Você está na página 1de 27

Neerlandês (Nederlands)

Falado em: Países Baixos, Bélgica, França,


Alemanha, Suriname, Antilhas
Neerlandesas, Aruba, Indonésia, África
do Sul

Língua Holandesa Total de


falantes:
24 milhões

Posição: 48
A língua neerlandesa (de Nederlandse
Família: Indo-europeu
taal) ou neerlandês ( ? Nederlands),
Germânica
conhecida também como língua
Ocidental
holandesa ou holandês, é uma língua Baixo-frâncica
indo-europeia do ramo ocidental da Neerlandês
família germânica. É falada por cerca de
Estatuto oficial
25 milhões de pessoas nos Países Baixos
(em linguagem corrente designada como Língua oficial Antilhas Neerlandesas, Aruba, Bélgica,
Holanda), no norte da Bélgica, no extremo de: Países Baixos, Suriname
litoral nordeste da França, no Suriname, Regulado por: Nederlandse Taalunie
nas Antilhas Neerlandesas, em Aruba e Códigos de língua
por certos grupos na Indonésia. ISO 639-1: nl
ISO 639-2: dut
A língua neerlandesa é popularmente
ISO 639-3: nld
denominada "língua holandesa",[1], mas
tecnicamente o holandês é um dialeto do
neerlandês, falado na região chamada
Holanda que hoje é constituída por duas
províncias dos Países Baixos. As variações
do neerlandês falado na Bélgica são
comumente denominadas flamengo.

Índice
 1 História
 2 Dados
 3 Distribuição geográfica
 4 Dialetos
 5 Gramática
 6 Referências
 7 Ver também
 8 Ligações externas

História
O neerlandês procede do baixo frâncico antigo (cerca de 400-1100), língua associada aos povos que
do séculos IV ao IX viviam nos territórios atualmente ocupados pelos Países Baixos, pela Bélgica,
pelo norte da França e pelo extremo noroeste da Alemanha, excetuando-se os frisões e saxões no
norte e no leste dos Países Baixos e no noroeste da Alemanha. O baixo frâncico ou francônio
também é conhecido como neerlandês antigo. O período crucial do contato entre falantes germânicos
do Mar do Norte e os procedentes do sul ou francônios ocorreu entre os séculos VII e VIII e foi o
resultado da expansão merovíngia e carolíngia até as regiões germânicas da costa ocidental do Mar
do Norte. Há pouquíssimos registros diretos desta língua, umas partes dos Salmos e poucas palavras
e frases, ao contrário de sua sucessora, o neerlandês médio (cerca de 1100-1500), especialmente a
partir do século XII e nos dialetos ocidental (flamengo) e central (brabanção), ambos representantes
das zonas meridionais mais prósperas, sendo do primeiro os textos mais numerosos.

O predomínio cultural e econômico das cidades flamengas foi especialmente grande durante o
período do neerlandês médio e as influências linguísticas de Flandres podem ser apreciadas em
documentos originários de outras regiões. No século XV as cidades do Brabante começam a superar
as cidades flamengas em importância, predomínio que no século XVI se desloca para Amsterdã e
outras cidades dos Países Baixos/Holanda, como consequência de sua independência do domínio
espanhol. Durante o século XVII se cria uma variante genuinamente normativa que na língua escrita
retém fortes influências de Flandres e do Brabante. Sob o domínio estrangeiro a língua perdeu espaço
nas províncias meridionais e nos séculos XVIII e XIX foi relegada à condição de língua rústica,
sendo o francês a língua normativa, mas esta situação foi corrigida pela ação política durante o
século XX.

O neerlandês normativo é uma variedade do neerlandês moderno (a partir de 1600) baseado


principalmente no dialeto de Amsterdã(o), já que esta cidade se converteu na capital do país
independente.

A língua foi e é conhecida sob vários nomes; por exemplo, na Idade Média era chamada diets(ch) ou
duits(ch), de onde deriva seu nome em inglês (dutch); no Renascimento era conhecida como
nederduits(ch), literalmente baixo alemão, o que reflectia a sua estreita ligação com os falares do
norte da Alemanha, e marcava a diferença com o "alto alemão", falado na parte sul da Alemanha e
que is tornar-se a língua oficial deste país. Quando a separação política dos Países Baixos da
Alemanha estava consumada, a designação da língua passou para "nederlands" - um exemplo de
como a designação da língua segue a constituição de um país. Convém salientar que o nederlands
como língua estandardizada e oficial coexiste com uma série de de dialectos, como o hollands
(holandês) falado nas províncias do mesmo nome, o vlaams (flamengo) falado em pouco mais da
metade da Bélgica, ou o "limburgs" falado na Província de Limburg, no extremo sudeste do País.
Convém salientar que o frisónico, falado nalgumas ilhas junto da costa norte dos Países Baixos e da
Alemanha adjacente não é um dialecto do neerlandês, mas uma língua própria, aparentada ao antigo
inglês.

