Você está na página 1de 39

Caninhada

Hcrnann Hcssc



TluIo OiiginaI AIeno:
Wandeiung

2
NDICE

Casa canpeslie 3
Cenileiio no canpo 5
O desfiIadeiio 6
Iasseio a noile 8
A aIdeia 9
DesaIenlo 11
A ponle 12
Magnfico nundo 14
A casa do pasloi 15
Una quinla 17
Chuva 19
ivoies 2O
Salisfao de pinloi 22
Tenpo inslveI 23
A capeIa 25
O efneio 27
O descanso 28
O peiegiino paia a noile 3O
O Iago, a ivoie, a nonlanha 31
Magia das coies 33
Ceu encoleilo 34
Casa veineIha 36
A noile 38

3
CA5A CAMPE5TRE

Aqui, nesla casa, eu ne despeo. Duianle nuilo lenpo no veiei nais
una casa assin, pois apioxino-ne do desfiIadeiio dos AIpes onde leinina o
esliIo nidico do canpons aIeno, con loda sua paisagen e Ingua aIen.
Cono e leIo lianspoi lais fionleiias! Sol nuilos aspeclos o andaiiIho e
un sei piinilivo, assin cono o nnade e nais piinilivo do que o canpons,
nas e o desden peIas fionleiias e peIa vida sedenliia que loina os seies cono
eu os guias do fuluio. Se exislissen nuilas pessoas nas quais noiaiia un lo
piofundo despiezo peIas fionleiias, cono en nin, enlo no exisliiian nais
gueiias, nen lIoqueios. No h nada nais deleslveI do que fionleiias, nada
nais eslpido, so cono canhes e geneiais: enquanlo ieina paz, hunanisno
e sensalez, e cono se no exislissen. Ale zonlanos deIes, nas quando
iiionpe a gueiia e a Ioucuia, loinan-se sanlos e inpoilanles. Que ciceies e
que sofiinenlo iepiesenlaian paia ns, andaiiIhos, duianle os anos de gueiia!
Que o dialo os caiiegue.
Ln neu Iivio de aponlanenlos, eu desenho a casa, e os neus oIhos
vo se despedindo desse lelo aIeno, desse viganenlo, dessa cuneeiia, desse
aIgo aconcheganle, faniIiai e pliio. Una vez nais ano esse pliio con naioi
inlensidade ainda, pois e paia a despedida. Ananh, anaiei oulios lelos,
oulias choupanas. No peiniliiei, cono dizen en cailas de anoi, que neu
coiao fique paia lis. Ah! no. Lu o Ievaiei conigo, piecisaiei deIe a
quaIquei hoia I do oulio Iado das nonlanhas. Lu sou un nnade e no un
canpons, sou un adniiadoi da infideIidade, da nudana e da fanlasia. No
penso en deixai o neu anoi en paile aIguna do nundo, pois paia nin o
que ananos vejo senpie cono una conpaiao. Iaia nin, o anoi que se
piende e se liansfoina en fideIidade e viilude e suspeilo.
Un viva ao canpons, ao piopiieliio eslaleIecido, fieI e viiluoso! Sei
an-Io, iespeil-Io, s no consigo invej-Io. A nelade da ninha vida j
despeidicei, queiendo inilai suas viiludes, queiia sei o que no eia. Iensava
sei un poela, nas eia ao nesno lenpo un luigus, queiia sei un ailisla
cheio de fanlasias e ao nesno lenpo lei viiludes e desfiulai o pliio. Iiecisei
de nuilo lenpo ale descoliii que e inpossveI possuii anlos, que eu sou un
nnade e nenhun canpons, que piocuio, nas no conseivo. Duianle Iongo
lenpo ne noilifiquei peianle deuses e Ieis que paia nin nada nais eian do
que doIos. Con esse neu engano, neu sofiinenlo, ninha cuIpa, coIaloiei na
niseiia do nundo. Usando dessa aulovioIncia paia conigo nesno, no ne
aiiiscando en seguii o caninho da iedeno, aunenlei a cuIpa e o sofiinenlo
no nundo. Lsse caninho no segue nen paia a diieila, nen paia a esqueida,
Ieva ao pipiio coiao onde, e s I, esl Deus e exisle paz.

4
Das nonlanhas chega ale a nin o sopio de un venlo Iesle, de I ne
espieilan iIhas do ceu azuI de oulias leiias delaixo do quaI nuilas vezes seiei
feIiz, nas inneias seio lanlen as ninhas saudades, O sei peifeilo da
ninha especie, o veidadeiio andaiiIho, nunca deveiia nen conhecei a
saudade. Lu, poien, a conheo. No sou peifeilo, nen lenlo sei. Queio
desfiulai ninhas noslaIgias da nesna foina que desfiulo ninhas aIegiias.
CaIgando vou ao enconlio desse venlo con esse peifune naiaviIhoso
de dislncia, do aIen, de Iiniles dgua e de Inguas, de nonlanha e do suI.
Ven iepIelo de pionessas.
Adeus, pequena casinha canpeslie e paisagen pliias! Despeo-ne de
voc coino o joven de sua ne: eIe sale que chegou a hoia de sepaiai-se deIa,
nas sale que nunca, nesno que se quisesse, podeiia alandon-Ia paia
senpie.

5
Cemlterlo no Camo

Solie ciuzes loilas, coIina de heia,
SoI aneno, aiona e zunlii de aleIha.

IeIizes vs, aqui acoIhidos
Se ajuslan ao coiao da loa leiia,

IeIizes vs, fiIhos anninos, ieloinados
DociInenle descansais no coIo naleino!

Mas, ouvi, do esvoaai da aleIha e do peilo
Me canla a nsia de vivei e de ficai,

Desses piofundos sonhos eniaizados
De seies Ionganenle apagados

iola o inpuIso a Iuz,
Runas hunanas, enleiiadas no escuio,

Se liansfoinan, exigen piesena,
L a leiia-ne, cono iainha

Nos inpuIsos do nascei se conloice.
Meigo ninho de paz na cova do fosso,

No pesa nais que un sonho na noile.
Iunaa cinzenla e s o sonho da noile
Sol a quaI o fogo da vida chaneja.

6
O DE5FILADEIRO

O venlo sopia nesse pequeno e coiajoso caninho. } no exislen
ivoies ou ailuslos, s o nusgo e a iocha ciescen aqui. Ioi aqui ninguen len
nada paia. piocuiai, ninguen len piopiiedade. Aqui no aIlo, o canpons no
len nen feno, nen nadeiia. L o Iongnquo que aliai, a saudade que queina,
foi eIa que enlie as iochas foinou esse pequeno caninho, enlie pnlano e
neve, Ievando paia oulios vaIes, oulias casas, oulias Inguas e oulia genle.
en no aIlo do desfiIadeiio, eu paio. O caninho aqui desce paia os
dois Iados, a gua coiie paia anlos os Iados e o que aqui en cina se une,
paIno a paIno, Ieva seu iuno paia dois nundos. Lssa pequena poa, aqui
junlo do neu pe, coiie paia o noile. Sua gua desce a Iongnquos, fiios
oceanos, nas Iogo aIi, esse pequeno ieslo de neve vai pingando paia o suI. Sua
gua, descendo peIas coslas da Ligiia ou do Adiilico, chega ale o nai que se
deIinila con a fiica. Mas, na veidade lodas as guas do nundo se
enconlian e e no nido vo de una nuven que o ilico e o NiIo se funden.
A leIa e anliga pailoIa sanlifica neu inslanle. Tanlen a ns, viajanles,
quaIquei caninho conduz paia casa. Meu oIhai ainda len opo: lanlo o noile,
cono o suI, Ihe peilencen, a cinqenla passos, poien, s ne ieslai aleilo o
suI. Cono iespiia cheio de segiedos, con seus vaIes azuIados! Cono e foile o
lalei do neu coiao a eIe ne enliegando! L o pienncio de Iagos e de jaidins,
e o oIoi de vinho e anndoa sole ale aqui en cina. Anligo e sanlo nilo de
saudade e peiegiinao a Rona!
Recoidaes da juvenlude iessoan en nin cono o iepicai de sinos
en vaIes dislanles: o xlase da piineiia viagen ao suI, o inspiiai ineliianle
do geneioso ai dos jaidins as naigens dos Iagos azuIados, ao enlaidecei
espieilai ale a Iongnqua pliia aliaves dos picos nevados das nonlanhas que
enpaIidecian! A piineiia piece defionle as sanlas coIunas da anliguidade! A
piineiia e faluIosa viso do nai espunanle lalendo-se conlia as iochas
escuias!
O xlase j no sinlo, nen nais o desejo de nosliai a lodos os neus
enles queiidos esse naiaviIhoso desconhecido e loda a ninha feIicidade. Ln
neu coiao no halila nais a piinaveia, j e veio. L difeienle o lon da
saudao do eslianho que chega ale a nin, en neu peilo o seu eco iessoa
len nais laixinho. } no jogo o neu chapeu paia o aIlo, nen canlo nenhuna
cano, nas soiiio, no s con a loca, nas con a aIna, con os oIhos, con
lodo o neu sei e ofeieo paia essa leiia, cujo peifune sole ale a nin,
senlinenlos len diveisos dos de oulioia, nais sensveis, nais peispicazes e
expeiienles, poien nais caInos e nais agiadecidos. Hoje, ludo isso ne
peilence nuilo nais do que anles, chega a nin con nuilo naioi iiqueza e
coIoiido. A ninha saudade j no faIsifica as coies do desconhecido, neus

