor da linha de base. A dose total mdia de
EG dada no grupo sptico ao longo do perodo de 5 horas era 0,186 0,02 g /
kg, com um intervalo entre 0,15 e 0,22 g / kg.Alm disso, no grupo tratado com
placebo, o MAP tambm diminuiu ~ 40% do valor da linha de base, onde
permaneceu durante o curso do estudo.
Baixar figura
Abrir em uma nova guia
Baixar powerpoint
FIG. 4.
EG inverte a presso arterial mdia (PAM) e aumenta a resistncia vascular
sistmica (SVR) em estado de choque sptico. Em A , para um co sptico
indivduo, MAP plotada no y -axis contra o tempo na x -axis para as diferentes
condies. MAPA na condio sptica ( 2 ) caiu para cerca de metade do que o
encontrado na condio de linha de base ( 1 ). EG infuso ( 3 ) causou um
aumento na presso arterial em ~18 min, onde permaneceu durante a durao
do estudo ( 4 ). Em B , em que o animal no sptico, EG causou um ligeiro
aumento na frequncia cardaca ( 2 ), mas pouca alterao na PAM, quando
comparada com o valor da linha de base ( 1 ). Em C , mostra-se que a mdia da
PAM caiu ~ 40% da linha de base em ambos os grupos sptico e que, por
exemplo a infuso causou um aumento na presso sangunea arterial a valores
Baixar figura
Abrir em uma nova guia
Baixar powerpoint
FIG. 5.
As medies de desempenho cardaco no sptico e grupos no sptico. No
grupo sptico, apesar do aumento da RVS mediada por infuso EG, o dbito
cardaco ( A ) e o volume sistlico ( B ) no diminuiu em relao com o grupo
no tratado. Para presses semelhantes pulmonares cunha entre os grupos
Baixar figura
Baixar powerpoint
FIG. 6.
Parmetros sanguneos seletivos para os grupos spticos e no sptico sobre o
estudo. No grupo tratado EG-sptico, hemoglobina soro ( C ) caiu para um
menor grau e a creatina-quinase (CK; D ) e lactato de ( A ) no fez aumentar
tanto quanto aqueles no grupo no tratado sptico. Em ambos os grupos e no
sptico sptico, creatinina ( B ) diminuiu nos 2 grupos tratados com EG em
comparao com os grupos no tratados. As anlises estatsticas incluram 2way de medidas repetidas anlise de varincia e teste de comparao mltipla
SNK: * P <0,05 vs linha de base; P <0,05 entre os respectivos grupos.
De acordo com a concepo geral do presente estudo, o volume intravenosa foi
administrada em ambos os grupos para manter Ppw ao valor da linha de base
durante todo o estudo.Significativamente menos de soluo salina normal foi
necessria no grupo tratado com EG para atingir este objectivo (3,38 0,8 l vs
4,7 0,8 L; P <0,05). No final do estudo, a concentrao de hemoglobina no
soro no grupo tratado EG-sptico foi mais elevada em comparao com o grupo
tratado com sptico no-EG (ver Fig. 6 C ). Alm disso, no grupo spticotratada EG, creatinina srica, o ndice primrio de funo renal, diminuiu ao
longo do curso do estudo, o que indicou melhora da funo renal, enquanto que
aumentou no grupo sptico no tratada (ver Fig. 6 B ) .A produo de urina no
grupo sptico tratados EG foi maior (~ 40 vs. 15 ml / h) durante a ltima 2 h do
que no grupo sptico no tratado, mas no alcanou significncia estatstica
entre os dois grupos. Devido rabdomilise, quinase de creatina no soro (CK)
aumenta neste modelo ( 26 ).Este efeito parecia maior no grupo no tratado
sptico (ver Fig. 6 D ). No havia nenhuma evidncia para sugerir que, por
exemplo afectada a funo heptica ou parmetros hematolgicos neste estudo
(ver Tabela 1 ).
Ver em linha
Ver pop-up
Tabela 1.
Selective bioqumica sangunea e parmetros hematolgicos em galato etlico e
grupos spticos infuso de volume
grupos no sptico.
No grupo tratado com EG, a dose mdia de EG dada foi de 0,26 0,02 g / kg
com um intervalo de 0,22-0,28 g / kg ( P <0,01 vs grupo sptico). A quantidade
total de EG dada no grupo no sptico foi mais elevada do que no grupo
sptico. O motivo foi porque a infuso EG no foi reduzida ao longo do estudo
no grupo no sptico, uma vez que no houve mudanas na hemodinmica que
se prestavam a titulao de uma alterao de taxa. EG foi assim mantida no ~
40 mg kg -1 h -1 taxa inicial aps a infuso de 80 mg / kg que foi administrada
durante a primeira hora.