Dados
A língua neerlandesa (nederlands)[2] é a língua oficial dos Países Baixos, onde é a língua nativa da
maior parte dos 14 000 000 de habitantes, com exceção de cerca de 300 000 frisões e de diversas
minorias étnicas. É também uma das línguas oficiais da Bélgica, sendo a língua materna da
comunidade flamenga, que conta com cerca de 6 000 000 de falantes.

Distribuição geográfica
A língua neerlandesa é falada majoritariamente nos Países Baixos e na Bélgica (sessenta por cento da
população) num total de cerca de 23 000 000 de falantes nos dois países. Estimam-se, ainda, mais 19
000 000 de falantes nas Antilhas Neerlandesas, em Aruba, no Suriname e minorias na África do Sul,
na Indonésia, na Alemanha e na França.

Outras nações que também tiveram significativo um império colonial, como Reino Unido, Espanha,
Portugal e França, expandiram suas línguas nacionais pelo dito Terceiro mundo, colocando o inglês,o
espanhol, o português e o francês entre as dez mais faladas do mundo. Porém os Países Baixos não
lograram colocar seu idioma entre os mais falados, mesmo tendo possuído significativos domínios
coloniais. Hoje, a língua é oficial, mas não a única, nos territórios ultramarinos do país: os
caribenhos Aruba, Curaçao e Saint Marteen. É também oficial no Suriname, que, junto com a hoje
Guiana (cedida aos ingleses em 1831), foi colônia neerlandesa na América do Sul. Onde houve,
aliás, um curto domínio neerlandês na Região Nordeste do Brasil (Pernambuco, meados do século
XVII).

Na África, mais precisamente na hoje África do Sul, os Boers (colonos neerlandeses) se fizeram
presentes desde o século XVII, com maior presença mais para o final do século XIX no Transvaal,
na Colônia do Cabo, em Natal (hoje KwaZulu-Natal) e no Estado Livre de Orange. Hoje, poucos são
os falantes de neerlandês no país, embora o idioma dele derivado, o Afrikaans, tenha, no país, 16 000
000 de falantes.

A presença belga na África Central deixou, como idioma, o francês, sem traços significativos da
língua mais falada na Bélgica, o neerlandês flamengo (59 por cento, contra quarenta por cento de
falantes de francês e um por cento de falantes de alemão). É o caso das hoje nações Ruanda, Burundi
e República Democrática do Congo.

Na Ásia e no norte da Oceania (Papua-Nova Guiné), houve longo e significativo domínio neerlandês
quando da colonização da hoje Indonésia durante quase 350 anos, do Sri Lanka e de partes do sul da
Índia por cerca de 150 anos. Porém, a metrópole jamais quis impor a língua neerlandesa nesses
territórios, visando a não desestabilizar sua presença na região, ficando assim poucos traços do
idioma na Indonésia, exceto por alguma influência em cerca de vinte por cento do vocabulário da
língua indonésia atual.

Dialetos
Ainda que a difusão geográfica do neerlandês seja limitada, há grande variedade de dialetos
regionais, alguns dos quais têm pouca inteligibilidade entre si. Tradicionalmente os dialetos atuais
são divididos em cinco grandes grupos:

 Dialetos Norte-Orientais, que incluem as províncias Holanda do Norte, Holanda do Sul e


Utrecht, além de grandes partes de Guéldria e das Ilhas Zelandesas.
 Dialetos Sul-Orientais, em Groninga, Drente, Overijssel, e na parte oriental de Guéldria.
 Dialeto Central Meridional, na província do Brabante do Norte e regiões limítrofes do
Limburgo e nas províncias belgas de Antuérpia, Brabante e Flandres Oriental.
 Dialetos Sul-Ocidentais, na província belga da Flandres Ocidental e na Flandres Zelandesa;
a este mesmo grupo pertenciam até há pouco falados no extremo noroeste da França entre
Dunquerque e Bailleul.
 Dialetos Ocidentais, na maior parte do Limburgo e na província do mesmo nome na Bélgica.

Os dialetos norte-orientais são às vezes chamados de saxão, os sul-orientais de francônio oriental, e


supõe-se que os outros três grupos derivem do francônio ocidental. Os dialetos frisões atuais não
estão incluídos nesta divisão pois são considerados de uma língua à parte.

