Escolar Documentos
Profissional Documentos
Cultura Documentos
Mt 1,2
BJ[a
BJ[a]]
Mt 1,2 Abraão gerou Isaac, Isaac gerou Jacó, Jacó gerou
Judá e seus irmãos,
GNT[b]
GNT[
Mt 1,2 VAbraa.m evge,
ge,nnhsen
nnhsen to.n VIsaa,k(
k( VIsaa.k de. evge,
ge,nnhsen
nnhsen
to.n VIakw,b(
b( VIakw.b de. evge,
ge,nnhsen
nnhsen to.n VIou,dan
dan kai. tou.j avdelfou.
delfou.j
auvtou/
tou/(
NV[c]
NV[c]
Mt 1,2 Abraham genuit Isaac, Isaac autem genuit Iacob, Iacob
autem genuit Iudam et fratres eius,
AGOSTINHO[d]
São Mateus Evangelista afirma ter a intenção de
connta
co tarr a gegera
raçção de Jes
esuus Cris
Cristto segu
gund
ndoo a carne
arne e
começa pela genealogia. São Lucas, em que apresenta
Cristo como sacerdote para expiação dos pecados, narra
as gerações não do início de seu Evangelho, mas depois
do batismo de Cristo, onde João testemunhou, dizendo: Jo
1,29 Eis o Cordeiro de Deus, que tira o pecado do mundo!. Além
disso, na genealogia de Mateus é dado a saber que Cristo
Nosso Senhor tomou sobre si os nossos pecados, mas
sobre a genealogia de Lucas anuncia a supressão dos
noss
no ssos
os pe peca
cado
dos,s, a ge
gene
neal
alog
ogia
ia de Cris
Cristo
to é poporr Mat
ateu
euss
traçada na descendência, Lucas por outro lado na
ascendência. E Mateus descreve, por ordem decrescente
da geração humana de Cristo, a partir de Abraão. A [e
[e]] MBRÓSIO
Ele
Ele tatamb
mbém
ém me menc
ncio iona
na os do doze
ze pa
patr
tria
iarc
rcas
as pa
para
ra ba
bani nirr o
orgulho da nobreza dos pais, já que muitos deles nasceram
escravos[e], mas eram igualmente todos patriarcas e líderes
tribais. G OLOSA [f ]
Mas Judá é o único mencionado pelo
RDINÁRIA
deve
de vemmos nãnãoo só not otaa su suaa hist
stór
óriia, mas o sig igni
niffic
icadadoo
alegórico e moral a ser elaborada a partir deles; A alegoria
Gl 3, 6Como Abraão
Abraão teve fé em Deus, e isto lhe valeu ser declarado justo,
Tg 2, 23Foi assim que se cumpriu a Escritura que diz: ‘Abraão teve fé em
Deus, e isto lhe foi levado em conta de justiça’, e ele foi chamado amigo de
Deus”.
[a] PL 15, 1676
1676 B. (versão:
(versão: Paris,
Paris, 1887).
1887).
[b]
[b] PL 41
41,, 457.
457.
[c] PL 162, 1230
1230 B – C. [Edição
[Edição 1889]
[d] PG 57,
57, 34. [Edição
[Edição 1862.]
1862.]
[e] Ou seja filhos das escravas de Lia (Zelfa)
(Zelfa) e de Raquel
Raquel (Bala). Gn
Gn 30.
[f] PL 114, 65 D – 66
66 A . [Edição
[Edição 1879]
1879]
[g] PL 162,
162, 1230
1230 B e 1232 C. [Edição
[Edição 1889]
1889]
39
[a]
[a] Orige
Origenene cons
consid ider
erou
ou qu
quee havi
haviaa três
três sent
sentid
idos
os da Escr
Escrititur
ura,
a, o li
lite
tera
rall (ou
(ou
histórico), o moral e o espiritual (ou místico), correspondentes às três partes do
homem, corpo, alma e espírito. Hom. em Levit. v. 5. Princinp. iv. p. 168. Pelo
senso moral se entende, como o nome indica, uma aplicação prática do texto,
por uma mística, que interpreta do invisível e do mundo espiritual.
[b]
[b] Abra
Abraãoão ~h' êr"rb."ba. ; (Abraham) Na bíblia dos LXX VAbraa,m. BJ nota g Segundo a
concepção antiga, o nome de um ser não apenas o designa, mas determina a sua
natureza. mudança de nome marca, pois, mudança de destino (cf. Gn 17, 15 e Gn
35,10). De fato, Abrão e Abraão parecem ser duas formas dialeteis do mesmo
nome e significa igualmente: “Ele é grande quanto ao seu pai, ele é de nobre
linhagem. Mas Abraão Abraão é explicado aqui pela assonância” como ‘ab hamôn, “pai
de multidão”.
[c] PG 56,
56, 613.
613. [Ediçã [Ediçãoo 1862]
1862]
[d]
[d] Isaa _c.cyIy. I (Ytz rra q) Na bíblia dos LXX VIsaa,k. BJ nota c Ao riso de Abraão,
Isaacc qx'
corresponde riso de Sara (Gn 18, 12) e o de Ismael (Gn 21, 9; ver ainda Gn 21, 6),
outras tantas alusões ao nome de Isaac, forma abreviada de Yçhaq-El, que
significa: “Que Deus sorria, seja favorável” ou “sorriu, mostrou-se favorável”.