Em contraste com o animal sptica, tratamento EG no causar uma alterao
na MAP ao longo deste perodo. Um exemplo mostrado na Fig. 4 B , enquanto
que os dados mdios so apresentados na Fig. 4 C . De facto, os resultados
indicam que, se alguma coisa, o tratamento EG causou uma diminuio na RVS
em comparao com pr-tratamento no grupo no sptico (Fig. 4 D ;
ver DISCUSSO ). Alm disso, no final do estudo, CO, SV, e SW foram aumentados
com infuso EG no animal no sptico (ver Fig. 5 ) em comparao com o
grupo controlo com infuso de tempo-volume. No grupo tratado com EG,
creatinina diminuiu significativamente durante o curso do estudo em
comparao com o grupo no tratado (ver Fig. 6 ). Alm disso, o FC aumentou
com o tratamento de por exemplo, no final do estudo (71 10 vs 45 6
batimentos / min, P <.05 entre grupos, ver DISCUSSO ), ao passo que AP, RAP,
P CO 2 , pH arterial, qumica do sangue e valores hematolgicos, e o volume de
urina no se alteram significativamente durante o curso do estudo e no foram
significativamente diferentes entre os dois grupos (dados no apresentados).
Concentraes sricas EG foram medidos no sptico grupos tratados e no
sptico por meio de tcnicas de LC-MS. Em um dos animais em cada grupo, no
havia uma quantidade muito pequena de EG detectado no soro antes da
administrao EG, embora no seja clara a forma como o sangue do animal
entrou em contacto com a substncia. No houve diferenas nas concentraes
por exemplo, entre o sptico e grupos no sptico. No grupo sptico, EG medido
1 2,4 x 10 -7 mol / l no incio do estudo (devido a um co), 1 2,4 x 10 7 mol / l (devido ao mesmo co) para o estado de choque sptico, 4,5 3,5 x
10 -6 mol / l em 3 h aps o tratamento, e de 1,8 0,54 x 10 -6 mol / l a 5 h aps
o tratamento. No grupo no sptico, os valores foram 2,7 1 x 10 -7 mol / l no
incio do estudo (devido a um co), 0 na condio de choque sham, 2,85 1,27
x 10 -6 mol / l em 3 h aps o tratamento, e 0,42 2,8 x 10 -6 mol / l a 5 h aps o
tratamento.
Acetato de Galato scavenges H 2 O 2
Como detectado pelo ensaio de ultra Amplex Red, EG marcadamente atenuada
a concentrao de H 2 O 2 , quando gerado pelo LZM-S, bem como quando
H 2 O 2 foi administrada exogenamente. Na experincia em que LZM-S foi
encontrada para gerar intrinsecamente 2,4 x 10 -6 mol / L de H 2 O 2 no
intervalo de 20 min num sistema de modelo, sem o H 2 O 2 pode ser detectado
quando, por exemplo (10 - 4 mol / L) foi adicionado. Num outro sistema de
modelo, por outro lado, quando 10 -5 mol / l de H 2 O 2 foi adicionado em
concentraes de, por exemplo (10-3 -10 -5 mol / L), a quantidade de
H 2 O 2 detectada caiu para ~10- 20% do valor no tratada (verFig. 7 a ).
Baixar figura
Abrir em uma nova guia
Baixar powerpoint
FIG. 7.
EG scavenges perxido de hidrognio (H
H
). Em um , solues de reserva de
um H idntica
sozinho e H
e por exemplo, 10
-3
mole / L de grupos. Em B ,
(10
-5
a produo. EG
Baixar figura
Abrir em uma nova guia
Baixar powerpoint
FIG. 8.
EG limita formao de derivados relacionados com catalase. Tcnicas de
espectroscopia de onda-scan foram utilizados para examinar o efeito do cido
peroxoacico sobre a converso de catalase de seus derivados como
identificado pelo declnio no pico a 405 nm. Em uma , quando o cido
peroxoactico foi adicionado soluo, houve um declnio acentuado na
absorvncia a 405 nm como a catalase foi convertido nos seus compostos
derivados. Em B , EG atenuou a diminuio do pico de catalase e preservado
catalase nativa. Em C , os dados mdios so mostrados em que a mudana na
absorvncia a 405 nm foi determinada. A diminuio da catalase nativa no
grupo tratado com EG era menos do que a encontrada no grupo no tratado. As
anlises estatsticas incluram 2-way de medidas repetidas anlise de varincia
e teste de comparao mltipla SNK: * P <0,05 entre os grupos.
DISCUSSO
Com base na descoberta recente de que LZM-S poderia intrinsecamente geram
H 2 O 2 ( 24 ) por um mecanismo consistente com a descrita por Wentworth e
colegas ( 10 , 35 , 43 - 46 ), utilizou-se a preparao da artria cartida como
um bioensaio e olhou para os compostos que eram antioxidantes com
capacidade para inibir a vasodilatao induzida LZM-S. Conforme determinado
por experincias anteriores, a capacidade das LZM-S para causar disfuno
cardiovascular nas preparaes in vitro aparece unicamente devido gerao
Baixar figura
Baixar powerpoint
FIG. 9.
A : estrutura do EG molcula. B : mecanismo da vasodilatao induzida por
lisozima. A lisozima gera H
) e etanol
com catalase.