Gramática
O neerlandês possui três classes de vogais e ditongos: seis vogais que são curtas e estão sempre
seguidas de uma consoante; dez vogais e ditongos que podem ser longos e precisam ser seguidos por
uma consoante; uma vogal que aparece apenas em sílabas não tônicas. Ao contrário do que ocorreu
com o inglês, cuja ortografia se manteve inalterada apesar da evolução da pronúncia, o neerlandês foi
sujeito a uma série de reformas para se manter em linha com as mudanças na pronúncia. As
principais inconsistências na pronúncia das vogais são as de ij e ei, que representam o mesmo
ditongo, e a pronúncia de au e aw, que também representam o mesmo ditongo. As vogais livres se
escrevem com letras duplas em sílabas fechadas, como vuur (fogo), boot (barco), mas com letras
simples em sílabas abertas, como vuren (fogos), boten (barcos). Em contraste as vogais curtas
sempre se escrevem com letras simples.

A língua neerlandesa possui as seguintes consoantes: oclusivas p, b, t, d, k; fricativas f, v, s, z, ch, g;


nasais m, n, ng; abertas l, r; semivogais w, h, j.

As oclusivas sonoras e as fricativas b, d, v, z, g substituem as surdas p, t, f, s, ch respectivamente no


final da palavra. A pronúncia mostra esses exemplos no caso de v e z (plural dieven ladrões, huizen
casas, que no singular são dief ladrão, huis casa) mas que não ocorre no caso de b, d, g (plural ribben
costelas, bedden camas, dagen dias, que no singular rib, bed, dag, pronunciadas rip, bet, dach.

A ordem da frase é sujeito, verbo e objeto, podendo ocorrer também complemento e verbo em
orações subordinadas e verbo, sujeito e complemento na interrogação.

O acento tônico cai normalmente na primeira sílaba, não importando se os prefixos são fracos. Os
substantivos se dividem nos de gênero comum, com artigo determinado singular de e os neutros com
artigo determinado het. Para ambos os gêneros o artigo determinado plural é de e o indeterminado
singular é een. O designador de plural é -en ou -s, como de vrouw (“a mulher”), plural de vrouwen;
de prijs (“o preço”), plural de prijzen; de zoon (“o filho”), plural de zonen.

Os pronomes demonstrativos são dit (“isto”), plural deze; die, dat “esse”, plural die. Os pronomes
interrogativos são wie? “quem?”, wat? “que?”, hoe? "como?", waar? "onde?", wanneer? "quando?",
waarom? "porquê?", etc.

A numeração de 1 a 10: één*, twee, drie, vier, vijf, zes, zeven, acht, negen, tien; 20 twintig; 21
eenentwintig; 30 dertig; 40 veertig; 80 tachtig; 100 honderd.

O neerlandês possui voz ativa e passiva, modos indicativo e imperativo e dois tempos simples no
indicativo: presente e passado.

 O acento agudo no "één" é usado para diferenciá-lo do "een", que é o artigo indefinido da
língua neerlandesa.

Referências
1. ↑ Dewulf, Jeroen e Postma, Menno. O neerlandês, língua subestimada - Revista NOESIS, nº
54 - Abr/Jun 2000 - Direcção-Geral de Inovação e de Desenvolvimento Curricular,
Ministério da Educação de Portugal [ligação inativa]
2. ↑ Inicialmente os falares do norte da Alemanha de hoje e dos actuais Países Baixos eram
globalmente designados como dietsch ou duytsch (também escrito "duits", o que significava
"língua do povo", para distingui-la do latim. Já na Idade Média introduziu-se o termo
nederduytsch ("baixo alemão"), para distingui-la do "alto alemão". Finalmente, para
distinguir os falares dos Países Baixos dos outros falares "nederduits", estes passaram a ser
chamados de "nederlands", sendo que "Nederland" significa, exactamente, "país baixo".

Gramática holandesa

Aproximadamente 23 milhões de pessoas na Bélgica e nos Países Baixos tem o Holandês como sua língua
mãe, o que faz do idioma o sétimo na União Européia. A variação do Holandês falado em Flandres é
chamada, algumas vezes, de Flamengo, ainda que as diferenças entre Flamengo e Holandês seja um
assunto muito discutido. O Holandês é também a língua oficial do Suriname.

O Holandês é uma língua germânica; isso significa que tem muito em comum com outras línguas como o

Alemão, o Inglês e o Sueco.