7
oIhos se salisfazen con aquiIo que a esl, pois j apiendeian a vei e o
nundo ficou nais leIo do que oulioia.
Sin, o nundo esl nais leIo e eu eslou s, nas no sofio en sei s.
No desejo nada difeienle. Lslou disposlo a deixai-ne assai peIo soI, eslou
ansioso en anaduiecei. Lslou pionlo paia a noile, pionlo paia ienascei, pois
o nundo ficou nais leIo.

8
Passelo nolte

en laide passeio peIa enpoeiiada iua,
A sonlia dos nuios j se aIongan,
Ioi enlie videiias vejo a Iua
caindo solie o iiacho e o caninho.

Canes, oulioia enloadas,
aixinho lenlo afinai,
Inneias caninhadas
Sonlias a ne enciuziIhai.

Venlo e neve, caIoi do soI
Tanlos anos ne iecoidan,
Noile de veio, iaio azuI
Na viagen desvenluia e loinenla.

ionzeado e possudo
IeIa inensido desse nundo
Sinlo-ne ainda aliado
Ale neu caninho caii no escuio.

9
A ALDEIA

Lssa e a piineiia aIdeia ao suI das nonlanhas. L aqui que piincipia
ieaInenle a vida de peiegiino que lanlo ano: esse vagueai sen iuno, o
descansai ao soI, a Iileidade da vagalundagen. Lu goslo de vivei da nochiIa
e con as caIas esfaiiapadas.
Lnquanlo espeio que liagan neu vinho da laleina ale aqui foia, de
iepenle ne Ienlio de Ieiiucio usoni. O senhoi ne paiece un lanlo islico,
disse-ne o piezado honen con un Ieve loque de iionia, poi ocasio do nosso
Ilino enconlio en Zuiique, no faz lanlo lenpo assin. Andie iegeia una
sinfonia de MahIei e, junlos, eslvanos ieunidos no ieslauianle haliluaI. Lu
ne aIegiava en ievei o ioslo pIido, Ivido de usoni, na despieocupada
conscincia desse liiIhanle anlifiIisleu que ainda lenos hoje. Mas, cono
chegou ale aqui essa Ienliana`
Lu len que sei! Iois, no e en usoni, nen en Zuiique, nen en
MahIei que penso. L assin que a nossa neniia nos iIude quando aIgo
incnodo vai suigindo, enlo faciInenle Ieva as inagens inocenles ao
piineiio pIano. Agoia j sei! NaqueIe ieslauianle enconliava-se lanlen una
joven senhoia, Ioiissina e de faces iosadas, con quen no lioquei una s
paIavia. Oh! Anjo. V-Ia eia piazei e loiluia, cono a anei duianle loda aqueIa
hoia! Senlia-ne cono aos dezoilo anos!
De iepenle vejo ludo cIaianenle. eIa, aIegie e Iouia dana! } no sei
cono le chanas, le anei duianle una hoia e hoje, aqui nessa iueIa ensoIaiada
de aIdeia, le ano, novanenle, duianle una hoia. Ninguen nunca le anou
nais do que eu, nunca ninguen se enliegou lanlo paia li cono eu, nas eu
eslou condenado a infideIidade, peileno aos sonhos que no so anados poi
una nuIhei, seno peIo pipiio anoi.
Ns, andaiiIhos, sonos lodos feilos assin. Nossa nsia de peiegiinai,
de vagalundeai se conslilui na naioi paile de anoi e eiolisno. A nelade
desse ionanlisno no e nada nais do que a espeiana poi una avenluia. A
oulia nelade, poien, e un inslinlo inconscienle en liansfoinai e aniquiIai o
eilico. Ns, os peiegiinos, j eslanos acoslunados en acaIenlai anoies
inpossveis poi seien inpossveis, e aqueIe anoi que deveiia peilencei a
una nuIhei faciInenle dividinos enlie a aIdeia e a nonlanha, o Iago e o
piecipcio, as ciianas peIo caninho, o nendigo na ponle, o gado no paslo, o
pssaio e a loiloIela. Ns sepaianos o anoi da naleiia anada, o anoi en si
nos salisfaz da nesna foina cono no luscanos no caninhai a nela, seno
s o pipiio piazei do caninhai, de eslai a caninho.
}oven dana con o ioslo cheio de fiescoi, eu no queio salei leu none,
no penso en aIinenlai nen acaIenlai neu anoi poi li, pois no es a nela do

1O
neu anoi, seno seu inpuIso. Daiei esse anoi de piesenle as fIoies do
caninho, ao iefIexo do soI no copo de vinho, a iedonda e veineIha loiie da
igieja. Ls lu que fazes con que ne apaixone peIo nundo.
Ah! olagen puia o que digo! Hoje a noile no aIleigue, I na
nonlanha, sonhei con a joven Iouia. Lu eslava Ioucanenle apaixonado poi
eIa. Teiia dado o ieslo da ninha vida, con lodos os seus piazeies de andaiiIho
en lioca, se eIa eslivesse eslado conigo. L neIa que penso o dia lodo, e paia
eIa que lelo vinho e cono po, e paia eIa que desenho en neu Iiviinho a
aIdeia e a loiie. Ioi eIa lendigo a Deus, que eIa exisle e que pude v-Ia. Iaia
eIa conpoiei una cano e a nin ne enloiiascaiei nesse vinho linlo. Lia
assin que eslava pievislo paia nin, que neu piineiio descanso no aIegie suI
peilenceiia a saudade de una joven Iouia aIen das nonlanhas. Cono eia
leIo o fiescoi de sua loca! Cono e leIa, eslpida e fanlslica essa polie vida!

11
Desa|ento

SonnluIo laleio enlie fIoieslas e piecipcio,
Ao neu iedoi un cicuIo de nagia liiIha,
Sen consideiai se soIicilado ou injuiiado,
Sigo fieI a oiden, ninha liiIha.

Quanlas vezes a ieaIidade ne despeilou,
Ln que viveis e a eIa ne oidenou!
DesiIudido e assuslado neIa ficava
Ioien deIa Iogo ne esgueiiava.

Oh! CIida pliia que ne lonais,
Oh! Sonho de anoi ciueInenle despeilo
Cono a gua que voIla ao nai
Iaia li iefIui neu sei, poi caninho inceilo.

As ocuIlas, fonles ne guian con un canlo,
Aves do paiaso agilan suas liiIhanles penas,
Novanenle iessoa da ninha infncia o acaIanlo,
No douiado enaianhai e zunlii de aleIhas
}unlo da ne ne ieenconlio en pianlo.