Uma vez que descobrimos que EG poderia inibir efeito vasodilatador das LZM-S
na preparao banho de rgos cartida, ns ento testaram se este
tratamento seria benfico na reverso da hipotenso que se desenvolve em
nosso modelo canino. Descobrimos que havia muitos efeitos benficos do
tratamento EG na funo de rgos-alvo e hemodinmica neste modelo. No
grupo sptico tratados, os resultados mostraram no s que, por exemplo foi
muito eficaz na reverso da hipotenso que se desenvolve, neste modelo, mas
tambm que este ocorreu dentro de 20 min de administrao e que a MAP
podia ser mantido comparvel ao valor da linha de base ao longo de todo o
curso da experincia. O mecanismo que explica este aumento da PAM foi devido
a um aumento na RVS. Como mostrado na Fig. 4 D , SVR diminuio na
condio de choque sptico em comparao com a linha de base e aumentada
com o tratamento EG. Estes resultados seriam consistentes com aqueles
encontrados na preparao de banho de rgos artria cartida, onde EG
tambm impediu a vasodilatao causada pela LZM-S. No grupo sptico, apesar
do aumento da ps-carga ventricular esquerda que, de outra forma levar a uma
diminuio na SV neste modelo ( 31 ), o desempenho cardaco, adicionalmente,
apareceu melhor no grupo tratado com EG em comparao com o grupo no
tratado, tambm consistente com os resultados obtido na preparao RVT
isolado. Alm disso, na entrega do grupo de oxignio tratados EG tenderam a
ser maiores em comparao com o grupo no tratado (154 67 vs 123 56 ml
de oxignio / min), mas nosso estudo no foi desenhado para analisar esta
questo.
Tambm digno de nota que descobrimos que os efeitos benficos da EG sobre
a funo miocrdica no grupo sptico foram um pouco menos do que a
encontrada para as medies de RVS. Existem algumas explicaes para essa
observao. Em primeiro lugar, com excepo LZM-S mediadores poderia ter
sido lanado neste modelo que no eram passveis de tratamento EG
( 1 , 36 ). Em segundo lugar, no foram de electrlitos e de base de soro cido
perturbaes que se desenvolveram no decurso do estudo que pode ter,
adicionalmente, contribuiu para a disfuno do miocrdio observada. Devido a
dificuldades na obteno de resultados laboratoriais imediatos, ns no incluem
a substituio de eletrlitos ou correo de distrbios cido / base como parte
do protocolo. E todas as razes acima mencionadas pode ter limitado a
capacidade do EG para melhorar a funo do miocrdio no estudo in vivo.
Alm de seu efeito benfico sobre a hemodinmica, EG tambm apareceu para
melhorar a funo de rgos-alvo em estado de choque sptico. Na concluso
do estudo in vivo, creatinina srica foi menor no grupo tratado com EG em que
o grupo no tratado sptico, um achado que indica que a funo renal era
melhor preservada no grupo tratado. Hsieh et ai. ( 18 ) mostrou que gaiato de
metilo protegido contra H 2 O 2 induzida por estresse oxidativo e danos no DNA
de clulas de rim canino, e EG pode desempenhar uma funo semelhante em
spsis. No grupo tratado, tambm foi necessrio menos fluido intravenoso para
manter Ppw ao valor da linha de base, de modo que a hemoglobina no
diminuiu tanto neste grupo. Ns anteriormente utilizado CK como um marcador
de rabdomilise neste modelo ( 26 ). No presente estudo, verificou-se que a CK
foi significativamente reduzida no final do estudo no grupo GE comparado com
o grupo no tratado, de modo que parecia que a leso do msculo ocorreu a um
menor grau, no grupo tratado. Todos esses fatores apontam para um melhor
funcionamento de rgos-alvo, alm de melhor desempenho hemodinmico
com o tratamento EG neste modelo de choque sptico.
No grupo no sptico, por exemplo tambm tiveram efeitos significativos sobre
a hemodinmica, mas estes efeitos foram um pouco diferentes das observadas
no grupo sptico. No grupo no sptico, MAP e RVS no aumentou com o
tratamento EG, de modo que, por exemplo no actua como um vasoconstritor
no especfica e no aumenta SVR sob condies no sptico.Anteriormente
mostrou ( 25 ) que LZM-S provoca uma reduo da resposta simptico cardaco
numa preparao RVT in vitro e que isto ocorre por NO sinalizao. Sabemos
tambm que h alguma LZM-S que pode ser detectado no sangue de ces no
sptico ( 29 ). Pensamos, portanto, que pode haver alguns H
cardaca 2 O 2 sinalizao acontecendo, mesmo no animal no sptico e que,
por exemplo causado uma inibio desta sinalizao que conduz a um aumento
da AR e de CO e, por conseguinte, a reflex vasodilatao neste grupo no
sptico.Alm disso, verificou-se que, por exemplo, tambm melhorou a funo
renal, tal como indicado pelo facto de creatinina diminuiu durante o decurso da
experincia neste grupo. Isto significa que h tambm pode ser H 2 O 2 vias
dependentes presentes que modulam a funo renal em condies no sptico.