Aprendendo o Holandês

A ortografia holandesa é fácil, se comparada a muitas outras línguas, porque é baseada em alguns
princípios básicos. O mesmo serve para a conjugação dos verbos regulares. Uma vez que se aprende as
regras, pode-se conjugar qualquer verbo em Holandês.Os verbos irregulares, entretanto, tem que ser
aprendidos de cor.

Existem três artigos para se aprender: o indefinido 'een' (um, uma) e os definidos 'de' e 'het' (o, a). Quem

estudou Alemão, Russo ou Latin vai sentir facilidade em aprendê-los, pois o Holandês não tem sistema de

casos. Isso significa que não se usa artigos e adjetivos diferentes para sujeitos e objetos. Adverbios e

adjetivos são influenciados somente pelo tipo de substantivo que o procede. A parte mais complexa da

gramática holandesa é a ordem das palavras. Há uma regra geral para se produzir uma sentença em

Holandês, mas a maneira mais fácil é ler muito em Holandês.

Outra dificuldade para os aprendizes do Holandês é a pronúncia. A dificuldade depende da origem dos

aprendizes. O 'g' gutural é mais fácil para quem fala Espanhol e Árabe do que para quem fala Inglês e

Japonês.

A gramática, tal como é apresentada aqui, tem como objetivo ajudar a entender como se estrutura a
língua. São dadas as bases elementares para que possa construir frases simples a partir do modelo
proposto. Não se trata de explicar todos os matizes, regras e exceções, mas sim de proporcionar o
necessário para que se possa comunicar sem muita dificuldade.

Índice
[esconder]

 1 Substantivos
o 1.1 Gênero
 2 Artigos
o 2.1 Substantivos com o respectivo artigo definido
2.1.1 corpo
2.1.2 roupas e utensílios pessoais
2.1.3 casa
2.1.4 nutrição
2.1.5 escola e escritório
2.1.6 plantas
2.1.7 clima e astronomia
2.1.8 animais e afins
2.1.9 transportes
2.1.10 outros

[editar] Substantivos
[editar] Gênero

Em holandês, os substantivos são masculinos, femininos ou neutros. O gênero gramatical em


holandês não é sempre o mesmo da palavra equivalente em português. Por exemplo:

de fiets – masculino ("a bicicleta" – feminino)

het gebouw – neutro ("o edifício" – masculino)

[editar] Artigos
O artigo indefinido é "een" para os três gêneros no singular. Não há plural para o artigo indefinido.

een man ("um homem") → mannen ("homens" ou "uns homens")

een vrouw ("uma mulher") → vrouwen ("mulheres" ou "umas mulheres")

een boek ("um livro") → boeken ("livros" ou "uns livros")

O artigo definido "de" se utiliza em quase todos os casos, exceto com os substantivos neutros em
singular, nos quais se usa "het".

de man ("o homem") → de mannen ("os homens")

de vrouw ("a mulher") → de vrouwen ("as mulheres")

het boek ("o livro") → de boeken ("os livros")

[editar] Substantivos com o respectivo artigo definido

[editar] corpo

 de arm - o braço
De arm

 het been - a perna


 de bil - a nádega
 de buik - a barriga
 het gezicht - o rosto
 de hand - a mão
 het hoofd - a cabeça
 de knie - o joelho
 het lichaam - o corpo
 de mond - a boca
 de nagel - a unha
 de nek - a nuca
 de neus - o nariz
 het oog - o olho
 het oor - a orelha
 de rug - o dorso
 de tand - o dente
 de tong - a língua
 de voet - o pé

[editar] roupas e utensílios pessoais

 de bril - o óculos
 de handschoenen - as luvas
 de kam - o pente
 de muts - o gorro
 de paraplu - o guarda-chuva
 de rok - a saia
 se sjaal - o xale
 de zonnebril - óculos de sol

[editar] casa

 het bed - a cama


 de deur - a porta
 gordijn - cortina
 het huis - a casa
 het raam - a janela
 de stofzuiger - o aspirador de pó
[editar] nutriçã o

 de apple - a maça
 het bord - o prato
 het glas - o copo
 de lepel - a colher
 de sinaasappel - a laranja (fruta)
 de wortel - a cenoura

[editar] escola e escritó rio

 het boek - o livro


 de brief - a carta
 de enveloppe - o envelope

[editar] plantas

 de bloem - a flor
 de boom - a árvore

[editar] clima e astronomia

 de maan - a lua
 de regen - a chuva
 de regenboog - o arco-íris
 de sneeuw - a neve
 de sneeuwpop - o boneco de neve
 de ster - a estrela
 de zon - o Sol
 de wolk - a nuvem

