1

TEMPUS ADVENTUS
DOMINICA I ADVENTUS
OFFICIUM LECTIONIS (MATUTINUM)
[Incipit]

Invitatorium
Ant. Regem ventúrum Dóminum, * Veníte, adorémus.

Hymnus
[Ordinarium] [Extraordinarium]
Verbum supérnum pródiens, Verbum supérnum, pródiens
a Patre lumen éxiens, E Patris ætérni sinu,
qui natus orbi súbvenis Qui natus orbi súbvenis,
cursu declívi témporis: Labénte cursu témporis:

Illúmina nunc péctora Illúmina nunc péctora,

tuóque amóre cóncrema; Tuóque amore cóncrema;
audíta per præcónia Ut cor cadúca déserens
sint pulsa tandem lúbrica. Cæli volúptas ímpleat.

Iudéxque cum post áderis Ut, cum tribúnal Iúdicis

rimári facta péctoris, Damnábit igni nóxios,
reddens vicem pro ábditis Et vox amíca débitum
iustísque regnum pro bonis, Vocábit ad cælum pios;

Non demum artémur malis Non esca flammárum nigros

pro qualitáte críminis, Volvámur inter túrbines,
sed cum beátis cómpotes Vultu Dei sed cómpotes
simus perénnes cælites. Cæli fruámur gáudiis.

Sit, Christe, rex piíssime, Patri, simulque Fílio,

tibi Patríque glória Tibíque, Sancte Spíritus,
cum Spíritu Paráclito, Sicut fuit, sit iúgiter
in sempitérna sæcula. Sæclum per omne glória.
Amen. Amen.

Antiphonæ salmorum
Ant. 1 [1]: Véniet ecce Rex * excélsus cum potestáte magna ad salvándas gentes,
allelúia.
Ant. 2: Confortáte * manus dissolútas: confortámini, dícite: Ecce Deus noster véniet, et
salvábit nos, allelúia.
Ant. 3: Gaudéte omnes * et lætámini: ecce quia véniet Dóminus ultiónis addúcet
retributiónem: ipse véniet, et salvábit nos.
Ant. 4 [2]: Gaude et lætáre, * fília Ierúsalem: ecce Rex tuus véniet tibi: Sion, noli
timére, quia cito véniet salus tua.
Ant. 5: Rex noster * advéniet Christus, quem Ioánnes prædicávit Agnum esse ventúrum.
 2

Ant. 6: Ecce vénio * cito et merces mea mecum est, dicit Dóminus: dare unicuíque
secúndum ópera sua.
Ant. 7: Gábriel Ángelus * locútus est Maríæ, dicens: Ave, grátia plena: Dóminus tecum:
benedícta tu inter mulíeres.
Ant. 8: María dixit: * Putas qualis est ista salutátio, quia conturbáta est ánima mea, et
quia paritúra sum Regem, qui claustrum virginitátis meæ non violábit.
Ant. 9 [3]: In advéntu * summi Régis mundéntur corda hóminum, ut digne ambulémus
in occúrsum illíus: quia ecce véniet et non tardábit.

Versum
Lc 21,28bc [ordinarium]: Sl 49,2-3a [extraordinarium]:
V. Respícite et leváte cápita vestra. V. Ex Sion spécies decóris eius.
R. Quóniam appropínquat redémptio R. Deus noster maniféste véniet.
vestra.

[Pater-Noster & Absolutio]

Versum & Benedictio [1]

V. Iube, Dómine, benedícere.
Benedictio. Ille nos benedícat, qui sine fine vivit et regnat. Amen.
Lectio 1: Is 1,1-3
V. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
R. Deo grátias.
[Sl 48,3; 79,2; 23,7.9]
Pro orandum in ultima Lectio.