No grupo controle no tratado, ns tambm observou que houve um aumento
no SVR ao longo do tempo em comparao com a medio da linha de base
(ver Fig. 4 D ). Este achado no foi relacionada a qualquer mudana no status
do volume, uma vez que mantivemos a nossa medio da pr-carga
relativamente constante ao longo da durao do experimento. Em vez disso,
ns pensamos que este aumento do SVR foi devido ao fato de que os animais
desenvolvem uma bradicardia significativa aps muitas horas de anestesia
sufentanilo-midazolam nesta preparao. Como resultado, houve uma
tendncia para o CO cair aos intervalos de medio posteriores (ver Fig.
5 A ). Por sua vez, esta queda resultou em uma vasoconstrio reflexa e,
consequentemente, um aumento na RVS no grupo de controlo no tratado
tempo. Por outro lado, nos grupos spticos no tratados e EG-tratados, apesar
de CO tambm diminuiu ao longo do tempo este efeito era mais provvel
essencialmente relacionada com a depresso do miocrdio e os distrbios
metablicos que ocorreram (como mencionado acima), em vez de para a
anestesia utilizada . Nesses grupos, tais redues de CO tambm levaria a
aumentos relativos em SVR por vasoconstrio reflexa, como foi detectado nos
intervalos de medio posteriores. No grupo no tratado sptico, descobrimos
que SVR diminuiu para o menor extenso, na condio de choque sptico
(ver Fig. 4 D ) e, em seguida, que a RVS relativamente aumentada por esta
vasoconstrio reflexo nos perodos de medio posteriores.Devido a estes
ligeiros aumentos na RVS que ocorreram ao longo do tempo no grupo no
tratado sptico, encontramos que as diminuies estatisticamente significativas
na RVS, em comparao com a linha de base, foram j observadas aps a
condio de choque sptico neste grupo. Vasodilatao sistmica, portanto,
devido sepse foi menos aparente durante os intervalos de medio
posteriores. No geral, podemos concluir que o tratamento EG levou a uma
melhora na hemodinmica e funo de rgos-alvo em nosso modelo
sptico. Alm disso, no encontramos quaisquer efeitos deletrios sobre a
funo de rgos-alvo. Como mostrado naTabela 1 , medimos testes de funo
heptica e parmetros hematolgicos e encontrou-los comparveis entre os
grupos spticos tratados e no tratados.
A via pela qual LZM-S provoca vasodilatao in vitro mostrado
na Fig. 9 B . Como discutido anteriormente, acreditamos que o H 2 O 2
gerada pelo mecanismo descrito por Wentworth e colegas (43-46), aps o que
se difunde atravs da membrana para ser metabolizado pela catalase. Ns no
tm sido capazes de identificar um receptor ao qual H 2 O 2 se liga
( 27 ). NaFig. 9 , que tambm tm as substncias delineadas anteriormente
descrito para inibir e / ou potenciar a via da vasodilatao-S-LZM induzida
( 27 ). Como mostrado, o etanol, o qual inibe a formao do composto I,
tambm est includo nesta figura, desde a sua descoberta foi essencial para a
compreenso de que H 2 O 2 a degradao para o composto I foi um
componente importante mecanismo de aco das LZM-S ( 27 ). No presente
estudo, ns ainda mostrar que um mecanismo pelo qual pode inibir EG efeito
vasodilatador da LZM-S por varrimento H 2 O 2 , como foi demonstrado por
meio de tcnicas electroqumicas e de sonda
fluoromtricos. Na Fig. 7C , um e b , mostra-se que EG pode reduzir a formao
preparao in vitro (ver preliminar rastreados compostos para inibir LZM-SInduced vasodilatao ). Ns descobrimos que o cido glico produziu nenhum
efeito inibitrio sobre a vasodilatao induzida LZM-S; galato de propilo que
causou um efeito inibitrio possvel; e galato de metilo que produziu um efeito
inibidor significativo. Assim, o ster metlico de cido glico, bem como o ster
etlico pode produzir efeitos inibidores potentes na preparao in vitro. Desse
modo, pensamos que tanto o tipo de ster a estrutura e galato so importantes
para a inibio de efeitos in vitro de LZM-S.
No estudo in vivo, demos uma alta concentrao de EG com base no trabalho
de Gao et al. ( 13). Gao et ai. ( 13 ) estudaram o metabolismo de EG quando
alimentados intragastricamente a ratos. Por exemplo, quando foi dado a uma
concentrao de 20 mg / kg a ratos, eles descobriram que a concentrao de
pico no plasma estava na 10 -6 mol / L gama e que esta diminuio da
concentrao ao 10 -9 mol / intervalo de l a 1 h aps a administrao. Ns
pensamos que uma concentrao ligeiramente superior de EG (isto , entre a
10 -5 mole / L e 10-6 mol / L gama) seria necessrio para bloquear o efeito
cardiovascular das LZM-S nesta preparao in vivo, de modo que deu 40 mg
kg -1 h -1 no presente estudo. Isto iria manter as concentraes sricas EG na
gama desejada, uma vez que reconhecido que, por exemplo deve ser
rapidamente metabolizado ou excretado. Alm disso, uma vez que a quantidade
de EG contidos em substncias alimentares muito menos [por exemplo, no
vinho tinto, a concentrao ~ 5 mg / l ( 32 )], parece pouco provvel que se
poderia conseguir o 10 -6 concentrao no soro / L mol por ingesto de EG
contendo nutrientes.