12
A PONTE

IeIa ponle o caninho passa solie un iiacho de nonlanha, ao Iongo de
una cachoeiia. Ceila vez j andei poi esse caninho, j nuilas e nuilas vezes,
nas especiaInenle una vez duianle a gueiia quando ninhas feiias
leininaian e eu piecisava, novanenle, pailii. Tinha que apiessai-ne pIos
caninhos e vias feiieas paia chegai en lenpo ao seivio. Cueiia e seivio,
feiias e convocao, cailo veineIho e cailo veide, exceIncias, ninislios,
geneiais e esciiliios, quo iiieaI eia aqueIe nundo sonliio, nas vivo e cheio
de podei paia envenenai o nundo, e a nin, sinpIes andaiiIho e pinloi de
aquaieIas, liiai-ne de neu iefgio. L eslavan o piado e o vinhedo, e delaixo
da ponle eia noile, no escuio o iiacho soIuava e os nidos ailuslos lienian.
Solie ludo se eslendia un ceu iosado que se apagava, lieve j seiia hoia dos
piiiIanpos. Aqui no havia nenhuna pedia que eu no anasse, nenhuna gola
na cachoeiia peIa quaI eu no fosse gialo e que no descia diiela da casa de
Deus. Ioien, ludo isso no eia nada e neu anoi poi esses loilos e nidos
ailuslos eia puio senlinenlaIisno. A ieaIidade eia len oulia e se chanava
gueiia, enanava da loca de saigenlos e geneiais e eu linha que coiiei, e de
lodos os oulios vaIes do nundo niI oulios linhan que coiiei. Lia una nova
eia que coneaia e ns, polies aninais, coiianos iapidanenle, e o lenpo se
pioIongava ainda nais. Duianle loda a viagen a gua soIuanle sol a ponle
canlou en nin, o cIido cansao do anoilecei iessoava en nin e ludo paiecia
iidcuIo denais e confuso.
Agoia, lodos seguinos, cada quaI en seu caninho, ao Iongo de seu iio,
e filanos o veIho nundo, os ailuslos e as coIinas de piado, con os oIhos nais
quielos, nais cansados. Recoidanos os anigos que jazen enleiiados, salenos
que foi pieciso, liisles e confoinados.
Ioien a gua, nais leIa ainda, desce azuI e lianca peIa coIina paida,
canlando a veIha cano, e o ailuslo conlinua cheio de neIios. Nenhuna
lionpelada iessoa nais ao Ionge e a naioi paile do lenpo passa enlie dias e
noiles cheias de ngicas, enlie o ananhecei e o anoilecei. Assin, o pacienle
coiao do nundo conlinua a lalei. Se deilainos na ieIva e ouviinos a leiia,
ou iecIinados solie a ponle ouviinos a gua, ou se Ionganenle oIhainos o
ceu cIaio, enlo, ouviianos o giande e conpassado coiao. L esse o coiao
da ne cujos fiIhos lodos ns sonos.
Hoje, passando peIo neu caninho de despedida, ne Ienlio daqueIa
noile, o seu pesai j iessoa en nin de Ionge, seu peifune e o seu azuI nada
nais salen de Iulas e giilos.
L o dia h de chegai en que nada disso exislii nais, nada daquiIo que
lanlo angusliou e defoinou a ninha vida ne apavoiando. Ceilo dia chegai a

13
paz con o Ilino cansao e a leiia ne ne lonai en si. Isso no sei o fin,
nas a iessuiieio, sei un lanho e un adoinecei na quaI desapaieceio o
veIho e o nuicho, o joven e o novo coneaio a ievivei. Lnlo queio
caninhai esliadas assin, con oulios pensanenlos, esculai os iiachos,
espieilai os ciepscuIos senpie nais e nais.

14
MagnIflco Mundo

Se veIho ou joven, e senpie assin que sinlo:
Na noile una nonlanha, una nuIhei siIenciosa ao laIco,
Ao Iuai a Ieve cuiva do lianco caninho,
De saudades aiianca-ne do peilo o coiao.

Oh! Mundo aidenle, nuIhei lianca ao laIco,
Dislanle o ioIai do lien, no vaIe o uivai do co.
Oh! Cono nenlis, cono ne enganais, que anaigoi,
Apesai de ludo es neu deIiio, neu nais doce loipoi.

Inneias vezes lenlei o caninho da leiiveI veidade
Onde cnlio e Iei, assislenle e noda doninan,
Ioien s, senpie escapei, desiIudido nas en Iileidade
Iaia I onde o sonho e a alenoada Ioucuia feiviIhan.

Na ivoie venlo cIido da noile, noiena cigana,
Mundo de Iouca saudade e peifune de poesia.
Magnfico nundo a quen senpie ne enlieguei,
Onde luas fascas ne fuIninan e lua voz ne chana.

15
A CA5A DO PA5TOR

Iassai poi essa leIa casa despeila en nin una uiea de saudade e de
noslaIgia. Saudade de siIncio, caIna e luiguesia, noslaIgia de canas
confoilveis, lancos de jaidin e oIoies de cozinha saloiosa. Mais ainda,
saudade de una lilIioleca, de lalaco e de veIhos Iivios. L na ninha juvenlude,
cono despiezei e zonlei a leoIogia! Hoje sei que eIa e una eiudio cheia de
gailo e de nagia. No Iida con nesquinhaiias de nelios e de quiIogianas,
nen con aloiiecidas hisliias da civiIizao, onde s se gueiieia, acIana e
aliaioa. Con deIicadeza e finuia eIa liala das coisas nlinas, anadas e eleieas,
con niseiicidia e saIvao, con anjos e sacianenlos.
Iaia pessoas cono eu, seiia naiaviIhoso vivei aqui e sei un pasloi.
LspeciaInenle paia aIguen cono eu. Sei que eu no conseguiiia sei aqueIe
honen de paIel pielo, sulindo e descendo poi a, anando inlinanenle suas
aIanedas de peieiias, nas s con o espiilo, cono en pailoIas a consoIai os
noiilundos da aIdeia, Iendo os veIhos Iivios en Ialin, con disciio dando as
oidens a cozinheiia e, aos doningos, con un leIo seino na nenle, descei
peIa aIaneda IadiiIhada ale a igieja`
Se fizesse lenpo iuin, eu aqueceiia inlensanenle a casa, e deliuado
nuna dessas Iaieiias azuis ou esveideadas, de vez en quando, chegaiia ale a
janeIa, laIanando a calea conovido peIo lenpo.
Mas, peIo conliiio, se o lenpo fosse lon, eu peinaneceiia
Ionganenle no jaidin coilando e anaiiando ninhas videiias, ou chegaiia ale
a janeIa escancaiada e, de pe, ficaiia oIhando as nonlanhas cinzas e escuias
ielonaien sua coi iosada e liiIhanle. Ah! L con que sinpalia oIhaiia paia
quaIquei andaiiIho que passasse poi ninha poila. Lu o seguiiia con
pensanenlos lenevoIenles e leinos, con saudade lanlen, pois eIe havia
escoIhido o neIhoi, eIe sin eia un veidadeiio e sinceio hspede e peiegiino
desse nundo e no eu, que iepiesenlava aqui o senhoi, o sedenliio.
Un pasloi cono esse eu laIvez pudesse sei, nas laIvez lanlen un
oulio, difeienle. No esciiliio sonliio, Iulando con niI dennios, lenlaiia
fazei passai as ninhas noiles con un pesado linlo da oigonha, ou
angusliado poi leiiveis pesadeIos despeilaiia, acoidado peIo peso da ninha
conscincia dos pecados cIandeslinos con as ninhas fieis do confessioniio.
Ou deixaiia o poilo veide do jaidin senpie liancado e o saciislo lialaIhai
poi nin, pouco ne inpoilando con a ninha posio, a ninha aIdeia, o dialo
e o nundo, solie un confoilveI canape ficaiia deilado, funando e
pieguiando, a noile, pieguioso denais paia despii-ne, peIa nanh
pieguioso denais paia ne Ievanlai.