Versum & Benedictio [2]

V. Iube, Dómine, benedícere.
Benedictio. Divínum auxílium máneat semper nobíscum. Amen.
Lectio 2: Is 1,4-6; Is 1,7-9
V. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
R. Deo grátias.
[Lc 1,26-33]
R. Missus est Gábriel Angelus ad Maríam Vírginem desponsátam Ioseph, núntians ei
verbum; et expavéscit Virgo de lúmine: ne tímeas, María, invenísti grátiam apud
Dóminum: * Ecce concípies, et páries, et vocábitur Altíssimi Fílius.
V. Dabit ei Dóminus Deus sedem David, patris eius, et regnábit in domo Iacob in
ætérnum.
R. Ecce concípies, et páries, et vocábitur Altíssimi Fílius.

Versum & Benedictio [3]

V. Iube, Dómine, benedícere.
Benedictio. Ille nos benedícat, qui sine fine vivit et regnat. Amen.
Lectio ordinaria 1: Is 1,1-18  Is 1,10-18
V. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
R. Deo grátias.
[Is 1,16.18.17]
 3

R. Lavámini, mundi estóte, auférte malum cogitatiónum vestrárum ab óculis meis; * si

fúerint peccáta vestra ut cóccinum, quasi nix dealbabúntur.
V. Quiéscite ágere pervérse, díscite benefácere, quǽrite iudícium. * Si fúerint peccáta
vestra ut cóccinum, quasi nix dealbabúntur.

Versum & Benedictio [4]

V. Iube, Dómine, benedícere.
Benedictio. Per evangélica dicta, deleántur nostra delícta. Amen.
Lectio 3: Lc 21:25-33
Homilía sancti Gregórii Papæ
Homilia 1 in Evangelia
Dóminus ac Redémptor noster parátos nos inveníre desíderans, senescéntem mundum
quæ mala sequántur denúntiat, ut nos ab eius amóre compéscat. Appropinquántem eius
términum quantæ percussiónes prævéniant, innotéscit: ut, si Deum metúere in
tranquillitáte nólumus, saltem vicínum eius iudícium vel percussiónibus attríti
timeámus.
V. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
R. Deo grátias.
[Is 1,16.18.17]
R. Ecce dies véniunt, dicit Dóminus, et suscitábo David germen iustum: et regnábit rex,
et sápiens erit, et fáciet iudícium et iustítiam in terra:
* Et hoc est nomen quod vocábunt eum: * Dóminus iustus noster.
V. In diébus illis salvábitur Iuda, et Israël habitábit confidénter.
R. Et hoc est nomen quod vocábunt eum:
V. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
R. Dóminus iustus noster.

Versum & Benedictio [5]

V. Iube, Dómine, benedícere.
Benedictio. Divínum auxílium máneat semper nobíscum. Amen.
Lectio ordinaria 2:
Ex Catechésibus sancti Cyrílli Hierosolymitáni epíscopi
De duplici adventu Iesu Christi
Christi advéntum annuntiámus, non unum dumtáxat, sed et álterum prióre multo
speciosiórem. Ille enim patiéntiæ significatiónem prǽtulit; iste vero divíni regni
diadéma feret.
Nam ut plúrimum duplícia sunt ómnia apud Dóminum nostrum Iesum Christum.
Duplex natívitas, áltera ex Deo ante sǽcula, áltera ex Vírgine in consummatióne
sæculórum; duplex descénsus: unus obscúrus, qui tamquam plúviæ in vellus, alter vero
conspícuus, nimírum futúrus.
In primo advéntu fásciis involútus est in præsépio: in secúndo amicítur lúmine
quasi vestiménto. In prióre sustínuit crucem, ignomíniam aspernátus; in áltero véniet
angelórum exércitu stipátus, glorificátus.
Non ígitur in primo tantum advéntu acquiéscimus, sed et secúndum exspectámus.
Cumque in prióre dixérimus: Benedíctus qui venit in nómine Dómini, idem rursum
dicémus in posterióre: ut cum ángelis occurréntes Dómino, adorántes clamémus:
Benedíctus qui venit in nómine Dómini (Mt 21,9).
 4