Neste estudo, foi utilizado um bacteremic E. coli modelo para examinar o efeito
de EG em efeitos cardiovasculares no choque sptico ( 26 , 30 ), uma vez que
este modelo canino foi o modelo original que levou descoberta de que LZM-S
era importante para o desenvolvimento de colapso cardiovascular nesta
condio. Por isso, pensei que este modelo foi o mais adequado para primeiro
teste desta hiptese. Significativamente, o objetivo principal deste estudo foi
determinar se a EG poderia reverter hemodinmica quando o animal foi
esmagadoramente doente e quando MAP foi realmente baixo. Nossos resultados
mostram que EG capaz de realizar esse feito numa preparao animal
inteiro. Os trabalhos iro ser necessrios para determinar se EG benfica em
outros modelos de choque sptico.
Ns de reconhecer claro que este canino E. coli modelo no pode ser tomado
como um representante da condio humana. Em choque sptico humana,
hemodinmica na sepse pode deteriorar-se de forma mais gradual, e ns no
reivindicamos que este o caso do presente modelo, embora este modelo
bacteremic poderia ser comparvel ao que ocorre em seres humanos que tm
uma infeco implantado cateter, endocardite, ou infeco grave com um alto
grau de bacteremia-( 1 ). interessante notar que a homologia entre o ser
humano e canino LZM-S muito alta em ~ 80%, e ambas as espcies de LZM-S
pode gerar intrinsecamente H 2 O2 conduzindo a disfuno cardiovascular em
preparaes in vitro ( 24 , 27 ), enquanto outras lisozimas, tais como frango,
que a partir de ter apenas 60% de homologia e no pode produzir estes
efeitos. Sero necessrios estudos futuros para correlacionar hemodinmica
com concentraes LZM-S em pacientes com choque sptico.
Em contraste com o efeito benfico da GE na nossa preparao da artria
cartida, que previamente mostrou que outros antioxidantes, tais como NAC,
glutationa reduzida (GSH), e ascorbato de sdio (NaAc) no pode impedir a
vasodilatao LZM-S-induzida nesta in vitro preparao (ver Tabela 2 no
Exemplo de Ref. 27 ). Esses agentes causam uma diminuio em H2 O 2 por
uma forma diferente da que causada por EG. Eles servem como substratos
essenciais para o metabolismo enzimtico de H 2 O 2 por peroxidases. Embora
estes antioxidantes reduziria a concentrao de H 2 O 2 , eles no impedem o
metabolismo de H 2 O 2 por catalase da maneira descrita para o GE. O facto de
DIVULGAO
No h conflitos de interesse, financeiro ou outro, so declarados pelo autor
(es).
1.
1.
1.
Annane D ,
2.
Bellissant E ,
3.
Cavaillon JM
. O choque sptico . Lancet 365 : 63 - 78 , 2005 .
CrossRefMedlineWeb of ScienceGoogle Scholar
2.
2.
1.
Ardanaz N ,
2.
Pagano PJ
. O perxido de hidrognio como um mediador vascular parcrina: regulamentao e
sinalizao levando disfuno . Exp Biol Med 231 : 237 - 251 , 2006 .
Abstract / LIVRE Texto completoGoogle Scholar
3.
3.
1.
Biesalski HK ,
2.
McGregor GP
. Terapia antioxidante na crtica cuidados a microcirculao o alvo principal? Crit Care
Med 35 : S577 - S583 , 2007 .
CrossRefMedlineGoogle Scholar
4.
4.
1.
Burke TM ,
2.
Wolin MS
. O perxido de hidrognio provoca o relaxamento arterial pulmonar e ativao da
guanilato ciclase . Am J Physiol corao Circ Physiol 252 : H721 - H732 , 1987 .
Abstract / LIVRE Texto completoGoogle Scholar
5.
5.
1.
Burke-Wolin TM ,
2.
Wolin MS
. Inibio de relaxamento arterial pulmonar associada a cGMP-H
e O 2por
6.
1.
6.
Cai H
7.
7.
1.
possibilidade B
. Os compostos primrios e secundrios de catalase e acetato de metilo ou hidrognio
perxido; reaes com perxido de hidrognio . J Biol Chem 180 : 947 - 959 , 1949 .
LIVRE Texto completoGoogle Scholar
8.
8.
1.
Possibilidade B ,
2.
Herbert D
. Os compostos de substrato de enzima catalase bacteriana e
perxidos .Biochem 46 : 402 - 414 , 1950 .
LIVRE Texto completoGoogle Scholar
9.
9.
1.