16
Alieviando: nessa casa eu no seiia nenhun pasloi seno o nesno,
inofensivo e inslveI peiegiino de agoia. No seiia nunca un padie, nas, oia
un leIogo fanlslico, oia un gcurnc| lienendanenle pieguioso
peiseguindo as gaiiafas de vinho e as jovens danas, oia un poela e un
nnico, oia noslIgico con o polie coiao cheio de nedos e anaiguia. L poi
isso que no faz difeiena, se oIho o poilo veide, as aIanedas, o leIo jaidin e
a casa do pasloi poi denlio ou poi foia. Se a ninha saudade chega da iua peIa
janeIa ale o quielo e espiiiluaI senhoi, ou, se cheia de inveja, aconpanha o
peiegiino. D no nesno, se eu fosse padie aqui ou vagalundo na iua, e ludo
iguaI con exceo de aIgunas poucas coisas con as quais eu ne inpoilo
nuilo. L senlii que a vida paIpila en nin, quei seja na ponla da Ingua ou na
pIanla do pe, quei seja no piazei ou na loiluia, que neu espiilo seja vivaz,
que possa liansfoinai-se en inneias fanlasias e foinas, en pasloi e en
peiegiino, en cozinheiia e en assassino, en ciianas e en aninais,
piincipaInenle en pssaios e ivoies lanlen. Isso e nuilo inpoilanle, isso
eu queio e pieciso paia a vida, e se un dia no pudei sei nais assin e eu livei
que vivei na chanada ieaIidade, enlo piefeiiiei noiiei.
Recoslei-ne solie a fonle e desenhei a casa do pasloi con esse seu
poilo veide que lanlo anei, e con o canpaniio ao fundo. L possveI que
pinlasse o poilo len nais veide do que o e na ieaIidade, e na aIluia do
canpaniio lanlen lenha exageiado un pouco, nas o nais inpoilanle e que
duianle un quailo de hoia enconliei nessa casa a ninha pliia. Senliiei
saudades dessa casa que s vi poi foia e na quaI no conheo ninguen, a
nesna noslaIgia que sinlo de una veidadeiia pliia, de Iugaies onde fui
ciiana e feIiz, pois lanlen aqui, poi quinze ninulos, fui ciiana e feIiz.

17
UMA QUINTA

Quando ievejo essa alenoada iegio ao suI dos AIpes, enlo lenho a
inpiesso de ieloinai de un exIio paia a ninha casa, e cono se finaInenle
ne enconliasse novanenle no Iado ceilo das nonlanhas. Aqui, o soI liiIha
nais inlensanenle, as nonlanhas so nais aveineIhadas, aqui liolan
caslanhas e vinho, anndoas e figos, as pessoas so loas, educadas e genlis,
apesai de seien polies. Tudo que ciian paiece sei lo lon, lo ceilo e genliI,
cono se fosse feilo peIa naluieza: as casas, os nuios, as videiias, os caninhos,
as pIanlaes e os leiiaos. Nada e novo, nen veIho, e cono se livesse sido
feilo cono una iocha, una ivoie, un nusgo, haliInenle copiado da
naluieza. O nuio da videiia, a casa, o leIhado, ludo foi feilo con o nesno
naleiiaI, ludo conlina fialeinaInenle, nada paiece sei eslianho, hosliI e
vioIenlo, ludo paiece sei faniIiai, aIegie e vizinho.
Voc pode senlai-se onde quei que seja, solie un nuio, una iocha ou
un loco de ivoie, solie a ieIva ou no cho. Ln quaIquei paile voc se vei
iodeado poi un quadio, poi una poesia, a sua voIla o nundo iessoai leIo e
feIiz.
Aqui, nessa quinla, viven canponeses polies que no ln gado, s
poicos, calias e aves. LIes pIanlan videiias, niIho, fiulas e veiduias. A casa e
loda de pedia, os lelos e as escadas lanlen, ao plio Ieva una escada
escuIpida enlie duas piIaslias de pedia, e poi loda a paile, enlie pedias e
canleiios, desponla o azuI do Iago.
Os pensanenlos e os piolIenas paiece que ficaian paia alis dos
picos nevados. Lnlie pessoas sofiidas e coisas feias a genle pensa e sofie lanlo.
L e nuilo difciI, e desespeiadanenle inpoilanle, achai una juslificaliva
paia a vida, pois, seno, cono e que se viveiia` Con lanla infeIicidade a sua
voIla a genle se loina neIancIico.
Aqui, poien, no exislen piolIenas, a vida no piecisa de juslificaliva,
os pensanenlos paiecen jogos, a genle senle que o nundo e leIo e a vida lo
cuila, nas nen lodos os senlidos descansan. Lu goslaiia de lei agoia nais un
pai de oIhos e nais un puIno. Lslendo ninhas peinas solie a ieIva, goslaiia
que fossen nais Iongas.
Lu desejaiia sei un giganle: a ninha calea ficaiia junlo da neve solie
un paslo nos AIpes enlie as calias, e neus aileIhos, I enlaixo, liincaiian
con as guas do Iago piofundo. Assin, ficaiia deilado e no ne Ievanlaiia
nunca nais. Lnlie neus dedos ciesceiian ailuslos, en neus caleIos as iosas
dos AIpes, neus joeIhos seiian coIinas, solie neu peilo ficaiian os vinhedos,
as casas e as capeIas. Assin, ficaiia deilado niIhaies e niIhaies de anos,
piscando oia paia o ceu oia paia o Iago, se espiiiasse enlo choveiia, neu

18
hIilo faiia a neve deiielei-se e danaien as cachoeiias. Se eu noiiesse,
noiieiia o nundo inleiio e, enlo, aliaves dos oceanos, luscaiia un novo soI.
Onde peinoilaiei hoje` Isso pouco ne inpoila! L o nundo o que faz`
Sei que ciiaian novos deuses, novas Ieis, novas Iileidades` Tanlo faz! Mas,
que aqui ainda fIoii una pinuIa e suas foIhas ainda eslo aveIudadas, que
enlie os choupos sopia un venlo suave e doce, que enlie neus oIhos e o soI
zunle e esvoaa una aleIha douiada, isso no ne e indifeienle. LIa zunle a
cano da feIicidade, da eleinidade, sua cano e a ninha hisliia solie o
nundo.

19
Chuta

Chuva noina, chuva de veio
oiluIha de ivoies e ailuslos.
Oh! Cono e lon e cheio de lno
Una vez nais sonhai de veidade!

Quanlo lenpo fiquei aqui foia,
Quo eslianha essa sensao:
Halilai a pipiia aIna,
O eslianho, sen aliao.

Nada queio, nada peo.
aixinho canlaioIo sons de ciiana,
L, suipieso, chego ao leio
Dos sonhos quenles de foIgana.

Coiao cono esls nachucado
Ioien feIiz, ienexendo ceganenle.
Nada pensai, nada salei,
Respiiai e senlii, sonenle.

2O
RVORE5

As ivoies senpie foian paia nin os oiadoies nais convincenles. Lu
as veneio enlie suas fanIias e povos, as fIoieslas e os losques, nas, ainda
nais as adoio quando eslo a ss. Lnlo so cono os seies soIiliios, nas no
cono eienilas que poi causa de aIguna fiaqueza se isoIaian, nas cono os
giandes honens soIiliios: cono eelhoven e Nielzsche. Ln suas copas cicia o
nundo, suas iazes jazen no infinilo. SoIiliias, eIas no se peiden, seno con
loda a foia de seu sei piocuian a nica nela, pieenchei a sua pipiia Iei
desenvoIvendo suas foinas e se aulo-iepiesenlando. No exisle nada nais
sanlo, nais exenpIai do que una leIa e foile ivoie. Quando una ivoie e
coilada e seu feiinenlo noilaI fica exposlo ao soI, enlo e possveI Iei-se en
seu loco, que ao nesno lenpo Ihe seive cono Ipide, loda a sua hisliia. No
ceine e nas ianificaes enconlia-se fieInenle desciila loda a Iula, lodo o
sofiinenlo, lodas as doenas, loda a feIicidade e lodo seu desenvoIvinenlo
nos anos iuins e nos anos foiles, nas agiesses e nas lenpeslades solievividas.
Todo joven canpons conhece a nadeiia nais foile e nolie pIos seus aneis
de vida nais unidos, e que e I no aIlo das nonlanhas, desafiando os nais
conslanles peiigos, que ciescen os lioncos nais exenpIaies, nais foiles e
iesislenles. ivoies so ieIquias. Quen sale cono faIai-Ihes, ouvi-Ias, esse
conhece a veidade. LIas no piegan ensinanenlos e ieceilas, piegan
isoIadanenle a piiniia Iei da vida.
Una ivoie diz: eu liago en nin una Iuz, un pensanenlo, un
nago, pois eu sou a vida da vida eleina. Soleila e nica foi a jogada que a
eleina ne ousou conigo en ninhas foinas, na consliluio da ninha peIe,
na nais Ieve cicaliiz en ninha casca ou no nais Ieve novinenlo de ninhas
foIhas. Nada sei solie neus pais, nen dos niIhaies de fiIhos que ano a ano
liolan de nin. Vivo o segiedo da ninha senenle ale o fin, aIen disso nada
nais ne pieocupa. Lu lenho a ceileza de lei Deus en nin e que a ninha
nisso e sanla e dessa confiana vivo.
Quando eslanos liisles, sen nais nenhuna vonlade de aluiai a vida,
enlo una ivoie pode faIai conosco. LIa dii: CaIna, caIna! OIhe-ne! Vivei
no e fciI, nas nen lo difciI, pensanenlos assin so ciiancice, caIe, deixe
que Deus faIe en voc. Voc liene poique seu caninho Ihe afasla da ne e da
pliia, nas cada passo e cada dia o Ievaio novanenle ao seu ieenconlio. A
pliia no esl I, nen c, esl en voc ou en Iugai aIgun.
A noslaIgia de un viajanle coila o neu coiao quando a noile ouo as
ivoies sussuiiaien. Lsculando Ionganenle e, quielo, desculio a essncia
dessa saudade, que cono podeiia paiecei no e una fuga do sofiinenlo,
seno a noslaIgia poi una pliia, a saudade de una ne ou a piocuia de
novos snloIos paia a vida. L a saudade que nos guia paia casa. Todo

