Você está na página 1de 6

Poesia trovadoresca

Cantigas de amor

Texto analisado
Que soidade de mha senhor ei
soidade: saudade
Que soidade de mha senhor ei ei, mha senhor: minha senhora
quando me nembra d’ela qual a vi
ei: tenho
e que me nembra que ben a oí nembra: lembra
falar, e, por quanto ben d’ela sei,
oí: ouvi
rogu’eu a Deus, que end’á o poder
poder, end’á o poder: tem o poder disso
que mha leixe, se lhi prouguer, veer
que me deixe, se lhe agradar, vê-la
Cedo
Cedo, ca, pero mi nunca fez ben,
se a non vir, non me posso guardar
guardar Cedo: palavra que estabelece
d’enssandecer ou morrer con pesar, ligação com a estrofe anterior
e, por que ela tod’en poder ten, ca, pero: porque, embora
rogu’eu a Deus, que end’á o poder, guardar d’enssandecer: evitar enlouquecer
que mha leixe, se lhi prouguer, veer
Nosso Senhor dotou-a de tal formosura
Cedo,
Cedo, ca
ca tal
tal aa fez
fez Nostro
Nostro Senhor:
Senhor: que não existe outra no mundo que se lhe
de
de quantas
quantas outras
outras [e]no
[e]no mundo
mundo son
son iguale
a la minha fé
non lhi fez par, a la minha fé, non, a la minha fé: por minha fé
e, poi-la
e, poi-la fez
fez das
das melhores
melhores melhor,
melhor,
e pois a fez a melhor das melhores
rogu’eu a Deus, que end’á o poder,
que mha leixe, se lhi prouguer, veer

Cedo, ca tal a quis[o]


quis[o] Deus fazer quis[o]: quis
que, se a non vir, non posso viver.
D. Dinis
Que soidade de mha senhor ei
Que soidade de mha senhor ei,
quando me nembra d’ela qual a vi
Quem é o
e que me nembra que ben a oí
falar, e, por quanto ben d’ela sei, SUJEITO POÉTICO?
rogu’eu a Deus, que end’á o poder, Marcas de
que mha leixe, se lhi prouguer, veer 1.ª pessoa
(“me”,“oí”, Voz masculina
Cedo, ca, pero mi nunca fez ben, “posso”…) (trovador)
se a non vir, non me posso guardar
d’enssandecer ou morrer con pesar,
e, por que ela tod’en poder ten,
rogu’eu a Deus, que end’á o poder, Sujeito
que mha leixe, se lhi prouguer, veer poético:
Trovador
Cedo, ca tal a fez Nostro Senhor: que fala da
de quantas outras [e]no mundo son sua “senhor”
non lhi fez par, a la minha fé, non,
e, poi-la fez das melhores melhor,
rogu’eu a Deus, que end’á o poder,
que mha leixe, se lhi prouguer, veer

Cedo, ca tal a quis[o] Deus fazer


que, se a non vir, non posso viver.
Que soidade de mha senhor ei Qual é o ASSUNTO
Que soidade de mha senhor ei, da cantiga?
quando me nembra d’ela qual a vi O sujeito poético
e que me nembra que ben a oí exprime saudades
falar, e, por quanto ben d’ela sei, da sua “senhor”
rogu’eu a Deus, que end’á o poder, e pede a Deus que O sujeito poético
que mha leixe, se lhi prouguer, veer o deixe vê-la dirige-se à mulher
amada de forma
Cedo, ca, pero mi nunca fez ben, sentimental,
se a non vir, non me posso guardar elogiando
d’enssandecer ou morrer con pesar,
a sua superioridade
e, por que ela tod’en poder ten,
rogu’eu a Deus, que end’á o poder,
relativamente
que mha leixe, se lhi prouguer, veer às restantes mulheres
e idealizando as suas
O sujeito poético
Cedo, ca tal a fez Nostro Senhor: elogia a qualidades.
de quantas outras [e]no mundo son superioridade
non lhi fez par, a la minha fé, non, da sua “senhor”
e, poi-la fez das melhores melhor, em relação às
rogu’eu a Deus, que end’á o poder, restantes mulheres
que mha leixe, se lhi prouguer, veer

Cedo, ca tal a quis[o] Deus fazer


que, se a non vir, non posso viver.
Que soidade de mha senhor ei
Que soidade de mha senhor ei, Como é desenvolvido
quando me nembra d’ela qual a vi o ASSUNTO da cantiga?
e que me nembra que ben a oí Saudade
falar, e, por quanto ben d’ela sei, da “senhor”
rogu’eu a Deus, que end’á o poder,
que mha leixe, se lhi prouguer, veer • Saudade da “senhor”
• “Coita de amor”
Cedo, ca, pero mi nunca fez ben, • Elogio cortês
se a non vir, non me posso guardar
“Coita de amor”
• Morte de amor
d’enssandecer ou morrer con pesar,
/ iminência da
e, por que ela tod’en poder ten,
morte de amor Código do amor cortês
rogu’eu a Deus, que end’á o poder,
que mha leixe, se lhi prouguer, veer o trovador presta
vassalagem amorosa
Cedo, ca tal a fez Nostro Senhor: à dama e serve-a
de quantas outras [e]no mundo son Elogio cortês com mesura
non lhi fez par, a la minha fé, non, (elogio superlativo (não revela a sua
e, poi-la fez das melhores melhor, da dama) identidade)
rogu’eu a Deus, que end’á o poder,
que mha leixe, se lhi prouguer, veer
Morte de amor
Cedo, ca tal a quis[o] Deus fazer Superlativização da “coita de
que, se a non vir, non posso viver. amor” (reiteração e gradação)
Tópicos de análise
Em termos temáticos, esta cantiga de amor é caracterizada pelos seguintes aspetos:

• o sujeito poético (voz masculina/trovador) refere-se à mulher amada de


forma sentimental, elogiando a sua superioridade relativamente às
restantes mulheres e idealizando as suas qualidades;
• o sujeito poético superlativiza os seus sentimentos de forma reiterada e
gradual (saudade, coita de amor, iminência da morte de amor); o refrão,
a rematar cada estrofe, acentua a saudade e a coita de amor sentidas;
• a hipérbole é o principal processo retórico a que o sujeito poético recorre
quer para fazer o panegírico/elogio da dama (vv. 13-16), quer para
expressar a intensidade do seu sofrimento amoroso (vv. 8-9, 19-20);
• a relação amorosa entre o poeta e a sua “senhor” é convencional,
seguindo o código do amor cortês – o trovador presta vassalagem
amorosa à dama e serve-a com mesura (não revela a sua identidade).

Você também pode gostar