[editar] animais e afins

 de eend - o pato
 de hond - o cachorro
 de kat - o gato
De kat

 de kluif - o osso
 de koe - a vaca
 de slang - a cobra
 de muis - o rato
 het varken - o porco

[editar] transportes

 de auto - o automóvel
 de trein - o trem
 vrachtwagen - caminhão

[editar] outros

 het cadeau - o presente

Substantivos
[editar] Plural

Em holandês existem duas formas para criar o plural dos substantivos. Na maioria dos casos o plural
dos substantivos forma-se pelo acréscimo de -en.

bloem ("flor") → bloemen ("flores")

vriend ("amigo") → vrienden ("amigos")

land ("país") → landen ("países")

Há algumas variantes dessa regra. A consoante final deve duplicar-se para conservar a vogal breve.

bos ("bosque") → bossen ("bosques")

tak ("rama") → takken ("ramas")

As sílabas abertas devem ser escritas com uma vogal.

laan ("avenida") → lonen ("avenidas")

boom ("árvore") → bomen ("árvores")

avontuur ("aventura") → avonturen ("aventuras")

As consoantes finais -f e -s devem passar para -v e -z.

golf ("onda") → golven ("ondas")

huis ("casa") → huizen ("casas")


glas ("copo") → glazen ("copos")

Algumas palavras também apresentam uma mudança de vogal.

stad ("cidade") → steden ("cidades")

lid ("membro") → leden ("membros")

Muitos dos substantivos terminados em -e e os de origem estrangeira formam o plural em -s.

liefde ("amor") → liefdes ("amores")

Nos substantivos terminados em -el, -em, -en, -er, -aar(d), também forma-se o plural em -s.

vogel ("pássaro") → vogels ("pássaros")

Nos substantivos em -a, -i, -o, -u e -y, também há a adição de -s, mas com um apóstrofe.

taxi ("táxi") → taxi's ("táxis)

Existem outras maneiras de se formar o plural, mas as aqui apresentadas são as principais, e as que
ocorrem com maior frequência.

Verbos
Origem: Wikilivros, livros abertos por um mundo aberto.

< Holandês | Curso

Não existem edições revistas desta página, por isso pode ainda não ter sido verificada a sua aderência aos
padrões de qualidade.

Ir para: navegação, pesquisa

Índice
[esconder]

 1 Verbos
o 1.1 Infinitivo
o 1.2 Verbos no Tempo Presente
 1.2.1 A
 1.2.2 B
 1.2.3 C
 1.2.4 D
 1.2.5 E
 1.2.6 F
 1.2.7 G
 1.2.8 H
 1.2.9 I
 1.2.10 J
 1.2.11 K
 1.2.12 L
 1.2.13 M
 1.2.14 N
 1.2.15 O
 1.2.16 P
 1.2.17 Q
 1.2.18 R
 1.2.19 S
 1.2.20 T
 1.2.21 U
 1.2.22 V
 1.2.23 W
 1.2.24 X
 1.2.25 Y
 1.2.26 Z

[editar] Verbos
[editar] Infinitivo

Verbos são palavras que indicam ações. O infinitivo é a forma básica de um verbo. Os verbos
holandeses têm o infinitivo terminado em -en.

reizen ("viajar")

eten ("comer")

maken ("fazer")

koken ("cozinhar")

verlaten ("sair")

aannemen ("supor")

diferente:

zijn ("estar", "ser")

[editar] Verbos no Tempo Presente

[editar] A

[editar] B


o Botsen - chocar( com/contra), colidir.
 bots
 botst
 botsen

[editar] C

[editar] D


o Danken - agradecer
 dank
 dankt
 dank


oDoen - fazer
 doe
 doet
 doen
 Wat doen ze?

[editar] E

[editar] F

[editar] G


o Gaan - ir, andar
 ga
 gaat
 gaan


o Geven - dar, doar
 geef
 geeft
 geven

[editar] H


oHebben - ter, possuir
 heb
 hebt
 heeft
 hebben
 Hoe heet dit dier?


o Helpen - ajudar, auxiliar
 help
 helpt
 helpen


o Horen - ouvir
 hoor
 hoort
 horen


o Houden van - manter, conservar, amar, gostar de, apegar-se a
 houd
 houdt
 houden