21
caninho Ieva paia casa, quaIquei passo e un nascei, un noiiei, quaIquei
sepuIluia una ne.
L assin, quando a noile senlinos nedo de nossos pensanenlos
infanlis, que a ivoie cicia. As ivoies ln pensanenlos exlensos, caInos e de
fIego conpiido, da nesna foina que sua vida e nuilo nais Ionga que a
nossa.
Lnquanlo no apiendenos a ouvi-Ias, so nais slias que ns, nas
quando conseguinos, enlo, especiaInenle essa piessa e iapidez infanliI en
nossos pensanenlos se enche de una aIegiia sen iguaI. Quen j apiendeu a
ouvii una ivoie no deseja nais sei una, no desejai sei nada nais do que
e e isso e a pliia, a feIicidade.

22
Satlsfao de lntor

Nos canpos ciescen os ceieais, cuslan dinheiio,
Os piados ceicados con aiane faipado,
Assin feilos peIa necessidade e ganncia,
Tudo paiece encIausuiado, esliagado.

Mas, aqui, en neus oIhos halila
Nas coisas una oulia Iei,
O vioIela se diIui e a pipuia donina,
Suas inocenles canes canlaiei.

AnaieIo con anaieIo, anaieIo e veineIho unificados,
O fiio azuI Ievenenle iosado,
Luz e coi ievoan de nundo en nundo,
Se cuivan e se coIoien en ondas de anoi.

O espiilo que ludo cuia, donina,
De novas nascenles o veide iessuige,
Con lon senso a leiia sei dividida,
Nos coiaes ieinai paz e aIegiia.

23
TEMPO IN5TVEL

Solie o Iago paiia un ai noino, cinza e anedionlado, paiece que vai
chovei. Vou ale a piaia que fica aqui peilo de ninha hospedaiia. H una
especie de chuva que e aIegie, que iefiesca, a de hoje no e assin. O lenpo
lodo a unidade desse ai paiado sole e desce, foinando pesadas nuvens que
caen. Dvida e nau hunoi paiian no ceu.
L eu, que havia inaginado essa noile lo nais leIa: janlai e peinoilai
na laleina dos pescadoies, un passeio na piaia, un lanho no Iago ou ale
laIvez nadai a Iuz do Iuai. Ln Iugai disso un ceu escuio, desconfiado, joiia
neivoso suas lionlas-dgua capiichosas, e eu, no nenos neivoso, vou ne
esgueiiando peIa paisagen desconposla. TaIvez onlen a noile eu lenha
lelido vinho denais ou lido aIgun pesadeIo. S Deus sale o que h, s sei
que neu hunoi foi paia o infeino, que o ai esl noino e pesado, neus
pensanenlos olscuios e o nundo opaco.
Hoje a noile pediiei paia fiilaien uns peixes e os coneiei, lelendo
laslanle vinho linlo da iegio, assin faienos o nundo liiIhai novanenle e
achaienos a vida nais supoilveI. Iaia no nais vei e ouvii essa chuva
noina, acendeienos o fogo na Iaieiia da laleina, funaiei un Iongo chaiulo
iissago e oIhaiei neu copo de vinho conlia as chanas fazendo-o liiIhai
cono sangue, ceilanenle faienos isso e enlo a noile h de passai,
conseguiiei doinii e ananh sei ludo difeienle.
Os pingos da chuva caen solie a gua da piaia, un venlo fiio e nido
agila as ivoies noIhadas que ieIuzen cono peixes noilos. O dialo
enloinaia o caIdo, nada nais esl ceilo e afinado, nada nais aIegia e aquece,
ludo paiece vazio e liisle, esliagado, os lons desafinados e as coies faIsas.
en que sei poi que ludo esl assin. No e poi causa do vinho que eu
leli onlen, nen da cana incnoda en que doini, nen poi causa do lenpo
chuvoso. Ioian os dialos que passaian poi aqui e desafinaian coida poi
coida en neu sei. O nedo esleve novanenle piesenle, esse nedo dos sonhos
de ciiana, de conlos de fada e de desvenluias de gaiolo de escoIa. Lsse nedo
de eslai ceicado peIo inulveI, essa neIancoIia, esse nojo. Cono e inspido
esse nundo! L cono e hoiiveI ananh lei que Ievanlai novanenle, conei e
vivei! AfinaI, paia que se vive` Ioi que sonos lo idiolanenle londosos` Ioi
que no jazenos h nuilo no Iago` Conlia isso no h ienedio aIgun. L
inpossveI sei ailisla e vagalundo, e ao nesno lenpo un luigus honeslo e
so. Voc quei a enliiaguez, enlo supoile a iessaca! Voc piocuia o liiIho
do soI e alenoadas fanlasias, lei que aceilai a sujeiia e o nojo! Isso ludo esl
denlio de voc: ouio e sujeiia, vonlade e doi, iiso de ciiana e nedo da noile.
Diga SIM a ludo, no fuja de nada, no se iIuda con nenliias. Voc no e

24
nenhun giego, nenhun luigus equiIiliado e dono de si, voc e un pssaio
na lenpeslade. Deixe que caia a lenpeslade, deixe-se Ievai! Quanlo voc j
no nenliu, niIhaies de vezes iepiesenlou o slio e o equiIiliado, o feIiz e
escIaiecido en seus Iivios e poesias! Lia assin que Iulavan os heiis no
alaque enquanlo os expeiienles lienian! Meu Deus, que polie nacaco e o
honen, que paiceiio, piincipaInenle o ailisla, o poela e piincipaInenle eu!
Iaiei con que fiilen paia nin uns peixes e o Nosliano leleiei nun
copo giosso, neu Iongo chaiulo soiveiei cuspindo no fogo da Iaieiia, e
pensaiei en ninha ne lenlando espienei do neu nedo e da ninha liisleza
aIguna gola adocicada. Depois nuna cana desconfoilveI, deilado junlo a
una paiede fina, ouviiei o venlo e a chuva, Iulaiei conlia as lalidas de neu
coiao desejando a noile, nas lenendo-a e chanando a Deus, ale que ludo
passe, ale que a dvida se canse, ale que aIgo cono consoIo e sono acenen en
nin. Lia assin quando eu linha vinle anos, e assin e ale hoje e assin sei ale
que chegue o fin. Minha vida leIa de vez en quando leiei que pagai con
esses dias, eIes ieloinaio senpie, esses dias e essas noiles, o nedo, o nojo e o
desespeio, nas apesai de ludo conlinuaiei vivendo e anando a vida. Quo
sididas e faIsas so essas nuvens solie as nonlanhas! Cono e faIso e
nelIico o iefIexo da Iuz solie o Iago! Cono e idiola e sen senlido ludo o que
ne ven a nenle!