Danner RL ,
2.
Natanson C ,
3.
Elin RJ ,
4.
Hosseini JM ,
5.
Bancos S ,
6.
MacVittie TJ ,
7.
Parrillo JE
. Pseudomonas aeruginosa comparao com Escherichia coli produz menos endotoxemia
mas mais disfuno cardiovascular e mortalidade em modelo canino de choque
sptico . Chest 98 : 1480 - 1487 , 1990 .
CrossRefMedlineWeb of ScienceGoogle Scholar
10.
10.
1.
Datta D ,
2.
Vaidephi N ,
3.
Xu X ,
4.
Goddard WA
. Mecanismo para a catlise de oxidao do anticorpo de gua por dioxignio
singuleto . Proc Natl Acad Sci EUA 99 : 2636 - 2641 , 2002 .
Abstract / LIVRE Texto completoGoogle Scholar
11.
11.
1.
De Groot H ,
2.
Auferkamp ,
3.
Bramey t ,
4.
De Groot K ,
5.
Kirsch M ,
6.
Korth HG ,
7.
Petrat F ,
8.
Sustmann R
. Vias de degradao do perxido de hidrognio por catalase de fgado bovino a fluxos
baixos de perxido de hidrognio no formador de oxignio . Gratuito Radic
Res 40 : 67 - 74 , 2006 .
CrossRefMedlineWeb of ScienceGoogle Scholar
12.
12.
1.
Dikalov S ,
2.
Griendling K ,
3.
Harrison DG
. Medio de espcies reativas de oxignio em estudos
cardiovasculares . Hypertension 49 : 717 - 727 , 2007 .
LIVRE Texto completoGoogle Scholar
13.
13.
1.
Gao S ,
2.
Zhan Q ,
3.
Li J ,
4.
Yang Q ,
5.
Li X ,
6.
Chen W ,
7.
Sun L
. Mtodo de LC-MS / MS para a determinao simultnea de gaiato de etilo e do seu
metabolito principal no plasma da ratazana . Biomed Chromatogr 24 :472 - 478 , 2010 .
MedlineWeb of ScienceGoogle Scholar
14.
14.
1.
Gomez Um ,
2.
Wang R ,
3.
Unruh H ,
4.
Luz RB ,
5.
Bose D ,
6.
Chau T ,
7.
Correa E ,
8.
Mink S
. Hemofiltrao inverte disfuno ventricular esquerda durante a sepse em
ces . Anestesiologia 73 : 671 - 685 , 1990 .
15.
15.
1.
Grobler JA ,
2.
Rao R ,
3.
Pervaiz S ,
4.
Brew K
. As sequncias de duas lisozimas tipo canino c altamente divergentes: implicaes para
as origens evolutivas da superfamlia lisozima / -lactalbumina . Arch Biochem
Biophys 313 : 360 - 366 , 1994 .
CrossRefMedlineWeb of ScienceGoogle Scholar
16.
16.
1.
Grover R ,
2.
Zaccandelli D ,
3.
Clice G ,
4.
Guntupalli K ,
5.
Watson D ,
6.
Vincent JL
. Uma dose de rtulo aberto de escalada estudo do inibidor de xido ntrico
sintetase, N
metil-
17.
17.
1.
Salo G ,
2.
Le TTT ,
3.
Stanford JB ,
4.
Sugden JK
. Hidroxila de eliminao de radicais por galato etlico e compostos relacionados: um
mtodo para avaliao rpida . Pharm Acta Helv 71 : 221 - 224 , 1996 .
CrossRefGoogle Scholar
18.
18.
1.
Hsieh TJ ,
2.
Liu TZ ,
3.
Chia YC ,
4.
Chern CL ,
5.
Lu FJ ,
6.
Chuang MC ,
7.
Mau SY ,
8.
Chen SH ,
9.
Syu YH ,
10.
Chen CH
.Efeito protetor do galato de metilo de Toona sinensis (Meliaceae) contra o estresse
oxidativo induzido por perxido de hidrognio e danos no DNA em clulas MDCK . Food
Chem Toxico 42 : 843 - 850 , 2004 .
CrossRefMedlineWeb of ScienceGoogle Scholar
19.
19.
1.
Jacobs H ,
2.
Mink SN ,
3.
Duke K ,
4.
Bose D ,
5.
Cheng ZQ ,
6.
Howlett S ,
7.
Ferrier GR ,
8.
luz RB
. Caracterizao de stios de ligao N-glicanos de membrana de lisozima para a
depresso cardaca na sepse . Intensive Care Med 31 : 129 - 137 , 2005 .
CrossRefMedlineWeb of ScienceGoogle Scholar
20.
20.
1.
Jones PT ,
2.
Middlemiss DN
. Formao do Composto I por meio da reaco de catalase com cido
peroxoactico . Biochem J 130 : 411 - 415 , 1972 .
Abstract / LIVRE Texto completoGoogle Scholar
21.
21.
1.
Kirkman HN ,
2.
Gaetani GL
. Mammalian catalase: uma enzima venervel com novos mistrios . Trends Biomed
Sci 32 : 44 - 50 , 2006 .