[editar] I

[editar] J

[editar] K


o Kammen - pentear
 kam
 kamt
 kammen


o Kennen - conhecer
 ken
 kent
 kennen


o Kijken naar - olhar, observar
 kijk
 kijkt
 kijken


o Knippen - cortar
 knip
 knipt
 knippen


o Koken - ferver, cozer, cozinhar
 kook
 kookt
 koken


o Komen - vir
 kom
 komt
 komen


o Kunnen - poder, ser capaz
 kan
 kan, kunt
 kan
 kunnen

[editar] L


o Leggen - deitar
 leg
 legt
 leggen


o Lezen - ler
 lees
 leest
 lezen


o Lopen - andar a pé, caminhar, seguir, frequentar
 loop
 loopt
 lopen


o Luisteren - escutar
 luister
 luistert
 luisteren

[editar] M


o Maken - fazer
 maak
 maakt
 maken


o Moeten - dever, ter de, querer(alguma coisa de alguém)
 moet
 moeten


o Mogen - poder
 mag
 mogen

[editar] N

[editar] O

[editar] P


o Pakken - apanhar, agarrar
 pak
 pakt
 pakken

[editar] Q

[editar] R


o Ruiken - cheirar
 ruik
 ruikt
 ruiken

[editar] S


o Scheeuwen - proclamar, gritar
 scheeuw
 scheeuwt
 scheeuwen


o Schrikken - assustar-se
 schrik
 schrikt
 schrikken


o Slapen - dormir
 slaap
 slaapt
 slapen


o Slijpen - alisar
 slijp
 slijpt
 slijpen


o Stappen - andar, caminhar
 stap
 stapt
 stappen

[editar] T

[editar] U

[editar] V


o Vallen - cair
 val
 valt
 vallen

[editar] W


o Werken - trabalhar
 werk
 werkt
 werken


o Weten - saber, conhecer
 weet
 weten


o Wijzen - indicar, apontar com o dedo
 wijs
 wijst
 wijzen


o Willen - querer
 Wil
 wil(t)
 wil
 willen


o Wonen - morar, residir
 woon
 woont
 wonen


o Zetten - assentar
 zet
 zetten


o Zien - ver
 zie
 ziet
 zien


o Zijn - ser, estar
 ben
 bent
 is
 zijn

 Ze zijn vrienden.


o Zingen - cantar
 zing
 zingt
 zingen


o Zullen - dever
 zal
 zal, zult
 zal
 zullen

[editar] X

[editar] Y

[editar] Z

Os pronomes
Os pronomes pessoais.

- Em holandês os verbos vão sempre acompanhados dos pronomes pessoais para indicar o sujeito:

Ik drink - eu bebo
Jij drinkt - tu bebes

Singular

Ik - eu

jij (je) - tu

u - você(s)

zij (ze) - ela

hij - ele

het - 3ª pessoa neutra

Plural

wij (we) - nós

jullie - vós/vocês

zij (ze) - eles/elas

"U" significa tanto "você" como "vocês". O verbo acompanha sempre em singular como a 3ª pessoa.

Os pronomes de complemento.-

Singular:

mij (me) - me, a mim

jou (je) - te, ti

u - o, a, você(s)

hem - o, ele

haar, ze - a, ela

het - o, a

Plural:
ons - nos, nós

jullie - os, vós

hun - lhes, lhos, as

hen, ze - eles, elas

Vejamos agora alguns exemplos:

Ik kan hem zien - Posso vê-lo

Ik zoek haar - Eu encontro a

Ik heb het hem gezegd - Eu disse a ele

Conversação: como vai?


Hoe gaat het (met jou/U)? - Como vai?

Hoe maak je / maakt u het? - Como estás / está?

Hoe is 't (met je/u)? - Como vai ?

't e je são formas átonas de het e jou.

Alles goed? - Tudo vai bem?

Goed, dank je / u (wel) - Bem, obrigado.

En (met) jou/u? - E você?

Het gaat wel - Mais ou menos

Zoals gewoonlijk, niets bijzonders - Como de costume, nada especial

Por favor e obrigado.- Recorde as duas formas.

Tu: por favor - Alsjeblieft //obrigado: Dank je (wel)

Você: por favor - Alstublieft // obrigado: Dank u (wel)

Graag gedaan! - Com muito prazer!


Geen dank! - De nada!

Hartelijk dank! - Mito obrigado!

Outras expressões.-

Pardon! / Sorry! - Perdão!

Excuseer (me)! / Excuseert u me! - Desculpe-me(me)!

Neem(t u) me niet kwalijk - Perdoe-me!

Het spijt me - Sinto muito

Het beste! - Que vá bem!

Veel geluk! - Muita sorte!

Hartelijk gefeliciteerd! - Parabéns!

Gelukkige verjaardag! / Gefeliciteerd met je verjaardag! - Feliz aniversário!

Beterschap! - Que melhores!

(Eet) smakelijk! - Que aproveite!

(Op uw/je) Gezondheid! - À sua saúde!

Help! - Socorro!