25
A CAPELA

Lssa capeIa coi-de-iosa, con esse pequeno aIpendie, deve lei sido
consliuda poi aIguen nuilo sensveI, lon e feivoioso lanlen. } ne
disseian nuilas vezes que hoje no exislen nais honens feivoiosos. Seiia o
nesno que dizei que hoje no h nais nsica aIguna, nen ceu azuI aIgun,
pois eu lenho ceileza de que exislen nuilos honens feivoiosos, eu nesno,
lanlen, sou apesai de nen senpie lei sido.
O caninho paia o feivoi deve sei paia cada un difeienle. O neu
passou poi nuilos eiios e sofiinenlos, nailiios e inensas luiiices,
veidadeiias seIvas de luiiice. Lu eia un Iivie-pensadoi e consideiava o feivoi
cono una doena do espiilo, eia un ascela que iasgava as caines con as
unhas, desconhecendo que feivoi significava sade e aIegiia.
O feivoi nada nais e que confiana. O honen piinilivo, inocenle e
saudveI, a ciiana e o seIvagen ln confiana. Ns, que j no sonos nen
sinpIes nen inocenles, lenos de enconli-Ia aliaves de desvios. O coneo
esl na auloconfiana, no se chega a fe aliaves de conpIexos de cuIpa,
piivaes, conscincia pesada, ieseivas e saciifcios, essas foinas nos Ievan a
un Deus que no se enconlia en ns. O veidadeiio Deus en que devenos
ciei noia en ns. Quen se Ianenla no e capaz de iecelei Deus.
Oh! Queiida e nlina capeIa dessa leiia, voc conduz denlio de si
snloIos e esciilos de un Deus que no e o neu, seus fieis iezan oiaes que
desconheo, nas nesno assin sei iezai denlio de vs da nesna foina que
iezo nuna fIoiesla de caivaIhos, ou na ieIva de una nonlanha. AnaieIas,
liancas ou coi-de-iosa suigen no veide cono liolan de denlio dos jovens as
canes piinaveiis. Denlio de vs quaIquei oiao e peinilida e sanla.
A oiao e lo sanla que cuia lanlo cono una cano. A oiao e
confiana, e confiinao. Quen oia ieaInenle no pede, s faIa de suas
afIies, suas necessidades, vai canlando paia si nesno seu sofiinenlo, sua
gialido, assin cono fazen as ciiancinhas. Lia assin que iezaian os sanlos
eienilas que eslo ielialados no plio da igieja de Iisa. L o quadio nais
lonilo do nundo. L assin lanlen que iezan as ivoies e os aninais. Nos
quadios dos veidadeiios pinloies cada ivoie, cada nonlanha ieza.
Quen descendei de una feivoiosa fanIia de pioleslanles lei que
liiIhai un Iongo caninho ale descoliii essa oiao, pois conhece os infeinos
da conscincia, o noilaI espinho da decadncia, e j senliu loda a especie de
diviso, sofiinenlo e de dvida. No Iongnquo finaI de seu caninho vei, con
suipiesa, cono e sinpIes, infanliI e naluiaI a eleinidade que piocuiaia poi
caninhos lo loiluosos, apesai de no leien sido en vo. O fiIho pidigo e
senpie difeienle daqueIe que senpie ficaia en casa, ana nais inlensanenle e

26
e isenlo de juslias e iIuses. A juslia e a viilude dos pliios, viilude nuilo
anliga, pie-hisliica. Ns os nais jovens no podenos us-Ia poique s
conhecenos una feIicidade: o anoi, e sonenle una viilude: a confiana.
CapeIas, eu vos invejo poi vossos fieis, peIas vossas paiquias.
Cenlenas de feivoiosos vos queixan suas Ianenlaes, cenlenas de ciianas
enfeilan con coioas de fIoies as vossas poilas liazendo suas veIas. A nossa fe,
poien, a ciena dos peiegiinos e soIiliia. Os oulios con as suas cienas
anligas no desejan sei nossos canaiadas e e poi isso que as coiienles do
nundo passan ao Iaigo de nossas iIhas.
AIi no piado len pixino coIho fIoies: pinuIas, lievo e ianncuIos, e
as deposilo na capeIa. Delaixo do aIpendie, solie una nuiaIha, ne senlo,
canlaioIando a ninha feivoiosa cano no siIncio da nanh. Meu chapeu
deixei en cina do nuio naiion e una loiloIela azuI acala de pousai solie
eIe. No vaIe dislanle iessoa o apilo fino de un lien, solie os ailuslos, aqui e
acoI, ainda liiIha o oivaIho.

27
O efmero

Da ivoie da vida cai
IoIha en foIha solie nin.
Oh! Veiliginoso nundo coIoiido,
Cono voc cansa e enledia.
Cono e foile essa enliiaguez!
O que hoje ainda liiIha
ieve desapaiecei.
Solie neu sepuIcio naiion
ieve o venlo iangei.
Solie a ciiancinha a ne se iecIina
Seus oIhos eu goslaiia de ievei,
Seu oIhai e ninha eslieIa,
Tudo nais pode ii, desapaiecei,
Tudo noiie, ludo gosla de noiiei.
S a ne eleina peinanece,
Donde vienos,
Seu dedo Ieve escieve
Nosso none ao venlo.

28
O DE5CAN5O

O ceu esl soiiindo novanenle, u n excesso de ai paiia solie ludo.
Lssa eslianha e Iongnqua leiia ne peilence de novo, o esliangeiio loinou-se
nalivo. Delaixo da ivoie que fica aIen do Iago sei hoje o neu Iugai. }
desenhei una calana con gado e aIgunas nuvens lanlen, j escievi una
caila que no enviaiei paia ninguen e agoia liiaiei neu Ianche da nochiIa: o
po, a saIsicha, nozes e chocoIale.
Aqui len peilo h un losque de leluIas, eu iepaiaia que o cho
eslava coleilo de giavelos. Sinlo Inpelos de fazei una pequena fogueiia, pois
goslaiia de l-Ia cono una conpanheiia paia podei senlai-ne junlo deIa. Vou
ale o losque e junlo una loa liaada de chanios, coIoco papeI poi laixo e
acendo. A fina funaa vai sulindo, Ieve e aIegie, a chana aveineIhada liiIha
eslianhanenle a Iuz do soI de neio-dia.
A saIsicha esl deIiciosa, ananh vou conpiai una oulia iguaI. Sale
Deus cono seiia lino se eu livesse aqui conigo aIgunas caslanhas paia ass-
Ias ao fogo! Depois do Ianche eslendo neu casaco solie a ieIva, deilo a ninha
calea en cina e fico olseivando cono a funaa do neu pequeno saciifcio
vai sulindo peIo cIaio ceu adenlio. Ainda faIlan un pouco de nsica e
feslividade no anlienle, enlo lenlo ieIenliai aIgunas canes de
Lichendoiff que conheo de coi. No consigo Ienliai-ne de nuilas, en
aIgunas no ne ocoiien ceilas esliofes, nas laixinho as canlaioIo con as
neIodias de Hugo WoIf e Olhnai Schoeck. As nais leIas so: Qucn Prccura
pc|c Dcsccnnccidc e Qucridc c |ic| A|audc. Lssas canes so cheias de neIancoIia,
nas s cono se fossen nuvens passageiias que esconden alis de si lodo o soI
e a confiana, e isso e Lichendoiff, e e nisso que consegue uIliapassai len
aIen Moeiike e Lenau.
Se a ninha ne agoia ainda eslivesse viva eu pensaiia neIa, e lenlaiia
dizei-Ihe, confessai-Ihe ludo que goslaiia de salei solie nin.
Ln vez disso chega paia peilo de nin una nenina de uns dez anos.
LIa len caleIos pielos, fica olseivando a ninha fogueiia, pega una noz e un
pedao de chocoIale e senla-se ao neu Iado. Con a seiiedade e a dignidade
conun nas ciianas, conla-ne de suas calias e de seu iino nais veIho.
Cono sonos lanais, ns os veIhos! A, eIa piecisa pailii, ii paia casa. LIa linha
vindo aqui liazei a conida paia o pai. Oledienle e seiia se despede e con suas
neias de I veineIhas en seus lanancos segue poi seu caninho. Seu none e
Anunziala.
O fogo j se apagou, o soI j se adianlou un locado, e eu ainda queio
hoje andai un lon pedao. Aiiunando e fechando a ninha liouxa Ienlio-
ne de nais un Lichendoiff e de joeIhos canlo:

29
ieve e quo lieve chegai a paz
Lnlo descansaiei, solie nin
A leIa soIido da fIoiesla h de sussuiiai
L ninguen nais, nen aqui, ne conhecei.

