mentre me for' como me vai, ca ja moiro por vós - e ai! mia senhor branca e vermelha, Queredes que vos retraia quando vos eu vi em saia! Mao dia me levantei, que vos enton non vi fea! E, mia senhor, des aquelha me foi a mí mui mal di'ai!, E vós, filha de don Paai Moniz, e ben vos semelha d'haver eu por vós guarvaia, pois eu, mia senhor, d'alfaia nunca de vós houve nen hei valía dũa correa.
Cantiga “A meu amigo, que eu sempr'amei” de João Garcia
A meu amigo, que eu sempr'amei, des que o vi, mui máis ca min nen al foi outra dona veer por meu mal, mais eu, sandía, quando m'acordei, non soub'eu al en que me del vengar, senón chorar quanto m'eu quis chorar. Mai-lo amei ca min nen outra ren, des que o vi, e foi m'ora fazer tan gran pesar que houver'a morrer, mais eu, sandía, que lhe fiz por én? Non soub'eu al en que me del vengar, senón chorar quanto m'eu quis chorar. Sab'ora Deus que no meu coraçón nunca ren tiv'eu eno seu logar e foi-mi ora fazer tan gran pesar, mais eu, sandía, que lhe fiz entón? Non soub'eu al en que me del vengar, senón chorar quanto m'eu quis chorar.
Cantiga “Ai, dona fea, foste-vos queixar” de João Garcia de Guilhade
Ai dona fea! Foste-vos queixar Que vos nunca louv'en meu trobar Mais ora quero fazer un cantar En que vos loarei toda via; E vedes como vos quero loar: Dona fea, velha e sandia! Ai dona fea! Se Deus mi pardon! E pois havedes tan gran coraçon Que vos eu loe en esta razon, Vos quero já loar toda via; E vedes qual será a loaçon: Dona fea, velha e sandia! Dona fea, nunca vos eu loei En meu trobar, pero muito trobei; Mais ora já en bom cantar farei En que vos loarei toda via; E direi-vos como vos loarei: Dona fea, velha e sandia!
Cantiga “A dona fremosa do Soveral” de Lopo Lias
A dona fremosa de Soveral ha de mí dinheiros per preit'atal que veess'a mí, u non houvess'al, un día talhado a cas de Don Corral; e é perjurada, ca non fez en nada e baratou mal, ca desta vegada será penhorad'a que dobr'o sinal. Se m'ela crever, cuido-m'eu, dar-lh'-hei o melhor conselho que hoj'eu sei: dé-mi meu haver e gracir-lho-hei; se mi o non der, penhorá-la-hei: ca mi o ten forçado, do corp'alongado, non lho sofrerei; mais, polo meu grado, dar-mi-á ben dobrad'o sinal que lh'eu dei.