Google Scholar
22.
22.
1.
Li X ,
2.
Eschun L ,
3.
Bose D ,
4.
Jacobs H ,
5.
Yang JJ ,
6.
Luz RB ,
7.
Mink SN
. A histamina H
23.
23.
1.
Lohmann SM ,
2.
Vaandrager AB ,
3.
Smolenski Um ,
4.
Walter L ,
5.
De Jonge HR
. Funes distintas e especficas das protenas cinases dependentes de cGMP . , Trends
Biochem Sci 22 : 307 - 312 , 1997 .
CrossRefMedlineWeb of ScienceGoogle Scholar
24.
24.
1.
Mink SN ,
2.
Jacobs H ,
3.
Cheng ZQ ,
4.
Kasian K ,
5.
Santos-Martinez LE ,
6.
luz RB
. A lisozima, um mediador de sepse que intrinsecamente gera perxido de hidrognio
para causar disfuno cardiovascular . Am J Physiol corao Circ
Physiol 297 : H930 - H948 , 2009 .
Abstract / LIVRE Texto completoGoogle Scholar
25.
25.
1.
Mink SN ,
2.
Cheng ZQ ,
3.
Bose R ,
4.
Jacobs H ,
5.
Kasian K ,
6.
Roberts DE ,
7.
Santos-Martinez LE ,
8.
luz RB
. A lisozima, um mediador de sepse, prejudica a resposta adrenrgica neural cardaca
pela liberao no endoteliais de NO e de sinalizao de protena G inibitria . Am J
Physiol corao Circ Physiol 293 : H3140 - H3149 , 2007.
Abstract / LIVRE Texto completoGoogle Scholar
26.
26.
1.
Mink SN ,
2.
Kasian K ,
3.
Jacobs H ,
4.
Cheng ZQ ,
5.
luz RB
. N , N diacetylchitobiose ', um inibidor da lisozima, inverte a depresso do miocrdio e
diminui os requisitos de norepinefrina em Escherichia coli septicemia em
ces . Choque 29 : 681 - 687 , 2008 .
CrossRefMedlineWeb of ScienceGoogle Scholar
27.
27.
1.
Mink SN ,
2.
Kasian K ,
3.
Santos-Martinez LEF ,
4.
Jacobs H ,
5.
Bose R ,
6.
Cheng ZQ ,
7.
luz RB
. A lisozima, um mediador da septicemia que produz vasodilatao por sinalizao de
perxido de hidrognio numa preparao arterial . Am J Physiol corao Circ
Physiol 294 : H1724 - H1735 , 2008 .
Abstract / LIVRE Texto completoGoogle Scholar
28.
28.
1.
Mink SN ,
2.
Bose R ,
3.
Roberts DE ,
4.
Jacobs H ,
5.
Duke K ,
6.
Bose D ,
7.
Cheng ZQ ,
8.
luz RB
. Lisozima de ligao ao endotlio endocrdico medeia a depresso do miocrdio pela
guanosina-xido ntrico 3 ', 5' monofosfato de via em spsis . J Mol Cell
Cardiol 39 : 615 - 625 , 2005 .
CrossRefMedlineWeb of ScienceGoogle Scholar
29.
29.
1.
Mink SN ,
2.
Jacobs H ,
3.
Bose D ,
4.
Duke K ,
5.
Cheng ZQ ,
6.
Liu G ,
7.
luz RB
. A lisozima: um mediador de depresso do miocrdio e disfuno adrenrgica no
choque sptico em ces . J Mol Cell Cardiol 35 : 265 - 275 , 2003 .
CrossRefMedlineWeb of ScienceGoogle Scholar
30.
30.
1.
Mink SN ,
2.
Jacobs H ,
3.
Duke K ,
4.
Bose D ,
5.
Cheng ZQ ,
6.
luz RB
. N , N ', N triacetylglucosamine ", um inibidor da lisozima, evita a depresso do
miocrdio em E. coli sepse em ces . Crit Care Med 32 : 184 - 193 , 2004 .
MedlineWeb of ScienceGoogle Scholar
31.
31.
1.
Mink SN ,
2.
Jha P ,
3.
Wang R ,
4.
Yang J ,
5.
Bose D ,
6.
Jacobs H ,
7.
luz RB
. Efeito da hemofiltrao arteriovenosa contnua combinada com a terapia vasopressor
sistmico no momento da entrega da contratilidade ventricular e de oxignio nos
tecidos esquerda deprimida no canino Escherichia
coli sepse . Anesthesiology83 : 178 - 190 , 1995 .
CrossRefMedlineWeb of ScienceGoogle Scholar
32.
32.
1.
Monagas M ,
2.
Suarez R ,
3.
Gomez-Cordovs C ,
4.
Bartolome B
. Determinao simultnea de compostos fenlicos nonanthocyanin em vinhos tintos por
HPLC-DAD / ESI-MS . Am J Enol Vitic 56 : 139 - 147 , 2005 .