IeIa piineiia vez nolo que ale nessa queiida esliofe a neIancoIia e s a
sonlia de una nuven. No e nada nais do que a Ieve nsica do efneio,
sen a quaI o leIo no nos conoveiia. LIa no e sofiida e eu vou Ievando-a
conigo en ninha naicha. Salisfeilo vou gaIgando peIa seiia acina, I
enlaixo o Iago piofundo, junlo de nin un iiacho de noinho con suas iodas
adoinecidas e os caslanheiios, e assin vou seguindo peIo sossegado dia
adenlio.

3O
O eregrlno ara a morte

Tanlen a nin chegais,
No iis ne esquecei,
O sofiinenlo leininai
A coiienle ii se aiiefecei.

Ainda paieces eslianho e dislanle
Moile, queiido iino,
Cono eslieIa fiia, osciIanle
Iaiias solie ninha afIio.

AIguna vez, poien, le apioxinais
Cheio de chanas e aidenle,
Tona-ne, sou lua
Aqui eslaiei, venha ananle!

31
O LAGO, A RVORE, A MONTANHA

Lia una vez un Iago azuI solie o quaI, ceu azuI adenlio, eiguia-se
veide e anaieIa una ivoie na piinaveia e aIen das onduIanles nonlanhas o
ceu descansava quielo.
Un viajanle eslava senlado ao pe da ivoie e pelaIas anaieIas caian-
Ihe solie os onlios. LIe eslava cansado e fechaia seus oIhos, a ivoie anaieIa
coliia-o de sonhos.
O viajanle ieloinaia infncia, eia de novo un nenino que ouvia,
alis de sua casa, a ne a canlai e filava una loiloIela anaieIa esvoaai
docenenle, eia de un anaieIo aIegie conlia aqueIe ceu azuI. Lnlo, coneou
a coiiei alis deIa pIos piados, peIo iiacho ale o Iago onde en seu vo aIlo
passou poi solie a Inpida gua. A o nenino voou alis deIa con un fIuluai
Ieve, fciI, novo e feIiz denlio daqueIe espao azuI. O soI liiIhava en suas asas
e eIe solie o Iago, acina das nonlanhas conlinuava a voai alis do anaieIo.
L no aIlo, pousado nuna nuven, eslava Deus iodeado pIos anjos canlando.
Un dos anjos Ienliava nuilo sua ne. LIe seguiava un iegadoi, incIinando-
o solie un canleiio de luIipas, paia que lodos pudessen lelei. Ioi paia junlo
deIe que o nenino-anjo voou, aliaando-o.
O viajanle esfiegaia os oIhos fechando-os novanenle. O nenino-anjo
liazia una luIipa veineIha e piendeu-a solie o luslo da ne, una oulia
coIocou en seus caleIos, enlo voaian lodos, anjos, loiloIelas, aninais,
pssaios e peixes que I eslavan. Quen o nenino chanasse paia junlo de si
vinha voando ale suas nos e ficava peilencendo-Ihe, deixando acaiinhai-se,
inleiiogai e sei nandado enloia.
O viajanle despeilaia e pensava nos anjos. Ouvia o Ieve nuiniio das
foIhas da ivoie e a caIna e quiela vida sulii e descei en douiadas coiienles
peIo seu cauIe. A nonlanha o filava e I, coleilo nun nanlo naiion,
deliuaia-se Deus e canlava. Suas canes eia possveI ouvii poi lodo Iado
ciislaIino do Iago, eian singeIas, e en suidina nisluiavan-se ao Ieve son do
coiiei da seiva da ivoie, ao sangue que coiiia en seu coiao, as coiienles
douiadas que o sonho fazia coiiei peIo seu sei.
Lnlo eIe nesno piincipiaia a canlai, devagai, Ionganenle. Sua
cano no linha aile, eia cono o pipiio ai, cono o lalei de ondas, soava
cono o zunlido de una aleIha, nas eia a iesposla paia o Deus dislanle que
canlava, paia a seiva que coiiia peIa ivoie e paia a cano que coiiia en suas
veias.
Longanenle, o viajanle ficou assin a canlaioIai, cono o son da
canpnuIa ao venlo da piinaveia e do gafanholo enloando sua nsica na
giana. TaIvez lenha canlado loda una hoia ou lodo un ano. Canlava

32
divinanenle, con singeIeza. Canlava a loiloIela, a ne, a luIipa, o Iago, seu
sangue e a seiva da ivoie.
Quando, disliado, seguiu seu caninho peIa quenle leiia adenlio, aos
poucos foi se Ienliando de sua nela, de seu none, que eia una leia-feiia e
que I, do oulio Iado, o lien coiiia paia MiIo. Agoia eIe s ouvia ainda un
canlai que chegava de Ionge, do oulio Iado do Iago, eia Deus que en seu
nanlo naiion conlinuava a canlai, nas pouco a pouco o son foi-se peidendo
do seu aIcance.

33
Magla das cores

De quando en quando un sopio divino,
Ceu en cina, ceu no fundo,
MiI canes canla a Iuz,
No nuIlicoIoi Deus se fez nundo.

ianco paia o pielo, quenle paia o fiio
Senlen-se senpie aliaidos.
Do eleino luiliIhai desse calico iio
IiIlia-se novo o aico-iis.

IeIa nossa aIna assin se liansfoina niI vezes en
loiluia e enconlio
A Iuz de Deus ciiada, foina
L cono soI a enaIlecenos.

34
CEU ENCOBERTO

Lnlie as iochas fIoiescen pequenas eivas ans. Deilado, oIho o
ciepscuIo e vejo cono o ceu vai sendo Ienlanenle lonado poi pequenas,
quielas e confusas nuvens. L en cina deve havei venlos que nen senlinos
aqui. Vo lecendo as nuvens cono se fossen fios.
Cono o evapoiai e o condensai dgua da leiia ocoiie denlio de un
ceilo iilno, da nesna foina que as naies e as eslaes do ano oledecen seus
peiodos ceilos ocasionando suas conseqncias exalas, assin lanlen
lianscoiie ludo en nosso nlino segundo ceilas Ieis e ceilo iilno. Un ceilo
Iiofessoi IIiess chegou ale a caIcuIai una ceila seqncia nuneiica paia
deleininai a iepelio peiidica de aconlecinenlos na vida, paiece ale
KallahIa, piovaveInenle e una cincia KallahIa. O falo de sei desdenhada
pIos piofessoies geinnicos pesa laslanle a seu favoi.
As ondas depiessivas en ninha vida, que lanlo leno, lanlen
ieloinan con ceila ieguIaiidade. No ne iecoido de dalas ou de nneios,
pois nunca oledeci a un diiio cionoIgico. No sei, nen queio salei se o
nneio 23 ou o 27, ou quaIquei oulio que seja, lenha aIgo a vei con isso. S
sei que de lenpos en lenpos, sen nolivo pIausveI, a ninha aIna e lonada
peIa depiesso. Lnlo apaiece una sonlia solie o nundo cono a sonlia de
una nuven. A aIegiia soa faIsa e a nsica inspida. A liisleza donina e
noiiei e neIhoi que vivei. De vez en quando, de iepenle, essa neIancoIia ne
donina. No sei en que inleivaIos, nas Ienlanenle, colie neu ceu de nuvens.
Iiincipia con una inlianquiIidade inleiioi anlecipada poi piessenlinenlos,
nedos e piovaveInenle pesadeIos. As pessoas, casas, coies, os lons de que
senpie goslo loinan-se duvidosos, paiecendo faIsos. A nsica ne causa
cefaIeias, cailas, lodas ne paiecen desgoslosas, cono se viessen cheias de
sulenlendidos. Nessas hoias sei oliigado a conveisai con aIguen loina-se
un supIcio e inevilaveInenle Ieva a naI-enlendidos. Ioi causa dessas hoias e
que no se possui ainas de fogo,nas so nessas que nais se senle a faIla de
una. Conlia ludo senlinos iaiva, sofiinenlo e queixa. Conlia os honens,
conlia os aninais, conlia o lenpo, conlia Deus, conlia o papeI do Iivio que
Ienos, conlia o lecido da ioupa que veslinos. Mas, lodo esse dio, essa
inpacincia, essa iaiva e essa acusao no se diiigen as coisas, so un
iefIexo de nin nesno. Sou eu que neieo o dio, sou eu que liago discidia
e feiia ao nundo. Hoje, descanso de un desses dias. Lu sei que agoia posso
conlai con una pequena pausa. Hoje sei quo leIo e o nundo, que paia nin
duianle hoias e infinilanenle nais leIo do que paia quaIquei oulio, que as
coies paiecen nais doces, que o ai coiie nais aIegie e a Iuz fIulua con naioi
Ieveza. Tanlen sei que ludo isso pago, exalanenle, con esses dias quando a
vida e insupoilveI paia nin. Lxislen lons ienedios conlia a depiesso: a fe,