Let op! / Opgelet! / Pas op! / Opgepast! - Atenção!, Cuidado!

(Kom) binnen! - Passe!, ¡Adiante!

Is er wat? - Há algo?

Wat is er? - Que há?

Er is / zijn - há

"Hoor" é una palavra muito comum, comparada à "entende, compreende, sabe"...

Ja, hoor - Sim, claro

Nee, hoor - Não, de nenhum modo

Ik doe het wel, hoor - Faço eu, não importa.


Os possessivos e reflexivos
Os possessivos. - Diferente do português, o adjetivo possessivo permanece invariável, tanto no
singular como no plural. Mas o holandês distingue entre um possuidor feminino e masculino na
terceira pessoa do singular.

Singular mijn - meu/meus jouw (je) - teu/teus uw - (você/-s) seu/seus zijn (m) - seu/seus haar (f) -
seu/seus

Plural onze, ons* - nosso/-a/-os/-as jullie - vosso/-a/-os/-as hun - seu/seus

mijn vader, mijn moeder, mijn kinderen - meu pai, minha mãe, meus filhos

jullie boek - vosso livro

uw auto - seu (de você/-s) carro

 Para traduzir "nosso", se utiliza onze; diante de um substantivo nosso em singular se emprega
ons:

onze kamer - nossa habitação

ons huis (n) - nossa casa

Os pronomes reflexivos.-

zich Ik was jij wast u wast ZICH - hij wast zij wast het wast ZICH wij wassen
wassen - ME - me JE - te se lava (m) ZICH - se ZICH - se - se lava ONS - nos
lavar-se lavo lavas (você / vocês) lava (ele) lava (ela) (neutro) lavamos

Conversação: profissão
Wat voor werk doet u? - Em que trabalha?

Wat is uw beroep? - Qual é sua profissão?

Ik ben student(e) - sou estudante

Wat / waar studeert u? - O Que / onde estuda?

Ik studeer geneeskunde aan de universiteit - Estudo medicina na universidade

Ik werk als... - Trabalho como...

Na seguinte tabela lhe oferecemos uma lista das profissões mais comuns:

advocaat / advocate - advogado/-a

ambtenaar - funcionário
arts, dokter - médico

bakker - padeiro

docent/-e - professor /-a

electricien - eletricista

huisvrouw - dona de casa

kapper / kapster - cabeleireiro/-a

kok / kokkin - cozinheiro/-a

landbouwer - agricultor

leraar / lelares - professor/-a

metselaar - pedreiro

monteur - mecânico

naaister - costureira

ober, kelner / serveerster - garçom/-garçonete

schilder - pintor

slager - açougueiro

technicus - técnico

tolk - intérprete

tuinman - jardineiro

verpleger / verpleegster - enfermeiro/-a

vertaler / vertaalster - tradutor/-a

Heeft / hebt u kinderen? - Tem filhos?

Ja, een zoon / dochter - Sim um filho / uma filha

Bent u getrouwd? - É casado(a)?

Nee, nog niet - Não,ainda não

Ik moet nu naar huis - Tenho que ir para casa agora


Tot ziens! - Até logo!

Mag ik bij / naast je komen zitten? - ¿Posso sentar-me junto a ti?

Mag ik je uitnodigen? - Posso te convidar?

Zullen we samen iets drinken? - Vamos beber algo juntos?

Mag ik je op een etentje trakteren? - Posso te convidar para um almoço?

Zullen we gaan dansen? - Vamos dançar?

Mag ik je naar huis begeleiden? - Posso te acompanhar até em casa?

Wanneer zien we elkaar weer? - Quando voltamos a nos ver?

Os adjetivos
1) A forma primitiva dos adjetivos se utiliza nos seguintes casos:

-Diante dos substantivos neutros em singular sem artigo, ou detrás das palavras como een ( um / uma
), geen ( não ), wat ( um pouco ), veel ( muito ), weinig ( pouco ), elk/ieder ( cada ), welk ( qual ),
zo'n ( tal ):

mooi weer - bom tempo

vers fruit - fruta fresca

een lief kind - um/-a menino/-a carinhoso/-a

welk groot huis? - Qual casa grande?

-Em função predicativa e como advérbio:

Het huis is klein - A casa é pequena

Hij zwemt goed - Ele nada bem

2) Em quase todos os outros casos o adjetivo toma a terminação -e:

het grote huis - a casa grande

de sympathieke vrouw - a mulher simpática

de nieuwe fietsen - as bicicletas novas

3) Os adjetivos que indicam matéria terminam em -en:


een katoenen jurk - um vestido de algodão

het wollen jasje - a jaqueta de lã

As cores.-

blauw - azul

bruin - marrom

geel - amarelo

grijs - cinza

groen - verde

lila, paars - lilás, arroxeado

oranje - alaranjado

roze - rosado

rood - vermelho

wit - branco

zwart - preto

donker - escuro

licht - claro

Conversação: mover-se
Waar is het VVV-kantoor / inlichtingenbureau? - Onde está a agência de turismo / de informação?

