Você está na página 1de 11

Bindrunes Nórdicas

Publicado originalmente por Justin Foster.


Tradução por Sonne Heljarskinn.

Runir Seu Danica, O Worm, 1651, p117.


A palavra bindrune significa a ligação [binding] de duas ou mais runas. Elas ocorrem intermitentemente em escritos
rúnicos, no entanto, era predominante em escritos nórdicos e raramente em anglo-saxões. A finalidade usual era
abreviar a escrita mas em alguns casos foi usada esconder o que foi escrito.

Inicialmente usadas durante a Era Viking em lápides nórdicas gradualmente caiu em desuso, juntamente com todos os
outros escritos rúnicos, exceto na Islândia, onde a tradição continuou. Não só eles foram usados lá com a finalidade de
escrever em geral, mas eles também foram usados na magia, incluindo encantos, feitiços e seus Galdrastafir – símbolos
mágicos.

Runir Seu Danica, O Worm, 1651, p120.


Ole Worm fez um extenso estudo de runas e escreveu no Runir Seu Danica latino, uma seção sobre bindrunes que ele
chama “jugationibus“. Ele fornece um exemplo mostrando um glifo do nome “Olafur”, e depois dá uma extensa tabela
de combinações possíveis.

Isso demonstra claramente como bindrunes são de dois tipos. Uma delas é uma sequência de várias runas para ser lida
de cima para baixo ou de baixo para cima ao longo de uma única haste. O outro é um caso mais simples de duas runas
usando sua haste principal para voltar atrás. Não inesperadamente, a A-runa “ᛆ”, a O-runa “ᚮ” e a U-runa “ᚢ” foram as
mais comuns a serem usadas.

IS IR; 153 (I) – Lápide de Stórholt, Condado de Skagafjarðar, 1600

hie·r : Huile·r : unde·r : tHomas : BRanda·r : s·o·n :


Transcrição huors : sHal : ed [–]d [:]
uardueite : unde·r : sinne : blessan : a

Hér hvílir undir Thómas Brandarson, hvörs [hvers] sál


Transliteração eð Guð
varðveiti undir sinni blessan a[men]
Aqui abaixo repousa Thómas Brandarson, cuja alma
Tradução permanece com Deus
Mantenha sob a sua bênção, Amém

Datado do século XVII, esta lápide rúnica tem alguns caracteres usando letras latinas (o “H” e o “BR”), bem como
várias bindrunes. O bind “er” aparece várias vezes e emprega sobreposição considerável das runas “e” e “r”, o “son”
mostra que a colocação de runa (por exemplo, uma ordem de cima para baixo) não é rigorosa e com o bind “ar” nem é
a direção que uma runa está se voltando (à esquerda ou à direita). Essa última regra exigiria cautela devido à runa “a”
ser um espelho da runa “n” e a runa “t” sendo um espelho da runa “l”.

Também digno de nota é a runa “s” estranha visualmente na palavra final “blessan”. Tem sido sugerido que estas são
em vez disso, runas “z” muito raras. Finalmente, eu não consegui encontrar qualquer cidade de Stórholt em
Skagafjarðar ainda que as fontes afirmem que a pedra foi encontrada enterrada no pátio da igreja Stórholt em 1918 e
mais tarde transferida para o Museu Nacional.

IS IR;145 (I) -Fragmento de Lápide, século XVII


Transcrição: her × hu·i·l·e·r × to·rfe × [bia·r·n]
Transliteração: Hér hvílir Torfi Bjarn[a sonr].
Tradução: Aqui descansa o filho de Torfi Bjôrn.

Também do século XVII, esta é uma de duas partes encontradas perto da porta da igreja da paróquia de Holt no
condado de Ísafjarðar na Islândia. Desenhos passados mostram que a segunda peça tinha o nome de Bjarn também
escrito com uma bindrune.
ÍBR 64 8vo Samtíningur, II. hluti, Ísland 1813
ÍBR 64 8vo, 71v & 72r
Nokkur rúna og villuleturs stafróf.

(Algumas runas e alfabetos de letras alternativas.)


Diversas bind-runes estão copiadas no Galdrakver LBS 4627 8vo, também do século XIX.

JS 149 fol – século XIX:


JS 149 fol 24r JS 149 fol 66r JS 149 fol 108r
Samtíningur um rúnir úr fórum Jóns Sigurðssonar; Denmark, ca. 1830-1870.
(Miscelânia relativa às runas, guardadas por Jons Sigurdsson …)

Einkaeign Stafabók:

Rún pág. 30v


Rún pág. 34v

Rún, rúnaletur o.fl. ritað fyrir Magnús Steingrímsson, Hólum í Staðardal 1928.
(Runas secretas e caracteres rúnicos, etc., escritas para Magnus Steingrímsson …)

Não é surpreendente que as bindrunes encontraram um lugar na cultura moderna para encantos, palavras de significado
em tatuagens e outras simbologias. No entanto, é desconcertante que atualmente os caracteres rúnicos usados são
anglo-saxões e não noruegueses ou islandeses, e os significados atribuídos a runas são derivados de origens anglo-
saxônicas ao invés dos bem documentados poemas de runas nórdicos.

Você também pode gostar