O riso de Abraão exprime menos a incredulidade do que seu espanto diante da
enormidade da promessa. Ele quer ao menos uma confirmação, solicitada pela
recordação da existência de Ismael, que poderia ser o herdeiro prometido. || Gn
17,17.19
40
[a]
[a] PL 10 107,
7, 738
738 D. D.
[b] Jacó bqo +[][y:y] : (Ya‘aqôv) Na bíblia dos LXX VIakw,b. BJ nota f é chamado assim aqui
porque segurava o calcanhar (‘aqeb) de seu irmão gêmeo, mas, segundo Gn
27,36 e Os 12, 4, porque enganou, suplantou (‘aqab) seu irmão. Na realidade, o
nome abreviado de Ya‘aqob-El, Ya‘aqob-El, significa provavelmente: “Que Deus proteja!”
[c] PG 56, 614. [Edição 1862] || PL 162, 1230 B a 1235 B – C. [Edição 1889]
[d] Judá hd'Why Why > > (Yehudá) Na bíblia dos LXX Iouda. BJ nota h A rivalidade entre Lia e
Raquel serve para explicar os nomes próprios por etimologias populares as
vezes obscuras:
War > (ra’a be‘ -onyî) LXX Roubhn: “ele viu minha aflição”, Rúben;
!beWar
!A[) m.v i (shama‘on) LXX Sumewn: “ele ouviu”, Simeão;
(yillave’) LXX Leui: “ele se unirá”, Levi;
ywI )le(yillave’)
hd" Why> (’odê) LXX Iouda:“eu darei glória”, Judá;
_Why>
!D" ) (danannî) LXX Dan: “fez-me justiça”, Dã;
yliT'T'p.pn:n. : (niftalî) LXX Nefqali: “eu lutei”, Neftali;
(
dG" ) (gad) LXX Gad: “Boa sorte”, Gad;
rvE )a'a' (’osherî) LXX Ashr: “minha felicidade”, Aser; Aser;
XF'yIyI (is sa qar) LXX Issacar: “tomado em penhor” sakâr: “salário”, Issacar;
rk" )XF'
!Wl)bubz>zu > (Tze vu lun) LXX Zaboulwn: “Ele me horará”, Zabulon;
@sE ßAyAy (Yosef) LXX Iwshf: “acrescentar”, José.
[e] PL 162, 1230 1230 C – D. [Ediçã
[Ediçãoo 1889]
1889]
[f]
[f] Isaa Isaacc sign signif ific
icaa mo
mora
ralm
lmen
ente
te espe
espera
ranç
nçaa po
pois
is dele
dele viriviriaa a po
post
ster
erid
idad
adee de
Abraão.
41
[a]
[a] PL 162
62,, 1232 A. [Edição 1889]
[b] Lia ha' êlele LXX Leia, cansa
cansadodo fisica
fisicamen
mente te ou mental
mentalmenmente te exaust
exaustoo pelo
pelo
trabalho duro, esforço.
[c]
[c] Raq
Raquel (r " LXX Rachl, ovelha.
uel lxe
[d] PL 162,
162, 12301230 D. [Edição
[Edição 1889]
1889]
[e] Bíblia
Bíblia Traduç
Tradução ão Ecumênica.
Ecumênica. Loyola,
Loyola, 1994.
1994.
[f] Sainte
Sainte Bible.
Bible. Texte
Texte de la
la Vulgat
Vulgate,
e, Traduction Française en Regard, Avec Commentaires Théo-
logiques,
logiques, Moraux
Moraux,, Phi
Philol
lologi
ogique
ques,
s, Histori
Historique
ques,
s, etc.,
etc., Rédigés
Rédigés d’aprè
d’aprèss les Meille
Meilleurs
urs travau
travauxx Ancien
Ancienss et
Contemporains. Et Atlas Géographique et Archéologique. Évangile Selon S. Matthieu; Introduc-
tion
tion Crit
Critiq
ique
ue et Comm
Commen
enta
tair
ires
es Pa
Parr M. l’ab
l’abbé
bé L. Cl.
Cl. Fi
Fill
llio
ion.
n. Pa
Pari
ris,
s, P.
Lethielleux, 1895.
[g] Autem: mas, de outro lado, ao contrário, contudo, por sua vez, de sua parte, pelo seu
lado, desta forma.
[h] Gn 49,10 O cetro não será tirado de Judá nem o bastão de comando de entre seus pés,
42
ele, os líderes do povo de Deus, os fundadores das doze tribos que formam a parte
primordial do reino de Cristo. Judá não era o primogênito da família, nem o seu pai, e
até mesmo outros personagens da lista: o privilégio de ser o ancestral do Messias nem
sempre
sempre foi ligado a primogenitur
primogenitura;
a; Mas Deus fez então conhecer
conhecer a sua vontade através
de revelações especiais.
Não tem nota.
BJ[a]
BJ[a]
Mt 1,2 || Gn 12; 22,18; 25,26;29,3; 1Cr 1,34 +.
A [b]
PARECIDA
Mt 1,2 || Gn 21,2; 25,26; 29,35.
A -M [c]
VE ARIA
|| Gn 21,2s; 25,26; 29,32 – 30,24.
P [d]
[d]
EREGRINO
Mt 1,2.
CNBB[e]
CNBB[e]
Mt 1,2 || Gn 21,2s;25,26; 29,32 – 30,24.
D [f]
IFUSORA
Mt 1,2.
M [g]
[g]
ENSAGEM
Mt 1,2.
P [h]
ASTORAL
Mt 1,2.
V [i]
OZES
Mt 1,12. || Gn 21,3; 25,26; 29,35 – 30,24; Hb 7,14.
Fonte: The Holy Bible : Conteyning the Old Testament, and the News. Robert
Barker, London, 1611. pág 48.