VVV é a abreviatura de "Vereniging voor Vreemdelingenverkeer", literalmente: "Associação para


movimento de Estrangeiros".

Ik wil graag een meer gedetailleerde platteground van de stad - Queria um plano da cidade mais
detalhado.

Kan men...bezoeken? - Pode ser visitado...?

Hoeveel kost / Hoe lang duurt de rondrit? - Quanto custa / dura a excursão?

Kunt u me zeggen hoe ik naar...moet / in ...kom? - Pode dizer-me como se vai à...?

Wat is de kortste weg naar...? - Qual é o caminho mais curto a...?


Ga... - Vai...

Gaat u... - Vá...

Rijd... - Vai (de carro)...

Rijdt u... - Vá (de carro)...

rechtdoor - reto

naar recht - à direita

naar links - à esquerda

hier / daar / ginder - aqui / aí / ali

naast - ao lado de

ver / dichtbij - longe / perto

over / onder de brug - sobre / debaixo da ponte

Is het ver naar / tot ...? - Está longe / até ...?

Het is niet ver - Não está longe

Het is vlakbij - Está perto

Kunt u me de straat op de kaart wijzen? - Pode indicar-me a rua no mapa?

Ik zoek de Vlooienmarkt - Busco o Rastro (literalmente: Mercado de pulgas)

Waar is de dichtsbijzijnde halte? - Onde está o ponto mais próximo?

Hoe kom ik bij de / het...? - Como posso chegar ao / à...?

Ambassade - embaixada

Apotheek - farmácia

Bank - Banco

Binnenstad - centro da cidade

Bioscoop - cinema

Consulaat (n) - consulado

metro - metrô
plein (n) - praça

postkantoor (n) - Correios

O alfabeto em neerlandês

a = aa

b = bei

c = sei

d = dei

e = ei

f = éff

g = rei (esse"g" é como um "r" pronunciado na garganta - como num gargarejo)

h = raa (esse "r" é pronunciado de forma suave - como o "h" do inglês)

i = ie

j = iei

k = kaa

l = el

m = em

n=n

o = ou

p = pei

q = kiu (tente pronunciar o "i" e o "u" juntos, fazendo "biquinho")

r = err

s = es

t = tei

u = uu (esse "u" é longo, tente pronunciar fazendo "biquinho")

v = fvei (um som entre "f" e "v")


w = wei

x = eks

y/ij = ai

z = zét

Para ouvir os sons: http://homepage.mac.com/schuffelen/dupron.html

[editar] Vogais curtas e longas

Uma vogal sozinha será curta quando seguidas por duas ou mais consoantes.

Quando a sílaba tiver uma única vogal, ela será curta quando seguida por uma única consoante no
fim da palavra.

Uma vogal será longa quando estiver sozinha no final de uma palavra (excepto o "e").

Uma vogal sozinha, será longa quando estiver no meio de uma palavra, seguida por uma consoante e
uma vogal. Isso acontece porque, ao separar a palavra em sílabas, a consoante que a segue vai para a
segunda sílaba, deixando a vogal sozinha no final sa sílaba o que torna a vogal longa.

O último 'e' nas terminações '-en' é mudo: 'uh.

Vogais duplas (aa, ee, oo and uu) e ditongos (ie, au/ou, ei/ij, eu, oe e ui) são sempre longos.

[editar] Outros fonemas

O "ch" tem o mesmo som do "g", ou seja: como um "r" pronunciado na garganta - como num
gargarejo. O "ch" na palavra 'Christus' e derivadas é pronunciado como "k. Entre "s" e "r" ( SCHR)
não é pronunciado.

O "b" sozinho no final da palavra ou no fim de uma sílaba tem som de "p", e também antes do "-je"
usado para formar diminutivos. Nos outros casos "b" tem som de "b".

A letra "d" no fim de uma palavra é pronunciada como "t", em outros casos "t" e "d" mantêm, cada
um, seus som característicos.

No meio da palavra, "dt" é pronunciado como "t", e "td" é pronunciada como "d", havendo raras
excessões. No final de verbos, "dt" é sempre "t".

Para ouvir os sons: http://homepage.mac.com/schuffelen/duconsonants.html

Você também pode gostar