Você está na página 1de 7

Cantigas de amor

Pai Gomes de Charinho

Que mui de grad’ eu querría fazer


ũa tal cantiga por mia sennor
qual a devía fazer trobador
que atal sennor fosse ben querer
qual eu quer’ ¡e fazer non a sei!
e cuid’ i muit’, e empero non ey
de fazela, qual merece, poder;

Tan muit’ avía mester de saber


trobar mui ben, quem por atal señor
trobar quisesse. A mi, peccador,
nunca Deus quisso dar a entender
atal razón qual og’ eu mester ey
pera falar no que sempre cuidei,
no seu ben e no seu bon parecer.

Mas, ¿como pod’ achar bõa razón


ome coitado que perdeu o sen
com’eu perdí? E quando falo, ren
ia non sei que me digo nen que non,
e con gran mal non pod’ ome trobar,
e prazer non ei senón en chorar,
e chorando nunca farei bon son.

E por aquesto ben vei’ eu que non


posso fazer a cantiga tan ben
porque ia sõo fóra de meu sen,
chorando, cativ’, e meu coraçón
ia non sab’ al fazer senón cuidar
en mia señor; e se quero cantar
choro, ca ela me nenbra entón.
Martim Moxa

Cativo, mal consellado!


que me non sey consellar,
e sempre viv’ en cuydado,
pero non posso cuydar
cousa que me proe tenna
contra quen m'en coyta ten:
ante, cuyd' eu que me venna
peor do que m' or' avén.

Cuyd' est', e cuydo guisado,


ca me quis Deus aguisar
que sempr' amey desamado,
e faz-me sennor amar
tan de prez, e que parece
tan ben que, per parecer
e per prez, outre merece
que a possa merecer.

Mays non am' eu per meu grado,


nen ar cuyd' a gradoar
d' Amor, que me ten forçado;
pero quero m' esforçar,
con sén e con lealdade,
d' amar e seer leal;
e sennor tan sen maldade,
non me fará sempre mal.

Ca sempr' eu serey pagado


de quanto ss'ela pagar
e de fazer seu mandado,
se m' ela quiser mandar,
como se me ben fezesse,
assi como me mal faz,
ou ll'o meu amor prouguesse,
assi como lle despraz.
Dom Dinis

Proençaes soem mui bem trobar


e dizem eles que é com amor;
mais os que trobam no tempo da frol
e nom em outro, sei eu bem que nom
am tam gram coita no seu coraçom
qual m'eu por mia senhor vejo levar.

Pero que trobam e sabem loar


sas senhores o mais e o melhor
que eles podem, sõo sabedor
que os que trobam quand'a frol sazom
á e nom ante, se Deus mi perdom,
nom am tal coita qual eu ei sem par.

Ca os que trobam e que s'alegrar


vam eno tempo que tem a color
a frol consigu'e tanto que se for
aquel tempo, logu'em trobar razom
nom am, nem vivem em qual perdiçom
oj'eu vivo, que pois m'á de matar.

Pero da Ponte

Se eu podesse desamar
a quem me sempre desamou,
e podess' algum mal buscar
a quem me sempre mal buscou!
Assi me vingaria eu,
se eu podesse coita dar
a quem me sempre coita deu.

Mais sol nom poss' eu enganar


meu coraçom que m' enganou,
por quanto me fez desejar
a quem me nunca desejou.
E per esto nom dormio eu,
porque nom poss' eu coita dar
a quem me sempre coita deu.
Mais rog'a Deus que desampar
a quem m'assi desamparou,
vel que podess' eu destorvar
a quem me sempre destorvou.
E logo dormiria eu,
se eu podesse coita dar
a quem me sempre coita deu.

Vel que ousass'eu preguntar


a quem me nunca preguntou,
por que me fez em si cuidar,
pois ela nunca em mim cuidou.
E por esto lazeiro eu,
porque nom poss’eu coita dar
a quem me sempre coita deu.

João Zorro

Em Lixboa, sobre lo mar,


barcas novas mandei lavrar,
ay mia senhor velida!

Em Lixboa, sobre lo lez,


barcas novas mandei fazer,
ay mia senhor velida!

Barcas novas mandei lavrar


e no mar as mandei deitar,
ay mia senhor velida!

Barcas novas mandei fazer


e no mar as mandei meter,
ay mia senhor velida!
Cantigas de amigo

João Zorro

Bailemos agora, por Deus, ai velidas,


so aquestas avelaneiras frolidas
e quem for velida como nós, velidas,
se amigo amar,
so aquestas avelaneiras frolidas
verrá bailar.

Bailemos agora, por Deus, ai loadas,


so aquestas avelaneiras granadas
e quem for loada como nós, loadas,
se amigo amar,
so aquestas avelaneiras granadas
verrá bailar.

Meendinho

Sedia-m'eu na ermida de San Simion


e cercaron-mi as ondas, que grandes son:
eu atendend'o meu amigo,
eu atendend'o meu amigo!

Estando na ermida ant'o altar


[e] cercarom-mi as ondas grandes do mar:
eu atendend'o meu amigo,
eu atendend'o meu amigo!

E cercaron-mi as ondas, que grandes son,


nom ei [i] barqueiro, nem remador:
eu atendend'o meu amigo,
eu atendend'o meu amigo!

E cercaron-mi as ondas do alto mar,


nom ei [i] barqueiro, nen sei remar:
eu atendend'o meu amigo,
eu atendend'o meu amigo!
Non ei [i] barqueiro, nem remador;
morrerei fremosa no mar maior:
eu atendend'o meu amigo,
eu atendend'o meu amigo!

Non ei [i] barqueiro, nem sei remar


morrerei fremosa no alto mar:
eu atendend'o meu amigo,
eu atendend'o meu amigo!

Pero Meogo

[Levou-s'a louçana],
levou-s'a velida;
vai lavar cabelos
na fontana fria,
leda dos amores,
dos amores leda.

[Levou-s'a velida],
levou-s'a louçana,
vai lavar cabelos
na fria fontana,
leda dos amores,
dos amores leda.

Vai lavar cabelos


na fontana fria;
passa seu amigo
que lhi ben queria,
leda dos amores,
dos amores leda.

Vai lavar cabelos


na fria fontana,
passa seu amigo
que a muit'ama,
leda dos amores,
dos amores leda.
Passa seu amigo,
que lhi ben queria,
o cervo do monte
a augua volvia,
leda dos amores,
dos amores leda.

Passa seu amigo,


que a muit'ama;
o cervo do monte
volvia a augua,
leda dos amores,
dos amores leda.

Martim Codax

Ondas do mar de Vigo,


se vistes meu amigo?
e ai Deus, se verrá cedo?

Ondas do mar levado,


se vistes meu amado?
e ai Deus, se verrá cedo?

Se vistes meu amigo,


o por que eu sospiro?
e ai Deus, se verrá cedo?

Se vistes meu amado,


o por que ei gran cuidado?
e ai Deus, se verrá cedo?

Você também pode gostar