Véniet Salvátor non ut íterum iudicétur, sed ut in ius vocet eos a quibus in
iudícium est vocátus. Qui prius cum iudicarétur tácuit, conscelerátis qui immánia in
illum, quando in crucem egére ausi sunt, in memóriam révocans dicet: Hæc fecísti et
tácui (Sl 49,21).
Tunc, piæ dispensatiónis causa, hómines leni persuasióne docens venit: eo vero
témpore, velint, nolint, regno illíus necessário subiciéntur.
De utróque illo advéntu lóquitur Malachías prophéta: Et statim véniet ad templum
suum Dóminus, quem vos quǽritis (Ml 3,1). Ecce unus advéntus.
Et rursus de áltero ita infit: Et Angelus testaménti quem vos quǽritis. Ecce véniet
Dóminus omnípotens: et quis sustinébit diem ingréssus eius aut quis subsístet in visióne
eius? eo quod ipse accédit tamquam ignis conflatórii, tamquam herba lavántum: et
sedébit conflans et emúndans.
Duos quoque illos advéntus signíficat Paulus ad Titum scribens his verbis:
Appáruit grátia Dei salvatóris ómnibus homínibus, erúdiens nos, ut, abnegántes
impietátem et mundána desidéria, temperánter et pie et iuste vivámus in præsénti sǽculo
exspectántes beátam spem et apparitiónem glóriæ magni Dei et salvatóris nostri Iesu
Christi. Viden, quómodo primum expréssit advéntum, de quo grátias agit; álterum vero,
quem exspectámus.
Proptérea fídei quam profitémur tenor nunc ita est tráditus, ut credámus in eum
qui et ascéndit in cælos, et consédit a dextris Patris. Et ventúrus est in glória iudicáre
vivos et mórtuos; cuius regni non erit finis.
Véniet ígitur Dóminus noster Iesus Christus e cælis. Véniet vero circa finem
mundi huius cum glória in postréma die. Fiet enim mundi huius consummátio, et factus
iste mundus rursum renovábitur.
V. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
R. Deo grátias.
[Sl 48,3; 79,2; 23,7.9]
R. Aspíciens a longe, ecce vídeo Dei poténtiam veniéntem, et nébulam totam terram
tegéntem. * Ite óbviam ei, et dícite: * Núntia nobis, si tu es ipse, * Qui regnatúrus es in
pópulo Israël.
V. Quique terrígenæ, et fílii hóminum, simul in unum dives et pauper. Ite óbviam ei, et
dícite.
V. Qui regis Israël, inténde, qui dedúcis velut ovem Ioseph. Núntia nobis, si tu es ipse.
V. Tóllite portas, príncipes, vestras, et elevámini portæ æternáles, et introíbit Rex
glóriæ. Qui regnatúrus es in pópulo Israël.
V. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
R. Aspíciens a longe, ecce vídeo Dei poténtiam veniéntem, et nébulam totam terram
tegéntem. * Ite óbviam ei, et dícite: * Núntia nobis, si tu es ipse, * Qui regnatúrus es in
pópulo Israël.

Cantici Vigiliæ & Evangelium

Ant. Exsulta satis, filia Sion: ecce venio tibi, ad habitare domus tua, Hæc dicit Dominus!
Canticum 1: Is 40,10-17
Canticum 2: Is 42,10-16
Canticum 3: Is 49,7-13
Evangelium: Lc 24,1-12
 5

[Te Deum]

Oratio
V. Dómine, exáudi oratiónem meam.
R. Et clamor meus ad te véniat.

Orémus [ordinarium].
Da, quǽsumus, omnípotens Deus, hanc tuis fidélibus voluntátem, ut, Christo tuo
veniénti iustis opéribus occurréntes, eius déxteræ sociáti, regnum mereántur possidére
cæléste. Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum, qui tecum vivit et regnat
in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
R. Amen.

Orémus [extraordinarium – Prima Feria VI in ordinario].

Excita, quǽsumus, Dómine, poténtiam tuam, et veni: ut ab imminéntibus peccatórum
nostrórum perículis, te mereámur protegénte éripi, te liberánte salvári:
Qui vivis et regnas cum Deo Patre, in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula
sæculórum.
R. Amen.

Conclusio
V. Dómine, exáudi oratiónem meam.
R. Et clamor meus ad te véniat.
V. Benedicámus Dómino.
R. Deo grátias.
V. Fidélium ánimæ per misericórdiam Dei requiéscant in pace.
R. Amen.