Você está na página 1de 2

Sentes, Pensas e Sabes que Pensas e Sentes Dizes-me: tu s mais alguma cousa Que uma pedra ou uma planta.

Dizes-me: sentes, pensas e sabes Que pensas e sentes. Ento as pedras escrevem versos? Ento as plantas tm idias sobre o mundo? Sim: h diferena. Mas no a diferena que encontras; Porque o ter conscincia no me obriga a ter teorias sobre as cousas: S me obriga a ser consciente. Se sou mais que uma pedra ou uma planta? No sei. Sou diferente. No sei o que mais ou menos. Ter conscincia mais que ter cor? Pode ser e pode no ser. Sei que diferente apenas. Ningum pode provar que mais que s diferente. Sei que a pedra a real, e que a planta existe. Sei isto porque elas existem. Sei isto porque os meus sentidos mo mostram. Sei que sou real tambm. Sei isto porque os meus sentidos mo mostram, Embora com menos clareza que me mostram a pedra e a planta. No sei mais nada. Sim, escrevo versos, e a pedra no escreve versos. Sim, fao idias sobre o mundo, e a planta nenhumas. Mas que as pedras no so poetas, so pedras; E as plantas so plantas s, e no pensadores. Tanto posso dizer que sou superior a elas por isto, Como que sou inferior. Mas no digo isso: digo da pedra, " uma pedra", Digo da planta, " uma planta", Digo de mim, "sou eu". E no digo mais nada. Que mais h a dizer?

Neste poema de Alberto Caeiro visvel a ligao entre Alberto Caeiro e os sentidos, mostrando que este o poeta das sensaes que acredita naquilo que v. Na primeira estrofe, o sujeito lrico constata que h diferenas entre ele e uma pedra ou uma planta, isto porque o poeta possui conscincia o que o torna distinto de uma pedra ou planta. No entanto, o sujeito potico no sabe se superior ou inferior a uma pedra, apenas sabe que diferente porque uma pessoa consciente. Contundo, embora seja consciente, sabe que a conscincia no o obriga a conseguir explicaes ou a tecer opinies sobre aquilo que os sentidos lhe mostram, ou seja, no obrigado a intelectualizar por ser consciente. O sujeito potico acredita que a conscincia apenas o obriga a ser consciente e a ver as coisas como so. Na quarta estrofe, o sujeito lrico apresenta uma pergunta retrica: ter conscincia mais que ter cor?, ou seja, ser que por possuirmos conscincia temos de ter opinio sobre as coisas?. ACABAR O sujeito lrico sabe que a planta e a pedra so reais e que ele tambm , mas no reflecte acerca disso. Deste modo, visvel que o heternimo de Fernando Pessoa acredita apenas naquilo que v. Ele sabe que a pedra real e que a planta existe porque os seus sentidos lho mostram. Por fim, o sujeito potico acaba por chegar concluso que diferente de uma pedra e de uma planta devido s suas capacidades superiores, pois sabe escrever versos, ideias sobre o mundo e a pedra e a planta no. Todavia, estas caractersticas no o tornam superior nem inferior, apenas diferente. Na ltima estrofe, acerca da dicotomia acerca de ser superior ou inferior a uma pedra e a uma planta, o sujeito potico afirma que cada um como , evidenciando o seu objetivismo prprio. Assim, Caeiro sabe que ele apenas ele, com capacidades superiores e isso basta-lhe e satisfaz-lhe a necessidade de saber. Concluindo, neste poema de Alberto Caeiro, verifica-se que todo o seu raciocnio no passa de uma descrio do que v, no um esforo do pensamento. O sujeito potico sabe a pedra e a planta so reais e que ele tambm devido aos seus sentidos. No seu raciocnio no intelectualiza aquilo que os sentidos lhe mostram. Este heternimo substitui o pensamento pelas sensaes. Isto porque, ver as coisas o suficiente para ser feliz e no ter conflitos prprio.

Você também pode gostar