Abstract / LIVRE Texto completoGoogle Scholar
33.
33.
Institutos Nacionais de Sade . Guia para o Cuidado e Uso de Animais de
Laboratrio . Bethesda, MD: National Institutes of Health (NIH Publication No. 8523) , 1996 .
34.
34.
1.
Nicholls P ,
2.
Ignacio F ,
3.
Lowen PC
. Enzymology e estrutura de catalases . Adv Inorg Chem 51 : 51 - 106, 2001 .
Google Scholar
35.
35.
1.
Nieva J ,
2.
Wentworth P
. A oxidao da gua via de um novo brao qumica catalisada por anticorpos para a
defesa imunolgica? Trends Biochem Sci 29 : 274 - 278 , 2004 .
CrossRefMedlineWeb of ScienceGoogle Scholar
36.
36.
1.
Parker MM ,
2.
Shelhamer JH ,
3.
Bacharach SL ,
4.
Verde MV ,
5.
Natanson C ,
6.
Frederick TM ,
7.
Damske BA ,
8.
ParrilloJE
. Depresso profunda, mas reversvel do miocrdio em pacientes com choque
sptico . Ann Intern Med100 : 483 - 490 , 1984 .
CrossRefMedlineWeb of ScienceGoogle Scholar
37.
37.
1.
Pereira DM ,
2.
Valentalo P ,
3.
Pereira JA ,
4.
Andrade PB
. Fenis: desde a qumica biologia . Molculas 14 :2202 - 2211 , 2009 .
CrossRefWeb of ScienceGoogle Scholar
38.
1.
38.
Radi R
. O xido ntrico, oxidantes, e nitrao da tirosina de protena . Proc Natl Acad Sci
EUA 101 :4004 - 4008 , 2004 .
Google Scholar
39.
39.
1.
Rand-Meir T ,
2.
Dahlquist FW ,
3.
Raftery MA
. O uso de substratos sintticos para estudar a ligao e catlise por
lisozima . Biochemistry 8 : 4206 - 4214 , 1969 .
CrossRefMedlineWeb of ScienceGoogle Scholar
40.
40.
1.
Taniyama Y ,
2.
Griendling KK
. Espcies reativas de oxignio na vasculatura: mecanismos moleculares e
celulares . Hipertenso 42 : 1075 - 1081 , 2003 .
Abstract / LIVRE Texto completoGoogle Scholar
41.
41.
1.
Veal EA ,
2.
Dia AM ,
3.
Morgan BA
. Deteco de perxido de hidrognio e sinalizao . Mol Cell 26 : 1 - 14 ,2007 .
CrossRefMedlineWeb of ScienceGoogle Scholar
42.
42.
1.
Weetall HH
. Sntese enzimtica de steres de cido glico . Patente Europeia 137601 , 1985 .
Google Scholar
43.
43.
1.
Wentworth AD ,
2.
Jones LH ,
3.
Wentworth P Jr . ,
4.
Janda KD ,
5.
Lerner RA
. Os anticorpos tm a capacidade intrnseca para destruir antignios . Proc Natl Acad Sci
EUA 97 : 10930 - 10935 , 2000 .
Abstract / LIVRE Texto completoGoogle Scholar
44.
44.
1.
Wentworth P ,
2.
Jones LH ,
3.
Wentworth AD ,
4.
Zhu X ,
5.
Larsen NA ,
6.
Wilson IA ,
7.
Xu X ,
8.
Goddard WA ,
9.
Janda KD,
10.
Eschenmoser Um ,
11.
Lerner RA
. Anticorpos a catlise da oxidao da gua . Cincia 293 : 1806 - 1811 , 2001.
Abstract / LIVRE Texto completoGoogle Scholar
45.
45.
1.
Wentworth P ,
2.
McDunn Wentworth AD ,
3.
Takeuchi C ,
4.
Nieva J ,
5.
Jones T ,
6.
Bautista C ,
7.
Ruedi JM ,
8.
GuttierrezUm ,
9.
Janda KD ,
10.
Babior Bernard M ,
11.
Eschenmoser Um ,
12.
Lerner RA
. A evidncia para a formao de ozono catalisada por anticorpos em morte bacteriana e
inflamao . Cincia 298 : 2195 - 2199 , 2002 .
Abstract / LIVRE Texto completoGoogle Scholar
46.
46.
1.
Wentworth P ,
2.
Wentworth AD ,
3.
Zhu X ,
4.
Wilson IA ,
5.
Janda KD ,
6.
Eschenmoser Um ,
7.
Lerner RA
. As evidncias para a produo de espcies trioxygen durante a modificao qumica
catalisada por anticorpo de antignios. Proc Natl Acad Sci
EUA 100 : 1490 - 1493 , 2003 .
47.
47.
1.
Zhang Z ,
2.
Liao L ,
3.
Moore J ,
4.
Wu T ,
5.
Wang Z
. Compostos fenlicos antioxidantes de miolo de noz . Food
Chem 113 : 160 - 165 , 2009 .
CrossRefWeb of ScienceGoogle Scholar