35
a cano, fazei nsica, poesias, lelei vinho e andai a pe. L desses ienedios
que eu vivo, cono o eienila que vive de seu lieviiio. As vezes lenho a
inpiesso que a laIana se desequiIilia, que as ninhas hoias loas loinan-se
ainda nais iaias, nenos loas paia podeien conpensai as ns, poien, as
vezes, sinlo o conliiio, sinlo lei feilo piogiessos, que as hoias ns
dininuian, aunenlando-se as loas. O que, poien, no desejo nunca, nen
nos pioies nonenlos, e o loIeiveI e sanlo equiIliio, aqueIe eleino
inleinediiio enlie o lon e o iuin. No e no. De piefeincia una cuiva
ainda nais acenluada ~ o sofiinenlo ainda naioi, nas, en conliapailida, os
nonenlos feIizes ainda nais liiIhanles!
Aos poucos essa n-vonlade vai ne deixando e a vida e novanenle
leIa, o ceu novanenle cIaio e andai len novanenle senlido. Nesses dias de
ieloino sinlo aIgo cono se fosse un lIsano, o cansao sen doi, a iesignao
sen anaiguia, o agiadecinenlo sen auloconpIacncia. Aos poucos, devagai,
novanenle ascende a Iinha da vida. } se enloa o veiso de una cano, coIhe-
se una fIoi, liinca-se con a lengaIa, en suna ainda se vive, vencenos de
novo e venceienos oulias e oulias vezes nais, laIvez ainda nuilas vezes.
Seiia inpossveI paia nin descievei se esse anuviado e pesado ceu e que se
iefIele en ninha aIna, ou se e vice-veisa, que Ieio nesse ceu sonenle o iefIexo
do nlino do neu sei. As vezes ludo isso ne paiece confundii-se! H dias en
que lenho ceileza de que ninguen consegue peicelei con lanla exalido,
fideIidade e pieciso as nudanas na alnosfeia, nas nuvens, nos lons das
coies, nos oIoies e vaiiaes da unidade cono eu con essa ninha veIha e
neivosa sensiliIidade de poela e andaiiIho. Oulias vezes, cono hoje, duvido
que janais lenha iepaiado, ouvido ou senlido aIguna coisa, que ludo que
penso e peicelo e s un iefIexo do nlino do neu sei.

36
CA5A VERMELHA

Casa veineIha! De seu pequeno jaidin e vinhedo exaIa lodo o suI dos
AIpes. Muilas vezes j passei poi li e fizesle lienei essa nsia de andaiiIho en
neu sei fazendo que se Ienliasse do seu oposlo. Una vez nais liinco con as
veIhas neIodias: lei una pliia, una pequena casa nun veide jaidin, siIncio
ao iedoi e nais aIen a pequena aIdeia. No quailinho a ninha cana oIhaiia
paia o ananhecei, a ninha pipiia cana, paia o suI oIhaiia a ninha nesa e I
eu penduiaiia a pequena e anliga Viigen Sanla que conpiaia en iescia en
oulia viagen.
Cono o dia que fica enlie a noile e o ananhecei, assin enlie o sonho
poi una pliia e essa nsia de viajanle, lianscoiie a ninha vida. TaIvez un
dia eu chegue ale o ponlo quando a viagen e a dislncia se enconliaio en
ninha aIna e enlo Ievaiei en nin as suas inagens sen lei que ieaIiz-Ias.
Tanlen laIvez chegue o dia en que possuiiei pliia en nin, enlo no nais
leiei que nanoiai casinhas veineIhas e jaidins. Tei una pliia denlio de si
nesno!
Cono seiia enlo oulia a vida! LIa leiia un epicenlio da quaI
enanaiian lodas as foias.
Dessa foina, poien, a ninha vida no possui epicenlio aIgun,
esvoaa linuIa enlie diveisos pIos e conliapeIos. Saudade de un Iai aqui,
saudade de eslai a caninho I, una nsia poi soIido e ieliio aqui, nsia poi
anoi e conunidade I! } fui coIecionadoi de Iivios e quadios e j ne desfiz
de ludo. } cuIlivei o vcio e a voIpia que ne Ievou a caslidade e ao ascelisno,
cnscio veneiei a vida cono naleiia o que ne fez descolii-Ia s cono una
funo e podei an-Ia.
en, nas ninha funo no e liasfoinai-ne, isso e a funo do
niIagie, quen poien o piocuiai, lenlai alia-Io paia junlo de si, lenlai foi-Io,
desse eIe s fugii. O neu piopsilo e ficai fIuluando enlie nuilas lenses
conliadiliias, nas eslai pionlo paia quando o niIagie chegai a nin. Meu
piopsilo e eslai senpie insalisfeilo e sofiei senpie inquielao.
Casa veineIha denlio desse jaidin veidejanle! Lu j le vivi, no devo
desejai vivei-le de novo. } live pliia una vez, j consliu una casa, nedi
lelos e paiedes e fiz os caninhos peIo jaidin. As paiedes enfeilei con os neus
pipiios quadios. Todo honen possui esse inslinlo, feIiz sou eu de j lei
podido vivei isso! Muilos dos neus desejos j se ieaIizaian en ninha vida:
queiia sei poela e consegui, quis possuii una casa e consliu una, quis lei
nuIhei e fiIhos e os live, quis faIai aos honens e inpiession-Ios e consegui,
nas cada desejo, iapidanenle, liansfoinaia-se en saluiao e ficai enfasliado
eu nunca supoilei. Conpoi poenas ficou paia nin suspeilo, a ninha casa ne

37
loIhia, nenhuna nela aIcanada eia una nela, lodo caninho eia un desvio e
lodo descanso despeilava una nova noslaIgia.
Ainda leiei que liiIhai nuilos desvios e nuilas salisfaes ne
decepcionaio, nas aIgun dia ludo lei un senlido, pois e I onde os
conliasles se apagan que esl o Niivana, denlio de nin poien ainda liiIhan
cIaias as anadas eslieIas da saudade.

38
A nolte

A noile, pIos canpos,
Lenlos passeian os ananles,
As nuIheies soIlan seus caleIos,
O dinheiio confeien os coneicianles.
Alenoiizados luigueses Ien as novidades
Ln seus vespeilinos,
As ciianas doinen sonhos piofundos
Ceiiando foiles seus punhos.
Cada quaI faz o veidadeiio
Seguindo fieI oliigao
uigus, ananles e iecen-nascidos
L eu pipiio, negao`
Que nada! Tanlen lenho ninhas nanias
Das quais ne sinlo esciavo,
No ne piescindo do espiilo nundano
LIas lanlen fazen senlido.
Andando, paia cina e paia laixo,
Dano en neu nlino,
Sussuiiando lolas canes,
endigo a nin e a Deus,
elo vinho e fanlasio
Ln sei un pach,
Me pieocupo con neus iins,
Soiiio, lelo ainda nais,
Digo sin ao neu coiao,
(De nanh isso e inpossveI),
De anligas anaiguias
Teo liincando poesias,
Vejo a Iua e as eslieIas a giiai
Iiessenlindo seu senlido,
Sinlo-ne Ievado poi eIes
Sen ne inpoilai paia onde.

39
Senliiei saudades dessa casa que s vi poi foia e na quaI no conheo
ninguen, a nesna noslaIgia que sinlo de una veidadeiia pliia, de Iugaies
onde fui ciiana e feIiz, pois lanlen aqui, poi quinze ninulos, fui ciiana e
feIiz.
Hcrnann Hcssc

Você também pode gostar